10 september 2016. Lekker weer, we genoten ervan toen we laat nog naar HC gingen voor wat boodschappen. Ton heeft 70 + 50 + 50 pas gezet. Het kostte wat moeite. Ook vanavond ging er een en ander mis met de printers, maar de dienst is afgedrukt, en de papiertjes voor de gemeente ook. Half zeven op. Ton blijft rustig thuis. Heb een gezegende zondag!

9 september 2016. Nog een redelijk zomerse dag. Er ging van alles mis met de bestelling van de toner, volgens hen heb ik bij herhaling het verkeerde nummer besteld, nee dus. Ik zit er wel mee, want de beide toners die ik heb opengemaakt nemen ze niet terug. Pech dus. Lexmark 802 ipv 702. Zucht. De eigen inktjetprinter deed ook al een tijd moeilijk, dus ik nam Ton mee naar HC om bij de Mediamarkt een cartridge te kopen. (En andere dingen bij AH). Hij heeft daar ook gelopen, resp. 80 en 85 pas, dus dat gaat vooruit. Vanavond om elf uur was ik lekker bezig met de preek, maar toen wilde Ton graag assistentie bij de halteroefeningen. En daarna wilde hij nog wel even gezelschap...  Nu is het ruim een uur, en de inspiratie is weg. :-) 
Morgen verder! 

8 september 2016. Een bewogen dag, en lekker weer, al vond Ton het buiten nog wat koud. Fysio, en daarna snel naar de mondhygiëniste. Toen winkels af voor een andere niettang, maar Mado is al twee jaar weg, hoorde ik, en Lorjé had dezelfde tang als Bol.com. Wel kocht ik er hun eigen nietjes, en ik kreeg advies voor de juiste benadering. Het lijkt een beetje te helpen. Ton heeft vanavond 130 papieren gevouwen, daar was hij twee uur mee bezig, geloof ik. Tijd om hem te prijzen en naar bed te brengen! Alles wat mis kon gaan is wel mis gegaan, want nu blijkt dat niet alleen de laatste zending toner voor de printer van het Evangelie verkeerd is, maar ook die voor mijn eigen printer. En dan heb je het wel over honderden euro's! Normaal heb ik nooit problemen met 123inkt.nl, maar ze hebben niet eens gereageerd op mijn mailtje van gisteren! Morgen (dat is het allang) maar eens bellen. Het is natuurlijk gewoon een kwestie van de duvel die er mee speelt, zodat het werk voor het Evangelie in Spanje in de war wordt gestuurd, en het blad niet voor het weekend op de bus gaat, maar ook zodat het mij afhoudt van mijn dienst. Vanavond heb ik ook daar wel degelijk naar gekeken. Maar nu kan ik mijn ogen niet meer open houden. ;-)

7 september 2016. Een mooie dag, 25 graden Celsius. Ton had het vannacht wat koud gehad, dus hij wilde het raam van de slaapkamer wel open. Tonio kwam om half een met twee heel mooie cadeaux, souvenirs van hun vacantie in Spanje en Frankrijk: een boek over de Camisards, gekocht in het Musée du Désert (en wat zonde, dat ze het museum niet hebben bezocht, dat is echt heel jammer!) en een Spaans boekje over (Rooms) bakken en braden. Heel amusant. En altijd fijn om onze zoon weer te zien! Ook Diana en Amber: dank je wel dat jullie aan ons gedacht hebben. Heel attent en heel lief! xxx (De heldere letter is ook een héél prettige bijkomstigheid! J ) 16 u 30: de nieuwe niettang is er, en hij doet het. Minder stevig dan de vorige, wel een stuk goedkoper, en dat is in deze dagen ook van belang. 
Helaas. Goedkoop is duurkoop. Ik heb veel tijd verknoeid met worstelen met deze tang. Hij gaat terug naar Bol.com! Misschien een kwart van de nietjes ging goed, de rest ging er maar half in, of krulde op... Rapid is het merk, het kostte me alleen maar heel veel tijd en ergernis! 
Maar Ton heeft nog wel een stukje gelopen vanmiddag, zelfs in zijn overhemd, zonder jas! Dat wil wat zeggen... 60 en 80 passen, net nadat hij zijn pufje had genomen. Mooi. Vanavond wilde hij vroeg naar bed, dat kwam mij goed uit, vanaf kwart over elf, half twaalf kon ik gewoon aan het werk. Toen bleek dat ik de verkeerde toner had gekregen, en zonder op te letten open gemaakt. Nee, dan print zo'n printer niet. Hij begon ook al te mekkeren over een beeldverwerkingskit. Kortom: ellende op ellende. Het is bijna half twee, en er ligt nog een hele stapel boekjes om te vouwen en te snijden. De ruwe kantjes van de nietjes heb ik min of meer weggewerkt door er plakband overheen te plakken. Maar dat is niet wat je wilt. En naar de lezingen heb ik nog niet gekeken in het origineel. Ik vergeet ook telkens waar het over gaat. Lastig, hoor! Morgen een drukke dag. Wie weet gaat dan alles beter! J

6 september 2016. De dag begon vroeg, want de dichtende loodgieter kwam om half tien. Had eerder kunnen zijn, dus ik was eerder klaar. In elk geval is het toilet beneden nu opgehouden met zachtjes doorlopen en water verspillen. De rekening zal waarschijnlijk vele malen hoger zijn dan wat ik aan kosten voor het water uitspaar. Zo gaat het. 
Gelukkig, om kwart voor vier kwam de post met de toner. Ton had vanmiddag eigenlijk willen slapen (wie niet!), maar ik moest om 4 uur bij de fysiotherapeute zijn. En aangezien de post tussen 3 en 5 kon komen, moest mijn lief er aan geloven. Wassen en aankleden dus! Nu heeft hij meteen beneden drie kwartier gewield, dus dat was een blessing in disguise! De fysiotherapeute heeft me weer royaal in de tape gezet. :-) En nu kan ik verder gaan met het afdrukken van het Berichtenblad. Half zes. Aan het werk dus. Ja, en toen... toen ging mijn mooie grote A4-nietmachine stuk. Die had ik 6-11-2001 van mijn lief gekregen, en ik heb er veel plezier van gehad. Maar nu is hij stuk. Dus kan ik niet (veel) verder. Samen met buurman Max heb ik een uurtje verspild aan het proberen het ongemak te repareren, zodat hij nu onherstelbaar kapot is. Zo gaan die dingen soms. Vervelend, ik kan niet verder, misschien kan ik nog een paar boekjes vouwen en nieten. En om aan de dienst verder te gaan ben ik te zeer opgefokt. Morgen beter, zullen we maar denken. :-) Maryse is morgen jarig, maar we gaan niet langs, want ze is op haar buiten met kroost en nakroost. Heb een heerlijke dag, daarginds. :-)

5 september 2015. Vandaag begonnen we met een nieuwe stagiaire. Een meisje dit keer. Het is altijd spannend om te zien hoe ze zich ontwikkelen. Ton was benauwd, en deed niet echt veel. Jammer. Hij deed het de rest van de middag rustig aan. Vanavond had hij wat telefoontjes. Ik deed boodschappen, de nietjes waren op! Helaas heeft de HEMA die aardige gekleurde nietjes niet meer. Nu alleen maar saaie metalen. Een kantoorboekhandel in de stad, er zijn er steeds minder, idem. Wel 12% duurder. Op het Domplein was de rector magnificus te zien en te horen, die in de Domkerk aan het woord was, en studentenprijzen uitreikte aan verbluffende jonge mensen. Spes patriae. Jammer genoeg was ik te laat voor de redevoering van Robbert Dijkgraaf. Die had ik heel graag willen horen. Maar het scherm en het geluid op het Domplein was voortreffelijk. Hulde! Vanavond nog een aantal boekjes geniet en gevouwen en gesneden. Ik zit op 1/3 van wat er moet gebeuren. Denk ik. Verder nog wat aan de dienst gewerkt voor zondag. 

Zondag 4 september 2016. Tussen de buien door was er wat zon, maar we zijn niet naar buiten geweest. Ton had toch erg veel tijd nodig om zijn ontbijt naar binnen te werken, al was hij rond half elf al min of meer wakker. Tegen half zeven wilde hij wel naar beneden, en nog niet om te eten, maar om zijn oefeningen te doen. Goed zo! Dat duurde nog wel een kwartiertje, dus ik kon nog een paar boekjes nieten. De toner van beide printers is op, dus dat is wachten op de bestelling. Er valt nog genoeg te doen! Maar eerst heb ik met Ton de halteroefeningen gedaan, toen is hij een half uur gaan wielen, zodat ik in de keuken kon beginnen aan het eten, en intussen stukjes uit mijn favoriete boek kon lezen. :-) Om half acht was Ton zo'n beetje klaar met wielen, toen deden we nog een serie halteroefeningen, en daarna kon ik aan soep en eten beginnen. Het gaat er nog niet enthousiast in, en ook vanmiddag heeft Ton heel wat keren geslapen, tussen het TV-kijken en studeren in zijn bijbel door. Vanavond kijkt hij ook TV, dat kan ik boven horen. Gelukkig zijn de buurmannen minstens zo doof als Ton. Buurvrouw Annie stoort zich er geloof ik niet aan. Bah, er hangt hier een mug rond! Ik heb net 25 boekjes geniet en gevouwen, dat is zwaar werk, vooral omdat mijn handen niet meewerken. Nu ga ik de Franse vertaling van de Diasporacollecte-brief, die Geneviève me heeft bezorgd, (ze is een engel!) afdruk-klaar maken. De plaatjes, en dat soort dingen. Dan kan het allemaal direct worden gedaan als ik weer toner heb. Of ik doe het morgen op mijn inktjetprinter. O, nee, die heeft een andere cartridge nodig. Nu ja. Aan het werk! Half een, er liggen 50 boekjes. Nu nog 250. Snijden en vouwen is heel zwaar werk...

3 september 2016 was een stuk frisser, dus ik had een jasje nodig, toen ik (eindelijk) naar buiten ging. Ton had een heel slechte nacht gehad, en vanmorgen heeft hij vijf uur aan één stuk geleden aan vreselijke jeuk. Al mijn kunstgrepen waren tevergeefs. De rest van de dag hing hij wat rond op zijn bed, meestal helemaal of half in slaap. Vanavond is het gelukt een redelijke vertaling te maken van het gedicht, dat het Berichtenblad afsluit, en toen kon ik een begin maken met afdrukken. Alleen de omslag. Dat doe ik dan maar op mijn eigen printer, wat de nieuwe printer van Het Evangelie blijft, ook na terugsturen naar de winkel, een streep door de plaatjes maken. Heel frustrerend. En natuurlijk had ik niet genoeg toner om het af te maken. Ook niet genoeg tijd. Laten we eerlijk zijn. Morgen is Tjitske jarig, (van harte gefeliciteerd!) en we zouden er vandaag heen gaan, maar dat was natuurlijk onmogelijk. Gisteren hadden we al verstek laten gaan bij een crematie en een begrafenis, voor de biologendag vandaag heb ik ook verstek moeten laten gaan, maar zo werd het wel een relatief rustige dag. Alleen is het alweer half drie, de hoogste tijd om heel zachtjes het bed in te schuiven, zonder Ton wakker te maken. 

2 september 2016 bleef Ton heel de dag in bed. Een telefoontje gisteren kon daar wel eens debet aan zijn. In elk geval heeft hij vanmiddag het nieuwe Berichtenblad (in opzet) helemaal doorgelezen, en een aantal nuttige correcties aangebracht, en goede wijzigingen voorgesteld. Mijn held!
Het kostte hem veel energie. Vanmorgen heb ik een beetje gesnoeid in de tuin. Dat is nog steeds een puinhoop. Lieve vrienden hadden aangeboden mij te komen helpen, ze zouden eerst komen kijken, maar het is er niet van gekomen. Jammer. Het was in de morgen nog wel lekker weer, later begon het te motregenen, maar ik moest toch wel even naar de stad, want het lampje op het toilet benenden stopte ermee. Gelukkig kon ik er nog een kopen! Meteen maar een reserve gekocht, voor later... De avond bracht ik voornamelijk door achter de computer, en nu houd ik daar mee op. Als de rest van het bestuur geen aanmerkingen heeft kan er geprint worden, maar eerst moet ik de adressen nog controleren, en inbrengen, dat is een heel werk. Eind volgende week hoop ik dat de post het blad kan bezorgen. Als er niets tussendoor komt. Er is nog veel, volgende week! Morgen de biologendag. Veel plezier daar, en ik mis jullie nu al!

1 september 2016 was een plezierige nazomerdag. Bij de fysiotherapie namen we node afscheid van Renze, een stagiair met stip, wat ons betreft. Vijf maanden is wel kort. Na afloop was Ton echt moe, hij doezelde wat en probeerde wat te lezen. Ik heb nog boodschappen gedaan in de Biltstraat aan het eind van de middag. En ik heb onbeheerst gesnoept van het slaatje. Foei! Dat zal de weegschaal me morgen wel laten zien. :-( 
Vanavond heb ik ordening aangebracht in het materiaal voor het Berichtenblad, en het eerste exemplaar geprint, zodat we de lay-out kunnen beoordelen, de manco's zien, en de typefouten opsporen. Morgen. Dan is ook onze schoonzuster jarig. :-) Maja, van harte wensen we je geluk en gezondheid!

31 augustus 2016. Koninginnedag, in mijn vroege jeugd. In 1948 moest ik opeens niet meer zingen: Oranje boven! Leve de Willemien! En ik was er juist zo trots op, dat ik het had onthouden... was het weer niet goed. :-(
Maar we hadden nu een andere koningin, met een andere verjaardag. Tja... Toen werd het: Oranje boven! Leve de koningin! 
Vandaag was het weer een pyjamadag voor Ton. Bovendien had hij het gevoel dat zijn knieën hem niet konden dragen, dus ik moest hem leiden als hij lopen moest, en hij bleef zoveel mogelijk op en rond het bed hangen... 22 uur, en hij is nog met het toetje bezig. Maar nu ga ik maar eens aan het werk!!! Straks heb ik wel snel een paar boodschappen gedaan, en halverwege de middag heb ik een laag droog zand uit de bloemenbank geschept, en die vervangen door ongeveer 15 liter potgrond. Daar heb ik weer campanula in gezet. Mogen ze langer dan wat er tot nu toe in stond. Dat is op een mysterieuze manier afgestorven. Heel vreemd. Daar waren plantjes bij die al jaren hadden overleefd. In de andere bak staan er nog wel een paar. We zullen het zien. Aan het werk! Half 2. Ton slaapt allang, nadat hij een condoleancebrief heeft geschreven, terwijl ik ingespannen bezig was met het Berichtenblad van Het Evangelie in Spanje. Ik heb in elk geval lekker doorgewerkt. Nog een uur of tien, schat ik, en dan kan ik de lay-out gaan afronden en aan het printen beginnen. Kijken of ik nog genoeg toner heb, en de adressen afdrukken... dat is allemaal nog een heleboel werk. Maar dat komt morgen wel. Vandaag kwamen er twee rouwbrieven tegelijk, beiden voor vrijdag a.s. Maar een van de bijeenkomsten is 's morgens om tien uur in Breda, en dat gaat ons dus echt niet lukken! Het is ook duidelijk dat Ton niet fit is voor de biologendag, zaterdag. Dus is het voor mij ook niet haalbaar. Die moet ik eerst nog maar even afzeggen voordat ik ga slapen. Jammer! 

30 augustus 2016. Vandaag konden we uitslapen, en dat is ook gebeurd. Tevreden zag ik dat ik nu halverwege het afvallen naar een gezonder lichaam was. De helft van het overgewicht, dat ik ruim twee maanden geleden had, is er af. Het gaat alleen steeds langzamer. ;-) Geen suiker, geen tussendoortjes, geen alcohol, geen fruit... Enzovoort. 
Voordat Ton wakker werd om half twaalf had ik al een was buiten hangen, het was prettig zomerweer, en ik vond het wel rustig dat ik wat kon tuttelen. Het was nog werken om tegen half vier klaar te zijn met ontbijt, wassen en aankleden! Toen moesten we wel weg om naar de huidarts te gaan. Zo blijf je nog druk... Al met al heb ik vanavond te weinig uit mijn handen gekregen. Dat moet morgen beter... :-) 

29 augustus 2016 begon voor ons heel vroeg, want om 11 uur zou Cathy komen... 
En dat deed ze, klokslag 11. 
Heel gezellig was het. Een lieve meid, goed opgevoed, rustig... Al kan ze ongetwijfeld ook heel pittig zijn... ;-) 
Daarna ging ze naar een informatiedag van haar nieuwe opleiding: electrotechniek...  

Zo vroeg moeten we toch maar niet meer afspreken, daar kan Ton toch niet goed tegen. Bij de fysiotherapie presteerde hij redelijk onder de maat. De rest van de dag kwam er niet veel uit zijn handen, maar het was wel een groot genoegen om voor het eerst een van onze kleinkinderen zelfstandig op bezoek te hebben. :-) Een bijzonder moment. En dat dit ook nog onze oudste kleindochter was, maakt dat het goed voelde, een nieuwe fase. :-) 

Ton lunchte laat, na de fysio, en dus aten we ook laat. Hij kreeg weer een hoestbui na afloop, heel vervelend. Maar het was ook zo lekker, zei hij, en dus at hij misschien net iets meer dan goed voor hem was. Zo'n bejaard lichaam wordt wel heel erg lastig, hoor! Verder ben ik nog bezig met het Berichtenblad. Heel lastig, want ik moet toch dingen gaan schrappen, omdat ik andere dingen vond, die interessant zijn... Nog drie kwartier voor middernacht, ik ga maar weer eens iets doen. ;-)

Zondag 28 augustus was voor Ton weer een pyjamadag. Wel hadden we het slaapkamerraam de hele dag open. :-) En ik heb een paar plantjes geplant. De mis op de TV stond te hard voor mij, en kon ons niet boeien. Jammer. We hadden graag de dienst bij de Charismaatjes meegemaakt, waar Elise Mannah ook nog zong (een achternicht van me). Maar het ging niet. Laat ging Ton naar beneden voor het eten, dus laat ging ik naar boven om nog iets te doen aan het Berichtenblad. In elk geval heb ik twee uurtjes echt kunnen werken. Nu is het al 16 minuten maandag, en Ton komt naar boven gekreupeld. Bless you!

27 augustus 2016. Vandaag was het nog lekker warm weer. Ton had behoefte aan slaap, vannacht was hij geplaagd door de jeuk... Bovendien had hij buikpijn... Dus hij heeft heel de dag op bed gelegen, tot een uur of zeven vanavond. Ik had boodschappen gedaan, en de spiegel in het halletje anders opgehangen. Mijn optimistische gedachte dat ik, omdat het toch kunststof was, er wel makkelijk een stukje af zou kunnen smelten, met een plastic-smeltstuk op de soldeerbout bleek onjuist.  Uiteindelijk heb ik de ophanging veranderd, en nu maar hopen en bidden dat het loodzware ding niet omlaag komt. Maar ik moet nu een beschadiging nog wel wegwerken. Verder wat telefoontjes en vanavond dacht ik de schoonmaak van de computer even uit te moeten breiden. Een verkeerd vinkje maakte dat ik anderhalf uur bezig was om mails die opeens gemarkeerd als onveilig weer terug te zetten. Balen. Het is bijna zondag, dus ik ga maar niet meer aan het werk. Ik ben echt moe. Heb een gezegende zondag!

26 augustus 2016 bleek een lekkere zomerdag te zijn in Utrecht. Niet te warm, en zeker niet koud. Vanmiddag heeft Ton zelfs nog in zijn keurige pyjama een uurtje op het platje zitten lezen! Hij genoot er erg van, maar hij heeft heel de dag veel rust gehouden, want hij was doodmoe van gisteren. Het was de moeite waard, dus dat hij vanmorgen en een deel van de middag sliep, dat was best, al was het jammer van het mooie weer. Zelf moest ik wel tijdig op, want de zuurstofleverancier zou komen. Verkeerde flessen, en een was meteen al leeg. Maar we zijn nog steeds boffers dat dit allemaal mogelijk is! :-)
Zon was er niet meer, toen Ton zo ver was, zonnebloemen wel. ;-) 
Vanmiddag deed ik een paar boodschapjes, en er moest weer soep worden gemaakt. :-( Die hoeft nu alleen nog door de blender etc.) 
Vanavond heb ik hard gewerkt aan het Berichtenblad. Mijn 19de inmiddels. Ton kreeg weer heel veel last van jeuk, dat betekende weer een uurtje bezig zijn met hem, dus ging ik nog even door, boven. Wel is het twee uur, de hoogste tijd om de overgang naar morgen te maken. ;-)

25 augustus 2016. Ton had een heel erg slechte nacht, dus hij liet mij de fysiotherapie afzeggen. Overdag was het erg warm, maar omdat ik vannacht actief had gelucht, was het in huis best uit te houden. Tegen half zes, zes uur was Ton klaar met zijn ontbijt. Toen had ik wel een par boodschappen gedaan... Ton viel telkens tussen de bedrijven door in slaap. Maar hij wilde uiteindelijk toch wel graag naar de Oceaan, waar het leven van Parel en René vandaag een nieuwe wending nam. Het eetcafé is open, en de courgettesoep was heerlijk. Het gebouw is gezellig ingericht, en al zat het terras vol, wij vonden het binnen, waar het iets koeler was, toch ook wel erg prettig. We zagen met waardering hoe vaardig Parel en René met hun personeel de avond verzorgden. Veel succes, allemaal! We waren rond kwart voor twaalf bij ons thuis de maaltijd aan het afronden, ik met een cafeïne vrije koffie van Kannis en Gunnik, dat is de lekkerste, en Ton met een toetje en zijn vitaminepillen. Nu is het bijna half twee, morgen weer vroeg op, want er wordt nieuwe zuurstof gebracht. Nu val ik al tikkend in slaap, dat is getikt, dus tot morgen..... 

24 augustus 2016. Vandaag werd het inderdaad wat warmer dan gisteren. We gingen naar Daniël en Ineke, en dat was de laatste keer in bijna twee maanden. :-( Ze gaan met Septemberreces. Na afloop waren we beiden wat aangeslagen, zoals wel vaker, maar het was slim om eerst naar AH te gaan en voorraad in te slaan. Die is met de rolstoel makkelijker te vervoeren dan op andere wijze. Koel was het zeker in HC! Ton liep er 55 en 50 pas, vanavond om half elf liep hij er voor het huis nog 55. Het was van dat fantastische zomerweer, waar je de hele winter van droomt. Maar nu is het al weer dik over elven, en ik zit nu pas achter de computer, de hoogste tijd dat ik eens iets nuttigs ga doen, en mijn eten verdien. ;-)

23 augustus 2016. Omdat gisteren alles anders liep dan verhoopt, moest ik vanmorgen vóór mijn eerste kopje koffie naar de AH om nog wat te halen voor de lunch. Achteraf is er nauwelijks gebruik van gemaakt, maar dat weet je nooit van tevoren. Ton zat netjes op tijd klaar, en ach... toen belde Parel, dat ze niet kwam. Ze was doodziek, dat kon je aan haar stem horen, het arme kind. :-( Een zomergriep noemt men dat. :'-( 
De vergadering met de rest van het bestuur van Het Evangelie in Spanje verliep vlot. Ik had moeite om het bij te tikken. ;-) Toen de broeders weg waren heeft Ton gesmikkeld van wat er zo ingeslagen was. Ik deed mee. Maar uiteindelijk wilde hij ook nog wel even naar buiten. Anderhalf uur heb ik achter en naast de rolstoel gelopen. Ton liep in drie gedeelten 150 pas. Het werd steeds aangenamer buiten, maar mijn voeten vonden het allang welletjes. Toen we thuis waren ging ik even liggen, en prompt viel ik in slaap. We aten tegen half negen, en ik had Ton appelmoes beloofd, maar daar had ik zomaar geen voorraad meer van. Vreemd. Dus wachtte hij na de soep braaf tot ik terug was van een snelle expeditie naar onze Verwenner in de Twijnstraat. Tegen half tien ging ik naar boven, want die Notulen moesten worden uitgewerkt. Tien voor een, ze liggen beneden, Ton zou ze nakijken. Hij vindt ze OK, dus ik kan ze doorsturen. Tijd om te gaan slapen. En ja, de computer doet het! Wat een zegen! 

22 augustus 2016. De dag begon vroeg, en toch waren we maar net op tijd klaar voor de fysiotherapie. Vanmorgen heb ik nog even de computer aangehad, gestoeid met een van de printers, het leek goed te gaan. Maar na de fysiotherapie bleek de computer weer niet op te starten. De eerste keer een onheilspellend geloei, maar dat hadden we al eerder overleefd... stroom eraf, erop, en nee... niets. Dus open die PC-kast! Alle dingen aangeduwd, alle kabels gecontroleerd... opnieuw gestart... nee... Tegen 5 uur moest ik echt met hangende pootjes naar de computerman, die hier gelukkig in de buurt zit. 'Ja' zei hij gewichtig, 'het zou inderdaad de voeding kunnen zijn, maar het kan ook allerlei anders zijn. Ik moet het apparaat echt hier hebben.' Uiteindelijk heb ik toch maar een voeding gekocht, onder het motto: Beter mee verlegen dan om verlegen, want stuk gaan ze altijd wel een keer. Om kwart voor zes vroeg ik Ton of hij NU wilde eten of over een paar uur... 'Dan maar later' was het antwoord, en welgemoed ging ik naar boven om foto's te maken, die achteraf niet erg gelukt waren, en ik tekende alle verbindingen op een groot vel. Dat bleek later heel handig. Dan heb je de oude voeding eruit gesloopt, en de nieuwe op zijn plaats, je begint met het moederbord, en wel @#$%^&!!! Het paste niet. Dus sputterend weer uitgebouwd. Toen ben ik Ton maar eten gaan geven, nadat ik de penningmeester had gebeld, of hij een aantal stukken kan afdrukken. Morgen hebben we een vergadering van de Stichting Het Evangelie in Spanje. Rampzalig, als je computer het dan niet doet. Ik moest nog van alles. Tja... Toen ik de nieuwe aanwinst in zijn doos opborg verschoof er iets, en kijk! de verbinding die niet op het moederbord paste viel uiteen in twee aparte, en ja hoor! Dat moest passen... Dus dan begin je opnieuw. En kijk... hij doet het. Maar of het zo blijft als ik de computer uitzet en dan het deurtje dicht doe, alles netjes wegberg, en een en ander weer aanzet... dat zullen we zo beleven. Een vorige keer lukte dat namelijk niet meteen. Spannend. 

En ja, hij doet het. Nu maar snel voor Ton zorgen. En dan moet ik de vergaderstukken lezen... dat is nog heel wat. :-( 

Zondag 21 augustus 2016. Gisteren ben ik zo hard aan het werk geweest, dat ik vergat de dag af te sluiten. In elk geval heeft Ton 2x 50 pas gelopen, en we hebben 's avonds zijn oefeningen gedaan. Na een moeizame nacht, waarin Ton heel erg veel jeuk had, hij zat zelfs twee uur in zijn blote bovenlijf op de gang, begonnen we pas laat echt aan de dag. Na een paar valste starts. Het regende vanmorgen, het hoosde vanmiddag, maar Ton wilde toch graag naar de Jacobikerk, waar ik absoluut geen zin in had, kijkend naar het weer, en dus besloot de Heer dat het maar droog moest worden. Zo waren we zelfs ruim op tijd in de kerk, waar de predikant vrolijk zijn best deed, hij spon de preek uit tot 25 minuten, dat is gangbaar daar, maar ik had moeite met de concentratie. Geen papier in mijn tas, om of aantekeningen te maken en zo bij de les te blijven, of wat te doodlen, want dan kan ik mij ook beter concentreren op het gehoorde. Maar Ton was blij met de dienst, en er waren ook voor mij momenten met God in... of Hij ook iets aan mij had, dat weet ik echt niet. Hoe dan ook, zelfs terug was het droog, en Ton liep nog 2x 50 pas. Tot ons beider verrassing at hij bijna een normale maaltijd in maar anderhalf keer de gewone tijd, dus dat was fantastisch. Drie kwartier later ging ik naar beneden om hem thee te geven, maar Ton wilde oefenen. Dat ging redelijk vlot, dus de thee ging ik om half elf zetten, daarna zette ik het bad aan, morgen moet ik weer getapet worden, en dan is baden en haar wassen niet handig: wat ze ook zeggen, de tape is dan eerder los. Nu is het kwart over 12, bijna alle haren zijn op krullers gedraaid, en ik moet Ton maar eens naar boven halen, want het duurt dan ook nog een uur, voordat hij in bed ligt. Moge morgen al je wensen worden vervuld (voor zover ze goed voor je zijn)! ;-) 

19 augustus 2016. Gisteren zijn we naar Daan en Ineke geweest, en daar waren we beiden moe van. Ton heeft 50 pas gelopen, we deden meteen wat boodschappen. 's Avonds heb ik hard gewerkt aan de Ingekomen Stukken voor de vergadering van dinsdag. Pfffff... Vandaag stonden we redelijk vroeg op, voor ons doen, en daarna ging het ook niet hard. Toen Ton eindelijk om half vijf aangekleed was (en zo voorts...) kreeg ik een telefoontje, terwijl hij beneden zat te wachten op zijn jasje. En toen we dan om kwart voor vijf buiten waren, de deur op slot, en de neus in de wind, begon het te regenen, zodat we maar weer naar binnen gingen. Ton wilde wel thee, ik ging nog even achter de computer zitten. Zo werd het vanzelf laat. Om half tien ging ik naar boven om aan het Berichtenblad te beginnen, en om tien uur wilde Ton alweer dat ik beneden kwam, om hem te assisteren bij de oefeningen. Fietsen ging niet, om de een of andere reden, maar de oefeningen voor de armen - met halters - gingen naar tevredenheid. Discipline heeft hij wel! En nu is het bijna half twaalf. Ik kan nog best een half uurtje werken! 

