laatst bijgewerkt: 06-07-2022     

26 december 2006. Voor Ton is het gister teveel geweest. Hij is helemaal op het nul-punt... :-( 

25 december. We zijn net min of meer een beetje beter. God dank!

14 december is Parel jarig. Onze mooie oudste. We zullen er helaas niet bij zijn. :-( 
In elk geval onze hartelijkstse geluk-wensen, lieve schat!!!!

12-12-2006 Geen nieuws, we zijn allebei ziek,en dat op onze verlovingsdag (42 jaar geleden, hoor). 
Ook geen zin om het huis uit te gaan :-((
Parels René heeft een vervelend ongeluk gehad met een snijbrander. Dat was niet goed voor de nagel van zijn wijsvinger. Heel pijnlijk! De arme jongen!

6-12-2006. Gisteren hadden we een heerlijke Sinterklaasviering bij Betty en Ferry, met 6 3/4 kleinkind... Natuurlijk misten we de ontbrekende kleindochter, maar we genoten van de Sint met zijn Bossche accent, en de vrolijke Pieten, maar vooral van het gekrioel van blijde kinderen... Ook Charlotje had het al snel helemaal door!!!

Mik zit hier met Parel en Ton aan tafel. 


Sint leest in het Grote Boek...

Charlotte...

... gaat op pepernotenjacht...

Carlos pakt een mooie auto uit.

Charlotte kreeg een boek over Lotteliesje. Carlos en Mik zijn mild geïnteresseerd...

Mik zwaait de hele avond enthousiast met de Sinterklaasvlag...

Cathy wordt ook een schoonheidje...

Tisha is helemaal verrukt van het cadeau dat ze krijgt. Mik ook...

Alessandra is net zo blij met haar mooie kerstjurk...

Mik is maar op de grond gaan liggen. Dichter bij de pepernoten? Cathy komt hem helpen zijn pakje open te maken...

De Drie Zusters lezen samen één Sinterklaasgedicht. Cathy leest al heel vlot, maar die is dan ook een jaar ouder. Je zou het soms vergeten...
Voor Ton was het een beetje veel, hij was ook nog niet beter, maar hij wilde natuurlijk niet thuis blijven... We werden gehaald en gebracht, dus dat maakte veel meer mogelijk... 

3-12-2006. Ton is inderdaad in de lappenmand. Het is ook geen weer. Bij mij zat de afgelopen week alles tegen, toch is het Berichtenblad (bijna) op tijd de deur uit gegaan. Rust, dacht ik. En ja hoor, vandaag kon ik rustig van de kerk naar huis lopen in de stromende regen, want de ketting was van mijn fiets. Gelukkig had ik een nieuwe regenjas. Maar die kon ook niet tegen een wolkbreuk. Tja... Maar de dienst met de werkgroep was een groot genoegen, al kon ik me slecht concentreren. Douwe was goed op dreef. :-) 

2 december.... twintig jaar geleden vond mijn zus een jongentje in haar schoen... ;-)  
Mik, van harte gefeliciteerd! Heb een heerlijke dag en een mooi jaar!!! 

1 december 2006. Ton is lelijk verkouden aan het worden. Het was deze week kennelijk teveel allemaal: vergadering, bezoek, en gister naar Barends verjaardag... die opeens had besloten tóch een paar mensen te willen vergasten ter ere van zijn verjaardag... Het was heel gezellig, maar 't ging niet helemaal goed. 
In elk geval was het een genot onze Charlotje te zien rondhuppelen. Zo'n zonnig zieltje... 

25-11-2006. Het zijn de feestelijke HCC-dagen deze vrijdag, zaterdag en zondag. Gister en vandaag ben ik geweest, en het was een feest der herkenning. Allerlei aardige mensen die ik al jaren ken, van de DOSgg, de Bijbel-en-PC-gg, en enkele standhouders die je telkenjare tegenkomt... Hartverwarmend! De knuffels, de gesprekken, de waardering... en de lange rijen voor de gratis DVD's van de DOSgg... Zo lang had ik het nog niet meegemaakt. Er was koffie, en (Chris en Evert met) muziek... ach gewoon beregezellig! Ik kon me zelfs nog wat nuttig maken. ;-)
En dan ga je de beurs op. Gamen hoef ik niet, dat scheelt, maar ik zocht wel een aantal dingen op computergebied, waarvan ik er veel niet vond, maar onverwachte dingen vond ik weer wel... Een siliconen toetsenbord, voor bij de laptop... en kabeltjes.... niet de 5 1/4 floppydisk die ik nog zoek...  Ach, dit is mijn jaarlijkse feestje en ik genoot er van.

22-11-2006 Het gaat nog steeds goed met Ton! Gode zij dank. Hij had zondag een kerkdienst in Nijmegen, en hoewel hij erg moe was, betekende dat niet een halve week rust! Ik werk hard aan het nieuwe Berichtenblad, opeens dook weer allerlei materiaal op dat ik moet bewerken. En natrekken. Kost veel tijd... valt tegen. En ik wil toch echt naar de HCC-dagen. D.V. Maar ik heb straks gespijbeld en een detective bekeken. Zomaar een Daziel die ik nog niet kende... 

18-11-2006. Vandaag is mijn grote zus jarig. De eerste vingers van de rechterhand. Wel gefeliciteerd, en een mooi en gezond jaar gewenst! Ze is heerlijk een dagje uit met haar man, en geniet van deze alternatieve viering...
Met Ton gaat het nog steeds redelijk goed. Hij is vandaag met de tuttomobiel naar de begraafplaats geweest en heeft daar wat geharkt aan zijn laatste rustplaats. ;-) Een paar weken geleden hebben we op een mooie namiddag de buxusboompjes wat gekortwiekt, maar er viel toen nog veel te doen. Nou ja, de familie is winterklaar. Verder werk ik me te pletter. Alle dagen zijn te kort, en de nachten zijn te lang want ik slaap niet zo best. Mijn gewicht was weer opgekropen tot bijna 79 kilo, dus ik heb me eergister maar weer op Atkins gestort, hiertoe gemotiveerd door Betty, die ook weer wilde beginnen. Slechte timing, in deze maand, maar ik heb geen zin om weer dicht te groeien. Dus drink ik liters water, en zijn alle meelspijzen weer verbannen. Moet kunnen... Ik houd jullie op de hoogte. 

6-11-2006. Vandaag is het 42 jaar geleden dat we de Eerste Kus wisselden... ;-) Nog geen vijf weken later waren we officieel verloofd. Nou ja, dat hebben we vanavond heel bescheiden gevierd, net als toen: met een film (want zo is het gekomen), alleen dit keer een erg vrolijke en aardige. :-) Het gaat boven verwachting goed met Ton. Daarom konden we een half glaasje wijn nemen ook. Heel gezellig en leuk! 

Gister hadden we een 'dagje kerk'.... Half elf begon de dienst van de Walen, daarna iets over 12 uur in dezelfde ruimte die van de Werkgroep, heel plezierig, en na uitgebreid koffiedrinken gingen de anderen weg, en bleven wij nog wachten, al snuffelend in de Pieternellenkapel bij de oude boeken, waar ik leuke dingen uit haalde voor Ton en een paar voor mezelf. Want om 4 uur was er de dodenherdenking. Daarvoor worden mensen uitgenodigd die betrokken zijn bij degenen wier as is bijgezet in de crypte van de kerk. Daar is een heel stijlvol columbarium. Het koor zong mooi, een franse versie van Heer, herinner U de namen... en 2 slotkoren van Bach. Toepasselijk, evenals een goed verhaal van Nico Terlinden over rouwverwerking, dat werd voorgelezen. We troffen verschillende oude vrienden, en zo kom je aan de een niet toe, omdat je met de ander in gesprek bent. Al met al waren we om tien voor zes thuis. Geestelijk uitgerust, lichamelijk wel moe. Ton citeerde de psalm: Een dag in Uw voorhoven zijn beter dan duizend (levens)dagen. En zo is het. Maar ik was wel aan mijn bed toe.

29-10-2006. Vanmorgen had Ton dienst in Gorcum, in de dierbare Lutherse kerk, daarna wilde hij nog even 'a sentimental journey' over de wallen en bolwerken van Gorcum houden, het trof, we hadden de rolstoel mee, maar het was wel behoorlijk duwen voor mij. Later gingen we nog even de stad in, omdat Tons ouders in Gorcum zijn getrouwd. We keken naar hotel Metropole, waar het huwelijksdiner was, maar dat nu te koop staat, keken met ontzag naar het indrukwekkende monument voor de 70! leden van de sjoel die hier zijn omgekomen, en gingen naar het stadhuis, waar Tons ouders zijn getrouwd. De trouwzaal wilden we eigenlijk wel graag zien. Een vriendelijke dame toonde ons die, maar later hoorden we van een andere vriendelijke dame, dat dit niet de zaal was waar mijn schoonouders in het huwelijk traden. Daar is nu de artotheek gevestigd! Tja... :-(
Maar goed, na de boekenkist van Hugo de Groot gezien te hebben, bekeken we ook het Hugo de Groot poortje, waardoor hij als metselaar vermomd ontsnapte. En op gingen wij naar het station, waar we nog net de trein haalden. Tegen drie uur waren we thuis, allebei erg moe, maar Ton had zich voorgenomen naar de kleinkindertjes te gaan, die nog een beetje jarig waren, toch? Gelukkig werden we gehaald en gebracht, en zo werd het nog heel gezellig. Foto's elders. Welterusten!

28 october 2006. Groot feest, want vandaag wordt Betty's viertal jarig. Ze worden resp. 8 en 7 jaar!!!
Dat zal me een gebeurtenis worden!!!
Allemaal van harte gefeliciteerd: Cathy en Tisha en Carlos en Alessandra! 
Dat jullie het volgend jaar maar nog liever, gezonder en verstandiger mogen worden. 

Ons lukte het niet om daarvan mee te genieten: Ton heeft gister in het ziekenhuis een onverantwoord grote hoeveelheid Ventolin moeten snuiven, opdat de longarts 'wetenschappelijk verantwoord' kon laten vastleggen hoe het met hem ging. Nu, dat hebben we geweten. De longarts was zeer tevreden, maar in de loop van de dag begon de Ventolin in deze hoeveelheden Tons lichaam aan te vallen. We hadden net een werkbaar evenwicht, en nu dit!!! Gevolg: moe, humeurig, slechte nacht, ga maar door. Dan hoef je niet eens te dénken aan een verjaardag met veel enthousiaste kinderen en zo mogelijk nog meer volwassenen... Jammer, hoor. We hadden ons er op verheugd. Nu maar hopen dat iemand een paar foto's wil sturen. 

23-10-2006. Sinds ruim een week moet ik werken op de laptop, want de grote computer is erg, heel erg stuk. 
Zowel moederbord als processor bleken vorige week zondag overleden, en ik kan goed merken dat die sneller waren dan die van de laptop, en ook dat er meer geheugen op zat. Het zal nog niet mee vallen een nieuw moederbord te vinden met ongeveer de zelfde specificaties: AGP-slot, minstens drie geheugenbanken voor mijn DDR4000 dims. Maar ja, dat is DDR1 en tegenwoordig heb je DDR2. En verder had ik veel USBsloten, 5 PCI, een vuurdraad en SATA aan boord. Nu kan ik eventueel met een PCI-slot minder, maar als iemand een bordje met dergelijke specificaties voor me weet: laat het horen, alsjeblieft!!!! gea apenuitsteeksel van-haselen punt en el.
Ik kan nu wel bij de meeste van mijn gegevens, want twee van de harde schijven hangen nu aan de laptop, maar ik heb lang niet alle programma's op de laptop die ik op de computer heb. 
Goed, genoeg gezeurd. Maar daarom gaat hier niet alles zoals het moet. Alles is zeer vertraagd. 

