31-12-2008. Iedereen een heel mooi, gezond en gezegend 2009 gewenst, te beginnen met onze zwager Barry, die morgen verjaart. 

30-12-2008. Ton gaat langzaam vooruit, maar hij ziet op tegen veel mensen en veel praten, dus ik heb  hem bij neeflief onder gebracht. Voor allebei rustig en vertrouwd. Ik heb me ... gewerkt, en ben nog lang niet klaar, maar het is laat en ik ga slapen. De webpagina's die op de hcc-sites van Betty en Gerrit stonden zijn gewist die moeten opnieuw, maar dan na 1 januari.  

28-7-2008 Gister heb ik veel gewassen, opgeruimd en gedaan, en nog niet klaar. 
Ton heeft vannacht redelijk geslapen, zodat we vanmorgen te laat waren voor de kerk. We feliciteren onze zwager Max, die 69 is geworden. Ik heb geen recente foto. Ik ben afschrijvingen kwijt, dus kan niet verder, nu ja, morgen misschien. Het is vandaag de dag des Heren. ;-)  Dat mogen we vieren. 

26-12-2008. Het is laat, de belastingopgave 2007 is verzonden (nu maar hopen dat alles er is) - ik ben zo duf als een konijn, Het licht ging automatisch uit, het sfeerlicht in de vensterbank brandt, mijn kleine kerststalletje van krijt, dat al gauw 47 jaar oud is, en waaraan maar een figuurtje is komen te ontbreken in al die tijd, is zwak verlicht, en voor mij is het nu wel kerstfeest. ;-) We zijn allebei wat beter, hoesten wat minder, maar Ton nog wel veel meer dan ik. En dat is vermoeiend. Hij slaapt ook weer niet, dat is om het gezellig te houden. Maar goed, tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen, Zij laat ons nu ook niet in de steek. Morgen verder... Het leven is goed.  

24-12-2008 2 uur. Kerstnacht. Allen wens ik een gezegende Kersttijd toe, vol van Hem die de reden van het feest is. Ik heb geprobeerd mijn kerstwensen te e-mailen, aangezien ik alleen diegenen heb kunnen sturen die tot eergisteren binnen waren. Wat woensdagmorgen kwam, kon ik niet meer versturen. Het was zo rommelig, dat ik zelfs vergat Tons paspoort op te halen. Nu ja, dan is hij maar even statenloos. Zijn verlopen paspoort kan wel uitwijzen wie hij is. Alles loopt hier lastig en moeizaam. Het gaat wel weer over als we beter zijn. Bless you.

23-12-2008. Ton hoest nog steeds zijn longen uit zijn lijf, ik doe iets voor hem onder, maar ik zou graag van hem winnen als het betekende dat hij minder leed Dit is zó vermoeiend! Betty deed vandaag boodschappen voor ons , en de meeste kerstkaarten die we tot nu toe kregen zijn beantwoord. De rest gaat per mail of komt ver na Kerst.  Het kan niet anders. Ton heeft de administratie van de kaarten bijgehouden, dat is wel erg prettig. 

22-12-2008. Met Ton is het niets gedaan vandaag. Maar als hij niets doet is hij iets minder benauwd. Dus hij ligt. Midden op de dag slaapt hij wel. 

21-12-2008 Het is winter.Ton had een van de ergste nachten ooit. 
Hij was zo benauwd!!!! Ik kon zo weinig. Bidden, nu ja, dat heb ik dan ook gedaan...
Het is nu 12 uur 's middags, en het gaat iets beter.Hij leest in een boek van Diana. :-) Dat leidt af.

20-12-2008. Ton is echt erg ziek. De arme jongen. Ik zie hem morgen niet naar de kerk gaan. Zelf snotter ik ook wat. :-(  

19-12-2008. Dankzij een file begonnen we wat later, maar het was heel erg gezellig, ook al is Ton bezig ziek te worden. We vierden een wat verlaat Sinterklaas met onze twee oudste dochters. Het was bijzonder geslaagd. Ton had ook erg zijn best gedaan op de gedichten, die in zijn geval het niveau van Sinterklaasrijmpjes ver te boven gingen. De meisjes hadden zich uitgesloofd in lieve gedachten, attente cadeaux en heel fraaie surprises. 
Nu is Ton erg verkouden. Begon gisteravond. En ik kan mijn ogen niet open houden, dus morgen verder..

Hoera, om 04 uur precies stonden er 251 Berichtenbladen klaar ter versturing. :-) Nu kan ik mij verder wijden aan Sint Nicolaas...

18-12-2008. Ik heb er vanmorgen nog 20 boekjes uitgeperst. Nu wachten en bidden. Leuk, de man van de pakketdienst kwam om kwart voor acht. :-(  We hebben vannacht tot vier uur weer vrijwel niet geslapen. Ton ging denk ik tegen zeven uur naar bed vanmorgen. Schiet niet op. Het is nu twee uur 's nachts en hij niest!!! Hij lijkt bezig verkouden te worden. Help, ook dat nog. Ik ga maar vrolijk verder, van slapen komt vannacht niet veel. 

17-12-2008. Die toner is na 150 boekjes al weer op. Ik hoop dat die morgen moet komen vroeger komt, want ik moet ook nog van alles doen voor de Sint, die deze week ook nog in Utrecht zou komen, zei men. En de dokter en zo. Ton is vanmorgen naar de fysiotherapie gewest, daarna een nieuwe paspoort aangevraagd, want hij was intussen statenloos, boodschappen gedaan op HC, hij heeft wel 500 passen gelopen, toen naar huis gerend om op tijd te zijn voordat hij weer gehaald werd voor een vergadering die hij niet wilde missen. Laat thuis en nu ligt hij voor... Dit tempo ligt te  hoog voor hem. Voor mij ook. Morgen nog 50 boekjes printen. Moge het lukken allemaal. Het is kwart voor twee en ik ga slapen, als dat lukt.  Daar ontbreekt het hier nog al eens aan.

16-12-2008 Je hebt van die dagen en dit is er zo een. Om verder te kunnen met het Berichtenblad moest ik toner hebben. Die ik had werkte niet De man van de post kwam vijf voor zes, dus dar was ik héél gelukkig mee. Ton was pas om vijf uur aangekleed, dus ik kon ook niet weg voor boodschappen of zo. De printer liep na een half uurtje al vast wegens statische electriciteit: telkens vijf bladzijden tegelijk, minstens. En dan doorprinten op de verkeerde bladzij. Dat kost tijd, papier en energie! Ik heb geloof ik 'wel' 40 boekjes geprint vanavond. Het is bijna een uur dus ik ga nog maar even door. Jammer, je valt beter af als je meer slaapt. Nu valt het afvallen dus niet mee. Maar goed, morgen is het 90 kilo, en dan ga ik lonken naar 85. Als dat nog lukt dit jaar...
Ton is vanavond met Wil naar de film geweest. Ik kon echt niet. Er is iedere dag wel iets. Da's te veel voor ons ouwetjes... ;-)   Maar Geneviève, onze predikant, bracht een paar dagen geleden de laatste Franse Harry Pottèr voor mij mee, om mijn Frans te bevorderen. Ze is een schat, en ik verheug me op Kerst, dan ga ik er van genieten.  

15-12-2008. Hoera, de vergadering verliep vandaag goed,en de notulen zijn af.Ik kan slapen. Ton heeft vandaag niet gelopen, maar dat kon ook niet. Morgen beter, als dat lukt. 

14-12-2008 Ton heeft slecht geslapen vannacht, ik dus ook te weinig. Maar we zijn blij want: la belle Perle is jarig! Ze was een jaar na onze verloving gepland, maar dat ging niet door. Van harte, lieve schat en een verrukkelijke verjaardag! We zijn er anderhalf uur geweest, en ze zag er stralend uit. Ze is dan ook heel erg gelukkig met haar oogbelasering. ;-) (Nu, dat zou ik ook wel willen!) 
Ton genoot er van al zijn kinderen en kleinkinderen te zien.  Alleen Ferry misten we. Toen we thuis waren heeft Ton tussen de tukjes door gegeten en is daarna in bed gekropen. Ik moet nog hard werken. 

13-12-2008. Hard gewerkt vandaag, het bleef tegenzitten. Maar Ton heeft nog 2100 pasjes gezet. 

12-12-2008.  Het is vandaag 44 jaar geleden dat we ons verloofden. Vanmiddag heeft Ton er een appelbol op gegeten, tijdens zijn wandeling door Hoog Catharijne. Ik heb mij braaf aan mijn dieet-niet gehouden. Gemiddeld gaat er 2 ons per dag af, maar dit is nog het beginstadium , dan gaat het altijd vlugger, door het legen van de darmen enzovoort. Daar is dit dieet ook erg effectief in. Ik ben nog boven de 90 kilo, maar die grens ga ik volgende week vast een keer doorbreken. Verder was vandaag geen fijne dag. Ton was erg moe, het Berichtenblad bleek bij de PTT meer te wegen dan thuis, zodat er heftig nagedacht moest worden.  Een aardige juffrouw kwam met het idee van gebundelde pakketpost of zo, dat is dan nog goedkoper dan de frankeermachine bij de voorzitter. Zei ze. Goed, Ton heeft met moeite 2000 passen er uit geperst, en na het eten heb ik de adressen geprint, en begon ik om half tien aan het printen van het Berichtenblad. Enigjes. Om half een had ik er 40 en nogal wat misdrukken, want eerst moest ik nieuwe toner gebruiken, toen moest ik tot de conclusie komen dat ook dit fijne verantwoorde papier ondanks alle shuffelen kleeft, zodat ie dus af en toe een wit vel er tussen heeft, als je dat niet ziet passen de achterkanten niet meer. Dus dan maar 5 boekjes tegelijk. Ik moet dan wel voor elke vijf de trap op en af. Toen bleek de nieuwe zwarte toner super slecht te zijn! Elke vijf boekjes moest ik het ding er uit halen, en schudden, want de helft van de bladzij bleek heel licht en dus onleesbaar afgedrukt te zijn. Daarmee heb ik echt heel veel papier en toner verloren. Zo wordt het nog duur! Baaaaaaaaaalen. En we hebben al zo weinig betalende lezers. Ik ga maar naar bed. Zo heb ik nooit voor maandag een vergadering voorbereid en nog 250 boekjes geprint. 

10-12-2008. Vanmiddag kwam Betty ons halen (ze bracht ons ook weer terug) voor het afzwemmen van Alessandra, die haar C-diploma ging halen. Dat lukte dan ook! Wat wordt ze al groot, hè! 
Het verkeer zat tegen, en nog zo een en ander, dus was ik te laat voor een vergadering vanavond. Ton vond het toch al niet prettig als ik wegging. Dus heb ik maar verder gewerkt aan het Berichtenblad. Een lange bevalling.  

9-12-2008. Gister zullen we maar vergeten, dat was niets. Vandaag heeft Ton met enige moeite 1000 passen gezet. Hij is nog niet helemaal bijgekomen van de Sinneklaas.  Ik heb verder gewerkt aan het Berichtenblad. 

7-12-2008. Ondanks alle druppeltjes en zo heeft Ton weinig geslapen vannacht. Ik net iets meer. Wat was ik blij dat ik niet vanmorgen om kwart over zes in de keuken moest staan om het Avondmaalsbrood te bakken! Met enig haasten had Ton vroeg zijn ontbijt, zodat hij zich rustig aan kon kleden. Liep prima voor zijn gevoel. Maar al aan het begin van de Waalse dienst merkte ik dat het niet ging. Na de preek gingen we weg. Het duurde wel even voor ik hem na een kopje koffie in bed had. Maar hij vond dat ik echt wel terug kon gaan naar de dienst van onze Werkgroep, en dat heb ik dus gedaan. Niet lang gebleven, Ton sliep toen ik thuis kwam, tot een uur of vijf. Toen voelde hij zich weer een stuk beter. Niet goed genoeg om naar buiten te gaan. 

6-12-2008. Ton sliep vannacht niet van oververmoeidheid. Maar het was het waard, vond hij. Tegen half vier was hij zover dat hij naar buiten kon, ik moest nog boodschappen doen. Hij heeft 2500 stapjes gezet in een paar gedeelten, maar daarmee had hij zijn krachten ruim overschat. Dus moest hij naar bed, i.p.v. naar het concert van Henk Vonk in het Bartholomeetje waar hij zich zo op had verheugd. Het is niet anders. 

5-12-2008. Een gezellige sinterklaassessie in Houten. 3  kleine kindertjes die zo hard schreeuwden als ze maar konden van puur enthousiasme. Het was dus schreeuwend leuk! :-)

4-12-2008 Een drukke dag, na een volslagen doorwaakte nacht. Vanmiddag naar Daniël en Ineke geweest,die er de tijd voor konden nemen, en dat ook deden. Ton heeft bovendien duizend passen gezet op HC, maar verder verzette hij geen voet meer. Gister was rennen vliegen draven voor mij, stil zitten voor Ton, tenminste na de fysiotherapie. En morgen is Dennis jarig. Welgefeliciteerd! 

2-12-2008. Gister bestonden we niet erg. We hadden onrustig, maar redelijk lang geslapen. We hadden ook heel wat in te halen. Ton had een pyjamadag, ik moest wel boodschappen doen, verder heb ik wat opgeruimd. En ik ben weer begonnen met diëten. Dus, Sint: alsjeblieft geen snoep! Vannacht gingen we erg laat naar bed, niet vroeg er uit, en nu weer haasten voor een medische afspraak. Da's een heel eind lopen dus ik krijg mijn beweging wel weer, vandaag. Schijnt goed te zijn tegen Alzheimer. Altijd meegenomen! (Ik heb van half een tot kwart over vier gelopen, met een kwartiertje zitten, dus dat is een stevig brok geestelijke gezondheid!) In elk geval hoesten we minder. Ton voelt zich duidelijk beter, hij heeft 1800 pasjes gezet op Hoog Catharijne, en is net amechtig in elkaar gezegen. Vandaag is onze neef Michiel jarig, die we natuurlijk van harte gelukwensen!!!! 

30-11-2008. Vanmorgen waren we maar op het nippertje op tijd voor de dienst. Ton was vannacht wat onrustig, zodat ik vanmorgen door mijn wekkertje heen sliep.Twee uur later dan gewenst werd ik wakker. Gelukkig had ik gisteravond alles klaar gelegd en klaar gezet. Een uitgebreide wegomlegging, die we iets te laat opmerkten, zodat we ook nog eens extra om moesten rijden (leve TomTom!) maakte dat ik om vijf voor tien uit de auto rolde. Wil moest nog een parkeerplek zoeken, en dat valt om die tijd niet mee in Heusden. Ondanks alle verkoudheden liep de dienst redelijk op rolletjes. Ik kon alleen mijn Pottertjes niet vinden!  Maar er was koffiedrinken na, en daarna nog soep (utraque) toe. Om half vijf was ik zo'n beetje thuis. Toen had ik geen moed meer voor verjaardagen, en de hoest was bezig met een inhaalactie, dus ik liet het afweten. Ton was door Tonio en Diana opgehaald voor Barends verjaardag. Amber was er ook, dus hij zag vandaag drie kleinkinderen. Toen hij thuisgebracht werd, dook hij wel meteen het bed in, en daar is hij niet meer uitgekomen. Maar we zijn dankbaar dat Barend vandaag in staat was zijn veertigste verjaardag te vieren. Hij had er ook makkelijk niet meer kunnen zijn... 

29-11-2008. Het is allemaal een beetje tot rust gekomen, al stopten mijn hersens pas na het avondeten met vloeibaar weglopen. De preek heb ik maar gereviseerd, en dat scheelt twee bladzijden. Ton heeft op Hoog Catharijne nog een stukje gelopen, en dat was goed voor hem. Morgen is onze schoonzoon Barend jarig, zie het fotootje hier rechtsboven, maar ik ben er nog niet zeker van dat ik hem een plezier doe met mijn snotterige aanwezigheid. Hoe dan ook: van harte een gezond en goed jaar gewenst, jongen!
Parel heeft woensdag haar ogen laten belaseren, en daar had ze gister veel pijn van, maar nu gaat het wel weer wat beter. Maar het is een heftige ingreep, en ze is erg moe. Maandag vallen de schellen van de ogen. Mik logeert. Dat scheelt een stuk. 

28-11-2008. Vannacht hebben Ton en ik helemaal niet geslapen. Vanmorgen sliep Ton nog een beetje. We zijn allebei slechter. Mijn verkoudheid is met dubbele kracht teruggekomen, en de hersenen zijn op de vlucht. Dat kan nog wat worden! Heb vandaag niet eens boodschappen gedaan. 

25-11-2008. We hoesten wat makkelijker. Ton is vandaag met Wil naar de film geweest om mij te ontlasten, zodat ik aan de dienst van zondag kan werken. Ik kan mijn ogen nog steeds niet open houden. 

24-11-2008. Gister hebben we geen vin verroerd, maar vandaag heeft Ton op Hoog Catharijne gelopen In twee gedeelten, maar samen toch tussen de 1200 en 1400 passen. Hij is er moe van!

22 november 2008. Aangezien Ton nu ook zelf opmerkte dat zijn benen weer dikker werden, hij heeft al een paar nachten rechtop zitten rusten, in plaats van slapen, dat niet lukte, heeft hij zich vandaag aangekleed, en is hij mee geweest de stad in, teneinde op Hoog Catharijne te kunnen lopen. Met enige moeite, en in gedeelten, heeft hij de duizend passen gehaald. Maar hier moet wel snel iets drastisch' gebeuren! Ik heb nog geen helderheid van geest, dus ik ben bezig oude foto's te printen. Ik verwen mezelf met het groot printen op echt fotopapier van een stel mooie. Kwijl kwijl.

20 november 2008. Toestand hier is onveranderd. 

19 november 2008. Als ik  héél erg optimistisch ben denk ik dat het een tikkeltje beter gaat met Ton. Als ik eerlijk ben, denk ik dat het niet veel scheelt. Hij hoest nog erbarmelijk en komt, net als ik, tot niets. Bovendien maak ik allerlei fouten, als ik wel iets probeer, zoals foto's op de verkeerde kant van het papier printen etc. Je ziet wel meteen het verschil in kwaliteit. ;-) Mijn fotoalbums werden te dik, en ik loop een jaar achter, maar dat ter zijde. Nu heb ik mat fotopapier van 123inkt, en dat bevalt best. Dus alleen de bladen met mooie foto's print ik op glanzend fotopapier. Helaas vind ik nogal wat van mijn foto's die glans waard... ;-) 

18 november 2008. Gisteren moeten we maar vergeten, Ton en ik hebben niet anders gedaan dan hoesten en ziek zijn. Vannacht ook, en vandaag is niet beter. Maar ik kan iets langer mijn ogen open houden. Dat wil ik ook, want vandaag is mijn grote zus jarig, en die wil ik graag gelukwensen. We hopen dat je een heel fijne dag hebt (gehad). Ondanks het miezerige weer. 

16 november 2008. De nacht had iets met merries, dus we sliepen slecht en weinig. Allebei snipverkouden, en een vlijmende hoest. Dat laatste was al wat minder bij mij. Gelukkig ging de dienst goed, opeens werd mij stem gegeven. En energie. Wonderlijk, je kunt op Hen daarBoven rekenen. :-) Ton heeft gesuft geslapen, gelezen, een briefje geschreven, en geslapen. Ik heb me er bijgevoegd toen ik eindelijk thuis was. Het zal wel een keer over gaan, maar dit wordt geen leuke week.  

15 november 2008 We zijn en blijven gammel Ton blijft morgen lekker thuis. Ik kan mijn ogen niet open houden mijn neus niet leeg, en stem heb ik niet. Straks zal het wonder gebeuren...
Maar ik vind het wel vervelend Ton alleen thuis te laten. Naar de kerk kan hij ook niet. 
Ton heeft een iets betere nacht gehad, al vond hij het niet prettig dat ik hem wakker maakte met de druppels. Hij was wel erg onrustig, maar is niet het bed uit gegaan voor een uur of acht vanmorgen. Ik was veel wakker vannacht, dus zit nu, om kwart over tien, aan mijn eerste kopje koffie. Maar de Barracuda ligt weer horizontaal, en niet op de bodem van 's Stads Buitengracht. Da's weer een hele rust.

14 november 2008. Een opwindende dag. Hm. Vanmorgen versliepen we ons bijna, omdat Ton vanaf vier uur had opgezeten en net sliep. Dat werd dus haasten, om nog op tijd bij Beter Horen te zijn. Nu ja, daar waren we zo op tijd dat Ton al uitgehijgd was tegen elf uur, de afgesproken tijd. Het groot-onderhoud aan de gehoorapparaten was voor Ton erg vermoeiend. Daarna gingen we aan de overkant van de straat even bij de Mauritskliniek langs, in verband met een aangroeisel in Tons wenkbrauw dat teruggekomen was; we maakten een afspraak, maar de aardige assistente zei opgewekt: ik kan het wel alvast weghalen, dan kan op de dag van de afspraak de dokter het nabehandelen. En voor Ton het wist was hij er van af. Toch was hij er geschokt door. De benauwdheid blijft. En hij is verkouden. Een paar dagen geleden heeft iemand in zijn gezicht staan hoesten. In het mijne dan ook - zonder dat ik het merkte, want de keel voelt aan als brandend zand, en de longen als gevuld met schuurpapier. Dat kan nog heel leuk worden, zondag. Om kwart over vier zag ik aan de overkant van de gracht een bootje zinken. Met veel moeite de Havendienst aan de lijn gekregen, maar ze waren niet geïnteresseerd. Men was al weg, en degene die de telefoon aannam was niet van plan iets te doen. Morgen kwamen ze wel met een boot de boel uit de gracht vissen. 
Wat een instelling! En dan verwachten ze van ons als burger positieve participatie. Ha ha.  
Voordat de boel helemaal onderging zag ik er iemand rondlopen met een lamp. Toen was het inmiddels donker, dus ik zie morgenochtend wel of het gelukt is nog iets te redden. 

13 november 2008. Kon Ton gister maar 20 stappen zetten, vandaag wel 300+200. Maar dan ook nadat Daniël weer een hele tijd met hem bezig was geweest, en een heleboel druppels had gegeven. Vannacht was slecht. Ik deug zo langzamerhand ook nergens meer voor. 

11 november 2008. Sint Maarten! In de zeer straffe wind wapperen de roodwitte stadsvlagen boven in de Domtoren. Dat zagen vanmorgen toen, na nog weer een slechte nacht, dr. De Haas een extra ruimte had gemaakt voor Ton. En dat hielp. Een naald en veel druppeltjes later (plus nog wat gebed), zit mijn lief voorzichtig wat piano te spelen.  Jawel! :-) 
Later werd het minder, maar in elk geval is Ton wat opgewekter. De adem raspt weer, nu het bedtijd is. Ik ben benieuwd hoe het vannacht gaat. Heb een half artikel vertaald voor het komende Berichtenblad, en zou meer aan mijn dienst voor zondag gedaan moeten hebben. Ik ben snoep gaan halen voor de kindertjes die met lampions rondliepen op de Oudegracht en in de Lange Smeestraat. Ze kwamen niet. Raad eens wat er nu mee gebeurt? Juist. :-( 

9 november 2008. Een moeizame nacht maakte dat er van de kerkgang niets kwam vanmorgen. Dan heb je toch minder zondag. Vanmiddag voelde Ton zich genoeg uitgerust om Laetitia met de haren uit te nodigen. Het was heel  gezellig, maar na afloop van de Veldslag' was hij wel gesloopt. Hij was iets minder fit dan hij had gedacht. :-( Maar natuurlijk genoten we van kinderen en kleinkinderen. 

8 november 2008. Weer een slapeloze nacht. Ik meen dat de benauwdheid rond 5 uur een beetje minder werd, zodat we konden gaan slapen. Dat betekende dat we niet om 7 uur op konden, en kwart over negen in de trein was evenmin een optie. Jammer, we hadden ons op gegeven voor de nationale militaire herdenkingsdienst van de gevallenen en andere omgekomenen in Best. Daar wilden we graag heen, maar het kon echt niet. Ton sliep tot een uur of elf. Halverwege de middag wilde hij nog wel even naar buiten gereden worden, hij heeft zelfs ruim 200 stappen gezet, en toen waren de energie en de adem helemaal op. Gaat zo niet goed... 

7 november 2008. Ton had een iets minder slechte nacht, maar een erg slechte dag. Na de fysio is hij het bed ingedoken. Ik vraag me af of we morgen de herdenkingsdienst kunnen bijwonen. We zullen zien. 

