31 december 2019. Parel heeft het Synodeverslag aangepast. Nu heb ik precies 20 bladzijden, ideaal, maar het Woord van de Penningmeester (waar ís dat????) moet er echt nog in, en dan moet ik uitkomen op 24 blz. We zullen zien. Ik heb enveloppen gekocht, in de hoop dat ik het vrijdag met hard werken in de brievenbus kan doen. We zullen zien. Daarna heb ik gekeken of de Oudjaarsdienst doorgaat, ik kon het via internet niet vinden. Vreemd. Een half zieke buurvrouw, die ik wel met de rolstoel wilde meenemen, is vandaag te ziek. Intussen heb ik een bakje Kerstschuim al vrijwel leeg gegeten. Foei. 
Ik was lekker aan het werk, en zag opeens dat het vijf voor half acht was! Om half acht begon de vesper in de Klaaskerk. En ja, juist toen ik mij naar buiten haastte met de fiets, groette een vriendelijke dame mij uitgebreid. Nu ja... goede voornemens, dus. Nooit te vroeg om te oefenen. Klokke half acht rende ik binnen, en op het moment dat ik op het puntje van de uiterste stoel ging zitten, begon de voorganger te spreken. Een mooie viering, gevolgd door koffie en thee en oliebollen. Dat trekt me nog steeds niet. Maar ik had wel een paar aardige contacten. Het was erwtensoep-mistig, maar ik fietste veilig naar huis. Toen was het al weer 9 uur! Eten moest ik ook nog. Ik ben meer aan het grazen geweest dan aan het eten. En de Codorniu was zo heerlijk voordelig... het enige nadeel is dat ik een pond per glas aankom. Morgen maar niet wegen. Verder schoot ik niet op, ik zocht het briefje van de Penningmeester, maar ik kon het niet vinden. Er zijn hier de laatste maanden nogal wat stapels op elkaar gestapeld. :-( Heel vervelend. Drie kinderen had ik aan de telefoon... het mobiele apparaat lag op te laden, ik hoorde dat daar foto's van erwtensoepuitzichten elders op staan. Ik zal zo gaan kijken. 
Ik dank God voor alle vriendelijkheid en liefde die ik dit jaar heb ontvangen van vrienden, familie, kinderen en nog weer anderen. Ik bid voor jullie allen. Heb een gezegend 2020. :-) 

Maandag 30 december 2019. Gelukkig kwam Tonio vanmorgen nog langs, zodat hij het keukengordijn, dat gevallen was, (waardoor?) weer kon ophangen, stoelen ondersteboven kon zetten, het tafeltje dat Tisha hebben wil in de salon kon zetten, en een grote doos met glas op de keukentafel kon zetten. Aan de stoelen heb ik niets meer kunnen doen, maar het glas is gewassen en staat in de kast. Veel werk. Plastic moest weg, een paar kaarten moesten beantwoord, (en ik vergat een kaart te posten voor mijn zwager, die overmorgen jarig is, dat gaat dus niet meer lukken), kortom: ik was zo druk als een klein baasje. Vanavond ging ik verder met het Synodeverslag, dat is nog steeds te lang. Ik houd mijn hart vast, of ik in staat zal zijn het Berichtenblad te versturen. Er komt zoveel tussendoor. Morgen beter!!! 

Zondag na kerst, 29 december 2019. Met moeite kwam ik op tijd mijn bed uit om toch te kijken naar de uitzending van Zie je Zondag. Ik merkte toch wel veel te weinig van Tonio, jammer. Want hij had er veel tijd en energie in gestopt. Maar het is altijd een keuze. Nog geen paar procent van wat is gezegd en gedaan. Daarna ging ik naar de kerk, deze zondag is er vaak weinig volk. Fijne gesprekken met twee collega's, en eenmaal buiten nog een half uur met een andere collega, waar we vroeger heel veel contact mee hadden. Wonderbaarlijk. Eenmaal thuis een paar Appjes over de uitzending, later zag ik een tag op Facebook. Ik probeerde het verslag van de Synodevergadering in te korten voor het Berichtenblad, maar halverwege de middag kon ik me absoluut niet meer concentreren. Eten en drinken en tutten hielp wel, maar het bleef lastig. Ik schoot niet op. Ik heb laat gegeten, een halve uitzending Undercover Boss gezien, nu is het bijna elf uur, en ik wil slápen!!! 

28 december 2019 zou de verjaardag van onze zwager zijn geweest, maar hij stierf vorig jaar de dag voor Kerst. De herinnering aan hem strekt tot zegen. Vanmorgen sliep ik uit, ik had het kennelijk nodig. Zodoende heb ik niet al het werk verzet dat voor vandaag voorzien was, al heb ik wel een paar bladzijden voor het Berichtenblad klaar. Dat schiet niet op, natuurlijk. Tussendoor heb ik een boodschapje gedaan, want bewegen moet, zeker als je lekkere dingen eet, en ik heb een paar stukjes in de glazenkast gezet. De rest zijn glazen, en die moeten toch echt weer worden afgewassen, als een sterke held die zware doos in de keuken kan zetten. Ik heb me nog even de luxe gegund van een extra badbeurt met een boek... ;-) Maar nu is het alweer zondag. Oei. Morgenochtend vroeg op, want ik wil natuurlijk toch wel zien wat de mensen van de EO (Zie je zondag) 9u20 op NPO2 hebben gemaakt van de uitzending over de ERV waar Tonio en ik ook een klein rolletje hebben. Het gesprek met Ennio, de danser, had ik via Facebook gezien, en dat was heel verhelderend. Als je weet wat iemand bedoelt met handgebaren en bewegingen, zie je zoveel meer. Tot nu toe was het kijken naar zijn dans voor mij vaak als het lezen van een gedicht in een taal die je niet beheerst. 

27 december 2019. Om de een of andere reden had ik vannacht weer nauwelijks geslapen, maar ik was gelukkig op een aangekleed toen Tonio langs kwam. Mijn eerste kop koffie heb ik al doende gedronken. Tonio deed zeer nuttig werk door de blauwe kast die helemaal ingebouwd stond met dingen die van Tons kamertje kwamen, voor mij bereikbaar te maken, zware dingen te verjouwen en dingen uit de kast te halen. Het ontbrekende overgordijn heeft hij ook opgehangen, en nog zo het een en ander - voordat hij weer naar zijn werk terug draafde. Het gevolg was natuurlijk, dat ik weer allerlei dingen moest gaan doen, waar ik eigenlijk geen tijd voor had. Want het verplaatsen van dingen roept weer nieuwe uitdagingen op. Sprei en tafelkleed met waterschade moesten dringend gewassen worden, stof van die ene geabimeerde stoel behandeld, ik heb een halve doos Bible et Terre Sainte op nummer gelegd en weer op zijn eigen plaats onder in de boekenkast gezet. (Dat is 3 %, de rest moet nog.) Die lamme schemerlamp irriteerde me genoeg om ein-de-lijk naar Pijper te fietsen en allerlei dingen te kopen die ik er voor nodig had. Alleen heb ik niet goed opgelet, en toen ik de fitting op de staander had gemonteerd, nog niet helemaal naar mijn zin, kwam ik er achter dat ik de lampenkaphouder helemaal eerst had moeten monteren. Nu krijg ik de fitting niet meer los. HELP! (Ik vrees dat ik hiervoor terug moet vallen op een van mijn slimme en handige dochters. (Zucht) 
Aangezien ik ook al een paar telefoontjes achter elkaar had gehad, intussen, een halve tas oud papier had gesorteerd, en schor en moe was, gaf ik het op. Het was ook de hoogste tijd om te eten. 
Daarna ben ik de hele avond bezig geweest om de kerstavonddienst op het net te zetten. Ondanks het feit dat dit de kortste preek ooit was, had ik er heel veel tijd voor over. Sommige gedeelten moest ik zin voor zin invoeren. Geen idee waarom, maar anders knapte de file er telkens uit. 
Het is gelukt, maar het kostte een paar uur meer dan normaal. Ook omdat er heel veel muziek in zat. Morgen komt er weer een dag, maar ik heb echt nog niets gedaan aan het Berichtenblad, waarvan de planning was dat ik het vandaag printklaar en liefst op de post zou hebben. 

26 december 2019. Tweede kerstdag. Vanmorgen en een deel van de middag heb ik een doos glaswerk uitgepakt, afgewassen en opgeborgen, want er stond op de doos dat er ook keukenspul in zat. Betty zou vanmiddag met Tisha komen, die een kamer heeft gevonden (in Den Haag, niet in Leiden, maar het klinkt wel goed - dus we zijn blij!) en we zouden kijken wat ze kon gebruiken van mijn overdaad. Daarom moest ik ook weten wat er in die doos zat. Het was een groot werk, en zo zijn de kerstgroeten naar het Buitenland ook virtueel niet weggekomen, voor het heel laat was. Jammer, dit jaar. Het kon niet anders. In elk geval zàg ik niet hoe het anders kon. In elk geval heeft Tisha mij effectief geholpen te ontspullen, en ik heb haar met een aantal dingen blij gemaakt. :-) Verder had ik nog wat dingetjes voor het eten, want ja, ik mocht vandaag mee, en ik werd ook teruggebracht. Betty en Ferry hadden zelf heel lekkere kalfscroquetten gemaakt, en dat proef je. Het ijs dat ik voor de familie had gekocht, vergaten we mee te nemen, maar Betty had nog een bak staan. Die ging leeg. Dus toen ze me thuis bracht, kreeg zij toch ijs mee voor thuis. Altijd handig om een voorraadje te hebben, toch? Maar hier zou het mij teveel in verleiding brengen. 
In elk geval had ik een rustige en gezellige avond. Nu is het te laat om nog iets zinnigs te gaan doen, ik heb wel een zeer algemene kerstwens gestuurd naar iedereen die in het adresboek van Outlook stond. Als ik had moeten gaan selecteren, was ik nog drie kwartier bezig geweest, en dan werd het zeker morgen eer ik richting slaapkamer ging. En dat ga ik nu via een rondje langs de vitaminepot toch wel doen. (Ik had gister toch een overdosis geïnfecteerde hartelijkheid ontvangen, het hoesten was erger vandaag, en de keel deed vanmorgen pijn. Dus toch maar even maatregelen nemen.) Heb nog 10 mooie en zegenrijke Kerstdagen. :-)

25 december 2019. Gezegend Kerstfeest. Hij komt, Hij is onderweg, en maakt straks alles goed! Zegen en vreugde! 
Vanmorgen eerst naar de Lutherse kerk in Utrecht, daarna koffiedrinken in de Waalse kerk. Het leven is goed. :-)
Daarna de vrolijke en vrome dienst bij de Charismaatjes in Amsterdam, voor het laatst in de Keizersgrachtkerk. Ik had plannen voor daarna, maar dat liep mis. Geeft niet. Tegen de tijd dat ik thuis was, bleek ik ook wel erg moe. En nog. Er zit geen schot meer in. Vanavond nog lang gepraat met een van mijn lievelingsneven, soms heb je dat. Ook een cadeautje. Het laatst heb ik me bij mijn haren uit het moeras van de vermoeidheid opgehesen om nog flink wat kaarten in de buurt rond te brengen. Toch slenter je dan nog zo een half uur rond. Het was een heel feestelijke kerst tot nu toe. Maar de oogjes vallen telkens toe. Ik breng ze maar naar bed, daar vallen ze comfortabeler. Toe en af. ;-) Heb nog een gezegende Kersttijd verder. Tot en met Tonio's verjaardag is dat. Dus! Het begint pas!!!! Zegen. 

24 december 2019. Vanmorgen twee jaar geleden dat Ton ging hemelen. Tonio en Betty zijn met me naar de begraafplaats gegaan, ze hebben kerststerren geplant en het graf netjes gemaakt. Zo lief! 
De postbode kwam ook met de toner voor de laserprinter, weer een rib uit het lijf. Maar de Heer weet hoe hij met ribben-uit-het-lijf moet omgaan. ;-)  Het lukte maar nét om alles kant en klaar te krijgen. Veel boekjes, ook grote voor de musici, maar die hebben het ook wel verdiend! De dienst in Zeist was één feest. Glühwein met kerstbrood toe. Bijna 30 mensen, er waren nog boekjes over. De kortste preek ooit, maar bepaald niet de kortste dienst. Goddank werd ik gehaald en gebracht. Veel lieve mensen daar. Toen ik om half een binnenkwam, viel ik net in het Onze Vader van de Nachtmis, later nog het ErezijGod mee gezongen. En de kerstlichtjes branden. De rest komt morgen wel. Nu is het tijd om te slapen. Bijna 2 uur... Maar ja, het is Feest! 

23 december 2019. Intussen is het kwart voor twee, maar de dienst is min of meer klaar om afgedrukt te worden. Het was hard werken vandaag. Er ging veel mis, er viel veel tegen. Ik heb wel vrij wat kerstkaartjes naar de Etos gebracht. Die worden morgen opgehaald, en misschien voor het nieuwe jaar bezorgd. Helaas heb ik nog helemaal geen vertalingen. Pijnlijk. 
Morgen, straks, is het twee jaar geleden dat Ton de Hemel in gleed. :-( 

Zondag Rorate, 22 december 2019. Vanmorgen gekeken naar de opnamen van de ERV, (niet blij met mezelf, maar dat is natuurlijk, ik was ook half ziek toen... en niemand vindt zichzelf aangenaam op het scherm van een ander) - daarna snel naar de kerk, nog wat kaartjes in brievenbussen gestopt, maar het zijn er te weinig. Die printer is vandaag niet beter. Ik vrees dat het de dure laserprinter moet worden, maar het is de vraag of ik snel genoeg meer toner kan krijgen. Boven kan ik ook nergens bij. Oei! Fijn dat zoonlief morgen nog even komt. :-D  Hij is een rots in deze branding! Vanmiddag heb ik verwoed getracht te printen, maar dat is alleen met de enveloppen gelukt. Ook dat kostte veel tijd, want het moest met veel zorg en aandacht. Deze oude printer heeft ook kuren. Maar de andere Canon wil ondanks een boel nieuwe cartridges niet fatsoenlijk printen. Niet leuk. Daar heb ik net een jaar plezier van gehad. Dus ben ik verder gegaan met de dienst. Ook daarmee loop ik achter. Maar het is nu een uur geweest, en ik kan beter gaan proberen even te slapen. Dinsdagavond komt met zéér rasse schreden naderbij. Eng! (Bid voor me, alsjeblieft.)

21 december 2019. Ongewild werd het weer heel laat, terwijl ik morgen wel op tijd wil zijn om 9.20 u te kijken naar Zie je Zondag. Het gaat over de Roze vieringen in Amsterdam, mensen die me zeer lief zijn. Misschien kan ik intussen nog wat sterretjes plakken, dan doe ik nog iets nuttigs. Vandaag heb ik hard gewerkt. Een paar lelijke randen bij het zeil gekit. Dat ging niet professioneel, maar het zit wel dicht. Bij de keukendeur werkte het niet zoals ik had gehoopt. Zonde van de tijd en het materiaal. Ik ben nog wat kaarten naar de Etos gaan brengen, ik had nog zegels van de Sandd van vorig jaar. Op tijd komen ze niet, dus ik wens iedereen die dit leest een gezegende Kersttijd en een gelukkig en gezond 2020 toe! Vanavond had ik ook flinke ruzie met de printer: net een nieuwe cartridge blauw er in, en alweer print hij niet. Morgen beter. Misschien was hij moe. ;-)  Heb een gezegende zondag Rorate!!! (Dauwt, hemelen, van boven, en laten de wolken gerechtigheid doen neerstromen;
de aarde opene zich, opdat het heil ontluike Jes 45:8a ) (Gezongen de mooiste introïtus volgens mij.)

20 december 2019. Vandaag moest er van allerlei. Tonio kwam ook nog bijstaan, dat was heel erg fijn. De stoelen in de salon staan in elk geval weer op hun pootjes. Ik heb een en ander gedaan, aan het eind van de middag heb ik nog een stuk of 30 kerstkaarten op de bus kunnen doen, maar de volgende 8 waren om 17.25 al te laat voor de lichting. Dus de rest komt zeker niet op tijd voor de kerst. Het spijt me, ik heb zo hard gewerkt als ik kon. Goed, nu de rest. Een van de printers zei 40 blz. geleden al dat er drie cartridges écht, écht, écht leeg waren, maar pas na die veertig begonnen ze te strepen. Dus nu gaat er in elk geval een nieuwe in. Misschien wel twee. Want ons bent zuunig. ;-) Bijna zes uur. Ik wil met mijn pootjes omhoog op de bodem van de kooi gaan liggen, maar dat kan nu even niet. 
Intussen is het 1 uur. Geweest. Die kaarten en enveloppen etc. kosten, als gewoonlijk, gigantisch veel tijd. De handen zijn zwart van het vullen van de oudste printer. Een dopje doet het niet meer. Probleem dus. Af en toe een lelijke scheut zwart over een enveloppe. Vervelend. Ik probeerde een vrolijk sterretje te plakken op de kaarten, maar 80 sterretjes kostten al meer dan een uur. Geen optie dus. Wel leuk voor degenen die dit toevallig krijgen. Morgen verder, maar dan moeten er ook andere dingen gebeuren. Ik ben een beetje wanhopig aan het worden. Nog even een mail opzoeken. Zie je morgen!

