31-12-2005 Oudjaar hebben Ton en ik in Heusden gevierd, zoals te doen gebruikelijk. Dat sprak nog niet vanzelf, want Ton had de afgelopen dagen een steeds hoger oplopende bloeddruk, zodat wij ons behoorlijk zorgen begonnen te maken. Dat werd een beetje opgevangen door medicijnen. En Onze Lieve Heer deed de rest. Zo gingen we toch nog naar Heusden, gehaald door de trouwe Wil. Ik mocht de Oudjaarsdienst houden in de Lutherse kerk, en dat was een intiem genoegen, als altijd. 
Zij het dat ik mij de hele dag al niet erg prettig had gevoeld, en dat ik bij aankomst in Heusden moest rennen om hetgeen mij bezwaarde nog net te bestemder plaatse kwijt te kunnen raken. En voor de dienst nog een paar keer. Dat was niet plezierig. Ik sprak dus op het laatste moment met Ton af, dat hij het over zou nemen, als ik weg moest rennen. Dat is dan ook éénmaal gebeurd tijdens de dienst, maar al te ontspannen sta je daar dan niet... 
Na afloop van de dienst waren we bij onze lieve vrienden Frederik en Barbro Hilwig, waar een prachtig diner ter tafel kwam, een gezamenlijke inspanning van de gastheer en gastvrouw, en van de disgenoten, maar alles in mij zei: 'nee!' - dus ik heb genoten van het fraaie tafereel, en de lieve mensen, de prettige conversatie, en het afnemen van de pijn in het lijf... Maar ook nu is het nog niet helemaal over. Tja. Zo'n virus wil ook wel eens een nieuw jaar mee maken... Het resultaat is wel dat ik 2006 inga met een gewicht van 81 kg schoon. Een kilo boven het streefgewicht, maar als je rekent dat het half juli 102 was, dan is het toch niet slecht. 

1 januari was zwager Barry jarig, en vandaag viert vriend Hub zijn verjaardag. 

Beiden een extra goed jaar  gewenst! :-) En veel geluk. 

28-12-2005. De kou is niet zo heel erg goed voor Ton. Tja, zo gaat dat. 

Mijn zwager Max is jarig, 

66 alweer, en hij had een hoop jeugd over de vloer. 
Zo blijf je jong. Gefeliciteerd, jongen!

25-12-2005. Ton had vanmorgen een heel feestelijke dienst in Heusden. Het ging allemaal goed en vlot, behalve het eerste lied, dat hij niet helemaal goed inzette. Toen kwam hij adem tekort. Later ging dat allemaal weer veel beter. Het was een prachtige dienst, waar iedereen van genoot. Onze Lieve Heer ook, hopen we, want het was natuurlijk wel voor Hem, dat we kwamen. Parel en Mik waren er ook, een beetje verlaat, want René was 's nachts ziek geworden, en Mik was onderweg wagenziek. De arme jongen. Dat Parel verkeerd reed en toen de auto ook niet meer kwijt kon, maakte al niet meer uit voor haar. Gelukkig kwam ze bij de koffie weer bij. :-) 

Mik mocht met Edy orgelspelen onder het koffiedrinken, en daarna sleepte hij zijn jas door de kerk aan een want, als een soort hond. Aangezien Parel het goed leek te vinden, keek niemand daar van op. Er waren rozijntjes onder de dienst voor Mik, en kerstbrood er na. Dus tja, toen werd hij onderweg naar Den Bosch opeens érg wagenziek. Bij Ambers grootouders kwam hij weer bij. Ton genoot er van drie van zijn kinderen bij elkaar te zien. Tonio en Diana waren er namelijk ook. En Amber. (Zie daar). Na een uurtje was de energie op, dus gingen we weg, al wilde Mik niet mee, en toen we thuis waren ging Ton meteen naar bed. Mik bleef beneden nog een uurtje spelen om op verhaal te komen. Parel ook... ;-)

22-12-2005. Weer een spannend weekje achter de rug, met een vlotter van het toilet, die niet wilde vlotten... en een wasmachine die het niet deed. Voor het laatste stuurde Siemens een monteur langs, (de prijs stond niet in verhouding tot de kosten of het werk) en voor het eerste stuurde de Heer onze jongste dochter onverwacht langs. Ze had vakantie, zag het busje van de monteur, en dacht: wat gek, die zijn al op! En zo dronken we om 10 uur al koffie, en stond ze om 11 uur op de trap te kijken in de stortbak, waar ik alleen maar tegenaan had kunnen kijken... Maar het zat tegen, en vanmorgen kwam ze terug, om het karwij af te maken. Dat viel nog tegen, maar wat trekken we met veel plezier nu door!!! :-) Het zijn de kleine luxes als warm water, een werkend toilet, schoon drinkwater niet te vergeten, die maken dat het leven prettig leefbaar blijft... Dank je wel, Laetitia! x!
Intussen liggen de liturgieën voor Kerst klaar, en kan ik gaan opruimen. Dat is wel nodig voordat ik aan mijn dienst van volgende week begin. Het is hier een geweldige troep, na al die stress van Sint, Kerstkaarten, liturgieën, etcetera. Tussendoor de fysiotherapie, waar Ton erg moe van doet, maar waarvan hij het gevoel heeft dat het hem goed doet. En daar gaat het maar om. :-)

16-12-2005 Het is hard werken om alle kerstkaarten dit jaar voor de kerst de deur uit te krijgen! Er kwam ook zoveel achter elkaar... Dus ik ben druk bezig te vouwen, terwijl twee printers om de beurt aandacht willen. Eentje loopt telkens vast. Een andere heeft een permanent doorvoerprobleem, de derde wil wel. Maar voor zo'n 450 kaarten adressen moet er heel wat geprint worden. En natuurlijk worden er ook heel wat injectienaalden gevuld met inkt, die de cartridges bijvullen van de printers. Anders is het helemaal niet te doen. Ton heeft dit jaar na enige aandrang, de sudoku's trekken zijn aandacht nu eenmaal meer dan de wettige echtgenote, vrij veel bijgedragen aan vertalingen. En dat is erg prettig. Vooral nu hij er echt wel uit zichzelf elke dag een tijdje voor uittrekt. Sommige huwelijken worden aan het eind nóg beter. 't Is niet te geloven... Vandaag heeft Ton een pyjamadag. Hij was erg moe van gister, toen zijn we naar dr. de Haas geweest, en dat hakt er altijd in. 

14-12-2005. Vandaag is Parel jarig. Een mooi kroonjaar! Afgelopen zaterdag heeft ze al een spetterend feest gevierd, waar ze heerlijk gezongen heeft. Jammer genoeg moet ze vanmiddag naar de crematie van een vriendin, maar we hopen dat ze de rest van de dag toch op een goede manier mag vieren... En dat er nog veel gezonde jaren achteraan komen. Ton moet vandaag naar fysiotherapie. We zijn al geweest voor een gesprek. Door het fiasco van de breukoperatie een paar jaar geleden was dat stopgezet, en dat is Tons gezondheid niet ten goede gekomen. We zullen zien wat dit doet... Gister hadden we een vergadering van Het Evangelie in Spanje - hier aan huis. Toch waren we na afloop allebei erg moe. De notulen zijn geschreven, nu kan ik verder aan de kerstkaarten. Nog een heel werk! Wat houden we toch veel van jullie allemaal, dat we het er voor over hebben... ;-) Nu ja, dat is ook zo. We komen alleen nergens meer aan toe, en dan is de kerstkaart nog een laatste vorm van contact met veel dierbare mensen. 

8-12-2005. Ton is nog aan het bijkomen van de Sint. En van de rest. Vandaag zijn we weer naar onze lijfarts geweest, morgen mogen we naar de longarts. Ben benieuwd. 

Er ligt hier nog een pakje, dat de Sint verkeerd heeft afgegeven - gister haalde Tonio ook nog een en ander voor Amber c.s. op. Sint wordt oud! Maar dan hebben we het wel gehad voor dit jaar. Ik heb leuke cadeautjes gehad, maar voel me toch schuldig, omdat ik er te weinig tijd voor bleek te hebben. De planning klopte wel, maar al die mensen die er tussendoor kwamen niet! En ik haal het niet meer zo makkelijk: een nacht doorwerken. 