6 november 2008. 44 jaar na de eerste kus. Die dag hebben we gevierd met een een rondje ziekenhuis, waar de cardioloog tevreden opmerkte dat technisch gesproken Tons hart niet slechter was dan een jaar geleden, zelfs iets minder omvangrijk, hetgeen gunstig is, en dat het feit dat de rechterkant van het hart niet best werkt, zodat twee bloedstromen vrolijk door elkaar kronkelen, toch eigenlijk in de practijk weinig uitmaakt. Kortom: God heeft het maar mooi gemaakt. En dat Ton nog leeft valt buiten de gewone orde. <grijns> Daarna zijn we maar naar IJsselstein gegaan, want de zon scheen en het was droog. Ton wilde daar een heel zielig iemand opzoeken. Natuurlijk moesten we even wat tijd doodslaan, want om 2 uur kun je nog niet bij een bejaarde dame aankomen. De basiliek van IJsselstein had ik nog nooit van binnen gezien, en Ton al heel lang niet meer, en - cadeautje van Godswege - de kerk was open en een heel goede organist zat er op het prachtig mollig klinkende orgel te spelen. Heerlijk. En dan die kleuren van de ramen rondom! Bijna net zo mooi als de Chapelle Royale in Parijs. Toen we  helemaal blij waren geworden, en ook nog even gepauzeerd hadden voor de Zoon van de Madonna van Eiteren, gingen we op bezoek. Maar mevrouw zat net te bridgen. En de partners vroegen na een paar minuten al of ze nu konden doorspelen. Natuurlijk konden ze dat! Wij namen een portie soep in De Ridder (lekker) en slenterden wat door het stadje. Tot het licht minder werd, en we de sneltram opzochten. Het was een prettige dag.      

5 november 2008 - Na een van de slechtste nachten ooit, heeft Ton vanmorgen nog lang geslapen. Te kort, dat wel. Gelukkig konden we naar Daniël. Die merkte dat de medicijnen de oorzaak zijn van de ellende. Gelukkig kon hij prikken en druppels geven. Ton leek wel een egeltje. Ineke heeft ook nog aan zijn voeten gewerkt en ook daar is enig verschil. Wat een gouden mensen zijn dat toch. Dat geldt ook voor de apotheek, die de medicijnen komen brengen.  

4 november 2008 Ton werd vanmorgen niet erg goed. Hij heeft een paar uur in bed gelegen en wilde tegen vijf uur wel mee naar buiten. Hij heeft een paar honderd meter gelopen, maar na het eten viel hij vanzelf weer in slaap, en hij werd benauwd wakker. Morgen brengt Daniël hopelijk weer uitkomst. Ik print intussen wat achterstallige foto's... Dat is allemaal wel heel erg achterstallig. Tjonge!

3 november 2008. Vandaag voornamelijk achter de computer gezeten, en ook nog wat gedaan. Ton was erg moe van gister, ook de fysiotherapie was geen groot succes. 

2 november 2008. Alle zielen. Vandaag hadden we een dagje kerk. Om kwart voor zeven stond ik al op om het Avondmaalsbrood te bakken, om tien uur was ik al onderweg naar de kerk, en om kwart voor zes waren we thuis! Eerst de Waalse dienst, toen die van de Werkgroep, daarna hebben we een uurtje gewacht, en om vier uur begon de Commémoration des morts, tenminste voorzover ze in het Columbarium van de kerk liggen. En 's avonds kreeg ik nog een telefoontje: help, ik heb mijn bril in de kerk laten liggen...  Behalve foto's bewerken heb ik dus niets meer gedaan. Nou ja, koken...

1 november 2008. Alle heiligen die ons zijn voorgegaan worden vandaag herdacht. En dat zijn er heel wat. :-) Vanmorgen heb ik me onheilig geërgerd tijdens een extra algemene ledenvergadering van mijn geliefde DOSgg. De ledenraadpleging bleek een farce, ik had me de tijd en het reisgeld kunnen besparen.   

31-10-2008 Hervormingsdag! Gister was Ton na de fysiotherapie zo goed, dat hij zich door mij naar de trein liet brengen, per rolstoel. Die heb ik toen maar gebruikt om flink wat boodschappen te gaan doen. Dat nam niet weg dat ik vandaag ook nog boodschappen te doen had. Aangezien ik er de p. in heb dat er zo vaak treinkaartjes ongebruikt bleven, ben ik gisteravond nog op en neer gegaan naar Schiphol. Volkomen zinloos, maar wel leuk: ik kon een tijdschrift helemaal uitlezen. Bleek dat de batterijen van mijn toetsenbordje leeg waren, dus een samenvatting maken lukte niet. Vandaag alleen maar een geanimeerd gifje gemaakt, van Maarten Luther die op een spijker staat te kloppen. Viel nog niet mee. En wat opgeruimd. Je ziet geen verschil. :-( 

29-10-2008. Vanmiddag waren we bij Daniel en Ineke, die ons beiden flink te pakken namen. Ton moest bijkomen met een appelbol en koffie Een dure kuur is dat tegenwoordig! Vanavond waren we welkom bij de Chti's, en daar voelden we ons erg prettig bij.

28-10-2008. Vandaag waren we de trotse grootouders van vier jarige kleinkinderen. Cathy werd zelfs al tien jaar! Betty haalde ons, Ferry bracht ons weer thuis, en intussen was daar de was ook schoon gewassen. Dat scheelde een hoop werk! :-) Ton moest vanavond nog met Wil naar de film - dat viel bar tegen. Soms heb je dat. Nu wil hij melk en slapen. Trusten. 

27-10-2008. Ook al heeft Ton vannacht niet erg lang opgezeten, hij zat niet lekker in zijn vel, en de fysiotherapie werd halverwege afgebroken. Lopen zal dus ook wel niet lukken. DVD2mp4  is nog steeds niet gelukt. Dat wordt dus een verjaarscadeautje dat er niet is. Zonde van de tijd. 

26-10-2008. Vanmorgen zijn we naar de Pieterskerk geweest. Ondanks het feit dat het weer een mislukte nacht was. Mooie dienst, vondmaal op het hoogkoor, en het koor zong buitengewoon zuiver. 's Middags zouden we, maar dat werd al snel zou ik, vanwege het slechte weer, naar Amsterdam, naar de dienst van de Charismaatjes, waar ik al te lang niet  heen kon. Ton zei grootmoedig dat ik wel kon gaan, al vind hij het niet prettig, maar ik bleek mijn ogen niet meer open te kunnen houden, dus dook ik het bed maar in. Ton speelde intussen een verdieping lager op de piano. Heel ontspannend. Hij had er later spierpijn van in de vingers... De avond heb ik gebruikt om een programma te vinden dat DVD omzet naar mp4. Mijn dure Pinnacle11 zou het moeten doen, maar blijft er telkens in steken. Dat lukte niet, ook niet toen het de halve nacht aan stond. Dus dat heb ik uiteindelijk ook maar opgegeven. Ander programma's crashten. Schiet allemaal niet op.  

25-10-20088. Vandaag was het wasdag. Met de miniwasher die nog in de schuur stond. Het is wel fris geworden, maar niet schoon. Ton had vannacht weer een tijd opgezeten, dus die was niet vooruit te branden.

24-10-2008 Vannacht was het weer ellende: we sliepen geen van beiden. Zodoende kon ik vanmorgen niet meer bellen naar de Siemensfabriek, voor de wasmachinemonteur. Duurt het nog langer! Weet iemand nog een goede? 
Maar ik was op tijd bij het Catharijneconvent, waar Joke, mijn nicht uit Alkmaar, al wachtte. We gingen samen naar de tentoonstelling van de engelen. Ze had al een beschermengeltje voor me meegenomen! Het was reuze gezellig. Na afloop gingen we nog even naar huis, waar Ton intussen gevlogen was. Een boodschap doen. Hij had kennelijk niet begrepen dat Joke nog mee naar huis zou komen. Jammer, want hij  had haar graag gezien en zij hem. Ton had een flink stuk gelopen en was uitgeput. Nu maar hopen dat hij vannacht slaapt. 

23-10-2008.   Vanmorgen eerst fysiotherapie. Dat is tegenwoordig dubbel lang, er gebeurt wel meer, maar het kost Ton ook veel energie. Na een uurtje gingen we door naar Daniël en Ineke die ons beiden stevig aangepakt hebben. Ton was er zo uitgeput van, dat hij een appelbol nodig had om te recupereren Daarna heeft hij niet veel gedaan. Ik heb opgeruimd en zie geen verschil. Daar word ik niet opgeruimd van. Maar morgen...
morgen viert het kwartetje van Betje en Ferretje alvast dat ze volgende week jarig zijn. Dan maken ze de tien en negen jaar van hun bestaan vol. Een heerlijke dag morgen, knuffeltjes!

22-10-2008 Vandaag was voor mij een klusjesdag. Ik vrees dat de wasmachine echt kapot is. :-( Er is niet veel uit mijn handen gekomen. Ton was ook moe: hij heeft alleen maar de hele dag liggen slapen/lezen/tv kijken.  

21-10-2008. Vanmorgen gingen we naar Amsterdam, voor de begrafenis van de heer Joop Tankink. Toen we ons opmaakten om te gaan, regende het tranen met tuiten, maar later werd het steeds droger, zodat we meer last dan gemak hadden van Tons rolstoelregenjas. (Mooi scrabblewoord hè?) 
We hadden ruim de tijd uitgetrokken om naar de Maarten Lutherkerk aan de Dintelstraat te komen, waar Ton ook nog een blauwe maandag heeft gestaan als schipper naast God. Tot 1985, meen ik. Hij werd er met enthousiasme onthaald. De dienst had een zekere rust en verstilling, mooie liederen. Er werd zeker recht gedaan aan deze man die zoveel heeft gedaan voor anderen, en ook zijn vrouw Mien werd met liefde gememoreerd... 
Om de harde koude wind gingen we niet mee naar het kerkhof. Ton mag nog even blijven. We maakten van de gelegenheid gebruik om mevrouw Blomkwist op te zoeken, die van bijna even groot belang voor Het Evangelie in Spanje is geweest als haar echtgenoot, die heel lang onze secretaris was. Ze woont in wat vroeger het Hospice Wallon was aan de Veluwelaan - niet ver van de kerk. Al met al heb ik een aardig eind gelopen vandaag. Ton niet, hij heeft het geprobeerd, maar werd benauwd door de harde wind. We waren om zes uur thuis, en toen deugden we nergens meer voor. 

20-10-2008. Vanmorgen fysiotherapie. Nou ja, aan het begin van de middag. We haalden het net, want Ton had weer een slechte nacht gehad. Het fietsen ging wel goed, maar dat is heel iets anders dan op een echte fiets. Verder heb ik wat geklust en ben ik maar op een kwart gekomen van het lijstje dat ik gemaakt had. Morgen beter! O nee...

19-10-2008. We waren beiden zo moe, dat we toen Ton thuis kwam, aan het eind van de middag, 'even' op bed gingen liggen, met als resultaat dat we pas om negen uur aten. Maar ook Tons dienst staat nu op het net. De mijne had ik 's middags nog gedaan. 

18-10-2008. Twee diensten klaar, maar nog niet op internet. Ton heeft eindeloos zitten veranderen vandaag. Maar toen ik boodschappen ging doen is hij toch ook nog naar buiten gegaan. Dus dat is mooi. Heb een mooie zondag, allemaal!

17-10-2008. Wat hebben wij vandaag hard gewerkt! 
Ton is niet uit de pyjama gekomen, en ik ben alleen even op straat geweest om een brief te posten. Maar de diensten voor zondag zijn in principe klaar.  Het is heel erg grappig om te zien hoe verschillend we dezelfde tekst hebben behandeld, maar dan ook wel in combinatie met verschillende lezingen. Morgen printen en zo, maar we kunnen rustig slapen. Hoop ik. 

16-10-2008. Vandaag was het 128 jaar geleden dat mijn schoonvader werd geboren. We hebben er nog maar een gebakje op gegeten vanavond. Maar voordien was het een lastige dag geweest. Vannacht hebben we vrijwel niet geslapen, zodat de fysiotherapie voor Ton heel zwaar was. Daarna bijna letterlijk op een holletje naar Daniël en Ineke, die ons weer 'in vorm' geprikt hebben. Ineke vond dat Ton toch wel een betere hartslag en bloeddruk had, dankzij of ondanks het nieuwe medicijn, waar Ton zijn onrustige en slapeloze nachten aan wijdt. Nog even boodschappen doen, en zo werd het weer laat voordat we aan het eten toekwamen. Ton was ook bezig met de dienst voor zondag, zodat hij de telefoon maar liet gaan. Die deed ook moeilijk. Je hebt van die dagen. Nu is het laat. Geen van beide diensten zijn klaar, dat moet morgen dan maar. 

15-10-2008. Vandaag hebben we allebei heel hard gewerkt aan onze diensten. Ton had vanavond nog een vergadering van het consistoire, toen heb ik een uurtje geslapen, want ik kon mijn ogen niet meer open houden. En nu is het kwart over vier in de morgen, en Ton is al die tijd al vreselijk onrustig. Dus hij zit de moeilijkste Sudoku's op te lossen, en ik  hang achter de computer. Straks fysio, en vanmiddag, God dank! na zes weken weer een afspraak bij dokter Daniël en Ineke. Hoera, wat hebben we ze gemist!

14-10-2008. Vandaag heb ik een bijna een uur lang Tons hart zien kloppen. Wat werkt zo'n oud beestje verschrikkelijk hard! Maar je ziet de mankementen ook wel goed. Het is erg fascinerend voor mij om te zien. Dat heeft de Heer toch maar mooi gemaakt! 
Over drie weken krijgen we de uitslag. Tja. Daarna wilde Ton een nieuwe broek kopen. Dat werd een heel gedoe, twee winkels, eindeloos passen (het was overal rustig) en zo waren we om 10 uur vertrokken, en kwamen we om een uur of vijf gebroken thuis. Met een broek én een jasje. Tussendoor waren we alleen even binnen geweest voor een noodzakelijke zitting. We vielen allebei in slaap toen we thuis waren. Vanavond wat gewerkt, en we konden geen van beiden slapen. Misschien aanstonds, het is vijf uur in de morgen, en Ton heeft net een bakje warme griesmeelpap in de buik... En ik heb in elk  geval van één dienst de liturgie in de computer staan. Het werkt wel lekker door 's nachts! ;-)

13-10-2008. Vandaag heb ik huisgehouden, tjonge wat is dat vermoeiend!!!! Ton is ook moe, van de fysiotherapie.We zijn maar een zielig stelletje, hoor!
12-10-2008. Vanmorgen had ik een dienst in Zeist, vanmiddag gingen Ton en ik op de fiets een brief wegbrengen in Tuindorp. Volgens Tomtom hebben we in totaal wel een kilometer of zeven gefietst. Ton moest wel een paar keer stoppen, maar dat maakt niet uit, hij had misschien één keer gefietst dit jaar, en anders al minstens een jaar niet. Ton was helemaal op, maar hij kreeg als beloning pannekoeken. En dat ging er best in! Verder heeft hij zoet zitten lezen. 

11-10-2008. Een paar dagen heel  erg hard gewerkt, daar nodigde het mooie weer ook wel toe uit. Niet dat er nu minder klusjes liggen te wachten, want hoe meer je doet, hoe meer de kop opsteekt. Heel ontmoedigend. En je ziet er ook bijna niets van. Ton was een paar nachtjes logeren, dus ik had de handen een beetje vrij. Maar dan móét er ook wel een boel... Nu ja, mijn lief is veilig thuis, en  ik ga de was uit de trommel halen.

9-10-2008. Een rommelige dag. Ton had vannacht buikpijn, hij werd er niet wakkervan maar ik wel, want hij lag de hele nacht de kermen en te kreunen. We waren allebei doodmoe vanmorgen. Gelukkig was de fysiotherapie aan het begin van de middag, en tegen de tijd dat hij zijn andere verplichtingen voor vandaag onder ogen moest zien, was hij redelijk opgeknapt. Maar hij kon niet alleen weg... Al met al was ik pas aan het eind van de middag met mijn boodschapjes thuis. Vanavond heb ik een groot deel van de preek kunnen schrijven. Morgen zal ik wel zien of het ergens op slaat. 

Vandaag is het 8 october, en dan is Alkmaar jarig. En ook onze schoonzoon René, die we hierbij van harte feliciteren. Hij kreeg vannacht bezoek:

Vanmiddag kreeg hij bezoek van zijn moeder, zuster en kinderen, van Ton en mij, en van nog wat aardige mensen uit de kennissenkring of de buurt. Mik heeft met zijn harem het vooronder versierd, (vlaggetjes met doodshoofden, èrrug cool), en daarna hebben ze samen opgetreden. Mik kondigde het optreden van beide dames aan, Lena hamerde op de piano, in de maat, en ze zong samen met Marthe een bijzondere versie van Happy Birthday. Of zo. En ik begreep dat er vanavond nog veel meer familie kwam.

7-10-2008. Vanmorgen hadden we wat moeite met opstaan, maar we haalden de fysiotherapie nog wel. Die bleek érg vermoeiend voor Ton. Hij weigerde dan ook ten enenmale daarna nog een stap te zetten Buiten, welteverstaan. Wel heeft hij nog wat piano gespeeld. Ik heb wat kleine klusjes gedaan en wat boodschappen, waarmee ik onzinnig veel tijd kwijt was, aangezien ik erg liep te tutten. Vanavond de liturgie gedaan. Het bleek een pechdag te zijn: de blouson waar ik gister verf op knoeide, bleek nog steeds niet schoon. Een flinke laag thinner hielp ook al niet, vanmiddag. Toen maar weer in de wasmachine, met een vlekkenreiniger en biotex. Toen ik de wasmachine opendeed, werd ik geconfronteerd met vreemde paarse vlekken aan de binnenkant van het deksel. En op de kleren. Dus nu had mijn witte blouse, en een deel van Tons ondergoed, een fraai assortiment blauwe tot paarse vlekken. Er bleek een fineliner in de was terecht gekomen te zijn. Die had ongetwijfeld tussen het ondergoed van mijn lief gezeten. O, wat was ik blij! Ik zal zo wel eens gaan kijken of het er intussen uit is... Dat is gelukt, :-) maar de vlek op mijn blouse niet....:-(

6-10-2008 Vanmiddag was het windstil, dus aan het eind van de middag was Ton zover dat hij mij uit kon laten. Hij heeft nog aardig wat gelopen, bij stukjes en beetjes. Verder was het een pech-dag: ik maakte voorzichtig een blikje verf open, voor een heel klein likje, en opeens schoot er iets uit en zat mijn mooie blouse, waar ik mij lekker in voel, en die ook groot genoeg was om deze olifant mee te bedekken, onder de goud-verf. Tot nu toe is het er niet erg uitgegaan. Hij zit nu voor de tweede keer in de wasmachine. Ik kan er niet blij van worden. 

5-10-2008. Vanmorgen was Ton zo ademloos van de wind, die hij gister ook al zo adembenemend vond, dat hij niet met de bus naar de kerk kon. Dus heb ik hem er heen gedraafd terwijl het avondmaalsbrood stond te bakken. Het wilde niet rijzen, dus het was zo'n dag... De Werkgroep gaat toch nog even door. Ik heb intussen een hekel aan uitgestelde sterfprocedures. Maar goed, de meerderheid beslist. Alleen niet over mij. 

4-10-2008. Vandaag was het festival Wallon in onze Pieterskerk.

Er was van alles te doen. De bedoeling was dat de mensen van verschillende Waalse gemeenten elkaar zouden bevragen t.a.v. hun Diaconale, Oecumenische en Mondiale Missionaire relaties, en dat ze door het gesprek elkaar op ideeën zouden brengen.
  De gemeenten lieten zien  in stands waar ze mee bezig waren, er was een dominee die veel te lang sprak over het Diaconaat, er waren 'hapjes' en 'drankjes' voor 50 euro cent,  hetgeen niet duur is. Maar wel veel voor hele kleine hapjes. Met wat trek liep het snel op voor het goede doel. De kinderen trokken zich daar niets van aan en snaaiden wat ze konden. Maar onze smaak was niet hun smaak. We waren er voor elf uur, en om half vier was Ton helemaal aan het eind, dus toen heb ik hem sputterend naar buiten gekard waar hij verlicht opademde. Hij heeft zelfs nog even een klein stukje buiten gelopen. Veel te weinig maar het was droog, en daar moesten we gebruik van maken. Aangezien ik vannacht helemaal niet had geslapen, ging ik vanmiddag even liggen. Natuurlijk belde er toen net iemand voor me op. Vanavond ook. Dus ik stop nu maar. 

3-10-2008. Opstaan was een moeizame affaire vanmorgen. We zijn beiden nog moe. Om 13 uur waren we nog net op tijd in de kerk voor de afscheidsdienst voor Arie van der Put, een van de meest indrukwekkende rouw- en dankdiensten die ik ooit heb meegemaakt. De dood en de bruid brengen alles uit, is een Nederlands spreekwoord. Vandaag werden we weer op een ander been gezet, door de verhalen die we hoorden over iemand die we, zoals bleek, maar half kenden. En zelfs dat maar half. Laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet, placht mijn moeder te citeren. (En waar te maken!) Zo iemand was hij ook. Een Christen die deed wat er gedaan moest worden, zonder er over te praten. Dat hij zijn geloof en liefde voor God heeft kunnen doorgeven aan zijn kinderen maakte me wel jaloers. - Parel was in de dienst, tot onze vreugde, zij heeft nog een band met de kerk. :-)  Met Mik gaat het beter, zei zij. In rust is zijn gezicht weer bijna normaal.  Daarna wilde Ton nog graag even verwijlen in de kloosterhof van de Dom, totdat we er om 16 uur uit gezet werden door een vriendelijke vrijwilliger.  Ton heeft nog iets gelopen, niet veel, en daarna was de energie op. 

2-10-2008. Gister waren we voltooid verleden tijd. Vandaag hebben we alleen de fysiotherapie bezocht, verder heeft ton gerust. Ik heb foto's rechtgezet en rode ogen weggewerkt, ook al stond dinsdag de rode-ogen-correctie aan, ze blonken mij overal tegen. Waarschijnlijk door de instelling op nachtstand, waardoor je binnen betere foto's krijgt  (mits de voorwerpen zich maar niet bewegen). Het lukte me niet een en ander op een CD te etten en op te sturen, zodat ik ook de avond nog had. Toen kon ik de verleiding niet weerstaan er nog iets meer aan te doen. Nou ja. Vandaag ging ik verder. Ik had een hele lijst met dingen die ik moest willen doen, maar Laetitia belde, ze wilde kleertjes komen halen die Steffie had neergezet bij me. Tijd afgesproken, maar een half uur later belde ze: we komen er nu aan. Dus zagen we zowel Laetitia als Barend, gedurende een kopje thee. Later die middag kwamen ze nog terug, mét Charlotte, die best even wilde knuffelen met Omamama en Opa, en het liefst ook eindelijk met ons fantastische speelgoed wilde spelen, maar Papa en Mama moesten door. Mamaatje had alleen haar tas maar vergeten. 's Avonds heb ik het filmpje van het huwelijk afgemaakt en in -tigvoud gebrand voor de Roemeense familie, die overmorgen weggaat. Het werd toch nog laat.   

30-9-2008. Vandaag heeft Ton in een viertalige dienst (met nadruk op het Engels) het huwelijk van Anton en Talida met verve bevestigd.
Het was een lange dag, met veel Roemeens spreken, en dat kwam vooral op Ton neer - zodat er af en toe een blik in zijn ogen kwam van: mag ik er even níet zijn? Helaas kwam er dan weer iemand met een vraag of een opmerking. Maar nu zijn we thuis  en uitgeteld.

29-9-2009. Wat kan het leven onmogelijk zijn: morgen is er een huwelijk in de Pieterskerk, waarin we ons verheugen, en tegelijk zijn we in rouw om een dierbaar lid van diezelfde gemeente. Arie van der Put kreeg gistermorgen, toen ze op weg zouden gaan naar de kerk,  een hersenbloeding, waaraan hij vanmiddag om half een overleed.  Een warme, aardige man. Hij heeft het nu goed, maar we zullen hem allemaal erg missen!

27-9-2008. Vandaag was het heerlijk weer. Ik heb vanmorgen even gespijbeld: ik was naar de lapjesmarkt, terwijl Ton nog of weer sliep. Gisteravond had hij me de PC opnieuw laten starten, want er moest toch nog een stukje opnieuw getikt worden. Dus werd het weer midden in de nacht... Maar de zon lokte me het bed uit. En de wetenschap dat de lapjesmarkt maar tot 13 uur is. Het was een feest van kleuren, die schitterden in de zon. De pailletten en gazige weelden voor onze medelanders zijn niet meer alleen in de Kanaalstraat en op de Amsterdamse straatweg te vinden, maar ook op de Breedstraat. Ik heb uiteindelijk een relatief bescheiden bedrag uitgegeven aan nieuwe vitrage, en vrij veel aan garen en sokken voor Ton, en onbehoorlijk veel aan een stofje voor mezelf. Nu nog tijd vinden om te naaien. Ik heb wel bijna alle kraampjes gezien, en er van genoten. Als een kind in een speelgoedwinkel voelde ik me. Gelukkig waren er weinig kramers die een pinautomaat hadden, anders was de stapel lapjes nog veel groter geworden. Vanmiddag tussen het tikken door nog wat opgeruimd in de tuin en boodschappen gedaan. Ton had een pyjamadag, en werkte aan de preek. Aan het eind van de avond was die af, nadat hij alle interessante dingen, die hij al studerend bij elkaar had gevonden deze week, had geschrapt. Het leven van een prediker kan hard zijn! Vooral als je een tikkende echtgenote hebt, die zeurt dat iets niet relevant is, of discutabel, of... Maar groots van hem, dat hij er naar luistert. 43 jaar huwelijk gaat niet in je koude kleren zitten... ;-) Voor de Roemeense vertaling van de samenvatting kan hij gelukkig rekenen op charmante ondersteuning uit het veld. 