17 augustus 2016. Dat astronautenvoer is toxisch voor Ton, het werkt negatief op de adem. Dus dan maar niet. We waren bij Daniël en Ineke. Zij heeft wat aan mijn jichtige rechterduim gedaan. Vanavond heb ik me te pletter zitten vertalen op ingekomen stukken voor de vergadering van volgende week, en nu is Ton heftig aan het niezen. Tijd om naar bed te gaan!

16 augustus 2016. Droog maar niet erg warm weer. Ton had geen zin, dus hij hield een pyjamadag. Wel heeft hij beneden zitten studeren, voorzover dat lukt. Hij blijft maar dooremmeren over die astronautenvoeding, die de dokter hem heeft voorgeschreven. De neiging om hem de mond te snoeren wordt wel èrg groot, af en toe. Maar ja, ik kan nog eten wat ik wil, binnen bepaalde grenzen. Die zijn trouwens ook vrij strict. Morgen gaan we naar Daan en Ineke, misschien helpt dat weer wat. Vanmiddag een boodschapje gedaan, Ton wilde niet mee, dus ik kon op de fiets. Verder heb ik een paar uur opgeruimd. Zonder te vinden wat ik nodig heb, maar een aantal dingen weet ik nu wel weer te vinden. Ze hebben een gedocumenteerde plaats gekregen. Tussendoor heb ik postzegels afgeweekt, en grof gesorteerd in vier enveloppen. 'Voor later, als ik tijd heb'!

15 augustus 2016. Indië herdenking! Wij gingen naar de fysiotherapie, waar Ton nog onder de maat presteerde, maar hij deed zijn best. En de juf was tevreden. ;-) Vanmiddag heeft hij geprobeerd wat te studeren, maar het valt hem zwaar, doordat de ogen protesteren. Ik heb een en ander gedaan, maar ik weet niet meer wat. Vanavond gewerkt aan de ingekomen stukken en Diasporabrief. Dat gaat nog veel tijd kosten. En het Berichtenblad moet ook nog. 

Zondag 14 augustus 2016. De tijd vliegt! Ton kon vanmorgen zijn bed niet uitkomen, om 12 uur begon hij te bewegen, tegen 1 uur was hij helemaal wakker. Om vier uur had hij het tweede kopje koffie op, en daarmee was het ontbijt binnen. ;-) Een uur later wilde hij wel in bad, en weer een uur later was hij weer aangekleed, en zat hij op zijn kamertje boven te snakken naar zuurstof, die hij natuurlijk meteen kreeg. Desalniettemin had hij genoten van de luxe van een lang bad. Ik had intussen in de aanpalende kamer een poging gedaan tot opruimen. Enig positief verschil is niet waar te nemen, maar zo gaat dat wel vaker. Vanavond heb ik een poging gedaan om wat overtollige mails te wissen, omdat ik op zoek was naar een bericht. Dat laatste moet ik nog steeds vinden. Het schiet ook bij mij niet op, maar ik kan ook zelden eens een paar uur achter elkaar werken. Frustrerend. Maar we genieten wel van het samen zijn, en Ton gaat toch weer een heel klein beetje vooruit. Hij wilde nog een oefeningetje doen, dus ik ga maar eens naar beneden... (O nee, eerst dat mailtje.)

13 augustus 2016. Na een hele nacht aan de zuurstof, kwam Ton pas tegen 11 uur een beetje bij. Een beetje. Het ontbijt was om half vier op, en om half vijf kwam hij naar beneden. Ook daar heeft hij veel aan de zuurstoftank gehangen, maar hij heeft wel wat oefeningen gedaan, en 2x10 minuten gewield. Laat gegeten, om negen uur had hij nog geen behoefte aan het toetje, maar hij heeft wel een paar telefoontjes gepleegd, uit eigen beweging, en dat is een positieve ontwikkeling. Daarna het toetje, en zo te horen heeft hij, bijna 12 uur, me weer nodig. Intussen is het een uurtje later, nu zal hij zo naar boven gaan... Gezegende zondag!

12 augustus 2016. Ton is nog steeds heel wankel, al denkt hij wat beter te zijn. Ik merk er weinig van. Vanmiddag kwam Maryse een zeer welkom en inspirerend bezoek brengen. Ze bracht een bakje bramen mee, nog uit eigen tuin, en die waren heerlijk. Toen ze weg was at Ton er met smaak van. Ik probeer zonder suiker te leven, en dat brengt ook mee: zonder vruchten. Het afvallen valt tegen, nu. Maar goed, Ton moest tot half acht wachten tot hij aan de soep toe was, een kleine kop, en daarna werd het dik na negen uur, eer hij een beetje groente, en een lepeltje kalfsragout naar binnen kon werken. Om kwart voor tien ging ik naar boven, toen was hij halverwege zijn toetje. Na wat nuttige communicatie was ik alweer beneden nodig, Ton heeft vandaag veel zuurstofbehoefte. :-( Het is duidelijk warmer in huis, nu de vloer beneden is geïsoleerd. Dat hadden we eerder moeten doen. Ton kreeg het zelfs té warm, beneden. Wonderbaarlijk. Toen Ton eenmaal in bed lag heb ik nog een half uurtje gewerkt aan de ingekomen stukken (lezen en samenvatten, dat gaat niet snel, en zo is het kwart over een geworden op een dag waarop ik vrijwel niets heb gedaan. Morgen, dan zullen we eens zien!!!

11 augustus 2016. Een wat onrustige nacht mondde uit in vroeg opstaan. Zo kwamen we rustig nog bijna te laat voor de fysiotherapie... ;-) En daar moesten we wel op tijd weg, omdat de huisarts een kwartier later kon komen. Het regende nogal, en we hadden de tijd om op adem te komen voordat zij aanbelde. Het was een prettig gesprek, waarin Ton veel van zijn vragen kwijt kon. Niet al haar antwoorden hoorde hij, maar dat kon ik later invullen. Er komt een 'proefpakket' astronautenvoeding. Dan kan hij kijken hoe hij er op reageert. Waarschijnlijk wacht hij tot Daan het kan testen. Maar de vriendelijke belangstelling van de huisarts deed Ton goed. Terwijl hij daarvan bijkwam stortte ik mij op de soep... de kippenbouillon was getrokken, maar het kostte me een dik uur om vlees en botten te scheiden, pompoenvruchtvlees te ontdoen van vel en pitten, en om de wortelen om te toveren in kleine plakjes. Terwijl een en ander stond te sudderen las ik een hoofdstukje. Later ging ik nog even richting Mediamarkt etc... een apparaatje om de lucht te zuiveren bleek niet 30 cm hoog te zijn, zoals ik had ingeschat vanuit de foto in de folder, maar minstens een meter, misschien zelfs 1.30 m. Met een navenant prijskaartje. Dat werd het dus niet! Ik zou er niet eens ruimte voor hebben.
We aten niet al te vroeg, en ook niet snel, althans mijn lief niet, het is nu bijna 12 uur, en ik realiseer mij dat hij zijn toetje ook nog niet heeft gehad. Oei. Maar ik had dan ook een stevige schrik vanavond: de computer startte niet. Natuurlijk wilde ik uitzoeken waar dat aan lag, maar Ton had me beneden nodig... Toen hij boven was, kon ik gaan kijken: wel een lichtje op het moederbord, maar de lichtjes die moederbordactiviteit melden, díe deden het niet. De ventilatoren ook niet. Tonio gaf me een paar nuttige hints, maar uiteindelijk leek het te liggen aan een losse draad. 
(Denk ik. Toen die vastgeschroefd was en ik de machine aan zette, begon hij op te starten. Mooi. Maar toen ik de deur van de kast dicht had, en ik opnieuw startte, gebeurde er niets. &&^%$#@ Dus weer open, kabeltjes verschikt, hier geduwd, daar gefatsoeneerd, deur weer dicht. En ja, de PC startte. Of dat morgen weer zal gebeuren weet ik niet. Maar nu eerst Tons toetje. Dus morgen echt aan het werk! 

10 augustus 2016. Vannacht was Ton zo benauwd, ondanks de verhoogde zuurstof-toevoer, dat ik een paar keer aan de Heer vroeg of dit het einde werd. Maar: "Nee, nog lang niet!" was het antwoord. Dat gaf me moed, maar veel geslapen heb ik niet. Ton was ook erg onrustig. Maar tegen de ochtend werd hij rustiger, en dus viel ik ook in slaap, om pas om 9 uur wakker te worden. Aangezien de behulpzame heer van de PCOB al om tien uur zou komen <kreun> was het voortmaken geblazen. Ton had zijn eerste kop koffie, ik had net een paar slokken van de mijne genomen, toen er al om kwart voor tien werd aangebeld. <krrrreun> Stralend stond mijn bezoek op de stoep. Gelukkig had ik vannacht, toen Ton toch wakker was, de computer nog een keer opgestart om een paar files af te drukken, die we nodig konden hebben. Dat scheelde vanmorgen weer. Die digitale belastingaangifte kost een heleboel papier! Hoe dan ook: ik leek alles wat nodig was wel bij de hand te hebben, maar toen werd de digitale snelweg een digitale koprol... DigiD(nee). Nu is het wachten op het volgende papier. We gaan het zien. Toen mijnheer H weg was, werd het tijd voor Ton's ontbijt. Het kost nog steeds veel tijd om dat naar binnen te krijgen. Zelfs mét zuurstof. Maar mijn lief had wel behoefte aan buitenlucht, dus toen hij eenmaal had gegeten, zich had geschoren, was gewassen en aangekleed, en toen weer even had gerust, gingen we naar buiten. Rolstoel-regenjas mee, want het zag er dreigend uit. Sterker: das, handschoenen en plaid waren essentiële parafernalia voor Ton. Aangezien ik toch nog wel naar de Jumbo moest, vandaag, koos Ton ervoor mij daarheen te vergezellen. Hij koos voor de Biltstraat, en zo namen we de route die we begin dit jaar heel veel gelopen hebben. Maryse was niet in haar kapelletje, dus ik was dik twee uur achter elkaar op de been. Dat voel ik wel, hoor. De kippenman was heel aardig voor me, en zo staat nu de kippensoep te trekken, daar ben ik vanavond aan begonnen, nadat ik de afwas van de laatste dagen had gedaan. Ton was tussen het eten door steeds in slaap gevallen, dus om 9 uur was hij nog niet begonnen aan het toetje. Ik ging met mijn kopje koffie (caffeïnevrij van Kanis en Gunnik, de beste) naar boven, waar ik op mijn beurt in slaap viel achter de computer. Gek, hè? Half elf, ik ga maar eens beneden kijken. Als alles goed gaat zal het morgen wel beter gaan. ;-) 

9 augustus 2016. Droog maar fris. Ton had moeite met opstaan. Ik was er iets eerder uit, lekker nog in bad, omdat ik vandaag weer gemasseerd en getapet werd. Dat gebeurde pas om 16 uur, maar voordien hadden we al een uitgebreid telefoongesprek over belangrijke zaken gehad, was ik door een zeer officieel persoon gebeld - nog voor tien uur! - en had ik al een paar mails gestuurd, een stuk aangepast, en Tons ontbijt in twee gedeelten geserveerd. Gelukkig is mijn eigen fysiotherapeute weer terug, de vervanger kon heerlijk masseren, maar van tapen had hij geen kaas gegeten. Ton's brief is eindelijk klaar, dankzij hulp van Boven en van Buiten (dank je, Gve!), en die is in een aantal exemplaren op de bus gegaan. Die was al gelicht, maar toch... Van opluchting ging Ton toen maar slapen. Het had hem toch weer veel energie gekost. Niet-goed-voor-hart. :-( Zodoende had ik wat tijd om mijn eigen dingen te doen, tegen half tien wilde Ton wel eten, en om elf uur was hij er klaar mee, en wilde hij rechtop zittend slapen. Met het licht aan. Tien voor twaalf, en ik moet nog een aantal dingen doen voordat ik morgen de vriendelijke heer kan ontvangen die wil helpen met de belastingaangifte. Aan het werk dus! Groetjes!

8 augustus 2016. De wekker liep al vroeg af, voor mijn doen. En helemaal omdat ik tot een uur of zes weer eens niet had geslapen. Lastig. 
Om acht uur stonden de installateurs voor de deur, die onder de houten vloer op de begane grond een isolatie aanbrachten. Tonzon-achtig. Ze hebben hard doorgewerkt, zodat zij om één uur klaar waren, en zodat wij op tijd bij de fysiotherapie waren. Het ging matig met Ton, zelfs met een slokje zuurstof extra per minuut. Het voordeel was dat hij na afloop niet de hele middag in coma lag. Het was de halve. Hij wilde wel mee naar buiten genomen worden, aangezien ik tóch een boodschapje moest doen, kwam dat goed uit. Darna ging ik mij meteen te buiten aan lekkere hapjes, dus dan zal ik morgen wel wéér zwaarder zijn dan vandaag. Dat zien we morgen dan wel weer. Ton is opgelucht dat de brief (bijna) klaar is, met dank aan Gve. Ik kan niet wakker blijven, dus ik ga Ton naar boven jagen, misschien lukt dat net voor middernacht. Slaap lekker!

Zondag 7 augustus 2016. Hier was het vooral bewolkt. We keken naar de mis uit Sneek, daarna ontbijt. Tegen half drie was Ton daar wel klaar mee, dus het schoot fijn op vandaag. Toen hij aangekleed was, was de middag ook wel voorbij. Soms gaat dat zo. Hij heeft nog twee zinnen toegevoegd aan de brief die hij aan het schrijven is, dat kostte uren en uren. Hij ziet zo erg slecht, ik heb een aantal woorden in het grote Franse woordenboek opgezocht, en die ruim vergroot afgedrukt. Scannen ging moeizaam, maar via foto's ging het ook niet geweldig. Ton kon het nu wel lezen, en dat scheelde hem een boel moeite. Eten ging nog steeds moeizaam, maar wel iets beter. Hij heeft nog steeds het gevoel dat er een knijper op de slokdarm zit. Schijnt een bekend verschijnsel te zijn bij falende harten. :-( Je bent wel een paar uur bezig met het eten, op die manier. Om kwart voor twaalf ging mijn lief dan eindelijk een beetje wielen, daarna moest hij worden bijgebracht met een mini kopje koffie. Dus is het nu 1.10 u. Dat wordt wel twee uur voor we in bed liggen, en morgen moet ik om 7 uur op. Vooruit dan maar. :-D

6 augustus 2016. Zo'n dag met een slakkengang. Vooral Ton was niet vooruit te branden. Maar om zes uur was hij toch aangekleed, en dus gingen we naar AH op HC. Ton at een broodje, dus duurde het toen we thuis waren weer een paar uur, voordat hij een minimale maaltijd naar binnen had gewerkt. Maar toen had hij wel 2x 50 pasjes gezet. Dus er is lichte vooruitgang. Maar vanavond heeft hij niets meer gedaan. 

5 augustus 2016. Een dag van telefoontjes... het is drie uur, en Ton moet nog gewassen en aangekleed. Maar de zon schijnt, en dat is ook wat waard. Vanmorgen had ik 'nog maar'10 kilo overgewicht. Dat is wel veel, maar het betekent dat er, door geen suikerhoudende producten te gebruiken (dus ook geen fruit :-( ) 6 kilo af is in evenzoveel weken. Maar dat gaat snel in het begin, nu gaat het veel trager. Stug doorgaan. We zijn beiden druk bezig geweest, maar effect zie je niet. Zulke dagen heb je nu eenmaal. Morgen gaat het vast beter. 

4 augustus 2016. Onze bruidsjonker is jarig. Van harte gefeliciteerd, Henk! Ook anderen zijn jarig, dus vanmiddag moest ik, na de fysiotherapie, toch echt een stel kaarten uitzoeken en schrijven. Onze zieke zwager is weer in Nederland, in zijn eigen bed, na vermoeiende bezoeken aan artsen en ziekenhuizen, gisteren en vandaag. Mijn zusje bracht me vanmiddag uitgebreid op de hoogte. Bijna kwamen de kaarten niet meer op tijd in de brievenbus terecht. ;-) Ton lijkt een fractie helderder uit zijn ogen te kijken vandaag, maar had toch weer bij alles hulp nodig. In elk geval heeft hij weer drie zinnen geschreven die misschien níét morgen weer geschrapt worden. Die heb ik vanavond nog getikt, nadat ik het eerste stuk voor het nieuwe berichtenblad heb geschreven. Er liggen nog hele lappen tekst om te vertalen. Dit was het makkelijkst, al moest ik veel opzoeken. Nu moet ik me echter eerst concentreren op de belastingen! In elk geval heb ik vandaag meer gedaan dan de afgelopen week. :-) 

3 augustus 2016 gingen we naar Daniël en Ineke. Daan was een stuk minder pessimistisch dan Ton, die zijn einde met spoed ziet naderen. Een virus op het hart, daar kan hij toch wel íéts aan doen, dacht hij. En inderdaad liep Ton op de terugweg uit eigen beweging in de binnentuin wel zestig pas. In twee gedeelten. Maar de rest van de dag waren we beiden uitgeteld, en ook daar waren we de rest van de dag mee bezig. 

2 augustus 2016 regende het in Den Haag. (Volgens Couperus regent het altijd in Den Haag.) Maar ook in Utrecht regende het. Een gestadige, miezerige regen, waar je, mits lang genoeg ondergaan, door en door nat van wordt. En dat overkwam mij dus op de heenweg naar en op de terugweg van de tandarts. Om het larmoyante verhaal te vervolmaken: deze dame meende dat ze alleen maar een onbenullig gaatje, waar ik absoluut geen last van had, kon vullen. De rest kon niet, want het moest er bijna allemaal uit. Ja, hé! If it ain't broke, don't fix it, probeerde ik een oude computerwijsheid, maar ze zei onverbiddelijk: but it ís broke! Nu ja, ik heb er nu nog even geen tijd voor. Vanmiddag heb ik het grootste gat provisorisch gestopt, we zullen zien of, en hoe lang, dat houdt. Een half uurtje heb ik gespeeld met materiaal voor een nieuw rubberen tandje, maar het is lastig de juiste kleur te vinden. Voor Ton helemaal, en hij werkte ook niet echt mee, dus dat wordt niets. Hij voelde zich niet echt prettig, eigenlijk heeft hij de hele middag en avond aan de zuurstof gezeten. Hij heeft nog wel een kwartiertje de pedalen bewogen, terwijl ik een tekst voor hem tikte. Nu slaapt hij - zonder. Ik kom aan mijn werk niet toe, en dat is benauwend. Nu ja, dan hebben we het beiden benauwd, heel solidair. ;-) Morgen mogen we weer naar Daniël en Ineke. Als we dan droog over komen ben ik al blij. 

1 augustus 2016. De weegschaal was niet onder de indruk van mijn exercities gisteren. Helaas. Ton was nog moe van gisteren, dus het lukte niet zo erg bij de fysiotherapie vandaag. 9 minuten onbelast totaal, een halve minuut belast, en 3 series van 10 op de legpress met 73 kilo. Verder kwam hij niet. En ik deed nog minder. Daarna zaten we even in de zon in de lavendeltuin, die lijdt onder de vacantie van de man die het onderhoud in zijn eentje moet doen. Maar het rook er wel lekker, en we hadden nog een gezellige ontmoeting. Dus het was half vier eer we thuis waren. En dan moet er opeens een heleboel.. lunch, een verjaarskaart, een concept dat getikt moet. De tijd vloog voor mij. Ton heeft nog steeds problemen met eten, dus dat duurt allemaal erg lang. Ik had Eduard beloofd dat ik hem een dubbele dosis Lourdeswater zou brengen, hij heeft het erg nodig. Dus ging ik weg terwijl Ton nog aan het eten was. :-( En nog was ik pas tegen negen uur bij hem. Met de bus van 10 uur ging ik terug, en dan ben je toch pas om kwart over elf thuis. Nu is het half twee, ik mocht nog een stukje voor Ton tikken, en nu gaan we slapen, want morgen moet ik naar de tandarts. Veeeeeel gaatjes sinds ik geen fluor meer gebruik. Dat was echt giftig voor me. Tja. 

Zondag 31 juli 2016 was fris maar (nog net) droog. Het lukte ons met enige moeite op tijd het huis te verlaten om naar de dienst van de Charismaatjes te gaan, waar we ons met plezier in een aangename sfeer opgenomen voelden. Na afloop dronk Ton in de tuin één vinger rode wijn (van het huis) waar hij zeer van genoot, evenals van het moeizame gesprek met een kerkganger en diens Italiaanse gast. 

Via Spaans werd het Engels. Tons probleem is dat hij erg slecht hoort, en zelf vaak fluistert. Als er dan nog zo'n honderd man om je heen opgewonden staan te tetteren wordt het wel lastig ;-) Mijn lief was er na afloop ook erg moe van, maar hij was wel heel tevreden met het uitje. Zalf voor je ziel is zo'n dienst. En ook het feit dat zoveel mensen het heerlijk vonden dat hij er weer was, deed goed. :-) Het feit dat minstens drie mensen U tegen me zeiden, doet mij vermoeden dat een permanentje wel gewenst is. Mijn haren zijn nu helemaal stijl, en deze coiffure ziet er wat strenger uit. Niet om te handhaven dus!
Na de dienst en het moment van gezelligheid gingen we om kwart over vijf op stap. Ton liet me de hele Keizersgracht aflopen, tot de Haarlemmerstraat, daar moesten we nog een flink eind lopen voor we het Centraal Station in het oog kregen. Goed voor de lijn, al dat lopen!
Tien over zes waren we op het station, en via de eerstvolgende trein naar Utrecht, die vertraging opliep, gingen we op huis aan. Half acht thuis, maar omdat Ton nog steeds problemen heeft met het verwerken van het voedsel, en het eten dus heel traag gaat, was het dik over negen eer ik naar boven kon. Er moet een en ander worden gedaan, een belofte is intussen ingelost (een fotoCD voor een afscheid nemende fysiotherapeut) en ik moet op zoek naar een lastige mail, in het Spaans, die ik niet helemaal goed begrijp. En dus gemakshalve had laten sloffen. Foei. Het is al veertig minuten morgen, dus dat doe ik morgen dan maar. ;-)

30 juli 2016. De verwikkelingen rond een en ander doen Ton naar het hart grijpen, dat is niet goed. We hebben een en ander doorgesproken, en nu zijn er principebesluiten genomen. Maar de knopen moeten nog wel doorgehakt. Bovendien is gisteren onze zwager B geopereerd, en hij is met spoed voorzien van een paar stends. Of stents. Gelukkig zijn de kinderen bij mijn zus en hem. :-) Maar toch... hoe kwetsbaar is een kostbaar mensenleven! Vanavond heb ik de eerste ronde van de Lourdesfoto's afgemaakt. Nu nog de foto's uitkiezen en bewerken voor het verslag. Daar kun je er niet ruim 600 in verwerken. ;-) Dat komt komende week wel. Voor nu: een gezegende zondag, en kom veilig aan / thuis, als je op reis gaat. Psalm 121!!!

29 juli 2016. Ton is nog steeds niet optimaal, om het zacht uit te drukken... Hij had redelijk geslapen, maar was niet vooruit te branden. Om half vier kreeg hij een lief bezoekje, waar hij zich op had verheugd. Het duurde toch weer wat lang, dus daarna was hij te moe om te eten. Om kwart over negen ging ik toch eindelijk maar naar de Biltstraat voor een bezoek aan de Jumbo en het kapelletje. Aan stofzuigen kwam ik niet meer toe, het werd alweer donker. Je merkt dat de dagen korter worden! In elk geval was het toen droog. En dat is ook prettig. Morgen zien we wel verder. :-)

28 juli 2016. Vannacht heb ik nauwelijks geslapen: Ineke had me energie beloofd, maar daardoor lag ik heel de nacht te stuiteren! Pas om zes uur viel ik in slaap, en na een paar korte momenten van wakker zijn werd ik met een heel zwaar hoofd weer echt wakker om half tien. 12 uur fysio, dus dat werd haasten. 
Maar ik had nog wel tijd om mijn jongste zus te feliciteren met haar verjaardag! Zegen en alle goeds, lieverd! 
We namen afscheid van de aardige vervanger van de fysiotherapeute, die een wereldreis maakte, en toen we thuis waren at Ton eerst zijn pap maar op, die was blijven staan. Ik moest wat boodschappen doen, en om vijf uur kregen we bezoek, dat weer tot intense gesprekken leidde, en een lang telefoongesprek vanavond. Daarbij kwamen allerlei dingen weer in een ander daglicht te staan, heel verwarrend. Al met al heb ik vandaag vrijwel niets gedaan voor mijzelf, en het net strikt zich steeds vaster om mij heen, voor mijn gevoel. Het Berichtenblad vraagt minstens 60 uur, en dat is een krappe schatting, de belasting moet, en dat kost veel tijd, ik moet eens nakijken wanneer ik zelf weer dienst heb. Enzovoorts. 
Het is net vrijdag geworden, en Ton wacht op assistentie bij het te bedde gaan. ;-)

27 juli 2016. Nog frisser, en een beetje natter ook. Toen we naar Daan en Ineke gingen moest Ton toch de regenjas aan. Ineke heeft mij wel een beetje opgekrikt, gelukkig. Daniël heeft flink aan Ton gesleuteld, maar hij is nog steeds heel slap en benauwd. Ook het eten gaat nog moeizaam. Dat zal over een paar dagen misschien bijkomen. Vanavond heb ik een aantal foto's bewerkt, nu nog 195 of zo. Ik krijg de neiging om een aantal zo maar weg te doen. Aan de andere kant beleef je de momenten die je hebt vastgelegd wel weer opnieuw, en dat is een geschenk. Het is bijna één uur, en Ton zit beneden aan de zuurstof te wachten tot ik hem aan de hand naar boven breng. Dus dat gaan we dan maar doen. 

26 juli 2016. Fris zomerweer. Aangezien Ton vannacht om 2 uur vroeg naar een voorouder die ooit van huis was weggelopen, naar het verhaal gaat, hebben we tot 3 uur gesurft met het tablet. Dan val ik niet zomaar in slaap, en vanmorgen was ik ook nog eens een pondje aangekomen, dus ik begon deze dinsdag suboptimaal. Ton zit niet lekker in zijn vel, hij klaagt over zijn hart, hij heeft het benauwd, kan niet lezen of TV-kijken, en is erg van slag door al het slechte nieuws. Dat betekent veel bij hem zitten, hand vast houden, al dan niet fysiek, en het eten wilde er ook al niet in. 
Vanavond had ik boodschappen willen doen omdat het er vanmiddag niet van kwam, (toen moest ik ook gemasseerd <heel ontspannend> en ingetapet worden) maar tegen de tijd dat Ton besloten had dat hij zijn bord niet leeg zou eten, en dat hij naar boven wilde, was het 9 uur. Eenmaal boven klaagde hij over het bonzend hart en was hij in paniek bij de gedachte dat ik weg zou gaan. Je hebt van die dagen. Maar ik heb vandaag dus helemaal NIETS gedaan, terwijl er ZO'n lijst is met dingen die acuut moeten gebeuren. Zo gaat het al een paar dagen. Ik word er kriegelig van. (Wel heb ik een heleboel spelletjes Make7 gespeeld, erg verslavend, begin er niet aan!) Morgen mogen we eindelijk weer naar Daan en Ineke, en ik hoop en vertrouw dat het dan ook beter zal gaan. 

25 juli 2016 begonnen we koeler en iets beter uitgerust. Maar wel een beetje laat, gezien het feit dat we naar de fysiotherapie moesten. Het ontbijt heb ik gehalveerd voor Ton, dat scheelde werk en tijd, en zo kwamen we mooi daar. Toch bleef de zuurstofverzadiging (saturatie) en ook de prestatie onder peil. Na de lunch bekeek Ton eerst de binnenkant van zijn ogen, en daarna verdiepte hij zich in Obadja. Ik kluste lusteloos wat rond, deed nog een paar boodschapjes in de Twijnstraat, en toen moest ik toch echt soep maken. :-(  Ton wachtte geduldig, maar we aten wel vrij laat. En met tussenpozen, anders krijgt hij het niet weg. Na de afwas had ik een gesprekje met de jongste, gezellig. Dat brak ik af omdat ik Ton beneden benauwd hoorde wezen. Hij had behoefte aan zuurstof, 'even maar'! Het werd een uur, en aangezien hij er dan behoefte aan heeft dat ik bij hem ben, en ik geen zin had in politieke jeremiades, (wat 'ze' zouden moeten doen), stelde ik een potje Rummikub voor. Daar voelde Ton zich beroerd genoeg voor, hij is geen spelletjes mens, maar ook daar bleek de kleurenzwakte van de ogen een grote handicap. Nu kijkt hij naar het nieuws van 12 uur, en ik ontsnapte even naar de computer. :-) Anderhalf uur later is Ton boven gekomen, en ik heb de foto's van de kruisweg in toenemend donker af. Slapen!

Zondag 24 juli 2016. Weer zo'n doorwaakte nacht (voor mij tenminste). Gelukkig sliepen we vanmorgen vrij lang door. Ik tot half elf, Ton tot 12 uur. We gingen naar de namiddagdienst 17u in de Jacobikerk, waar Ton vroeger wel kwam met zijn grootvader. Hij verstond nu voldoende van de preek om min of meer te kunnen volgen waar het over ging. De jeugd spreekt per definitie te snel voor hem. Ds. Saly uit Ede dus ook. Maar ik heb me daar wel eens erger verveeld... ;-) Het was lekker weer, maar Ton had na afloop van de dienst toch ijskoude handen. Jammer, want er zitten wel wanten in de rolstoeltas. Als ik het wel heb. Tegen zeven uur thuis, maar Ton wilde nog niet eten. Dat gebeurde pas tegen negen uur. Kortom: tot bijna twaalf uur stond ik tot zijn beschikking. Aanstonds moet ik hem nog naar bed brengen. Dit kan er snel even tussen door. Een goede week, jij!