Afgelopen week hadden we een logé, en dat vraagt ook aandacht. Dit huis is er niet op gebouwd, en op onze leeftijd is privacy toch een groot goed. 
Met Ton gaat het op en neer. Er hoeft maar iets te gebeuren, en hij is van de kaart. Maar hij krabbelt wel sneller op dan een jaartje geleden. Hij had van zaterdag op zondag slecht geslapen, en was echt niet in staat naar de kerk te gaan. We kregen tegen 4 uur een (pastoraal) bezoek, en dat was eigenlijk te veel, ook al duurde het maar ruim een uur. Vanmorgen kostte het dan ook moeite om op tijd klaar te zijn voor de fysiotherapie. Maar daarna was hij toch weer wat opgevrolijkt. Fietsen doet hem goed. Dus heb ik voorgesteld dat hij vanmiddag nog maar eens op zijn eigen fietsje zou stappen, en inderdaad: hij heeft een half uurtje in de stad doorgebracht. Niet alleen op maar ook naast de fiets, want hij kwam thuis met een boekje, dat hij bij een antiquariaat had gevonden... ;-) 
Maar in elk geval zijn we op de goede weg, al was hij wel helemaal uitgeput van dit korte ritje. 
Het was nu mooi weer, en hij heeft zijn beweging gehad. Beter dan in bed liggen, toch? :-)

Zaterdag ben ik naar Haarlem geweest, waar Anneke en Wiebe Feenstra haar tachtigste verjaardag en hun vijftigjarig huwelijk vierden. Nu was er aan dat huwelijk intussen al een maand toegevoegd, maar dat maakte niet uit. Het was wel de dag waarop Anneke 80 werd. Het koor Malle Babbe trad op met muziek die voor Anneke heel belangrijk was, omdat die muziek een element was, dat de vrouwen in de Jappenkampen, waartoe ook zij behoorde, door de oorlog heen droeg. 

13-10-2006 Eergister kreeg ik eindelijk vanuit Duitsland een medicament voor Ton, waar ik lang op heb gewacht. Ik hoop dat het gaat doen wat we er van verwachten. De eerste tekenen zijn niet slecht. Ton is redelijk optimistisch. Hij zit in elk geval beter in zijn vel. Ik eindelijk ook een beetje... Maar ik loop wel erg achter met alles. Wel is de schildering op de kastdeuren eindelijk (bijna) af. 

11 october 006. Het was paardenmarkt in Vianen, en terwijl Ton andere bezigheden had, en elders vakkundig beziggehouden werd, ben ik met Betty en de kindertjes door het stadje getrokken. Reuze pret... Foto's zie je hier. 

8 october: Alkmaars ontzet, en Renés verjaardag... En mijn jongste zus is 20 jaar getrouwd vandaag. Heel veel geluk voor de komende 20 jaar, beminden... met jullie jongens natuurlijk. Heb een reuze gezellige avond. (Sedentair én mobiel, als u voelt wat ik bedoel...)
Wij zijn na de kerk (ik had dienst in Zeist, en Ton voelde zich geroepen om de Walen te versterken) naar Amsterdam gegaan, waar het erg vol en gezellig was, en waar we alle kleinkinderen zagen. Na een uurtje was Ton wel moe, maar hij hield het nog graag een beetje uit. Tonio en Diana brachten ons naar Utrecht, en dat was wel even inschikken op de achterbank. Daar hielp afvallen nog niet voldoende voor... ;-)

Van harte geluk gewenst, René. Een reuze gezellige verjaardag, en een heel gezond en gelukkig jaar.
Wie weet, misschien zal je grote wens uitkomen: een motor voor de Vlieland... (Voorlopig vraagt hij heel bescheiden om een paar touwtjes om aan elkaar te knopen)...

 5 october: vanmorgen hebben we de Roemenië-gangers van de Waalse kerk uitgezwaaid. Wel vroeg voor ons. Daarna nog naar fysiotherapie, maar toen was opeens de energie helemaal op. Gek is dat. Zo van het ene moment op het andere. We hadden 's avonds een feest, maar dat ging helaas niet door. Tja, het leven zit vol verrassingen. Soms zijn ze leuk, soms minder. 

30 september 2006. Het is vandaag 30 jaar geleden dat mijn ouders in het huwelijk traden. Het was een slechte tijd, in de depressie, maar ze waren al 7 jaar verloofd, en ze werden er ook niet jonger op. Papa verdiende 19 gulden per week. Dat was heel weinig. Hij sjouwde zware zakken meel en suiker. Zij kwam op de een of andere manier er mee uit. Daar was ze knap in. Ze maakte ooit voor Betty een jurkje dat uit wel bijna 40 stukjes stof bestond, maar je merkte het niet op, als je het niet wist... 
Ton doet gemiddeld iets langer met zijn pufjes, maar snakt naar de dag waarop dokter Daniël en Ineke er weer zijn... 

26-9-2006 De preek is op het laatste moment klaar gekomen en afgeleverd, op wonderlijke wijze. :-)  Daarna had ik twee pyjamadagen. Ton was 's middags opgehaald door Betty. Hij genoot van kinderen en kleinkinderen, maar daarna is het wel weer even energie inhalen. Ik geloof dat hij vandaag een uur op is geweest. Hij slaapt, heeft zelfs Parel niet meer gesproken die vanavond belde. Ze was gematigd optimistisch, maar telefoneren deed pijn met die ingezwachtelde armen, dus we hielden het relatief kort. En nu maak ik ook een eind aan de dag.

22-9-2006 Ton was gister niet helemaal lekker, licht in het hoofd en zo, dus na de fysio had hij een pyjamadag. Maar ik moest wel bij hem blijven zitten. Ik hoopte 's avonds aan mijn kerkdienst te kunnen gaan werken, maar na vijf minuten achter de PC voelde ik me zo ziek...  En dat ben ik de hele nacht gebleven, en nog...
Dat betekent morgen niet naar de DOS-dag, maar hopen en bidden dat de preek eindelijk klaar komt... :-(

20-9-2006 Vandaag feliciteren we ook Arjan, helemaal in Canada. Heb een mooie verjaardag, we denken aan jullie... 
Hier was het traditiegetrouw mooi weer. Ik geloof dat het tot nu toe op Arjans verjaardag nog maar 3 of 4 keer geregend heeft. In Markham is het heel wat minder, zag ik op internet. Tja... Het is daar nu kwart voor zes in de middag, en 13 graden. Bewolkt en af en toe een streepje zon. 
Wij zijn vandaag helemaal naar Drachten gegaan om te kijken hoe Parel het maakt. Ze was erg moe, had zichtbaar hard gewerkt, maar leek wel optimistisch... 
Ton heeft de rustige reis redelijk doorstaan, doordat zijn pufje voor vandaag het meest optimale is. En verder wordt hij op handen gedragen. Gisteravond was hij met een goede vriendin naar de film, maar daarvan kwam hij blauw-aangelopen terug. Jammer. Een bedompte zaal, achteraan, vlak onder het plafond, tja, daar is de zuurstofspanning niet erg hoog. Nu ligt hij braaf in bed, met zijn ogen en zijn oren dicht van de TV te 'genieten' tot ik kom slapen. Dat moet dan nu maar gebeuren... 

19-9-2006 Karin is jarig. Wel gefeliciteerd, meisje, zo ver weg... 

17-9-2006 Ton blijft bijzonder moe, ondanks fysiotherapie en het feit dat hij beter sliep, de laatste dagen. Vanmorgen kwam Laetitia even langs met Charlotte, maar Ton hield het niet vol, en vluchtte, aan het eind van zijn krachten, naar bed. De trap was al weer te veel. Hij heeft de hele middag geslapen. Later heb ik hem nog even rondgereden door het park, vanwege de frisse lucht, maar het hielp niet. Morgen dus braaf thuisblijven. :-(  

  13-9-2006 Vanmorgen belde een hogelijk geamuseerde Parel op vanuit het ziekenhuis in Drachten: ze stond met premier Balkenende op de foto. Die foto werd om half tien gemaakt, en om half drie had ze de krant met foto al op haar bed... Daar stond: Drachten - Premier Jan Peter Balkenende nam vanmorgen, op werkbezoek in ziekenhuis Nij Smellinghe, een kijkje bij de fysiotherapie. De afdeling beschikt over de modernste oefenapparatuur, en staat bekend als de toonzaal van de Benelux. Balkenende was onder de indruk. ,,Als oud-patiënt weet ik hoe afhankelijk je bent. Zo’n zaal met zoveel voorzieningen geeft een goed gevoel. De streek kan trots zijn.”
Parel heeft ondanks alle moeite en inspanning wel het gevoel dat er goede dingen gebeuren met haar armen. Maar het is hard werken. Stuur maar een kaartje: Nij Smellinghe A3 K303 Compagnonsplein 1 9202 NN Drachten 
Ton heeft een zware tijd. Vannacht bijna niet geslapen doordat de pufjes zo kort werken. Dokter Daan is ziek, en zou trouwens toch met vacantie weg zijn. En het vocht in de lucht is niet echt bevorderlijk voor een vlotte ademhaling. Er komt dus ook niet veel uit mijn handen. Tja. Excuses, allemaal. 

10-9-2006 Vanmorgen heeft de Heer het wonder weer gedaan: gister was Ton nog nergens, hij heeft met de grootste moeite de dienst op tijd afgekregen, de reis was te veel voor hem, en hoewel hij nauwelijks stem had bij het ontbijt, klonk Tons stem tijdens de dienst in Groningens Waalse kerk steeds sterker en vaster, en hij bracht de preek met overtuiging. (Al zag hij er, vooral in het begin, slecht uit. Hij leek wel 90... Vanmiddag ging het nog wel, maar vanavond was hij al weer erg benauwd. Die pufjes.... dat is een ellende, als je de goede niet gebruiken kunt... Aangezien ik in Leeuwarden nog iets moest ophalen, was het wel een dagje reizen: half acht of zo pas terug. Maar toen was ik ook een tijdje van de wereld. En nu ga ik weer naar bed.

7 september 2006. Vandaag kwamen Parel en Mik langs. Parel moest haar stralende glimlach nog even laten zien, en Mik had, omdat Opa niet zo tegen bloemen kan, een heel mooie teil met plantjes en een vogelhuisje uitgezocht. Ze waren ook al bij Betty geweest, en die had heerlijke cakejes mee gegeven. En Mik maar hopen dat we die niet op zouden kunnen... Hij heeft mee mogen delen, dat wel. 
(Zie de bolle wangen) Hij kan heerlijk rustig spelen. Eindeloos rijdt en rijt hij autootjes en andere voorwerpen langs de rand van de tafel. Daar moet wel alles voor wijken: boeken en kopjes moeten echt een paar centimeter van de rand staan, anders komen er ernstige problemen. Die we oplossen, natuurlijk. Trouwens, Mik is gister voor het eerst naar dansles geweest, met Marthe, zijn vriendin. Het is meer bewegen op muziek, maar ze vonden het allebei énig. Volgende week wordt Parel een paar weken opgenomen in het ziekenhuis in Drachten, in de hoop dat de gezamenlijke inspanningen daar de druk op de armen kan verminderen. Moge er zegen op rusten!

4 september 2006. Een stralende zon en we feliciteren Tjitske. Nog een jaartje tot het pensioen...
Ton heeft redelijk doorgeslapen tot 6 uur, maar om 9 uur was hij al weer benauwd. Zucht. Gister is hij wel naar de kerk geweest, in de rolstoel, maar hij heeft nauwelijks stem. Komt door al die pufjes door elkaar. 't Is wat...

2 september 006. Twee jarigen: Timo en Maja, en de traditionele biologendag dit keer in Houten en omstreken, en voortreffelijk verzorgd door Harm en de zijnen. 
 Ton was niet bepaald optimaal, dus ik ben maar een uurtje geweest, maar daar heb ik zeer van genoten. Tot spoedig, hoop ik. 

1 september 2006. Een bijzondere dag. Vanmorgen werden we opgebeld... Hallo moeders! 
Maar ik herkende de stem niet meteen. Het was onze Petra, die we al heel lang geleden hadden geadopteerd als extra dochtertje. Ze woont sinds kort samen met een aardige man, en vroeg ons... of we in januari hun verbintenis in de kerk wilden inzegenen. :-))) Onze dag kon niet meer stuk! :-)  Even later een telefoontje van een goede vriend die in de buurt was, en op bezoek kwam... Ton was erg moe van de emoties, maar is wel opgebleven, dus we hopen dat hij vannacht goed slaapt. Het wisselt nogal. 
Morgen komen de biologen van ons jaar bij elkaar, maar dat is voor Ton te veel. Toch wil ik wel even afscheid nemen van Nico en Margareeth, die naar Verweggistan gaan om het werkwoord 'dienen' in liefde te vervoegen. Ton had ook graag afscheid van ze genomen, hij mag ze graag. Tja. 

Morgen is Timo jarig. Helemaal in Canada. Dat is ver... Zijn verjaarskaart is nog niet weg, dat schoot er bij in, met alle emoties vandaag. We hopen dat je een fijne verjaardag zult hebben, Timo! En veel plezier! 
We feliciteren ook schoonzus Maja. Een grote meid is ze al, dus we kunnen haar alleen veel geluk en gezondheid wensen. Bless you!  Haar kaart kan ik niet vinden, dus bij deze...