26-09-2008.Vanmiddag  voelde het alsof ik een vrije dag had: ik stond, zat en hing op het dak te schilderen, terwijl de zon scheen en het carillon wel een uur of langer vrolijk beierde. Het  boeibord zit weer in de verf voor een aantal jaren, het dakkapelletje heeft ook een laagje, waarmee het tot volgend jaar wel naast de pannen is, beneden voor is sinds gisteren redelijk in de verf, vanmorgen de laatste hand gelegd, en nu moeten er vlekjes weggewerkt, gereedschap opgeruimd, (en zo mogelijk de keukendeur nog, want daar zit helemaal geen verf meer op, help)! Ton wilde wel even spijbelen, bij gebrek aan inspiratie, dus mocht ik hem naar de stad rijden, waar ik nog wat boodschappen moest doen. Dan kon hij op Hoog Catharijne nog wat lopen. Meer dan 800 passen werd het niet. Een kopje koffie hielp ook al niet. Maar het werd er wel laat door. Dus nu heb ik nog even de bloembak boven bijgevuld, en het is negen uur, en welletjes. 

25-09-2008. Vandaag had Ton eerst fysiotherapie: een (bijna) dubbele sessie, waardoor de fysiotherapeut het iets rustiger aan kon doen met hem. Dat werkt op zich wel goed. Maar voor lopen heeft hij niet genoeg uithoudingsvermogen, op dit moment. Het verfwerk beneden is nu wel klaar, op een beetje bijwerken hier en daar na, want Sikkens heeft prachtige feromonen zijn zijn verf, zodat de kleinste insecten zich er extra sterk door voelen aangetrokken. Niet leuk voor hen, niet leuk voor mij. Tevreden ben ik niet, gelukkig wel. :-) Nieuwe planten in de bak, wat cosmetische correcties met een viltstift, en zo moet het dan maar. Morgen nog één keer de brievenbus lakken. En verder mag ik tikken voor Ton. En weer. En opnieuw. Zo houdt hij me bezig. En de zomer is voorbij. 

24-09-2008. Zondag had ik een prettige dienst, maar ik was pas tegen vijf uur binnen. Vriendelijke vormen van vervoer vergen soms veel tijd. Ton was op non-actief, maar ik heb hem toch overgehaald nog even de benen te strekken. Maandag kwam daar ook al niet veel van. Gister was er fysiotherapie, hetgeen behoorlijk vermoeiend bleek. Het was een langere sessie. Ik heb nog even geschuurd, want er zaten pollen in de verf, en ik was er niet blij mee. Vandaag niet veel nuttigs verricht, behalve mijn echtgenoot mee naar buiten slepen. Vijfhonderd passen liep hij met bijna verende tred, en toen was het helemaal op. Vanavond heeft hij weer braaf gewerkt aan de komende dienst, en ik aan een muzikaal raadsel, de correcte notatie van het zonnebloemlied. Volgens mij klopt het nu wel, maar daartoe moest ik de oorspronkelijke muziek 8 keer vertraagd afspelen, een keer of veertig, en maar tikken en tellen. Laurens van Baardewijk zou niet tevreden met me zijn geweest. Dat was ik ook niet. :-(( 
Mik is nog niet veel beter, het arme kind. :-(( 

20-09-2008. Vannacht werd het een beetje erg laat. Ik heb een voorlopig laatste laagje verf op de deurposten gesmeerd, het lijkt meer dan het is, en ik moet het raam nog afkrabben, maar als ik volgende week niet aan een laatste laag toekom, zit er voor de winter genoeg op. Gisteravond was ik met mijn preek bezig, in de hoop vandaag ruim de tijd te hebben voor de DOS-gg-dag, en toen bleek mijn lief voor vanmiddag een afspraak te hebben gemaakt met een ervaringsdeskundige Roemeens, zodat ik echt alles nog moest tikken, wat hij in het schriftje had neergekrabbeld. Om half twee kon ik verder met het laatste deel van de preek. O, wat was ik blij! Het was vandaag dan ook niet voor drie uur, dat ik in De Bilt was, maar een aantal aardige mensen heb ik nog gesproken en omhelsd. Dat  heb je niet met een 'virtual community'. Er liepen toch een paar heel trouwe en geapprecieerde vrienden rond! Na vier uur moest nog vergaderd worden met de Bijbel-en-PC-gg, die lijdt aan gebrek aan menskracht. Toen ik thuis kwam, was Ton inmiddels gevloerd, hij heeft maar weer eens in bed gegeten, en blijft morgen daar ook maar eens heel rustig nadenken en uitrusten. Hij leeft een beetje boven zijn energetische stand! Voorlopig geen extraatjes, totdat het huwelijk over tien dagen is bevestigd. 

17-09-2008 Ook vandaag was het mooi verfweer, maar ik kwam niet verder dan dievenklauwen en daarna het raam weer sluitend te krijgen. :-(( Wat een klus. Schuren en nog wat plamuren, verder kwam ik niet. Ton ging vanavond met de tuttomobiel naar de kerk. Op zich goed, maar hij was wel buiten adem. Zondag heeft iemand ons opgezadeld met een verkoudheidje. 

16-09-2008. Vandaag was het mooi verfweer. Dus nadat de Koningin haar zegje had gezegd, en na de fysio, ben ik gaan worstelen met de glanslak. Het raam beneden voor heeft nu een laag. Moet nog een keer, minstens. Ik benniet tevreden met het resultaat. En dan later de deur nog eens. Maar Ton niest al, dus er is ondanks alle voorzorgmaatregelen toch te veel verflucht in huis. Vanavond kwam Tonio even langs met de DVD van de kruispuntuitzending, de schat, en met de eerste 2 1/2 jaar van Amber op 6 DVD's. We kunnen dus alles wat we niet gezien hebben van haar ontwikkeling inhalen. :-)) 

15-09-2008. Betty is naar de dokter geweest: het valt mee. 2de-graads verbrandingen. Laetitia maakt het 'redelijk' naar eigen zeggen. Parel en René zijn vandaag weer met Mik naar het OLVG geweest, waar men vertelde dat het inderdaad een aangezichtsverlamming is, dat het over kan gaan, maar ook sporen kan nalaten, dat het door een virus komt, en dat ze over 2 weken terug moeten komen. Ton was erg moe van gister en eergister, dus hij heeft een flink deel van de morgen en de middag geslapen. Om kwart over 6 gingen we nog uit voor een boodschapje en om te lopen. Dat ging nog weer iets beter dan gisteravond, toen hij een heel eind gelopen op weg naar het station. Wat mijzelf betreft: verder dan schuren en plamuren ben ik vandaag niet gekomen. Het waaide ook gigantisch, en omdat ik wachtte op een telefoontje van Parel, was ik daarop gespitst, en rende ik steeds naar binnen, zodra ik het ding over hoorde gaan. Ik werd er behoorlijk gestoord van. Het werk ook. Aan de weg timmeren is wel een kunst apart, met alle opmerkingen die je naar je hoofd of benen (afhankelijk van de vraag of je op de trap staat of beneden) geworpen krijgt. 

14-09-2008. Een dag met veel aspecten. Vanmorgen een prettige dienst in de Pieterskerk met onwezenlijk mooie fluitmuziek, vanmiddag reisden we naar Oosterbeek, waar we allerlei dierbare vrienden uit Lourdes zagen en spraken, toen we thuis kwamen belde Parel, en vertelde dat zoon Mik (5) lijdt aan aangezichtsverlamming. Het begon donderdag een beetje, maar werd erger, dus ze is eerst naar de huisarts geweest, gisteren naar het ziekenhuis, en morgen moeten ze daar weer heen. En Betty heeft lelijke brandwonden op kin en borst van de thee, sinds zaterdag. Hoe Laetitia het maakt weet ik niet. Vanavond laat keken we naar een uitzending van Kruispunt, waarin voor ons gevoel een goed (te kort) inzicht werd gegeven in de Nederlandse bijdrage aan de Internationale Militaire Bedevaart. Er was van Ton een flits te zien. 

13-9-2008 Vanmiddag mocht  ik op bescheiden schaal meewerken  aan een ziekendienst in Heusden, in de grote Catharinakerk. Twee keer zoveel mensen als vorig jaar, dus de PR had dit keer goed gewerkt. Het  was, mede door de inzet van ds. Troost en Diaken v Diessen en het prachtige koor, een zegenrijke dienst voor veel mensen. Ton heeft hard gewerkt intussen, en daarna zijn we nog gaan lopen in Hoog Catharijne.

12-9-2008. Gisteren zijn we naar de cardioloog geweest. Die gaf weer wat andere medicijnen, maar was op zich wel tevreden. Door het dreigen van het onweer ben ik niet toegekomen aan verven. Pas na het avondeten heb ik nog een half uurtje kunnen schilderen. Schoot niet op. Daarna heel lang gewerkt aan Tons huwelijksdienst. Werd laat. 
Vandaag fysio, een half uur verven, toen begon het heel hard te regenen... Vanavond eten bij de werkgroep. En daarna nog hard doorgewerkt voor Ton. 

10-9-2008. Vanmorgen zei mijn lief, toen ik naar beneden wilde om te kijken hoe de verf van gister er uit zag: het bovenraampje moet wel open kunnen, als ik straks lig opgebaard. En dat betekende dat ik uren en uren bezig ben geweest met schuren... en plamuren. Vandaag kwam ik niet eens toe aan een nieuwe laag verf, heel vervelend, want het goede weer is bijna op, er moeten twee lagen op, volgens de verfman, 'dan zit het er weer zes jaar op, mevrouwtje' en de komende dagen is er telkens iets. Nu ja, het is niet anders. Ton is niet gaan lopen, maar hij is zeer energiezuinig met de tuttomobiel in het park gaan zitten. Hij is snel benauwd. En Daniël is met vacantie... :-((( 

9-9-2008. Gister was een dag van wachten op een telefoontje van onze lijfartsen. Dat kwam helaas niet, dus vrees ik dat we de komende anderhalve maand zo moeten doorsukkelen. Beroerd, maar het is niet anders. Gister aan het eind van de middag heb ik Ton nog wat rondgereden, zodat hij af en toe een paar stapjes zette. Het houdt niet over. Bij  mij ook niet. Maar vandaag was het mooi weer, en ik heb aan de voorkant van het huis wat geschuurd en geplamuurd, 4 schroeven, die me ruim 20 jaar ergerden, verwijderd, en een schraal laagje grondverf  er op gezet. Maar toen werd het al donker, dus ik zie morgen wel hoe het er uit ziet. Dit moest in elk geval nodig gebeuren!

7-9-2008. Vanmorgen zijn we naar de Lutherse kerk geweest. Het was min of meer een gemeenschappelijke dienst met de Werkgroep. In elk geval een goede dienst.
Vanmiddag kwam er bruidsbezoek. Daarna zat Ton als een oud vogeltje in een plaid te kleumen. Hij is nog steeds niet in orde. 
Gisteren kregen we ook al bezoek, én we zouden naar Thomas, maar die bleek zijn 17de verjaardag toch niet te vieren. Maar goed ook, want bij hem thuis zijn ze allemaal verkouden, daar zitten we ook niet op te wachten. We hebben uiteindelijk nog wat boodschapjes gedaan, Ton heeft drie korte stukjes gelopen, en verder hebben we ons jonge leven verlummeld. Geen  energie. 

5-9-2008 Ik heb mijn dag niet. Half ziek. Ton is aan het eind van de middag uitgegaan omdat hij van mij moest lopen. Alleen ging hij niet, want het regende.  's Avonds heeft hij het nog geprobeerd, maar hij komt niet ver. 

4-9-2008. Vanmorgen heb ik het boeibord van de dakgoot achter eindelijk een nieuwe laag verf gegeven. Het zou droog blijven vandaag, en dat deed het ook, ondanks de soms dreigende luchten. Wel was ik daarna erg moe, maar na een lekker bad ging het wel weer, en aangezien Ton aangekleed en wel weer in slaap gevallen was, waren we vrij laat bij Tjitske, waar we met vreugde haar verjaardag meevierden.  We hadden bij de Aldi, waar we tc langs kwamen, zo'n oprolbaar toetsenbord gekocht, maar van dit exemplaar, ik tik er nu op, doet ruim de helft van de toetsen het niet bij een eerste keer aanslaan. En dat doe ik met kracht. Geen vooruitgang dus.  

3-9-2008. Vanmorgen kon Ineke nog iets aan Ton doen. :-) Het leek wel wat te helpen: vanmiddag heeft hij, na de fysiotherapie en een ommetje, wat piano gespeeld, nadat ik in bed gestort was. Ik werd althans wakker met de lieflijke melodieën van Ierland. Maar we zijn allebei beneden pari. Morgen is Tjitske jarig. Die feliciteren we alvast van deze plaats! 

2-9-2008. Vandaag mocht ik de onverdeelde aandacht van de tandarts genieten. Wel bijna een uur. Dat zal me een leuke rekening opleveren. En de grote klap is nog niet eens gevallen, die komt over een half jaar wel. Nu ja, we zijn al uitgemolken door de inspanningen die ze zich voor Ton hebben getroost. De verdoving is nu, bijna acht uur later, nog niet uitgewerkt, dus Ton heeft een rustige dag. Geen tegenspraak. Ik duik mijn bed weer in. Ton heeft vanmiddag geslapen, toen ik weg was. Daarna heeft hij de audiocursus Roemeens opgezet, op volle geluidssterkte. Maximaal dus. Mijn buurman Max moet het woord voor woord hebben kunnen verstaan, want ik trilde mijn bed uit. 'Arrie Pottèr kon me niet eens over de schok heen helpen. Morgen beter. Vast.

1-9-2008. Wat vliegt de tijd. Wij kruipen. Vanmiddag was Ton voor het eerst bij de nieuwe fysiotherapeut. Hm. Ik viel achter de PC in slaap, dat schoot niet op. Ton is ook nog suf. Komt wel weer bij. 

31-8-2008. Vanmorgen zijn we naar de Waalse kerk geweest, we waren beiden suboptimaal, maar het was toch goed er te zijn. Daarna opruimen thuis, want er zou voor Ton 's middags een bruidsgesprek komen. Ton viel na het eten in slaap, hij werd wakker tegen de tijd dat ik mijn ogen niet meer open kon houden. Zo gaat dat. Morgen beter. 

30-8-2008. Met een zwaar hoofd liet ik Ton alleen, vanmorgen maar alles is goed gegaan. Hij heeft nog wat op een bankje in de zon gezeten voor het huis. Ik was naar Gorssel, waar we met een twaalftal jaargenoten een tweede (halve) jaarreünie hielden bij Gerard en Ella. Heel erg leuk.
 Nico en Margareeth waren over uit Namibië, en konden dit inpassen, en Kor was er ook bij, al was hij snel vermoeid, na alle operaties die hem aan het hart gingen. Het weer was fantastisch, ook voor de tocht over de Berkel, met de fluisterboten... Fijn om een goed deel van al die lieve mensen, waar ik mee heb gestudeerd, weer bijeen te zien...

29-8-2008. Balen. Vanmorgen hebben we afscheid genomen van Lisette, Tons lieftallige en vriendelijke fysiotherapeute van de laatste 2 jaar.  Gisteravond was Ton al erg moe, hij kwam niet verder dan 50 meter, toen ik hem nog wat wilde laten lopen, 's avonds. Vandaag was  het niet veel beter. Hij heeft na de fysiotherapie zich naar huis laten rijden. Anders loopt hij vaak. Vanmiddag was hij opeens heel erg benauwd, zo heb ik hem in tijden niet gezien. :-( Na wat kunstgrepen ging het iets beter, hij wilde wel naar buiten gereden worden voor de frisse lucht, dus reed ik hem naar de begraafplaats, waar hij in maanden niet naar getaald had. Gelukkig lag een en ander er nog net redelijk bij, al moet er weer flink gesnoeid worden. Etc. Nadat ik door de muggen tot het bot was afgekloven, zonder evenwel kilo's te verliezen, konden we gelukkig weer gaan. Koken, eten, suffen... Toen Ton naar boven kwam, was hij weer erg benauwd. Ik word hier niet vrolijk van. En natuurlijk uitgerekend morgen zouden we... zucht...  Gister hebben we ons te pletter gezocht naar het artikel over EFT, nu vindt Ton het zomaar tussen onze bedden... 't Is wat. Dat is dan weer wel leuk. 


28-8-2008. Vandaag kregen we heel gezellig bezoek van het kwartetje met Betje. De kinderen hebben reuze leuk zitten knutselen. Ze waren prachtig bruin, en we genoten van hun frisse gezelschap. Daarna moesten we wachten, want er zou een wasmachine worden bezorgd bij een verre buurman. Alleen... er gebeurde maar niets. Om half elf gaven we het op. Hij is nu natuurlijk intussen ook wel thuis. 

26-8-2008. Gister  had ik mijn dag niet. Wel zijn we naar de fysiotherapeut geweest, maar ook Ton beleed het 'liever lui dan moe'. Toen moest hij na het eten van mij lopen. Het wordt duidelijk al vroeger donker. Vandaag zijn we naar het diepe Zuiden getrokken, om aanwezig te zijn bij de rouwdienst om een broer van een dierbare vriend. Veel lieve mensen, maar een tragisch gebeuren. Het lukte helaas niet deze tocht te combineren met andere bezoeken in die omgeving, waar we toch zelden komen.  11 uur de deur uit, kwart voor negen thuis, maar gelukkig hebben we het (net) droog gehouden. Ton viel na het eten als een blok in slaap. 

24-8-2008. We zijn, na een succesvolle tocht naar Groningen, weer heelhuids thuis gekomen. We hebben gelogeerd in de prettigste kamer ter stede, Ton heeft de dienst geleid in de Waalse kerk, en we hebben een bezoek gebracht aan een aardig familielid van Jack van der Meer, een oude vriend die 1 februari jl. overleed. We waren, dank zij een wisselstoring, om 7 uur thuis, hebben gegeten, en zijn moe. Maar tevreden. :-) 

22-8-2008. Geen nieuws, ook geen goed nieuws. Druk bezig om mij voor te bereiden op de terugkomst van Ton uit Bilthoven. Ook deze keer heeft het steeds geregend zolang hij daar was. Hij moet er maar niet meer heen. Dat is vast beter voor iedereen. Maar het was wel prettig dat ik toch bijna de helft van de tijd niet voor hem hoefde zorgen. Er kwam alleen niet veel van alles wat ik mij had voorgenomen. Tja, zo gaat dat soms. 

21-8-2008 Vandaag weer een dagje medisch. Vanmorgen kwam de tandtechnicus naar Ton toe, en nu zitten alle tanden recht en prettig. Gelukkig maar. Ik hoefde daar niet bij te zijn. Dubbel gelukkig. Vanmiddag waren we bij onze lijfartsen.  Vanavond heb ik me met allerlei getut bezig gehouden, en niets gedaan van wat op het lijstje stond. Ai. Ik ga maar slapen, dat is nuttiger. 

20-8-2008. Ton kwam aan het eind van de middag naar huis voor een vergadering van het consistoire, maar opeens was de adem weg en de energie op. Ik heb hem dus maar te eten gegeven en naar de bus gebracht, zodat hij vroeg naar bed kan gaan. Jammer, het ging zo goed!  Aangezien ik bezoek verwachtte, heb ik vanmorgen de salon maar weer eens opgeruimd, en gezogen. Dat was hard nodig. :-(  En boodschappen gedaan. Wat haat ik dat gesjouw! Daarna ben ik altijd een uur of meer gevloerd..

19-8-2008. Vanmiddag heeft Ton zich in de koninklijke tuinen van Soestdijk royaal nat laten regenen, terwijl ik in Amsterdam maar wat milde dropjes kreeg, op weg naar mijn jongste zus. Heel gezellig, niet de droppeltjes, mar het bezoek. Al met al vandaag toch bijna 2 uur gelopen, dus genoeg beweging. 

18-8-2008. Vandaag mochten we voor de verandering weer eens naar... de tandarts. Het kost je toch vrijwel een hele dag. Tons kies is gestopt met bloeden, dat is fijn, het ziet er nu rustig uit, maar het plaatje, waarvoor we ook terug gekomen waren, paste niet. Balen! En mijn gebit werd nu ook nagekeken, met verstrekkende en positieve gevolgen voor het pensioengat van de tandarts. Balen-bis. Dat betekent dat ik dit jaar niet nog wat schilderwerk kan uitbesteden, terwijl me dat toch zo'n mooie optie leek. De energie van eind vorige week is op. Misschien kan Ineke er wel weer wat in prikken, te harer tijd. 

17-8-2008. Een rustig dagje vandaag. Eerst naar de kerk geweest, daarna achter de computer gezeten, en veel geprint. Vanavond nog geprobeerd te skypen, had Eduard aan de lijn, maar dat ging mis. ;-) Ton heeft zich vanmiddag nat laten regenen, nadat hij op Bosch en Duin naar de halve familie had gezwaaid. De kies leek minder te bloeden. Dat mag dan ook wel eens. 

16-8-2008. Het was zonnig en droog, dus ik ben naar het dak getogen, en heb de buitenkant van de dakgoot geschuurd, en provisorisch in de grondverf gezet. Een hele klus, en dat moet nog wel een paar keer. Gelukkig was er niemand thuis om zich zenuwachtig zorgen te maken. :-)

15-8-2008. Vanmiddag om vier uur was ik eindelijk klaar met mijn Lourdesverslag. Twee vrij dikke delen, voornamelijk foto's en een beetje tekst. Ruim 340 bladzijden, dat wel. Verder  had ik nog genoeg energie om twee klusjes te doen die al anderhalf jaar lagen te wachten. :-)) Stelde niets voor, maar ik kwam er niet aan toe. Waarbij ik wel weer schilderwerk heb beschadigd, dus dat moet ook nog.  Verder amuseer ik me met het boek Oneindig Bewustzijn van Pim van Lommel, dat ik in kleine stukjes tot mij neem. Ton heeft nog bloederige trekjes, dat schiet niet hard op. Maar hij is goedsmoeds. 

14-8-2008. Gisteravond waaide het stormachtig, en de party-tent in Tjitskes tuin dreigde weg te waaien... Ton had er de zenuwen van, en sliep ondanks de hulp van een buurman niet zo best. Vanmiddag viel hij dus in slaap op het moment dat hij naar de tandarts moest. En ik maar wachten, we zouden samen gaan. Kortom: hij heeft het allemaal alleen gedaan, en ik kwam er hijgend achteraan. De bus viel ook nog eens uit. De tandarts was snel klaar, maar het bloeden is nog niet opgehouden, al is het wel rustiger. Er zit een flinke klont bloed te rotten op de hechtingen. Maandag weer terug. We hebben het heen en weer. Vanavond heb ik het eerste deel van het Lourdesverslag ingebonden. Viel nog tegen. Nu deel 2 nog. Net via google maps even naar Peking gekeken, fascinerend: de hele verboden stad zie je. En allerlei kennelijk nieuwe gebouwen, ongetwijfeld i.v.m. de Olympische spelen.   

13-8-2008. Vanmorgen bleek Tons kies niet beter dan gister. Hij was er niet blij mee. Maar we moesten al vroeg bij de fysiotherapeut zijn Daarna heeft hij hier ontbeten, en wat gesuft, totdat we naar dokter Daan moesten. Opeens viel het lopen tegen, zodat we zomaar te laat waren voor de afspraak. Gaf niet, Daniël was nog bezig met de vorige patiënt. Aan de kies heeft hij niets gedaan maar hij heeft Ton weer flink opgepept, zodat deze, na een kopje koffie mét, weer een stuk frisser uit de ogen keek. Intussen was Ineke ruim een uur met mij bezig geweest, en dat kan ik merken. :-) Vanavond heb ik nog wat zanglessen doorgenomen, dat wil zeggen: ik zong mee met een bandje waar ze op staan, terwijl ik verder ging met het inbinden van het Lourdesverslag.  

12-8-2008. Vandaag weer een dagje Ton. Vannacht belde hij me  wakker met de mededeling dat de kiesholte nog steeds bloedde, en tegen de tijd dat ik net weer een uurtje sliep, belde hij dat het nog niet over was, en dat hij nú naar de tandarts wilde. Oh. Dat was kwart voor acht. We zouden elkaar op het station treffen, maar hij vergat te bellen en kwam naar huis. Toen was het half tien. De huisarts had ik inmiddels al gebeld, en die adviseerde toch maar contact op te nemen met de tandarts, daar konden we om kwart over twaalf terecht. De rolstoel is niet hier dus dat werd lopen en bussen. De tandarts heeft de hechtingen en een groot stolsel verwijderd, en nieuwe hechtingen (meer) aangebracht. Dat ging allemaal erg goed. Dus wij na drie uur naar huis. Ton wilde wel eten - dankzij de blender kun je van boontjes en carpaccio een mooie babymaaltijd maken. Toen Ton op de bus gezet, op het station, en nog wat boodschappen gedaan. Zo moe dat ik in slaap viel. Vanavond laat belde Ton dat het weer bloedde. Tja - daar kijken we morgen wel weer naar. Baaldag dus. 

