31 december 2020 was druk maar prima. Ik krijg rood licht om het Berichtenblad morgen af te drukken. Verder heel de avond telefoontjes gehad. Ik wens je een gezegend en mooi 2021. 

30 december 2020. Wat een gedoe! Ton is nu drie jaar geleden al verhuisd naar de Hemel, en ik heb het bericht van erfrecht aan de duvel en zijn oude moer moeten toezenden daarna, maar nu blijkt *&^%$! dat het huis nog niet 'gekoppeld' is aan de erfgenamen, in casu aan mij... Dus heb ik maar wéér een keer de spullen verstuurd. 
Je blijft lachen. Gisteren lukte het niet omdat ik iets evidents kennelijk niet nóg een keer had aangeklikt. Leuker kunnen ze het niet maken, makkelijker willen ze het kennelijk niet doen. Maar goed, we gaan verder. Ik heb extra toner besteld voor het Berichtenblad, ik heb papier in huis, nu maar eens verder met de inhoud... 
Misschien moet er nog meer bij, maar ik heb nu een rond aantal bladzijden. Nu eens kijken naar adressen, en dat soort dingen. Als het gewicht beperkt blijft, kan ik enveloppen gebruiken, dat is wel makkelijk. Vanavond liep alles uit en uit de hand. Ik keek (nog eens) Les Intouchables, en ik heb er nu veel meer van genoten dan de eerste keer. En dus is het nu bijna kwart voor twee, en ik zie net dat er over zeven uur een pakje kan worden gebracht. Kreun!!! 

29 december 2020. Hard en lang gewerkt, maar zonder hulp gaat het niet. 

28 december werd ik bedolven onder kerstpost die er soms meer dan een week over had gedaan. Eenzelfde poststuk voor het buitenland kreeg ik voor de derde keer in huis. Interessant, maar het schiet niet op. Dus in het vervolg: de afzender in kleine onduidelijke letters afdrukken! Er was ook een overlijdensbericht van een van onze jaargenoten. Droevig. Dus was een groot deel van de middag bestemd voor een condoléance die ik op de Ganzenmarkt moest posten, aangezien dat de enige brievenbus is, waarop níet staat dat het wat langer kan duren vanwege de kerstdrukte. Afscheid nemen komt na corona, begreep ik, en al wordt ze morgen begraven, woensdag kunnen we de dienst pas meebeleven. Verder heb ik vooral heel hard gewerkt. Het is dan ook al weer kwart over een, dus ik groet je. 

Zondag 27 december 2020. Zondag van Johannes de Evangelist en apostel, lees ik. Afgezien van een TV-dienst deed ik niet veel religieus'. Een halve Waalse dienst op internet, maar al wilde ik het wel horen, het geluid was erg zwak. Dus heb ik me geworpen op het aan de praat krijgen van XP. Ik ben nog niet verder gekomen dan het gebruik in de veilige modus. Ik vermoed dat de grafische kaart dwars ligt. Hoe dan ook, na vele, lange uren ging ik maar eens wat eten. Later op de avond deed ik nog iets (veel te weinig) aan het Berichtenblad, en werkte ik aan het verzamelen van gegevens voor het aanvragen van het energielabel. Dat is nog lang niet gebeurd. Morgen verder dan maar. Kan iemand bidden om een wonder zodat ik twee keer zoveel in de helft van de tijd kan doen? Dat heb ik echt nodig. (Maar ja, ik heb ook wel gespijbeld vandaag, en bij elkaar minstens een uur in een spannend boek gelezen, onder het motto: het is zondag...)

26 december 2020. Tweede kerstdag. Een dag vol geschenken! :-) Tonio kwam mij vanmiddag halen, een beetje vroeg, in de hoop dat hij nog wat extra snelheid in de computer kon pompen. :-) De PC had daar eigen 'gedachten' bij, maar opgewekt reden we op een geschikt moment weg naar het Zuiden, waar ik al lang niet meer geweest was. Het was sfeervol in feeststemming gebracht, met een heel uitgebreid 'Kerstdorp' - een hobby waar D. veel plezier in heeft, en waar ze met flair en zorg veel moois van had gemaakt, en met een fraai versierde kerstboom, en ook in de kamer sfeerlichtjes. Het was heel aangenaam en ontspannen. Mijn kleindochter liet me haar net geschilderde kamer zien, geen teenerkamer meer, want ze is nu echt een redelijk zelfbewuste jonge vrouw aan het worden. Leuk is dat om te zien en mee te maken. Iemand zien en horen praten in levenden lijve is toch echt weer méér dan een telefoongesprekje zo nu en dan. Ook mijn co-moeder kwam later nog. Een prettige en kittige dame is dat. Tonio bracht me weer weg, en het is plezierig om zonder haast over niets en alles te praten. Echt een dag van geschenken. :-) Een feestdag, wat mij betreft. Toen ik thuis was, bleek er geen nieuws, maar Nederland Zingt (kerst) op de TV te zijn, met veel van ouds bekende liederen, zodat ik ongegeneerd zo hard en zo vals als ik wilde mee kon zingen. Helemaal Kerst dus. :-D Er was lekker eten, dat ècht op moest, gisteren had ik het me makkelijk gemaakt, en ik had geen plannen voor vandaag... ik heb zelfs een flesje wijn opengemaakt, dat heb ik al in geen jaren gedaan bij mijn weten, want ik kom een pond per glas aan, en meestal is het me dat niet waard, maar nu vond ik het wel fijn. Natuurlijk viel ik wel in slaap terwijl de TV blablaatte. Morgen alwéér zondag. Het kan niet op. :-) Mijn eigen verlichte huisjes hebben ook nog gebrand en gedraaid, voordat ik naar boven ging. Dus ik ga nu nog heel even werken, en dan naar bed. Ik ben wel heel erg moe. Maar dankbaar en blij.   

25 december 2020. Eerste Kerstdag. :-) Na een wat korte nacht opgewekt naar de Pieterskerk. Volle bak! Inclusief 3 musici op het hoogkoor, koster en predikant waren we met 16 mensen. De zon scheen stralend, en die maakte het, samen met de heerlijke muziek, tot een verrukkelijke kerstdienst. Ik kwam echt in de sfeer. :-) Dan blijf je ook wat langer hangen. :-) Thuis heb ik eerst maar de rest van het ontbijt genuttigd, daarna werd het tijd om de restanten van de Sinterklaasvreugde onder de tafel te vegen en achter de stoelen te verbergen. Er kón iemand komen vanmiddag. Maar dat deed ze uiteindelijk niet. Ik heb de Kerstboom maar op zolder laten staan, het is altijd een onhandig ding om te hanteren op die steile trap(pen). Maar met een paar keer heen en weer lopen kon ik wel alle vogeltjes die ik al had en die ik van Sint had gekregen, in de takken boven de theetafel hangen. Pauwen zijn een beeld van eeuwig leven, dus wat dat betreft is het helemaal op toon. Verder heb ik de onderdelen van het kerst'dorpje' neergesteld, en daarmee, en met de puzzel van de belichting en de batterijen (die niet optimaal verbinding maken, dus daar moest een klein propje aluminium tussen, terwijl er ook een paar dingen écht helemaal niet wilden,) ben ik heel de middag vrolijk zoet geweest. :-) Niet dat alles al staat zoals ik het wil, maar het was plezierig en rustig kleuteren. Ik mocht dat ook van mijzelf. :-D Verder heb ik een uur of veel aan de telefoon gezeten met gene en deze. Zelfs vanavond laat nog. Heel plezierig en feestelijk dus. 
En morgen is er weer een dag. Sterker: die is al begonnen, zie je het niet... ;-) 

24 december 2020. Precies 3 jaar geleden gleed Ton vanmorgen het leven uit en het Leven in. Om te gedenken gingen Betty en ik vanmorgen naar het graf, ieder met rood en groen... :-)
Hij ligt er weer mooi bij 'and is flapping his wings from Heaven'. Groetjes dus aan jullie allemaal, en gezegend Kerstfeest. Hoe en waar en met / zonder wie dan ook. Nooit zonder Hem, om wie het in wezen draait. Liefs!!!

23 december 2020. Toen ik vanmorgen wakker werd en de datum zei, riep ik in paniek: 'Heer, dat méén je niet!' Maar helaas. Er moesten nog Kerstbrieven de deur uit naar het Buitenland, daarvoor ging ik helemaal naar het enige echte postpunt dat ik nog ken hier. En raad eens? Ze hadden er noch postzegels voor het buitenland, noch kerstzegels. Op! Gelukkig bleek de AH in de Twijnstraat ze later wél te hebben. Die heb ik dan ook bijna leeggekocht, want ja, de postzegels worden over een paar dagen wel weer een stuk duurder. Ik vergat gewone postzegels te kopen. Echt, ik deug niet! Vanavond belde een lieve vriend, die twee dagen heeft geworsteld met mijn afgrijselijke Franse versie, mij op, en via een slechte verbinding heb ik met zijn hulp de correcties aangebracht. En opeens ziet het er wél uit als Frans! Het kostte ons samen bijna een uur, maar nu is het ook een nette tekst. Voor de Kerst de deur uit, dat gaat nog wel lukken, maar ter plekke, dat zou zelfs locaal niet meer lukken. Na maar een handjevol gisteren, vond ik vandaag weer een heleboel post op de deurmat hier. Ze blijken om en om te werken. Vandaag heb ik nog weer een stuk voor het Berichtenblad bewerkt. En wie weet... maar morgen heb ik even andere prioriteiten. Dan is Ton drie jaar hemelen, en daar wilden we toch wel aandacht aan besteden. Alles op zijn tijd. Of op Zijn tijd. Of de Hare. ;-) 

22 december 2020. Nog voordat de loodgieter voor de deur zat te Kerstengelen, werd er aangebeld door een bloemenbezorger, die een soort kartonnen prullenbak op de stoep had gezet met een bosje rode rozen en veel groen. Ik was nog niet helemaal op, dus dat was wat zomers, maar ach, al heet het winter, echt koud is het niet. Vanmiddag, toen de Engel weg was, en het bad weer (voorzichtig) doorliep, <hij komt volgend jaar terug, maar voorlopig gaat het al beter dan de laatste week>, ben ik na het ontbijt eerst maar een rondje kerstkaarten gaan wegbrengen. Nu alleen de talige kaarten nog. Als het lukt.  Dus ging ik alvast verder met het Berichtenblad... 
Om 19 uur kwam ik er achter dat er geen groente meer voorradig was, dus klom ik op de fiets, en knaagde ik even later wat rauwe wortelen, die ik makkelijk kon combineren met wat saté (van René en de AH). Makkelijk en snel. En lekker.
Maar ik liet me toch verleiden om éven het nieuws te kijken en de slimste mens... dus ik heb weer kostbare tijd vermorst. Tot nu, middernacht, heb ik braaf vertaald en geschreven... Moge er zegen op rusten. Voor de Kerst krijg ik het zelfs in concept niet af, dat is duidelijk. Maar ik krijg net van Parel de vertaling voor de Spaanse kerstbrief, en daar ben ik heel erg blij mee. Morgen ga ik opgewekt weer aan het werk. 

21 december 2020, dag waarop een conjunctie van planeten die zou kunnen worden gehouden voor 'de ster van Bethlehem' zichtbaar zou moeten zijn bij het vallen van de avond. Hier regende het. Om half zes bracht ik enveloppe 300 naar de brievenbus, die gingen nog mee. De volgende acht, een half uur later, ploften in een lege brievenbus, die morgen geleegd wordt. Intussen had ik ook nog een bad dat niet leeg wilde lopen sinds zondag, dus ik leegde het met emmertjes in de nieuwe goot. HG dual ontstopper leverde alleen maar... méér water. Dus er gebeurde wel iets, maar niets goeds. Een poging om de kerstbrief te verfransen was even goed voor een lachbui, <echt, treurig> dus na nog een uurtje oppoetsen heb ik een goede vriend, die toch opbelde, gevraagd er naar te kijken. Àls Parel de tijd vindt, zal ze kijken naar een Spaanse versie, àls. En anders... Goed, morgenochtend komt die aardige loodgieter van ons, dus ik rond af. Het is bijna middernacht, en de afgelopen nacht was ook al zo kort. Geniet van het leven, het is de moeite waard!!! 

Zondag Rorate 20 december 2020. Al had ik het liever anders gehad, ik luister, vier mee, met de dienst van onze onvergelijkelijke Catrien van Opstal. Zo'n bijzondere voorgangster. :-) Maar wel fijn dat de dienst terug te luisteren is, al stond bij de link: Kerstdienst. ;-) Maar met deze dienst is er de intimiteit van het kerstverhaal alvast dubbel en dwars binnen gekomen... (Zet alleen je geluid wel op maximaal.) De moeite waard. De Pieterskerk had de afgelopen zondagen wel een live-stream, vandaag weer niet. Daar had ik eigenlijk wel op gerekend. Tja. Er zijn geen garanties in het virtuele bestaan. Heb een fijne zondag verder, op weg naar Kerstfeest. 
Verder heb ik alleen maar gewerkt. De eerste (bijna) 200 kaarten zijn op de bus, dus ik bén over de helft. Het gaat niet lukken alles morgen voor vijf uur in de brievenbus te proppen, maar nu ga ik slapen. Liefs...

19 december 2020 is alweer even voorbij. Vandaag bracht ik plastic weg, en haalde ik een paar boodschappen. De benen moeten bewegen. De avond valt al heel snel, het is ook bijna de korste dag. De nieuwe coronagevallen nemen schrikbarend toe. 11.931 gisteren. Geen wonder dat veel kerken over gegaan zijn op virtueel dienstdoen. Ik bracht vanavond de eerste 12 kaartjes rond. Het wordt nog een hele klus, morgen. En..dus..stop..ik..nu!
Welterusten en morgen een gezegende zondag Rorate!

18 december 2020. Mijn dag verschuift weer teveel naar de nacht, maar al was ik lekker bezig, het is een uur, en ik stop met werken. De kerstenvelloppen zijn afgedrukt, op een paar adressen na, die ik niet weet. In de Sinterklaasdrukte is zoveel overhoop gehaald (stapel op stapel en zo) dat ik sommige dingen niet meer kan vinden. Nu ja, de tijd van het jaar. Maar lastig is het wel. Morgen hard verder werken. Het is onduidelijk of en waar we zondag nog naar de kerk kunnen. Zegen en wijsheid voor allen die daar mee om moeten gaan.  

17 december 2020. Een dag van hard werken en (te) weinig effect. Maar ik heb wel een uurtje zitten suffen en spijbelen bij de TV. Ik heb een paar uur gewerkt aan het volgende Berichtenblad, hetgeen niet snel gaat, en vanavond de eerste hand gelegd aan (de opzet van) de enveloppen voor de kerstkaarten. Ik hóóp dat ik er genoeg heb, want na ruim 2 uur had ik 373 adressen geselecteerd, en ik had 6 1/5 pakjes enveloppen à 50 stuks. Dus ik moet roeien met oude riemen. We zullen het zien. In elk geval is het duidelijk dat ik dit weekend niet het beoogde doel haal. En dit was het simpelste onderdeel... Sinterklaas heeft wel veel tijd gekost. Al was het die wel waard. Ik heb mooie herinneringen, maar geen tijd om er van te genieten. Ja, zo kan die wel weer. ;-)

16 december 2020. Weer mocht ik wat onderzoeken ondergaan in het Diac, en met een arts spreken. In beide gevallen had ik met erg prettige mensen te maken, die ruim de tijd voor me namen. (De jongen van gisteren was erg efficiënt en to-the-point, maar gisteravond schreef ik toch nog een briefje met punten die ik niet te berde had gebracht.  Dat kon ik meteen afgeven, omdat ik toch in het ziekenhuis was.) Met een paar uur was ik weer thuis, waar ik het ontbijt afbrunchte, maar het duurde even eer ik mij tot werken kon zetten. Ik moest iets uitzoeken, dat overigens niets opleverde, en ik beschreef een ingekomen stuk. Er kwamen er vandaag nog veel meer. Maar daar kwam ik niet meer aan toe. Ik vrees dat ik na het avondeten als een zombie naar de TV bleef kijken, ook al zei mijn verstand dat ik naar boven moest om aan het werk te gaan. Tien voor tien zat ik hier. Dus ik ga maar eens verder met het Berichtenblad, dat nog lang niet klaar is. :-( 

15 december 2020 verliep rommelig. Ik had de wekker gezet op 7.15 u, maar sliep daar volledig doorheen. (Toen sliep ik eindelijk als een blok) :-( Gelukkig werd ik een uurtje voordat ik in het ziekenhuis moest zijn wakker, dus het werd wel even haasten. 
Maar koffie en een half ontbijt lukte wel, en ik was op tijd. Ach, had ik een afspraak? Die staat niet in de boeken! 't Is toch wat! Maar we proberen wel om u er tussen te zetten, gaat u maar zitten. (Op dat moment <zag ik veel later> stuurde ze me de herinnering aan de afspraak van vandaag.) Maar goed, een half uurtje later werd ik door een vriendelijke arts binnen geroepen. Een afspraak voor volgend jaar heb ik, maar op eigen kosten, want volgens de verzekering is mijn situatie niet erg genoeg om te worden betaald. (Ik ga toch maar eens overwegen naar een andere verzekering uit te kijken!) Kwart over elf was ik weer thuis, en werd de rest van mijn ontbijt tot brunch opgewaardeerd. 
Zo zat ik al in het begin van de middag aan de PC. Afgezien van wat onderbrekingen ben ik tot half elf bezig geweest om te trachten XP weer aan te spreken. Daarvoor moest ik eerst de juiste volgorde van de drives, die nu ik een nieuw moederbord heb weer anders heten, uitvinden. Dat kostte via trial and error veel tijd. Uiteindelijk wist ik hoe ik via de bootmaster weer bij Windows 7 kon komen (maar niet meer bij Windows 10), maar XP deed moeilijk. Eerst kon het een bestand niet vinden, na nog meer herhalingen kreeg ik, jawel, een opstartscherm van XP. Helaas. Een uurtje later had ik de mededeling: Windows kon niet goed worden gestart. Excuses. Mogelijk is een recente wijziging van de hardware of software hier de oorzaak van. En dan een stel opties. Niets leek te werken, maar toen ik tien minuten aan het opruimen was en níét keek, verscheen er een aanmeldscherm voor de veilige modus. Met mijn naam, maar zonder wachtwoord. Hoera? Nee, want op geen enkel toetsenbord werd er gereageerd. Een verloren dag. Morgen ook weer veel tijdverlies aan andere dingen, dus het rijtje dingen die ik vandaag moest doen, <daar begon ik vanmiddag mee> is absoluut niet opgeschoten. Dit wordt een rampjaar, vrees ik. 
Morgen beter. Dat moet kunnen. 
14 december 2020. Parels verjaardag. Deze foto is van de ontspannen Sinterklaasviering gisteren. Vandaag was ze chique in een panterjurk die paste bij haar nieuwe panty's. (Ze is altijd zó attent!!!) Omdat ik hoorde dat het land wellicht stevig op slot zou gaan, haastte ik mij vanmiddag naar de papiershop, waar ik - voor het eerst - in een rij stond. Gelukkig was het droog. Er moest nog een aantal dingen uitgezocht en gedaan worden voordat ik op weg kon, en toen vergat ik er de helft van. Ook mijn mobiel, zodat ik niet meekreeg dat Parel naar de Oceaan uitweek, omdat Mik aan de computer moest werken voor school. Die is dicht. Dus kon ik dat héle stuk (100 meter, maar ik heb nu weer op de rechtervoet een pijnlijke kleine teen, in mijn ruimste schoenen, grrrrrrrrrr!!!) terug lopen. Ik zag mijn co-moeder nog even, terwijl ik daar was, en ik zag, tot mijn grote verrassing mijn jongste zus met haar man (op eerbiedige afstand) ook nog. Dat was aangenaam. Maar geen van ons bleef lang. Toen ze wisten dat Mik klaar was met zijn schoolwerk, <en voor het laatst naar de Gym ging, zodat hij daar kon overleggen hoe hij het beste met zijn nieuwe sportieve aanwinsten (van Sint) kon omgaan> gingen ook Parel en René terug naar huis, waar al aardig wat bloemen in het water stonden. De reis kostte, heen en weer, veel langer, want de dienstregeling is aardig ingekrompen. Op de terugtocht naar huis glipte ik even de Action in voor nog wat inkt, en de AH, voor iets anders dat nuttig was. Zo kwam ik even na acht uur thuis, waar ik mijn prakje voor de TV opat. (Wel lekker gemaakt door de satésaus van René!) Vervolgens beluisterde ik de tips en trucs t.a.v. het coronavirus (ontloop je naasten, en heb ook de rest alleen op afstand lief), terwijl ik een klein deel van de Sinterklaasverpakkingen scheidde in herbruikbaar, <daar is Sint in meer settings tegenwoordig fan van> plakband en weggooien. Helaas, ik was nog lang niet klaar toen het programma stopte. De Sinterklaascadeaux heb ik beschreven, (een ruime bijdrage aan boeken van mijn favoriete schrijfster, Nora Roberts, niet allemaal mij onbekend) wat verzorging, een lichtje voor kerst, een vogelvilla om buiten op te hangen, en eh... de rest staat op het papiertje beneden. Maar aangezien het al bijna morgen is, loop ik niet meer de trap af. In elk geval had ik gisteren en vandaag twee heel bijzondere dagen met bijzonder geliefde personen. ;-) Bless them. 

Zondag Gaudete 13 december 2020. Vanmorgen mocht ik de collectezak vasthouden in de Pieterskerk. Ds. Liesbeth van Hilten heeft een heel eigen geluid. :-) 
Onze vaste predikant was de technicus vanmorgen, die de dienst registreerde. :-) 
Ieder zijn stiel. :-D 
Vanmiddag kwamen Parel en Mik, en ziedaar, er stond net een grote tas met Sinterklaascadeautjes op de stoep. En toen we goed keken, bleek Sint ook binnen een doos te hebben neergezet. :-) Ze kwamen om kwart over 4 en vertrokken om kwart voor tien, maar Parel en ik zijn minstens een half uur, zo niet veel langer, bezig geweest om een Sinterklaascadeau via Bol.com te downloaden op mijn e-reader. Tjonge, wat was dat ingewikkeld. Waarom zou je het ook makkelijk maken als het moeilijk kan? Ik moest eerst mijn eigen persoonlijke gegevens van mijn e-reader halen voordat Sint via het Sint-account de bestanden kon overhalen naar de e-reader. Dat kan eenvoudiger. Via andere uitgevers kan dat, maar die hadden net niet díe boeken. Ik kan voorlopig heel veel avonden mijzelf in slaap lezen. Na de kerst natuurlijk. Tot dan even een pas op de plaats. Maar het was heel gezellig, op gepaste afstand, al hebben we die ene (en die andere) wel gemist. ;-) De afwas is gedaan, maar de troep ligt nog op tafel. Dat komt morgen wel weer. En morgen? Ja, dan verjaart mijn mooie oudste dochter. Van harte gefeliciteerd!!! 
Wordt vervolgd. (Maar nu val ik om!) 

12 december 2020. Een beetje slaap ingehaald. Nog boodschappen gedaan. Een schatje bij de AH in de Twijnstraat gaf me allerlei Sinterklaasspul mee dat ze mocht uitdelen, bordjes, bekers en servetten. Zo lief! Ik kom eigenlijk bijna alleen aardige mensen tegen. :-) Ook zomaar een fijn en interessant gesprek met een goede kennis die ik vlak bij huis ontmoette, met de handen zo vol dat ik mijn mondkapje nog niet af had kunnen doen. ;-) Verder het Zaterdagavond ritueel gehad, en nog twee of drie pakjes naar beneden gebracht. Nu stop ik er mee. ;-) 
Morgen 3 lichtjes, zondag Gaudete. Verheug je! 
Een roze zondag in de paarse tijd, van oudsher hadden we dan een Roze zondag met Dignity. Ik denk even aan Eduard, en al die anderen die een roze randje aan de hemel breien. :-D 

11 december 2020. Erg moe, vannacht kwam er weinig van slapen, dus dat moet je bezuren. Een keer naar de stad geweest, maar wat ik wilde hebben, was niet te koop, en wat ik wel kocht, bleek de verkeerde kleur. Verder heb ik met een dilemma geworsteld, en ook daar word je moe van. Dus nu maar eens voordat het morgen is naar bed... 
Heb het goed en blijf veilig. 

10 december 2020. Zie gisteren. Maar er liggen nog maar een paar pakjes. En ik ben er minstens een kwijt. Morgen beter. Ik heb nog steeds veel plezier in Sinterklaas. :-) 
En ja, je mist sommige mensen. Veel mensen, eigenlijk. Herinneringen. :-) 

9 december 2020. Een paar cadeautjes, een paar gedichtjes, het schiet niet op vandaag. Erg moe, veel fouten, dus er was kennelijk gerommel in de marge aan de bovenkant. Morgen beter. Veel beter. Bless you.

8 december 2020 begon vroeg na een heel rommelige nacht. Ik had een medische afspraak aan het eind van de morgen. Daarna de opgerekte schoenen halen, maar helaas, nog steeds pijn zodra ik de linkerschoen aantrok. :-( Heel vervelend. Late lunch, en daarna de eerste surprise afgemaakt, die ongeveer twee keer zo groot werd als ik had gedacht. Het cadeau waar ik heel lang mee bezig was geweest, kon aanvankelijk alleen in een verhuisdoos, omdat het net niet in iets anders paste. Komt goed. Toen kwam Maryse! Altijd een feest natuurlijk, en ze had veel te vertellen... Vanavond een stel pakjes klaar gemaakt, en een surprise half af gekregen. Toen moest er nog papier buiten gezet worden, en ik keek per ongeluk wat er op de TV was. Op 4 een fascinerende, moedige moeder ie aan een schoolklas vertelde hoe haar man 'per vergissing' was vermoord, en wat dat met haar en haar zoontje had gedaan. Heel bijzonder. Ik vond dat ik het moest uitkijken. Om haar moed. Om haar kracht. Om die kinderen. Dan kun je alleen maar zeggen: God, sta hen allemaal bij! 

7 december 2020. Het lijkt wel winter, met die wind! 
Spanje komt in beweging, dat is fijn.
Ik moest ook in bewegging komen, 
dus ben ik naar de stad gesjokt. 
En toen ik thuis was heb ik gemokt, 
want weer was een aankoop niet naar mijn zin,
echt, ik had er geen ... meer in. 
Enkele rijmen verder, maar nog niets op papier...
Het is na twaalven, voor mij stopt het hier!

Zondag populus Sion (de Heer komt je redden) 6 december 2020. Ik begon met de Lutherse kerk, en was n.a.v. een gesprekje daar de hele middag aan het klussen. Om 20.30 uur begon mijn dag dus pas. Ik had een lange lijst met dingen die vandaag gedaan moesten worden, die ligt er nog, maar Ik heb wel een e-mail gestuurd naar Spanje. Daar moet morgen een brief achteraan. (Adres???) En ik ben de rest van de avond bezig geweest met één cadeau, dat nog lang niet klaar is. Zelfs geen enkel gedicht of rijm. 
Morgen beter. Het wordt toch al een drukke week...  

5 december 15 uur 08. Aan de overkant zakt de zon al bijna achter de huizen weg. Gisteren zag ik om kwart over 3 al wat warm-wit in de bovenste woken, om half vier al wat rozig, en om kwart voor vier echt roze, terwijl het om half vijf al donker werd. Zou de goede Sint wel komen, nu hij 't weer zo lelijk vindt? Nu, lelijk is het niet, maar wel koud met een scherpe wind. Het moedigt niet aan om Sints christenplicht te gaan vervullen. Trouwens, dan moet er eerst nog ingepakt en gedicht worden. Zucht. Misschien. En anders rijdt hij dit jaar ook dat huisje voorbij. (Ongezellig!) 
Goed nieuws trouwens: Mik is alleen maar snot- en straalverkouden, maar hij heeft geen corona. God dank! Een ander gezinslid kreeg gisteren ook (tamelijk) goed nieuws. Ook daarvoor ben ik dankbaar. Dus... aan het werk! 
...
Dat deed ik. Het pakketje werd door de ene Piet neergezet, en een andere Piet was bereid de stoute schoenen aan te trekken, en op de deur te bonzen... 
Voordat ik thuis was had een van de begunstigden al blijk gegeven van onvermogen tot wachten tot de Advent voorbij was, door een berichtje te sturen aan Sint-nie-klaas. :-D 
Dus was mijn poging tot bewegen (anti-corona) met gevolg. Altijd fijn als je weet dat de pakjes van Sint goed terecht gekomen. Overigens kwam ik de Goedheiligman onderweg nog tegen in vol ornaat. Hij was blij dat ik ook een paar pakjes voor hem wilde wegbrengen. ;-) Zo. Nu is het half tien, en we gaan over tot de orde van de nog-net-niet-zondag. Mogen alle Sinten m/v veel plezier hebben. 

Nee!!! Nú kan ik mijn pakjes openmaken... Die liggen me al bijna een week uit te dagen. ;-) 
Ha, het grootste pak is een huidolie in mijn favoriete geur... wat attent, Sinterklaas, dankUwel!!!
In het andere pakje drie spannende zaken: 2 flesjes met typische decembergeuren, sinaasappel(bloesem?) en peperkoek, en een beeldig kaarsje met het opschrift Sparkle all the way. Daar lijkt ook een geurtje aan te zitten. Spannend, dat wordt natuurlijk pas duidelijk als ik het aansteek... 
Lekker!!! Dank je wel, Sinterklaasje!!! 
Half een... morgen twee kaarsjes aan. ;-)

4 december 2020. Koud. Helder scheen de zon toen ik om 12 uur wilde gaan ontbijten, maar later werd het meer bewolkt. Er moesten verjaarskaarten nog op de bus gedaan worden, en waar vind je in de stad een brievenbus die niet alleen voor kerstpost en traag is? Geen postkantoren meer hier, alleen postagentschappen. En die bleken ook niet eens allemaal brieven te verwerken! Wel pakjes. Dus dat was nog drie kwartier lopen, al met al. Later bracht ik een mislukt Sinterklaascadeau dat retour moest wel naar het dichtstbijzijnde postagentschap. Dus ja, ik had mijn beweging.
Vanavond moest ik wat Spaanse correspondentie doen. Dat doet een grote aanslag op mijn vermogens. ;-/ En dus is de dag alweer om, terwijl ik op één na mijn lijstje met 'te doen' heb afgewerkt. Valt mee, dus.
Voor wie morgen Sinterklaas mag vieren (of zondag) een heel fijne dag. Nu welterusten!

3 december 2020 begon na een heel korte nacht weer veel en veel te vroeg. De loodgieter kwam - op mijn verzoek - alsnog het platte dakje boven de keuken isoleren. De plastic afstandhouders, die het veertig jaar hadden uitgehouden, en waarvan we de beste nog hadden bewaard, zijn nu echt gesneuveld. Er ligt nog een hoop troep in de tuin, dat wel, maar het platje ziet er weer netjes uit, en wat belangrijker is: de warmte gaat niet meer de lucht in. Al ben ik nog zuinig met verwarmen. Wim kwam net toen ik de eerste twee slokken van mijn ochtendkoffie had genomen, dus toen hij wegging, kwam ik pas aan ontbijten toe. Toen had ik in vliegende haast ook al mijn twee eerste Sinterklaas-gedichtjes gemaakt en geprint. ;-) Voor mensen die je helpen, moet je zelf ook vriendelijk zijn. (Voor anderen ook, maar dat mag misschien wel een graadje minder. ;-/) Omdat er een Sinterklaasviering was afgesproken, maakte ik gebruik van de gelegenheid om vroeg de stad in te gaan. Ik liep veel, en vaak vergeefs. Maar het was wel rustig. Een Sinterklaaslijstje bevatte een gedetailleerd verzoek, maar díe winkel had het niet, andere van het zelfde merk ook niet, bleek, toen ik de fiets erbij pakte. Bovendien gaf de agenda aan dat de vorige serie kaarten alweer 2 weken geleden was verstuurd, dus was het heel hard werken. Bovendien bleek een van hen morgen jarig te zijn, een kroonjaar, dus die kaart stresste ik als eerste naar de brievenbus. Toen die er in zat, zag ik een plakkertje: niet voor rouw- en trouwkaarten en voor post voor de volgende dag. Dat had ik weer. Nu ja, meer dan je best kun je niet doen. Om tien uur werd bevestigd dat het morgen niet door gaat. Mik is niet helemaal lekker. En omdat de halve klas al ziek was (coronitis) moesten ze nog maar gaan testen vanmiddag. Uitslag morgen of zaterdag. Kortom: we laten Sint terugkomen als het ons uitkomt. Anders werd het van alle kanten overwerken, en meer werk dan plezier. Dus ik ga naar bed. Bless you, en sterkte en vreugde voor wie Sinterklaasfeest gaat vieren. In beperkte kring. ;-)

2 december 2020. Een heel prettige dag, want nog voor mijn ontbijt op was kwam Parel... ze beet gezellig mee. Voor haar was het de lunch. Ze bracht bloemen en lekkers. :-)  En daarna hebben we samen wat klussen gedaan waar ik allang tegenaan hikte, en die ik maar niet gedaan kreeg. (En dat op haar 'vrije' dag, waarop ze toch telkens van alles nog even regelen moest...) (Morgen ben ik vast een pond zwaarder, omdat ik de bak satésaus die René voor mij had meegegeven niet kon laten staan... zo lekker!!!) Vanavond heb ik eerst uitgewerkt wat ik had opgeschreven van de inhoud van de schuur. We hebben denk ik een derde geïnventariseerd. Nu ja, een kwart dan... ;-) Maar dat weet ik nu weer te vinden. Een jaar geleden is de inhoud van de keuken her en der neergezet, toen de loodgieters kwamen slopen. Ook in de schuur. Tja. En ik heb 13 pakjes ingepakt, maar ik heb nog geen enkel gedicht geschreven. Wel kreeg ik een paar bestelde pakjes binnen, maar het belangrijkste viel vreselijk tegen: de kleur sloeg nergens op... Dus dat moet de ontvangende partij vrijdag maar bekijken... terugsturen of er blij mee zijn. On verra. 

1 december 2020. Als we dan tóch (en tout petit comité) Sinterklaas gaan vieren, moet ik wel wensjes hebben. Ik had een paar dingen gezien, vorige week, maar niet onthouden, dus maakte ik hetzelfde rondje, om foto's te maken. Niets bijzonders, maar... verder had ik nog een boodschapje te doen bij de Media Markt, om een nieuwe mogelijkheid van het MB makkelijker te gebruiken. Een Hubje voor USB 3.0. Tja, dat had ik achteraf ook aan Sint kunnen vragen, maar ik had geen idee hoe duur dat was (meer dan ik dacht), dus deed ik het mezelf maar alvast cadeau. Dank je, Sinterklaasje! De loodgieter kwam net toen ik weg wilde gaan, dus werd het allemaal iets later. Ik verwachtte een bestelling vanavond, maar er kwam niets. Irri en tant. Ik had extra betaald om niet rond 8 uur uit mijn bed geramd te worden... Het leven heeft hobbels en  kuilen. Vanmiddag de PC netjes verbonden met de laatste kabeltjes, en op zijn plaats geschoven. Ook logboek PC bijgewerkt, en nu is de dag al bijna voorbij. Morgen moet ik wat vroeger op... dus ;-) 
Slaap lekker en gezond en energiek opstaan jij! ;-D

30 november 2020. De jarige kon ik pas vanavond feliciteren, maar dat was wel gezellig. Op afstand natuurlijk, dat kon helaas niet anders. Corona. Afgezien van wat telefoontjes, een verjaarskaart voor een neef, en kleinigheden, ben ik eigenlijk alleen bezig geweest met het inventarisseren van de kabels aan de PC, het herschikken, waar nodig, en het bijwerken van (intussen het derde deel van mijn) logboek PC. Afdrukken moet morgen maar, want dan moet er nog inkt worden aangevuld. Het is best koud buiten! Vooral omdat het ook nog regent. Morgen alweer 1 december... hoe kan dat toch? Alles loopt in de soep dit jaar... 

Zondag 29 november, de eerste zondag van de advent. Tonio en ik zijn vanmiddag heel lang bezig geweest met het omzetten van de PC naar een nieuw moederbord. Daar was wel een gebedje bij nodig, maar zo vonden we toch nog een essentiële kabel, waardoor de nieuwe grafische kaart ook geïnstalleerd kon worden. Het was een heftige middag met een flinke uitloop.  Het resultaat was verbazend! Mijn grootste bonus was een langdurige sessie met mijn zoon. Die had ik natuurlijk al heel lang gemist. Heel veel dank, zowel voor de hardware als de inzet en de tijd... 
Nu moet er van alles nog worden opgeruimd en dat wordt (quote dochter L) 'een dingetje'! ;-) W10 wilde opnieuw geactiveerd worden. Ik heb maar een pas gekochte sleutel ingegeven, en dat werkte. W7 wilde ook geactiveerd worden (terwijl ze beiden aanvankelijk deden alsof ze gewoon opstartten), en toen ik had bekend dat we hardware hadden veranderd, kon ik de oorspronkelijke Key van W7 ingeven. De geluidskaart heeft niet de juiste verbindingen gekregen, maar dat komt morgen wel...
Toen leek de klus geklaard, maar... het thema verdween, en er blijft een irritant dingetje ronddraaien op het bureaublad. Maar na een herstart verdween dat ook. Gelukkig. Deze hobbel lijkt genomen... Morgen het begin van de rest. 
Morgen is ook mijn jongste schoonzoon jarig. Van harte gefeliciteerd, B! 
Een mooi jaar toegewenst. :-) 

28 november 2020. Er moesten wat boodschappen gehaald, en wat plastic en ander afval weggebracht worden... en nog zo het een en ander. Ik kan het niet navertellen, maar intussen is het middernacht geweest, en de advent is aangebroken. 
Heb een gezegende tijd op weg naar het Licht dat komt. 

27 november 2020. Weer wat klus- en klungeldingetjes gedaan vandaag. De tafel in mijn werkkamer is nu voor 2/3 leeg (op een stapel na), zodat er gewerkt kan worden. Maar ik vergat wel weer een kaart op de bus te doen voor mijn schoonzoon... dus die komt ná zijn verjaardag. Toch echt gek dat op zaterdag en zondag geen lichting is, zodat er op maandag geen post wordt bezorgd. En telkens worden de postzegels maar duurder. 
Je krijgt bijna alleen nog post van goede doelen... Vanavond weer een prettig gesprek met mijn eersteling. Ik word er blij van, als ik echte contactmomenten mag hebben met mijn kinderen en kleinkinderen... :-) 

26 november 2020. Een paar dingetjes kon ik vandaag van mijn lijstje afstrepen, zoals het ophalen van mijn (voor de vierde keer opgerekte) schoenen, het kopen van andere veters, en dat soort dingen, waarbij ik - in hoge nood - een bijzondere smalle en steile ijzeren wenteltrap ontdekte, een juweeltje van smeedkunst dat niemand, behalve de gebruiker van het pand ooit ziet. Het was de opgang in meerdere opzichten de moeite waard. :-D Verder moesten er nog wat kaartjes naar het verre buitenland met bijbelteksten in talen die ik niet lezen kon, lastig dus... en ik heb mijzelf vanavond toegestaan nog een uur of anderhalf te gebruiken om allerlei opstartcombinaties van de verschillende harddrives uit te proberen. De hoofdprijs zit er nog niet bij. :-( Dus om van Windows 7 en 10 naar XP te gaan, moet ik nog steeds bij de start van de PC de schijven in een andere volgorde aan te laten spreken. Gelukkig kan dat softwarematig. ;-) 
Een lastige mail naar het buitenland heb ik ook nog gedaan, dus wat dat betreft... 
Alleen is het intussen twee uur later dan het moment waarop ik wilde gaan slapen. Tja. 
Such is life!

25 november 2020. Halleluja! Een Godswonder! :-) Ik weet niet wie van jullie zo effectief voor mij gebeden heeft, maar, ondanks alles wat ik tevergeefs heb geprobeerd vandaag, is nét iets bijzonders gebeurd: ik kon nu wél opstarten van mijn XP. En aangezien ik daar mijn financiële programma heb staan... :-) God dank! Wat ben ik blij. Tijd om te gaan slapen... Bless you all :-) 

24  november 2020 Help! Vanmiddag heb ik veel tochtband weggehaald, en ook veel weggegooid, want na een paar jaar verteert het ook als het keurig in een doos en in de oorspronkelijke verpakking zit, bleek mij vandaag. Bijna de helft van het werk bestaat in het weghalen van dingen, en het terugplaatsen ervan. Zowel een raam op de slaapkamer als een bij mijn computer is weer voorzien van vers tochtband. Niet dat ik nu verschil merk, maar... het was wel nodig. Veel telefoontjes ertussendoor, en het gesprek waar ik op wachtte, van de tandenfee, kwam erg laat. Er moet veel gebeuren aan het gebit. Dat Daans bruggen al 40 jaar zitten, leverde wel een compliment op. Maar... Tja. Later. :-( 
(Niet erg veel later, zei ze.) Ik dacht met attrib iets te kunnen doen aan de ongeldige boot.ini waardoor mijn XP niet meer wil opstarten, maar het bleek een kwestie van regen en drup te zijn. Ook langs de reguliere weg kan ik er niet meer bij. :-( Intussen ben ik zó verschrikkelijk moe (al dagen) dat ik nu, om 22 uur, denk te stoppen met nuttige dingen. Normaal is dat het moment waarop ik pas onder stoom raak, maar ik ben op. Dus met enig geluk meld ik me hier morgen weer. 

23 november 2020 was droog en wat kil. Maar wel zonnig. Ik deed wat nuttige klussen, zoals stofzuigen (heel beperkt) en tochtband vernieuwen bij de deur naar het platje, gaten boren in de nieuwe plantenbakken, die ik vorige week had gehaald, en de inhoud van de kapotte plantenbakken overhevelen naar een paar van de nieuwe. Ik zag dat de daarin geplante bolletjes voor een deel al aardig aan het uitlopen waren. Ze kregen een verse dot aarde er op, voorzover dat nog ging. Het hield me wel bezig tot vijf uur, toen het donker was. De spullen moet ik nog opruimen, bedenk ik me. In de keuken was ik een tijdje met kefir bezig, geen geweldig resultaat, wel veel rommel. Ook iets voor morgen dus. Vanavond deed ik nog eens een poging om iets met bcdedit te doen, de verwijzing naar XP kon ik daarin opnemen, maar die was kennelijk niet OK, want, apart van een flits waarin ik na enkele herstarts het woord boot.ini herkende, kon ik zelfs na meerdere pogingen de rest niet lezen. Ik heb veel tijd verspild en weinig resultaat geboekt  met zoeken op internet, dus deze dag vergeten we maar even. 
Morgen moet ik zien nog wat tochtende plekken van verse tochtstrippen te voorzien. ;-)

Zondag 22 november 2020. De laatste (groene) zondag van het kerkelijk jaar, voor de één: Eeuwigheids-zondag, voor de ander: Christus-Koning, in Spanje zag ik: Laatste zondag van Pinksteren. :-) Vanmorgen diende ik in de Pieterskerk (waarnemend ambtsdrager), vanmiddag heb ik aan de hand van een handleiding van Laetitia een bootini gemaakt waardoor ik W7 en W10 kan starten, maar weer niet XP. Later had zij <ik heb zúlke slimme kinderen!> uitgevogeld hoe dat OS er aan toegevoegd kan worden, maar aangezien ik vannacht nauwelijks geslapen had, ben ik niet meer helder genoeg om dat te entameren. Aan het eind van de middag was er een interkerkelijke gedachtenis in de Pieterskerk voor de omgekomen vluchtelingen die naar Europa hoopten te komen. Ruim duizend, dit jaar al. Er brandden veel lichtjes voor hen op de trap van het hoogkoor. 

21 november 2020. Vrijwel heel de dag bezig geweest, en ik kan niet eens vertellen wat ik heb gedaan. :-( Wel hebben mijn voeten veel pasjes afgelegd. Dat moet ergens goed voor zijn. Vanavond bleek het bad-boek té boeiend... en nóg is het niet uit. ;-) Goed, af en toe moet een mens zichzelf verwennen. Van lang en lekker lui lezen is het het laatste jaar veel te weinig gekomen. Nu is de tijd voorbij, ik moet eigenlijk nog even iets doen voor 12 uur. (Ja, ja, even en iets...) Die kennen wel. :-(
Heb een gezegende zondag!

20 november 2020. Weer een dag die voorbij vloog... Vanmiddag begon ik met de bladeren die intussen veelvuldig op het schone platje lagen, en de stoel heeft ook zijn vaste plek daar weer... 
Een stuk later ging ik op de fiets naar het tuincentrum, want de plantenbakken waren grotendeels in puin. Het was fris maar droog, dus dat was aangenaam. Later bracht ik nog wat post weg, naar de brievenbus, en naar verschillende adressen. Nu bedenk ik nog andere poststukken die ik had moeten versturen. :-( Ik vergeet zoveel, heel lastig. :-( Vanavond heb ik wat financiën in de computer gezet, en dat kostte me alle tijd die me restte. Dus, als ik voor middernacht de computer uitgeschakeld wil hebben, moet ik opschieten. Weer te weinig gedaan, vandaag. 
Morgen gaat het vast beter! ;-)

19 november 2020. Het grootste deel van de werkdag ging op aan de kaartjes voor de zieken en andere dierbare relaties in binnen- en buitenland. De goot is nu betaald, het is prettig om dat achter de rug te hebben. Er moeten nog wat kaarten voor anderen geschreven worden, maar dat leek er vandaag niet meer van te komen. Ik ben nog steeds erg moe. Dat komt wel weer goed. Een lange nacht (morgen) zal helpen. (Een waarschuwing voor een bloedinkje heb ik ergens deze week terzijde geschoven, want ik was zo bezig. Tja, dom, dom, dom.) Vandaag dacht ik het probleem van de bootmanager op te kunnen lossen, maar nee, het programma wil ook niet met emulatie windows95 werken. Zelfs in XP zeurt het ook al om windows9x/ME. Toen meende ik te weten dat er nog ergens een floppie moest wezen met een reddingsprogrammaatje. enthousiast begon ik mijn studeerkamer overhoop te halen, want ik kan niet zómaar in die grote kastla... 
A: niet gevonden, al heb ik veel van zijn plaats gehaald. B: De legale Windows7, waar ik zo naar gezocht had <nee, niet daar, duidelijk!> vond ik nu wel in de bovenste la van de grote kast op mijn studeerkamer. C: De floppiedisk is niet aangesloten. Het lichtje brandt niet als je er een floppie in stopt. Ik ben maar even gestopt...Dus we hebben nog steeds een nieuwe goede bootmanager nodig. Sinterklaas? (Ik wil wel zingen bij de schoorsteen, hoor!) ;-) 
Morgen komt er weer een dag. Of de Heer is gekomen. Daar kan ik me ook op verheugen. 
We zullen zien wat er gebeurt. :-) 

18 november 2020 is een feestdag, want het is de verjaardag van mijn oudste zus. Ik heb haar nog héél even aan de lijn gehad vanmorgen. Toen kwam er iets tussen, en ik moest naar de huisarts voor een onderhoudsbeurt. Later schoenen ophalen bij de schoenenoprekker, die vriendelijk zei dat ik natuurlijk terug mocht komen als het nóg niet goed is. Ik heb ze vandaag nog niet geprobeerd. Verder was het een rommelige en vermoeide dag. Morgen moeten we het maar dunnetjes overdoen, en beter. Het verjaardagsgebakje, toch een goede traditie - ook op afstand - heb ik maar weer overgeslagen. Jammer, maar het is beter. 
Met grammetjes daalt mijn gewicht (en dan opeens weer een pond erbij, geen idee waar  dat dan vandaan komt...)  Maar, zoals ik al schreef: morgen beter. Welterusten!

17 november 2020. Vroeg op! Intussen (half twaalf) is het dakje leeg en schoongepoetst. Inderdaad, over de hele linie was het zink vergaan... :-( Dus die nieuwe laag is heel erg nodig. Die wordt nu gelegd en verlijmd. De mooie plastic 'pallets' die veertig jaar dienst hebben gedaan zijn voor het grootste deel ook kapot en onbruikbaar. De weekmakers zijn weg. Dan krijg je dat. Maar ik heb er lang plezier van gehad. Ik ben nu maar even in mijn 'binnenkamer', want de stank waarmee die lagen worden verlijmd is niet te harden.
...........................
Maar alles kwam goed. Ze hebben heel hard gewerkt, een nieuwe goot is geplaatst, intussen moest ik naar de paradontoloog, een heel aardige dame die het verhuld had over rampzalige toestanden in mijn mond. (En ik wil niet laten trekken!) :-( 
Al met al was het al tegen vijf uur eer ik terug was. Toen veegde een van de heren net bladeren naar de overkant. Toch het dakkapelletje van blad ontdaan. Daar was wat onduidelijkheid over ontstar, maar... In elk geval een rustig idee dat alles is gedaan. De steiger is weer afgebroken, en in het donker (de nacht valt tegenwoordig wel met een klapje) hebben ze de puzzelstukken, voorzover nog aanwezig, op het platje in elkaar gezet, en de groene bedekking, die fantastisch schoongeborsteld was, er weer op gelegd. Nu nog een paar nieuwe plantenbakken halen, want die er stonden vallen ook uit elkaar. Na het obligate gesprek met L te L zeeg ik uitgeput voor de TV neer. Voor de PM en jonge Hugo. 
Een beetje beter was nog lang niet goed. Laat gegeten, toen nog een noodzakelijk bezoek aan de AH gebracht op de fiets, en ik deed nogmaals een poging tot installatie. 
Dat had ik beter niet kunnen doen. Want toen de knipperende cursor mij verveelde, ging ik 'even' kijken naar het nieuws. Vaak interesseren de programma's 's avonds laat mij meer dan die overdag. Het liep wat uit, en nu is het kwart voor 1... Morgen beter, hoop ik dan maar. 
Want morgen moet ik wel heel het huis dweilen. Daar had ik toen de heren weg waren geen moed meer toe / geen zin meer in. We gaan het zien. ;->

Maandag 16 november 2020. Er zòu iemand kunnen komen om voorbereidende werkzaamheden te verrichten, dus ik was met moeite vroeg wakker... Bijna een pond zwaarder dan gisteren, terwijl ik niets bijzonders had gegeten. Echt niet! Nu ja, morgen beter. :-) Ik was in elk geval vroeg genoeg beneden om twee zware zakken met nat blad van het dak buiten te zetten voordat de vuilniswagen langs kwam. Dat had ik gisteren vergeten, en bij daglicht is het wel prettig. Een van de zakken was in de lengte opengebarsten, dus die moest opnieuw 'verpakt' worden. 'Blauwe zakken' betekent lang niet altijd: 'puinzakken'. En drie verdiepingen omlaag vallen zou ik ze ook niet graag nadoen. ;-)
Vanmiddag probeerde ik voor de zoveelste keer een ziekenhuisafspraak te maken, het ging weer niet, maar'ik zou worden teruggebeld. Binnen twee uur.' Daar wacht ik dus op. Intussen heb ik de inhoud van een ladenkastje verder in de PC gezet, en afgedrukt. Nu hangt er aan ieder laadje een papiertje met de inhoud links en rechts, voor en achter. Minder chique, maar wel duidelijker...
De hosts-file is nu ook bijgewerkt, dus allerlei apparaten worden - als het goed is - gezien. In elk geval de NAS. :-) Daarin ben ik nu deze pagina aan het bewerken. Allerlei programma's om dat vanaf de PC onder W10 te doen, moet ik nog installeren.
Later. ;-) 'Binnen twee uur' liep een paar uur uit. Maar uiteindelijk kreeg ik nog net een afspraak voor over een maand. Het is heel druk op de longafdeling. 
Je voelt je bijna schuldig dat je toch, na overleg met de huisarts, daar heen moet gaan... 
Ook aan het eind van de middag kwam de loodgieter c.s. de steiger opbouwen. Het was al donker. En morgen staan ze hier om 8 uur voor de deur. Dus... ;-)

Zondag 15 november 2020 23 na Trinitatis is bijna voorbij. Vanmorgen voor, en vooral nà de kerk was het heel zacht, vanmiddag even na een uur begon het te regenen, en nu, vlak voor middernacht stormt het de resterende bladeren van de bomen. Laetitia kwam, op verzoek, met nog weer een andere variant van een setup op een USB-stokje van Barend. En na 2 1/2 uur hadden we een legale Windows. 64 bits, dus die kan de volle 8 GB aan. :-) Maar dat was niet wat ik gekocht had. Daarna duurde het nog een hele tijd voordat alles goed stond, en we hebben, vooralsnog tevergeefs getracht de bootmanager aan te passen, zodat we ook deze nieuwe variant konden opstarten. Nu moet ik de bootvolgorde in de BIOS aanpassen om een ander OS te starten. Het komt vast wel goed. Ik ben helemaal uitgeput, en de komende week wordt een ingewikkelde. Ik hoop dat het eens lukt om in slaap te vallen. Maar tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen. Via Laetitia dan... ;-) 

14 november stond in het teken van herhaaldelijk en zonder succes W10-64x installeren. 
Dat wordt wachten op mijn jongste dochter... Geniet van de zondag, ook al is die waarschijnlijk vrij nat. Bless you!

13 november 2020. Dat was weer een heel rustige dag want, afgezien van wat bladeren opruimen, en het ter post bestellen van een cadeautje voor een jarige, bleef ik voornamelijk binnen, kijkend naar de computer!
Ik probeerde langs een andere weg W10 te dresseren, maar dat kostte me een uur of zes of meer, en ach, dat-had-ik-nu-niet-moeten-doen!
Nu zit ik nog steeds met een Operating System dat 32 bits is, :-( en bovendien ging er iets mis met de installatie. Ik heb geen startknop. Leuk!!! :-( Dus zodra ik iets in die buurt aanklik, wil de computer nog maar één ding: openieuw starten! Bovendien kon ik nog steeds niet activeren. Al had ik halverwege de installatie de nieuwe, tweede licentie al ingegeven.
Nu heb ik de (rest van de) avond gebruikt om nog een andere opstart-USB-stick te maken. Ik had nog wel een lege. Of dat gelukt is, weet ik niet. Het is kwart voor een, dus morgen is het vroeg genoeg om dat te onderzoeken.
En anders wacht ik toch maar tot mijn slimme jongste langs komt. (Dat is er één tegelijk, dus dat moet kunnen!) ...

Dat ik geen mails verstuur, geen bedankjes zend, etcetera, ligt aan het feit dat ik niet bij mijn gegevens kan. Dit doe ik via een omweg naar de NAS. Buitenom. :-) Morgen beter. ;-)

12 november 2020. Vandaag heb ik veel tijd besteed aan het wegwerken van veel bladeren op het platte dak van het huis, en van het platte dakje van de keuken. Ook de goot kreeg ik vrijwel leeg. Wauw! Dat was een hele klus.
Aangemoedigd door dit succes probeerde ik nóg eens Windows10 te installeren. Dat kostte ruim drie uur, en ik moest halverwege mijn jongste dochter nog wel om raad vragen, maar uiteindelijk stond er een nieuwe versie op de PC. Alleen... alleen... de authenticatie lukte niet, want het nummer, dat ik had gekocht via internet wás al in gebruik. Dus heb ik een manke W10, waar ik niet veel aan kan veranderen. En... nu is het nóg steeds een 32-bits systeem, zodat ik ruim de helft van mijn geheugen niet gebruiken kan. Redelijk Frustrerend dus. En... ik kan niet terug naar W7, want de bootmanager werkt niet meer.
Via de NAS kan ik dit wel schrijven. (Hoop ik. Want ik probeerde net vanuit de NAS een mail te sturen naar de verkoper van mijn licentie, en schrijven lukte best, maar versturen... nee! Daarvoor klopte de autorisatie weer niet.
Gelukkig maakt mijn jongste zondag tijd voor me vrij. :-) Overigens meldde Microdinges dat ik beter een Windows10Home kon installeren, want daarvoor was er wel een productnummer aanwezig op mijn computer.
Ik vertrouw ze nu voor geen cent meer.
Hoe dan ook: ik vermoed dat ik het beste maar even kan stoppen, voordat ik door vermoeidheid weer andere onherstelbare dingen doe...

11 november 2020. Om 11 uur herdachten velen de gevallenen in de eerste wereldoorlog.

Voor de Zuiderlingen had dit het begin van het carnavalseizoen moeten zijn. 
Die hebben pech. 

Voor Utrecht en daarboven staat de dag in het teken van Sint Maarten. Ook wij mogen niet langs de deuren gaan, en zingen (al lijkt het me dat het vooral om kleintjes gaat, en buiten... tja...), maar de boodschap van Sint Maarten: 'deel wat je warm houdt met wie het koud heeft', blijft natuurlijk actueel en te doen. Mijn moeder placht te zeggen: Wie niet geeft wat ie heeft, is niet waard dat ie leeft. 

Vanmiddag mocht ik naar de huisarts, om wat (leeftijds)wratten weg te laten halen. Wordt vervolgd. 
Schoenen opgehaald en weggebracht. Ik zit nu heel braaf met dichte schoenen aan te werken, maar dat is me eigenlijk veel te warm aan de voeten. Voor buiten is het OK, maar... 
...
Vanavond dacht ik: ik ga het proberen! Ik heb allerlei bestanden veilig gesteld, eindeloos gebekopt, heel lang geaarzeld, en toen moesten er opeens nog 6 updates worden geïnstalleerd, hetgeen ook eindeloos duurde, maar toen was het zover. 

Ik dook het BIOS in, maakte foto's van alle instellingen, startte opnieuw met de nodige USB-sleutel, maar ik kwam niet verder dan een een knipperend streepje. Dat kan gebeuren, dus opnieuw opgestart, weer iets veranderd in het BIOS, en nee, dat werkte ook niet. Uiteindelijk was ik al blij dat de computer weer 'gewoon' opstartte. Ik was nooit een groot licht in deze dingen, maar de vorige keer dat Laetitia en ik het probeerden, kwamen we toch tenminste halverwege... Lichtelijk frustrerend dus. Maar ik ga vandaag in elk geval voor middernacht de computer afsluiten. 
Dat wel.

10 november 2020. Het was nog best redelijk weer. Bijna 16 graden Celsius. Dus ik liep naar de plasticbak, naar de voetendame (onder de kreet: houd u niet in, laat het maar bloeden!) (het lijkt alsof de pit in de teen nu wel weg is...) en later nog naar de Twijnstraat. Toch enige beweging van het lichaam. 
Toen ik de geest probeerde te bewegen, aan de computer, kostte dat wat meer moeite. 
Ik had een aardig project bedacht, maar zelfs het vastleggen van wat ik moest gaan doen, is nog niet helemaal gelukt. Morgen beter, toch??? In elk geval heb ik minstens 5 minuten in de zon gelopen vandaag... ;-/ En ik heb een interessant gesprek met mijn zoon gehad, zodat hij drie kwartier te laat naar bed ging. (En ik ook..., maar hij moet vroeger op.) <Oei, opeens is het morgen...><tempus fugit>

Maandag 9 november 2020. Na een nacht vol dromen, werd ik verschrikt wakker met het gevoel dat ik over een half uur ergens moest zijn... denkend dat het al halverwege de week was. Gelukkig bleek ik het mis te hebben. Maar morgen moet ik wel naar de pedicure, omdat met mijn dichte schoenen de kleine tenen nog steeds wat pijn deden vorige week. Die schoenen had ik vrijdag of zaterdag weggebracht, maar die zijn pas woensdag klaar. De andere dichte schoenen kon ik gisteren al niet vinden, dus keerde ik vandaag de slaapkamer maar eens om. Stofzuigen en al dat soort dingen, op mijn knieën op de matten die ik voor het bollenplanten had gekocht, alles onder de bedden uit... maar nee! Pas veel later, toen ik nog eens in de klerenkast dook vond ik achteraan een papieren zak, en daar zaten ze in... Zo raak je aardig wat tijd kwijt. 
Dan was daar het probleem met de foto's van de MRI die ik niet kon zien... 
Zodra ik mijn buurman aan de andere kant van de muur hoorde aanschuiven achter zijn computer, belde ik hem. Geen probleem, hij wilde het wel proberen. Gewapend met een mondmaskertje en de DVD toog ik derwaarts. Het kostte even, maar ondanks een aantal foutmeldingen startte het ingebakken programma daar wél op. En ja, we konden een tripje door mijn hoofd maken, en ook de longfoto's en de echo stonden er op. Dus het lag niet aan de DVD maar aan de PC. (Max had een werkend exemplaar van W10) Maar hij is nogal een knutselaar, en hij vond een programma dat de foto's wél wilde openen. (Dat had ik thuis natuurlijk ook geprobeerd, maar tevergeefs.) Dat programma heb ik later thuis gedownload, en zo kon ik waarnemen dat mijn neustussenschot inderdaad bar scheef staat (dat wist ik natuurlijk al) en dat de rechter hersenhelft een stuk meer ontwikkeld is dan de linkerhelft. 
Interessant. Als ik naar de plaatjes op internet kijk, klopt daar weinig van. Maar goed, ook hiermee heb ik veel tijd verbruikt. Verspild wil ik niet zeggen... Een noodzakelijke email, waarvoor ik een stuk moest vertalen, heb ik eindelijk eens verstuurd, en afhankelijk van de vraag of ik daar een reactie op krijg, kan ik verder werken die kant op. W10 heb ik maar eens nieuw aangeschaft. Volgens de site moet ik nu wel de hele installatie opnieuw doen. Ik had zo'n hoop dat ik die oude gegevens op kon halen... 
Nu ja, in mijn eentje gaat me dat toch niet lukken, dus ik moet weer hulp vragen... vervelend... Misschien is het wel het moment om het reserve moederbord dat Tonio mij ooit  aanbood, dat echt wel een paar jaar jonger is dan het mijne (toch nog een jonge blom van een jaar of 10) in te bouwen. Maar ja, dat gaat weer veel tijd kosten. En... 

Zondag 22 na Trinitatis, voor-voorlaatste zondag van het kerkelijk jaar 8 november 2020.  Nog een paar weken en de groene tijd is over. Vanmorgen ging ik maar weer eens naar de Lutherse kerk. De dienst stond in het kader van de Kristallnacht, en van de woorden van het erkennen van het kerkelijk tekortschieten dat René de Reuver namens de PKN vanmiddag (een beetje laat) in een synagoge zou uitspreken.  Beide predikanten spraken hun gedachten daarover in een dialoog voorin de kerk uit. Interessant. Er werd een poging gedaan om na de dienst virtueel samen koffie te drinken, maar het was niet duidelijk hoe dat ging met die koffie. Die bleken we zelf in te moeten schenken in de keuken, dus dan moest je elkaar toch weer van dichtbij passeren. Schoonheidsfoutjes horen er bij. Maar omdat een en ander wat onhelder was, haakten de mensen aan de andere kant van het scherm al snel af. Volgende keer beter. Het was relatief mooi weer, toen het middag werd. Wat zon, weinig wind... :-) Op twee na hebben de narcissen nu eindelijk hun bestemming gevonden. Ik ben heel erg benieuwd naar het resultaat in het voorjaar. :-) Op de een of andere onduidelijke manier ben ik al dagen erg moe, er kwam vandaag ook niet veel uit mijn handen. Terwijl ik toch zo'n helder lijstje had van dingen die gedaan hadden moeten zijn. Vanmiddag keek ik voornamelijk naar de herhaling van een dienst van een oude vriend van me. Emotioneel, want hij is nogal ziek geweest, en zijn echtgenote ook. Later probeerde ik de vele favorieten in mijn browser, die door elkaar waren geraakt, te ordenen. :-( Een gebed zonder eind. Sommige waren allang niet meer in gebruik, maar daar heb ik ze niet allemaal op getest. 
En dat stond níét op mijn lijst. Ik probeerde tevergeefs de DVD van het ziekenhuis te openen. Het programma kon de lijst die wel in de aangegeven directory stond niet openen. Balen dus. Natuurlijk bleef ik proberen of ik het via een omweg wel kon, maar nee. 
Weer zonde van de tijd. Misschien omdat ik met een 32-bits programma werk? Maar mijn recentere laptop heeft geen CD-speler. Nu moet ik toch echt noodzakelijk Windows 10 weer aan de praat (laten) krijgen. Echt! Help! dus... Ik ga proberen tenminste één puntje van mijn lijst weg te werken, ook al is het dan zondag. Morgen verder! Bless you!