19 december 2019. Vannacht kon ik niet slapen, en vanmorgen niet opstaan. Toch moest er veel gebeuren, lang niet alles lukte. Een deel van de ziekenpost kwam wel weg. Maar ik krijg mijn kerstpost niet op de bus voor de kerst, dat is duidelijk. Het spijt me, maar ik hoop en bid dat jullie allemaal mooie en sfeervolle dagen mogen hebben. Bless you. 

18 december 2019. Dit was weer een erg lange werkdag. Tonio kwam nog langs tussen de middag, en hij schuurde de plint op mijn verzoek. Dat was een hele klus. Daarna kon ik die zuigen en nog eens lakken. Daar hoef ik geen kracht bij te zetten. Ook had mijn sterke zoon nog een grote doos met keukenspullen uit de salon gehaald. Daar ben ik de rest van de dag mee bezig geweest. Het moest ook allemaal afgewassen worden voor het weer de kast in kan. Daarmee ben ik nog lang niet klaar. Verder moest ik een condoleancebrief schrijven, want ik kan echt onmogelijk aanwezig zijn bij de eucharistieviering, en morgen lukt het me ook niet om naar Maastricht te gaan om afscheid te nemen. Heel erg jammer, het waren lieve jongens, nog uit de tijd van Dignity. Vanavond herkende mijn Sirius de vingertop niet, omdat ik heel de dag in het sop had gezeten. Maar toen ik dan een code kon intikken, kreeg ik geen mogelijkheid daartoe. Echt lastig. Morgen beter, maar het schiet niet op. Nu ja, ik heb alvast een paar kaartjes geprint voor de zieken. Dan gaat dat morgen weer vlotter. Het is al weer dik in de donderdag, en ik moet nog van alle beneden, dus ik neem afscheid. Bless you. 

17 december 2019 Voor zeven uur ging de wekker al, want ik moest om half negen bij de tandarts zijn. Die heeft mijn gesneuvelde kroon weer in de kaak geplakt. Bijna ging het niet door, want er was een andere naam ingevuld. Ik stond wel even te slikken... Eenmaal thuis ben ik gaan in- en opruien tot Tonio om kwart voor twaalf kwam. Hij heeft weer veel gedaan! Zo fijn! De rest van de middag was ik druk bezig met het opruimen van de doos die hij voor mij klaar had gezet. Ook de porseleinkast is provisorisch ingeruimd. Maar aan het eind van de middag was ik zo moe, dat ik vroeg at, en prompt bij de televisie in slaap viel. Pas om half negen kon ik me losrukken, en nog wat warm water drinken (zonder kleurtje want ik kan de koffiefilters nog niet vinden) voordat ik weer aan het werk ging. Vanavond heb ik mijn best gedaan op de adressen voor kerst. Van de 308 (bescheiden aantal) bleken er vorig jaar volgens mijn aantekeningen maar 109 schriftelijk te hebben geantwoord. Natuurlijk waren er ook wat mails gekomen. Dus daar moet ik ook nog naar gaan kijken. Mijn kerstpost kon wel eens heel laat worden verstuurd, dit jaar. 

16 december 2019. Een lange, drukke dag. Tonio kwam zijn middagpauze bij mij doorbrengen. Een half uurtje, want hij moet nog een kwartiertje heen en idem terug lopen, al doet hij dat in straffe wandelpas. Maar hij heeft weer een paar belangrijke dingen voor mij gedaan. De spiegel in het halletje hangt weer, en opeens is daar weer licht en leven. :-) Bovendien verplaatste hij haken aan de keukendeur, zodat het pas gewassen veloursgordijn, dat nog afkomstig is uit Amsterdam, dus minstens 60 jaar oud is, op gepaste hoogte kon hangen. Fijn. Het scheelt meteen weer kou. En ja!!!! Het is gelukt om de juiste manier te vinden waarop we het onderstel van de tafel terug konden zetten in het kamertje heel boven, achter. De rest van de dag ben ik bezig geweest met het leven van twee dozen. Alleen kon ik niet vastleggen waar ik een en ander heb ingedeeld, want de Sirius was alweer leeg. Eergisteren heeft die er anderhalve dag over gedaan om op te laden. Ik moet maar weer eens gaan klagen. Ik vergeet dat telkens, omdat er zoveel te doen is, en ik zo erg moe ben... Komt goed. Een keer, maar of dat dit jaar nog goed gaat komen???? 

Zondag Gaudete (Verheugt u!) (De roze zondag in de adventstijd) 15 december 2019. Koud! En af en toe nat. Dan denk je wel even extra aan de dak- en thuislozen. :-(  Vanmorgen eerst maar naar de Lutherse kerk geweest. Dat was volop: Gaudete! Een bijzonder mooie dienst! De Walen begonnen vandaag om 16 uur, dus ik had drie welkome uren om nog wat te doen. Ik moest de adventsliederen nog in de computer zetten en klokken die voor de komende dienst worden gezongen. Dat lukte niet helemaal, dus dat moest ik vanavond nog doen. Het Fête d'Avent was bescheiden maar prettig, met gepaste adventsliederen (+ een kerkstlied), en een aardige dame die bijzonder goed kon vertellen. Het verhaal verraste de mensen, maar wel positief. Verder was er een overdaad aan heerlijke baksels en soepen en salades... Meer dan we opkonden, maar daar is de daklozenopvang dan morgen vast weer blij mee. Ik droeg het kruisje met roze stenen, dat ik vorige week kreeg van mijn werkers van het eerste uur. Heel fraai! Bless them. Veel aardige gesprekken met buren van de kerk. :-) 

14 december 2019. Mijn oudste vierde vandaag haar verjaardag. Pas laat, dus dat gaf me de gelegenheid eerst nog wat dingen te doen. Het zoeken naar de kwijtgeraakte roe van het gordijn voor de keukendeur, waar veel kou door binnenkomt, leverde niets op, dus ik ging toch maar naar Pijper om een stukje roe te kopen. Dat kostte meer werk dan geld. Hoewel... als ik uitreken wat mijn uren opbrengen... ;-/  Maar goed, ik moest op weg naar het station nóg een boodschapje doen, dus ik nam de tijd, ook om een paar dingen die ik niet mee had kunnen nemen naar Vianen, recentelijk, bijeen te harken... In Amsterdam kocht ik een lief boeketje, waarvan ik me afvraag waarom je zoiets een koffieboeketje noemt... en zo was ik vijf minuten na het begin van de verjaarssessie in de Oceaan, waar het gebeuren zou. Co-moeder Lea was me net voor, en zo hadden we de tijd om wat bij te praten. 
Parel had plezier in de cadeautjes, en dat was fijn... maar ze had me zo enthousiast binnengehaald, dat ik de bloemetjes vergat. Die zaten nog in mijn losse tasje dat bij mijn jas werd opgehangen in de (nieuwe) garderobe. Daar kwam ik pas veel later achter: toen ik thuis kwam, en het tasje leeghaalde. Tableau!  Leuk om mijn zus, mijn neef en mijn achterneefje te zien, en ook heel fijn om de kinderen en kleinkinderen te zien. :-) De laatsten kwamen pas toen ik al bezig was afscheid te nemen. Na vier uur was ik moe. Maar ik houd het al langer vol dan een paar maanden geleden. Dus dat is vooruitgang. :-) Intussen is het zondag Gaudete geworden. De roze zondag midden in de paarse tijd, dus: verheug je. Gaudete!

13 december 2019. Al vroeg kwam mijn buurman desgevraagd mij bijstaan. Ik moest een paar hoge dingen doen, en ik wil nu geen risico's nemen met van trappen vallen. Hij was zo lief om voor mij op die trappen te klikken, en een lamp aan te draaien, en de grote spiegel te kuisen. Die kan er nu weer drie jaar tegen. En daarna kon de theetafel er weer voor, en het theeservies terug gezet op zijn plaats. Ik was er maar druk mee! Ook moest de opzet van de Kerstdienst zover in orde zijn dat die naar zangeres en organist kon. Dat viel ook niet mee, maar het is wel prettiger werk dan al dat poetsen. Ik had er voor het eerst weer voldoende rust voor in het lijf. Morgen verjaart onze Parel. Die is een jaar en twee dagen na onze verloving geboren. (En verwekt ná het huwelijk, hoor, echt!) Van harte gefeliciteerd, mooi meisje! 

12 december 2019. Verlovingsdag, destijds. 55 jaar geleden... Mijn jurk hangt nog steeds te verkommeren aan de deur van de slaapkamer. Ach, ja. 
Vanmorgen hoefde ik niet heel vroeg op, en werd dus te vroeg wakker. Toen ik mij narrig omdraaide werd ik 2 uur later wakker met een denderende hoofdpijn. Om 12 uur kwam Tonio. Hij had een half uurtje om die logge matrassen op het bed te leggen in het kamertje boven achter. Daarna probeerden we tevergeefs de onderkant van het tafeltje terug te zetten. Ik vermoed dat ik nu weet hoe we het anderhalve maand geleden hebben gedaan, maar dat komt volgende week wel een keer. Ik heb vandaag uren gedaan over het leeghalen van een halve doos keukenspullen. Ze moesten toch nog eens afgewassen worden. En ik moest vastleggen waar ik ze neerzette. Niet alles was helder. Dat kostte veel tijd. Er moest nog een en ander gewassen. O.a. het zware gordijn voor de keukendeur. Kortom: het was vandaag boenen en poetsen. En niet eens de plaat. Vanavond probeerde ik verder te werken aan de dienst, maar ik ben te moe om creatief te zijn. Of ik vergat te bidden, en in je eentje lukt het niet. Mogen beter. 

11 december 2019. Ongemerkt werd het weer laat. Vanmorgen kwam de timmerman c.s. de dekzeilen en het puin halen, bovendien maakten ze dikke platen plexiglas voor mijn glas-in-lood-bovenraampjes, die volgens 'kenners' een koudeval moesten veroorzaken. Helaas is mijn rechterhand nog steeds koud, nu ik hier een tijdje zit te tikken. 22,6 tegen links 26,9. Objectief vastgesteld. Die 100 € had ik in mijn zak kunnen houden. Iets tocht er, ondanks het feit dat ook mijn kamerdeur dicht zit. Nu ja. Met schade en schande moet je leren. Ik heb veel schoon gemaakt vandaag. Onder andere de stofzuiger, die vrijwel niets deed. Wat bleek? Het filter was geblokkeerd door een dikke laag fijnstof. (Gips o.a.) Met gewoon stof heb ik dat probleem niet. Dus dat kostte een uurtje extra. En nog wel meer. Maar goed, de gang beneden is gezogen, de fiets en de rolstoel staan weer op hun vertrouwde plek. Tante Jo hangt nog niet waar ze hoort. En het inrichten van de keuken moet nog beginnen. De keuken moest natuurlijk ook gedweild worden, want al die werkschoenen hadden met die natte boel uit de tuin aardige patroontjes achter gelaten. Boven ben ik ook bezig geweest, het kost veel tijd en levert niet veel op. Wel een paar wassen. (Die lekkere katoenen truien van de HEMA <verantwoord, zeggen ze> drogen niet erg. Dat duurt dagen.) Ik was te moe om echt iets aan de kerkdienst te doen. Heel vervelend. Bovendien ben ik op zoek naar een ouderwets Adventslied, <iets met komen of gaan, maar ik wéét het niet meer. Staat niet in het nieuwe liedboek>. Help! Misschien sla ik dit jaar de kerstpost maar eens over. Maar misschien heb ik morgen wel weer energie. Ik hóéf niet om acht uur op en klaar te zijn. ;-) 

10 december 2019. Bijna was ik echt vroeg op, maar dat lukte niet. Om 10 uur sleepte ik mezelf uit het bed, want de timmerman kom komen om de achtergelaten betrekkingen naar de stort te brengen. Alleen kwam hij niet. Tegen half zes hadden we even contact: hij was nog niet echt weg van de vorige klus, dus dit ging het niet meer worden. Slik. Ik zou mijn gerepareerde tablet op gaan halen, dus dat deed ik. Niets gerepareerd. Zo te zien had de jongeman die de winkel beheerde power nodig om het tablet op te starten, en toen kon ik de Wi-Fi niet uitzetten. Geen idee wat daar allemaal gebeurde. Bovendien was er geen sprake van een nieuwe installatie. Ik liet het zien, en tja... o... morgenmiddag, mevrouw! Echt. LLL
Dan maar boodschappen doen. En ik wàs al zo moe! Want ik heb de badkamer schoongeschrobt. De wit-gipsen voetafdrukken en enkele spetters hadden de blauwe vloertegels behoorlijk ontoonbaar gemaakt. Het bad kon ook een beurt hebben, het raam heb ik geprobeerd te lappen, etc. Later heb ik zelfs de wasmanden weer terug kunnen zetten. De wanden had ik als eerste afgenomen. Toen moest Tons kamertje er aan geloven, allemaal terwijl ik op de timmerman wachtte... De ramen zijn min of meer stofvrij, de vitrage zit in de machine. Als iemand de matrassen voor me kan pakken, kan het bed opgemaakt worden, en kan in de loop van dit jaar een begin gemaakt worden met het inruimen van het kamertje achter. Daar moet nu nog wel veel gebeuren. En dat kan ik niet allemaal alleen. Nu is het half elf, morgen komt de onttroeper waarschijnlijk wel vroeg, dus ik ga proberen te slapen. Even kijken of de was al uit de machine kan. 

9 december 2019 was de dag waarop de timmerman (bijna) voor het laatst aan het werk was, ik (bijna) voor het laatst liet kijken naar de evenwichten van het lichaam, mij rot rende en toch tijd te kort kwam, ook al werd ik bijna een uur later opgehaald dan afgesproken, en waarop wij vanaf kwart over negen voor het eerst in drie jaar weer eens Sinterklaas vierden. Er waren meer mensen dan voorzien, maar ook zo was het geweldig en fantastisch. Doodmoe maar zeer voldaan. Dank Je Sinterklaasje!!!!

Zondag 8 december 2019. De tweede zondag van de Advent, Populus Sion, begon ik met kijken naar Zie je Zondag van de EO, terwijl ik ontbeet. Daarna snel naar de Pieterskerk, een prettige voorgangster. Om een uur reed ik richting huis, terwijl zowel een paar druppels regen vielen en de zon probeerde door te breken. Geen regenboog, daarvoor was het te miezerig. Daarna moest ik heel snel aan het werk voor Sinterklaas. Om vier uur moest ik toch even gaan lopen, ik was om half zes weer terug, en verder was het inpakken, gedichtjes tikken, en ja, eten, dat heb ik ook gedaan. Nu is het bijna kwart over twee, ik ben nog niet halverwege, een surprise lukte niet, omdat een spuitbus (soms moet dat even) niets wilde doen... Vervelend. Dus twee surprises zijn klaar. En er is nog heel veel te doen. Morgenochtend kan de timmerman voor de deur staan. Dus ik moet vroeg op. Kreun! (Aan de andere kant is het ook wel leuk om weer iets aan Sint te doen. Veel gedichtjes waren one-liners. Tja.) Nu moet ik toch echt stoppen. 

7 december 2019. Ruim vier uur achter elkaar gelopen, waarvan drie uur voor één cadeautje dat ik zo niet kon vinden. Pfffffffff. Nu maar even zitten en heel zachtjes doodgaan. Gelukkig regende het niet, dat scheelt weer. :-D Cha en Os regeren hier alom. En Sint loopt vervaarlijk krom. CU later!

6 december 2019. Gisteren was het mistig, vandaag regende het veel. Onplezierig! (Maar vast goed voor de bomen.) De timmerman was al vroeg hier, net vroeger dan ik beneden was. Maar hij was nog aan het uitladen. Tons kamertje is klaar op een stukje behangen na, maar dat doen we later. Niet dit weekend. Ik moet nog helemaal beginnen met Sint, dus maandag wordt al kort dag. Het bad is voor eventjes wel bruikbaar, de badkamer is vrijwel klaar, en maandag komt de rest. Ik ben wel heeel erg moe. Vanavond heb ik een eerste beginnetje gemaakt met het inruimen van een kastje. Ernstig nadenken wat waar moet. En dan denk je dat je het goed hebt gedaan, en dan vind je meer van het zelfde in een volgende (laag van een) doos. In elk geval is één doos leeg, en ik heb opgeschreven waar wat ongeveer staat. En zo werd het weer middernacht. Morgen verder. 