23 juli 2016. Vannacht heb ik nauwelijks geslapen, want Ton voelde zich naar, en wilde het licht graag aan. Toen het dag werd heb ik het gordijn maar een stuk opengedaan, en het licht uit. Toen kon ik nog een uurtje slapen... Met enige moeite heeft Ton vandaag normaal ontbeten, maar hij bleef de rest van de dag slap en sloom. Vanmiddag wilde hij toch slapen, dus ik ging kijken naar de post in het Kapelletje, en boodschappen doen. Het avondeten wilde er bij Ton niet in, en ik had er mijn best zo op gedaan! Zo gaat dat. Op mijn verzoek heeft hij, met zuurstof, nog wel een kwartiertje gewield, als ik maar bij hem bleef, en zo werd het uiteindelijk nog elf uur eer ik eindelijk achter de computer zat. Een paar foto's van Lourdes, een filmpje van Ton in de dienst ingevoegd, en intussen las ik een artikel over de Spaanse burgeroorlog, dat is alles. Morgen is het een rustdag. Ton speelde vanmorgen nog met de gedachte om morgen naar de kerk te gaan, maar ik betwijfel of dat iets wordt. Hij ligt nu ook alweer aan de zuurstof. Als je dat ziet, blijft het toch een Godswonder dat hij afgelopen zondag dienst heeft kunnen doen! God is goed! :-D

22 juli 2016. Aangenaam zomerweer, rond de 24 graden. Ton is nog heel slap, en hij komt maar moeizaam tot iets. Vanmorgen bracht ik maar eerst mijn fiets naar de fietsenmaker: er moest een nieuwe remkabel op, en ze hebben de trommel schoon gemaakt. :-) Co van Beek is een prima zaak. Vriendelijke mensen. Ik kon ook Tons rolstoel brengen toen ik mijn fiets haalde, en een half uur later was een probleem met kogellagers en met de remmen opgelost. En daar hoefde ik niet eens meer voor te betalen. Volgende week maar even iets lekkers brengen. Tegen zes uur ben ik met Ton nog naar buiten gegaan. Ik moest toch nog naar HC, en daar heeft hij geprobeerd te lopen, maar met 30 pas was het op. Hij is aan revisie door Daan toe! Een bruin pistoletje bleef er in, en vanavond soep en courgette met ei ook. Dus dat gaat weer beter. Maar hij is wel snel benauwd. 

21 juli 2016. Weer een heel warme dag, tot 30 graden Celsius, maar aan het eind van de middag was het een stuk gezelliger. Toen verlangde Ton naar een beetje frisse lucht. Hij was nog heel slap en zwak op de benen, maar nadat ik hem een half uurtje had rondgereden door Utrechts stedelijke dreven knapte hij wat op. Alleen... toen we thuis waren viel hij meteen in slaap. Hij heeft vandaag geleefd op bouillon en beschuit. Nog een geluk dat ik vanmorgen bouillon heb getrokken voor de soep. Ik ben niet verder gegaan met soep maken, want er staat nog wat, omdat Ton gisteren ook niet heeft genomen. Hij is wel heel slap geworden. De situatie in Turkije beangstigt hem ook zeer, en dat is niet goed voor zijn hart. Hij merkt het zelf :-(  Straks heeft hij omstandig uitgelegd hoe deze situatie hem doet denken aan de opkomst van Hitler. En hoe verdeeld ons volk toen ook was, en hoe gespannen iedereen was, ook al probeerde iedereen zichzelf wijs te maken dat de Duitsers nette mensen waren en ons niet aan zouden vallen. De jaren '36 - '45 komen weer erg boven... Gelukkig kon ik de tekst van Maleachi in een .36 font voor hem afdrukken, en dat leidt een beetje af. Studeren doet hem goed, maar hij kan het niet zo lang volhouden. Jammer. Vanavond heb ik de bedden maar weer eens verschoond. Zwaar werk, ik moet telkens even gaan liggen. Maar het is weer gelukt. Een wasje kon buiten bijna droog worden, het hoefde maar even na te drogen in de droogtrommel. Een tweede was is zo te horen bijna klaar. Die wordt vandaag niet meer droog. Morgen dan maar. ;-) 

20 juli 2016. Het was ondanks het feit dat ik het vannacht heb laten doortochten toch warmer in huis. En Ton had op een gegeven moment behoefte aan licht, waarmee ook warmte de slaapkamer binnenkwam. Hij had wel lekker lang geslapen, ik ging om half tien al de boodschappen van gisteravond doen. Toen was het nog best te doen, buiten. Later was het 33 graden, in de schaduw. Beetje warm. Ton had in elk geval zijn ontbijt op, voordat de installateur kwam, maar mijn lief voelde zich niet helemaal prettig, dus aankleden en meeluisteren kwam er niet van. 
Later vertelde hij mij dat de ingewanden nog steeds opspeelden. Ze kwamen in opstand toen ik hem een bakje lekker koude kersen had gegeven. 
Dus werd het avondeten bouillon en beschuit voor Ton. Vasten was beter geweest, maar hij voelde daar niet voor. Om half negen ging ik het dak op, want het kon gaan hozen. Het dak was nu vrijwel helemaal droog, zodat ik de meeste bladeren kon opvegen. Die gingen in een grote zak, en die ging - tot schrik van mijn buurvrouw, die ik ook niet had gezien - met een elegante zwaai en een flinke smak omlaag, de tuin in. Die kan aanstonds naar buiten. Van zo'n klus moet ik altijd even gaan liggen. Juist toen wilde Ton nog wel een kopje kamillethee. Maar toen ik beneden was kwam er een boek in mijn handen, en toen duurde het toch nog weer wat langer. Arme jongen. Ik heb nog wat gekleuterd met foto's en films. 

19 juli 2016. De verjaardag van mijn peettante zaliger. Maar met mijn 'suikervrije' dieet (eergisteren kwamen Parel en ik er achter dat er in iets waar ik geen suiker verwachtte toch vrij wat suikers zaten) ga ik toch maar geen gebakje op haar eeuwige gezondheid nemen. Tante Adrie, heb het goed, daarBoven! We waren vandaag van slag, later kwam eruit waardoor. Onze maaltijden hadden grote haast ons te verlaten. Dus lagen we een deel van de dag voor Pampus. Van het mooie weer hebben we ook niet genoten, en juist toen ik Ton weer in bed had om half tien, met zuurstof, zodat ik een paar nodige boodschappen kon gaan doen, werd er opgebeld. Het AH-moment vervloog dus. Dat kun je zo hebben. Daarna heb ik nog wat Lourdesfoto's bekeken, en nog drie van zondag jl. Verder kwam ik niet. Nu nog het papier buiten zetten, en dan is het alweer woensdag. Misschien genieten we dan iets meer van de zomer! ;-)

18 juli 2016.  Vanmiddag hadden we fysiotherapie, en Ton ging geweldig. Nog een stukje zegen van gisteren, denk ik. :-) Het is vast niet voor niets dat dominees de neiging hebben oud te worden. (Of de Heer wil al die eigenwijze vlerken zo laat mogelijk in de hemel hebben, dat kan ook! <g>) Vanmiddag heb ik  Ton's dienst op het web gezet, dus deze link kan worden aangeklikt. Er komen nog wel plaatjes bij, maar inmiddels heb ik ontdekt dat er beneden nog geklust moet worden, Laetitia komt me helpen, dus ik ga eerst maar eens ruimte voor ons beiden maken!!! Half tien, het is nog net licht. :-) Ton is gelukkig en tevreden. :-)
Laetitia was een grote hulp, in feite heeft zij al het echte werk gedaan, en daarna dronken we nog gezellig thee. Tegen twaalven ging ze weer naar huis, want morgen moet ze werken. Daarna heeft Ton nog een uurtje in zijn boek gekeken, maar nu gaan we echt naar bed. Tot morgen! :-)

Zondag 17 juli 2016. 2 jaar na de ramp met de MH17. Dat daar vrede en rust mag komen... 
Voor ons was het een heel bijzondere dag. We stonden vroeg op. Kwart voor negen ontbijt haalden we met enige moeite omdat Ton's toga op mysterieuze wijze één knoedel diepe vouwen en kreukels was. Dus stond ik om kwart voor acht al met een vochtig washandje, en wankele strijktafel en een lichtgewicht strijkijzer van het hotel pogingen te doen die er een beetje uit te krijgen. Na het ontbijt moest ik toch nog een stukje doen, dus het was wel stressen. Ton bleef beneden, heel rustig en content, en zo konden Parel en ik de bagage naar beneden slepen. We hadden de zware zuurstoffles ook mee, en kijk, toen hadden we die niet nodig! Ton had een mooie techniek tegen Ton's kikker in de keel vóór de dienst, en zij las de schriftlezingen tijdens de dienst. Dat deed ze met de juiste timing, gevoel en verstand, perfect! Dus ik hoefde alleen maar dankbaar te genieten. Want ja, zoals Ton al had verwacht, ontving hij aan het begin van de dienst een emmer energie van Boven, waardoor zijn stem vast en stevig was, en af en toe oorverdovend, als hij té dicht bij de microfoon stond. Inhoudelijk was het een mooie dienst. Knap van de Heilige Geest om van alle verwarring, spanning, schrappen en herschrijven, zo'n samenhangend geheel te maken! Ton werd er mee gecomplimenteerd, en niet zonder reden... We dronken vrolijk koffie, want er was ook nog een tracterende jarige. Parel ging de auto halen, maar na een half uur was ze er nog niet. Toen een kerkeraadslid haar met mijn mobieltje belde, kon hij haar de weg wijzen. Alleen... er waren twee bruggen dicht. Intussen werd er gezocht naar iemand die de jarige mee naar huis zou nemen, maar die vogel bleek gevlogen. Het werd opgelost voordat Parel voorreed. Bijna waren haar tassen ook nog meegenomen, maar die herkende ik gelukkig. :-) 
Het avontuur was nog niet afgelopen... We gingen via Assen, en was dat niet dichtbij de woonplaats van mijn oudste zuster? Ja, zeker. Maar zij was niet thuis. Toen werd het het Drents museum. Ton zat nog vol adrenaline. 
Ik zat vol stress, want ik kon mijn mapje met kaartjes niet vinden. Plastic geld en museumkaart en wat niet al... Alle tassen omgekeerd, niet te vinden. Ik was intussen misselijk van de spanning... :-( Parel belde het hotel, maar ook daar bleek het niet te zijn. Dan maar naar het museum. 

Eerst genoten we van een heel lichte lunch. Het was al bijna drie uur. Toen van de Maya-tentoonstelling, waar de meest bloederige détails van het dagelijks Maya-leven vrij discreet waren weggewerkt. Er was meer te zien dan ons vermoeide brein aankon, dus kocht Ton de zoveelste catalogus, die waarschijnlijk ook niet van A-Z gelezen zal worden, al is dat nog zó de bedoeling. (Die van Jeroen Bosch overigens wel. Maar die tentoonstelling hebben we niet kunnen zien, daar was Ton toen te ziek voor. 
Aan het begin van de tentoonstelling kwamen we een lieve vriendin uit Utrecht tegen, die de expositie net had bekeken. :-) 
We waren net op tijd voor de sluiting om vijf uur het museum uit. Met dank! 
Kwart over zeven waren we thuis, Parel ging meteen naar huis, maar haar lief, en de mijne viel in slaap. Sint Adrenalina liet hem opeens in de steek.
Maar het was voor ons beiden wel een héél bijzondere dag geweest. 
Ik, kleingelovige, had het zo niet durven verwachten.  
Later at Ton een lichte maaltijd, hij ging vroeg naar bed, terwijl ik de bagage uitpakte, en voor een deel opruimde. En ja... het mapje met de pasjes was thuis!!!!!!!!!!! Wat een opluchting. 
Nu is het half een, Ton kijkt naar het slechte nieuws, en ik rond de dag af...

16 juli 2016. Turkije valt mee of tegen, het ligt er maar aan hoe je het bekijkt. Willekeur zal nu regeren, dat is duidelijk. :-( 
De printer doet het laatste klusje, dus eten koken en aankleden. Op het web zetten komt later wel. Bless you, en dank voor de gebedjes, dat heeft geholpen. :-)

Parel haalde ons op om naar Groningen te gaan waar Ton morgen dienst heeft. Geweldig. Het was een avontuurlijke tocht, vooral in Groningen. ;-) Maar uiteindelijk kwamen we op onze prachtige kamer, waar ik meteen maar thee zette met de meegebrachte waterkoker. Toen Ton geïnstalleerd was om de laatste puntjes op de I te zetten, en streepjes onder te accentueren woorden, en nadat hij met Parel de lezingen voor morgen had doorgenomen en voor-geacteerd, werd ons vriendelijk te verstaan gegeven dat het voor ons héél leuk zou zijn om iets van het Groninger nachtleven te proeven. 

Dat gingen we dus maar doen. Héél gezellig. 

15 juli 2016. 20 jaar na de Herculesramp. 34 doden. 7 mensen voor het leven verminkt. Dat wij hen niet vergeten.
En dan die misselijke aanval op een feestend Frankrijk, gisteravond. Bijna honderd doden, heel veel gewonden, waaronder kinderen.
Respect voor de Fransen die niet buigen.

Sinds vannacht zijn we er constant mee bezig geweest... :-(

Ons eigen kleine nieuws is dat Mik nu ook over is. Geen onvoldoendes. Heel goed. We zijn trots op onze hardwerkende kleinkinderen (en hun ouders!).

Na Nice moest er wel iets worden aangepast in de liturgie. Je bent zo een uur aan het knutselen om de nieuwe tekst te laten passen. Maar het lukte. En na heel hard werken is er tegen twaalf uur voor de eerste keer Amen onder de preek gezet. Er zal morgen nog wel aan geknutseld worden, maar als ik de laatste versie rond vier uur kan afdrukken komt het wel goed. Het kost wel veel papier op deze manier, al mijn kladpapier is op! :-) 
En help! ook onrust in Turkije... :-( Heer, ontferm U! 

14 juli 2016. De verjaardag van Oma Hesse zaliger nagedachtenis. :-)
en van schoondochter Diana. Dit is de enige foto van dit jaar met Diana zonder zonnebril op. :-) Die is dan ook 's avonds laat genomen. Hoe dan ook: al moet je werken, we wensen je een fijne dag! 
(Dat werd het, want dochter Amber is over! Nu is het wachten alleen nog op Mik...)
Hier werd ook gewerkt. Fysiotherapie. Ton fietste bij elkaar bijna 13 minuten onbelast en een minuut belast, toen nog een aantal rondes legpress op 75 kg, en daarna was het over en uit. Hij lijdt aan de preek die maar niet tot stand wil komen. Maar we hebben nog 24 uur. Ik ruim wat op, allemaal van die kleine klusjes die moeten gebeuren voordat je verder kunt. Het schiet niet op. Ach ja. 
Maar te middernacht is een derde van de preek getikt... Tja... 

13 juli 2016. Een rommeldag, maar de liturgietjes liggen klaar. Ton heeft de eerste zinnen van de preek (maar is er niet tevreden mee <wie had dat dan wel verwacht?>) en verder wil hij vroeg naar bed. Half twaalf erin moet kunnen als ik me haast. 

Maar eerst wil ik onze lieve schoondochter feliciteren die morgen jarig is! Heb, ondanks het werk en de rest, toch een heel fijne dag!

12 juli 2016. Ondanks lang slapen bleef Ton moe. Vanmiddag ging hij maar weer lekker liggen, toen ik naar fysiotherapie moest. De schouders zijn lekker los gemasseerd! Toen ik klaar was hoosde het, dus ik heb nog minstens een half uur staan kletsen, voordat het bijna droog was. Tja. Ton was bijna wakker toen ik boven kwam. Na het eten, laat, is hij aan het werk gegaan. Ik ben uren bezig geweest met het installeren van een printer op de laptop. Alles liep mis, ook dat kan gebeuren. Uiteindelijk kon ik printen wat ik wilde, maar één bladzij liep vast, en die kan ik niet opnieuw afgedrukt krijgen. Het is wat... 
Morgen is Petra jarig. Van harte, meisje! Alle goeds en zegen.

11 juli 2016. Fysiotherapie, en verder hard gewerkt, zonder dat er iets uit onze handen kwam. Morgen gaat het vast beter. 

Zondag 10 juli 2016 misten we alles wat religieus was, want we sliepen weer in. Lekker, dat wel. Aangezien de zomer dit jaar op deze dag viel, en het de komende week weer miezerig dreigt te worden, drong ik er bij Ton op aan dat we naar buiten gingen. Zondag - rustdag. Dat heb ik geweten, want ik ben twee uur achter elkaar op de been geweest, met een enkel minuutje zitgenot op een bank. We hebben de graven geïnspecteerd, de buxus om het familiegraf Voerman op Soestbergen is ruim kniehoog. Wie voelt zich geroepen daar iets aan te doen? Verder moeten we nog eens terug met een potje zwarte verf om de letters bij te werken. Dat zei ik vorig jaar ook al, als het niet twee jaar geleden was. Ton ergerde zich aan de woekerende vrouwenmantel op beide graven aan Kovelswade, maar op zondag trek ik geen planten af. Wel plukte ik een jasmijn voor hem, heel even kon hij er wel van genieten. Verder was de lucht zwaar van de lindebloesem, en zo zoet! 
Ton liep in twee gedeelten samen 125 pas, maar daar zat dik drie kwartier tussen. Toen we thuis waren, tegen 7 uur, heb ik Ton een voorafje gegeven, en daarna ben ik een half uurtje gaan liggen lezen, voordat ik naar de keuken strompelde om het eten klaar te maken. Natuurlijk heb ik te veel van al wat lekker was (en waar geen suiker in zat) gesnoept, dus er zal morgen wel geen gram extra af zijn. Het leven is hard. ;-) Ton zit beneden. Of hij werkt of rust weet ik niet, ik ga nog wat foto's rechtzetten. Halverwege of zo. :-) 

9 juli 2016. Vannacht gingen we na twee uur naar bed, dus vanmorgen werd langzaam vanmiddag. En na het ontbijt (brunch) ging Ton weer slapen. Ik ging naar het Kapelletje, de bloemen wat verzorgen en zo... verder een paar boodschappen. Het kostte tijd, maar dat gaf niet, want Ton sliep tot na zes uur. Ik moest de soep nog afwerken, dus het werd wel zeven uur eer hij at. Om half tien ging ik naar boven, toen was de rest van de soep ook verwerkt en de afwas was gedaan. Een paar telefoontjes, en daarna ging ik lekker in bad liggen lezen en mijn haar doen. Heerlijk ontspannend. Ton was aan het werk. De regels die hij heeft opgeschreven heb ik intussen getikt en afgedrukt, hij zal de thee wel ophebben, en aangezien het bijna twee uur is zie ik ons morgenochtend ook weer niet naar de kerk gaan. Dat mis ik wel. Soms. Heb een gezegende zondag morgen!

8 juli 2016. Zomeren wil het nog niet, al hebben we vandaag maar een paar buien gehad. Een paar flinke ook. Vanmorgen schoot niet op, maar we hoefden nergens heen, dat scheelde. Al moest ik wel boodschappen doen, voor de soep. Die heb ik uiteindelijk vanavond pas gedaan, na het eten. Vanmiddag kwam Laetitia heel gezellig wat klussen. Ton zat toen beneden. Leuk om je kind weer eens alleen te hebben, en niet op visite! :-) 
Het boodschappen doen werd toch nog uitgesteld, want er ging een kop koffie (met room) om op Tons studeertafel. Dat kan gebeuren, maar voordat alles weer was afgeveegd, boeken, meubels, grond, was er heel wat papier verbruikt, en gleden de minuten voorbij... Dus heeft de bouillon getrokken tot middernacht, en nu gaan de groenten er morgen wel in. Het is tien voor twee, en Ton leest de liturgie door, die ik net nog voor hem heb afgedrukt. De organist heeft een en ander graag tijdig in handen. Er gaat toch nog wel iets veranderd worden, maar... dan kan hij tenminste aan het werk. Misschien kan ik het zo nog versturen, anders morgenmiddag. Van de ochtend zal niet veel terecht komen... ;-)

7 juli 2016. De fysiotherapie ging vandaag goed, Ton fietste bijna 15 minuten achter elkaar, maar hij had wel net een pufje gehad, dat scheelt altijd. Daarna nog een oefening en wat boksen... Na de lunch was mijn lief wel moe, maar halverwege de middag is hij weer in de boeken gedoken. Vanavond mocht ik weer een stukje tikken, (de 26ste variant op een inleiding van een OT lezing) en verder hield ik me bezig met foto's bewerken. Ik ben nog niet halverwege, wat Lourdes betreft. Dat schiet niet op. Boodschappen moest ik ook nog doen, en eigenlijk had ik vanavond nog andere moeten halen. Maar dat lukte niet meer voor sluitingstijd. Het komt morgen wel goed. 

6 juli 2016. Hoera! Het fototoestel is terecht... :-D Vandaag een chaotische dag. We hadden uitgerekend dat we nooit op tijd konden zijn voor de diploma-uitreiking van Cathy, maar zowel Daan als Ineke waren relatief vroeg met ons klaar, en toen bedacht Ton opeens dat we toch maar moesten zien een taxi te nemen naar haar school. Het busstation is verhuisd naar de andere kant van het station, de taxi's ook, die staan helemaal naast de trams, dus dat werd racen voor mij! Een vriendelijke taxichauffeur bracht ons voor een verbijsterend bedrag naar Nieuwegein, deed ondertussen van alles met google maps en zo, heel onveilig, maar we zaten op onze plek ruim voor de voorstelling begon, (eerst een stuk cabaret, erg leuk, en daarna een heleboel uitreikingen) en Cathy had ons gezien, dus dat was ook leuk. De rest van de familie zagen we pas na afloop. Aangezien we niet hadden verwacht te gaan, had ik mijn valse voortand niet in, die zat ook niet in mijn tas, ik had geen fototoestel bij mij, (alleen mijn mobieltje, maar dat is niet berekend op zulke grote ruimten,)
 (zie links) en Ton had zijn kaarten niet bij zich, maar gelukkig kon ik in de tram voor hem betalen. Voor het nieuws van acht uur had mijn lief al gegeten. Dus! En vanavond was hij later toch weer in de weer met de komende dienst... Heel trots zijn we op onze Cathy, dat ze ondanks alle toestanden van het afgelopen (school)jaar zich zo doelgericht en vastberaden heeft betoond. Klasse! Dat geldt voor Carlos natuurlijk ook. Jammer dat we dat niet konden combineren, gisteren. Als we hadden geweten waar en hoe laat.Maar het was een feest dit mee te maken. Complimenten ook voor de organisatoren van het geheel. En dat geldt ook voor gisteren. Half twee, Ton vertoont tekenen van naar bed willen. Welterusten! 

5 juli 2016. Vanmorgen moest Ton na het eerste kopje koffie weer gaan slapen. Dus werd alles laat, en mijn boodschappenlijstje bleef liggen. Af en toe nog een hoosbui ook! Dus ik ben alleen heel dichtbij naar een winkel gegaan, waar ik nul op mijn request kreeg. Tja. Vanmiddag werd het nog haasten, want we moesten om vijf uur eten, zodat we op tijd naar Houten konden. Daar speelde onze jongste kleindochter Charlotte in de achtste-groeps-musical. Grease!!!

Ze had ons uitgenodigd, dus kwamen we. :-) Het was een amusante avond, al lukte het niet om de foto's te nemen die ik wilde, want... alle drie de fototoestellen melden al snel dat de batterij leeg was. Tevoren had ik gekeken: een was half opgeladen, beide andere gaven aan dat ze volledig opgeladen waren. En nu ben ik mijn mooiste toestel nog kwijt ook, waar tenminste nog een aantal foto's en een filmpje mee genomen waren. 
Bovendien werd Barend aangereden toen hij ons terug naar huis bracht. 
Snel en comfortabel was zijn bedoeling. Het werd een uurtje later. Dikke pech voor hem en Laetitia. Want ja, het was haar auto. Pech dus. Verder heeft vandaag, naar ik aanneem, onze kleinzoon Carlos als eerste zijn Einddiploma van de middelbare school gekregen. We waren niet uitgenodigd voor de plechtigheid. Toch iets waar je best bij wilt zijn, het zijn nogal drempelmomenten. Nu ja, daarvan hebben we er in elk geval eentje meegemaakt, bij Charlotte. Morgen ontvangt Cathy háár Einddiploma HAVO, als ik goed ben ingelicht. Bijzondere dagen! 

4 juli 2016. Een verjaardagendag. Nicht Mariëtte, pleegkind Joke, betreurde vriend Joop... De telefoon stond niet stil vandaag, we zijn niet eens overal aan toe gekomen, maar wanneer wel? Ton deed het goed op de fysiotherapie, 16 minuten onbelast gefietst, 1 belast, legpress 75 kilo, verder lukte niet, maar toch... iedereen was zeer tevreden. Na de lunch was hij terecht moe. Maarna een diepzinnige meditatie met de ogen dicht ging hij toch weer aan de studie. Ik zag dat er ook een paar regels op papier stonden, die zal ik morgen tikken, want dat is het inmiddels al. Maar het was een mooie dag. Dat wel. 

Zondag 3 juli 2016 was een rustdag. :-) Ik heb vooral de staat van mijn Nas weer bijgewerkt. Dat kostte veel tijd. 

2 juli 2016. Ton was redelijk op tijd op, maar zijn tweede kop koffie dronk hij pas om 12 uur, en daarna kwam het ontbijt pas. Ik heb deze week geprobeerd suikerloos te eten, dat betekent ook: geen fruit. Dus moet ik met het ontbijt creatief zijn... wel merk ik dat ik iets positiever ben met die yakult. Maar dan moet ik er wel een paar per dag nemen. Nu ja, chocola kost ook geld. Ik ben niet ontevreden over het resultaat... (Ik heb een hekel aan die dubbele ontkenningen, Ton gebruikt ze vaak, maar ik merk dat niet ontevreden toch heel iets anders is dan tevreden.) We gingen vanmiddag toch maar even de stad in, toen het er minder dreigend uitzag... vanmorgen was er nog onweer, en een paar buien, als ik me goed herinner. Vandaag een boek herlezen tussen de bedrijven door. Prettig, maar zo schiet ik niet op met de ellendig hoge stapel dingen die ik zou moeten doen... Ton zit beneden te werken. Ik mag weer een paar regeltjes tikken. :-) Maar hij heeft in elk geval 100 pas gelopen op HC. En morgen is het weer zondag. :-) 

1 juli 2016. De beroerdste helft van dit jaar zit er op, hopen we. Nu kijken we vooruit, al zijn er nog wel een paar dingen waar ik tegenop zie. Vanmorgen heb ik de rest van het huis schoongemaakt, gezogen, geveegd, nog een paar spinnewebben weggehaald... als je met het vergrootglas gaat kijken, of in dit geval met de buitenbril, zie je altijd nog wel iets. En ja, toen de huizenarts er vanmiddag was om de staat van het huis te bekijken, na de ingrijpende verbouwing etc. door onze buren van hun huis, zag ik er toch nog een stuk of drie waar mijn bril en mijn ragebol (die op een stok, niet die op mijn hoofd) niet bij konden. Of de spinnen hebben vannacht wraak genomen... ;-) 
Ton was ook vandaag vreselijk moe, dus hij ging vanmiddag in kamerjas beneden zitten, terwijl de charmante huizenarts en ik nauwkeurig naar de staat van het huis keken. De schade is er wel, maar er hoeft niet meteen iets aan gedaan worden. Maar ik moet wel een aantal punten heel regelmatig in de gaten houden. Dat klinkt omineus. Het enige dat urgent is, of in elk geval lastig, is een klemmende wc-deur. Eind vorig jaar ging die nog netjes dicht. 
Ton heeft eigenlijk heel de middag en avond geslapen, beneden aan zijn tafel. 
Soms maak ik me wel zorgen, maar het wisselt met de dag. Wie weet wat voor moois de tweede helft van het jaar gaat brengen!

30 juni 2016. Vandaag lukte het weer niet om mijn vrij-reizen-dag (waar ik dik voor betaald heb) op te maken. Zonde. We hadden om 12 uur fysiotherapie, waar Ton aardig presteerde met fietsen, en iets minder met de legpress. Ik verdraaide mijn knie een beetje, dus ik deed het héél rustig aan. Zoveel energie heb ik niet, dus dat kwam wel goed uit. Ik ga toch tussen alle klussen door telkens even liggen, op die manier houd ik het vol. Vandaag moest ik toch proberen het huis een béétje toonbaar te hebben. Morgen komt de huizenarts, om te kijken of de werkzaamheden van het laatste half jaar bij de buren schade hebben opgeleverd. Ik zie zo hier en daar wel iets, maar voordat ze begonnen is alles opgenomen en gefotografeerd. Na morgen kan het worden vergeleken, en dan weten we meer. Ik kan wel het gevoel hebben dat er dingen niet helemaal zijn zoals ze waren, maar een objectief beoordelaar is dan van belang. Vooral omdat de relaties wat bekoeld zijn. Jammer. Dus moest ik de strijd met de spinnewebben aangaan, waarbij ik flink boven mijn macht moest werken. Waar die dingen zomaar vandaan komen als je even niet kijkt... het is wat. En als ze er nu nog vliegen in vingen! (Die houd ik ook zo goed mogelijk buiten de deur.) ;­) Ton moest halverwege het avondeten weer erg hoesten, dat kostte hem toch een uur, voordat hij bedaarde. Een iets te grote portie? Tegen tien uur ging hij eindelijk echt aan het werk. Half twaalf, tijd voor een kop thee. En onze felicitaties voor zwager Kees die morgen jarig wordt! 

29 juni 2016. Regenen doet het alweer, maar dat maakt niet uit, het is nu avond. Vandaag kwamen we net droog over. Want Ineke en Daniël hebben hun kunde en kunsten weer op ons losgelaten. We waren er beiden erg moe van, na afloop. Zelfs zo moe, dat ik indutte, en geen idee had van de tijd. Een lieve vriend zou om 5 uur komen, maar toen hij aanbelde dacht ik dat het nog véél vroeger was, ik meende stemmen te herkennen van buren waar ik even liever geen contact mee moest hebben, en dus duurde het een paar keer bellen voordat ik echt opendeed. Dan kijk je op je horloge, en het is al dik kwart over vijf. Bloos, bloos, bloos. Gelukkig waren ze niet boos, maar ik was nog wel sloom en slaperig, dus ik vergat de koekjes en dat soort dingen. :-( 
Vanavond kwam er ook niet veel uit mijn handen, maar nu, om 3 minuten in de donderdag, ben ik best wel wakker. Een beetje laat. Vandaag had ik op moeten ruimen, maar dat is ook niet gelukt. Morgen dan maar, want vrijdag komt iemand het huis inspecteren... ai. 