6-12-2005. Sint hebben we weer achter de rug. :-) Heel gezellig, met vijf kleintjes in Vianen, Parel was daar met Mik. De andere kleinkindertjes helaas niet. Had ook niet gekund: Betty was echt ziek, en dit was wel al meer dan ze aan kon. Maar dat ontkende ze natuurlijk. Spannend hoe die grote monden opeens niet meer open kunnen als Sint er is!!! Terwijl hij toch heel vriendelijk was... Ze stonden te friemelen en te frunniken... hun lichaamstaal sprak boekdelen. Vlnr: Cathy, Tisha, Carlos, Tisha, Carlos en Alessandra, en dan Parel met Mik. Alleen Mik ging desgevraagd onbekommerd bij Sint op schoot zitten, en zong met zijn zware stem een lied - samen met de anderen. Toen het zijn beurt was om toegesproken te worden, had hij intussen begrepen wat voorgeschreven gedrag was, en stond hij aan een lastig rood oor te plukken. 
Later deden hij en Parel het nog eens dunnetjes over bij ons thuis met gedichten en een enkele surprise. Ik was echt in grote tijdnood gekomen... en die ene surprise vergat ik nog mee naar beneden te nemen: die stond me aan te grijnzen toen Parel en Mik weg waren, en Ton bezig was uit te hijgen... 't is jammer... Parel had wél kans gezien Sint adequaat van dienst te zijn...

Voor Ton was het ook een beetje veel van het goede, zeker na de zondag waarop hij eerst dienst had gedaan, waarna we nog naar Houten zijn geweest, om Barend te feliciteren, en om te zien hoe Charlotte intussen kan springen. Soms valt ze daarbij plat op haar neus, maar dat merkt ze in de opwinding niet op...

3-12-2005 Pakjes inpakken, kijken wat er voor wie is, vanmiddag nog de stad ingerend... en tóch blijft Sint leuk. Ton heeft nog steeds last van zijn nieren, en is dus benauwd. Morgen heeft hij dienst, dat uur zal het zeker over zijn. :-)

2-12-2005. Pas vandaag begin ik aan Sint te denken. Geen idee wie Hij wat zal willen schenken... beetje laat, dus. Ik ben zó moe! (Vandaag maar een baaldag inlassen? Lijkt me heerlijk, maar dan lukt er helemaal niets meer!) Michiel wordt vandaag 19, en viert dat in zijn studentenhuis met zijn ouders. Zelfstandig worden ze....

1-12-2005. Vandaag liep er nog meer tegelijk en in de soep. Ach ja. Laten we er vrolijk bij blijven... Ton had, ondanks een extra ingelast bezoek aan oom dokter, erg veel last van zijn nieren, en was dus redelijk lam geslagen. De kou deed hem ook geen goed. Eenmaal binnen gaat het wel. Maar hij moet wel heel voorzichtig aandoen, anders heeft hij zondag geen adem en geen energie... 

30-11-2005. Zo'n dag waarop alles tegelijk komt, en iedereen aandacht vraagt, was het. Maar toch. Er kwam vanavond bezoek, en dat was nuttig en nodig, vanmiddag even naar buiten geweest, in de hoop dat Ton wat zou kunnen lopen. Hij deed zijn best, maar het viel erg tegen. Het Berichtenblad was inderdaad gister nog op de post gegaan, en dat is fijn: anders sneeuwt het onder in Sint- en Kerstdrukte. Vanavond nog wat geordend aan het archief van het Evangelie, dat binnenkort elders gevoegd wordt bij de rest... Mooi. Opgeruimd... En nu ben ik moe! (Toch jammer dat Barend zijn verjaardag niet vierde...  :-(  Ton heeft, een goede gewoonte, tóch maar een gebakje genuttigd op de gezondheid van deze zoon... Vier dochters, vier zoons, dat hadden we veertig jaar geleden ook niet kunnen denken! Hoewel... toen hadden we het nog wel eens over 12 kinderen!)

29-11-2005. Een gedenkwaardige dag (en nacht!) Gister kwam Joop na zijn werk de laptop nog even vermanend toespreken, en de boot.ini repareren. Dat hielp :-)))

Toen heb ik me verder te pletter gevouwen en geniet en geënveloppeerd aan het Berichtenblad voor het Evangelie in Spanje. Vandaag zijn ze de deur uit gegaan. Het gros althans. Vanmiddag zijn we nog naar dr. De Haas geweest, en ik werd onderhanden genomen door zijn lieftallige tegenspeelster... Was hard nodig. Nu had ik vannacht ook niet geslapen, dus ik ben zeer dankbaar dat de webcam, waarmee Ferry ons had vereerd, nog niet is geïnstalleerd. Ik zou mijn studeerkamer niet meer in durven komen... Nu ja, we gaan vannacht maar vroeg slapen. Ton was helemaal kapot van de behandeling, zodat we gepland bezoek vanavond moesten afzeggen. Jammer. 
Morgen is onze (schone) zoon Barend jarig. Helaas staat zijn hoofd niet erg naar feesten, want er zijn zieken. Toch onze hartelijke gelukwensen, jongen. En een mooi, en goed jaar!

28-11-2005. De laptop staat stil dankzij een actie om spyware te verwijderen. Leuk! Maar gelukkig heeft Joop aangeboden te komen kijken of hij er bij kan. Ton reageerde vanmorgen slecht op de Ventolin, dus die is ook al giftig! Betty kwam nog een uurtje, en dat was erg gezellig. Daar leeft een mens van op. Straks vouwen en nieten!

27-11-2005. Vanmorgen een fijne dienst in Heusden. Maar voordat we thuis waren, was het al bijna vier uur, en toen had Ton mij wel nodig. Hij was vanmorgen naar de kerk geweest, met een taxi, en thuis gebracht door de predikant. Maar toen ik er eenmaal was, was hij inderdaad zo moe, dat hij al snel insliep. Dat effect had ik onder de preek gelukkig niet, vanmorgen. ;-) Ton heeft behalve eten verder ook niets meer gedaan, maar daardoor hield hij het ook tot vanavond laat uit op dat éne pufje. :-) Van de HCC-dagen kwam dus niets meer. Ik heb mij geworpen op het Berichtenblad van de Stichting het Evangelie in Spanje. De tekst en de lay-out zijn nu eindelijk klaar. Wat een zware bevalling! !No hay derecho!  Nu nog het versturen en dergelijke... 

25-11-2005. Ton is vandaag de dag wel doorgekomen, maar niet bepaald briljant. Vanmiddag ben ik naar de Jaarbeurs geglibberd, waar de HCC haar jaarlijkse kermis vierde. Even bijgekletst met wat dierbare vrienden, CD's gekocht, en inkt, veel inkt, want er valt veel te printen, deze maand. Een paar kabels en wat cadeautjes, en dat was het wel, in die paar uurtjes. Het was rustiger dan anders. Maar het was dan ook heel slecht weer. 

24-11-2005 Gisteravond zijn we begonnen met een ander pufje, het heeft dezelfde luchtwegverwijdende substantie als de Foradil, maar er zit een ander stofje bij. Ton heeft er goed op geslapen, maar de huid reageert er even furieus op, dus dat is heel erg jammer. Wie een goed idee heeft mag het zeggen! Ik werk me te pletter: het Berichtenblad van de stichting Het Evangelie in Spanje móét, ondanks het gebrek aan medewerking, de deur uit, anders word ik gek, en zondag heb ik dienst. Morgen beginnen de HCC dagen! Voor mij is deze kermis altijd het hoogtepunt van het jaar geweest: drie dagen voor mezelf! En alle vriendjes die ik bij de DOS-gg heb. Maar ik mag blij zijn als ik een paar uurtjes kan gaan dit jaar. Balen! Nou nee, met die paar uurtjes ga ik dan toch lekker blij zijn. Niks balen! :-)) Toen het nieuwe pufje was uitgewerkt deed de Ventolin niets meer. Dus heeft Ton vandaag noodgedwongen stil gezeten. Hij had nog geprobeerd een stukje te lopen, maar hij kwam niet verder dan de Springweg. 

20 november 2005. Ton had vanmorgen een dienst in de Waalse kerk, en ik mocht mee, zodat we met zijn dertienen waren! Een bijzonder aardige kerk, lieve gemeente. Een indrukwekkend blije dienst. Na afloop belde Gima dat ze zich niet lekker voelde, en dat niet aan ons wilde mee-delen, dus konden we maar beter niet komen op verlaat verjaarsbezoek. Jammer. We hebben toen de tocht 'naar de voordeur' (station) zeer op ons gemak gedaan, en een en ander bekeken van de stad. Zodat ik vanavond uren heb zitten spelen met de foto's die ik maakte. Ik kwam er niet mee klaar, jammer genoeg, maar we hebben dan ook veel moois bekeken. Sint Anthony Gasthuis, bijvoorbeeld, waar ze vroeger de gekken opvingen. En een aardig beeldje van Kees Verkade, dat de fietsles heet... 