11-8-2008. Gisteren had ik een prettige maar doodvermoeiende dag. 
Van negen uur 's morgens tot half acht 's avonds pratende mensen aan mijn hoofd. Ik ben maar eens vroeg (voor mijn doen) naar bed gegaan. Vandaag een dagje Ton. Eerst naar de fysiotherapie, toen direct door naar de tandarts. Dus einden lopen op ongeschikte schoenen. Ton deed hetzelfde op ongeschikte adem. Maar hij deed het toch maar. De tandarts sloopte het wortelstelsel van een kies en van een voortand, hetgeen een bloederige bedoening was. Ik kon meteen hemd en broek wassen. Leve de blender, ik kon voor Ton de portie lasagne die ik voor mezelf had bewaard babyfijn maken met wat extra zalm en slagroom, zodat hij een eenvoudig doch voedzaam maal naar binnen kon schuiven.  Vervolgens bracht ik hem naar de bus en toen kon ik nog net voor 20 uur boodschapjes doen bij Albert de Verwenner. Het loopt tegen tien uur, en heb nog niets gedaan vandaag. Ik ga de was maar eens uit de machine halen. Betty doet de groeten. 

10-8-2008. Na een prettige kerkdienst hebben we koffie(en zo) gedronken bij Hanny en Edy. Dat was een ontspannen gebeuren dus het werd een latertje. Wil en ik gingen ook nog even een project doen dat we al jaren op ons verlanglijstje hadden staan: een piepklein kerkhof even voorbij Waardhuizen en Uitwijk. Dat was inderdaad heel bijzonder! En dus werd het nog veel later. We hebben er een hele tijd zitten praten op een bankje met uitzicht op het land van Maas en Waal.

9-8-2008 Ton is weer op zijn buitenverblijf, en ik ga verder met de preek...

7-8-2008. Ton had vandaag een wat mindere dag dan gisteren. Wel heeft hij vanavond nog een klein stukje gewandeld, maar dat was omdat ik zei dat het moest, niet omdat hij wilde. Verder heeft hij de tweede definitieve versie van zijn volgende dienst, die ik vandaag voor hem geprint had, weer gewijzigd. Hij houdt me wel bezig. :-(  Het Lourdesverslag is grotendeels geprint, maar nu moet het nog tot een boek gebonden worden. Aan alle alternatieven kleven nadelen.  En ik heb nog een dienst voor te bereiden. 

6-8-2008. We hebben allebei heel hard gewerkt aan onze komende diensten. Ton moest vanmiddag gewoon een paar uur bijslapen. Dus moest hij vanavond na het eten van mij nog lopen. Dat heeft hij dan maar gedaan. Alleen. Een rondje om het parkje. :-) Ik heb lekker een stuk Hebreeuws geanalyseerd, waar weer onvermoede lagen in bleken te zitten. Verder veel geprint en veel frustratie. Ik kan de inkt voor de mooiste printer niet krijgen. En ik had een vervangende set gekocht, waarbij de inkt maar voor de helft wordt aangesproken. Daar zit je dan met een cartridge die niet meer print, maar waar nog minstens de helft inkt in het reservoir zit. Ir-ri-tant! Morgen beter. Hoop ik. Verder geen nieuws. 

5-8-2008 Vanmorgen kwam er al vroeg een dame van de thrombosedienst Ton prikken.
Ze veroorzaakte nogal een bloedbad, relatief dan. Na een laat ontbijt en een lekker bad gingen we richting Bilthoven, omdat Tjitske haar verjaarscadeau van vorig jaar nog niet had gekregen, en dat moest ze wel hebben voor ze echt met vacantie ging. Natuurlijk wilden we ook horen hoe het met Marieke ging. Helaas is daar nog niets nieuws van de melden. 
We hebben nog een regenjas voor Ton opgeduikeld, en een shirtje. Daarna een kopje koffie gedronken op een terrasje en dat gaf ons een echt vacantiegevoel. Vanavond was het weer hard werken, want ach, dat printen gaat zo langzaam! En zondag dienst... Nu ja, dat is te combineren. 

4-8-2008 Wel, Michiel heeft 'm opgezet, hij heeft een doelpunt gemaakt. Dat ze door nummer 1 en 2 op de wereldranglijst zijn ingemaakt doet er verder niet toe. Goed gedaan, neef! Ik heb de hele dag ruzie gehad met drie printers, dus dat schiet niet op. Ton kwam vanmorgen behoorlijk benauwd thuis van zijn uitje, maar met koffie en een pufje kon hij de fysiotherapie weer aan. Verder heeft hij hard zitten studeren. :-) Wil iedereen bidden voor Marieke van Nienke? Ze heeft botontsteking, en dat is voor een kindje dat vrijdag 1 jaar wordt behoorlijk ingrijpend. Ze ligt in het ziekenhuis... 

2-8-2008. Ik zal wel iets nuttigs hebben gedaan vandaag, maar ik zou het niet weten. :-(  Iets vrolijkers: mijn grote neef Michiel speelt morgen vroeg in Canada in het Nederlandse Frisbee-team in een wereld tournooi. http://www.wugc2008.com/team/613  is de link. En dan omhoog en omhoog. Dat spreekt vanzelf. Ze spelen om half negen 's morgens tegen de VS en om half een tegen Japan. Plaatselijke tijd. Dus allemaal aan 'm denken! Mik, zet 'm op!

1-8-2008. Gelukkig is het wat minder warm! We hadden gister geen van beiden veel energie. Ton klaagde dat hij zijn jonge leven versliep, en na een halve dag lamlendig achter de computer hangen, heb ik me maar naast hem neergevleid. 's Avonds een bad genomen, lekker. Vandaag moest Ton naar fysiotherapie, daarna is hij er op eigen benen van door gegaan, met de bus, zodat ik de handen vrij had om lamlendig achter de computer te hangen. Maar het reisverslag van Lourdes is wel af. :-))))
Nu nog 300 bladzijden printen. Mijn vingers zitten al onder de inkt. Ik heb ruzie met mijn printers, maar dat is wel vaker zo als je heel grote hoeveelheden moet printen. 

29-7-2008. Vandaag hebben we samen een moeizame start gehad, we waren nog moe van gister. Vanmiddag samen wat boodschappen gedaan, het was lekker weer. Ik was wel doodop van het lopen. Gek, tegenwoordig ben ik zo gauw moe... Ineke heeft me laatst nog gecontroleerd, maar er is geen reden tot ongerustheid. Vanavond ben ik in slaap gesukkeld na het eten, maar later op de avond heb ik nog wat gewerkt aan mijn verslag. Dat moet eens af komen. Ik ben nu gekomen tot aan de terugreis. Schiet op. Maar het moet ook nog geprint worden.
Ton is in elk geval gelukkig met zijn gezondheid. Hij was in Bilthoven in 10 dagen 5 kg aangekomen, maar dat is er nu, dankzij de medicijnen, voor een groot deel weer af. Nu ik nog. :-(

28-7-2008. Mijn jongste zus is jarig. Nog steeds een vijftiger, maar je geeft haar altijd een aantal jaren minder. Ze heeft nu eenmaal dat wat anderen zo niet hebben. Gefeliciteerd, meisje, en gezondheid... Wij gingen naar de Hervormde Kerk van Heelsum, die buitengewoon mooi is gelegen op een heuvel. Het was een begrafenisdienst met mooie muziek, een prachtig kerkhof aanpalend, en heerlijke gebakjes bij de koffie. We zaten kwart voor elf klaar om gehaald te worden door de Valies,en we waren om 5 uur thuis... toen waren we wel gaar. 's Avonds heb ik gewerkt aan het mooiste deel van het Lourdesverslag: de Witte Kruisweg. Het is adembenemend mooi... telkens zie ik weer nieuwe dingen. 

27-7-2008. Een prettige dag. Vanmorgen een erg mooie dienst in de Oud-Katholieke kerk hier op het rijtje. Het koor zong buitengewoon zuiver, de liturgie was mooi... Nog enkele dierbaren gesproken en koffie gedronken. Thuis een uurtje gewerkt aan het Lourdesverslag. Schiet niet op, maar we komen er wel, zoals Amber zou zeggen. Ze zei het niet vanmiddag, maar toen was ze er wel. Heel erg gezellig. Omdat het warm was, ging een perenijsje er wel in....
Ze hadden uit Frankrijk heerlijke noga (zachte) meegenomen, en lavendelhoning. Met droefheid geven we kennis van het feit dat de noga al voor driekwart op is. Tja... ;-) Amber had een goed gesprek met haar grootvader, en speelde heel rustig met een boek met stickers en met een puzzle. Ze wordt echt groot. :-) Ze zag er met haar Franse jurk bijna net zo mooi uit als haar moeder, maar die was toch niet te kloppen...
Omdat Ton erg moe was na zoveel gebeurtenissen, Ton had ook gelopen van en naar de kerk vanmorgen, hebben we het verder rustig aan gedaan. Vanavond heb ik hem nog een klein uurtje rondgereden, vanwege de frisse lucht. Alleen was de lucht nog lang niet fris, en waren de kleine muggen op hun best. Morgen een begrafenis... :-( 

26-7-2008. Vanmorgen vroeg opgestaan, en wonderlijk geleid, zodat ik antwoorden kreeg op vragen waar ik gisteravond mee bezig was. Ton is vanmiddag op eigen benen naar de stad gegaan. Dat wilde hij graag. Dus ben ik alleen boodschappen gaan doen. Ik HAAT boodschappen doen. Où sont les voisins d'antan?

24-7-2008. Ton is druk bezig met het bestuderen van Jesaja, ik had een dag waarop alles mis ging, je hebt van die dagen... Gelukkig kwam Maryse de lasagne opeten die ik voor eergister had gemaakt, dat was heel gezellig. Daarna nog een uurtje met Ton gedrenteld naar het Ledig Erf en terug. We hadden de rolstoel niet mee! Maar de laatste paar honderd meter vielen hem wel erg zwaar. Het was heerlijk weer, en rondom werd gefietst op wandelpaden, gerend en gesjokt, motoren gingen kort door de bocht, kortom: een en al bedrijvigheid in ons rustige deel van Utrecht... 

23-7-2008. Vandaag een dagje medisch: eerst de fysiotherapeute, een schatje, dat Tons rug weer wat los gemasseerd heeft, dat helpt erg, en daarna naar Daniël en Ineke, die ons beiden behoorlijk onder handen namen.We waren er doodmoe van! Ton moest nog een vermaakte hoed ophalen, en het vermaakte de hoedenman er  Ton ook nog een te verkopen. Gezien de prijzen was het maar erg fijn dat mij vrijwel niets stond, behalve een zeer voyante hoed, die níet geschikt is voor Tons begrafenis - en andere festiviteiten hebben we voorlopig ook niet voor de boeg. Dus het bleef bij één hoed. Vanavond heeft Ton niet veel meer gedaan, ik heb verder gewerkt aan ons Lourdesverslag. De grote kruisweg staat er nu in. Adembenemend, dat Ton dat heeft kunnen en mogen doen...   

22-7-2008. Vandaag heeft Ton voornamelijk zitten studeren. Hij had door de verkoudheid weinig lust tot bewegen. Jammer genoeg kon hij daardoor zijn kleinzoon Mik niet knuffelen, die met Parel en René een kopje lekkers bij ons kwam halen. Ze hadden een geweldig cadeau voor Ton gevonden: een poster met alle alphabetten die rond de Middellandse Zee te vinden zijn. Ik kreeg een snoeperig portretje van Mik. Morgen meer. 

21-7-2008. Ton is weer thuis. Wanneer iemand iets wil plannen, moet hij of zij eerst maar informeren wanneer Ton op het huis van Tjitske gaat passen. Want dan is het gegarandeerd slecht weer. Ton is trouwens gister verkouden geworden, jammer. Ze waren na de kerkdienst bij Betty op bezoek gegaan, Ferry heeft ze opgehaald en gebracht. Erg gezellig, vonden ze allemaal. Morgen hopen we nóg een kleinkind te zien...

19-7-2008. Gister was een vervelende dag. De boterkoek die ik voor lief bezoek had gebakken heb ik bij afbellen daarvan maar voor een groot deel zelf opgegeten. Lekker, hoor, dat wel... Het feit dat er zoveel onweersbuien overtrokken gister en vandaag maakte dat ik om de haverklap de PC moest uitzetten. Dat is toch veiliger, als het heel erg is. En dat was het. Maar het schoot niet op. Ook Ton heeft weinig vreugde aan zijn buitenverblijf met dit weer. Bovendien heeft hij hard gewerkt aan zijn kerkdienst voor morgen... Die is in Zeist in de Lutherse kerk om tien uur. Dus allemaal naar Woudenbergseweg 38! ;-)

17-7-2008. Gister kwam Ton over met de bus voor fysiotherapie en dokter Daniël. Het was veel voor hem, maar hij doet het toch maar. Vandaag kwam hij met de bus naar huis voor een vergadering van de Stichting Het Evangelie in Spanje. We werden door de penningmeester opgehaald en thuisgebracht, maar door de wegwerkzaamheden in de hoek van de stad waar we moesten wezen duurde het bijna een half uur langer dan voorzien voor we ter plekke waren. Na de vergadering lag Ton niet helemaal op apegapen, maar hij heeft hier nog zitten werken aan de rest van zijn preek voor zondag, zodat ik het eerste deel kon tikken, en daarna het tweede, en zo kon dat alles geprint worden terwijl ik zijn haar fatsoeneerde. Hoog nodig. Met trots keek ik hem na, toen hij met redelijk rechte schouders (voor zijn doen) naar de overkant liep, om daar de bus te nemen. Toen werd ik even in beslag genomen door de buren van de hoek, en toen ik net met een bordje eten op bed zat belde Laetitia. Maar daardoor weet ik nu weer iets meer over haar en Barend. Ze had zich een half jaar geleden niet voor kunnen stellen dat ze nu nóg zó moe zou zijn... maar toch, ze is positief. 

14-7-2008. Vandaag is onze lieve dochter Diana jarig. Zij viert haar verjaardag in Frankrijk met vuurwerk en trompetgeschal! Heb maar een heerlijke dag, liefje! We hopen ook dat Petra die gister had, toen was ze jarig. Ook jij nogmaals van harte gefeliciteerd. Vandaag wordt Pieter Oostindie begraven, hij trouwde met onze onvergetelijke kraamhulp, toen ze beiden al iets ouder waren. Ze verliefden en verloofden zich in de tijd dat ze bij ons saan hte 's Gravesandeplein werkte, en hij kwam van tijd tot tijd ook gezellig mee eten. Een stille man met een groot vermogen tot liefde. Het spijt me dat we niet in staat zijn aanstonds naar de begrafenis te gaan. 

13-7-2008. Vanmorgen naar de Lutherse kerk geweest, waar Renata Barnard zou voorgaan volgens Kerk in de Stad. Maar helaas, er bleek iemand anders binnen te komen. Een op zich prettige dienst met een goede preek, maar het lieve mens is nog maar drie maanden in Nederland, en hoewel het geschreven Nederlands voortreffelijk was, bleek de uitgesproken tekst niet of nauwelijks te volgen. Wat jammer dan toch! Moeten we nu echt mensen uit Duitsland halen om hier dienst te doen? Dan is er in elk geval iets mis met ons geloofsleven... :-(
Vanmiddag kwam mijn eigen bescherm-Engel Joop, die al heel lang niet was geweest. Hij hielp mij met de computer, met name met de installatie van het programma Acronis, dat ik al voor verjaardag dan wel moederdag had willen krijgen. Nu ging dat allemaal niet door, dus had ik mezelf maar een cadeau gedaan. De handleiding was op bepaalde punten zo dreigend, dat ik dit niet durfde installeren zonder rabbinaal toezicht. Joop heeft het al maanden krankzinnig druk, maar kwam toch vandaag binnen spelen. Buiten spelen was er niet bij, maar we keken af en toe wel met genoegen naar een stel jonge mensen die buiten op het gras langs de waterkant oefenden met allerlei jongleursattributen. Zelf met vuur werd er gejongleerd. Heel knap allemaal, en dan zie je hoeveel intense oefening voorafgaat aan wat een simpel kunstje lijkt. 
Van Ton heb ik niets gehoord, dus ik neem aan dat het wel goed gegaan is vandaag in Heusden. 

11-7-2008. Ton kwam gister naar dr. De Haas, en vandaag naar de fysiotherapie, met de bus en de stok, maar zonder de rolstoel. En daar is hij trots op. Maar hij vond het toch wel prettig toen ik even met hem mee ging, gezien het feit dat hij een koffertje mee moest nemen met de toga voor zondag, en de bussen tegenzaten, en het printen van de liturgietjes en van de uiteindelijke versie van de dienst ook al meer tijd kostten dan hij had gedacht, en hij toen de bus naar Bilthoven miste, die redelijk dicht bij het huis stopt. Maar goed, hij heeft van station Bilthoven toch een twintig minuten redelijk doorgelopen tot het huis. Mede onder dreiging van donkere wolken. Toen er nog boodschappen gedaan moesten worden, plofte hij met een zucht van verlichting in de rolstoel. Ik heb dus vandaag niet anders gedaan dan klaar gestaan voor mijn lief. Vanavond de dienst zover klaar gemaakt dat die zondag het web op kan. En nu is het alweer kinderbedtijd voor grote mensen. Nacht!

9-7-2008. Het schiet hier niet op, dat ligt aan mij, want Ton loopt mij niet voor de voeten. Hij past sinds gister op Tjitske's huis. Maar alleen al van de tocht naar Bilthoven met de rolstoel was ik zó moe dat ik verder niets nuttigs gedaan had. Vandaag ook niet.

6 juli 2008. Vanmorgen hadden we het voorrecht dat Ton in Nijmegen voor kon gaan. Maar het was wel vroeg opstaan, vooral omdat we gister laat thuis waren. Toen moest ik nog een klein liturgietje maken. De beide printers die ik normaal gebruik lieten het afweten. Na veel gepruts heb ik een ijzeren rekje uit de HP gevist, dat de zwarte cartridge op zijn plek moest houden. Toen ik dat weer had bevestigd (stel je de zwarte vingers voor, ik was zó blij dat ik niet vandaag de zegen hoefde te geven!!!) deed ie het weer. Vervolgens wilde ik naar bed gaan. Ton sliep al. Rechter lens uit, linker lens niet uit, want die schoot weg. Ai!!!! Van alles geprobeerd, maar hij wilde niet vanonder mijn ooglid vandaan komen. Op mijn buik geslapen, geduwd, gewreven... nou ja, om vier uur zag ik het licht. Toen schoof het ding op zijn plaats en kon ik het er uit halen. Maar de paar uurtjes slaap die overbleven waren wat erg weinig.

5 juli 2008. Vandaag hebben we hard gewerkt aan diensten en zo. Nog wat boodschappen gedaan, wat een gesjouw is dat tegenwoordig! Ik mis het boodschappen doen met mijn goede buren wel, hoor! Maar niets blijft zoals het is. Zo bleef onze voorzitter geen jonge branie, vandaag werd hij 60, dus nu is hij wel middelbaar, al stort hij zich met onverminderd enthousiasme op van alles en nog wat. We werden opgehaald door onze penningmeester, die ons met zijn vrouw naar hartje Gouda reed, en we gingen lopend terug naar het station in Gouda, dat haalde Ton toch maar! In Utrecht hebben we wel een kwartiertje gewacht op bus 2. Die komt voor de deur. Nu snel naar bed, en morgen weer vroeg op! 

4 juli 2008 Vanmorgen heeft Lisette Tons rug weer los gemasseerd. Hij kan dan  weer rechtop staan  Hij is druk bezig met de komende diensten, en zit dan al snel voorover gebogen... Aan het eind van de middag nam mijn huisarts afscheid. Een heel aardige man. Er stonden heel lange rijen in en voor de Geertekerk. We zijn er lopend heen gegaan. Aardige contacten. Heb nu de eerste dag van mijn reisverslag Lourdes 2008 afgeschreven en van foto's voorzien. De film wordt veel te lang, en al heb ik met de-installeren en maar een deel van de drivers en zo opnieuw te installeren, de computer wel weer wat sneller gekregen, het programma dat ik er voor heb werkt uiterst traag in niet secuur. Het knapt er regelmatig uit. Is me in tijden niet meer overkomen. Ik moet heel veel opruimen in  mijnkamer, maar er komen telkens zoveel dingen tussen door, dat ik ook veel noodzakelijks niet voor elkaar krijg. met als gevolg dat ik wat schter de PC aan fotootjes hang te peuteren.. foei... 

2 juli 2008. De fysiotherapeute heeft vanmorgen Tons rug wat los gemasseerd, hetgeen hem veel pijn en veel goed deed. Vrijdag weer, hopen we. Vanmiddag naar dokter Daniël, die oud zeer opruimde, zodat Ton helemaal aan het eind was. Ik dook maar even mijn bed in met een deel Harrý Pottér, dat ik van onze predikant had gekregen. Prima voor mijn Frans. ;-) Gister heb ik nieuwe drivers gedownload en geïnstalleerd voor de grafische kaart, omdat een programma daar om vroeg, met als gevolg dat de computer nu de snelheid van een 386 heeft. Help! 

1 juli 2008. De helft van het jaar zit er op, en ik loop een half jaar achter, dus dat belooft wat... :-( 
Maar net stond de teller van de website op 12000 keer aangeklikt zijn. En zelfs als ik voor de helft verantwoordelijk zou zijn, ik probeer wel dagelijks mijn bijbels dagboek online te lezen, en ik controleer wel eens of nieuwe bijdragen goed overkomen, dan nog is het een eer en een genoegen, dat er zovelen regelmatig of een enkele keer komen kijken hoe het met ons is... dank je wel! :-)
De tweede helft van de middag zijn we even bij Laetitia en Barend op bezoek geweest. We schrokken wel van de manier waarop hij er uitzag. Zo uitgeblust. Laetitia heeft nu een charmante en natuurlijke coupe souleil. Geen krulletjes. 
Ton genoot er van zijn kinderen en zijn kleinzoon weer te zien. Hij heeft op heen- en terugweg wat gelopen. Maar omdat ik zondag te veel had gewandeld op verkeerde schoenen, was ik na afloop helemaal kapot.

30 juni 2008. De dagen gaan sneller om dan me lief is. Vandaag ook de laatste foto van de Lourdesbedevaart gladgestreken. Ruim duizend foto's en kiekjes, en wat kleine filmpjes. Ton had vanmiddag een voorvertoning, en hij was er erg blij mee: veel had hij ook niet gezien of opgemerkt, en een aantal dingen had ik alleen gedaan. Nu het verslag nog. Maar er komen heel veel dingen aan. Ik moet al weken op ziekenbezoek, en het komt er maar niet van. :-( 

29 juni 2008. Vandaag en gister hard gewerkt. Vanmorgen vroeg op voor de kerkdienst in Gorcum, vervolgens mocht ik meerijden naar Amsterdam, waar ik te veel liep op mijn preekschoentjes, en via het Rembrandtplein, waar ik zag hoe de Nachtwacht in 3-D daar was opgesteld, tot vermaak van veel touristen, naar de Keizersgrachtkerk, waar de ECV een bijzondere Taizé-dienst had voorbereid. Teruggelopen naar het station, omdat een goede vriend een goed deel met me mee liep (rende), en zo was ik 's avonds, toen Ton belde dat hij er aan kwam en wel opgehaald wilde worden, zo afgedraaid, (althans de voeten, halverwege de dijbenen voelde het al niet goed meer) dat ik hem verzocht op eigen gelegenheid te komen. Met de bus. Dat deed hij. Hij had het goed gehad. 

27 juni 2008. Vandaag scheen de zon, en het leek me een goed moment om, tussen het schrijven aan de preek voor zondag door, eens een kast leeg te halen, en de kleren buiten te hangen om te luchten. Ik probeer dat eens per jaar te doen. Het was ook een aanleiding om veel dat ik echt niet dragen kan er uit te leggen, weg te doen of op te vouwen en bovenin te leggen. Er moest ook gewassen worden, en zo hing er een massa textiel buiten in de zon, toen ik de laatste hand legde aan de opzet van de preek. Opeens hoor ik een verkeerd geluid: inderdaad, een spetterende bui had zich opeens losgelaten boven mijn kleren... Rénnen dus. Maar dat hielp niet echt, zodat nu overal kleding hangt aan alles wat maar uitsteekt, van stopcontacten tot halfopen kastdeuren. Het zal nog wel drogen, maar het was wel even schrikken. Vijf minuten later was het droog, en dat bleef het. De duvel speelde er zeker mee. Afblijven dus! 

26 juni 2008. Vandaag is Gerrit jarig. Wel gefeliciteerd, dat je maar snel gezonder mag zijn dan de laatste week... 
Ton is na het bezoek aan onze lijfartsen spoorslags naar het Noorden gereisd. Hij doet al die dingen toch maar weer! 

25 juni 2008. Gister hebben we allebei heel hard gewerkt aan de komende diensten. Ton heeft zelf nog een stuk gelopen. Vannacht hebben we beiden te kort geslapen, dus we komen slecht op gang, terwijl er zoveel mensen onze aandacht vragen. Dingen ook. 