5 december 2019. Vroeg op, als gewoonlijk. Even na twaalf uur moest ik weg voor een begrafenis in Almere, van een van de meisjes Ermatinger, vriendinnen van Tons Beppie destijds. De banden zijn gebleven en een beetje op mij overgegaan. Helaas zien we elkaar voornamelijk bij dit soort gelegenheden, maar dan is het wel weer bijzonder. Heel de familie heeft dat stukje extra. De bijeenkomst rond het afronden van Verena's leven deed volop recht aan dat leven. Wel mooi dat het digitale extra van tegenwoordig bij dit soort dingen ook een echt extra bieden kan. Er was veel werk en liefde in gestoken. Een compliment voor hun moeder. (En grootmoeder, <vroeger>echtgenote, tante, vriendin etcetera.) Om half zeven was ik weer thuis, toen was de timmerman nog volop aan het werk. Het plafond van Tons kamertje is klaar. Er moet nog een stukje behangen worden, maar dat kan ook later wel, bedachten Betty en ik al overleggend. Ik zal heel blij zijn als de grond is gezogen en het bed er weer staat. Dan kan stukje en beetje de rest weer terug, en opnieuw een doorgang naar de strijkplank worden gecreëerd. Ik word wel een beetje moedeloos. Het duurt maar. Ook de keuken kan nog niet ingeruimd, want de plinten moeten nog stééds worden afgewerkt. Ik had mijn Sirius meegenomen om onderweg wat te werken aan de documenten rond het Evangelie in Spanje, maar... ik vergaat de muis mee te nemen. Dan wordt het heel lastig om stukken tekst te selecteren! Ik ben er maar mee gestopt. 
Vreemd, dit is echt de eerste keer dat ik vrijwel niets met Sint heb gedaan. Alleen gaf ik Sint gelegenheid om een kleinigheidje voor mijn noeste arbeiders neer te leggen, dat is al. Verder geen pakjes ingepakt, geen gedichtjes... Aan het eind van de middag zoemde er wel telkens 'O, kom er eens kijken...' door mijn hoofd. Ach ja. 
Het is alweer laat, en ik ben echt heel erg moe. 

4 december 2019. Weer een koude dag, maar helder. Niets nuttigs heb ik gedaan. Of in elk geval vrijwel niets. :-( Het zeil in de keuken, dat gebobbeld was, is vanmorgen met veel moeite weer glad getrokken. Daartoe moesten 3 zware objecten weer van hun plaats. In feite kwam er weer een dag bij. ;'-(    De loodgieter heeft een boventallige kraan weggehaald op mijn verzoek, en toen kreeg hij er plezier in om de warm-koud-kraan, die al minstens 40 jaar scheef stond, omdat de leidingen niet op dezelfde hoogte uit de muur kwamen, recht te zetten. En hij lekt ook niet meer. Fijn. De timmerman is uren bezig geweest om het plafond van het kamertje boven glad te maken. Ook een vakman. Intussen heb ik in een week meer trappen op en af gelopen dan normaal in anderhalve maand. Het plafond van de badkamer gaat er nu ook eindelijk weer 'fatsoenlijk' uitzien, na jaren en jaren waterschade, en voortdurende omlaag komende troep. De 'raggels' zitten er in. Zelf heb ik spinnenrag en stof van de muren gehaald in gang en halletje beneden, maar de plinten in de keuken zijn nog niet klaar, dus de tafel kan nog niet terug, en ik ga de kastjes ook niet inrichten voordat alle geweld is gepleegd op de plaats delict. Vrijdag wellicht. Morgen wordt ook weer een heel andere dag. En het is alweer bijna morgen. Nog een paar uurtjes slapen. Voor hen die op 5 december Sinterklaas vieren: een inspirerende dag en voorbereiding (die minstens zo leuk kan zijn)! 

3 december 2019. Vroeg. Boven kan ik nu helemaal nergens meer bij. :-) Een rustig idee. Even geen gedachten aan Sint. Maar ze zijn bezig met gipsplaten tegen het plafond boven achter, dat komt wel een keer klaar. En de keuken gaan ze straks ook doen, het hout staat in de gang beneden. Ik ga maar iets overzichtelijks doen, want iets waarbij ik na moet denken, gaat het nu even niet worden. ;-) 
Ik heb de financiën voor een deel bijgewerkt. Dat was nuttig. En een stukje vertaald. Ook nuttig. De heren zijn lang doorgegaan, morgen wordt een en ander vervolgd. 

2 december 2019. Vanmorgen moest ik al vroeg weg, voor mijn doen dan, maar de heren hadden een sleutel, dus ik kon rustig wegfietsen. Wel had ik om 8 uur al klaar gezeten. Grrrr.... Maar ja, overmacht. Toen ik thuis kwam, tegen het middaguur, waren ze druk bezig een en ander uit te laden. Tijd voor koffie dus. Het plafond van Tons kamertje is nu geïsoleerd, morgen gipsplaten er tegen aan. En dan gaan ze hoop ik verder met de keuken. Gek, ik had een geintje willen uithalen, maar AH had niet eens meer kikkers en muizen! (Het ging me om de muizen, die hier nogal wat sporen hadden nagelaten.) Alles hunkert naar verand'ring, maar mijn ziel zoekt naar... Het lukt me in deze drukke dagen absoluut niet om iets nuttigs te doen. Ik kan me nergens op concentreren. Zo vervelend. Er moet zo veel. 

Zondag 1 van de Advent, 1 december 2019. Ik moest in de Pieterskerk zijn, dus ik was er, maar het tellen van de collecten heb ik aan een ander overgelaten, zodat ik tijdig thuis kon zijn, want Betty zou komen helpen met de keuken. Dat heeft ze gedaan, en hoe!!!! Slim, verstandig en met veel daadkracht. Ze heeft een stopcontact doorgetrokken, zodat ik geen verlengsnoer meer nodig had van de achterwand naar de waterkoker en de radio. Heel netjes! Ik ben zo trots op mijn knappe kinderen!!! Verder heb ik mijn best gedaan om niet in de weg te lopen terwijl zij het kastje dat we gisteren hadden gekocht in elkaar zette. Af en toe mocht ik ook een schroefje aandraaien, anders was het zo zielig. ;-D Dat kastje staat nu onder de koelkast, waar vroeger de afwasmachine stond, en daar heb ik een stuk extra ruimte! Een iets verdere buurman van het atletische type was thuis, dus ik heb hem gevraagd mijn knappe dochter te helpen met het optillen van de koelkast, zodat die netjes op het kastje staat. Verder heeft ze kastjes schoongemaakt, ik wattanders, dus als de stoere mannen in mijn leven morgen komen, kunnen ze meteen aan het werk, en kan daarna weer beetje bij beetje worden ingeruimd. Aan eten kwamen we niet echt toe, maar driekwart pak koekjes konden we samen wel op. Snelle calorieën, hè! Het is fantastisch wat die kleine dochter van mij (intussen groter dan ik) voor elkaar gekregen heeft. Nu is het alweer een tijdje maandag, dus ik wens Michiel meteen een fijne verjaardag! Bless you all. 

30 november 2019. Allereerst de hartelijke felicitaties aan mijn 51-jarige schoonzoon! Vermoedelijk heeft hij de verjaardag niet gevierd, want ik heb niets gehoord, ook niet op mijn vraag of er gevierd werd. Betty stond vanmorgen al vroeg voor de deur, en na wat zoeken, vieren en vijven, plussen en minnen, gingen we op weg naar de Utrechtse winkel die begint met een I.... Gigantisch. Op zoek naar iets anders, kwam ik ook iets heel handigs tegen, dus zo verlieten we het pand anderhalf uur later. (Eindeloze kilometers leg je daar af.) Betty had eigenlijk al weg moeten zijn voor een andere afspraak, toen we om 2 uur weer voor onze deur stonden, maar ze was zo lief toch nog het middenlicht van de keuken voor me in orde te maken. De superstabiele trap van de aannemer verleende goede diensten. (Gelukkig had hij gegrapt: als je wilt gaan klussen: gebruik mijn spullen maar!) Ik ben nog wat gaan schoonmaken, toen dochter Twee weg was, maar het lukte niet naar genoegen. Toen ik een handige spons op een lange steel wilde pakken, bleef de spons onderin de kelderkast hangen. Weer iets gemold. Ik kon er ook niet bij, dus ik ben maar naar de stad gegaan om wat alternatieven te halen. En een deel van de boodschappen. Mijn haar had ik gisteren in een masker gehuld, dus dat moest nog wel worden uitgespoeld. Dat zou ik voor het eten doen, slimmer, toch? Het had wat voeten in de aarde, en ik had nog een boekje mee... en ik w-a-s al z-o  m-o-e... Kortom: ik ging heel even liggen na het bad. Voordat ik de krulletjes netjes recht legde op krullers. Tja, toen ik een paar uur later wakker werd, was er niets meer aan te doen. Het was ook al te laat om nog even eieren te halen bij de AH, dus... nu ja. Morgen. Het is 22.40, anders zou ik nu handenwrijvend eindelijk eens aan het WERK gaan... maar nee. Nu even niet. Morgen begint de Adventstijd. Heb een goede periode op weg naar het Licht dat komende is. 

29 november 2019. Er is veel gebeurd vandaag. De heren lieten niet lang op zich wachten vanmorgen. De vloer ligt er in. Sterker: ik mocht meerijden naar de K******, waar we een eenvoudig zeiltje hebben gekocht, dat zij er ingelegd hebben. Ja, terwijl ik naar Ineke was, hebben ze zelfs keukenblok, gasfornuis en ijskast weer teruggezet. Stralend zeiden ze: dan kunt u weer lekker koken vanavond! Zo lief!!! Alleen kon ik de pannen niet meer vinden (niet verder vertellen) en het grote licht deed het niet. De fitting bleek het (ook) begeven te hebben, die kan ik morgen wel herstellen, hoop ik. Dus het bleef vanavond toch bij tomatensoep met 2 eieren en een stukje kaas. Ook heel voedzaam. :-) Heel het huis is een en al stof, dus ik heb mij vanavond getracteerd op een bad en een half uurtje boek. Mijn haren zitten in een maskertje, dus morgen zie ik er niet uit. Pech dan. :-) Catrijntje komt me vroeg uit bed bellen, en dan gaan we kijken naar een kastje, denk ik. En naar de electra. Fijn! :-) Maandag wordt er verder gewerkt in de keuken, maar misschien kunnen we morgen nog wel wat schoonmaken, in de hoogte. 
Ik was vanmiddag al bezig geweest, en FLYLady kan trots op me zijn. My sink is Shining! (De heren hadden er ook al een lap over gehaald. Onbetaalbaar, toch!)

28 november 2019. Nat en koud. Lawaaierig ook. Het duurt nog wel even, hier. Harde werkers, vaklui, degelijk. Maar ja, vannacht sliep ik weer niet voor 6 uur, en als de wekker dan afgaat om half acht, komt de man met de hamer vroeg langs. Het is bijna middag. En ik ben een zombie. Ach ja, je moet soms ergens iets voor over hebben. Maar: Halleluja, joepiee, morgen mag ik naar Ineke! Dat weer wel. :-)

27 november 2019. V(lak v)oor acht uur zat ik beneden om mijn werkers van het eerste uur binnen te laten. Het werd later. Ze werden nog bijna beboet omdat ze volgens een stel handhavers te lang voor de deur stonden, tussen het laden en lossen door. Mijn schuld natuurlijk, omdat ik ze koffie had gegeven... Dure grap. Gelukkig maakte buurman M. mij attent op het schrijvend handhaafvolk. :-) Terwijl de gemeente rustig parkeert op het gras, als dat zo uitkomt, en nu ja. Laat maar. Vandaag hebben de noeste werkers gaten gemaakt voor de dwarsbalken waar de keukenvloer op komt te liggen. Dat kostte heel veel moeite, zweet en doorzettingsvermogen. Het leverde ook giga-veel decibellen op, bijna net zoveel als gisteren. Ik dacht dat met het slopen van de vloer het ergste lawaai voorbij zou zijn. Het was mij niet aangezegd, maar ja, voor hen sprak het vanzelf. Bovendien dragen ze verantwoorde hoofdtelefoons. In het stof op de vloer van de gang boven kon ik mijn naam schrijven. Ik wacht wel met poetsen tot ze klaar zijn. Water naar de zee dragen, en uilen naar Athene. Toch komt er niet veel uit mijn handen. Gek hè? 

26 november 2019. Er wordt heftig gesloopt in de keuken. Duidelijk verband met de verbouwing van een paar jaar geleden: het zand is weg getrild. Dat is dan net voldoende voor het beton-graniet-deel erop om te gaan scheuren. Veel lawaai, maar heel aardige mensen. Zo ken ik ze ook. Alleen kan ik nergens meer bij, en koffie maken gaat in Tons studeerkamer. Heel mijn leven is op de kop gezet. Ach ja. Ik ben erg blij dat het nu gebeurt. We gaan zien hoe het verder gaat. Ze zijn nog wel even bezig. En dan... dan moet alles weer terug. O, kom er eens kijken!!! (Overigens: kan iemand me uitleggen waarom ik een bestandje van 16,5 GB niet kan copiëren naar een USB-stick waar nog 28,8 GB vrije ruimte op staat????) (Zou dat kunnen liggen aan het feit dat ik maar 8 GB intern geheugen heb?)
Hoe dan ook... ik moest nog naar Beter Horen, zodat ik nu nóg beter kan horen, naar ik hoop. Alleen: de fiets was uit de gang geweest, had in de vrachtwagen gestaan, later even voor het huis (onveilig!) maar was en passant zijn ketting wat kwijt geraakt. Oei!!! Gelukkig heeft buurman Max verstand van fietsen. :-) Zo kon ik nog net op tijd bij mijn afspraak arriveren. :-) 
Toen ik terug kwam, waren de werkers van het eerste uur al opgehouden voor vandaag. Het begon ook net te miezeren. Later moest ik nog (2x) boodschappen doen. Ik merk dat ik de plek visualiseer waar ik dingen wil opruimen, maar die plek is er niet meer. Lachen! Maar lastig is het wel. Er is verder niets meer uit mijn handen gekomen. Morgen beter. :-) Er is/was veel stof in huis. Ik ben zo blij dat Ton dit niet hoeft mee te maken!!! 

25 november 2019. Even een pauze! Van drie mensen hoorde ik niets. Vreemd. Aan het begin van de middag had ik een afspraak, die moest doorgaan. Om 3 uur kwam iemand van de kerk, die doortastend en met overzicht heeft geholpen. Ondanks het feit dat zij evenmin fit was. Er ligt weer een stapel oud papier, voor woensdag, en nu moet ik nog de laatste afwas doen, daarna de keukenspullen weghalen (waarheen? Da's de vraag!) twee gordijnen weghalen (dat gaat niet meer lukken voor morgenochtend 8 uur, als de twee mannen in mijn leven voor de komende weken aanbellen, evenmin als het vervangen van een mooi lampje door een bouwlamp), en veel papiertjes tussen borden leggen van het mooie servies. (Dan zet ik de TV wel aan, dat leidt af.) Verder staat er nog een doos voor de ARM, die ik in mijn eentje niet eens bemensen kan, maar dat is een probleem voor morgen. Tot overmaat van ramp kwam mijn halve bovengebit los, vanmorgen. Een heel uitgebreide brug. Mijn tandarts aast daar al een tijdje op, in de hoop dat hij dan een compleet gebit kan aanmeten. Nu Even Niet!!! Kortom: een van die dagen... :-) Ik ga afwassen. 
01 uur: afgewassen, 1 gordijn omlaag gehaald, borden in de kast... Het is welletjes. Jammer van de dingen die nog niet gedaan zijn. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.......... 

Zondag 24 november 2019. Eeuwigheidszondag, laatste zondag van het kerkelijk jaar, laatste overgangszondag, Christus Koning! Ik brandde vanmorgen voor Ton en voor Gerrit (en voor nog wat mensen) een kaarsje in de Lutherse kerk in Utrecht. Ook dit jaar werden de namen opgelezen van dierbare mensen die dit jaar overleden waren, en werden anderen herdacht op andere wijze. Weer was er een prachtige witte roos voor ieder van hen, met naam en toenaam. Koffie heb ik niet meer gedronken, omdat ik thuis 2 behulpzame dames wist. 'Een sterke vrouw, waar zal men die vinden?' vraagt de koning in Spreuken 31:10 en verder. Wel, ik vond er thuis twee, die vanaf kwart voor elf tot half zes keihard hebben gewerkt. De keuken is leeg, magnetron en koelkast staan nu in de salon, stoelen zijn er niet meer, en ook de afwasmachine - waarvan nog even was gecontroleerd of die het nog deed - is opgehaald door mijn oudste kleindochter. De scheuren in de vloer zijn groter en erger dan ze leken. Dus ja, dit is hard nodig. Vannacht - je hebt van die nachten - heb ik drie uur geslapen, dus echt fris ben ik niet meer. Ik ga maar eens iets te eten maken. Nu kan het nog. 

23 november 2019. Een rommelige dag, maar er stond weinig wind en het regende niet, dus: hoera! Boodschappen moest ik wel doen, en al ging ik naar de AH om brood te halen voor mijn helpsters van morgen, ik ging zonder weer terug. :-( Laat maar, Mams, ze de ene desgevraagd. Dus... nu ja, broodbeleg is altijd lekkerder dan brood, toch? Ik heb veel kleine dingen gedaan en verplaatst, maar je ziet er niets van. Hoogstens iets meer chaos overal. Een uurtje kletsen met mijn zusje hielp daarbij wel en niet, want het is altijd leuk, en goed om bij te praten, maar de tijd vliegt, en het bad werd koud, en ik moest, toen we neerlegden nog stééds mijn haar wassen. Maar goed... ik zie het maar als pastoraat. (Aan mezelf natuurlijk.) ;-D Het is alweer dubbel en dwars zondag, dus ik wens je een gezegende zondag. De laatste zondag van het kerkelijk jaar, maar ook: Christus Koning, en dat is een mooi bruggetje naar de Advent, waarin we naar de Komst voor altijd van de Heiland uitzien. De dagen mogen dan donker zijn, maar 'was ons hart niet brandende?' :-) Het Licht is op weg!