Tegen zes uur lagen we allebei op apegapen en in bed... het kostte moeite om er uit te komen en voor het eten te zorgen!

18 november 2005. Mijn grote zus is jarig. Over leeftijden hebben we het niet, maar ze is actiever dan menigeen weet... Gefeliciteerd, Gima! Heb een fijne dag!
Ton zit vandaag in zijn hoog vertrek, maar schiet niet erg op. Toch moet de preek morgen wel klaar....

16-11-2005. Ton had een slechte nacht gehad, en de pufjes werken niet best. Hij was nogal benauwd, en er was dus geen sprake van dat we konden gaan kijken hoe onze oudste kleindochter Cathy haar eerste zwemdiploma heeft gehaald. Wel gefeliciteerd, meisje! We zijn reuze trots! Je hebt er hard voor gewerkt... 

15-11-2005. Vandaag kwamen we vol goede moed bij onze dokters vandaan: de bloeddruk was omlaag gewerkt tot een prachtige 130-80! Vanavond was het weer 190-110, op beide bloeddrukmeters. (We hebben zo'n polsding, dat makkelijker is, en een klassieke, die zich om de bovenarm wil vouwen.) Dit schiet dus niet op. 
De weersverwachting is slecht, dus Ton vreest morgen niet te kunnen kijken naar het afzwemmen van Cathy. Haar eerste diploma!!! Zet 'm op, meisje!
Tisha heeft problemen met haar oren. Er zitten nu buisjes in, en dat moet een en ander verhelpen. Laten we hopen en bidden dat het zo werkt... :-) 

13-11-2005. Slecht geslapen, Ton was vanmorgen uiterst benauwd, zodat hij, om op tijd in de kerk te komen, toch maar eerder van zijn pufje heeft gesnoept dan eigenlijk goed was. Het werkte ook wat minder, vandaag. En hij is de laatste week erg moe. Vanmiddag heeft hij, nadat we thuis waren uit de kerk, eerst beneden wat zitten lezen/suffen, en daarna is hij naar bed gegaan. Vanavond zit hij helemaal boven, want er moet van alles gedaan worden...

We hoorden vanmorgen dat onze lieve Aria Prins is overleden. 
Om half elf. Zomaar weggegleden in de handen van haar Schepper. 
Daar is ze welbewaard....  Het was goed haar te kennen.    

11-11-2005. Sint Maarten! Utrecht vierde de naamdag van de Stadsheilige met vlaggen, vier grote rood-witte vlaggen uit het topje van de Dom, en met veel klokgelui rond 7 uur. Toen was er waarschijnlijk een optocht met lampions door de binnenstad. 
Ton heeft zich over zijn dienst van de 20ste gebogen, en ik ben wezen boodschappen. Bah, wat wordt een mens daar moe van! En ik had ook nog maar een deel van wat ik nodig had. Morgen verder, dus. Maar we zijn niet ontevreden, Ton heeft vandaag nog lang meegelift op het pufje van gister, dus dr. de Haas heeft veel goeds voor hem gedaan, donderdag. Ineke heeft mij ook weer een opsteker gegeven. Maar verder ben ik vandaag niet toegekomen aan wat ik nodig moest doen: het Berichtenblad van het Evangelie in Spanje!

9-11-2005. Vandaag zijn we naar de tandarts geweest. Helemaal achter de Kanaalstraat, en Ton heeft me terug laten lopen. We hebben allerlei achterafstraatjes en insteekjes verkend, op de weg naar huis, zodat het al met al een expeditie van bijna 4 uur is geworden. We waren er allebei moe van, maar het was bijvoorbeeld wel leuk om eens over het terrein van de molen De Ster (aan de Leidsche Kade!) te lopen. Daar was een piepklein ophaalbruggetje, net groot genoeg voor de rolstoel. Maar bij allerlei fietsers heftig in gebruik! Jammer genoeg was toen de batterij van het fototoestel net leeg. Ach ja... 

8-11-2005. De zon schijnt weer. De herfst wordt steeds dunner, maar blijft mooi. Vandaag onverhoopt nog niet naar onze lijfarts. :-( Morgen tandarts. Er is zo veel te doen, dat ik niet meer weet waar te beginnen. Ton heeft vandaag een dagje Foradil, dus nu gaat het wel goed. Behalve dan dat zijn sudoku-verslaving hem uren kost. :-(
Annie, onze buurvrouw is weer thuis. Dat ze maar voorspoedig mag herstellen. En haar man ook. Het is soms tobben, bij mensen. Wat zijn wij dan gelukkig! :-)

6-11-2005. Zondag, en dat betekende vandaag: twee diensten achter elkaar. Eigenlijk hadden het er drie moeten zijn, maar dat lukte niet meer. Eerst vanmorgen de Waalse dienst. (We dachten dat het Maryse zou zijn, maar het was haar broer Frank! Foto links)) Daarna de bijzondere dienst van de Werkgroep. (Foto rechts) En koffie drinken na was gezellig en liep wat uit... Dus lukte het niet meer om te drie uur in de Lutherse kerk te zijn, waar de nieuwe predikant ingeluid werd. Ton ligt nu heerlijk in bed te lezen in mijn cadeautje, want dit is voor ons een vier-dag. Al 41 jaar lang. :-)) 

4-11-2005. Vandaag heb ik wat opgeruimd, en dat was hard nodig. Niet dat je enig verschil ziet... Parel en Mik waren ziek, jammer, ze zouden vandaag komen, en Ton had een Foradil gepuft, ter ere van hun komst. Nu heeft hij lekker gewerkt, en tegen vijf uur ging hij nog even uit. Alleen. Hij heeft een rondje gelopen naar de Oudegracht, en via de Haverstraat terug. Niet slecht. Als hij dat ook maar kon op de andere medicijnen... 

3-11-2005 Vandaag een rustige dag, want ik ben op. Heb wel wat aan achterstallige financiën gedaan, maar er ligt nog zo veel... Gelukkig zondag niet zelf een dienst, maar ik vrees dat dit jaar de kerstkaarten wel in de verdrukking komen, en het Berichtenblad kan ik herschrijven, want veel is niet meer relevant. :-(  Ton heeft weinig lucht, en dus weinig leefruimte. We zijn wel even naar buiten geweest, en hij heeft een klein stukje gelopen langs de Nieuwe Gracht. De meeste jeuk is nu wel weg. Gelukkig... Hij is al weer druk bezig met zijn volgende dienst in het Frans. 

2-11-2005 Met Annie gaat het iets beter, ze is gisteren geopereerd, en moest vandaag al op haar benen staan! Verder was het een dag waarop alles mis ging. Norton AV is omgevallen en wil noch geïnstalleerd, noch gedeïnstalleerd worden. Gelukkig is er zone-alarm, maar ik zal de laptop toch maar niet gebruiken voor email, de komende dagen. De PC staat weer min of meer rechtop. Er moet nog een en ander opnieuw geïnstalleerd, maar op de Hotrod na lijkt het meeste te werken. Min of meer... Joop kwam nog even langs met de laatste driver, 130.zip. maar ook daarmee sloeg het systeem vast. Heel lastig. Zo'n update van je systeem kost uiteindelijk aanzienlijk meer dan je begroot had. Maar het is een stuk sneller, en sommige programma's draaien veel soepeler. Toch... als ik dit geweten had... dan had ik beslist nog (lang) gewacht. Ik ben twee maanden achter! Morgen verder. We gaan slapen. 

1-11-2005. De tijd vliegt! Vandaag toch weer de hele dag bezig geweest met onderhoud aan de computer en met Ton. We waren van slag, want onze buurvrouw Annie werd naar het ziekenhuis gebracht: gebroken heup. We bidden maar dat het goed komt. Vanmiddag heeft Ton van de Oudegracht naar huis gelopen. Op Foradil, dat wel. Zijn plekjes worden wat minder vurig, maar hij heeft nog wel jeuk, de arme. 