23 juni 2008 - vandaag kreeg een bijzonder randje... rond etenstijd werd er aangebeld: daar stonden mijn lieve buren met een fiets aan de hand, en ze blikten mij vreugdevol aan. 'Dat is niet de mijne' zei ik sip. 'Maar nu wel' zei Max; 'we lazen je bericht en we hadden nog een fiets in de schuur staan. Hier is 'ie!' Het was Annie's fiets, en nu de mijne. Morgen even laten afstellen bij de fietsenmaker, want hij is nu iets te hoog... Geweldig, hoe je dag opeens van somber en vervelend kan omslaan in een dag met een stralend einde. :-))) Dank je wel!  Ik heb veel aan mijn buren links en rechts te danken. 

23 juni 2008 - vandaag begon slecht. Het bleek me vannacht, toen ik de vuilniszak buiten ging zetten, dat het halletje, waar de fiets hoort te staan, die ik al jaren gekoesterd heb, leeg was. Ik heb die fiets gister snel tegen het huis gezet om Ton te helpen, en vervolgens vergeten, omdat hij zoveel aandacht nodig had. Of omdat ik dementeer, natuurlijk. Fiets weg, dat kun je je voorstellen, het was nog een heel mooie, altijd binnen gestaan. Ik heb er zo het land in!!!! Dus als iemand een witte Motobecane tegen komt, met 2 snelbinders die goed zijn, en een halve, die vastgeknoopt zit, dan is die van mij!. Vannacht kon ik er niet van slapen, ik ben toen maar opgestaan om via internet aangifte te doen. Dat vul je ook niet in een half uur in. Vervolgens ben ik achter de computer blijven hangen, om verder te gaan met de foto's van Lourdes. Die van de witte kruisweg vergen veel aandacht en zorg. Uitsnede, belichting etc. Wel, die heb ik in de loop van de nacht en de ochtend af kunnen maken. Om half vijf begon de eerste vogel te zingen. Het werd vrij snel licht. 

22 juni 2008. Vanmorgen was er een Assemblee Generale in de Waalse kerk. Dat betekende: een vergadering na de kerkdienst en na de koffie, waarin het gemeenteleven van het afgelopen jaar en de lopende zaken door de kerkeraad, het consistoire, met de gemeenteleden besproken werd. Ook werden nieuwe kerkeraadsleden voorgesteld, en unaniem door alle aanwezigen gekozen. Zo gingen we pas tegen een uur of 2 naar huis. Het was warm, en het rook heerlijk langs de grachten, naar vlier en linde. Dit is de zomer op zijn mooist. Het beloofde onweer kwam niet, kennelijk was de wind gedraaid. Dus na het eten hebben we vanavond Tons fiets nog maar eens naar buiten gereden. Het kostte veel moeite het ding weer uit te klappen, er was kennelijk iets verkeerd gegaan, toen ik hem de laatste keer dicht had gedaan. :-( Hij moet toch weer eens worden nagekeken. Veel verder dan een paar rondjes om het parkje voor en door de Springweg kwamen we niet, door een tik van de ketting, maar het was een hele stap vooruit dat Ton weer eens op een echte fiets zat. Na 10 maanden was dat wel weer even wennen!

21 juni 2008. Gister was ik lamgelegd door een stijve nek. Niets hielp. Vandaag werd ik dus wakker met hoofdpijn, en nog steeds een pijnlijke nek- en rugpartij. Gezellig. De suggestie om Magnesium te nemen was zeer welkom, maar slechts een deel van het probleem is opgelost. Lastig hoor. Alle trucjes die ik voor anderen kan gebruiken, zijn moeilijk uit te voeren door de houding. Vanavond maar een paar foto's bewerkt van de prachtige witte kruisweg van Maria Faykod. Ik heb de foto's in de stromende regen genomen, en ik had er niet bij stil gestaan, dat al die druppels zo zichtbaar zouden zijn op het witte marmer! Juist door het inzoomen op details zie ik weer hoe tederheid het kernbegrip van dit kunstwerk is. Ik heb een paar jaar geleden al een en al hierover op internet gezet, (zie link hierboven) en ik hoop dat dit jaar aan te kunnen vullen met de nieuwe foto's, nu de hele kruisweg klaar is, en de grote borden met de afbeelding van wat het worden moest, nu zijn vervangen door de echte beelden. Ik ben er steeds meer van onder de indruk... Ton heeft vandaag wat meer gelopen dan gister. Een heel stuk meer, zelfs. Dat gaat de goede kant op!

19 juni 2008. Vandaag heb ik bijna heel de dag achter de computer gezeten, en zo'n 140 foto's rechtgezet, van vlekjes ontdaan, goede uitsnede gegeven etc... pfff! En dat was nog maar de helft van de foto's van zondag 25 mei... we zijn ook nog naar Daniël en Ineke geweest, die beiden hun kunsten op ons hebben botgevierd. Helaas voor de volgende patiënt, die een aanval had gehad, en gelukkig voor mij, bleek er dubbel tijd te zijn om mijn persoontje wat op te poetsen... dat was wel nodig ook. Maar ik denk dat er veel gebeurd is. Ton had weinig puf om te lopen, hij had erg onrustig geslapen, maar hij is wel weer bijgetrokken, en heeft braaf aan zijn preken zitten schrijven. Van Laetitia en Barend niets meer gehoord. Er is ook iets met onze telefoon. Die gaat regelmatig een of twee keer over, en dan is er niets... Er zal zeker een muis in de transformator zitten of iets dergelijks. Toch vrij wat telefoontjes die wel lukten. 

18 juni 2008. Ton is naar een vergadering van de kerkeraad, ik probeer nog iets te doen aan de foto's van Lourdes, maar het gaat tergend langzaam. Zondag geen dienst, dus dat scheelt. Het moet toch een keer afkomen... 

17 juni 2008. Zondag kwam Ton zelfstandig thuis vanuit het Noorden, ook in Utrecht had hij de bus gepakt, i.p.v. de telefoon met het verzoek hem te halen met de rolstoel. Ik was daar wel blij mee.
Gister heeft hij na de fysiotherapie niet veel meer gedaan, behalve studeren en schrijven aan zijn komende dienst. 
Vanmiddag is hij de stad in gegaan, naar de Slegte, vervolgens met een bus naar het Ledig Erf, en via Albert de Verwenner in de Twijnstraat is hij naar huis gelopen, een zorgvuldig gebruik van alle bankjes die hij onderweg tegenkwam in acht nemend...
Zelf ben ik vandaag naar Alkmaar gegaan, eerst naar Papa's graf, daarna via via naar Wijdeman, voor schoenen in de opruiming. Wel ben ik met schoenen thuis gekomen, maar de sfeer en het personeel zijn niet meer om zo ver voor te reizen. Jammer. Op de Nieuwlandersingel zocht ik naar de plek waar de vader van Andries vroeger zijn fietsenmakerij had. De firma Nuyens, die eerst om de hoek een winkel had, die uitkeek op de molen van Piet, en nu een smaakvol iets kleiner pand aan de Nieuwlandersingel, was bijzonder aardig en behulpzaam. Dus nu weet ik het weer. Alleen... wat Andries' achternaam was... ik heb er geen flauw idee meer van. Heb de reistijd gebruikt om weer eens een handleiding door te spitten, daar kom je te weinig aan toe! Heel nuttig.

15 juni 2008. 19 u. Zojuist zag ik dat het aantal keren dat mijn website is aangeklikt het fraaie getal van 11777 bedroeg. Grappig! Ik was tegen vijf uur thuis en binnen na mijn dienst van vanmorgen in Heusden. We dronken koffie (en zo) in de heerlijke tuin van Hanny en Edy. Dan wordt het vanzelf laat... Dat was het vannacht ook geworden, zodat ik eerst een half uurtje ging liggen om mijn schele hoofdpijn te laten zakken. Nu moet ik de dienst nog op het web zetten, en ook dat kost tijd. 

14 juni 2008. Ton is gister naar het Noorden verdwenen. Op bezoek bij Barend bleek geen optie, dus nam hij de kans waar. Zo kon ik hard aan het werk voor mijn dienst voor morgen, dacht ik, maar er bleken duizend en één obstakels op mijn weg te komen. Zelfs de webversie is nog niet klaar... Dat moet dan morgenavond maar. Heb een goede zondag allemaal...

12 juni 2008. Ton heeft een pyjamadag. Bij mij lukt al dagen niets, dus dat schiet op. Laetitia is óp. Ik heb de informatie over Barend bij elkaar gezet in een eigen bladzij, klik maar op het plaatje rechtsboven. 

11 juni 2008. Ton reageert iets beter nu we weer aan de plaspillen begonnen zijn. Kennelijk kan er vocht zitten rond het hart, terwijl dat in de rest van het lichaam nog niet te ontdekken is. Weer iets geleerd. Fysiotherapie vandaag, daarna wat gewandeld, het was nog redelijk weer. Verder heeft Ton vooral zitten studeren, maar ook dat vermoeit hem zeer.

10 juni 2008. Ton heeft vandaag iets beter gelopen. Naar het Ledig Erg en terug, waarvan maar 200 meter in de rolstoel.

9 juni 2008. Morgen wordt Barend DV geopereerd aan een instabiele rugwervel. Om half tien. Bidden!

8 juni 2008. Vandaag kwamen vijf Waalse gemeenten (Haarlem, Amsterdam, Utrecht, Arnhem en Maastricht) bijeen in Arnhem, op het terrein van Bronbeek. Geneviève, onze predikant, kwam ons al vroeg halen, kwart over negen, maar het was een prachtige dag, met veel vriendelijke mensen. Om half zes waren we thuis, en we waren allebei doodop. We aten, sliepen even, en daarna hield de telefoon niet op te rinkelen. De tweede was onze Laetitia, die vertelde dat haar man 's morgens een motorongeluk had gehad. Hij ligt nu in Zwolle in het ziekenhuis met meervoudige breuken. Morgen horen we meer. We zijn er kapot van.

7 juni 2008. Vanmiddag heeft Betty ons gehaald om naar Cathy te kijken. Onze oudste kleindochter kwam zelf mee, dus dat was gezellig. Ze is nog wel snel moe en was tamelijk mak. 
Toen Betty ons thuisbracht bleek er een felle brand uit te breken bij de A.R.M aan de Oudegracht, vlak bij de Lange Smeestraat. Op het laatst zagen we de vlammen zelfs af en toe omhoogschieten in de rook die zich met tomeloos geweld baan brak. Het was een huiveringwekkend gebeuren. 

6 juni 2008. Gister nog een keer naar Ineke, om de medicijnen van Ton na te kijken. En ze heeft iets goeds aan een van zijn voeten gedaan. Fijn is dat. Daarna moest ik rennen om me te verkleden en op tijd in de trein naar Hoogeveen te zitten, waar natuurlijk geen bussen reden, zodat ik drie kwartier mocht lopen om te kunnen condoleren. Jorn en Gima namen me nog even mee voor een kopje koffie bij de familie, en zuslief bracht me naar de trein. Al met al was ik ruim half elf thuis, maar toen viel er nog veel te doen.
Vanmorgen is Cathy geopereerd aan haar gebroken arm. Die deed erg veel pijn zodat de pin er eerder dan gepland uitgehaald is. Ze was heel erg ziek van de narcose, ze had kennelijk een snufje extra gekregen... haddenzenounietmoetendoen.... Vanmiddag heeft Ton na de fysiotherapie aan zijn komende diensten gewerkt, en ik aan de foto's van de bedevaart, om kwart over zes gingen we halsoverkop op ziekenbezoek, zodat we echt heel laat aten. Ton was doodop. Hij viel om tien uur al in slaap.

4 juni 2008. Gister kwam er niet veel uit onze handen. Ton heeft niet gelopen, maar hij heeft wel heerlijk in het park gezeten met de scootmobiel. Ik mocht op de fiets naar de thuiszorg. Vandaag kwamen we traag op gang, maar gelukkig mochten we naar dokter Daniel en Ineke, die ons weer een stuk verder brachten. Ton heeft al met al vandaag weer 1500 pasjes gezet, verdeeld over de dag. Vanavond een kraambezoek gebracht, en juist toen we thuiskwamen, ontmoetten we onze buurvrouw die ons stralend vertelde dat ze vanmorgen grootmoeder is geworden... een kleinzoon. Proficiat!!!  Maar bij de post zat een bericht van overlijden van onze derde zwagers vader. Of vierde. Een dag vol hoogte- en dieptepunten dus.

2 juni 2008. Een heerlijke dag. Eerst naar de fysiotherapie, daarna heeft Ton nog getracht wat te lopen via de Yuppenbrug en de wal, later heeft hij op de wal gezeten, op een bankje met een boek. Het was heerlijk weer. Ver kwam hij niet, maar de buitenlucht en het zelf op pad met de stok, waren heilzaam... Ik zat intussen aan de telefoon...

1 juni 2008. Vanmorgen haalden we nog net de kerk. Daarna probeerde Ton wat te lopen, maar dat schoot weer niet op. Toch ziet hij er veel beter uit. Vanavond was er een vesper in de Pieterskerk, met erg mooie muziek en in samenwerking met de Utrechtse 'buur'kerken. Zeer de moeite waard. Maar vermoeiend.

31-5-2008. We kregen onverwacht bezoek, zodat de dagindeling ondersteboven werd gegooid. Toch nog samen boodschappen gedaan, Ton heeft maar een paar stapjes gezet, 600 of zo, hij was moe. 's Avonds ben ik na het eten naar Amsterdam gesneld, waar Parel optrad in de formatie Shuga Shuga. 

Toen haar Papaatje de foto's zag was hij heel tevreden over haar verschijning... ;-D

30-5-2008. Het was een werkdag vandaag, althans voor mij. Vanmorgen moesten we naar de fysiotherapeute, die erg tevreden was, en vond dat Ton opeens weer leek op de man van een half jaar geleden. Ze is met hem gaan werken aan houding en lopen. Toen hij thuis was, had hij geen zin meer om meer te lopen: er liggen zoveel boeken waarin hij zich wil verdiepen! Voor mij was er naast enig huishouden ook achterstallig werk aan financiën, en natuurlijk de foto's van de reis. Ik ben pas bezig met de tweede dag. Schiet niet op.
 Leuk dat zoonlief nog even langs kwam, nu hij in de buurt was voor zijn werk... En Diana gaf leesvoer mee... :-)

29-5-2008. Gister heeft Ton nog 2100 passen gelopen, vandaag kwam hij niet verder dan ruim 1600, maar het was ook een rommelige dag. We moesten vanmorgen naar Nieuwegein, naar het ziekenhuis. Er reden helaas geen bussen of sneltrams, zodat we terugvielen op Betty, die ons tussen alle andere dingen door, nog net kon halen en brengen. Dat was erg prettig, aangezien het ook nog eens regende. Haar oudste was net door haar waterpokjes heen, dus die kwam mee. Heel gezellig. Vanmiddag hebben we buiten nog wat gelopen, maar Ton had er al snel genoeg van. Verder zijn we wat aan het opruimen. 

28-5-2008. We hadden een heerlijke nacht in ons eigen bed. Iets te vroeg wakker, maar we waren al voor twaalf uur in bed geploft. Een was had al gedraaid en was net droog. Nu moeten we alle troep opruimen en proberen de draad weer op te pakken. In elk geval hebben we meer energie. 

27-5-2008. We zijn terug, doodmoe en zeer voldaan. Betty haalde ons op van het Transferium, en bracht ons thuis, waar we net tien minuten waren, toen Mik belde. Morgen verder.

20-5-2008. ook vannacht heeft Ton redelijk geslapen, maar hij bleef erg benauwd. Daniël heeft er nog iets aan gedaan, dunkt me. Of O.L.G. in Zijn Eentje / Haar Eentje. In elk geval gaf Ton halverwege de middag het groene licht voor de pelgrimage, zij het contre-coeur, als je het mij vraagt. Het heel verleidelijke aanbod van zijn oudste heeft hij na rijp beraad, of na uren er over geslapen te hebben, met dank en spijt afgeslagen. De bronchitis is nog niet weg, maar hij hoest makkelijker. (En heel luid). Kortom: er is nog veel te doen. Onze jongste reageert nog rustig op de bestralingen. God Dank!

19-5-2008. Ton heeft vannacht wat geslapen, en vanmiddag was dokter Daniël speciaal voor hem naar de practijk gekomen. De afspraak met de longarts lukte niet vanmorgen. Ton hoest nog steeds moeizaam, ondanks de intensieve behandeling, al gaat het wel iets beter. Misschien na een goede nachtrust...

18 mei 2008. Geslapen heeft Ton niet, vannacht. Wel gehoest, moeizaam en uitputtend. Vanmorgen heeft hij een uurtje kunnen dutten. Dat deed hij liever in bed dan in de kerk. ;-)
Vanmiddag heb ik hem nog een uurtje langs de Utrechtse singels geduwd, vanouds een 'zondagse' wandeling. Het hoesten is niet minder geworden. Doodvermoeiend. 

17 mei 2008. Alles zit tegen. Ton is sinds donderdag heel erg verkouden, en het kost hem veel kracht om te hoesten. Hij ziet het allemaal niet zitten, ik kan niet bij hem weg, en nou ja... niet leuk allemaal. Bid voor hem alsjeblieft. (En voor mij ook maar)... 

13 mei 2008. Ton heeft vanmiddag nog 1800 passen gelopen. Hij was erg vroeg wakker, en daar was hij niet blij mee. Erger is dat er bij mij vandaag zo goed als niets uit handen is gekomen. Morgen beter... :-)

12 mei 2008. Vandaag is onze Laetitia jarig. Ze is van 1970, dus dat is altijd makkelijk te onthouden. We zijn zeer dankbaar dat ze er nog is, en we hopen vanmiddag mee te vieren, al ben ik erg verkouden... Vanavond wil ze uitrusten. Toch ben ik even op het Domplein gaan kijken naar het Feest van de Geest. Erg leuk, maar te weinig mensen. Ga er vooral heen! www.hetfeestvandegeest.nl 
Het was erg gezellig bij Laetitia, die er, ondanks een knallende hoofdpijn, voor iedereen een gezellige dag van maakte. Met een partytent op het grasveld achter het huis, en twee zwembadjes, (een met glijbaan) was het ook voor de kleintjes grote pret. Betty was al weg toen we kwamen, Parel kwam net voor we gingen. Toen was Tonio met Amber het weg.. Ton heeft op de terugweg nog aardig wat gelopen, en vanavond heb ik bij Geneviève, dankzij Barends programmatheek, een oud probleem kunnen wegwerken. Kortom: we hadden een leuke dag.

11 mei 2008. Een heerlijke Pinksterdag, waarbij we allebei een feestelijke dienst meemaakten, Ton in de Pieterskerk, en ik in Zeist. Ik werd afgehaald, heel erg luxe, en Ton ging met de scootmobiel naar de kerk. Die dienst duurde anderhalf uur, plus uitgebreide koffie, dus ik was al bijna een uur thuis toen hij kwam. Een beetje vermoeiend dus voor hem. We hebben allebei een deel van de middag verslapen. Later nog even naar buiten geweest, maar Ton heeft hoogstens 300 passen gelopen. In meer had hij GEEN ZIN... 

10 mei 2008. De dienst is zo goed als af, aan het web kom ik niet meer toe, Ton is weer thuis, ik moest hem wel van het station halen, maar hij is donderdag toch alleen naar het station gegaan... nu was hij moe. Heeft vandaag toch nog 1000 stapjes gezet. En ja, er is groot nieuws: we gaan tóch mee naar Lourdes dit jaar, vanmorgen kregen we bericht. Vera belde op dat ze zo blij was als een kind... :-)) Zij gaan ook. Allemaal een gezegend Pinksterfeest! 

8 mei 2008. 60 jaar Israël... Wie had kunnen denken dat het zo zou lopen? Ton en ik zijn weer bij Daniël en Ineke geweest. De laatste heeft mij een '10.000 km.beurt' gegeven, hetgeen voor Ton te lang duurde, zodat hij zijn stok nam en wandelde... Ik ging veel later met de rolstoel naar huis. Heerlijk weer! :-) Ik ben vanavond lekker bezig geweest aan de liturgie voor de Pinksterdienst. 

7 mei 2008. Ton is aardig vooruitgegaan. Gistermiddag hebben we samen nog een uurtje buiten gedrenteld, 'dat vond hij toch gezelliger'... Stappen hebben we maar niet eens geteld. En nu is hij met zijn uniformbroek naar een coupeuse, om het ding krapper te laten maken, voor als we naar Lourdes gaan. We hebben alleen nog helemaal niets gehoord, dat is wel zorgelijk, vind ik, maar ons geld hebben we ook nog niet terug, dus ik blijf optimistisch. De fysiotherapeute was erg tevreden, vanmiddag. Ton had vannacht ook lekker doorgeslapen. Ik niet, maar dat komt ook wel weer. ... Ton heeft zijn boodschap in de buurt van Zuilen tot tevredenheid afgerond. Met de bus, en een eindje te voet. We gaan letterlijk vooruit. Hij is moe maar erg tevreden, en pingelt wat op de gister gestemde piano. Dat is nog wel even hard werken, maar hij had ook al in maanden niet gespeeld...

5 mei 2008. Na een wat onrustige nacht waren we toch al wakker voordat onze opgewekte thrombosemitrailleuse hooggehakt en kortgebroekt de trap oprende. Dat scheelde een stomp in de maag... :-)) Geestelijk dan. Maar na het ontbijt dook Ton weer in Morpheus' armen. Ik wierp mij maar op de Pinksterdienst. Toen het frame daarvan klaar was, sliep Ton al weer, tot ruim na 5 uur vanmiddag, zodat alle leuke bevrijdingsdingen afgelopen waren. Hij wilde toen ook nog niets, dus ik hing een beetje landerig rond, kookte, waste af, zocht wat spullen uit, en was stomverwonderd toen mijn beminde echtgenoot puffend en hijgend eigenhandig aangekleed voor mij stond en meedeelde er een half uurtje op uit te gaan. Welaan! De houten broek geneest dus nog steeds. Geheel op eigen benen vertrok hij om kwart over acht. Een kwartiertje later ben ik op de fiets in de stad gaan kijken of er ergens nog iets leuks te beleven was. Noppes. Dus zit de vlag intussen in de wasmachine. Alle kleinkinderen waren vandaag in het buitenland. De afdeling Noord-Holland en Utrecht nota bene in Duitsland, en de afdeling Brabant in België / Frankrijk. De eerste 7 waren om half tien weer in Houten... Gelukkig maar... :-) 

4 mei 2008. We waren na een onrustige nacht vroeg op, en kregen het zelfs voor elkaar een trein eerder te halen. Ja, ja, we worden oud! De dienst verliep in een prettige sfeer, en Ton was goed te verstaan. Met dertien kerkgangers naast voorganger en organist was het kerkje al snel prettig gevuld. Maar het kost Ton wel meer energie dan vroeger om goed verstaanbaar en levendig te spreken. Na de koffie snakte hij dan ook naar zijn bed, en om drie uur sloot hij vroom de oogjes. Ga ik zo ook maar eens doen... ondanks het prachtige weer...

3 mei 2008. Tegen half zes was de preek eindelijk klaar... Toen lag Ton ook uitgeteld in bed, waar hij te eten kreeg, en dankzij mijn gezeur om 7 uur zuchtend en steunend het huis verliet om nog een stukje te lopen. Hij was al in dagen niet buiten geweest! In elk geval heeft hij het met enige moeite gebracht tot 700 passen, waarvan 300 los. Ach, dat komt allemaal wel weer goed. Hij is aan de beterende hand! 

2 mei 2008. De hele dag alleen bezig geweest met de dienst. 

1 mei 2008. De lelietjes-van-dalen bloeien al hier en daar. Dus bij deze! Al heeft Ton vannacht wat meer geslapen, (hij wel), hij is vandaag nog erg moe. Geen hemelvaartsdienst dus. Eigenlijk heeft hij heel de middag met de ogen dicht doorgebracht. Vervolgens verslikte hij zich erbarmelijk. Ik mag blij zijn als er nog wat werk uit zijn handen komt...  Na een paar uur sputteren en hoesten rolde de erwt, die de oorzaak van alle ellende was geweest, zomaar uit zijn mond... Hoera!

30-4-2008. Dankzij een volkomen doorwaakte nacht had Ton zijn dag niet. Het hele gebeuren in Makkum hebben we dus gemist. Toen onze jongste aankondigde even langs te willen komen, was hij nog niet aangekleed, ik net. We wilden juist aan het werk gaan. :-) Natuurlijk genoot Ton van Charlotte en Pieter, maar het was lichtelijk uitputtend. Daarna duurde het lang, eer er nog gewerkt werd. Ik had zelfs de energie niet gehad om de uit te hangen, wilde ik net gaan doen, toen ze kwamen. Onze zeer attente buurman maakte zich al zorgen, want dat had hij nog niet eerder meegemaakt. Geweldig toch! 