22 november 2019. Tonio kwam tussen de middag nog een stel dozen brengen van de Action. En hij heeft er op een holletje nog twee gevuld. Geweldig, zo snel als hij kan werken. Nu was het ook keukengoed. Ik had voor kleinkinderen allerlei bewaard. En voor tijden zonder electriciteit, zoals puree-knijpers en andere handigheden. Een deel is nu netjes in dozen opgestapeld in de salon, maar ik heb ook nog een grote doos vol spullen naar de ARM gebracht. Zij blij, ik blij. Maar er is nog veel te doen. Vanavond heb ik die lezing bijna af-vertaald, blijft interessant, het is niet voor niets dat ik er zoveel tijd aan besteed heb, maar toch... de tijd begint aan alle kanten te dringen. Dus nu ga ik omtrekkende bewegingen maken richting bed. Ik hoop dat morgen of zondag versterking komt. "-) 

21 november 2019. Hoewel ik vroeg werd wakker gebeld door een lieve mevrouw van de bank (die ik attent had gemaakt op twee phishing-mails, direct nadat ik haar een vraagje had gesteld), en daarna nog twee keer onverstaanbare telefoontjes had gekregen (heel irritant dus), (gister ook al en later op de middag eveneens) duurde het tot het begin van de middag eer ik de voordeur dicht trok. Er moest een en ander gehaald worden. Lopend, omdat zulks zo goed voor me is. <zucht> Bij de AH hadden ze geen grote dozen voor me, alleen een heel kleintje. Straks. Niet al te straks. Over een half uurtje misschien. Nu ja, toen was ik net thuis, en bedacht ik me dat het de hoogste tijd was om aan de ziekenpost te beginnen. Het grootste deel kon ik vóór de lichting op de bus doen, een klein deel werd later. Ik heb kleine beetjes opgeruimd, je ziet het verschil niet, en nee, ik heb het alleen maar verplaatst. Vanavond laat heb ik nog een bladzij gecorrigeerd aan de vertaling van die lezing. Het schiet allemaal niet op. Maar ja. Morgen komt er weer een dag. Tenzij de Heer komt, en dan is het Halleluja en Amen. ;-) 

20 november 2019. Tonio kwam mij tussen de middag helpen, ik was pas net aan mijn eerste kopje koffie toe, maar dat nam ik al doende tot mij. Hij heeft twee dozen vol gemaakt met keukenspullen, voordat hij weer terugrende naar zijn werk. :-) Een half uur later kwam de huismeester van de kerk, zij had bijna anderhalf uur voor me, en na wat afwassen van dingen die te smerig waren om zo in een doos te doen, gingen we over tot de hoekkast met glazen voor. Het is gelukt om de inhoud ervan bijna helemaal in een doos te vlijen. :-) Nog twee van die kasten te gaan. Maar de dozen zijn op. Ik heb ook meteen nieuw inpakpapier gehaald, en het pasje, dat ik zocht, legde Sint Antonius behoedzaam neer op de rolstoel in de gang, toen ik daar wat orde wilde scheppen. Hij blijft gevoel voor humor tonen. Dank je wel! Ook dankjewel voor een pakje met postzegels van mijn dierbaarste Lourdesrelatie, en voor een enige kaart van Dochter Twee, mét... wat postzegels. Daar word ik echt blij van. :-) Vanavond heb ik mij weer gestort op de vertaling van de Lezing van Corinne Lenoir. Ik ben niet slim genoeg om een samenvatting te maken voordat ik weet wat ze echt gezegd heeft. Intussen moest ik de Septuagint vinden, die van Ton zit ergens tussen de boeken in de dozen op de overloop, en de mijne staat in een kast waar ik niet bij kan. Dan maar digitaal, toch? Ach... twee teksten die ik tot mijn beschikking heb, geven geen leestekens. En daar ging het in dit geval net om. Ach ja... ;-) Het is alweer een half uur donderdag. Nog even iets buiten zetten, en dan naar bed. Geniet van het leven, jullie daarginds!!! 

19 november 2019. Een dag met onverwachte dingen. Laat ingeslapen, laat wakker. Zo gaat dat. Plastic weggebracht, en mij geschaamd dat ik zoveel het huis ingebracht had... :-(  Parel belde aan het eind van de middag, of ze langs kon komen? Ja, natuurlijk. En ze had nog een grote bos rozen mee. Vanmiddag had ik in een vage poging tot een begin van opruimen, de glazen vaas net in de schuur gezet. Ach, er stond er nog een grote op de keukenkast. Trapje op en af, en de rozen er in. Fraai! 
Onder het genot van een kopje thee en zo hebben wij vervolgens één kast met glaswerk en porselein ingepakt. Fijn!!! Het topje van de ijsberg is er af. (Maar je kent ijsbergen: die komen dan gewoon weer verder naar boven. ;-) ) Alle keukenrolpapiertjes waren zo goed als op, dus ik nam nog maar eens de fiets, na het eten, om een nieuwe lading te halen. 
En toen kwam er een mailtje over de kerstdienst. Dus ben je opeens daar mee bezig. Ik bedenk me dat er een was in de machine zit, dus al is het al drie minuten woensdag, ik ga daar toch eerst maar mee bezig. ;-) 

18 november 2019. Een bijzondere dag! Mijn grote zus is jarig, en zij maakte de 8x 2 handen vol. :-) Ze doet het rustig aan, heeft het gisteren al gevierd met de kinderen en kleinkinderen, dus ze is al moe. En morgen wordt haar partner geopereerd. Dus dat wordt ook weer heftig. Maar voor nu: Lang zul je leven, en Heppie Beursdeej. 
Ik had een therapiesessie, daar word ik altijd heel erg moe van. Ik moest nog wat boodschappen doen, en toen vergat ik een belangrijk onderdeel. Dus na wat gehang en gezeur en gehoest ging ik toch nog meer p.p.a. naar de AH op HC. Vermoeiend. Na het eten viel ik in slaap voor de TV. :-( Daarna heb ik ook niet veel nuttigs gedaan, dus ik ga aanstonds richting slaapkamer. Met enig geluk beland ik daar dan nog net voor het morgen wordt. Bless you!
Ik kreeg nog wel bericht dat volgende week dinsdag of woensdag die keukenvloer wordt aangepakt. En het kamertje boven. Dat laatste is vrijwel leeg, op een derde boekenkast na. Maar die keuken wordt wel een uitdaging. Help!!! (En nee, 24 u heb ik niet gehaald.) Morgen beter. ;-)

Zondag 17 november 2019. De een na laatste zondag van het kerkelijk jaar. Na een prettige dienst in de Lutherse kerk zag ik de roeipieten aankomen, die Sints intocht aankondigden. Een Piet was rood-wit geschminkt, en in die kleuren waren ook de roeispanen geverfd. Mooi Utrechts dus. De pepernotenpiet kwam ook langs, en gaf me een handje noten. Een paar gaf ik zo hier en daar weg, op weg naar huis, maar er waren er nog wat voor mijn supermooie jongste kleindochter, toen zij met haar moeder meekwam om dozen en energie te brengen, en helder inzicht. Ik had haar haast niet herkend, want ze had een hoofdtooi gefabriekt, die de vorm van haar hoofd zo veranderde, dat ik even een jonge onbekende schone meende te zien. ;-) Laetitia en Charlotte brachten een spannend souvenir mee uit Parijs, met inscripties die ik nog moet ontcijferen. Dan heb ik weer wat te doen. ;-) Maar heel lief dat ze aan me hadden gedacht. Ze hebben vandaag veel gedaan. Vooral L. :-) En nu is mijn bed verschoond, de Sirius heeft een nieuwe Windows, driekwart van de boekenkast op Tons kamertje is in dozen gedaan, die op de overloop staan, zo dat ik er nog (net) langs kan. Lotte moest een interview afnemen over vriendschap. (Ik zet zelf geen letter op papier, maar zie!) En Laetitia en ik hebben ook een paar taal-opties aangepast. Wel prettig. :-) Verder is er een zak oud-papier weg, en veel oude toners en lege cartridges. Ik zie in elk geval wel verschil. :-) Dank je wel, dames!!! Heel erg fijn. Er moesten nog wel wat driver-updates apart worden gedaan, maar ook dat is gelukt. Nu kan ik weer verder met normaal. Morgen. Nu ben ik echt heel erg moe. Ik zou niet weten waarvan, want zij hebben het werk gedaan. ;-) Nu nog iets uitzoeken voor morgen en dan slapen. Of een poging doen. Het hoesten is al een stuk(je) beter.  

16 november 2019. Er moesten boodschappen gedaan worden, allemaal te voet. En wat ik nodig had, heb ik nog steeds niet. Zo'n dag, dus. Morgen is het zondag. Geniet er van. 

15 november 2019. Zo'n dag om te vergeten. Het hoesten gaat makkelijker, ik  moet alleen niet praten. ;-) Of een flinke beweging maken. Heel de dag kwam er niets uit mijn handen, alleen tussen 23 en 24 u. Maar dat was niet voldoende om iets tot stand te brengen. Maar weer snel naar bed. Straks heb ik een heel pak koekjes gegeten. Balen. En dat deed ik helemaal alleen. Zelf. Dat het zwaar op de maag ligt helpt ook al niet. Morgen... dan wordt het echt beter. Hoop ik. ;-) 

14 november 2019. Weer wat bij-geslapen. Ik moest wel de stad in voor een mooie verjaarskaart voor mijn zus die haar achtste decade vol maakt, maandag. Ik heb meteen mijn eerste aan- en miskoop bij de Primark teruggebracht. Ze deden er niet moeilijk over. Dat was wel prettig. Maar het staat nog niet op de rekening. Opletten dus. Ik wilde wat boodschappen doen bij AH, maar ik vond niets waar ik zin in had. Ik dacht ook niet echt na. Want i.p.v. die kaart morgen op de bus te doen, - moet vroeg genoeg zijn - heb ik me nog gehaast om hem nu te posten. Wel na vijven, maar... nu ja. Maakt niet uit. Daarna heb ik uren en uren helemaal niets meer gedaan. Zombie spelen. Vanavond laat nog wat fotootjes bijgeschaafd van het uitstapje naar Spanje. Nog niet klaar. Morgen gewoon opnieuw beginnen. Het is alweer half een, dus ik doe alsof ik ga slapen. Maak er een mooie dag van, morgen. 

13 november 2019. Vannacht heb ik zo maar eens bijna 12 u geslapen. Fijn. Niet dat ik nu op mijn handen loop, maar... Veel kwam er niet uit mijn handen. Wel ben ik dankbaar dat een dienst niet doorgaat. Het was al opgevallen dat ik geen datum kreeg. Nu mag iemand anders dit doen. Varietas delectat, zullen ze denken. ;-) Ach ja. Op dit moment vind ik alles wat ik niet hoef wel fijn, maar dat moet volgende week toch eens over zijn! Ik heb vanavond geprobeerd wat van de foto's die ik in Alicante gemaakt heb, te bewerken. Die ene, die ik het belangrijkst vond, en als eerste probeerde, dagen en dagen geleden, wil ook nu niet. Nu ja, ik word er niet heet of koud van als de duvel dwars ligt. Zo niet vandaag, dan morgen. Het is toch tijd om aan morgen te beginnen. ;-)

12 november 2019. 't Is koud, vind ik. De hoest is opeens weer erger, de hersenloosheid ook. Helaas een reden om niet in te gaan op de uitnodiging om met onze 81-jarige klein-kinder-club uit eten te gaan. Wel erg jammer, maar ik heb nog van die heftige hoest-explosies, waarbij ik mijn middel moet vasthouden, omdat anders de spieren daar scheuren, en dan heb ik geen handen over om de rest van de populatie te beschermen tegen rondvliegende kiemen. Niet dat ik iets nuttigs heb gedaan, maar in dit was zo'n geval waarbij het vriendelijkste wat je kunt doen, iets onvriendelijks niet te doen. Morgen gaat het vast beter... Huiverdehuiver... Brrrr. 

11 november 2019. Sint-Maarten is aan mij voorbij gegaan. Om kwart over acht hoorde ik nog wat opgewonden kinderstemmetjes langskomen, maar toen zat ik boven kou te kleumen. De verwarming staat wel zachtjes aan. Die spouwmuur-isolatie is geen succes, behalve voor de portemonnaie van de spuiters. Ik zeg al een jaar tegen mijzelf dat ik moet gaan protesteren, maar verder dan sputteren hier ben ik nog niet gekomen. Ik deug niet. Vanmorgen kon ik wél slapen, en dat was heerlijk. Hoesten deed ik erna wel weer, maar het is wat minder. :-) Veel nuttigs is er nog niet uit mijn handen gekomen. Maar wie weet lukt dat morgen wel weer eens. De tijd sjeest angstwekkend snel naar het eind van het jaar. 

10 november 2019. Voor-voor-laatste zondag van het kerkelijk jaar. Het is tien voor vier, en de zon verdwijnt al achter de daken aan de overkant! 's Levens getij ebt haastig naar de kortste dag. Nog zes weken! Nu stralen de herfstkleuren nog waar de zon tussen de straten doorpiept. :-) Na weer zo'n nacht versliep ik me vanmorgen min of meer, maar ik was toch op tijd in de kerk. Er waren redenen om toch maar te gaan. :-) Na afloop kreeg ik een uitnodiging om nog een kopje koffie te drinken bij heel lieve mensen - daar kwam nog een glas wijn bij. Er gezellig. Toen was het drie uur eer ik op de fiets stapte. :-) Het was druk in de stad. Gisteren was de Sint Maarten-optocht, maar die is volledig aan mij voorbijgegaan, al heb ik bij de AH wel een kind gezien met een led-lampje aan een stok. Veiliger dan onze papieren lampions met kaarsen, destijds. Maar die vond ik wel spannender. En het was warmer licht. :-) Het hoesten gaat wat beter, maar komt nog wel uit mijn tenen. Nog een weekje. ;-)
Vanavond heb ik mij met gezonde tegenzin nog gezet aan het lezen en aanvullen van mijn aantekeningen van de Synode. Ik begin sommige dingen een beetje te snappen, andere dingen moet ik nog echt navragen. Het schiet niet op, maar als ik alleen zit te tikken, en mij verder niet beweeg, heb ik veel minder neiging om te hoesten. Het begint wel erg koud te worden, dat is niet bevorderlijk voor de genezing. Kun je je voorstellen dat Parel en ik een week geleden om deze tijd met onze voeten door het water van de Middellandse zee liepen te banjeren? Het was toen nog maar een graad of 24, maar in de dagen ervoor was het minstens 28 graden Celsius. Zo zonde dat we dan aan het werk waren! Maar lekker was het wel, als je even buiten was. :-) 
Wat voelde ik mij bevoorrecht!!! :-)  (En als die stomme verkoudheid en rillerigheid en slapeloosheid de prijs is, die ik ervoor moet betalen, dan zij het zo. - Als het Parel maar goed gaat... denk ik dan... ) 

9 november 2019. De dag begon nat en hoesterig. Zo vermoeiend! Ik zag een stuk van de herdenkingen rond het vallen van de Berlijnse muur, 30 jaar geleden. Bijzonder. Het trof mij dat ik geen enkele (herkenbare) Jood zag. Bizar, toch? Ook al is het dan Sabbat. Omdat ik had toegezegd mee te zullen werken aan een artikel(tje) in een kerkelijk blad, dat pas in februari uitkomt, en omdat was toegezegd dat ik werd gehaald en gebracht, heb ik me in de nette kleren gehesen, en kreeg ik in ruil daarvoor een inspirerende middag met interessante jonge vrouwen en mannen, druiven en chocola (wie kan daar nu weerstand aan bieden?). De Heer was genadig, het hoesten viel mee. Liggen is trouwens erger dan zitten, maar ik kan niet zittend slapen, denk ik. Hoe dan ook, om half vijf was ik weer thuis, en na 20 minuten apathisch niets te hebben gedaan, realiseerde ik me dat er ook nog boodschappen moesten komen. Achteraf had ik dat vast wel aan buren kunnen vragen, maar dan had ik eerst moeten nadenken, en dat zat er echt niet meer in. ;-) Mijn poging om bloemkool in de snelkookpan te garen, mislukte deerlijk. Die had ik kennelijk te lang niet meer gebruikt. Ik kook zelden iets dat meer energie kost dan courgette. En nu is de snelkookpan ook mooi zwart vanbinnen. Dat is iets voor de maandag, of daarna. De TV leverde mooie plaatjes van Thailands wilde dieren, en ik ben altijd dankbaar voor het werk en de tijd en de liefde die mensen daarin gestopt hebben, omdat allemaal met ons te delen. :-) Vanavond heb ik nog wat achter de PC zitten kijken naar het verslag van de Synode, waarin ik structuur probeer aan te brengen. 2 bladzijden van de 23 is geen grote oogst. Tijd om te slapen, lijkt me. Heb een gezegende zondag. Ik hoest me er wel doorheen. ;-)

8 november 2019. Een slechte nacht, waarin ik nauwelijks iets anders deed dan hoesten. Ik had verschillende afspraken vandaag, die met Beter Horen had ik al afgezegd gisteren. De anti-allergie-dame ben ik toch gaan opzoeken. Ze heeft een stapje terug gedaan, en zich geconcentreerd op de ziektekiemen. (En tomaat) Ik hoest in elk geval iets minder, al had ik opeens veel behoefte aan zoetigheid. Er moest een condoleance verstuurd, en nog een paar kaartjes, dus daar heb ik mij traag mee opgehouden. :-( Nu is het vier uur, en ik ga gewoon mijn bed in. Niet storen s.v.p. (Behalve mijn kinderen, want die storen niet.)