30-10-2005. Vandaag hebben we de kleinkinderen nog even aan de telefoon gehad. Ze kunnen aardig een telefoongesprek voeren, waarbij je soms de ouderlijke regie nog mee hoort klinken, maar opeens vertellen ze spontaan hoe leuk het was en wat ze beweegt. :-) Alessandra houdt het nog op schudden en knikken, dus dat levert wat moeizame conversaties op. Om een uur of vier wilde Ton nog wel naar buiten. Het was nog heerlijk weer, en ik had al een hele tijd tegen de PC aan zitten kijken. Vanwege de mogelijke besmettelijkheid van de plekjes zijn we helaas niet naar de kerk geweest, en ging het bezoek van Betty met haar jarigen ook niet door. Uiteindelijk hebben we een half uurtje een kijkje genomen in de Leidse Rijn, waar we bevonden dat de voormalige Blubberdijk sinds twee jaar Groene dijk heet. Een aardig weggetje. We konden nog op hetzelfde kaartje mee terug naar Utrecht. En tegen de tijd dat we thuis waren, begon het al donker te worden ook... 
Vanavond heb ik maar weer eens achter de PC gezeten. Hij zal moeten werken...

29-10-2005. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Ton heeft opeens een heel vervelend virus dat voor allemaal erg jeukende kleine vlekjes zorgt. Hij had vannacht bijna niet kunnen slapen. Je begrijpt dat ik het ook al overal en nergens voel kriebelen. Betty kwam nog even een tube verkoelend spul brengen. En een handvol vitamine C. Ze had vandaag 20 kindertjes over de vloer gehad om de verjaardagen te vieren. Vijf per kind, zo beschouwd viel het nog mee, maar het was wel allemaal tegelijk!

En hier ging alles mis wat mis kon gaan met de computer. Zelfs een nieuwe windows installatie ging mis. XP, dus daar kun je op wachten... maar de rest doet het ook niet of nauwelijks, en dat is minder. Joop was een engel van geduld. Het was een roerige dag, er kwam veel tussendoor... Maar morgen wordt het weer lekker zacht. Alleen zullen we de kindertjes niet zien, dat is toch niet echt verantwoord... Betje heeft de cadeautjes maar meegenomen. 

28-10-2005. Een bijzondere dag, want vandaag zijn al Betty's kindertjes jarig. Cathy wordt net een jaartje ouder dan Tisha, Alessandra en Carlos, maar ze doen in sommige dingen niet veel voor elkaar onder. 
Een heel fijne verjaardag, lieverdjes! 

27-10-2005 Ton kon niet slapen vannacht, maar de sudoku, waaraan hij is verslaafd, bracht uitkomst. Toch kostte het moeite vanmorgen op te staan, om op tijd bij de dokter te komen. Hoofdpijn heb ik tenminste nog steeds. Ton kon daarna vanaf de Springweg naar huis lopen, via de Walsteeg, en dat is voor hem een fiks eind. Ik hoop dat hij zo nog even van de zon gaat genieten... Ik ben nog steeds aan het mieren met de PC. :-((

26-10-2005. Ton heeft dankzij de foradil een goede, lange nacht gehad. Jammer dat het spul niet zo vaak genomen kan worden. De andere pufjes worden steeds minder effectief. Maar we zijn dankbaar voor dit soort nachten. En dagen. :-))

25-10-2005. Het weekend was druk, en de zondag was feestelijk: een prettige dienst in de Lutherse kerk in Pekela. Toen ik een uurtje thuis was belde Ton: of ik hem van het station wilde halen met de rolstoel. En dus begon het te hozen... Maar goed, tussen de buien door lukte het, hij heeft niet eens zo heel erg lang hoeven wachten!

Intussen doet de computer nog steeds moeilijk. Ik heb Joop al voorgesteld te komen logeren, maar hij heeft een andere dagindeling dan wij, en niets is zo lekker als je eigen bed... ;-) 
Maar één probleem is opgelost: de brander op de laptop doet het tóch. Ik had alleen maar last van een hele serie ondeugdelijke CD's na elkaar. Tja, daar denk je niet meteen aan. 
Ton was toch wel erg benauwd, dus we waren blij vandaag naar dr. de Haas te kunnen. We werden er tussen geschoven, en hij is lang bezig geweest met Ton, maar in elk geval is die vandaag toch wat opgewekter geweest, en wat beter van adem. Hoewel het van het ene moment op het andere opeens (maar tijdelijk) weer even toesloeg: vreselijk benauwd na iets te lang pianospelen, en een tocht naar het kleinste kamertje. 
En iets prettigs: het fototoestel is weer terug. Nu maar eens kijken of het echt goed is gerepareerd... 

21-10-2005. Een dagje zonder Ton. Dus de gelegenheid om allerlei stoffige en 'geurige' karwijtjes te doen. Alle schoenen zijn intussen gepoetst. De tweede was draait. Ik moet nog boodschappen doen, maar het regent pijpestelen, en de dienst voor zondag moet ook... Dus aan verven kom ik wéér niet toe... Jammer hoor.

20-10-2005. Vandaag een druk dagje. Voor dag en dauw op (voor mijn doen dan!) om vroeg in de trein naar het Noorden te zitten, zodat ik iemand op kon halen voor een doktersbezoek in Utrecht. In de trein redelijk kunnen werken aan de dienst voor zondag. Gisteravond had ik de liturgie nog af gemaakt, dus dat scheelde. Het mini-notebookje deed goede dienst. Tegen de tijd dat de batterij om voeding riep was de inspiratie ook wat minder. Daarna dokters bezoek, zelf mocht ik ook, toen terug naar Ton, die om vijf uur aan de beurt was. Zodoende was ik na het koken en eten wel even toe aan een moment voor mezelf. ;-) Tons moeilijkste medicijn was iets minder erg, dus dat was heel goed werk van dr. de Haas... :-) De PC heeft nog problemen. Tja, je kunt niet alles in eens hebben...

Een paar dagen geleden kwam ik de volgende link tegen... het ontroerde me zeer.
papa

19-10-2005. Dat nieuwe moederbord vraagt heel wat denkwerk. Het wil niet samenwerken met de HotRod66 waar mijn harddisks aan hingen. Nu hangen de CD-speler en zip-drive er aan. Joop is al dagen bezig de boel te reorganiseren. Na zijn werk, dus dat is echt heel erg lief. Er zit veel tegen. Ton is niet erg lekker. Zo gaat dat.

16-10-2005. Een nieuwe dag des Heren. Tons vader werd vandaag 125 jaar geleden geboren. :-) Maar aan een gebakje zijn we nog niet toegekomen. Vanmorgen heeft Ton wél dienst mogen doen in Nijmegen. Hij was zielsdankbaar dat hij het nog heeft kunnen en mogen doen. Dankzij een giftig pufje, waar hij wel goed op loopt en ademt. We zijn zelfs nog naar Breda gereisd daarna, waar Toos Blonk vierde dat ze 40 jaar als kerkmusicus fungeerde in de Lutherse kerk... Er waren veel mensen, en dat was erg leuk voor haar. Wij waren wel te laat thuis, kwart over zeven, toen nog koken en eten... we zijn te moe voor wat dan ook. Maar het was de moeite waard! :-) En de rest zien we morgen wel... dan krijg ik mijn nieuwe moederbord. Zó spannend! 

15 october 2005. Na een wat verbrokkelde nacht wat te laat opgestaan voor wat er allemaal moest, en dus werd het rennen en vliegen voor mij. Ton bleef rustig thuis, en dacht na over het leven en de preek, die nog net niet helemaal af was, terwijl ik mij in de stad vermeide met mijn zussen en nicht Joke. Greetje had ook zullen komen, maar ze was letterlijk té gehandicapt om te komen. Onverwacht geopereerd aan een geknapte pees van de duim. Beterschap, meid. We hebben je gemist. We hebben wat gedronken op het station, geluncht in de cafetaria van het Catharijneconvent, de Kruistochten bekeken (viel tegen, was erg weinig) en daarna aan het Wed bij het water van de Oude Gracht gezeten en nog wat gedronken, tot het koud werd. Daarna terug naar het station, en afscheid genomen. Het was erg gezellig, en we hebben toch aardig wat bijgekletst. 

14 october 2005. Een heel erg slechte nacht. Vandaag naar de longarts. Die wil sleutelen, wij willen rust. Op zoek naar de midden-oplossing... In elk geval was er dit keer de tijd en de rust voor een echt gesprek, hoe kort ook. :-) Ton slaapt rustig, sinds we thuis gekomen zijn. Hij heeft (ook) heel wat in te halen. 

13 october 2005. Hoera, Daniël en Ineke zijn terug, en ze hebben vanmiddag meteen een boel aan ons gesleuteld. Was wel nodig ook... Ton heeft vanavond lang zitten werken aan zijn volgende dienst. 