31-8-2006 'U moet er mee leren leven'... Zes woorden die we te vaak horen in ons leven. Vandaag was ik naar de oogarts, want sinds een dag of 14 zie ik zwarte vlekken voor het rechter oog. Behoorlijk hinderlijk. Maar ik hoef op dit moment niet bang te zijn dat ik blind word, en ik moet zeggen dat ik 'm de laatste tijd wel kneep. Dit is een verouderingsverschijnsel, volgens de artsen niet terug te dringen (dat zullen we nog wel eens zien, zou mijn schoonzoon René zeggen) waarbij de gel in de oogbol ontbindt en dus niet meer homogeen de lichtstralen door laat. Hinderlijk en zo, maar ik moet er maar mee leren leven. Tja. :-(  Ik was wel erg moe van het geheel. 
Om ons op te vrolijken kwam Tonio vanavond nog even langs, met souvenirs en foto's van de vacantie. Wat lief! Ton heeft een pyjamadag gehad, maar hij was heel blij zijn zoon te zien. Ik ook, natuurlijk. Hij heeft me nog even geholpen een programma opnieuw te installeren, en ik had een paar CD's die hij zocht. Manus manum lavat... ;-)

30-8-2006 Alle bootjes in de gracht voor het huis zijn gister vertrokken. Het was ook noodweer. Einde zomer? Ton ging vandaag niet vooruit. 

26-8-2006 Ton gaat millimeter voor millimeter vooruit. Hij slaapt en suft veel. Krijgt dus ook te weinig beweging. Morgen heb ik dienst in Zeist, maar hij blijft braaf thuis. De Charismaatjes en het Open Haven Festival in Amsterdam, waar de Vlieland actief is, zullen het zonder ons moeten doen. Jammer, maar het is niet anders.  Veel plezier. Voor Petra is dit een grote dag. We wensen je heel veel geluk, lieverd, en René natuurlijk ook. 

23-8-006  De zoveelste grotendeels doorwaakte nacht. Vanmorgen ging het nog wel, vanavond is het leven weer erg benauwd. Morgen mogen we weer naar Daan en Ineke. Prijs de Heer... Vandaag is mijn neef Thomas jarig. Hij is in het afgelopen jaar gigantisch gegroeid... Wel gefeliciteerd, jongen. We zullen er helaas niet bij zijn. En mijn jongste zus viert haar verjaardag ook. Leuk. Ben ik er niet. :-( 
Maar dat komt nog wel, een keer. 

20 augustus 2006 Dag des Heren. Vanmorgen vroeg weg, naar Heusden. Ton bleef alleen, maar is de dag doorgekomen. Half suffend, af en toe de tijd van de teugel ontdoende door een stel makkelijke sudoku's op te lossen... Het viel niet mee, en ik was ook nog eens erg laat thuis. Dank zij geweldige plensregens onderweg, die maakten dat zelfs Wil maar vijfendertig km/u reed, en dank zij een bijzondere ontmoeting met 8000 fietsers, die een ralley reden die iets met rozen te maken had, en die in de stromende regen op Utrecht af reden, waardoor wij via Zeist werden omgeleid... Ook in Utrecht zelf was het filevorming en vertraging, zodat ik om kwart over vier uitstapte - half twee reden we weg uit Oud-Heusden. Kortom: het was me het dagje wel. In elk geval is Ton nu, na een pufje, in staat te grinniken om een leuk boek. :-) 

19-8-2006 Onze gedachten en gelukwensen gaan naar Nienke en Jeroen, die vandaag een zegen vragen op hun huwelijk. We waren er graag bij geweest, maar het mocht kennelijk niet zo zijn. Ton had ook nu een slechte nacht, naar net iets minder dan die van gister en eergister. Ook vandaag is dokter Daan voor hem naar de practijk gekomen, ook al was hij zelf helemaal niet in orde. Gouden mensen: Daniël en Ineke... Bless them ... Nu maar hopen en bidden dat het vannacht beter gaat, want ik moet morgen naar Heusden, en het is geen prettig idee hem zo achter te laten...

17-8-2006 Vandaag hebben we ontdekt waarom het met Ton steeds slechter gaat: ook de Oxis is intussen langzamerhand giftig voor hem geworden. Hij was vannacht afschuwelijk benauwd, gelukkig had dr Daniël vandaag tijd voor hem ingeruimd. Zijn lunch-tijd. Hij heeft 'm weer een beetje opgelapt. Oude giffen als tabak spelen nu op. Terwijl hij nauwelijks zelf gerookt heeft, al heeft hij wel veel meegerookt, vanzelfsprekend. Men wist niet beter... Gister waren DDT en PAK's boosdoeners. Het is natuurlijk dweilen met de kraan open, want je krijgt ze aan alle kanten weer binnen. In elk geval was het vannacht heel erg. Vandaag heeft Ton heel rustig aan moeten doen, maar hij is wel opgebleven tot na etenstijd. Toen sloeg de benauwdheid ook wel erg toe. Wie heeft een nieuw pufje voor ons? 
Carlos en Alessandra hebben nu hun blauwe lintje gehaald met extra zwemlessen. Nu nog oranje, en dan mogen ze eindelijk afzwemmen voor hun A-diploma. Ik ga slapen. 

15-8-2006. Vorige week hebben Joop en ik, nou ja, heeft Joop, windows opnieuw geïnstalleerd, dus ik mag nu allerlei programma's opnieuw installeren.
Best een tijdrovende klus. En zondag mag ik weer dienst doen ook. Op zich best prettig, maar ik loop aan het begin van het seizoen al flink achter. Ben ik niet blij mee.
Ton is nog steeds behoorlijk benauwd, en hij hoopt dat dokter Daniël morgen nog mooie dingen voor hem kan doen. Dit duurt al weken. Heel de winst van Lourdes lijkt verloren. Dat móét een vergissing zijn, zou de goede Gilles Quispel hebben gezegd... Met die gedachte gaan we dan maar slapen.

8-8-2006. Intussen heb ik gister ook een dierbare relatie uit Heusden mogen begraven. Vanmorgen heb ik de gordijnen opgehangen in de salon, dus dat is ongeveer klaar. Alleen zag ik dat de voering naar de barrebiesjes is. Kan ik me nu niet meer mee bezig houden. Ik ben op en kapot. Ton is nogal benauwd, dus hij is erg gelukkig dat hij morgen weer naar dokter Daniël mag. Gister is hij naar Ede geweest, in mijn plaats, omdat een zeer dierbare achternicht, Adrie Vonk - van Haselen, een nicht van mijn vader, was overleden en werd begraven. Het lukte mij even niet op twee plaatsen tegelijk te zijn. Maar het was wel een aanslag op Tons energie. 
Van Parel hoorden we vandaag dat Mik nogal ongelukkig met zijn beentje tussen de spaken van de fiets was gekomen. (Nee, mevrouw, dat kan met deze zitjes níét gebeuren!) Zijn been zit in het gips, omdat de spieren nogal erg aangedaan waren, en voor je het weet heeft ie een spitsvoetje. Moet je niet hebben. Het arme kind. Parel was natuurlijk ook erg geschrokken.... :-(

30-7-2006. Tons been is weer bijna beter. Gelukkig maar. Zijn tijd in Bilthoven zit er bijna op, want Tjitske komt terug. Maar hij gaat nog een paar dagen naar het Noorden, zodat ik verder kan gaan met het verfwerk in huis. De rest van de buitenkant zit er niet zo in, dit jaar. Jammer. Maar ik ben nu bezig met de benedentrap, en de tuindeuren moeten nog wat afgewerkt worden, kleine randjes. Die kosten tijd en aandacht. Die heb ik nu even niet, want de moeder van onze beste Roeland is overleden, en ik mag de dankdienst voor haar leven leiden. :-) 

Ruim een jaar geleden was Ton ook in Bilthoven, (alle dagen regen, toen!) en ik begon in die tijd aan het Atkins-dieet. Ik woog 102 kg schoon aan de haak, en dat was te veel. Mijn mooie dochters Parel en Betty waren allebei iets van 15% lichaamsgewicht kwijtgeraakt met Southbeach en Atkins respectievelijk, en het laatste dieet sprak me meer aan. 
Vandaag is de stand 77 kilo. Na Lourdes was het nog minder, maar ik kwam weer aan toen ik minder liep dan daar. In feite is het gewicht min of meer stabiel sinds het begin van dit jaar, ondanks het dieet. :-( 
En toch wil ik terug naar 70 kilo. Goed, ik heb geen gevaarlijk overgewicht meer, maar het is nog steeds overgewicht. 
Dus ik heb en houd een gewichtig probleem, dat overigens veel met de schildklier te maken heeft. We zien wel. 

28-7-2006 Mijn jongste zus is helemaal jarig vandaag. Van harte gefeliciteerd, zus, waar je ook bent! Ton heeft zich gister verstapt, en loopt nu met pijn, maar zal het er niet om laten. 

26-7-2006. Ton heeft nog steeds plezier in het leven. Hij is gister voor het eerst zelfstandig en alleen vanaf huis naar fysiotherapie gelopen en terug gekomen. Ondanks de warmte. Hij heeft wel meetbaar minder zuurstof, maar wie niet? Zaterdag is hij met zijn begeleider naar het Muiderslot geweest, dank zij de Valys, die maakt dat hij er nog eens uit kan, tegen een redelijke prijs. Ze zijn droog gebleven, alleen de rolstoel werd nat. Ik heb gister de tuindeuren nog een extra laag verf gegeven, maar dan zo dat ze nu dicht kunnen. Dus ik zal lekker slapen. Er moet nog een reeks gouden biesjes langs de ramen, en hier en daar nog stopverf, maar dat heeft allemaal wat minder haast. Nu zou eigenlijk de keukendeur nog moeten. Als die niet wordt vernieuwd... 'k Had nog drie grote klussen bedacht, maar ik heb niet zoveel dagen meer, en af en toe wil Ton ook door mij begeleid worden naar medische dingen. Toch is het vacantie. Meestal. En ik geniet. 

20-7-2006. Ton heeft welliswaar moeite met de warmte, maar hij is niet echt ziek geworden, zoals in vorige jaren als het warm was. Dus dat is winst. Hij is wel érg blij dat hij vandaag naar dokter Daniël mag. Die houdt ons op de been. Tonio belde gister vanuit Griekenland, om te horen hoe het hier was, (daar is het iets koeler), en Betty vanuit het Zuiden des lands, waar het nog iets warmer is. De kindertjes zijn niet echt heel blij met dit weer. Gelukkig konden ze gister bij vriendinnetjes van school spelen, dat leidt weer wat af. Gister heb ik een deel gegrond en weer geplamuurd, vanmorgen eerst geschuurd en toen een dun laagje grondverf aan de onderkant, waar de verf altijd het meeste te lijden heeft. Het beroerde is dat ik nu de boel niet dicht kan houden, en dat het dus warmer wordt in huis. Vanmorgen was ik ook niet vroeg genoeg wakker om de boel te laten doortochten. Om zeven uur moeten hier de ramen dicht, want dan walmt het verkeer aan de overkant weer binnen. 

18-7-2006. Vanmorgen vroeg geschuurd, viel niet mee. Later nog wat met vulspul gespeeld. Droogde onder je handen. Vervolgens Tons rolstoel naar Bilthoven gebracht. Hij gaat daar op Tjitskes huis passen. Het is er wel uit te houden, mits je alles dicht en donker houdt, maar dat is hier ook zo. Tons adem is merkbaar slechter dan een paar weken geleden, maar lang niet zo beroerd als vorig jaar in de hete tijd. Tegen de tijd dat ik thuis was (na een omweg via de Emmaus, waar ik een paar aardige blouses vond) viel ik om. Ik ging 'even' liggen en werd later wakker. Pas tegen 8 uur naar beneden, naar de keuken. Toen nog wat aan de deuren gewerkt, en geknokt tegen de PC. Nu is het bloedheet, en we zijn elkaar zat. 

17-7-2006 Ik heb vacantie! Zaterdag heb ik een deel houtwerk van verf ontdaan, hetgeen niet meeviel. Gister naar de kerk. Vandaag naar Zaandam, al vroeg, om mee te varen met de Vlieland, die het dok al had verlaten, en nu behoorlijk opgeknapt terug ging naar de Borneokade. Mik vond het prachtig. René en Parel ook. Het was ideaal weer...

14-7-2006 Hoera, goed nieuws! Parels knobbeltje was ongevaarlijk. Littekenweefsel. Wat een opluchting na een paar maanden van spanning! :-))
En mijn schone dochter is ook jarig. Heel veel geluk, meisje! We denken eveneens aan Oma Hesse, want het was haar verjaardag lang voor het die van D. was... Gister was Parel hier even met Mik. Reuze gezellig! 

13-7-2006. Vandaag is Petra jarig. Van harte gelukgewenst! Heb een heel mooi jaar...
Ton is al een paar dagen niet erg lekker, hij heeft een benauwde pyjamadag.