7 november 2019. Ziek-ziek-ziek. Om minder last te hebben heb ik achter de PC gezeten, want als je bijna niet beweegt, hoest je minder. Ik heb vooral dingen gedaan waarbij ik niet na hoefde te denken. (En TV gekeken. Iets dat ik al eens had gezien.) Vanavond belde mijn jongere zus. Na een tijdje werd het toch wat veel voor de keel, dus ik stop maar met bestaan voor vandaag. Ik word ook weer rillerig. Morgen beter, Deo volente. :-)

6 november 2019. Kennelijk heeft Parel meer vermogens dan ik had vermoed, en heeft ze me op de been gehouden. Zonder haar is het brandend zand in de keel en snot overal. :-( Ik word steeds beroerder. 
Maar omdat het vandaag 55 jaar na de eerste kus was, ben ik toch naar Tons graf geweest, om er de laatste roosjes uit de tuin en van het platje neer te zetten. (Die geurige van Parel had ook nog een oudroze knop geproduceerd toen ik weg was!) 
Van Ton kreeg ik er destijds 3 die hij plukte uit het Vonderpark. Het witte roosje van 28 october stond er ook nog een beetje. :-)

Nu ga ik echt uitzieken. Maar dit moest even. (En vanmiddag heb ik de kaarten, die ik in Alicante niet kon versturen, met veel moeite in de krappe enveloppen gedaan, en gezegeld. Die kon ik maandag niet meer krijgen, want - nadat we ruim 20 minuten in de rij hadden gestaan - toen we aan de beurt waren, en nog maar een paar minuten hadden tot de volgende afspraak, zei de juffrouw van de Correos: O! Ze had maar één pakje van 5. Ik wilde er 8. Ze ging op zoek naar de jongen die kon helpen, en hij zei dat hij mijn paspoort nodig had, en dat ze in de kluis lagen, en dat het (minstens) 10 minuten duurde eer die open ging. Dat duurde te lang, dus vertrokken Parel en ik hollend en hobbelend naar het hotel. Zonder postzegels. Ongetwijfeld zijn ze nu eerder op hun bestemming. Maar om half vier was de eerste buslichting al geweest... Dus... )

5 november 2019. Na computerproblemen en een heel (in)spannende Synodevergadering van de Iglesia Evangélica Española in Alicante van Hervormingsdag tot en met afgelopen zondag, gevolgd door verschillende bezoeken - en één vrije namiddag plus - avond, ben ik vanavond weer thuis gekomen. Dood- en doodop. Dus voor de koffie (van vrijdag) niet zeuren. ;-) Ik ga bijslapen. En doen alsof ik niet al die tijd op mijn tenen heb gelopen. Zonder mijn oudste dochter had ik er niets van gebakken en was ik in honderd sloten gelopen. She is a brick! And a beauty. :-) 

30 october 2019. Spannend. Vandaag kon ik weer eens naar Ineke, en ze heeft een heleboel gedaan, zo te voelen. Het was wel vroeg, want ik moest er om 10 uur al zijn. Dat is mijn lot, denk ik. Maar goed. Daarna moest ik de stad in, hier en daar wat halen en regelen, ook moest ik naar de Specsavers, om de nieuwe brillen op te halen. Eigenlijk had ik het gevoel dat de nieuwe sterkte minder gunstig was. Ik ben ook nog even terug geweest, omdat de hoogte niet lekker zat, en toen nog even... nu ja. Soms heb je dat. Ik ben bezig met mijn lijstje, maar ik vrees dat ik weer niet helemaal klaar kom daar mee. Of het wordt weer heel laat slapen. Het kan allemaal. Ik ben aan het rommelen met de computers, het gaat vast niet goed. Maar er komt vast wel iemand die me er volgende week mee gaat helpen, denk ik. We zien wel. Ik geef het nu even op. Bless you!

29 october 2019. Een rommelige dag. Wanneer niet? Ik heb die ene roos, die we van het bloemstukje voor G apart hadden gehouden, vandaag naar Tons graf gebracht. Zo zijn de laatste losse draadjes weer vastgeknoopt. Dat hadden ze gisteren zelf al gedaan, leek mij. Maar toch. De plantjes die in het voorjaar zijn geplant, zijn voor een deel nog in leven en zelfs aan het bloeien. 7-5 voor de overlevers. Ik heb wel wat kastanjes en bladeren weggehaald, maar dat bukken op mijn late ontbijt was geen vrolijke gebeurtenis, dus ik laat het even over aan mobielere kinderen en kindskinderen. Voor ik bij de afspraak van 2 uur moest zijn, had ik wat tijd over. Ik heb even staan kwijlen voor een armbandje, dat te klein en veel en veel en veel te duur was. Maar het was wel mooi. Zo kom je wel door je tijd heen. Ik heb wat heen en weer gelopen om boodschappen hier en daar, dat lukte niet optimaal, want ik heb last van het kip-zonder-kop-syndroom. Of iets dat er ernstig op lijkt. Ik vertrouw het kleine computertje niet, dus ben ik gaan kijken naar een ander tablet, maar dat werd het ook weer niet. Dus toch nog maar wat installeren en kijken... De tijd vliegt, en er komt niets uit mijn handen. Ik heb wat onderhoud gepleegd aan de NAS, maar ik vermoed dat ik dezer dagen de website even niet meer bij kan werken. Ook dan leef ik nog wel. Ik zal morgen zien wat er gebeurt. ;-/ Maak je geen zorgen. Dat doe ik al. ;-) 

Maandag 28 october 2019. Vandaag is het kwartje van Betje 81 geworden. Maar gevierd hadden ze het zaterdag al. Met gek doen en zo. Zó dus:

Maar hun moeder was er vandaag niet bij. Die was al vroeg naar de therapeut, want ze zou ook nog naar Utrecht, om te helpen met de bloemen... wat gebeurt er? Brandalarm. Dus kwam ze met flinke vertraging bij haar moeder aan. Die had intussen de bloemen geschikt, maar Betty zorgde voor de 'finishing touch'. Toen kwam Tonio ook, en samen gingen we naar het hoge Noorden, om afscheid te nemen van G. en om de 'stoffelijke resten' ter aarde te bestellen. Het was een mooie en intieme dienst, die in alles recht deed aan G. er van had kunnen verwachten. Het was warm en rijk en vreugdevol. Een koortje zong de hemel open, (daar zijn ze ook voor), en onze kinderen (ook Parel kwam nog, al was ze iets later) zongen moeiteloos mee. Tonio had de pastoor de gebeden nog kunnen voorzeggen, maar die had al een papier waar ze op stonden. Ik wist Ton en Wendelien en Gerrit aanwezig. Daar word je toch blij van. :-) En verder had ik veel uren kwaliteitstijd met mijn kinderen. ToBet en ik gingen nog een kopje koffie drinken, want B. was vanmorgen niet verder gekomen dan een glas water en een mini-reepje boterkoek. (Die had ik gekocht om mee te nemen, en ja, deze versnapering was natuurlijk thuis op tafel blijven liggen... Tja.) 
Heel luxe werd ik met mijn volle armen weer thuis gebracht, want de geborduurde ikoon, waar G. 7 jaar aan gewerkt had, en die al weer een paar jaar hier hing, heeft op verzoek over de kist gelegen. Een rijke dag, dus. 
Daarna moest ik beginnen aan de voorbereiding voor de volgende happening. En daar ging van alles mis Zelfs het plastificeren van een papiertje kon niet afgemaakt worden, want mijn plastificatiemappen lijken op. Ze zijn er wel, maar de laatste heb ik nu gebruikt, en de andere kan ik niet vinden. Verder bleek er een apparaat moeilijk te doen, en zo is het alwéér kwart voor twee. Echt, kan er iemand een onsje tijd deze kant op sturen, voordat ik @#($#)( word? Ik ga maar slapen. Of zo. Morgen is er weer meer dan genoeg te doen. 

Zondag 19 na Trinitatis 27 october 2019 was vol gebeurtenissen, goede en pijnlijke. Ik beperk me maar even tot de goede. De dienst in Zeist, en daarna, met omwegen en veel lopen naar de dienst in de Keizersgrachtkerk, met de Charismaatjes. De EO maakte opnamen, die de twee laatste zondagen van december worden uitgezonden, en de eerste van januari. We zijn benieuwd. Het zijn integere, vriendelijke mensen. Al met al was ik om zeven uur thuis, en ik kon geen voet meer voor de andere zetten. Pfffff. Maar er moest nog van alles, en om de een of andere instelling in Word wordt alles wat ik in Frontpage copieer onderstreept, zodat het kwart voor drie is en ik nog maar halverwege ben met het preparen van mijn dienst om die op internet te zetten. Echt, afgezien van een heleboel lieve mensen, zit alles tegen!!!! (Stop the World, I wanna get of!) Kortom: morgen beter. 

26 october 2019 voegde nog een nazomers hikje toe... Uit de wind en in de zon was het lekker weer. De kleinkinderen in Vianen vierden alvast hun 81ste verjaardag. Er waren allerlei oorzaken die maakten dat ik veel later kwam, dan ik had gepland, maar ik zag mijn mooie nazaten en de families van hun vriendjes, maar ook, en dat verheugde mijn hart evenzeer, mijn zus met haar zoon en beeldschone kleinzoon Lucas. Het was echt gezellig, met die grote jarigen, maar omdat ik toch echt nog een en ander moest doen voor morgen, ging ik aan het eind van de middag richting Utrecht. Carlos bracht me naar de bus, en dat scheelt weer. Bovendien heb je nog even een gesprekje à deux, en dat is ook altijd leuk. Voor zessen lukte het nog om te kijken naar een groen T-shirt met lange mouwen. Wat ik zocht vond ik niet, wat ik kocht bij de Primark bleek van vorm nergens op te slaan, dus dat gaat terug, en het pakje waaronder ik het wilde dragen, kon ik niet meer aan. Slikkerdeslik!!! Ik ben niet alleen te zwaar ik gewicht, maar ook in omvang. &*&*&* en zo. Nu maar weer eens verder met voorbereiden van allerlei voor morgen. Strijken heb ik net gedaan. :-) In elk geval mogen we iets langer slapen. De Windows-apparaten stellen dat zelf bij, de klokken nog niet. En ik zag net weer een heel onnozele typefout. :-( Desalniettemin: heb een gezegende zondag! 

25 october 2019 was bijna lekker van weer. :-) Droog, bewolkt, maar er was geen harde wind. Welgemoed ging ik het plastic wegbrengen (veel lucht, maar toch, het is iedere keer weer eng te zien hoeveel plastic ik naar binnen had gesleept de afgelopen weken). Daarna liep ik door naar HC op zoek naar geschikte presentjes voor jongedochters en lieve ventjes. De doek voor over de kist is nu klaar, dat was ook nog een tijd staan, want anders kreeg ik het niet gedaan. En zo was de dag vol met van alles. Omdat ik maar steeds het gevoel had, dat ik morgen een kerkdienst had, (nee, echt niet) heb ik ook daar aan gewerkt. En raad eens? Jawel, als alles is afgedrukt, vind je nog een kapitaal van een fout. Dat moet morgen maar, want intussen is het al over enen. ;-)

24 october 2019. Zo'n dag, waarop je halverwege de nacht denkt: nu moet ik tot 10 uur slapen, anders loopt mijn slaaptekort zo erg op. En waarop je om 9 uur door de postbode uit je bed geramd wordt. Zelfs als ik diep slaap, word ik wakker van alles. Tja. Nu ja, er moest gebeld worden, en geregeld, en gedaan. De dienst kan morgen, Deo volente, geprint worden. Toch heb ik er nog lang aan zitten prutsen. Morgen moet er weer van alles. We zullen zien. :-) 

23 october 2019. Vanmorgen kreeg ik het bericht dat G. vannacht is overleden. Gelukkig voor hem. Hij is ingegaan in de vrede en de vreugde van zijn Heer, en hij zal daar zeker samen zijn met zijn moeder, waar hij lang voor gezorgd heeft. Lieve mensen. Het was wél weer een korte nacht, dus ik fungeerde vanmorgen niet optimaal. ;-) Ik heb de preek afgemaakt, want in eerste instantie was de gedachte dat de begrafenis nog deze week zou zijn. Dat loopt allemaal wat uit, en ook dat komt niet iedereen goed uit. Het komt nooit goed uit. :-( We horen nog wel wat, wanneer en hoe. De dienst is nog niet klaar, en er moeten ook nog andere dingen gebeuren. Twee boodschappen in de stad liepen niet helemaal naar wens. Van het een was er te weinig en het ander was er niet zoals ik zou willen. Ik informeerde bij de MediaMarkt naar een zekere eventuele aankoop, waarop een snotneus mij vraagt of het voor mijn zoon is. @#$%^&*!!!! Dus. Ik heb zelfs heel even overwogen een officiële klacht tegen hem te deponeren. In elk geval wordt het tijd dat ze bij de MM leren gender-neutraal te denken, en als ze dat niet kunnen, gender-neutraal te spreken. Ik computerde al voor dat knulletje geboren werd!!!! Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr! Kortom: I was nót amused. 
Vanavond heb ik gezocht naar geschikte fotootjes om eventueel op de kist te zetten. En er waren 17 jaar geleden al wensen geformuleerd voor deze gebeurtenis, die nog wel een boel werk vragen. En stof. Of ik die heb? Niet zo meteen, denk ik. En zo al: waar dan? Ik ga maar eens op zoek... en dan daarna verder met de dienst. Hoop ik. 

22 october 2019. Vandaag alleen maar naar het hoge Noorden geweest. In de trein heen heb ik wat ingezonden stukken gelezen, maar ik moet het nog wel in de PC zetten. Ik heb G. de groeten gedaan, en die knuffel, maar meestentijds was hij heel ver weg. Ook vaak onrustig. Hij krijgt geen vocht meer. Dus... :-(  De pastoor kwam de ziekenzalving brengen, de zeer betrokken maatschappelijk werkster was er ook bij, en het was goed zo. Na vier uur ben ik weggegaan, de bus had ik net gemist, dus ik ben maar gaan lopen. Toen had ik de trein net gemist. Tja. Eenmaal thuis deugde ik nergens meer voor. Morgen beter. (Alleen ben ik te moe om te gaan slapen... ken je dat?)

21 october 2019. Een hectische dag met een onverwacht einde :-( ! Het bezoek had ik verwacht, en ik had echt mijn best gedaan om het een beetje netjes en gezellig te maken. En dan vragen ze of ze mogen schuiven met het meubilair. ;-) Ach ja, van je vrienden moet je het hebben. ;-) Wel wezenlijke gesprekken, waarbij je achteraf denkt: dat is wel voor binnenshuis, maar... Nu ja. De lieve mensen waren koud weg, toen ik een telefonade kreeg van bijna een uur. Intussen probeerde iemand anders me te bellen. Dat bleek daarna de maatschappelijk werkster van G. te zijn, die in extremis ligt. :-( Als ik meteen was weggegaan, had ik tegen half negen daar kunnen zijn. Maar er gingen vanavond al twee mensen heen... Dus na overleg heb ik toch maar besloten het een dagje uit te stellen. Hij had ook morfine gehad, dus... (Het is altijd de vraag: voor wie gá je?) Om af te koelen liep ik naar de Twijnstraat en terug, met een minimum aan boodschappen. Maar het was wel even lekker, die beweging. Eten, en een half uur praten met Our Man in The UK, die er ook niets meer van begrijpt. Heerlijk rustig dus. Een stuk financiën heb ik in de PC gezet, en de dag 'door Uwe Gunst ontvangen is weer voorbij, de nacht genaakt...' Deze week gaat eng snel voorbij. Maar goed, deze hobbel hebben we gehad... en morgen mogen onze zangen weer opstijgen, zoals het lied verder gaat. :-) 
Wat zijn we bevoorrecht in ons veilige land, waar we mogen denken, zeggen en geloven wat we willen! (Zolang we daar de vrijheid van anderen niet mee beperken.) 