7 november 2020. Vandaag zou in Best de traditionele Militaire Requiemmis worden gehouden, maar die ging van coronawege niet door. We hebben er onze eigen virtuele bijeenkomst van gemaakt... :-) 

Foto van het kaarsje paste er niet meer op, maar ach, dat blijft in ons hart branden... :-) 
Het is mooi zo... En ja, zo wil ik mij Ton wel graag herinneren. 
Omdat de arts mij eergisteren aanmoedigde om vooral te blijven bewegen, liep ik vanmiddag langs een aantal winkels, en dat kostte me flink wat tijd. Een paar dingen die toch moesten gebeuren zijn dan ook af te strepen van mijn Do-it-now lijst. Maar ik had er veel meer op geschreven vandaag, dus de uitkomst is weinig positief. Laten we maar bidden voor Amerika. Het kan daar anders nog best een rommeltje worden. 

6 november 2020. 56 jaar geleden ging ik met Ton naar de bioscoop, en zo is het gekomen. Een gedenkwaardige dag dus voor mij. :-) Morgen zou de militaire requienviering in Best zijn, waar zijn naam en die van Eduard en vele anderen zou worden genoemd, onder het aansteken van een kaarsje. Nu gebeurt dat om 12 uur via Facebook, en dan kunnen we zelf een (paar) kaarsje(s) aansteken. Mooie gedachte.  :-) 
Vanmiddag heb ik nog geprobeerd wat kleine bolletjes te planten, die ik zelf had gekocht, maar het maagzuur kwam omhoog, dat liet me toch voortijdig stoppen... Je kunt niet alles hebben in het leven. Trump schijnt dat niet te snappen... De pedicure heeft gisteren niet alle puntjes weggewerkt. Helaas... met dichte schoenen aan doen mijn kleine tenen toch weer pijn. Zonde van het geld dus. Ik zal deze schoenen voor het winter wordt nóg maar eens laten oprekken. Verder kwam er niet veel uit mijn handen. Ik probeerde wat informatie te lezen over het opnieuw installeren van Windows 10, maar de info komt niet binnen. 
Niet alleen maar omdat ik hoofdpijn heb, maar dat helpt natuurlijk ook niet. Zucht. 
Ik laat het leven naar even het leven. Bless you

5 november 2020. Lachen! Op 24-4 j.l. stuurde ik een verjaarskaart naar een oude vriend van Ton in Mexico. Die zou 1-5 jarig zijn... (Priority!) Kennelijk kwam de kaart al eind juni aan, want op de achterkant stond een stempel van 1 juli met de mededeling dat die postbus niet bestond in dat kantoor. O. Dus hebben ze het poststuk met dezelfde trekschuit teruggestuurd. Vandaag werd het bij mij afgeleverd. :-D 

Vanmorgen had ik een vroege afspraak met de specialist. Uit de MRI is niets verkeerds gebleken, dus mijn lichaan geeft gewoon een eigenzinnige draai aan mijn bestaan. 
Dan weten we dat ook weer. Lastig maar niet verontrustend. De foto's? O, die kon ik wel krijgen hoor, geen probleem... Na een half uurtje wachten bracht de aardige receptioniste van de Rønten mij de DVD. Ze had alles van dit jaar er maar op gezet, zei ze vriendelijk. Jaren geleden moest je 35 gulden betalen daarvoor, nu kreeg ik het zo mee. Service van het Huis. Zulke aardige mensen vandaag!!! :-) 
Al met al was het al middag eer ik richting huis ging, (met een tussenstop voor een paar boodschapjes op het kleine winkelcentrum waar ik dan langskom...) en ja, dan schijnt opeens de zon, en het is droog, dan móét je wel! Hoewel ik in mijn agenda had staan: kaarten, ging ik toch eerst nog een stel overgebleven narcissen planten. Zwaar werk! 
De grond was toch vochtiger dan zaterdag jl. Er ging er ook nog een exemplaar in de plantenbak... en de tuin, daar dacht ik de laatste paar bollen in te zetten. 
Ik was intussen vergeten dat de tuin vergeven is van het bouwpuin, dat ze bij het opleveren van het huis in 1932 hadden vergeten weg te halen... en dat ze hadden gemaskeerd met een centimeter of tien tuinaarde... Er was geen doorkomen aan met het bollenplanttrechtertje, dat al zo zwaar wrikken was op de wal... Pffffffffff. 
Nu, de rest moet later maar. Liefst voordat de nachtvorst echt toeslaat. 

Ik moest / mocht ook naar de pedicure vanmiddag. Mooi dat het kon.... 
Want vanwege mijn winterteen had ik deze kille morgen maar een paar helemaal dichte veterschoenen aangetrokken. Vorig jaar waren ze nog opgerekt, maar... o, mijn kleine teen!!! Zucht. 
Dat ik zomaar terecht kon bij deze dame in de buurt was wel heel plezierig. 
Morgen zal ik wel eens kijken of ik nu minder last heb in deze schoenen... 
In elk geval is er een aantal likdoorns van de onderkant verwijderd, en dat is ook plezierig. 
Een dag met een gouden randje dus. Het is etenstijd... 
Van kaarten is nog niets gekomen. Tja. Straks dan maar... 
En straks is nu... Ik heb gebruik gemaakt van een mooie foto van mijn schoondochter Diana... Natuurlijk is het nooit zo mooi als op het scherm, maar voor mensen die voor een deel toch nauwelijks buiten komen hoop ik dat die er plezier aan beleven.... :-) 

Op slag van middernacht. De kaarten liggen klaar. Alleen nog postzegels en zo. Morgen!!! 

4 november 2020. Na een nachtje half wakker, half in slaap bij de TV, stond ik met een aardige hoofdpijn op. Te vroeg, maar ik moest snel een paar dingenregelen. 
Wie er President van / in Amerika wordt, het is me nog niet duidelijk, maar het lijken me twee zwakke broeders. (Niet dat ik in hun schoenen kan staan, hoor, en het is makkelijk commentaar te hebben van de zijlijn...) Omdat de huisarts mij vanmiddag wilde spreken, (schreef ze vorige week) wachtte ik op haar telefoontje. Dat was dus kennelijk weer eens een misvertand. Vervelend, want het was helder en zonnig weer. Intussen zat ik een paar maanden achterstallige data in de PC te zetten, de financiën zijn redelijk bijgewerkt.  
Er is altijd wel een zilveren lijn, als je goed kijkt. ;-) Tegen zessen had ik niet meer de verwachting dat mijn arts zou bellen, en ach, over een week heb ik wel weer een afspraak met haar. Als het dringend is, hoor ik het echt wel. ;-) Maar ik  had zo graag die resterende bollen geplant, vanmiddag... de spierpijn is bijna weg. ;-D Nu maar eens op tijd naar bed, want...  
(En ook dat lukte niet, want ik had wat achterstallige Efemeriden te lezen... en ja... nog een, en nog een... ) (Maar wel fijn!)

3 november 2020. Een dagje huishouden, wassen, bed opmaken etcetera. Van mijn lijst heb ik nog niet de helft door kunnen krassen, maar er zijn nu wel weer twee stoelen waarop men zitten kan, in mijn studeervertrek. Alleen is de stapel met dingen waar ik dringend iets aan doen moet, op de printer, die ik eerst leeg had geruimd, wel behoorlijk gegroeid. Ach, stel je voor dat ik me zou vervelen...! Morgen! En intussen maar bidden om wijsheid voor de Amerikanen... En voor de regeringen in Europa... :-( 

2 november 2020. Vochtig en heel winderig was het. Dan is het wel leuk dat het 19 º C is, maar je hebt er niet veel aan, want tegen de wind in fietsen, als je toch op tijd moet zijn is ongewist... dan neem je toch wat extra tijd... Ik zag me al halverwege afstappen en verder lopen. :-( 
Maar nee, ik was heel ruim op tijd, en kon nog een paar bladzijden lezen voordat ik me moest melden voor de volgende episode van het medisch mini-epos. 
Veel lawaai, maar ik concentreerde me op bidden voor alle betrokkenen, en tal van anderen. Dan kom je de tijd goed door. ;-) (Het leidt wel af.) 
Halverwege de middag werd het even droog, dus ik trok - denkelijk voor het laatst van het jaar - mijn zomerjasje aan. De andere was ook nog niet droog... ;-/ 
Zo dom: ik had vergeten mijn plastic geld bij me te steken, toen ik naar het Diac ging, dus ik kon geen boodschappen doen op de terugweg, en ik kwam juist wel vlak langs de Winkel met de Lange Snuit. Dus liep ik nu maar naar een dergelijke winkel, zij het wel naar die op HC. Die is een stuk dichterbij. Nu ja, goed voor de beweging... en zo heb ik nu, om 22 u 05 nog niets nuttigs gedaan vandaag. 
Hup, aan het werk!

Zondag 1 november 2020; Allerheiligen, 21ste zondag na Trinitatis. Dan worden alle heiligen ons voorgegaan in veel kerken herdacht. In de Pieterskerk werd vanmorgen wel gerefereerd aan de Reformatie. Ook dat kan. 
Vanmiddag was er een bescheiden bijeenkomst i.v.m. Toussaints. (De Fransen maken geen verschil tussen Allerheiligen en Allerzielen (de gestorvenen van het afgelopen jaar). 
Er was een praatje, veel muziek, een paar gedichten, en daarna kon men met ongeveer vijf tegelijk afdalen in de crypte, waar een columbarium is. Dat is een reeks zeshoekige kastjes waarin men as van een overledene voor enkele tientallen jaren kan bewaren. De naam en data zijn op de afsluitende plaat te lezen. Ton en ik bezochten die bijeenkomsten trouw, en dan konden we een waxinelichtje branden en zetten op het richeltje van dierbaren... Anders zou je ze zomaar kunnen vergeten. Het is een stemmig moment. 
De kleinzoon van ds. le Cornu (1923 - J. Frank le Cornu - 1951) speelde na afloop van de reguliere viool/orgelmuziek een hele tijd op de piano in de Dekenkapel. Voor velen van ons een mooi moment van herinneringen. Intussen was er koffie en thee... met een koekje natuurlijk. 
Tussen beide kerkgangen had ik een bijna niet meer te lezen stuk overgetikt en met veel grotere letters uitgedraaid. (Doe ik wel even, dacht ik...) Het lukte nog maar net. En daar ging mijn plan om vanmiddag nog een paar overgebleven bollen in de wal te draaien. ;-) 
Intussen zijn de spieren rond de heupen behoorlijk stijf en pijnlijk. Ook mijn jongste heeft enige spierpijn ontwikkeld... Er is vandaag ook niet veel meer uit mijn handen gekomen. Maar dat hoeft ook niet, het is rustdag, toch? :-) 

31 october 2020. Hervormingsdag. Dat kwam voor mij bij het lezen van het dagelijks dagboek op mijn site. Daarna ging ik met mijn jongste een paar bollenplantschepjes halen, en vervolgens hebben we samen een paar narcissen bij Tons graf geplant. Daar hebben we ook wat kastanjes en troepjes van het graf afgehaald. :-) 
Toen we thuis waren, gingen we eindelijk eens narcissen planten op de wal, volgens het schema dat Betty had gemaakt. We hadden de bollen gekregen voor de verjaardagen (de laatste die we mochten vieren), maar dat was toen niet het moment om ze te planten. Nu wel. Laetitia heeft het grootste deel van de zware klus geklaard, waarvoor mijn grote dank. Ik had dat nooit alleen kunnen doen...
Dus we zijn heel benieuwd naar het voorjaar... het moet zoiets worden... 

Vanavond heb ik ook gekeken en geluisterd naar de Protestantse lezing door Mark Rutte. 
Die vond ik goed...  Hij zei o.a.: 'Iedereen is iets voor iemand, ieders leven doet er toe. Nu het coronavirus ons confronteert met onze kwestbaarheid, is de rol van de kerken belangrijk.  
J.F. Kennedy had op zijn bureau staan: O God thy sea is zo great, and my boat is so small...

Een goed leven is niet persé een gelovig leven, maar voor mijzelf: het maakt mijn eigen leven dieper en mooier... '
En daarna een interview. (https://www.youtube.com/watch?v=dWvtkL0uB6M) 

Nu moet ik weer andere dingen doen... 

30 october 2020. De mens wikt, en het is niet altijd alleen de Ander die beschikt... Soms...
Vandaag was een van die dagen. Ik had voor de jarigen wat practische pakjes ingepakt, maar... ze ter plekke krijgen, dat is een tweede in tijden van corona. Aangezien ze vanavond nog eens samen thuis zouden zijn, hoopte ik in het begin van de middag de vast heel rustige bus derwaarts te kunnen nemen... Het zat op het randje van nodig/onnodig, maar ik zag geen andere gelegenheid. Er waren ook geen personen die die kant op gingen, daar had ik wel naar gïnformeerd... En ja, wat gebeurt er: rond de noen krijg ik een telefoontje. 
Met W*! We komen vanmiddag de goot opmeten!  
Dat die vernieuwd moet worden is een feit. Het platte dakje op de keuken ook, dus ja... Dan zeg niet: ik heb andere plannen... 
Zo maakte ik dus driekwart van de goot leeg van blad, verder kon ik er niet bij, en zodra ik me had omgedraaid, waaide er natuurlijk meer in. Ik was op dat moment beneden de troep aan het wegvegen... Natuurlijk kwam W* wat later dan gemeld, en ze waren ook een tijd bezig met opmeten, dat kan gebeuren... Op het station reed de directe bus net weg. Maar twee minuten later kwam de zeer indirecte bus, die er veertig minuten over doet. Door een misverstand bleef ik net iets te lang zitten, zodat ik vervolgens aan de verkeerde kant van de brug uitstapte. Het was toen een heel eind lopen... Grrrr... Mijn schuld. Maar heel goed voor mijn lijn, natuurlijk. Alleen was het allang niet meer droog, zoals beloofd. Grrrr.... 
Dochterlief was niet thuis, maar - gelukkig - een van de kleindochters wel, zodat ik naar binnen kon. We konden gezellig een half uurtje kletsen, en samen het glas opruimen dat ik van de tafel veegde (gelukkig nadat ik het leegde). Ik werd even later op de bus naar Utrecht gezet, terwijl ik mijn kleinzoon ook nog heel even zag. Een onverwacht genoegen dus... Ik had gedacht toen allang hoog en droog weer thuis te zijn. Zo loopt het soms. Half acht zat ik met mijn prakje bij de TV. Vreselijk nieuws weer... :-( En de rest van de avond verliep met allerlei en nog wat. Morgen wordt vast een mooie dag. ;-D

29 october 2020. Op de een of andere manier werd het gisteravond/vannacht heel erg laat. Inslapen was ook een 'dingetje' zoals mijn geliefde dochter dat pleegt uit te drukken. 
Die dingen gebeuren, vaak zonder dat je ergens een oorzakelijk verband kunt aanwijzen. 
Maar ik had een verwijzing voor een torax-foto, en er wás aangegeven dat het vandaag wel droog zou zijn. (Ik had nog meer plannen, maar daar kwam het ook niet meer van.) Natuurlijk begon het te spetteren zodra ik mij buiten waagde, en het werd niet droog eer ik weer binnen was. In de tussentijd had ik ook even wat boodschappen gedaan bij de Jumbo, vlak bij het ziekenhuis. Dat scheelt weer een ritje. Om een grote tas uit de kelderkast te pakken moest ik die kast helemaal ondersteboven halen, en daarna bleek het weer niet geschikt voor bezigheden buitenshuis. Je hebt van die dagen. Echt, je kunt er op dit moment absoluut niet van op aan. Nu ja, de man met de hamer kwam ook langs, dus het werd nog gezellig... 
Vanavond keek ik met ingehouden adem naar National Geographic, (History month)... als we dit soort beelden hadden gehad op het gymnasium destijds waren de Campi Flegrei voor mij meer dan een woord geweest... Huiveringwekkend de krachten die zich samenballen daaronder... als dát mis gaat... Datzelfde kun je zeggen van de gebeurtenissen in Frankrijk en omgeving. Il nous faut prier. :-( 

Ik kreeg weer eens een 'secure'email van het ziekenhuis. Je moet op het bericht klikken, en dan zullen ze een code sturen, waarmee je het bericht kunt lezen. Nu, na bijna een half uur is er nog niets binnen... Dat zien we dan morgen wel weer. (En wat gebeurt er dan? Dan krijg je de mededeling dat de code intussen is verlopen, en dat je het opnieuw mag proberen. Ik heb die ervaring al. Zó irritant!!!!)

28 october 2020 een viervoudige feestdag - op zich. Zelf moest ik begin van de middag naar de huisarts, en natuurlijk kwam ik in een hoosbui terecht, zodat mijn rok en de onderkant van mijn blouse kletsnat waren... Mijn jas kon even over de verwarming hangen daar, maar niet lang genoeg om droog te worden. Omdat mijn uitgebreide mail niet was gelezen, was de mij toegemeten tijd niet voldoende, en dan mag ik over een paar weken terug. Ook mijn tijd is kostbaar... Grrr! Door naar de fietsenmaker, want de dure fietstassen waren weer volgelopen met water, hoewel ze goed en correct dicht zaten. Hij heeft er met een boor wat gaten in geboord, op de plekken waar het water stond, want er záten wel gaten in, maar niet op een handige plek. (Tekentafelontwerp) 
Ik moest nog iets ophalen op een plek waar ik niet eerder was geweest, en zo vergat ik daar mijn mondkapje weer op te doen. (Het regende onderweg, dus had ik het maar afgezet.) Niemand zei er iets van, maar ik vond het, toen ik buitenkwam, wel erg dom van mijzelf. :-(  Voor alle jarigen heb ik een tasje ingepakt met practische dingen, maar overhandigen is er vandaag niet bij. Ales, de jongste, en ik  hebben een poging gedaan om te videobellen, maar er zat zó'n vertraging in, dat we maar stopten. Ik kon haar, ze was net thuis na haar werk, ook gewoon bellen, en dat was plezierig. 
Later had ik nog contact met de moeder van al die kinderen... :-) Verder waren er nog allerlei kleine dingen, zoals het strijken van de pasgewassen stoffen mondkapjes. Duidelijk werd dat de buitenstof en de voeringstof niet van tevoren waren gewassen, dus die krompen ongelijk. Zo handig! En ziedaar, het is opeens kwart voor een. Dat was niet helemaal de bedoeling... 
De dag door Uwe gunst ontvangen... :-) 

27 october 2020 was heel druk, en zo zit ik om tien over twee nog te tikken. Het kostte veel tijd om wat fotootjes van de jarigen bij elkaar te harken, want de oudste helft van mijn kleinkinderen wordt morgen 22 en 21. 
We zullen elkaar niet bezoeken, maar misschien wel begroeten... we zullen zien. Nu moet ik slapen, want het is morgen weer vroeg dag voor mij. :-) 

CTCA;-) 

26 october2020 Het weer was beter dan gisteren, toen mijn jongste en ik iets creatiefs met bollen hadden afgesproken. Het leven is niet altijd eerlijk. Maar zolang we geen van allen corona hebben vind ik het best.
Vandaag deed ik huishoudelijke dingen: the sink is shining, :-) , de meterstand is doorgegeven...
En de printkop van de (bijna) nieuwe printer heb ik grondig schoongemaakt. (Hoop ik). Hij kwam niet verder dan grijs, gek genoeg vooral bij het printen van enveloppen! Terwijl ik nérgens een eco-modus of iets dergelijks aan had staan. Nu ja, op dit moment drukt hij alle kleuren wel (even) netjes af. De andere printer heb ik onderworpen aan een enge test: een cartridge heb ik gevuld met de nieuwe inkt. We gaan het morgen wel zien. Alleen om de verjaarskaarten van de overmorgen jarige helft van mijn mijn kleinkinderen op de bus te doen, ben ik naar buiten geweest. En om iets naar de schuur te brengen, maar dat mag geen naam hebben.
De dag vloog om met dat soort dingen. Vanavond belde ik een oude vriend (Roeland, voor de kinderen) die 60 werd, en met hem heb ik mijn eerste Whatsapp video gesprek gehad. Misschien gaat het overmorgen lukken het bijna jarige kwart aan de telefoon te krijgen en ze zo toch te zien!!! Dan moet ik me wel eerst opmaken. ;-D
Na een paar leerzame sessies van Piet van Midden heb ik in elk geval weer wat Hebreeuws gezien. Vanmorgen/vanmiddag vergat ik mijn hoofdstukje Grieks te lezen... Kan alsnog, toch? ;-D

Zondag 20 na Trinitatis 25 october 2020. Hoewel de dienst vanmorgen was geafficheerd als staande in het teken van Hervormingszondag, is het woord Hervorming bij mijn weten niet gevallen. Tja, het is ook nog niet de 31ste, maar die valt wel aan het eind van deze week. ;-) Een vast goedbedoelde informatie-bijeenkomst na de dienst verliep niet helemaal volgens plan. Noch volgens het plan van de informerende partij, noch van de partij die informatie verwachtte, teneinde te kunnen participeren. Schokkende informatie was er wèl. Tjonge. 
Vanmiddag keek ik, terwijl ik bonnetjes sorteerde, met interesse naar de Lutherse dienst. Die éíndigde tenminste met de Vaste Burcht. :-) 
Met twee dochters had ik telefoongesprekken, dus dat was een flinke portie vitamine F... 
dat is heel goed voor het hart.
Na het eten bleef ik wat hangen bij de TV... leuk en informatief, en absoluut onnodig. 
Het schijnt dat zulks ontspanning heet. Morgen ga ik gewoon opnieuw beginnen. Nu moet ik nog een paar mailtjes beantwoorden, en dan ga ik proberen vandaag voor het eerst in tijden echt voor twaalf uur in bed te liggen. Eens kijken of dat lukt. ;-/

24 october 2020. Er moest van alles: plastic en glas wegbrengen, boodschappen doen... eerst op HC en daarna in de Twijnstraat. Ik was zo druk als een klein baasje. Geld terugvragen van de Qbuzz waar ik afgelopen zondag niet correct had uitgelogd... dat lukte maar niet. Toen ik er achter kwam dat ik op mijn kaart een hele maand ouder was dan in het bevolkingsregister kwam ik verder, maar ook toen was mijn queeste nog tevergeefs. 
Er moest nog wat 'gedoe' worden geformuleerd, dat kostte nog een telefoontje, en toen ik de boel had verstuurd kreeg ik een leuke reactie, net toen ik het bad had aangezet. Dat heb ik maar weer uitgezet. En zo is het bijna zondag, terwijl ik heel veel van mijn lijstje nog niet voor elkaar heb gekregen. Morgen beter, dan maar. Heb een gezegende zondag. (Ik denk nog steeds met plezier terug aan vorige week, dat wel.) ;-) (Cadeautje van de Heer.) ;-)

23 october 2020. Ik was vandaag op allerlei manieren bezig met het (verkorte) mondkapjesgebed'Ik printte en knipte en plastificeerde er een stel voor iemand anders, en vanavond ook nog eens voor mijzelf. De tijd vliegt op die manier. Het knippen deed ik onder het kijken naar Douwe Bob en anderen vanuit het Vredespaleis. Aangenaam combineren. Maar ja... toen bleef ik hangen bij andere zenders, en dat had ik nou niet moeten doen... (Maar zijn de uitzendingen tegen middernacht het interessantst...) Zo is het alweer half een. Morgen beter, toch? Dan is het in elk geval min of meer droog. Zondag wordt het in elk geval geen dag om buiten bezig te zijn. Dus worden de plannen weer aangepast (in het oneindige verschoven). Ach ja... 

22 october 2020. Omdat ik gisteren alvast de enveloppen had afgedrukt voor vandaag, had ik om een uur of half vijf alle kaarten al op de bus. Even iets minder stress dus. 
Ik had vandaag ook mijzelf de luxe gegund de kaarten te printen op de laserprinter. Duurder maar sneller... Nu ja, sneller... Als ik niet intussen iets anders doe, en de printer een paar minuten laat rusten voor het volgende vel, gaat het mis, en krijg ik smerige klodders toner op het vel. Of een dubbeldruk, twee bladzijden op één kant afgedrukt. Deze printer heeft zijn beste tijd gehad. De twee andere hebben weer een ander probleem. Ze hebben beiden een of twee verstopte inktkanalen. Daar moet ik me een dezer dagen ook eens over buigen. 
Ik heb sterk het gevoel dat ik de inkt die ik destijds gekocht heb, beter weg kan gooien. Zonde. Goed. Het leven zit vol verrassingen. Dat zal je denk ik jong moeten houden. ;-D 
Aan die geraniums kom ik voorlopig niet toe, ik heb ook een gloeiende hekel aan die kr.... eh... planten. 

21 october 2020 was ik zo druk bezig met opruimen en... ja, ik weet het al niet meer, dat ik met mijn ogen dicht de computer afsloot, en vergat de dag af te sluiten. Tja...

20 october 2020 was een dag om op te ruimen... niet dat het al gedaan is, maar ik was druk bezig met van alles en nog wat. Verder gesprekken gehad met (te weinig) mensen, wel met twee lieve dochters en een kleinzoon, afspraken gemaakt voor het poten van bollen (help) een nieuw lijstje gemaakt van wat ik morgen nu eens echt moet gaan doen. Het wordt toch vies weer. Er is 0,09 vierkante meter vrij op de tafel... en twee stoelen liggen vol. Kortom: aan vervelen zal ik mij tot aan mijn dood niet toekomen. 

19 october 2020. Een bewogen dag... Om 2 uur moest ik bij de KNO-specialist zijn, en daar kan ik mee praten, dat is erg prettig. :-) Eenmaal thuis heb ik nog een kaartje gemaakt voor mijn jongste neef, die (weer) een dochter heeft gekregen. Daar zijn we heel erg blij mee, en dus zette ik alles op alles om die kaart nog op de post te krijgen voordat ik mij naar de huisarts repte, waar ik een vaccinatie kreeg tegen de pneumococcen. De griepprik heb ik maar laten zitten, dat doe ik anders ook niet. Pffffffffffffffff.... Nu is het wel overal in huis een chaos, want ik heb keihard gewerkt, de afgelopen weken. Vanavond ging dat nog even door, want ik wilde de diensten van gisteren op het web zetten. Is gelukt, zie hieronder, maar ik moet nog iets doen aan het template van de diensten in word, want ik moest telkens van alles aanpassen. Gisteren heb ik geprobeerd een en ander in NVU aan te passen, maar dat was ook al geen succes. 
Goed, Zeist dus, gisteren. Ik werd gehaald, maar al hoorde ik wel iemand zingen toen ik aankwam bij de kerk, ik had te vroeg gejuicht. De organist, die om 8 uur al was gekomen om te repeteren, kon niet bij het orgel! Dat is boven, en de ruimte is afgesloten met een sleutel. Er lág wel een sleutel in het vakje: orgel, maar dat was niet de goede. Zelfs Sint Antonius lukte het niet om de goede sleutel tevoorschijn te toveren. En dan is er net een aardige zangeres bereid gevonden om de voorzang te doen, nu de gemeente niet mag zingen van het OMT. Veel onrust, telefoontjes, maar... nee. 
Uiteindelijk is er een heel hoge ladder bij een van de buren geleend, en toen mocht de organist proberen om vanuit de kerkzaal via de ladder over het orgelbalkon te klimmen. 
Een van de vlotte 'jongens' van de gemeente was al vóór hem naar boven geklommen met een aantal zaken (en nee, daar lag de sleutel ook niet) - maar toen moest de organist nog. 
En die heeft hoogtevrees. Hij heeft het manmoedig gewaagd en gewonnen... 
Wat waren we blij toen we de eerste tonen hoorden. Op tijd, ook dat nog. 
....
Maar... ná de dienst bleek het nog veel enger te zijn om af te dalen in dat diepe lege gat ver onder hem... Dat kostte heel wat tijd en veel gebed, aanmoediging en wijsheid van de omstanders, maar uiteindelijk kwam hij ongeschonden beneden. Voordat hij nóg een (gewone) trap afkwam, om van zijn zeer verdiende koffie te genieten, duurde het nog wel een kwartiertje. Hij werd met warm applaus ontvangen! En terecht. :-) 

Zondag 19 na Trinitatis 18 october 2020. Vanmorgen mocht ik vieren in Zeist. Een bewogen dienst. Dat vertel ik later wel, die moet ik eerst nog op het web zetten... ;-) 
Daar is nog niets van terecht gekomen, al was ik er vanmiddag een uurtje aan begonnen, want... ik had vanmiddag om vijf uur ook nog een dienst in Leerdam. Ook heerlijk en bijzonder. Heel knus, dat is een gemeente waar ik grapjes maak met de mensen. Toen ik om een uur of acht thuis was, en wat at, viel ik als een blok in slaap bij de TV. Een uur later (of zo) werd ik wakker, nu ja, mijn ogen gingen open, maar - zoals mijn moeder zou zeggen: mijn hartje sliep nog. ;-) Ik zitten suffen terwijl Under cover Boss aanstond. Straks kon ik wel zeggen waarom ik daar graag even naar kijk op zondagavond, maar ik zou het nu niet meer weten. Het was positief. 
Graag had ik vanavond nog de diensten op de site gezet, maar dat moet maar wachten tot (na) morgen, want ook dan komt er van alles op mijn pad. Ik ga omvallen in mijn bed, dat lijkt me veiliger. Dank aan alle lieve mensen die me het vandaag makkelijker hebben gemaakt. Bless you all... :-) 

17 october 2020. Een soort Marathon vandaag, en van alles zat tegen, maar: luctor et emergo. ;-) Nu morgen nog doorkomen... ;-) Heb een gezegende zondag. 

16 october 2020. De verjaardag van mijn schoonvader. Jammer genoeg kan ik het traditionele gebakje zelf even niet tot mij nemen, ik hoop dat de kinderen dat hebben gedaan. ;-) 
Het was vandaag weer even topsport, het is 1 uur, maar ik ben op schema... Dus ik ga getroost proberen te slapen. Geniet van het leven, het is ondanks alle ellende de moeite waard!

15 october 2020. Een verwarrende dag vol afwisselende en afleidende berichten. In elk geval heb ik een keer Amen geschreven vandaag. Er is nog eng-veel te doen. Maar er zijn vriendelijke mensen om me heen. :-) Morgen (straks) getroost verder. :-) God is goed. 

14 october 2020. Gisteren was ik zo gefrustreerd van het harde werken en het gevoel dat ik aan het jongleren was met tijd, middelen en mensen (en natuurlijk de ballen niet in de lucht kon houden) dat ik de comuter al had afgesloten voordat ik bedacht dat het nuttig was nog iets vast te leggen van de dag. Tja... 
Vandaag was het droog, fris maar niet erg winderig, dus licht aangenaam. De afscheidsbijeenkomst van een dierbare oude kennis / vriendin was in de Geertekerk. Ik kon het lopen. Maar de familie had gevraagd of we een lossen bloem mee wilden nemen. In de tuin was alles uitgebloeid / nog niet open, dus moest ik nog even snel op de fiets naar de winkel. 
Ach nu heb ik ook weer een bescheiden bosje staan. 
De bijeenkomst was mooi, verfijnd, in de geest van de overledene. Na afloop werd er een glas wijn / sap geschonken op verzoek van Lide. We wisten dat er mensen vanuit Frankrijk ook meekeken. (Ik had de neiging om me om te draaien en te zwaaien naar Gve. ;-) ) 
Thuis met makkelijker schoenen aan, bedacht ik me dat dit het moment was om nog een keer met de rolstoel naar de fietsenmaker te lopen. Die heeft de goede schroeven er in gedraaid, dus dat is ook weer geregeld. Op de terugweg zag ik een cadeautje voor mijn zwager in Z. (alleen hoe krijg ik het er?) en ik bleek niet te kunnen pinnen. Dus terug op de fiets. Nu ja, dat soort dingen. Vanavond heb ik mijn ballen weer een beetje in de lucht gekregen, al is de lijst met dingen die voor zondag moeten gebeuren nog erg lang. Tja. 
Wat mag dat moet. (En wat ben ik een bevoorrecht mensen kind!) :-D

12 october 2020. Vandaag heb ik hard gewerkt. Er moest een condoleance de deur uit naar lieve mensen, een andere moet nog. Verder heb ik de rest van de woordjes voor de OT-lezing opgezocht, plus verwijzingen. Morgen moet ik maar eens gaan vertalen. En allerlei telefoontjes plegen, die ik vandaag vergat. :-( 0 uur 00. Slaap lekker, en sta gezond weer op. De zaken in de wereld om ons heen zijn zorgelijk. Er valt veel te bidden. 
:-(

Zondag 18 na Trinitatis 11 october 2020 was onstuimig. Gelukkig kwam ik redelijk droog aan bij de kerk, maar na afloop moesten we toch even schuilen, al pratende, want toen hoosde het weer. Dat herhaalde zich een paar keer, dus ik bleef lekker binnen. Ik keek en luisterde naar verschillende diensten, terwijl ik een deel van de postzegels, die ik de afgelopen weken had afgeweekt, en die ik onder stapels tijdschriften had geplet, sorteerde op binnen- en buitenland, en enkele recente jaren. Nu nemen ze dus méér plaats in, maar ze komen t.z.t. makkelijker terecht op de hun toekomende plaats. Hoop ik. In elk geval had ik een plezierige dag op die manier. Ook nog vanmiddag en vanavond een flinke portie vitamine F via mijn dochters D en B. Dus ja. Een gezegende dag. :-) 

10 october 2020. Een lange drukke werkdag. Ik ben zelfs de straat niet op geweest. (Daar was ook geen vreugde te vinden, denk ik, met dit weer...) De zondag is alweer begonnen, dus ik wens je een gezegende zondag. :-) 

9 october 2020. Vandaag stond o.a. in het teken van boodschappen doen. En van het overlijden van een lief iemand van vroeger... :'-/  Maar soms is de dood een verlossing. 
En zij wist dat ze een Toekomst had. :-) 
Vanavond nog wat woordjes opgezocht, maar het schiet niet op. Morgen beter. :-) 

8 october 2020. Hoera voor René, en hoera voor Alkmaar. 
Beide feestelijkheden zijn door corona gekortwiekt. Jammer. 
Maar op grote afstand naar elkaar zitten schreeuwen is ook geen vrolijkheid.

De aannemer zou vanmorgen na negen uur komen. Maar het stortregende, dus hij kwam iets later. De goot was niet te doen met dit weer, maar hij had toch een andere klus even onderbroken om een uurtje bij mij door te brengen. Zijn poging om het lekken tijdelijk te stoppen is maar gedeeltelijk gelukt. Misschien omdat het zink, ondanks droogvegen en branden, net te nat bleef? In elk geval: als het buiten regent, druppelt het binnen. :-( 
Joepie :-( 
Na zijn vertrek nam ik de rolstoel mee naar de fietsenmaker, die had nét niet de goede schroeven. Ik fietste naar Pijper, maar tegen de tijd dat ik thuis was, en nogmaals met de rolstoel op pad kon gaan, was niet alleen de regen, maar ook de wind in hevigheid verdubbeld. 
En de loodgieter-aannemer kón vanmiddag nog langs komen...
Het is hem niet gelukt. Ik heb wel kans gezien om de kaarten voor 5 uur in de brievenbus te doen. Dus is er wel iets gelukt. :-) Verder heb ik meer woordjes opgezocht, ook en tekstverwijzingen in het Grieks en Nederlands. Vertalen moet nog. Eigenlijk wil ik alleen nog maar mijn slaap inhalen. (4 uur vannacht, dat is wat mager...)  
Ik heb toch nog maar de Hebreeuwse woordjes van een halve zin opgezocht. En nu is het de hoogste tijd. :-) 

7 october 2020. Er moesten nog wat kaarten op de post vandaag, maar het regende; de eerste paar kon ik meegeven aan een engel die tóch de kant van de brievenbus op ging. Later moesten er nog andere, en omdat het net niet regende ging ik dat zelf doen. Helaas. Toen ging het regenen. ;-) Dat bleef niet, dus... ik nam de bomvolle zak met plastic afval, dat naar de overkant moet. Een excercitie waar ik niet dol op ben, vanwege het kruispunt daar. Maar de zon scheen voorzichtig langs de wolken, en ja dan gá je. Er kon ook niets meer bij. Wat gebeurt er? Jawel, het begint weer te regenen, zodra ik bij dat kruispunt sta te wachten. Voorbij het spoor zag ik zonlicht. Vér voorbij het spoor. ;-) 
Tja. Morgen wordt het natter. Vanavond belde de loodgieter-aannemer dat hij mij morgenochtend gaat verblijden. Ná negen uur, zei hij geruststellend. Hij gaat eerst de goot voor doen. Díe watert af op de stoep. Mijn lekkage in de keuken had ik liever eerst gedaan, maar ik ben hier ook al blij mee... :-) Die goot kan hij overzien. ;-) Nu ga ik maar weer eens woordjes opzoeken, want de volgende dienst heeft twee lezingen die ik nog niet had bewerkt... Het houdt me van de straat, toch? Eerst maar 1 Thessalonicenzen 1. Daarvan had ik de eerste helft al gedaan. Aan het werk dus! (En tussendoor weer postzegels afweken, telkens een beetje.)
Morgen is mijn schoonzoon jarig. Van harte gefeliciteerd! En Alkmaars ontzet ook. Veel om te vieren, maar ik zal er niet bij zijn, helaas. 

6 october 2020. Vandaag had ik dan nu wél een afspraak met de mondhygiëniste, maar... ik had wel goed gepoetst, maar niet goed genoeg geflost en gepeuterd met tandhoutjes. :-( Dus nu moet ik over een maand naar de paradontoloog. Om haar pockets te vullen en de mijne te laten opmeten. Leer van mij, lieve kinderen, dat het goedkoper is wél te flossen en te peuteren. :-( (Tandenpockets zijn holten tussen tandvlees en tand. Gewoonlijk gevuld met bacteriën, tandsteen en andere troep.) Vorig jaar kreeg ik nog complimentjes over de staat van mijn gebit. ː'-( 
Omdat ik later in de maand nog diensten heb, ben ik maar begonnen met een liturgie. Zo kom je de tijd wel door. Veel te laat herinnerde ik mij opnieuw dat ik een verjaarskaart zou knutselen voor mijn schoonzoon... Een beetje mannelijk, dat past bij hem. Dus de woensdag is al behoorlijk begonnen, maar de kaart ligt klaar. Misschien is er morgen nog wel een droog momentje. Vandaag lekte de keuker nog harder dan voordat de aannemer er naar keek. Toen waren alle rottige plekjes nog verstopt met vuil. (Jammer dat het met tanden zo niet werkt.) ;-D 

5 october 2020. Vanmiddag zou ik naar de mondhygiëniste, ik stond op het punt de laatste poetsbeurt te beginnen, toen ik werd opgebeld. Door degene bij wie ik stond ingeroosterd. Ja, het speet haar, maar ze had gekeken wat er moest gebeuren, en daar was zij niet voor opgeleid, dat moest een échte mondhygiëniste doen. (Heel diep onder het tandvlees en zo... ik krijg meteen de kriebels al. Brrrr.) Dus ik kon wel komen, maar dan moest ik toch nog een keer terugkomen bij een ander. Zonde van ons beider tijd, dus ik heb een nieuwe afspraak. O, wat zijn wij heden blij, dacht ik cynisch. Een half uur later was ik dat wel, want kennelijk had ik gisteren iets verkeerds gegeten, dat nu haast had het pand te verlaten. :-(  Ik was érg blij dat ik niet onderweg was... 
En alsof het zo moest zijn, werd er een uurtje later aangebeld: de aannemer, die kwam constateren dat het zink van het platje was doorgerot, en die, staande voor de voordeur, al had geconstateerd dat de goot inderdaad lek was. 
Hij moest zichzelf uitlaten, omdat ik elders bezig was. :-( 
Veel kwam er daarna niet meer uit mijn handen, ik heb wat postzegels afgeweekt... 
Later kreeg ik een alarmerend telefoontje (na een paar normale gesprekken) - en dat leverde stress en een paar goede gesprekken met dames met verstand van zaken. 
Pfffffffffffffffffffffffffff..... 
Morgen beginnen we gewoon opnieuw. Dat moet kunnen... ;-) Slaap lekker, en heb morgen een geweldige dag, jij! 

Zondag 17 na Trinitatis 4 october 2020. Dierendag, Israëlzondag, Michaël en alle engelen, en ik zag ook nog een regenboogvlag onderweg naar de kerk. Onderwerpen genoeg dus. Maar ik had slechts een half uur voor de dienst in Heusden, dus dat was wel krap... Achteraf was het toch nog íéts meer, maar de aanwezigen waren wel tevreden. :-) 
Na de dienst dronken we met z'n zessen nog een kopje koffie, op respectabele afstand natuurlijk, net als in de kerk... Omdat ik natuurlijk niet zéker wist of ik nu nóg corona-vrij ben, ik vermoed natuurlijk van wel, heb ik me op de terugweg maar niet laten afzetten bij de kinderen in Den Bosch... en ik had ze natuurlijk wel graag willen zien. Misschien waren ze niet eens thuis. ;-) Hoe dan ook, om 2 uur was ik thuis, gebruikte ik een lichte lunch, en las ik mijn hoofdstuk uit Romeinen waar ik vanmorgen niet aan toe kwam. Intussen luister ik met een half oor naar een collega in Alicante, die net iets te snel spreekt voor mijn beperkte vermogen Spaans te verstaan, ook al preekt hij voor een deel over dezelfde tekst. Hij doet het met passie en met verve! :-) Nu schijnt de zon, en het waait heel hard. De krullen zijn al weer uit mijn haar, ondanks de krulspelden van gisteravond. ;-) IJdelheid... 
De rest van de middag en avond was ik bezig met het glad strijken van irritante eigen aanpassingen van FrontPage aan de opmaak van de webtekst. Half een alweer, terwijl ik dacht vannacht eens vroeg in bed te kunnen liggen... Nu ja. Het is niet anders. De volgende keer moet ik er aan denken de tekst, voordat ik die geschikt maak voor het web, een lettertype te geven... Maar goed, FP mag dan veel troep invoegen, voor mij is het wel het makkelijkste programma. En dat is ook iets waard. ;-) Slaap lekker! (Of geniet van je nieuwe verse maandag...) ;-)

3 october 2020. Een drukke dag, met van alles en nog wat. Het is al laat en ik moet nog iets belangrijks uitzoeken, dus ik wens je een gezegende zondag! 

2 october 2020. Een drukke dag, ik heb de tekst voor de volgende dienst van kleurtjes voorzien, daarmee leg ik accenten vast, en ik heb het dan ook steeds meer helder waar het om gaat. Maar ja, er komt nog een tekst van iemand, dus ik kan toch niet verder, en dat is vervelend. Ik had een andere taak voor mij uitgeschoven, omdat ik er veel voor op moest zoeken, en dat heb ik vanavond gedaan. Al die concentratie viel niet mee. 
Maar goed, ik kan het binnenkort mailen, en dan zien we wel weer. 
Dus afgezien van wat lichamelijke ongemakken gaat het wel. 
Ik ben gewoon een gelukskind, als ik het vergelijk met heel veel mensen. Dat hoesten komt niet van corona, al blijft het wel irritant, en nu ga ik maar zo'n klemmetje van een zak crackers in een mondmasker naaien. Als we dan toch in de supermarkt een masker opmoeten, dan graag een dat niet van grote gaten is voorzien onder de bril. (Mist aan, mist uit, irritant toch!) Blijf gezond! ;-)  

1 october 2020. Help, het laatste kwartaal alweer! En het begon heftig nat. Lek in de keuken, de goot voor is nog niet gemaakt, want ze hebben het druk. Ik ben de hele dag bezig geweest met van alles, maar ik weet niet meer wat het was. Ik verwachtte een telefoontje dat pas vanavond kwam, dus ik schoot niet op. Morgen beter. Dat moet dan ook wel... 

30 september 2020. De trouwdag van mijn ouders. In 1936 was dat. Deze dag begon veel te vroeg voor mij, want vannacht ging ik zo laat slapen dat ik de Biden-Trump slapstick nog kon zien. Heel verwarrend, en presidentskandidaten onwaardig. Ik sliep er bij in, maar wel laat. Dus was ik erg weinig blij toen de telefoon al om half tien overging. En werd opgehangen. Geen bericht. Nu ja. Best. Maar voordat ik echt op was, en mijn oefeningen had gedaan, gebedjes, goede doelen aangeklikt etc... was het kwart voor 12. :-( Het ene weerbericht had zon voorspeld voor vandaag, zodat ik een tweede likje verf op dat moeilijke hoekje van de vensterbank zou kunnen frummelen, de andere voorspelde regen. De laatste won. Voorlopig. En vanavond en morgen zou het weer regenen... Tja. Ik ga maar weer eens een lijstje maken met dingen die moeten gebeuren... 
En ik heb nog een kwastje leeggeveegd op de kwetsbare plek. Intussen is het alweer heel vochtig. Nu ja. Tot de volgende droge periode zit het er op, hoop ik. Helaas ben ik nog aan veel niet toegekomen. Tijdens een heel plezierig telefoongesprek heb ik wat bestanden weggegooid, soms is dat nuttig. Vanavond keek ik even het nieuws, op bed... en dat liep wat uit. :-( Ik ga maar verder met mijn lijstje, dan krijg ik weer overzicht. Morgen wordt het denkelijk een binnen-blijf-dag, dus als je een leuk boek hebt, leg het maar klaar. ;-)

29 september 2020. Voor mijn doen was ik vroeg op, want ik moest naar de tandarts. Dat is bij het Wilhelminapark, en omdat je niet te laat wilt komen... Tja. Dus kon ik daar een dik kwartier in het niets staren, want we werden ernstig vermaand om niet aan onze telefoon te komen, nadat we de handen hadden gereinigd... Maar de vrouwelijke tandarts was bijzonder aangenaam, en ze had er begrip voor dat ik nog geen afstand wilde doen van mijn (krakkemikkige) eigen tanden... (voor zover nog aanwezig, dan.) Geen gaatjes, mogelijk een restje wortel dat naar buiten wilde (dat kan het lichaam zelf oplossen), maar ik moest toch echt wel naar de mondhygiënist. Daar heb ik dan ook al een afspraak voor. :-) Bij de AH daar in de buurt viel het op hoezeer mensen rekening met elkaar hielden. Ik denk dat de donderpreek van onze ministerpresident wel geholpen heeft. Toen ik thuis kwam heb ik geruime tijd zitten kijken naar de verslagen over corona aan de Tweede Kamer. Dat kwam ook wel binnen... Daarna ben ik de liturgie gaan bijschaven (met de hakbijl), er mag nog maar 30 minuten overblijven... Aangezien er wordt verwacht dat René de Reuver, de spreekbuis van de Protestantse Kerk Nederland, morgen daar nog een schepje bovenop gaat doen, zal ik maar even afwachten... Vanavond heb ik mij bezig gehouden met het hernoemen van woordenlijsten Grieks, zo dat ik meteen kan ziet wat het bereik is. Onder DOS kon dat niet, toen was ik gebonden aan 8 letters/cijfers. Ik heb al gemerkt dat diezelfde optie voor het Hebreeuws ingewikkelder wordt. Maar dat gaat ook wel lukken. Een keer... 
(Kwart over een: Intussen heb ik die klus ook geklaard, terwijl ik naar een interessant verhaal over kanker en voeding (meer) luisterde (dan keek).)

28 september 2020. Al vroeg werd ik opgebeld over de volgende kerkdienst. Twee keer. Volgens de ene mocht de dienst 40 minuten duren, volgens de volgende 30. Dat wordt dus flink schaven aan wat ik al in de computer heb staan. En niet zingen, want het is een relatief kleine kerk - maar ruim voor de kleine gemeente. ;-) 
In elk geval werd ik een paar uur later opgebeld met de uitslag van de coronatest. Ik had zaterdagavond geen corona. Nu nog niet, denk ik, want ik ben niet meer buiten geweest. Alleen... een bewijs van goed gedrag? Néé, dat kon niet. De huisarts kon de gegevens inzien bij de GGD, babbelde die aardige jongen die me opbelde, en dan kon zij de tandarts wel weer inlichten. De huisarts wist van niets, keek nog eens in het systeem, maar néé, zij kon geen enkele toegang ontdekken tot deze uitslag. Zij adviseerde me even te mailen naar de GGD Utrecht, maar als zij al een mailadres hebben, dan is dat goed verborgen. 
In arren moede heb ik de tandarts gebeld, en vandaag werd ik wél geloofd op mijn woord. 
Zij krijgen ook nooit een mededeling van de GGD. Dus... ik kan een afspraak krijgen... :-) 
Vanmiddag moest ik een briefpakketje ter post bezorgen, het moest aangetekend verzonden worden. Maar... de AKO is er niet meer op HC, en de nieuwe BRUNA doet niet meer een postzaken. Ze vertelden me dat ik niet naar het station moest gaan, want dat was alleen voor échte pakketten, die dus niet door de brievenbus kunnen... Nee, het dichtstbijzijnde was supermarkt Boon op de Varkensmarkt (of is het Ganzenmarkt?) naast de Winkel van Sinken... Dat klopte. Maar met mijn geringe snelheid kostte het me bijna anderhalf uur voordat ik weer thuis was. Al snel ging de telefoon over: mijn (vrijwel) dagelijkse beller... Daarna was het tijd om naar de keuken te gaan... Het werd weer een latertje. Ik miste zelfs een deel van het sermoen van de premier. Het worden zware tijden voor de horeca. :-( En voor de zorg. 

Zondag 16 na Trinitatis 27 september 2020. Natuurlijk kon ik vandaag niet naar de kerk, dus ik keek met genoegen naar de mis uit Vinkeveen of zoiets. De verzamelde bedevaartverenigingen van Nederland hadden anders die dienst in Lourdes gevierd, maar corona had dat getorpedeerd, en zo zag ik enkele dierbaren zomaar op de TV... Hier hadden ze een 'Lourdesgrot', en ach, al die bekende liederen en liedjes waren wel weer heel dierbaar. :-) Mijn dagelijkse slokje Lourdeswater kreeg een ander accent vandaag. ;-) Later beleefde ik verschillende diensten virtueel mee, terwijl ik gezellig nog wat aanvullingen aanbracht aan de Filippenzenlezing waar ik mee bezig was geweest. Aan het eind van de middag kon ik die helemaal afdrukken. Een flink werk, maar dan heb je ook iets. Alleen de pastorale opmerkingen zijn er nog niet. Ik moet er nog over nadenken. Maar vaak schrijf ik die er met pen of potlood bij. :-) Wel fijn dat dit klaar is. En toen kwam ik er achter dat het niet zeker is dat de dienst volgende week doorgaat. Nu ja, dat zien we dan wel weer. Werk is nooit weg. Het is zo fijn dat ik dit weer kan doen!!! :-) Dank je wel, Tonio! ;-) Intussen is het maandag, want ik was ook nog even met die fotootjes bezig geweest, dus het wordt tijd dat ik nog wat vuil wegdoe en ga slapen. 
Dit is dus papier! Het zat dubbelgevouwen in de kaart waar het opstaat. Knap hè?

Verder even denken aan mijn vader, wiens hemelvaartsdag het is vandaag... 
25 jaar geleden alweer... de tijd vliegt. Ik heb veel om dankbaar voor te zijn in mijn ouders... 
Welterusten, en morgen een fijne dag... 

26 september 2020. Heel de dag zou het, volgens het weer bericht, kunnen regenen. Het begon pas toen ik op de fiets stapte om die test te laten doen. Brrrr. Geen genoegen. Vanmiddag en vanavond heb ik woordjes opgezocht. Daarbij moeten nog verwijzingen komen voordat ik kan gaan vertalen. Volgende week dus. Maar een goed begin is gemaakt, dankzij Tonio. Via de post kreeg ik een platgevouwen 'boeket' en een speciale zegel van mijn oudste. :-) Ik zal morgen eens kijken of ik dat op de foto kan zetten. ;-) Grappig. 
Heb een gezegende zondag!

25 september 2020. Het jasje, dat ik waterdicht had willen maken, bleek eergister lichtelijk waterafstotend, maar vandaag bleef het afstotend veel water door te laten, toen ik in een heftige bui terecht kwam. (Had ik maar binnen moeten blijven in HC... maar ik had ook geen idee hoe lang dat nog kon duren. Lang!) Mijn mooie mobiel was nog steeds niet gerepareerd, dus ik nam het weer mee naar huis. Een week was het weg, en toen moest ik nog een half uur wachten, want het reparatie-atelier lag op enige afstand. Niet meer dus. (Op de zwarte markt in Beverwijk zouden ze  het wel kunnen maken, hoor!) 
Ja, ja... 
In elk geval heb ik een deel van de liturgie van de volgende dienst in de computer gezet. 
Nu wil dit bestand niet opgeslagen worden... we zullen zien. En anders morgen. (Straks dus.) ;-)

24 september 2020. Regen. Heel de midddag bezig geweest met de post. Ongemerkt gaat er veel tijd in zitten. Maar op drie na zijn ze weer allemaal op tijd in de brievenbussen gegaan. Vanavond heb ik het logboek huis maar eens bijgewerkt, al is dat nog niet helemaal gedaan. Ik ben te lui geweest, en dus moet ik van een aantal dingen nog uitzoeken (voornamelijk via mijn website) wanneer bepaalde werkzaamheden zijn gebeurd. 
De bodemmetingen t.a.v. onze straat geven wel extra verzakkingen, maar het gaat om tiende millimeters. Dat kan toch nog weer extra scheuren opleveren, op den duur. Dat wel. 

23 september 2020. De dag begon nog met redelijk weer, 22°C rond de vroege middaguren, toen krabde ik oude en (ondanks het afplakband) nieuwe verfrandjes af op de plekken waar ik gisteren had geverfd. Met al dat op- en neerlopen was dat nog best vermoeiend. Maar nu staan de bakken voor verfspullen, tape e.d. weer op hun plaats. 
Zelfs al voordat het begon te regenen. Toen moest ik nog maar eens proberen een afspraak te maken voor zo'n test. Want omdat ik een beetje kuch, nog steeds, ondanks het suikerarme bestaan, vond de tandartsassistente dat ik pas kon komen als ik een certificaat van de GGD kon overleggen dat ik (op dat moment) geen corona had. 
Wanneer je dan een nieuwe afspraak met de tandarts kunt krijgen??? De vorige keer duurde het heel ruim een maand... Goed, ik belde op naar de plaatselijke GGD. Eindeloos luisteren naar een heel vervelende jengel. Vast via A.I. in elkaar gedraaid, met als doel de luisteraar over te halen het gesprek te stoppen... :-( 
O.K. Dan maar naar de website, digid ingevuld... nee, dat moet via de app. 
Die heb ik niet, en mijn mobiel 'ligt in reparatie'. :-(
Dus terug naar GGD telefoon... en wéér die jengel... 8 minuten, 9 minuten...
Gelukkig kreeg ik uiteindelijk een aardige dame die een afspraak voor me maakt. 
's Avonds kwart over acht... dus ergens in de komende week kan ik een nieuwe samenkomst met de tandenman en de schoonmaakjuf proberen te maken... 
Terwijl ik naar een woord zocht, kwam ik op FB terecht. Nu is het ruim een uur later. Kortom: het tweede deel van deze dag heb ik niets nuttigs uitgevoerd. (Maar wel een paar leuke en interessante dingen gezien en gelezen...)  

22 september 2020. De laatste 2/3 dag van de zomer heb ik goed gebruikt. Vroeg opgestaan, om vóór het ontbijt al te gaan verven. Dacht ik. Maar toen was alles nog behoorlijk vochtig, dus dat werd iets later. Omdat het kale hout van een vensterbank molm en vochtig was, heb ik de föhn er maar op gezet. Ik heb echt het hele huis ondersteboven gehaald om van alles te voorschijn te halen. Dat moet morgen opgeruimd. Tegen de tijd dat ik op het dak kwam met mijn blik grondverf, schuurspons en kwast, trilden mijn benen zo, dat ik het niet langer dan een kwartier achter elkaar volhield. Ik heb de luie stoel, die speciaal voor het zonnen op het dak op zolder staat, maar lekker neergezegd, zodat ik er telkens een paar minuten in kon zitten rusten. :-D Met veel (zit- en lig)pauzes er tussen is het me gelukt om de onderkant van de keukendeur nog eens in de verf te zetten, de vensterbanken aan de buitenkant van de slaapkamer een lik of twee te geven, en een van de ramen aan de onderkant, en dan het uitbouwtje op het dak, dat zich schaamde voor zijn kaalheid aan de onderkant. Dat alles (veel te snel, dat kon ik aan de verf merken) zelfs twee keer. Ik had gedacht de tweede laag morgenochtend te doen, dat zou veel beter zijn, maar nee, op het nieuws werd er gezegd dat we morgen echt regen krijgen. In de loop van de morgen. Dus... Maar we krijgen wellicht nog een of twee mooie dagen. Later. In elk geval heb ik ook deze herfst nog even in de zon gezeten. Met een boekje. ;-) Andere buren waren of zelf bezig, of lieten het doen... Wat een activiteit! En nu ben ik MOE! ;-) 

21 september 2020. Hoewel het technisch herfst wordt, vandaag of morgen, was het na de middag aangenaam en mild nazomerweer. Ik had veel bedacht om te doen, maar als gewoonlijk... eerst moest ik op iemand wachten, veel langer dan was voorspeld, daarna zou ik een gerepareerd mobiel ophalen, dat weer niet gerepareerd bleek. 'U wordt wel gebeld, mevrouw.' Maar ik wíst dat niemand naar mijn telefoonnummer had gevraagd... Een nieuwe jongen dus. Ach ja... Een snel rondje Action leverde ook al niet veel op van wat ik nog had willen hebben, en om onduidelijke redenen was ik doodmoe tegen de tijd dat ik thuis kwam. Ach ja... Ik werd gebeld, dus ik kon weer uitgebreid mijn voeten laten rusten. Daarna ging ik boven verder, met het schoonmaken van de vensterbank, die - zoals de rest van het huis - nodig geverfd moest worden. Als ik er maar een laagje grondverf op kon doen, dacht ik, voordat de regen komt, morgen of  overmorgen... Veel te snel werd het donker, maar ik hoop dan in elk geval één zielig laagje op de open houten plekken te kunne plamuren, morgen... Een felicitatie die vandaag ter plekke had moeten zijn, mislukte deerlijk, dus ja. Je hebt van die dagen. Maar we hadden er tot 7 uur wel lekker weer bij. :-) 
Morgen zien we wel verder. En dan zou die zon ook nog schijnen, zeiden ze... ;-D

Zondag 15 na Trinitatis 20 september 2020 begon alweer na slechts een paar uur slaap. :-( Tijdens die dienst bleef ik wel wakker. Maar wat ik verder heb gedaan, weet ik niet meer.
Gezeur met de computer, die verkeerd opstartte, met muis, die telkens niet 'pakte', daarna leek het toetsenbord nieuwe batterijen nodig te hebben, maar nu moet ik telkens extra hard rammen om een spatie te tikken. Nu ja, een van die dagen. Wel heb ik dat ene mondkapje afgemaakt, en een paar elastieken ingeregen. Maar wat er allemaal nog ligt, wil je niet weten! Ik val om van de slaap, morgen beter.

19 september 2020. Na een paar uurtjes onrustige slaap werd ik om 7 uur al wakker, en kon ik niet meer inslapen. Grrr! Maar al had ik ruim koffie gedronken bij mijn ontbijt, én mijn oefeningen gedaan (75x halter) om kwart over elf kwam de man met de hamer al langs... Ik ben maar wat fysieke dingen gaan doen, toe toch moesten gebeuren, maar het kwam niet echt meer helemaal goed met mij, al kon ik wel een paar dingen afstrepen van mijn Tedoen-lijst. Ik was en ben doodmoe, dus ik hoop dat de zondag(morgen) nieuw licht brengt. Geniet van de dag en geniet van het leven... Het is hier zo slecht nog niet! :-)

18 september 2020. Redelijk vroeg op, al mocht ik dan niet naar die begrafenis, je wilt niet op dat moment slapen! Het zijn lieve mensen... :-( 
Vanmiddag moest ik wel contact leggen met de KNO arts, die me een zeur vond, al zei hij dat niet, ik krijg een zalfje en een afspraak met een andere arts. Over een maand. Ach ja... Een boodschap heb ik nog wel gedaan, en natuurlijk enig gebel over niets en nog minder. Ik ben gewoon een middel tegen de verveling af en toe. Ach ja. :-) In de keuken ben ik veel te lang bezig geweest, maar ik had genoeg afwas opgespaard om al dat warme water te kunnen verantwoorden, en er moest ook van alles gekookt worden en weggezet... Anders was het misschien bedorven. Kefir leverde vooral veel geknoei en gedoe op. Zonde van het water. Kortom: een dag waar ik van denk: snel vergeten, en doorbladeren naar morgen. Als er dan minder wind is, kan het een aardige dag worden... Je merkt wel dat de zon later opkomt, en onder een andere hoek. En aan het eind van de middag staat de zon onaangenaam laag mijn huis in te gluren. Dus wat dat betreft moet ik misschien een andere plek vinden voor mijn bord. (En de TV. ik combineer die vaak.) (Dat die tweede Coronagolf een feit is, had ik anders ook wel geweten, maar nu werd het voorzichtig bevestigd. In Spanje wisten ze  het al een paar weken geleden zeker.) 

17 september 2020 begon ook al wat vroeg, maar beter dan gisteren. Toen ik mijn oefeningen had gedaan, mijn goede doelen had aangeklikt op het tablet (en wat verdwaald was op Facebook) liep het toch al weer tegen de noen. :-( tja... dat heb je soms. ;-D 
Na wat dagelijkse kleine klusjes verwachtte ik Tonio, die iets wilde afgeven op weg naar een collega. Hij had de tijd ruim aangegeven, en zo had ik ruim de tijd om van alles te doen, ja zelfs de grillige zwarte metalen delen in de hal, waar van alles aan hangt dat je bij de hand wilt hebben wanneer dat zo uit komt, ontkwam niet aan een afstofbeurt. Dat was denkelijk al twee jaar niet gebeurd, want dat zijn van die klusjes die zonde van je tijd zijn: de volgende dag (het volgende uur) zie je alweer stof! Nu ja, dat soort dingen doe ik wanneer ik op iemand wachten moet. :-) En in ons enthouasiasme (op afstand) vergat ik hem het pakje mee te geven, waar ik gisteravond nog zoveel moeite voor had gedaan! Gelukkig kwam hij het in de loop van de avond nog ophalen... :-) Mij had hij een zak met postzegels en postzegelalbums gebracht van mijn schoondochter! Haar eigen verzameling van vroeger. Zóóóóóóóó lief!!! Ik verheug me er op daarmee aan de gang te gaan. 
Vandaag had ik al drie handjesvol postzegels afgeweekt... Die moet ik even een veilige plek geven voor ik ga slapen. Nu dus!!! 