28 juni 2016 is weer voorbij, en inmiddels regent het hard. Straks hebben we wel een beetje zon gezien, maar ik ging vanmiddag naar mijn eigen fysiosessie met een jasje aan! Vanmorgen hebben we eindelijk eens uitgeslapen, we waren er aan toe. Het was geen opzet, maar we hoefden voor vier uur nergens te zijn, en het gevolg was dat we om kwart over elf, bij het eerste telefoontje, nog sliepen. Dat duurde een half uurtje, dus het liep erg tegen twaalven toen ik het bed verliet om koffie te zetten en dat soort dingen. Ton hield een pyjamadag. En de energie kwam voor hem vanavond om een uur of tien, voor mij nog veel later. (Morgen, hoop ik.) 

27 juni 2016. Fysiotherapie vanmorgen, en natuurlijk regende het, maar gelukkig niet zo hard als donderdag. :-D Ton kon vandaag niet zoveel fietsen en doen, maar hij deed zijn best. Ik lummelde maar een beetje, want ik was ook moe. Verder verliep de dag weer op zijn onverwachts: een heel stel telefoontjes, dierbaar, maar sommige waren wat erg lang. Dus vanavond kwam er niet veel uit mijn handen. Wel erin, want Ton wilde om 11 uur nog wel in bad. Nu is het tien voor een, en hij zit met zuurstof op de gang om bij te komen. Vanavond had de printer wat vreemde kronkels, maar ik heb de vier regels die Ton vandaag heeft gepresteerd toch kunnen afdrukken, met het bijgewerkte eerste stukje. Zo schrijdt de dienst voort. (In dit tempo is het over een maand of drie wel klaar, maar het komt vast goed.)

Zondag 26 juni 2016. We hebben het nét droog gehouden. Een paar druppels voor we HC instapten... Ons verjaarsbezoek was een groot succes voor alle betrokkenen. Toen we uit het Station kwamen zat de jarige al achter een kopje koffie op ons te wachten. Na een kop thee en een glas water gingen we naar hét museum ter plekke, waar we aan één verdieping genoeg hadden. Maar die bekeken we dan ook wel met genoegen. Alle mooie dingen waar we ons op hadden verheugd waren in het depot opgeborgen. Ja, soms loopt dat zo. We genoten met de jarige van bittergarnituur zonder bitterballen, en daarna van bitterballen zonder garnituur, zodat de zaken weer waren rechtgezet, en wij morgen kreunend van ellende van de weegschaal zullen stappen. In elk geval Ton en ik. We misten net de trein, en mochten dus een heel dik half uur wachten. Daarna een flinke reis. Om kwart voor negen waren we terug. Gelukkig had Ton geen behoefte aan meer dan soep en toe. 
Of hij meer dan één slok ervan naar binnen krijgt voordat de thee erna steenkoud is, betwijfel ik. Maar goed, ik zit ook mijn knikken te bollen. Misschien, heel misschien lukt het om voor middernacht in bed te liggen. Dat zou wel mooi zijn, omdat ik vannacht nauwelijks sliep, en Ton al wakker was lang voor de wekker zou gaan... Het was in elk geval een welbestede dag. :-)

25 juni 2016. Veteranendag. We waren er niet, maar we keken wel, via de TV. De rest zagen we later via internet. Ton had een pyjamadag. Ik moest nog wat boodschappen doen. Morgen is Gerrit jarig, en het is al 1 uur, dus snel naar bed. Gezegende zondag allemaal!

24 juni 2016 is bijna voorbij, Ton ligt al haast in bed, en ik ga ook. De dag liep anders dan verwacht, want na een heel slechte nacht met jeuk, waar ik voor een deel doorheen sliep, had Ton een slechte dag. Hij zag erg wit, sliep telkens weer in, en kwam pas om acht uur vanavond het bed uit. :-( Laetitia kwam met een kostbare beugel om naast de wastafel op de slaapkamer te bevestigen, zodat Ton zich daaraan kan vasthouden bij het wassen, tandenpoetsen en aankleden (al dan niet passief). En ze heeft 'm ook vastgezet, knappe dochters heb ik. :-D Ze zeulde ook de laatste doos met servies naar beneden, zodat alles nu in de kast staat. Als er nog iemand behoefte heeft aan kleine ovenschaaltjes, voor 1-2persoons porties, dan hoor ik het graag. Anders gaat het naar de ARM. Vanavond laat nog wat boodschappen gedaan, het was aangenaam fietsen, en de Linde bloeit weer. Dat is de late Linde, de andere was een maand geleden al aan het geuren. Heerlijk!

23 juni 2016 stond in het teken van het water. Nu zijn Ton en ik vissen, maar toch... Ergens om een uur of kwart voor elf ging er een fles water om, op het kastje naast mijn bed. Een halve liter water ongeveer. En dat is héél veel als het op je bed komt en op de grond, in je tassen, schoenen, onder de grote plastic plaat die de grond voor de wasbak beschermt, en die te groot is om op te tillen... kortom: ellende! Ton ging zich boven wassen op zijn eigen kamertje, ik denk voor het eerst in vier en een halve maand. Hij was wel wat benauwd, toen hij beneden kwam om hulp bij het aankleden, maar toch... een verklede zegen. Ik ben wel later op de dag nog uren bezig geweest met beddegoed wassen en drogen, bed opmaken, vloer drogen, troep onder het bed drogen etc. etc. etc. Maar eerst gingen we naar de fysiotherapie, waar Ton bijna 10 minuten onbelast fietste, 1 minuut belast (met moeite) en daarna oefeningen deed aan de pully en ook nog bokste. En dat alles ondanks het feit dat we op weg naar de fysiotherapie in een gigantische hoosbui verzeild raakten. Ik was binnen 10 meter al nat tot onder het ondergoed, en ja, ik hàd een jasje aan, en ook Tons rolstoelregenjas hield hem niet droog. Hij had er minder last van dan ik... Een paar uur later was het stralend en warm weer, zodat we aan het eind van de middag nog maar even de stad in gingen, Ton vindt dat zo gezellig... en ja, ook een ijsje genoten. Slecht voor de lijn, zeker voor de mijne, die blijft maar uitdijen, maar die van Ton is dankzij de medicatie weer op vijf cm na terug naar normaal. En de lekkerste ijsjes van Utrecht koop je bij voorheen Schepping van Epping, op de hoek Vinkenburgerstraat - Oudegracht. Dat deden we dus. :-) Het lopen liet Ton aan mij over, en toen we thuis kwamen ging ik eerst maar een half uur met een boekje in een rustig hoekje zitten. Gisteren had ik weliswaar het vieze deel van het soep maken verwerkt, maar vandaag moest het allemaal nog door de blender en in de koelkastbakken. Voor het donker werd ging ik nog het dak op, - het regende al - om de afwatering vrij te maken van bladeren en troepjes. En de goot aan de voorkant, voorzover dat nodig was. Eigenlijk moet ik nu de straat ook nog schoon vegen, dat had ik vergeten, maar het is half twaalf en ik heb er geen zin meer in. Morgen dus. :-) 

22 juni 2016 was weer zo'n dag. Het enige positieve is dat Ton en ik onderhanden genomen zijn door Daniël en Ineke (en daar dus goed moe van zijn). Ton had een heel slechte nacht en een niet zo beste dag, ik deed van alles verkeerd, CD's die ik gisteren had gebrand bleken leeg, en de computer sloeg vast. Maar het is 0.00 u, dus ik begin met een schone lei. (Morgen)

21 juni 2016. De langste dag is wel voorbij, zonder dat ik het merkte, want ik was druk met allerlei vervelende dingen. Ik ben de originele CD kwijt van mijn financiële programma, dat ik wilde bijwerken, en dat elke maand wel een keer om de originele CD vraagt. Wonderlijk genoeg zat ook de copie niet in de map waar die hoorde. Ik vond een copie in de bak met backups, die deed het, maar ik kon er geen iso van maken. Wel een .bin en een .cue file, maar die kon ik niet terugbranden naar een CD. Een of andere layout failure. En dat met image burn, dat gewoonlijk alles kan branden. Heel de avond ben ik hier nu al mee bezig. Bovendien had Ton mij om een uur of negen nodig, of eerder, ik weet het niet meer, en dat nam ook een paar uur. Nu is het kwart voor twaalf, en ik ben nog geen stap verder. Echt een dag om het liefst te vergeten, en door te gaan naar morgen. Dat zullen we dan zo ook maar doen. Misschien zullen we dan merken dat het zomer is. :-) Maar ach, toen ik tegen zes uur even naar de AH ging was het op een moment dat de wind ging liggen wel een beetje zoel. Een heel klein beetje. :-) Het komt vast goed. 

20 juni 2016. Dat het morgen zomer wordt zou je vandaag niet zeggen. Wat een regen! Dus daar moesten we maar doorheen voor de fysiotherapie. Ton heeft 9 minuten onbelast, en 1 minuut ruim belast gefietst. Verder wat gebokst, en daarna was hij heel erg moe. Maar vanavond is hij wel begonnen met 'Chers amis'... en dat is goed. Ik heb de doos, die Laetitia gisteren naar beneden sjouwde, leeggemaakt, en toen miste ik nog mijn halve theeservies. Niet op zolder, niet in het kamertje voor... sputter, sputter... en ja, het bleek die grote doos te zijn die op mijn studeerkamer al bijna een half jaar in de weg staat. Dus mocht je nog in de buurt komen... Anders ga ik het met telkens een handvol leeg maken, dan kom ik nog eens een keer of twintig de trap op en af... Vanavond 40 foto's rechtgezet en anderszins bewerkt. Het schiet niet op. Half twaalf, morgen heb ik misschien meer energie. Ik ga maar een lijstje maken, dat structureert. En bovenop moet dan het probleem waar ik omheen loop te lopen. En dan zet ik er achter: DOE HET NU! 

Zondag 19 juni 2016. Bijna lekker weer. Vannacht kon ik niet slapen, ik heb beneden een paar uur glaswerk ingeruimd, daarna ging het wat beter... Ton was vanmorgen wel tijdig wakker voor de pilletjes, maar daarna sliep hij weer in. Dus toen we tegen 12 uur wakker werden, moesten we nog aardig aanpoten om aangekleed en gevoed te zijn voordat Laetitia, Barend, Charlotte en Pieter kwamen. De andere kinderen hebben ook aan vaderdag gedacht, maar ze hebben daar per telefoon uiting aan gegeven. Ton kreeg tijdens het bezoek een pastoraal telefoontje, die kun je beter niet afbreken of afkappen. Maar het was heel gezellig en leuk. Laetitia en de kinderen bouwden met de magneetjes, Pieter en Charlotte waren blij met de Dino-plaatjes die ik gisteren had gekregen van een aardige jongen bij de Albert Heijn, en toen ze gingen vergat Pieter (als gewoonlijk) een deel van zijn spulletjes. Tot zeven uur sliep Ton, daarna begon ik aan het eten. Hij heeft vanavond de zuurstoffles voor het eerst zelfstandig uitgezet. Weer een mijlpaaltje. De mail wil niet verstuurd worden nadat ik gisteren een encryptieprogramma geïnstalleerd had. Heel vervelend. Het uitzetten van router, wifi-extender en NAS mocht niet baten. Het uitzetten van het programma ook niet, dus dat wordt de-installeren. Aanstonds. Het kan nog net vandaag, als ik heel snel ben. 

18 juni 2016. De ochtend was wat later, zeker voor Ton. Hij was pas om 4 uur bijna klaar met zijn ontbijt, ik liep intussen heen en weer met glaswerk, maar toen belde Laetitia... dus ging ik om half vijf nog maar boodschappen doen. :-) Natuurlijk begon het te regenen, en had ik geen tas bij me. Doosje viel om toen ik thuis de fiets tegen de muur zette. Gelukkig toen pas. ;-) Je hebt van die dagen. Het kan zijn dat ik een klein bloedinkje heb gehad. Maar dat gebeurt vaker. Je wordt er moe van. En wat vaag soms. Morgen beter, toch? Vanavond heb ik nog lekker mijn haren met een maskertje verwend. En mezelf met een lang bad, waarin ik een gezellig boek heb uitgelezen. Nu Ton maar eens optrommelen. Die is beneden aan het werk. Of niet meer.  

17 juni 2016. Hard gewerkt. De eerste glazen terug gezet, maar er moeten nog veel dozen naar beneden. Dat durf ik niet aan. Ton en ik zijn druk bezig geweest met de komende dienst. En nu heb ik het plaatje voor de liturgie gevonden. Welterusten.

16 juni 2016 was iets droger dan gisteren, met in de middag wat meer zon. Toen hadden we de fysio al gehad, waar Ton 9 en bijna 10 minuten (onbelast) fietste, en nog wat oefeningen deed. Daarna was hij natuurlijk gevloerd, dus vanmiddag kwam er niet heel veel meer uit zijn handen. Dat gaf mij de gelegenheid om een eerste opzet in de computer te zetten van zijn komende dienst. Nu kan hij gaan strepen, en er andere dingen voor in de plaats zetten, want zo werkt dat. :-) Aangezien ik dat weet, neem ik het voor lief. Intussen wachtte ik ook op een bericht van twee eindexamencandidaten... Cathy stuurde om 5 uur een whatsappberichtje dat ze geslaagd was, en Carlos belde om zes uur. Toen waren de felicitaties al op de bus. :-) We aten vrij laat, en daarna heb ik nog een klein aantal foto's van Lourdes bewerkt. In dit tempo wordt het wel augustus, voordat ik ermee klaar ben. Zo zij het dan. Bijna middernacht, Ton is net boven en zit aan de zuurstof. Ik zal hem naar bed brengen. En dan moet die afwas nog. (Die kabouters staken nog steeds!) Maar dat van die afwas, dat wordt beslist morgen. ;-D

15 juni 2016 gingen we hoopvol in, ondanks de regen. Ten eerste konden we vandaag weer naar Daan en Ineke, hetgeen wel nuttig en nodig leek, en ten tweede hoopten we op een doorbraak bij ons in de gemeente... eigenlijk verwachtten we die. Maar de menselijke kleinheid bleek ver uit te stijgen boven christelijke deugden. Heel droevig voor veel mensen van goede wil. Maar goed, een dergelijke kleinheid bleek ook uit de reactie van iemand die ons letterlijk zeer na staat. Te na, misschien wel. Wat hadden we daar anders mogen verwachten? Zalig zijn de optimisten. Dat dan weer wel. Morgen komt er weer een dag. Die kàn bijna niet anders dan beter zijn. Toch? :-) 
Intussen ís het morgen, en ik zag dat de Vlieland maandag heeft gevaren. Echt waar... De actieradius is nog niet groot genoeg, omdat er iets aan de schroef moet gebeuren (een schip is net een computer: los je het een op, dan blijkt het ander bijgesteld te moeten worden!) maar het heeft een rondje gevaren! En het is teruggekomen.

14 juni 2016 was regenachtig, en we sliepen heerlijk uit. De fysiotherapeut kon het laat in de middag merken omdat de spieren in mijn rug iets minder gespannen waren. Na de sessie was dat nog wat beter. Daarna pompte ik mijn achterband op, want ik zou nog even naar het kapelletje... en toen kwam Tjitske, die ik al heeeeeel lang niet had gezien! Ton lag intussen alweer te slapen, dus hij genoot niet mee van haar verfijnde conversatie. Jammer. Ze kwam maar even, maar we hebben lang bijgepraat. Ergens na zeven uur begon ik dus te kijken naar zaken als keuken, soep en echtgenoot. Daarmee werd het half tien voordat ik op de fiets stapte. Daar het nu wel droog was, genoot ik van het ritje. En zo kwam alles goed. Vanavond nog even gewerkt aan een compilatie van foto's. En ja hoor: op het moment dat ik een mooi plaatje had, klapte het programma er uit. Gelukkig kon ik nog een printscreen vastleggen. Daar gaan we morgen mee verder, want het is één uur, en Ton is net boven gekomen, ja, hij is zelfs al uitgehijgd. Werk aan de winkel dus. Bless you!

13 juni 2016. Regen en zo. Maar we kwamen vrijwel droog bij de fysiotherapie, waar Ton het goed deed vandaag. 10 minuten achter elkaar onbelast, en 2 x een minuut (ruim) belast. Daarbij een stukje cheesecake van Janne, de stagiair die we erg gaan missen na volgende week, en Ton heeft ook nog even gebokst. 

Brood hoefde mijn lief daarna niet meer, want het gebak had een groot verzadigingsgehalte. Koffie wel. En daar deed hij anderhalf uur over, want hij viel telkens in slaap. Tja. Intussen heb ik het eerste keukenkastje weer ingericht, nu de buren klaar schijnen te zijn met hun verbouwing. Ton wilde nog wel een tweede kop koffie. Ik ging boodschappen doen, dat kostte onevenredig veel tijd. Dus was ik moe na afloop. Ik heb een half uurtje gezellig zitten lezen voordat ik aan het eten begon. Tons koffie was nog niet helemaal op. Het eten kreeg hij vandaag ook niet weg. De rest komt morgen wel weer. Of zo. Vanavond heb ik 50 foto's van Lourdes bewerkt. Dat kost veel tijd, zelfs als je er haast niets mee doet. Nu ja, nog maar 740. ;-D De heenreis heb ik nu gehad. 

Zondag 12 juni 2016 begon grauw en laat voor ons. Vannacht was het drie uur voordat de slaap toesloeg, en dat merk je. Ton bleef heel de dag van slag.  Zijn ontbijtpap at hij voor het avondeten, dat vervolgens niet meer inhield dan soep, appelmoes, een handje kersen en een beetje yoghurt. Morgen beginnen we met een schone lei. Als we opschieten. ;-) 

11 juni 2016. De spiegel hangt en blijkt te hoog te hangen. Er moet een stukje af om te zorgen dat wij zelf in beeld kunnen komen. ;-) Dat is van later orde. 

10 juni 2016. We waren beiden nog moe, dus we kwamen traag op gang. Ton moest echt uitrusten, dat bepaalde ook mijn tempo. Maar op een gegeven moment moest ik echt wel boodschappen gaan doen, want de soep was zo goed als op, en dus nam ik de fiets naar de Biltstraat, waar de biologische kippenboer mij 4 karkassen afstond... Die hebben korter dan anders staan trekken, en dat merk je toch wel. Maar het gaf voor nog geen3 euro een prachtige bouillon. Vanavond laat heb ik er nog een uurtje aan geplukt en geplozen, dat gaat morgen de soep in. Ton at op bed, en bleef aan de buis gekluisterd. Maar om een uur of half elf kreeg ik hem zover dat hij naar beneden kwam om te fietsen, terwijl ik verder ging het het vergulden van het barokke spiegeltje, dat nu opeens een heleboel meer dimensies krijgt. Al met al heeft Ton een half uur gewield, en daarna heeft hij een kop thee genoten, terwijl ik nog wat plukte en ploos, en de afwas deed. Moest ook gebeuren, want soep maken is een morsig gebeuren. :-( Toen ik net hieraan bezig was werd Ton beneden erg benauwd, maar dat is intussen gerepareerd met een pufje. Het zal nog wel een half uurtje duren voor hij nu naar boven komt. Dan zal het toch weer twee uur zijn eer we in bed liggen. Tja. 

9 juni 2016. Op tijd op voor de fysiotherapie. Ton was nog moe van gisteren, dus hij kwam niet verder dan 3x 2½ minuut onbelast fietsen. En één rondje 75 kg wegtrappen. Toen was de adem nog niet op, maar het hart wilde niet meer. Of de bloedsomloop. Na afloop lieten we de andere stagiair de lavendeltuin zien, waar hij vergenoegd zijn broodje opat. Zijn jasje zat in de rolstoeltas, en geen van drieën had er aan gedacht, dus Renze had een benauwd kwartiertje, toen hij het zich realiseerde. Wij sloomden intussen richting huis, Ton liep met veel moeite 40 pas in de Nicolaas Beetstraat, en toen zag ik het jasje. Alles kwam net goed voordat Renze zich moest melden voor het werk. Wij gingen ook lunchen, Ton wilde graag naar Oud-Amelisweerd, maar, al waren we om kwart voor drie al vertrokken, we verliepen vertraging op door een splinter in mijn grote teen, waar heel lieve mensen mij van afhielpen, en zo kwamen we niet verder dan de Jumbo aan de IBB. Maar daar boodschappen doen stond ook op mijn lijstje van vandaag, dus ik kan straks 1 onderwerp doorschrappen. Schiet niet op. En er moet nog zoveel. Nog een enquête invullen ook, zie ik. Help, ik ben al zo moe, maar ik heb nog drie kwartier. Vooruit, met de geit. (Het lukte net niet.) Morgen een nieuwe kans.

8 juni 2016 Vanmorgen weer op tijd op, want we moesten het huis wel om kwart voor twaalf verlaten. Natuurlijk vergat ik op het laatst nog een paar bladen die ik had klaar gelegd om mee te nemen. Jammer. Er was een begrafenis van een van de vroegere bestuursleden van onze Stichting Het Evangelie in Spanje, en dat in Den Haag. Na afloop liet Ton mij teruglopen van de Bosbesstraat naar het station, maar halverwege gingen we wel een half uurtje op bezoek bij lieve mensen van een ander stuk verleden van Ton: de Bond zonder Naam. Hoewel we onverwacht kwamen, werden we met open armen ontvangen, hartverwarmend! Ton genoot vandaag van de mooie dienst, het bezoek en het (mij laten) lopen door Den Haag. Er verandert daar veel. Uiteindelijk hadden we de trein van 19.09. Die van een half uur ervoor misten we op een haar na. Dat kan gebeuren. :-) Half negen waren we geloof ik wel thuis, Ton wilde nog wel een beperkte maaltijd, en daarna heb ik Dochter Twee even gebeld. Gezellig. Omdat ik niet meer overeind kwam heb ik eerst nog maar een half uurtje gelezen, voordat ik achter de computer ging zitten. Ik had redenen om een paar foto's te bekijken, te bewerken en af te drukken. Omdat een kabeltje niet goed in de printer zat verloor ik veel tijd... ach ja. Wie zijn hersens niet gebruikt moet meer moeite doen. Dat heb ik al vroeg geleerd. Ton was net nog te moe om naar boven te komen. Dat (hij) komt zo wel. Ik ga nog maar een momentje naar de mail kijken, ik loop toch al met alles achter. 

7 juni 2016. Ton was erg moe vandaag, ik had allerlei kleine zorgjes en kwam niet vooruit. Ik weet nu weer wat ik allemaal had moeten doen. :-( 
Wel deed ik een paar boodschappen, en zwaarder dan ik sjouwen kon, maar ook dat was niet optimaal: een apparaatje van de Action ontbeert een essentieel onderdeel, dus het werkt niet. %^$#@ en zo voort. Ton had geen tijd om naar buiten te gaan en gezond te doen, hij moest studeren, maar ik hoor de TV al de hele avond. Nu ja. Ik heb ook geen zin. Laten we vandaag maar gewoon overslaan en vergeten. 

6 juni 2016. D-day 1944 niet vergeten! Al die mensenlevens voor onze veiligheid... :'-(  We hadden fysiotherapie, de jongens wilde wel buiten gaan lopen met Ton, die al een week minstens niet buiten was geweest om te lopen. Hij liep met zuurstof 2 x 50 stappen, en dat ging niet geweldig. Maar ik was al blij dàt het ging. Thuis heeft hij er diep over nagedacht terwijl ik probeerde wat op te ruimen. En ziedaar! ik vond de NS-kaarten waar ik eergister en ook gisteren nog zo naar gezocht had! Klassiek: in een stapel waar ik al gezocht had. Die Sint Antonius toch! ;-D 
In elk geval was ik erg opgelucht, anders hadden we veel problemen gekregen met reizen, de komende tijd. We gingen de stad nog in, Ton wilde wel een lekker ijsje, dus ik ook, en daarna was mijn suikermoratorium, waarmee ik vandaag was begonnen, weer omgevallen. Helaas. 
Vanavond druk bezig geweest met bijna niets. Het koppelen van de OV-kaarten aan een account. Na anderhalf uur gaf ik het maar op, en toen kon het via een andere weg weer wel. Nu is het morgen en ik moet Ton helpen. Bless you the Lord. 

Zondag 5 juni 2016. Al met al was het half drie voor we inbed lagen, en kwart over zes ging de wekker. Brrr... gelukkig werd de dag ook net wakker! Nadat ik Ton zijn ontbijt had gegeven, en een thermosfles thee, ging ik even na achten zoetjes richting station. De trein zou niet rijden, dus het werd bussen. Niet iets waar ik blij van word, maar alles verliep goed. In Den Bosch werd ik opgehaald, en toen bleek dat we een Engelstalige kerkganger zouden hebben. Dat werd af en toe improviseren, ik weet niet of hij iets van de dienst heeft meegekregen. Na afloop dronken we koffie, of zo iets, in het Gouverneurshuis, waar we werden getracteerd op appeltaart. :-) Daar houd ik absoluut niet van, dus die liet ik met graagte voorbij gaan, maar het was een heel lief gebaar, waar we heel blij en dankbaar me waren. Aangezien 2 gemeenteleden toch naar Utrecht gingen, namen deze oude vrienden mij heel lief in de auto mee. Klasse. Zo was ik ruim half drie thuis. Ton wilde wel lunchen, en een heleboel vertellen... later viel hij weer in slaap, en zo staat dit nu weer in de computer. :-) Tien over zes, de zon schijnt, het was 27 graden, nu wellicht iets minder, en ik val al tikkend in slaap, dus ik ga maar naar de keuken. Mijn lief is ook wakker. ;-) 
Na het eten heb ik wat achterstallige telefoontjes gepleegd, waardoor... we onbereikbaar waren voor Maryse, die me nodig had. Ze stapte op de fiets, belde aan, en even later reed ik met haar mee naar huis, waar het probleem snel opgelost was. Best een prettig ritje, met dit weer. Daarna afgewassen, en nu is het maandag, en gaan we (proberen te) slapen. De dag door Uwe gunst ontvangen is weer voorbij... de nacht genaakt. 

4 juni 2016 biedt een nieuwe uitdaging: de USBstick waar de dienst voor morgen op staat is kapot, en wordt niet gezien. NIET. Doorgebrand. 
Het is kwart over drie en ik moet opnieuw beginnen. Gelukkig wil Ton wel een rustige dag hebben. Hij gaat aanstonds gewoon slapen. Dan ben ik wel rustiger. Bid maar even voor me, alsjeblieft. (Nou ja, dat is werk van de duivel, die kuren kennen we, en ik had de file gisteren, vannacht, op twee plaatsen moeten opslaan, zoals ik normaal ook doe. Domdomdom.)

Bijna twee uur, en alles lijkt klaar. Heb een gezegende zondag.

3 juni 2016. Vandaag hadden we om 12 uur fysiotherapie, omdat we gisteren niet konden. We hadden een stagiair die we nog maar een paar keer hadden meegemaakt, maar alles verliep vrij rustig. Wel was Ton na afloop erg moe, en ik in feite ook, maar dat lag ook aan het feit dat ik vannacht om de een of andere reden niet zo best had geslapen. Ik was, nadat ik Ton zijn lunch had gegeven, braaf aan het werk gegaan, maar ik viel achter de computer telkens in slaap. Toen ben ik maar gewoon gaan liggen. Om half zeven werd ik min of meer wakker, niet echt uitgeslapen, en Ton had het zelfde proces meegemaakt, alleen was hij boven zijn boeken in slaap gevallen. Hij wilde liever even wachten met eten, dus ik haastte mij naar de Twijnstraat om nog wat fruit te halen. In de aanbieding en bijna op. Misschien morgen nog een keer. Op de fiets kan ik niet zoveel meenemen. De buren bleken nu wel klaar te zijn met het verbouwen van hun huis, ze zijn bezig met de herinrichting, zei de buurman, die ik toevallig trof, toen ik thuis kwam met de fiets. Anders had ik nog niets gehoord. Zo af en toe pakt hij nog even zijn speelgoed om wat gaatjes te maken of schroeven aan te draaien. Ton had veel tijd en rust nodig, maar ergens na negen uur kon ik naar boven, en de eerste versie van de preek was om een uur ruim, wel klaar. Daar moet morgen nog aan gesleuteld worden. Half twee intussen, dus tot morgen. ;-) Of straks. 

2 juni 2016 begon lichtelijk aangenaam van temperatuur, maar werd gaandeweg killer en neveliger. We mochten naar onze favoriete arts, in Nieuwegein. Hij had geen verklaring voor Tons toegenomen vochtophopingen, maar het lijkt erop dat de medicatie in elk geval iets positiefs doet voor het vocht waarin één van Tons longen probeert te verdrinken. Een of twee vingers minder, dat zou meer lucht moeten geven, maar dat is nog niet het geval. We snoepten samen een kroket, dus dat wordt morgen overwicht op de weegschaal, en daarna haastten we ons naar huis, waar Tonio mij zou leren zelf systeembackups te maken. Er liggen nog drie bladzijden ingewikkelde aantekeningen, die ik moet uitwerken. Na zijn vertrek ben ik eerst naar de Jumbo gegaan, anders kan ik Ton morgenochtend zijn Budwigpap niet geven, en ik nam nog zo een en ander mee. Om 9 uur was mijn lief klaar met eten, en om half tien kon ik echt zelf gaan werken. Tot even voor twaalf uur was ik bezig met het inhalen van het werk dat gisteren verloren ging, nu moet ik nog 22 regels vertalen, aantekeningen uitwerken, en dan kan ik eindelijk serieus aan de dienst beginnen... Joepie, aan het werk dus! Ton was heel erg moe van de dag, maar hij heeft lekker beneden iets zitten lezen en kijken. Knappe man. 