29-4-2008. Vandaag bleef Ton aan bed gekluisterd door een ontstoken teen. Met veel moeite heeft hij zich vanavond in de kleren laten hijsen, omdat hij erg graag wilde naar de film over Père Lachaise. Ik heb me vanmiddag onledig gehouden met boodschappen doen bij de Nettorama, levensgevaarlijk met twee zware tassen aan het stuur. En toen moest ik tóch nog naar Appie voor lange vingers, want dat is Tons bevlieging van het moment. Gister werden we verrast door een boeket van iemand die ons niet zo goed kent, en dus niet weet dat Ton tegen de meeste bloemen niet kan. Ik heb er de roosjes en rozen uitgehaald, en de rest aan de zieke buurman gegeven. En met die rozen op tafel beneden werd het opeens een thuis... gek, dat ik die bloemen zo gemist heb... Maar aangezien er geen bloem wordt 'geproduceerd' met zoveel gif als rozen, zal ik ze niet kopen. Toen Ton weg was heb ik me gestort op een nieuw kapsel, en dat is grandioos mislukt, als ik het goed zie. Als je haar maar... :-(   Nou ja, beroerder dan het zat... kan nog net. 

28-4-2008. Ton heeft het vandaag bij het bed gehouden. En enkele loodzware boeken, want een dienst moet degelijk voorbereid worden. Hij was ook erg moe van gister. De verkoudheid zet niet door en gaat niet weg. 

27-4-2008. Een onrustige nacht, Ton was niet in staat naar de kerk te gaan, al wilde hij wel graag, want hij is zeer gesteld op de preken van Geneviève. Een van onze beste, zegt hij. Aan het eind van de middag was hij voldoende uitgerust om nog naar buiten te willen, en zo kwamen we 1300 passen later bij de Jacobikerk, waar hij vroeger als jongentje bij zijn grootvader in bank F schoof. Dus zijn we maar naar binnen gegaan. De preek duurde een half uur, was gedegen en goed, ordelijk en degelijk voorbereid, maar duurde voor Ton erg lang. Een half uur concentratie is veel gevraagd. Maar hij vond het wel prettig... 

26-4-2008. Een moeizame nacht. Kleine TIA? Ton blijft nogal verkouden, en dat verlamt hem... We hadden geen goede dag. 

25-4-2008. Een slechte nacht resulteerde in moeizaam op gang komen. Vanmiddag wilde Ton nog wel naar buiten gereden worden. 
Hij genoot van een ritje langs 's Stads Buitengracht, waar we zagen hoe een reiger stapte op een bootje dat de naam Reiger droeg, en zich heen en weer liet varen... :-) Zelf sprokkelde Ton met heel veel moeite 500 stapjes bijeen... Verder is hij maar minnetjes...  erg onrustig. Hij ziet op tegen de nacht... 

24-4-2008. Inderdaad is Ton ziek geworden. Het moet geen longontsteking worden!!! Vandaag dus niet naar de cardioloog. Jammer! Volgende afspraak pas eind mei... Maar we hopen nog steeds op Lourdes. Niets gehoord, maar dat kan nog komen. Vandaag allebei pas op de plaats gemaakt. Er komt niet veel uit de handen. Ton is kiele-kiele. 

23-4-2008. Vandaag eerst fysio, na een slechte nacht: prachtige metingen maar geen energie. Later naar onze lijfartsen, maar weinig resultaat. Verder dan 250 pasjes kwam hij niet, ondanks de zegeningen van koffie en appelbol... Ton lijkt ziek te worden. Ik was het nog. Morgen zien we wel verder. Betty had goede berichten... 

22-4-2008. Zondag werd ik ziek - kortjakje sloeg weer even gemeen toe - maandag ging Ton alleen naar fysio, jawel, 1200 passen, en vannacht werd hij beroerd. Het nette pak voor een begrafenis vandaag hing al klaar. We gaan nu even boodschappen doen en dan weer naar bed. 
1500 pas heeft Ton nog gepresteerd. Ik ook, minstens. Gelukkig mogen we morgen naar de dokters... 

18 april 2008. We waren nog moe van gister, maar we moesten weer vroeg op, om tien over tien in de trein te kunnen zitten. Ton zag er chic uit in zijn nieuwe pak. We werden opgehaald van Amstel, door Peter en Henk. Alleen Maribel ontbrak - maar ze werd zeer gemist. Een mooie begrafenisdienst, veel lieve mensen, veel knuffels van onze dierbaren, we waren blij dat we gegaan waren. Terug in Utrecht heeft Ton toch nog 1200 passen bijelkaar gesprokkeld, met stok, voordat we thuis waren. En zelfs toen vielen niet meteen de ogen dicht. :-) Vanavond nog een rondje mens-erger-je-niet gespeeld, en nu is de dag meer dan voorbij. 
En toen belde Tonio nog, om te vertellen dat hij echt had gevlogen, in een Ultra Licht Vliegtuigje, met een instructeur voor de veiligheid en zo. Hij was diep onder de indruk... Leuk! En dat voor een zandhaas... ;-) 

17 april 2008. Een heel drukke dag! We moesten (mochten) vanmiddag om 2 uur bij onze lijfartsen zijn, en dat lukte maar net, want het was weer een roerig nachtje geweest. Om half vier waren we ongeveer klaar, nee, later, in elk geval hadden we de trein die kwart voor vijf in Amsterdam aankwam. Dan de bus, en dan een klein eindje lopen... Het was heel druk op de Vlieland, en Mik was door het dolle heen. Nog meer mensen die cadeautjes brachten, het werd hem net te veel toen we aankwamen. En maar steeds dankbare kussen geven... Maar gesterkt door de prachtige taart met zijn eigen gezicht er op lukte het hem aardig. Het huilen kwam pas toen Opa om kwart voor zeven al weg ging! Ontroostbaar was Mik! En zijn verloofde had net haar neus gestoten, dus er werd tweestemmig gehuild toen we weggingen. Niet allemaal propter hoc dus. Om 8 uur waren we op het station in Utrecht, en op weg naar huis heeft Ton nog 900 stappen en stapjes gezet. Maar allemaal los. Dat is een wezenlijke vooruitgang. Daarna de kleren klaargelegd voor morgen, en nu is het al weer morgen. Bless you.

16 april 2008. Een koude wind maakte de dag wat onaantrekkelijk voor Ton om na de fysiotherapie nog veel te gaan lopen, vooral daar hij vanavond een kerkeraadsvergadering heeft. Dus hij is niet verder gekomen dan 900 stapjes, maar wel weer los. En de trappen op, (en af) dus we zijn redelijk tevreden. Hij valt af, ik kom aan, het is niet eerlijk! Ik kom in de verleiding om taart te gaan bakken en alles op te eten. Foei! En morgen verjaart Mik. Hij wordt al weer vijf jaar. 

15 april 2008. Vandaag zouden we vergadering hebben van het Evangelie in Spanje, dat ging niet door vanwege persoonlijke omstandigheden, maar het kwam wel goed uit. Ik ben al een paar dagen erg beroerd van zoiets simpels als een puistje in het onderste ooglid. Honderd hete compressen verder is het nog niet leeg. Vroeger heette dat een strontje, maar volgens Mama (met strak toegeknepen lippen) moest je zeggen: een stijgje. Want wij moesten dames worden, zie je. Intussen zit ik er maar mee. Er komt weinig uit de handen. Wel zijn we nog gaan wandelen: Ton heeft in totaal 2250 passen gezet, in gedeelten, maar wel helemaal los lopend, dus niet achter de rolstoel, en niet met stok. Goede voorbereiding op Lourdes... als we mee mogen, tenminste. We hebben nog geen uitsluitsel. Gister werd Maaik van Petra en René een jaar. :-) Welgefeliciteerd!!!!

14 april 2007. Vanmorgen vrij laat kwam de prikster. Daarna fysiotherapie, en vervolgens een nieuw pak voor de begrafenis. Het viel Ton tegen dat de onderste helft toch een maatje wijder moest dan de bovenste helft. Het passen was een vermoeiende bezigheid. Ton had al 200 passen gelopen op weg naar de winkel, daarna in HC nog 1100 passen. Zonder stok en zonder stoel. Hij was er zelf verbaasd over. Na het eten koken viel ik weer in slaap. Irritant! Zo is je avond om voordat je dag begonnen is... 

13 april 2008 Vanavond kwam Ton veilig terug van zijn eerste tripje alleen sinds vier maanden. Ik moest hem wel halen van het station, maar dat was geen probleem. Zelf had ik nogal wat opgeruimd vandaag. Lekker als je door kunt werken. Ton liep vandaag 500 passen, maar wel slechts gesteund door de stok. We gaan vooruit.

11 april 2008. Ton had slecht geslapen, ik werd iets prettiger wakker. Tegen de middag had Ton ontbeten, en we gingen maar eens kijken wat hij nog aan kleren had die hij aan kon. Want zijn gewicht was weer gezakt naar een zeer acceptabele 60 kg. Dat passen was wel vermoeiend, maar leverde een oude uniformbroek op die lekker zit, en een paar kleren die weg kunnen. Uiteindelijk had hij de moed om eens een dagje elders te gaan spelen, dus tegen vier uur zat hij in de trein. Alleen. Dat is al weer héél lang geleden, dat het voor het laatst gebeurde. Ik heb, met de rolstoel, op de terugweg wat zware dingen als flessen Spa gekocht, dat is anders te zwaar. En die miste ik wel. Vervolgens wat te eten gemaakt, lekker in bed opgesmikkeld, in bad geweest met een boek, uitgelezen, en wat aan het rommelen op mijn kamer. Beetje vacantiegevoel... ;-)

10 april 2008. We werden vanmorgen opgeschrikt door een telefoontje dat het overlijden meldde van haar die we eerst kenden als Lydia Teutscher-van der Neut, later als Lydia van Dam. Ze heeft voor haar grote gezin, maar ook voor veel mensen daaromheen en daarbuiten heel veel betekend. Dat ze ruste in vrede. 
Ton heeft na een bezoek aan dokter De Haas iets minder gelopen dan anders: 1200 passen, waarvan 400 los. En die laatste tellen dubbel, zegt hij... Ja, ja! Maar bij zo'n behandeling gebeurt er altijd heel veel in het lichaam, dat is vermoeiend. Zien hoe hij morgen is...

9 april 2008. Op ziekenbezoek geweest bij Laetitia. Lekker rustig, een uurtje met zijn drietjes. Morgen moet ze voor controle. Ton heeft op heen- en terugweg in Houten gelopen, maar had denkelijk last van bloeiende bomen. Toch totaal 2600 stappen, waarvan 300 los. En dat na de fysiotherapie van vanmorgen... Na het eten waren we ook allebei uitgeput, en ingedut. Maar we zijn op de goede weg. Tegen Lourdes kan hij een half uur zonder steun lopen. Vast!

8 april 2008. We zijn naar Vianen geweest, en Ton heeft al met al toch nog 2500 stapjes gezet. Eerst buiten, op heen en terugweg, later nog wat op Hoog Catharijne, waar we de dagelijkse boodschappen nog moesten doen. 
Vandaag is schoonzoon Ferry jarig, en uitgerekend vandaag werd zijn dochter Cathy geopereerd aan haar linkerarm. Ze had de groeischijf gebroken door te struikelen over een vriendinnetje dat struikelde. Tja. 
Maar het is goed gegaan, hoorden we, dus allebei van harte gefeliciteerd. Cathys's klasgenoten hadden een reuze kaart gestuurd, die ze zelf hadden gemaakt... erg leuk
.
Tons nachten zijn nog steeds niet al te prettig, dus gister was hij sub-optimaal, en hij kwam na de fysio niet verder dan 1550 stappen, waarvan overigens 150 los. 

6 april 2008. Ton is na een veel te korte nacht drie maanden na de vorige dienst eindelijk weer eens voorgegaan. Met flinke stem, al kun je hem normaal meestal nauwelijks verstaan. Na de dienst was er niet alleen koffiedrinken, maar ook een visitatie en een lunch, zodat we bepaald niet vroeg thuis waren. De morgen begon ook al met een stuk spanning, omdat de auto van onze chauffeuse niet wilde starten. De accu was leeg. Dankzij een uit zijn bed getrommelde buurman werd het probleem verholpen, maar de spanning was niet zo goed voor Ton, want díe moet op tijd ter plekke zijn. We waren er precies half elf, en de dienst begon vijf minuutjes later. Niet zo heel erg. Vanmiddag is Ton ook niet meer uit zijn bed gekomen, en na het nieuws van acht uur was hij nergens meer in geïnteresseerd. Alleen een telefoontje met Laetitia. Die lijkt morgen al naar huis te kunnen. :-) 

5 april 2008. Ton had geen fijne nacht. Later sliep hij, in de morgen. Ik was er vroeg uit, want in mijn agenda stond: P. komt met een heel stel dames. Ik had niets meer gehoord, maar je weet nooit. Dus is er beneden opgeruimd (nou ja...) en gezogen, en mijn aanrecht blonk. Om elf uur was ik al helemaal kapot - veel energie heb ik niet. 's Middags op mijn 11+30st boodschapjes gedaan, hier gekeken, daar getut... We belden Laetitia, die zonder pijn was. Of vrijwel. Tonio bood aan ons mee te nemen, maar daar had Ton de mogelijkheid niet toe. Maar goed, vanavond kwam de dienst af. De wassen zijn gedaan, de liturgie is geprint, het is welletjes... 

4 april 2008. Ton heeft in elk geval vannacht iets meer geslapen, maar ons lichaam is nog ingericht op wintertijd, dus we zijn 's avonds niet naar bed te krijgen en 's morgens niet te porren. Zo lukte het ook maar nauwelijks om tegen half twaalf aan de overkant bij de fysiotherapeut te zijn. Het ging ook niet geweldig. Maar hij heeft toch wel wat gefietst. Ton is er vandaag niet uit gegaan, hij broedt op de preek. Ik heb vanmiddag intussen allerlei winkels bezocht, tut-dingetjes gedaan, kapot kaartje terug brengen bij Mediamarkt enzovoort. Kostte veel tijd, maar omdat ik geen rekening met Ton hoefde te houden, kon ik op de fiets, en dat scheelde wel. Het belangrijkste vergat ik toch nog. Ach ja... We hebben Laetitia nog even gebeld, die wel ter sprake was. Vanavond echter ging de pijnbestrijding er uit, en vannacht moet ze het met pillen en poeders doen. :-( 

3 april 2008. Vannacht was net zo erg als gisternacht, dus Ton was een wrak toen we eindelijk naar dokter De Haas gingen vanmiddag. Ná de behandeling had hij weer praatjes, zolang hij niet hoefde te bewegen. Toch heeft hij er nog 1000 passen uitgeperst, toen was de energie op. Maar het komt goed. Ook met L. 

2 april 2008. Om 14u25 kwam Laetitia na een 4 1/2 uur durende serie operaties terug op haar kamer. Alles is relatief naar wens verlopen, hoorden we. Barend en Parel waren even bij haar geweest. 
Ton had al twee nachten nauwelijks geslapen, vandaar dat hij gister ook geen voet heeft verzet. Wel lekker rustig voor mij, een keertje niet de stad in! :-)  Vandaag heeft hij met veel moeite 2225 stapjes gezet. Maar met veel onderbrekingen. Toch is hij meer geïnteresseerd in de wereld om zich heen dan een paar weken geleden. En we zijn zeer dankbaar dat onze jongste behouden is. Vanavond kregen we nog even onverwacht bezoek, zodat Ton al met al zeker 10 uur op geweest is achter elkaar. :-) 

31 maart 2008. Na een slechte nacht begon de dag moeizaam voor Ton. We haalden de fysiotherapie van half drie maar net, hij was tamelijk buiten adem, en het hart was weer van slag. Daar waren we niet blij mee. Dus eerst maar naar huis, na afloop. Om vier uur kon hij een pufje nemen, en dat gaf hem moed om toch maar te denken aan een minimum aan beweging. Hij dacht ook aan lekkere pruimpjes, en volgens hem zijn die nergens zo lekker als bij een charmante jongedame op de Amsterdamse straatweg. Daar mocht ik hem dus heen lopen. Maar onderweg scheen de zon zo lekker, dat hij toch ook wel wat stapjes wilde zetten, en al heeft hij tussendoor een aantal malen moeten zitten, en zich laten rijden: hij heeft toch 2100 stapjes gezet. :-) Tja, ik ook dus, en nog wel wat meer. Dat was teveel voor 'mijn zwakke krachten', dus na het eten plofte ik in bed, waarna de wereld niet meer voor me bestond. Ik werd pas wakker toen Ton boven kwam... En nu deug ik nergens meer voor, maar dat geeft niet. Morgen wordt Laetitia opgenomen, overmorgen operatie... 

30 maart 2008. We hadden geen van beiden een brilliante dag. Ton heeft niet meer dan 800 passen kunnen lopen. Hij had ook een vrij slechte nacht gehad, vond hij zelf. Bij mij kwam de verkoudheid opeens terug, dus we hebben mondjesmaat geleefd, vandaag. Morgen beter. 

29 maart 2008. Wat gaat de tijd snel! Vooral als je zelf niet gaat. We zijn toch maar gaan lopen. Mijn neus liep ook, dat maakte het (on)gezellig. Ton heeft met veel moeite 2000 passen bij elkaar gesprokkeld, ik mijn boodschappen. Vanavond heb ik domweg wat achterstallige foto's zitten oppoetsen (daar hoef je niet echt bij te denken) terwijl Ton bezig was met de dienst voor volgende week. Ja, echt! Vannacht een uur korter, dus snel naar bed.

28 maart 2008. Ton had een slechte nacht, de mijne was niet veel beter, zodat we weer insliepen en te laat bij fysiotherapie waren. Begon niet goed, dus. Ton heeft ook niet gelopen, behalve naar de brievenbus, en dat zijn wel 250 stappen. Goed gedaan, jochie! Ik besta niet vandaag. Denk ik. Jorn hebben we ook vergeten, die is jarig. Van harte geluk gewenst, zwager!

27 maart 2008 Zelf nog snipverkouden. Wel met Ton naar HC geweest, want er moesten boodschappen komen. Ton heeft met enige moeite 2300 stappen er uit geperst. Wel makkelijker dan buiten, zei hij...

26 maart 2008. Ik was al ziek, maar gister bestond ik helemaal niet meer. Een dag zonder tijd, gezicht, gebeurtenissen. Vandaag nog steeds snotverkouden, in bed, nergens toe in staat en zo. We zijn gister helemaal niet uitgeweest. Ook Ton was extreem moe. Vandaag is hij alleen op pad gegaan. Ik zag hem - heel breekbaar, heel oud - aan de overkant naar de bushalte schuiven, en mijn hart brak toen ik zag dat hij iedere tien passen moest stilstaan. Ik hoefde hem niet te brengen, had hij gezegd. - Al met al heeft hij nog 2000 stapjes bij elkaar geschuifeld, en hij was maar wát trots dat hij zonder mij op stap geweest was... :-) 

24 maart 2008 zijn we naar Laetitia geweest, om achterstallige cadeautjes te brengen. Op de heenweg heeft Ton met moeite 300 passen bij elkaar geraapt. We hadden een koude wind pal tegen, dat hielp niet. Op de terugweg haalde hij nog 1200 passen, en in Hoog Catharijne heeft hij het kunnen aanvullen tot 2500. Toen was de koek wel op. 

23 maart 2008. De Heer is opgestaan! Halleluja! Vanmorgen was het vroeg dag, al was het laat nacht. Ton werd gehaald voor de dienst in de Pieterskerk, waar ook Parel en Mik waren, die hem later naar huis brachten, en ik werd gehaald voor de Paasdienst in Heusden. De bezetting hield niet over, maar we zongen het dak van de kerk, en het was heel feestelijk. Ik was dan ook pas tegen vier uur thuis, waar Parel en Mik probeerden Ton wakker te houden, hetgeen maar zeer ten dele lukte. Toen Ton eenmaal in bed lag, wilde Mik nog graag 5 keer het dieren-dominospel spelen, dat inderdaad een erg mooie uitvoering was, en goed te doen voor een jochie van bijna vijf jaar. Het lukte maar nauwelijks om hem te laten winnen, maar het verlies droeg hij als een man. Toen ze weg waren kroop ik ook snel in bed, want ik was op, en ik worstel met een opkomende verkoudheid. Al mijn kneepjes werken te weinig. Ton sliep voor en na het eten, en ik hoop maar dat hij vannacht ook slaapt. 

22 maart 2008. Ton heeft met moeite 1000 pas gezet vandaag. We kwamen heel laat op gang. Vanavond een aardig concertje in het Bartholomeetje, verzorgd door een achterneef van me, Henk Vonk. Het was erg aardig, maar voor Ton wat te lang. Geeft niet. 

21 maart 2008. 't Is lente, zeggen ze. Vandaag hadden we heel wat winterse buien! Toch zijn we, na drie uur, op een gegeven moment maar naar het paleis van de mammon getrokken, opdat Ton zijn stapjes kon zetten, en ik toiletpapier en dergelijke kon kopen. Alle voorraden zijn intussen wel weer op. Hij bracht het met moeite tot 2000 stapjes. Vanavond kwam onze predikant ons weer halen. Zo'n geweldig mens! Een intense en rustige dienst. Onze Afrikaanse broeders en zusters zijn een grote aanwinst voor de gemeente in allerlei opzichten. Ton was wel erg moe. Vanavond heb ik de preek voor zondag mogen schrijven. Er moet nog wat aan de dienst worden geschaafd, maar het meeste is gedaan. God dank! Het is ook al weer 1 uur. Truste. 

20 maart 2008. Vanmorgen 12 uur fysiotherapie, Ton heeft nog gefietst, een uurtje later dokter Daan, en dat was uiterst intensief, toen had mijn lief geen energie meer om te gaan lopen. Vanavond zouden we ook nog naar de kerk. Geneviève kwam haar 'brebis' zelf halen, en dat was erg prettig, gezien het vreselijke weer... Toch is Ton geestelijk meer alert en geïnteresseerd. Hij heeft vanavond Aristoteles zitten lezen, terwijl ik mijn vingers vreselijk bevlekte bij het vullen van een printer. En die preek wil maar niet. Morgen beter. 

19 maart 2008. Na een goede nacht heeft Ton vandaag twee nieuwe stappen richting beterschap gezet: hij is voor het eerst sinds tijden weer eens bij een (kerkeraads)vergadering geweest, en hij heeft daarna nog een heel eind gelopen, meer dan een half uur achter elkaar, waarmee hij voor Lourdes qualificeert, en in totaal 2500 passen! Ongelooflijk, dit is een Paasgebeuren... :-) Moge het zo doorgaan. 

18 maart 2008. Vandaag heeft Parel ons een groot genoegen gedaan: ze heeft ons gehaald en meegenomen naar de Giotto-presentatie van het Bijbels museum. Prachtig. Desondanks was Ton te moe om daarna te gaan lopen. Maar hij heeft zich verlustigd aan de plaatjes die we meegenomen hebben. Morgen beter. 

17 maart 2008. Vandaag heeft Ton weer een stukje gefietst bij de fysiotherapie. Omgerekend 800 meter. Hij heeft het opgeluchte gevoel dat hij op weg is naar herstel. Het hart klopt een stuk langzamer, zij het nog niet regelmatig. Wel blijft hij moe, maar hij heeft vandaag na de fysiotherapie toch 2100 pasjes gezet. 

16 maart 2008. Ton heeft vandaag een mijlpaal bereikt. Letterlijk: hij heeft 2000 stapjes gezet. De behandeling van Daniël en de nieuwe medicijnen en Gods goedheid bij elkaar geven nieuwe moed voor de toekomst. Ton zei straks dat hij het leven weer leuk begon te vinden. Hij was nog wel moe van gister, maar vannacht heeft hij zelf thee gezet, boven, toen hij wakker werd en dorst kreeg. Wel heeft hij daarna nog veel geslapen vanmorgen en een deel van de middag. Maar we gaan vooruit. Nu nog een normaal rithme... :-) 

15 maart 2008. Ton had een heel onrustige nacht, met jeuk en ademhalingsproblemen... Waarschijnlijk als gevolg van een nieuw harttablet. Nu (11 uur) slaapt hij gelukkig eventjes rustig. 
Het lukte om iets over 2 de trein naar Den Bosch te nemen, waar onze kleindochter Amber haar zesde verjaardag nog eens over deed. Op één na zagen we al onze kleinkinderen, en Ton genoot er intens van, al was het natuurlijk ook al snel wat veel. De kindertjes waren overigens heel rustig. :-) Toen we terug waren op Hoog Catharijne zei Ton, na het slaapje in de trein, dat hij toch nog wel even wilde lopen. Met een aantal tussenstops werden het toch nog 1500 passen, een onverwachte hoeveelheid voor een zo vermoeid persoon. :-) Maar toen was ook de reserve energie wel op... 

14 maart 2008. Het gaat de goede kant op met Ton. Hij heeft weer wat interesse in het leven, heeft bij de fysiotherapeute in totaal 3 minuten gefietst (voor het eerst sinds maanden), en hij heeft 1600 passen gelopen. Nu eens kijken wat het nieuwe hartmiddel doet... Al met al heb ik vanmorgen een uurtje lekker kunnen werken, verder was het rennen en draven. Geeft niet, het is nu na middernacht, Ton ligt in bed, heeft een spelletje gewonnen en een verloren, en nu ga ik nog een half uurtje werken aan de Paasdienst. 