16 september 2020 ging de wekker vroeg af, al had ik maar een paar uur slaap gevat... Want de Fugro kwam de verzakkingen in ons huizenblok opmeten. Dat doen ze al een aantal jaren op ons verzoek, een kostbare zaak, maar de kwetsbare fundamenten zijn anderszins kostbaar, en dat houden we sinds een jaar of 7-8 nauwlettend in de gaten via deze metingen.  Ze zouden rond 9 uur aanwezig zijn, maar lang voordien liepen ze al rond. 
Bij mij kwamen ze rond 11 uur meten - en een kopje koffie drinken - (en uitgebreid vertellen)... De verantwoordelijke man zei telkens dat de stagair, die hij telkens weer uitlegde waarom en hoe, het belangrijkste werk deed. Leuk. ;-) Daarna heb ik de hele spuitbus anti-regen op de jasjes leeggespoten, in de hoog dat ze nu méér dan spatwaterdicht zullen zijn. Vroeger, toen alles beter was, ;-)  waren je regenjassen echt waterdicht, tenzij je onder een wolkbreuk stond. We zullen zien, maar nu nog even niet. Het werd al snel koeler. Een condoleance-brief hield me in de middag bezig, want overleg leverde de mededeling dat het niet erg verantwoord was als ik in de vroege morgen met de trein op reis ging voor de begrafenis van mijn neef... Daar houd je je dan maar aan. 
Later had ik een heel plezierige conversatie met een van mijn lieve kleindochters. Dan leer je elkaar toch weer een beetje beter kennen. (En nu weet ik al de naam van een zekere figuur niet meer. Wat vervelend.) Koken kostte veel tijd vanavond, en zo vloog de dag om. Letterlijk. Die gaat zo over in de donderdag, dus ik ga nog snel even het vuil buiten zetten... Een loeizware zak, met troep van het dak... Oh oh! 

15 september 2020. Prinsjesdag. O. Ontbijten deed ik terwijl de koning zijn zware taak verrichtte. En daarna? Wat huishoudelijke dingen. Jasjes gewassen, nog eens met Harmisol, maar ja, dat is voor synthetische dingen niet genoeg. Gesprek over zaken... En nog een pastoraal gesprek... Verder zou een lief iemand bellen vandaag, díe appte, dat het wat later werd. Tja, toen moest ik toch nog even snel een spuitbus halen met ander spul voor mijn jassen. Helaas was het toen ook al donker geworden, dus dat wordt morgen in de herkansing. Mijn lief iemand belde daarna, maar was niet vrij om te praten, dat komt morgen dan wel weer. Hoop ik. Maar vervolgens belde mijn knappe zoon, en dat werd een lang en gezellig gesprek. Over belangrijke en onbelangrijke dingen, dat zijn de leuke momenten. En zo is de dag bijna voorbij, want morgen gaat de wekker vroeg. Ik neem nog maar een Efemeride tot mij, aanstonds. Ook altijd iets om je op te verheugen. Jammer dat ik van het lekkere weer nauwelijks kon genieten. Ach... morgen is er wellicht weer een dag. ;-) Geniet ervan! 

14 september 2020. Lekker weer, maar het was een lange werkdag, en ik heb maar een paar taken kunnen afstrepen op mijn lijst voor vandaag. Een dierbare vriend overleed in Spanje, en de gegevens die ik graag had gehad, kon ik niet vinden. Soms heb je dat. 

Zondag 14 na Trinitatis, 13 september 2020. Na de dienst in de Pieterskerk werd er lang nagepraat. Dus was ik laat thuis... Er is morgen een heel dierbare vriendin jarig, en díé kaart had ik vrijdag nog nietbedacht. Dus heb ik er een extra mooie van gemaakt. Dan ben je wel zo drie leuke uren verder. Nu ja, het is zondag. ;-) Verder had ik een fijn gesprek met mijn oudste kleinkind. Daar werd ik blij van, want ik zie ze zo weinig, en dan blijf je ook niet meer op de hoogte van wat er gebeurt. Of niet gebeurt, in coronatijden. ;-) Vanavond heb ik een uurtje gekeken naar Undercover Boss, tranentrekkers, maar ook interessant om te zien hoe zaken werken en in elkaar steken. Er wordt met soms met geld gesmeten, dat natuurlijk wel wordt verdiend over de ruggen van de kwetsbare werknemers heen. Wat hebben wij - de werkenden - in Nederland het goed! Het is zo'n groot verschil! 
Vervolgens ben ik eens naar de postzegels gaan kijken, want de voorraad is de laatste tijd heel hard geslonken. (Sommige lieve mensen, die weten dat ik postzegels spaar, bewaren ze voor me, en dan krijg ik eens of twee keer in het jaar een enveloppe met zegels terug. Maar ja, je krijgt natuurlijk nooit je series compleet... Het geeft niet, ik ben er altijd erg blij mee.) Nu lijkt het alsof ik een aantal series ten onrechte in het doosje Te Versturen had gedaan. Ik vind ze niet terug bij de jaren waarin ik ze gekocht had. Ach ja...  
dat had ik al maanden eerder moeten uitzoeken, maar ik had het altijd zo druk, druk, druk!
Vanavond kon ik meteen een kerkdienst van vandaag, die ik niet bezoeken kon, terughoren. Interessant. Morgen moet ik nog maar eens verder terug zoeken in de postzegelbak. 
Ik had in 2014 de boel voor het laatst geordend, zo te zien.  Dus ik heb nog iets te doen! :-) Ik ben toch wel een geluksvogel! :-)

12 september 2020 begon een stuk later dan gepland, maar de nacht was nogal onderbroken... soms heb je dat. Tegen de tijd dat ik beneden was, gleden er al tal van bootjes door de gracht. Nu ja, zo belangrijk is dat ook niet. Toen ik halverwege de middag net boodschappen wilde doen, kwam Tjitske mijn verjaarscadeau brengen. (Tijdens het ontbijt had ik bedacht dat ik een afspraak moest maken voor het inhalen van haar verjaardag, vorige week...) We waren over en weer een termijntje achter. Maar dat maakt niet uit. Nee, ze kwam niet binnen, nu ja, even, en nee, ze wilde niets drinken... maar hoe gaat het met de kinderen? En ja, toen was het het eind van de middag voordat ik mijn boodschappen ging doen, en nóg waren we niet helemaal bijgepraat. Groetjes dus! ;-) Ik liep langs het water naar HC, het is netjes geworden, maar helaas, het vers ingezaaide gras werd al vertrapt door veel mensen die dachten dat het de bedoeling was dat zij op  het gras gingen zitten. Het was aangenaam wandelweer. :-) Maar voordat ik terug was, bleek het al half acht. En nu is het al vier minuten zondag. Heb een gezegende dag des Heren, en geniet van het leven. '=)

11 september 2020. Een paar dagen geleden had ik een was in de machine gedaan, maar... die had ik vergeten. En dan gaat het stinken! Smerig!!! Dus heb ik die was nog maar eens lichtjes overgedaan, en daarna heb ik die buiten gehangen... Aan het eind van de dag was de geur wel weg, maar helemaal droog was het nog niet. Want de roetdeeltjes van Amerika's westkust verhinderden de zonneschijn. Het was redelijk koel... Tja. Nu heb ik heel de middag doorgebracht met de kaarten voor degenen die daar prijs op stellen. Toen ik die, vlak voor vijf uur in de brievenbussen had gedaan, moest ik opruimen, en ja... toen had ik er nog een paar over, die ik gezellig ging versieren... Ik was gewoon aan het spelen, terwijl ik ook had kunnen werken. Zucht. Misschien wilde ik mezelf ook wel een beetje verwennen na driekwartier pastoraat. Hoe dan ook: eten werd laat. Vanavond deed ik wat administratie, ik drukte een aantal bladzijden af van het logboekpc, (en kwam er achter dat die nieuwe tweedehandse printer verstopt is, althans: blauw print niet, ik heb er twee nieuwe cartridges aan gespendeerd! Grrr!) en zo vloog de dag om. Morgen komt er weer een dag. :-) Zo niet, dan zien we elkaar daarBoven wel. ;-)

10 september 2020 werd ik weer veel te vroeg wakker, dankzij de jankende schuurmachines 2 huizen verderop. Grrrr! Na 2 uur hoorde ik ze niet meer. Maar goed, het betekende wel dat ik heel de dienst rond Adriaan kardinaal Simonis heb gevolgd, intussen ontbijtend en zo. Hij is me in elk geval iets nader gekomen. Prachtige krans van het koninklijk huis ook. Inclusief een lint van Beatrix. Toen ik een lijstje had opgesteld met dingen die nu eindelijk eens gedaan moeten worden, begon ik met de goot boven, best een 'dingetje!'... Daarna ging ik naar het dak, dat vol lag met takken van de laatste stormen (ik was al een hele tijd niet meer boven geweest), en bladeren. De afvoer zat aardig dicht. Ik kon een flinke vuilniszak met natte bladeren en takken en wat-niet-al met een flinke zwaai naar beneden in de tuin gooien, terwijl ik me stevig vasthield, natuurlijk. 
Eigenlijk had ik de troep onder de tegels weg moeten halen, maar mijn knieën knikten al zo, dat ik dit niet meer aandurfde. Ik ben eerst maar een tijd op bed gaan liggen, voordat ik het aandurfde om beneden de stoep te vegen, want de spullen uit de goot lagen daar nog. Op naar de volgende punten op mijn lijstje, daarvan heb ik er twee kunnen afvinken. :-) Vanavond heb ik mijn logboekpc bijgewerkt. Om de een of andere reden klopten de reeds afgedrukte bladzijden niet meer met de pagina's die ik digitaal had. En aangezien ik minstens 30 kantjes achterloop met afdrukken, is het wel handig als dat klopt. Een eindeloos gepietepeuter, kennelijk was er iets veranderd in marges of printer, of... 
Maar, Deo volente, hoop ik morgen een en ander af te kunnen drukken. En dan kan er wéér een streepje worden gezet. 
Wat wél vervelend was, is dat ik er net achter kwam dat de digitale agenda niet klopt. Ik heb 14 dagen geleden kaarten gestuurd, maar in mijn agenda staat niet vandaag maar volgende week dat het weer tijd is om ze te sturen. Kennelijk is er iets mis gegaan, met het invullen. Zonder geheugensteuntje gaat dat mis bij mij. Jammer...  

9 september 2020. Vandaag heb ik zo'n 10 uur op mijn harde bureaustoel geplakt gezeten, maar het is gelukt! Tonio heeft mijn files van MLS netjes omgezet in Grieks en Hebreeuws, en ik heb de meeste van mijn fouten en slordigheden in het Nederlands er uit gehaald. Sterker: ik heb van één lezing, waarin nog 'nieuwe' woorden stonden, deze woorden met hun betekenis 'opgeborgen' in de woordenlijsten op de computer, zodat ik ze bij gelegenheid wéér kan gebruiken. En zo nodig iemand anders ook. ;-) (Al moet ik af en toe wel erg nadenken over de gebruikte afkortingen, soms uit het Latijn, soms uit het Engels, soms uit de grammatica... :-) Maar hoe dan ook, dit is een dag met een gouden randje!
DANK JE WEL, TONIO!!! 
(En nu moet ik de zakken tuinafval uit de tuin halen en buiten zetten!!!)

8 september 2020. Na de brunch heb ik mij bezig gehouden met het opruimen van troep in de tuin. Want het was redelijk aangenaam weer. Gisteren had ik wat zwaardere 'puin'zakken gekocht, maar de dode takken prikken er met gemak doorheen. Er is zo'n zak helemaal vol gepropt, dus die kan morgen bij het vuil. Mét die van gisteren. Fijn. Er is nog veel te doen, maar het bukken bekwam mij niet. Tja. De propvolle zak met plastig heb ik weggebracht, vol schaamte over al dat plastic dat ik het huis binnen liet komen, de (4-) laatste weken. Toen was ik echt fysiek erg moe. Dus ik dronk wat, voordat ik naar de computer ging, het dagelijkse telefoontje uit den vreemde over mij heen liet komen, en begon aan wat er gebeuren moest. In de loop van de avond heb ik vier woordenlijsten gekuist van slordigheden in het Nederlands. Er is nog veel meer toe doen. Morgen, denk ik... hoop ik... Nu het oud papier weg doen, en dan naar bed. 

7 september 2020. Iets meer dan drie uur nadat ik was ingeslapen, ging de wekker af. Om kwart over zes. Grrrr! Want Maryse, die jarig is, deed vanmorgen het Morgengebed in de Domkerk. Om 7 uur! Maar ze maakte er weer iets moois van, en na afloop tracteerde ze in het Domcafé op eigengebakken (karnemelk)koek! 

Het napraten onder het genot van een kopje koffie / thee, vulde de dienst aangenaam aan. 
En zo was het negen uur eer ik aan mijn echte ontbijt begon. Een uurtje later, want zo vroeg ben ik niet erg snel, begon ik wat op te ruimen in de salon. Vervolgens boven op mijn studeerkamer. Er moest een pakje worden opgehaald, op de IBB, en het was aangenaam weer. Daarna een dingetje op de Oudegracht... en omdat ik volkomen suf was, ben ik maar wat spul in de tuin in zakken gaan doen. Nuttig en ik viel niet echt in slaap... Wat de avond brengt, zal ik over twee minuten wel zien. ;-) In elk geval heb ik de opstartvolgorde van de harddrives, die zaterdag wat in het ongerede was geraakt, weer hersteld. Leve het logboek PC, anders had ik het niet voor elkaar gekregen... 
Verder kwam er niets uit mijn handen... ik bracht nog een pakje weg, maar iemand anders pakte het aan, dat heb je soms met pakjes. Ik verdwaalde in de winkel daar vlakbij, die helemaal opnieuw en anders was ingericht... kortom: tijdverlies. Thuis was ik te moe om te koken, dus ik at lekkere dingetjes (geen zoet, ik ben braaf, maar val niet af!Grrrr!), en viel in slaap. Daar word je niet lekker van wakker, tegen tien uur... Nu ben ik een half uur verder, en ik stop met dit bestaan. Morgen beter. ;-) Hoofdpijn en al dat soort dingen... Morgen beter, toch!

Zondag 6 september 2020, de dertiende na Trinitatis. Vanmorgen naar de Pieterskerk. Na afloop van de eerste dienst volgens de 'gewone' gang van zaken (elders ook startzondag genoemd) werd er na de koffie gesproken over de bouwplannen van gemeente en het feit dat de buren niet overal even blij mee zijn. Maar wel met een glas wijn en quiches etcetera. Dus was ik niet vroeg thuis. Maar wel vroeg genoeg om het tafeltje buiten te zetten, en de lamp, die Laetitia gisteren voor mij van het plafond haalde, buiten te demonteren, voorzover dat ging, en er veel foto's van de maken. Dat kostte aardig wat tijd. In een grote zak borg ik het voorlopig boven op. Daarna bleek dat de volgorde van de drives gisteren niet geheel comform de verwachtingen was, dus XP kon ik niet opstarten, maar W7 wel. Alleen... dat OS wilde alwéér eindeloos updates installeren. Intussen ging ik maar opruimen. De papierbak is aardig vol, maar de doos met papieren en interessantigheden loopt nog steeds heftig over. Ik heb wel weer een en ander onder ogen gehad. Morgen weet ik het al niet meer, vrees ik. Sisyphus-arbeid! Ik heb ook nog een paar kerkdiensten beluisterd, terwijl ik postzegels afweekte en dat soort zinnige dingen deed. Vanavond al die foto's van vanmiddag bewerkt, zodat ik ze een dezer dagen kan afdrukken, en bij de onderdelen bewaren. Anders weet ik niet meer hoe het zat en moet zitten. Goed, de dag is voorbij, ik moet nog wat postzegels uit hun badje vissen, dus ik groet je. Heb een mooie week!!! 

5 september 2020. Een bijzondere zaterdag. 'Normaal' zouden we onze biologendag hebben gehad, maar ja, coronee... :-( Laetitia had aangeboden 'even' langs te komen om nu eens serieus die Windows10 installatie te herstellen. We hadden in het verleden al een en ander geprobeerd, dus... Even na een uur begonnen we, en om half zeven stapte ze echt op de fiets naar Houten. In de tijd daartussen hadden we voornamelijk gewacht. En toen... was er het bericht dat de gewenste W10 niet compatibel was met het OS van waar we het probeerden. Dus... werd alles teruggedraaid, en dat kostte toch wel héél veel tijd. Toen het weer werkte, moesten er nog 37 updates geïnstalleerd worden. Ik begon intussen maar aan het opruimen van een grote doos met nuttige dingen. Daarvan is nu een derde in de papierbak verdwenen. En de rest is terug in de doos, om later... nu ja... ooit... Verder heb ik genoten van bad en haren wassen, en van een ingewikkeld boek in het Frans. Want ja, morgen... Dimanche en zo. 

4 september 2020. Niet naar Tjitske's verjaardag, vanwege de coronatoestanden. Toch altijd een vast bestanddeel van mijn jaar, rond deze tijd. Wel heel de middag opgeruimd, in voorbereiding op morgen. Niemand ziet verschil, behalve de prullenbak. Vanavond ging ik Maryses verjaardag van zondag a.s. alvast inluiden met een geschenkje. Met haar kun je heel lang praten over interessante dingen. Parel had mij daarvoor al verblijd met haar stemgeluid, en Tonio gisteren. Vitamine F!! Daar knap je van op. Morgen nog een portie, denk ik. :-) (O, straks!, het is alweer een tijdje zaterdag...) Heb een fijn weekend!

3 september 2020. De dag begon rommelig. Ik ben een boel bestanden kwijt, die ik boven op de laptop had gemaakt... onbegrijpelijk. Ik begon al met een restant hoofdpijn van gisteren, dit hielp niet. Daarna ben ik bijna drie uur bezig geweest met een klik-aan klik-uit omweg, die pas lukte nadat ik de handleiding voor dit éne apparaat had gedownload, en goed gelezen had. Ach ja. Maar het werkt, en nu kan ik in elk geval een lamp weer aan en uitzetten, die het door een mankement aan de wandschakelaar niet meer goed deed. Aangezien ik het middenlicht ook niet meer kan vertrouwen, is dit een grote vooruitgang. Nu wordt het tijd om weer eens nuttige dingen te gaan doen. Buiten is veel onrust van boten die met dit lelijke weer hier niet willen blijven, en van vrachtwagens met klinkers die heen en weer rijden... Genoeg te zien, maar nee... 
Het is bijna tien voor drie, dus... ;-) 
Toen ging ik aan het werk. Later, omdat er bewogen moet worden, liep ik naar HC en terug. Toen was het lauw en ven droog. Verder heb ik voornamelijk nagekeken, gezocht, overwogen en gepuzzeld. Nu is het de hoogste tijd om af te haken. Het hoofd heeft te veel aan zijn hoofd gehad vandaag. Ondanks het bewegen. De bloemen zijn bijna op, maar ik heb er de afgelopen 10 dagen heel veel plezier aan gehad. Echt feestelijk! 

2 september 2020. Onze felicitaties aan Maja, die haar 18e lustrum mag vieren! Geestelijk geef ik haar eerder 18 jaar... Heb een fijne dag samen!!! 
De Polen met hun jankende schuurmachines zijn van het ene adres op de rij hier verhuisd naar het andere adres. Daar word je niet prettig wakker van. ;-/  Zorgelijk bedenk ik, dat ik ook aan de slag moet (laten gaan)! Het zit er nu even niet in. Er waren vandaag veel mensen die mij wilden spreken, het was niet bij te houden. En anderen wilde ík wel even spreken. De Hebreeuwse woordenlijstjes heb ik nu doorgewerkt, al zal ik niet alles hebben gezien, in principe zal ik er in het vervolg mee kunnen werken. Tonio heeft een groots werk verricht. Zo knap!!!! Maar ik ben wel té geconcentreerd bezig geweest, dus mijn hersenen gaven nood-signalen af. Ik ben er maar een tijdje bij gaan liggen. Het zakte, grotendeels. Maar nu, aan het eind van de dag voel ik dat ik eerder en beter naar mijn lichaam had moeten luisteren. Dat ga ik dan nu ook maar eens doen. Vuilniszak buiten zetten, en mijzelf ook opbergen. Morgen beter. :-D 

1 september 2020. :-( Dag van rouw. :-( En verder: spinnen, geen blote bloesjes meer, wel weer dekens op het bed... Het is wat! Het is nog zomer, maar de zon komt niet meer op het platje. Het wordt ook duidelijk vroeger donker. Heel voorzichtig heb ik geleefd vandaag. Als ik maar niet beweeg gaat het goed. Nu ja... valt niet tegen dus. ;-) Er moesten een paar kaarten weg, voor een neefje en voor mijn schoonzus, die morgen verjaart. Nu maar hopen dat de post zijn best doet. Vanavond heb ik weer wat aan Tonio's Hebreeuws gedaan. Het ziet er allemaal goed uit, maar ik had destijds veel slordigheden in het Nederlands getikt. In het begin had ik zelfs nog geen muis!!! Je moest letter voor letter met de cursor vooruit of achteruit als je iets moest veranderen. En aangezien ik toen ook veel afasie had, mag ik eigenlijk best tevreden zijn over wat ik destijds produceerde. Maar nu probeer ik er voor tijd en eeuwigheid iets redelijks van te brouwen. :-) Veel van het zelfde, maar goed. Een mooie penitentie voor mijn zonden. ;-D 

31 augustus 2020. Koninginnedag... vroeger dan. Leve de Willemien! ;-) Voor mij was het niet helemaal een feestdag. Het liep niet lekker, en het kortwieken van de bloemen die er nog stonden van vorige week, (ze kunnen nog een dag of 2 mee, denk ik, ik word wel erg blij van bloemen in huis), en vanavond heb ik mij weinig bewogen, op de vingers op het toetsenbord na. 
Morgen gaat het vast allemaal veel beter. :-) 

Zondag 12 na Trinitatis 30 augustus. Vroeg thuis na de kerk. Het regende vanmorgen, sommigen kwamen druipnat aan. Ik werd gered door mijn parapluutje. Ik had een wat rommelige dag, na een heel rommelige nacht, vanavond kreeg ik Tonio's laatste conversie, en daar begon ik welgemoed aan. En opeens is het kwart over een. Gek is dat. Er waren ook veel uitgebreide telefoontjes vandaag. Lieve mensen. Heb een gezegende week, jij!

29 augustus 2020. Tussen zon en regen... Vannacht heb ik weinig geslapen, vanmorgen wat meer. Vanmiddag nam ik de rollator, want dat doosje van gisteren... dat zo zwaar was... het lokte, en het lukte. Daarna liep ik door naar de Jumbo op HC, waar ik nog wat mee kon nemen, dat ik niet hoefde te tillen. Mijn weg voerde langs de Blokker waar... ik die strijkhoes met korting kocht, die ik nodig had, omdat de andere niet meer zo goed was. Kijk, je hebt ook leuke dagen!!! :-) Een rouwdienst die ik vanmorgen (niet) miste, keek ik vanmiddag. Dezelfde voorgangster die ook Tons dienst deed. Haar mis ik, dus dit was heel aangenaam en zoet aan het hart. Ik realiseerde me dat ik toch eens een opzetje moet maken voor mijn laatste afgang. Er is zoveel dat er nog moet, echt! 
Ik wil eigenlijk gewoon eens een maand niets moeten, ook niet van mijzelf!!! 
Mijn altijd attente buurman nodigde mij uit om eens even te komen kijken naar de herkos odontoon van het huis aan de voorkant. Dat ziet er niet gezond uit, inderdaad. Al doende bleef ik zomaar een uurtje kletsen over alles en niets. En nu is het half acht geweest, en ja... dus... ;-) Tot later, misschien, en anders tot morgen. ;-)
Toen... kwam er een lieve dame aan de telefoon, die ruim een uur tegen mij wilde praten. Dat moet soms kunnen. Mijn dagelijkse portie uit de grote stad aan de Overkant had ook heel ruim de tijd genomen. Ik meende tóch nog even naar de Twijnstraat te moeten. Toen ik mij terug haastte, moest ik het licht aandoen op de fiets. September is dichtbij. Je merkt het al. Dus at ik licht en laat, ging ik laat en kort in bad, en heb ik nu, toen voor twaalf, nét mijn haren om de krullers gedraaid. Vorige week had ik dat nagelaten, maar ik keek zes dagen aan tegen melkboerenhondenhaar. Niet om te herhalen. En zo vergleed de dag zonder dat ik echt 'iets' had gedaan. Maandag beter. Heb een gezegende zondag. Die begint nu... zo meteen. :-)

28 augustus alweer! Tja, dankzij Laetitia heb ik toch een stukje zomer meebeleefd. :-) Af en toe heb ik in de zon een half uurtje zitten naaien aan een mondkapje...  Maar er is van schilderen en zo niets gekomen. En van verven nog veel minder. Zou 'de-ouwe-dag' dan tóch toeslaan? Of ik heb mijn prioriteiten gewoon niet 'op orde'... En ik mis Ineke natuurlijk! Vanmiddag ben ik bijna twee uur op de been en onderweg geweest. Ik kwam nét op tijd thuis voordat de zeer dreigende lucht zich omkeerde in flink wat water, en in onweer, en in nog meer water... Of de afvoer het deed weet ik niet, maar ik hoorde de overloop met klaterend geweld tot leven komen. ;-) Misschien kijk ik een dezer dagen wel eens op het dak... Zolang het onweer actief was, heb ik geen PC aangezet. Eigenlijk had ik het plan om vanavond op de fiets naar HC te gaan om er iets te halen, dat te zwaar was voor mij om te tillen. Het is er niet meer van gekomen. Nu ja, morgen, of niet... We zullen het zien. Soms lopen de dingen anders. Ik heb geen zin, maar ik ga maar een beetje - een heel klein beetje - opruimen... Morgen beter. Het kan altijd morgen beter!  
(Even vastleggen: vanavond de laatste van 7 stuks Dexamethason Teva 1,5 mg antibioticum geslikt. Weinig last van gehad, zeker geen effect, eerder integendeel.) 

27 augustus 2020. Vandaag redelijk actief geweest. Kaarten heb ik gestuurd, het gaat hard met de postzegels, dus ik dacht: donderdagavond, nieuwe postzegels kopen bij de Bruna. De nieuwe hier op HC heeft ze nog niet, de oude AKO op HC is weg, maar op de hoek van de Maliebaan zit (zat?) een Bruna die veel postzegels placht te hebben. Het is even fietsen, maar... tja. Dan is ie dicht. Ik had beter even kunnen kijken op de website. Morgen schijnt de winkel wel open te zijn. *&^%&* Nu ja. Bij thuiskomen een kwartiertje op afstand gepraat met een van de aardige buurvrouwen. Vanavond heb ik gekeken naar Tonio's laatste conversie van mijn Hebreeuwse files. Ziet er goed uit. Hij is zo knap!!! Morgen kijk ik verder. Ondanks de antibiotica begint mijn oog en mijn kaak te trekken, dus het is vast tijd om te doen alsof ik ga slapen. Morgen gaat het allemaal vast nog beter. :-) 

26 augustus 2020. Slikken gaat beter, maar... hm. Ik heb wel achter de PC gezeten, maar er kwam niet veel nuttigs uit mijn handen. Morgen gewoon veel beter, verwacht ik. Dan is het weer ook beter. :-) Denk ik. :-) CU

25 augustus 2020. Zo, dat is gelukt! Een paar maanden geleden kocht ik een mooie  nieuwe monitor, maar die heeft geen uit-knop. Dan moet je de stekker weer uit het stekkerblok wringen, niet een karweitje dat je elke avond wilt doen. Ik wíst - meende te weten - dat ik ergens ooit een stekker had gekocht met een aan- en uitknop. Die  had ik al opgezocht, in een van de grote plastic bakken boven in mijn technische hoek, en pas toen ik alle andere bakken weer had terug gezet, en ik beneden was, zag ik dat het er een was, die  je niet tussen kunt schakelen, maar die je gewoon met slopen en vastschroeven met verbinden. Dàt heb ik nu gedaan. Tijd om aan de dag te beginnen, maar wel met een goed gevoel. Wat dat betreft... ;-)
Buiten waait het hard, later vannacht wordt er storm verwacht. Omdat ik zondag zonder dek geslapen heb, is slikken sinds gisteren niet lekker... maar het komt wel weer goed. 
Ik zie er geen kroonsteentjes in. Alleen maar een beetje slap en sloom. Vanavond niet bewogen, maar gewoon zitten tikken en een lang document opgemaakt, dat ik voor een verjaardag wil afdrukken. Dat komt morgen wel weer. Nu stop ik met doen alsof. 
Morgen is alles weer veel beter. Vast! :-D 

24 augustus 2020 bracht een wat onaangename verrassing. Maar goed... Het was wel aangenaam weer om dingen te doen. Heel de avond ++ was ik bezig met data voor de belastingen, dat had iets te lang moeten blijven liggen. Maar ik heb wel de tuner een beetje aan het werk gekregen, dat leidt af. :-) Verder veel geknoei in de keuken. Kfr. Ik had een lijstje met 8 dingen die ik moest doen. Het werden er 2 die ik kon afstrepen. 
Zorgelijke ontwikkelingen in Spanje. :-( 

Zondag 23 augustus 2020, de elfde na Trinitatis. Vanmorgen - na een veel te korte nacht - verheugde ik mij op de dienst in de Pieterskerk. We waren ook hier met 12+1, inclusief de jongen van de techniek, die de uitdagingen van de belichting in een geöriënteerde kerk netjes te lijf ging. Het regende toen ik de deur uitging, en mijn jasje bleek niet watervast. Deze warme zomer heb ik er ook geen moment aan gedacht om daar iets aan te doen. Binnenkort. Hoop ik. Maryse was er ook, leuk. We deelden een bank. :-) Koffie in de tuin zat er niet in, want het had tijdens de dienst nog eens gehoosd. Maar de zijbeuk van de kerk is ruim genoeg om op tenminste een meter afstand met verschillende mensen een en ander uit te wisselen. :-) Op de weg terug naar huis, vond ik de bakfiets met gratis bloemen wél aanwezig, vorige week was er niets (meer). Leuk. Dus ik kwam met twee grote bossen thuis. Dat was mijn eerste klus: de bloemen verzorgen en in vazen o.i.d. doen. Daarna toch iets van een brunch. En wat wás ik moe! Vanmiddag heb ik mij gezet tot het bewerken van de foto's van donderdag. Nog geen zestig, maar het kostte wel veel tijd. Ik had een (gratis voor één dag) programma gedownload deze week, maar al had ik er zo een uurtje opzitten, zonder te snappen hoe ik simpele dingen kon doen als bijsnijden, terwijl er een 'uitgebreide' handleiding bij zat, ik kwam er niet uit, en ik viel terug op mijn PP10, dat zelf van ellende uit elkaar valt, en telkens weer stopt. Om half negen of zo was ik min of meer klaar. De kwaliteit van de NIKON valt toch tegen... 

Deze foto van mijn twee jongste kleinkinderen vind ik wel leuk. P probeert C omlaag te duwen, want hij denkt dat hij de grootste is. Het scheelt niet veel.

Onder het eten keek ik naar zomergasten, dat ik nog nooit helemaal gezien heb, geloof ik. Het lukte me de laatste tijd ook niet om het via de computer terug te zien als ik dat nu eens wilde. De gast van deze avond vond ik altijd oninteressant, maar nu bleek hij in elk geval als méns wel te pruimen. Ik zag enkele pakkende stukken film. Mensen worden vaak interessanter, als je ze beter leeft kennen. Nu moet ik nog wat mails doen, en nog een fotootje hier of daar invullen... En slapen. Straks. Hoop ik. :-) De dag is vrijwel om. 
Morgen komt er weer een dag, mogen we hopen. De bomen staan al te trappelen, want ze verwachten nog meer regen!!! :-) 

22 augustus 2020. Koeler, en natter. Maar vanmorgen kon ik nog iets aan de tuin doen, zodat de 'composthoop' nog een stukje verder groeide. Op de een of andere manier was mijn favoriete groenknipper opeens een gevalletje van: 'it came apart in me hand, Mam!'
Tot mijn verbazing lag ie uit elkaar, bleek aan de binnenkant een extra mes te zitten, en een sleuteltje om zeshoekige dingen open en dicht te maken. Niet dat ik die al gevonden heb, maar dat komt wel, als ik vrije tijd heb. (Ik had mijzelf al een klein uurtje vrije tijd toebedeeld vanmiddag, toen het toch regende, en zo schoot ik weer verder op in een verjaardagsboek. Leuk!) Tussen de buien door heb ik - lopend - boodschappen gedaan, en op de één of andere manier lig ik nu, om half negen, al weer een uur achter op mijn schema. 
Oei! Dus ga ik maar weer een trapje hoger kijken.
Daar heb ik een paar boeken ingeschreven en vervolgens het zout uit mijn haar gewassen.
Aan de foto's ben ik nog niet eens toegekomen... 
Heb een gezegende zondag! :-)

21 augustus 2020. Ondanks smeren, ook gisteravond, bleek ik vandaag lichtelijk aangebrand. Niet erg, er was niemand in de buurt. ;-D 
Vandaag had ik dan eindelijk die afspraak met de (nieuwe) KNO-arts. Tja. :-( Dat dus. Een receptje kon ik meenemen vanuit het ziekenhuis, dat betekende wel extra wachten, maar is minder werk voor mijn eigen apotheek. Op de terugweg haalde ik boodschappen bij de winkel met de lange snuit, waar ik toch langs kwam... Prettig, toch weer even een ander aanbod. Bij het thuiskomen een gesprekje met de een, en even later met de ander, daarna een telefoontje dat werd onderbroken, en later weer herhaald... maar degenen die ik wílde spreken... die heb ik nog niet aan de lijn gehad. Het is warm, en al is het gordijn hierboven dicht, het computeren bevalt nu niet. Half zeven geweest, ik ga maar eens doen alsof ik kook. Er is vast wel iets makkelijks om te eten. ;-) Tot later, of tot morgen...
(Ik heb wat onkruid uit de tuin om de afvalplek gegooid. Veel te laat, alle kleefkruid heeft al vruchtjes die vrolijk aan mijn rok kleefden. :-( Het begon al vrij vroeg donker te worden, achter het huis. Dus veel deed ik niet. De wortels kwamen wel makkelijk los, omdat de grond zo droog is. Jammer dat ik niet meer heb gedaan. Vanavond wat onderhoud aan de PC gepleegd. Maar ik ben te moe om mijn ogen open te houden. Ik stop met pogen. ;-) Slaap lekker, ik hoop voor je dat het lukt. :-) 

20 augustus 2020. Zó'n leuke dag!!!! Gisteravond bood Laetitia mij aan om met me naar het strand te gaan. Daar was ik eigenlijk al jaren niet geweest, afgezien van een heel korte koude strandwandeling begin maart, en ze wist dat ik er naar snakte. 
Zelfs mijn monitor vertoonde deze zomer een plaatje van de zee...
En nu werd het werkelijkheid. Gisteravond zocht ik nog van alles, vanmorgen kon ik nog steeds mijn schoenen niet vinden, Laetitia was een kwartier eerder dan afgesproken, en ja, dan slaat de paniek wel lichtelijk toe. Charlotte viste een paar passende schoenen van zolder, want ook zij zag mijn goede schoenen nergens... en zo reden we dan vijf voor half elf weg, richting Wassenaar. Daar waren we even voor 12 uur, en al was de auto onderweg schoongespoeld, en al zàgen we wat blauws boven de duinen uitpieken, toen we buiten stonden, en de bagage uit de auto begonnen te halen, zei Pieter: ik voel nattigheid. Wij ook. Toen zijn we maar weer ingestapt, en hebben we gewacht tot het droog werd. Lachen! 

Het was warm, maar grotendeels betrokken, met af en toe stukken blauw. In de verte lagen allerlei grote schepen geparkeerd. Ze bewogen op de stroom, maar bleken degelijk verankerd. Het was een heerlijke zomerse stranddag, pas tegen drie uur kwam de zon echt door, en toen kwamen er ook meer mensen. Maar we hadden de ruimte... om te lezen, om te pootjebaden, om creatief met nat zand te zijn (Pieter en Charlotte) en om lekker in zee te ontspannen... Het was echt een heerlijke dag!!! 

Ik zal morgen proberen nog wat foto's te produceren. Toen ik thuis was, tegen half zeven, begon het eerste telefoontje al. Daarna heb ik gegeten, ging ik even naar de Twijnstraat op de fiets, en toen kreeg ik een telefoontje over een dierbare zieke... Tja, dat ging voor. Nu is het al weer vrijdag, en die staat te trappelen, maar... ik ga toch eerst richting bed. 
Het was een heerlijke dag, en zo gezellig met de jongste kleinkinderen, die de hoogte in schieten, en met mijn jongste dochter... Fijn! Dank je wel!!! :-) 

19 augustus 2020 bleek toch weer wat warmer te zijn. Ik heb van alles gedaan, en eigenlijk niets. Maar is was wel bezig. Vanavond kreeg ik een heel leuk telefoontje, en daarna ben ik van alles overhoop gaan halen. Een paar dingen die ik nodig had kon ik vinden, en de belangrijkste natuurlijk niet. Nu ga ik eerst maar afval buiten zetten, en doen alsof ik ga slapen. Het is warm in de slaapkamer, een stuk warmer dan toen ik vanmiddag het raam open zette voor de frissigheid. Het kan verkeren. kfr

18 augustus 2020. Je hébt van die dagen! Deze begon hilarisch! Eergisteren werd ik 's avonds opgeschrikt door een geluid, dat ik niet thuis kon brengen. Geen prettig geluid. 
Gisteren bleek het van een dikke vette muis te zijn, die van Tons stoel bij de schoorsteenmantel wegsprong. Natuurlijk kon ik het beest niet inhalen, dus ik liet de deur, die anders meestal goed gesloten is, maar open staan. Wellicht zou het dier zelf een weg naar buiten vinden. (Via de brievenbus of zo. - Maar dik was het wel!) 
Vanmorgen moest ik toch, na het ontbijt, maar eens kijken of er ergens (ik meende zeker te weten van niet, maar wat is nog zeker in dit ondermaanse?) een stukje chocola was achtergebleven van maanden geleden... Dus ik begon maar eens wat boeken e.d. te verplaatsen van die stoel naar àndere stapels. Hm. Ja, kleine korreltjes en kruimeltjes. Ik kon ze niet plaatsen. Op een gegeven moment pakte ik de vulling van een shawl van Ton op, die ook over de stoelrug hing. Van dat spul dat je in een magnetron kunt warm maken, en dan in de holte van de shawl stoppen. Een lange zak was het eigenlijk, met allerlei tussen-schotjes. ??? Die voelde heel licht en leeg aan! En ik zag dat er een heleboel gaten van 3-4 cm in geknaagd waren. Een paar korreltjes van de inhoud waren achtergebleven, en die hadden de vorm van een of ander graan. :-) Dus dát had voor die dikke muizenbuik gezorgd. En overal lagen miniscule stukjes graan, en hier een daar een weggegooid of weggesprongen graankorrel. Echt, overal binnen een straal van 30 cm. (Of meer, maar dan heb ik het niet gezien.) Tja, toen moest ik erg huisvrouwelijk bezig gaan met de stofzuiger... Nu was dat al even geleden, en de bloemen hadden ook hun sporen achter gelaten in de salon, op het tafeltje, dus... Een paar uur later dacht ik: zó is het wel genoeg geweest, en borg ik mijn attributen weer op. 
    De hóógste tijd om even te liggen... 

Een vergeten verjaardag (vandaag) moest ik nog even inhalen, dus ik bén naar de brievenbus geweest. Verder heb ik mijn bewegingen beperkt tot aanslagen op het toetsenbord, en tochtjes naar de keuken en weer naar boven. 
Voordat mijn hand nog meer pijn gaat doen, stop ik maar. 

Morgen moet ik een heleboel andere dingen gaan doen. Afspraken met de tandarts en zo. :-( En ik heb wéér niet geverfd. Geschilderd ook niet. Dat moet beter. 

17 augustus 2020. Ondanks en dankzij een paar regen- en onweersbuien was het aangenaam weer vandaag. Allereerst moest ik een ingewikkelde 3D kaart afmaken, waar ik gisteren al aan begonnen was. Die is voor een teerbeminde in een ander werelddeel, dus die had vorige week al weg moeten wezen. Verder ben ik erg kliederig bezig geweest in de keuken, heerlijk dat - dankzij Betty - de keukendeur weer open kan, met het hor dicht!!! Vanavond ben ik weer bezig geweest met het Hebreeuws. Te lang, want er klopt weer een pijnlijk plekje onder mijn schedeldak. Geen goed teken. Dus al is het iets over elf, ik stop. Slaap lekker, en geniet nog van een weekje zomer, als de voorspellingen uitkomen. ;-D 

16 augustus 2020 Tiende zondag na Trinitatis. Vanmorgen weer naar de Lutherse kerk, maar nu om te luisteren en om af en toe iets te mompelen. Nu was er gekozen tegen zingen. Maar de eigen cantrix was er, dus gezongen werd er wel. Ik zong óf binnen de herkos odontoon, óf heel zachtjes mee. Of je haakt dan af, natuurlijk. We dronken afstandelijk koffie, hetzij in de kerk, hetzij buiten op de stoep. :-) In elk geval spreek je nog eens mensen. :-) Vandaag ging ik me niet alleen te buiten aan een licht ontbijt, maar ook aan een lichte lunch. ;-) Toen ik iets suffigs ging liggen doen, werd er opgebeld voor een lang en  heftig pastoraal gesprek. Dat gaat ook door. :-) Vanavond nog wat Hebreeuws door gevlooid. Nog een uur of honderd, schat ik. Optimistisch. Verder begon ik aan een speciale kaart voor een speciale jarige. Ik vrees dat ik daar ook te optimistisch was t.a.v. de hoeveelheid uren die daar in gaan zitten. Een heel heftig onweer vanavond. Brrr... Ik durf niet te gaan kijken boven. Als ik niets weet, hoef ik ook niets te doen. Kortom: ik hoop er het beste van. Die dakdekkers waren best heel erg goed! Toch? Dat zien we morgen dan wel weer. Een mooie en fijne week!

15-8-2020. 75 jaar na de bevrijding in het Oosten. Indonesië was ook vrij, al duurde het nog heel lang voor de mensen in de kampen vrij waren. En toen kwam men in de opstand/bevrijdingsoorlog, het is maar hoe je het bekijkt, terecht. Veel jonge Nederlanders werden die kant op gestuurd. Zonder énig idee van het wespennest waarin ze terecht kwamen. Hier hangt de vlag uit. Dat wel. Voor velen is dit een heel bijzondere dag. 
Een stijlvolle herdenking op de TV. 
Verder heb ik vierkant ogen van het kwadraatschrift. :-) (Hebreeuws dus.) Vanavond ging ik nog maar even naar de AH in de Twijnstraat, op de fiets. Dat was maar goed ook, want ik kwam met fietstassen vol terug, er was een leuke aanbieding van wat ik anders ook wel koop. Het scheelde bijna een kwart. Daarvoor wil ik de kelderkast wel volstoppen. :-D 
Tja, en ik kocht ook een doosje gemengde noten. Dat was snel bijna op, en toen had ik geen behoefte meer aan avondeten. Dan is er morgen des temeer. ;-) Zonder mijn horloge in bad, tja... dan lees je vanzelf nog een hoofdstukje extra. En nog een. Dus het wordt een kort nachtje. Helaas komt dat wel vaker voor. Hoe dan ook: het is nu, om één uur, 21 graden Celsius. Best uit te houden dus!!! Geniet van de zomer, als je kunt. En neem anders een ijsje op mijn gezondheid. Ik ben al vrijwel zonder suiker sinds Pinksteren, maar afvallen is er de laatste weken niet meer bij. Grrrrr... Warmte maakt wel sloom. Heb jij er ook last van? Dan zijn we samen lastig. Geeft niets. Heb een gezegende zondag morgen. 

14-8-2020 vandaag was ik vroeg opgestaan. Om te luchten, maar ik begon aan koffie en ging door met werken. Vooral aan het Hebreeuws - voor zoonlief. Op boodschappen doen na. 's Avonds om negen uur kon ik de ogen niet meer openhouden, en ging ik héél even liggen... Toen was ik in slaap gevallen, ik ga er maar mee door...

13 augustus 2020. Het is maar 32 graden, een stuk koeler dus. En minder klam op dit moment. Ik heb net de post naar de brievenbus gebracht, en dat voelt goed. Ik had eind vorig jaar toch echt minsten een, denkelijk twee, boekje(s) buitenland gekocht van 50 stuks, maar alles is op. Zelfs die ik voor mijzelf had bewaard. Dus dat wordt een dezer dagen weer op de fiets stappen... 
Bijna 1 uur intussen, het rommelt in de verte, het regent, het zal vast wel koeler zijn buiten dan binnen. Vanmiddag bleek het hier binnen ruim de dertig graden te halen. Verschillende telefonades, samen 2 1/2 uur... Oeps! Maar wel nuttig en prettig soms. Vanavond ben ik nog een paar uur in de MLS gedoken... Tonio had enkele scherpe vragen. :-) Het vervelende is dat ik de dingen die ik veertig jaar had uitgevonden, voor een groot deel kwijt ben. Dus de boeken boven moeten nog maar wachten, en op de uren dat het hier leefbaar is, zal ik aan het werk gaan, en letter voor letter gaan bekijken... :-) 

12 augustus 2020 Het is tóch wel een beetje warm geworden vandaag, een beetje klef ook, maar ik zeur niet. Niet erg. Vanmiddag ben ik echt úren bezig geweest aan een paar kaartjes in een heel erg buitenlandse taal, waarbij ik, door hersensmelting, neem ik aan, drie van die duren vellen verknoeide, waarop ik mijn kaarten afdruk. Maar goed, toen ik mijn schoenen niet meer kon vinden (kén je dat?) - zat een iets verdere schat van een buurvrouw buiten, en zij wilde de enveloppen best even ter post bestellen. Er zijn veel engelen om ons heen. Je moet het alleen even zien. (Of soms: zijn.) Toen het avond werd ging ik toch nog even naar de stad... kijken naar het opkruipend water in wat weer 's Stads Buitengracht gaat worden, en een paar boodschappen doen. Binnen HC was het wel even relatief koel! Lekker, hoor! Maar de lange tocht terug vandaar naar mijn voordeur... kende... enkele... onderbrekingen. ;-) Vanavond heb ik het een en ander gedaan aan het Hebreeuwse puzzeltje. Ik weet niet of Tonio nu neiging krijgt om zijn oude moeder naar het Eeuwige leven te helpen, of dat hij denkt: 'Interessant, daar moeten we eens nader naar kijken.' (En dan niet zoals de Atheners, toen ze Paulus op de Areopagus hadden beluisterd...) Wat mij betreft is de dag om. De vuilniszak mag naar buiten, en daarna zie ik het wel. A pe ga pen   of zo. 

11 augustus 2020. Van mijn voornemen om vroeg op stap te gaan en boodschappen te doen voordat het warm werd, kwam  niets terecht. Vannacht had ik wel een uur opgezeten, om het huis te luchten. Tja. Het hielp wel iets. Vandaag was ik druk met dingetjes, ook in de keuken. En een lang gesprek... wel interessant. Er kwam post, daar heb ik nog niets aan gedaan, al was ik het nog zó van plan. Een felicitatie met een (klein?)kind... o? En een oude relatie van Ton die eindelijk naar het Vaderhuis was gegaan. In dit geval Haus ihres Vaters. Ik denk dat ik opzag tegen een brief in het Duits, en dat ik daarom eerst andere dingen deed. Boodschappen moesten ook, want er was niet veel meer in de koelkast. Gelopen naar de Twijnstraat. Èn terug. Dat moet dan wel. Later heb ik nog plastic etc. weggebracht, dus ik heb wel íets gedaan. ;-) Opeens begon het aan het begin van de avond heel hard te waaien, dus ik heb de mooie stoel maar opgeborgen in zijn hoes, en vastgemaakt aan de muur. Vanavond kwam ik eindelijk toe - nee, niet aan de condoleance, die was ik al weer vergeten - aan Tonio's verzoek om inbreng t.a.v. zijn conversie van het Hebreeuws. Daar was ik al een hele tijd mee bezig, toen ik stuitte op een interessante zin, die hij vast ook gelezen zou (moeten) kunnen hebben, dat de files van MLS in Ascii op de diskettes stonden. Een .doc file die ik bijna dertig jaar gemaakt had, misschien in mls4, opende mij een heel klein beetje de ogen. Dat wordt nog spannend. Ik weet wat ik de komende weken te doen heb. (En die vacantie, die ik mezelf had beloofd dan? En al die boeken boven dan???) Nu ga ik eerst maar eens oud papier bij elkaar rapen, want ik had een mooie grote doos meegenomen van de AH. Een heel grote doos, voor een beetje papier, dit keer. Tja... Lachen, toch! Nog een weekje, en het wordt gewoon een kleffe klamme zomer. Voor sommigen is dit weer het voorportaal van de hel. Tja, als ze daar niet terecht willen komen, zullen ze zich moeten bekeren, en brave mensen worden. ;-D 

10 augustus 2020. Ik sliep niet uit, maar ik kwam ook niet op gang vandaag. Ik begon maar met de bloemen, die hadden het kennelijk ook een beetje warm gehad. Maar de keuken is wel een feestje, hoor! De gladiolen zijn wel voor 90% naar de gladiolen, zoals dat heet, maar de floxen staan vrolijk te wezen, en het varia-boeket dat gisteren helemaal op apegapen lag, heeft heel veel water ingehaald. De hortensia-achtige dingen, die gisteren heel zielig met de bloemenpootjes omhoog lagen, waren nu opeens weer bijna stevig. Alleen de prachtige bos uit Leerdam is nu meer dan gedecimeerd. Ik heb er veel plezier van gehad. :-) 
Ik moest nog veel werk doen aan de O.T. lezing van gisteren, maar nu ligt die helemaal klaar om in de archiefkast opgeborgen te worden, voor een volgende keer dat ik die mag gebruiken. Het is heel veel werk, maar je kunt er lang plezier van hebben. Nu moet ik me binnenkort echt gaan buigen over dat Hebreeuws. Maar nu even niet, want het begint hier aardig warm te worden, dankzij de computer en de NAS. Nas1 - die back-upt - heb ik uitgezet. O, grappig, ik kreeg een telefoontje van mijn (vrijwel dagelijkse en uitgebreide) beller in Londen: hij had de dienst van gisteren aangeklikt, en ook al is hij een redelijke digibeet: hij had nu mij beet. Apetrots was hij. Ik moest echt meeluisteren...! Maar aangezien ik 'm al een half uur aan de lijn had gehad, ging ik toch echt weer werken. ;-) (Anders had ik het nog woord voor woord moeten vertalen, als het aan hem lag.) Het eten heb ik lekker lui op de mooie stoel buiten op het platje gegeten, en met tegenzin ging ik toen naar binnen. Maar nu... nu is het me zelfs hier te warm. Het is kwart over tien, en donker buiten, waar er weer een verbijsterende hoeveelheid verkeer aan de overkant langs rijdt. Ik zal zeker de ramen niet tegen elkaar open zetten nu! Het is een mooie plek om te wonen, visueel, maar het stinkt echt. Hoe dan ook, ik ga de lezing opbergen, en met een tevreden gevoel de computer uitzetten. Wees voorzichtig met jezelf, en geniet van het leven. 

Zondag 9 augustus 2020, de 9e zondag na Trinitatis, weer thuis na een feestelijke dienst. Een goede cantor en een idem organist, dat zijn wel de kersen op de taart. En koffie toe! De gastheer van de kerk was tevreden, dus dan... ;-) Op de terugweg scoorde ik nog een paar bossen half verlepte bloemen, daar heb ik als eerste voor gezorgd, die staan nu bij te komen of verder dood te gaan. Ook dat zullen we wel zien. Ik ga nu maar eens kijken hoe de dienst er vanuit de kerk uit zag. ;-) Het is allemaal goed te verstaan, leuk! Alleen zie ik nu dat de camera veel te laag stond, zodat het constant lijkt alsof ik steeds omhoog kijk, terwijl ik meestal gewoon op ooghoogte naar de mensen keek. :-) Dat ziet er wel gek uit. 
Maar het was een ontspannen dienst, en dat was fijn. :-) 
Vanmiddag heb ik in mijn stoel-van-de-kinderen op het platje zitten lezen: in de schaduw, met een verkoelend windje. Echt zómer! :-) Ton placht - vanuit zijn Spaanse ervaringen - te zeggen dat het heerlijkste is: in een warm land in de schaduw zitten. Wel, dat deed ik. Ik heb een naadje gespeld aan een van de mondkapjes, de laatste die nog over is... (de gastheer van de kerk, een dierbare relatie, was erg blij met zijn Lutherse mondkapje met zwaantjes...) ;-) 
Intussen heb ik wel mondkapjes in mijn tas zitten, maar ik gebruik ze zelden. Ik loop liever met een ruime boog om mensen heen. Soms komen ze onverwacht dichterbij, tja... dan... Vanavond liggen kijken naar zomergasten, voor een deel heel interessant! En ik kon het niet laten om nog een paar dingen op te zoeken voor de lezing van vandaag, die kan morgen afgedrukt worden en opgeborgen. Niet perfect, maar te begrijpen... :-) Ik ben er blij mee, Tonio heeft er al veel uren in zitten. Ik vrees dat ik nog wel wat noten op mijn zang zal gaan hebben. Maar nu heb ik even vacantie. (Voor wat dàt betreft!) 

8 augustus 2020. Hard gewerkt vandaag, het is binnen nog wel te doen. (Als je je maar niet beweegt.) Eigenlijk was ik van plan om vanmorgen vroeg op te staan, te luchten, en om 8 uur bij AH aan te kloppen. Maar dat liep weer even heel anders. Kennelijk was ik wat slaap tekort gekomen de laatste dagen. Tja. Dankzij Tonio kon ik de OT lezing netjes in orde krijgen. Er moeten nog verwijzingen bij, dat is nog een paar uur werk, maar dat komt volgende week wel. Ik ben hier al weer heel blij mee. :-) Het voelt goed. 
De dienst ligt klaar, na 26 jaar even terug op het oude nest, maar in Zeist is er ook dienst, dus allerlei lieve mensen zullen daar zijn. Leuk voor Gerrit K. die er voorgaat. :-) (Het is een gemeente met twee kerkplaatsen...) 
Het printen was een gebed zonder eind. De Canonprinters voegen zelf een grote marge toe. Niet normaal! Ik heb allerlei instellingen geprobeerd, maar ik werd er niet gelukkig van. Nu ja, we zien wel. Ik heb echt mijn best gedaan. Natuurlijk had ik nog een ongelukje met een printer, die een nieuwe cartridge wilde hebben... die lekte, dus kan ik morgen Gods veelkleurige zegen duidelijk maken als ik mijn handen ophef... ;-) Ook al heb ik mijn haar gewassen, de inkt van mijn handen is niet echt weg... De thermometer wees vanmiddag 34 graden aan, vanavond was het al gezakt tot... 32 graden. Brrrr... 
Ik ga maar eens wat dingen bij elkaar leggen. Pas goed op elkaar - en op jezelf. Voorzichtig (s)uppen morgen!!!

7 augustus 2020. Vandaag was het een beetje warm... 30 graden Celsius zag ik, elders waarschijnlijk wat meer. Meer dan een halve minuut was ik niet buiten, om plantjes water te geven... Verder was het een werkdag, en hoe! Maar de Hebreeuwse woordjes zijn opgezocht, nog niet afgedrukt, en de bijbehorende verwijzingen moeten ook nog... vroeger rekende ik voor zo'n klus toch ook een dag of 7 - 8. Ik kwam nog wel wat onvolkomenheden tegen, maar dat is voor na het weekend! Ik had graag nu alvast een en ander afgedrukt, maar ik wachtte op mensen die informatie zouden (kunnen) sturen, die nog niet kwam. Maar ach, intussen heb ik in de keuken weer een kliederboel gemaakt, dus ik ben wel creatief bezig geweest. En... corona-proof. ;-) Dus gaan we maar weer alles dicht doen, tegen de zon en de warmte. Vanmorgen heb ik voor zeven uur wat gelucht, maar toen stonk het verkeer aan de overkant je al tegemoet. De Lock-down is wel grondig over! De lucht is ook minder helder, intussen... Pas op jezelf morgen. 
In Utrecht zorgen we wel voor elkaar. ;-)

6 augustus 2020. De dag door Uw gunst ontvangen... was heel divers. ;-) Om half tien werd ik wakker gebeld, en om tien uur werd de opbeller een aanbeller. Hij bracht de uitgeleende rolstoel terug. En bleef nog een tijdje praten. Fijn was dat. Nadat ik de deur achter hem dicht had gedaan, heb ik geen buitenlucht meer gesnoven, tot ik zojuist in het donker de plantjes boven water gaf. Dus ik heb nergens last van gehad, en begon om één uur al boven aan de computer te werken. 4 verzen Hebreeuws, en de eerste versie van de preek is klaar. Er moet nog wel aan gewerkt worden, de voorbeden moeten nog, ik hoop dat de gemeente daar ook nog materiaal voor aanlevert, en dan moet het boekje nog. Genoeg te doen, voorlopig. Maar nu ga ik wéér proberen te slapen. Vannacht lukte het pas in de morgenstond. Nu ja, als dat zo moet, dan doen we het er maar mee. :-) Slaap wel! 

5 augustus 2020. Hard gewerkt vandaag, ondanks het feit dat ik voor zessen niet geslapen had. Maar om een uur ben ik wel min of meer aan het werk gegaan. Er moest veel geregeld worden, er kwamen telefoontjes tussen door, heb 3 verzen Hebreeuws gedaan, en een klein beginnetje aan de preek gemaakt. De organist heeft versie 3b van de liturgie, dus ach... ;-) Omdat ik gisteravond alles aan de zonkant van het huis potdicht had gedaan, is het hier best uit te houden. De grootste warmtebron is de PC. ;-) En verder die vreselijke beelden van Beirout... 

4 augustus 2020. Vandaag was het (nog) lekker weer. In het begin van de middag fietste ik even naar de AH om alvast wat in te slaan. Maar later bleek dat ik een haren- of plastic zeef nodig had. Nergens te vinden, dus daar verdeed ik vrij wat tijd mee in verschillende winkels. Nu heb ik me moeten behelpen met een plastic theezeefje. Veel geknoei, en veel tijdverlies. Moet kunnen. Een cantor voor zondag was nog niet te vinden, al heb ik wel een aardige verre buurman gepolst. Dat leverde een leuk gesprek op, dat wel. :-) Maar goed, een mailtje leverde een jpg van een antifoon, maar zoiets in de PC zetten kan ook weer een uur kosten. Meer zelfs. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Ik had gehoopt vandaag wat koppen en spijkers te slaan, zodat ik niet onder tropische omstandigheden mijn toetsenbord hoef te beroeren. Het zit er niet in. Nu ja, we zien wel. Vandaag was een prettige dag - o gisteren... :-( Tijd over over te gaan tot de orde van de nacht. ;-D

3 augustus 2020. Een lekker koele dag. Dan kun je nog wat werk verzetten. Het schijnt het eind van de week warm te worden. In elk geval heb ik nu een groot deel van de liturgie voor de volgende dienst al in de computer. Dat geeft weer ruimte en rust voor het Hebreeuws. Daar gaan we na het eten maar eens naar kijken. Ik weet dat bewegen beter is, maar ik vind het eerlijk gezegd wel lekker, om een hele middag aan een liturgie te werken. Zo heerlijk overzichtelijk. ;-) Half zes is vast een mooi moment om in beweging te komen. ;-D
Vanavond heb ik weer vastgeplakt aan de stoel gezeten, en drie verzen woordjes netjes in Word gezet. Dat moest ik vroeger in Dos doen. Het gaat nu nog een beetje langzamer, maar ik moest vanavond toch wachten op informatie van buitenaf. Dus ik ben nuttig bezig geweest. 

Zondag acht na Trinitatis 2 augustus 2020. Vanmorgen naar de Lutherse kerk hier in Utrecht geweest. We waren met zijn twaalven... zomertijd? De dienst was wel te zien op internet. Dus er zullen er wel meer mensen profijt van hebben gehad. Napraten gebeurde niet in de Dolehof. Volgende keer beter. Op de weg naar huis scoorde ik nog een lief plantje: gratis meenemen. 
De bloemen van vorige week beginnen nu als een kleurrijk vuurwerk uit te spatten. Na een kopje koffie heb ik boven buiten een tijdje zitten lezen, (vrije tijd!) en daarna heb ik een uur genaaid aan een van de leuke maar ondraagbare Lutherse mondkapjes. Deze heb ik helemaal uit elkaar gehaald. Later heb ik die boven gestreken, en omdat het zonde tegen de natuur is om een strijkbout voor één dingetje heet te maken, heb ik nog twee blouses, die daar al weken op hingen te wachten, gestreken. Aan het spelden en naaien van het mondkapje kwam ik verder niet toe. Een telefoontje, (lui op bed) en daarna was ik afgeleid, en deed ik een moeilijke Sudoku. Met allemaal gekleurde vakjes. Dat leidt èrg af! Tonio had een nieuw bestand met Hebreeuws gestuurd, of ik dat maar wilde controleren. Dat gaat dan woord voor woord, letter voor letter. Dus al snel kreeg ik hoofdpijn. Dus dat moet maar wachten tot morgen. Ik kan mijn Hebreeuwse grammatica niet vinden. Vandaag keek ik via internet nog een paar diensten elders. Een leuke bijkomstigheid van Corona. ;-) 

1 augustus 2020. Vandaag hebben we afscheid genomen van een bijzondere vriend, waarmee we al bijna dertig jaar een gezamenlijke weg aflegden. Wout van Laar was een aimabel mens, bevlogen ook, een man met visies en een groot hart voor Latijns-Amerika en voor de Europese Protestantse Spanjaarden... Hij was eerst secretaris van de stichting Het Evangelie in Spanje, daarna volgde hij Ton op als voorzitter, toen mijn lief een stapje terug wilde doen. Nu is zijn aardse leven voltooid, en geniet hij net als Ton van het volkomen andere en onzegbare... :-) Maar aanwezig was hij wél tijdens de afscheidsdienst. Die was door de kinderen op een bijzondere manier vorm gegeven. :-) Onze penningmeester en diens vrouw, heel goede vrienden van Wout, waren me komen halen, en ze brachten me ook weer thuis. Met O.V. was het ook niet echt mogelijk geweest! 
Toen ik eenmaal thuis was, heb ik wat huishoudelijke dingen gedaan, dat moet soms echt, en heb ik de liturgie van die dienst op het web gezet. Plus de link naar de live-stream, zie een paar regels hier boven. Boodschappen... ja, dat moest ook. Dat werd na het nieuws. En daarna eten. Ach, ik rommel wel vaker met de tijden! Maar het raadsel van dood en leven blijft me bezighouden. Aan de éne kant: wanneer is een kloppend klontje cellen een leefbaar geheel, en dus leven? Aan de andere kant: het ontzagwekkende mysterie van een levend wezen, dat verandert in materie... ook al is er nog wel een presentie in de buurt soms. Misschien is de dood nog wel een groter mysterie dan het ontstaan van leven, dan een geboorte, omdat de kern van het leven dan overgaat in een nog ongrijpbaarder, groter, omvatterder Bestaan. Misschien zijn dat wel de geheimen van het Koninkrijk. Zegen!