(1 uur 5: de aantekeningen zijn netjes opgeslagen. En Ton zit beneden te kreunen dat hij naar boven wil. Gaan we doen.) Het werd toch nog half drie. :-( 

1 juni 2016. Hoewel ik niets te klagen heb, omdat we geen wateroverlast hebben, zoals zoveel andere mensen wel, was het toch 'zó'n dag'... :-( 
Heerlijk, het Lourdeswater werd gebracht, maar wat nog nooit is gebeurd: 15% is weg... op 50 liter is dat dik 7 liter, en dat was even slikken. Of even wat minder slikken, het is maar hoe je het bekijkt. De naaimachine werd ook teruggebracht, dat was een heel dure reparatie voor een vage klacht... en al werd die bovenaan de trap neergezet door de aardige jongen die het apparaat bracht, het duurde een hele tijd voordat ik alle verbindingen weer op de juiste plek had, en de stapels die ik omgestoten had weer recht lagen. (Ik vond wel Tons kamerjas, waar we zo naar gezocht hadden. Elk nadeel... ;-) ) Verder gingen er nog een aantal dingen mis, en Tons eten bekwam hem vandaag niet, te snel te veel, denk ik, dus hij heeft drie uur zitten hoesten. Dat ik nog naar de Jumbo moest kon ik dus vanavond vergeten, en morgen komt het er niet van... oei, probleempje. Maar dat Ton het zo benauwd had was natuurlijk vervelender. Ik kon ook niet bij hem weglopen, hoogstens even de afwas doen. Schoot niet op dus. Maar hoera, om kwart over tien lag Ton al bijna in bed. Nog even een kop thee, en nog dit en nog dat, maar even na half elf kon ik aan het werk. Hard gewerkt tot half één, en toen ging er iets mis met het opslaan. Dus minstens een uur werk is weg. Gelukkig had ik nog een tijdelijke file van halverwege de avond met een andere naam. Maar ik was niet blij. Ton hoest trouwens nog steeds, en de voeten zijn dik... 
Er zit ook een blaar op, dus o, wat zijn wij heden blij. En zondag rijdt de trein niet, en dan mag ik in Heusden voorgaan. Ik vond het al vervelend Ton zo lang alleen te moeten laten, maar nu wordt de reistijd verdubbeld. Tien voor een. Ik kom echt in tijdnood met mijn dienst... 
Voordat er nog meer misgaat, ga ik Ton maar klaarmaken voor de nacht. Morgen gaat het vast veel beter. Toch? 

31 mei 2016. Ton heeft weer meer pijn aan de voet. Heel vervelend. Die is dikker geworden. Er was vandaag ook maar een paar ons van zijn gewicht af. Dat heb je met gewichtige mensen... ;-) We schoten vandaag dus ook niet op. Gelukkig hoefde Ton niets. Vanmiddag moest ik naar de fysiotherapeut, hij masseert lekker, maar tapet eigenwijs en vanuit zijn zienswijze vast verantwoord, maar voor mij is het geen hulp maar een druk. Het zal wel ergens goed voor zijn, maar ik word er niet blij van... Vanavond heb ik braaf woordjes zitten opzoeken, een rustgevende bezigheid, die met 22 verzen niet echt opschiet. Maar goed, ik heb het grootste deel gedaan. Aangezien het over enen is, en de naaimachine morgen tussen 10 en 11 kan worden teruggebracht door de reparateur, is het wel tijd om de computers uit te zetten. Op mijn oude laptop, nou ja, wat is oud? Die is van 2002, zo te zien. De oudste files (DOS6.22) van 1993. En wat heb ik daar nog een plezier van! Alleen moet er een nieuwe CMOS-batterij in, en de toetsen vliegen je af en toe om de oren. Maar verder: een van mijn grootste schatten, wat gereedschap betreft! Beetje traag, dat wel. ;-) Goed, daar gaan we morgen verder mee. Aan het Lourdesverslag ben ik vandaag nauwelijks toegekomen, hoewel er wel dingen waren die ik er in moest zetten, en die ik alweer vergeten ben. Leve de geheugenlekken. Lekker. Af en toe kan ik best narrig worden omdat ik de dingen niet onthoud, en mij telkens opnieuw eigen moet maken, en dan kàn ik een klein beetje jaloers op Ton zijn, die een grote voorraad Hebreeuwse en Griekse woorden nog altijd in het hoofd heeft, al klaagt hij dan dat het minder wordt. Maar ja, gij zult niet begeren uws naasten hoofdinhoud, laat staan zijn pijnlijke voeten... (dat zij dus verre van mij!) ;-/ Ach ja. Opschieten en mijn lief naar boven geleiden, voordat we in bed liggen is er nog wel een uurtje verstreken. 

30 mei 2016. Het gaat wel, maar niet beter. Ton's fysiotherapeuten kwamen op verzoek aan huis. De pijn in zijn voet is deels aan een botje te wijten. Deels een wondje dat hij mij verwijt. In elk geval heeft hij wat geoefend. En de rest van de dag bleef hij beneden, omdat onnodig lopen teveel pijn doet en werd afgeraden. Het vochtprobleem is heel licht verbeterd, maar vanavond was het weer wat slechter. Zo houd je tenminste nog wat spanning in het leven. Vanavond heb ik bijna heel de dienst van zondag a.s. in de computer gezet. Als Ton nu maar opknapt... anders kan ik toch niet weg. We gaan het zien. 

Zondag 29 mei 2016. De laatste zondag van de maand, maar helaas, de Charismaatjes moesten de Heer loven zonder ons. Ton heeft nog veel problemen, ook erg veel jeuk, en de jicht neemt weer toe. Hij heeft wat zitten studeren in Maleachi, maar dat was ook wat teveel van het goede. 
In elk geval was hij een kilootje kwijt vergeleken met gisteren. Daar moet nog veel vocht worden afgevoerd... morgen, hoop ik. 

28 mei 2016. Gisteravond zagen we dat het niet goed ging met Ton. Deed erg denken aan aanval van hartfalen een aantal jaren geleden. Dus vandaag extra medicatie, zuurstof en heel voorzichtig leven. Zo jammer. Het leek net zo goed te gaan. 

27 mei 2016. Vanmorgen eventjes invallen in particuliere crèche, voor mijn ontbijt... (maar ik was dan ook laat). Vanmiddag met Ton naar de huidarts, die hem en mij hier en daar bevroren heeft. Ton werd er bijzonder on-vrolijk van. Vanavond nog naar het Kapelletje, was brengen en vergeten dingen halen. Van stofzuigen is het niet meer gekomen. Ton genoot intussen van Liszt via Brava. :-) Vanavond foto's geordend. En de dag is overgegaan in de volgende voor je het weet. 1 uur, tijd om een kamer verderop te gaan. 

26 mei 2016. Vanmorgen haalde Parel ons op om naar een begrafenis in Loosdrecht te gaan. Lien was een geweldige moeder van 11 kinderen, en de vrouw van Bart, een van de kinderen de Groot, waar Ton in de oorlog een tijd ondergedoken zat. Hij haalde er ook wel melk, voor zijn moeder, die een zwakke maag had. De rouwkaart opende met mooie woorden, die ook in de kerkdienst terugkwamen:
Als je de voet op de andere oever zet
en het blijkt de hemel te zijn...
Als je dan door een hand wordt aangeraakt
en het blijkt Gods hand te zijn...
Als je dan muziek hoort
en het blijken engelen te zijn...
Dan ben je niet heengegaan,
maar naar Huis gegaan.
De predikant herhaalde de volgende drie regels een paar keer:
Door God gekend,
door God bemind,
bij God geborgen.
Na afloop van de begrafenis kwam men bij elkaar op de familieboerderij. We hadden verschillende aardige ontmoetingen. Dat Ton de moeite had genomen om te komen werd zeer gewaardeerd, door deze warme familie. En wij dankten dat aan Parel, die ons reed. Zo fijn! :-) 
Toen we om drie uur thuis waren, ging Ton al snel naar bed. Met zuurstof. Hij werd pas tegen half acht wakker. In de tussentijd kon ik de rolstoel naar de fietsenmaker brengen, want inderdaad, de nieuwe achterband was alweer lek... Op zo'n begraafplaats kan er allicht iets scherps in je band steken... Vervolgens ben ik een hele tijd bezig geweest met het ordenen en hernoemen van de Lourdesfoto's. Te veel tijd. We aten laat, er waren nog verschillende telefoontjes. :-)

25 mei 2016. Ton had het slecht vannacht en vanmorgen. Daniël heeft geprobeerd er iets moois aan te doen. En Ineke aan mij. En daarna moest er opeens van alles geregeld worden voor een begrafenis morgen. We waren dus niet zo bebelbaar... Excuses!  

24 mei 2016. Ton is op en ik ben kapot. Geeft niet, gaat wel over. ;-)

23 mei 2016, het is heel mooi geweest, maar we kunnen niet wakker blijven.......

16 mei 2016. Een dag met verrassingen. We werden vroeg wakker, maar het lukte geen van beiden er opgewekt uit te springen... Het werd dus wat later. Tons voet doet minder pijn, maar hij loopt nog heel wankel, en liefst niet zonder steun. Laetitia vierde haar verjaardag, en mijn planning was eigenlijk er even heen te gaan, al was het een half uurtje, maar dat lukte toch niet echt. Of echt niet. Dan ruim je maar wat op. Er valt genoeg te doen. Vanmiddag viel Ton opeens weer als een blok in slaap, dus we aten laat. Om half elf ging hij - op mijn suggestie - naar beneden, voetje voor voetje, om daar wat te wielen. Hij heeft zelfs halteroefeningen gedaan. Deze hele week geen fysio, door de tweede Pinksterdag. :-( Dat waren we even vergeten... En terwijl ik op zolder bezig was heeft Windows 10 zichzelf geïnstalleerd. Een belangrijk programma werkt niet meer, veel is zo overgenomen, netjes. Morgen zien we de rest wel. 

Zondag 15 mei 2016. Het grote feest van de Geest hebben we vanmorgen in Zeist mogen vieren. Dankzij Anneke van Steenwijk en de organist heel feestelijk. Ik had toch weer wat last van de kaarsen, daar moet ik op letten. Ton bleef thuis, hij had nog steeds last van de jicht. Hij sliep toen ik thuis kwam, dus ik kon bijna heel de dienst in de computer zetten voordat hij wakker werd en aandacht behoefde. :-) Hij hield het bed vandaag. Ik rommelde wat. Nog steeds veel last van de schouders. Morgen beter. Nu is het bijna morgen, dus ik wens je een spiritueel en geïnspireerd vervolg van het Pinksterfeest. :-) God houdt van je. :-)

13 mei 2016. Zon en harde wind. Ton soest een beetje in de zon, binnen. Hij had een heel slechte nacht, met erg veel pijn en ook een toenemende hoest. Lopen is nog steeds een marteling, gelukkig is het toilet dichtbij. ;-/ Maar ik moet hem wel steunen en bij de beide handen nemen. O, wat heb ik een spijt van de garnalen die hij gisteren heeft gegeten. (En ik wíst dat hij ze maar mondjesmaat kon hebben, ik was alleen vergeten wat de straf was: jicht!) Vanavond gaan we terug naar huis. We zijn zeer dankbaar voor de tijd die we in Maryses’ kapelletje mochten doorbrengen.
Laetitia kwam iets vroeger dan verwacht, dus werd het haasten, maar om half negen zat Ton weer in zijn eigen stoel. Aan mij de taak om uit te pakken. Bovendien moest er opeens van alles worden aangepast aan de liturgie, die juist op de vierkante millimeter klaar was. Dat kostte de nodige uren. Het is half drie, Ton is wakker geworden en heeft pijn. Gezellig :-( 

12 mei 2016. Weer een warme dag. Ton werd wakker met een pijnlijke jichtvoet. Erg onplezierig. Mijn schuld, ik heb hem gisteren teveel garnalen gegeven. Twee porties. Voorlopig dus weer helemaal niet! Ik heb snel tape gehaald bij de apotheek, en de voet getapet. Dat helpt wel een beetje, maar vandaag wordt het niet lopen denk ik. We belden gezellig samen onze jarige dochter, maar al doende viel mijn lief in slaap. :-( 

Zo jammer… nu ligt hij te jammeren van de pijn… :’-(
Dat is de hele avond doorgegaan.

11 mei 2016. Vandaag weer op pad. Ton had een onrustige nacht, de benen zijn erg dik. Daan heeft er zijn best op gedaan. Lag aan de medicijnen…
Het is hier bloedwarm, in twee dagen bloeiden blauwe regentrossen dik en vol, en ook de roos boven de poort is opeens vol knoppen die ook al open zijn.
Ik wilde er een foto van nemen, maar het is allemaal rennen en vliegen geweest vandaag, soep was op, kip gehaald en opgezet, niet zacht genoeg, uren later was die bijna verkoold ;-( We moesten naar Daan en Ineke, daarna naar huis, waar bleek dat de kopijwinkel de franse Lourdeskaart niet af kon drukken (ik heb dit jaar duur gedaan, ik laat ze printen, anders lukt het niet…). Morgen zie ik wel of het goed gaat, want ook voor fysio moeten we richting huis. Over de Kapel praten we ook al als over huis… ik loop dus veel, en mijn voetzolen protesteren.
Goede oefening voor Lourdes! Mijn schouders zijn ook al overbelast, diagnosticeerde Ineke… ondanks vier naalden nog niet fijn.
Morgen wordt onze bloeiende jongste jarig. Onze felicitaties, schat! Het is zwaar ademen voor Ton, er zit veel saharazand in de lucht. Of zoiets. Met heel, heel veel moeite heeft hij 6 x 50 pas gelopen. Toen kwam ik thuis in de kapel, en de soep was helemaal ingekookt. Nog net niet verkoold, maar niet te gebruiken. Dat werd weer improviseren! Het werd laat, en ik heb voor mijzelf niets meer kunnen doen. 

10 mei 2016. 76 jaar na dato. Zoveel leed, en het gaat gewoon door. :-( Vanmorgen kon Ton niet opschieten, dat gaf me de tijd voor veel dat nog gebeuren moest. En moet. Morgen. Ton liep 4×50 pas vandaag, we denken dat hij last heeft van stof in de lucht, hij was snel benauwd en moe. Verder fijne berichten: Dochter-Twee heeft een baan! Tonio kwam ook nog langs om iets te brengen (dank je zeer!) Maar Ton viel in slaap. Jammer vond hij dat wel, achteraf.

9 mei 2016. Nog steeds zomers warm. Vanmiddag hadden we fysiotherapie, Ton kon toch echt iets meer dan anders, dus het lijkt echt door te zetten, met dat herstel. Ton fietste 2 x 8 minuten (onbelast), en daarna werd er gewerkt aan de armspieren. Goed zo! Ik had vanmiddag van alles te doen, en toen ik klaar stond om weg te gaan zei Ton: misschien moeten we toch maar blijven slapen, dan kun je nog wat doorwerken... En dat gaan we dan maar doen! Het is alweer 10 over 10, en ik heb geen idee meer wat er allemaal moet, (veel!) maar het geeft wel rust. Aan het werk dan maar.

Zondag 8 mei 2016. Ton en ik worden wat lamgelegd door de warmte hier in huis. Na het ontbijt ging Ton maar weer slapen. Een moederdag-smsje al vroeg, leuk. later nog telefoontjes.:-) Ton heeft vanmiddag, we gingen pas kwart voor vijf weg, nog 450 pas gezet, meer zat er niet in, maar hij heeft gemiddeld wel iets meer passen per keer gezet. Buiten waaide het wat, dat was heel aangenaam, we aten natuurlijk vrij laat, maar om 10 uur kreeg Ton opeens weer heftige jeuk. Alle bevroren washandjes en ijsklontjes zijn al twee keer hergebruikt, en het is nog naar. Hij zit maar De eeuw van mijn Vader te lezen.
Ik heb hier een ander boek van Mak uit de kast geplukt, maar het verveelt me oneindig: Hoe God verdween uit Jorwerd. Daar gaat het ook niet over. Terwijl Ton leest zie ik zijn linkerhand steeds weer nieuwe plekken openkrabben. Hij merkt het niet. Ik zal maar weer zalf gaan smeren.:-(

7 mei 2016. Hoogzomer opeens, zelfs Ton kon zonder overjas… maar na het ontbijt wilde hij toch eerst een siesta. Boodschappen had ik al gedaan. Toen had ik de tijd om verder te werken aan de preek...
Heel prettig dus. Om 5 uur verlieten wij het huis, en om half acht kwamen we er terug. Ik heb dus aardig wat gelopen in en rond het Griftpark. Voor Ton is dit geboortegrond, en hij geniet er zeer van hier rondgereden te worden. Zelf heeft hij zich ook niet onbetuigd gelaten: in totaal 450 pas, in 7 porties… Dat geeft moed, maar hij heeft nu, 23.45 u, alweer heftige jeuk. De warmte… 
Tijd om te gaan slapen. Heb een gezegende zondag! 

6 mei 2016. Een dag die steeds warmer werd. We kwamen niet zo vlot op gang, want Ton had een tamelijk slechte nacht. Maar toen hij eindelijk zover was, zijn we de stad in gegaan, want er was grote behoefte aan een puntenslijper en een gum, en ook nog aan een oplegslot. Pijper en buren konden daarin voorzien. Ton wilde wel lopen, maar niet in de stad, dat werd omgeving Mariahof. Achter het conservatorium. Eerst 84 pas, toen was het echt op, later maakte hij de 150 vol. Terwijl we wachtten tot zijn adem hem inhaalde, kwam een allerliefste oudere dame naar me toe, want ik had zo’n kleur, en haar man had sinds deze week een rolstoel, dus ze wist hoe ontzettend zwaar dat was, en of ik water wilde hebben. Zo lief!!!!  Er zijn zoveel aardige mensen op deze wereld. :-)
Op weg naar huis maakte Ton een half uurtje later de 200 vol, met heel veel moeite, maar toch… Thuis was natuurlijk als gewoonlijk veel meer te doen dan we dachten, dus we gingen pas tegen 7 uur weer weg, maar toen had Ton het laatste beetje soep dat er was al opgegeten. En onderweg naar de Kapel liep hij nog 4 x 50 passen, dus we kwamen tot een record van 350 pas!!! Ton zei dat hij het gevoel had dat hij met ingang van gisteren of eergisteren bezig was wat beter te worden. Heer, moge het doorgaan!
Het is inmiddels 12 uur, na het eten ben ik gaan liggen, want mijn voeten vonden het leven niet meer leuk, en ik heb last van de warmte, waar Ton van geniet.
Aan mijn dienst heb ik niet veel kunnen doen, met die luidruchtige TV op de achtergrond. Morgen hoop ik… Maar het slotje is stevig verankerd. :-)

5 mei 2016. Hemelvaartsdag. Ton was om kwart over zeven al wakker, ik draaide me toen nog een keertje om. Toen mijn lief tegen 11 uur eigenlijk geen zin had in het ontbijt, voelde hij wel voor de nep-Bossche bollen, die ik voor de feestelijkheden had aangeschaft. Dus die aten we als ontbijt. Erg bevrijdend en hemels feestelijk.
Terwijl Ton naar bevrijdingsdingen keek en ik ze beluisterde, was ik minstens een uur of anderhalf bezig met de soep. Moest gebeuren. Om vier uur gingen we de stad in, waar het onverwacht druk en gezellig was, dankzij het mooie weer. We aten het lekkerste ijsje van Utrecht, bij voorheen: Schepping van Epping, naast Radio Centrum, over de Bakkersbrug, ik kan weer niet op de naam komen van het straatje. Verbum sapientibus sat. Ton liep op weg naar huis 75 pas, zoveel had hij er in maanden nog niet gezet achter elkaar, dus dat was erg mooi. Er viel thuis een en ander te bekijken, en meer te regelen dan ik in feite deed, maar om 7 uur stonden we weer op straat. Mijn lief wilde me een omweg laten lopen, maar dat was geen probleem met dit mooie weer. Zelf heeft hij nog 100 en later 75 passen gelopen.
Het was wel kwart over 8 voor we in onze kapel waren. We aten laat, dat liep uit tot in het Bevrijdingsconcert, waar we niet zovele aan vonden. Alleen het laatste nummer wel… Nu kijken naar de Maliebaan-monologen. Straks stonden we nog even voor het huis van Marie-Anne van Tellegen. Bijzondere serie. Daarna hebben we beiden nog een uurtje gewerkt. Ton is bezig met Maleachi, in het Hebreeuws natuurlijk. Toen hij in bed lag kreeg hij opeens jeuk aan de voeten, de benen zijn erg dik… hart? Bidden maar dat het vannacht goed gaat… Er zijn er zoveel om voor te bidden…:-( Het is niet bij te houden!

4 mei 2016. Ton heeft vanmiddag 3 x 50 pas gelopen met veel moeite. wel in het park. Later kwamen Laetitia en Charlotte en Pieter langs, een leuke verrassing!

Daarna was het allemaal 4 mei, de rest van de dag. Opdat wij niet vergeten. En dat doen we niet.

3 mei 2016. We hoefden niet vroeg op, en omdat Ton een heel onrustige nacht had gehad, maakten we daar gebruik van. Maar ik moest wel om 3 uur ongeveer weg, voor mijn eigen fysiotherapie-sessie. Ton liet ik achtdr terwijl hij braaf aan het wielen was. Totaal heeft hij er 3x 10 minuten van hemaakt. Mooi! Hij schrijft ook weer beter. Er is wat herstel.
De aannemer bleek nog bezigheden binnenshuis te hebben bij de buren! Ik had thuis nog een paar dingen te doen, dus het was ruim kwart over zes eer ik weer binnenslofte bij mijn lief, die rustig TV keek. Gemist had hij mij niet. Het wordt beter weer, maar dat zomerjasje was nog geen optie. Ton studeert in Marcus, ik ben met de Pinksterdienst bezig. Maar het schiet nog niet op, en Lourdes komt angstig dichtbij.,,
2 mei 2016. Vandaag deed Ton het iets beter bij de fysiotherapie. 2 x 5 minuten onbelast fietsen, 2 x 1 minuut belast. Daarna wilde de fysiotherapeut wel met hem gaan lopen, het was redelijk weer. Maar toen Ton begon te lopen, in de eerste zijstraat, begon daar de zomerschilder met veel lawaai te schuren. Ton kromp in elkaar, hij heeft nog net 50 passen afgemaakt – of bijna, maar toen was hij helemaal op. Het overviel hem, dat dit zoveel impact op hem had. We reden hem naar de lavendeltuin, en daar liep hij, nog steeds met moeite, nog eens bijna 50 pas. Toen was het echt op. We gingen naar huis, voor de lunch, Ton heeft een telefoontje gepleegd, een tekstje opgesteld, en dat was alles. Hij valt snel in slaap, als hij iets gedaan heeft. We aten toch maar thuis, voordat we in de kapel waren bleek het toch al kwart voor negen. We hadden nog even een afstekertje naar de Jumbo gemaakt, we kwamen er toch langs. En nu zijn we allebei moe. Ton kijkt televisie, aanstonds Maliebaanmonologen, denk ik, en dan slapen.

Zondag 1 mei 2016. De tijd vliegt adembenemend. Vannacht werd het toch laat, maar ik kon heel rustig alles doen wat nodig en nuttig was, en dat geeft ontspanning. Ton was al wakker om 9 uur, hij had een goede nacht gehad. Maar hij vertelde wel dat hij een paar dagen geleden, nee, een paar nachten geleden, waarschijnlijk een lichte hartaanval had gehad. Met uitstraling naar links. Het ging wel over, daarom maakte hij me maar niet wakker.
Ik had dienst in Leerdam vanmiddag, en Parel was zo lief mij op te halen. Ze zocht met Ton nog wat muziek uit, zij is de enige van ons gezin die nog actief met muziek bezig is. Ton speelt niet meer, zijn handen laten het niet toe, maar de energie heeft hij ook niet.
Parel reed me naar Leerdam, het was al een paar jaar geleden dat ik een kind in de dienst had. Altijd bijzonder. Na afloop bracht ze me thuis, en ze at met ons een kleinigheid, zodat ze ons daarna naar het kapelletje kon brengen, erg prettig! Ton had, terwijl we weg waren, een beetje papieren uitgezocht, en vooral veel geslapen. De telefoontjes die hij zou plegen zijn niet gepleegd. Jammer. Zo gaat dat.
Nu kijkt Ton TV, we zagen de Maliebaandialogen, erg indrukwekkend.

 

30 april 2016. Koningin Juliana gedenken we vandaag. Ton was afgrijselijk vroeg op, voor 9 uur maakte hij al veel lawaai. Dus stond ik om kwart over 9 klappertandend in de keuken om koffie te maken. Niet dat het hier zo koud is, maar ik was nog niet wakker, dus ik kroop even later met mijn koffie en de bijbel in Tons bed. En dan zie je toch weer een tekst waar je al jaren overheen gelezen hebt. Ton ook. Dus we hebben er een raadsel bij. We zullen straks maar eens thuis kijken wat we daarover aan de weet kunnen komen. Vannacht slapen we thuis, dat is makkelijker voor morgen.

29 april 2016. Ton was vroeg op en deed een aantal oefeningen met handen en voeten. IK kwam zo snel niet op gang, dus het ontbijt werd pas rond het middaguur genoten. Van dat rustige tempo genoot Ton dan ook zeer. Ik deed boodschappen, Ton wielde bijna 10 minuten met zuurstof, hij deed zijn halteroefeningen, en ja, uiteindelijk wilde Ton ook nog wel even naar buiten, want tussen de buien door scheen de zon aanlokkelijk. Totdat we naar buiten gingen natuurlijk. Want er moest eerst nog dit en nog dat… zucht. Hoe dan ook: Ton liep. 70 pas, maar dat waren er duidelijk 20 teveel. Het duurde wel even voordat zijn adem weer regelmatig werd. Na het eten heeft hij net anders gedaan dan TV kijken, ik ging met laptop en al naar boven, om verder aan de preek te werken. Het was best laat eer we gingen slapen. Morgen hoeven we niet vroeg op, dat scheelt.

28 april 2016. Zon, hagel en regen wisselden elkaar af. Onderweg naar fysiotherapie kregen we ruim ons deel.
Ton had zijn dag niet. Na afloop gingen we snel naar huis, Ton kreeg soep en broodjes (moest ik nog wel halen), en ik probeerde mijn lange lijst af te werken, terwijl hij een telefonade pleegde. Hij was er moe van, durfde een volgende niet aan. Sorry, Gve! Om kwart voor zes was het droog, maar nog wel guur.
Na het eten in ons kapelletje sliep Ton vredig in voor de TV, later aan tafel. Ik werkte aan de preek, en om een uur of 11 vond ik het welletjes. Te moe voor concentratie op wat ik deed. Kwart over 12 lag mijn lief in bed, en morgen gaan we gewoon opnieuw beginnen.

27 april 2016. Koningsdag werd toch geen drama! Althans niet in Zwolle. De dag begon hier zonnig, en Ton was vroeg op.. Hij deed zijn oefeningen, ruim voordat ik beneden kwam. Wij keken dit jaar niet op bed, maar op twee stoelen. Na ruim een uur was Ton te moe om verder te kijken. Het had hem toch erg vermoeid. Dus begon ik maar aan het ontbijt. Dat kost altijd veel tijd. Hier hebben we nogal wat regen gehad, maar er was af en toe ook zon, toch bleven we binnen. Pyjamadag voor mijn lief. Vanavond ging hij nog een uurtje liggen, na het eten, maar voor het 10 uur journaal kwam hij er uit. Nu is het elf uur, en ik hoop hem over te halen een eind aan de dag te maken. Ik heb vanmiddag aardig wat kunnen werken aan de dienst. Morgen fysio, dus vroeg op. Maar Ton zuchtte, toen hij in bed lag, tevreden: het was echt een feestdag! Kijk, daar doe je het voor! En nu ga ik ook slapen. Of zo…

26 april 2016. Wat een weer!!! Ton bleef lekker thuis, hij heeft wat gestudeerd, wat geslapen, wat gebeld, terwijl ik naar huis liep en daar allerlei dingen deed. Het kostte mij heel de middag. Maar donderdag is de band weer gemaakt, dan kunnen we de rolstoelen omruilen. Vanavond heb ik wat gewerkt aan de dienst van zondag, fijn dat ik de laptop hier heb, maar dan weer geen printer, en dat soort dingen. Niet zeuren, maar de tijd verglijdt… In elk geval was de buurman nog wat aan het timmeren toen ik thuis was, en Ton voelt zich hier in de Kapel erg prettig. Dus…
Half twaalf, misschien ligt Ton over een uurtje in bed. Morgen gaan we wel kijken naar het koningsdrama in Zwolle. Laten we allemaal maar bidden voor beter weer!

25 april 2016. Een hectische dag, die vroeg begon, want de zuurstofman kon komen tussen 9 en 1. Het werd half 12. Intussen verschoonde ik de bedden, en ging de eerste was in de machine.
Toen we nog uithijgden van het moeizame bezoek, en een telefoontje daarna, terwijl ik van alles bij elkaar zocht, ging de bel: verrassing! De fysiotherapeut! Na een half kopje koffie gingen we gedrieën naar de practijk. Bleek dat een band van de rolstoel was geknapt! Gelukkig was de oude er nog. De heren hadden de tijd, ik niet, want Tonio zou ons o 4 uur ophalen, en de koffers moesten nog gepakt. Dus vergat ik enkele essentialia…:-( … het viel niet mee al onze bezittingen in de ruime auto te stouwen, maar Tonio is een geroutineerd reiziger. Rolstoel en zuurstofapparaat eerst… hij had ook nog een dimmetje bij zich, helaas konden we het niet kwijt. Thuis is ook nog een laptop, later proberen… Ton kwam in de tusentijd wat op adem. Voor het eten nog naar Jumbo, dan koken en afwassen… Ton sliep alweer, maar om 10 uur kwam hij bij. Toen heb ik nog een paar uurtjes kunnen werken aan de dienst, terwijl Ton iets geleerds deed. Kwart voor 1 lag hij in bed, nu ga ik ook, in de hoop dat ik kan doorslapen.