9-7-2006. Gister hebben we nog een stukje gefietst, naar een oude bekende. 4,5 km. En dat was eigenlijk een beetje te veel. 
Maar vandaag ging Ton wel triomfantelijk op de fiets naar de kerk! En vanmiddag zijn we naar Houten geweest. Laetitia en Charlotte kwamen ons halen. Dat was erg makkelijk en prettig. Ton genoot uitbundig van zijn kleindochter. Maar toen we eenmaal thuis waren, was hij ook tot niets meer in staat. Geeft niet: hij had een heerlijke dag. En ik ook, natuurlijk. :-)

6-7-2006. Vandaag was Ton wel heel erg moe, maar tevreden. ;-) 

5-7-2006 Gister en eergister was Ton erg ademloos vanwege de smog. Ook vandaag bleek de saturatie van zuurstof in het bloed beneden pari te zijn, maar desondanks hebben we vanavond.... samen gefietst. En dan niet een klein rondje, maar naar Oud-Amelisweerd, het nachtegalenbosje, en terug. Dat is 8,5 km! Wel hebben we in een kersenboomgaard even gezeten om uit te rusten, en later op een bruggetje in het bos, maar het ging redelijk. Toch merkte ik dat de adem hoorbaar werd. Op het Ledig Erf (dat vol zat) had hij geen lucht meer. Toen hebben we een kwartiertje bij de bushalte gezeten, tot zijn adem hem had ingehaald. We zijn zéér tevreden! En ikzelf heb nu eindelijk de foto's van Lourdes zó aaneengeregen dat het een nette presentatie is geworden, die op een DVD-speler af te spelen is. Als die dat wil, tenminste. Want al dat spul werkt moeizaam samen. Maar goed, ik heb er straks naar liggen kijken, en ik was apetrots. Alleen dat menu wil maar niet. Ik heb er twee programma's voor, maar ze knappen er allebei uit, in een zéér vergevorderd stadium... Balen!!! 
Dat doe ik ook al weken over mijn gewicht. Na Lourdes was het heel even 76,5 kg, en daar was ik zeer tevreden mee. Om onduidelijke redenen (te weinig beweging?) ben ik sindsdien 2 1/2 kg aangekomen. 't Is níet eerlijk. En dat vind ik. 

29-6-2006 Tisha is gistermiddag met succes afgezwommen. Ze was helemaal niet nerveus, want ze dacht dat ze nog een oefenrondje deden voor het eigenlijke afzwemmen. Vandaar haar teleurstelling dat ze niet meer lekker mochten spelen, en dat het al afgelopen was voor ze het door had! ;-) Maar ze zwemt als een speer, en dat is een genoegen om te zien. De badmeesters maakten er een hele show van, zodat het een genoegen was er bij te zitten. De andere kinderen kwamen na school ook nog even kijken, en zo zagen wij het hele stelletje weer eens even bij elkaar. We gingen ook nog een uurtje mee naar huis, maar toen was de dag ook wel heel erg op voor Ton! Hij was vandaag wat zwaar van adem, maar dat heeft vast ook wel iets te maken met het feit dat hij zo lang heeft gekeken naar de afgang van het kabinet, vannacht. Wat een puinhoop! Ze mogen van ons op de schroothoop. 

28-6-2006 Vandaag mag Tisha eindelijk afzwemmen. Succes, meisje! 

27-6-2006. Een rampdag! De prachtige treurwilg, nog door Zocher zelf geplant naar ik mag aannemen, die tegenover ons huis aan de waterkant stond, en ieder jaar het laatste groen en het vroegste leven vertoonde, is in stukken gezaagd en weggehaald. Dit jaar wilden de bladeren niet erg opschieten, het groen bleef dunner, en werd op een gegeven moment steeds minder. Vorige week was de boom haast onzichtbaar geworden, doordat het meeste blad was afgevallen. En gister kwamen de mannen van de gemeente, met auto's en een boot, met electrische zagen en touwen. En terwijl ik bezig was de vergadering van Het Evangelie in Spanje verder voor te bereiden, klommen mannen met en zonder oordoppen in de boom, en zaagden de grote takken af. Daarna werd ook de stam in mootjes gezaagd. Als er niet nog een beetje tronk zou zijn, haast gelijk met de grond, zou je zeggen: zijn plaats kent hem niet meer. 
De vergadering verliep wel goed. Nu de notulen nog. Altijd een heel werk. 

26-6-2006. Vandaag is Gerrit jarig. Hij had het dit weekend al een beetje gevierd met Ton, maar ook vandaag onze gelukwensen! ;-)

23-6-2006. Vandaag een oergezellige 'nichten'dag in Alkmaar gehad. Na een kopje koffie gingen we naar de Grote Kerk om een orgelsbespeling te horen, zowel op het koororgel als op het grote Schnitzerorgel. Een gevarieerd programma maakte het mogelijk dat alle eigenschappen van met name het laatste werden getoond en gehoord. 
Daarna zaten we heel genoegelijk bij het Hof van Sonoy in de tuin, voor een lunch, die lang duurde, waarna we via wat winkeltjes (heel beperkt) naar de Molen van Piet liepen, die we nog nooit bezichtigd hadden, en die vroeger voor ons verboden gebied was. We zijn zo hoog geklommen als we konden, maar de afdaling kostte nog meer moeite! De trappen waren zo steil! 
Het eind van de middag brachten we bij Joke door in de tuin. Henk had zich zéér verdienstelijk gemaakt in de keuken, Elly ook, en zo hadden we een gezellige en heerlijke maaltijd. Samen in de trein: een verzameling geiten gedraagt zich bedaagder! Maar het was bijzonder gezellig! Doen we over! Bedankt!

19-6-2006. De drukke week werd gevolgd door een heel druk weekend. Door allerlei dingen was de week toch al korter dan normaal, en omdat ik naar Winschoten mocht voor de dienst, moest ik zaterdag al om zes uur het huis uit. Dat lukte niet helemaal, maar ik had toch nog net de juiste trein, en zo kwam ik om 9 uur aan in WInschoten, waar ik werd opgewacht door Meindert en Dina, schatten van mensen, die me vanwege het mooie weer voorstelden nu eens langs de Blauwe Stad te rijden, waar ik al langer erg benieuwd naar was. Dat deden we, en ik was onder de indruk van de variatie en de uitgebreidheid van het project. Daarna reden we naar Heiligerlee, en kon ik eindelijk het monument voor graaf Adolf eens bekijken. Wel uit de verte, want we bleven in de auto. Het werd al bijna donker toen. We maakten een interessante tocht via Finsterwolde en Midwolda maar de volgorde weet ik niet meer. Daarna was het nog even erg gezellig, tot het... bijna half drie bleek te zijn! Oeps!
Toch op tijd op, de volgende morgen. De dienst was toegesneden op de kerk die nog in restauratie is, maar die te gebruiken was, en een stuk ruimer (b)leek dan er voor. Allerlei interessante details waren na afloop te zien...

De trein van half een bracht me om half vier in Utrecht, zodat ik tien voor vier in mijn keuken stond en mij kon storten op de voorbereidingen voor Vader/Moederdag. Gelukkig hebben Diana en Betty heel erg meegeholpen, anders stond iedereen nu nog honger te hebben. We hebben gegourmet, en de kindertjes van Betty vonden het heel erg gezellig. Die waren al zo groot, dat ze zelf mochten koken. Cathy was wat haastig, en heeft een brandblaartje opgelopen, ook omdat ze veel te kort haar hand onder de kraan hield, en ik er niet voldoende op lette. Mea culpa! ;-( 
Dat Charlotte viel was niet mijn schuld, gelukkig, maar ze kwam lelijk met haar kin op een tafeltje terecht. Natuurlijk lagen de kinderpleisters omgekeerd, zodat ik ze niet herkende. Uiteindelijk werden ze gevonden, toen bloedde het al bijna niet meer. 
Het arme kind was erg overstuur, en moest haar moeder, en geen ander... 
Gelukkig kon ze wel weer lachen toen ze naar huis ging. Zij het een beetje voorzichtig... 
Tegen de tijd dat iedereen weg was, waren wij zo moe, dat we geen voet meer konden verzetten.

Diana en Betty hadden bijna alles afgewassen, en de rest heb ik vanmorgen gedaan. Toen heb ik ook maar gezogen en gedweild, en dat was wel even nodig: alsof we een veldslag hadden gehouden! 
Maar ach, als zo'n kind zegt: Ik wil heel gauw weer bij jullie komen eten, dan grijns je toch van oor tot oor. 

Het was heerlijk bijna alle kinderen weer bij elkaar te hebben. Parel en de haren zitten of liggen op Oerol...

Maar bij dat al had Ton het ook druk gehad, want hij was op zondag om zes uur opgestaan. Hij mocht dienstdoen in Nijmegen! Gelukkig kon hij met de taxi naar de trein, en werd hij in Nijmegen opgehaald. 
Maar het werd wel een beetje erg veel, al heeft hij geen been hoeven te verzetten, en werden hem de lekkere beetjes om strijd door kinderen en kleinkinderen gebracht! 
Vandaag hebben we met veel genoegen naar de verschillende mooie, interessante en practische cadeaux gekeken, en nu wordt het de hoogste tijd dat ik mij weer werp op het volgende item dat op me wacht: het voorbereiden van een vergadering...

Een ding te gelijk! 

17-6-2006. Het was een drukke week, maar de preek voor zondag is nu bijna klaar, die van Ton helemaal, en het reisverslag van onze bedevaart naar Lourdes is wat mij betreft ook wel klaar. Wie nog iets mist mag het zeggen. Natuurlijk heb ik nog niet alles geprint voor onszelf. Ik had wat veel foto's gemaakt. Maar die staan wel allemaal al netjes op een CD, voor wie ze hebben wil. Een rommelige week! Veel dingen tussendoor. Dokter, fysio, rouwbezoek bij Pater Kotte vanmiddag... wonderlijk hoe mensen op je weg komen. Ik had hem een medaille uit Lourdes beloofd, toen hij ons, een paar weken geleden, er een gaf van sint Willibrord. We konden hem niet bereiken na terugkeer, maar vanmiddag heb ik de beloofde penning op zijn borst gelegd. Er is rouw bij dierbare vrienden, en dat houdt je bezig, en tegelijk is het leven vol vreugde en dankbaarheid... En nu is het half drie geweest en ga ik slapen! ;-) 

10-6-2006. Gisteravond heb ik the Lion King gezien in het circustheater in Scheveningen. Het was nog een verjaarscadeau van Betty, en ook Parel was van de partij! :-)) We hebben zelfs nog even pootje gebaad, en wat was dat heerlijk!!!! 

The Lion King was echt een bijzonder gebeuren! Het raakte voor ons gevoel aan het wezen van Afrika, en een groter compliment kun je niet geven!

Over Afrika gesproken: Cousin Blanche is having her birhthday! Many happy returns of the day, dear! 

Met Ton gaat het nog steeds goed. Hij heeft vanmorgen wel een paar uur piano gespeeld. En nu is hij op eigen benen er vandoor. Ik zie hem straks wel weer, zegt hij. Het is wonderbaarlijk en onvoorstelbaar! 

8 juni 2006. Even keek ik naar buiten, om iets anders te zien dan lettertjes en plaatjes: ik ben hard aan het werk! En wat zag ik: een (jonge)dame merel wipte op de rand van het platte dak boven de keuken, en pikte een onrijpe aardbei van de plant, nam die mee naar de grond, en begon 'm op te eten. Tja, dan is het geen wonder, dat er maar steeds niets te smikkelen is voor ons! ;-) Ondanks het nu toch wel gevarieerde voedselaanbod komen de vogels graag nog even snoepen van de zaadnetjes en de mezenbol. De jongen zijn tegenwoordig groot voordat er een behoorlijk aanbod aan vliegen en muggen is. En nu blijven wij zitten met de muggen en vliegen. Ik doe mijn best om ze buiten te houden, maar ben toch weer flink gestoken, en het duurt bij mij heel erg lang eer zoiets geneest. De muggebeet die ik de laatste avond in Lourdes opliep is net niet meer hinderlijk, maar weg is ie ook niet. Ton is in het bos gaan zitten, om van het mooie weer te genieten. Hij was gister wel benauwder dan hiervoor, en moest extra puffen... 