31 juli 2020. Wat vliegt de tijd! In elk geval was het vandaag echt zomer! Maar ik was druk met van alles en nog niets, dus ik bleef lekker koel binnen. ;-) Helaas moest ik vanavond, toen ik nérgens transfer papier kon vinden, en ik allerlei stapels ondersteboven had gekeerd, toch haastig op de fiets naar HC. Gelukkig kon ik het spul vinden, zodat ik weer een paar uur creatief bezig kon wezen. Een paar alternatieven, zodat er morgen gekozen kan worden. Gelukkig kwam ik ook nog een tijdje toe aan liturgie. Morgen maar eens vroeg in de hoop een Tropenrooster aan te houden. Wie weet! 

30 juli 2020. Een vermoeiende dag, waarop ik me erg moest concentreren en inspannen. Maar er waren ook leuke gesprekjes met o.a. mijn kleindochter Amber, en met mijn 'grote' zus... De kaarten voor de geliefden zijn weer op de bus. Nog net op tijd. :-) Aan het eind van de dag heb ik de opzet van de volgende dienst gemaakt, en opeens is het bijna half een. De tijd vliegt door de vingers. Dus voor nu houd ik het even voor gezien. Morgen verder. :-) Geniet van het mooie weer! (Mits je het koel kunt houden, natuurlijk!)

29 juli 2020. Een rommelige dag. De dokter belde veel eerder dan was afgesproken. Dan moet je afspraken maken, en dan lukt het allemaal niet. Intussen weet je ook dat er nog bezoek verwacht wordt, dus het desinfecterende doekje etcetera... Het was echt een heel gedoe. Maar goed, als de computer doet wat je wilt, blijkt de polikliniek 'wegens onvoorziene omstandigheden' de telefoon niet te kunnen opnemen. Grrr. Ik had nog ergens anders op moeten reageren, eigenlijk was ik al te laat. Nu ja. Dat soort dingen. Maar het bezoek was gezellig, en liep dus uit. Daarna ben ik bezig geweest met kleine dingen die ook moesten. Dus eigenlijk heb ik nog níéts gedaan vandaag. Maar de laatste drie kwartier heb ik wel gekeken/geluisterd naar een interressant interview uit de Trans-gemeenschap over wel en niet geloven. Het is altijd goed om te luisteren. :-) Je leert nog eens iets. Intussen was ik bezig met een kaart voor iemand die iets aardigs voor me had gedaan. Maar nu heb ik geen moed meer om te beginnen aan diensten / talen / boeken... Misschien ga ik maar eens vieze vingers maken met printers en cartridges. Want anders kan ik morgen niet verder. Maar ik loop wel behoorlijk achter met wat ik vandaag had moeten doen... Tja. Jammer dan. Morgen beter... 

28 juli 2020. De verjaardag van mijn zusje. Daar word je natuurlijk blij van wakker. Het lukte me haar kort te feliciteren, voordat er alweer een ander gesprek tussendoor kwam. Maar we hadden elkaar gisteren al uitgebreid gesproken. :-) De dokter spreken lukt niet. Daar gaat weer even tijd over heen. Maar onze ervaring is dat ze zelf wel aan de lijn hangen als er urgentie is. 
En toen kwam het droevige bericht dat onze goede vriend ds. Wouter van Laar is overleden. Hij was sinds 1992 voorzitter van onze stichting Het Evangelie in Spanje, en heeft zich zeer verdienstelijk gemaakt. We wisten dat zijn levensscheepje richting het Vaderhuis koerste, maar het was toch een schok. 
Dus de rest van de dag hield me dat bezig. :-( Vanavond heb ik nog een paar uur aan Tons boeken gewerkt. Eigenlijk had ik mij vandaag met leuke dingen als Hebreeuwse tittels en jota's (al zijn dat dan weer Griekse termen <g>:-D</g>) willen bezig houden, maar dat ging niet door. Morgen ook al niet. 

27 juli 2020. Soms heb je dat: dat je niet slapen kunt. Om zes uur zag ik opeens een vuurrode zonsopgang door een kiertje tussen de gordijnen door. Het fototoestel  had ik snel genoeg gepakt, maar terwijl ik moeite had met het openen van de deur, verminderde de uitbundige lichtshow al heel snel tot een laf aftreksel, waar het fototoestel niets moois meer van kon maken. Heel jammer. Dus trok ik om kwart over zes hete dekentje nog even over mijn oren, en ja, ik sliep in! Om kwart over negen werd er insistent op de deurbel geramd. Dus... Een grote kartonnen doos stond op de stoep. Daarin een bos lelies in uitbundige kleuren, maar wel helemaal in de knop. Van de gemeente in Leerdam, voor de dienst. Lief! Met veel moeite en drie koppen koffie bleef ik overeind, die bloemen moesten wel in een vaas. En zo begon een dag van veel telefoontjes. Nuttige, en zakelijke en halverwege de middag, toen de man met de hamer al aardige tikken uitdeelde, belde mijn zus, die morgen jarig is, terug. Dat was het leukste uur van de dag. Maar ik moest mijn 'verjaarskaartje' nog wel even wegbrengen voor vijf uur. Dat werd haasten. Andere telefoontjes liet ik maar praten tegen het antwoordapparaat. Soms doet dat het. Voor een missive die niet door de brievenbus kan, moet ik tegenwoordig helemaal naar het station, naar perron 1. Dus wel inloggen. Lastig. Vanavond heb ik twee uur zitten werken aan het inschrijven van Tons boeken, dat is een gebed zonder eind. Nu ga ik maar over tot mijn avondgebed, en wellicht slaap ik vannacht wel.
 Morgen is mijn jongste zus jarig. Bij dezen van harte gefeliciteerd!!!! 

Zondag 26 juli 2020 de zevende zondag na Trinitatis. Als ik wakker moet worden van de wekker, is het altijd te vroeg. Veel te vroeg. Maar ja, ik werd aangemoedigd om naar de Pieterskerk te gaan, niet het minst door de door mij gewaardeerde voorganger. Grappig te zien hoe hij, hoewel op een heel andere toon, een paar punten in Mattheüs 13 oppakte, die ik ook had aangereikt gekregen. De heilige Geest is consistent, dat mag je Haar ook wel toevertrouwen. Na de dienst konden we onverwacht koffie drinken in de tuin. Onverwacht, omdat de weersverwachting regen had voorspeld, die er niet was. In de tuin zaten we in een ruime kring, met elders nog wat losse groepjes. Dan merk je hoe belangrijk het contact is met de anderen. :-) Eenmaal thuis heb ik nog wat andere diensten bekeken, Madrid, Luthers Utrecht, Waals Den Haag. :-) Ik kreeg nog gebedspunten aangereikt voor mijn dienst in Leerdam, die ik anders vanmiddag om vijf uur zou hebben uitgesproken. Dat kon nog worden verwerkt. Gisteren was dat verstuurd, maar al ging ik laat naar bed, toen was het nog niet binnen. Af en toe wonderbaarlijk. Ik heb de lezingen opgeborgen en de administratie van de dienst gedaan, zo kon ik met een schone lei verder. Veel heb ik niet gedaan, al ben ik wel aan het klungelen met de computer geweest. Het lijstje met Tons boeken uitgebreid met uitgevers en jaartallen. Dat schijnt er bij te horen, als je ze aan de mens wilt brengen. ISBN nummer denk ik ook. Stom-ver-ve-lend! Dat kan morgen wel weer. Laat zat ik nog even te spelen met plastic, terwijl ik luisterde naar het Filosofisch kwartet. Gek, om middernacht kan ik dat soort dingen veel beter verteren dan een halve dag ervoor. Maar ja, ik ben ook een avond/nacht mens. Drie uur, wel een beetje te gek. Morgen misschien weer vroeg op. Dat komt ervan. :-( 

25 juli 2020. Hij daarBoven maakte dat ik al redelijk vroeg opstond. :-( Het duurde wel even voordat mijn humeur zich aanpaste aan de feiten. Maar goed, om twaalf uur was ik helemaal klaar om aan het werk te gaan. De gemeente in Leerdam rekende op mij. Aan het eind van de middag kon ik ook het restant toevoegen aan de dienst in wording die ik gisteren al op het web had gezet. Het was wel hard werken, maar dat mag ook wel weer eens een keer. Af en toe werd ik zelf erg blij van wat Zij me liet opschrijven. Dat zijn van die cadeautjes in het domineesbestaan. :-D Gelukkig had ik drie lezingen die ik 20 jaar geleden al goed had bestudeerd, en voor een deel had voorzien van opmerkingen. Ook dat hielp. Ik geloof dat het woord corona in de hele dienst niet is gevallen. Of hoogstens één keer. :-) Opgemonterd ging ik vanavond nog wat dingetjes halen in de Twijnstraat, lopend zelfs. Dat was wel een 'dingetje', maar het lukte. Dus tegen de tijd dat ik richting badkamer ging, was het rijkelijk laat. Het badkamerboek was spannend, dus ik was goed geweekt toen ik naar beneden ging. 
Half een, een mooie dag is om. Heb morgen een gezegende zondag, ook al regent het! 

24 juli 2020. Vanmorgen was ik eindelijk een paar onsjes lichter. Sinds mijn hersenbloedinkje op tweede Pinksterdag heb ik weinig suiker meer gehad, en als gevolg daarvan werd ik niet meer zwaarder. Afvallen is als altijd een moeizaam traject. Milligrammen-werk! Maar goed, als je dan een keer onder een kg uitkomt, is dat wel fijn. Om kwart over vier had ik een afspraak om een foto te laten maken van een gebied waar ik jaren geleden geopereerd ben, en waar ik in de coronatijd weer last van kreeg. (Erg bedreigend, eerlijk gezegd.) De vriendelijke dame die het echo-apparaat hanteerde, liet mij na afloop de foto's zien, en bekeek ze met me. Duidelijk dat de tumor van toen niet is teruggekomen, dus dat is erg prettig, maar wat er dan wél aan de hand is... Ik hoop maandag contact met de vervangende huisarts te hebben. We zullen het zien. :-) (De gemaltraiteerde plek is nu wel aan het zeuren.) Op de terugweg deed ik een boodschapje, en toen ik thuis was, heb ik eerst niets gedaan, toen de boodschappen uitgepakt, vervolgens ben ik een uurtje gaan liggen... en ach, de slimste mens... ik bleef maar kijken. Dus tegen half tien ging ik eens naar de keuken... Vast heel verkeerd. In feite heb ik niets nuttigs meer gedaan vandaag, terwijl er een heleboel werk op me ligt te wachten. Het is bijna middernacht, en het werk moet toch echt maar tot morgen wachten! 

23 juli 2020. Heerlijk weer! Na het ontbijt heb ik een zoompje aan het ene mondkapje gemaakt. Klaar is  het nog niet, maar ik moest ook niet te lang in de zon zijn. Om voldoende beweging te krijgen, en omdat de koelkast vrij leeg was, liep ik later naar de AH op HC, die vandaag weer open was. In de afgelopen weken was die omgebouwd: corona-proof, zal de bedoeling geweest zijn. De ruimte is anders ingedeeld, de gangpaden zijn ruimer, en er was voor mij geen logica te vinden in de indeling. Pas bij het afrekenen kon ik een plattegrond krijgen. Het was handiger als die duidelijk bij de ingang te krijgen was geweest. Ach ja. :-) 
Van iemand kreeg ik een briefje met de postzegels die ik had gebruikt om een heel oud en dun boekje te versturen, dus daar was ik erg blij mee. Morgen zal ik ze afweken. De lezingen voor de komende dienst heb ik lekker buiten zitten bestuderen. Een paar verzen had ik niet in het Grieks, het kostte wat hoofdbrekens om die netjes afgedrukt te krijgen. Dat resulteerde in een briefje naar Tonio, dat niet meer mee kon met de postlichting van vandaag, en in een gezellig gesprekje met een buurman verderop. :-) Tonio kreeg ik vanavond nog uitgebreid aan de lijn, en dat zou wel eens verhelderend kunnen zijn! We zullen het morgen (of straks) zien. Het was - als altijd - heel plezierig om met hem te praten, al waren we eerst wel aan het jongleren met openstaande bestanden, en dergelijke dingen. Tijd om de dag af te sluiten. :-) Geniet van het leven, maar wees voorzichtig! 

22 juli 2020. Het was zo'n dag waarop je steeds bezig bent (al moet ik toch af en toe wel een half uurtje liggen, maar dat telt dan niet), en waarop je aan het eind denkt: niet veel gedaan. Ik begon met onderhoud aan de NAS, ook omdat ik moest kijken of die nog wel ruimte had. Toen moest ik allerlei dingen uitzoeken daarvoor. Dat kost concentratie, die ik nog steeds niet makkelijk op kan brengen. Vooral het lezen van ingewikkelde teksten blijft een 'uitdaging'. (Dat is een examen waar ik veel voor zak.) Ook heb ik eindelijk de dikke stapel Acceptgiro's eens aangepakt, die ik kennelijk sinds januari had bewaard. 
Inderdaad, er zat er ook een tussen, waar ik een aanmaning voor had gekregen. :-( 
(OK, ik was niet zo geweldig fit in het begin van het jaar...) 
Om te beginnen heb ik ze op naam gesorteerd, dat scheelde meteen al minstens de helft van de stapel, wel meer, denk ik, want allerlei goede doelen blijven maar sturen. Vandaag heb ik mijn giften voor het hele jaar gestuurd, dus voorlopig mik ik de bedelbrieven met een gerust hart weg. Behalve als de achterkant blanco is, want dan is het mooi kladpapier. 
Ik heb zelfs écht gekookt. (Meestal doe ik makkelijk.) (Soms moet er iets ook echt op.) 
Ik was net van plan om hierboven wat op te ruimen, maar toen kwam er een telefoontje tussendoor van een radde Française, waarbij ik alle zeilen moest bijzetten om ongeveer te begrijpen wat ze ratelde... het is een lieverd, dus je doet je best. Pffffffffffff. :-D 
De prullenbak hier moest weer eens geleegd worden, die liep over. Ik had 'm net heel voorzichtig naar beneden gebracht, waar de vuilniszak en de plastic-zak zij aan zij hangen, toen er weer werd opgebeld. Een enig mens, en terwijl zij vertelde, sorteerde ik met één hand de inhoud van de prullenbak naar vuilniszak en plastic-zak. Ook dat vroeg veel concentratie. Aan de ene kant is het een lieverd, die je stimuleert, aan de andere kant... 
Als gevolg van het gesprek moest ik nog wel even een beterschapskaartje schrijven. 
Kortom: het is op en over en uit voor vandaag. De vuilniszak zal ik nog even buiten zetten... dat wel. ;-) Doe morgen iets leuks. (Of vannacht.) 

21 juli 2020. Een ouderwetse zomer, met zeer gematigde temperaturen. Toch was het heerlijk dat ik nu de keukendeur open kon hebben, met de hor ertussen. Echter, toen ik aan het eind van de middag dacht: lekker even doorluchten! en ik het raampje van de voordeur open deed (met een horretje ertussen) kwam er opeens een vanouds bekende, maar lang niet meer geroken walm binnen van het verkeer aan de overkant. Oei! Dat was dus even niet de bedoeling! Zo smerig! Alsof het écht post-corona tijd is. De mededelingen over nieuwe besmettingen waren ook al niet bemoedigend. Vandaag heb ik eindelijk de file 'keukenkastjes' definitief vorm gegeven, dus nu kan ik in principe de dingen weer vinden, die zich aan de kant van de buren bevinden. Maar er zijn nog 3 items die vastgelegd moeten worden. Ik denk wel ongeveer te weten wat daar te vinden is, maar in feite vergeet ik vaak dat er nog ergens xxx is. Dus dat kan beter. Vanmiddag deed ik ook wat financiën, maar ik zie dat er nog veel meer moet. Morgen denk ik. 

Erg laat: dit is ENG! De laatste week of zo kraakte er iets onbestemds als ik mijn avondgebed deed voor de icoon die aan de kast hangt. Ik kon geen duidelijke relatie vinden met de plaats waar ik stond, of mijn houding, maar het leidde wel erg af. Ook toen ik op bed lag hoorde ik het... ik keek al of het plafond aan het scheuren was... en omlaag zou kunnen komen. Maar opeens, toen ik het middenlicht uitdeed, hield het op. Dus moet er iets zijn met de lamp, of met de bedrading naar de lamp toe. Help, nu dat weer! Een half jaar geleden had ik de lamp gedraaid met schoonmaken, toen was het contact verbroken. Heeft mijn grote dochter toen met de kleine samen gefikst. Maar dit is anders. Eng dus. :-( :-( 
Gelukkig heb ik nog een bedlampje. 

20 juli 2020. Eindelijk weer een goede nacht gehad. Fijn is dat. :-) Wat ik vanmiddag heb gedaan, weet ik al niet meer, iets met wat opruimen, zodat mijn knappe dochter vanavond niet meteen zou struikelen over van-alles-en-nog-wat.... We zouden eens gaan kijken naar een mogelijkheid om te eniger tijd Tons boeken (en eventueel wat van de mijne) aan de mens (v/m) te brengen, maar éérst keken we 'even' naar de mogelijkheid de hordeur voor de keuken terug te zetten, die door de aannemer in december was afgebroken, en nog niet terug gezet was. Ze is er een paar uur mee bezig geweest, maar nu is die hordeur weer gemonteerd, een scheurtje in het hor-materiaal is genaaid (door haar), en het gordijn hangt ook weer. Daarvan was de voering helemaal verweerd, dus die heb ik maar los gehaald.  Wellicht kan daar tegen de winter weer een voering tegen, dat zien we dan wel weer. Ik ben heel erg blij dat ik nu in de keuken bezig kan zijn met een open deur, terwijl er geen ongenoegen naar binnen fladdert... of kruipt. Echt fijn. Omdat ze echt op tijd naar huis moest, bleven we... nog een uurtje kletsen. Dat heb je ook af en toe nodig, als moeder en dochter. Ik wel, in elk geval. Zo is de dinsdag alweer vrolijk begonnen. Ga er zelf maar weer verder mee, op het moment dat het je uitkomt. ;-)

Zondag 6 na Trinitatis 19 juli 2020. De wekker had ik gezet omdat ik nu weer eens naar de kerk dacht te gaan. Het kon, en ik verwachtte degene te zien voor wie de mondkapjes, waar ik gisteren zo bloedig aan gewerkt had, voor bedoeld was. Dat lukte, en het was een succes. :-) Na de schaars bezette dienst (mensen die met OV moeten, komen nog niet) gingen we nog even in de buitenlucht napraten, dat was toch wel erg prettig. We gaan toch niet alléén voor Onze Lieve Heer naar de kerk. :-) Er was wel animo om dat voort te zetten, ijs en weder dienende. ;-) Ik heb nog een half uurtje in de zon gezeten, terwijl ik met een operatiemesje het derde mondkapje attaqueerde. Slopen is - zover nodig - gelukt. En de rest komt later wel. Er moest nog een heel stuk vertaald worden, dat was pastoraat. Eigenlijk had ik gehoopt vandaag nog wat verder te spelen met het 3D-pennetje, maar dat lukte niet meer. Vanavond heb ik boven nog een stapeltje boeken in een lijst ondergebracht. Er is weer een beginnetje gemaakt.  Morgen verder, Deo volente. :-) (Intussen regent het hier!) 

18 juli 2020. Het weer probeerde vandaag zomers te doen, alleen de zon deed niet enthousiast mee. Af en toe even... Ik vond ik mijn brievenbus een paar nieuwe mondkapjes, want ik had geklaagd dat de exemplaren die ik had besteld (voor anderen) kennelijk verkeerd om op de stofvouw waren gelegd. De zwanen keken naar beneden. Toch? Normaal zit de gleuf waarin je een filter stopt aan de bovenkant. Deze deden het zelfde als de originele. Tja... eerst probeerde ik op het platje in het volle licht de kant open te tornen die was dichtgenaaid. Men was zeker bang geweest dat de virussen tussen de naden door zouden komen, want af en toe waren het twee steken per mm. Niet om dóór te komen dus. En dàn dubbele zomen. Maar goed, na wat alternatieven bedacht te hebben, en na de vloer beneden gedweild te hebben - dat soort bezigheden kan zéér inspirerend werken - en ik heb tegenwoordig een soort dweil op een lange stok, kwam de inspiratie: twee drukkertjes aan de open kant, dat zou de filters toch een beetje op de plaats moeten houden. Het was al te laat om onzichtbare drukkertjes te kopen (als die nog bestaan) dus ik heb het vanavond, na het haren wassen en krullers indraaien, moeten doen met zwarte exemplaren. En zo werd het bijna kwart voor twee. Voor ik slaap wordt het gegarandeerd drie uur, of later. We zien wel. 
Heb in elk geval een gezegende zondag!!! 

17 juli 2020. Slapen blijft een probleem, naar bed gaan ook. Vanavond heb ik geprobeerd alle kinderen te bellen, en voor driekwart werkte dat ook. De nummer staan nu weer 'onder de knop' - in elk geval beneden. Dat is de oudste telefoon. :-) Terwijl ik vandaag en gisteren van alles zocht op de PC - zonder het te vinden - kwam ik ongezocht weer een handleiding tegen voor die telefoon, en ja, het werkt weer. Leuk! Vanavond heb ik dus weer even bijgepraat met (schoon)dochters en zoon, en dat was wel heel plezierig. Als je van mensen houdt, mis je ze ook, als je ze te lang niet spreekt. (Of ziet.) Dus dit was een flinke oppepper, vandaag. Daarna deed ik per ongeluk de TV beneden aan, en zo ben ik anderhalf uur blijven kijken naar allerlei interessante dingen. In de keuken was ik ook al een tijdje aan het schoonmaken geweest, omdat ik de uitzending op de radio daar zo boeiend vond. Van mijn lijstje kan ik nauwelijks iets wegstrepen, maar het was een plezierige dag. En dat is ook prettig. Morgen zou het mooi weer kunnen worden. Geniet ervan. ;-) 
1.30 u. Dus eigenlijk is het al zaterdag. Maakt niet uit. Voor 3 uur slaap ik toch niet... 

16 juli 2020. Vandaag ben ik bezig geweest met het verder vastleggen van de inhoud van de keukenkastjes. Dat was nog niet klaar, en dat is het nu ook nog niet. Eerder heb ik de hele middag besteed aan de post voor de zieken, die lijken dat leuk te vinden. ;-) Kortom: zo druk als een klein baasje, maar ik kan niet zeggen dat het opschiet. Wel dat ik het gevoel heb, dat ik op 80% ben van de situatie voor Pinksteren, dus ik ben dankbaar. :-) 

15 juli 2020. Niet heel erg laat op. Vanmiddag heb ik wat in de tuin gedaan, voorzover er niet gebukt hoefde te worden, natuurlijk. Ik was er al maanden niet in geweest. Het onkruid staat decimeters hoog. Verder heb ik een klein beetje opgeruimd in de keuken, er waren stukken van de keukenmachine die ik in vier of vijf jaar nog niet had uitgepakt. Nu is het íets bereikbaarder. Bovendien heb ik de bladen van de Handleiding die in het Nederlands waren afgedrukt. Scannen lukte niet echt, het was veel te licht, maar het downloaden van de handleiding hielp wel. Al met al ben ik uren bezig geweest, maar ik heb nu een vaak idee van wat ik ermee kan doen. Soep hoef ik niet meer te maken voor Ton, maar ik heb wel een kleine mengkom gevonden. Alles is nu netjes opgeborgen, en voor een deel gebruiksklaar. Vandaag had ik iets aan onderhoud van de printers willen doen, maar daar kwam ik niet meer aan toe. Wel heb ik aan verschillende partijen in Spanje eindelijk het Berichtenblad gestuurd, niet dat ze het Nederlands kunnen lezen, maar de plaatjes zullen ze herkennen. (En anders zet Bing ze wel op het verkeerde been.) ;-) Het is alweer donderdag, dus ik moet nog wat schillen en zo buiten zetten. En dan richting bed. Geniet van het leven! Liefs!

14 juli 2020. Vandaag zijn er weer twee belangrijke verjaardagen, het houdt niet op, hier. Oma Hesse was op deze dag jarig, zoals de Joden zeggen: de herinnering aan haar zij tot zegen. En mijn schone dochter mocht de dag herdenken waarop ze geboren was. Vieren deed ze het niet, schreef ze, maar ze hebben als gezin vast wel iets gezelligs gedaan. Mij lukte dat niet, ik ging de stad in om een pakje te versturen, laat de AKO nu gesloten zijn, ons postpunt, en ook de AH bij de Lampenboom. Die is nog minstens twee weken dicht, zo te zien. Daar werd ik dus erg weinig blij van... Toen moest ik helemaal naar het Stationsplein, iemand dacht dat de servicebalie van de daar aanwezige AH wel pakjes kon versturen. Nee dus. Postzegels hadden ze wel. Maar die aardige dame meende te weten dat er een Servicepunt ín het station was, bij spoor 1. O... Ik had geen mondkapje bij me. Maar dat hoeft pas op het perron, naar het schijnt. In elk geval kon ik mijn pakje van 69 gram voor 7 euro 50 versturen. En dat is dan nog zonder T&T... Ach, ik kan het er niet voor brengen. ;-) 
Toen ik éíndelijk thuis was, kwam er niets meer uit mijn handen. Ik heb dom TV zitten kijken, en later raakte ik helemaal verdiept in een boek dat ik met mijn verjaardag had gekregen... een van mijn favorieten, maar nu in het Engels. (En ik ging mij, bij gebrek aan een verjaarsgebakje, te buiten aan een pakje bezoek-koekjes. En toen nog chocola. Het is vreselijk erg met mij!!!) Het enige nuttige dat ik vandaag heb gedaan was het maken van een lijstje (nieuw) en het schrijven van een berichtje, met het verzoek een aantal e-mail adressen te sturen. Morgen zien we dan wel weer. 
Het is donker, en ik ben nog steeds moe. Zeker afbetaling van zondag. Dat hebben we er wel voor over, toch? :-) Morgen gaat het allemaal vast beter. In elk geval worden de bomen en de bloemen blij van de regen... 

13 juli 2020. Balen, ik had een heel stuk geschreven, en toen ging er iets mis... de PC sloot af, en alles was weg. Nu ja, het was ook niet zó spannend... Wel even ontspannend. Vanavond gewapend met een lijstje bij de PC, maar ik kreeg maar één punt af. Nu slaat de klok twaalf, en mijn schoondochter Diana verjaart. 
Van harte gefeliciteerd, meisje. Fijn dat jullie zo'n leuke vacantie hadden... Een fijne dag verder!  

12 juli 2020, de vijfde zondag na Trinitatis. Vanmorgen mocht ik weer eens 'in het echt' voorgaan in een kerk. De Lutherse kerk in Zeist. Dat was echt heel erg fijn. Bijna alle mensen waren er, en nog een paar uit Utrecht ook, waarmee Zeist één gemeente vormt. We hebben zachtjes gezongen op minstens 2 meter afstand, en na de dienst hebben we in een heel grote kring koffie gedronken, buiten op het 'kerkplein'. Met koekjes en krentebollen. Het was wel even luider praten, maar - al kon je niet tegelijk met je buurvrouw links én je buurvrouw rechts praten - het was wel heel warm en gezellig. Als dit het nieuwe normaal is, dan kunnen we daar best mee leven. (In de zomer.) Altijd leuk om te merken dat mensen zulke verschillende dingen oppikken uit de dienst. Ton placht te zeggen dat de Heer is als een radiozender, die uitzendt op àlle golflengten, en dat wij maar beperkte ontvangers hebben. Maar ja, als we met elkaar delen wat we oppikken, is ook dat weer een verrijking. :-) Ik werd door iemand anders weggebracht dan degene die me opgehaald had, daardoor liepen er een paar dingen in de soep, maar ook dat zal wel weer goed komen, een keer. 
Het buiten koffiedrinken was in elk geval een briljant idee. :-) Toen ik eenmaal thuis was, bleek ik wel heel erg moe te zijn, maar ik heb toch eerst de dienst op het web gezet. Om half vijf kon ik dat afsluiten, en lekker met het raam open en een dun dekentje over me heen wat liggen... Na het eten heb ik nog wat gespeeld met plastic draad. Een ei dat 'klaar' was, beviel me toch niet, en ik heb daar in de vrije ruimte nog wat overheen 'gesponnen'. Dat viel niet mee. Maar ik heb er zelfs wat kreukelige 'schakels' voor een kort ophang - kettinkje bij gemaakt. Al doende leert men. Intussen kon ik luisteren naar de TV. O.a. de Minister President, die werd geïnterviewd op 1. (Toen ik hem vanmorgen de Jesaja van de corona-tijd noemde, zag ik iemand breed grinniken. Zo'n reactie is altijd welkom.) Zo werd het toch weer laat, het is kwart over twaalf, en vannacht had ik hoogstens vier uur geslapen, dus morgen hoop ik uit te slapen. Maar het was een gezegende dag, wat mij betreft. Voor jou ook? Ik hoop het. En anders deze week... Morgen is onze Petra jarig, en overmorgen mijn enige schoondochter. :-) Lieve meiden, allebei. Alvast gefeliciteerd!!! Waar en hoe dan ook. 

11 juli 2020. Heel de dag hard gewerkt. Er zit ergens een foutje in een templaat van Word, zodat ik telkens problemen krijg met verplaatsen of copiëren van tekst. Zelfs accenten willen niet behoorlijk werken. Al met al heeft het me minstens vijf, zes uur extra gekost, vooral voor de boekjes. Maar goed, die liggen klaar, te middernacht moest ik de toga nog strijken, en dat is ook gebeurd. Alleen wat ik morgen aan moet... geen idee. We zullen zien.  

10  juli 2020. Nog steeds veel nattigheid hier. Was het belletje trek? Om 9 uur schrok ik wakker. Maar er was buiten niemand. Grrr! Langzaam kwam ik op gang, maar ik begon de dag toch gemiddeld een paar uur eerder dan normaal. Eerst met allerlei kleine klusjes. Bukken bekwam me nog niet, dus ik liet de tuin aan zijn lot over, toen ik - om eer een half dood plantje in te zetten - een stel bloeiende onkruid stelen uit had geplukt. Misschien kunnen er binnenkort wel kleinkinderen een uurtje wat bijverdienen. Hint. :-) Verder ben ik naar de brievenbus gelopen (en terug), en nu zit ik alweer een tijd aan de computer gekluisterd. Er moet gewerkt worden... 
Middernacht. Ik ben nog niet klaar, maar ik ben een aardig eind opgeschoten. Ik ben ook niet meer 100% slap en sloom en moe. Meer 60% ;-D Van een lang gesprek vanavond met mijn oudste knapte ik ook al weer op. Ook mijn kleinzoon sprak ik even. Hij is over, zonder taak. Toch mooi, nietwaar? Goed, morgen moet er een heleboel gebeuren, dus ik ga afsluiten. Geniet van het week - einde, en wees lief voor elkaar. 

9  juli 2020. Nat was het daarbuiten, dus ik bleef binnen. Al vroeg werd ik opgebeld, gelukkig was ik net tien minuten daarvoor wakker geworden. Dus ik kon redelijk samenhangend reageren. ;-) Er moesten wat kleine klusjes gedaan worden voordat ik aan het werk kon, en zo werd het toch laat. Dit kost nu eenmaal veel tijd. Morgen verder. 

8 juli 2020. Het was de verjaardag van Tons eerste echtgenote: Beppie. Dit keer maar geen gebakje op haar gezondheid, maar wel een dankbare gedachte aan alles wat ze voor veel mensen heeft betekend. :-) Inslapen lukte niet, uitslapen beter, dus zo begon ik de middag met enige vertraging. De rekening voor het versturen van het Berichtenblad kwam vandaag, gedateerd op 30-6, dus wel met enige vertraging. Net als de bezorging van de blaadjes. Maar goed, het blijft goedkoper dan postnl... Nu kon ik in elk geval alle kosten gaan declareren bij de penningmeester, nadat ik allemaal copietjes had gemaakt, en de stukken had weggelegd in de doos die daarvoor dient. Verder waren er  nog wat zakelijke dingen te doen en uit te zoeken, en natuurlijk telefoontjes. Voor ik aan het eten begon, ben ik maar uitgebreid gaan liggen. Vanavond was er weer ander werk. Grieks, kleurtjes aanbrengen en een heel klein beginnetje maken met het echte werk. Morgen verder. Het miezert en het regent. Wat een pech voor al die mensen die nu vacantie hebben en wilden kamperen of zo. 

7 juli 2020 was ook een koele zomerdag met weinig zon. Weinig energie ook, maar er waren wat langdurige telefoontjes, die ik liggend aan kon horen. :-) Dus toch gewerkt. ;-) Ik heb in elk geval vanavond geprobeerd Outlook over te halen 'zich te gedragen zoals het hoort', maar tevergeefs. Het zit 'm vaak in een enkele kleine instelling. Die kan ik nergens vinden, al heb ik hele lappen tekst gewijd aan dat soort dingen. Dat net niet. Later. De organist had al gekeken naar de opzet van de volgende dienst, en had er wat slordigheden uit gehaald. Fijn. Dat was wel extra werk, maar dat geeft niet. Vanavond heb ik gekeken haar het Hebreeuws van het OT en naar een stukje epistel. Morgen verder, want de artrose in de duim speelt weer op, en dat tikt niet lekker. Ach ja, PHPD hoort er bij. ;-D (Maar ik kàn zonder.) Geniet van het leven. En hou van jezelf. 

6 juli 2020... Vagelijk heb ik het gevoel dat dit een datum is waar 'iets mee is', maar ik kan er niet op komen. Jammer dus. Om 1 uur kwam de huisarts langs, op afspraak, dus ik had eerst voorzichtig nog wat gedaan met bezem en stoffer op een steel. Bukken bekomt me nog niet zo, dus heb ik de stofzuiger maar niet uit de kelderkast gehaald. De huisarts is een lieverd, en ze nam heel ruim de tijd. Dus hart en longen zijn, ondanks het kuchje, OK. Een foto van een oude klacht komt over een paar weken. Toch was ik moe na afloop. Ik heb niet veel meer gedaan. Vanavond heb ik gekeken naar de uitzending rond Szebrenica, veel wisten we destijds niet. Intussen was ik aan het spelen met plastic en het 3D pennetje. Een van de eieren van de afgelopen tijd is heel fragiel, maar wel wat ik hoopte. Eentje bleef onherroepelijk zonde van het spul. Nu ja. Morgen dus echt weer aan het werk. Deo volente. 

5 juli 2020 De vierde zondag na Trinitatis. Vroeg op voor een lange ronde geestelijk voedsel via TV en internet. Van ALicante en Malaga tot Waals Den Haag, Luthers Gorcum en Heusden kwam ik uiteindelijk bij Utrecht... wellicht vergeet ik er nog een paar. 
Dat is toch wel een vorm van wereldkerk! :-D
Mijn ontbijt werd dus ernstig uitgesteld. Daarna heb ik wat gespeeld met 3D plastic, maar mijn ei zakte in. Jammer dan... Je leert er wel van. Ik weet alleen nog niet wàt ik er precies van geleerd heb. ;-) 
Toen moest ik ook weer even gaan liggen, dat werd even langer. Ik heb verkeerd gewerkt, nu doet mijn rechterpols en -hand ècht pijn. (Gister was het alleen vervelend.) Gelukkig had ik nog een bandage van een vorige artrose-aanval. Wie wat bewaart, hééft wat, placht mijn goede moeder te zeggen. Ah! Nu snap ik waar dat vandaan komt. ;-) Vanavond een ruime dosis vitamine F tot mij genomen, daar knapt een mens van op. Ook kreeg ik nog foto's van geliefden. Leuk is dat. Allerlei uitzoekwerk leverde alleen maar verwarring op, dus ik houd het voor gezien. 
De dag door Uwe gunst ontvangen is weer voorbij. ;-) Morgen verder, Deo volente...

4 juli 2020. De hele middag ben ik bezig geweest met lastige dingen op de PC. Ik ben er nog niet achter... kennelijk is ergens een paswoord misgegaan in Outlook, en dat betekent dat mails niet binnenkomen. Heel gênant. De aantekeningen die ik wel degelijk had gemaakt, voldoen niet. Hier word ik niet blij van. Dit aan de hand van een adreswijziging die ik wel op de server zag, maar die niet binnenkwam. Verder kreeg ik nog een mededeling van iemand die al ruim twintig jaar het Berichtenblad trouw weggooide, omdat hij 27 jaar geleden (dat was voor mijn tijd) een adreswijziging had gestuurd, die kennelijk niet goed was opgepakt of aangekomen. :-( Wat een zonde! Maar ik ben blij dat dit dan nu in het vervolg niet meer gebeuren zal. Dus de administratie is weer bij. :-) :-) 
Na het eten heb ik nog een paar liter azijn gehaald bij de AH, en wat er zo bij kwam, niet veel. Ik wilde een plastic ei ontdoen van de kalkschaal. Verder heb ik héél voorzichtig de haren gewassen en gekruld. Maandag komt de huisarts, en die kun je toch niet blootstellen aan een ongewassen haardos. Daarna heb ik achter het toetsenbord gehangen... maar nu is het alweer de dag des Heren. Heb een Geestrijke zondag. :-)

3 juli 2020. Fris voorjaarsweer. ;-) Er scharrelen twee jonge Vlaamse gaaien door mijn tuin. Grappig. Ze zijn mooi van tekening. Verder allerlei meesjes. De Dahlia is heftig aangevreten door de slakken. Maar bukken moet ik nog niet... Ik bracht een verjaarskaart naar de brievenbus, daar had ik gisteren nog niet aan gedacht. Dus mijn beweging heb ik gehad. Mijn achterneef kwam langs met een folder voor zijn volgende concert. Fijn dat die dingen weer een beetje op gang komen, al blijft er veel onduidelijkheid achter de coulissen over wat er nu wel en wat er niet kan met zingen. Speciaal de gemeentezang is een hot item. Het gesprek aan de voordeur leidde er toe dat ik weer eens moest gaan liggen. Lang, maar vandaag minder vaak dan eerder. Of ik luister minder naar mijn lichaam. Dat kan ook. ;-/ Vanavond heb ik nog een stukje liturgie ingevoerd, en iets veranderd aan een lezing, dus dat geeft een braaf gevoel. Morgen veel beter... neem ik mij voor. 

2 juli 2020. Voor mijn doen was ik vroeg wakker... ik zat om half een al aan de morgenkoffie. ;-) Toen had ik al allerlei dingen gedaan in en rond bed. Vanmiddag een verjaarskaart en een pak kaarten voor veel zieken en dierbaren. De grote doos met stevig papier was alweer leeg, dus dat moest eerst. Met het rollatorretje dan maar. ;-) De jongens van de Kopijwinkel zijn altijd erg aardig voor me. Deuren openhouden, mijn kartonnen doos, die wat scheuren vertoonde kreeg een stevige reep plakband, ach... al die kleine dingen doen je hart sneller kloppen. ;-) Om zes uur ging de laatste kaart de brievenbus in, die moest naar het buitenland, dus dat duurt toch nog langer. Ik heb nog geen Berichtenblad gezien... dat schiet niet op. Ik stuur er altijd een aan ons eigen adres. Dinsdag kreeg ik een afzegging, dus ik dacht dat ze het daar al hadden gekregen... :-)  misschien was het toevallig. Vanavond heb ik toch maar eens voor een kapitaal boodschappen gedaan. Toen ik in de winkel was, stortregende het, dus ik ben maar blijven wachten tot de winkel bijna dicht was... 10 uur. Toen werd het minder. :-) Thuis zag ik het feestelijk einde van het optreden van André Rieu. En dan blijf je natuurlijk nog wat hangen. Zodoende heb ik niets meer gedaan. Wel boven iets gezocht, dat ik niet kon vinden, het is daar nog een puinhoop. Later. Kwart over een bijna, ik keek nog even naar een Efemeride van ds. van Midden. Altijd interessant. Al met al ging het vandaag wel iets beter dan gisteren. Van de huisarts nog niets gehoord. Niet fijn. Ze zal het wel heel erg druk hebben. Mijn mail is wel gelezen. (Of ontvangen.)

1 juli 2020. We begonnen vandaag aan de tweede helft van dit jaar. Moge er zegen op rusten. Vanmiddag dacht ik een Berichtenblad iets verderop weg te brengen, en daarna wat voorraad in te slaan, dus ging ik gewapend met de rollator en extra tassen op weg. Het Berichtenblad kon ik netjes kwijt, maar toen ik verder wilde gaan, bleek ik mijn geld niet bij me te hebben. Suf! Terug naar huis dus, maar ik merkte al doende dat ik al lichtelijk duizelig was. Dan ga je maar weer liggen. Heel plezierig, maar na het eten ging ik weer even liggen, en dat schoot natuurlijk niet op. Vanavond heb ik heel veel tijd besteed aan het toevoegen van een lied in Capella, het programma waarmee ik de nootjes in de liturgie zet. Ik weet zeker dat ik dit lied eerder heb gebruikt, maar ik kon niet vinden in welke bundel het stond, en onder welke naam het dus in de PC stond. Nu ja, ik bespaar je de détails, als ik het direct vanaf het begin nieuw had ingevoerd, was ik twee keer zo snel klaar geweest. Soms heb je dat. Morgen beginnen we met een schone lei. En nu... 

30 juni 2020. Vandaag viel wat mee. Een prettig telefoontje over de komende dienst in situ. Een paar keer op bed gelegen. Vanavond heb ik het schema voor de dienst in de PC gezet. Nu heb ik een denderende hoofdpijn, dus ik ga vroeg naar bed, maar niet voordat ik mijn zwager feliciteer, die morgen jarig is. Van harte, Kees! :-) Bless you!

29 juni 2020. Heel voorzichtig aan gedaan, vandaag. Maar ik heb wel een update geschreven voor de huisarts over het afgelopen half jaar (ruim). Zucht. Veel gelegen tussendoor. Vanavond nog wat cijfertjes in de PC gezet, maar eigenlijk vroeg dat te veel concentratie en dus energie. Dan maak je foutjes... Tja. ;-) Ik heb ze er uit gehaald, en ga lekker liggen. Slaap ze! (En/of heb een fijne dag!)

Zondag 3 na Trinitatis 28 juni 2020. Het grootste deel van de dag heb ik in bed rondgehangen, maar het was aangenaam weer, zodat ik het raam open kon hebben. 
Morgen hoop ik weer meer te kunnen doen. We zullen zien. Er is nog tijd. :-D

27 juni 2020. Veteranendag, maar ik ben er niet aan toe gekomen de vlag uit te hangen. Betty kwam al voor de noen met de nieuwe (bijna niet oude) Canonprinter, die dezelfde cartridges verdraagt als de afgekeurde printer. Maar wel een heel stuk groter!!! Dankzij het geschuif van gisteravond kon het nét. mm-werk! Mijn slimme dochter heeft de instellingen voor Wi-Fi en netwerk vrijwel helemaal alleen gedaan, want de omstandigheden hierrboven in de hersenpan verhinderden mij om me ergens op te concentreren. 
Met de gegevens die ze had opgesnord, kon ze ook de internet- en locale verbindingen van de TV op de slaapkamer herstellen. Daar had ik al eens tevergeefs aan gesleuteld. 
Ik ben heel dankbaar!!! Toen ze na ruim drie uur naar huis ging, ging ik naar bed, en daar bleef ik... (behalve om even te eten). Er doet nog van alles pijn, dus ik ga weer liggen. Een klein gebedje wordt op prijs gesteld. (Vandaar dat het er niet van kwam, met die vlag. Zo jammer voor al die veteranen!) Ik heb vanavond met een half oog gekeken. Morgen beter. Hier bleef het weer rustig, hoop dat jij geen problemen hebt gehad!!! (Alleen de achterstallige mail ligt er nog. Geen onwil, maar onvermogen... Excuses!) 

26 juni 2020. Een warme dag, maar na half vijf vanmorgen ben ik niet meer buiten geweest. Ik moest het nog even heel rustig aan doen. Ook dat gaat wel weer een keer over. Maar het Berichtenblad van het Evangelie in Spanje staat al op de site. Nu moet ik nog een pdf maken om aan een paar mensen te sturen, die dat verkozen boven een gedrukt exemplaar. En ja, ik moet nog wat foutjes repareren. Opeens zie je ze dan! Altijd te laat... Maar dat kan morgen ook wel. Die pdf-jes zijn verstuurd. Betty maakte me blij met een nieuwe oude printer... Die is wel een stuk breder dan de oude, dus ik moet gaan schuiven. Een dag zonder uitdaging is niet compleet, toch? Intussen onweert het ook. 

25 juni 2020. Hm. Dit viel tegen. Wel heb ik de laatste 25 boekjes om uit te delen nu klaar liggen, en zijn nietmachine en snijmachine opgeruimd, maar ik had grote moeite met opstaan, en in de loop van de dag moest ik een paar keer opnieuw gaan liggen, omdat het heel onrustig was aan de binnenkant van het schedeldak. Ik was juist zo enthousiast dat ik fijn opknapte. Nu ja. Dit was dus voornamelijk een dag in het half duister. Morgen komt er hopelijk weer een dag. En anders... ;-D

24 juni 2020. Kennelijk had ik een verlopen mailadres opgepikt van die website. Ze heten nu Postservice. Dus na een telefoongesprekje kreeg ik de juiste gegevens. 
En op het moment dat ik dacht: Klaar! Ik kan de doos dichtplakken, realiseerde ik mij dat er geen retouradres op de boekjes stond. 
Dat is niet handig, want als er mensen wegvallen, is de kans groot dat niemand enige moeite doet, wanneer er géén retouradres op staat. 
Natuurlijk blijken dan beide adresstempels het niet meer te doen! Normaal print ik dat automatisch al op de enveloppe. Maar ach, anderhalf uur later lag de salon bezaaid met papiersnippers, en kon ik de deur uit met mijn kostbare lading: 207 boekjes. 
Op de rollator, want met ruim vijf kilo ga ik niet slepen. Kwart voor vijf was ik bij de balie, en... ... ... 'Dat adres klopt niet, mevrouw!' zei de aardige man die de balie bemenste. 
Na veel gekreun en gesteun van mijn kant ging hij naar achteren om via de computer te zoeken wat er mis was... De engel vond het na enig zoeken: ik had 4 i.p.v. 40 gezet. 
Dàt adres bestond wel in het postcodeboek... Wat een opluchting!!! :-) 
Dus om kwart over vijf had ik de verzending naar de verzender afgerond. :-) Joepie! 
Via AH ging ik naar huis, waar ik ruim mijn rust nam. De berichtgeving van de MP heb ik al etendebekeken, en daarna ben ik even gaan liggen. Aldus gesterkt ging ik om 9 uur naar de printer. Maar ik was toch niet zó helder: ik begon verkeerd... en we begrepen elkaar verkeerd... dat kostte toch weer onnodig bladzijden. Nu is het kwart voor elf, en de eerste vijf boekjes zijn afgedrukt. Er moeten er nog wel een stuk of 15. Dat kon nog wel lukken, vandaag. En anders is er morgen weer een (warme) dag. (Dan moeten er nog vier. Plus vouwen, nieten , snijden.) Geniet van de zomer. Houd een tropenrooster aan!!!

23 juni 2020. Nog niets gehoord van de verzending... wel belde Betty, dat mijn favoriete printer echt total loss is. Ze had er nog veel tijd in gestopt, de lieverd. Jammer, want ik had er hervulbare cartridges in, en ook net nog nieuwe gekocht. Wel. Zo is het dan. Vanmiddag bracht ik plastic weg, alweer, en ik strompelde nog even verder naar de AH en de Action. De laatste had handige opklapbare opstapjes voor 5 euro. Bij de Praxis waren ze een stuk duurder, vorig jaar. Zo liep ik wel meer te sjouwen dan goed voor me was. Ik leek wel 90! Dat zal me leren! Het gaat beter, veel beter, maar nog lang niet goed. Gelukkig kon ik twee langdurige pastorale gesprekken liggend op bed doen, in een half donkere kamer. Dat scheelde weer een stuk. 
Tot mijn grote schrik heeft de regering tot drie keer toe geen structurele bijdrage willen geven aan de zorg. Een schande! Ik schaam mij zo! 
Verder is er niet veel uit mijn handen gekomen, maar ik heb een lijstje gemaakt van de bladzijden die ik morgen nog eens moet afdrukken. Af en toe gaat er iets mis met printen, en dan heb je bijv. twee bladzijden die als één worden afgedrukt, of er gaat iets mis, en dan heb je een vel dat maar aan één kant is bedrukt. Leuke puzzel. En we zijn zuinig, dus... Half een. Eigenlijk had ik nog een was willen draaien, maar dat kan ik de buren nu toch niet meer aandoen, lijkt me... 

22 juni 2020 en aangenaam zomerweer. Niet heet. :-) Vandaag heb ik mij gezet tot het verschonen van de bedden... stiekem had ik gehoopt dat ik gisteren daar enige hulp bij zou kunnen krijgen, maar het zat er niet in... En ik deugde toen ook zelf nergens meer voor, dus heb ik het vandaag bij gedeelten gedaan. Het dekbed heeft lekker buiten gehangen, de wasmachine gaat straks aan, dan kan het morgen drogen, hoop ik, maar het grote laken erop... dat was wel even een uitdaging. Het is gelukt. De hoes om het dekbed hoefde niet, want deze week heb ik genoeg aan een dun dekentje, dunkt me. Maar ik ben wel helemaal door mijn energie heen. De laatste adresstickers zijn geplakt, dus 200 boekjes liggen klaar om verstuurd te worden. Ik heb een begroting gevraagd aan voordeelpost.nl, maar ze hebben nog niet geantwoord. Het duurt op zich al 3 dagen voor het verstuurd wordt. Nu nog een doos vinden boven om ze in te verpakken. En dan moet ik deze week nog een stuk of dertig boekjes maken om uit te delen. Vaak hou je over, maar... Nu ja. Ik ben te moe om mijn ogen open te houden, het is tien uur, en als ik nu ga proberen te slapen, ben ik over twee uur klaarwakker, en slaap ik de rest van de nacht niet meer. Ken je dat? Goed, op dozenjacht!

Zondag 21 juni 2020, de tweede zondag na Trinitatis. Vaderdag. :-) Straks maar even naar de begraafplaats. Ik word gehaald, dus dat is fijn. Ook is het altijd heerlijk kinderen even te zien. :-) Ik heb vanmorgen aardig wat tijd doorgebracht met de verschillende on-line diensten; het leuke is dat je een voorgang(st)er even de mond kunt snoeren, wanneer je je een momentje wilt absenteren, of dat je iets dat je niet goed verstond of begreep opnieuw kunt laten zeggen. Maar, met al die diensten wordt het wel echt een zondag, ook als je niet fysiek aanwezig kunt zijn. De dienst uit Nijmegen, waar ik bijna 40 jaar geleden mijn tweede dienst mocht doen, en waar de organist, Laurens van Baardewijk, na afloop zei: Meid, je hebt een prima spreekstem, maar je zingen is afgrijselijk, en daar gaan we iets aan doen! riep dierbare herinneringen op. Ton en ik zijn daar in betere tijden vaak voorgegaan. Kwart over een, tijd voor het ontbijt en zo. Voor iedereen: een zegenrijke Vaderdag. 
  Tegen drie uur kwam Tonio mij halen, en we konden het rustig aan doen. Betty kwam met haar twee jongste dochters vrolijk aan huppelen, toen we een paar minuutjes hadden gewacht bij de ingang van Soestbergen. We hebben twee potroosjes neergezet... 'We' is inclusief, want bukken is een exercitie waar ik mij nog niet aan moet wagen. Maar ik keek met genoegen toe hoe ze allemaal samen het graf ontdeden van stokjes, troepjes, oude en nieuwe kastanjes... Het graf ernaast werd ook weer even een beetje netjes gemaakt. De wind van laatst had alle beeldjes omgegooid. Met zoveel begeleiding liep ik vlotter en verder dan ik had verwacht. Als je je lichaam niet 'hoort', merk je het niet op. Dat kwam later. ;-) Tonio heeft het lampje in het toilet bededen voor mij aangedraaid. Fijn dat daar weer licht is. Dank!!! Ik zag nu dat de geluidsapparatuur hierboven het ook niet meer doet. 
Maar dat is van nader orde. (Zij het wel vervelend, want ik wilde een bandje draaien. Dat deed het niet, de tuner ook niet, terwijl er wel één lampje is dat gloeit. Ik kan de rekensom  niet maken. Maar ik ben ook wel érg moe, nu. Toen Tonio weg was ben ik gaan liggen. Na het eten ging ik weer even liggen... ik dacht even Undercover Boss te kijken, want het is wel leerzaam hoe zaken werken, en ook hoe de cultuur hier en daar anders is. 
Maar ik heb mij in slaap laten wiegen door de praat stemmen, en werd 2-3 uur later weer wakker. Net op tijd om de laatste 'lichtende' wolken te zien, en nu meld ik me af. Morgen verder! Het was een fijne dag met vitamine F, prettig weer, goede herinneringen aan een dierbare geliefde... en zie: het was goed. 

20 juni 2020 Bijna 1 uur, en ik ben al aan het printen en nieten. De postbode kwam tegen tien uur. Heel netjes van 123print dat ze me de bezorgkosten vrijgescholden hebben, omdat ik donderdag een kleinere toner had gekocht dan ik eigenlijk wilde. Ik vind ze wel heel erg klantvriendelijk! En kwaliteit. Goed, nu maar weer eens voorzichtig naar boven lopen en een volgend stapeltje van de printer halen. Als er teveel ligt, stopt ie. Goed voor de lijn, al dat trappen lopen, minder goed voor mijn topsegment. Voorzichtig dus. 
De dag is net voorbij, mijn duim doet het niet meer, dus ik kan de laatste tien boekjes niet meer snijden. Volgende week dan maar, als het zomer is ;-D 70 liggen er nu om van een adresetiket voorzien te worden. Er is licht aan het eind van de tunnel. Heb een heerlijke zomer en een gezegende zondag.  

19 juni 2020 middernacht. Ik had al een tijdje gelegen, maar realiseerde me dat een zeker iemand zich zorgen zou maken als ik me niet meldde.. ;-) Het ging een beetje beter, maar het gaat nog lang niet goed. Ik heb 125 boekjes postklaar, en ik ben te moe om te bestaan. Morgen vermoedelijk weer vroeg wakker door de postbode. Anders heb ik een volgend probleem. Nu maar weer richting slaapkamer. ;-)

18 juni 2020. En ja, vanmorgen om 9 uur stipt werd ik wakker gebeld. De postbode! Meet de toner. Wel een prachtige service: gisteravond laat besteld en betaald, en nu al voor de deur. Helaas heb ik die toner al helemaal leeg geprint, en ik ben nog lang niet klaar. Verder sloeg de printer af en toe aan het begin of in het midden een complete bladzij (4 kantjes) over, terwijl ik echt precies dezelfde opdracht gaf. Die stond nog in mijn PC. Nu kon ik ze later ook weer bij laten printen, maar je moet wel extra opletten. Nu ja. 
Wel heb ik kans gezien de ziekenpost op tijd in de brievenbus te laten zakken... :-) 
Avond: Ik heb een zesde van de boekjes geniet, en nu moet ik ophouden, want je moet met heel je kracht die lange-arm- nieter bedienen. En met je gewicht erbovenop. Anders kreukelen de nietjes, en moet je ze er uitpeuteren. In dat stadium ben ik nu, dus ik ga eerst maar een uurtje liggen... 

Daar bleef het bij, ik kan niet meer. Morgen verder dus! :-) Bless you!

17 juni 2020. Het gaat een beetje beter, maar ik had dan ook heel lang geslapen! Om 2 uur was ik al aan het ontbijten. ;-) De eerste 50 boekjes heb ik afgedrukt, nadat ik vandaag nog een belangrijke verandering in de tekst had aangebracht. Op Facebook zag ik een noodkreet uit Spanje! De voedselbanken staan op punt van bezwijken, veel meer aanvragen, en veel minder bijdragen! Zorgelijk. Hier speelt dat ook enigszins, maar de overheid heeft hier wel íéts gedaan. Met mijn zoon had ik een prettig gesprek. Dat had ik gemist. :-) Concentreren blijft wel lastig. Verder heb ik vanavond de adresplakkers voor printen in orde gemaakt, en afgedrukt. Weer een heel werk, vergelijken, corrigeren, en aanpassen aan de maat van de plakkers. Nu nog uitzoeken hoe ik ze goedkoper kan versturen dan bij Post.nl... Als iemand een suggestie heeft... Nu moet ik echt ophouden, want mijn  hoofd loopt om, en dat is geen goed teken. 

16 juni 2020. Vandaag heb ik een heel klein beetje schoongemaakt in de keuken, maar bukken moet ik niet doen, dus dat laat ik maar. Het schiet niet op, maar ach... mijn moeder komt niet meer langs om te controleren of ik het wel goed doe. En de maatschappelijk werkster nog niet. ;-) God behoede mij! 
Eigenlijk heb ik niet veel anders gedaan dan een kaart sturen aan iemand die iets moois te vieren had, en eindeloos peuteren aan de combinatie van Word en de printer. Een hele uitdaging! En als je denkt het gevonden te hebben, blijkt iets tóch weer een regeltje of een lettertje verplaatst te hebben, en dan is je layout weer naar de gallemiesjes. Niet dat ik weet wat en waar die zijn, maar... ;-) Intussen heb ik een stuk of vier bijna goede Berichtenbladen liggen, maar ja, nét niet... Morgen verder. O... nee... straks. Heel veel later. 

15 juni 2020. Na een redelijke nacht dacht ik de overvolle zakken met plastic, blik en glas maar eens weg te moeten brengen, zij het nog wat wankel. Doorlopen om boodschappen te doen ging me te ver. Letterlijk. Maar goed, in elk geval heb ik íéts gedaan dat nodig gebeuren moest. Daarna ben ik maar weer gaan liggen. Eventjes... (langer dan ik van plan was). Aan die muis heb ik niets anders gedaan dan de viezigheid op het aanrecht opruimen. Ik weet niet meer waar het gif is, en de klem gaat dicht zodra ik die open heb gezet. (Ik word hier NIET BLIJ van!!!) 
Wel werd ik blij toen ik de eerste proefprint van het Berichtenblad had gemaakt. Natuurlijk moest ik nog wat schuiven op de vierkante millimeter...  maar na een paar uur was dat ook gedaan. Tweede boekje gedrukt. En raad eens? De Lexmark bemoeit zich zelfstandig met de lay-out. Ik weet dat je vroeger in Word kon aangeven dat zulks niet mocht, maar ik kan het ook op internet niet vinden. Office 2010. Toch erg betrouwbaar, gewoonlijk. Maar ja, waarom zou het ook makkelijk moeten? Ik heb deze dag alweer met een half uur overschreden, dus ik stop ermee... Slaap lekker, en morgen vrolijk weer op, allemaal. (Laat mij maar slapen dan.) ;-D

Zondag 1 na Trinitatis, het begin van de groene tijd waarin rijpt wat ons is geschonken in de Feesten. 14 juni 2020.  Vanmorgen volgde ik met wisselend genoegen een korte dienst op de TV en een Lutherse en twee Waalse diensten via internet. Ik kan het niet navertellen, maar dat kan ik ook niet als ik een dienst zelf heb gehouden. ;-/  Dus om 12 uur was ik wel toe aan een gesprekje met mijn grote zus, en daarna aan mijn brunch. Tijd om even te liggen, want zo gaat dat tegenwoordig, het is nog lichtelijk onrustig in de bovenkamer. Er kwam ook nog iemand langs voor een anderhalvemeter gesprek op de stoep, toen stond ik wel te tollen. In elk geval heeft iemand de dienst die ik niet kon houden gelezen. :-) Het zou te zwaar zijn geweest om die uit te spreken, maar als de Heer had gewild dat ik het deed, had Hij het natuurlijk mogelijk gemaakt. Zo is Zij ook wel weer. ;-) Na wat uitzoeken van cijfertjes die ik in een hosts file moet invullen ga ik dat aan een komende dag overlaten. Nu even wat vuil buiten zetten en naar bed. Heb een fijne dag. Een goed bericht: een van de kinderen liet zich testen op corona, en bleek daar geen last van te hebben. Wel van pollen en/of verkoudheid. 
Ik sluit deze dag dankbaar af. Morgen komt er waarschijnlijk weer een dag. 
En als je alles hebt gehad, zie je opeens een dikke vette (zwangere???) muis door de keuken lopen. Hoe komt die daar nu opeens??? Help!!!! Bah... 

13 juni 2020 halverwege de middag en net na het ontbijt. ;-) Gelukkig is er wat bewolking. Fel licht is nog een probleem. De dienst die ik morgen had kunnen houden, maar niet dus, staat toch op het web. Ik ga weer even liggen. ;-) 

12 juni 2020. Net toen ik in een hele diepe slaap was, werd ik aan het eind van de morgen wakker gebeld. Alsof je een dreun op je hoofd krijgt! Dat kon 'de andere kant' natuurlijk niet weten, het was kwart voor 11. Tja. Ik begon fris noch vrolijk aan de dag. Er moest nog een verjaarskaart op de post, die heb ik meegegeven aan wild vreemden die langs wandelden. :-) Ik heb vanavond nog wat puntjes op I's gezet voor zondag. Hoeft natuurlijk niet, maar Zij wil het wel. 
Morgen moet ik maar eens gaan uitzoeken hoe ik de Berichtenbladen moet adresseren en versturen. Dat wordt weer duur. Met Kerst kan ik het als kerstpost versturen. ;-) Intussen is het heftig aan het stormen en onweren, dus ik ga doen alsof ik slaap. Bless you. 