12 october 2005. Vandaag al vroeg op pad, want we moesten naar de cardioloog. De situatie lijkt wat minder dramatisch dan de longarts had bedacht, maar er moet nog veel worden onderzocht, dus erg veel wijzer zijn we er niet van geworden, behalve dan dat de dokter dacht ons tot het einde als melkkoe te hebben binnen gehaald. En ook de afdeling neurologie mag wat hen betreft mee genieten. Dat zien we later dan wel weer. Het was prachtig weer, dus we hebben een heel stuk door de stad gelopen. Ook Ton heeft zelf een paar maal een flink stuk gelopen. Moet ook wel, want het werk wacht weer. ;-)

10 october 2005. Gister was een pyjamadag, dus niet naar de kerk, helaas. Dat mis je dan toch! Vandaag zat er ook nog niet veel vaart in, al heeft Ton zich manmoedig gezet tot wassen en scheren. Tegen kwart voor zes was hij zo ver. Dus zijn we nog maar even de stad in gelopen. Nou, wij... Ton heeft drie passen gelopen, en daarna was het hem teveel. Komt wel weer. Zijn pufjes waren ook bijna uitgewerkt.

8 october 2005. René is jarig, welgefeliciteerd jongen! Ook zijn hond Storm is vandaag jarig. Zes geworden. En Alkmaars ontzet wordt gevierd, dus is het wat miezerig weer... :-(  
Wij voelen ons ook miezerig, want Ton kreeg het vannacht veel te vroeg benauwd, dus we hebben weinig geslapen. Maar toen Tonio ons kwam halen waren we met enige moeite toch op tijd klaar, en zo zijn we een uurtje op verjaarsbezoek geweest. Reuze gezellig. En de zon kwam door... Ton had het wel benauwd helaas. 

7 october 2005. Gister was Ton niet uit zijn bed te branden. Vannacht heeft hij redelijk geslapen, en nu, om 2 uur, zit hij al in bad. We gaan vooruit. Hij denkt er zelfs over om morgen naar Renés verjaardag te gaan. Een kwartiertje dan. Gekkenwerk, maar we zullen zien. Hij had er de Foradil, het pufje dat hem adem geeft, maar waar hij intussen zeer alergisch voor is, voor opgespaard. Helaas, vannacht moest hij het wel nemen, de alternatieven deden niets meer. Zo gaat dat.  

5 october 2005. Gister was een slechte dag, vandaag liep wel. Het duurde tot tegen vijf uur, eer Ton aangekleed en gewassen was, maar we zijn er toch nog even uit geweest, door de binnenstad, en toen we vlak bij huis waren, heeft Ton nog een (voor zijn doen: héél) eind gelopen...  :-) Tons verkoudheid lijkt niet door te zetten...

3 october 2005. De zon schijnt, we hebben, na een benauwde onderbreking tussen half drie en half vier, goed geslapen, en Ton is lichtelijk verkouden. Met enig geluk zijn we tegen vier uur zo ver dat we nog een paar stapjes buiten kunnen zetten... :-)

2 october 2005. En óf er wonderen gebeuren!  :-) Vandaag heeft Ton zelf gepreekt in Heusden. En hoewel de stem rauw klonk en voelde door de medicijnen, was hij krachtig en goed te verstaan. Ongelooflijk! Ik was mee als de leuning die niet nodig is ómdat hij er is. Wel waren we veel te laat thuis voor Ton, en heeft hij achter in de auto zitten slapen op de terugweg, maar de Heer heeft wéér eens gelijk gehad, toen Hij zei: hij kan het zondag aan. Eerlijk gezegd had Ton er zelfs vrijdag nog een hard hoofd in. En zaterdag had hij geen overmaat aan adem. Wel heeft hij nog een stukje gelopen.  En Tjitske kwam op verjaarsbezoek. Een beetje te laat, of te vroeg, maar zeer welkom, al hadden we de middag anders ingevuld in gedachten... :-) En ze had een fantastische jaarcollecte Zwitserse postzegels voor me. Ik was er stil van. Vandaag kreeg ik van Hanny ook nog een enveloppe met zegels. Ik ga ze zo aanstonds lekker rustig bekijken... :-)

30-9-2005. Weer een slechte nacht. Van 4-9 uur benauwd, toen gaf een ander pufje enig soulaas. Het blijft tobbedansen. Maar toch...  Toch liep het vandaag heel redelijk! Ton is opgewekt en redelijk bezig. :-))
Vandaag was het de trouwdag van mijn ouders. 66 jaar geleden. Op de foto's zitten ze er bij alsof het minder lang is...

29-9-2005. Een rustige dag. Ton moest vroeg op, want de huisarts zou komen, ergens na 11 uur. Het werd half twee. Maar je zit wel klaar... Ik heb flink wat papier door de vernietiger gehaald, hoewel... een stapeltje van misschien 10-12 cm dik levert eenheel volle vuilniszak vol reepjes op, en ik had het gevoel dat het het kruikje van de weduwe was: het werd maar niet minder. De huisarts was aangenaam verrast Ton bij zijn volle verstand en aangekleed beneden aan te treffen. Maar ze bevestigde nog eens wat we toch wel wisten: een man van de dag, die God weet hoe lang nog mee zal gaan. Morgen, volgend jaar, wie weet. Dus nog steeds tijd om een appelboompje te planten. Dat hebben we niet gedaan, wel zijn we naar de film geweest: Un mundo menos peor. Die is waarschijnlijk deze week voor het laatst hier. Mooie film, zeer de moeite waard om heen te gaan. Wij hadden de bioscoop voor ons tweetjes. Maar nu slaapt Ton, het nieuws van 8 uur heeft hij niet meer gehaald. 

28-9-2005. Gistermiddag werd Ton steeds minder opgewekt van adem, en deze nacht heeft hij niet geslapen, (liggen ging gelukkig wel, maar hij moest steeds heel bewust ademen) maar, o wonder! in de loop van de morgen trok zijn adem weer bij. Zonder een pufje. Het kan zó vreemd lopen, het gaat zo snel op en neer!

27-9-2005. Gister had Ton weinig energie, maar tegen het eind van de middag wilde hij nog wel even naar de stad gereden worden. Bij Broese vonden we een boek waarvan hij niet had gedacht het ooit nog tegen te komen. Aan de prijs te zien had het er al langer gelegen. Het was overgeprijsd (en nog duurder geworden). Zielsgelukkig ging hij dus naar huis, maar gelopen heeft hij niet. Wel de laatste aflevering van Morse gezien. Wat een groot acteur!!! Maar hij kijkt al weer naar de lezingen voor de volgende kerkdienst, en dat is een goed teken. Nu bidden dat hij het zal kunnen volbrengen. Anders mag ik het wel overnemen... 

25-9-2005. Gisteravond ging ik welgemoed de trein in naar het Noorden: ik mocht vandaag dienst doen in Wildervank/Veendam, daar was ik nog nooit geweest. Tonio kwam 'op Ton passen' zoals deze het zelf uitdrukte. Alles is goed gegaan, al had Ton vandaag geen zin in activiteiten. Jammer van het mooie weer... De medicijnen hebben hun bijwerkingen. :-(

24-9-2005 Het effect op Tons adem is verbluffend. Hij heeft sinds gistermiddag 4 uur geen pufjes hoeven nemen tot vandaag om twaalf uur. Alleen wordt hij er erg hees van, en dat is minder leuk. De energie is nog niet terug, dat komt door de antibiotica, die giftig zijn, maar die hij wel af moet maken. :-(

23-9-2005. Vandaag kwam dr. De Haas naar de practijk, al heeft hij vacantie, en hij is een paar uur met Ton bezig geweest. Het resultaat was er wel naar. :-) Lopen viel nog tegen, maar Ton heeft een tijd in het park zitten lezen, en ik had hem wat hem betreft best wat later mogen halen... :-)

22-9-2005. Vandaag heeft Ton buiten een paar pasjes gelopen. Goed zo. Het viel hem tegen, maar ik was allang blij. We gaan de goede kant op.

21-9-2005. Ton had een goede nacht. Ik dus ook. Maar we zijn nog lang niet bij-geslapen! Toch is er nog geen reden tot juichen: hij is nog behoorlijk ziek. Wel zijn we vanmiddag even naar buiten geweest, dat deed hem goed. In het algemeen is er een opgaande lijn. 