13 maart 2008. Vanmorgen moest Ton, na een half-doorwaakte nacht, naar het Sint  Antonius - ziekenhuis in Nieuwegein.  Deze heilige zorgt niet alleen dikwijls dat ons oog valt op gezochte voorwerpen, maar waakt sinds kort ook over het cardiale deel van Tons gezondheid. Tot mijn genoegen was de arts, dokter Kelder, nog coöperatiever dan de vorige keer. Heerlijk, dat een arts met je mee denkt, en dat je niet hoeft te knokken, maar dat je gewoon kunt zeggen: dat en dat voelt beter dan dit. :-)) Dus zijn we gewapend met een nieuw recept, en gerustgesteld over de lichamelijke situatie van mijn lief, terug gegaan naar Utrecht. Daar ging hij zich te buiten aan wel twéé roomboter croissants van Bakker Bart, en liep hij 1280 passen, op weg naar Daniël en Ineke, met wie we een afspraak hadden. We werden beiden uitgebreid behandeld, en toen we thuis waren zijn we ook beiden met een zucht in bed gestapt. Helaas werd ik tegen zes uur wakker gebeld. Ton sputterde alleen nijdig, maar werd gelukkig niet wakker. Ik had ook vergeten de telefoons uit te zetten. Dus vandaag hebben we weer een vreemde dag, wat indeling betreft... Nu ja, dat maakt niet uit. :-) Vanavond nog wat kunnen werken, maar altijd te weinig. Ton werd nog op tijd wakker voor twee spelletjes, en nu is de dag om. 

12 maart 2008. Vandaag is onze kleindochter Amber jarig. Die wordt dan al zes jaar... Dat wordt zaterdag groots gevierd, want vanmiddag moet ze naar zwemles. En donderdag heeft ze een kinderfeestje, in Kiddieland (of zo iets). Welgefeliciteerd, poppetje! Heb maar een fijne dag...We hadden gehoopt dat we er heen konden, een uurtje, maar met het weeralarm durfden we dat niet aan. Het is nu geen optie om met de rolstoel de straat op te gaan. Met een flap zijwind van meer dan 100 km per uur kan ik hem niet meer houden, en dan ligt Ton... :-( Maar het is wel jammer! Aan de andere kant: vannacht lukte het Ton toch niet erg te slapen, hij had het nogal lang erg benauwd, en hij heeft nu even de gelegenheid om de ogen dicht te doen...
... 
We zijn toch nog even bij dr. de Haas geweest, omdat die een afzegging kreeg. Daarna heeft Ton 1250 passen gezet. Hij heeft toch iets meer het gevoel dat het mogelijk is. Er is weer toekomstperspectief. :-)

11 maart 2008. Gister heeft Ton toch nog 1500 stappen bij elkaar gesprokkeld. Maar vandaag is het helemaal niets geworden. 100 stappen buiten, afgekapt door de wind, maar toen we 'dan maar' naar het Catharijneconvent gingen, om een piëta te zien, waar hij over had gelezen, en om te kijken naar Walters Huis, waar we wel een foto van hadden gezien, maar waarvan we niet wisten dat die ter plekke was, (beiden heel mooi!) kon hij binnen niet meer dan 100 pasjes zetten. De rest bleef hij zitten. Vannacht heeft hij dan ook niet of nauwelijks geslapen... En het ging zo goed... 

10 maart 2008. Ton had een slechte nacht. Hij stond er op, net toen ik naar bed wilde gaan, om eerst nog twee spelletjes Mens-erger-je-niet te spelen, zodat we ontspannen aan de nacht dachten te beginnen. Maar het werd een slapeloze nacht vol spanning. Nu slaapt hij, maar zal weldra door de thromboseprikster wakker geprikt worden. En oh! Wat zal hij dan blij zijn...

9 maart 2008. Vandaag is het honderd jaar geleden dat een meisje werd geboren, oudste kind van Jan Pool en Grietje Termaat. Ze werd gedoopt: Grietje Pool maar ging door het leven als Gré. 
We hebben op haar gezondheid een gebakje / croissant genomen in de stationsrestauratie, voornamelijk omdat Ton zo nodig 'moest'... Anders hadden we dat thuis gedaan, want op verjaardagen gedenken we onze dierbaren met iets lekkers. Zo houd je op een prettige manier de herinnering levend. Ton heeft 1250 passen gelopen, al kostte dat wel moeite, maar hij had iets in te halen: gister heeft hij geen voet verzet, en het gewicht was vanmorgen weer boven de 63 kg. Ik kwam er tot mijn verwondering achter dat op internet over mijn voorouders van moeders kant intussen meer bekend is dan ik had gedacht. Zie link boven. De tijd ontbreekt om alles netjes uit te werken. Graag een mailtje met ontbrekende informatie, zussen, neven en nichten! :-)

8 maart 2008. Vanmiddag heeft Tonio ons, toen hij van Parel hoorde dat zijn Papaatje zo graag naar zijn zieke kind wilde, en dat zij echt verhinderd was, opgehaald en naar Laetitia gebracht. Erg vermoeiend voor Ton, maar hij was er bijzonder blij mee, en dit is natuurlijk een stuk minder uitputtend dan met trein en tram/bus... Gelukkig was Laetitia behoorlijk opgeknapt van een paar zakken bloed en extra thrombocyten, zodat het voor alle partijen een aangenaam bezoekje was. Ton slaapt nu weer een deel van de nachten, en dat geeft weer uitzicht op herstel. :-) 

7 maart 2008. Gister heeft Ton nog geen 100 passen kunnen zetten, nu, met de tanden op elkaar en de blik op oneindig, wel 1000. Maar dat was dan ook na de extra behandeling van onze onvolprezen dokter Daniël... Voor de fysiotherapeute had hij haast geen aandacht meer. Maar het bed was daarna des te aantrekkelijker. Toch lonkt er licht aan het eind van de tunnel. Wie legt er verdorie telkens die bochten in???? 
Zelf heb ik vandaag zachte lenzen ingedaan én uitgedaan. Hoera! Dat was me nog nooit gelukt. 
Vorige week kreeg ik ze wel in, maar niet uit. Toen moest Hans Anders het zelf doen. Gelukkig hebben ze daar service hoog in het vaandel. :-) Van het Berichtenblad komt een deprimerende hoeveelheid weer terug. Er gaan nogal wat mensen van ons lezersbestand dood in een jaar. Of ze verhuizen, zonder een spoor na te laten. Ik heb al weer een paar uur gezocht via internet waar ze gebleven kunnen zijn. Morgen maar bellen... Kun je je trouwens voorstellen dat we post aan een kerk terug kregen onder het motto: geen brievenbus/brievenbus vol???? Laten ze het dan bij de buren bezorgen! Nou ja, voor zo'n postbode moet je ook bidden, zou Roos zeggen. Doen we dan maar bij deze. En we zijn de nacht ingegaan met twee spelletjes Mens-erger-je-niet. Wie had dat gedacht?

6 maart 2008. De tweede nacht van zijn 88ste levensjaar was weer tamelijk slapeloos, maar de tweede morgen kon Ton rustig slapen. :-) Na zijn ontbijt zit hij nu (13u15) te wachten tot ik hem weer op de rechte weg stuur. Daar gáán we dan maar weer. Dag! 
We gingen naar de winkel van de Thuiszorg, een flink eind lopen, en daar nog erg lang wachten. Met een speciaal kussen, dat een oplossing moest bieden voor een doorzitprobleem, en dat we mochten lenen, zouden we weggaan. Toen zag Ton ook nog de volgens hem ideale regenjas voor in de rolstoel. Daarna waren we opeens 60 euro armer en een brede glimlach rijker.  ;-) 
Ons kind gaat niet goed. :-( 

5 maart 2008. Ton heeft de langdurige behandeling aan het begin van de middag mensmoedig doorstaan, al vond hij het wel veel. Daarna was hij uitgeput, en kon hij niet eens kijken naar het mooie boek dat we van Daniël en Ineke kregen. Maar dat heeft hij later ingehaald! :-) 
Na een feestelijk kopje thee/koffie bij Smolders (met), was hij voldoende hersteld om stukje bij beetje 825 passen te zetten. Ongeveer van halverwege de Haverstraat naar huis. En toen ging de telefoon. Die stopte pas toen we gingen eten, want toen lag de hoorn er een kwartiertje af. Op een gegeven moment heb ik Ton maar in bed gestopt. Hij heeft het nieuws van 8 en 10 uur gemist. 
Het laatste was omdat Tonio er net even was. Die was in de buurt en kon de verleiding niet weerstaan even langs te komen. We hebben ook bijna alle kleinkinderen aan de lijn gehad. (Dat was wat veel achter elkaar...) 

Vannacht om 1.15 uur ongeveer heeft Ton de 87 jaar vol gemaakt, en is hij begonnen aan zijn 88ste, onder het motto: 87 is geen mooi getal. Ik blijf nog een jaartje 60. En we zijn vandaag 43 jaar gehuwd. Ton heeft vannacht 1 uur geslapen, zittend in de schommelstoel, en ik minstens 2, of misschien wel 3. Vanmorgen lukte het hem om -half op zijn zij liggend - rond half negen om in slaap te vallen. Dat was een verjaarscadeau van onze Goede God, denk ik. Dank voor alle kaarten die er gister al waren! Allemaal verschillende postzegels. Ik verheug me op wat er vandaag nog in de brievenbus wordt gestopt. Straks naar Daniël. En lopen, want Tons gewicht was weer flink toegenomen. Het blijft een haast onbeheersbaar probleem.

4 maart 2008. Ton heeft wat beter geslapen, zij het met horten en stoten, en voor een gedeelte weer zittend in de schommelstoel... Buiten hagelt het, en we werden vanmorgen al twee keer telefonisch benaderd door Goede Doelen, die ik op zich hoog heb, en al jaren steunde, maar nu gaan ze er uit. Een belde zelfs ruim voor tien uur! Het wordt een vervelende terreur. - Ton bleek geen fijne dag te hebben. Hij kwam niet verder dan 300 passen... Hij wordt ook telkens benauwd.

3 maart 2008. Ton had weer een slechte nacht. Na de prikjuffrouw hebben we allebei geslapen. 15 uur: we gaan nog maar even uit lopen. Hij is wat opgeknapt. Laetitia ook, een heel klein beetje. Ze blijft in het ziekenhuis.
Ton heeft 1000 pas gelopen, maar had last van de kou. Hij krijgt het steeds benauwd, onduidelijk wat de achtergrond is. Woensdag naar Daniël gelukkig. 

2 maart 2008. Aangezien vannacht Ton zijn ogen misschien wel even dicht heeft gehad, maar niet kon liggen, en niet kon slapen, was het vandaag niet zo'n florissante dag voor hem. Hij is het huis niet uitgekomen vandaag. Bovendien werd onze jongste 's middags per ambulance naar het ziekenhuis gebracht, dus het is zorgelijk. Het hoofd staat hier niet naar verjaardagen. In elk geval niet deze week. En zeker niet zolang onze Vreugde ons Leedje is... 

1 maart 2008. Vandaag is de dag waarop mijn vader 97 jaar geleden werd geboren als Johannes Lodewijk van Haselen. :-)  En warempel, net vond ik een link naar de familie van zijn moeder!
Ton heeft een deel van de nacht redelijk geslapen, maar hij was mij veel te vroeg wakker, dus nadat hij om kwart over acht een kop koffie van me had gehad, heb ik me omgedraaid, en wat bijgeslapen. Hij ook, dus zijn ontbijt kreeg hij pas na de noen. :-) Nu ja, het lokt toch ook niet om buiten te lopen. We hebben dat wel geprobeerd, maar de harde wind maakte Ton het lopen moeilijk. Toen toch maar naar HC, de 1000 pas zijn nog net gehaald, maar volgens Ton nog moeilijker dan gister. Hij heeft wel na het eten zitten zoeken in zijn boeken in de studeerkamer. Een vooruitgang... :-) Maar nu is hij benauwd, en de pufjes werken minder. 

29 februari 2008. Onze hartelijke gelukwensen voor mijn nicht Elly! Zie viert haar verjaardag voorde 15de keer op de dag zelf... :-)  Ton heeft een redelijke tweede helft van de nacht gehad. De eerste helft was erg onrustig en benauwd. Heel vervelend, die onrust. Ton heeft zijn duizend passen gezet, vandaag. Vraag niet hoe, maar toch... 

28 februari 2008. Ton heeft een zeer matige nacht gehad. Hij heeft wel wat haze-slaapjes gedaan, maar niet in bed: dat lukte niet, dus voorzover hij geslapen heeft, was dat in mijn studeerkamer, zittend in de schommelstoel. :-(  Maar de nacht was beter dan die van gister. En het Berichtenblad is klaar. :-)) Joepie! Alleen toen ik het bracht naar het bureau van de voorzitter, waar het verstuurd zou worden, kreeg ik om vier uur al te horen dat de post niet meer weg ging, en dat het maandagochtend als eerste aan de beurt kwam. Ik had zo hart gewerkt om de boel nog in februari te kunnen laten versturen. Ik kon wel grienen. Het beroerde was dat ik dat spontaan nog deed ook!!! Ton had braaf gewacht tot ik terug was, zodat we tegen vijf uur nog gingen wandelen op HC. Hij heeft 700 passen gezet, meer ging echt niet. Maar het was weer meer dan gister. Na het eten waren we allebei uitgeput, dus we vielen beiden in slaap met een babbelende televisie op de achtergrond. Nu nog een uurtje op. 

27 februari 2008. Dr. de Haas heeft weer hard aan Ton gewerkt vanmiddag, en Ineke aan mij. :-)  Anders had ik het ook niet meer getrokken. Ton kon na de behandeling, en na een kopje koffie, toch met stukjes en beetjes 600 passen zetten. Bij 550 begon hij al zwaar te hijgen, en bij 600 was alle energie op. Daarna heeft hij zitten slapen. Nu maar hopen dat hij vannacht nog wat kan slapen...

Ton heeft helaas een superslechte nacht gehad. Maar we mogen zo weer naar onze lijfartsen... God dank! Verder kreeg Ton gisteravond een telefoontje dat de ANBI-erkenning voor het Evangelie in Spanje rond is, en dat betekent dat alle enveloppen die klaarstonden, een paar honderd, weer open moeten, en dat een stukje tekst moet worden ingeplakt. En dan moet alles weer dicht. Weer zes uur extra werk. Nee, heel wat meer... Nou ja. Maar dat ik het zelf moet wegbrengen, daar word ik niet blij van... Echt balen!
Vandaag is onze Charlotte jarig. Vier is ze geworden. Gelukkig hebben ze haar verjaardag zaterdag al gevierd. En dat was een groot feest. Ton is gister eerst naar de huidarts geweest in de stromende regen, iedere keer als we daarheen moeten... Maar de gevaren van huiskanker lijken min of meer bezworen, op dit moment. Na een paar uur rusten zijn we toch nog naar HC gegaan. Hij heeft 550 passen gezet, met moeite, maar toch. De behandeling van Daniël en Ineke samen is effectief geweest... Er is echt iets gebeurd. :-) 

26 februari 2008. Vandaag is onze dierbare Ineke jarig. Van harte!!!! 
Dankzij haar en Daniël hebben we vannacht geslapen: ze zijn gisteravond nog hier geweest, en hebben Ton langdurig behandeld. Ook hebben ze nog iets goeds aan het huis verricht. We zijn zo blij... :-) 

25 februari 2008. Ton had een superslechte nacht. Niet geslapen. Erg benauwd, en ook toen dat eindelijk om half zes vanmorgen minder werd, kon hij nog niet slapen. Hij bleef maar overeind zitten, en half hangen. Nu, om half twaalf, slaapt hij eindelijk, met de benen in bed. Halleluja! 

24 februari 2008. Ton is heel gelukkig, want hij heeft minstens drie hazeslaapjes gehad vannacht. Hij is de dag dus beter begonnen. Maar de benen waren wel opgezet, en het gewicht is te hoog. Geeft niet, we komen er wel doorheen. Heb een gezegende zondag, allemaal! Betty en Cathy kwamen hem gezelschap houden en verzorgen, terwijl ik naar Heusden was. Dat gaf veel rust... :-)  Wel had hij een tijdje opgezeten, zonder dat zijn voeten waren ingezwachteld, en zo viel hij in slaap. Heel dikke voeten dus! Na wat masseren en zwachtelen zijn we toch maar tegen zes uur nog naar buiten gegaan. Hij dacht niet te kunnen lopen, maar heeft het met enig rusten en wat tussenpozen toch tot 700 passen gebracht, terwijl hij had gedacht geen voet te zullen kunnen verzetten. :-) Daarna viel hij wel in slaap, en ik had ook een rustig uurtje op bed. Hard nodig. Parel belde, en zo konden we het gezellig combineren met rusten. Want er moet nog veel geprint worden! 

23 februari 2008. Ton heeft een heel slechte nacht gehad. Vrijwel niet geslapen, en toen hij vanmorgen dacht: nu zal het lukken, om half acht, bleef hij maar wakker. Pas tegen kwart voor elf sliep hij in, om tegen de noen gewekt te worden door een telefoontje waar we allebei te laat voor waren... :-(  Dus dat wordt drie keer niets vandaag. 'k Had de verjaardag van de kleintjes toch wel graag mee gemaakt... Ton ook, al was het maar een half uurtje. Ook vanmiddag lukt het slapen niet. Vervelend.  

We krijgen net (0.30 uur) bericht dat Blanche is overleden. Laatste echtgenote van Tons neef Eduard. Ze is onwel geworden en daarna in haar slaap overleden. Moge ze lol trappen in de vreugde van de Heer! :-)   
Het gaat Ton letterlijk aan het hart. Helaas. 

22 februari 2008. Vandaag is Pieter jarig... hoera! Ons jongste kleinkind viert zijn eerste verjaardag. Het vieren op zich is tot zaterdag uitgesteld. Maar Barend en Laetitia zijn gister aan het bakken en plakken geslagen, aangezien Pieter en Charlotte mogen 'uitdelen'... Charlotte neemt namelijk ook afscheid. Volgende week is ze er niet. En na haar verjaardag moet ze naar school... 
Ton heeft vannacht en vanmorgen helemaal niet geslapen. Maar na de havermout is hij onderuit gezakt en sliep hij rond half twee in. Dat is tenminste iets. We hebben alle therapeuten voor vandaag maar afgebeld. En naar buiten komen we ook niet. Voor een keer niet erg: ik heb meer dan genoeg te doen. 

21 februari 2008. Ton gaat achteruit. Vandaag is het niets. Hij is wel opgestaan, maar heeft nauwelijks willen lopen: 230 passen was alles, en dat alleen om mijn mooie ogen. :-( 
Hij heeft er ook constant behoefte aan dat ik bij hem ben. Kreun. Net nu alles tegelijk moet!!! Maar hij heeft wel wat geholpen met de adressen voor het Berichtenblad dat er nu echt gaat komen!

20 februari 2008. Gister was een stroeve dag, maar Ton liep wel een flink aantal passen, tot ons beider verwondering. Vandaag was het een stuk minder. Hij had ook een heel zware nacht achter de rug. Vanavond hard gewerkt aan het Berichtenblad. Dat is in principe af. Heb er nu een kleine 50 geprint, en veel trappen op en neer gelopen, want je moet nog leren wat er wel en wat er niet kan met een laserprinter. Het ziet er prachtig uit, maar ik had nogal wat storingen. We moeten wennen aan elkaar. En nu klaagt ie al over de toner. Dat is gek! Er is toch een nieuwe ingegaan. Dacht ik. Morgen verder uitzoeken, nu ben ik moe. Van Laetitia nog niets gehoord. 

18 februari 2008. Avond. Onze tocht naar Nieuwegein verliep goed. De sneltram is op zich een prettig vervoermiddel, vooral buiten de spits. Helaas ging de deur dicht terwijl ik instapte met de rolstoel, zodat de laatste nu weer een beschermdop van de wielen mist. Vanmorgen had ik, door ervaring wijs geworden, eerst maar eens gebeden voor de nieuwe arts(en) die we vandaag zouden ontmoeten. Ton ging voor het eerst naar de hartfalenpoli. We kregen een prettige arts, die ruim de tijd nam (bijna een uur) om te luisteren. En hij heeft Tons pols gevoeld. ;-) Deze bevond hij onregelmatig onregelmatig. '-D En zo gingen we weg met een recept voor een ander medicijn, met een afspraak voor over een kleine maand, en met een goed gevoel, dat het allemaal misschien niet zo dramatisch is als het leek. Van lopen kwam niet veel meer, we deden nog een boodschap en gingen naar huis. Ton was doodop. Maar hij heeft wel een telefoontje van Mik aangenomen (een halve minuut) en nog heel even een paar woorden gewisseld met Parel. Vanavond heeft hij zelfs met plezier TV gekeken.  

Ton heeft een redelijk goede nacht achter de rug. Om drie uur gingen we slapen, en met een nieuwe, zelf ontdekte, inslaaptechniek ging dat zonder hijgen. Hij werd maar twee keer wakker. Hoera! Helaas komt vanmorgen een thromboseterrorist, dus ik moest om 8 uur wakker en aangekleed zijn. Ton werd van de weeromstuit ook al wakker, hoewel ik zachtjes deed. Gister heeft hij, zij het contre-coeur, zich mee laten tronen naar buiten, waar hij 100 stapjes zette in de zon, en daarna naar Hoog Catharijne, waar er nog 1500 bij kwamen. Daar zat wel een ruime onderbreking tussen met koffie en andere genademiddelen... Vanmiddag moeten we naar het Anthonius, eens kijken hoe de cardiologen daar zijn. Het UMC hebben we afgeschreven. Parel wilde langskomen, die is hier voor de begrafenis van Door, haar eerste ex-schoonmoeder. Moge zij eindelijk gelukkig zijn. 

17 februari 2008. Die reiger staat nu midden op de gracht... er ligt een dus vliesje ijs, genoeg om hem te dragen en te laten kijken naar wat daar onder heel traag voorbij fietst. Af en toe probeert hij iets eetbaars af te pikken van de verzamelde meeuwen. Het is nog steeds echt winter! Gisteravond heeft Ton de avond gerekt tot diep in de nacht, maar zodra het licht uitging om drie uur ging het mis. Tot iets na vier uur. Maar vanmorgen ging het weer verkeerd, alleen liet de lieverd mij slapen. Hattienounietmoetedoen. Na de brunch slaapt hij. Maar we moeten er straks wel uit, gister is er ook niets van gekomen. We hebben geen van beiden zin. Barend heeft een nieuw speeltje en stuurde schattige foto's van Pieter en Charlotte. 

16 februari 2008. Ton had een heel beroerde nacht, ondanks alle kneepjes, pilletjes, enzovoort. Vanmorgen verslaapt hij zijn jonge leven. Het is wat... Aan de overkant staat een reiger hoopvol in het troebele water van Stads Buitengracht te staren. Ziet er niet uit als een overmaat aan lentegevoel, maar de zonneschijn is wel fijn. :-)

15 februari 2008. Tja. Ietsje beter. Ton had geen fijne nacht. Vanmiddag heeft de fysiotherapeut met hem gelopen. Daarna heeft hij in twee gedeelten de 1000 passen vol gemaakt, maar ondanks de prachtige zon was de wind te koud voor hem. Maar hij heeft vergenoegd in zijn studeerkamer in de zon zitten lezen in de Faust. Verschillende telefoontjes achter elkaar vermoeiden hem, maar ik was even de stad in voor een hubje en wat cadeautjes. Lopen zonder rolstoel vind ik nog steeds erg vermoeiend. Vanmorgen lekker nog boodschappen gedaan met de buurvrouw, dus ik heb veel voorraad ingeslagen. Verder is het een dag waarop allerlei niet lukt en veel tijd kost. Gek hè? Laetitia heeft even rust. :-)

14 februari 2008. Iedereen een prettige Valentijnsdag gewenst! Wij duiken ons bed weer in, want ik heb last van een virus, en Ton voelt zich, ondanks een extra behandeling vanmiddag door dokter Daniël, tamelijk beroerd. De nacht was heel erg naar. Morgen beter. Tot dan.

13 februari 2008. Ton was erg aangedaan door de behandeling van vandaag. Hij heeft niet gelopen, en voelt zich onrustig. 

12 februari 2008. Vanmiddag hebben we het nieuwe pufje opgehaald bij de apotheek. Het werkte niet bijzonder goed: Ton kwam niet verder dan 500 passen. Hij blijft intens moe. Laetitia moet nog een nacht blijven. 
Ton had een heel erg slechte nacht, het begon bij het slapen gaan. Vervelend. Vanmorgen kwam er ook nog een kwieke dame op hoge hakken van de bloedprikterreurdienst. Prompt had ik me verslapen, gelukkig was ik wakker voor ze kwam, maar ik was nog maar halverwege de koffie. 