Zondag 20 october 2019, de 18e zondag na Trinitatis alweer. Soms is het leven hilarisch. In elk geval lichtelijk. Vannacht sliep ik zo licht, dat ik het hoorde, toen de wasmachine klaar was, dus een tripje naar het kleinste kamertje maakte ik met een omweg naar de badkamer, zodat ik de was uit de machine kon halen, en kon ophangen. Dat scheelt weer strijkwerk. :-) Dat was om een uur of drie of later. Maar nog viel ik toen niet in slaap. Vanmorgen werd ik verwacht in de Pieterskerk, dus ik had de wekker op half acht gezet. Daar ben ik kennelijk grandioos doorheen geslapen, want om vijf voor half elf werd ik wakker. Om half elf begint de dienst! Rits-rats, aangekleed, bijna zonder tanden, nog net bedacht, op de fiets, zeven over half elf in de kerk. Zonder koffie. De predikant was al volop bezig, dus na het gebed sloop ik de kapel in. Daar waren maar enkele mensen, waarvan slechts één lid van het Consistoire, maar zij verving de huismeester, dus ja... toch maar naar het voorgestoelte der spotters, zoals mijn vader zou zeggen. De predikant las Exodus 17, waarin de overwinning van de Israëlieten op Amalek afhankelijk was van de stand van de handen van Mozes (gebedshouding!) en waarin twee sterke mannen die handen overeind hielden, toen Mozes dat zelf niet kon, en verder de gelijkenis van de lastige arme weduwe, die aanhield bij de (waarschijnlijk corrupte) rechter, totdat hij van ellende haar zaak maar ging behandelen. Over dat laatste preekte hij. Bidden, actie en volhouding, en dan hoop. En zo moet je leven. ;-) In elk geval kon ik het meeste volgen, en met een geheugensteuntje van Henk onthouden. Ja ja!!! ;-) (Maar jammer van de eerste lezing, zo spannend en zo passend!) Na de dienst werd er koffie gedronken, ik telde met mijn mede-vooraanzitter de centjes en enkele briefjes, en was dus laat thuis. Ik had nog de illusie gehad om naar het hoge Noorden te gaan om onze zieke te bezoeken, maar ik kon geen enkel werkend nummer vinden voor nadere informatie. Echt belachelijk. Het nummer op de website is niet meer in gebruik, het nummer van een hogere instantie geeft geen gehoor, het algemene nummer voor de zorg in Friesland, waar ik uiteindelijk terecht kwam, kon me ook niet helpen. Morgen maar bellen, mevrouw. Maar mevrouw heeft morgen de handen meer dan vol. Nu ja, morgenavond dan, waarschijnlijk. 
Het is toch wel gek. Vind ik dan. Maar ja... Het is nu vier uur. Ik ga maar eens kijken naar een verjaarskaart voor IJ. K. die we nog kennen uit de Rogatekapel destijds. Met sommige mensen heb je relaties die lang meegaan. :-) Daarna heb ik uitgebreid bijgepraat met mijn jongere zus. En nog blijven er vragen en verhalen... ;-) 
Vanavond heb ik een stukje TV gekeken, en - nodig - wat financiën ingevoerd in de PC. Nu ga ik hier en daar wat recht leggen en opruimen voor het bezoek morgen. 's Morgens kom ik daar niet zo aan toe, vrees ik. Better safe than sorry! 

19 october 2019. Lastig! Als ik dit bestand wil openen met Frontpage, hetgeen tot nu toe altijd wel goed werkte, knapt het er uit. Weg. Het lukte nu wel via de verkenner. Het digitale leven heeft zo zijn hoogte- en dieptepunten. De Sirius is opgeladen, en ik heb intussen alle veiligheidsdingen bijgewerkt. Dat kostte heel wat uren. Maar mijn eigen office en zo moet nog worden geïnstalleerd. Een keer. Gisteren of zo. :-(  Het was wel hilarisch dat het papier, dat de douane wilde zien, gewoon op het pakje zat - onder het adres. In tweevoud nog wel. Lachen. Maar het heeft wel veel frustratie opgeleverd. :-( 
Er moest nog wel wat in de stad worden gekocht voor verwacht bezoek, maandag. Aan het eind van de middag heb ik de stoute schoenen aangetrokken (en mijn fitflops uitgedaan) om mijn melkboerenhondenhaar te permanenten. Eerst alles klaarleggen, de handleiding goed lezen, haar wassen, en dan dat eindeloze inzetten van de krullers. Al met al ben ik een kleine drie uur bezig geweest, maar ik heb ook een boekje uitgelezen in de tussentijd. Dus wat dat betreft heb ik mijzelf wel verwend. Toen mijn schapenvachtje weer krulde, liet ik het op grote krullers drogen. Nu ja, de helft is nog nat. Een deel is droog, en al had ik gisteren al dode punten weggeknipt (het zag er níet uit daarna) zijn er nu nieuwe dode punten bijgekomen. Die knip ik dus ook af. Vanavond heb ik een aardig begin met de preek gemaakt, en zo is het vrijwel zondag geworden. Heb een gezegende zondag. 

18 october 2019. Een rommelige dag, met onverwachte dingen. Leuke en minder leuk. In elk geval is mijn Sirius teruggekomen, en zonder dat ik onredelijke belasting moest betalen. Er zat een papier bij dat het om een reparatie ging. Much ado about nothing? Maar ik moest W10 helemaal opnieuw installeren, dat kost heeeeel veel tijd, en toen ik daarmee bezig was, met de stekker in het stopcontact, ging de boel op zwart. Geen power. Met een andere stekker ben ik nu opnieuw aan het opladen. Het lijkt goed te gaan, maar... we zullen het wel zien, morgen. Nu ja, er waren mailtjes waar ik actie op moest ondernemen, een vriend kwam even aan de deur met een lastig verzoek... en eigenlijk had ik rustig aan mijn dienst willen werken. De organist schreef een mailtje over stukken die misschien een terts lager gespeeld moesten worden, dus dan ga je je toch afvragen wat je verkeerd hebt gedaan. En de nootjes controleren. De vertaling die ik had gebruikt, liep niet helemaal synchroon met het Hebreeuws, en ga maar door. De kwark voor mijn ontbijt morgen was ook op, dus een ritje naar de Biltstraat kon er ook nog bij. Kortom: het is bijna half twaalf, en ik heb nog niets gedaan, voor mijn gevoel. Dat moet morgen beter, maar er moeten ook dan allerlei dingen geregeld. Tja, je hebt van die dagen! ... Maar kijk, het apparaatje is wél aan het opladen... Het staat al op 90%. Dus over een uurtje... ;-)  

17 october 2019. Vandaag heb ik me gebogen over de Notulen van de vergadering van gisteren. Liefst doe ik dat dezelfde dag, maar daar was gisteren geen tijd meer voor. Vanmorgen moest ik al vroeg weg, voor de allergie - therapie. Vorige week is er kennelijk iets flink misgegaan, zodat ik weer even terug was op Af. Maar dat kon weer worden bijgewerkt, alleen konden we vandaag niet meer zoveel doen als wel gewenst. Volgende week heeft mevrouw herfstvacantie, dus de planning gaat de mist in. 
Het leven zit vol verrassingen. Leuke en minder leuke. Ik kreeg een zorgelijk telefoontje over Tons oude achterachterachterneef, die is opgenomen, omdat de thuiszorg het niet meer bolwerken kon. Dan is het Noorden van het land opeens wel erg ver. :-( En natuurlijk kwam ik net te laat met mijn kaartje bij de brievenbus. Later heb ik die verder gevuld met de ziekenpost. Tijd om naar bed te gaan! Bless you.

Parel stuurde nog een paar fotootjes van gisteren... schuin van achteren genomen, maar daar zaten we, en het geluid was mooi. 

16 october 2019. 139 jaar geleden werd mijn schoonvader geboren. Normaal zouden we er een gebakje op gegeten hebben, maar omdat we vanmiddag vergaderden, en omdat ik niet helemaal zeker wist of iedereen dat wel kon verteren, heb ik maar macarons gekocht. Ook feestelijk. Ik hoop dat Ton en zijn vader in de hemel ook iets leuks hadden. Voor de vergadering moest ik naar de audicien(ne). Alle tijden waren zorgvuldig afgemeten, maar terwijl ik al zat te wachten op mijn afspraak van half twee, kwam er een vlotte kwibus binnenlopen met maar één vraagje. Nu ja, drie... Het duurde wel 10 minuten, die ik goed had kunnen gebruiken. Gelukkig had ik vannacht alles al voor de vergadering klaar gelegd. Zelfs nog een laatste stuk afgedrukt. We waren netjes op tijd klaar met de vergadering, Parel en ik konden daarna in gestrekte draf naar de opticien, waar mijn mooie dochter een bril liet aanmeten. We gebruikten de 2=1 formule, dus dat was leuk. Zo heeft ze over een paar weken ook een multi-focale bril, zonder dat ze hoeft te zingen. ;-) Ik ben er zelf al vier jaar erg blij mee. Met enig geluk kunnen we ze nog net hebben voor de Synodevergadering. Goed, toen het personeel van Varkensvetbewaarders ons met een zucht van opluchting op straat zetten, ruim na zes uur, hadden we nog net tijd voor een snack bij de F..O, voordat we op zoek moesten naar de ingang van het nieuwe Tivoli, waar de Don Giovanni van Mozart in de Grote Zaal werd gegeven. Met het orkest v d 18de eeuw!!! Speciaal voor deze gelegenheid had de audicien het muziek-programma in de hulpstukjes geprogrammeerd. Ik heb er wat mee zitten experimenteren, en het maakt de muziekzaal wel ruimer. :-) Mijnheer Joop was om 22.20 afgelopen, en ik liep met Parel richting station, en daarna, omdat er van allerlei afgesloten was, weer terug. 

Maar ik kwam veilig weer thuis. Ondanks de regen. Een kwartiertje later kreeg ik een berichtje van Parel. Het was een bijzondere avond geweest, en eigenlijk ben ik te moe om te gaan slapen, maar morgen staat er ook weer een en ander op het programma. Grappig was wel dat een oude vriend van Parel en een bekende van mij náást Parel aanschoof. Eerst zaten we apart, later was er ook voor mij een plekje daar. Heel verrijkend was de boventiteling. De wijsjes kenden we wel, maar de woorden niet altijd. ;-D 
Kortom, het was een enerverende en verrijkende dag. :-D 

15 october 2019. Een vochtig dagje, waar ik niet veel last van heb gehad, al ben ik wel naar de Twijnstraat gelopen en terug. Toen was het maar lichte regen. En bewegen móét. Ik heb van alles ondersteboven gehaald om de lader van mijn noodboekje te vinden. Maar die kon ik nergens vinden. Tot ik mij herinnerde dat ik die heb gebruikt voor de kerstopstelling. Het was het enige dat paste. Maar dat is samen naar zolder verhuisd, en daar kan ik niet meer bij, omdat bij het leegruimen van Tons kamertje een heleboel op de overloop is neergezet. De zolder is voorlopig onbereikbaar. :-( Dan moet ik morgen de vergadering maar verslaan via het (of de) Tablet. Met een blauwtand toetsenbord. Ik heb beiden opgeladen, en een en ander geprobeerd. Handig is anders, maar het kan. De Sirius komt terug, maar ik weet niet wanneer. De douane heeft toegegeven dat hier geen belasting te heffen was, over wat zo overduidelijk een reparatie was. Maar ik moest wel van alles en nog wat inleveren. (Nee, de aankoopbon had ik niet.) Maar goed, de agenda, notulen, en ingekomen stukken zijn afgedrukt, en liggen klaar. Morgen wordt een heel drukke dag, en als je nog tijd voor een gebedje over hebt, doe er dan alsjeblieft een extra voor onze Parel. Die heeft morgen dezelfde heftige dag, en ze voelde zich vandaag erg naar. :-( 

14 october 2019. Vanmorgen was ik voorbereid op een lastige behandeling, die veel effect zou hebben, toen ik werd afgebeld: er was iemand ziek. Tja. Dus heb ik mij vanmiddag gestort op de achterstallige ingekomen stukken van Het Evangelie in Spanje, want er moet even vergaderd worden. Vanavond laat kon ik de stukken opsturen naar de rest van het Bestuur. Nu mag ik hopen dat er nog gelezen kan worden. 16 blaadjes, denk ik. Hoogstens. ;-) Ik weet het al niet meer. Ik heb nog heel even naar de fotootjes van gisteren gekeken. Een klein beetje herfstig. :-) Maar daar was ik nog lang niet klaar mee. Koude voeten, ondanks de isolatie. Het tocht op de een of andere manier. Daar baal ik enorm van. 

Zondag 17 na Trinitatis 13 october 2019. Het (kerkelijk) jaar haast zich ten einde. Vanmorgen was ik in de Lutherse kerk, waar de predikant weer veel te snel sprak. Ze heeft toch al een accent dat het lastig maakt de woorden te onderscheiden. En ja, natuurlijk vergat ik nét vanmorgen mijn gehoorapparaatjes in te doen, waarvan ik had gehoopt dat ik de signalen helderder door zou krijgen. Echt, superdom!!! Er was ook van alles op de TV: een dame die hier op het rijtje heeft gewoond, en later op 5 huizen van Tons geboortehuis in de Obrechtstraat. Het was interessant om te zien hoe zij was geëvolueerd en hoe zij dat evalueerde. Verder was er een geloofsgesprek, voorfgaand aan de viering met het 150 jarig bestaan van de Utrechtse Koorschool, waar ook onze kinderen de 5^e en 6^e klas hebben gevolgd, na de Protestantse Dompleinschool. Dan bel je toch even links en rechts, op het gevaar af dat ze zo vroeg niet blij van je worden, (sic) - want ik wilde ze in elk geval de gelegenheid geven te kijken en te luisteren. Ik hoorde er maar een klein deel van, maar het was wel het feest der herkenning hier en daar. 
Na een verjaarsbezoek en de onvermijdelijke telefoontjes vanmiddag, ben ik gaan lopen langs de Stadsbuitengracht. Een klein half rondje, in drie kwartier. De energie is behoorlijk teruggelopen. Ik denk dat dit ook te maken heeft met het feit dat ik deze week toch meer suiker heb ingenomen. Dathaddiknouniemoededoen... :-(  Ook al was het nog net droog, de atmosfeer was behoorlijk vochtig, en vrij wat bomen dragen al veel geel. De kastanjes waren weer de eersten dit jaar. Tegelijk bloeien passiebloemen en bruidsluiers, en zelfs op bescheiden schaal nog steeds mijn kamperfoelie. Vorige week liet ik mijn bezoek er even aan ruiken, en met een grote grijns riep hij: Shampoo!!!! :-D Hoewel ik andere dingen ook te doen had, heb ik mij lui bezig gehouden met het invullen van de liturgie van de komende dienst. Daar hoefde ik niet erg bij na te denken. Hoewel... er was een lied waar een paar verbindingsboogjes op een verkeerde plek stonden in de derde regel, boogjes die ik niet kwijt kon raken. 
Pas toen ik de regels stuk voor stuk naar een nieuw bestand probeerde over te brengen, kwam ik er achter dat ze bij de eerste regel hoorden. Dat kostte wel een uurtje, alles bij elkaar. Het interview met prins Constantijn heb ik met interesse bekeken. Een heel andere stijl dan de interviews met Willem-Alexander. Puurder, misschien ook: dieper, op de een of andere manier. Morgen moet ik weer van alles, ik heb nog niet eens een lijstje gemaakt. Maar aangezien het al een uurtje 'morgen' is, laat ik dat maar voor straks. Welterusten. ;-)

12 october 2019. Uitgeslapen. Gelukkig, ik begon al weer laat met het sluiten van de ogen. Het regende nogal uitbundig vandaag, maar ik ben toch min of meer tussen de zware buien door naar de stad geweest. Ik moest een cadeautje hebben voor een vriendin die morgen verjaart. (Reina wordt 75, kinderen.) De motregen maakte het leven nog net leefbaar. Ik heb niet het gevoel dat ik verder veel gedaan heb, maar vanavond heb ik de komende dienst in elk geval in principe vastgelegd in de computer. En een vergadering is vastgelegd. En mijn haar is alwéér op krullers aan het drogen.Nu ja, een dag van kleine dingen voor kleine mensen. Laten we hopen en bidden dat we kunnen slapen. Heb een gezegende zondag, morgen!

11 october 2019. Een dag van veel kleine klusjes, en helaas, ik ging vandaag weer in de fout met koekjes. Er is nu dus ook niets meer in huis voor bezoek. :-(  Ik vulde een printer, en maakte er een enorme knoeiboel van, dus de eerstkomende weken heb ik inktranden onder mijn nagels, en veelkleurige vingers. Zucht. Ik wéét beter, en ik héb plastic handschoenen. Deze week vroeg mijn bezoek, kijkend naar de regenboogvlag, die braaf naast de Nederlandse staat, wanneer ik die eigenlijk uitstak. Nu, onverwacht voor mij: ook vandaag, want het was Internationale Coming Out dag. De straffe wind had er direct vat op! 
Gisteren is, terwijl mijn fiets voor de etalage van Specsavers op mij stond te wachten, mijn handige en frisse regenboogtas uit mijn fietstas gehaald door onbevoegden, die ik daartoe niet had geautoriseerd. Balen! Die had net zo'n handig formaat, dat die zonder problemen in de fietstas kon zakken, zonder dat ik hoefde te proppen. Om mijn suikeraberratie goed te maken, ging ik helemaal lopend naar de Flying Tiger om een nieuwe te halen. Maar helaas: ze waren er niet. Rond de Pride meestal wel, zei het aardige meisje. Daar had ik nu niets aan, en aanzienlijk minder opgewekt dan op de heenweg, toen ik nog vol goede moed was, slofte ik terug naar huis. Vanavond heb ik de lezing mét vertaling afgedrukt. Vandaar die gevulde printer. Ik zie dat ik mijn tafel en muismat ook nog even moet behandelen met schuurmiddel. Een soort VIM. En aangezien het al ruim één uur is, hoop ik direct daarna naar bed te gaan. Goede voornemens... 