 

Zondag 24 april 2016. Dat gaat moeilijk: de computer herkende het toetsenbod niet! Nieuwe batterijen erin maar dongel en toetsenbord zien elkaar niet. Met veel moeit heb ik een ander toetsenbord eraan gehangen, maar nu moet ik elke toets hard indrukken. Is niet leuk!
Dat lukte later, na een excursie via een ander OS, weer wel, maar het blijft een moeizaam gebeuren vandaag. Later, als ik eens de tijd aan mijzelf heb, moet ik daar eens een weekje aan spenderen. Nu even niet. Alles loopt vandaag onhandig. En ben je net lekker bezig, dan komt er een telefonade tussendoor met een geliefd persoon, heerlijk, maar het schiet niet op, en mijn schuldgevoel groeit met de minuut. Morgen moeten we ook al vroeg aangekleed zijn, want 'ze' kunnen komen tussen 9 en 1. Tja... dat is erg ruim. We zullen het zien. 

23 april 2016. Ondanks de koude wind en de regenbuien is het buiten prachtig, wanneer het droog is. De prille lente... Truus van Lier is bijna uitgebloeid, maar ze heeft het dik een maand uitgehouden. De herinnering aan haar is tot zegen. We begonnen de dag op een christelijk uur, maar na het ontbijt was Ton moe, en hij sliep heel de middag, en nog een stukje meer. Vanmiddag ben ik wel - dat wist hij - naar de fietsenmaker gegaan met de rolstoel, die zwaar liep omdat de banden zo zacht waren. Ze waren bezig te sluiten, maar op mijn klagelijk kloppen deden ze toch nog maar open. Zo lief!!! :-) Verder ben ik heel de dag aan het opruimen en klussen geweest, maar van mijn uitgebreide Te-Doen-lijst heb ik maar één onderdeel kunnen doorstrepen. Niet eerlijk. Vanavond laat heeft Ton nog 10 minuten gewield en wat oefeningen met de halter gedaan, terwijl ik zijn grijze schoenen weer zwart verfde, en daarna insmeerde. Uitpoetsen moet maar even wachten, dan kan het goed intrekken. Half een, Ton slaapt al een half uur, ik ga ook maar. Heb een gezegende zondag!

22 april 2016. Een gure dag, maar Ton had er geen last van. Hij bleef heel de dag op zijn slaapkamer, behalve de paar keer dat hij zich op de gang waagde, en prompt werd verwelkomd door het getimmer hiernaast. De schilders lijken (buiten) klaar. Hoe dan ook, de dag haastte zich heen met het (uit)zoeken van papieren, ik deed een paar boodschapjes, Ton las nog wat Grieks, vanavond was ik eindelijk zo ver dat ik de enveloppen kon gaan afdrukken, en ook de kaart is nu ontworpen. Dat geeft mij wel geestelijke rust. Alleen kwam ik er achter dat ik tussen nu en over drie weken niet één, maar twee diensten heb. En die stonden netjes op de lijst, ik had het alleen niet gezien. Dus mag ik nog even verder stressen. 
Ton is om 11 uur nog naar beneden gegaan om wat te fietsen, en dat heeft hij 2x tien minuten volgehouden. Nu zit hij aan een kopje thee, en aanstonds gaan we proberen ons klaar te maken voor de nacht. ;-)

21 april 2016. Een voorjaarsachtige dag, met toch wel veel wind, aan het eind. We gingen vrolijk naar de fysiotherapie, waar Ton omringd werd door 2 therapeuten en een nieuwe stagiair. Een heleboel aandacht dus. Hij fietste 5 minuten onbelast, en anderhalve minuut minimaal belast, ondanks de zuurstof kwam hij niet verder. Op de legpress strapte hij 30 maal 75 kilo weg, en dat was het dan wel weer. Vanmiddag heeft hij geprobeerd een paar papieren te vinden. Op zijn kamer is het net zo'n chaos als op die van mij, dus dat is niet gelukt. Ik deed intussen een paar boodschapjes, want ook dat moest gebeuren. Vanavond begon ik voorzichtig aan de kaart voor L. Daar moet nog veel aan gebeuren. Ook een gedachte heb ik nog niet echt. Toen ik even naar beneden ging, naar Ton, klapte mijn Windows er weer uit. Dat doet het regelmatig, tegenwoordig. Dus de niet-opgeslagen bestanden waren weg. Zucht. Ton wilde tegen mij aan praten, dat is zijn manier van verwerken, maar ik word ongelukkig van het feit dat ik nooit eens door kan werken. Nu ja, er ligt nu in elk geval een stevige en overzichtelijke lijst van dingen die ik nog moet doen. Morgen. ;-)

20 april 2016. Het toppunt van een dag vol onverwachte tournures. Gisteravond heb ik Ton gebaad, maar dat begon en eindigde veel later dan mij lief was. Hij had een onrustige nacht, en dus moest ik vanmorgen mijn haren wassen. Dat had ik gisteravond graag gedaan, maar om een uur had ik er geen zin meer in. Om 9 uur kwam ik boven, in weinig, het bad had ik een kwartiertje eerder al aangezet. Maar toen ik de badkamer in kwam stond er een jongeman gebukt in mijn goot. Oeps! Hij was snel verdwenen. Even later bleek het de hulp van de aannemer van de buren. Ik had geklaagd dat de goot, die ik had laten repareren, opeens weer heftig was gaan lekken, nadat de schilders in de goot hadden gestaan bij de buren. Dat is één geheel. De jongen zag bij mij niets, en bij de buren ook niet. Hij heeft een plekje wat aangeduwd. We zullen zien. Maar het was een wat onthutsend begin van de dag. Ton sliep lang, na die onrustige nacht. Hij raakte volledig op tilt toen ik hem moest vertellen dat zijn beste medicijn, Foradil, niet meer leverbaar was. Ook de ONVZ kon niet bemiddelen. Zeggen ze. De apotheker had wel iets vervangends geleverd. Dat ging mee naar Daan, die iets moois heeft gedaan, zodat het nu bruikbaar zou zijn voor Ton, en zelfs beter dan de oude Foradil, die we nog zuinig hadden bewaard. Die andere was net op. Dus daar werd mijn lief weer heel vrolijk van. Dat kon hij gebruiken, want we kregen bezoek, dat betrof dan ook een zaak die ons zeer aan het hart ligt. Ton hield het dankzij de zuurstof anderhalf uur vol. Daarna ging het minder. Na het eten ging ik snel een boodschap doen, ik was nog geen half uur weg, maar toen ik thuis kwam was Ton zonder zuurstof, amechtig aan het hijgen en steunen. Niet leuk. Later heeft hij het nieuwe pufje gebruikt, en dat lijkt wel te werken. Het is bijna 1 uur en de afwas staat er nog. Morgen dan maar. 

19 april 2016. Liep anders dan gedacht. Niet meer aan denken.

18 april 2016. Fysiotherapie ging vandaag wel redelijk. Er was een nieuwe stagiair bij vandaag. Die gaat de vaste therapeut vervangen als ze een trip om de wereld gaat maken. Vanmiddag hoorden we dat een oud gemeentelid is overleden. De dienst bijwonen morgen zit er niet in, dus was ik de rest van de middag bezig met een mooie kaart, en na zes uur ben ik die zelf gaan brengen, zodat Ton niet voor acht uur aan de soep zat. Hij vond het niet erg. Na de afwas ben ik maar eens begonnen aan het adressenbestand. Morgen kan ik beginnen met enveloppen afdrukken, maar voor de kaart heb ik geen idee. De vergadering van het Evangelie in Spanje hebben we maar uitgesteld. Ik had me niet voorbereid, en Ton is niet in staat. Dat schiet niet op, het spijt me. Er ligt zoveel waar ik niet aan toe kom! Morgen gaan we maar weer verder. 

Zondag Jubilate, 17 april 2016. We keken naar een interessant Geloofsgesprek met één van de fraters van Tilburg, waarin een vriend van ons werd geloofd om diens wijsheid. Leuk dus. Daarna een mooie mis met een prachtig koor. In een Pieterskerk ergens in het Zuiden van het land. Uit en thuis dus. Daarna was Ton weer moe, zelfs zijn eerste kopje koffie had hij nog niet op. Hij sliep tot rond half drie, het lukte niet om de jarige Mik te feliciteren, maar die belde rond 21 uur zelf. Toen had Ton al een kwartiertje gebeld, en hij was amechtig hoesterig, dus het gesprek van Mik met zijn grootvader was kort. Ton wilde een tekstje opstellen, dat ik zou mailen, maar ook dat benauwde hem al. Het is wat. Uit mijn handen is vandaag niets gekomen. En het is al bijna een uurtje morgen, dus dat gaat ook niet meer gebeuren. Morgen beter. Vast. :-) Bless you!

16 april 2016. Zo'n dag dus. Vanmorgen konden we ons, dankzij de liturgie en de preeknotities van Maryse, toch een beetje aanwezig zijn bij de afscheidsdienst van haar zuster Nona. Zelf daarheen ging niet. Jammer, want we mochten Nona graag. Maar Maryse heeft er weer iets bijzonders van gemaakt. Dat kan ze. We zijn vanmiddag nog wel even naar HC geweest, maar Ton was niet tot lopen te bewegen. Hij heeft vanavond wat gesuft, misschien wat TV gekeken, ik probeerde op te ruimen, maar het schiet niet op. Ik word benauwd bij alles wat er nog gebeuren moet... Maar morgen wordt onze kleinzoon Mik 13 jaar, en dat is erg leuk. Jammer is dat wij er niet bij zullen zijn. 

15 april 2016. Zo'n dag waarop niets liep zoals ik had gehoopt. Ik had zelf al weinig energie, (gek als je om drie uur gaat slapen, en nog vier keer wakker wordt...) en ik vond een fascinerend boek terug, dat ik tussen de bedrijven door echt wilde uitlezen. (Ik kon het niet laten.) Na het ontbijt bracht ik tegen half drie de toga naar Maryse, die ook een probleempje had met de TV. Samen kwamen we er wel uit. Je drukt makkelijk op een knopje dat een cascade van gevolgen in zich bergt, en berg je dan maar! Op weg naar huis een boodschapje gedaan, dat was meegenomen. En toen maar wachten op het telefoontje van de neuroloog, dat pas om kwart over zes kwam... Het onderzoek was te laat gekomen om nog veel duidelijkheid te leveren. Wel was er 'iets' gebeurd na de vorige scan, maar die was dan ook al weer 7 jaar geleden. Zijn aanbevelingen waren dus natte-vinger-werk. Hij deed ons weer over aan de cardioloog. Daarna begon ik maar eens aan het eten, en om negen uur was ik klaar met de afwas. Ton hield het op een pyjamadag, en valt tussendoor telkens in slaap. Vandaag had ik een heleboel boodschappen moeten doen, maar daar kwam het niet meer van. Omdat ik moe ben begon ik weer met snoepen. Ik had net een dag zonder gedaan... ;-/

14 april 2016. Een veelbewogen dag, waarop ik, als gebruikelijk, om acht uur werd gewekt door horden die de buurtrappen op- en afrenden, en toen ik mij nog eens omdraaide, werd ik vervolgens gewekt door de zingende zagen van de schurende schilders. Toen de longarts ook nog eens belde, was het mij duidelijk: uitslapen was er niet bij. Om 12 uur fysiotherapie, met een engel van een stagiair, daarna even thuis, koffie en een broodje voor Ton, en vervolgens naar het Diaconessenhuis, waar we een uurtje mochten wachten op een heel prettige jonge longarts (in wording?) die vertelde dat ook hij maar tijdelijk is... wat jammer! Al met al waren we om kwart over vijf terug. Maryse kwam om half zes kijken naar een toga, voor de dienst van zaterdag... haar zus Nona is overleden. :-( De dienst kunnen we niet bijwonen, maar ik kon wel de toga korter maken. Dat was voor Ton ook nodig, dus dat komt goed uit. Ton heeft vanavond nog wel vijf keer gepast, tot zijn grote vermoeienis, want dat stilstaan, zonder steun, dat is heel moeilijk voor hem. Verder hoorden we nog vreselijke verhalen van dierbare mensen, dus het was een dag met een staartje. Het is dan ook al kwart over twee. Tijd om het licht uit te doen. 

13 april 2016. Vanmorgen kwam de dakdekker nog eens terug, want het dak blijft maar lekken. Het plafond van Tons kamer ziet er nu echt helemaal niet uit. Kwadraat van wat het was. Ton was laat op, dus alles liep een beetje door elkaar, maar we waren op tijd bij Ineke en Daniël, die beiden, elk op eigen wijze, hun best voor ons deden. Na afloop deden we wat boodschappen bij AH op HC, dat is makkelijk, omdat je dan niet hoeft te sjouwen. Even ging ik liggen, toen we thuis waren, en opeens was het anderhalf uur later. Tja. Daarna moest ik verder met soep maken. Een smerig en onaangenaam karwei. Dus we aten vrij laat. Ton heeft wat gestudeerd vanavond, ik ging het bad maar in, want ergens in de ochtend had ik het dode haar afgeknipt, en het restant werd steeds korter en lelijker. Echt een rattenkop! Nu ja, het is gewassen, bijna droog, de krulspelden passen niet meer, want het haar is te kort. Lachen! We zullen morgen zien hoe het er uitziet. Half twee geweest, ik mag blij zijn als we om twee uur in bed liggen, dus aan het werk! 

12 april 2016. Vandaag een bezoek aan de huidarts. Een (a.s.) kankertje bevroren bij Ton. Hij had er helemaal geen zin in, maar gaf toe. De rest van de dag deugde hij nergens meer voor. Dat had hij ook verwacht, en dus was het zo. Mij heeft ze tig keer zoveel plekjes bevroren. Dat ik me daarna niet lekker voelde was omdat ik daarvoor ook al problemen met de darmen had... Allergische reactie, vermoed ik. Maar wel heftig, dus dat werd een aantal malen dweilen, vandaag. Dan ga je niet opgewekt op stap. Morgen beter. 

11 april 2016. Vanmorgen was Ton opeens erg benauwd. Zijn pufje had niet veel gedaan, om zes uur, dus ik gooide de ramen open, en sloot de zuurstof weer aan. Langzamerhand ging het beter. Naar fysio wilde hij wel, maar de minste inspanning kostte veel tijd. Geen plezierige dag dus. 
Vanmiddag ging het wel, zolang hij zich maar niet verroerde. Aan het eind van de middag probeerde ik het platte dakje van de keuken wat schoon te maken. De prut gooide ik de tuin in, maar de wind waaide een aantal bladeren (met wat prut?) richting buurtuin, waar meteen de buurvrouw begon te blaffen alsof ze met opzet zelf bekogeld was, of zo iets. Echt buiten proportioneel. Maar zo reageert ze tegenwoordig steeds op mij, wat ik ook doe of laat. Naar maar waar. Voordat ik het wist had de buurman het al opgeruimd, maar het was heel vervelend. Ik was toch van mijn stuk van haar agressieve benadering. :-(  Niet leuk dus. Ik heb uiteindelijk de troep de troep gelaten, het was toch tijd om te koken. Morgen zal ik er wel weer naar kijken. Er valt nog veel te doen. Tijd om te kijken of ik iets voor Ton kan doen, want ik heb een uurtje bijgepraat met mijn zusje. De tijd vliegt als je niets doet. ;-D

Zondag 10 april 2016. Een korte nacht, want ik wilde toch de was terugbrengen voordat onze gastvrouw weer thuis was, en ze kon met het vliegtuig van half acht aankomen. Ton stuurde me om vijf uur al het bed uit, om een en ander in orde te brengen. Aangezien een deel van de was nog niet droog was, stond ik om kwart over vijf al te strijken. Wel interessant om te horen hoe de merels lieten horen: wij zijn kerels! Heerlijk klok het, maar ze scholden elkaar uit op een weinig heer-lijke manier. Toen ik weer thuis was dook ik nog maar even het bed in, en toen was het opeens zomaar half twaalf. Ton had behoefte aan een heel rustige dag, ik voelde me niet topfit, dus dat kwam in orde. 11 uur, en de afwas staat er nog. Daar zal ik dan maar eens iets aan doen. 

9 april 2016. (Bijna) back to normal...

29 maart 2016. De buren zijn nog steeds aan het schuren en zo. Lawaaierig. 

Zondag 20 maart 2016. Palmpasen. Na een slechte nacht een drukke dag. Om computertechnische redenen zal ik deze site een paar weken waarschijnlijk niet bij kunnen werken. Maar we komen terug. Heb een gezegende Goede Week en straks een stralend Paasfeest. Want Hij die voor ons sterft is Opgestaan voor altijd, en neemt ons mee, als we in Hem willen geloven. Bless you all. 

19 maart 2016. Een drukke dag, of een dag onder druk... er moet nog veel, en het lukt allemaal niet. Plan B lijkt een nog slechtere keuze. Help! Ik weet nu ook niet meer goed hoe het moet allemaal. Morgen beter. Hoop ik. 

18 maart 2016. Een volkomen chaotische dag. Vier stapels laten vallen, de helft nog niet opgeruimd, de router gevallen, de verkeerde kabel, kortom: ellende op ellende. En natuurlijk begon de dag lawaaierig. Ik heb er genoeg van voor vandaag. Alles gaat mis. Morgen beter. 

17 maart 2016. Weer een lawaaierig dagje. De fysiotherapeute nam Ton, na wat fietsbewegingen, mee naar buiten, zodat ze hem kon laten wandelen. Hij bleef de rest van de dag moe. Ik kon wel een paar boodschappen doen, achteraf toch niet wat ik hebben moest, morgen naar een andere winkel. Er moet weer soep gemaakt worden, dus naar de poelier. O.a. Bouillon is getrokken, pompoen is gaar, morgen de rest. Ik kreeg vanavond een telefoontje van ruim een uur. Ton probeerde mij intussen te bereiken, van beneden af, maar dat lukte niet. Pijnlijk. Morgen hoeft er even niets, zei Ton verrukt. (We hoeven nergens heen, bedoelt hij). Maar ik moet nog meer dan ik kan bedenken, en ik ben nu zo moe, dat ik - als ik iets zou bedenken - het toch niet zou kunnen volbrengen. Welterusten, en morgen gezond en blij wakker worden...

16 maart 2016. Vandaag gingen we naar Daan en Ineke, gelukkig maar. Voordien deed ik even een boodschapje, maar toen ik terugkwam, stond er blauwe walm in gang en keuken. De aannemer was op het platte dak van de keuken van de buren bitumen aan het branden. 'Dat kan geen overlast geven, want de huizen zijn niet met elkaar verbonden', zei hij. Nu, dus wel!!! Een stank! Ik heb voordeur en achterdeur tegen elkaar opengezet. Gelukkig was boven de deur van de slaapkamer dicht, zodat Ton er op dat moment nog niet veel last van had. Wel later, toen hij naar beneden kwam. Toen moest hij een zakdoek voor de neus houden... we gingen maar zo snel mogelijk naar buiten. Na de behandeling zijn we naar HC gegaan, waar Ton 3 x 50 pas liep achter de rolstoel. Met ruime tussenpozen. Boodschapjes gedaan bij AH, prettig, er kan heel wat fruit in de rolstoeltas. Maar morgen moet ik wel weer pompoen en zo hebben, want de soep is op. Zucht. Nu ja. Verder heb ik, terwijl Ton zat bij te komen, ijverig gepoogd de achterdeur weer te laten sluiten. Want nadat de ijverige werker de ladder gisteren weer in de schuur had gezet, ging de achterdeur niet meer dicht, en dat was wel heel vervelend. Gelukkig sluit die nu weer perfect, maar de afdichting is verstoord, dus het tocht weer. Ach ja, als dat je grootste zorgen zijn... 

15 maart 2016. De dag begon vroeg... en voor achten renden 'ze' bij de buren al de trappen op en neer. Om kwart voor tien kwamen onze werkers van het vroege uur, maar die zijn alweer weg: ze hadden het verkeerde raam bij zich. ;-) Dat schiet niet op. Toen kwamen ze triomfantelijk met het grootste raam dat er was. Op het oog moest dat toch door het trapgat kunnen. Helaas, het raam had ook nog een breedte, en toen paste het niet. Ze hebben zelfs de zoldertrap losgehaald, maar uiteindelijk is het raam in twee gedeelten buitenom vanaf het platje naar boven getakeld. Allemaal heel spannend, maar Ton was ook laat vandaag, dus alles kwam samen. Nu heb ik een prachtig raam, dat een zee van licht op zolder doorlaat, maar ik moet wel mijn boekenplank op de balk herstellen, en de boeken terugplaatsen. Dat zal wel weer even gaan duren. Al kan ik wel iets langer bij Ton weg. Vanmiddag moesten we naar de neuroloog, die een alleraardigste, luisterende, (echt waar) jongeman was. Hij nam een uur de tijd voor Ton, echt heel fijn. Er komt een CT-scan, binnen een paar weken. (Anders heeft het ook weinig zin meer.) 

14 maart 2016. Het was nog koud, maar de crocussen bloeien volop. Toen de stagiair met Ton een stukje reed (en hem 2 x 50 pas liet lopen) op het fietspad langs de gracht tegenover het huis, zag hij een moeder eend met pulletjes! Hij maakte er een verrukte foto van. :-) Ton kon dat allemaal niet zien, maar hij hoorde het met plezier vertellen. Later installeerde ik hem achter het raam, in de zon, zodat de zon zijdelings op zijn boek scheen. Hij heeft een tijdje zitten lezen (en soezen). Ik kon rustig even een boodschap doen, zei hij. Prettig! Helaas was ik toch iets te lang weg. Maar alles ging toch nog net goed. Vanavond nog een enkele oefening gedaan, en hij wilde wel voorgelezen worden voor het slapen gaan. 
Nu slaapt hij, en zo kan ik even achter de PC. 

Zondag 13 maart 2016. Heerlijk zonnig. Maar wel een koude wind. Desondanks heb ik Ton nog even rondgereden in de binnentuin. Hij heeft zelfs 2 x 50 passen gelopen. Toen was het op. Maar toch! Vanmorgen vroeg hebben we genoten van een prachtige, levendige mis met kinderen. Fantastisch, daar waren we beiden wel wat jaloers op. Respect voor die priester!

12 maart 2016. De zon schijnt en Amber is jarig. Wel gefeliciteerd, hartje! Heb maar een heel fijne dag! Ton kon haar vanmorgen zelfs even bellen, hij was goed te verstaan. :-) Hij wil graag het normale rithme weer oppakken, maar hij moest vanmiddag toch echt weer een paar uur gaan slapen. Zelf wilde hij aangekleed naar beneden, daar oefende hij wat, zij het minder dan gisteren, en na het eten las ik hem voor. Zo komen we de dag wel door. (Alleen heb ik weinig tijd om mijn eigen dingen te doen....) 

11 maart 2016. Het zonlicht lokt, maar we bleven binnen. Vanmiddag sliep Ton een paar uur, toen kon ik even werken. 
Morgen is onze Amber jarig, ze wordt alweer 14. Jammer genoeg zullen wij er niet bij zijn. Wel gefeliciteerd, mooi meisje van ons! 

10 maart 2016. Om acht uur werd ik weer gewekt door nachtmerries van tandartsboren... het bleken de werkers van het eerste uur bij de buren. Het weer klaart op, en het leek vandaag iets minder koud. Maar voor Ton nog té koud, dus de fysiotherapeute kwam naar ons toe, en oefende voorzichtig met mijn lief. Hij was ook wel heel moe, daarna. Maar hij is niet gaan slapen, zoals andere middagen, en ik heb hem uitgebreid voorgelezen uit de mooie catalogus van Jeroen Bosch. Het is een prachtig boek, en het helpt enorm om goed te kijken naar de schilderijen, al worden soms meer vragen geleverd, dan antwoorden. Maar aan mijn eigen dingen kom ik niet erg toe... Tja, misschien morgen wel. 

9 maart 2016. 108 jaar geleden werd mijn moeder geboren. Ik heb heel veel aan haar te danken. Dus we hebben haar met vreugde herdacht. 8 dagen geleden was Ton nog veel te ziek om datzelfde te doen ten aanzien van mijn vaders verjaardag. Nu is hij weer helder, alleen erg zwak. Hij heeft veel behoefte aan slaap. Maar hij zit nu, 19 u, wel aangekleed beneden te wachten op het eten... Dus óp naar het aanrecht!
Vanavond kwam er verder niet veel meer uit onze handen. De afwas, maar dat is het dan. Misschien dat Ton nog even wielt. Het was een rommelige dag, met veel mensen die aanbelden en lieve dingen deden en brachten. :-) 

8 maart 2016. Hetzelfde programma als gisteren, alleen begon de aannemer al veel eerder met het uithakken van stenen. De jankende schuurmachines begonnen vandaag om 8 uur. De granietwerkers waren druk bezig in de keuken... Kortom: het was een afgrijselijke dag, geluidstechnisch. Ton had dan ook een slechte dag. Zo gaat dat. Maar er kwamen nog wel twee lieve kaarten voor de verjaardagen. Leuk! 
Er kwam niets uit onze handen... Morgen beter. Hoop ik. 

7 maart 2016. Vanmorgen om 8 uur stormden de cohorten bij de buren de trappen vele malen op en af. Wat een energie! Om half tien werd ik weer wakker van de jankende schuurmachines van de schilders. Maar een uur later meldde zich ook de charmante aannemer: hij moest twintig stenen uitboren, om een stalen balk boven de keukendeur van de buren aan te brengen. Dat ging met grof geweld. De klok moest ik van de muur halen, en de lamp in de keuken gaf het op. Om tien uur zei Ton al dat hij niet zo'n goede dag had vandaag. :-( Toch was hij om 1 uur klaar voor de fysiotherapeute, die hem thuis kwam oefenen. De werkers van het eerste uur waren aan het schaften, dat scheelde, al hoorde zij ze later nog wel. Het ging met Ton boven verwachting. Daarna hebben we heel rustig aan gedaan. Ik las wat voor, heel kort, en ook dat ging goed, al weet ik niet of het echt binnen kwam. Nu is het tien uur, tijd om Ton naar bed te brengen. 

Zondag 6 maart 2016. Zondag Laetare, verheugt u. We verheugen ons, want Ton is weer een heel klein beetje beter. God dank. Hij is niet meer zo'n zombie. Maar veel kan hij nog niet. Eigenlijk niets. 

5 maart 2016. Ton 95, ons huwelijk 51 en ik wat meer. Mijn lief was een beetje beter dan gisteren, dus dat was het mooiste cadeau dat we konden krijgen. Er waren veel lieve kaarten en een paar telefoontjes. En een mooi cadeau, dat we eerder nog niet hadden opengemaakt. Na het ontbijt dronken we samen koffie met een klein soesje, dat was ons feestmoment. Later kwam Laetitia nog met boodschappen. Zelfs zij kwam er niet achter waarom mijn nieuwe telefoontje het niet goed deed. Charlotte was ook mee, Ton sprak heel even met haar. :-) Maar hij wilde toch vroeg naar bed. 

4 maart 2016. Een klein beetje beter. Vanmiddag sliep Ton een paar uur, toen kon ik wat opruimen op tafel, hetgeen resulteerde in minstens 8 uur werk. Wanneer? Vannacht niet meer.  

3 maart 2016. Vandaag een uitje met Betty naar de cardioloog. Ze bracht ook boodschappen voor me mee, erg fijn. :-) De rest van de dag was Ton niets meer. Hij is ook nog erg ziek. :-( Ik hoest nog, maar ik kan wel alles doen wat er gebeuren moet. De meeste tijd breng ik door naast Ton. Dus zit ik nu om half twee nog achter de PC. Schiet niet op, zo. Morgen beter. Vast. 

2 maart 2016. Blij dat ik niet naar buiten hoefde, al begon de dag met af en toe wat zon. Vanmiddag kwam de huisarts. Het restant longontsteking wordt nu bestreden met een antibioticum. Ton verzwakt wel, doordat hij niet loopt. Morgen zal hij wel moeten. Middernacht ging ik maar eens in bad, en mijn haren wassen. Na een paar weken ziek voel je je zo vies... Maar nu is het alweer kwart voor twee, dat wordt een kort nachtje. 

1 maart 2016. Slechte dag, en vreselijk weer. We moesten er toch door, want Ton moest ter controle naar de huidarts. Zij bleek zelf ziek, een collega nam waar, en warempel: de chirurg uit Nijmegen, die Ton heeft geopereerd, liep er net rond, zodat hij tevreden kon kijken naar het werk van zijn handen en van 's Heren goedheid. Het personeel in de Mauritskliniek is altijd buitengewoon lief en beschaafd. Je gaat er met genoegen heen, en je komt er blij vandaan. Alleen die regen en die wind... brrrrrrrrrrrrrrrr! Voor het eten moest ik tóch snel een boodschap doen bij AH, dat doe je dan ongaarne, maar om iemand van ver te laten komen... dat doe je dan ook niet. Vooral omdat het haast had. Morgen zal het vast beter gaan. 

29 februari 2016. We feliciteren mijn nicht Ellie Ringers... zij viert haar verjaardag voor de 18e keer op de dag zelf. We werden vandaag weer verrast door de klopgeesten: de aannemer is terug. Het komt ooit goed. Vast. Maar wel te laat. Buiten was het mooi en koud, maar we hebben er niet van geprofiteerd. Jammer. Morgen is het 105 jaar geleden dat mijn vader geboren werd. (Datkannietwaarzijn, maar dat is het wel.) Bless his soul. 

Zondag 28 februari 2016. Zondag oculi... (mijn ogen zijn gericht op de Heer, of Hij mij redden zal, wel toepasselijk!) Koud en heel veel wind, we zijn er niet uit geweest, voor Ton bleef het een pyjama én slaapkamerdag. Morgen wordt vast interessanter. 