20-9-2005. Vannacht hebben we allebei meer geslapen (gewoon in bed) dan in de week hiervoor. Heerlijk. Maar nadat Ton het antibioticum had genomen, was hij weer terug bij af. Hij bleef er niet, maar er is nog geen evenwicht, en hij is zeer wankel. Desalniettemin....! Vandaag is het Arjans verjaardag, en 'dus' mooi weer. In die 39 jaar herinner ik me maar 3 verregende verjaardagen van hem. Dus wie iets te vieren heeft rond deze tijd, doet er goed aan te gokken op of rond 20 september... ;-) Hij zit in zijn nieuwe huis in Canada. Een wonderlijke gedachte...

19-9-2005. Ton heeft vannacht nog een klein beetje geslapen. Een uurtje of zo. Maar vanmiddag nadat de huisarts op mijn verzoek gekomen was, wel langer. Hij voelt zich iets minder wanhopig, en heeft meer vertrouwen. Maar er staat dan ook een berg medicijnen om te zorgen dat het hart ontlast wordt (vreemd genoeg wordt het ontwaterd) en dat er weer eens een halt wordt toegeroepen aan de constante ontstekingen. Tja, wat wil je met een oude cara-patient.
Hij is nog steeds erg ziek, maar heeft het laatste uur wel tv gekeken, en daar ging zijn belangstelling al dagen niet naar uit. 

18-9-2005. Ton heeft de dag doorgebracht tussen hoop en wanhoop. Hij heeft wel iets geslapen, veel gesuft, hij ademt om te leven en leeft om te ademen, en weinig anders op dit moment. Tonio was vanmorgen hier, zodat ik naar Gorcum kon om dienst te doen. 
Morgen is een heel bijzondere dag voor Karin en Arjan. Karin is morgen, de 19de, jarig, en Arjan de 20ste. Die dagen brengen ze door op reis naar hun nieuwe leefplek: bij Ontario in Canada. Grote veranderingen, waarbij we ze heel veel goeds en zegen wensen. Gedenkwaardige verjaardagen....
Natuurlijk gaat ook Timo mee.
Broer en grootouders zullen ze nog meer missen dan wij allemaal....

17-9-2005. De nacht bracht enige slaap. Niet genoeg, dus Ton voelt zich erg slap en moe. Hij is niet optimistisch. Ik word er moe van... ;-v  Vanmiddag heb ik hem heel even mee naar buiten genomen. De frisse lucht deed hem goed, maar zijn poging drie stapjes te lopen bezorgde hem een acute aanval van benauwdheid. 

16-9-2005 Vanmorgen heeft dr. de Haas zich nog een paar uur over Ton gebogen. Die was er kapot van, maar in elk geval werkte er een pufje na afloop een paar uur. Dus knapte hij even op, en kon hij slapen. Kijken wat de nacht brengt. 

15-9-2005 De afgelopen nacht was het zelfde. Niet leuk dus. Vanmiddag belde Betty even, vanuit het vacantieadres. Dat krikte Ton wat op. 
Tegen vier uur kwam onze bruidsjonker Henk langs met zijn gade en een fantastische bos rozen... Ze wonen in Amerika, en we hadden ze al heel lang niet gezien. Ton speelde het een 40 minuten lang klaar om te praten en te luisteren. 
Toen was het ook heel abrupt over. 
Tegen acht uur begon een aanval van benauwdheid, die echter niet doorzette. 
Nu de nacht nog. 

14 september 2005. Deze nacht was nog slechter. Heel wanhopig. Zo benauwd, en niets dat hielp. Pas in de vroege morgen. Eindelijk kon hij wat slapen. Dit is moordend. 

13-9-2005. Ton had een slechte nacht gehad. Dr. de Haas is voor hem terug gekomen naar de practijk, al heeft hij vacantie. Gelukkig was hij nog niet weg. :-)
Uren is hij bezig geweest. Het gaat iets beter, maar Ton heeft dan ook nog niets gedaan, vandaag. Alleen zitten, slapen, ademhalen. Het frisse weer deed hem ook wel goed. Maar aan het eind van een rit door het parkje vlak bij huis moest hij heel snel terug. Hij was helemaal niet goed.

11-9-2005. Ton had zijn dag niet, dus niet naar de kerk. Jammer, de werkgroep Kerk voor de Mensen bestond 20 jaar, en veel mensen waren er niet. Toch een bijzondere dienst. :-)

10-9-2005 Vandaag heeft Diana ons het genoegen gedaan het Zwanenbroedershuis in SylvaDucis te laten bezoeken. Met eindeloos geduld heeft ze haar schoonvader gereden en heeft ze gewacht en geluisterd naar dingen die haar bekend waren, maar die Ton dolgraag wilde horen. Vermoeiend, maar erg fijn... 

10-9-2005 Het slapen gaat weer wat minder, en van een bezoek gister, van Arjan, Karin en Timo die afscheid kwamen nemen, was Ton wel heel erg moe geworden, maar vandaag hebben we toch weer een heel klein stukje gelopen. :-)

6-9-2005 Het gaat weer veel beter met Ton. Hij heeft goed geslapen, en leest nu de krant. We moeten zo weg naar de dokter, maar we zijn heel optimistisch. God is goed! :-)  

5 september 2005. Tons stoelgang is weer op gang gekomen, hij heeft redelijk geslapen, en hij is weer gaan eten en drinken. Heerlijk, we gaan weer terug naar normaal. :-) God lof! 

4 september 2005. Een stralende dag, en Tjitske is jarig! Gefeliciteerd! Ton heeft een betere nacht gehad, zonder pijnstillers, en heeft wat minder pijn. Hij heeft vertrouwen dat de situatie zich zal stabiliseren. Vandaag heeft hij ook weer een paar keer een klein stukje gelopen, er tussen door vervoerde ik hem per rijdende stoel... Hij is veel opgewekter, al zijn de fysieke problemen nog niet opgelost. 

3 september: Ton had een zeer matige dag, maar na een ritje door het park, waar hij geen zin in had, knapte hij toch wat op. De buikpijn blijft maar is minder heftig. En de pijnstiller werkt positief op de longen. Een nieuwe therapie ontdekt? Jammer dat het middel de peristaltiek stillegt. Barend bracht mijn fototoestel terug, ik ben er erg blij mee... Het was in Laetitia's auto blijven liggen. Kan ik morgen toch vastleggen hoe mooi het schilderwerk in de tuin is geworden... ;-) Tussen door gedaan de laatste dagen - telkens een kwartiertje... Zelfs de troep op het platte dak boven de keuken is eindelijk in een grote bouwzak terecht gekomen, en naar beneden gedumpt. Joepie!

Ton had vandaag, 2 september 2005, toch een paar momenten van opleving. Dat ligt ook aan de eminente dr. De Haas, waar we vandaag nog heen geweest zijn. Het was zulk heerlijk weer, dat Ton een tijdje later toch nog wel even naar buiten wilde. Naar de brievenbus haalde hij niet, toen zijn we maar met de rolstoel gegaan. 
Maar hij is nog steeds ziek. Voor TV en krant heeft hij geen belangstelling...

Op 2 september hebben we twee jarigen: Schoonzus Maja, uit Zelhem, en achterneef Timo, die letterlijk  uit Apeldoorn is, want ze zijn vandaag begonnen met verhuizen. Deze verjaardag viert hij in het huis van Oom Jeroen en Tante Annemiek, en de volgende is gepland in Canada. Ze gaan over drie weken al weg... We zullen ze missen!

1-9-2005. Die cardioloog lukte inderdaad niet. Ton lijkt een verstopping te hebben van de darmen, morgen (straks) de huisarts maar bellen, dit gaat niet goed. Hij is op. :-((
De huisarts is geweest, heeft een en ander voorgeschreven, maar veel effect heeft het nog niet gehad. Wel zit Ton nu even rechtop in een stoel. Te lezen. Dat was er de laatste dagen niet bij. 

31-8-2005 Het gaat helemaal niet goed met Ton. Hij heeft nergens interesse in, kan niet lezen, liggen, staan, zitten, slapen, waken... We moeten woensdag naar de cardioloog, maar ik moet nog zien dat het lukt... 
In eten en drinken heeft hij ook al geen zin. Zijn energie is minimaal en hij ziet het somber in... Oremus, fratres atque sorores!

28-8-2005 Een beroerde nacht. Ton slaapt weer, heel de lieve morgen, het pufje werkt als hij maar niets doet dan liggen en bestaan. Laetitia nodigde ons uit om het nieuwe huis te komen zien. Ik hoop dat het vanmiddag lukt, maar ik heb er een hard hoofd in.