11 juni 2020 lijkt een herhaling van gisteren. Maar ik ben wel een heel klein stukje opgeschoten. De postbode was zo aardig een brief voor me op de bus te doen, zodat ik de straat niet op hoefde. Er zijn veel aardige mensen in mijn leven. :-) 

10 juni 2020. Gisteren had ik tóch íets teveel gedaan. Dus ik bleef liggen tot de noen, om héél rustig op te staan. Ik lijk wel eventjes bejaard. Maar dat is schijn. Kom op! ;-D Vanmiddag heb ik een paar uurtjes gewerkt aan het Berichtenblad, daarmee ging ik iets over de schreef, zodat ik mijn bed indook. Eten koken om 9 uur, moet kunnen. Maar ik heb wel netjes gekookt, en dat gebeurt niet altijd. Veel vind ik rauw ook lekker of lekkerder. Maar halfgaar vind ik echt niet te eten. ;-) Vanavond heb ik nog wat rustige tijd besteed aan het kleuren van teksten, zodat ze voor mij makkelijk uit te spreken zijn, en - denk ik - voor de ander te lezen alsof ik ze uitspreek. Nu ja, dat dus. Morgen verder. :-) 

9 juni 2020. Ik was net 10 minuten wakker, toen mijn geliefde dochter Twee mij belde, aan het begin van de middag. :-) Omdat ik al dagen teveel had gelegen en gezeten, heeft mijn rug een dove plek, zodat je blijft draaien om een houding te vinden die niet onplezierig is. Maar ik had toch minstens 4 uur lekker doorgeslapen. :-) Hoewel ik lichtelijk duizelig was, dacht ik dat het nuttig was om naar de Twijnstraat te lopen. Het roggebrood was op, en nog een paar dingetjes, die ik wel had kunnen vragen aan buren, maar dan had het langer geduurd. Voor de zekerheid nam ik de rollator mee, die gaf steun, maar die heeft harde banden, en die geeft dan het gerammel over de keien hier via de polsen onverkort door aan het nog wat kwetsbare brein. Met hier en daar wat zitten, kwam ik er wel. Én terug. Het kostte een uur, maar goed. :-D Daarna moest ik natuurlijk wel even liggen. In het donker. Maar het is weer een stapje verder. :-D 
Onder het eten, of er na, dat weet ik niet meer, zag ik een uitzending van de EO over Jezus en het Heilig Land. 49 jaar geleden (plus een paar maanden) was ik daar met een militaire bedevaart. We logeerden om een logement van Christen-Palestijnen op de Olijfberg, op zo'n 100 meter van het kapelletje dat was toegewijd aan de Hemelvaart. Dat was dicht, maar de gids wees op een steen, daar dichtbij, waarin je een voetafdruk kon zien, als je dat wilde. Nu toonde de TV ons ín dat kapelletje een vloer waarin een vierkant de onderliggende rots liet zien. Die werd door een vrome menigte innig gekust, want dáár zou de Heer ten hemel gevaren zijn. Ach, waar en hoe precies is nooit belangrijk, want dat is het hart niet. Zo'n vijftig jaar geleden was Hemelvaart in de kerk nog niet zo'n item. Meer een curiositeit, waar de meeste voorgangers liever omheen liepen. :-) Ton zag dat het net zo'n scharnierpunt was als Kerstfeest, en de perfecte tegenhanger én afronding. Advent is de aankondiging van een nieuwe koning, Kerstfeest viert dat wij Hem ooit op Zijn troon zullen zien, en Hemelvaart is de troonsbestijging. Prachtig, toch? Nu heb ik wel weer genoeg getikt. (Leve de spellingscorrectie.) Ik laat de mail maar weer aan de mail over. Morgen. Hoop ik. 

8 juni 2020. Te lang achter de computer gezeten. Ik laat de mail maar even zitten, komt morgen wel weer. 

Zondag Trinitatis (de zondag van God die Drie in Een is) 7 juni 2020. 
Na een vrijwel slapeloze nacht (phpd) verwisselde ik de Pinkstereieren voor de gouden eieren van deze zondag. Luther noemde deze zondag de Gouden Zondag, omdat hier alle grote feesten samenvallen: Kerst, Pasen en Pinksteren.
En intussen luisterde ik naar de dienst van de PKN op NPO2. Ik ontbeet tijdens een stuk dienst vanuit de mij welbekende Nicolaaskerk in Baarn. Het blijft bizar, zo'n lege kerk, maar de priester zei zinnige dingen. Omdat ik niet gisteravond al een vooruitblik kon slaan op sommige diensten die ik toch wel wilde zien, klikte ik er om half elf drie tegelijk aan, die ik toch maar wel na elkaar bekeek. En ik zong mee, ook met mijn dagboek. 
Op dit moment hoor ik de 'papklok' van het Bartholomeetje, het moment voor het Wees Gegroet. :-) Nu is het wel weer even genoeg. Misschien kan ik nog wel slapen. Ik ben beter, maar niet goed. Geeft niet, morgen is er waarschijnlijk wel weer een dag. ;-D
Later. Van slapen kwam het niet, ik heb op mijn gemak wat foto's bewerkt. Daar hoef ik niet zo erg bij na te denken. De Dahlia die ik voor mijn verjaardag kreeg, bloeit. Leuk dus. 

Overigens snap ik niet hoe iemand iets met slakkengel op zijn of haar gezicht kan smeren. Ergens deze week was een slak op en over en in een vochtig vaasje gekropen. Eieren had ze ook nog gelegd. Zo smerig om aan te raken!!! Ik heb mijn zwaarste schoonmaakmiddel gebruikt om het schoon te krijgen. Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr! 
...
Na het eten viel ik in slaap. Ik hoop dat ik vannacht wel kan slapen... 

6 juni 2020. 76 jaar na D-day. Ook vandaag zagen we weer de vreselijke beelden van die vele jonge mensen die voor onze vrijheid vielen... Terwijl de meesten toch gedacht zullen hebben veilig weer thuis te zullen komen... 
Vandaag zou het hier in Utrecht Pride zijn, maar vanwege corona ging dat niet door. De gemeente Utrecht was wel heel correct op Twitter... Leuk! 

Zelf had ik de vlag nog uitgestoken... binnenhalen was ook lastig, met die wind. 
Ik heb vanmiddag een tijdje met tekst zitten schuiven, en hier en daar iets aangepast. àl te lang lukt het niet om me te concentreren. Boodschappen doen durfde ik niet, maar er is nog voorraad. 

5 juni 2020. Het is vandaag ondanks alles gelukt wat post te sturen naar zieken. Lopen naar de brievenbus was nog wel een uitdaging, daarna was het bed ook weer heel aangenaam. Vanavond heb ik een tijdje voorzichtig gekeken naar wat stukjes tekst voor het Berichtenblad, maar het gaat nog wel een hele tijd duren, eer dat op de mat ligt, vrees ik. Meer dan mijn best kan ik niet doen. Morgen beter. 

4 juni 2020. In de loop van de avond ging het wat beter. Gelukkig scheen de zon vandaag niet, zodat ik wat door huis kon scharrelen zonder overal de gordijnen dicht te doen. Ik heb nog niet veel gedaan, maar er is licht aan het eind van de tunnel. :-D Morgen. Of zaterdag. :-D 

3 juni 2020. Idem. Computeren levert lichte hoofdpijn op, en ik wacht niet tot het zware hoofdpijn wordt. Komt wel goed, nog een paar dagen vervelen. 

2 juni 2020. Weer een dag in en op bed. Meer wil nog niet. Komt goed. Over een paar dagen. Gve, pas de carte, cette année. Désolée.

1 juni 2020 Tweede Pinksterdag. Vannacht kreeg ik al heel vroeg last van een probleem. Eerst mijn oog, dat ik niet open kon houden... duidelijk een bloedinkje. Ik ben vannacht en vandaag héél rustig geweest. Voornamelijk in halfduister op bed. Dit is het ook niet helemaal, merk ik, dus ik meld me wel weer als het beter gaat. Ik heb voorlopig genoeg in huis, denk ik zo. ;-) Komt goed! Ik was er vroeg bij. ;-)

Pinksterzondag 31 mei 2020 Na een héél kort nachtje op tijd opgestaan voor de TV kerkdienst. Maar terwijl ik naar de predikant luisterde, ging de telefoon. Later zong ik lekker mee met Nederland zingt, intussen deed ik de Paaseieren die 49 dagen mooi hingen te wezen in hun dozen, en hing ik de rode Pinkstereieren op. 

Vervolgens heb ik vier of vijf kerkdiensten bekeken via Internet, de meeste met genoegen, dus mijn ziel is wel weer gevoed... In de tussentijd heb ik deze foto's bewerkt, want dat gaat best samen. ;-) Vanmiddag heb ik een aantal kinderen even gesproken, of minder even ;-) en nog een aantal mensen die aandacht nodig hadden. Omdat ik geen zin had in iets moeilijks ben ik naar boven gegaan, waar ik een flink deel talenboeken in de laptop heb gezet. Echt, wat Ton allemaal voor moois en interessants had, je kunt het je niet voorstellen. En dat is alleen nog maar wat er in zijn kleine kamertje boven stond... Een paar % van wat er elders in huis is. Kreun. Half acht. Tijd om net te doen alsof ik ga eten. CU!

Vanavond heb ik een klein stukje voor het huis gelopen, dat leek me nuttig voor de bloedsomloop, maar op 20 meter van het huis ontmoette ik een aardige buur-buur-buurman, met een zieke in de familie, dus ja... een kwartier later liep ik vijf minuten verder, en zag een aardige jongen op een bankje zitten met een banjo, die me iets over het instrument vertelde... Uiteindelijk ben ik een half uurtje buiten geweest, waarvan ik hoogstens 10 minuten heb gedrenteld. Maar mentaal fris je er in elk geval van op. :-) 
Genoeg om een paar uurtjes te schuiven met teksten. Er moet nog veel geknipt, geplakt en ingedikt worden, maar ik heb ook tijd besteed aan plaatjes, dus... ik ben wel tevreden. Ook het Bureaublad van de computer is aangepast, dus ja! Het was op bescheiden wijze het feestje van de Geest vandaag. ;-)

30 mei 2020. Mild zomerweer, licht fris. Na het lezen en koffie ging ik maar eens wat zaailingen, die al weken stonden te kleumen in een potje, apart zetten in gehalveerde toiletrolletjes. Het handige daarvan is dat straks de wortels niet in elkaar grijpen, en je ze makkelijker kunt uitplanten. Ik heb er op de keukentafel een gezellige troep van gemaakt. Later heb ik bij Swaak nog wat velourspapier gekocht. Dat moet ik nog spannen op foamboard voordat ik er met kleurkrijtjes op kan gaan spelen. Misschien wordt het wel volgend jaar Pinksteren. Daarna nam ik de fiets naar HC, waar ik een verkeerde aankoop terugbracht, en daarna nog wat ronddrentelde. Kostte weer veel tijd. De volgende rit was naar de Twijnstraat, want ik moest toch weer eens echt bladgroen binnen krijgen. De winkel was om kwart voor zes al aan het sluiten, dus ik mocht mijzelf gelukkig prijzen, dat ik nog binnen mocht komen. De rij voor de AH was lang, ik dacht dat vanavond wel in te halen. Maar ja... toen ik thuis kwam was er op de TV Nederland zingt, en ik had al té lang niet lekker gezongen. De stem is roestig. De windlade kraakt ook. Daarna kwam de Pinksterdienst - alvast - van de PKN. Tot mijn grote verbazing zaten daar zo'n 30 mensen - of meer - gewoon naast elkaar. Wat is dàt nu voor een voorbeeld voor al die kerken en gemeenten die moeizaam anderhalve meter van elkaar moeten handhaven? O.K, de wind (Wind?) woei er dwars doorheen, want die kerk is een bouwval, maar wel met een glazen dak. Vreemd. Net toen René de Ruiver begon te (s)preken, ging de telefoon. Hè ja. Toen de praepentecostale dient afgelopen was, verdwaalde ik met Max, die dat mogelijk maakte, in het Paleis op de Dam, waar ik al heeeel lang niet meer was geweest, en vervolgens nam ik een laatste stukje Blauw Bloed mee. Intussen heb ik wat gesnackt en gesnaaid. De kalkoenfilet met 35% korting was intussen ongemerkt keihard en kurkdroog geworden. Die zit in een vershouddoosje. Dat kun je altijd wel malen en ergens doorheen doen. Eiwit is eiwit. Het is half tien, en nog klaarlichte dag. Ik heb helemaal geen zin meer om mij te concentreren en wat darlings te killen. Vermoedelijk ga ik maar wat corona-haar wassen en temmen. Heb een Feestelijke Ontmoeting met de Geest, morgen. :-) 

Het loopt altijd anders dan je verwacht... Het was al wat later toen ik mijn haar op krullers probeerde te draaien, anders is het helemaal geen gezicht meer, en om mij af te leiden zette ik de TV aan. Martine Bijl. Ton en ik waren vroeger dol op haar. En onverwacht was daar dat stukje: De laatste wens, (Mevrouw van Puffelen) waar we altijd zo vreselijk om gelachen hadden. Met de lepeltjes en de plakkertjes. Het was té laat om de kinderen te bellen, anders had ik dat meteen gedaan. (Uitzending gemist?) en opnemen ging ook niet. Nu ja. Maar dan blijf je wel kijken... Deze uitzending vond ik veel leuker dan die van vorige week, die was wat wrang. Nu is het alweer  half twee. Ik denk dat ik alvast maar een van de kerkdiensten van morgen ga bekijken. Dat scheelt weer. ;-) Dan val ik vast getroost in slaap. En dan droogt mijn haar misschien wat beter in krulletjes. ;-D

29 mei 2020. Ik begon de dag op het verkeerde been: denkend dat het zaterdag was. En is zag dat er overmorgen iemand jarig is. Zondag, dus... :-( Gelukkig had ik het mis, en kon ik nog een mooie kaart halen. Ik héb wel een heleboel kaarten, maar die éne is er dan toch weer niet altijd bij. Onderweg werd ik gespot door iemand die mijn gezelschap graag zoekt. (―> ≠) Dat kostte me geruime tijd, zodat ik uiteindelijk een van de andere dingen die ik moest doen weer vergat. Balen! Aan de andere kant vond ik bij de Action wel nieuwe cartridges voor mijn printer, terwijl die er begin van de week, en al weken ervoor niet waren. Leuk. Helaas hielp het niet. Maar niet geschoten... 
(Betty schreef later: If all else fails, halen we hem toch weer uit elkaar!!!) :-D
Al dat lopen bleek toch weer teveel voor mijn linkerbeen. Dat is riskant. Dus dat wordt weer veel zitten en weinig staan, de komende weken. 
Nu ja, voorlopig zijn er nog geen diensten voor mij. Vanavond hees ik me weer overeind, en ben ik tijden bezig geweest aan een stukje voor het Berichtenblad. Wellicht moet het ook weer geschrapt worden, maar dat kan ik pas weten als ik overzicht heb van wat er is, en wat er nog moet komen. Morgen. (Oh, tóch straks.) Geniet van het mooie weer, en houd er rekening mee dat de anderen niet altijd afstand houden. In elk geval had ik vandaag een dag extra, en dat scheelt weer. :-D

28 mei 2020. Weer een bijna zomerse dag. Hoewel ik wel heb gewerkt aan het Berichtenblad, kwam er vandaag van alles tussen door. Ook allemaal aardige en lieve dingen, ik klaag niet. :-) Maar ik ben hoogstens tien regels verder. Nou, twintig dan. Voor het eerst in jaren was de bloeddruk vanmorgen buitengewoon netjes. Gisteren was die nog veel te hoog. Ach ja. Geen idee waar het aan ligt. Hoe dan ook, een nieuwe dag is net weer aangebroken, en ik ga de afgeweekte postzegels van mijn bed halen, die daar lagen te drogen. Geniet van het leven, het is de moeite waard. (Hier tenminste wel.) ;-) 

... Oei. Even naar boven en een file overzetten van de laptop naar de computer... die kleine dingen kosten allemaal tijd. Opeens is het half twee. Snel verder! ;-)

27 mei 2020. Na weer eens een slechte nacht, was ik net voor 12 uur op. Mijn hoofdstukje in de half-zon gelezen, en de plantjes bewaterd, daarna werd het toch echt tijd voor het ontbijt/de brunch. ;-) Ik heb wat vertaald en gegevens opgezocht. Het is alsof je niets doet, maar maar de kromming tussen benen en bovenlijf lijkt wel van blik. :-( Ik ben moe. Morgen beter. Geniet van het leven... en alvast onze felicitaties aan mijn schoonzuster en zwager, die een wel heel bijzondere dag hebben te vieren!!! Nog veel gezonde jaren! :-) 

26 mei 2020. Ook vandaag vooral vertaald. Het gaat langzaam. We komen er wel. Morgen verder. Ik heb in elk geval mijn hoofdstukje lekker in de zon kunnen lezen. :-)

25 mei 2020. Middernacht. Hard gewerkt vandaag. Vooral vertaald. Ik kreeg vanavond nog veel informatie binnen. En ik had me nog zó voorgenomen nu eens een Berichtenblad te maken dat niet te dik is. Dat wordt weer schrappen in dingen waar ik al veel tijd in gestopt had. Ik zal de eerste en de laatste niet zijn. 

Zondag Exaudi (Verhoor) 24 mei 2020 was het precies veertig jaar geleden dat ik mijn eerste dienst mocht doen in de Rogatekapel in Amsterdam. De kapel waar Ton werkte voor de Lutheranen. Hij was dubbelgeboekt, ik was bezig met de studie, en had wel een paar middagpauze-diensten gedaan op de Universiteit, en het leek Ton wel handig als ik zijn dienst in de eigen gemeente overnam (dan kraaide er geen haan naar), en als hij dan die dienst elders overnam. Het was een dienst met drie dames (organiste, ambtsdrager en una servidora, zoals de Spanjaarden dat zouden zeggen) en die was goed voorbereid. Ik kende vrijwel alles uit het hoofd, had de preek al drie keer onderweg op de fiets gehouden, maar... het enige dat we niet hadden gecontroleerd was het sinaasappelkistje in de preekstoel. dat was er niet. Nu zou ik daar gewoon om vragen, maar toen... je bent midden in de dienst, als je van achter de Tafel naar de Preekstoel stapt, en er opeens achter komt dat die niet past bij je lengte. Je gaat gewoon door. Dom! Want ik voelde me als een kind dat maar net boven de tafel uit komt. Op de een of andere manier werd de preek wel een stuk(je) korter! Niemand heeft zich beklaagd, en omdat Ton daarom ging opscheppen, zeiden ze in Nijmegen: Kan ze hier ook niet komen? Natuurlijk er van uit gaande dat ik de studie een keer af zou maken. Natuurlijk, zei Ton. En zo is het gekomen. Alleen kreeg ik niet lang daarna een hersenbloeding, en van dat papiertje is het nooit meer gekomen. Helaas. Dat vind ik  nog steeds erg jammer. Misschien was het wel goed, want ik heb natuurlijk altijd dubbel mijn best moeten doen om zeker van mijn zaak te zijn. 
Gelukkig heeft Ton, toen ik het er rond '95 eens over had met hem, tegen me gezegd: Maar je bént theoloog, papier of niet. En omdat hij het zei, kon ik vertrouwen dat het goed was. 
Dat er vandaag geen sprake kon zijn van enige viering of feestelijkheid, vond ik wel erg jammer. De diensten zijn tot juli ongeveer afgezegd, (het is nog wat onduidelijk, want niet elke gemeente houdt de zelfde tijdlijn aan) dus ja... Ach, 15 jaar geleden hadden we een feestelijke dienst in Heusden, met een hilarisch begin (ik werd niet opgehaald!) en een etentje met de familie na afloop. Plus een fraai lied van de cantorij. :-) 
Vanmorgen kreeg ik een link voor de dienst in de Lutherse kerk in Gorcum, waar ik heel wat uren dienst heb mogen doen, en dat was weer zo vertrouwd, dat ik toch lekker mee kon zingen. 
En zo kon ik later op NPO2 weer meezingen: It is well with my soul! 
Vergeleken met zoveel mensen ben ik zéér bevoorrecht. :-) 
Maar ik was wel moe, en de herdenking in Margraten heb ik maar in mijn bed bekeken. Gelukkig viel ik niet in een diepe slaap, want dan had ik nu nóg hoofdpijn gehad. Ik heb een poging gedaan om een haasje te maken met het 3D-pennetje, (hmmmmm) terwijl ik naar iets interessants luisterde op de TV. (Geen idee wat.) Verder een hoofdstukje NT Gr gedaan, en een stukje in mijn Spaanse verjaarscadeau gelezen... en nu is de dag - door Zijne Hand ontvangen - vrijwel voorbij, en moe ben ik nog steeds. Dus. Ik hoop dat jouw dag ook zo mooi was, en anders de komende dag! Bless you!

23 mei 2020. Fris en half zonnig. Vandaag schoot niets op. Ik deed wat boodschappen, maar deed er veel te lang over, terwijl ik niet de helft kocht van wat ik had willen hebben. Kortom: het is al 19.09 u en ik heb nog niets gedaan. Zelfs niet gegeten. Morgen is het zondag Exaudi, en dan is het veertig jaar geleden dat ik voor het eerst voorging in een officiële kerkdienst. (Ik verving Ton in de Rogatekapel, want hij was dubbel geboekt.) Geen dienst morgen, geen kerk om heen te gaan, alleen wat virtuele mogelijkheden. Ik had het wel graag willen vieren met dierbaren. Ach, wat zeur ik? Ik ben bevoorrecht en heb het goed. Klaar met zeuren. Ik ga maar eens eten maken... ;-) 
Boven ben ik begonnen aan de stapel Talen, terwijl het bad liep. Van dat bad heb ik heel lang genoten. Mijn haren ook. Nu drogen ze op krullers, anders is het morgen een puinhoop. Waren we naar Lourdes gegaan, dan had ik ze nog gepermanent. Nu had ik geen puf. Morgen een bijzondere dag voor mij... zondag exaudi... 40 jaar later. En dan nu niets. En alles. :-) 

22 mei 2020. Een lange dag is al weer een tijdje ten einde. :-) Die begon met mooi weer, ik dronk mijn eerste en enige kopje koffie boven in de halfzon, en las mijn hoofdstukje Grieks voor het ontbijt. Ook dat kan. :-) Gisteren vergat ik de ziekenpost te verzorgen, dus dat deed ik vanmiddag maar. Voor mijn gevoel was het eergisteren nog gedaan. ;-) Ik had nogal wat lange telefoongesprekken vandaag. Dat kan heel erg leuk en prettig zijn. Verder heb ik braaf Spaans zitten vertalen. En nu ben ik moe. Welterusten / een heel fijne dag! Pas goed op jezelf. 

21 mei 2020 Een stralende dag van Hemelvaart. Jammer genoeg lukte het me heel de nacht niet om in slaap te vallen... ik hoorde de eerste vogels om half zes, zelfs toen bleef ik meer wakker dan niet... Pas om elf uur, toen ik met mijn koffie bij de televisie zat, viel ik in slaap. Wel nadat ik gezellig meegezongen had met 'Nederland Zingt'... En de kerkdienst had ik ook gezien, ook nog een via de computer. Klokslag 12 werd ik met een schok wakker. Maar ik heb een deel van de (heerlijke) Messiah in bed gehoord en half gezien. Prachtig. Wat mailtjes, veel te veel geluncht, verder het vaste programma... en toen kwam er niets uit mijn hand. (Wel heb ik een paar vierkante cm met de 3D-pen op een papiertje geprobeerd. Het gaat zo richting kwart voor elf, en de ogen willen niet meer over blijven. Mocht je  nog tijd voor een gebedje hebben, vraag dan of ik vannacht mag slapen. Bij voorbaat heel veel dank!  

20 mei 2020. Een heerlijke dag, ik heb het lezen van mijn hoofdstukje uit de Handelingen der Apostelen maar lekker even op het platje gedaan, in de zon. Al te lang in de zon gaat toch al niet, maar dit was lekker. Ik heb wat gewerkt aan het komende Berichtenblad, dat er nog lang niet aankomt, maar een steek per dag breit een mouw in een jaar. (Zoiets placht mijn moeder te zeggen, al wilde ze toch wel dat je minstens een hele pen zou breien.) Later ben ik een paar pakjes gaan wegbrengen. Ook briefpakjes naar het buitenland zijn sinds 1 januari 2020 pakjes, en dus vier keer zo duur voor het zelfde gewicht. Grrrr!@#$%^&* 
Maar goed, al met al drentelde ik er anderhalf uur over, omdat ik ook nog wat levensmiddelen voor morgen in huis wilde halen. Gisteren had ik teveel gestaan, en mijn linkerbeen protesteerde vandaag nogal. Maar zitten lukt best. Ook aan de computer. Ik heb de boeken boven maar even aan hun lot over gelaten. De tijd vliegt toch al. De dag is vrijwel om. Morgen Hemelvaartsdag. Ik kreeg één link voor een kerkdienst morgen. Ton werd altijd gevraagd voor die gelegenheid, en hij deed het graag. Hij was niet - zoals sommige collegae - bang om erover te preken, en dat deed hij goed. Ik heb daarvan geen recente dienst van hem meer op het web staan, de laatste van mezelf is ook al weer van zes jaar geleden. Mijn komende dienst in Zeist is ook alweer afgezegd. Jammer, maar wellicht schiet het dan weer wat meer op met het Berichtenblad... 

19 mei 2020. Weer een mooie dag, maar ik ben er niet aan toe gekomen om er van te genieten. Ik zat aan mijn eerste kop koffie, toen Betty na haar werk aanbelde om de klus van gisteren te klaren. (Ze had een halve dag gewerkt, ik verwachtte haar later. ;-) ) De droge kussens had ze snel genoeg in de printer. Het slopen van een printer is al een kunst, het weer in elkaar zetten is minstens zo erg. We zeiden net tevreden: 'Bijna klaar', toen er iets rammelde bij het omkeren. Er bleek iets gebroken. Oeps. Weer open. We hebben de stukjes op een oude plastic kaart geplakt, (ik heb een heel knappe dochter, 3 eigenlijk) en na veel gefriemel en gefrunnik zat het allemaal weer in elkaar. We waren intussen wel een paar uur extra verder! De inkt er in en… 
een foutcode, waarmee je alle kanten op kunt!!!
Dochterlief moest naar huis, ik ruimde wat op. Later ging ik iets te eten halen, waarna ik het weer probeerde met de printer. Allerlei resets. 
Hij deed wel iets meer dan aan het eind van de middag. Maar nog steeds dezelfde mededeling dat de absorbtiekussens vol zitten. Daar was een procedure voor, die heb ik gevolgd, maar dat helpt niet.
Nu ben ik doodop, dus ik kan niets meer bedenken. Ik ga het oud papier bijeen zoeken, en dan naar bed.

18 mei 2020 (De dag waarop we eigenlijk onderweg zouden zijn van Lourdes naar Nederland...) was een heerlijke dag. Het ontbijt sloeg ik maar over, want Dochter Twee kwam even na de noen op de fiets vanuit V. 
Maar het was mooi weer, we dronken koffie op het platje, en daarna gingen we op mijn verzoek de printer ontleden, omdat die al tijden klaagde over de absorptiekussens. Voor deze printer heb ik nog inkt en navulbare cartridges, en het is de kleinste van afmeting, zodat die mooi past op mijn computertafel. Het was een groot werk, want Internet gaf weinig aanwijzingen over de manier waarop een en ander open moest. Betty had de hare, een ander type, al eens open gemaakt, vanwege het zelfde euvel, dus dat moest goed komen. Maar er waren veel beren en leeuwen op de weg naar de ontmanteling! Het kostte uren voordat een en ander gefixt was. Uiteindelijk hingen de vele verschillende kussentjes uitgespoeld aan de lijn om te drogen...
 

Het drogen schoot niet op, ook niet met een föhn, en intussen moest mijn grote dochter ook weer terugfietsen, boodschappen doen en op tijd thuis zijn... Toen hebben we een en ander maar binnen op mijn tafel uitgestald. 
De kussens zijn gedroogd op de verwarming, en morgen zien we wel weer. 

Vanavond heb ik nog een weinig gedaan aan het Berichtenblad, maar het schiet niet echt op. Gelukkig staat er geen datum voor. En het moet ook wat minder dik worden... de kosten van het verzenden zijn moordend! 
Morgen wordt het weer mooi weer. Fijn! 

17 mei 2020 Zondag Rogate. (Bidt) (De Lutherse Rogate-kapel, waar Ton een aantal jaar heeft gestaan, ontleende de naam aan deze zondag.) Ik versliep me, al ben ik wel even wakker geweest, denk ik... Ik hád de wekker gezet. Nu ja, de uitzending van de PKN heb ik gemist, ik heb vaag iets van de RKK gezien, maar ik zat mét een kop koffie op tijd achter de PC om de dienst uit de Waalse kerk hier te zien en te horen. Er werd mooi gelezen. :-) De Lutherse dienst uit Gorcum was een genoegen, ik zag de Waalse dienst uit Den Haag, en bekeek iets van de Lutheranen uit Amsterdam, twee mensen die ik kende. :-) Toen was mijn ziel wel weer gevoed, en het lichaam had ook nog wat nodig. Mijn hoofdstukje NT Grieks deed ik buiten, maar de zon was niet uitbundig. Op zich leest dat wel lekker. Een stukje Spaans uit het Moederdagcadeau, en zo vliegt de tijd voorbij. Ik zocht iets op mijn studeerkamer, en dat liep uit de hand. Ik vond verschillende dingen die ik kwijt was, ik vond postzegels (Zie je, dàt heb ik vergeten: ik heb postzegels geweekt maar niet uit het water gehaald, en dus niet àfgeweekt, dat moet zo nog, ook al is het kwart over een. Suf!) en na het uitzoeken van een stel stapels vond ik bovenop een andere stapel datgene dat ik zocht. Toen was het al te laat om er iets leuks mee te gaan doen. Ach ja... Vanavond heb ik nog een stapeltje weggewerkt boven, en in een doosje gedaan. Ik dacht tijdig naar bed te gaan, maar verdwaalde beneden bij de TV, waar ik bij een interessant programma bleef hangen... vandaar dat het weer zo laat is. Jammer. Maar nu die vierhoekige papiertjes! 

16 mei 2020. Het is laat, en ik bedenk me, dat ik de dahlia eigenlijk weer zou moeten toedekken, maar ik heb net mijn haar gewassen en er krulspelden in gedraaid... dat zou dus niet slim zijn, want die hoest, die al duurt vanaf begin november, wil maar niet over gaan, is deze week stiekem weer wat erger. Zo irritant en vermoeiend! Terwijl ik wel veel vitamine C slik, net iets meer dan vorig jaar, en ik zorg voor voldoende nachtrust. Ton en ik grinnikten in het verleden wel eens dat je, om te overleven, zoveel moest doen (oefenen en zo), dat er geen tijd over bleef om te leven. Dat gevoel heb ik nu ook wel. Maar goed, ik ben lopend naar de stad gegaan om alsnog eindelijk de kwark te halen. En ik hàd al tien minuten gedaan alsof ik tenniste tegen de WII... ;-) Vanavond heb ik de stapel 'klassieken' afgemaakt. Nog niet in een doos gedaan, maar nu wel gesorteerd op schrijver. Ton had heel veel van Seneca op zijn kamer boven. Hij had daar in de laatste maanden flink in gestudeerd. De Vita Beata is er in verschillende talen. :-) Maar ja, het is nog niet eens een opmaat naar alles wat er aan klassieken in huis is. Het meeste is voorzien van streepjes, aantekeningen, opgezochte woordjes... Mijn lief was een studieus mens. Het hoofd was wat kleiner dan van de gemiddelde mens (kleinste hoedenmaat) maar de inhoud werd intensief gebruikt. :-) Vanmiddag had ik al een interessante overdenking van een Lutherse predikant aangehoord, zodat ik morgen nog ruimte heb voor andere diensten waarvan ik vind dat ik ze zou moeten of willen zien. Op Internet en Facebook zijn er zoveel interessante dingen te zien, dat de tijd ontbreekt om het allemaal mee te maken. Jammer. Zonder corona zouden we nu in Lourdes zijn met de militaire bedevaart, die zou dan al voor een belangrijk deel voorbij zijn... alleen de zondag nog. Ik was vast ook dan weer in tijdnood gekomen. :-) Misschien is het dat ik veel langzamer loop, en daarom meer tijd nodig heb voor bijna niets. :-) Maar Goddank wél zonder rollator! Kijk, als je de dingen breed bekijkt, en over een ruime tijd, dan zie je altijd ook weer vooruitgang! :-) God is goed. En ik ben een bevoorrecht mensenkind. Jij ook. xxx

15 mei 2020. Het was vannacht zo koud, dat ik maar een handdoek heb gelegd over de jonge dahlia in de tuin. Die zou niet tegen nachtvorst kunnen, en tja... (ik kon er ook niet erg tegen vannacht...) 
Braaf heb ik mijn oefeningen gedaan, en zelf wat getennist tegen de WII... Boven heb ik minstens 2 uur boeken ingeschreven, zodat er nu meer stapels op de grond liggen, en de oorspronkelijke stapel (klassieken) maar minimaal is geslonken. En dan te bedenken dat er daarvan nog minstens drie grote volle kasten verder in het huis staan... Een Sisyfusarbeid is dit... Maar goed, je moet iets voor je kinderen overhebben... Vanavond ben ik ook begonnen aan het volgende Berichtenblad van het Evangelie in Spanje. Idem...

14 mei 2020. Er moest nog een verjaarskaart weg vandaag, mei is een vruchtbare maand in mijn familie- en kennissenkring. ;-) Plastic moest worden weggebracht, met in het verlengde een korte trip over HC. Extra verkort door 'a call of nature'... Dat winkelt niet lekker. Bij een winkel die alleen open was voor afhalen, en in feite aan het klussen was, mocht ik tóch even de trap af. Pfffffffff!!! Het zijn de kleine dingen die je leven redden... Maar natuurlijk had ik wel weer de kwark vergeten. Ik ging er niet meer voor terug. Vanavond kwam het er niet van, door telefoontjes. Dat moet ook gebeuren. Na het eten en het kijken naar iets dat ik al eens had gezien, ging ik met loden voeten naar boven. Maar ik heb twee uur ruim boeken in geschreven en in 2 grote plastic dozen gedaan. En natuurlijk hoorden er nog 3 boeken bij die grote stapel, die er niet meer bij konden. ;-) Ach ja. Maar ik had belangrijker dingen moeten doen, en daar zie ik tegenop, dus kwam het er weer niet van. Morgen, hoop ik maar... (Hebben jullie dat gelummel nu ook????) 

13 mei 2020. Het is nog steeds kil in huis, buiten nog meer. Maar goed, het komt dichterbij de normale temperatuur van een tiental jaren geleden. 
Ik heb ontbeten met nog wat plakjes spekkoek. ;-) Daarna maakte ik de kwark op, zodat ik nu écht boodschappen moest doen, want ook de was kon ik niet meer doen zonder aanvulling. Helaas was de kwark niet voorradig bij de Langesnuiter. Morgen of zo dan maar. Ik neem er ook mijn vitamine C mee in. Nogal grote pillen. Maar goed, ik heb mijn wandeling weer gehad. Sinds ik een dubbel aantal kussens onder mijn voeteneind heb, zijn mijn voeten en enkels ook niet meer zo dik. Dat is erg prettig, maar de beweging is wel van belang. Vanavond heb ik nog anderhalve stapel boeken in de computer gezet, en in plastic dozen gedaan. Een procentje van wat er ligt te wachten. Dat zien we morgen dan wel weer. ;-) 

12 mei 2020. Ik werd wakker gebeld door mijn jongste zus, die mij feliciteerde met mijn jongste dochter. 50 jaar geleden!!! Heftig! Het staat me levendig voor ogen. Om een uur of half vier ongeveer belde de postbode aan. Een pakje van Laetitia. Zo komisch!
Twee beeldschone papieren bordjes op elkaar geplakt. Een mooie kaart met een bijbehorend servetje, en de Indische spekkoek, die zo lekker is. De tekst op de kaart luidde: Wat doe je als je niemand mag uitnodigen om een stukje taart bij je te komen eten? Dan stuur je het gewoon maar op. Eet smakelijk! 
Zo grappig!!! Maar ja, al heb ik haar even kunnen spreken, tussen het werk door, het wordt meer herinneren dan vieren. Maar ook zo ben je zeer met elkaar verbonden. Een bijzondere dag, dus... Een bevriend echtpaar is morgen 55 jaar getrouwd. Vijf jaar geleden dansten we nog (heel voorzichtig drie passen) samen op hun bruiloft. Ik was geruime tijd bezig met een kaart, maar die kwam niet meer op tijd in de brievenbus. Een deel van het papier staat buiten... en de rest komt volgende week wel. Nu is het al weer heel lang de hoogste tijd om te slapen. Welterusten!

11 mei 2020. Vannacht heeft het enorm gestormd. Er liggen veel takken en takjes. Ik ben nog niet op het dak geweest om te kijken hoe de schade daar is. Het late slapen heb ik een beetje ingehaald door laat op te staan, maar in de middag lukte dat toch. ;-) Voordat ik heb ontbeten, gelezen, etc. ben ik snel drie à vier uur verder. Ik heb wat boeken in lijsten gezet, die moeten ook weer aangevuld en omgezet worden. Dit betrof niet Ton's boeken, maar een heel klein deel van mijn eigen boeken. Er zat een systeem in dat overzicht - dat nooit afgemaakt was - maar omdat ik niet had vastgelegd wat dat systeem inhield, kan ik het nu niet meer bedenken. Lastig en irritant. (Dat zou me moeten leren!) Van Tonio hàd ik geleerd om REM te zetten voor een zin die commentaar levert op het gebeuren. Maar ik had dat niet doorgetrokken naar zoiets simpels als een overzicht van een stelletje boeken van één auteur. Tja... Wat op dàt moment duidelijk is, weet je wellicht een paar jaar later niet meer. (Toen ik die lijst aanlegde, dacht ik binnen afzienbare tijd door te kunnen gaan met de rest. Maar het leven legt altijd weer valstrikken neer, die je niet ziet aankomen.) In de avond kwam Betty Moederdag vieren. Ze bracht prachtige oranje rozen mee, waar ik nog een mooie plek voor moet vinden. We hebben samen gekeken in de tuin, en naar de stapels boeken in het kamertje boven-achter, en overlegd over wat en hoe. Dat is zó prettig, als je niet alles alleen hoeft te bedenken! Wordt vervolgd. De tijd vloog om, en morgen moet ze weer werken... Het was een prettige extra-moederdag.
(En morgen is Laetitia jarig. Gefeliciteerd, lieverd!)

Zondag Cantate (Zingt!), Moederdag 10 mei 2020. Tachtig jaar na het begin van de oorlog. Ik herinner me hoe Ton vertelde over de eindeloze golven vliegtuigen die nacht in de lucht... Hoe hij voor het raam stond en huiverend keek... een ongrijpbare vijand. Met evenveel verbijstering kijken mensen nu om zich heen naar het onzichtbare en on(be)grijpbare virus, dat onze samenleving aan de ene kant lam legt, terwijl op de meeste plaatsen het leven gewoon doorgaat. Bizar, en ook nu is de tijdstabel niet te voorzien. De Spaanse griep kreeg de jaartallen 1918-1919 én 1918-1920 mee. Afhankelijk van de vraag waar je precies naar keek. En terwijl er nog tientallen mensen werden opgenomen in de ziekenhuizen, en er net iets minder overleden, (morgen zal blijken dat het er veel meer waren), keek ik in vrede naar verschillende kerkdiensten, op de TV en via internet, kreeg ik lieve Appjes van de <klein>kinderen (die ik pas later zag), had ik een lang gesprek met een dochter, die wilde komen - maar later afbelde vanwege de gigantische storm die was opgestoken - en kwam mijn jongste met haar oudste, (die mij verraste met een tuiltje geurige seringen!) die samen tot mijn vreugde mijn dubbele bed opmaakten, de matrassen omkeerden en zogen, etcetera. Een heerlijk Moederdagcadeau!
En daarnaast bracht ze een heel creatief geschenk, waar heel veel uren werk in zaten: een spekstenen kat (bruin) met een witte duif tussen de poten... je ziet de bioloog aan het werk. :-) 
(Een klassiek Moederdag geschenk!)
Een heel fijne Moederdag dus. Nu is het kwart voor een, en de ergste storm lijkt te zijn gaan liggen. De schade nemen we morgen wel op. Tijd om te slapen. (Straks ging het zó te keer, dat ik toch niet had kunnen slapen... o wil verhoren onze beê voor hen, die zijn in nood op zee!)

9 mei 2020. Vanmorgen vroeg ging de bel... maar voordat ik aangekleed beneden kwam, was de postbode al verdwenen. Ik moest helemaal naar de IBB om mijn pakje op te halen. Maar het was wel een zeer welkom Moederdagcadeau. ¡Muchas gracias, querid@s!!! Het was al laat, toen ik dat op ging halen, want ik was natuurlijk weer in slaap gevallen. Er wordt gezegd dat goede slaap je beste verdediging is tegen het virus, dus ik probeer de 8 uur slaap te halen. Dat betekent vaak dat ik pas om 12 uur wakker word, omdat het in slaap vallen niet mee valt. (Het is nu ook al weer 1 uur in de zondag Cantate. Zingt, betekent dat. Terwijl zingen zo virus-verspreidend zou zijn... nu zingen we allemaal apart. Lachen!) Maar goed, ik heb wat boodschappen gedaan verder, verdeeld over twee gangen. En deurknoppen, etc. etc. schoongemaakt. Het huis doorgelucht, omdat het zulk heerlijk weer was, en wat niet al. En nog steeds niet al die mailtjes beantwoord. Maar wel een paar berichtjes met kleindochters gewisseld. :-) Mijn dagen zijn gewoon te kort, dat is het... Ik snap niets van die mensen die zich vervelen! (Intussen heb ik al één van de kerkdiensten van morgen meebeleefd. Wel makkelijk als die links op tijd verschijnen. De predikante zei zinnige dingen over de verantwoordelijkheid die we hebben, als de deur naar de toekomst op een kier staat...) 

8 mei 2020. VE-day. De dag dat de oorlog in Europa werd tot Victorie. Ze vierden het allemaal, behalve wij, want wij deden dat al drie dagen geleden. Gek... ik was me er niet van bewust. Vanmorgen heb ik even op  het platje in de zon zitten genieten van Moederdagcadeaux uit het verleden: de stoel van vorig jaar, en de plantjes van een jaar of drie terug, toen we het in Houten vierden samen met Laetitia's verjaardag... Het zit er dit jaar zo te zien niet in... of toch? 
We kunnen het allemaal opschuiven, wat mij betreft. We zien wel. 
Ik deed wat klusjes, en daarmee verdeed ik de hele dag... 
Een boodschapje bij de Action, wimpers en wenkbrauwen geverfd, een paar verjaarskaartjes, ik heb geprobeerd de zeepdispenser van D...ol die op de slaapkamer stond te niksen weer aan het werk te krijgen, want een batterij had gelekt... zodat er geen leven in te krijgen was. Het lukte niet. Gelukkig had ik er nog een liggen, maar de daarin mee geleverde batterijen deden het ook al niet meer. Met nieuwe ging het wel. Daar ben ik blij mee. En eindelijk doet de WhatsApp het weer, maar de familiegroep is voor mij onvindbaar, waarschijnlijk omdat ik een ander mobiel nummer heb. Dus als jullie me weer willen toevoegen...? Maar eigenlijk heb ik zo goed als niets gedaan voor mijn gevoel. Vervelend is dat... Morgen beter! Vast wel. 

7 mei 2020. Een vreemde dag met veel lange pastorale gesprekken. Soms (vaak) herder je meer over lichamen dan over zielen. Maar goed, in een gezond lichaam vind je eerder een gezonde ziel. Denk ik. Nee, andersom: als het lichaam niet goed functioneert, werkt de ziel vaak ook niet naar behoren. Goed. Hier liep het ook niet allemaal goed, want ik had nog steeds niet echt het besef dat het donderdag was en tijd voor de post. Ik begon er te laat aan, dus een en ander kwam - mede dankzij te telefoontjes - ook ruim te laat in de brievenbus terecht. Maar de zon scheen, dat wel. En ik heb bijna een half uur staan te doen alsof het ding van de WII een tennisbat was, dan wel een zware bal waarmee ik dingen moest omgooien. (Ik kan dus weer even niet op de naam van dat spel komen. Ton was er nogal goed in, zijn vader beoefende de sport op de Mariaplaats destijds. Op de Sociëteit.) Verder heb ik nog wat van die kleine klusjes gedaan, die veel tijd kosten, en die je je daarna niet kunt herinneren. Ach ja...   Ik ben benieuwd wat de nieuwe Covid-maatregelen voor mijn geliefden gaan betekenen... 

6 mei 2020. Vanmorgen had ik meer een maandag-gevoel dan het besef dat het woensdag was. Het papier had ik niet buiten gezet... maar ik zag later dat het bij de buren die dat wel hadden gedaan, toch niet was opgehaald. Vanmiddag werd ik verrast door een pakje van de post. Een boek dat ik nog niet had!!! Ik zag nergens een afzender, maar veel later voelde ik een mini-kaartje in een hoek van de grote enveloppe! Mijn oudste was de afzender. Leuk!!!! :-) Vervolgens moest ik wel wat etenswaren halen, maar ik was later dan ik had gehoopt, door een telefoontje dat ik nog kreeg, en zo stond ik een tijdje buiten 'in de file'. Dat gaat hier allemaal keurig. Vanavond probeerde ik dan toch wat ruimte te maken op mijn smartphone, teneinde weer appjes te kunnen sturen en ontvangen, ik moest de plaatjes en filmpjes stuk voor stuk verwijderen, het kostte me anderhalf uur, toen had ik er genoeg van. De phone ook, want die riep om power. Toen ik de USB-stekker er hier in stopte, bij de PC, waar ik de handleiding had staan... o, ja, dat kan ook!!!: ik kon het apparaat bekijken met de PC, en ook de niet-zichtbare mappen zien, waar een en ander stond dat weg moest. Dat deed ik braaf. En ja, wat ik op mijn Nootje al dacht te hebben gezien: al dat moeizame wissen (wel leuk, van sommige dingen wist ik al niet meer dat ik ze gezien had, andere had ik drie of meer keren) had weinig zoden aan de dijk gezet. Erger: er was méér dan genoeg ruimte... Meer dan de helft, zowel op de kaart als op de telefoon. Grrrrrrrrrrr! Morgen zal ik eens kijken of ik het programma opnieuw kan installeren... Nu is het alweer drie kwartier morgen... Slaap lekker / heb een fijne dag!

5 mei 2020. 
75 jaar vrede. Wat een Godsgeschenk dat onze kinderen en kleinkinderen oorlog alleen van de TV kennen! En van de verhalen. 
Vannacht werd het Vredesvuur ontstoken voor hotel De Wereld... 
een dame zong het Wilhelmus met 2 fouten in 1 couplet. 
Kromme tenen kreeg ik daarvan. Ik zou dat niet moeten doen, maar... ik weet hoe heilig het was voor allen die het niet mochten zingen, lezen, in huis hebben... Samen met de vlag... en met Oranje dingen. 
Mensen zijn gestorven voor de vrijheid om hardop te zeggen en te zingen wat belangrijk voor ze was. Zoals er nog steeds mensen sterven omdat ze de vrijheid van geweten en geloven, van spreken en zongen, voor henzelf en hun dierbaren en verwanten, hooghouden en verdedigen.  
Maar één van mijn dierbaren kon ik vandaag even spreken. 
Hier viel niet veel te vieren, ik liep een heel klein stukje rond het huis, voordat ik de vlag weer inhaalde. Ik had wat foto's gemaakt, maar ik heb niet de energie om er iets mee te doen. Ik ben en blijf moe. 
Dat is dus niet de juiste houding voor deze bijzondere dag. Het is toch een groot voorrecht dit mee te mogen maken: 75 jaar in vrede leven! 
Mijn oudste zus heeft heel de oorlog zelfs meegemaakt. 
We zijn bevoorrechte mensen, dat is zeker. Gisteren keek ik nog naar Het Dagboek van Anne Frank. Die film had ik lang geleden gezien, maar het komt toch weer heftig binnen. En dit alles is nog steeds dagelijkse 'kost' in veel landen in onze wereld. Ik voel me klein en ondankbaar, dat ik deze vrede, die zo bloedig bevochten is, vaak zo gewoon vind... ook al dank ik er elke morgen voor... 

4 mei 2020. ...alle malen zal ik wenen... :'-(

Zondag Jubilate (Jubelt!) 3 mei 2020. Braaf ben ik thuis gebleven, maar wat speet het me, dat ik niet naar Leerdam kon voor de dienst van 17 uur! 
Wel had ik de wekker gezet, zodat ik braaf alle diensten kon bekijken via TV en PC waarvan mocht worden verwacht dat ik ze bekeek. Dat lukte, en meer, dus ik voel me erg braaf. ;-) Daarna heb ik ontbeten, gebruncht kun je ook zeggen, ik keek wat interessante dingen op de TV, ook i.v.m. 4 en 5 mei, tegen 4 uur ging ik naar boven, om wat op te ruimen. O.a. de lezingen van de dienst. (Intussen dacht ik ook aan de gemeente...) Op de gang lagen nog prints van de kerkdiensten van de laatste anderhalf jaar, en de kabels pasten niet meer in hun doosjes daar... kortom: ik ben ruim 2 uur aan het opruimen geweest. En ik had eerst nog even een gezellig gesprekje met Betty. :-) Haar stoorde ik bij het doen van nuttige dingen, dus ja... Nu is het half zegen, en ik ga de computer even uitzetten voor een tripje naar de keuken. Eet smakelijk, als je dat nog niet gedaan hebt. 
Inmiddels kan ik mijn ogen niet meer openhouden, dus ik hoop snel naar bed te gaan. Misschien met een boekje, maar ik vermoed... ;-) 
Nu ja, de arbeider is zijn slaap waard, om de Heer te persifleren... 
Nog even wat afval buiten zetten...
Het was een mooie dag. :-) 

2 mei 2020. Om de een of andere reden kon ik niet slapen tot 7 uur in de ochtend. Wreed werd ik wakker gebeld toen de ochtend ten einde liep. Een buurman had vanmorgen vroeg een boeket bloemen uit Leerdam voor mij aangepakt. Lief. Zo stond ik al voor de koffie bloemen af te snijden en te schikken. Het was een boeket als voor de altaartafel, dus de Heer en ik kijken samen met plezier naar. :-) 
In de middag moest ik nog wat boodschappen doen. Maar onderweg kwam ik een paar keer aardige mensen tegen, en al die babbeltjes op afstand (ik merk wel dat ik mensen mis in mijn dagelijks bestaan) maakten dat na mijn eerste boodschap de winkels al begonnen te sluiten. Nu ja, ik had nog een kabel nodig, en kwark, dat lukte allemaal wel, al moest ik er wel even voor omlopen. :-) 
Er was op het antwoordapparaat ingesproken. Over de dienst van morgen. Een klein probleempje met de nootjes. Het is in elk geval geregeld. Opgelucht heb ik mijzelf getracteerd op een lang bad met een boekje in het Frans, zodat ik morgen naar de Waalse dienst kan kijken. Ik heb net al gekeken naar de troostrijke Lutherse dienst vanuit de dierbare kapel in Zeist, ook al eerder opgenomen. Onze dagindeling is helemaal door elkaar gegooid. Dat zal vast wel ergens goed voor zijn. Nu is het bijna 1 uur, dus de hoogste tijd om over te schakelen naar de horizontale stand. 
Heb een jubelende zondag!

1 mei 2020. Gisteren had ik voor mezelf een paar lelietjes van dalen geplukt uit de tuin, waar ze genieten van de milde regen. In gedachte gaf ik ze vandaag aan Geneviève in Frankrijk - maar aan het eind van de middag belde er een lief echtpaar aan, helemaal onverwacht. Zo gezellig! Gelukkig was het even droog, anders wordt zo'n anderhalvemetergesprek toch wel lastig! Haar gaf ik de verrukkelijk geurende bloemetjes toen maar mee. Het was een dag vol onverwachte wendingen, want ik werd wakker gebeld (op een christelijk uur, dat wel) door de zoon van een dierbare vriend. Zijn vader is ernstig ziek, en ik had hem mijn mooie lichtgewicht rolstoel te leen aangeboden. Of hij die om kwart voor twee kon komen halen? Ja hoor. Tijd genoeg om koffie te drinken en wakker te worden. ;-) Maar er kwam een kink in de kabel, en een broer zou de rolstoel later komen halen. OK. Ik had in de tussentijd verwoed naar de handleiding gezocht, zonder Sint Franciscus te raadplegen. Dom dom dom!!! Maar goed, de broer/zoon kwam, en dan is anderhalve meter toch wel lastig, als je even moet uitleggen hoe dit werkt, en hoe dat gaat... Nu ja, we zijn er geen van beiden slechter van geworden, dat hoop en vertrouw ik. In elk geval kreeg ik vanavond een enthousiast mailtje van W. dat het zo'n prettige lichtgewicht en comfortabele rolstoel was. Dus dat was leuk. Verder was er nog een telefoontje om te vragen of ik die kabel wel had kunnen krijgen gisteren, en nog wat bla bla... Tja. Het werd dus lastig om goed naar Haar daarBoven te luisteren, maar uiteindelijk was de preek klaar en ingekleurd. De voorbeden moesten toen nog, en nu, bijna 1 uur, moet een en ander web-klaar worden gemaakt, omdat 'ze' morgenmiddag de tekst willen hebben om door te sturen. Dus ik ben nog wel een uurtje bezig. Als ik het nu niet doe, ben ik morgen te laat met de 'droge'  tekst. 
Zo. Het is tien over twee, maar ik ben klaar. Joepie. Niet storen voor 14 uur zaterdag. ;-) 

30 april 2020. Vroeger Koninginnedag, en de verjaardag van mijn jongste nicht uit dezelfde aflevering. Beiden gefeliciteerd... en ook mijn favoriete twitteraar: de heer van Vollenhoven. 
De monitor werd vanmiddag gebracht. Om die een plek te kunnen bieden, moest er een grote verhuizing gebeuren op mijn computertafel. Tal van stapels werden verplaatst, en toen ik dacht aan het plaatsten te kunnen beginnen, bleek dat ik niet de juiste kabel had om die te aan te sluiten. De locale PC-winkelier had niet de kabel die ik nodig had, (volgende week woensdag, mevrouw, dan heb ik hem) maar de Mediamarkt wel. De juiste kabel voor de WII, waar ik ook meteen maar naar vroeg, toen ik eindelijk iemand had gevonden om mij te adviseren, ging zijn pet te boven. Maar goed... een kabel rijker liep ik langs de AH, want de koelkast was intussen aardig leeg geraakt. Gelukkig wilde wel iemand de tas naar beneden dragen, want de roltrap oplaag werkt al een week niet. Dat is opzet. Heel lastig. Hoe dan ook... tegen zes uur kon ik thuis even uitpuffen. Daarna zette ik de monitor in elkaar, verbond die met de juiste kabels, zette de computer aan, en ... niets. Gelukkig werk ik met twee schermen, en dat andere scherm deed het wel. De PC zag wel dat het nieuw scherm er was... maar ik kon het knopje niet vinden. Dus moest ik opbellen... dat voelde zo stom! Maar goed, de 'handleiding' is echt minimaal. Nu doet ie het. :-D Echt, heel fijn. 
Vanmiddag kreeg ik een telefoontje: ja, de komende dienst willen ze wel graag. Of afstand natuurlijk, maar dan willen ze alles wél al zaterdagmiddag hebben. Help!!! Nog een telefoontje later kon ik aan het werk. Een klein stukje preek is af, maar de rest moet morgen maar. Omdat het hard ging onweren heb ik straks ook de computer, de NAS en de rest grondig uitgezet. Morgen verder... :-) Als je toch bidt voor alle zieken en artsten en verzorgenden, denk ook heel even aan mij. ;-) Bless you. 

29 april 2020. Ook vandaag was er een milde motregen, het rook wel lekker, en allerlei jongelui, die meenden nu weer buiten te mogen spelen, lieten zich niet weerhouden om uit hun dak te gaan en tegen een bal te schoppen, buiten. Ik bracht de overvolle zag met plastic naar de overkant. Niet alleen omdat het moest, maar het moest nu wel echt. Telefoontjes, en verder heb ik braaf gewerkt aan het opzoeken van woordjes voor het stuk Hebreeuws waar ik voor zondag mee bezig ben. Het werkt nog niet perfect, maar Tonio heeft wel eer van zijn vele werk. :-) We komen er wel. Ik had wel al gewerkt met het Grieks, maar het feit dat Hebreeuws van rechts naar links geschreven wordt, compliceert de zaken wel, als je de talen door elkaar gebruikt, en stukken copieert en plakt. Verder was ik aan het omzetten van de monitoren begonnen, zodat er nu weer andere en grotere stapels hier en daar staan. Ik kon een wat grotere monitor voor een klein prijsje krijgen, ik kreeg daar vanmorgen een telefoontje over, en ik dacht dat ik de boventallige monitor dan fijn bij de WII kon gebruiken, beneden. Quod non, want die lijkt alleen met een scart kabel te werken. Tja. Weer een uitdaging. Nu is het kwart over middernacht, dus mijn eerste uitdaging is nu: naar bed gaan en in slaap komen. Hetgeen meestal niet zo snel gaat. ;-) 

28 april 2020. Vandaag regende het zachtjes. Ik hoefde niet naar buiten, en ik ging ook niet. Ik heb naar aanleiding van het Hebreeuws allerlei dingen gedaan en uitgezocht en weer vergeten, het zal wel goed komen, maar ik was goed verkeerd bezig vandaag. ;-) Morgen beter... Nog even papier buiten zetten, want dat wordt - naar ik hoop - morgen opgehaald. Straks. (Straks stond de PC een paar uur ongebruikt aan, en toen was de boel weer 'bevroren'. Een paar keer aan en uit, stroom er helemaal af, het lijkt me dat het aandrukken van de grafische kaart het belangrijkste was... om te onthouden! Maar je krijgt wel de indruk dat er enige materiaalmoeheid begint op te treden. Belachelijk. Ik heb het ding nog maar - even spieken - dit 7 jaar. 

27 april 2020 Koningsdag. Te vroeg op, maar om half tien hing de vlag. Het was weer een heel gedoe om er bij te komen, maar het lukte. Voor tien uur zat ik beneden met mijn kopje koffie en een punt zoetigheid met oranje vruchten. Er was er nog een over... voor Elia. Maar die kwam niet, wel kwamen Tonio en Amber in de loop van de middag langs om de décafé van Kanis en Gunnik te brengen, die ik hier nergens kon krijgen, maar die mijn slimme schoondochter had weten te scroren. Dat was èrg fijn! Zowel de koffie, en het boekje en een postzegel, als het anderhalve-meter bezoek op de stoep. Ik vond het ook fijn dat ze even hadden gebeld van tevoren, zodat ik kon zorgen voor een lik verf over mijn gezicht, en geborstelde haren en zo... Als je weet dat je iemand gaat zien, besteed je net iets meer energie aan je uiterlijk. :-) (Ik wel, tenminste. Ik heb de neiging om lui te zijn.)
Tonio en Amber zagen er monter en goed uit, en dat was aangenaam om te zien. Ze wilden echt niet binnenkomen... zelfs niet om boven nog een stapel boeken te halen. Ik had even niet de puf om 2 trappen op en af te denderen, maar dat komt wel een keer. Ik heb een groot deel van de liturgie van de volgende dienst vandaag in de computer gezet. Ik moest toch in mijn woning blijven, al heb ik mijn ontbijt ná de koningsfeestvreugde in de zon genuttigd, boven op mijn Moederdag-stoel. Die staat inmiddels weer ingepakt, omdat er regen wordt voorspeld voor deze dag. De toename van het aantal zieken wordt minder, maar er komen er nog steeds dagelijks bij, en pas als er géén nieuwe ziektegevallen worden gemeld, en vooral als er geen zieken met corona in het ziekenhuis of thuis op bed liggen, kunnen we wat gaan ontspannen. Je weet alleen niet in hoeverre we zijn besmet en beschermd. Net als minstens 16 miljoen Nederlanders zouden mijn gezin en ik willen weten of we antistoffen hebben of niet. Ach ja. Er zijn nog andere dingen....
Ik blijf moe, waarschijnlijk heb ik in de commotie eind vorige week een bloedinkje gehad. Dat verklaart het moe zijn, en het niet kunnen slapen. Ook dat komt wel weer goed. Ik moet nog een kaartje sturen aan een bijna jarige nicht, en dan ga ik proberen te slapen. Ik heb het wel gehad met mijzelf, vandaag. Maar op zich was het een fijne dag. Al die mails en die kleine en grote klussen stel ik nog even uit. Bless you all. 

Zondag Misericordias Domini spreekt op 26 april 2020 over het Zich Erbarmen van de Heer over ons. Dat heb ik wel ervaren vandaag. :-) Een overmaat aan diensten om aan te klikken. Twee lieve mailtjes naar aanleiding van mijn virtuele dienst in Zeist. Naar aanleiding daarvan heb ik later nog een stukje geschreven voor extern gebruik. Vanmiddag heb ik nog wat klei gesmeerd op het familiewapen. Jammer genoeg brak er een stukje af. Dat wordt nog een uitdaging. Maar wat ik wilde weten, is me wel ongeveer duidelijk geworden. Ik ben er toch gezellig een paar uurtjes mee bezig geweest, terwijl ik luisterde naar interessante uitzendingen. Nee, waar het over gíng, dát weet ik niet meer. Vanavond belde Dochter Twee mij. Grappig, want vanmiddag vroeg ik me af op welk moment ik haar zou kunnen bellen. :-) Kennelijk is dit weer een geval van de Heer die het gebed verhoort voor het is uitgesproken. :-D In elk geval was het weer een flinke portie vitamine F. Daar fleur je van op. Vanavond laat heb ik nog een klein beginnetje gemaakt met een stapel dingen waar ik 'iets aan moest doen'. Dat zijn er nogal veel. Maar er zijn wat adreswijzigingen verwerkt, en een paar condoleances geschreven. Die kunnen morgen op de post. Het is nu bijna 1 uur, dus dat hoeft nu niet meer. Heb een fijne Koningsdag. Thuis of zo. ;-D 

25 april 2020 Laat ingeslapen, laat opgestaan. In de loop van de middag ging de zon weer schijnen. Er waren wat telefoontjes, ik heb wat gefrutseld met een geluidsbestandje voor de dienst van morgen, daarvoor moest ik weer iets anders installeren, nu ja, dat gedoe. Het kost allemaal veel tijd. Om vier uur begon de zon hinderlijk te schijnen op mijn toetsenbord, en ik wachtte nog op reacties van mensen, om verder te kunnen werken... dus leek het me een goed moment om de printer, Canon IP4850, die emmert over een overvol absorptiekussen, eens onderhanden te nemen. De software-matige oplossingen om de teller terug te zetten had ik al geprobeerd, dat werkte niet, dus - na zoveel jaren trouwe dienst kan dat reservoir wel vol zitten! - heb ik de boel maar losgekoppeld, en buiten eens gekeken. Helaas kon ik op internet voor dít type printer geen handleiding vinden, en na wat proberen en zoeken, heb ik 'm toch maar weer mee naar binnen genomen. Eerst moest ik de plek waar de printer placht te staan eens goed schoonmaken. Een bak vol papier moest meteen uitgezocht, want die liep over, en zo werd het later en later. Nu is het 7 uur geweest, en de printer wordt duidelijk een 'later dan maar' project. Gelukkig heb ik er nog wel een, maar die is duurder in inktgebruik. Tijd om de computer uit te zetten, en iets aan het eten te gaan doen. Straks de voorbeden, en de stofkam... Eén voordeel: ik hoef geen boekjes te printen. ;-) 
Half elf. De dienst heb ik klaar om op het net te zetten. In elk geval vóór morgen. Intussen heb ik mijn haren gewassen, die ga ik maar eens niet krullen, want het is al ruim een uur zondag geweest. Heb een gezegende dag des Heren. Hij is barmhartig! 