27 februari 2016. Nog kouder, want er woei een harde wind. Toch zijn we vanmiddag nog een half uurtje buiten geweest, want Ton blijft maar benauwd, en dan is buitenlucht de enige remedie. Of zuurstof. En waar hij het anders altijd k-k-k-k-k-koud had, rukt hij nu regelmatig zijn kleren open, omdat hij het zo benauwd heeft, en dan moeten alle ramen open. Of deuren. Niet best voor zijn longen, die nog zwaar lijden onder de kou, die iemand heb een paar weken geleden op HC aan hoestte. De rest van de dag moest hij steeds aan de zuurstof. We worden er niet vrolijk van. Maar het komt goed. Misschien morgen al... toch?

26 februari 2016. Het is koud. Ton gaat moeizaam, hij hoest nog zwaar, en vandaag was hij voortdurend benauwd, ondanks alle ingeschakelde medicijnen en alleen zuurstof helpt. Maar daar kun je ook niet heel de dag mee verbonden zijn. En buitenlucht. Dus zijn we vanmiddag een rondje binnentuin naar buiten geweest. We spraken ook de schilders even, die aanbelden bij de buren. Hun klus ging nog wel een paar weken duren. (Oei, toen viel ik even uit mijn rol...) Dit is een super nachtmerrie aan het worden. Vanaf 4 januari al. Niet goed voor Ton, niet goed voor ons. 
Morgen wordt onze Charlotte al 12 jaar... En Laetitia houdt een huis-verwarmings-partij. Pieters verjaardag wordt ook gevierd, dus het is heel jammer dat we er niet bij kunnen zijn. Gelukkig hebben we het huis al gezien. 

25 februari 2016. De nacht was kort, de buren zijn weer fijn aan het spelen met hun boortjes en zo, maar Ton heeft wel goed geslapen. Alleen hoest hij nog de oren van je hoofd. Ik doe beschaafd mee. Alles gaat heel traag. Om kwart over drie hadden we het ontbijtritueel achter de rug, met halve porties. Het schiet niet op. Drinken wilde vandaag al helemaal niet. Later heb ik soep getrokken, de pompoen schoongemaakt, er broccoli bij gedaan, en na nog wat kookwerk heb ik de soep gepureerd en zo voort. Nu nog viezer! Maar Ton at in elk geval een kom soep. Een kwart portie appelmoes met zachte vis, veel later, na elf uur, nog een kwart yoghurt met 2 vitaminepillen. En nu nog Yinek kijken... 

24 februari 2016. Vandaag waren we bij Daniel en Ineke, die veel tijd voor ons hadden uitgetrokken. Halverwege hoorde ik Ton protesteren, dat hij het niet meer uithield, maar Daan verstond dat niet. Later zei hij tegen me dat Ton had gezegd dat hij stoppen moest, toen de behandeling in feite al afgelopen was, en Ton alleen nog maar 'rustig' lag bij te komen. Tja. In Ton's beleving was dat heel anders geweest, vertelde hij mij later. Duidelijk was wel dat er een doorbloedingsstoornis was. Nu maar zien wat het effect van de behandeling was. Ton was alleen maar oneindig moe. Ik moest courgettesoep maken, en ik heb de pompoen voor morgen alvast voorgegaard. Behalve soep kon ik niet veel aan Ton kwijt. Een beetje courgette at hij wel, vis ging niet erg. Zo val je wel af. Om half elf dacht ik Ton in bed te kunnen leggen, maar hij werd erg onrustig... dus uiteindelijk hebben we nog laat een van die walgelijke programma's gezien die excelleren in de meest platte 'lol'. 

23 februari 2016. Een moeizame dag met veel wanen, die ik allemaal weg moest praten... maar Ton is wel naar beneden geweest, daar heeft hij een paar uur gezeten, terwijl ik o.a. zijn bed opmaakte. Daarna moest ik even liggen, aan het mijne kwam ik niet meer toe, wel aan een wasje. 
Maar met eten en drinken gaat het nog bar slecht. De soep bleek ook nog eens bedorven, dus morgen moet ik soep maken. Er is nog een courgette, dan doen we het daar maar mee. Ton heeft minder jeuk, dat scheelt. Wel weer onrust. Ik zit voor het eerst meer dan een kwartier achter de PC. Morgen Daan, God dank. Hij heeft een uur voor Ton uitgetrokken. :-) Dat is twee sessies (of liggies). Komt goed. Hopen dat het redelijk weer is. De buren zijn nog gezelligjes bezig. Er werd weer wat gesloopt vandaag. En vastgespijkerd. Mijn geestelijk leven is helemaal niets. Ook dat moet weer genezen. Maar ik vertrouw. 

22 februari 2016. Vandaag is Pieter jarig. Hij had gister een fijn feest gehad, en omdat ze deze week vacantie hebben, had hij ook een heerlijke verjaardag. :-) Fijn spelen met de cadeaux, en vanmiddag zijn ze naar de film geweest. Ton schiet nog niet op, maar we hebben een ernstig gesprek gehad, (op mijn aandringen had hij nu eindelijk de gehoorhulpstukken in, zodat ik niet constant harder hoefde te schreeuwen dan mijn hoestende longen aankon) en hij heeft zowaar 2 x een klein kopje vocht gedronken. Nu ga ik soep maken. Het komt vast goed, maar ik wilde wel dat hij me niet had aangestoken...

Zondag 21 februari 2016. Gaat niet zo vlot met mijn lief. Hij spreekt erg gesluierd. Vorige week had hij al het gevoel dat hij een Tia'tje had gehad. Kennelijk is er tijdens de koortsperiode nog een overheen gekomen. We zullen zien wat het wordt. :-( Onze lijfarts kwam aan het eind van de middag langs en gaf andere druppels. We hopen dat die helpen. In elk geval heeft Ton vanavond een hele tijd TV gekeken. Maar dat kostte hem veel concentratie. Teveel eigenlijk. Morgen beter. We hebben in elk geval voor heel de week maar even alles afgezegd. Dat geeft hem rust. 

20 februari 2016. Vanmiddag kwam Parel boodschappen brengen, sommige voor een paar weken. Heerlijk! Ik knapte er meteen van op. En nog een lieve kaart. Ik hoest iets minder. :-) Ton is vrijwel onveranderd ziek, al vindt ook hij dat hij makkelijker hoest. Soms. Vanavond keek hij even televisie, dat kon hij de afgelopen dagen niet opbrengen. We zijn diep geschokt door het PGB-verhaal van Kanniewaarzijn... Het overkwam nette mensen. Harde werkers. Steunpilaren van de maatschappij. Diep droevig. 

19 februari 2016. Gisteren was ik ook ziek. ZIEK. Nog steeds, eigenlijk. Maar ik moest wel opblijven vanmiddag, terwijl ik alleen maar wilde liggen. De apotheek zou komen... kwam pas tegen half zeven. Onze lijfarts zou komen, daarom wilde Ton beneden zitten... noppes. Balen. Nu ben ik koud en oud en arm en zielig. Naar bed. Morgen beter. Vast. 

17 februari 2016. Het ergste hebben we hoop ik gehad. Ik heb Ton zelfs meegesleept naar Daan, al was dat een moeizame tocht. Vooral die trap! Geen virusinfectie, wel een giga lymfebelasting. Daar heeft Daniël iets aan gedaan, maar eten gaat er nog niet echt in. De druppeltjes heeft mijn lief braaf genomen. Lezen, TV of wat dan ook is nog teveel. Nu maar zien wat de nacht brengt. Morgen gaat hij zeker niet naar de fysiotherapie, maar hij zal wel beter zijn dan vandaag. Verwacht ik. Hoop ik. Geloof ik. ;-)

16 februari 2016. In de loop van de dag werd Ton steeds zieker. Nu ligt hij met zuurstof op apegapen, maar het hijgen is wat minder. Ik kan niet langer dan een kwartier bij hem weg, dus ik ga weer terug naar de slaapkamer.

15 februari 2015. Ton is ziek en de computer is ziek en ik ben moe. Morgen beter. :-)

Zondag 14 februari 2016. Voor de dienst van vanmorgen in Zeist werd ik heel luxe opgehaald en thuisgebracht. Heerlijk is dat! We waren met zijn vijftienen, plus de Heer Zelf. Zo konden we na afloop aan één tafel koffie drinken, dat was ook wel gezellig. 
Bovendien kreeg ik een verrukkelijk cadeautje: een Maarten Luther, die in Nederland niet (meer) te krijgen was. Zo leuk en zo lief!
Ton had vanmorgen alleen koffie gehad, dus toen ik tegen kwart voor één thuis kwam was hij wel aan een tweede kop toe. Die dronk hij op, terwijl hij meteen aan een Sudoku begon, die ik voor hem meegekregen had. Dank je wel, Reinie! :-) Na de sobere brunch viel hij weer in slaap. Nu ja, hij had zich nog wel geschoren, omdat de jongste (klein)kinderen nog even langs zouden komen om iets op te meten. Maar hij was zo moe, dat hij na drie minuten alweer de ogen sloot. (Had ik geweten dat ze zouden kunnen komen, dan had ik natuurlijk wat chocoladehartjes mee naar huis genomen.) 
Nu is het bijna zeven uur, en ik hoor beweging hiernaast, dus wellicht is het tijd om aan mijn voorrecht als huisvrouw: het aanrecht te denken... 

13 februari 2016. Ton had een lusteloze pyjamadag. Ik maakte soep, dus daar kan mijn lief even mee toe. Hoop ik. De dienst ligt klaar, nog niet voor internet, maar dat komt morgen wel. Heb een liefdevolle Valentijnsdag, en vooral: een gezegende Zondag. 

12 februari 2016. Het kostte gisteravond wel enige moeite om in slaap te komen. Maar vanmorgen sliepen we in de relatieve rust van een niet-slopende buur wat langer door. Fijn! We keken in bed naar de opening van het Jeroen Bosch-jaar, en waren vol bewondering voor alle contrapties en fraaiigheden waarmee dat gepaard ging. Complimenten voor Den Bosch. Ton heeft vanavond beide uitzendingen via NPO nog eens bekeken. Nu op het puntje van de stoel vlak voor de televisie, om maar niets te missen. :-) Wij behoren tot de velen die het graag in het echt willen gaan zien. Jammer genoeg heb ik de postzegels gemist! Heel erg zonde. Nu ja. Er zijn erger dingen. Ton wilde straks nog wel naar de stad, maar van lopen kwam niet veel: eenmaal 50 en eenmaal 60 pas. Vanavond verslikte hij zich na het eten weer, dus dat was een moeizaam uurtje hoesten en proesten. Zo begon ik pas laat aan de preek, maar die is wel voor een groot deel klaar, denk ik. Morgen verder. (Het is alweer half twee, dus ik ga nu echt niet door...) 

11 februari 2016. Een medisch dagje. Eerst fysiotherapie, daarna kreeg ik een brace aangemeten voor mijn hand. Daar werd al doende nog gezellig wat aan geknutseld. Verder nuttige dingen gedaan, Ton keek naar de binnenkant van zijn ogen. Vanavond nog een lezing in het oorspronkelijk in de computer gezet. Met veel vallen en opstaan. Maar het is geprint. De liturgie is grotendeels klaar. Nog een paar uur. Morgen. Vannacht was het weer drie uur voor we echt in bed lagen. We hadden er beiden last van. Nu is het bijna half twaalf. Reuze vroeg. ;-)

10 februari 2016. In eerste instantie weer vroeg wakker gemaakt, maar ik was zó moe... dus weer weggedoezeld onder de vrolijke dreunen van onze klop- en boorgeesten... Op een gegeven moment werd er ook met een waterkanon gewerkt. De stenen van de buren zijn nu helder en schoon, maar onze achtergevel is één vieze puinhoop. Enigjes. De buurman aan de andere kant was ook al niet geamuseerd. Die kwam er tegen etenstijd nog een uurtje over napraten, dus aten we wat later. Het schiet niet op, op die manier. Maar vanmiddag heb ik wel de Berichtenbladen naar de Post gebracht, en daarna de tafel een beetje opgeruimd. Nu moet er nog van alles, maar eerst mijn dienst voor zondag. De organist heeft de liturgie nu, als het goed is. Nog even een overschrijving, en dan naar bed. Het is alweer bijna een uurtje morgen... 
(O ja, voor de oplettende lezertjes: de verbouwing is bij de buren, maar het klinkt alsof het bij ons is!) 

9 februari 2016. Vroeg wakker gedrild door vier steenboren tegelijk. We werden niet vrolijk wakker dus. Maar dat valt in het niet bij het vreselijke ongeluk in Beieren met twee treinen die op elkaar inreden. Zo erg! 
Terwijl we keken naar de eindeloze Deutschgründliche persconferenties vouwde ik papieren en deed ik ze in de boekjes. 
Daarna moesten ze nog dichtgeplakt worden, ook dat kostte veel tijd. Het werd te laat om nog op tijd bij het postnl punt te zijn. Vanavond heb ik de file klaar gemaakt om het boekje ook op de site te zetten, maar dat doe ik natuurlijk pas nadat ik de boel op de post heb. Formulieren die ik mee gekregen had kan ik niet meer vinden. Heel vervelend. Sint Antonius!!!!!!!!!!!   (Vanavond laat hebben we nog even geproefd hoe zoet de liefde was. Gebakje gedeeld.) Morgen gaan we de paarse tijd in...

8 februari 2016 was een dag met heel harde wind. Wij gingen naar de fysiotherapie, verder had Ton er niet veel last van, want hij hield het verder rustig. Ik ging een groot snijmes kopen, dus nu is mijn kantoor wel compleet... Het werkt zwaar, maar na een uur of vier ploeteren waren alle boekjes wel netjes ingekort. Tenzij ik echt vond dat het zo wel kon. Nu nog de papieren vouwen en invouwen. Morgen. 

Zondag 7 februari 2016. De groene tijd is dit jaar wel heel erg kort... Halverwege deze week wordt het weer paars. De carnavalsleut is weer begonnen, tenminste, voorzover de harde wind geen spelbreker is. Amber doet natuurlijk van harte mee, die had gister al een leuke bijeenkomst in een jeugdhonk of zoiets, en Diana begint pas vandaag. Zij is carnavalspurist. Ook een mooi scrabblewoord! Ton hield vandaag het bed, hij kijkt veel TV vandaag. We zagen straks o.a. VPRO's Na de revolutie, waarbij het heel interessant was om te horen hoe een meisje in Tunesië een mix van Tunesisch en Frans gebruikt. Zoals wij hier ook vaak de tweede generatie heel wat Nederlands in hun eigen patois horen mengen. Ana Colau in Barcelona was de laatste. Van activiste naar burgemeester van Barcelona. Intussen sorteerde ik de Berichtenbladen, 137 met verzoek om Diasporacollecte te houden, 15 idem, maar dan in het Frans. Nog een paar die naar het buitenland gaan. Ton vroeg een half uur geleden om thee, glad vergeten, dat ga ik maar snel doen. Dan heeft hij het nog voor morgen. Misschien. ;-)

6 februari 2016. Kennelijk had Ton een apartje met onze Lieve Heer gehad, want de knie doet geen pijn meer. Dank Je wel. :-) Aangezien er geen klop- en boorgeesten bezig waren in ons gehoorgebied sliepen we vanmorgen lekker uit. Niet dat zulks de bedoeling was. Maar goed, we waren ook erg moe. Dat is duidelijk. Het resultaat was dat we pas tegen vier uur boodschappen gingen doen. Door het gebrek aan tempo was ik ook vergeten dat ik naar een kantoorboekhandel wilde om te kijken naar een stapelpapiersnijmachine. Ik had er wel op internet gezien, maar dat waren meteen van die heel grote dingen. Wel heel verleidelijk, hoor. Mocht er iemand er nog eentje over hebben... zucht. Hoe dan ook, het lukte niet meer om naar Lorjé te gaan, ik had ook andere dingen nodig, en die zaak is altijd vroeg dicht. Ik heb er meer dan eens voor een dichte deur gestaan. Misschien hadden we het nét gehaald, waarschijnlijker: net niet. Nu heeft Ton nog honderd pas kunnen lopen. Woensdag waren dat er 250. Dat zat er vandaag helemaal niet in. Het is kwart over een, ik heb het merendeel van de Berichtenbladen afgedrukt, nu nog nieten en vouwen. Afsnijden zit er nu dus niet in. Ach ja. Allemaal ijdelheid en pogingen om professioneel te werken. Ik snap niet waarom de blauwe toner nu al op zou zijn... 

5 februari 2016. Druk dagje. De buurtjes waren al vroeg lekker bezig. Wij genoten mee, ik vooral. Aangezien er vanmiddag bezoek kwam moest ik uitgebreid aan de slag. Dat was nodig ook. De kerstboom stond nog in de kelderkast, die moest eruit voordat ik de stofzuiger pakken kon. Gelukkig was het bezoek groot en sterk, dus nu staat de kerstboom op zolder. Heerlijk, dank je wel! Verder heb ik mij bezig gehouden met het afdrukken van het Berichtenblad. Dat kost aandacht en concentratie: printers zijn heel subtiele wezentjes met een kwetsbaar zieltje. Maar deze is wel heel tijdbesparend. Heel lastig dat ik heel de dag trap op en trap af moet, terwijl mijn linkerknie zo'n pijn doet. Nu ja. Morgen verder. 

4 februari 2016. Ton 'hoefde' nog niet naar fysiotherapie vandaag, maar ik moest er wel heen, om met de ergotherapeute te kijken naar een oplossing waardoor mijn linkerhand minder belast wordt, als ik met de rolstoel rijd. Voor mijn gevoel is de behandeling van Ineke wel effectief geweest, en lijkt er een derde van de plek verdwenen te zijn. Ton heeft, nadat ik het Berichtenblad nog eens compleet had afgedrukt, er zijn professionele correctorsblik over laten gaan. Maar die geestelijke stofkam kostte hem wel heel veel concentratie. Hij was er heel erg moe van. Ik had toch weer over veel dingen heen gelezen, en mijn andere meelezer had maar één schrijffoutje gezien. Ieder zijn stiel! De eerste dertig blaadjes heb ik afgedrukt. Een probleem, waarvoor de printer weg geweest is, lijkt toch nog niet opgelost. Pertinente strepen in een plaatje. En als ik tekst heb op die hoogte wordt die wel netjes afgedrukt. Een raadsel. De drum is verwisseld, een andere toner... dat moet dan toch in orde zijn...
Vreemd. Ik wilde nog wat postzegels van Janneke Brinkman kopen, maar die waren al uitverkocht. Jammer. Ik moet daar meer alert op zijn. Maar het is ook altijd onduidelijk wanneer welke postzegels waar worden verkocht. Als de AKO ze heeft kun je ze bij postagentschappen vaak niet kopen, en omgekeerd. Niet leuk. Ach... waar maak ik me druk over? In deze wereld vol ellende... en toch zijn er ook zoveel aardige en lieve dingen te zien en te beleven. Het is soms in je geest niet te combineren! Bijna 1 uur, ik ga Ton naar boven halen. Morgen staat onze vriendelijke wekbrigade vast weer heel vroeg op ons gehoorbeen te timmeren... 

3 februari 2016. Vandaag hadden we moeite met opstaan, we zijn zo moe van alles. En je oren dicht en onder de dekens is een redelijke strategie... maar we moesten wel, want we hadden een afspraak met Daniël en Ineke. :-) Juist toen we de straat opgingen, (natuurlijk konden we maar met moeite het huis uit, omdat alles bij ons voor de deur op de stoep staat!) begon het heftig te hagelen. Dan moet je Ton inpakken in de rolstoelregenjas, terwijl je geen kant uit kunt. Er zijn erger dingen. Maar mijn lontje is wel eens een beetje kort, tegenwoordig. :-( (Ik moet maar weer aan Felipe Nero denken.) Daniël wist te vertellen dat er in de tandpasta van het Kruidvat, waarop staat dat er geen fluor in zit, toch wel degelijk fluor zit. En daar poetsten wij al tijden mee. Onbehoorlijk! Het heeft zijn weerslag op je schildklier, want fluor 'vreet' je jodium 'op'. Daar hadden wij beiden meetbaar tekort aan. Knap, zoals Daan altijd bovenop de dingen zit!!! Hij verdween even, en haalde voor ons een tube van Weleda, waar echt geen fluor in zat. De schat. Ineke heeft bij mij o.a. gewerkt aan het irritante Dupuistreinplekje tussen duim en wijsvinger, het lijkt warempel echt wat kleiner. We gaan zien wat het wordt. Ton's verband mocht er vanavond af. De hand is bont en blauw, dus ik heb er wat Arnica op gedaan. Er is wel verschil in stand van de vingers, maar minder dan Ton had gehoopt, zo te zien. Toch is het positief... Vanavond heb ik het Berichtenblad bijna klaar gemaakt. Dus ooit komt het weg. 

2 februari 2016. We zijn vandaag niet buiten geweest. Ton hield het op een pyjamadag, we waren om 3 uur pas echt gaan slapen, dus we probeerden vanmorgen, ondanks de vrolijke klanken met fors geweld bij de buren, wat langer in bed te blijven. Dat lukte Ton in elk geval aardig, zalig zijn de gehoorgestoorden, want ze ergeren zich minder. Toch bereikt de onrust Ton wel. Het maakt hem ook wat onrustig en onvrij in eigen huis. Zelf kan ik mij ook minder concentreren, de behoefte aan chocola wordt daarentegen niet geremd door het blijde geklank bij hiernaast, dus ik houd mij ongewild aan de palm-regel. Palma sub pondere crescit. En ook daar word ik niet blij van. Vanavond heb ik nog weer een stukje gepoetst aan het Berichtenblad. Ik kon een heel stuk weggooien, dacht een vervanging daarvoor te hebben, maar dat kan ik weer niet vinden. Over ruim een half uur is het morgen, dus ik schuif het maar voor mij uit. 

1 februari 2016 hoefde ik geen wekker te zetten. De afspraak voor het ziekenhuis was pas even na vier uur, dus Ton kon lekker doorslapen. Maar nee, ik moest wel wakker worden, want de dakdekkers zouden vanmorgen komen kijken en voor Hansje Brinkers spelen. Wakker werd ik toch wel, want het circus bij de buren brandde weer lustig los. Je kunt je niet voorstellen dat er nog ergens een steen is die nog niet bewerkt is... maar er werd weer lustig in steen geboord, geklopt, gegooid, gerend, daarbij werd niet beknibbeld op decibelletjes. Ze zijn heel royaal daar. Gelukkig horen we geen loeiende radio daar. De jongens die daar werken, ze zijn maar met zijn tweetjes, dus dit gaat heerlijk lang duren, lopen ook heel de dag met oorbeschermers op. 
Ton bleef tot 11 uur in bed met de zuurstof aangesloten om aan zijn conditie te werken. Vanmiddag moesten we immers naar de handchirurg. 
Zij heeft een minuut of twintig gezellig zitten krabben en schaven, zes of zeven weefselstrengen lospeuterend, en ze was tevreden met haar werk. Drie vingers stonden op dat moment inderdaad een stukje rechter. We hebben meteen al een afspraak voor de behandeling van de rechterhand over een kleine maand. Nu is de verdoving wel uitgewerkt, dus ik ben benieuwd naar de nacht en naar wat morgen brengt. Zelf heb ik vrijwel niets meer gedaan, ook al was ik steeds bezig. Je hebt van die dagen. Toch?

Zondag 31 januari 2016. Vanmorgen ging de wekker al om half zeven af, want we zouden vandaag toch echt naar de Pieterskerk gaan. Er was een kerkvergadering waar we wel moesten wezen, en die was - heel ongelukkig - ingebed ín de kerkdienst. Die duurde op die manier van half elf tot bijna één uur. Zonder pauze en zonder koffie. Die kwam daarna pas, maar toen wilde Ton alleen nog maar naar huis en naar bed. Hij had zo goed als niets verstaan. Gelukkig had ik, met het oog daarop, veel aantekeningen gemaakt, en een poging tot foto's gedaan met mijn mobieltje. Niet al te duidelijk werd dat. We kwamen dus beiden met een zeurende hoofdpijn van de (in)spanning thuis, maar na een forse lunch ging dat wel min of meer over. Ton heeft lekker in bed gegeten, en bleef verder voor dood vogeltje spelen. Ik schreef verder aan een stuk voor Cathy over Protestantisme. Tegen de tijd dat je voorbij de wortels bent, heb je al geen puf meer voor de stengels en het bladerdak. Dus aanvullingen verneem ik graag. ;-) Morgen moet er ook weer van alles, van vroeg tot laat, 's middags moet Ton aan zijn hand laten krabben door de dokter. Hij moest er niet teveel van verwachten, maar aangezien hij steeds meer last van de hand heeft, wil hij het toch wel wagen. Maar dat brengt ook weer ongemak mee. Hoera, wat hebben wij toch een heerlijk afwisselend leven! Het dak is gestopt met lekken, dat ook. Hoewel.. ik ben vanavond nog niet boven geweest. Ik ga maar eens kijken. 

30 januari 2016. Weer thuis. Ton bleef lang op bed, maar at beneden, ik deed van alles, en te weinig. Morgen komt het vast goed. Behalve het feit dat het dak lekt, waar ik zoveel geld aan uitgegeven had. En ze komen op zijn vroegst maandag. Dat valt mij dus erg tegen van KDG. 

29 januari 2016. Vandaag stond in het teken van de terugkeer. Voordat Ton klaar was met ontbijt en aankleden was het twee uur, hij was er moe van en moest weer rusten, intussen deed ik nog weer boodschappen om mee naar huis te nemen, Betty zou ons toch halen met de auto! Verder heb ik de soep afgemaakt, die sinds gisteren stond te trekken. En het huis opgeruimd van onze aanwezigheid. Dat kostte heel veel tijd, maar toen Dochter Twee kwam, was ik wel ongeveer klaar. Het laden en lossen moest ook wel snel gebeuren, want het straatje is smal, en er stond al snel verkeer achter haar busje te wachten... We voelden ons wel landverhuizers, en dan hadden we nog niet eens het zuurstofapparaat bij ons dit keer!!! 
Heerlijk dat ze ons kwam halen! 
Vanavond was ik heel de avond zoet met het weer leeghalen van de tassen en voor een deel de spullen op hun plaats te leggen. Ook moest ik mijn haren wassen en insmeren met een maskertje, want het was zo verschrikkelijk pluizig en lelijk! Na mijn laatste permanent is het er niet beter op geworden. Jammer. En met een boek in bad vergeet je de tijd... Morgen gaan we gewoon weer verder. (Straks dus.)

28 januari 2016. Het is behoorlijk koud vandaag, maar droog. We hadden beiden slecht geslapen, maar we moesten vroeg op, omdat we tegen de middag fysiotherapie hadden. We waren vroeg genoeg thuis om daarvoor nog even de was van eergisteren uit de machine te halen en in de droger te stoppen, zodat die na afloop droog zou zijn. Heel even heb ik, toen we terug waren, ook de computer aangezet, maar ik had toch niet de tijd om alle mail te bekijken. Er waren nog klopgeesten naast ons :-( Heerlijk was het dat het onderweg droog bleef. Samen gingen we nog naar de Jumbo op de Biltstraat, die ruim is opgezet, zodat je er met een rolstoel ook goed terecht kunt. Toch heb ik nog dingen vergeten, maar ze zijn tot tien uur open, dus dat kon later nog. Ik blijf wel heen en weer lopen. Morgen is onze laatste dag hier. Jammer, maar wat wàs het een Godsgeschenk dat we hier konden zijn!!!

27 januari 2016. Het regende vandaag onbehoorlijk. Na de behandeling bij Daniël en Ineke zijn we meteen teruggegaan. Het is toch al een uur extra lopen bij elkaar... Ton was erg moe. 

26 januari 2016 begon met zon. We hoefden niets, dat was lekker rustig. Later bleek het toch noodzakelijk dat ik even naar huis ging om iets te halen. Daar was het een lawaai van jewelste. De keuken van de buren werd oonder handen genomen. Dit gaat nog 5 à 6 weken duren, hoorde ik. Vreselijk. Het is zó'n aanslag op je gewone leven. Ton had, terwijl ik weg was, één briefje geschreven, maar toen dat bijna af was begonnen de letters echt te dansen. Daar schrok hij erg van. Hij heeft het er moeilijk mee. Dat hij naar mij zat uit te kijken, of ik eindelijk kwam, zegt genoeg. Ik zal blij zijn als we morgen weer bij Daniël en Ineke geweest zijn.

25 januari 2016. Even thuis, fysio, en spullen halen... Ik ben weer in de tape gezet en gemasseerd, dat is een goede combinatie. Toen we thuis waren werd er nog aardig 'getimmerd' bij de buren. Ton wilde via HC naar ons onderduikadres, want hij wilde nog even lopen. Helaas, toen we een paar boodschapjes hadden gedaan wilde hij niet meer... Hij was al te moe. Het werd al donker toen we de straat opgingen. Het was wel heel zacht weer. 

Zondag 24 januari MMXVI deden we rustig aan. Ton is nog moe van vrijdag, hij viel vandaag telkens in slaap. Wel érg vaak. Hij geniet van Maryses huis, van de rust, maar gaf ook aan dat alle spanningen om het huis hem nekken. We blijven nog een paar dagen. Dat is fijn, wel veel extra lopen voor mij. Ik snoep er tegenin. 
23 jan MMXVI begon zonnig. Na de koffie wilde Ton eigenlijk het liefst dat ik eerst naar huis ging om en aantal nodige zaken te halen. Eigenlijk wel prettig, aangenaam weer. Thuisgekomen stond de printer van het Evangelie op zijn zijkant tegen de loeiende verwarming in het halletje. Ik laaiend. Er moest meer gebeuren dan ik dacht, mails etc. Om en uur weer thuis, ontbijt gemaakt, 3 uur koffie. 4 uur eindelijk aangekleed. Griftpark. Benauwd van dieren, alweer koud. 
Boodschappen, feestelijk gegeten. Ton weer in slaap. 10 uur nieuws, toch pas tegen 12 u slapen. :-(
22 jan MMXVI Om kwart voor tien werd ik wakker van een zingende cirkelzaag! En juist vanwege de overlast waren we hierheen gegaan! Ton werd ook (moeizaam) wakker, en traag begonnen we aan de dag. De zon scheen... dan tóch maar naar buiten? We zouden naar Amsterdam gaan voor de tentoonstelling over Rome, de droom van Constantijn. Dat deden we uiteindelijk, en dat zeer tot ons genoegen. 2 1/2 uur liepen we daar rond. Daarna pannekoek gegeten, het regende hard, helaas. Trein van 19 u ongeveer. Erg druk. Kwart over 8 in ons tweede huis, soep en toetje. Ton luisterde naar nieuws, ik deed snel boodschap. Koffie, toch pas half twaalf in bed.