7 juni 2006. Al meer dan een week niets geschreven. Het was ook razend druk. Ton had met Pinksteren dienst in Zeist, en er was zaterdag een huwelijk in onze Waalse kerk, waar we heen wilden. Daarna had ik een afspraak met een nieuwe voorganger voor de dienst in onze Werkgroep/kerkgroep, die ik allerlei zou uitleggen. Kennelijk had ik 's nachts een klein malheur gehad, zonder het te merken dit keer, want ik kon niet goed uit mijn woorden komen, en zondag was ik doodmoe. Gelukkig had ik dinsdag een afspraak met Ineke, die de gevolgen weer voor een groot deel kon wegprikken. Als ik haar niet had!!! 
Intussen ben ik steeds bezig geweest met de foto's van Lourdes. Die heb ik nu allemaal recht gezet. Van de ruim 1000 zijn er toch nog 870 overgebleven, dus dat was wel wat werk. Gister heb ik geprobeerd de foto's en filmpjes zo op een DVD te branden, dat ze ook op een normale DVD-speler af te spelen zijn. Onze DVD-speler gedraagt zich sinds de garantie is afgelopen níet meer normaal, en slikt alleen nog maar officiële DVD's en toont geen jpg's en tifs meer. Niet leuk dus! Nou ja, frust en frummel dus. Maar nu ben ik begonnen aan het verslag van de reis. Als ik dat niet snel afmaak ben ik de helft al weer vergeten. De eerste dag staat er. 
Met Ton gaat het nog steeds boven bidden en danken goed. Hij is minder fit dan direct na Lourdes, maar hij kan meer en het duurt langer voor hij het benauwd krijgt. Ik kan nu ook rustig een paar uur níét onder handbereik zijn, en dat is echt een nieuwe situatie. :-) 

30 mei 2006. Vandaag kregen we bezoek. Het beeldje dat we met heel veel zoeken in Lourdes vonden voor een aardige dame, is vandaag opgehaald. Ze was erg lief, vonden we. Het beeldje. De dame ook, trouwens. Verder heb ik bijna alleen achter de pc gezeten, afgezien van Tons trip naar de fysio (te voet), en van een vluggertje naar Albert de Verwenner. Ton maakt behoorlijke vooruitgang, want hij heeft zelfs 3 minuten gefietst bij de fysiotherapeut. Dat viel nog niet mee, maar het opende voor hem perspectieven voor ritjes op zijn eigen fiets, en dat motiveert! Hij is inderdaad wonderbaarlijk fit na Lourdes. God zij geloofd en geprezen! :-) 

29 mei 2006. Vandaag hebben we Lourdeswater weggebracht, en dat leverde een aardige tippel op. Ton heeft driekwart van de Maliebaan gelopen, ik de rest... Maar dat kan geen kwaad, want na Lourdes vliegen de onsjes er weer aan. Ik was toch éventjes op 26 kg die ik kwijt was, maar ik weeg al weer meer. Tja, alleen achter de computer zitten en een uurtje vieren in de kerk, dat zet geen zoden aan de dijk! Gelukkig hielden we het vanmiddag bijna helemaal droog. :-) Al knippend, plakkend, gummend en verkleinend geniet ik wel weer van de bedevaart: het is heerlijk dat ik zo idioot veel foto's heb genomen. Het is alleen wel héél veel werk. 

27 mei 2006. We hebben een heel bijzondere bedevaart gehad. Maar aangezien Ton en ik zondag allebei dienst hebben, moest ik daar eerst aandacht aan besteden. Ik ben begonnen met het kijken naar en bewerken van de foto's, maar het zijn er een beetje veel... dus verwacht niet te snel veel van me. 

23 mei. We zijn weer terug. Doodmoe, want we stonden vanmorgen voor de verandering om 5 uur op, en vertrokken om 7.15 u. De stemming was ook vandaag erg goed in de bus, en het kostte moeite om afscheid te nemen van al die dierbare mensen. Nu gaan we slapen. Binnenkort meer. Tonio dank je voor het bijwerken van de site! Hij heeft de SMS-jes omgezet in deze berichten. 

22 mei 2006. Zondag middag gingen we langs de Grot, kaarsen branden voor iedereen. We zagen een stukje internationale slotmanifestatie en een nieuwe kruisweg voor zieken. Het was heel indrukwekkend! Zo ook de Nederlandse afscheidsdienst. Laat nog water halen. Het was groot feest in het stadje Overal spelende bands, spontane concertjes, polonaises, liederen en liedjes... Veel gesprekken overal... heerlijk! Echt Lourdes.

Vanmorgen gingen we met de bus terug naar Poitiers. Een flinke rit. Vroeg op dus: 6 uur. Het lukte niet om op tijd weg te komen, omdat onze bus was geblokkeerd door een andere militaire eenheid, die eerst weg wilde. We hielden het goede humeur er maar bij. 5 uur Poitiers, uitgepakt, rondgekeken in de futuropolis, 7 uur bijzondere bijeenkomst waar souvenirs waren uitgestald, waar een verhaal werd verteld over sommige souvenirs, en waar een zegen werd gevraagd door Mgr. F. Kutschrütter, die we (nog meer) hebben leren waarderen als een zeer geestelijk mens. 

Ton wilde graag daarna direct naar Poitiers, om naar de Notre Dame le -grand te kijken. Die was de vorige keer under reconstruction. We gingen met de bus, liep vlot, en daarna moesten we een half uur heen en een half uur terug lopen. Het was het waard, en Ton heeft het volbracht zonder paars aan te lopen. Dit is in vele jaren niet gebeurd! Toch een wonder... :-)

Zondag morgen was er de internationale mis waar we een fantastische plek hadden. Na afloop begroette de franse minister van defensie ook Ton heel aardig, hetgeen in hoge kringen gezien werd.

21 mei 2006. Zaterdag avond zijn we met veel moeite naar het hospitaal gegaan. Een vriend was gisteren onwel geworden en wordt vandaag ontslagen. Ton was stuk en ik was kapot.

19 mei 2006. Vandaag begon met een mis bij de grot om 06.45 uur beter dan ooit. Helemaal terug naar hotel Lucia naast petit Lourdes. Om 09.30 uur weer weg naar een alternatieve kruisweg, later veel gelopen.

18 mei 2006. Na een korte nacht om 07.30 uur weg. De regen liet niet lang op zich wachten en bleef een trouwe metgezel. Om 15.35 uur reden we Lourdes binnen, moe, maar het voelde als een thuiskomst.

17 mei 2006. Lourdes. Na ruim 800 km in een zeker niet ruime bus zijn we bij Poitiers aangekomen tegen 20 uur. Nadat we hadden gegeten was er om 22.15 uur een korte dienst. Het is warm, het regent, maar er is ook zon.

14 mei 2006. Een paar enerverende dagen! Heel de week was al boordevol werk, met een gecompliceerde Franse en Nederlandse dienst van Ton, deze morgen, waardoor ik zelf pas vrijdagavond aan mijn eigen dienst kon beginnen. Dat zette geen zoden aan de dijk, want gisteren hadden we een uitje van de personeelsvereniging van het Hospitaal, waar Ton zich erg op verheugd had. En we waren pas om half elf thuis. Dus werd het weer héél laat vannacht. In de trein op weg naar Gorcum een tasjesdief, die ik nog net kon verhinderen met mijn tasje weg te lopen. Op de terugweg vertraging door een tragisch ongeval van iemand voor wie het leven niet meer dragelijk was. Een moederdag die voor een moeder hier ergens in het land wellicht nooit meer te verteren zal zijn. Zo triest. Het houdt je bezig...  Maar Ton en ik hadden allebei een feestelijke dienst. Dat wel. 
En voor Gima kon moederdag ook niet stuk, al was het voor haar meer grootmoederdag: in Canada werd gisteravond Sven geboren, bijna 8 pond, zoon van Karin en Arjan, broer van Timo. Onze hartelijke felicitaties. Wij vierden moederdag niet, dachten we, omdat er nog zoveel moet gebeuren voor woensdag... We zouden even een rondje om, zodat Ton kon bewegen, maar het strekte zich uiteindelijk uit tot de Gansstraat, waar we Tons moeder even de groeten gingen doen. De mijne heeft geen plek meer hier op aarde, maar ik droeg haar slavenarmband vandaag. Daar was ze erg aan gehecht. We waren net thuis, Ton was in slaap gevallen tijdens het theedrinken, en ik liep in mijn zo-goed-als-niks in de keuken te dingesen voordat ik serieus aan het werk ging, toen er gebeld werd: Mik met Parel en René, die toch nog even langs kwamen, want Mik had een cadeautje voor me uitgezocht. Dat was een heel lief paar oorbelletjes. Die jongen heeft smaak, nu al! En er was ook een grote taart! Die moest natuurlijk aangesneden worden. Ik heb mijn eerste stukje sinds eind juli vorig jaar genomen, om te vieren dat ik vanmorgen eindelijk 25 kg was afgevallen. Dat zal ik morgen wel niet meer halen. Later nog voor het eerst via de webcam naar onze kleindochters en -zoon gezwaaid voor ze naar bed gingen. Er was iets met de audioverbinding. Dus speelden we stommetje. ;-) En nu is het bedtijd. Het was me het dagje wel. :-))) 

12 mei 2006. Onze jongste is jarig, en al was ze niet van plan haar verjaardag te vieren, ze is wel thuis, want dochterlief is ziek. Die ligt een misselijke meid te wezen in haar bedje, vanmorgen zijn ze nog naar de huisarts geweest. Nu maar hopen dat het allemaal heel snel over gaat, en hoe dan ook: onze gelukwensen en heel veel liefs, Laetitia!

8 mei 2006. Buiten schijnt de zon stralend, dus kunnen ramen en deuren heerlijk open. Aan de achterkant van het huis dan, want aan de voorkant walmt er regelmatig een vieze golf van verkeersdampen naar binnen. Alle bomen voor de deur houden dat niet tegen, de stadsbuitengracht evenmin. Jammer, hoor! De laatste weken ben ik af en toe bezig geweest met een project dat ik me al had voorgenomen toen we het huis betrokken: het beschilderen van de kastdeuren in de slaapkamer. Stukje bij beetje bloeit daar nu het uitzicht vanuit mijn studeerkamer voor Tons ogen op. De acrylverf stinkt niet - zeker niet als er zo uitgebreid gelucht kan worden als dezer dagen, en Ton heeft er geen hinder van. Verder heb ik de laatste weken minstens 30 uur besteed aan het vinden van 2 of 3 regeltjes JavaScript waardoor ik niet meer elke dag mijn bijbels dagboek hoef bij te werken en op te laden, maar waardoor er toch telkens het stuk van die dag tevoorschijn komt. 
Nu ja, dat gaat alleen op voor deze maand, dus dat stemt droef. Ik moet het zo uitbouwen dat, gegeven de Paasdatum voor dat jaar, alle dagen de juiste file wordt opgeroepen. Het gaat mijn pet voorlopig te boven. Nu ga ik me maar weer wijden aan de dienst voor zondag. Ton heeft er ook een, dus er is genoeg te doen. Nog afgezien van... maar dat weten jullie nog niet. ;-)

5-4-2006. Dag van vrijheid. De vlag is uitgestoken. Er zijn mensen gestorven voor die vrijheid om dat te doen, om te gaan en te staan waar je wilt. Om te denken wat je wilt. Om, binnen de grenzen van fatsoen, te zeggen wat je wilt. Helaas is een deel van onze samenlezing van mening dat onze rechten grenzeloos zijn, en daarmee zijn al die burgertrutten die zo nodig moeten kunnen beledigen, als dat in ze opkomt, pure anarchisten geworden, die de samenleving onmogelijk maakt. Zielig en gevaarlijk. Laten we opkomen voor de vrijheid van elkaar! Wie de ander ruimte gunt, heeft genoeg ruimte voor zichzelf om mens te zijn. 

4-4-2006. Vanmorgen fysiotherapie. We zijn er heen gegaan met de rolstoel, maar na afloop wilde Ton lopen. Via het Ledig Erf. Daar hebben we lekker koffie gedronken in de zon, daarna door de Twijnstraat naar huis, Ton lopend, en ik met de rolstoel er naast. :-)
Een aardige ontmoeting hadden we daar met pater Kotte, (inderdaad, dé pater Kotte), die wij opvrolijkten, en die ons heel lief een penning gaf van Sint Willibrord en van de Vrouwe van Amersfoort. Onze opvattingen mogen dan niet gelijk lopen, op persoonlijk vlak kunnen mensen elkaar zeer wel ontmoeten in weerwil van hun opvattingen... Gelukkig maar. 
's Avonds herdacht. Altijd roept dat weer de sfeer op van het herdenken in de Alkmaarder Hout, waar ik met Papa heen placht te gaan. Maar dit jaar wil ik toch in het bijzonder denken aan Mama, die wel de spanning had en de onrust van de oorlog, van een man die gezocht werd door de bezetter, maar niet de voldoening van geslaagde ondernemingen, spannende verhalen die je kon navertellen (of soms niet), niet de voldoening van het gevoel dat je er iets aan dééd... Zij, en al die anderen, hield het gezin draaiende, zorgde voor een stabiele achtergrond, en voor een boel dingen die wij nu nog niet van haar weten. 
Ik heb groot respect voor papa en zijn kornuiten van het verzet, maar zij hadden er nog enige 'lol' van, al is dat het verkeerde woord. Mama had alleen de spanning, de ellende, het zwaarste deel.