26-8-2005 Vanmorgen werd Ton na een betere nacht iets opgewekter wakker. Hij kon ook even langer toe met zijn pufje... Als het droog blijft wil ik hem vanmiddag maar even mee naar buiten nemen, ook al is aankleden en zo een langdurig en vermoeiend gebeuren...  
Het bleef droog, maar Ton werd wel erg moe van de rit naar zijn oude schooldagen... Hij is de hele avond een stuk minder dan vanmorgen en gisteravond. Jammer... En toch...

24-8-2005 Het verandert nog niet hard... :-(  Het leven is níét leuk meer, zegt Ton.

21-8-2005. Tons bestaan blijft benauwd, en getrokken door de grenzen van de medicijnen die nog wel werken. Dat zijn er niet veel, en dus is de kleinste inspanning (bad, toilet, aankleden) al aanleiding tot grote benauwdheid, die na verloop van veel tijd wel overgaat, maar toch... Desalniettemin vanmorgen naar de Lutherse kerk geweest. Voor ontbijt was geen tijd meer, dat kwam dus erna. Daarna slapen, en nu TV kijken.

19-8-2005 Vanmorgen had Ton een vreselijke asthma-aanval. Het duurde tot in de middag eer hij weer eventjes een beetje normaal ademde. En later werd het weer minder. Morgen dus niet naar de verjaardag van onze neef Thomas, wat jammer! Maar jongen, jij van harte gefeliciteerd! 

17-8-2005. Ton blijft maar vreselijk benauwd... Het is een ellende!

13-8-2005 En nu is de vacantie voorbij... Ton komt vanavond terug, en de salon beneden is netjes, het eerste stuk van de studeerkamer ook, en de slaapkamer is relatief stofarm. Pffff... wat heb ik hard gewerkt!! En zonder Parel en Mike was het ook niet gelukt. Zelfs nu staan er nog tientallen dozen met papieren die doorgewerkt moeten, stapels fotoboeken, die weer een plaats moeten krijgen, en heel wat dozen met 'dingetjes' waarvan het niet duidelijk is waar ze heen moeten. Níet in de prullenbak, dat is wel duidelijk. 
Het zat af en toe behoorlijk tegen: afbijt in plaats van parketlak, tja, je merkt het binnen vijf minuten, maar dat is tien minuten te laat... Een schroefje, dat noodzakelijk was voor een veilig branden van de grote lamp, en dat maar niet te krijgen was (uiteindelijk toch bij Radio Centrum!) - en vandaag: het ergste... mijn PDA is meegewassen met het dekbed, waarin het ding zich had verstopt. Niet gemerkt. Ik vrees het allerergste. De SD kaart heeft een aantal foto's niet meer 'in het juiste formaat', maar is mirabile dictu niet kapot. Ik wel, want ik heb ook mijn been nog eens lelijk geschaafd, dus ik houd er mee op. Groetjes!

9 augustus 2005. Betty's schoonvader is vannacht rustig overleden, na een zwaar en lang ziekbed.... 
De begrafenis is maandag aanstaande. Hij ruste in vrede...

5 augustus 2005. Ton maakt het redelijk, al heeft hij het benauwd, en al verstoort de regen veel geluk. En hier is het een chaos, want ondanks de regen wordt er gewerkt aan het plafond van de salon. Dat valt niet mee, vanwege de resultaten van langdurige overstromingen. Maar Parel doet heel veel, en een vriend van hen ook. Ik roep Ah, en Oh, en serveer koffie, thee, bier, water etc. Gister heb ik een aantal isolatielagen aangebracht, daarbij duizelde het me wel, dus mocht ik vandaag de ladder niet meer op...  Ik ben zó blij met die hulp!

28 juli 2005 Een bijzondere dag: mijn zus is jarig, helemaal in Amerika, waar ze zit zonder mobiele telefoon, want die ging kapot. Het is toch wat!!!! Maar als je dit toch leest, via een internetcafé of zo, dan van harte gefeliciteerd, en een verrukkelijke reis verder! Om 19 uur belde ze even, want een verjaardag zonder je zussen... Alles is goed, en ze zitten in Utah. Ze heeft de Llano Destacado zelf gezien, Arendsoog! En de indianengebieden lieten een diepe indruk achter. We wachten op de rest van het nieuws...

27-7-2005. Ton is even niet thuis, hij past op een huis in gezonder streken. En zelf wordt hij weer opgepast, dus het is een oppassend stelletje daar. Helaas bevordert de regen de feestvreugde niet, en alle winst van de prednisolon lijkt verkeken, al meet hij volgend dr. De Haas beter dan een maand geleden. Helaas betekent dat niet dat hij beter loopt. Gister was het helemaal niets, 20 meter was al te veel, maar hij voelt zich vandaag iets beter, dank zij de pilletjes die hij gister bij het doktersbezoek te slikken kreeg. En nu nog droog weer een zonneschijn...  Intussen is het de bedoeling dat ik aan het huis bezig ben, en al die dingen doe die ik niet kan doen wanneer Ton er is, zoals stof afnemen, schilderen, schuren... noem maar op. Alleen is de energie even verdwenen... En ik heb zondag weer dienst. 

15-7-2005 Gisteravond zijn we even naar onze jarige schoondochter geweest. Amber was voor de gelegenheid nog even op, en ook dat verheugde haar grootvader zeer. Het gaat hem toch iets beter. Hij is gistermiddag nog even met wat wij noemen de tuttomobiel naar de stad geweest, en hij heeft daarna in het parkje zitten lezen. Hij verdraagt de warmte beter dan andere jaren. 

8-7-2005. Ton voelde zich vandaag zoveel beter, dat hij zijn hand aardig overspeelde. Er moest voor iemand die morgen trouwt een kaarsje worden gebrand. Een heel chique huwelijk. Dat moet dan in de kathedraal, vond mijn lief. Hier was die vast dicht, dus ging hij maar een treintje op en neer naar de volgende. ;-) Meine Wenigkeit was intussen in Hattem met mijn zussen. Het was een gracieus cadeau voor mijn 25 jarige illegaliteit. Een bijzonder mooi stadje, met een buitengewone kerk!!! We hadden een heel bijzondere dag samen... ;-)

7-7-2005. Ton is vandaag begonnen met zijn prednisolonkuur. Daar knapt zijn adem iets van op, maar hij voelt zich belabberd zwak, en hij had in het begin een griezelig grijzige kleur. Dat laatste is nu beter. We zullen zien wat de nacht brengt. Leslie maakt het goed. Wonder boven wonder konden we hem bereiken. Hij was naar het ziekenhuis geweest voor controle vanmorgen, en kwam daar net vandaan toen de eerste gewonden arriveerden. Hij moest naar huis lopen, maar dat lukte wel. Wij wisten intussen meer van de ramp dan hij. God behoede ons allen. 

3-7-2005 Met Ton is het goed gegaan. Dat had Ze ook gezegd, dus stom dat ik dan nog kromme tenen moet hebben. Klein geloof en zo. :-(  Maar hij lag pas tegen half vier in bed, en dat was wel erg laat. Er viel nog veel te bepraten na de dienst. Na slapen en (laat) eten zijn we vanavond om 10 uur nog even naar buiten gegaan, en hij heeft toch vier maal honderd tot honderd twintig meter gelopen. Niet slecht. Kees en Lidy vierden met de Werkgroep hun 25 jarig huwelijk, dus ik was ook niet vroeg thuis na de dienst. Het was erg gezellig. 

2-7-2005. Ton heeft heel weinig energie. Vandaag zouden we een leuk feest hebben, maar dat gaat helaas niet door. Hij durfde het niet aan. Slaapt nu ook. Hopen dat hij morgen de dienst kan doen in Zeist. Gelukkig wordt hij gehaald. 

29-6-2005 Vandaag krijgt Michiel zijn eindexamenpapieren. Dan is hij definitief scholier af, behalve, hopen wij, in de school des levens... Hij viert het vanavond na zes uur. Ton heeft redelijk doorgeslapen vannacht, hij kijkt ook wat helderder uit de oogjes. (Nu ik nog). Diana was zo lief om ons te halen met de auto, en zo kon Ton mee, maar eigenlijk ging het net boven zijn fysieke begroting. Hij wilde echter niet ontbreken, en hij vond het ook leuk zoveel kleinkinderen te zien... 

26-6-2005 Ons aller Gerrit is vandaag jarig, en is al bijna middelbaar. Wel gefeliciteerd, jongen! Ton is sinds gister opeens weer stik-benauwd. Dus niet naar de kerk vandaag, helaas! 