21 jan 2016 vroeg op, 6 uur ging de wekker. We waren een tram eerder dan nodig in het ziekenhuis, maar het was mistig en koud, had ook glad kunnen zijn. Ton liep 250 pas, daar. Dr. Braakenburg wil niet opereren onder narcose, ze heeft ook weinig vertrouwen in een prik in de arm. Op 1 febr gaat ze wat krabben aan een stel peesjes in Tons hand. Na afloop namen we een kopje koffie en een gedeelde kroket. De fietspomp bleek daar kapot. We namen de tram terug, gingen langs onze eigen fietsenmaker, die heeft de banden opgepompt, vervolgens gingen we door naar de fysio, waar Ton goed presteerde. Daarna naar de Kapelstraat. Ton is erg moe. Boodschappen, koken, eten, dutten afwas, tv, klaarmaken, Ton lag om 23.14 u in bed. Ik las nog wat. 

20 januari 2016. Wij werden al weer vroeg gewekt door onze charmante porders! Zelfs Ton werd er een aantal malen wakker van. Op de een of andere manier wordt hij hier heel moe van. Eigenlijk zouden we vandaag naar een museum gaan, maar na het ontbijt moest hij 'even uitrusten!' en daarna wilde hij gewoon alleen maar slapen. Van 2 tot 5.30 heeft hij diep geslapen. Dus heb ik gegevens ingevoerd in de PC, ik liep toch enorm achter. Halverwege de middag kwam een van de mensen van KDG-dakwerken, want ik had een tuimelraam gewonnen via Facebook. Jawel! Aardige mensen. We bekeken de verschillende opties. Dus over een paar weken heb ik veel meer licht op zolder, dat zal erg fijn wezen. Het oude dakraam gaat er uit, dat was nog maar 82 jaar oud, en wat roestig... een paar maanden geleden hebben we een van de losliggende glazen nog vastgekit. ;-) Om kwart voor zes had Ton een kopje thee, zodat ik nog net heel snel een boodschap kon doen voor zes uur. Daarna door naar AH, want de thee was nu ook op. Om 7 uur aan de soep begonnen (die had ik gisteren al laten trekken) en zo had ik om 9 uur de afwas klaar. Toen ging Ton nog naar beneden om te oefenen met zuurstof. Hij had alweer een tijdje niet bewogen. Morgen mogen we weer een dagje medisch doen. Vanavond heb ik ook nog data ingevoerd, het is de hoogste tijd om te slapen. Morgen weer vroeg op, of we willen of niet! 

19 januari 2016. Vanmorgen hadden we een vergadering van de Stichting Het Evangelie in Spanje hier thuis. Erg vroeg. De werklieden hiernaast zouden geen lawaai maken, maar ze dachten dat het gooien met stenen daar niet onder viel. ;-) Het was wel heel hinderlijk, dus ik heb ze vriendelijk verzocht om leuk iets te gaan verven of zo. De vergadering verliep vlot, gelukkig was Parel ook heel actief, daarna hielp ze nog even met een paar klusjes. Fijn. De rest van de dag ging op aan een boodschapje en het uitwerken van de notulen. Ton was te moe om er naar te kijken, dat zou hij morgen doen. Twee uur vergaderen was voor hem toch al voorbij de limiet. 

18 januari 2016. Onze Betty is jarig. :-) Onze wensen voor heel veel geluk en gezondheid en zegen...! 
Wij verhuisden vanmorgen terug, waren op tijd voor de fysiotherapie, bevonden dat het huis nog steeds licht gassig rook, de werklieden hiernaast herkenden het probleem. Ik heb heftig gelucht, zodat het huis koud was... behalve Tons kamer beneden. We gingen de stad maar in, aangezien er nog lawaaiig gewerkt werd hiernaast. We vierden Betjes verjaardag met een appelbol op de vierder verdieping van V&D (Ton dan, ik haat alles met appels!) Ik dacht het rolstoelkussen daar te hebben vergeten, maar uiteindelijk was dat onjuist. Daar kwam ik pas veel later achter. Kamer min of meer netjes gemaakt voor vergadering morgen, alle stukken doorgelezen, en volgens mij meteen weer vergeten. Zucht. Half twee geweest, tijd dat ik mijn lief in bed help. 

Zondag 17 januari 2016. We stonden niet zo vroeg op, vanmorgen, en toen was er buiten lichtjes met poedersneeuw gestrooid. De zon scheen, later verdween het wit voor het grootste deel. Ton had niet met zuurstof geslapen vannacht, daaraan weet hij het dat hij moeite had gehad met inslapen... Geen idee of het daar aan ligt. Nu ja. We deden het rustig aan. Wel gingen we naar de dienst in de Jacobikerk van vijf uur. Een heerlijke dienst, goed te verstaan en te volgen ook voor Ton. De predikant sprak heel rustig, dat maakt veel verschil. Toch boeiend, en heel goed voor bereid. Na afloop wilde Ton wel naar huis, om batterijen voor het gehoorapparaat. En om de verwarming hoger te zetten, hij maakte zich zorgen over bevriezende leidingen in de keuken, nu het bij de buren één grote kale vlakte der woestijnen is. Ik heb de ramen die tegen elkaar open stonden maar weer gesloten. Er hangt een luchtje in huis, ik weet niet wat. Morgen gaan we terug, is het plan, en dan slapen we er een nacht. We hebben dinsdag een vergadering, en elke dag heeft wel iets waar we aanwezig moeten zijn. Dan is een half uur extra lopen (en stevig doorlopen voor mij) wel een flinke hap uit je dag. Nu ja, zo erg is het normaal niet, maar als je al vroeg ergens moet zijn, wordt het wel lastig. 
 Morgen is een blijde dag, want dan is onze Betty jarig. Gemakshalve heeft ze het zaterdag al gevierd, en dat was een groot succes, maar dat maakt haar voor ons morgen niet minder jarig. Alvast van harte gefeliciteerd, meisje van me!!! Knuffel en alle zegeningen die we maar kunnen bedenken. ;-)  

16 januari 2016. De sterfdag van Ton's Beppie. Hij is er erg mee bezig. Het is alweer 60 jaar geleden. Niet iets om een gebakje op te nemen. :-( Ik ga straks naar Vianen, en Ton blijft thuis. Lezen en zijn wonden likken. Alles heeft zijn tijd en zijn plek.   
 Om half drie was hij dan gevoed, gewassen en aangekleed, zodat ik weg kon. Natuurlijk miste ik net de bus naar het station, een half uur wachten was geen optie, dus liep ik braaf door. Het was tenslotte droog. Bij de Blokker kon ik snel nóg een cadeautje voor Betty 'scoren', de kinderen hadden met Kerst hun verjaarscadeautjes al gehad. Toen was het zoeken naar de bus. Ik vroeg het een buschauffeur die mij verwees naar de 74. Die deed er drie kwartier over, zodat de reis mij al met al bijna 2 uur kostte. Maar dat was de moeite waard, want al die lieve kinderen en bijna alle kleinkinderen waren er, en dat was erg leuk. Bovendien mijn jongste zus en zwager, die altijd heel trouw zijn. De oudste is trouwens net geopereerd aan haar heup. Die kon er niet zijn. Maar het was dus wel een volle bak, dat had Ton geen vijf minuten uitgehouden, dus dat had hij wel goed ingeschat. Vanavond heeft hij nog even gebeld, dat wel. :-) Toen ik chaotisch afscheid begon te nemen om de bus niet te missen, bood Tonio heel lief aan om me naar huis te brengen. De schat!!! Dat kostte maar 35 minuten, wat een verschil! :-)  
 Daarna snelde ik nog even naar de nabije Jumbo, want er waren geen koekjes meer. Natuurlijk haal je toch altijd nog meer. Dus aten we weer laat, maar ach... 
 Tussendoor slaapt mijn lief af en toe even, de gangen moeten ook wel een zekere temporele distantie hebben, en zo zitten we om kwart over tien aan de koffie. Maar de afwas is verder al gedaan. Goed hè? :-)   

15 januari 2016. Theoretisch is het de laatste dag dat er bij de buren aan het huis gewerkt zou kunnen worden met PUR. De regen demotiveert om een kijkje te nemen. Bovendien is Ton niet vooruit te branden, hij 'geniet van de rust hier' en kwam er, na het uitzetten, achter dat de televisie toch eigenlijk een geweldige verstoorder van de rust is. Vertel mij wat!!! Het is kwart voor twee, de ochtendkoffie is bijna op, al was ik vier uur geleden al beneden. Maar àls de koffie op is zal hij zich (laten) aankleden, beloofde mijn lief, een minuut of vijf geleden, voordat hij weer in slaap viel. ;-) Het lukt me niet om dit naar mijn site op te laden. En waaraan dat ligt? Ik kom daar niet uit. 
 Later zijn we toch nog naar HC gelopen, het was droog. En daar wandelde mijn lief 2 x 100 pas, al zat er wel veel tijd tussen. Omdat ik nog wat verpleegmiddelen voor Ton tekort kwam, heb ik hem met een kopje koffie op HC achter gelaten, terwijl ik naar ons eigen huis liep. Alles zag er normaal uit, al was er iets dat me niet beviel. Geen idee wat. In elk geval heb ik maar een en ander flink tegen elkaar open gezet, zowel beneden als boven, zodat het goed kon doortochten. De keukenvloer voelde een beetje anderes aan, maar daar ligt zeil op, en dat hadden we niet tevoren weggehaald. Jammer dan. Een pakje had ik gemist, maar dat was afgegeven bij buren die nu niet thuis waren. Dat kan zomaar gebeuren. En de sleutel, die teruggegeven zou worden, was niet te vinden. Kwalijk, maar er is misschien een vriendelijke oplossing voor. Toen we tegen half acht thuis kwamen bij Maryse, een heerlijk huisje, Ton wil eigenlijk niet terug naar het GB op dit moment, was mijn lief wel erg moe. Ik had ook heel wat voetuurtjes achter de rug, maar ik ging toch maar koken. Anders kom je niet meer overeind. :-) Ton wilde relatief vroeg naar bed, om half twaalf sliep hij al, zo niet eerder... en toen ging ik ook. Eerst nog een half uurtje voor mijzelf, lekker even mijn boek uitlezen... :-) Morgen vieren Betty en de kinderen hun verjaardagen. De laatste vier hebben hun cadeautje al gehad, en de eerste wist niets, of het was zo duur dat ze het niet wilde vragen. Dat schiet niet op...   

14 januari 2016. Het regende vandaag, en dat hield maar heel af en toe op. Ton was moe, erg moe, dus hij bleef lekker thuis. Hij had hier ook heel spannende boeken gevonden, Maryse had zo een en ander neergelegd. :-) Heel fijn, ik zou ook heel graag een maand of drie alleen maar lekker willen lezen in interessante boeken. Maar ja. Ton wil Jan Willem Ottens: Waarom komt U ons hinderen? wel voor zijn verjaardag krijgen. Ik deed boodschappen in de buurt, daarna stond er een grote pan kippensoep te trekken. Op dinsdag en donderdag komen die beesten hier vers aan, om te onthouden. Later ging ik richting stad, het is wel een heel eind lopen! Maar Daniël had vitamine C voor me. En ik deed nog wat kleine boodschapjes. Al met al kostte dat toch weer 3 uur in regen en kou. Voor dochter 2 een leuk cadeautje gevonden, dacht ik, maar Ton vond het zó handig, en zó 'net wat hij al jaren zocht', dat ik het hém maar gaf. :-) Vanavond kregen we nog een oude vriend op bezoek, en zo was de dag om voordat die begonnen was. Ik ben wel benieuwd naar het huis, maar het is niet prudent er nu heen te gaan. Nog steeds regen. Gelukkig is het hier (beneden) lekker warm. Het is een uitkomst dat we hier kunnen zijn. We zijn er erg blij mee, al is het vervelend dat je hele bestaan zo ondersteboven geschud wordt, omdat je buren zo van alles moet. Tons gezondheid is een stuk minder, er zijn dingen die niet lopen. Ook letterlijk niet. :-( Hij valt ook om de haverklap in slaap. Er komt niets van zijn idee dat we deze dagen naar allerlei musea zouden gaan. Ach, morgen beter. Als het maar droog wilde worden!  

13 januari 2016. Vanmorgen om kwart voor vijf al wakker, en aangezien er nog veel gebeuren moest klom ik op een gegeven moment het bed maar uit. Ik zat nog achter de PC toen voor achten de motoren voor het huis al werden gestart. Ik was er als de kippen bij om een gesprekje te hebben, en dat loste wel een en ander op. Vandaag zou er inderdaad worden gespoten. Ik ging om 9 uur weg, want al werd de auto een stuk verreden, ik werd toch al wat licht in het hoofd van de gassen die toch het huis binnen kwamen. Deze huizen zijn wat dat betreft zo lek als een mand. Na een boodschapje ging ik Ton ophalen, ik kwam om 12 uur aan, was om half een ter plekke, we hadden met moeite de trein van iets over 2, en waren tegen vier uur in Utrecht. Het was droog, dus we liepen naar ons nieuwe onderkomen. Daar belde ik de andere buurman, Max, die Tons luchtcompressor en een tas met spulletjes voor Ton en mij bracht. De engel!!! 
 Als ik dat nog had moeten halen met de rolstoel of zo... ik moet er niet aan denken. Hij had het 's morgens al weggehaald bij mij, toen ik vertrokken was. 
 Parkeren was hier lastig, dus het was niet meer mogelijk om vragen te stellen, dat komt nog wel een keer. Of niet. In elk geval kon ik om vijf uur boodschappen gaan doen, en dat was nog een zware klus. Want hij hebben nu eenmaal andere dingen nodig dan hier in huis was. Koken, afwassen, ik viel om, Ton sliep allang. Maar er moesten ook nog bedden opgemaakt. Om 10 uur wilde mijn lief het nieuws zien, of wat daar achter zat, daarna werd er gecommuniceerd, en nu is hij zover dat hij naar bed gebracht kan worden. Hoera! 

12 januari 2016. Ik heb het heen en weer, en bij de buren wordt met PUR gewerkt. Wegwezen dus. 

11 januari 2016. Bij de buren werd gebouwd en gesloopt. Ons tempo lag vandaag weer laag, maar we waren (net) op tijd bij de fysiotherapie, waar Ton behoorlijk presteerde, zei hij later, en waar ik werd gemasseerd, en ook getapet. We zochten nog naar een onderdak, en hoera! Maryse belde en bood ons onderdak aan. Wat een Godsgeschenk! Wel heb ik Ton, zoals afgesproken voor een dagje en twee nachtjes naar neef G. gebracht in het hoge Noorden. Kwart voor zes gingen we de deur uit, ik ben zodra ik mijn lief had afgeleverd meteen weer weggegaan, en ik was even middernacht thuis. Ik vond het toch wel een lange zit op die manier. En al boeide 'De eeuw van mijn vader' door Geert Mak mij wel vanwege de herkenbare situaties en tijdsgewrichtstekeningen, na 150 bladzijden had ik het wel gezien. Dan is een mobieltje met spelletjes wel weer prettig. Thuis gekomen was mijn eerste gang naar de computer, om te kijken of er ergens informatie was over wat er morgen rond het huis te gebeuren was. Nee! Mijn mail was wel gelezen bij Uretek, maar er was geen antwoord gekomen. Het toppunt van onfatsoen. De aannemer met zijn gladde praatjes die destijds hier was geweest, zou vandaag terug zijn van vacantie, maar ook hij heeft niet geantwoord. Ik had gewoon moeten weigeren mee te werken! Goed, nu eerst de afwas, want die stond er nog... we aten vroeg, maar er kwam nog iemand langs ook, en dan vliegt de tijd tussen je vingers uit. Bijna half een. Ik zie wel hoe laat ik morgen word gewekt. En door wie.  

Zondag 10 januari 2016. De eerste zondag van de Epifanie. We gingen niet naar de kerk, we keken zelfs niet naar de televisie, zo moe waren we. Wel lazen we beiden een flink stuk bijbel. Sinds ze hiernaast 6 dagen geleden begonnen te breken en te boren heb ik een constante lichte hoofdpijn, die me toch behoorlijk lam legt. Bovendien maakt de onzekerheid over de komende dagen ook dat ik niet echt aan het werk kom. Nee, we gaan niet verhuizen, hoor. Voor wie het niet weet: de buren van nummer 24 zijn hun huis inwendig aan het slopen, als voorbereiding op het opkrikken dan wel rechtzetten van de fundamenten doormiddel van PUR (en nog zo een en ander). Dat gaat vanaf dinsdag gebeuren, maar hoe laat en hoe lang dat is niet duidelijk. Wel dat Ton niet in huis kan blijven. Liefst zijn we natuurlijk samen, want hij wordt erg onrustig als ik niet voor hem zorgen kan. Maar goed, dat opvijzelen van het huis van de buren zal in elk geval tot en met vrijdag duren, misschien duurt het langer. Morgen hoor ik misschien meer. We hoopten bij Eduard te kunnen logeren, althans Ton dacht dat het wel zou kunnen, maar die bereiken we niet. In elk geval breng ik morgen Ton naar het Noorden, en kom dan zelf naar huis, zodat ik dinsdagmorgen nog een aantal afspraken kan proberen te maken. Ton heeft vannacht bijna heel de nacht met zuurstof geslapen, en vandaag heeft hij aan het eind van de middag nog een tijdje 'gefietst' en zijn oefeningen gedaan met zuurstof. We merken beiden wij van dat deze hele toestand behoorlijk ondersteboven zijn. Ik zal blij zijn als we veertien dagen verder zijn. 

9 januari 2016. Vandaag was het 137 jaar geleden dat Ton's moeder werd geboren. Vijf jaar later overleed haar moeder al. Vader kon dat alles niet aan, dus ging ze naar een weeshuis tot ze in huis kon komen bij haar oudste zus... We hebben er maar iets lekkers op genomen. Het is altijd goed je geliefden te gedenken. We moesten wel vroeg op, want omdat volgende week alles anders is, (de buren gaan het huis liften met PUR-schuim) mochten we vandaag bij Daniël komen, i.p.v. volgende week. Maar dat was wel om half elf, en dus moesten we voor zeven uur op. Na afloop waren we beiden doodop, Ton sliep beneden zittend in, ik ging boven even liggen, en werd een uur later niet-uitgerust wakker. Ton voelde zich niet erg lekker, dus ik hield zijn hand een uurtje vast. Ik moest toch de stad nog in, een moeizame expeditie, maar ik kwam in elk geval terug met één van de dingen die ik nodig had. (Een trap, in de handleiding consequent genoemd: mobiel klimapparaat. Lachen!) Later pakte ik de fiets voor de rest van de boodschappen. We weten nog niet hoe het volgende week loopt, we zijn eigenlijk nog op zoek naar onderdak voor een paar nachten, want Ton ziet er tegenop om alleen te zijn. Zeker meer dan één nacht. Eitje, dachten we. B&B hier vlak bij. Er blijkt dat ze nu geen ruimte hebben, en gelukkig maar, want dat is dan tot 190 € voor twee personen per nacht. Dan kun je nog goedkoper naar Marbella. ;-) Goed, Ton is nu boven, ik ga hem helpen. Morgen een gezegende zondag. :-) 

8 januari 2016. Gisteren was het vies nat hier, vandaag koud, maar wel helder weer. Lekker. We werden echter niet lekker wakker, want voor negen uur begon het lawaai al. Godgeklaagd hard. Ik moet nog controleren of het porselein in de porseleinkast in de salon nog heel is, want ik was gisteren zo moe, dat ik dat noodgedwongen heb laten zitten. Het kon me helemaal niets meer schelen. :-( Maar ik werd wakker gebeukt met alle lawaai dat er in deze wereld te vinden is. Dus hield ik heel de dag een sacherijnige hoofdpijn. En Ton was verschrikkelijk loquāx toen hij wakker werd. Ver-schrik-ke-lijk. Bijna net zo erg als het lawaai bij de buren. Na het ontbijt gingen we maar uit, dat was beter. Eerst naar de binnentuin, waar Ton met veel moeite 100 pas liep. De laatste 25 op wilskracht. Daarna naar het museum voor Pierement en Nogwat, waar tegenwoordig erg veel verbeterd is. Leuk hoor! We volgden een rondleiding die zeer de moeite waard was. Ton verstond maar heel weinig, maar maakte me er niet attent op. Jammer. Ik heb ook een boel foto's gemaakt, zodat hij nog kan bekijken wat hij had kunnen zien. Maar de instelling 'museum' op de coolpix verwacht een vastere hand dan ik heb. Dat is jammer. Wel hebben we ons nog een minuutje overgegeven aan rolstoel'dansen', toen de rondleiding was afgelopen... <Grijns> Het was echte aanstekelijke dansmuziek. 
Toen het museum dicht ging, trokken wij naar HC, waar we eerst naar AH gingen, voor een broodje om de kleine trek van mijn lief te stillen, en nog een paar dingen. Na zes uur kwamen we thuis, toen moest ik nog soep gaan trekken, niet echt handig. Dus hebben we het eten wat aangepast. Kwart voor tien, het wordt tijd dat ik de afwas ga doen. Boven moest ik eerst een aantal dingen regelen. Eigenlijk nog veel meer, maar ik heb nog steeds geen antwoord op de vragen hoe het volgende week zal gaan, en waar wij ons toevlucht zullen vinden. Morgen wéér vroeg op. :-( 

7 januari 2016. Nog niet helemaal gewend aan die 6 achteraan... Vanmorgen gingen we naar de fysiotherapie, waar Ton heel behoorlijk presteerde. Misschien door de pilletjes van de cardioloog? Maar zodra de zuurstof was afgesloten kwam het hijgen ook terug. Tja. Vanmiddag heeft hij heeeeeeeeeel diep nagedacht. ;-) Dat kwam goed uit, want Parel kwam een paar uurtjes assisteren, en dat was heel fijn. We zochten een deel van het glaswerk uit, hetgeen ik beter had kunnen doen voordat het in papier was verpakt, maar ja. En we gingen samen boodschappen doen met de auto, zodat ik thuis kwam met vier pakken toiletpapier, drie pakken koffie, voor een dag of vijf kiwi's en peren, en een tuitenragger, waar ik al een paar jaar tevergeefs naar uitkeek. Daar moet je tegenaan lopen. Op die manier was de middag om voordat die begonnen was, voor ons gevoel, maar Parel moest nog lesgeven, en ze reed al een beetje te laat weg. Oei! Vanavond heb ik nog een paar keukenkastjes leeggehaald en de inhoud afgewassen. Wat er nu nog inzit moet het maar overleven. Het is na middernacht, en ik val om. 
Een huisvrouw zal ik nooit worden, maar toch... Alleen waar laat je al die spullen? Er staan dozen en containers door het hele huis verspreid. Tot zelfs in mijn studeerkamer en in de salon. Daar staat de kerstboom ook nog te stralen, Ton voelde er voor die nog maar even te continueren. Morgen wordt de keukenvloer van de buren gevloerd. Dat zal superveel lawaai geven. Tijd om naar bed te gaan. 

6 januari 2016 Drie Koningen, of Epifanie. Dat laatste is Dat vieren we alvast, want het komt. (Nooit kan't geloof teveel verwachten, des Heren woorden zijn gewis...) :-) 

En Tonio is jarig vandaag. 6-1-16 is wel mooi. Jammer genoeg vierde hij de dag met de heer Murphy, en dat is niet bevallen. Arme jongen. :-( 
Vanmorgen en een deel van de middag was het een heidens lawaai bij ons in huis, (leve de gehoorgestoorden, zij leven zonder hoofdpijn!) want het sloopwerk bij de buren ging met harde hand. De tegeltjes in de hal moesten er af gebikt worden, met een soort trilboor. Leuk!!!! Gelukkig konden we 's middags even ontsnappen. Wij werden door onze schoonzoon Barend naar Hilversum gereden, voor een consult met een handchirurg. Een prettige man, maar hij moest Ton doorverwijzen, aangezien de (kleine) kans op complicaties tijdens de narcose (resultaten behaald in het verleden zullen blijven vooruitwijzen naar rampen in de toekomst) van regeringswege geïndiceerd is tot het verplicht bij de hand hebben van een intensive care eenheid bij zo'n ingreep. Kortom: het kan wel, maar dan in een ziekenhuis, en niet in de gespecialiseerde kliniek. Dus dat wordt weer wachten. Kun je lang wachten, mompelde mijn lief. We hadden in elk geval een gezellig uitje, dankzij Barend, en een stuk comfortabeler dan het met het Openbaar Vervoer zou zijn geweest. Dank!!! Na het eten heb ik nog iets lekkers gehaald, en zo hebben we de verjaardag toch nog gevierd. Daarna was mijn voorrecht weer het aanrecht. De laatste kopjes en schotels uit de hoekkast achter afgewassen en verpakt, om elders op te slaan. Vrijdag gaan ze de keukenvloer van de buren eruit slopen, dus dan moeten ook de keukenkastjes wel leeg zijn. Het staat nu al te dansen... In de voorkamer had een van de dure lampen in de kroon problemen, daar zit nu zo lang een goedkope lamp in, het is de vraag of die andere nog te koop zijn. Kortom: het was een dag met van alles wat. Over acht uur zal het lawaai wel weer losbarsten, dus het is tijd om te gaan slapen. 

5 januari 2016. Idem, maar dan zonder de fysio. Een goede vriend kwam nog helpen met het verslepen van een printer, dat was een lichtpuntje. 
Maar morgen is het Driekoningen, en dan is onze Tonio jarig! Gefeliciteerd, lieve schat. Heb een fijne dag met vrouw, kind en werk. ;-)

4 januari 2016 was maandag, toen deden we aan fysiotherapie, en omdat de buren hun huis lieten slopen, aan de binnenkant, was ik heel de dag bezig met het afwassen en in papier rollen van glaswerk. 

Zondag 3 januari 2016. Ton heeft heel de nacht aan de zuurstof gelegen. Dat betekende niet dat we naar de kerk konden, want hij bleef moe. Pas tegen een uur of elf was hij toe aan koffie. Daarna ging ik snel naar de kerk om een boekje op te halen, en vervolgens gingen we in rustig tempo bezig met het ritueel van ontbijten en opstaan. Het bleef een pyjamadag voor Ton, ik ben vanaf kwart voor drie bezig geweest met de grote schoonmaak. Nee, serieus, de buren gaan (laten) morgen slopen, en ik ben bang voor de glazen in de glazenkast. Alles bij elkaar heb ik ruim zeven uur besteed aan het afwassen en inpakken van glaswerk, toen kon ik niet meer. Daarvoor ook al niet. ;-) Een hoekkast is leeg, maar ik realiseer mij dat er nog veel kwetsbaar spul kan gaan rinkelen morgen. Drie rollen keukenpapier zijn er al doorheen gegaan, maar ik heb geen dozen en kratten meer om een en ander netjes op te bergen. Een boel staat boven in Ton's kamertje. Als ik moet afgaan op de zeer schaarse informatie van de buren kunnen we nog twee maanden plezier hebben van hun drang tot het verbeteren van hun leefomstandigheden. (Ik moet telkens heel onchristelijke gedachten onderdrukken, erg is dat.) Middernacht. Hoogste tijd om naar bed te gaan, want je kunt er iets onder verwedden dat morgenochtend om acht uur het lawaai begint. En ik ben niet doof!

2 januari 2016 was een mistig dagje. We waren allebei nog moe van een heel jaar, dus er zat weinig vaart in vandaag. Maar ik MOEST proberen iets te kopen, en dat lukte nog halverwege de middag, terwijl Ton nog tegen een deel van zijn ontbijt aanhikte. Toen ik terug kwam was hij toe aan de koffie. ;-) Er kwam vandaag, op een paar telefoontjes na, niet veel uit de vingers. Het jaar moet nog even wennen, denk ik. En van mij hoeft er dit jaar geen vrouw naar de maan. Ik bedoel maar.

1 januari 2016. 

Onze felicitaties voor zwager Barry, die vandaag jarig is, het was goed je te zien! We gingen heel gezellig naar zijn verjaardag, die hij combineerde met de housewarming party van zijn zoon Michiel en diens aanvallige Agnieszka. Ze hebben een heel gezellig flatje, waar ze veel aan hebben gedaan, en met succes. :-) We zagen veel familie en een paar vrienden. Betty haalde en bracht ons, en dat was heel erg gezellig. Zo had Ton nog wat adem over om met deze en gene gezellig te praten. Nu wacht hij tot ik hem naar boven geleid, dus dat ga ik maar doen. Iedereen een prachtig jaar onzes Heren 2016 gewenst. 

En alvast de felicitaties voor onze trouwe vriend Hub, in het diepe Zuiden, die morgen verjaart... We hopen dat het een stralende dag mag zijn, en dat ook hij een gelukkig jaar mag hebben.
 

---

Voor het nieuws van 2015 kan men klikken op nieuws_2015 

Voor het nieuws van 2014 kan men klikken op nieuws 2014

Voor het nieuws van 2013 kan men klikken op nieuws 2013

Voor het nieuws van 2012 kan men klikken op: nieuws 2012

Voor het nieuws van 2011 moge men klikken op: nieuws 2011

Voor het nieuws van 2010 moge men klikken op: nieuws 2010

Voor het nieuws van 2009 bevelen we aan te klikken op: nieuws 2009

Voor het nieuws van 2008 verwijzen we naar nieuws 2008

Voor 2007 mag men klikken op nieuws 2007

Voor 2006 op nieuws van ton en gea voerman en van haselen

Voor 2005 op nieuws 2005

En de rest is oud nieuws...