24 apri 2020. Intussen is de dahlia, die ik van Betty voor mijn verjaardag had gekregen in een zinken emmertje, en die ik donker maar licht vochtig moest bewaren, opeens tot leven gekomen. Officieel moet ik wachten tot er geen kans meer is op nachtvorst. Tja... nu heeft ie een nog donkerder plekje in de keuken. Lichtelijk lastig. Maar het zal vast goed komen. :-) 
Om de een of andere reden liep mijn mobieltje een dag achter, zodat de waarschuwing, dat het tijd was om weer kaartjes te schrijven aan de zieken en andere lieve mensen, een dag te laat kwam. Vervelend, dat ik daar gisteren niet aan gedacht had. Vooral omdat het maandag koningsdag is ook. Ik mocht, dat zul je net hebben, rekenen op een tegenstribbelende printer. Deze zegt al een tijdje dat zijn sponsje overvol is. Dat moet binnenkort, maar eerst moest er nog gewerkt worden aan de virtuele dienst, die is grotendeels af, al denk ik dat er nog wel aan geschaafd moet worden. Het merendeel staat in de NAS. Maar de voorbeden moeten nog, en een paar melodieën... Het is kwart voor een, dus ik stop voor nu. Slaap lekker en heb morgen een gezonde en gezegende dag. 

23 april 2020. Het was een mooie dag, maar ik heb er weinig van meegekregen. Er moest gewerkt worden, en dat viel tegen... ik ben lang bezig geweest met het zoeken van bestanden en programma's. Echt, ik heb veel tijd verspild. (Maar ik had wel braaf oefeningen gedaan en 6 potjes verloren van de WII!) Morgen beter, hoop ik. 

22 april 2020. Zelfde weer, ook oefeningen en een half uur WII. Het is kwart voor drie en ik zit achter de PC, moet werken, maar ik heb niet veel zin. Buiten... Straks. Ik heb vanmorgen het allerlaatste stukje gelezen van De Glemte Piger, een Deens boek dat ik oppikte bij de AH. Het blijft interessant dat het Deens, dat ik bij stukjes en beetjes toch leerde nà de grote hersenbloeding, wel een kennelijk veilige plek heeft gevonden in de hersenen, terwijl de talen die er al zaten, en die toen heftig getroffen zijn, niets of weinig plek hebben tot uitbreiding of ophalen. De Heer heeft het allemaal wonderbaarlijk gemaakt. :-) En nu verder aan het werk! 
Ik heb een paar grote haken gehaald bij Spijker <nee, zo heet die winkel op de Oudegracht niet>, (een klant per keer) en die heb ik zo vastgezet, dat de omval-stoel daar achter blijft hangen, tot nu toe. Ik moest wel een lange buurman charteren om de klopboor te pakken, die zat in de middelste bak, en daar kon ik niet zo goed bij. Vanavond heb ik de eerste versie van de preek afgemaakt, maar het is dan ook wel bijna twee uur. Dat kwam o.a. omdat ik op zoek was naar een plaatje dat ik afgelopen week in de media had gezien. Uren zoeken... maar goed. Morgen verder, hoe dan ook. 

21 april 2020 Een frisse wind in een zonnig geheel. Niet om buiten te zitten, achter. Wel heb ik braaf met de halters gewerkt op bed, maar beneden kwam ik niet meer aan de WII toe. Zo heet het ding, maar ik lees toch steeds: Wereldoorlog II. Ach ja. :-) Ik had grote behoefte aan de superfloss, die de tandarts mij had aangeraden, dus ik ging er op uit om die nu eindelijk eens te kopen. Dat lukte niet, maar toch was mijn oog groter dan mijn handen. (De bak kwark was natuurlijk lekker zwaar... nog wat fruit etc.) Dus mijn beweging heb ik gehad. Vanavond heb ik verder gewerkt aan de liturgie, die staat nu vrijwel in de computer. Wel gek, dat we dit niet samen gaan beleven. En toch... en toch... Het is 1 uur, ik moet nog wat papier buiten zetten... er is weer een aardige hoeveelheid om weg te doen. 

20 april 2020. Veel te vroeg wakker na een heel onrustige nacht. Vanmiddag en een deel van de avond heb ik gewerkt aan de liturgie van de volgende dienst. Die niet fysiek gehouden gaat worden, maar er was één schaapje dat er toch om vroeg. We zullen zien. 

Het wordt in elk geval geen 'video uitzending', daar heb ik de spullen niet voor, en dan moet je toch liever iets frisser uit je ogen kijken. ;-) Vanavond heb ik mij getracteerd op een ruime portie vitamine F. Ik ben weer aardig bijgepraat over mijn jongste gezin. Leuk. Ze hebben vacantie. Ik mis ze natuurlijk wel... :-) 
Net heb ik een uitzending van de veteranen-radio voor het grootste deel beluisterd. Zo blijf je toch op de hoogte van wat sommige dierbare mensen allemaal doen. Dat wordt wél weer een uurtje later naar bed. Morgen maar eens uitslapen? 

Zondag Quasimodo geniti (als pasgeboren kinderen snakken wij naar de zuivere melk van het Evangelie) 19 april 2020 begon voor mij wat verwarrend, want de RKK had het over zondag Misericordias Domini, (het erbarmen van de Heer) en volgens mijn boekjes - ik heb het net nóg een keer nagekeken - is die pas volgende week aan de beurt. Misschien hadden ze een stel diensten achter elkaar opgenomen, en was de verkeerde van de plank gehaald. Verwarrend dus, en dat zo vroeg! Ik heb verschillende virtuele diensten, die mij door de verschillende kerken en gemeenten waar ik relaties mee heb, bekeken. Er was er maar één waar ik echt wakker bij bleef. De vrouwelijke predikant van de PKN, die op de TV was, vond ik zo goed, dat ik helemaal de neiging had om mijn lier aan de wilgen te hangen. Ze was zo goed, daar kan ik niet aan tippen! Kortom: ik was tot het begin van de middag met de Heer bezig. Ergens heb ik ook ontbeten een keer. Het was toch te koud om buiten te zitten, de wind woei gemeen om allerlei hoekjes heen. Een aantal telefoontjes heb ik gepleegd. Het lukte nog niet om Whatsapp opnieuw te installeren, terwijl er giga-ruimte is, theoretisch. Grrrr!!! dus. Vanmiddag koos ik voor een rustdag. Een projectje dat ik al jaren voor ogen had, moest er nu maar eens van komen. Ons familiewapen heeft ingewikkelde groene en zilverkleurige dekkleden en wrong om het schild heen, waarvan het me niet helemaal duidelijk is, hoe dat nu loopt. Ik heb het vandaag maar eens geprobeerd dat voor een deel na te bouwen in sneldrogende klei. (Té snel drogend!) Gewoon om uit te vinden wat boven en wat onder is, en hoe dat allemaal loopt. Ooit wil ik dat eens met het 3D-pennetje gaan construeren. Als ik ooit de tijd krijg. Ik snap echt niet waar al die mensen over zitten te emmeren... dat ze zich vervelen en zo. Maar ik moet toegeven dat ik iets te vaak de televisie aan heb staan. Met je sociale media kun je makkelijk veel tijd verspillen - (al zijn er veel aardige, lieve en interessante boodschappen en artikelen te vinden) - maar als ik moe ben, zombie ik heel wat tijd weg bij de TV. Vooral als ik er nog bij in slaap val ook. 
Zo is deze zondag voorbij gevlogen. Morgen moet ik echt weer eens iets nuttigs gaan doen. 

18 april 2020. Weer zo'n dag dus. :-( Maar goed, ik heb wel een stuk administratie gedaan van middag. De zon scheen niet, en daardoor kon ik lekkerder werken met de PC. Verder heb ik nog wat stapeltjes boeken verplaatst van de ene kamer naar de andere, maar dat was natuurlijk niet echt van belang, omdat ik geen letter in de bijbehorende laptop heb gezet. Wel werd ik ernstig afgeleid door de vele interessante dingen die Ton had uitgeknipt. Ik kan niet alles bewaren, maar... ach, wat dat betreft wilde ik wel een paar decennia er bij krijgen. Al vermoed ik dat je daar, waar alles volkomen anders is, wel kennis kunt nemen van de mooie dingen die zijn geschreven, gedacht, vermoed, gebouwd etc. De kroontjes situatie stemt niet vrolijk. Die is helaas nogal stabiel. En wordt op dit moment eerder erger dan beter. Respect voor allen die werken in en rond de zorg! Er komt super weinig uit mijn handen, en daar erger ik me dan weer aan. Ik had allang moeten beginnen aan de volgende dienst die toch niet gehouden zal worden. Bizar. Maar ja. 
Morgen een gezegende zondag, wie en waar je ook bent. De Heer zal bij je zijn! Houd moed. 

17 april 2020. Mik was vandaag jarig, maar het lukte me om verschillende redenen niet om hem aan de lijn te krijgen. Jammer! Zijn stem wordt veel zwaarder, en lijkt meer en meer op die van zijn vader. Maar ik had kennelijk een oud mobiel nummer van hem. Dus dat werkte niet. Ik ging vanmiddag op stap om voor mijzelf een nieuwe simkaart te kopen, maar... ik trok lekker een zomerjasje aan, en toen op HC was, bleek mijn plastic geld daar niet in te zitten. Suf, suf, suf!!!! In elk geval had ik een klein beetje beweging gehad. Na het eten heb ik het nog maar eens geprobeerd, mét kaartjes... en toen lukte het wel. Alleen heb ik de kaart nog niet in gebruik genomen, want een van mijn dierbaarste en oudste vriendinnen was even in de buurt, en belde op. Dan vliegt de tijd. Ik knap daar altijd wel van op. Maar die ene heb ik dus niet aan de lijn gehad vandaag. O. Vandaag is om gegleden terwijl ik tikte. Morgen moet ik maar weer eens nuttige dingen gaan doen. De lijst is eindeloos. En een beetje benauwend, zo langzamerhand. De natuur groeit en bloeit ook vrolijk door. 
De 'boom van tante Jo', op de hoek bij de brug, begint weer stralend te bloeien, en roept de herinnering op aan onze vroegere buurvrouw, die daar zo van genoot. De lelietjes der dalen beginnen te bloeien. Het onderste bloempje van de vroegste is echt wit. Een paar jaar geleden was het altijd nog spannend of ze wel voor de 1e mei zouden bloeien. Vanwege Geneviève en Maryse. In Frankrijk is het volklore om ze dan te plukken en aan dierbare mensen te geven. Nu zijn ze bijna 2 weken vroeger, en dat is toch een benauwend teken van de opwarming van de aarde. Ik vind ze prachtig, maar... Nu ja. En intussen wordt het duidelijk dat onze manier van leven door het c-virus voorlopig drastisch veranderd is en blijft. 
De eerste muggebeet op mijn hand heeft daar een eigen accent bij. Grrrrrrrrrr. 
Morgen gewoon weer beter. :-) 

16 april 2020. Na een korte, onrustige nacht werd ik veel te vroeg wakker gebeld. Ja, je hebt van die dagen! Ik bleef de hele dag moe, en ook al moet ik nog een heleboel doen, ik heb nergens meer zin in. Ik heb vanmiddag papieren opgeruimd, 'k heb een deel weggebracht naar de papierbak, een deel moet nog uitgezocht, maar daar heb ik geen ruimte voor. Morgen, Deo volente. ;-) Maar het was lekker weer, vandaag, dat wel. :-D 
Helaas wilde ik net iets overmaken, de gegevens stonden op WhatsApp, op mijn smartje. Dat startte net op, toen Messenger er tussendoor kwam, en wilde updaten. Dat kreeg ik niet uitgezet, dus OK. :-( Het duurde eindeloos. Er kwam nog een telefoongesprek tussendoor, en toen kreeg ik de mededeling dat er niet genoeg ruimte was voor Messenger, dus of ik het maar wilde deleten. OK. Blijkt dat om de een of andere reden WhatsApp ook gedelete is. Dát was helemaal de bedoeling niet!!! Nu ja, een van die dagen. Morgen verder. Waarmee dan ook. ;-) Het komt vast goed. Het kost alleen weer veel meer tijd dan ik heb. Ze zijn zeker bezig aan mijn karakter te werken. Daar ontbreekt nog wel iets aan, dus... Morgen beter. :-)
Dan is Mik jarig!!!! :-) Gefeliciteerd alvast!

15 april 2020. Bijna 17 uur. De belastingaangifte heb ik naar de aardige man die de rest verzorgt, verstuurd. Nu moet ik een heleboel papieren uitzoeken en opruimen waar het hoort, dus ik ben voorlopig nog wel van de straat, maar deze kopzorg is van mijn schouders. Ik ben al dagen moe, dus dat scheelt weer. Nog een paar verjaarskaarten... de zon schijnt, en ik zou het liefst voor buiten gaan zitten... gek genoeg hoorde ik vandaag op de TV dat het zitten op je balkon ook al riskant kan zijn, want het virus kan zomaar omlaag dwarrelen naar je buren er onder. Nu, dat geldt alleen voor flatgebouwen, neem ik aan, maar er is wel voortschrijdend inzicht, en ook - aan de andere kant - voortschrijdend ongeduld. En eigenlijk heb ik helemaal nergens meer zin in. Vooral niet in stofzuigen, hetgeen wel weer eens zou moeten. Gisteren kreeg ik overigens een eigen gemaakt mondkapje toegestuurd door een nichtje. Zo lief. In plaats van kaarten. <LOL>!!! 

Vanavond heb ik nog maar weer eens iets aan de boeken boven gedaan. Een doos heb ik gesorteerd. De stapels die op het bed liggen worden wat instabiel, omdat ze te hoog worden. Braaf heb ik de stapel (relatief klein) met litteratuur in een grote plastic doos gedaan, die daarmee ook weer niet te hanteren wordt. Kun je nagaan als ik begin aan Theologie (technisch), Kerkgeschiedenis en vooral: Talen (technisch) begin! Het is net het eind van het Johannesevangelie! Maar goed, het voelt wat braaf. Alleen: er liggen nog 30 mailtjes om te beantwoorden, en die zijn niet allemaal in het Nederands. Lastig, en dus schuif ik dat op de lange baan. Of... morgen. Hier gaat alles goed, al ben ik weer een paar kilo aangekomen. (Helemaal eigen schuld.) En heb ik niet veel energie. (Hoe zou dat nu toch komen?) Ik hoop en bid dat jullie het goed maken! 

14 april 2020. Weer te laat voor een verjaardagskaart! Maar ik heb vandaag heel hard gewerkt aan de belastingen. Morgen nog een paar uur controle en wat dingen verschuiven, zodat de aardige man die het voor mij indient geen extra werk heeft... Het was wel een heel intensieve dag op die manier. Ik bracht ook nog een tas boeken weg naar de AH. Van alles wat. Zelf kwam ik niet aan lezen toe. Hoogstens af en toe vijf minuten. Morgen misschien. 

13 april 2020. Tweede Paasdag! Middernacht. Deze computer is weer supertraag. Of de Wi-Fi verbindingen in de straat staan allemaal te werken. In elk geval wilde ik nog even een felicitatie sturen op het nippertje, het lukte niet. FB evenmin, ach ja. Huidhonger wordt kennelijk digitaal gecompenseerd. ;-D Ik heb meer aan de telefoon gezeten dan iets anders vandaag. Ik had gedacht de feestdag te vieren met o.a. een extra uurtje lekker lezen, maar het is er nog niet van gekomen. Het rouwen lukte ook niet, omdat er op beide momenten die daarvoor stonden uitgebreid gebeld werd. Dus die kaarsjes heb ik maar in gedachten aangestoken op dat moment. Verder heb ik boven bijna een halve doos boeken uitgeruimd en over stapels verdeeld. Het àllerkleinste stapeltje heb ik in de computer gezet. Dat scheelt - vooral voor mijn gevoel. En heeft het zin? Ik weet het niet. Het hield me wel van de straat. ;-) 
Het haar is redelijk gelukt. Dat viel mee. En het is nog steeds Paasfeest. Dat duurt nog bijna 50 dagen, dus... :-) Zegen en vreugde voor jou. God houdt van je! 

12 april 2020. Paasfeest! De Heer is opgestaan, ja, Hij is waarlijk opgestaan! Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt. Laten we ons verheugen! :-) 
Ik verheugde me, als gewoonlijk, op de paasklokken. Ik had zelfs de wekker gezet op kwart over zes. Maar ik hoorde niets, ondanks het open venster. De wind was de andere kant op. Toen sufte ik weer weg, maar ik had de wekker gezet voor negen uur, zodat ik met koffie en koek beneden keek naar de dienst met René de Reuver, en uit (relatief) volle borst mee zong met allerlei van ouds bekende Paasliederen. ... daar juicht een toon... :-) Intussen hing ik de lichte Paaseieren op, aan de takken waar ik vannacht de zwarte en paarse eieren van af had gehaald. Een heel verschil. Later keek ik naar de uitzending vanuit de Pieterskerk. Geen À toi la gloire! :-(  Ik weet dat in heel het land op verschillende plaatsen organisten hadden afgesproken om 10 uur het U zij de glorie in hun lege kerken (met open deuren) te spelen. Om 12 uur hoorde ik wel verschillende klokken luiden. Maar nog steeds was de wind niet echt deze kant op. Parels tulpen bogen zich intussen aan alle kanten ter aarde, dus ik heb ze over verschillende kleinere en solo-vaasjes verdeeld en ingekort. Het staat wel vrolijk, zo hier en daar. Ik las het Paas-evangelie, en bedierf mijn maag. (Geen oorzakelijk verband!) Telefoontjes en lieve berichten. Er werd nog een kaart bezorgd (zeker in een verkeerde bus gedaan gisteren) zodat ik nu een hele rij gezellige en lieve kaarten heb, beneden, en ook boven. Zo lief! Het voelt allemaal erg feestelijk. In de loop van de middag toog ik met een boek dat ik voor de vasten niet uitgekregen had, naar het platte dak boven. Met enige moeite klapte ik de stoel, die ik vorig jaar had gekregen, uit, zodat ik in de tanende zon kon zitten. Mijn buren zaten op hun eigen dakterras, en boden me om kwart voor vier een glas wijn aan. Zo gezellig. Elk aan de eigen kant van de afscheiding, maar toch. Jammer genoeg begon het tien minuten later een heel klein beetje te spatten... maar tegen 4 uur regende het echt. Snel alles naar binnen! Maar we hadden genoten. :-) Het glas bracht ik later afgewassen maar weer anders gevuld terug. :-) Na die heel korte nacht viel ik al TV-kijkend in een diepe slaap. En nu is het twee uur geweest, en is het de hoogste tijd om naar bed te gaan. Zegen en alle goeds. God is sterker dan dood en angst. Vertrouw maar op Hem. Wat jeook overkomt, Hij is er bij. 

11 april 2020 Stille Zaterdag. Vandaag waren er allerlei kleine dingen te doen, zonder dat ik kan zeggen dat ik iets 'gedaan' heb. Het past bij de stilte voor de Opstanding. Wel heb ik vanavond ruim de tijd genomen om het coronakapsel van zijn uitgroei te ontdoen. Maar ik had alleen een doos kleurspul dat er al een paar jaar stond, en het zou ook niet erg dekken op grijs haar. We zullen het morgen wel zien. Intussen luister ik naar de dienst van de Waalse kerk hier die voor deze avond was bedoeld. Tout espoir est permi. We leven uit de hoop. :-) Mijn hart werd vanavond zeer verblijd doordat mijn zoon me belde om me een mooi Paasfeest te wensen. :-) Fijn. Daarna moest ik nog even snel een boodschapje doen, want ik had vanmiddag niet alles kunnen krijgen. En fruit wil ik wel in overvloed hebben nu. Daarna moest ik aan het haar beginnen, anders werd het nog veel later. Terwijl het bad volliep heb ik een en ander uit de kast voor gehaald, zodat ik bij de eerste doos met boeken kon. 2 boeken liggen nu te wachten op opbergen. Het is een begin. :-) Maar eerst:
Gezegend Paasfeest!!!! Alle vreugde en gezondheid en liefde die je maar wenst. (Als je verstandig wenst.) ;-D
Beterschap voor alle zieken naar lichaam en ziel, en sterkte en energie voor allen die voor hen zorgen, waar en hoe dan ook!!! 

10 april 2020. Goede Vrijdag. Ik mocht meekijken met de Kruisweg, die was voorbereid voor de militairen, en dat deed ik. Daarna las ik hoofdstuk 26 en 27 van Mattheüs in mijn mooie Griekse bijbel (tweetalig) die ik vrijwel dagelijks gebruik. En psalm 22 (die de Heer aanhaalt op het Kruis) in het Hebreeuws. Wel erg dichtbij zo. De Mattheüs-Passion op de televisie gaf weer heel andere accenten. (Wel een mooie vertaling, die hinderlijk ver weg gaat van de oorspronkelijke Duitse tekst, en er invullingen aan geeft waar geen reden voor is. Kleine irritaties houden je wakker. ;-/) Opeens zag ik dat het Blute nur, du liebes Herz gericht is tot de moeder van Judas, dat er aandacht en liefde is voor alle moeders van terroristen en van jongens die niet deugen. Toen al! Wat bijzonder... 
Nadat het alles is volbracht, moeten er nog wat dagelijkse dingen worden gedaan. Het eerste telefoontje meteen al om drie uur. (Moet dat nu?) Afwassen. Een dankkaart die op de bus moet. Etcetera. Straks kijken of de link naar de dienst uit de St Pierre op tijd werkt. Dat deed hij. Later die van de Lutherse kerk in Utrecht - Zeist ook met dankbaarheid aangeklikt. 
Zo werden ook de dierbare doden gememoreerd. Tijd om deze geduchte dag af te sluiten.  

9 april 2020. Witte Donderdag. De laatste van de ongeveer 230 kaartjes moesten vandaag nog worden weggebracht. En ik had nog een paar dingen die moesten gebeuren voordat ik mij op de gebeurtenissen kon concentreren die deze dag de naam gaven. Maar dat moest tussen de vele telefoontjes van vandaag door. Heel dik vier uur. Oeps! Toch nog gekeken naar de uitzendingen van de kerken. En naar The Passion, want ik hoopte dat de kleinkinderen dat ook zouden doen. Sommige hebben het aangezet. Natuurlijk heb ik het uitgekeken. Zo werd het laat voordat ik het Evangelie opsloeg bij Mattheüs 26. Morgenochtend verder.  

8 april 2020. Allereerst mijn felicitaties aan de jarige schoonzoon! :-) De kaart heeft er vier dagen over gedaan, binnen het zelfde gebied, maar hij was in elk geval op tijd. Vanmorgen was ik net wakker toen ik werd gebeld i.v.m. een overlijden. Vanwege de regelmatige kaartjes. Triest dat iemand die zo in en voor de kerk heeft geleefd, dan geen kerkelijke uitvaart kan krijgen! Nu ja, ik heb toch wat mailtjes gestuurd, naar een paar naasten, en je vergeet dan toch ook weer mensen. Sorry! De middag was nog vroeg voor mij. Na het ontbijt ging ik een aantal kaartjes wegbrengen, en een paar boodschapjes doen... (de enveloppen waren opeens bijna op, gek hè?) en aangezien ik langs de plaatselijke Verwenner kwam, nam ik ook daar wat kleinigheden mee... de éne tas die ik bij me had was opeens loodzwaar! Dan is daar die Engel, die vraagt of het wel goed gaat, als ik de tas even neerzet. En aanbiedt de tas naar huis te dragen. Ze was toch alleen maar buiten om even buiten te zijn! Zo stuurt de Heer Zijn engelen, als dat nodig is. :-D  Ik hoorde, toen ik naar binnen stapte, dat de buurburen, die buiten zaten, haar luid prezen. :-) Ach, het leven is goed. (Voor mij dan.) Een kaart uit Duitsland, met nieuws, en een fraaie kaart met het portret van mijn kleindochter A. Zo lief! Verder waren er telefoontjes, mailtjes, (ik loop achter) en nog meer kaarten die nog weggebracht moeten worden. (Ik heb tijd verlummeld, vanavond.) :-( Dus aanstonds een rondje vlakbij, dan komt de rest morgen wel. Nu wel met een jasje aan, dat was vanmiddag echt niet nodig. Heerlijk weer was het! 
Goede dagen op weg naar Golgotha en Opstanding!

7 april 2020. Vandaag heb ik keihard gewerkt. Mijn rechterschouder en mijn nek doen er pijn van, de rechterhand klaagt over arthritis, maar een deel van de kaarten ging om 1.10 uur in de brievenbussen, terwijl de supermooie supermaan onbewogen een andere kant op keek. Ik ben te moe om te proberen er een foto van te maken. Morgen komt er weer een dag, hoop ik. Dan is die maan niet meer zo super, maar goed, ik heb er naar gekeken, en ik vind het best... ;-)

6 april 2020. Met trek- en vliegwerk is het me gelukt om het Palmpasenei klaar te krijgen. Gek genoeg was er wat eiwit in achtergebleven, en dat was hard geworden, dus het werd nog een hele klus om dat via de nauwe spleetjes er uit te krijgen. Ik zette het neer op de schoorsteenmantel, onder de takken met de eieren van het Lijden... en toen... dat vertel ik straks wel. Vanmorgen heb ik braaf oefeningen gedaan. Na het ontbijt zelfs een half uur alle spelletjes verloren van de WII, maar dat maakt niet uit: je beweegt toch op een manier die je anders niet zou doen. Toen heb ik de twee schaduwplantjes, die ik vorige week had gekocht, in de tuin ingegraven. Maar er lag veel troep, dus ik heb een hele zak vol dode lianen uit de tuin gehaald, waar ik makkelijk over zou kunnen vallen. Het was verrukkelijk weer, zeker daar beneden, waar even geen wind was. Boven wel. Ook heb ik het huis even flink door laten luchten, maar ondanks allerlei voorzorgen, had ik al heel snel een dikke vette vlieg binnen. Die raakte ik wel kwijt, met enige moeite, maar... er was nog wat heel klein ongerief binnen gekomen. Vervelend! Met de fiets ging ik naar de Bruna, waar ze inderdaad een paar postzegels hadden met atlassen. Maar alleen voor buitenland. Tompoezen hadden ze ook, als 'typisch Nederlands', en ik kon nog net de laatste boterham met hagelslag kopen. 
Ik zat nét, toen Parel belde. :-D Zij was de laatste weken behoorlijk ziek geweest, dus ik was blij haar stem te horen. Via de Oceaan maken ze nu afhaalmaaltijden, waarvoor ze o.a. via Facebook en Instagram reclame maken. Ik had daar grappend op gereageerd dat ik de kip met satésaus wel wilde... tegen de tijd dat het weer mogelijk was. ;-) Nu had René, Parels man, die weet dat ik zijn saté-saus erg lekker vind, voorgesteld dat ze die vandaag maar eens moesten brengen. Nu ja, ze... dat ging natuurlijk niet, dus Parel dan. Zo lief! :-)
Toch vond ik het niet zo'n verstandige zaak dat zij, nog niet helemaal fit, dat eind zou rijden, dus ik stelde voor dat de saté later wel eens kwam, en dat we nu een kwartiertje zouden kletsen. Vitamine F en Vitamine L. Dat werd een half uurtje, en toen moest Parel iets aan de computer gaan oplossen. Maar mijn hart zong, en de zon scheen voor mij, ook al begon de hemel de plantjes een beetje te bedruipen. ;-) Er waren nog wat telefoontjes, en ik had net een half blikje kippensoep op, omdat zulks helende krachten schijnt te hebben, toen er werd aangebeld. Het belletje van de kinderen! Ik kon me niet voorstellen wie... 
En daar lag een bos tulpen en er stond een papieren zak met... ? Daarachter een breed-lachende Parel. René had haar er tóch op uit gestuurd! Nee, ze kwam niet binnen, dus we hebben een kwartiertje op de stoep afstand in acht staan nemen, maar ik kon haar wel mijn mooie nieuwe groene ei meegeven, en de paashaasjes, die ik had gemaakt voor de buurvrouw die telkens paaseitjes in mijn brievenbus had gedaan. Die had ik gepland voor haar Paasfeest. Dat lossen we nog wel anders op. Maar de heerlijke saté saus roerde ik voor een deel door mijn intussen erg gare courgette, dus dat was heel erg lekker. De rest komt wel. (Later denk je dan wel: vervelend dat mijn haar niet zat en dat ik geen make-up had gebruikt!!!) Verder waren er nog verschillende telefoontjes, en de rest van de avond heb ik enveloppen geprint. Dit jaar geen Lourdeskaarten, dus misschien lukt het paaskaarten te sturen aan een select publiek. Morgen. Nu is het 0.00 uur. 

Palmpasen 5 april 2020. Tot mijn verbazing was de kazuifel van de priester op de TV vanmorgen rood. Hij las het héle lijdensverhaal. En zong alles zelf. De link van de Pieterskerk werkte nog niet, pas veel later lukte dat. Maar toen had ik intussen zelf al het hoofdstuk in Mattheüs over Palmpasen gelezen, de korte ochtenddienst van de Lutheranen in Utrecht en Zeist gekeken, de overweging uit het Lutherse Zuiden die ik via Leerdam aangereikt kreeg, en de rest van de donkere eieren opgehangen voor de spiegel beneden. Dus ja, ik ben wel weer gericht op de dagen voor Pasen, en zo gaan we mét de Heer mee naar Zijn laatste dagen. Het was zonnig, maar wat winderig. Op het platje was het nog niet aangenaam, want daar is de zon al weg voordat die kracht krijgt. Dat verandert vanzelf. Nog een paar weken. Ik probeerde mijn hoofdstukje Grieks te lezen in de zon voor, maar toen kwam een alleraardigste dame, waar ik in de loop van de jaren al veel mee gedeeld heb, een praatje maken. Op afstand natuurlijk. Zij spreekt heel beschaafd, en ik had mijn gehoorapparaten niet in, daar had ik niet op gerekend. ;-) Dan is het wel hinderlijk dat een stel opgevoerde nozems het uiterste uit hun knalpotten meent te moeten halen, bij herhaling. Een Plezierig gesprek met mijn schoonzuster zorgde voor een extra portie vitamine F. Volgens de overheid een conditio sine qua non om gezond te blijven. ;-) 
Omdat ik geen 'palmpasentakjes' had, de buxusboompjes zijn twee jaar geleden overleden dankzij de mot, en vorig jaar zijn ze niet wederopgestaan, heb ik maar een ei versierd met plastic filamenten in verschillende kleuren groen, bij wijze van de takken die door de mensen die Jezus begroetten langs de weg werden geplukt. Dat kan natuurlijk van alles zijn. En  hoogst waarschijnlijk géén buxus. ;-D Het was nog niet gelukt om de eierschaal geforceerd op te lossen door de azijn warm te maken. Mijn ervaring is dat die niet koken moet, want dan raak je de vorm kwijt. Het is kwart voor 12, ik ga nog even kijken of ik er iets uit kan plukken, en anders wordt het morgen maar. Dan is dit ei er voor volgend jaar, Deo volente. Het was een fijne dag, ik hoop dat jij dat ook kunt zeggen. :-) Bless you. 

4 april 2020. Het weer klaart op. Ik bracht wat plastic weg, dat moet ook, af en toe. Ik liep wat ongemakkelijk, maar ach... als dàt al je problemen zijn! Er waren lieve boodschapjes van mensen, er waren nogal wat jarigen vandaag en morgen (Leslie wordt morgen 92! maar de kaart was nog niet gekomen, tja, ook hier wordt de post gebracht wanneer het uitkomt.) Ik kon niet iedereen aan de telefoon krijgen. Zo gaat dat soms. 
Ik heb nog wat boeken gesorteerd, één doos is leeg. Overal liggen stapels met een papier erop, wat op die stapel terecht moet komen. Het zijn er een heleboel. 
(Dit is nog niet de helft.)
Nu moet ik de kast in het kamertje voor gaan leeghalen. Dat wordt lastig. (Grrrr... ik zie weer een mot! $%^&*&#@) Wel is het me met veel geduw en getrek om het kastje, dat daar voor de kastdeur stond, te verplaatsen. Zo kreeg ik de kast open, en warempel!  Daar vond ik de paaseieren, zowel donkere (voor deze week) als lichte voor het Paasfeest. De boeken liet ik maar even, want daar staat ook nog van alles bovenop. 
En ik heb nauwelijks ruimte om mijzelf te verplaatsen. 
Om 9 uur heb ik een lichtje aangestoken buiten, om de corona-doden te gedenken. Ik heb er meteen maar een boel namen aan toe gevoegd. 
Het eerste lichtje heb ik op het pad neergezet dat over de wal voor het huis loopt. Het bleef wel 8 minuten branden. 
Intussen had ik ook achter een lichtje aangestoken, en dat bleef wel branden. 
De Heer zegene al de doden en allen die om hen treuren. 
Ik wens je een gezegende Goede / Heilige / Stille Week. 

3 april 2020. Vanmiddag ben ik maar eens op stap gegaan voor een nieuwe hoes voor de tuinstoel. Dat werd lastig, en bij het afrekenen kreeg ik een behoorlijke schrik. Laat het ding ook nog eens een centimeter te kort zijn om de stoel er helemaal goed in op te bergen! Nu ja, beter dan niets. En ik was er even uit, hetgeen echt wel lekker voelde. 
Daarna heb ik een tijdje zitten zombie-kijken naar de TV, er zat weinig energie in vandaag. Je hebt van die dagen. :-) Maar na het eten heb ik met het 3D-pennetje dat ik ooit van Ton kreeg 2 eieren omhuld met PLA-filament. Natuurlijk had ik net te weinig zwart. Het is altijd lastig om in te schatten hoeveel spul je gebruikt. Later heb ik nog wat aan de boeken boven gedaan, een heel klein beetje maar, het geeft wel het gevoel dat je toch íéts nuttigs hebt gedaan. Na middernacht nam ik mijn vitamine C met nog een (laatste) mandarijntje, en ik bleef ongemerkt luisteren naar de heren Aboutaleb en die Intensivist, die allang in bed had moeten liggen... Ze zeiden wezenlijke dingen, al kan ik ze niet meer reproduceren. 
Morgen komt er weer een dag van Gods genade. xxx

2 april 2020. Vanmorgen werd ik weer wakker gebeld door een heel lieve vriendin uit een van de gemeenten waar ik wel eens mocht voorgaan. Voorlopig dus niet. 99 minuten later... Tja. Intussen was er aangebeld, nogal dringend, maar aangezien ik niet salonfähig was, ging ik er maar van uit dat het de postbode was. Niet dat ik iets verwachtte, maar... inderdaad, er lag een briefje: iets dat niet door de brievenbus kon, was bij de buren afgegeven. Het bleek een flink pakket postzegels te zijn van over de hele wereld! Zo lief!!! Natuurlijk ben ik bezweken, en heb ik een heel klein deel afgeweekt. ;-) Maar dat ging tussen de bedrijven door. Of de andere bedrijvigheden gingen tussen het afweken door. ;i) Hoe dan ook: veel lieve mensen die aan mij dachten vandaag. Ik bracht nog een paar kaartjes naar de post, het was winderig en koud. Toch joggen de joggers en sjokken de sjokkers op gepaste afstand over de wal. Ik begon wel laat aan mijn WII, waar ik echt alles verloor, behalve mijn adrenaline... het voelt wel goed om af en toe ergens tegen aan te meppen. :-D Ik heb een lange lijst gemaakt van dingen die ik nodig moet doen. Het enig zichtbare resultaat is het feit dat de grootste stapel op mijn tafel nu op een andere plek ligt, en postzegels plet. Een aantal reeds geplette postzegels zit nu in een grote enveloppe. Met afgrijzen keek ik naar een uitzending van Zembla over de Chinese monopoliepositie op het gebied van medicijnen en grondstoffen. Verder heb ik twee kleine boekendozen boven platgemaakt. Niet dat dit betekent dat ik veel ben opgeschoten, maar ik heb in elk geval een doos verdeeld over een stuk of tien stapels in het kamertje... er staat nog een heel grote doos op de overloop, en daarna krijgen we de uitdaging van het kamertje voor, waar ook een hele kast vol staat met grote dozen vol boeken. Ik heb nog iets te doen, voordat ik kan gaan hemelen. (Hier kan ik de kinderen niet mee opzadelen. Morgen ga ik maar eens serieus aan de slag met mijn lijstje. 

1 april 2020. In deze sombere tijden weinig grappen... Wel veel telefoontjes vandaag, minstens 2 uur bij elkaar. Zo kwam ik pas na 2 uur aan mijn ontbijt toe. Ach ja. :-) Een lieve verlate verjaarskaart met een mooie postzegel. Dubbel gewaardeerd dus. :-) En in het weekend drie jarigen, dus ook daar moest ik aandacht aan besteden. Ik zag een glazenwasser die zonder trap, maar met een heel lange bezem waar water uit spoot, verderop in de straat bezig was. Ik vroeg hem de voorkant van het huis te doen. 45 euro. Hallo! Speciaal ontkalkt water met wat alcohol en nog iets fraais gebruikte hij. Maar hij gebruikte geen zeem of andere contraptie om de ramen te drogen. Nee, mevrouw, dat droogt streeploos op. Niet dus. Na een half uur parelden de druppels er nog uitdagend op. De deur heb ik zelf maar droog gemaakt, en de ramen beneden moest ik, voorzover ik er bij kon, toch nog van vogelvuil ontdoen. Hm. Wel erg duur dus. Vanavond heb ik nog een ingekomen stuk verslagen, dus nu denk ik bijna bij te zijn. Morgen zien we wel verder. (Straks, maar daar zeuren we niet over.) Heb een gezegend nieuw kwartaal. God behoede je. 

31 maart 2020. Helder, maar fris. De klok in de slaapkamer had ik nog niet vooruitgezet, en zo kwam ik pas om 1 uur beneden. Nu staat ie trouwens stil. :-( Een paar minuutjes heb ik mee gehuppeld met Nederland in beweging, later heb ik een kwartier gebokst en getennist tegen de WII, om vervolgens op zoek te gaan naar mijn verloren hoes in het hofje achter het huis. Ook daar was die niet. Helaas, de Action was nog onderbedeeld wat betreft tuinmeubelen en aanverwante artikelen. Uiteindelijk heb ik maar een bouwzak om de stoel geplakt. Niet erg naar mijn zin, maar goed. Het was wel lekker om buiten te zijn, dus ik heb toch enige beweging gehad. Helaas bleef ik aankomen, de laatste tijd. Zucht. Ik was op zoek geweest naar mijn Paaseieren, en naar de zwarte en paarse exemplaren, die ik in de Passietijd op pleeg te hangen. Maar die zitten nog in onbereikbare kasten. Gelukkig kon ik wel een setje vinden waarmee ik een ei leeg kon blazen. Dus nu hangt er één zwart ei, met een vaag kruis er op, en twee lichtpaarse eitjes (van Betty) aan de takken voor de spiegel. Vanavond heb ik nog één ei gebruikt als basis voor een paars ei uit de 3D hand-printer. Niet erg mooi, maar ik heb er tenminste weer iets mee gedaan. Dat staat nu in de azijn. Verwarmen daarvan bleek niet zo'n succes, al gaat het oplossen dan sneller. Dat was ik alweer vergeten. ;-/ Tja. Maar goed, vanavond heb ik nog een verslagje gemaakt van een ingekomen Berichtenblad uit Zwitserland. En zo ploegen we ons er doorheen. Vergaderen is nu toch even geen optie. Het is alweer april, merk ik. Heb een mooie en gezonde en gezegende maand! 

30 maart 2020 Omdat ik nog steeds op zoek was naar de hoes van mijn tuinstoel, zocht ik in de tuin. De buren hadden wel een grijze zak op hun schuurtje neergezet, maar daar kon ik niet bij. Later hadden ze die weer weggehaald. ??? In elk geval heb ik de regenpijp (heel wankel) teruggezet. Die moet t.z.t. maar eens worden gelijmd door mijn grote zoon. De (intussen tamelijk verbleekte) plastic afbeeldingen die de betonnen schutting plachten te sieren heb ik met veel moeite teruggeplaatst. En dan klip je hier en daar wat troep weg... ;-) Maar er ligt nog veel. Verder heb ik, net als gisteren, gewerkt aan de ingekomen stukken van de Stichting het Evangelie in Spanje, (vanaf half november was er wel een en ander binnen gekomen!) en al heb ik heel hard gewerkt, en niets anders gedaan, ik ben nog lang niet klaar. Morgen verder. ;-) (Wel heb ik een tijdje gekeken naar de desolate beelden uit Spanje, maar ik moet bekennen dat ik bijna niets begreep van wat er over de crisis ter plaatse verteld werd. We hebben hard iemand nodig die veel meer Spaans machtig is dan ik. Help!) 

Zondag Judica 29 maart 2020 begon stormachtig, en ging daar tot het begin van de avond mee door. Wat me nog nooit overkomen was: Zelfs de kunststofgrasmat op het platte dakje boven de keuken was opgetild, en de hoes over de buitenstoel daar, die ingestopt was, blijkt losgerukt en bij de buurvrouw in de tuin te liggen… Alsof er een stel baldadige kwajongens bezig is geweest kattekwaad uit te halen! De plastic versieringen van de schutting, met tie-wrap en grote haken vast, zijn los, en ook de afvoer van de goot van mijn schuurtje is een paar meter opgetild en ligt in de tuin… ik vond het echt niet prettig... misschien de reden waarom ik laat ging slapen? In elk geval versliep ik mij vanmorgen duidelijk. De klok in de slaapkamer was nog niet vooruitgezet, en ook de wekkerradio doet dat niet uit zichzelf. Dus toen ik dacht de dominé van de PKN te zien (meer te horen, de ogen werkten nog maar half) op de TV, was daar een priester al een flink eind bezig met zijn dienst. Tja. Toen heb ik mij met een kop koffie bij de PC genesteld, om te kijken wat er bij Walen en anderen te zien en te horen was. Ik heb het maar gehouden bij de eerste categorie in Utrecht. Prima lectrix. :-D Na het uitgebreide ontbijt ben ik wel 25 minuten bezig gebleven met de WII... ja, ja! Ik kan het verlengstukje voor het boksen niet vinden, jammer, daar was ik altijd wel goed in. 
Verder wat telefoontjes, wat mails, en nog iets onduidelijks... De dag vliegt om! Ik ga de paastakken maar van boven halen alvast. En kijken of ik de zwarte en paarse eieren kan vinden. Na het leeghalen van Tons kamertje vorig jaar, is veel nog onbereikbaar. Maar van Betty kreeg ik met mijn verjaardag een stel lieve porseleinen eitjes. (Of zo iets.) :-)  
Zo krijg je toch het gevoel dat je op Pasen aankoerst. Mattheüs 17 las ik vandaag. En weer vroeg ik me af: 6 dagen na wat? Wat wil de schrijver daarmee zeggen? Als ik daarover met Ton had gesproken, had hij me een heel stel boeken laten pakken, en dan waren we vast minstens een uur aan het zoeken en lezen geweest. Ik heb even gekeken, maar al heb ik de tekst in 1994 vertaald, ik heb daar geen commentaar bij de woordjes geschreven. Jammer dan. Misschien kijk ik nog wel verder. Of ik hoor het van een van jullie. ;-D 

28 maart 2020. Een heel frisse dag, maar aanvankelijk erg helder. :-) De buurbuurvrouw bracht de eieren. Heel erg lief, maar ik mocht ze niet betalen. Dan vraag je een volgende keer niet zo snel. Hoewel ik ook moet leren dat het voor haar ook zaliger te geven is dan te ontvangen. Bij deze. En nog een verrukkelijk Leonidas eitje er boven op. Behalve bij het wegbrengen van een paar kaartjes bleef ik dus binnen. Veel telefoontjes vandaag. Ik heb een aantal boeken boven verdeeld over stapeltjes. Dat gaat op den duur helpen om te catalogiseren. Ik zou nog wel andere hersens en een paar tientallen jaren willen krijgen om te lezen waar ik al die jaren niet aan mocht komen. Het zit er niet in. :-) Tja! Vanavond heb ik mezelf verwend met een heel lang erg warm bad, maskertje in het haar, en datzelfde romannetje in het Frans, waar ik al tijden mee bezig ben. Mooie voorbereiding op het (evt.) volgen via internet van de Waalse dienst morgen. Ik zou heel de zondag van alles kunnen aanklikken... want als het eenmaal op internet staat, zit je niet aan een moment vast. Hoewel, soms is het streaming... en dan kun je niet altijd terugkijken. We zien wel. Intussen is het kwart voor twee. Een beetje uit de hand gelopen vanavond. Toch wel grappig dat je kunt chatten met iemand aan de andere kant van de wereld! 

27 maart 2020. Bah, er ligt iets zwaar op mijn maag. Dat wordt rechtop slapen, straks. Geeft niet. Het was helder weer, dat naar buiten lokte, omdat de verwachtingen voor morgen slechter zijn. Maar eerst heb ik boven eindelijk die ene doos met boeken leeg gemaakt. In dit tempo wordt het een tien-jaren-plan! Ik heb de lege doos meteen gebruikt voor boeken die t.z.t. naar het SEUT in Madrid mogen. Daar zullen ze gewaardeerd worden. (Hoop ik.) Ton heeft aardig wat vermogen in boeken geïnvesteerd, in de hoop dat zijn kinderen de vruchten ervan zouden plukken. (Een mooi excuus voor wat hij zelf begeerde te hebben.) Hij heeft inderdaad heel mooie en interessante dingen, die ik dolgraag zou willen (kunnen) lezen. Maar goed, ook dit stapeltje heb ik in de computer gezet. Het kost veel tijd, maar je krijgt zo wel weer meer overzicht, op den heel lange duur. Ik denk dat ik van de volgende doos maar eerst een stuk of 12 stapels moet gaan maken, anders wordt het zo'n Durcheinander. 
Een stapeltje boeken heb ik naar de AH gebracht, waar ze problemen hadden met de bevoorrading van de eieren. De buurbuurman gaat morgen naar de markt. :-) Intussen heb ik een mottenplaag, ik heb er nog maar eentje te pakken gekregen. Morgen de rest...
Morgen is een zwager jarig, die alvast gefeliciteerd wordt. Uit de verte... 

26 maart 2020. Vandaag heb ik de WII maar eens verhuisd naar beneden. Op de een of andere manier heb ik daar net iets meer ruimte om te bewegen. Een paar jaar geleden heb ik het apparaat naar de slaapkamer gebracht, maar ik denk dat Ton er toen een paar keer mee gewerkt heeft, en dat het daarna stil gestaan heeft. Ik moet er wel weer even inkomen. Maar vanmiddag kwam Nederland toch al niet in beweging, dus ik heb even geklust, tot het ding het even deed. Nu opladen en kijken wat er verder van komt. Morgen. Dan is mijn kleinste neefje voor het eerst jarig. Het lukte nog nét om zijn verjaarspost en ook de hart onder de riem voor de zieken en dierbaren in de brievenbussen te stoppen. Voor de bewoners van het bejaardenhuis op de hoek heb ik er een flinke stapel extra geprint. De printer gaf aan dat ik nodig nieuwe cartridges moest gebruiken, maar - eigenwijs als ik ben - het lukte me om minstens 24 A4 af te drukken. Lekker puh! Toen ik terugliep, na het posten, kwam ik naast een aardige buurbuurbuurbuurman, die buiten in de zon (en de wind) zat te lezen. Hij had een paar extra stoelen buiten gezet op de stoep, niet om uit te nodigen tot een praatje, maar om afstand af te bakenen. Uiteindelijk zat ik op ruim gepaste afstand, en zo dat de wind niet van mij naar hem waaide, een hele tijd met hem te kletsen. Daarna nog wat telefoontjes, een paar mailtjes, koken (voor twee keer, maar nu zijn de eieren wel op!) en te lang naar de TV kijken... zo vliegt de tijd. Een echte brief kwam net af, en zo is het 23 uur op de klok, terwijl ik verder nog niets heb gedaan van mijn lijst! Morgen beter. Mogen jullie morgen ook allemaal beter zijn dan vandaag. Liefs!!!

25 maart 2020. Een dag van kleine klusjes, en niet eens veel. Om vier uur ging ik toch maar eens naar de nu naburige J***o, waar ik direct een klodder handgel opgespoten kreeg, en naar een winkelmandje verwezen werd. Natuurlijk vergat ik toch weer te kijken naar eieren. Deze winkel ken ik nog niet zo goed. Maar goed, het was aangenaam om weer eens even buiten te zijn. Vanavond ben ik bezig geweest met het aanpassen van een tekst die ik voor iemand gedownload had. Opeens is het al weer half een. Waar blijft de tijd? (De TV slurpt die ook op. Ik ga nog maar even kijken of er iets is gebeurd in de wereld.) xxx

24 maart 2020. Tja, wat heb ik vandaag eigenlijk gedaan? Het was mooi weer, en de verleiding was groot om naar buiten te gaan. :-( (In Londen was het zelfs 16º C, hier net 10!) Maar ik werd naar boven gestuurd om na het ontbijt (brunch) eens aan het werk te gaan. Opeens viel mijn oog op het andere dekbed met de strepen, dat al veel eerder aan slijtage ten offer was gevallen, en dat van de stapel Te-Doen bij de naaimachine was verhuisd naar de donkerbruine stoel bij het raam, waar het sindsdien fungeerde als hoes. Soms zíé je dingen dus ook helemaal niet meer, ook niet als je er naar zoekt. Ik vermoed dat Sint Antonius mij er vandaag eens fijntjes grinnikend op wees. ;-) (Zo'n gebed dat verhoord wordt, voordat het gebeden is...) Maar goed, heel de rest van de middag, en het begin van de avond ben ik er mee bezig geweest, en ook dat dekbed ligt nu in de kast. Niet helemaal gestreken, zoals die van gisteren, maar OK. :-) Die WOZ moet ik nog uitzoeken, maar ik heb er nadat ik naar de papieren heb gekeken zuchtend mijn hoofd over gebroken. Ik kwam er niet uit, te moe of zo, of nu ja... en ik heb dus toch maar hulp gevraagd aan de dochter die mij er vorig jaar zo goed mee geholpen heeft. Dat resulteerde in 1 3/4 uur vitamine F. Heel plezierig. Ja, ik voel er wel voor om nu, tegen half twaalf, richting bed te gaan. :-) (Zo komt er natuurlijk steeds minder uit mijn handen...) Nog even een kwartiertje Hebreeuwse Efemeride kijken van ds. Piet van Midden. En dan slapen. Heb een goede nacht, en een gezonde en gezegende dag morgen. 

23 maart 2020. Vanmiddag begon ik met mijn lange te-doen-lijst. Dat viel niet mee. Het repareren van mijn dekbed kostte me ongelogen 4 uur! Het oude strijkijzer had wat opstart moeilijkheden, en dat kostte tijd, ik bedacht mij dat de Heer had gezegd dat je geen nieuwe lappen op oude kleren moest naaien, en dat geldt natuurlijk ook voor een dekbed. Gelukkig had ik een hoeslaken, waarvan het midden vrijwel verteerd was, nooit weggegooid, en daar kon ik twee stukken afknippen, strijken, met instrijkband omzomen, en vervolgens vastspelden op het dekbed... Daarna mopperde de naaimachine, die zich ook al maanden verwaarloosd had gevoeld. Dus de eerste naad pakte niet. Enzovoort. Nu is een dekbed een mooi concept, maar het was nooit de bedoeling dat je via de binnenkant iets ging naaien. Er is maar een relatief kleine opening, dus dat was een heel gepruts. Maar, zie aan! Na het eten kon ik dat afstrepen, ik had het zelfs al opgeborgen in de kast. Jawel! Gestreken en wel. Soms is dat nuttig: dan kun je meer textiel op een vierkante meter optasten. Vanavond kreeg ik tot mijn grote genoegen een flinke portie vitamine F! Mijn zoon belde, en we hadden veel bij te praten, van filters voor dinges-office tot Amiga en zijn geliefden. Altijd leuk en stimulerend. Dus daarna heb ik nog een stel dingen van mijn lijstje kunnen afstrepen. Al lukte niet alles zoals ik wilde. Nieuw account, OK, en dan wordt het 06-nummer dat ik wil invoeren niet geaccepteerd. Hoezo dat? Nu ja. Het is alweer kwart over twaalf, en ik moet eigenlijk het allerbelangrijkste nog doen. De WOZ-waarde. Help!!!! Morgen, nu lukt het echt niet meer. Misschien, waarschijnlijk, is het dan al te laat. Maar dan is dat het nu ook. Morgen zien we het wel weer. Beweeg genoeg (heb ik niet gedaan, de vos preekt de passie!) en sta gezond(er) op. Deo volente. 

Zondag Laetare, 22 maart 2020. Het zou de verjaardag van onze dierbare Eduard van Groenestein geweest zijn. Hem te gedenken is tot zegen. :-) Verder was het een zonnige dag. Ik was op tijd wakker voor de TV-dienst, later een dienst voor de jeugd via de EO, niet mijn muziek, maar wel interessant. Goede gedachte. Na het eerste deel van mijn ontbijt, het lezen van een hoofdstukje Mattheüs, en nog wat dingen, trok ik de (stoute) schoenen aan, en stond ik om kwart voor twee al buiten in de zon. Nog steeds een felle wind. Vijf minuutjes kletsen met de buur-buren, die gisteren voor zoveel goeds hadden gezorgd, en daar ging ik. Het lukte me om helemaal naar het Luie Eind te lopen, ('k heb één keer een minuutje gezeten onderweg) en zo liep ik een rondje naar Tons graf, dat er vrij netjes bij lag, alle plantjes bloeiden, en een handvol kleine takjes deed mij al bukkend behoorlijk gymnastiek uitvoeren. Want bukken is mijn 'fort' niet. De natuur lag er mooi bij, Ton heel rustig, je zou haast zeggen: een dooie boel, maar zo hier en daar liepen er wel mensen. Op gepaste afstand heb ik een prettig gesprekje gehad met iemand die ik een jaar of 15 geleden voor het laatst heb ontmoet. Niet dat we elkaar herkenden. Het NL-alert van 12 uur was bij veel mensen binnen gekomen, en heel veel mensen namen een veel grotere, en bewustere afstand van elkaar in. Ik hoorde de term ook een aantal keren langs komen. :-) 
Toen ik na bijna anderhalf uur drentelen weer thuis was, waren mijn voeten moe! (Nee, Parel, er was géén ijs!) Dus heb ik eerst maar een tijdje gezombied, daarna iets nuttigs gedaan... Er waren telefoontjes, ik heb gegeten, later heb ik mij de luxe van een lang warm bad gegund (met een boek in het Frans, dat mag!) en ik heb een minuut of 20 besteed aan het inruimen en catalogiseren van de boekenkast. Dat schiet natuurlijk niet op, maar over een jaar ben ik een heel stuk verder. De ware op-weg-naar-Pasen sfeer zit er nog niet in. Ook geen paaseieren, zelfs geen donkere of paarse, die ik altijd in die tijd op hang. Wel liggen er twee kleine licht-paarse, die ik voor mijn verjaardag van Betty kreeg. Morgen moet er een heleboel gebeuren. Maar het is al een uur morgen, dus eh... na het slapen. 
Liefs en gezondheid wens ik je/U. 

21 maart 2020 was al voorbij voordat ik plaatsnam bij computer en toetsenbord... Om 12 uur kwamen 6 andere buren en ik bij elkaar om de wal eens wat op te schonen. Het was officieel een landelijke opschoondag geweest, maar het RIVM had daar tegen gestemd. Alleen had onze buur-buurman al plastic zakken en lange knijpers gekregen, om peuken, blikjes, papieren zakdoekjes en ander ongerief te verwijderen. Het viel ons eigenlijk mee hoe netjes het hier was. Ook het parkeerterreintje voor de vroegere school is onder handen genomen, de meeste bladeren die van het dak waren gekomen zijn weg, en A.&E. hadden buiten een tafeltje neergezet met koeken en paaseitjes, handgel en koffie, zodat we ontspannen met gepaste afstand nog wat na konden praten. Ondanks de straffe wind was het met die zon een heel plezierige anderhalf uur daar. Ik werd moe van het staan, daarom ging ik naar binnen. Maar het is wel een zaak die, zou Ton zeggen: saepa repetenda est. Ik was er helemaal van opgekikkerd! Dus na wat zitten en een lichte lunch, ging ik op weg om het plastic en glas weg te brengen. Via de Action, waar ik een kabeltje zocht dat ik vervolgens bij de AKO kocht (voor 1/3 van de originele prijs, en nog duurder dan ie bij de Action geweest zou zijn, hadden ze dat daar gehad), en een snel rondje AH voor wat fruit, kwam ik redelijk afgemat weer thuis. Maar ja, daar is dan de TV... ;-) Later was er de keuken om eten te maken, en de TV om het op te eten. Tijdens het onvermijdelijke journaal (voor)sorteerde ik de rest van de postzegels... Daarna dacht ik dat het nuttig was een rondje kinderen te bellen. Niet iedereen was beschikbaar, maar ik had leuke gesprekken met de helft. En een kleinzoon, terwijl de middelste van de kleinkinderen mij later enthousiast belde dat ze haar cijfers had gekregen, (ze doet een opleiding in de reisbranche), en dat ze 3 tienen had, dus gemiddeld boven een 9 zit!!! Knap! We hebben een hele tijd zitten praten, en zo'n een op een gesprek is wel heel gezellig, en diepgaand. Dus ja, het was al zondag toen ik de computer eindelijk aanzette. 
Morgen, straks, is het zondag Laetare, verheug je. Het is een van de beide roze zondagen in het kerkelijk jaar, halverwege de paarse vastentijden. Allen vallen er weinig kerken te bezoeken, des temeer is er gaande via TV en Internet. Wat dat betreft wint het kwaad het echt niet. ;-D Maar natuurlijk gaat mijn hart wel uit naar al die mensen die beroofd worden van al hun contacten. Eenzame opsluiting is een straf. Daar zal Nederland wel achter komen... :-(  Ook komt er denkelijk meer begrip voor de zwaarte van gevangenisstraffen. 

20 maart 2020. Een beetje guur, een beetje motregen, dat geeft geen energie! Wel heb ik een paar boeken weggebracht naar de buurtbibliotheek in de AH in de Twijnstraat. Tussen 4 en 5 is het redelijk rustig in de winkels. Ook redelijk voorzien, minstens 90% van het normale assortiment. Ik heb twee van mijn bosjes bloemen weggebracht m er mensen blij mee te maken, en dat maakte mij weer blij. :-D Verder een paar telefoontjes. Ook dat neemt tijd. De koning sprak netjes en aardig, maar ik miste de zegenbede. Dat doet ie anders wel. Jammer dus. Vond ik. Een wasje dat vannacht heeft gedraaid, en dat ik helemaal had vergeten, hangt nu voor een deel, het andere deel zit in de droogtrommel. Met het gevaar dat volgende maand mijn stroomleverancier betuttelend laat weten dat ik wéér meer stroom heb gebruikt dan verwacht of dan vorig jaar. (Boeien! zou een van mijn dochters laten weten.) ;-) Hetgeen betekent dat het haar níét boeit. Verder heb ik nog wat postzegels gesorteerd op land. Vooral tijdens de reclameblokken, die eindeloos lijken te duren, is dat een aardige bezigheid. Het geeft me het gevoel nog iets nuttigs te doen. Verder heb ik bij mijn weten niets nuttigs gedaan, dus laten we deze dag maar snel dicht doen. Zo te horen is de droogtrommel ook min of meer klaar. CU2morrow. ;-)

19 maart 2020. Laat op, en nee... dat stoomstrijkijzer levert geen stoom meer, ook al heb ik het inwendige weer omgespoeld. Jammer. Nu ja, ik heb braaf mijn best gedaan. Verder heb ik enige tijd besteed aan een doos boeken, die ik heb open gemaakt. Niet te tillen. Maar ik ben niet veel opgeschoten. Morgen verder. Al dat thuiszitten en niet bewegen voelt ook niet goed, terwijl ik geen energie heb om iets te doen. Dus pakte ik de fiets maar om wat bloemen te halen. Ik reed zomaar door naar de IBB, waar ik een paar dingetjes mee nam, want ik had niet zoveel nodig, en waar ik wel wat takken met roze bloemetjes mee nam. De vaas die geschikt is, moest ik uit de schuur halen, en tja, die moest toch eerst eens gelijmd worden. Niet erg netjes, maar morgen kan ik de takken er wel in schikken, denk ik. Verder kost de mail ook veel tijd, ik heb wat postzegels afgeweekt, en ja, je kijkt toch meer en langer TV dan je van plan was. Dus is het weer dik over middernacht. Slaap lekker, en morgen gezond weer op, hoop ik - en bid ik. Bless you! 

18 maart 2020. Hier gaat het nog steeds goed, dus maak je geen zorgen. Er komt weinig uit mijn handen, en de dag loopt steeds meer over in de nacht (maar 's morgens slaap ik wel redelijk), en aangezien de MP zei dat we moesten zorgen dat we goed zouden slapen ben ik straks nog wel even gaan lopen. Er vroeg iemand om Lourdeswater, die heb ik bij haar op de trap gezet, en daarna dacht ik de bloemenindustrie eindelijk eens te steunen... Want alle oude bloemen waren echt al een tijdje dood, ook als je niet zo nauwkeurig keek. Helaas: bij AH op HC waren ze bezig grote dikke plastic lappen op te hangen voor de servicebalie, waar ook de bloemen plachten te staan. Plachten dus. Nu ja, er waren toch allerlei dingen die ik wel een dezer dagen zou kunnen gebruiken, (deels in de aanbieding, leuk!) dus het was geen vergeefse tocht. De biokippen lijken niet meer te leggen... of alle grieppatiënten krijgen dagelijks een eitje, want dat is zo gezond en licht verteerbaar. Zou ik dan ook doen. Grappig, de een maakt een omweg, om niet te dicht bij je te komen, de ander staat drie man sterk in je nek te hijgen. :-) Vanavond heb ik drie kwartier staan strijken, heel vervelend werk, en de stoomstrijkbout heeft óf zijn beste tijd al gehad (onzin, die heb ik nog maar een jaar of tien) óf ik moet 'm alwéér schoonmaken. Dat doe ik liever bij daglicht. Morgen dus. Maar ik vrees voor optie 1. We zullen het zien. Nu, dit was het geneuzel vanuit huize Voerman. Ik ga nog even proberen iets nuttigs te doen. Maar niet heel lang, want het is alweer 23 uur geweest. En ja, dan beginnen mijn hersens weer wat te werken. Lastig, niet? 
Houd je haaks. Bless you the Lord. xxx

17 maart 2020. Langzaam begint de realiteit van de viriliteit van dat virus binnen te komen. Maar ik merk wel dat ik te weinig beweeg, en nog te veel eet. Niet goed dus. Wel heb ik vandaag veel papier opgeruimd. Ook oude dozen van apparaten en zo, die ik altijd een jaar of wat opgevouwen naast de kast bewaar... maar als de garantie er af is, heb je er niet zo veel meer aan. Er stond nog een lege verhuisdoos op de slaapkamer, die heb ik net de trap afgesleurd. Het ging goed. Ik blijf mij, na eerdere valpartijen in het verleden, erg bewust van de risico's van trappen, dus ik ben heel voorzichtig, en ook ben ik dankbaar voor de leuningen aan twee kanten. Er draait een was van goed opgeborgen textiel dat uit een oude koffer kwam. Daarna zullen we morgen wel zien wat daar nog mee gedaan kan worden. Vandaag heb ik maar weer eens wat postzegels, die van oude post kwam, afgeweekt. Never a dull moment. Eerlijk gezegd zijn mijn dagen nog steeds veel te kort. Een plank boeken van Ton heb ik weer in de laptop gezet. Het lijkt misschien zonde van de tijd, maar ach, wat zou ik dat allemaal graag willen kunnen lezen! Dat zal voor anderen toch ook gelden? Misschien. 
Heb een goede nacht, en ik bid dat ieder die dit leest morgen gezond mag opstaan. xxx

16 maart 2020. Net als voor velen een wat bizarre dag, voor mij met lieve telefoontjes, onprettige mail, een hardware-matige teleurstelling, en verder kwam er heel weinig uit mijn handen, ook al was het lekker weer. Ik heb wat gecomputerd, dat was alles. Morgen vast beter. Bless you! 