Hulde voor haar, en al die anderen moet er ook zijn. Daar staan we dan vandaag maar even bij stil!

29-4-2006. Koninginnedag! Hier regent het op dit moment. Wat jammer. Onder het kijken / luisteren naar het verslag van Zeewolde en Almere heb ik allerlei nuttige dingen gedaan. Daar ga ik nog maar even mee door, want het hagelt intussen. Ton is elders, en wat in járen niet is gebeurd: hij heeft gister helemaal zelfstandig de trein genomen. Niet weggebracht met de rolstoel, dus dit gaat geweldig. :-) Alleen mijn gewicht wil niet meer omlaag. Balen. Opeens 2 kilo zwaarder dan twee weken geleden...  
Intussen wel verdrietig nieuws van nicht Joke, dus bid maar voor haar allemaal! 

26-4-2006. Vandaag hoefden we zomaar eens niet weg. Ik heb de hele dag opgeruimd in mijn studeerkamer, maar je ziet geen verschil, en de papieren die ik zocht heb ik nóg niet. Wel is er een flinke doos naar de papierbak verhuisd. Ton had een pyjamadag tot het eind van de middag. Hij was moe van zondag, (kerk en bezoek), maandag (tandarts, fysiotherapie en op bezoek) en dinsdag, toen Henk en Maribel langs kwamen, uit de USA (maar via hun huis in Frankrijk). Ze doen iedereen de groeten! We vonden het enig ze weer te zien, en de tijd vloog. Toen ze weg waren heeft Ton eerst wat rustig zitten lezen, voordat hij zijn bed in dook, en ik de keuken... (Het enige voorrecht van de vrouw is het aanrecht, jawel...) 's Avonds heb ik nog geprobeerd mij verder te verdiepen in JavaScript, volgens mijn zoon 'o zo makkelijk' - maar niet voor mij. Toen ik balorig zocht naar kant en klare snippets voor een nodige bewerking kwam ik op een website die mijn IQ wilde bepalen. Kijk, daar kwam 136 uit (ongetwijfeld een tikje opgepoetst om geen klanten te verliezen) - maar waarom kan ik dan puntjepuntjepuntje die JavaScript dingetjes niet onthouden, en vooral ook niet geconcentreerd genoeg bekijken om alle puntjes op de i te zetten en de puntkomma's niet te vergeten, en om zondermeer te snappen waar het over gaat? Balen!!!!!!!!
Maar goed, aan het eind van de middag ging Ton helemaal zelfstandig even uit. De zon scheen een beetje, en hij is naar de Mariaplaats gelopen, waar hij op een bankje in de zon heeft zitten uitrusten, voordat hij terug kwam. Ik hoefde hem niet te halen. Kijk, dat is mooi! :-)

21-4-2006. Vandaag is Ton helemaal zelf naar de fysiotherapie gelopen. Het is maar een paar honderd meter, maar toch! En terug ook, we hadden de rolstoel zelfs niet mee. Opgeruimd heb ik vandaag nauwelijks, maar ik heb wel een en ander in de tuin gedaan... De buurvrouw was zo lief om na de wekelijkse boodschappen een omweg te maken langs het tuincentrum, en ik ben me te buiten gegaan aan wat klein spul voor de tuin en de bakken. Bovendien heb ik een grote wens van Ton ingewilligd: het pad door de tuin verlegd. Maar ondanks het feit dat ik Archimedes voor me liet werken was ik wel doodop! Dus dat werd even slapen en laat eten. Toen strijken (want ik kan weer wassen) en nu ... Help, ik zie een MOT! ;-( Hij heeft mij overleefd en heeft zich verstopt. Grrr! Morgen verder zoeken. Of straks... 

20-4-2006. Vandaag na nog enig opruimen (dat duurt nog weken, voor het hier weer leefbaar is!) en na een vroeg bezoek aan dokter Daniël, zijn we met Parel naar een bijzondere tentoonstelling gegaan in de Buurkerk. Royal Music Machines. Zeer de moeite waard. Met koffie en rondleiding. En heel veel moois.

Na afloop hebben we nog even nagepraat met onze mooie dochter, en met onze apparaatjes gespeeld (blue tooth: foto's van haar telefoon naar mijn PDA). Daarna boodschapjes gehaald bij Albert de Verwenner, en zo waren we nog pas om 7 uur thuis. Leve de rolstoel: de boodschappen konden prima vervoerd op Tons knieën. Na het eten waren we allebei zo moe, dat we onder het nieuws in slaap vielen. Nou ja, het was toch slecht nieuws... 

19-4-2006. Gister kwam Betty nog 'even' helpen de studeerkamer van zijn stuk te brengen... Want die verstopping van het bad, daar moet toch nog naar gekeken worden... En dus moet er een gat in het plafond komen. Niet waar ik dacht, maar net waar de grootste concentratie aan spullen onder staat. 
Het is nu een chaos in de kamer. Maar intussen zit er een nieuwe sifon en ik weet al niet wat nog meer in, en kunnen we weer in bad. Wat heerlijk, na al dat wassen bij de (gelukkig wel wàrme) kraan... En we kunnen weer wassen! Er zijn vandaag meteen al weer twee wassen door gegaan. 

17-4-2006. En toen was het even zo druk, dat ik er zelfs niet aan toe kwam om dit bij te houden! Excuses! Maar ja, de afvoer van het bad was verstopt, zelfs zo dat ik niet meer kon wassen. Ach, riepen Betty en Ferry de tiende, dat komen wij wel even doorspuiten. Het werd doorzagen, want een en ander was met veel flair en fantasie aangelegd, maar ook met véél bochten... Het kostte ze een dag. En mij ook. Maar opgelost was het nog niet. En er zit nu veel lager ook een prop, zodat het water van de slaapkamer veel langzamer weg loopt. Van de regen in de drup, of zo... Maar het zal allemaal wel goed komen. Heen en weer rennen naar dokter Daniël en de fysiotherapie werden er niet minder door. En in de Heilige Week heeft de Waalse kerk altijd drie diensten achter elkaar: op donderdag, vrijdag en zaterdag, telkens om half acht. Het was bijzonder, en een onmisbare voorbereiding op het Paasfeest. Dat vierden Ton en ik gescheiden: hij in de Pieterskerk in Utrecht, met Mik (die alvast zijn cadeautje kreeg) en Parel (die panne kreeg), en ik in Heusden. Dat was feestelijk! 
Maar vandaag, tweede Paasdag, is het weer feest: Mik is jarig! Hij wordt drie jaar. Ton blijft in bed vandaag, hij heeft last van de adem en de hoge bloeddruk, maar ik rijd zo met Tonio en Diana mee. 

Wel gefeliciteerd, Mik! We komen er aan! Wie meer wil weten, moet maar op Miks bladzijde kijken! 
(Dat 'we komen er aan' was wat al te voorbarig: we raakten verwikkeld in de Utrechtse Marathon, en dat kostte héél veel tijd!)

8 april: Ferry is jarig! Heel veel goeds en liefs! 

6-4-2006. Het blijft rennen, tegenwoordig. Dokter, fysio, noem maar op. Gister kwam daar eieren verven in de Pieterskerk bij. Enig, want Betty was er ook met haar kwartetje, en die hebben heel erg goed hun best gedaan. 

Trouwens, Ton heeft óók zijn best gedaan, en hoe!
Het was al een lange dag geweest, want we moesten / mochten al om half elf bij onze lijf-dokter wezen, maar dat is voor ons bejaarden wel héél erg vroeg. Alleen op zondag lukt ons dat normaal gesproken. Met extra zegen van de Heer, natuurlijk. We waren wel behoorlijk moe na afloop. 
Afgelopen zondag was het ook al zo'n dag met een verlengstuk: vroeg op, want er was dienst in de Pieterskerk, waar Ton persé bij moest zijn. Ik had daarna een dienst van de Werkgroep, die heel bijzonder was. Toen we ons naar huis repten, waren we net op tijd om bezoek te ontvangen van een vriendelijke Belg die met zijn familie in Engeland woont, en zich voorbereidt om te gaan werken bij het SEUT. Wat mensen over hebben voor de zaak van het Evangelie, daar word je als gewoon mens soms heel klein bij... Maandag een lieve vriending, die wilde worden bijgepraat over de staat der Staat, en ik stond paf over alles wat Ton aan vaderlandse geschiedenis nog zo uit de mouw schudt! 
Dinsdag fysio, vandaag weer... Nu maar even stoppen en werken aan mijn paasdienst. :-))

27-3-2006 Druk-druk. Gister had Ton een Waalse dienst in Utrecht, en daarna zouden Tonio en Diana even komen met Tons cadeautje van de verjaardag, en Tonio zou mij helpen met een computerprobleem... Dus bleef Ton netjes in het pak wachten. Het duurde alleen veel langer dan we hadden verwacht. Misverstandje. Maar het was toch te veel en te lang, alles bij elkaar.... Vandaag dus een pyjamadag voor hem. En ik moet een heleboel doen, maar kan van alles niet vinden. Hopeloos. Morgen is zwager Jorn jarig, dus onze gelukwensen gaan richting Noord-Oost. 

22-3-2006. Ton is vandaag naar een luchtmachtreünie geweest. Hij heeft terug een heel stuk gelopen, omdat hij een bus miste. Hij is doodop, maar het is weer een overwinning. Ik heb allemaal kleine klusjes gedaan, het schiet niet op. Moe!
Eduard is vandaag jarig. Wel gefeliciteerd, jongen. Dat het komende jaar maar mooier en gezonder mag zijn...

21-3-2006. Ton is de laatste tijd langzamerhand toch duidelijk beter geworden, mede door de fysiotherapie. Hij heeft een dezer dagen kans gezien om helemaal vanaf het station via de stad naar huis te lopen. Vandaag was het iets minder, maar er was dan ook bloed geprikt in het AZU (de bloedzuigers wilden nóg meer aan Ton verdienen) en daarna hadden we uitslag van de neuroloog. Niet veel aan de hand, mijnheer. Van de zomer een herseninfarct, niets bijzonders, en wat er in januari aan de hand was, ja, daar hebben we geen sporen van gevonden. Gaat u maar lekkertjes aan de Ascal, u hebt er maar 20 % kans mee dat een herhaling zich dan niet voordoet. En uw lever vindt nog meer medicijnen zo enigjes... 
We zullen dus nog wel zien. Maar Tons rechterhand is nog niet geheel bijgekomen, al speelt hij weer piano, en de linkervoet sleept als hij moe wordt. 
Toch heeft hij straks ook weer een stuk gelopen, en dat is goed! 
Alleen de bloeddruk wil maar niet omlaag. 

12 maart. Vandaag hebben we samen dienst mogen doen in Heusden. Wat een voorrecht! 's Middags zijn we met onze vaste chauffeuse, mevrouw Visser, aan het dwalen geslagen in het land van Heusden en Altena, via Heesbeen richting Raamsdonkveer (maar dat veer vonden we ook ondanks Tomtom niet), en zo draaiden we wat rond de Dongecentrale, we aten in Made. 
Aanbevelenswaardig Trefpunt. 
Een heerlijke dag! :-) 

11 maart. Amber viert haar verjaardag vandaag en morgen. Ze wordt vier jaar! 
We zijn er heen geweest, en dat was heel gezellig. Ik was verstoord over de storing bij de Spoorwegen, maar Tonio was zo lief ons terug te brengen...

9 maart. Hoera! Mijn moeder zou vandaag 98 jaar geworden zijn! Ik heb veel aan haar te danken. Dat zie ik nu beter dan toen ik jong was... helaas. 

7 maart. Ton heeft helemaal gelopen naar de fysiotherapeut en terug. Dat is aan de overkant, maar toch... we hadden zelfs de rolstoel niet mee. En tussen neus en lippen door hebben we ook nog gestemd, in het Bartholomeetje.. Hij was daarna wel erg moe. Maar we hadden ook nog - na het bezoek aan dokter De Haas - met Laetitia en Charlotte een cadeau voor Ton uitgezocht, en een versnapering tot ons genomen in de stad. En aangezien Charlottes flesje melk uit haar hand schoot, was het alles bij elkaar een opwindende aangelegenheid. 