10 october 2019. Vandaag had ik de impressie dat het vrijdag was, dus ik at vis. Die moest wel op, daar niet van. Ik had een afspraak bij de opticien, die anderhalf uur bezig is geweest om een vaag idee te krijgen van de staat van mijn ogen. De brillen zijn volgens haar iets te sterk. Ik had het gevoel dat ze iets te zwak waren. We zullen het wellicht een keer zien. Een lang gesprek met iemand van de bank, over het veranderen van de tenaamstelling, liep uit tot een behoorlijk lang en ingewikkeld gesprek, zodat ik iets anders, dat belangrijker was, moest laten liggen tot later. Verder moest ik naar de Amsterdamse straatweg, en ziedaar! Alle wegen waren weer veranderd. Vanavond heb ik gestoeid met de Griekse tekst van een lezing voor een komende dienst, en met nog een paar telefoontjes was de dag weer meer dan voltooid. Maar goed, morgen is het wéér vrijdag. Dat scheelt! ;-)

9 october 2019. Pffff. Dat was me een dag!!! Ik kreeg mensen over de vloer, die hun ding deden op een prettige manier, maar het bleek toch vermoeiend. Ik had een mooie hoofdpijn, toen ze ergens na 5 uur weggingen. Geeft niet. Tonio was vier uur hier, en we hebben samen mooie dingen kunnen doen voor Tons kamertje, (Tonio heeft wel 3D inzicht, dus eerst dit en dan dat) en voor mijn komende kerkdienst. We zagen toch nog iets dat anders en beter kon in de Griekse tekst. Ik moet voor mijn lezingen vermoedelijk overschakelen op ODT. Dat is van Libre-office, dat voor mijn gevoel toch wat primitiever is dan Office van HeelKleinZacht. ;-) Maar al doende leert men. En zo dook ik toch nog in de officiële Griekse Bijbeltekst, om te zien of de verschilde, maar nee. Ik las anderhalf hoofdstuk op zoek naar bepaalde lettertekens. Lukas ken ik intussen aardig goed, dus ook al lees ik die 's morgens in de tweetalige bijbel, zodat je even kunt spieken als je een woord niet weet, de Grieks/Latijnse bijbel las inhoudelijk ook vlot, en kijk! Mijn hoofdpijn is weggetrokken :-) Bless You, Lord! Ik heb nog steeds keelpijn, maar Tonio's neusverkoudheid heb ik (nog) niet opgepikt, dus ik ga getroost slapen, en laat de zorgen van morgen voor de komende dag. De onafgewerkte zorgen van vandaag en gisteren ook maar. 'Gisteren is voorbij, morgen moet nog komen'. Nu is het genoeg geweest. ;-)

8 october 2019. Vanmorgen mocht ik weer proberen af te komen van enige allergie. Mijn probleem met suiker moet nu minder zijn, de behandeling zou wel geslaagd zijn. Hm. O. Tja. Het is beter dan het was, maar... goed, we gaan verder. Ik ben boodschappen gaan doen bij AH, een kaart moest nog weggebracht voor een (niet meer zo erg) zieke, ik heb een paar keer geprobeerd het gezin in Amsterdam te bellen, maar nu blijkt dat René vanmiddag een onderonsje had met zijn eigen moeder, en dat Parel en Mik ziek in bed lagen. Het weer nodigde mij ook niet uit om op stap te gaan, dus wéér heb ik Alckmaria Victrix gemist. Ik ben toch nog steeds half verkouden, en rillerig. Vanmiddag heb ik nog enige opruimwerkzaamheden proberen te verrichten, en met andermans' ogen naar mijn troep te kijken. Ik zie wel verschil, Tonio zou wel verschil zien, denk ik, en verder heb ik mijn best gedaan om te zorgen dat vreemden niet meteen van de trap vallen. Dus ja, die dingen die her en der hun vaste (tijdelijke) plek hadden, liggen nu merendeels 'achter de rododendrons'. Vanavond moet er véél buiten gezet worden voor het 'oud papier'. Ik zal eerst eens kijken of ik nog een doos heb! In elk geval zal Tonio morgen een handje helpen met het begaanbaar maken van Tons kamertje. Dat zal nog niet mee vallen, ik moest al extra ruimte maken in het kamertje voor. 
De jarige heb ik niet meer kunnen bereiken, maar zijn vrouw en zoon zijn ziek. Zielig!!! Beterschap jullie. 

7 october 2019. Vandaag heb ik geprobeerd was op te ruimen, nadat ik lekker had uitgeslapen. Meteen was ik wat laat, ik vraag me zelfs af of de kaart voor mijn schoonzoon, die morgen jarig is, wel op tijd in de bus is gegaan. Het was al over vijven. Maar ik werd afgeleid, en ik lette er niet op. 
Nu ja, alvast van harte gefeliciteerd, lieve René! Een fijne verjaardag. 
En natuurlijk: Van Alkmaar de victorie! :-)

Zondag 16 na Trinitatis 6 october 2019. Ik meen dat het Beppies verjaardag was. :-) Het was vast de natste Singelloop ooit. De kerkdienst in de Pieterskerk begon een kwartier eerder, ik wist het, maar het kwam niet binnen, en zo kwam ik net over het nippertje de kerk binnen. Ik schaam me wel, want ik was vreselijk vroeg wakker geworden, om kwart over zes, en durfde niet meer in te slapen, wetend dat ik anders met een denderende hoofdpijn de wekker uit zou zetten om half acht. Heel vervelend. Nu ja, ik kon helpen collecteren, en met 11 personen was het wel goed dat ik er ook nog was. ;-) We praatten vrij lang na, niemand had veel zin de regen in te gaan. Uiteindelijk was alles opgeruimd en geteld, en ziedaar: het regende even niet. In de verte hoorden we de megafoons van de Singelloop. Een van onze kerkgangers wachtte tevergeefs op de toegezegde taxi. Uiteindelijk hebben 2 lieve mensen zich over hem ontfermd. Hij is erg slecht ter been, en de onbekommerde mededeling van de taxicentralist dat hij maar moest zorgen buiten de singels te komen (aan alle kanten bijna even ver vanaf het Pietersplein) en dan wel kon bellen, zodat ze konden zien wat ze voor hem konden doen, was echt zo .......! Maar onze lieve F en haar man maakten het me mogelijk rustig naar huis te fietsen. Het kwam vast goed. Na de lunch, rustig en piano aan, heb ik vast iets nuttigs gedaan, maar ik weet niet meer wàt. De man met de hamer kwam langs. Later ben ik een uur of anderhalf bezig geweest met een file met Grieks en Nederlands door elkaar. Echt, zo'n klein stukje met een stuk of 12 woordjes en hun betekenissen. Dat moet toch slimmer kunnen... of niet. Ik zal het er met Tonio eens over hebben, deze week. :-) 
Vanavond heb ik de inhoud van een doos bekeken, en in de computer gezet. Als je papieren dan toch wilt bewaren, moet je ook kunnen opzoeken waar je ze hebt. Dus aanstonds zal ik meteen Tonio's slimme link om een back-up te maken aanklikken. En ruimte maken op de tafel. Dat staat ook op mijn lijstje. Heel misschien ga ik straks lekker vroeg met een boek naar bed. Morgen zien we de rest wel. Toch? 

5 october 2019. Het leven loopt vaak anders dan gedacht. Vandaag moest er op grote schaal (nu ja, voor 1 persoon en deze week wellicht wat bezoek) boodschappen gedaan worden. De koelkast liet me koeltjes weten vrijwel helemaal leeg te zijn. Dus stapte ik eerst op de fiets naar de Jumbo, daarna fietste ik naar de fietsenmaker, want ondanks mijn slimme trucjes met spul onder de standaard, viel de fiets weer om, zodra iemand de fiets-met-standaard-uit een duwtje vooruit had gegeven, zodat mijn trucje er af schoof. De fietsenmaker had wel een heel stevige nieuwe standaard, die ook versteld kon worden. Je staat er versteld van, waar mensen al geen geld aan kunnen verdienen! ;-) Maar goed. Toen naar de stad voor andere dingen, maar - al liep ik aan twee kanten beladen - ik moest toch nog een keertje naar de Twijnstraat voor groenten bij de groentenman. Die had ook erg lekkere hapjes. Dus morgen maar niet op de weegschaal, neem ik me voor. Het was redelijk weer, dus ik knipte hier en daar wat dode takken weg, en werd een paar keer opgebeld, zodat ik ze niet meer in een puinzak kon doen. Maar de kerstverlichting heb ik wel even gecontroleerd. De ene doet het uitbundig, en de andere doet het uiterst minimaal. Daar moet ik nog eens naar kijken. Later. Voor morgen dacht ik mijzelf te tracteren op een bezoekje aan de Lutherse kerk, maar een noodkreet kwam net via de mail binnen: twee leden van het Consistoire zijn er niet, en de huismeester is ziek. Met z'n allen komt het wel goed. Vanavond ging ik maar eens vroeg mijn haren wassen, en laat eten. Nu is het alweer kwart over elf, en ik heb nog niets nuttigs gedaan. Een kwartiertje werk moet toch nog wel kunnen. ;-)
Heb een gezegende zondag morgen!!! 

4 october 2019. Dierendag. Ik heb het bij een klein stukje kaas gehouden. Netter was helemaal geen zuivel te nemen, maar helaas, (het was geen) pindakaas. Vandaag heb ik vrij veel tijd besteed aan opruimen en kleine klusjes. Maar zelfs ík zie vrijwel geen verschil. Toch heb ik bijna geen TV gekeken, behalve onder het eten. Dus! Ik had een mooi lijstje gemaakt met een tijdslijn er bij, helaas! Ik heb heel de dag gewerkt, en ja, die is nú voorbij, aan dingen die idealiter in hoogstens 2 uur gedaan hadden kunnen zijn. Het moge duidelijk zijn dat opruimen net zo iets is als sleutelen aan je PC: de tijd verloopt exponentieel. Morgen zien we wel verder. Of niet. Je weet maar nooit. 

3 october 2019. Weer werd ik te vroeg wakker, dat was niet heel erg, zo kon ik de tijd nemen voor de post voor de zieken en geliefden. Er worden er meer ziek, dan er beter worden, lijkt het. Maar ik doe het met liefde. Ik kon het allemaal net in de brievenbus doen, voor ik naar de audicien moest fietsen. Gelukkig kwam ik vandaag steeds droog over, ook al waren er tussendoor heftige buien en inktzwarte luchten. Dus ik voelde me wel bewaard. :-) De nieuwe hulpstukjes vielen er zondag uit, en dat voelde erg onveilig, maar nu zijn ze voorzien van een langer 'touwtje' en een soort plastic veertje in het oor. Het voelt veel beter, en het geluid komt ook evenwichtiger binnen, na enig gedoe op de computer van BH. Ik deed daar in de vrij grote AH wat boodschappen, nu ik er toch in de buurt was, maar wat ik wilde hebben, kon ik er niet vinden. Dus ging ik na zessen nog maar eens naar AH in de Twijnstraat, waar ik wel de groenten vond die ik zocht. Bij de Bruna had ik nog mijn slag geslagen w.b. de kinderpostzegels, dus ik ben weer ruim voorzien. Het gaat ook best hard, elke maand. Sommige mensen zijn zo lief de postzegels voor me te bewaren, en daar ben ik dan weer erg blij mee. Soms krijg ik een envelopje opgestuurd, een enkele keer in de hand. Het houdt me van de straat, en ik vind het vaak kleine kunstwerkjes. Vooral wanneer je goed kijkt. Jammer dat ik uit Engeland bijna nooit meer iets krijg. Daar hebben ze echt heel erg mooie postzegels! Frankrijk heeft trouwens ook plaatjes van plaatjes. Van Tjitske heb ik in het verleden een aantal jaren de jaarcollectie gekregen. Prachtig, maar erg kostbaar. En dat alles naar aanleiding van de post, die op tijd in de brievenbus kwam, en de kinderpostzegels. Die heb ik nog niet eens heel goed bekeken, dat komt morgen wel weer, want ze zitten nog in mijn tas. Tijd om richting morgen te gaan dus. Trusten!

2 october 2019. Pas na 4 uur sliep ik in, dus voelde het als kwart voor negen, toen iemand me wakker belde om kwart voor elf. Het schoot dus niet op, vandaag. Ik heb wat boodschappen gedaan, want de koelkast was vrijwel leeg, ik heb vanavond nog wat foto's van de afdeling 'hersteld' gesorteerd en gewist, (er is nog veel te doen!) en een paar fotootjes van zondag bewerkt. En de woensdag is al weer vrijwel om. Zo gaat dat soms. Ik heb er een stel toegevoegd aan de zondag. Bless you.

1 october 2019. Regen, met af en toe zon. Ik sliep 12 uur bijna, en dat was erg prettig. Het is nog niet zo, dat ik iets zoets kan laten liggen als ik er eenmaal van gegeten heb. Dat is erg jammer... Ik kon het iets eerder wegleggen, we zullen zien. De dag begon dus halverwege de middag. Ik moest een en ander aan post wegdoen. Het kostte veel meer tijd dan voorzien. Dat gold ook voor e-mail, en het uitzoeken van de diensten voor volgend jaar. Een deel had ik wel netjes aangetekend in het mobieltje, maar op de PC kon ik het niet vinden. Hoe dan ook... toen probeerde ik nog wat verloren/teruggevonden files thuis te brengen. Vandaag ging dat langzaam. Er zat veel rommel tussen, ook veel files die niet goed hersteld waren. Maar je probeert het toch weer. En zo zitten de foto's van zondag nog steeds onaangeroerd in mijn fototoestel. Morgen maar? Ik ben echt druk bezig geweest vandaag... 

30 september 2019. Trouwdag van mijn ouders, in 1936. Ik hoop dat zij er beter weer bij hadden. Ik moest al vroeg op, voor de allergie-behandeling. De dame is tevreden. Ik heb een heel klein beetje meer energie. Gemiddeld. Vandaag heb ik alleen achter de computer gezeten verder. Het schiet niet op. Morgen beter. :-)

Zondag 15 na Trinitatis 29 september 2019. Overal om me heen beginnen mensen te roepen: 'waar blijft de tijd!' Het klinkt wat paniekerig, en ik kan het wel meevoelen... Er moet nog zo veel, en de tijd glipt door je vingers. Vandaag was een volle dag. Een leuke dag ook. Het begon met de dienst in de Pieterskerk. Er waren een paar mooie regels te zingen, waar ik blij van werd. De preek hoorde ik wel, maar de inhoud - hoe simpel ook - kwam niet binnen. Het zal wel aan de korte nacht liggen. De voorganger had zijn best gedaan. :-) Daarna snel ontbijten, en naar Amsterdam, waar de Charismaatjes een buitengewoon prettige en inspirerende dienst vierden. Door geldgebrek gaan ze volgend jaar naar de Oranjekerk, waar op papier het zelfde wordt geleverd voor minder geld. Heeft er niet iemand ergens een leuk bedrag liggen voor een héél goed doel???? Hoe dan ook, het was een warm bad, interessant ook, veel knuffels, en ik had een paar leuke gesprekken. Dan voel je weer dat je in een gemeenschap leeft. Ook al ben je er niet altijd. Nat was het wel vandaag. 
Toch ging ik nog even bij Parel langs, waar ik ook Mik zag, die de kas beheerde, en ernstig aan het werk was, maar wel even tijd had om te knuffelen met moeder en grootmoeder. Later zag ik René nog, die even een time-out had genomen. Mijn co-moeder had een nichten/nevendag in de Oceaan, dus dat was wel erg leuk. Zo kon Parel met haar beide moeders op de foto. 