Zondag Oculi (mijn ogen zijn gericht op de Heer) 15 maart 2020. Voor mij grotendeels een goede dag. Via TV en internet veel goede gedachten. Later waren er dingen uit te zoeken, en dat viel niet allemaal uit zoals verhoopt. Een schrik was het toen ik aan het eind van de middag hoorde dat ook de Oceaan, waar Parel en René proberen hun maaltje bij elkaar te scharrelen, om zes uur moest sluiten. Heel de Horeca, maar zij liggen mij nu eenmaal meer na aan het hart. Parel was al een paar dagen ziek, en de mensen waren al minder geneigd uit te gaan... :-( Tja, en toen kwam er ook verder niet veel uit mijn handen. Wel zag ik mooie en ontroerende berichten. En stomme en onzinnige grappen. Maar een poging tot humor is toch vaak een poging om 'het beste' te maken van datgene waarmee we niet kunnen omgaan. Mijn hart bloedt om die vluchtelingen in Zuid(Oost) Europa. 
Tussen hoop en vrees, honger en tanks... en afgewende hoofden. 
Want o, wij zijn zo zielig met onze corona. :-( 
Tijd om nog iets nuttigs te gaan doen. De PC staat ook weer te draaien met zijn deur open, want straks deed hij niets, en moest ik weer op van alles gaan duwen. Ik word daar niet erg hoopvol en blij van. Even een briefje wegbrengen. Het is droog. Dat scheelt. Liefs ende despereert niet!!! 

14 maart 2020. Een bijzondere dag. :-) Vol onverwachte tournures. Weer had ik slecht geslapen, en ik werd (te) vroeg wakker, maar het hielp dat de zon scheen. Ik had nog een kabeltje nodig, de Action had dat, maar weer niet een beschermingsblad voor de of het Tablet. Toen ik het niet nodig had, was het er wel. Komt wel weer goed, een keer. En passant nam ik nog wat fruit en zo mee. Geen toiletpapier, want dat is er nog. :-) Wel kreeg ik iedere keer de giechels als ik iemand met pakken toiletpapier zag lopen. Een aardig meisje zag mijn binnenpretje, en grijnsde: ik had ze écht nodig! :-D Later ging ik op weg naar het tuincentrum aan het Luie End voor informatie, en omdat ik dacht dat Ton nog geen bloemen had gehad voor 55 jaar huwelijk en zijn (onze) verjaardag. Een paar plantjes vond ik wel, maar geen rode rozen. Nu ja, dat komt dan wel. In de hemel hebben ze toch geen tijd meer. Zo makkelijk! Jammer genoeg gaan Amber en haar ouders morgen niet naar Sevilla voor een klein weekje. Ook mijn schoonzoon, die met zijn moeder richting España zou gaan, zag er maar van af. De maatregelen van de Spaanse regering werden in de loop van de dag ook steeds straffer. En als alles dicht is, en zelfs de stranden verboden gebied zijn, heb je niet zoveel aan 20 graden Celsius. Een trieste zaak voor iedereen. Op weg naar het Tuincentrum raakte ik met iemand verwikkeld in een zeer pastoraal gesprek. We kenden elkaar helemaal niet, maar hadden wel gemeenschappelijke mensen. Grappig. Het moest dus zo zijn, daar, op dat moment. De Heer heeft Zijn (Haar) geintjes. ;-) Verder heb ik voor een collega, wiens dienst was afgezegd, (zoals heel veel diensten) zijn dienst op het internet kunnen zetten, op de site van de betreffende gemeente. Zijn we het virus toch te slim af. ;-D  - Dat had voor mij wel een hoog 'lekker puh!' - gehalte. 
Terwijl het bad volliep heb ik nog even wat boeken verplaatst, en in de computer gezet. Zo heb ik toch nog iets nuttigs gedaan voor het innerlijk onderhoud. En van dat bad heb ik genoten met een Nora Roberts in het Frans. Dat is in het algemeen een mooie voorbereiding voor de Waalse kerkdienst, als ik daarheen ga. Quod non. Ook daar slaat het kleingeloof toe. Of de voorzichtigheid. De k.o. - ploeg kan toch zelf bedenken dat ze beter thuis naar de televisie kunnen kijken? (k.o. = krakemikkige ouderen of zo.) (Ik reken mijzelf daar niet toe.)
Heb, hoe dan ook, een gezegende zondag, en natuurlijk bidden we voor alle zieken, voor alle verzorgenden en medici, veiligheidsmensen etcetera. :-) 

13 maart 2020. Voor vrij wat mensen is vrijdag de dertiende niet erg gelukkig uitgepakt. Daar had ik gelukkig geen last van. Wel word ik verdrietig van kerkdiensten die zijn afgelast, soms echt onnodig in mijn visie, kleine kerken, weinig mensen, hallo! Ruimte genoeg! En helaas gaat de Militaire Bedevaart dit jaar niet door. Ook om de kroontjes. Dat gaf mij wel de mogelijkheid om een paar tientjes extra uit te geven bij de MediaMarkt. 
(Natuurlijk pas nadàt ik de post voor de zieken had verstuurd. Mijn eigen laserprinter deed weer moeilijk. Daar moet ik nog eens naar kijken. Gisteren of volgende maand.) 
Het inbouwen van mijn nieuwe en veel goedkopere SSD wordt nog een dingetje, en het 1op1 overzetten van de oude HD wordt echt een uitdaging, want ik weet intussen niet meer hoe ik dat placht te doen. Ik mis mijn Windows 10! Onnodig veel tijd heb ik gekeken naar de Infotainment van de regering over Kroon19, ook omdat er toch allerlei landen de boel dicht gooien, zoals Portugal en Tsjechië. Polen ook al, wist Amber mij gisteren te vertellen. Nu heb ik geen plannen, maar ja... Er kwamen allerlei e-mails binnen waar ik wel op moest reageren. En zo is het weer half een. Ik hoop dat het geen reprise wordt van de vorige nacht, want toen zag ik het nog zes uur worden, en min of meer licht, voordat ik echt in slaap viel...

12 maart 2020. Van harte gefeliciteerd, Amber! Ik heb een uurtje met haar gekout via de telefoon. Heel gezellig, en ze denkt ook over veel dingen na. Ze had haar Bossche grootmoeder een uurtje op bezoek gehad, maar zij heeft dan ook geen last van de beperkingen die de regering oplegt aan de 'doelgroep' van het Coronavirus. Er werd veel paniek gezaaid met ernstige gezichten, dus ja, ik laat morgen maar een gezellige bijeenkomst aan mij voorbijgaan, waar de lezingen van de komende zondag worden besproken. Jammer, want ik ben te weinig met theologie bezig. En met wat dan ook. Vandaag heb ik wel een uurtje besteed aan het opruimen van een deel van de tafel, en heel de avond aan het invoeren van de financiën in de computer. Ik moet ook binnenkort eens aan de belasting beginnen. Maar de lijst van dingen die gedaan moeten worden lijkt dagelijks langer te worden. :-(  Het zou wel fijn zijn als ik die energie weer eens terugvond. Ik mis Ineke! 

11 maart 2020. Het oud papier is niet opgehaald, dat van de buren ook niet, van anderen wel. ??? Ik heb wat aan communicatie gedaan vandaag, maar vanavond is er iets niet goed gevallen, dus ik beweeg niet veel. Zonde van de dag. Morgen beter. Dan is 'ons Amber' jarig, en ze wordt 18, maar we worden niet verwacht om Den Bosch te bezoeken. Kroontjes. Ze had toch al andere plannen en verplichtingen voor de dag. Haar vader moet thuis werken. Niet dat hij het erg vindt om 1 1/2 uur minstens minder in de file te staan... Een heel fijne dag, lieve schat! Bless you!

10 maart 2020. Geen weer om naar buiten te gaan. Alleen een paar kaarten, die gepost móésten worden, konden mij de straat op krijgen. Er is vandaag niet veel uit mijn handen gekomen, ik was gewoon moe. Van de verjaarspost (12 stuks, ik ben wel erg verwend, en ik vind het enig, mét postzegels zelfs) heb ik driekwart per mail beantwoord. Ook dat kost nog veel tijd. Parel is nog steeds ziek, dus zij kwam vandaag niet. 
Arm zielepietje. Tja, daar zit je dan met je lekkers. ;-) Ik ga tot Pasen maar niet op de weegschaal staan. :-( Het lukt dit jaar weer niet om netjes te vasten, hoewel ik dat eigenlijk wel wíl doen. (Het goede dat ik wil doen, doe ik niet... in lijn met Paulus, maar ik word er niet vrolijk van.) (Niet dat de Heer het van me vraagt. Dat doe ik zelf.) Tonio moet thuis werken, want hij heeft domicilie in Brabant. Verjaardagen zijn ook niet aan de orde, natuurlijk, maar de postbode komt wel. Vandaag waren er weer 2 afzeggingen voor de Stichting. Gemeenten hebben steeds minder ruimte op hun kerkelijke kalender voor collectes buiten de verplichtingen die de PKN ze oplegt. En de Protestantse Kerken in Spanje zijn niet zo sexy meer. Pesten en discrimineren gebeurt nog steeds, maar ze worden niet meer opgesloten of verjaagd. Er zijn natuurlijk ergere gevallen, maar omdat ze in Afrika doodvallen van de honger, na al die sprinkhanenplagen, kunnen we toch ook niet zeggen dat hier voedselbanken niet meer nodig zijn? Ik ken hier verschillende mensen, die bij de gratie van de voedselbanken de touwtjes nog bijna bij elkaar krijgen. Zucht. Het leven is ingewikkeld, maar ook (voor mij) prachtig. Alleen die energie... die ontbreekt vandaag volledig. Morgen beter. Het is al bijna morgen. Welterusten, en ik wens iedereen morgen een vrolijke, energieke en gezonde dag. Bless you!

9 maart 2020. Mijn moeders verjaardag wilde ik nu eens netjes vieren. Aangezien er geen graf is voor haar, dacht ik met twee rode rozen naar Alkmaar te reizen, en die rozen op Papa's graf te zetten in glazen buisjes. Die moest ik nog wel in de schuur hebben, maar waar? Ook daar moet ik eens een inventaris van maken. Als het beter weer is. Vandaag liep alles tegen. De treinen, waardoor het me niet lukte om in Utrecht die bloemen te kopen... en Station Alkmaar gaf ook al geen vreugde. Geen nood: aan het eind van de Snaarmanslaan, begin Westerweg was altijd een bloemenkiosk. Dus ondanks het onverwachte miezerige weer liep ik daar vol verwachting heen. Helaas, dicht! Ik dacht onderweg nog wel iets te kunnen snaaien van bloeisels aan de openbare weg, net buiten de tuinen. Maar ook dat lukte niet. Uiteindelijk heb ik twee heel kleine takjes wit (krenten?) uit het openbare groen afgebroken. 
Die heb ik op het graf geplaatst. Ik had ze wel iets meer gegund, maar ze wisten er natuurlijk alles al vanaf. Zo zijn ze wel, daarBoven. Het was dik een half uur lopen vanaf het station en ik was toen al te moe om nog de stad in te gaan. Maar ja, verdorie! Dus sleepte ik mij naar het busstation, dat nu nog verder weg van de stad is. Daar nam ik de bus naar Egmond aan zee, want daar was ik al heeeeeeeeeeeeeeeeeel lang niet meer geweest. En ik miste de zee al jaren. De zee stond hoog, het was op het topje van de vloed, dus ik heb wel even pootje gebaad. Verder kwam ik niet, de wind blies venijnig vanaf Engeland, waar het al hard regende. Hier nog niet, maar droog was het ook niet. Van de ene opgang naar de volgende liep ik denk ik zo'n 100 m tussen nat en net niet nat, af en toe scheen de zon, de zee was ruig, en ik had niet eens een fototoestel bij me. Wel mijn mobieltje, maar als ik dat buiten gebruik, zie ik haast niets. Ik had een foto van het graf gemaakt, maar die kon ik niet copiëren naar de PC, al ben ik daar aan het eind van de avond minstens anderhalf uur mee bezig geweest. (De structuur van de mappen is bij de laatste doorgang van de douane verknoeid, ik zag, toen ik de HTC aan de PC hing, dat veel van die bestanden nog wel bestonden. Hoera!) Maar het lukte mij niet de foto van het graf te traceren, en echt, ik héb mijn best gedaan!!! 
Hoe dan ook, het was wel een min of meer feestelijke dag. A sentimental journey en zo. 
Verder heb ik een heel stuk gelezen in het boek dat ik voor mijn verjaardag kreeg van Diana of Amber. In bus en trein heb je er de tijd eens voor. :-) 
Maar ik was wel helemaal kapot, tegen de tijd dat ik thuis kwam. Ik gebruikte overmaat aan caloriëen, zonder te hoeven koken... het gebakje voor Mama's verjaardag komt morgen wel. Want er waren nog 2 soesjes over van de verjaardagen, die moesten echt op. Het is zonde als de bliksem er in slaat, placht mijn vader te zeggen. Ik zou het in elk geval zonde vinden als ze zuur werden. En dat zou toch wel eens kunnen gebeuren. Dus... de goede werken. ;-) 
Intussen ben ik al tikkend vanzelf van de 9e in de 10e gegleden. Mama, bless you! En morgen gaan we gewoon weer verder met leven. Er moet nog van alles. 

Zondag Reminiscere 8 maart 2020 was in de Waalse kerk vanmorgen een paarse dienst, maar in de Lutherse kerk bloeide het rood volop, want de nieuwe predikant daar werd bevestigd, en dat kan niet zonder het rood van de Heilige Geest. Met ruim honderd mensen, waarvan een vijfde schat ik familie van ds. H. Brederoo, klonk de liturgie en de muziek volop en aangenaam. Het was ook een Avondmaalsdienst, en voor deze ene keer doopten we de hostie in de wijn, al doende de boze te slim af te zijn, voor het geval deze gebruik wilde maken van virussen of de angst daarvoor. Er waren veel mensen waar ik al een tijd niet mee gesproken had, en er waren anderen die vonden dat ze nu maar eens met mij moesten praten. ;-) Al met al heel stimulerend, maar toen ik na totaal vijf uur in de 'heilige hallen' weer naar huis ging, was ik wel erg moe. En nog. Dus al heb ik veel aardige dingen te vertellen, ze komen niet meer boven. Soms heb je dat. Gevloerd door God en mensen. (En met plezier, maar de energie, die er straks volop was, is nu op.) Maar wat staan er toch een prachtige teksten in het Nieuwe Liedboek voor de kerken!!! Ik heb ze lang nog niet allemaal in de computer of in het hoofd. Ook als literatuur: aanbevolen. En,  interessant: het was vandaag de Internationale Dag voor de Vrouw, maar in geen van beide diensten is daarover gerept. Tja. 

7 maart 2020. In de morgen was het aangenaam weer: zonnig, en vrij windstil. Met plezier gunde ik mijzelf een uurtje vertier op de lapjesmarkt. Ik meende voor morgen toch iets te moeten maken, maar uiteindelijk is er niets van terecht gekomen. Wel heb ik een en ander gewassen, want de bovenkant van het dekbed was deze week gescheurd, en steeds verder natuurlijk. Nu ja, dat is gewassen en de nieuwe katoen ook, maar die is nog veel harder, dat ga je wel merken. Zelfs die heb ik nog niet kunnen naaien, ik moet de stof nog maar eens vaker wassen. Gelukkig was er nog wel een bruikbaar dekbed. Er bleken er nog twee te zijn met het zelfde euvel. Er is dus veel werk aan de winkel, maar daartoe moet de tafel leeg zijn, en die is juist de afgelopen week weer bedolven onder allerlei dingen die ik 'even' kwijt moest. Je bent ze makkelijker kwijt dan rijk op de juiste plaats. Boven heb ik nog wat dozen gesorteerd, en de inhoud in de laptop gezet, vanavond heb ik weer de inhoud van een van de ladekastjes in de PC gezet, en de plastic dozen heb ik elders geplaatst, zodat ik wanneer het Tonio uitkomt weer verder kan gaan met het inruimen van de boekenkast. Over een paar jaar zal het wel in orde zijn. (Kreun.) Maar goed... Heb morgen een gezegende zondag, en tot dan. :-) Leuk, ik kreeg ook nog een paar verjaarskaarten vandaag. ;-) Ik heb ook weer postzegels om af te weken. Zo gezellig! Dank aan iedereen!!!

6 maart 2020. Pffff. Er is afgewassen en opgeruimd, ik heb zelfs gezogen! Dat had ik gisteren ook al gedaan, maar om onduidelijke redenen zag het morgenlicht (kwart voor twaalf ís morgenlicht, toch?) allerlei ongerechtigheden. Niet dat iemand dat gisteravond zag, want huize Voerman zat vol. Kleindochters die bij elkaar op schoot zaten, (dat vonden ze gezellig) allerlei stoelen die van her en der tevoorschijn waren gehaald, en nog werd er ook op de pianokruk plaats genomen. Mijn zusje kwam als eerste, met verwachte en onverwachte geschenken, en, als altijd, met gezelligheid. We gingen er net voor zitten met een glas lekkers en wat kaasjes, toen de bel voor het eerst ging. Mijn drie jongsten kwamen met kind en kraai,  en ik kreeg gisteravond allerlei leuke dingen: boeken, haarverzorging, oorbellen (een match met die van de kleindochter die ze meebracht, en die ik natuurlijk meteen in deed), een dahlia in een emmer, waarvan ik intussen heb opgezocht dat die tot in mei binnen moet blijven... gelukkig was er een groen plateau onder, dat scheelt met water geven, tuinhandschoenen ook, handig! Een geurkaars, een heel fysiek cadeau: het repareren van de centrale lamp in de slaapkamer (dochter 2 deed ook mee!) waarbij bleek dat ik inderdaad met het draaien van de lamp een draad uit het kroonsteentje tegen het plafond had losgekregen, en dat kortsluiting ook een mogelijkheid was geweest. Tot hiertoe had de Heer ons dus geholpen. Dank! En ook dank aan mijn slimme en mooie meiden, die zelf ook gereedschappen en trappen weer opruimden op hun plek. Fijn! Tonio draaide beneden voor weer een nieuwe lamp in en een andere lamp aan, zodat ik weer vrijwel volle verlichting heb bereikt. En dat was nog niet alles, want voor Ton waren er 125 narcissen-bollen. Ik had aangegeven dat ik het zo fijn zou vinden als Tons naam tegen zijn verjaardag tegenover het huis zou kunnen bloeien. Een mooi monumentje, toch? Jaren geleden had hij van Mik al eens een (treur)wilgje gekregen, dat een paar jaar heeft gegroeid en gebloeid, totdat het ten prooi viel aan de snoeilust van de gemeente. Nu moet ik uitvinden hoe ik Tons naam het best en het duidelijkst kan spellen in bloembollen... AAAEA? In elk geval niet TV! ;-) Meedenken wordt op prijs gesteld. De witte tuinplant heb ik intussen een plekje gegeven, tot grote vreugde van de plaatselijke worden. Natuurlijk begon het toen net te regenen.
Intussen is het half vijf geweest. Maar je bent weer op de hoogte. Het was een gezellige avond! Nu moet ik een buurman feliciteren. ;-) 
Verder bracht ik (alweer) plastic weg, en liep ik naar HC, want ik had beweging nodig, na alle calorierijke uitspattingen van gisteren. Maar ik bleef erg moe. Te moe zelfs om met een boek naar boven te gaan. Misschien haal ik 11 uur net, als ik me haast. Ik zag dat een van de armen van de lamp los hangt, dat wordt vervelend... dat wordt toch morgen een trap... :-( 
Maar nu naar bed. Ik ben echt op. ;-) Zeker een jaartje ouder of zo...

5 maart 2020. Een heerlijke avond, ik zal het morgen opschrijven, maar het is kwart voor twee en mijn ogen prikken zo! Erg moe, maar het was heel fijn. Geweldige cadeautjes en cadeaux, en fijn bezoek. Nu is het op en over en uit. Bless you all.  :-)

4 maart 2020. Gisteren heb ik van alles gedaan, maar... 's avonds bleek de computer het opeens helemaal niet meer te doen. Paniek dus! Zelfs geen piepjes meer, dat is ernstig. Eerst wel power, later werd daar ook niet meer op gereageerd. :-( 
Vanmorgen heb ik de computer nog eens open gemaakt en wat aangedrukt, geen reactie. Maar ja, toen Tonio een en ander (ander dus vooral) aandrukte, ging de PC wel aan. It takes a man. Mijn PC is óf homo, of vrouw, een andere conclusie heb ik even niet. ;-) Maar ik dank God wel even op mijn blote knieën!!! (Een voor een, anders kom ik niet meer overeind!)
Weer ging ik haastig naar de markt, en weer was Tons klokje niet gemaakt. Hm. Ik heb het meegenomen, en ging op de haastige terugweg (ik verwachtte wellicht bezoek) langs onze juwelier op de Springweg. Zij heeft ook nog wel adresjes. Het was een Toledaans klokje, dat ik van Ton gekregen had. Morgen is het 55 jaar na onze huwelijksdag. (Verjaardagen ook.) Onvoorstelbaar dat zowel mijn lief als ons bruidsmeisje al zijn overleden...
(Ik houd van Lelietjes-der-dalen!)
Even na half drie kwam een vroegere klasgenoot op bezoek. Hij bracht een boekje voor me mee over 50 jaar Nes Ammim, en dat was altijd 'iets' in ons gezin. Leuk dus!!! Hij had de wonderen van de nieuwe expositie in het Catharijneconvent al bekeken, en was er positief over. Dus dat ga ik binnenkort ook maar eens doen. Dankzij mijn jongste zus heb ik een museumkaart. :-) 
Later bracht ik plastic weg en dat soort dingen, ik liep door naar AH te HC, maar al kwam ik met een tas vol boodschappen thuis, niet alles waar ik voor uitgegaan kon ik vinden. Fris wilde ik 's avonds nog halen op de fiets, maar dat vergat ik vanavond nog. Dom! Morgen???

2 maart 2020. Een thuisdag, maar ik heb wel vrij wat kleine klusjes gedaan. Niet dat je er iets van ziet, eerder is er nog meer chaos. Bovendien heb ik de lamp in de slaapkamer kapot gekregen, toen ik die probeerde schoon te maken. De stofzuiger viel tegen, dus probeerde ik het met een doekje. Dan draai je de lamp, en kennelijk was dat een keer te ver. Zucht. Maar ja, dan weet je wel weer een cadeau voor een van de kinderen: het bestijgen van de grote trap, en het vernieuwen van de draad. Met enige pech moet de hele lamp er af. Maar mijn dank zal dan nóg groter zijn. Voor ik zover was had ik wat papieren van Ton uitgezocht, en een aantal postzegels afgeweekt. Gisteren had ik een dikke enveloppe met postzegels van Hanny gekregen, zo geweldig! :-) Ik had veel zin om er meteen aan te beginnen, maar ik had de onverstandige gedachte dat ik eerst eens iets moest opruimen en schoonmaken. Dat komt er dan van! Tja!

Zondag invocavit 1 maart 2020. Vanmorgen was het vroeg dag, want ik moest om even voor tienen in Den Bosch zijn. Daar werd ik opgehaald voor de kerkdienst in ons dierbare Heusden. We waren met zijn tienen, plus de Heer en alle engelen, en vast en zeker een aantal dierbaren die hier met ons plachten te zijn. Ze zongen vast allemaal mee. :-) Ton en Wil en Leo en... en... en... Edy, die behoorlijk ziek geweest was, zong de Antifoon en na de preek zong hij Händels Dank sei dir, Herr... Altijd erg mooi. Na de dienst wandelden we naar het Gouverneurshuis, waar we koffie dronken, met voor sommigen een zoetigheidje. Omdat het Papa's verjaardag was. We hebben (bijna) altijd op de verjaardagen van onze ouders een gebakje of zo genuttigd, en zo met plezier aan hen gedacht. ;-) Dat ontbrak vandaag ook zeker niet. Na afloop werd ik weer naar het station gebracht, waar de trein nét dichtging en vertrok, toen ik op het perron aankwam. Maar tien minuten later was er weer een trein. Tegen 2 uur was ik thuis, dankzij de fiets, die ik op het station had laten staan. Toch stond er af en toe nog wel een heel harde wind. Dat viel tegen. Na een flinke pauze ging ik de dienst maar eens op internet zetten. Dat kostte veel tijd. Gisteren had ik een paar fotootjes van de jarige kleinkinders gemaakt, maar Picture Publisher bleek onder Windows 7 niet optimaal te werken. Zeg maar gewoon: zo goed als niet. Dan maar over naar XP. Daar deed het dan weer wel, maar daar kan ik niet naar internet, en naar FP. Dus weer terug. Het schiet wel, maar niet op. Alles is zo t-r-a-a-g! Opeens tel ik mijn vroegere zegeningen weer. :-) 
Hoe dan ook, ik val om, ik heb de lezingen opgeruimd, en ik ga slapen, ik ben moe, en mijn ogen vallen nu vanzelf al toen... Morgen beter. Dat moet ook wel, want er valt veel achterstalligs te doen. 

29 februari 2020 was een schrikkeldag. Ik schrok er niet van. ;-) Voor de jarige kleinkinderen heb ik een pakje klaargemaakt, het is altijd zo kaal om alleen maar geld te geven. Maar ze wilden niet veel anders, en ik denk dat ze - met al dat bezoek - hun nieuwe smartphones wel konden aanschaffen. Mijn zus belde op, of ze me zou ophalen? Aangezien het vervelend weer was, met regen en windvlagen, dat had ik al gemerkt, toen ik toch nog een paar boodschappen moest doen, heb ik dat voorstel met enthousiasme aangenomen. Zo kon ik zelfs mijn nette (preek)schoenen aan. (IJdelheid!) Voor de terugweg had ik de fitflops in een tasje bij me. Helaas, toen ik om 6 uur richting Utrecht dacht te gaan, en mijn jongste mij ging wegbrengen, kwam er net iemand binnen, en in de verwarring vergat ik mijn tasje, waar intussen de nette schoenen in zaten. Zucht. Ik was om 7 uur binnen, en belde nog even. De jarige Lot beaamde dat de schoenen daar waren. Tja. Dan eerst maar eten. Ik moest ook mijn haren nog wassen, dat was er gisteren niet van gekomen. En ik kreeg een telefoontje. En toen kwam er antwoord op mijn vraag naar voorbeden... Gisteren had ik de boekjes voor de gemeente al geprint. Dus ik moest het in mijn eigen exemplaar verwerken. W7 ziet de laserprinter nog niet, dus moest ik naar XP om te printen. Het is gelukt. Over een kwartier is het zondag, dus ik ga maar snel eens kijken naar geschikte kleding die onder de toga past. 
Zo blijf je bezig. Heb een mooie en gezegende zondag. En ja, morgen is het de verjaardag van mijn vader. :-) Hij was van 1911. Maar morgen ga ik niet naar Alkmaar... dat zit er nu even niet in. Hij is trouwens hoog en droog in de hemel, vermoed ik. Waar en hoe dat ook is. Volkomen anders dan wij ons kunnen voorstellen, maar veilig in Gods Hand. :-) En daar gaat het om. 

28 februari 2020. Een klein beetje opgeruimd, verder heb ik aan de dienst gewerkt, want die zou ik eigenlijk vandaag helemaal afgedrukt willen hebben. Maar ja, die printers... Ik zocht tóch maar eens op internet, en ja, ik vond er een pagina die uitlegt hoe je deze Canon zou moeten schoonmaken. Want het is natuurlijk te gek dat je twee keer een nieuwe cartridge inlegt, en dan nog nauwelijks kleur krijgt. De uitleg schoot te kort op het meest belangrijke onderdeel: hoe je de printkop los krijgt. Ik heb het filmpje wel 10 keer bekeken. Uiteindelijk schoot het onderdeel los. Veel heet water, voorzichtig drogen, en wel vieze, maar niet héél erg vieze handen. Dat zal voor zondag hoop ik wel weg zijn. ;-) De eerste proeven waren niet zeer bemoedigend. Nog maar eens een dieptereiniging, en nog eens... Met de instelling op zo donker mogelijk, lijkt het nu wel leesbaar. Vijf of zes minuten per boekje... het gaat nog wel even duren, en het is al half een. Nu ja, ik hoef morgenochtend niet vroeg in de trein te zitten. Dat scheelt. Mijn nichtje is morgen jarig, echt jarig op haar geboortedatum. Gefeliciteerd, jij en allen die dit bijzondere lot delen... ;-) 

27 februari 2020. Een dag van gemengde gevoelens. Vreugde om mijn jongste kleindochter. Van harte gefeliciteerd. Een fijne dag! Mijn dag had meer met afscheid en afronden te maken. Vannacht heb ik niet meer dan drie uur kunnen slapen. Best irritant als de wekker op kwart over zeven staat. Kwart over negen moest ik zo'n beetje de deur uit. Een half uur later ging de trein. Overstap in Zwolle, half twaalf was ik in Heerenveen, waar ik de bus richting Crematorium moest nemen. Volgens 9292OV was het dan nog 20 minuten lopen, volgens een behulpzame jonge dame die het nog even controleerde op het Busstation was het 13 minuten lopen. Ik deed er bijna een half uur over, maar ik was wel mooi op tijd. De eerste echtgenote van mijn lief had twee goede vriendinnen van goede Zwitserse komaf, waarvan er een huwde met een knappe Hongaarse vluchteling. Zelf was ze beeldschoon. (Dat tussen haakjes.) Zij is 8 jaar geleden overleden, Ton sprak nog bij haar begrafenis, en vandaag mocht de echtgenoot worden weggebracht. Een kleurrijke figuur, van wie in stijl afscheid genomen werd. Ongetwijfeld heeft Karoly er zelf van genoten vandaag. :-) 
Zijn dochter en haar man brachten me helemaal naar huis, ze reden toch langs Utrecht. :-) 
Het scheelde minstens 5 kwartier. :-) Maar ik was ook al dankbaar geweest als ze me naar het station hadden gebracht. Gisteravond had ik hard gewerkt, zodat ik de Sirius mee kon nemen en een opgeladen toetsenbordje, en een USB-sleuteltje, waar de dienst op stond. 
Ach, wat sneu nu, dat de voorgeladen Office mij niet toestond om het bestand te bewerken. :-( Mijn eigen Office 2010 was gesneuveld met de vorige Sirius. Dus ik moet echt nog zien een nieuwe aan te schaffen. In de wolken werk ik niet graag. Goed, genoeg gezeurd, ik ben super moe, en het is bijna 10 uur, ik ga proberen te slapen, en dan moet ik morgen maar vroeg op. Er moet nog veel gebeuren. Maar nu deug ik nergens meer voor. Welterusten!

26 februari 2020. Onverwacht bezoek, en daar was ik niet op gekleed, helemaal niet zelfs. Later zag ik dat de uitgebloeide bloemen er ook nog stonden. Een uurtje eerder had ik gezien dat ze weg moesten, maar ik was er nog niet aan toe gekomen. Oh oh! ;-) Tja. 
Op mijn programma stond ook: naar de markt, om mijn klokje op te halen. Ik moest wel even wachten tot het niet meer regende. En toen ik daar was, bleek de 'brave' man vanwege het slechte weer er nog niet op uit gegaan te zijn. Heel vervelend dus. In HC bleek opeens een Jumbo gevestigd te zijn. Dus nam ik ook daar maar wat boodschapjes mee, al hàd ik het gevoel dat het iets duurder leek dan die op de Biltstraat. Maar ik kan me vergissen. Ik liep in elk geval wel te zeulen. ;-) Thuis was er zo het een en ander te doen, je hebt van die dagen, dus ik kwam pas heel laat aan de dienst toe. Bijna kwart voor een is het nu. Dat was ook weer niet de bedoeling. Het is aswoensdag geweest, en de paarse tijd is aangebroken. Ik moet de kleur van mijn desktop nog wel veranderen, maar dat kan morgen ook wel. Dan is onze Charlotte trouwens jarig. Maar ze moet gewoon naar school, dus vieren komt later. Van harte gefeliciteerd, lieve schat! Sweet Sixteen! :-)

25 februari 2020. Eindelijk minder wind, en ook wat minder regen. Ik moest naar de MediaMarkt, want ze hadden me daar een onjuiste adaptor meegegeven, en dan werken de dingen niet. Het hoofdkantoor had me verteld dat ze het in orde zouden laten maken, en dat die thuis zou worden omgewisseld, maar daar wilde de figuur die mij vanuit Utrecht opbelde niet van weten. Dat kostte te veel. Hoe zo? Ze maken toch altijd reclame dat ze het binnen twee uur kunnen brengen? Nu ja. De zon scheen nog even aan het begin van de middag, en ik pakte de fiets, het apparaat, een grote tas, en ging. Die grote tas had ik achteraf niet zo nodig, want ik had vergeten mijn plastic geld mee te nemen. Vreemd. OK. Het had allemaal veel voeten in de aarde, maar ik kwam in elk geval thuis met de juiste oplader en de gebruiksaanwijzing. Na drie uur opladen ruim, kon ik aan de slag, tot tevredenheid. Weer een hobbeltje genomen! Aangezien het morgen Aswoensdag is, heb ik bijna alle chocola opgegeten, en het was geen straf, hoogstens voor mijn lijn. Nu niet meer kopen! Er moesten nog meer verjaardags- en andere kaarten geschreven en gestuurd worden, en ook dat is gebeurd. Toen werd het ernstig tijd om hard aan het werk te gaan met het Hebreeuws en het Grieks. De eerste vier hoofdstukken van Genesis heb ik destijds voor mijn grote tentamen (veertig hoofdstukken, ik ben er een half jaar mee bezig geweest!) uitgebreid vertaald. Maar toen had ik MLS nog niet, het computerprogramma, dat ik rond 1980 of iets eerder heb aangeschaft, dus dat was allemaal nog met de hand uitgeschreven, in verschillende kleuren inkt. Intussen iets minder duidelijk te lezen dan nu. Ik heb mij nog een paar uur bezig gehouden met de Hebreeuwse tekst op de PC ook. En vanavond heb ik de eerste 3 minuten van de preek uitgeschreven. Het wordt een drukke week, want ik moest mijn tandartsafspraak al afzeggen i.v.m. een afscheid van een oude vriend van Ton en Beppie. Daar wil ik zo mogelijk toch wel graag heen. Maar goed, het is alweer half twee geweest, dus over en uit. 

24 februari 2020 was ook al zo'n natte en winderige bedoening. Ik moest wel een paar kaarten naar de post brengen, want deze tijd van het jaar is de grootste concentratie van jarigen voor mij. Het gaat nog even door. Ik heb eventjes gekeken naar Duitsland: Rosenmontag, daar plachten Ton en ik nog wel eens lekker lui in bed naar te kijken. Er was niet veel aan, en ik ergerde me aan al dat plastic, dat het milieu ingeslingerd werd. Maar ja, snoep en bloemen waar je mee gooit, zijn dan wel beter beschermd. Ik vroeg me natuurlijk af hoe het met mijn carnavalsvierders zou zijn. Tonio trof ik vanavond na het eten net voordat hij weer op de fiets stadswaarts zou stappen. Gisteren hebben ze er van afgezien: zoveel wind en regen was echt niet leuk meer. Vandaag heb ik mij onledig gehouden met het aanpassen van de sjabloon voor de nieuwe variant op de Lutherse liturgie in Heusden. Vroeger, toen ik jong en onschuldig was, klopten al die velden nog. Later kwam er er steeds meer fouten in. Irritant natuurlijk. Ik had al vaker gezocht, maar nu kwam ik toevallig (?) terecht op een webpagina waar gesuggereerd werd om de bladwijzers eens zichtbaar te doen zijn. Toen vielen er wel een paar kwartjes, maar het is wel heel wat uren werk geweest voordat ik het dotx bestand voldoende had aangepast. Er moesten ook nog wat euro's om. ;-) Maar goed, ik kon de opzet voor de liturgie voor Invocavit naar organist en (hoop ik) zanger sturen vanavond. En dat is toch maar weer leuk. De sjabloon voor Zeist en Utrecht (wezenlijk anders) heb ik ook aangepast. Ik hoop dat het voldoende zal blijken. Maar goed, dat was het dan wel voor vandaag. Nog even kijken wanneer ik naar de tandarts moet. Ik hoop dat ik dat terug kan vinden, want niet alle mails die ik heb binnengekregen onder Windows10 kan ik terugvinden. Er is in elk geval een gaping. Voor alle jarigen en andere vierders: veel plezier! 

Zondag quinquagesima of Esto mihi 23 februari 2020. Het was weer een heel onstuimige dag, zodat ik niet op de fiets naar de kerk kon (mocht) en evenmin later naar het station. Dat werd veel en lang lopen. Ah doe, so vermoeiend!!! Goed dat ik naar de kerk was gestuurd, want een van onze beste predikanten, Richard Bennahmias, vierde met 8 gelovigen (inclusief de organist) een bijzondere dienst. Ton hield erg van zijn preken, en ik was er van overtuigd dat hij, ds. Chappon en ds. Le Cornu zeker met genoegen luisterden! :-) (En ja, je moet nooit op het randje van het trottoir open!)  :-D  Nee, serieus, het was een preek die een groter verspreiding verdient. :-D  Aangezien de organist na de zegen nog een Kyrië wilde inoefenen met de gemeente voor de dienst van de volgende week, als het nieuwe koor(tje) voor het eerst een aandeel in de dienst zal hebben, en ook het bekende lied voor de 40 dagentijd van Willem Barnard, dat door Maryse Hegeman van een mooie Franse tekst is voorzien (Les écritures) op de melodie van Alles wat over ons gesproken is, werd het mij te laat om koffie te drinken. Jammer, maar ik moest wel naar huis, want ik had mijn OV-kaart niet bij mij. Domdomdom. En die had ik nodig om naar de Charismaatjes te gaan in de Oranjekerk in Amsterdam. Die kerk klinkt heel anders, veel harder én veel luider. Maar we zullen wel aan elkaar wennen. :-) Veel dierbare mensen gesproken, dat was fijn. Omdat mijn fiets niet bij het station stond, heb ik het niet aangedurfd om 'even' bij Parel te gaan kijken, want dat is toch nog weer wat extra lopen. Toen ik eindelijk thuis was, was ik ook echt kapot. Ik heb wat gegeten, gewoon koud, en ben vervolgens in een diepe slaap gevallen van een paar uur, terwijl de TV op de achtergrond van mijn gedachten <voor zover aanwezig> geruststellend murmelde. Af en toe zag ik vijf minuten iets en dan sufte ik weer verder. 
Op het laatst zag ik een deel van een stuk over dementie, aangrijpend en herkenbaar. 
Ik kan me zo goed voorstellen dat mijn vader, die het proces had meegemaakt waarin de dame, die zijn moeder was, veranderde in een ondeugende rotmeid, aan het gas wilde als het met hem zover zou komen. Jammer dat het zo sluipend ging, en dat ik het in elk geval niet herkende. Ik had rond die tijd zelf een hersenbloeding (ook niet herkend, want ik was nog zo jong) dus ik stelde hem gerust dat we allebei overspannen waren, na - en rond - de dood van Mama. Tja. Achteraf inderdaad twee verschijningsvormen van in wezen dezelfde zwakke punten. :-( (Ik ben er dankzij Ineke mooi uitgekomen, al heeft het heel lang geduurd, vooral de eerste jaren waren zwaar voor iedereen.)
Achteraf had ik mijn vader die jaren graag bespaard. Maar kennelijk kon dat niet zo wezen. :-( Jammer. 

22 februari 2020. Laat wakker, het was niet anders. Na het ontbijt bracht ik het plastic weg, het was een heel volle zak geworden, ook al probeer ik plastic-arm te leven, dat lukt niet, als zelfs in de ECO-winkel het papieren zakje een venstertje heeft met kunststof. Het waaide nog hard vanmiddag, dus ik waagde me niet aan de fiets. Morgen schijnt het nog erger te worden, daar word ik niet blij van, maar 'de mens lijdt het meest...' Ik kwam via de Mediamarkt terug, niet geheel tot mijn genoegen, zag ik later. Tja. Later zag ik dat ik beter meteen langs de Verwenner had kunnen gaan, maar dat vergat ik. Gewoon moe, denk ik. En er is voor morgen natuurlijk altijd genoeg. Fruit, roggebrood, veel kaas. En ik heb me een gebakje gepermitteerd om de 13^e verjaardag van Pieter te vieren. Zij vierden het niet vandaag, dit keer wordt het wat later. Ook Charlotte is immers bijna jarig. Maar vandaag had Mama Laetitia wel als toetje een Pecan Pie gebakken, en dat was ongetwijfeld heerlijk. 
Ik heb nog zes bakjes met schroeven gesorteerd en beschreven. Zo grappig: ik kreeg vandaag drie echte brieven, dat is al heel lang geleden, want tegenwoordig is het 90% bedelbrieven van Goede Doelen. Alleen gisteren kreeg ik drie exemplaren van Petrus, om weg te geven. Wel lief. :-) Maar vandaag waren 2 van de 3 brieven van mensen die... reageerden op de kerstpost. Door ziekte de een pas nu, door drukte van verhuizing en boeken schrijven de ander. Uit Uppsala kreeg ik de aanbeveling de schroeven en de spijkers op een klein hoopje te vegen. Tja... dan wordt het heel lastig uitzoeken als je iets nodig hebt. En ik héb gelukkig nog wel eens iets nodig. Maar, <hoopvol/> ik ben echt een stuk over de helft. Al jaren had ik mij voorgenomen om dit als boetedoening te doen in de vastentijd. Het kwam er niet van, en nu moet het toch maar een keer af. Dan kun je ook verder. Overigens, L. ik heb van je vader hier nog een vaas staan die hij zelf gegraveerd had. Aan het eind van zijn leven begon hij met die hobby. Mocht je ooit in Nederland komen, dan sta ik die graag aan je af. Of aan je zus. Maar misschien hebben jullie er wel tientallen. :-) Hoe dan ook: post opent opeens weer werelden. Wat zijn we toch rijk met vrienden en kennissen over de hele wereld! 
Heb morgen een gezegende zondag, en wie carnaval viert zie toe dat hij niet valle. Of zij. Bless you all!

21 februari 2020. Goed nieuws: eindelijk heb ik een nieuwe Sirius gekregen. De kleine, zelfstandige PC van Ockel. Nu maar hopen dat alle problemen tot het verleden behoren. Ik moest er wel vroeg voor opstaan, en kwart over negen kwam de postbode al. Ik zat al een uurtje op mijn post, want zo vroeg kon hij komen. Natuurlijk heb ik de hele ochtend doorgebracht met dingen als internet instellen, etc. Er moet nog heel veel aan gebeuren. En ja, mijn office licentie ben ik intussen wel kwijt. En daar ben ik niet blij mee. Er staat wel een online-office op, maar ik ben hebberig, en wil mijn eigen programma's op mijn eigen computers. Dan kom je niet opeens voor het dilemma: betalen of stoppen. En dat zit er aan te komen. Open office is nog steeds niet 'mijn ding', al had ik die onder W10 op de hoofdPC wel draaien. Toen moesten er nog allerlei verjaarskaarten en dankkaarten worden verzonden, (dit is een heel drukke maand geweest voor de ooievaars,) een aardigheidje moest ik wegbrengen naar iemand die altijd erg aardig voor mij is, (het was droog) en ja, ik had ook gehoopt - en eigenlijk verwacht - dat ik een oproep van Ineke zou krijgen, maar haar behandelkamer kwam vandaag niet vrij. Heel jammer, want ik had haar hulp goed  kunnen gebruiken. Al met al liep ik toch een stuk door de stad, boodschapje hier, kleinigheidje daar. Er had nog iemand behoefte aan Lourdeswater, hier gaat het minder hard! :-) En zo tutte ik heel de middag door. Later heb ik nog één van de ladenkastjes ingeruimd met haken, ogen, kabelclips etc. Vanavond heb ik dat netjes in de PC gezet, en ook begon ik met de eerste vijf laatjes met (spaanplaat)schroeven. In elk geval is nu een begin gemaakt met een goede indeling. Morgen verder. Dan is mijn jongste kleinzoon jarig! Alvast gefeliciteerd Pieter!

20 februari 2020. Nog steeds heeft mijn lichaam veel behoefte aan slaap. Maar inslapen kon ik gisteravond niet, lastig is dat! Een verjaarsbezoekje heb ik maar niet gebracht, want met al dat hoesten leek het me niet verantwoord. En voor mij ook al niet fijn. Er kwam vandaag niet veel uit mijn handen. Ik heb een vaag algemeen plan gemaakt voor de schroeven en de spijkers, en ook heb ik de twee (zware!) kastjes omgedraaid. In de hoop dat de toegang iets makkelijker is. Natuurlijk moest ik eerst alles ontmantelen. Nu ja, nu weet ik weer wat er bovenop ligt. Misschien kan ik er morgen iets meer aan doen. Op de een of andere manier kan ik niet verder voordat al die dingen weg zijn van het tafeltje in die kamer boven. Een langdurig telefoongesprek - bijna een uur - schoot ook niet op, maar die dingen horen bij het werk en bij het leven. :-) En ja, dan weet ik weer hoezeer ik bevoorrecht ben! Maar die afspraak met de tandarts heb ik nog steeds niet gemaakt. Oei! Ook kreeg ik een paar mailtjes die ik niet helemaal vertrouwde. Die staan nog op de server, en ik hoop dat ze er geen kwaad kunnen. 

19 februari 2020. Eindelijk waait het minder hard. De energie hier houdt nog niet over, maar ik ben wel naar buiten gegaan om te kijken of de batterijenman op de markt stond. Er was een andere, ik moet volgende week terug komen, dat is natuurlijk vervelend, maar ik had zelf een pieletje van zijn plaats gewipt, en mij lukte het niet om dat weer terug te halen. Verder heb ik nog wat winkels bezocht, en zo lummelde ik de middag door. Vanavond heb ik eerst nog wat schroeven gesorteerd, het schiet allemaal niet op, en na het eten en TV heb ik nog een paar liederen aangepast en in de volgende dienst gezet. Tijd om te gaan liggen! 

18 februari 2020. Vandaag was ik niet uit mijn bed te branden. Na vier uur kwam ik pas in de benen en de kleren, tegen half zes deed ik wat boodschappen, en daarna heb ik mij niet tot activiteit kunnen verheffen. Eerst heb ik beneden wat zitten suffen bij de TV, daarna ging ik dat een half uurtje doen in bed. Dat half uurtje liep uit tot half elf, bij de Van Rossums bleef ik wel wakker, daarna kwam ik weet het niet meer, ik zag ook nog iets met Koninklijke Hoogheden, maar eigenlijk sliep ik toen al weer. Ik moest me toch nog wel uitkleden, dus zit ik hier maar even te verklaren dat ik wel leef, en niet echt ziek ben, maar gewoon... aan het bij komen, hoop ik. Dat ik niet kan werken met Windows 10 hindert me wel erg. Maar om dat in mijn eentje opnieuw te installeren, daar zie ik wel tegenop. Het herstellen op afstand lukte vorige week niet. Meestal word ik tegen elf uur wel helderder van geest, maar nu niet, dus morgen beter, hoop ik. Vast wel. Het komt goed, hoe dan ook. Ik zag dat de kleinkinderen een weekje later gaan vieren dan ik had gedacht. Net voor ik een kerkdienst heb, dat wordt dus wel een dingetje. Morgen zijn er ook verschillende mensen jarig, maar ik heb vandaag niet gedacht aan kaarten. Het spijt me. 

Een half uur later... Windows 7 is zooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo traag!!!

17 februari 2020. Gisteravond ging ik vroeg naar bed, maar van slapen kwam niet veel, want op ongeregelde tijden vertrokken er weer van verscheidene perrons sneltreinen in mijn ingewanden, en dan was het heel belangrijk dat ik geen minuut wachtte... :-( Tot na drie uur ging dat zo door, terwijl ik intussen door veel interessante TV-programma's heen sufte. Echt slapen durfde ik niet, maar uiteindelijk leek de goederentrein zonder lading te zijn vertrokken... Vanmorgen werd ik slap, sloom en lichtelijk misselijk wakker. Nu ja, wakker... 
Uiteindelijk ben ik naast de computer gaan zitten, en heb ik wat pogingen gedaan om de lezingen van gisteren op te ruimen, en die voor de volgende dienst te vinden. Ik heb zelfs een stuk liturgie in de PC gezet. Een héél lichte avondmaaltijd werd gevolgd door suffen bij de TV. Zelfs de interessante uitzending over ruïnes in een meer in Peru (geloof ik) heb ik maar bij beetjes gezien. Nu ja. Ik ga maar slapen. Als ik kan. Nog even een rekening betalen als dat lukt. Geen idee... Het leven is wel eens makkelijker geweest, maar ook dan is het nog geweldig, toch? :-D

Zondag sexagesima 16 februari 2020 Het is half zes, en buiten regent het flink. Straks stormde het aardig, dus de voorspellingen kwamen wel uit vandaag. Goddank werd ik vanmorgen opgehaald voor de kerkdienst in Zeist. Ze zijn daar heel erg aardig voor mij! :-) En we waren wel met 17 mensen, dus dat viel behoorlijk mee, met dit weer, al zullen er mensen ook thuis gebleven zijn, omdat ze niet durfden te fietsen. Er waren ook dierbare mensen speciaal gekomen, en het is fijn ze af en toe te zien. :-) 
Na de lunch, (die mij helaas later weer helemaal ontglipte, en wat is het dán vervelend als je toevallig alleen thuis bent, en je je eigen troep moet opruimen!) ben ik maar achter de computer gaan zitten om de dienst op het internet te zetten. Ik zou die link nu op de site van de Lutherkapel moeten zetten, maar dat gaat via de PKN, en die gegevens heb ik nu niet, dat had ik onder W10 opgeslagen. Kreun. 
Mailwasher laat overigens wel zien dat er berichten op de server staan, maar ik kan ze in Outlook niet binnenhalen, heel vervelend. Verzenden kan ik wel. Ik ben er nog niet achter hoe ik dat in orde moet krijgen, ik vind het al fijn dat ik de dienst klaar heb. Nu ja, daar moet nog allerlei aan opgeruimd en vastgelegd, en dat zal wellicht wèl lukken. 

15 februari 2020. Zo'n dag, weet je wel. Zo'n dag waarop alles mis gaat, en de rest ook. Ik ga je niet vermoeien met de détails, maar het waren er vele. Nu krijgt de duvel me niet zo snel meer op de kast met dat soort trucjes, al moet ik toegeven dat ik mijn dierbare oude vriend in Londen, toen hij mij nóg een keer opbelde, nadat ik al had verteld hoe bezig ik was (dat zal wel aan mijn slechte Engels hebben gelegen, zodat hij het niet goed had verstaan) wat àl te kortaf heb verteld dat het nu niet uitkwam. Ik schaam me, want ik had net over irritatie en dat soort dingen gelezen in de dienst. Kreeg ik de gelegenheid van de Heer om te oefenen, en zag ik het wéér niet! Domdomdomdomdom dus. Nu is het bijna 1 uur, bij mijn weten kan ik gaan slapen, maar ik heb nog niet gekeken of er iets is dat ik morgen aan kan. Ik ben zó in de breedte opgerekt, niet mooi meer. In Petrus sta ik er ook niet op mijn voordeligst op, en dat was 2 maanden en minstens vier kilo geleden. Ik kreeg het net in de bus. Goed, morgen zondag. Heb een vrolijke en voorzichtige dag des Heren, en Hij die wind en wolk en regen in de Hand houdt, zal ook wel wegen vinden die jouw voet kan gaan... (Ik kan de tekst van het lied niet meer vinden, maar jij weet waarschijnlijk wel wat ik bedoel.)

14 februari 2020. ♥ Valentijnsdag. ♥   In elk geval is een van de kaarten die ik gisteren verzonden heb, aangekomen. :-) Leuk dus. J Vanmorgen had ik een afspraak met Ineke, voor het eerst na Sinterklaas, en ze is vijf kwartier met mij bezig geweest. Ze kon een aantal twijfels en angsten wegnemen, mijn lelijke hoest is het resultaat van een schimmel, mat ze. (En nu herinner ik mij dat ze zoiets destijds ook al zei. Heb ik me voor niets zorgen gemaakt.) Op de terugweg heb ik nog een kaartje weggebracht, dat was toch een flinke omweg, voor mijn moede voeten. Niet zeuren! Van al die vrolijke Valentijn-etalages werd ik ook wel vrolijk. Na de late lunch scheen de zon in mijn studeerkamer, tamelijk onplezierig in de ogen, dus ging ik eerst nog maar op de fiets naar de stad. Gisteren moest ik mijn laatste restjes mooie enveloppen opmaken, omdat de gewone op waren. Dus ik heb er maar weer 300 ingeslagen, en je zult zien: voor je het weet zijn ze op! Voor Lourdes moet ik wel bijhalen. :-) Goed. Toen ik daarmee en met nog wat boodschappen thuis kwam, belde mijn buurman aan, om iets gezelligs met me te delen. Leuk. Dat werd een kopje thee en een praatje. Hij heeft bouwkunde gestudeerd, dus ik kon met hem wel overleggen over de boekenmolen. Uiteindelijk ried hij mij af om op dit moment heel veel tijd te stoppen in dat project, en 'm op de nieuwe plaats evenwichtig in te delen. De kamer ziet er iets beter uit, maar daarna moest ik maar wat gaan doen aan het eten, en het werk. O, eerst een uitgebreid telefoongesprek. Zo gaat dat soms. Vanavond heb ik de teksten eerst nog weer eens in de grondtalen doorgelezen, dat had ik ook al eerder gedaan, maar mijn geheugen is niet best. Ik denk dat het al tien uur was, eer ik aan de preek begon verder te gaan. ;-) 
Nu is het 1 uur, en al was ik graag verder geweest, het lijkt me verstandig naar bed te gaan. De wekker ging vanmorgen om 8 uur, dus... Straks verder. 
Ik moet nu wel 'op mijn handen lopen' om dit bestand naar de site te copieëren. Lastig. Mail kan ik ook niet ontvangen. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!! 

13 februari 2020. Dat is echt een dag met hobbels en kuilen!!! Ik kon mezelf niet voldoende in gang zetten, dus ik begon laat met de (Valentijns)post voor de zieken. Bij het aanzetten van de PC kreeg ik een heftige mededeling dat ik een antwoord op een gevoelige mededeling had gestuurd naar velen, via reply all, hetgeen absoluut niet de bedoeling was, en ik was daar ook erg ontdaan van. Maar dat was nog maar het begin, want onder W10 kon ik niet printen! Volgens de mededeling zou dat kunnen liggen aan het feit dat er geen standaardprinter werd gevonden. Nu, die was er wel degelijk. Dus ik dacht: maar even opnieuw opstarten, dan zal het wel goed komen. Toen kwam het dus absoluut niet goed!!! Schijfintegriteit moest worden gecontroleerd, en dat kon een uurtje duren. Help! Er werd opnieuw opgestart, het leek even goed te gaan, en toen kreeg ik het blauwe scherm dat meedeelt dat er iets niet goed gegaan is. (De vloek van de Sirius of zo?) Herstellen was de enige optie, dus ja... en dat werd het niet. De PC bleef booten zodra W10 was geselecteerd. 
Eindeloos. Gelukkig heb ik nog 2 OS-sen: XP en W7. Speciaal voor dit soort ongein. Ik moest een printer nieuw installeren, maar uiteindelijk had ik de belangrijkste 40 dingen net op de bus om 17u20. Toen ik een klein half uurtje later terug kwam met de afdeling Buitenland, was ik te laat. Maar goed, dit was gelukt!!! :-D Joepie! Tijd om W10 maar weer te proberen. Die bleef meteen booten. Soms moet dat een aantal keer, maar meestal gaat de PC dan toch wel verder, maar ach, ik ging intussen maar eten klaarmaken en tot mij nemen. Intussen TV-kijken... etc. Maar dat veranderde niets aan de situatie. Dus belde ik tegen een uur of 9 Laetitia maar. Zij belde me even later terug, en gedurende 5 kwartier hebben we van alles geprobeerd. De USB-stok waar de setup voor W10 op stond, en waar we de Sirius mee aan de gang hadden gekregen, bood ook niet voldoende soelaas. Maar helaas, er moet ook gewerkt worden aan de dienst. De Canon-printer, die de post nog redelijk had afgeleverd, was nu door z'n blauw heen. En de vertaling van docx naar doc bleek ook geen gelukkige greep, aangezien alle zwart nu donkerblauw was. Het duurde nog een uurtje voordat ik dat probleem had geredresseerd. Dat schiet echt op. Goed, die Canon deed het niet, blauw had ik niet meer, ergens moet ik een doosje hebben met nieuwe vervangingscartridges, maar dat kan ik niet vinden. Ja, echt, dat schiet fantastisch op! De laserprinter deed het de laatste dagen niet, want die echo'de de plaatjes met vieze strepen en troep op een volgende omslag, maar toen ik dacht: ik lees er wel door heen, kreeg ik tot mijn blijde verrassing een leesbare tekst. Nu ja. Ton placht de zeggen: 'Als je de eerste zin van de preek maar hebt, komt de rest ook wel.' De eerste zin heb ik. Maar aangezien het tien voor een is, heb ik geen zin om nu verder te gaan. Waarschijnlijk kan ik dit ook niet opladen naar de site, aangezien er geen internetverbinding is, maar dat is een probleem voor later. 

12 februari 2020. Vandaag was klusjesdag. Ik heb wat nieuwe batterijen gehaald en gezet in zendertjes van Klik-uit-Klik-aan en in een lichtje voor op mijn jas. Vanavond begaf een van de lichten op mijn fiets het, dus daar moet ik ook serieus naar kijken. Een wat al te permanente constructie, die ik moet slopen om een nieuwe batterij te plaatsen. Soms heb je geen keus. De organist wees me op een vergeten lied, ik heb een deel van de tafel leeg gehaald, wat financiën gedaan, en het allerbelangrijkste verschoven, dus dat moet morgen ècht gebeuren. Technisch is het al weer morgen, dus ik groet je! 

11 februari 2020 was nog steeds winderig, maar voornamelijk droog. Tonio kwam tussen de middag voetbalplaatjes halen, en hij haalde meteen voor mij een tak uit de goot. Erg prettig, want gisteren lukte het mij niet het badkamerraam open te maken. :-) Daarna moest ik een aantal pakjes klaar maken om te versturen, en natuurlijk: ook naar het postkantoor. Nu ja, de AKO. Vervolgens met een bosje bloemen naar de lieve mensen in de Lange Smeestraat van wie de echtgenoot en vader vandaag 10 jaar geleden overleed. Meestal onthoud ik dat niet zo nauwkeurig, maar ik heb hem mogen begraven, en we hadden al een goede band. Dus ja. :-) Ik heb en passant wat winterhuisjes een nieuw tehuis gegeven, ik had er best veel, en vanavond / vannacht heb ik de tekstverwijzingen uit de lezing uit 1 Corinthe 2, die ik nooit had opgezocht en afgedrukt, eindelijk eens netjes op papier gezet en geprint. Het kostte veel tijd. Een enkele keer vraag je je af waar een tekst vandaan komt, soms vind ik de verwijzingen niet zo erg relevant, maar dat weet je pas als je ze hebt opgezocht. Dus van die Boekenmolen is niets gekomen vandaag, de boeken zullen nog wel een tijdje op veel stapels in de salon liggen. Maar die stapels zijn tenminste (door Ton) geordend. ;-) Nu nog een mailtje naar Spanje, dat had ik uitgesteld omdat het lastig is. Echt dom. Je kunt het beste de lastige dingen eerst doen...
Hm. Intussen is het 2 uur 20. :-( 

10 februari 2020. Bijslapen en uitslapen lukte niet, vandaag, maar ik werd wel heel aangenaam gewekt door Betty. We hebben een uurtje bijgepraat, en dat was natuurlijk heel aangenaam. En dan nog denk je: dit heb ik vergeten, en dat had ik nog willen zeggen... Hoe dan ook... de energie kwam pas tegen het eind van de middag. Wel had ik een paar bedankjes geschreven, en gepost, en een telefoontje gepleegd... Natuurlijk waren in de tussentijd mijn gedachten bij mijn voorzitter... en diens artsen. Our man in L belde ook een paar keer. Ik heb een klein beetje gedaan aan de schroeven... en vanavond laat heb ik de boekenmolen leeggehaald, omdat de plek waar die stond mij niet helemaal beviel. Toen hij leeg was, kon ik 'm zonder moeite verplaatsen, maar hij blijft scheef hangen... Het hout heb ik meteen maar even behandeld met spul, waarvan ik ook niet weet of het wel het goede spul was. Nu ja. De bovenkant is wel heel erg gespleten. Vroeger was dat niet zo. Eigenlijk moet daar iets mee worden gedaan, maar degene die hier in de buurt dat soort dingen heeft gedaan, is gestopt met zijn zaak. Zorgelijk. Nu ja, er zijn veel dingen waar ik iets aan moet doen. Afspraken maken, en de volgende dienst... en ... en ... en ... Aangezien het al een uur is, ga ik daar morgen wel over nadenken. Bless you!