6 maart. We hebben gister een uitputtende dag gehad, maar we hebben het overleefd. Ton is vandaag niet verder gekomen dan bed, bad en toilet... 
Ik ben toch maar verder gegaan met opruimen. Je kunt je nu niet meer voorstellen dat gister heel de beestenbende door elkaar wriemelde... Behalve Parel, René en Mik waren ze er allemaal... Heel gezellig en heel veel. 
We begonnen de dag met brood bakken, en naar de kerk. Eerst de Pieterskerk, daarna de Werkgroep. Dat sloot bijna naadloos op elkaar aan. Eenmaal thuis had ik nog maar  een beetje tijd om een en ander klaar te zetten. Ik was bijna klaar toen er werd gebeld. Maar toen kwam ook iedereen bijna tegelijk binnen... 

Ton geniet uitbundig van Charlotte, Alessandra, San en Cathy die samen lezen, Betty en Cathy, Amber en van de tegoedbon die hij hier bij wijze van pochet draagt. Maar ook Ferry en Diana waren er, Laetitia en Barend en natuurlijk Tonio. Parel moest zingen in De Koe, in Amsterdam, en had Mik daar bij zich, omdat René zo ziek was... :-(  Maar ze hadden er niet eens meer bij gekund... Het had nu al af en toe iets van een wriemelende verzameling wurmen, (een potje pieren), op de grond, waar de kinderen zich vermaakten met het speelgoed uit de la die daarvoor is... Ferry en Betty hebben 'en passant' mijn douche in orde gemaakt. Een zeer gewaardeerd cadeau! Carlos was er natuurlijk ook, maar die dook telkens onder tafel als er een fototoestel zijn kant op keek... Veel foto's waren trouwens niet gelukt, door een verkeerde instelling van het toestel. 

Ton ging om 6 uur naar boven, en ik was pas om half tien zo ver dat ik kon gaan koken voor hem... Taart was niet genoeg... Tja, zo blijf je gezond... 

5 maart 2006. Nee maar! Ton wordt vandaag 85 en ik schijn definitief voorbij de 50 te zijn... Een gek idee, hoor! Verder is het onze 41ste trouwdag, dus we hebben heel wat te vieren, en er is veel om voor te danken. Ton is beslist een klein beetje beter, over de hele linie. Zelfs zo, dat hij dit jaar wel bezoek wil hebben. Tussen half vier en half zes. Daarna is de energie op, en dan kruipt hij weer in bed... 

1 maart. Papa zou vandaag 95 jaar worden. :-) We hebben hem straks gepast gedacht. Maar eerst moesten we nog naar het ziekenhuis, voor een paar onderzoeken, waar Ton tegen op zag, maar het viel gelukkig mee. Dus bedankt voor je gebedje voor hem. Doe dat dan ook voor Rianda, die vandaag wordt geopereerd!

En Cathy mocht vandaag afzwemmen voor haar C-diploma. Dat gaat snel! Ze was niet helemaal lekker, deze week, maar het is haar toch gelukt. Gefeliciteerd, lieverd! Nu ben je echt een... 

27 februari. Onze kleindochter Charlotte heeft intussen haar leeftijd verdubbeld tot twee jaar. En dat hebben we gister gevierd, met koek en taart en veel cadeautjes... In het begin was Charlotte nog wat slaperig, maar ze kwam aardig los, toen het wat later werd. De foto's staan op haar eigen bladzij. Onze gelukwensen voor ouders en kind! :-) 

24 februari 2006. Het is weer een drukke dag met verjaardagen! We wensen Annemiek en Jeroen alle geluk van de wereld, en ook Petra's tweede dochter, Willianne, is jarig. Allemaal een heel fijne dag, en veel liefs!

22-2-2006. Hoera! Met Michiel is alles in orde. Bij de laatste controle piepten er sommige dokters, maar nu blijkt dat onterecht. Gode zij dank! Maar hij had  wel een paar benauwde dagen... Ton heeft een flink eind gelopen, vandaag, maar was daarna wel heel erg moe. De bloeddruk leek íéts gedaald...

21-2-2006. Gister had Ton een pyjama-dag. Dat had hij ook wel nodig... Hij was erg moe. Zaterdag naar een bijeenkomst van het koor van de Pieterskerk, dat 25 jaar bestond, zondag kerk en daarna Amsterdam... Hij had zelfs niet de energie om 's avonds naar Parel en de groep Stressless te gaan kijken en luisteren, die in Utrecht speelden. Maar goed ook, want ondanks de inzet van de meiden (pardon, dames), had hij het er geen vijf minuten uitgehouden, in die rokerige gelegenheid. Ook de organisatie van de 'talentenjacht' in Zalencentrum Oog in Al was miezerig... Ik hoopte dat al die zenuwachtige meisjes die daar stonden te bibberen, en wier familie onwennig op verhoogde toon en met heel wat fototoestellen in de aanslag van hun aanwezigheid blijk gaf, toch nog íets van hun dromen uit zouden zien komen. Maar ik had er weinig vertrouwen in, ziende hoe onbehoorlijk de dames van Stressless, die als trekker waren gecontracteerd, al werden behandeld... Nu ja, ik was in anderhalf uur uit en thuis, dat scheelde. Anders was ik wellicht langer blijven hangen.
Vandaag gingen we naar Bilthoven, om te kijken of er bij de Emmaüs nog een net jasje te vinden was voor Ton. Ik winkel er zelf altijd graag, omdat de spullen gewoonlijk van goede kwaliteit zijn. Maar we moesten ons erg haasten, vandaag. Dus van rustig rondkijken was geen sprake. Er stond nog een afspraak voor de fysiotherapie, en er viel een trein uit, die ons wat meer ruimte zou hebben gegeven. Achteraf hadden we best de volgende kunnen nemen, want we moesten toch weer een tijd wachten bij onze zeer gewaardeerde therapeut. Ach, hij heeft aandacht voor mensen...
Nu ja, vanavond heb ik de ketel laten droog koken, Ton was in slaap gevallen, en ik weet nog niet goed wat ik aanmoet met al die gegevens die ik heb opgediept m.b.t. de zorgverzekeringen. De prijzen lopen zeer uiteen, en het aanbod ook. Peren en appels vergelijken. En onduidelijkheden als wel of geen acceptatie... Balen.

Ogen dicht en prikken, en er het beste van hopen...

19-2-2006. Vandaag wensen vanaf deze plaats de heer Tankink geluk, die viert dat hij de 16de dezer 90 jaar werd. Zijn neef Arjan Aaltink stuurde ons een foto, waarop we kunnen zien dat hij niet wezenlijk veranderd is. Alleen wat minder druk, en wat minder beweeglijk... 
Hij woont tegenwoordig in Zorgcentrum Tabitha in Amsterdam, Ingenhouszhof 15, waar hij vanmiddag na drie uur recipieerde. Het werd best druk, want heel zijn leven heeft hij heel veel voor anderen gedaan, binnen de kring van de Lutherse kerk in Amsterdam, en daarbuiten. Tonio haalde en bracht ons, hetgeen het leven een stuk makkelijker maakte, en ook Parel was van de partij, met een flinke bos bloemen. De andere kinderen hadden hun verhinderingen.. Ton was een van degenen die met zijn lovende woorden een blos op de dankbare wangen van Joop Tankink toverde. We ontmoetten verschillende mensen uit de Rogatekapel, sommigen waren ongelooflijk weinig veranderd, in die 25 jaar. Anderen waren onherkenbaar. Er werd een lied gezongen, er werd, op een rustige, prettige manier zachtjes muziek gemaakt, en het was voor de jarige een fijne middag. Voor wie er niet bij kon zijn: een kaartje zal hij vast op prijs stellen!

16-2-2006. Vanmiddag moesten we toch nog naar de dokter. Het ging niet helemaal goed. Daarna had Ton om 4 uur fysiotherapie, waar hij goed op reageert. Hij heeft dan ook een snoepje van een therapeut. Carl met de vette knipoog. En net lag Ton uitgeput in bed met zijn avondmaaltijd, toen er een telefoontje kwam van onze jongste, die in de buurt was met man en kind. Dus Ton heeft deze week bijna al zijn kleinkinderen gezien. En ik de mijne! ;-) Leuk hoor! Maar daarna waren we wel op... (Zij ook).

15-2-2006. Ton reageert wel goed op de medicijnen. De bloeddruk zakt een beetje. Vanmiddag kwam Betty met al het grut, en Ton hield er een oogje op, terwijl Betty boven een programma voor me installeerde. Het werkt! ;-) En vanavond had Ton een kerkeraadsvergadering, waarbij hij gehaald en gebracht werd. Maar het was wel een érg drukke dag voor hem. Voor mij ook. En nog steeds verkouden en zo.

14-2-2006. Iedereen een Valentijns plezierige dag gewenst. Ik ben intussen zover dat ik het opgeef en toegeef dat ik ziek ben. Niet leuk, maar het lukt niet meer. Dus tot ik weer ontsnot en ontkoortst ben... 

12-2-2006 Vanmorgen gingen we in een mistige sneeuwbui naar de kerk. Ton was goed ingepakt. En toen we thuis kwamen, was daar een verrassing: Parel en Mik hadden thee gezet! Ze hadden naar de kerk willen komen, maar ze hadden met pech langs de weg gestaan. Tegen de tijd dat ze in Utrecht kwamen, was de dienst allang voorbij. Dus hebben ze maar thuis op ons gewacht. Dat was héél erg gezellig. Mik kletst behoorlijk, herhaalt alles, en is een vrolijk, pienter kind. Parels armen zijn helaas weer heel erg dik. :-(( 

11-2-2006. Vandaag zijn we naar de tandhygiëniste geweest. Een allerliefst meisje, dat zich met grote zorg en voorzichtige vingers over Tons gammele gebit buigt. Hij wil dan ook geen ander meer! Daarna rustig aan op huis-aan gedwaald. En dan wordt het snel laat. 'Ga hier eens even links, daar eens even rechts... Hé, hier ben ik nog nooit geweest!'  Tja, zo zie je nog eens iets. De voeten weten er alles van te vertellen.
Daarna nog even gewerkt aan de gastenboeken van mijn web en van het Evangelie in Spanje. Kom eens kijken en vertel wat je er van vindt... Dat kleuteren is erg leuk, en ik had een stevige hulp aan Henk de Boer. Bedankt, Henk! 

10-2-2006. Ton is wezenlijk vrolijker dan de laatste week. Het gaat de goede kant op! :-)

9-2-2006. Ton voelt zich een klein beetje beter. Hij heeft een stukje gelopen, de helft minder dan anders, want de adem wil niet. Hij is nog wel bibberig, maar duidelijk bezig beter te worden. Zelf ben ik op het randje van ziek worden. Bah. 

8-2-2006. Gister was Ton behoorlijk ziek, maar vannacht kwam kennelijk de crisis. Hij heeft vanmorgen geslapen tot vanmiddag, ;-) en hij voelt zich duidelijk iets beter. Ook heeft nu eindelijk een cardioloog gebeld, weer een andere, met uitslagen, die erg meevielen. Alleen die bloeddruk... maar daar gaan ze nu weer iets anders aan doen. 
Amber is intussen voor het eerst naar school geweest, om te proberen. De eerste dag was wel leuk, maar gister kwamen er even traantjes. Wij werden destijds gewoon geplempt op school. Wat een verschil! 

6-2-2006. Ton is al een paar dagen niet lekker. Hangerig, verkouden... Nu is hij echt ziek geworden! 
Dat komt vast van al die aardige omhelzingen in de kerk, vorige week zondag... Paulus mag dan wel geschreven hebben: Groet elkaar met een heilige kus(Romeinen 16:16 en in 1 en 2 Corinthe), maar als de viren rondwaren, is het níet verstandig... :-( Zeker als je zo weinig weerstand hebt als Ton. Ik merk het zelf trouwens ook. (Met 1 Thessalonicenzen 5:26 waren we helemaal in de aap gelogeerd!) 
Ik heb mij uitgeleefd op de nieuwe variant van het gastenboek, zowel op mijn eigen website als op die van Het Evangelie in Spanje. De vorige exemplaren werden de laatste tijd grof misbruikt door spammachines. Niet leuk meer. 

4 februari 2006. Al voelt hij zich niet helemaal fit, Ton is vanmiddag toch eventjes helemaal zelfstandig met de tuttomobiel de stad in gegaan. Alleen was het zo druk, dat het niet meer leuk was. Hij vreesde maar steeds mensen aan te rijden die niet uitkeken. 

1-2-2006. Al weer een maand voorbij van het nieuwe jaar. En nog loop ik achter... Het is wat. ;-( Ton houdt zich héél rustig, want de bloeddruk is aanhoudend heel hoog. Zelfs dokter Daniël weet er geen raad mee. Al blijft hij optimistisch als altijd. 