25-6-2005 Ton gaat spaak voor spaak vooruit. Eergister zijn we zelfs voor een begrafenis van een geliefde collega (Wim Jense) naar Hoenderloo geweest, comfortabel gehaald en gebracht door Valys, (hier Ton met de charmante chauffeuse) een regerings- service voor ouderen, die anders nergens meer kunnen komen. Op eigen gelegenheid was ons dit ook niet gelukt. Jammer genoeg heb je maar 750 km per jaar te gaan. Dat is snel op, als je buiten de regio wilt. Maar dit was goed te doen. 

De volgende dag was natuurlijk rust nodig, maar dat maakte niet uit. Het was buiten te benauwd voor Ton, al heeft hij het wel even geprobeerd met de scootmobiel. 

Vannacht en vanmorgen heeft hij het ook behoorlijk onplezierig met de ademhaling... ondanks het onweer. 

21-6-2005. Ton's gezondheid lijkt iets vooruit te gaan. Hij heeft meer interesse in de dingen, en al had hij vandaag een pyjamadag, hij voelt zich niet meer zo lamgeslagen. Zolang hij maar niets probeert te doen...

19-6-2005. Nog steeds is Ton erg benauwd, maar hij vindt dat hij vannacht niet al te slecht geslapen heeft. Ik wel. Ik lag er wakker van. :-( ... Maar hij vond in elk geval dat hij de dokter niet extra lastig hoefde te vallen. Vaderdag hebben we maar niet gevierd. Wel hebben sommige van de kinderen nog gebeld. Laetitia en Barend hebben vandaag het oude huis klaar gemaakt voor de inspectie morgen. En dan moet het hele huis in Houten nog...  Gelukkig hadden ze zaterdag veel hulp.

18-6-2005. Ton slaapt een beetje beter, maar blijft erg benauwd. Ik heb hem aan het eind van de middag wel een eindje gereden, dat deed hem goed. Laetitia en Barend slapen vannacht in hun nieuwe huis! Maar alles moet nog op zijn plaats komen, en er is nog veel te doen. Vloerenleggers gevraagd! ;-)

16-6-2005. Niet geheel onverwacht, maar toch: Michiel is geslaagd voor zijn gymnasiumdiploma. Hij viert het pas nadat hij de papieren heeft gekregen. 29-6. Onze hartelijke gelukwensen, jongen! ;-))  

11-6-2005. Ton heeft vandaag even gelopen. Een paar minuten maar, met telkens een ritje er tussendoor in de rolstoel. Maar hij gaat vooruit, al is het teen voor teen.
Gima was opgetogen over haar trip naar Engeland gister. Het was allemaal erg indrukwekkend en mooi, en zelfs het vliegen was nog interessant. 
De verhuizing van Laetitia en Barend, die voor vandaag was voorzien, is nog even uitgesteld. Het opknappen van het nieuwe huis was tegengevallen, en ze waren nog niet klaar. 

9-6-2005. Vandaag heeft Ton even in de zon gezeten, na een extra bezoek aan dr. de Haas. Hij zit lekkerder in zijn vel! De bronchitis is niet weg, maar hij kijkt er weer wat anders tegen aan. ;-) 
Groot nieuws: morgen, 10 juni 2005, krijgt onze neef Arjan Bos zijn titel van Master of Bussines Administration aan de Universiteit van Cranfield, in luchtvaartkringen (zijn eerste liefde) een grote naam. Na drie jaar pendelen en heel hard werken heeft hij zijn graad meer dan verdiend! Overigens gaan onze complimenten en felicitaties ook uit naar zijn vrouw Karin, want ze is heel wat man- en mensuren tekort gekomen, de laatste jaren. 

6-6-2005. Ton heeft nog steeds een stevige bronchitis. Maar hij knapt wat op, en zit nu al een uurtje op. En Barend en Laetitia gaan a.s. zaterdag verhuizen. Wie wil helpen is welkom, schreven ze.  

1-6-2005 Michiel denkt dat hij wel door zijn examen is gekomen. Zelfs Latijn zou nog wel net voldoende kunnen zijn. De uitslag is de 16de. Hij kijkt uit naar een paar maanden dolce far' niente. 
Ton is in een paar uur tijd opeens weer erg ziek geworden. Vanmorgen een keelpijntje, nu een zeer opgefokte lympheklier, koorts, kortom: beroerd. Laten we hopen (en bidden) dat de crisis vannacht komt, en hij morgen beter kan worden... 

27-5-2005. Dat geheugen van me wordt steeds slechter. Een wanhoop. Iemand heeft me Tai Chi oefeningen gestuurd, plus muziek, maar ik heb geen idee wie. Meld je even, ik vind het zó vervelend... er stond geen afzender bij... 
Gister, donderdag, had Michiel Engels, vandaag vrijdag aardrijkskunde en natuurkunde. Maandag en dinsdag wordt het economie en Wiskunde B (of BII?) De Militaire Lourdesbedevaart is ook weer begonnen. Vanavond zijn de mensen in Lourdes aangekomen na twee dagen met de bus. Morgen gaan de zieken en andere VIPs met het vliegtuig. Een Duits transportvliegtuig dit keer, dus oordoppen en kussens mee. Het kon er niet af, dit jaar, bij onze regering. Hoe zat het ook al weer met die meevallers van Zalm?

22-5-2005 Vannacht heeft Ton goed geslapen, en vanmiddag ging het opeens een stuk beter met hem. Hij is zelfs in staat geweest om een goed deel mee te maken van het feest van dr. de Haas, die in de val gelokt was, en werd opgewacht door een groot aantal mensen. Erg leuk! Gister dachten we nog dat dit absoluut niet mogelijk zou zijn... God is goed. :-)

21-5-2005 Ton is nog steeds behoorlijk ziek, en heeft een slechte nacht gehad. Dankzij de verblijfsnaalden van dr. de Haas voelde hij zich wel beter, maar huid, slaap en hoest zijn om niet uit te houden! :-( Dat wordt dus niets, morgen. 

6 maart 2005 We hadden een stralende dag, met om half één een fijne dienst waarin Hein Cras onze dank aan de Heer over bracht, waarna alle kinderen en kleinkinderen samen met ons een paar prettige uren doorbrachten. Ton had eerst een Franse dienst gehad, dus hij was wel vermoeid... Het zien van al die lieve mensen, onder andere mijn zussen, die er veertig jaar geleden ook bij waren! in de kerk(dienst) deed hem echter goed. En al die kleinkindertjes waren natuurlijk ook heerlijk. :-) Op de onderste rij zomaar een greep: Charlotte, Cathy en Amber. Daarboven zitten Tisha en Alessandra voor mijn zussen, Carlos verstopt zich achter de liturgie, en Mik vraagt zich af wat je in een kerk dan wél met een bal mag doen, onder de dienst...

5 maart 2005. Wie had gedacht dat we deze dag nog samen zouden beleven! Veertig jaar geleden sneeuwde het ook een beetje. En het was klappertandend koud in de Hout, waar de fotograaf ons mee heel sleurde voor nóg meer onnodige foto's... (En Ton maar ondergronds mopperen, ik stralend glimlachen, en de bruidskindertjes zielig bevroren zijn....) En jarig allebei... (Ton is 84 geworden, ik ben 16 plus)... het kan niet op. We zijn gelukkige mensen!

25 februari 2005. Vanmiddag wordt, na een dienst om 12 uur in Birkerøds mooie oude kerk, (20 km boven Kopenhagen) onze dierbare vriend Jens Ejner Groot ten grave gedragen. Drank en roken hebben zijn leven voortijdig verwoest. Hij was iemand die het heerlijk vond als mensen het prettig hadden, en hij deed daar van alles voor. Maar al leerde hij mij van alles over de vrije keus die mensen hebben, deze verslaving van het lichaam kon hij niet de baas, ook al worstelde hij eindeloos.

Een stukje van mijn hart sterft mee... 

15 januari We zijn bedroefd omdat een van onze oude vrienden is Thuis gehaald. Fijn voor hem, maar we zullen hem missen: Hans Heintze. Een man die wanhopig veel van de kerk hield, en leed aan wat er allemaal aan schortte. Een profeet, een goede leraar, een briljant geleerde. 

1 januari 2005 Gister heeft Ton de Oudjaarsavonddienst in Heusden voor zijn rekening genomen. Hij is toch weer iets beter, de laatste dagen. Zelf ben ik behoorlijk verkouden, en ik heb heel wat hoestbuien in mijn mouw gesmoord. Mocht de pret niet drukken! Iedereen een heel goed, gezegend nieuw jaar!
In het bijzonder Barry die vandaag jarig is/was, en Hub die de tweede verjaart. Proficiat, mannen!