9 februari 2020 zondag Septuagesima. De groene tijd dus, en vanmorgen hing het groene antependium over de tafel in de kerk. De grote bobbel was er uit, maar het had nog wel ernstig last van cellulitis. ;-) Daar moeten we in de vastentijd maar weer eens iets aan doen. Vanwege de windstoten ben ik toch maar gaan lopen naar de kerk. (Een heel eind, als je haast had.) Genoeg mensen van het Consistoire, dus ik hoefde niet te collecteren, en ik kon meteen weg. Laetitia was, toen ik thuis kwam, al klaar met de schakelaar in de keuken, en ze had het blokje voor de schakelaar-stopcontact-combi al vastgemaakt, dus ik kwam vooral op tijd om Ah en Of te roepen, en om af en toe een extra vinger tegen het spul te houden, zodat zij met twee handen de zware en zeer onwillige draden kon buigen en op hun plaats zetten. Voor alle zekerheid trok ze ook overal stevig aan, om goed vast te stellen dat alles secuur verbonden was. Ja, je kunt mijn jongste om een boodschap sturen!!!! :-) Dus na vijf sessies werkte alles naar behoren! Echt, heel fijn. Vanavond werd duidelijk dat ook de tuinlamp werkte. (Die gaat aan als het duistert. - Nu was het al een duister dag, maar niet voldoende om de lamp dat zetje te geven.) Laetitia en ik brachten het gebruikte gereedschap naar boven, spraken over Ton's trein - uit zijn jeugdjaren, dus nu wel antiek - en zochten er een tijdje naar op de zolder. Dat ligt ongetwijfeld ergens heel ver achter en onder. Maar we zagen ook dat het dak sinds vorig jaar weer vol bladeren was komen te liggen. Dus ik maakte even de afvoer schoon, vanwege de verwachte hoosbuien, (doe later ook kwamen) en daarna hebben wij samen heel plezierig en effectief de bladeren in vijf of zes vuilniszakken gestopt, die we met een elegante zwaain in de tuin lieten vallen. Beter dan er mee door het huis sjouwen!!! Eentje moest ik 'overkleden' met een nieuwe vuilniszak, maar ik kan ze nu morgenochtend buiten zetten. Weer een hele rust. En ja, het werkt allemaal! We kunnen het hoofdstuk 'licht in de schuur' nu tevreden afsluiten. Dank je wel, Laetitia!!!! :-) En nu ook het extra stopcontact dat Betty destijds voor mij heeft aangelegd, en dat een weekje buiten gebruik was omdat er geen stroom op stond, ook weer aangesloten is, ben ik ook haar weer extra dankbaar. Kortom: hier gaat straks een tevreden moeder naar bed. Dat mag ook wel, want vannacht heb ik maar een uur of drie geslapen. Je hebt van die nachten... (dan is het dus heel vervelend als de wekker gaat!!!) Vanmiddag werd ik ook nog door mijn beide zussen gebeld, en dat was heel gezellig natuurlijk. :-) Altijd fijn. Daarna nog een pastoraal gesprekje, en al met al vergat ik iemand die ik zélf had willen bellen... Morgen, hoop ik. (En bid even voor Wout die morgen een gevaarlijke en delicate operatie moet ondergaan, alsjeblieft.) <En voor zijn artsen...> 

8 februari 2020. Een weinig productieve dag. Ik zag dat de nieuwe schakelaar voor in de schuur, degelijk en zwaar, te breed was voor de deurpost. Het zou niet handig zijn om naar links uit te wijken, want daar staat een open kast, je kunt er niet bij, dus dacht ik: een extra houten balkje rechts op de deurpost schroeven! Ooit wist ik waar al mijn stukjes en dingetjes waren, maar ik ben nog lang niet klaar met het opruimen en uitzoeken, boven. De laatste paar dagen heb ik daar zelfs niets aan gedaan. Maar goed, ik vond een mooi stukje hout, wat te dun wellicht, maar met twee verfspaantjes zou ik wel de goede afstand kunnen bereiken... En passant een was in de machine, dat was ik vergeten te doen... Kom ik beneden, ligt er op de kliko in de schuur precies het stukje hout dat ik had gezocht. :-) Iemand had dat daar neergelegd. :-D Met wat passen en meten kon ik de gaatjes maken waarmee het morgen vastgezet kan worden, maar het lukte me niet om dat stukje af te maken eer het te donker werd. Het was heel de dag al wat duister hier, maar je kon je niet voorstellen dat het zou gaan stormen. Ik vergat om het dak te inspecteren... Nu ja, we zullen zien. In elk geval heb ik de opzet van de dienst naar de organist kunnen sturen, die het altijd graag tijdig ziet... De goede organisten nemen er graag de tijd voor. Dat heb ik van onze dierbare Laurens van Baardewijk geleerd. Maar hij had dan ook altijd stukken die pasten bij de lezingen en de sfeer van de dienst. Zo fijn! Anderen orgelen iets wat hen toevallig uitkomt. :-(  Nu ja, God luistert anders dan wij. :-) Ik moet nog even een kaartje schrijven, dat ik al wel had geprint, en dan kan ik naar bed. Wees voorzichtig, morgen. Je bent belangrijk in Gods ogen! 

7 februari 2020 was een dag waarop er niet veel uit mijn handen kwam. Hoogstens wat 'handwerk'. Aan het groene Antependium van de Pieterskerk, dat in de jaren 90 door Ben Vos, een leraar Frans, voor de kerk is geweven en geborduurd, en dat in de loop der jaren lelijk was gaan bobbelen, doordat het weefsel door de zwaartekracht de samenhang wat verloor, heb ik deze middag vier en ene half uur met kleine steekjes zitten naaien, om tegenwicht voor de zwaartekracht te bieden. Klaar was ik nog niet, maar ik zat de mensen wat in de weg die het concert (o.a. Buxtehude) zouden opnemen. Het was een gezellig va et vient daar. 
Goed. De terugweg voelde al heel koud aan. Ik ben bezig geweest in de keuken: koken, afwassen, en voor het eerst in jaren heb ik weer iets gebakken. Een soort perentaartje. Daar kon ik niet afblijven, helaas. Oei. Ik heb in jaren niet zoveel boter, eieren en suiker bij elkaar gehad in één kom. :-(  En in mijn maag. Het vertraagde mijn tocht naar boven aanmerkelijk. En op de een of andere manier is het ook al weer zaterdag geworden. Dat kwam ook omdat ik een Spaanse film heb bekeken over de verschrikkelijke vlucht van heel veel duizenden mensen uit Málaga in februari 1937. Zie hier. Gruwelijk. Maar het zegt wel iets dat dit nu weer getoond wordt. Heel erg lang is dit soort gruwelen ontkend, en er mocht niet over gesproken worden. Nu spreken enkele ouderen over hun ervaringen van toen. En er zijn beelden en geluidsfragmenten, die het mechanisme achter de oorlog duidelijk maken. Tegelijkertijd realiseer je je dat hetzelfde op dit moment in Idlib en elders plaatsvindt. Maar daar weten we wél iets van, en we kunnen er via Stichting Vluchteling, het Rode Kruis en andere helden van deze tijd in elk geval een klein beetje leed verzachten. Dat is goed. Het helpt altijd. 

6 februari 2020. Een korte nacht, want dat pakje... het werd vrij vroeg gebracht. Maar ik zat min of meer slapend te ontbijten, en mijn morgengebed is overgenomen door de Heilige Geest, want ik bakte er niets van. Na drie koppen koffie, en minstens tien 'powernaps' was ik in de middag in staat om wat klusjes te doen. Een nieuw gat voor een haakje, de salontafel leeg maken, min of meer dan, een stoffer over de vloer, en ja, ik vond de keukentelefoon weer. Maar die is zo lang leeg geweest, dat ik die helemaal opnieuw moet inrichten, en waar zijn de bijbehorende papiertje nu toch? Ik weet dat het destijds, toen ik ze kocht, ook al een heidens werk was. Tussendoor las ik een boekje uit, want ik wilde weten hoe het afliep... het leidde tot diep nadenken over mijn eigen leven. Tja. :-) Ik moet opeens denken aan die vlerk van een assistent op Neurologie die op mijn 55ste zei dat een bepaald, door de huisarts aangevraagd, onderzoek 'te duur was voor een hysterische oude vrouw die te weinig te doen had'. (Voor zo'n jongen moet je toch ook bidden, zou Roos L. hebben gezegd!) Ik heb nog steeds meer dingen te doen dan er uit mijn handen komen. Daar kan ik dan maar beter mee verder gaan, want ik ben weinig gestructureerd bezig. 
In elk geval heb ik vanavond nog wat muziek in de computer gezet, en dat voelde prettiger dan boven staan en schroeven sorteren. Maar ja, ook dat moet gebeuren. Morgen misschien? Of niet, natuurlijk... we zullen zien. Straks... 

5 februari 2020. Het was droog vandaag, en vrij zonnig. :-) Fijn, want Laetitia kwam even na tienen al klussen! l'Ange! 
Het was behoorlijk gecompliceerd, de oude leidingen moesten verwijderd, ze had heel zorgzaam en degelijk gezorgd voor plastic pijpjes en bochtjes etc. over de hele lengte van de electriciteitskabel. In feite is ze bijna 5 uur aan een stuk door aan het werk geweest, en als ze geen afspraak had staan om ergens om 4 uur met de kinderen te verschijnen, had ze het nog klaar gekregen ook. Bij de installatie van 1972 en die daarna is er wel wat afgerommeld, zo te zien. Nu wordt het netjes en overzichtelijk. Alleen was er net geen tijd meer om het af te werken. De aansluiting in de schuur is een klus die ik zou willen proberen, maar dan moet ik wel de trap op, en dat doe ik liever niet, als er niemand bij is. En het schema is voor mij nog steeds erg onduidelijk. Dus helaas. Nu is er genoeg te doen... een 'restauratieklusje' waar ik mee bezig was, heb ik vanavond min of meer af gekregen. In elk geval goed genoeg voor nu even. Al bleek de plaatsing nog suboptimaal. :-( Als ik er voor zit, weerspiegelt de lamp nog steeds hinderlijk, al had ik wel een gat geboord op een voor mijn gevoel goede afstand. The proof of the pudding...
Een gezellig telefoontje met mijn schoondochter D, opruimen beneden, en toen moest ik toch eerst even achter de PC, om iets na te kijken. Vandaag moet ik maar eens vroeg naar bed: het is heerlijk vers opgemaakt dank zij mijn doortastende dochter, en morgen kan er een pakje worden bezorgd tussen half negen en elf uur. Grrr... Maar ik ben dankbaar voor het vele werk dat vandaag is gedaan, al heb ik er weinig aan kunnen / mogen bijdragen. Morgen moest er maar weer eens iets gedaan worden door mijzelf. Nu misschien nog even een lied in de liturgie zetten, dan heb ik ook het gevoel dat ik iets heb gedaan. ;-) 
Zie je morgen!

4 februari 2020. Veel gedaan, al zie je er niet veel van. In elk geval is het schema voor de volgende dienst klaar. Dat is een heilzaam begin. ;-) Tonio kwam tussen de middag een cadeautje van Diana brengen. Zo lief van allebei!!! Bless you!

3 februari 2020. Vandaag was ik vrij druk bezig, met weinig opbrengst. Ik was tijden aan het zoeken naar een toetsenbord met usb-aansluiting, die hoort in de buurt van de PC te liggen, maar nu even niet. Boven dan? Nee, ook niet... onder de secretaire vond ik er twee die draadloos waren, dus dat schoot niet op, één had een ronde aansluiting met puntjes, ik kan niet op de naam komen, maar daar moest ik wel een verbindingsblokje voor hebben. Jawel, maar dat was een vrouwtje, en ik moest een mannetje hebben. Intussen had ik veel overhoop gehaald, en ook dat moest weer opgeruimd worden. Uiteindelijk viel mijn oog op een usb-kabel, waar... inderdaad het toetsenbord aan vast zat. Hoera. Het hielp niet om de kapotte mini-pc in het gareel te brengen, ik kon wel in de of het Bios komen, die hier anders heette, iets met een F... maar daar kon ik verder niets mee. :-( 
Wel, ik kon een item van mijn TEDOEN-lijstje afstrepen. Hoera. :-( Een klokje loopt weer, een andere is nu helemaal niet meer te hanteren... Een schilderij, dat ik had willen ophangen, heeft een gebroken lijst. De hoeken heb ik versterkt, maar de breuk zit boven in het midden. De breuk was zo rafelig, dat ik heb moeten zagen om ruimte te maken. Ergens in huis moeten rechte lego-strips zijn. Ik heb een paar uur besteed aan het overhoop halen van de gereedschapskist en andere mogelijke dingen, maar noppens. Die bovenkant moet wel worden versterkt, anders wordt het niets. Nu ja, genoeg te doen, morgen. Nu is het bijna 2 uur, en er komt veel kou van het raam. Niet fijn. Morgen beter. Ik ga snel naar de slaapkamer. ;-) Bless you, en slaap lekker, of heb een fijne dag als je dit leest. 

De laatste zondag van de Epifanie: 02-02-2020 De laatste zondag in de witte tijd. Hoewel de predikant vanmorgen een rode stola droeg. Wellicht omdat een diaken afscheid nam en een andere aantrad. Geen idee. Geen koffie, want Laetitia zou al bezig zijn, op dat moment. De koffie dronk ik dus thuis met haar. Ze had al veel uitgesloten met haar multimeter. We gingen met mogelijkheden en vragen naar de Praxis, waar ons probleem voor twee medewerkers te lastig was, en de derde ondanks 220V op het stopcontact toch de dikke kabel als waarschijnlijke boosdoener aangaf, plus een oplossing om dat anderszins te controleren. Dat gingen we toen maar doen, nee- dat ging Laetitia doen. Ze is langer dan ik, ze kan er beter bij, en eerlijk gezegd, het is mij te abstract. Voor mijn hersenbloeding in 1980 kon ik dat soort dingen wel aan, en daarna dénk ik ook nog wel, of ik had nooit meer zo iets complex' bij de hand. Maar ik moet bekennen dat ik het tot mijn irritatie niet meer volgen kon. Het kost me meer moeite om mij te concentreren. Daar word ik niet vrolijk van. Nu ja, ik ben toch al zeer bevoorrecht, dat de probleempjes zich niet uiten in mobiliteit of zo. :-) Echt, ik ben een gelukskind, als ik mijn situatie vergelijk met dierbare mensen om me heen, en met nog meer mensen verder weg. Vanavond heb ik geprobeerd te zoeken naar een registersleutel onder XP - waar een favoriet spelletje wél instellingen laat opslaan, hetgeen onder W10 niet lukt - maar ik kwam er niet uit. Nee, ik heb niets veranderd, wees gerust. Ik was er wel onder beide OS-sen veel tijd aan kwijt. Laten we dat maar onder 'ontspanning' boeken. Omdat Laetitia de grote puinzak kon openhouden, kon ik ook weer een boel tuinafval daar in doen. Echt heel prettig. Het licht in de schuur wordt een feuilleton, meesmuilde mijn jongste. Maar heus, daar komt ze wel uit, en ik mag af en toe iets vasthouden, en zo geeft ze mij het gevoel dat ik ook meedoe. ;-D    Zo gaat dat boven je vijftigste... Het is bijna middernacht, ik had boven nog een en ander willen doen, maar dat moet morgen maar... Dan is mijn jas hopelijk ook weer droog, want die wérd op weg naar de kerk toch nat!!! En mijn regenjas bleek later niet meer dicht te kunnen. Eigen schuld, dikke bult. :-(

1 februari 2020. Het was wel 11 graden, vandaag, en dat voelde licht-lenteachtig. Er is een rozeknop van vorig jaar, die toch uit lijkt te gaan komen! De sneeuwklokjes in de tuin zijn wel boven de grond, maar er zijn nog maar een paar echt in bloei. Vanmorgen raakte ik in paniek, toen ik uit een vervelende droom wakker werd, en meende dat het zondag was, en dus laat voor de kerk. Haastig ben ik opgestaan, zondagse kleren aan, koffie, kerkgeld, en wat gek!!! Geen religieuze programma's op NPO2! Zou de verloedering ongemerkt zo hebben toegeslagen? Eindelijk kwam ik er achter dat het zaterdag was. Ik kwam de hele morgen niet meer in mijn ritme. Boodschappen kon ik wel doen, dat scheelde weer, maar als het zondag was geweest had ik het met kaas en zo ook wel gered. :-) Die boodschappen deed ik te voet, de Heer vond dat ik wat beweging nodig had. Ging goed. 
Verder heb ik de spijkers nu allemaal geordend opgeruimd in de daarvoor bestemde laatjes. Nu moeten de schroeven met een ronde en een platte kop nog, en die met een enkele gleuf apart van die met een kruiskop. Morgen, of daarna. De kruiskopschroeven die in Tons kamertje verblijven liggen wel gesorteerd op lengte, maar in de verschillende laatjes op het zilverkleurige kastje, zijn er ook nog. Morgen. Of daarna. Morgenochtend komt mijn dochter stoeien met de electra. Dus als de website niet werkt, is de stroom afgesloten. Ik heb nog steeds geen UPS, en die doen het ook niet zo heel erg lang, heb ik begrepen... Nu ja. Heb een heerlijke zondag. De Heer is goed! 

31 januari 2020. De verjaardag van koningin Beatrix. Nu ja, officieel: prinses Beatrix. :-) Felicitaties. :-) Het lukte net om te twaalf uur beneden te zijn, en het eerste kopje koffie klaar te maken. Voor ik het dronk, waren we al tien minuten verder. ;-) Soms heb je dat. Braaf ging ik na het ontbijt helemaal naar boven om schroeven te sorteren. Het moet toch gebeuren, maar het kost veel tijd. Te veel tijd. Op een gegeven moment realiseerde ik mij, dat het al tegen drieën liep, en dat ik gisteren de ziekenpost niet had gedaan. Fluks naar beneden dus. (Dat woordje 'fluks' zullen de kleinkinderen wel niet kennen, maar die lezen dit denkelijk ook niet.) Het lukte, ondanks een sputterende printer (dit keer mijn eigen laserprinter, ik vind dat de duvel van mijn spullen af moet blijven) zodat ik weer 7 vel mooi dik papier verknoeide, net op tijd de kaarten op de post te doen. Gelukkig was de bode een tikkeltje later, zodat ik ook de afdeling Buitenland nog kon versturen, die ik even had laten liggen. Opgelucht liep ik naar huis, en belde ik even aan voor een kort bezoekje, dat er eerder deze week niet van kwam. Het was half zeven eer ik opstapte, maar ach, soms moet je even bijpraten. ;-) Natuurlijk moest ik toen van alles nog opruimen. Later heb ik nog bijgepraat met mijn mooie en handige dochter, en een afspraakje gemaakt voor voortgezet klussen, en een filmpje bekeken dat Tonio op zijn website had gezet. En nog zo het een en ander... de tijd vliegt op die manier. Ook het spelletje, dat hij ooit voor zijn dames en mij had ontwikkeld, en dat intussen van mijn computer verdwenen was, heb ik weer geïnstalleerd. Tja, redelijk verslavend, ik was gewaarschuwd. Ik heb geen zin om te kijken waarom mijn laserprinter nu met poeder strooit. Morgen maar. Misschien. Geniet van je weekend. 

30 januari 2020. Vandaag heb ik mijzelf maar weer verwend. Nog een keer naar een museum, en wel in Leiden. Het Rijksmuseum voor Oudheden adverteerde al tijden met de niet-te-missen-unieke-etcetera tentoonstelling over Cyprus. Kijk vooral op de website, dan zie je genoeg moois. Kortom: ik was teleurgesteld door de onduidelijke opzet en de miezerige beschrijving, die ook nog eens telkens helemaal aan één kant van een kijk-eenheid in kleine lettertjes was aangebracht, zodat je telkens heen en weer moest lopen. Onrustig en onduidelijk, wat mij betreft. Ongetwijfeld zal de audiotour wel wat extra informatie hebben gegeven, maar - nu ja. Hm. Wel heerlijk was, dat ik heen en terug in de trein lekker verder heb kunnen lezen in het boek waar ik zondag in begonnen was. Het was een tikkeltje groot en zwaar, maar net te doen. Het is me gelukt de groente van gisteren (koud) weg te werken, onder het genot van een extra aflevering van mijn favoriete televisieprogramma onder (of na) etenstijd. En daarna, dat is altijd het vervelende, bleef ik hangen, en keek ik nog weer naar iets anders... Tja. Dus afgezien van een betaling en een mailtje was dit een dag waarvan ik mijzelf niet op de schouders kan slaan. Morgen beter maar. 

29 januari 2020. Vanmorgen had ik net mijn ontbijt op, toen Tonio klokke 12 aankwam met de nieuwe printer voor de Stichting. Dat was zijn nauwelijks gebruikte exemplaar, hij koopt een nieuwere die sneller is, en ook veel duurder. De schat. Ook heeft hij het probleem met de schuurdeur met harde hand opgelost :-D en een paar dozen oude toners meegenomen voor de milieustraat. Joepie. Ook heeft hij de volledige Karl May naar beneden gebracht, net als de oude printer, die echt onbruikbaar was geworden, de printer voerde hij af in de auto, en de tas met boeken zette hij voor mij op de rolstoel. (Zo handig!) Ik had nog een doosje met zaken die naar de ARM konden, en ik bracht alles meteen weg. Heel plezierig stond daar net iemand die het allemaal van mij met dank overnam, zodat ik mét tas en rolstoel terug kon naar huis. De printer doet het, Tonio had meteen de netwerkinstellingen aangepast, dus ja, dat is heel fijn allemaal. :-D  Toen bedacht ik dat ik het probleem van de snelkookpan maar eens moest oplossen. Ik heb er twee die het niet meer deden. De Presto was niet meer te repareren, er waren geen onderdelen meer voor. Jammer, het was een fijne pan. De Fissler wel. Voor bijna 18 euro hebben ze er een nieuw dingetje ingezet, dat kapot was. Het zat er al heel lang in, dus ach... Ik had wel even het probleem dat ik vergeten was hoe ik de pan precies dicht moest doen, dus ik duwde het schuifje steeds maar de verkeerde kant op. Nu weet ik het weer, en ja, hij werkt weer. Ik was er net mee bezig toen Maryse kwam. Heel gezellig, maar al pratende vergat ik de pan op tijd van het vuur te halen, dus de groente was tot moes gekookt, en rook niet lekker meer. Morgen koud eten is ook een optie. ;-) Vanavond heb ik uren gezocht naar een rekening die ik recent in handen heb gehad, gisteren kon ik die ook al niet vinden. Heel vervelend. Die had allang betaald moeten zijn. Dus ik heb maar gemaild om een e-copie van de rekening. Dat komt morgen vast wel goed. :-)

28 januari 2020. De feestelingen van vandaag heb ik niet meer bereikt, de dag was rommelig. Aan het begin van de middag ging ik op pad naar het Catharijneconvent, waar ze nog wel de reclame voor Noord-Zuid aan de gevel hadden, maar de tentoonstelling was tot en met zondag. Tja, toen moest ik in Amsterdam zijn. Jammer dan. Ik heb even de catalogus doorgekeken, maar ik heb nog steeds het gevoel dat ik er niet veel aan gemist heb, gewoon omdat dit een stijl is, waar ik niet veel mee heb, en waar ik ook wel het een en ander van gezien heb, in de loop van mijn nog te korte leven. Wel heb ik een aantal bijzondere stukken gezien, o.a. de kam van Oda, en de kopie van de huwelijksring van Katharina von Bora, voor mij een van de topstukken van het museum, ook al is het een kopie. Ik liep opgewekter terug dan heen. :-) Wat ik daarna heb gedaan, weet ik al niet meer, iets rustigs in elk geval, en na een telefoontje met Tonio vanavond ben ik naar boven gegaan om een en ander uit te zoeken en te ordenen. Morgen komt hij zijn nauwelijks gebruikte printer, die ik mag overnemen voor het Evangelie in Spanje, brengen. Het is hetzelfde type als die ik had, dus dat is mooi... ik kan de toner die ik had gekocht voor het laatste berichtenblad blijven gebruiken. Fijn. Om de een of andere reden is het nu al twee uur geweest, bizar. Dus ik groet je!!! ;-) Slaap lekker en heb een fijne woensdag. :-)

27 januari 2020. Er moesten wat klusjes gedaan worden, waar ik tegenop had gezien, en die ik dus voor mij uit had geschoven. Foei. Twee heb ik er gedaan. Brieven op de post. Mooi. Telefoontjes. Daarna maar weer opruimen, helemaal boven. Je staat zo een paar uur achter elkaar te sorteren. Het schiet niet op. Wel heb ik één grote doos leeggemaakt, waar de complete Karl May in zat. Die zit nu in een grote tas, in afwachting van mijn grote en sterke zoon, zodat hij ze naar beneden kan brengen, en misschien op de rolstoel kan zetten, die ik dan weer naar de ARM breng. Volgens moeders willen hun kinderen dat toch niet lezen. OK. Zaterdag vierde een stel hun trouwdag (niet, want ze moesten werken, maar ik zag wel een vaas met 17 rode rozen!) en morgen is het van een ander stel de trouwdag. Mijn warme wensen voor nog goede jaren samen. :-) De tijd gaat heel hard. Tijd voor mij om naar de keuken te gaan. ;-) 
(Dat had ik beter niet kunnen doen, want behalve gezonde groenten at ik ook bijna een heel pak koekjes. Grrr! En dat bij mijn volle 'verstand'! <Het moge duidelijk zijn dat ik daarvan niet zoveel meer heb.> Grr!) Wel heb ik een tijd achter de PC gezeten om wat financiën 2020 in te kloppen. Ik moet nog wat overmaken voor een goed doel. Dat had ik ook al drie weken geleden willen doen. Nu dan maar meteen! Morgen gaat alles beter. Als de zon maar wil schijnen! ;-)

Zondag 26 januari 2020, de 3^e na Epifanie. Een slechte nacht was het niet, maar ik viel minstens 6 keer in slaap om vijf minuten later weer wakker te wezen. Dat schoot niet op dus. Derhalve vanmorgen niet naar de kerk, maar met een oog open televisie gekeken, tot ik wakker genoeg was om op te staan. Na het ontbijt was het ook tijd om naar Amsterdam te gaan, waar de dienst van de ERV nu niet meer in de oude en vertrouwde Keizersgrachtkerk was, maar in de Oranjekerk. Een nieuwe plek, waar het anders klonk - niet slechter - en daar een en ander op andere plekken stond. Het was niet helemaal de eerste keer dat ik met de Metro ging in Amsterdam, maar van Centraal naar de Pijp was ik nog nooit gereden. En vandaar de weg vinden... gelukkig beende een oude vriend mij voorbij, ik kon hem niet bijbenen, maar zolang ik hem in de verte zag, kon ik de weg wel vinden. Nu ja, het was warm en lief, Elise Manna zong aanstekelijk en met veel humor, maar ook zo verstild en ontroerend... mooi! 
De koffie voor de dienst was gratis, een verwelkomend gebaar van de Oranjekerkgemeente... Tegen de achterwand stond een heel groot, maar licht en luchtig, staketsel, waar de hele Bijbel op dun materiaal was geplakt. Een neutrale wand, op het eerste gezicht, en vol betekenis, als je het eenmaal zag. Na de dienst waren er veel gesprekjes met deze en gene, en tegen kwart voor zes ging ik richting Parel, want ik was haar nog een 'koffieboeketje' schuldig. (Van haar verjaardag.) Helaas waren die al uitverkocht, maar een ander bloemetje lukte wel. Op zondag, maar toch... tja. Het was propvol in de Oceaan, er speelde een band, die ik al eens eerder had gehoord, jongens van mijn leeftijd, zoals Ton zou hebben gezegd. Dat was wel veel een hoop decibellerigheid, maar niet onaangenaam. Parel en René moesten natuurlijk werken, maar Parel en ik hadden toch 2x een paar minuutjes samen. Mik kwam ook nog, later, dus daar wachtte ik op, en verder zag ik veel aardige mensen, waar ik een praatje mee maakte. Bekenden en onbekenden. Douwe Bob, die geen bovenbuurman meer is, maar wel iemand waar ik erg op gesteld ben, zei me dat ik echt nog moest luisteren op de volgende muzikant. Dat was zó'n goede...! Nu, die is minstens een half uur, maar voor mijn gevoel nog veel langer, bezig geweest met z'n sound check, voordat hij begon. Ik moest aan Levi Weemoet denken. ;-) 'Please, besp....' (Verbum sapientibus!) Maar goed, toen hij op gang kwam, deed hij dat ook stevig. Ik keek nog even op Instagram, om te kijken of mijn schoonzoon de naam daar had gezet, maar nee... wel een paar filmpjes. 
In elk geval werd ik heel lief door iemand met de auto naar het station gebracht. Dank je wel, Charlotte! Zo was ik even na tienen thuis. Maar toen heb ik eerst een uurtje voor zombie gespeeld. En daarna heb ik nog niet veel gedaan... 
De dag door Uwe Gunst ontvangen is weer voorbij. Ik ga maar eens proberen of het slapen nu beter lukt. ;-D
(Wat ben ik toch een bevoorrecht mens met zoveel liefde om mij heen!!!!)

25 januari 2020. Het weer is niet beter dan gisteren. Jammer. Om mijn schroeven en spijkers beter te sorteren, zocht ik naar een schuifmaatje. Dat heb ik ooit wel gehad. Misschien is het nog steeds ergens in huis, maar niet daar waar ik zocht. Op naar Pijper dan maar. Helaas, daar waren alleen de heel dure exemplaren te koop. 21 en ruim 40 euro. Het gebeurt zelden dat ik daar niet iets koop, maar dit was té veel van het goede. Op het Vredenburgplein is een ramsch-winkel, maar ook daar niets. Action, fluisterde het Stemmetje in mijn hoofd. Terwijl veel winkels in de stad al sloten of dicht waren, haastte ik mij herwaarts. Het assortiment gereedschap bij de Action is weer verplaatst en verminderd, lastig, en nadat ik rondgelopen had, en niets kon vinden, klampte ik een aardige jongeman, die er al minstens een paar maanden werkt, aan. Hij bekeek dezelfde planken, maar uiteindelijk vonden we een digitale schuifmaat op een schapje van 3 cm. Nog geen 5 euro. Kijk, daar werd ik erg blij van!!! Nu moet ik nodig eerst eens in bad, want mijn haar ziet er níét uit. Morgen is het zondag, dan wil ik toch doen alsof... ;-) 

24 januari 2020. Brrrr...! Nog vaag mistig en dus koud. De predikant van de Lutherse kerk ging door met 'Lezen voor de zondag'... en ik was uitgenodigd. Het was interessant, het is altijd fijn om over een tekst te kruipen, en ook om te zien wat anderen oppakken vanuit hun eigen achtergrond. Duiven als wrede doders, daar moet je een eigen ervaring mee hebben. :-) Van Lieveheersbeestjes kun je dat ook zeggen... :-D Daarna nagepraat met een goede vriendin, die ik te weinig zie, naar de Neu om een nieuwe lading te halen voor het label-apparaat, waar ik nu veel gebruik van maak, meteen langs de bank, om te zeuren over een onbegrijpelijke brief die ik kreeg... De dame die mij te woord stond, had al meer mensen hierover te woord gestaan. Een service die zou ophouden omdat er iemand was overleden? Terwijl ze gewoon gaan stoppen met die service. Punt. Zo slordig!!! 
Later ben ik nog maar eens op de fiets gestapt om naar de Twijnstraat te gaan. En na het eten, en na het kijken van een aflevering van een favoriete serie onder het eten, heb ik mij naar boven gesleurd, waar ik voornamelijk de inhoud van twee opruimbakken in de computer heb gezet. Que va piano va sano, zou Ton hebben gezegd. Hoewel... Er liggen nog een paar heel lastige uitzoekklussen... Dat wel. Morgen. Dat is het trouwens al. ;-D

23 januari 2020. Het weer lokte niet tot uitgaan, dat deed ik dus maar niet. Boven wat vakjes genummerd van de ladenkastjes voor schroeven, spijkers, en wat niet al. Pas als ik overzicht heb kan ik daar goed opruimen. Natuurlijk is net de tape op, waar mijn mooie apparaat adressen en cijfers etc kan afdrukken. Het is me te koud om daar op uit te gaan. Maar ik heb een beginnetje gemaakt met de financiën voor 2020. Altijd weer iets waar ik heel erg bij moet nadenken. En dan komt over een tijdje de belasting weer. Ik heb de helft gedaan van mijn kleine lijstje voor vandaag. Morgen beter, toch?

22 januari 2020. Wat het huis verliest, dat vindt het weer, was een geliefde spreuk van mijn moeder. En ja, vandaag vond ik een knippertje voor het licht langs de trap en voor het lampje dat ik destijds voor Ton had gemaakt... Ik heb het zeer gemist, en ik ben erg blij dat ik het vond op een plek waar ik wel gekeken had, maar kennelijk niet gezocht. :-D Hoera! Nu kan ik het licht langs de trap naar boven beneden aandoen en boven uitzetten, en omgekeerd. Fijn. :-)  Verder heb ik een boel gedaan, maar ik ben niet verder gekomen met mijn lijstjes. Heel vervelend. Maar al met al ben ik een dankbaar mens. :-) Alleen, dat het alweer bijna 2 uur is, daar word ik minder blij van. 

21 januari 2020 was mistig en koud. Later op de dag condenseerde de mist tegen de takken van de bomen, zodat de mist langzaam uitregende. Helaas bleven er genoeg mini druppeltjes over om het fietsen onaangenaam te maken. Ik deed vanmiddag wat boodschappen, ging op zoek naar een speciale lamp - die was kapot, maar volgens de lampenist was ook de lamphouder kapot. Misschien is die te maken, maar dan moet ik weer heel vroeg op, een dezer dagen. Hij heeft een spreekuur op incourante uren. Slim, maar... Vanmiddag heb ik nog wat gereedschapsfrutsels uitgezocht. Ik kan ze niet allemaal benoemen, dus wordt het ook lastig om ze in doosjes te doen en die te catalogiseren. Maar als ik geen papier heb waarop staat wat er in al die doosjes zit, dan krijg ik van mijn lange leven geen idee van wat waar is. En dan koop ik nóg meer van het zelfde. Ik had Laetitia al schuursponsblokjes mee gegeven, ik vond er vandaag nóg drie. Genoeg voor de rest van mijn leven, vermoed ik. Maar dit moet toch worden opgeruimd voordat ik verder kan met Tons vroegere kamertje. Voor ik het wist, was het tijd om me om te kleden. Ik had een uitnodiging voor een concertje van mijn neef Hendrik Vonk, een van de maandelijkse Meysterconcerten in het Landhuis in de stad (de villa - later bibliotheek tegenover de Munt, op het hoekje van het Park Oog in Al) en ik had met een dierbare vriendin afgesproken daar samen heen te gaan. Voor die twee ben ik door de koude mistige nacht gefietst, langs een traject dat vooral terug niet te overzien was, maar zie! Tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen en ik ben veilig thuis gekomen. Zij ook, hoop ik. :-) Om weer warm te worden heb ik alle koolhydraten die ik in huis kon vinden opgegeten. Deze week maar niet meer weten, denk ik. Terwijl ik snoepte las ik een ontspannend boek, en zo is het al bijna 2 uur. Oei! Tot morgen, maar niet al te vroeg!!! ;-) 

20 januari 2020. Het is kouder. Vanmorgen sloeg ik over, dus dat deel van de nacht heb ik goed geslapen. ;-) Ik heb wat mails geschreven, maar loop geweldig achter. Ook fietste ik naar de Twijnstraat, want er was niet veel meer te eten. Een hele lijst heb ik gemaakt met dingen die ik vandaag had moeten doen. Dat is het begin. Verder kwam ik niet. Wel heb ik boven 2x troepjes uitgezocht, en een vleugeltje aan een engel gezet, die van twee heel verschillende plekken kwamen. Zie je wel, als je maar nooit iets weggooit... ;-) Maar het is wel teleurstellend dat er zo weinig uit mijn handen kwam. Ik merkte dat ik behoorlijk last had van afasie, vandaag, dus er was toch een paar dagen geleden een bloedinkje, daarboven. Dat verklaart ook het gebrek aan energie, dat gaat er gewoonlijk mee gepaard. Nu ja, als het niet erger is... Ik ben een dankbaar en gezegend mensenkind. En morgen is er waarschijnlijk wel weer een nieuwe dag. :-)

Zondag 2 na Epifanie 19 januari 2020. Begin van de week voor het gebed van de eenheid der Christenen. Onze predikant heb ik daar vanmorgen niet over gehoord. Nu ja. Snel naar huis gegaan, nog maar eens de printer zorgvuldig schoongemaakt, alle trucjes er op losgelaten, maar toen ik een boekje wilde printen, werden de problemen met rood en geel weer steeds erger. :-( 
Nu ga ik de NAS weer even uitzetten, dus als de site niet wil, weet je waar het aan liggen kan. 
Het raadsel van de schuur en de verlichting daarvan is niet opgelost, maar dat komt vast wel een keer. Ik weet niet meer wat ik daarna heb gedaan, maar ach, het is rustdag. ;-) Na het eten heb ik een uurtje TV gekeken, daarna een was gedraaid, en gekeken naar wat er allemaal nog opgeruimd moest worden in het kamertje boven. Mijn zoon belde voor een gezellig praatje, de pijn is weg, dus we waren erg blij. Nadat hij had opgehangen, heb ik, opgemonterd, nog bijna 2 uur frutsels uitgezocht. Schroeven, moeren en bouten, spijkers apart, verbindingsdingen op een hoopje etc. Niet dat ze allemaal al zijn opgeruimd, daar gaan ook nog weer uren in zitten, maar voor de helft van de dingen heb ik nu wel een idee waar ze heen moeten. Dat scheelt. Half een. Slaap lekker. :-)  De dag door Uwe gunst ontvangen, is weer voorbij, de nacht genaakt... ;-D

18 januari 2020. Een feestelijke dag, want gisteravond kwam Betty tot de conclusie dat ze toch haar verjaardag nog wel een beetje wilde vieren. Vanmorgen had ik, tijdens mijn late ontbijt, want dat slapen lukte niet zo vannacht, mijn mooie dochter aan de telefoon, en zij loste het trage-OV-probleem voor mij op door haar lief te bellen die toch ergens in Utrecht aan het werk was. Die kom mij een half uur later halen, dus liet ik het ontbijt verder het ontbijt, en fietste ik ijlings naar de AH. Een bloemetje lukte, zij het niet zoals ik had gedacht. Maar een heel klein boeketje dat ik er bij had gepakt - zó lief! - kreeg ik er gratis bij, want het had al twee dagen niet meer verkocht mogen worden. Thuis bleek dat de bloemetjes ook niet meer op eigen steel konden staan,  maar werden gedragen door de papieren kraag. Tja, die geef je niet meer weg, dus ik heb weer wat losse bloemen in aparte flesjes staan. 
Ook leuk. :-) Ik geniet er wel van dat ik weer bloemen in huis kan hebben, al zie ik er het meeste van, wanneer ze in de keuken staan. :-) Het was heel gezellig in Vianen, net niet te druk, en om half zes bracht mijn kleinzoon zijn zus en mij naar de bushalte. Altijd gezellig om ze even 1 op 1 te hebben! 
De twee volgende jarigen heb ik ook gezien. De jongste groeit opeens met reuzensprongen! Op HC deed ik nog een paar boodschapjes bij de AH daar, en toen krukte ik naar huis. 7 uur thuis, half acht aan het eten. Daarna een tijdje niets. Oei, oei! En er moest nog zoveel! Net heb ik een lastig stuk website bijgewerkt. Nu moet ik nog een schema bijwerken, waar ik geen zin in heb, en het is al kwart voor elf, dus te laat om de andere dochter te bellen. Het komt allemaal vast wel een keer goed. Meestal anders dan ik mij had voorgenomen. Maar ja... :-) 

17 januari 2020. Ging ik straks lopend op weg om een mooie kaart voor Dochter Twee te kopen, die morgen jarig is, liep ik in de regen langs de superlieve juwelier op de Springweg, kijk ik in de etalage, en kom ik er achter dat ik geen geld bij me heb, ook niet voor die kaart. :-(  Nu is Silvia een lieve vriendin geworden in de loop der jaren, en ze ziet me, roept me binnen en vraagt wat er is. Ach, zegt ze, zó'n dag. Hoeveel heb je nodig? Tegen de tijd dat ik buiten sta is het min of meer droog. En de kaart komt nog op tijd in de brievenbus. Nu maar hopen dat hij morgen aankomt. Bij de Sjofar hebben ze echt beeldschone kaarten, die een cadeautje op zich zijn. Vanavond ben ik uitgebreid verder gegaan met het zoeken van de gegevens die de penningmeester wilde hebben. Dat is gelukt. De printer van het Evangelie lijkt aan het eind te zijn. De nieuwe toner, die daar vreselijk streept, doet het op mijn eigen machine wel goed. De printer moet kennelijk vervangen worden. Het liefst heb ik een zelfde type, omdat ik dan, als er iets is, makkelijk terug kan vallen op mijn eigen machine van het zelfde merk. Goed, het lag dus niet aan de rode toner. De gele vlekt ook, maar die doet het bij mij ook normaal. Alleen heb ik wel een slecht gevulde gele gehad, dus die moet retour. Ook weer iets om zorgvuldig uit te zoeken. Nu niet meer, want ik ben veel te moe. 
Alvast mijn felicitaties voor mijn slimme, mooie dochter!!! 

16 januari 2020. 't Is fris, buiten. De sneeuwklokjes zouden nu de kopjes zichtbaar moeten hebben, maar misschien is het ze te warm geweest. Ik zie een cm of 5 - 6. Anderen schrijven al over narcissen! De vogels zijn erg druk, er is genoeg te eten voor ze, want er was nog geen vorst hier. Vandaag was ik wat aan het tutten, kleine dingetjes doen, dat moet soms ook. Schiet niet op, dus. Wel heb ik voor het eerst dit jaar weer ziekenpost verstuurd. Mijn neef, die een fijne neus heeft voor het verkeerde moment, kwam net na vijf uur, toen ik als een razende postzegels aan het plakken was. Hij was gelukkig bereid hetgeen ik in de hand had ter post te bestellen. Daarna ging ik haastig verder, en ik kwam net op tijd om de laatste kaarten in de verzamelbakken van de postbode te stoppen. Hoera! Natuurlijk moest ik eerst de ene printer helemaal schoonmaken en opnieuw van inkt voorzien. De laserprinter boven heeft nog wat zorg nodig. 
Weer meer mensen die het Berichtenblad ongelezen terugsturen. En zo, dat je het oorspronkelijke adres niet eens meer lezen kunt. Dat schiet niet op, want wíé woont daar niet? Best lastig. Ik ga er morgen maar verder mee. Het hoesten blijft heftig en vermoeiend. Geen goed begin van het nieuwe jaar... 

15 januari 2020. Oei, weer een verjaardag vergeten! Het spijt me. Het was een drukke en wat chaotische dag. Laetitia kwam voor de electra, en ze heeft een wens van jaren vervuld: een lichtknop op het toilet met een lichtje er in. We hebben ook geprobeerd in de schuur de klik-in klikuit schakelaar, die ik gisteren terug vond, toe te passen, maar daar ging iets mis. Toen de stekker-schakelaar het leek te doen, deed de kerstverlichting het ook weer. Die knippert, dat deed die al eerder, maar nu ging de led-lamp in het zelfde tempo knipperen. Het is een wonder in onz' ogen, we zien het maar doorgronden 't niet. 
Ik kreeg verschillende Berichtenbladen terug, met alleen het woord: retour er op. Ook een paar kerstkaarten, aan mensen waarvan ik zeker weet dat zij niet verhuisd zijn, en dat zij mij mijn kerstpost niet op die manier retour zouden sturen. Geen reclame voor Sandd dus. Terwijl ik dacht dat zij secuurder waren dan sommige mensen van Post.nl... Kennelijk een kwestie van geluk of zo. Bizar voor de huidige prijs van de postzegels. Verder ben ik bijna bij met het in de computer zetten van de financiën van vorig jaar. Nu moet ik nog dingen uitzoeken, en kijken of de nieuwe toners wél netjes werken. En anders doe ik het morgen wel, want ik ben koud en moe. Het gaat nog sub-optimaal, en ik mis Ineke!!! 

14 januari 2020. Mild maar winderig vandaag, en het motregende, toen ik naar het station ging. De moeder van een klasgenoot van Tonio, toen deze op de Kathedrale koorschool zat, was overleden, en aangezien ik nog tot vorig jaar contact had met haar, wilde ik graag naar Bilthoven toe. Vanaf het station is het in mijn tempo tegenwoordig een half uur lopen. Achter de rolstoel ging dat toch we iets sneller, meen ik me te herinneren. Het was een warm en lief afscheid, heel goed en bescheiden geregisseerd door een rouwbegeleidster, die ook de meeste verhalen erg mooi en rustig vertelde. Daar kijk je als halve collega met waardering naar. Ze heeft me ook met de auto afgezet aan het station, een bijzonder prettige geste, want het werd al koud, door een gure wind, die opstak. Er ís wel een bushalte ergens, maar dan kun je maar 3 minuten mee. De rest moet je toch lopen, en als je via 09292 dat stukje wilt zien, krijg je de vraag of je het goedvindt dat Google meekijkt en dat opslaat. Nee dus! O, maar dan krijgt u dat ook niet te zien. Tja. Ik heb een heel oude kaart van TomTom op mijn HTC-tje, en zo kwam ik er ook, al was juist de aanvliegroute enorm veranderd. Het graf van mijn grootouders heb ik nu dus maar even niet bezocht. Later, als het weer zomer wordt. Misschien. Eigenlijk had ik ook nog wel even langs Tjitske willen gaan, maar dat kwam er ook niet meer van. Morgen moet ik weer vroeg op, en ik moet nu nog een half uurtje opruimen boven. Straks heb ik niet eens drie kwartier gehaald. Zo komt het nooit klaar. In elk geval heb ik veel lieve en aardige mensen gesproken vandaag. :-) Bless them all, Lord! :-)

13 januari 2020. Vanmorgen had ik moeite met het verlaten van het bed. Mijn moeder placht te zeggen: 'Je hartje slaapt nog!' :-) Klinkt wel lief. :-) Toen ik mezelf uit bed gesleurd had, en de oefeningen had overgeslagen waarmee ik gisteren juist zo braaf was begonnen, en na het ontbijt, ben ik op Tons kamertje wat gaan opruimen. Ik kwam tot de conclusie dat ik toch meer plastic bakken nodig had om al die handige dingen, die ik in de loop der jaren had vergaard, electra, fittingen, snoeren, verbindingen, stekkers, rollen tape in allerlei maten en vormen en met verschillende doelen, touwen, plastic draad, telefoon-onderdelen, twéé tangen daarvoor, maar ook tangen om knoopjes aan te zetten, en dergelijke, afgewisseld met schroeven, moeren, spijkers, koperen spijkers uit en voor stoelen, etc. etc. gestructureerd op te ruimen. Nu was het een rommeltje, en het paste niet meer, zodat er van alles onvindbaar door elkaar zat. Tja. Na een uurtje sorteren ben ik eerst maar richting Stad gegaan, waar ik acht bakken haalde, net iets kleiner dan ik wilde, en ook dunner, maar omdat déze in de aanbieding waren, stonden er geen andere van een fatsoenlijke afmeting. Zo gaat dat. Hoe dan ook, toen ik eindelijk weer thuis was, na anderhalf uur, ben ik een paar uur bezig geweest. Met als gevolg dat het redelijk keurige kamertje nu één grote puinhoop is. Morgen verder, als ik de moed kan opbrengen. Maar ik heb wél die ene klik-uit klik-aan fitting gevonden, waar ik gisteren zo naar gezocht had, en waarvan ik wíst dat die ergens moest zijn. Alleen gaan we die nu niet gebruiken. Toch wel jammer. Al met al ben ik wel erg moe. Ik had om tien uur in bed willen liggen, en dat was vast heel verstandig geweest. Nu is het kwart over elf. Dus voor ik in bed lig... Ach ja... ;-)

Zondag 12 januari 2020, doop van de Heer. Collega La Grouw zei daar interessante dingen over vanmorgen. :-) Daarna snel naar huis, maar lopend, andere gemeenteleden gingen naar de Noord-Zuid-tentoonstelling in het Catharijneconvent, maar ik had met Laetitia afgesproken. Vanwege de electra. Dat nam meer tijd dan verhoopt, want kennelijk was de schakelaar in de schuur kapot. Gelukkig had zij in háár voorraad nog zo'n model. Alleen bleek een dingetje dwars te liggen, toen we die eenmaal hadden vastgeschroefd. Bovendien had onze jongste het bericht gekregen dat iemand, die voor haar heel veel betekend had, op sterven lag. We gaan een andere keer wel verder. Ik kom er net achter dat ik de NAS niet weer aangezet had, toen we de stroom terug zetten op deze groep. Ik was namelijk zo moe, dat ik na het eten in bed gekropen ben, en daar heb ik vrolijk door allerlei TV-programma's heen geslapen, zodat ik nu om een uur klaar wakker ben. Tja. Misschien moet ik aanstonds maar weer de TV aanzetten, zodat ik weer in slaap sukkel. ;-)  

11 januari 2020 was niet veel beter dan gisteren. Wel ben ik langs Tons graf geweest met een paar nieuwe primula's. Die van Betty hadden het heel goed volgehouden het hele jaar. Driekwart bleef overeind en zelfs in bloei. De Kerststerren bleken het niet gehaald te hebben, dus die zijn vervangen, en ook een plantje dat met de Noorderzon vertrokken was. Verder was ik nauwelijks thuis, al heb ik veel gedaan. Niet dat je daar iets van ziet. Zo gaat dat soms. Tot mijn spijt kon ik zelfs lieve vrienden uit Spanje niet even begroeten. De tijden kreeg ik niet gecoördineerd. Morgen is het weer zondag. :-) Rustdag? Echt niet! Donec requiescat in te... :-)

10 januari was een drukke en rommelige dag, ik vergat zelfs de dag bij te werken. Laat thuis.  

9 januari 2020. Moeders verjaardag is met een stukje Kerstcake gevierd vanmorgen. Daarna heb ik wat stof verplaatst, en in de tuin een deel van de rozen gekortwiekt. Maar ja, toen ging het regenen. Tijd om iets anders te gaan doen... 

(Maar ik heb geen zin!) Ik vermoed dat de laatste toner die ik in de printer van het Evangelie in Spanje heb gezet de boosdoener is. Heel vervelend. Ook na grondig schoonmaken van de printer geeft hij al snel weer dikke strepen. Misschijn zijn er meer dingen tegelijk aan de hand, ik weet het niet. Morgen maar eens naar kijken, ik val nu om van de slaap. Zodra ik stil zit, val ik in slaap. Boven had ik ook nog wat geprobeerd op te ruimen. Vandaag schiet het niet op. Achteraf heb ik tussen 11 en 12 toch nog kans gezien om mijn doos met verfspullen uit te mesten. Die kan morgen weer op de andere dozen gezet worden, en dan de lijmdoos er op. Dàn kunnen er andere dingen gezocht en gepakt worden. In elk geval iets dat ik daar meende te kunnen vinden, lag er niet voor de hand. Dat heb je wel eens. Morgen beter, hoop ik.  

8 januari 2020. Morgen is het 121 jaar geleden dat mijn schoonmoeder is geboren. Toch een heugelijke datum, nietwaar? Na een slechte nacht (Waarom toch? Ik mis Ineke!) moest ik naar de tandhygiëniste, die op haar rigide 'wetenschappelijke' stoel bleef zitten en weigerde een beetje tandplak in een meegebracht potje te smeren. Ik vermoed dat er ook mensen dat beroep uitoefenen die best willen uitleggen waarom zoiets geen wetenschappelijke waarde heeft, maar je dan toch ter wille zijn. Daar moeten we maar eens naar gaan uitkijken. Ach ja. Niet zo belangrijk. Vriendelijkheid is een beter smeermiddel voor de maatschappij dan het eigen gelijk. Hoe gelijk dat dan ook moge wezen. :-) Soit. 
In Tons kamertje heb ik weer een doos leeggemaakt. Het gaat moeizaam. Vanavond moest ik nóg eens een keer zoeken naar een factuur die inderdaad niet betaald bleek. Weer een paar uur verspild. Ik was er gisteren ook al een paar uur mee bezig geweest. En zo schiet je niet veel op. Zondag krijg ik hulp met het licht. Dat is fijn. :-) En nu is het alweer bijna 1 uur. Tijd om over te gaan tot de volgende dag. Dan komt alles goed. Of niet. We zullen het wel zien. :-D 

7 januari 2020. Hard gewerkt vandaag. Tonio heeft geholpen, alleen met het licht in de schuur stond hij met de handen in het haar. Hij probeerde 4 lampen, ze deden het geen van allen. Later heb ik ze gecontroleerd in een ander ding: ze deden het. Dus is er iets mis met de fitting. Morgen? Vanavond ben ik uren bezig geweest met het saneren van mijn mailadressen. Omdat ik niet in staat was geweest de dierbaren in het buitenland een eigen kaart/briefje te sturen in de eigen taal, had ik (redelijk blindelings) alles en iedereen een veeltalige kerstwens gestuurd. Daar kwamen veel reacties op van 'kan niet gestuurd worden / onbekend etc.'  Daar was ik nog niet aan toe gekomen, maar nu heb ik een flink stuk strafwerk gedaan. Helaas, nog lang niet klaar. Morgen... Deo volente 

Drie Koningen 6 januari 2020. De laatste dag van de Kersttijd, en begin van de Epifanie. Maar ook Tonio's verjaardag. Vanmiddag kwam hij nog even langs, om te helpen met zware dingen (zodat ik nog vier uur glas heb staan afwassen en opruimen) en om zijn verjaarscadeautje te krijgen. Heel zorgzaam had hij voor míj geen Bossche Bol mee genomen, waar hij op zijn werk op had getracteerd... ik maak me immers altijd zoveel zorgen over mijn lijn? (Het overlegmodel, dat aan zijn vader niet zo besteed was tot diens 90ste, is kennelijk tot nu toe ook aan mijn favoriete zoon voorbij gegaan. ;-) Maar goed, nu kan ik dus weer rustig gaan lijnen. :-D ) (Ton en ik hebben altijd de aanmoediging van Habakuk ernstig genomen: Viert uw vierdagen <oude vertaling>... Die was ons door mijn vader al heel lang geleden met een zoete knipoog doorgegeven. Zo hebben we altijd een gebakje of zo iets genomen op de verjaardagen van onze ouders, ook toen ze al lang waren overleden, en vaak ook op de verjaardagen van de kinderen wanneer die het níet vierden. Iemand moet het toch doen? ;-) Wij offerden ons graag op. ;-D  )
Hoe dan ook, de verjaardagen van de kinderen zijn voor mij altijd feestdagen, ik word er blij van. Extra leuk dat mijn jarige nog langs kwam vandaag om te helpen. Hij houdt me wel aan het werk, zo. Het eten heb ik daarna lang uitgesmeerd, met een laatste glas van de Oudjaarswijn, lekker feestelijk. Vanavond heb ik nog 10 boekjes min of meer afgedrukt, in elk geval lukte het wel om op mijn eigen laserprinter, die dit jaar even weigert dubbelzijdig te drukken, de omslagen in twee keer te printen. Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. Morgen ga ik wel eens kijken of ik de printer van Het Evangelie nog eens open kan maken. De Sirius deed ook weer moeilijk. Ik heb nu het spelletje, waar de problemen mee lijken te beginnen, maar gewist, in de hoop dat het helpt. En zo werd het al weer 11 uur. Mijn zoon is nu ongeveer x jaar en 5 uur. Een lange dag was het destijds. Maar de moeite waard. :-) Morgen begin ik wel aan de rest van mijn leven. :-D Ik ben toch een heel gelukkig mensenkind! En zeer bevoorrecht!!! 

Zondag 5 januari 2020. Nog steeds kersttijd. Vanmorgen werd ik in de Pieterskerk verwacht, en ik merkte hoe de afgelopen tijd, die soms moeizaam was, omdat ook ik wel eens iets moest wegslikken bij het 'vergeef ons zoals wij vergeven hebben' toch heilzaam is geweest. :-) En dat is goed. :-) Vanmiddag heb ik eerst maar het Berichtenblad op internet gezet, al bedenk ik me dat ik hier en daar misschien nog wat linkjes zou moeten bijwerken. Morgen. Nu ga ik maar eens wat eten. En mij verheugen op morgen, want dan is mijn zoon jarig... Bijzonder, als je zo'n pasgeboren hummeltje ziet, kun je je niet voorstellen wat daar voor iemand uit kan groeien. Omgekeerd kun je de wel wél voor een deel volgen. Wat een voorrecht. Ook hij is 'mooi opgedroogd'! ;-) 
Ik kan mezelf en heel de familie wel met hem feliciteren. En zijn gezin ook. :-) Zijn laatste naam refereert aan de Koning van het Licht. :-)  En ja, hij is een brenger van licht. Een feestelijke dag morgen, hoe dan ook. :-) 
Vanavond nog gezellig gekletst met Dochter Twee. Hààr DT heeft een kamer, daar moest toch meer aan gedaan worden, dan bij een oppervlakkige inspectie was voorzien. Dus DTa en DTb hebben heel hard gewerkt deze week. Ik zie ze eind volgende week wel om het tafeltje op te halen. ;-) De lak die ik er (eer?)gisteren nog op had aangebracht tussen de bedrijven door, is nu goed droog. :-) En met veel kleine tut-dingetjes ben ik ook weer te moe om naar bed te gaan. Maar ik doe het wel. ;-) Bless you.

4 januari 2020. Dat is me ook wat! Er moesten nog boekjes afgedrukt worden, ik had er net genoeg om te versturen, gisteren, maar gisteravond kleurde de printer van het Evangelie in Spanje, die kennelijk op zijn laatste 'poten' loopt, opeens dingen die blauw moesten zijn paars, en ook afbeeldingen kregen een zweem rood. Ik heb 'm uitgezet, en gedacht: morgen beter, hij is misschien te warm geworden. Maar... nog steeds, en ook een paar lelijke strepen die steeds erger worden. O.K. Dan zet ik mijn eigen laserprinter wel in. En hoe bedenk je het: die loopt vast. Enigjes! :-( Maar... vandaag kreeg ik mijn controle-exemplaar al in de bus. Dat weer wel. Dus het exemplaar dat ik nog moet bezorgen, kan ik gewoon wegbrengen. Nu nog even kijken waar de ****straat is. ;-) En straks zien we wel verder. Toch? 
Dat met die straat lukte. Ik heb nog een site bijgewerkt, want ja, het is opeens 2020, en wat vliegt de tijd. Die printer kreeg ik niet meer in orde. Voor morgen moet ik een paar papiertjes printen met de inktjetprinter, en dan niet dubbelzijdig. Moet te doen zijn, toch? Het is weer bijna zondag. Voor Tonio kreeg ik nog iets aardigs, maar ja, hij is ook een aardige jongen... Morgen weer vroeg op. Zie je zondag om 9u20. Weer heel andere koppels. ÷) Dat wordt swingen, begrijp ik. 
Nog even opschieten. Heb morgen een gezegende zondag. Nog steeds in de Kersttijd. De Heer zou zomaar kunnen komen. ;-D Bless you! 

3 januari 2020 Hoera, hoera, hoera!!!! Dank zij de Heer en mijn knappe zoon is het nét gelukt!!! (Tonio heeft tussen de middag extra tijd genomen om de zware snijmachine voor mij te bedienen. Het is een mooie oefening voor de armspieren. En hij heeft een stel boekjes gevouwen, ook een aanslag voor mijn duimen. Dus, ja!!! Dank je wel!) :-) De Berichtenbladen zijn op de bus, zelfs de twee laatsten konden om 17 u 10 nog mee met de kerstpost. :-) Een paar uur slaap vannacht, de wekker stond op 8 uur, en 123inkt liet de extra toner voor half tien bezorgen. Die had ik gisteravond even voor 23 u besteld. Wat een service! Toen kon ik onbezorgd door. Nu ja, bijna, want de bladzijde waren goor door een overmaat aan toner, die over de hele bladzij werd gestrooid. Een paar daarvan heb ik toch maar verstuurd, anders was het niet gelukt. Niet leuk dus... Ik heb nog maar een paar pakken extra wit papier gekocht (duurzaam en verantwoord natuurlijk) en ik heb een nieuwe toner-fles in de printer gezet. Gelukkig had ik er de vorige keer een extra aangeschaft. Maar het duurde wel weer even eer ik schone bladzijden had. 80 boekjes verder begon het weer. Ja, kom zeg! Nu moeten de exemplaren voor de rest van het bestuur nog afgedrukt, maar dat hoeft niet meer gisteren. :-D 
Wat ben ik opgelucht! Wel was ik te laat om die paar kerstkaarten te sturen aan mensen waarvan ik had gedacht: die sturen nooit iets, nu maar eens even niet, en die dan opeens wél een kaartje zenden. Of de post is vorige jaren in gebreke gebleven. Dat kan ook. Hoe dan ook: nu even niet en jammer dan. Ik kijk er in het weekend wel even naar. Nu ga ik even iets lekkers en iets leuks doen. O, op slag van zessen, dan kan ik ook gaan eten. ;-) 

2 januari 2020 (is allang voorbij). Hard gewerkt, maar heel vreemd, nog geen 40 boekjes nadat ik een nieuwe toner in de printer had gedaan, wilde die alweer een nieuwe. Gelukkig had ik er nog een in mijn eigen printer (zelfde merk), maar ik was hier niet blij mee. Na 20 boekjes zag ik dat er op de een of andere manier ergens iets was veranderd, zodat een aantal items niet netjes op de volgende bladzij begonnen. Ik heb geen toner om dat even vrolijk over te doen. Heel vervelend. Al dat vouwen en nieten is ook zwaar werk. Nu ja, niet zeuren, je moet iets over hebben voor je goede doel! De eerste 45 Berichtenbladen zijn via de Etos gepost. (Kerstzegels Pinkribbon Sandd) Meer zegels had ik niet meer van hen, en nieuwe hadden zij ook niet. Jammer, want het scheelt wel lekker, vergeleken met Postnl. Morgen maar vroeg op. Ik moest weer nieuwe toner bestellen... ik kom er niet met wat ik nog zelf had... Pech en duur! Maar laten afdrukken door de kopijwinkel is echt nog veel duurder. 

Dan heb je alles bijna klaar, nog een aardig wensje toevoegen, en Word slaat op tilt. Het is alweer morgen, dus ik stop maar even... Nogmaals: een mooi en gezegend 2020!!!! 

De goede woorden van de Penningmeester heb ik nog niet kunnen vinden, hij ook niet, natuurlijk. Of hij zag mijn noodkreet niet. Dus controleerde ik zover mogelijk de adressen, maakte de file klaar voor verzending met enveloppen, en ja hoor, nu drukt de printer af met grove strepen. Zo leuk!!!! Het kost allemaal tijd, en daar heb ik steeds minder van. Nog geen 36 uur. Schoonmaken hielp wel.  
    
De muziek uit Wenen roept veel goede herinneringen op: met Ton en de kinderen op bed, voor de televisie. Daarna Schansspringen. En intussen lekkere dingen. En later, na de Oudejaarsdienst in de geliefde Lutherse kerk in Heusden, ook weer deze muziek in het altijd gastvrije huis van de familie Hilwig, waarmee de vriendschapsbanden al dateren van 1958 en 1964...:-) Bless you all! 

01 januari 2020 begon ik met een glas en wat kaas en Johannes 1. Grieks. Dat was er al weer een tijdje niet van gekomen. De duisternis heeft Er niets van begrepen, en kreeg Er ook geen vat op. Mooi is dat. Een goed begin. Zo kunnen we verder. :-) 
Vandaag is mijn zwager Barry jarig. Van harte gefeliciteerd!!! 

Voor het nieuws van 2019 kan men klikken op nieuws_2019

Voor het nieuws van 2018 kan men klikken op nieuws_2018

Voor het nieuws van 2018 kan men klikken op nieuws_2018

Voor het nieuws van 2017 kan men klikken op nieuws_2017

Voor het nieuws van 2016 kan men klikken op nieuws_2016

Voor het nieuws van 2015 kan men klikken op nieuws_2015 

Voor het nieuws van 2014 kan men klikken op nieuws 2014

Voor het nieuws van 2013 kan men klikken op nieuws 2013

Voor het nieuws van 2012 kan men klikken op: nieuws 2012

Voor het nieuws van 2011 moge men klikken op: nieuws 2011

Voor het nieuws van 2010 moge men klikken op: nieuws 2010

Voor het nieuws van 2009 bevelen we aan te klikken op: nieuws 2009

Voor het nieuws van 2008 verwijzen we naar nieuws 2008

Voor 2007 mag men klikken op nieuws 2007

Voor 2006 op nieuws 2006

Voor 2005 op nieuws 2005

En de rest is oud nieuws...