29-1-2006. Vandaag hebben we het rustig aan gedaan: uitgeslapen en pas vanmiddag naar de kerk. Een plezierige dienst bij de Charismaatjes. En daarna: rust. Ton luistert naar een CD van Skriabin (Kruidvat!) en ik luier achter de PC... ;-)

27-1-2006. In een warme omgeving, met veel vriendelijke mensen, werd vandaag de bijzondere dienst ten afscheid gevierd van ons leven met Johan Kruk, waarna zijn begrafenis volgde, eenvoudig en indrukwekkend: de lange, koude tocht langs het smalle kanaal dat dwars door Kamerik loopt, en langs het kerkhof komt. Daar legden we hem definitief uit handen. In Gods handen, waar hij al lang was... ;-) Veel mensen, familie, vrienden, gemeenteleden... tochtgenoten uit verschillende perioden van zijn leven, die eventjes bij elkaar kwamen... Heel intens waren we ons daar weer een paar dagen van bewust. Het was goed er te zijn.

25-1-2006 We ontvingen vandaag het verdrietige bericht dat Johan Kruk is overleden. Hij zat op het Christelijk Lyceum jarenlang bij ons in de klas. Een briljante jongen, die wat verlegen was, en sociaal niet gelikt en niet erg geliefd (dat zei hij ook niet te willen, maar dat was natuurlijk zelfverdediging, vond ik toen)... Hij was een stuk volwassener dan zijn leeftijdgenoten. Ik was een van de weinigen die met hem omging, hij kwam ook wel bij ons thuis, als er problemen waren met de verbindingen... Hij maakte behoorlijk carrière, maar keek dwars door alle humbug heen, en vond dat er ook nog leven moest zijn buiten Shell... Een paar jaar geleden werd hij geveld door een massieve hersenbloeding. Er volgden er meer, en hij sloeg zich er telkens zonder klagen doorheen.  Hij laat een lieve vrouw en een goed gezin achter. Zij zijn niet de enigen die erg verdrietig zijn... :-( 

De cardioloog had vandaag zullen bellen met uitslagen. We hebben niets gehoord. Hij heeft kennelijk meer tijd nodig dan hij zelf dacht... De bloeddruk blijft hoog. 

23-01-2006. Vandaag weer gezellig medisch. Vanmorgen vroeg Preventicon, bevolkingsonderzoek borsten. De nieuwe apparaten doen minder pijn, dat scheelt! 
Vanmiddag moest Ton naar de tandartspractijk. Hij schoot vandaag weer niet op, om razend te worden! Ik mag dan rennen, en hij zit te hijgen. Ik wérd dus vandaag razend. En eigenlijk ben ik het nog. Dat gezeur! En alleen door die stomme sudoku-verslaving. 
Helaas is het geen klein kind, dus ik kan de spullen niet afpakken... nu maar hopen dat hij er binnenkort op uitgekeken is. Dat gebeurt vast wel een keer. 

22-01-A2006D. Ondanks een veel te korte nacht vanmorgen nog net op tijd in de kerk. Geneviève preekte over het aanraken en het belang daarvan, ook in het licht van het Evangelie. Het koor zong, de zon scheen, en Maya Hoogveld (die hier laat zien hoe men in Tibet beleefd groet, een uitgestoken tong hoort er ook bij!) kwam na de dienst vertellen over de kinderhuizen waar ze aan bijdraagt (met ieders hulp) voor kinderen die uit Tibet zijn gevlucht naar India, en die het hebben overleefd. Wat hebben wij het dan goed!

Dit is een doel waar niets aan strijkstokken blijft hangen. Dus wie iets over heeft kan het kwijt op: giro 40.000 van de Wilde Ganzen (die het bedrag verhogen!) te Hilversum. Vermeld dan op het strookje: J.v.J.Chauntra 04.651 Het mag natuurlijk ook een offertje zijn! Het hoeft niet 'over' te wezen...
Overigens:  als iemand iemand kent die naar New Delhi gaat, en wat kleren of speelgoed kan meenemen, laat het even weten, of bel 030-2719090. Opsturen is duur en komt zelden aan!

Maya liet zien hoe de Chinezen hebben huisgehouden in Tibet, en hoe ze dat nog doen. Maar het land heeft rijke bodemschatten, en een hardwerkende bevolking. Dat roept de hebberigheid op van de bezitters en agressors... :-(  En wie is het kind van de rekening? Juist! 

19 januari 2006. Vandaag weer naar Daniël en Ineke. De laatste kon bij Ton zonder moeite meten dat er een doorbloedingsstoornis is geweest. Wat is de allopathie toch beperkt... Ze heeft 'm geprikt, en Daniël heeft iets aan de bloeddruk gedaan. 
De onderdruk was vanmiddag tenminste onder de honderd... 

18-1-2006. Vandaag is onze Betty jarig. Ja, dochter nummer twee. 

Een plaatje van een plaatje, toch? Van harte gefeliciteerd, meisje!

We zijn vandaag even bij haar langs geweest. Heen met de bus, en terug zijn we gebracht. Leuk zo, met alle kindertjes, die lekker gek deden, en foto's wilden maken met Omamama's cameraatje... Zowel Betty als ik zijn verschillende keren onthoofd, maar toch hebben ze een paar aardige foto's gepleegd. Dankzij de techniek die voor niets staat, konden we de foto's zo van het geheugenkaartje overzetten op haar (totaal vernieuwde, met nog meer waskracht) pc. Ook zij heeft een moederbord-transplantatie gehad, maar ze hebben het laten doen, en dat scheelt... 

17-1-2006. Vandaag een dagje neurologie. Je moet daar wel binnenkomen met minstens een halve verlamming, voordat ze iets echt gaan onderzoeken. Maar goed, een vorige Tia, laten we het zo maar blijven noemen, vonden ze zo ernstig, dat er toch verder gekeken wordt. Gek hoor. Ton heeft links duidelijk functieverlies. Duidelijk voor ons. Niet duidelijk voor de jonge onderzoeker. Die werd voorafgegaan door een snoepje van een co-assistent, die het in zich heeft een heel goede arts te worden. :-)

16-1-2006 Dit is weer een medische week. Vanmiddag moesten we naar de practijk van de tandarts, om Tons tandsteen te laten verwijderen. Hij knoopte er een 'wandeling' door Utrechts kleinere straten aan vast, zodat ík toch wel een uur of twee en een half minstens gelopen heb. Ik ben er nog moe van! Maar hij heeft ook een meter of 20 gelopen. En dat is dan weer meegenomen. 

15-1-2006. Ondanks de benauwdheid vanmorgen, wilde Ton graag naar een Zweedse dienst in Heusdens Lutherse kerk. We werden netjes opgehaald door de onvolprezen Wil, in wier auto Ton nog wat nadutte. En dat bij 150 km af en toe! Hm! Ik bleef er wel actief bij... Dankzij een keurige liturgie van de familie Hilwig, en dankzij het feit dat ik afgelopen week nogal wat tijd had gestopt in Zweedse lesjes, konden we het voor een deel redelijk volgen. Ton had destijds al heel wat aan Zweeds gedaan. 
Hier de Zweedse predikant Ovars Carlson in gesprek met de voorzitter van de kerkeraad. Visserslatijn? Na afloop was er een gezellig samenzijn, waar ik met een combinatie van Deens en wat Zweedse woorden toch hier en daar iets van een conversatie wist te voeren. 

De wandeling van de kerk naar de Burchtstraat was voor Ton iets te veel geweest. Hij bleef tegen zijn gewoonte in maar wat in de luwte, maar uiteindelijk kwamen de mensen ook wel naar hem toe. 

Toen we pas tegen vier uur vertrokken meenden we tegen vijf uur thuis te zullen zijn. 

Helaas, de dynamo gaf het op, en het kruikje benzine deed dus niets. Zie hier een 84-jarige nog bezig haar auto te drenken! De Wegenwacht moest er aan te pas komen. Er werd aangeraden buiten de auto te wachten, maar het was stervens koud, en na een kwartiertje buiten werd het ook mij te gek. Het duurde 24 uur voor ik de kou kwijt was. Dan kijk je opeens heel anders aan tegen mensen die 's winters op straat moeten verblijven...

12-1-2006. Tons bloeddruk blijft onveranderd hoog. Ook de medicijnen doen er niets aan. :-((  Dochterlief zat gister al weer achter het stuur om man en kind op te halen...  :-)

10 januari 2006. We zijn met onze gedachten en gebeden bij onze jongste, die vandaag wordt geopereerd. Ook 'onbelangrijke' operaties brengen risico mee... 
Ton is vandaag naar fysiotherapie geweest. De voet sleept nog steeds een tikkeltje. Vanmiddag heeft hij toch nog zeker honderd meter gelopen, voor het hem teveel werd. Jammer dat het weer niet meewerkt... 

9 januari 2006. Vandaag zou Tons moeder jarig zijn geweest. Ze was van 1879, dus ze zou zo'n 127 jaar geweest zijn... Betty had nog een gebakje willen meebrengen, maar op maandag is dat hier lastig. Ton heeft dus maar een griesmeelpuddinkje gehad met een kaarsje er op. Voor de eeuwigheid, grijnsde hij. 
Ik deed niet mee, want zaterdagavond begon mijn binnenste weer op te spelen, zelfs zodanig dat ik niet naar de dienst van de Werkgroep kon, en dat deed me verdriet...

7 januari. We hebben vandaag Tonio even bezocht. Dat was heel plezierig. Ook echtgenote en dochter waren natuurlijk van de partij. We werden ontvangen met cadeautjes: een tekening voor allebei door Amber zelf gemaakt, keurig verpakt. Enthousiast liet ze ons haar favoriete spel zien: Electro junior. Ton en ik hebben het beiden in onze jeugd gespeeld. Het principe is hetzelfde, de plaatjes zijn wel een stuk aantrekkelijker geworden!

6 januari 2006. Drie koningen, laatste dag van de Kersttijd. Epifanie. En Tonio is ook nog jarig. 37 alweer... Onze gelukwensen... 
Cathy is vanmorgen afgezwommen voor haar B-diploma. Dat is heel snel. Maar dat onder water kijken, dat was wel vervelend, zei ze...
Ton was vandaag nog wat aangeslagen van alle toestanden. In feite heeft hij tóch een heel lichte TIA gehad, donderdag. De fysiotherapeut merkte vandaag op dat hij met een van zijn benen een beetje sleepte. 

5 januari 2006. Weer een dagje ziekenhuis achter de rug, met vermoeiende onderzoeken, die niets meer opleveren dan dat ik met eigen ogen heb gezien, dat de prikkel in Tons rechter harthelft wat langzamer wordt voort geleid dan links. Dat er wel eens een klein hartaanvalletje is geweest is geen nieuws voor me. We zullen wel zien wat de artsen er van maken. Ze willen zó graag 'harde' data hebben, dat het ze niet veel uitmaakt dat de patiënt aangeeft iets niet te willen. Als je niet iemand naast je hebt die voor je opkomt, laten ze je doorrennen, tot je er letterlijk bij neer valt. 'Nee, dat gebeurt hier nooit!'  Ja... ja... Het duurde een hele tijd voor Ton zich wat beter voelde. Nu zeult hij 24 uur met een kastje dat de inspanningen van het hart registreert. Voorlopig ligt Ton TV te kijken... ;-)

4 januari anno Domini 2006. Maandag gingen we naar de tandarts, die Ton van twee wankele kiezen verloste. Het ging hem niet in de koude kleren zitten: hij was er best wat naar van. Ik was moe van het lopen, en heb mij verder vermeid met het bewerken van de vele foto's van de afgelopen dagen. Dinsdag was het fysiotherapie en printen van de foto's. Tons bloeddruk is nog steeds veel te hoog. Donderdag moeten we naar de cardioloog, en we hadden het voor die tijd graag omlaag gehad. Staat beter. Nu hebben we voor vrijdag een afspraak met de onvolprezen dr. de Haas. Nog steeds in diens vacantietijd. Hij is een snoepje. Zijn vrouw trouwens ook... Ik had gedacht nu wat tijd te krijgen voor mezelf, maar voorlopig ben ik nog bezig met achterstallig werk. 

2 januari 2006. Allereerst: Iedereen een mooi en gezegend 2006, in de hoede van Hem die tijd en eeuwigheid in de hand heeft, en die van mensen houdt.

1 januari was zwager Barry jarig, en vandaag viert vriend Hub zijn verjaardag. Beiden een extra goed jaar gewenst! :-) En veel geluk. 

Wie wil terughalen wat er vorig jaar allemaal gebeurd is, mag nog eens klikken op 2005