11 februari 2008. Vandaag een zware dag voor Laetitia. Ton is niet vrolijk door de nacht heen gekomen, en toen de havermout ook nog op bleek te zijn.... We moeten ons haasten om op tijd in het ziekenhuis te zijn, zodat we daar eindeloos kunnen wachten op de nieuwe longarts. Voor de rouwdienst van Nico van Strien zullen we niet op tijd zijn. :-( 
Helaas, dat bleek allemaal uit te komen!!! Tegen de tijd dat ik in de bus naar Doorn had moeten zitten, zat de arts nog volop te keuvelen. Het was wel een aangename verrassing dat dit een jonge, vrouwelijke, arts was, die Ton al eerder aan zijn bed had gehad, en die heel prettig was gebleken. Ook prettig was dat er geen vocht rond het hart was te horen. Ton doet ook ernstig moeite om af te vallen, en we houden angstvallig de hoeveelheden vocht die het lichaam inkomen en verlaten in het oog. Ton is intussen afgevallen tot 63 kg, en heeft bijna weer een standaard figuurtje. Nou ja, bijna. Van het haasten was Ton vanmorgen zo naar geweest, dat hij opzag tegen de busrit terug. Onbezonnen zei ik, kijkend naar het mooie weer: zal ik je dan maar terug wandelen? En dat kostte, met nog een ommetje voor een boodschap, samen drie uur. Toen waren de voetjes wel moe, maar Ton had van de buitenlucht erg genoten. We ontdekten zelfs nog een plekje in Utrecht dat hij niet kende. En op de Abstederdijk sprong een witte kat van een motorzaden zo op Tons schoot. Toen ik zachtjes doorliep bleef het beest lekker zitten, maar toen ik een foto wilde maken, sprong de kat beledigd van Tons schoot, met achterlating van een boel witte haren... 

10 februari 2008. Vanmiddag is Betty geweest met Tisha en Alessandra. Ton genoot er bijzonder van omdat ze heel rustig zaten te lezen en spelen. Het was wel veel te veel voor hem, maar ja... van lopen kwam dus niets meer, en hij heeft veel gesuft, 's avonds. Door het ontwateren wordt zijn gezicht erg mager, en lijkt hij wat op tante Jo, die vroeger naast ons woonde. Het is, zoals zijn moeder placht te zeggen (en waar maakte) niet veel moois wat de kist in gaat. 

9 februari 2008. De website is al dagen onbereikbaar, dat is uiterst irritant. De overstap zou een fluitje van een cent zijn, ze zouden overal voor zorgen, maar intussen! Ondanks een redelijke nacht was Ton vandaag niet vooruit te branden. Na het ontbijt sliep hij door tot 2 uur. Een lichte lunch, en een telefoontje van een oude kennis, over het gemeenschappelijk verdriet om Jack van der Meer deed hem goed, maar het betekende wel dat we pas om kwart voor vijf naar buiten gingen. Zonde van de mooie dag!!! Ton heeft met moeite een kleine 900 passen gezet. En daarna is hij weer ingesuft. Morgen zou hij graag naar de kerk willen, maar het is te vroeg. :-(  Bij mij zit er ook niet veel energie in. Ik ben aangeslagen door het overlijden van Nico, en het feit dat ik waarschijnlijk niet bij het afscheid kan zijn... Ton in geen geval.

8 februari 2008. Ton had een heel erg slechte nacht, en kwam alleen uit bed omdat de hartfalenverpleegster (mooi scrabble woord!) zou komen. Ze kwam laat, en kwam nog in botsing met de fysiotherapeute die na haar kwam. Ton was helemaal op. Toch zijn we een uurtje later nog naar buiten gegaan. Hij heeft een heel stuk gelopen, van huis naar de binnentuin van het NV-huis, en daar wat heen en weer, totdat hij 1000 passen had. We wilden nog even iets halen op HC, en daar heeft hij uiteindelijk op een rustig stuk nog 500 passen gelopen, zodat hij totaal een record voor dit jaar kon opschrijven van ruim 1500 passen. Na het eten heeft hij heel lang in diep gepeins verzonken gezeten voor ik hem kon overhalen naar boven te komen. 
8 februari 2008. Nico is dood! De eerste van ons jaar... Hij was een bevlogen bioloog, zoals de besten van onze groep. Met een passie voor de rhinoceros. God sta Tineke en de kinderen bij... 

7 februari 2008. Gister is Ton in bed gebleven. Hoewel het Evangelie in Spanje hier thuis vergaderde, was hij absoluut niet in staat naar beneden te komen. We hebben ook niet gelopen. Vandaag wel, na het bezoek aan dokter Daniël en na een flinke appelbol, kon hij in elk geval 800 pasjes zetten. Toen was hij wel voorbij zijn limiet. Hij is erg aangedaan door het overlijden van zijn ouden studiegenoot John Henry van der Meer, (Jack) waar we de laatste 20 jaar weer zeer regelmatig contact mee hadden. We kregen vandaag pas de kaart, en het zal ons niet lukken morgenochtend om half tien in Führt bij Neurenberg op de begraafplaats te zijn. :-( 

5 februari 2008. De voet van Ton is weer beter: een vervelende likdoorn veroorzaakte de pijn. Hij kon echter niet meer dan 600 passen lopen vandaag. 

4 februari 2008. Ton had een slechte dag, met onverklaarbare benauwdheden, en pijn in zijn voet. De laatste is minder geworden, de eerste erger. Maar afgevallen was hij wel weer een onsje. Ondanks het feit dat hij niet uit is geweest om te lopen. Morgen maar weer eens bellen...

3 februari 2008. Soms is het leven net een Echternachter springprocessie... :-( 
Ton is zo moe van de nacht dat hij weigert uit bed te komen. Sniegoe. 

2 februari 2008. Ton heeft vannacht relatief heel goed geslapen. :-) God dank! 
Vanmiddag heeft hij met hier en daar wat stil staan de duizend passen min of meer achter elkaar kunnen zetten. En na een uurtje, gesterkt door de genademiddelen van Smolders (de echte) en de koffie, heeft hij er nog 500 uitgeperst. Daarna was alle koek ook wel op. Maar ik was ook moe, en zo komt het dat ik pas om 21.45 achter de PC zit. En er moet nog zo veel...

1 februari 2008. Vandaag is Ton een beetje beter, al had hij een paar diepe inzinkingen, en natuurlijk net toen Tonio en Parel belden. :-( 
Vond ie heel jammer. Maar hij heeft wel 1200 passen gelopen, zij het in twee gedeelten, met een kopje koffie er tussen. Het frisse weer deed hem wel goed, de kou van de wind niet. 

1 februari 2008. Gister had Ton geen geweldige dag, 500 stapjes was al wat lukte, ondanks de inspanningen van dokter Daniël... En de nacht was een van de ergere. 
Maar vanmorgen is er weer wat licht aan het eind van de tunnel. ;-) Een pufje werkt. 
De fysiotherapeut is geweest, een opgewekt meisje waar Ton na een kwartier al helemaal scheel van keek, en ze heeft weer wat nieuwe lichte oefeningen bedacht. In elk geval is Ton nu net onder de 64 kg, en dat betekent dat hij aardig ontwatert. Dat is goed, maar het betekent niet dat hij vanzelf beter functioneert. Jammer. 

31 januari 2008. Onze gelukwensen aan Hare Majesteit de Koningin! 
Wij waren wat minder gelukkig met de nacht, die was erg. Maar straks mogen we weer naar dokter Daniël en naar Ineke. Bidden dat het helpt.

30 januari 2008. Ton heeft nog steeds buitengewoon weinig energie, ook al zei hij gister dat het toch echt wat beter ging. Toen heeft hij met pijn en moeite 1100 passen gezet. Vandaag waren het er duizend, maar... vrijwel achter elkaar! Wel heeft hij telkens stil gestaan om op adem te komen, maar tussendoor heeft hij niet gezeten, zoals anders. Hij voelde zich nogal benauwd toen we eindelijk op stap gingen, maar na een pufje liep hij heel langzaam maar degelijk in 25 minuten zijn 1000 passen. Toen was de koek ook op. Vanavond zat hij bleekjes maar rustig in bed TV te kijken, en daarna wat te suffen. Opeens werd hij vreselijk benauwd, en dat duurt lang vanavond. Hij ziet tegen de nacht op. Die was gister ook al niet erg vrolijk. 

28 januari 2008. Hoewel het technisch beter gaat met Ton merk ik daar in de practijk nog niets van. Toen onze jongste stralend kwam vertellen dat de tumoren goed hadden gereageerd op de chemo, kon hij maar nauwelijks een half uur de ogen open houden, ook al was het midden op de dag. Hij heeft aan het eind van de middag zijn 1000 passen gezet, met moeite, en is de hele avond slaperig gebleven. Nu maar hopen dat hij vannacht slaapt. Maar met het goede nieuws zijn we erg blij... :-) Vandaag zijn er werkzaamheden aan het huis verricht. Ik heb wel een keer of 20 de trappen op en neer gelopen, en kon aan het eind niet meer op mijn benen staan! We worden oud!

27 januari 2008. We hebben vanmiddag snel gelopen: 1000 passen in anderhalf uur, dat is een record. Joop had intussen een boel computerproblemen opgelost. :-) Ton begint een klein beetje beter te worden. Hij is helderder, en heeft wat meer energie. Nog heel weinig, maar toch! God dank!!!
De rust heeft niet verhinderd dat Ton nog wat afviel. Dat is fijn, want alle vocht dat hij kwijt is, belast het hart minder. Maar hij is wel erg inert. Sliep vannacht niet zo best, zij het wel in eigen bed, en heeft een tijd opgezeten. Vanmorgen kon hij wel slapen, en hij werd maar met moeite tegen twaalf uur wakker. Vanmiddag gaan we toch echt wandelen! Joop zal zich verder over de PC ontfermen, de lieverd. Als je geen vrienden hebt, is je leven toch wel rampzalig!!! 

26 januari 2008. Vandaag had Ton een dagje 'rust', want Joop kwam vanmiddag om te helpen een aantal computerproblemen op te lossen en een nieuwe Windowsversie te installeren. XP op een partitie die het niet meer deed. Kostte allemaal veel meer tijd dan gedacht, als altijd. Dus Ton heeft niet gelopen. Wel veel gesuft en geslapen. Hoop dat het morgen beter gaat. In elk geval heeft hij vanavond televisie gekeken. Dat is iets. 
Een dag of tien geleden is de grote linde, zo'n 20 meter achter het huis, omgezaagd. Opeens hebben we een heleboel achterburen meer, dat is nogal onvrij. En de vogels hebben geen pied à terre meer, zodat allerlei wat grotere vogels nu neerstrijken in onze jasmijn, die daar diep onder neerbuigt. De eksters, merels, spreeuwen proberen hun graantje mee te pikken van de mezebollen. Ook de mussen en vinken pikken daar nu van. Maar met aanzienlijk meer moeite dan de mezen. Er zijn enkele spreeuwen die het lukt om meesgewijs van de mezebollen te eten. De mussen, vinken en de rest kunnen er alleen bij als ze op een takje vlakbij het bolletje kunnen zitten. Toch is het doodzonde dat de linde weg is. Het was de laatste niche tussen de Wal en het NV terrein. Verder heb je op dit stuk geen grote bomen meer. Een schande dat zoiets omver gehaald wordt. Hij leek absoluut niets te mankeren, de boom. Voor veel vogels is nu de afstand tussen twee voedselgebieden te groot geworden. 

25 januari 2008. Vanmorgen werden we al om 7.25 uur wakker gebeld. Ik sliep net een uur of twee! Ton heeft wel de hele nacht in bed gelegen, maar slapen was meer suffen. Tot vanmorgen. En toen werd hij om 11 uur weer met een schok wakker van de telefoon. Grrrr.... Hij heeft sinds gister minstens een pond water geloosd. Heerlijk!

24 januari 2008. Vandaag zijn we bij Daan en Ineke geweest. Dat had nogal wat effect op Tons vermogen tot spuien, Goddank. Maar hij blijft ongelooflijk snel moe. 1000 stapjes was alles wat er af kon vandaag. Maar hij zei net vannacht eens te willen proberen althans een deel van de nacht in eigen bed door te brengen. We zullen zien. :-)

23 januari 2008. Ton heeft lang geslapen, maar wil niet naar buiten. Voor een dagje moet dat dan maar. Hij wil bij alles worden aangestuurd, daar ben ik niet blij mee. Denken voor twee personen is me tenminste een halve teveel. Hij is in elk geval een onsje lichter dan gister. Ik kom aan niet veel toe, mijn dag is zo verbrokkeld! 

22 januari 2008. Het slapen gaat nog steeds zeer moeizaam, en Ton blijft heel erg moe. Vandaag was een rommelige dag, met allerlei dingen die gebeurden en aardige mensen die vriendelijke dingen kwamen doen. Zo kreeg ik een tas vol postzegels!!!! :-) Ook moest de rolstoel van nieuwe banden worden voorzien. Toch heeft Ton nog 1100 passen gezet. Of pasjes. Wel moest hij een kopje koffie drinken halverwege, en een dutje doen. Ach, alle betere tenten op Hoog Catharijne zullen ons op een gegeven moment wel kennen. Jammer dat je dit soort medische kosten niet mag aftrekken! Maar Ton was vanmorgen wel een ons of drie lichter. Of dat vandaag lukt? Hij heeft toch weer meer gedronken dan gister. 
Wij leven in het rithme van hartpatiënten: 's nachts laat naar bed, en dan zittend wachten tot het een uur of vier is, en het hart weer iets krachtiger klopt. Dan wil de slaap ook wel komen. En 's morgens slaap je rustig en diep, dan kun je de nacht inhalen. Dus als het niet heel nodig is: niet 's morgens bellen, svp. Zeker niet voor 11 uur. 

21 januari 2008. Het gaat een druppeltje op de gloeiende plaat beter. Ton kwam met enige moeite tot 1000 stappen. Ik werk me te pletter en ik produceer niets zichtbaars. Maar toch... het ziekenhuis lijkt een dag verder weg. Maar het dreigt nog steeds. 

20 januari 2008. We waren vandaag niet vooruit te branden, maar Ton heeft wel 1100 stappen gezet op Hoog Catharijne, waar de rustige gangen op zondag zijn afgesloten. Ik ben iets minder wanhopig, er is iets meer geplast. 

19 januari 2008. Een dagje moeizaam, al heeft Ton nét iets meer geplast dan gister. Moge het zo doorzetten. Hij kwam op HC niet verder dan 800 passen. Wel zijn we even langs het Domplein gelopen, waar de Heilige Kruiskapel intussen tot een paar miezerige schimmen was verregend. Het licht kan daar nu wel uit... Die kapel was daar op halve grootte uit ijsblokken gebouwd als start van het jaar van het cultureel erfgoed: Onder het Domplein in Utrecht bevinden zich de restanten van één van de oudste kerken in Nederland, de zogenaamde Heilige Kruiskapel. Hier vindt op 17 januari 2008 de opening plaats van 2008 Jaar van het Religieus Erfgoed. Een schaalmodel van de H. Kruiskapel in ijs maakt van 17 t/m 20 januari van het Domplein een echte publiekstrekker. Rond 17.30 uur op 17 januari luidden overal in het land de klokken: eerst op het Domplein, dan in heel Utrecht, dan uitwaaierend over heel Nederland. (Dat hebben we gehoord). Heilige Kruiskapel uit 695, een van de eerste stenen kerken van Nederland. De resten van deze kapel liggen onder het plaveisel van het Domplein. De contouren zijn aangegeven in het plaveisel. 

18 januari 2008. Vandaag is Betty jarig, en ze kwam vanmorgen gezellig een uurtje langs. Dat was voor Ton in feite al meer dan hij aan kon. Op mijn noodkreet naar dokter Daan liet deze weten er vanmiddag nog even voor ons te zijn. Even was een hele tijd. Hij heeft Ton nog verder opgekrikt, zodat deze vervolgens nog 1200 passen heeft gezet, met de moed der wanhoop, maar het lukt maar niet de nieren er toe over te halen om te produceren. Catheteriseren levert ook niets op. Help! Als er niet snel een wonder gebeurt (bidt, broeders en zusters!) dan wordt het weer een ziekenhuisopname. Aan werken kom ik niet meer toe. Hopeloos! Ook het lezen en beantwoorden van mail gaat vaak niet of nauwelijks. 

17 januari 2008. Ook vandaag is dokter Daniël met Ton aan het sleutelen geweest, terwijl Ineke zich over mij boog... Ton lijkt een fractie meer energie opgedaan te hebben, al kostten de duizend passen meer moeite dan gisteren, maar het vochtprobleem is absoluut niet verbeterd.

16 januari 2008. We zijn vandaag naar dokter Daniël en Ineke geweest, die samen zo'n anderhalf uur met Ton bezig zijn geweest. Hij hield het bijna niet vol, maar er is wel weer iets goeds gebeurd. Hij voelt zich toch een heel klein beetje beter. Het is ook nog gelukt met de duizend passen. Jawel! Maar al met al waren we wel 4 1/2 uur het huis uit. En de nieren doen nog steeds veel te weinig...

15 januari 2008. Nienke, gefeliciteerd! Vandaag zijn we in de niet zo harde maar wel gestage regen naar de Burgemeester Reigerstraat gelopen, waar Ton eindelijk verlost werd van een lelijke plek op zijn huid. Een paar andere plekken kregen ook aandacht. Nu maar hopen dat ze alles hebben weggehaald. Toen we thuis waren was ik wel doornat. Ton's oude luchtmachtregenjas kon meer hebben, maar ook die was niet geheel droog gebleven. Een uurtje later wilde hij nog wel op pad, om zijn passen te zetten. En mijn voetjes waren al zo moe! Nu ja, er moesten ook nog wat kleine boodschapjes gedaan. Ton kwam niet verder dan 800, maar daar ben ik ook tevreden mee. Maar nu, 19u45, is de dag voor hem ook wel op. 

14 januari 2008 Met nogal wat moeite heeft Ton vandaag zijn 1000 passen gezet. Het waren wel kleine pasjes. Vanavond is hij erg benauwd. Vervelend... :-(  Er komt nog even niets uit mijn handen...

13 januari 2008. Vandaag is Ton in bed gebleven. Ik had dienst, (er waren wel zeven mensen naast de organist en ikzelf) en Betty was nog een paar uur bij hem komen zitten. Toen hebben zij en ik de kraan in de keuken bevestigd, die ik van Sint had gekregen. Het miserabele warmwaterding dat in de weg hing en al jaren alleen maar lekte, was snel genoeg gesloopt, maar de rest viel erg tegen. Het kwam er op neer dat Betty het werk deed, en dat ik tangen mocht aangeven, en bewonderend oh, en ah! roepen... Want ze is bijzonder handig, die kranige dochter van me! Heerlijk dat ze zo lief was, ik zag er tegen op om het alleen te doen. Nu deed zij het in feite alleen... Toen we klaar waren had Ton geen enkele zin meer om nog naar buiten te gaan. Hij is vandaag 'in ruste' en leest nu de preek die Geneviève hem had ge-e-maild. Wat een service, hè? 
Verder is het een bijzondere dag voor dit web, want vandaag heb ik de 10.000 bezoekers gehaald. Een mooie mijlpaal! :-))))

12 januari 2008 De nacht was weer beroerd :-( Ton was erg benauwd. Desondanks heeft hij vanmiddag 1000 stappen gehaald, en wel in maar drie gedeelten. Daarna was alle energie ook op. 

11 januari 2008. Vanmiddag zijn we nog gaan lopen. Het kostte al met al toch nog 3 uur voor Ton die 800 stappen van vandaag had gezet, uit en thuis. Maar hij is een heel klein fractietje beter, lijkt me. Het erbarmelijke hoesten gaat iets makkelijker. Maar van een heel klein beetje is hij nog steeds immens moe... 
De nacht was moeizaam, met voor Ton veel maagbezwaren. Gelukkig kon ik tussen half zes en tien uur vanmorgen nog slapen. :-) Ton was toen allang op, en zat braaf de tijd te doden. Hij is om kwart over tien in bed gedoken. Nu slaapt hij, en ik ga maar weer eens aan het werk. 

10 januari 2008. Vanmorgen mochten we naar Daan en Ineke. Ze hadden nog vacantie, maar hebben toch ruim een uur aan Ton gewerkt. Die was daar dood- en doodmoe van, dus hij dook in bed na de behandeling. Ik ook, want mij breken die te korte en steeds weer onderbroken nachten ook op. Aan het eind van de middag hebben we de laatste kerstkaarten op de bus gedaan, en heeft Ton zijn 800 stappen gezet. Het kostte veel moeite, maar dat doet het aantrekken van een trui ook al, laat staan eten en andere basisfuncties. Ton denkt dat hij zich een heel klein beetje beter voelt. 

9 januari 2008. Gister heeft Ton 700 stappen gezet. Dat was alles. Vandaag net zo veel, maar we hebben wel zijn moeders verjaardag gevierd met een gebakje van de échte Smolders. Zie www.gebakvansmolders.nl  Het lag hem, net als al het andere, een beetje zwaar op de maag. Maar dat lag aan Ton. Ik had er nog wel een gelust. Vandaag de Duitse kerstpost klaar gemaakt. Eindelijk. Er komt weinig meer uit Tons handen, en alleen onder veel druk. Dat zal wel weer veranderen, maar het is lastig. Gelukkig wilde hij vanavond laat de boel wel corrigeren. 

8 januari 2008. Het is vier uur, en Ton slaapt eindelijk, laten we hopen dat het zo blijft. Kan ik ook slapen.

7 januari 2008. Een iets betere nacht, gevolgd door lang slapen in eigen bed, toch maar net 500 passen. We gingen ook laat uit. Na het eten heeft Ton nog wat brieven geschreven, terwijl ik omviel in bed... Hij vindt ondanks alles het leven nog wel prettig, zei hij straks. Overmorgen zou zijn moeder 129 geworden zijn. 

6 januari 2008. Vandaag is het de laatste dag van de Kersttijd, en dan is onze zoon Tonio jarig. We wensen hem van harte geluk! Moge hij zo wijs worden als de koning waarnaar hij is vernoemd... Ton heeft vanmorgen dienst gedaan in Zeist, en omdat we werden gehaald en gebracht konden we samen gaan. Het was een mooie dienst. Direct nadat ik Ton in bed had gestopt rende ik weg naar de Pieterskerk, waar de Werkgroep dienst had. Hein ging voor, en dus was het ook een heel aangename dienst. 
Mijn excuses aan iedereen die dit jaar geen kerstkaart heeft gekregen. Het was wel de bedoeling, maar het is niet gelukt. Wees er van overtuigd dat we ook U / jou een heel zegenrijk 2008 wensen. 

5 januari 2008. Vanmorgen werden we al om half tien wakker gebeld, sliepen we net na een roerige nacht!!!! Ton was erg on-blij, vooral omdat het daarna niet meer lukte in te slapen, en voor activiteiten was hij ook te moe. Vanmiddag met moeite 400 stappen op HC, maar in elk geval is de preek voor morgen afgekomen. Dat scheelt. En niet de slechtste... 

4 januari 2008. Ton had vannacht iets meer geslapen, maar het lopen viel vanmiddag niet mee. Wel heeft hij 700 stapjes gezet, de meeste in HC, maar daarmee was hij een beetje over zijn grens gegaan. Het kostte hem veel moeite wakker genoeg te blijven om nog wat aan zijn preek te werken. Ik heb nog steeds een deel van de kerstkaarten niet kunnen versturen. Het spijt me, maar ik kan niet meer doen...

3 januari 2008. Vanmorgen al vroeg wakker vanwege de thrombose-terroristen, daarna allebei erg moe. Vanmiddag laat heeft Ton nog net 500 stappen weten te zetten. Buiten, dat wel, maar het was behoorlijk koud. Hij heeft vanavond nog een beetje gewerkt, maar de lichamelijke toestand baart zorgen. Hoop dat onze lijfartsen snel terug komen...

2 januari 2008. Na een nacht die weer een ongezellig dieptepunt betekende voor Ton, heeft hij tot vanmiddag 2 uur in zijn bed kunnen slapen, en dat deed hem goed. Natuurlijk was het niet vroeg voor we daarna buiten waren, voor de nodige stapjes. Hij heeft er 700 gepresteerd, op Hoog Catharijne, en was daarna iets minder uitgeput dan de laatste dagen. Hij is nog steeds vol vocht, maar het lijkt iets minder dan de laatste dagen. Vanavond heeft hij ook nog wat zitten lezen in een nieuw boek, in plaats van direct wegdutten. Zouden we op de goede weg zijn? Ik hoop het van harte. We zijn dit allebei erg moe. 

1 januari 2008. Vrede en alle goeds voor iedereen. Allereerst onze gelukwensen aan zwager Barry, die vandaag de leeftijd bereikt waarop je hier bent afgeschreven, en in andere culturen wordt gerekend tot de wijzen, zoals hijzelf memoreerde. 
Laten we zijn wijsheid prijzen en hopen dat hij die dit jaar in alle omstandigheden aan iedereen kan en wil bewijzen. Dat zal onze cultuur ten goede komen. :-) Morgen is Hub jarig, die we ook van harte proficiat toeroepen.
Ton is het nieuwe jaar kreunend en steunend begonnen, maar hij was erg opgelucht dat we het samen deden. Vanmorgen heeft hij zich dapper door het nieuwjaarsconcert heen geslapen, met af en toe een oog en anderhalf oor open. Als we nog buiten komen is het laat. (Toch nog drie kwartier buiten geweest, bijna 500 stappen gelopen, maar Ton voelt zich erg beroerd.) Vannacht waren de vuurwerkdampen wel erg hinderlijk. Er zijn kennelijk kieren in het houtwerk. Er werd veel geknald hier in de buurt, en het was niet de moeite waard de gordijnen open te houden voor het siervuurwerk. De staatsloterij is ook rijk geworden van ons, dus het nieuwe jaar kan alleen maar steeds beter worden. :-) God bless you.

Voor oud nieuws verwijzen we naar 2007