 Een lange, feestelijke dag dus! Vanavond dacht ik een half uurtje te werken aan het sorteren van die herstelde foto's, maar ja, ook daar - juist daar - vliegt de tijd drie keer zo snel als je denkt. Morgen begint de dag vroeg, en aangezien die al een tijdje geleden officieel begonnen is, ga ik aanstalten maken richting bed te gaan. De dag door Uwe Gunst ontvangen.... was verrukkelijk. ;-D

28 september 2019.  Een dag met een bijzondere betekenis, maar ik kan me niet herinneren wat en hoe. Echt suf! Hoe dan ook: na een onderbroken nacht was ik relatief vroeg op, zodat ik al aan de koffie zat toen mijn mooie dochter belde. We namen er de tijd voor, maar moesten het gesprek afbreken, omdat... nu ja, omdat. Het hoosde nogal eens, vandaag. Ik meende een boodschap te moeten doen, voor een van mijn kleindochters, maar achteraf bedacht ik me dat ze over een maand jarig zijn, en dat het dan ook leuk is. Een ander telefoontje hield me drie kwartier bezig, voordat ik naar de stad kon gaan, en daarna met de bus naar het verre V, waar het in het huis van dochter Twee heerlijk rustig was, toen ik binnenschoof. We hadden het een uurtje gezellig. Voordat je dan weer thuis bent, ben je wel weer een heel eind verder in de dag. Vanavond moest ik de rest van een stuk overtikken, dat ik gisteren had gezocht voor iemand. De tekeningetjes heb ik maar laten zitten. Intussen is het alweer vrij laat. Morgen mogen de bomen alwéér dansen van de regenpret. Gelukkig ben ik er vandaag redelijk tussendoor gefietst. Wel met mijn regenhoed op. En voor het eerst had ik mijn winterjack aan!!! Gaat de klok vannacht voor- of achteruit, of is dat pas als de helft van de kleinkinderen verjaart??? Vandaag zag ik er eentje. Een liefje. Leuk hoor. :-) (Ik heb het even opgezocht: 26-27 october. Ik hoop dat ze hun verjaardag daarvoor vieren. Anders heb ik een wellicht probleem... ;-)

27 september 2019. Een vrij vochtig dagje, maar ik had er geen last van. Wel was het een dag met veel gebeurtenissen. Ik had gepland om ergens half elf op te staan, dan kon ik nog net een en ander doen voor ik vanmiddag om 2 uur bezoek zou krijgen. Maar nee... om kwart over negen werd ik uit mijn bed geramd. De bel! Tja, ik verwachtte mij mini-computertje terug uit Verweggistan, volgens DHL zou het maandag aan het eind van de middag komen, maar je weet maar nooit. Dus vloog ik het bed uit, voorzichtig de trap af, en opende voorzichtig de deur op een kiertje. Met een brede grijns stonden daar mijn aardige dakdekker/loodgieter/en-wat-niet-al met diens schoonzoon! Oeps!!! (Het overlegmodel is in brede kringen nog niet doorgedrongen in onze maatschappij. Vooral niet onder de mannen.) Ik verzocht ze even te wachten, zodat ik iets (meer) aan kon trekken, en toen dat gebeurd was, gingen ze nóg eens kijken hoe dat nu zat met de keuken. Ja... ja... die moet er helemaal uit. Dus dat wordt slopen, mevrouwtje. En een containertje. Of twee. Ja, dàn moeten jullie ook even kijken naar het kamertje helemaal boven, waar het plafond van naar beneden komt in gedeelten. Dat plafond moet er ook uit. (Dat dacht ik al!) Dat wordt drie dagen werk... en... nu, we gaan een begroting maken. Ik grapte nog: laat het niet wéér een jaar duren! :-) Aangezien een stuk zeil (cache misère) was losgescheurd, en er ook in de gang was gekeken of er geen luik was... (eh, nog steeds niet bij mijn weten), moest ik nu wel echt grondig stofzuigen. Een goede vriend zou komen, maar dat was er niet een van het soort, waarvan ik verwacht dat die zulke dingen niet ziet. Hij zou ook niet alleen komen. Dus! De kelderkast is nogal volgestopt met dingen die eerst ergens anders een plek hadden, dus dan moet je een en ander weghalen, voordat je de stofzuiger tevoorschijn kunt halen. (Vandaar dat ik dat kunstje zo min mogelijk doe.) (Het parket wordt meestal ook schoon met een vochtige doek. Beter zelfs, volgens mij.) Toen dat allemaal klaar was, ging ik maar eens ontbijten. Ik nam een kopje koffie toe. Dat nam ik mee naar boven, want de tijd ging snel. (Vroeger zou je schrijven: de tijd vlood, maar niet iedereen zou dat meer snappen.) 
En wat gebeurt er? Dat kopje koffie ging driekwart om toen ik het probeerde neer te zetten op mijn overvolle nachtkastje naast mijn bed. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!!! Zo'n dag dus.
Maar het bezoek was heel plezierig, mensen met wie je vanaf de eerste minuut over wezenlijke zaken kunt praten. (Daar kwamen ze ook voor.) Dus was ik na anderhalf uur ook best moe. Overigens zaten ze net, toen er werd aangebeld. Ik heb toch maar even open gedaan, al heb ik de telefoon later wel laten bellen. En ja, daar was mijn vroege bezoek met een zeer gepeperde offerte. O.K. Maar ze gaan het wel doen. Een keer. Wel zullen ze het op tijd laten weten. Want om de keuken helemaal leeg te halen, en om Tons kamertje verder leeg te halen, heb ik toch wel hulptroepen nodig. 
Toen ik zat uit te blazen van mijn bezoek, werd er aangebeld. En ja! Mijn computertje. Met een rekening. € 143,55. Ja, hallo!!! 
Het was een aardige jongen van DHL. Hij nam het tot nader order weer even mee terug. En ik kon even later (er kwam nog een telefoontje uit Londen tussendoor) iemand van Ockel bereiken. Nee, het was niet de bedoeling dat ik dat zou betalen. Die rekening was van de belastingdienst, die dacht dat ik iets goedkoop uit China had gekocht. Terwijl de correcte papieren waren ingeleverd. Wordt vervolgd dus... (Leuker kunnen ze het niet maken, maar makkelijker al zeker niet!) 
Een half uurtje later werd er aangebeld, door iemand die eigenlijk graag binnen wilde komen met een oude, demente, vriendin van ons. 
Ik heb het niet aangemoedigd. De vuile kopjes stonden binnen nog op tafel, en mijn hoofd draaide nog... 
Het voelde niet aardig. Soms ben ik niet aardig. 
Intussen ben ik nog twee telefoontjes verder, en het is bijna elf uur. Ik heb vanavond dus bijna niets meer gedaan. Alleen heb ik een paar honderd zorgvuldig uitgeknipte recepten weggegooid (als iemand ze nog wil hebben, mail naar gea apedinges van-haselen punt nl) - en nog een boel papieren die 'over de datum' zijn. Nu ja, zo'n dag dus. ;-) Morgen beter. Toch?

26 september 2019 was een natte dag! Aan het begin van de middag viel het nog mee, en kon ik niet echt vaststellen of mijn rode jasje waterdicht was. In elk geval spatwaterdicht, dat wel. Ik moest eerst naar de audicien, waar ik na afloop tot mijn schrik de fiets niet meer kon vinden. Iemand had die minstens 6 meter verder tussen andere fietsen gefrommeld. Gelukkig zag de (a.s.) audicienne hem! Pfff. Dat was echt schrikken. Vervolgens moest ik nog naar de tandarts, die een heel ander gat ging vullen dan ik dacht. Dat ik geen amalgaam in mijn mond wenste, stelde hem voor nieuwe uitdagingen. Daar was hij niet blij mee, maar hij groeit er van. ;-) Eenmaal thuis heb ik wat gelezen, wat tv gekeken, een beetje opgeruimd, morgen komt er bezoek... maar voor stofzuigen had ik even geen fut meer. Dat moet dus nog. Morgen. Na het eten ging ik naar de AH om koekjes te kopen, die ik achteraf vergeten heb, maar dat kwam omdat ik onderweg in een hoosbui terecht kwam. De vraag naar de waterdoorlaatbaarheid van het rode jasje werd doeltreffend beantwoord door de elementen. Ik was nat tot op mijn navel. Wet to the bones, zeggen de overburen. Toen ik de winkel uitkwam, was de regen nog niet afgenomen. Dus ben ik er maar door gegaan, het had weinig zin om te wachten, nat als ik al was... Maar een warm bad was daarna - met een aangenaam boek - wel een tractatie, waar ik erg van genoot. Intussen is het half een, en sommige krulspelden voelen al droog aan. Andere nog niet. Nu ja, dat gaan we zo wel zien. Morgen is al begonnen, dus geniet van de vrijdag! Bless you!

25 september 2019. Toen ik plastic wegbracht was het droog, en later, toen ik naar de fourniturenwinkel fietste, ook. Dat was mooi meegenomen. Ik heb geprobeerd wat op te ruimen, veel papier uit 1991-1998 weggedaan. Het betrof DOS-Windows3 spul, en plaatjes, uit kranten geknipt. Die zijn makkelijker en mooier te vinden op internet en de eigen computer. Sommige dingen waren zeer het bewaren waard. Maar ik ben er nog lang niet klaar mee. Een doos is leeg, er staat er nog een, en dan... dan moet ik inventariseren wat mag blijven. Anders kan het nog eens 10-15 jaar duren eer ik dat weer bekijk. Morgen. Na de tandarts... en zo... 

24 september 2019. Vanwege de behandeling gisteren, was er vanmorgen weinig te ontbijten. Pas na 15 uur kon ik dat weer veilig doen. Nu ja, we zien wel. Vaart zat er dus niet in, vanmorgen, ik was wat hoofdpijnig. Dat heb je ook als je stevig aan het lijnen gaat. Later haalde ik een en ander meer dan in. Dat is niet de bedoeling. Ik moet daar nog eens iets mee doen. Maryse kwam aan het eind van de middag, om haar foto's te laten zien van het verjaarsfeest in Frankrijk. Het was een groot succes geweest, en net wat ze graag wilde. Zo leuk voor haar!!! Ze zat als altijd vol verhalen, en we namen samen een kop soep. (Morgen nieuwe halen!) Het was heel gezellig. Grijnzend zag ik hoe ze met een vaart wegreed, en bewonderend (of vol verwondering) werd nagekeken door een aantrekkelijke jonge knul. Toen hij me passeerde, vertelde ik heb dat hij net had gekeken naar de interessantste vrouw die hij die dag was tegen gekomen. Hij knipperde even met de ogen, en grijnsde breed. Verder had ik het voornemen wat op te ruimen, maar het is bij dat voornemen, en een aantal telefoongesprekken, gebleven. Soms heb je dat. Morgen gaat het vast beter. Al dacht ik wel dat er iets in de agenda stond. Ik zal er straks naar kijken. ;-) 

23 september 2019. Vannacht heeft het aardig geregend, vandaag kwam ik droog over. Heel prettig was dat. Er is niet veel uit mijn handen gekomen vandaag, maar vanavond heb ik nog naar die geredde files gekeken. Ik kan nog niet zien of de geredde files ook files zijn die ik kwijt was, of dat het copietjes zijn van files waarmee ik heb gewerkt. Soms heb ik vier of zelfs acht stuks van dezelfde foto. Met minieme verschillen. Wordt vervolgd dus. Een keer. (En het is intussen echt herfst, kijk maar naar de kastanjebomen!!!)

Zondag 14 na Trinitatis 2019, 22 september. Mooi weer was ons beloofd, en dat is het ook geworden. :-) Vanmorgen werd ik naar de Pieterskerk gestuurd, met reden, achteraf. :-) Maar nog dacht ik: als ik me haast, kan ik nog wel proberen naar Zandvoort te gaan. Kennelijk valt er iets anders voor me te doen, vandaag. :-/ OK. We zien het wel. Ik kan ook 2 paar fitflops niet vinden, dus ik trok mijn preekschoentjes aan, vanmorgen. Nog niets gevonden, dat is dus ècht gek!!! In elk geval heb ik aan de dienst van vanmorgen een bosje bloemen overgehouden. Gezellig. Gisteren deed ik even snel de uitgedroogde restanten die nog op de tafel stonden weg, toen mijn onverwachte bezoek kwam. Van dichtbij kon het echt niet meer. Nu weer wel. :-D 
Vanmiddag heb ik getracht een boekje te lezen dat me was geschonken. Op het dak, dus geen afleiding. Heerlijk dat ik daar ook een makkelijke stoel heb. Dank je wel, PaBeToTi! ;-) Het lezen was hard werken: heel veel informatie per vierkante letter. Liefdewerk dus. Ik heb me door ruim 70 bladzijden heen geworsteld. Tussendoor heb ik, in de terechte verwachting van regen, bijna een vuilniszak dorre bladeren verzameld en in de tuin laten vallen. In een keer goed, omdat het allemaal droog spul was, en dus licht, is de zak niet gebarsten, en kon ik die zo buiten zetten voor de vuilnisman, die morgen langs komt. :-) Liever had ik dat morgen gedaan, maar intussen is het avond, en regent het behoorlijk. En ook als zondagssteek geen week houdt, het is wel fijn dat de regen nu weg kan, en de afvoer niet is verstopt. Dat is toch ongeveer een kalf uit de put halen. ;-) Een paar fitflops heb ik intussen gevonden, ik ben heel erg benieuwd waar Sint Antonius het andere paar verstopt heeft. En nee, ik had het hem nog niet gevraagd. De heiligen mogen ook wel eens zondag vieren. ;-D 
Vanwege de regen zingt het in mijn hart met Sœur Sourire en de bomen: Et chantent les prés, et chantent les fleurs
La joie est dans mon cœur. Et chantent les prés, et chantent les fleurs. Moi, j'ai ma joie dans le Seigneur. Zo is het maar net. Vandaag. 
(Niet als ik morgen door de regen moet fietsen, natuurlijk.) ;-) (Of misschien toch wel, want als dat melodietje eenmaal tussen je oren zit, ben je het niet zo maar kwijt!) 

21 september 2019. Vannacht werd het laat, 4 uur eer ik sliep. 8 uur later werd ik traag wakker. ;-) Eigenlijk had ik zo graag naar zee willen gaan, maar de Heer vond van niet. Ik deed wat boodschappen in de stad, en toen ik thuis was, werd er aangebeld. Een oude vriend (even jong als ik, denk ik) uit de HCC-dagen. Hij DaarBoven wist het kennelijk. Wel, C had veel te vertellen, het was gezellig maar heel inspannend om de takken en de sprongen bij te houden, dus na een paar uur bekende ik hem dat ik de draad (en de rest) kwijt was. Maar dat kunnen we elkaar vertellen. :-) Een uurtje later belde mijn vaste klant uit L. Ook een heel ingewikkeld verhaal. (Al die eenzame mensen zien en spreken verbazingwekkend veel mensen, en dat willen ze allemaal met me delen. Af en toe weet ik niet meer waar het over gaat.... of over wie.)  Dus later heb ik heel rustig nog een paar uurtjes aan de computer gezeten. Eerst kosten Berichtenblad uitgezocht voor de Penningmeester, en toen wilde de scanner de bonnetjes niet scannen. Morgen of maandag misschien wel. Tot dan staat de plastic bak met dat soort gegevens op tafel. :-( Vervolgens heb ik vier of vijf mappen gemaakt waar ik de geredde foto's een voor een in kan sorteren. Grofweg, want in de map Lourdes heb ik nog geen onderverdeling. Ik zou het vaak ook niet weten. Intussen is het zondag en zonder fitflops zijn mijn voeten koud geworden, dus ik verplaats mijn voeten en de rest naar de slaapkamer. Heb een gezegende zondag!

20 september 2019. Zonnig maar fris. Vanmiddag heb ik eindelijk mijn fournituurtjes kunnen halen, en de glasgordijnen voor de tuindeuren hangen nu wel goed. Ik ging ook nog even bij Swaak kijken. Het is altijd riskant om daar langs te lopen als ze open zijn. ;-) 
Ik wilde in Word een file bijwerken, maar ik had de naam niet correct in het hoofd, en ik zocht me suf. Nergens te vinden. Dus ging ik een programmaatje die disk laten zoeken naar kwijtgeraakte files. Dat waren er een boel... het zat er niet bij, maar ik vond wel weer de correcte naam van de file. Die ik nog niet heb bijgewerkt, want er stonden ergens nog meer herstelde files. O.a. ruim 58K plaatjes. Alles door elkaar: zowel van soort als van datum. Een giga puinhoop. Het zijn er nu nog 43K. Het is ongemerkt half drie geworden. Ik ga maar eens doen alsof ik slapen ga. Maar ik heb wel, in allerlei maten en vormen, een aantal foto's van de reis naar Roemenië terug gevonden. Die hele map was verdwenen. Maar wat ik nu heb gevonden staat tussen allerlei files van ooit gewiste programma's, troep en rommel, half en helemaal niet herstelde plaatjes... Kortom: ik kan nog maanden plezier hebben... 

19 september 2019. Ook vandaag moest er een verjaarskaart op de post, en meteen nog een stuk of veel kaarten voor de zieken en dierbaren. Het lukte net voor vijf uur, daarna ging ik met een technisch probleempje naar mijn vriendelijke buurman. Hij kon het oplossen, ik kwam er echt niet uit, maar met vaste hand en enige kracht loste hij het op. Fijn! Weer een heel klein streepje op mijn emmer-lijst. Ik vraag me af waar de term 'bucketlist' vandaan komt. :-) Toen meende ik mij zeer te moeten haasten om op tijd bij de fourniturenwinkel te zijn, die gisteren wegens een stroomstoring dicht was. Dat haasten lukte me wel, maar de deur van de winkel was getooid met een briefje: heden dicht vanaf 14.00 uur. Dat was er gisteren niet. :-(  Van teleurstelling ging ik langs de lekkere-dingen-winkel, (de volgende op mijn weg, want Smolders was allang dicht) zodat ik morgen beter niet op de weegschaal kan gaan staan. Vanmorgen was er een onsje af, dat wil ik in gedachten zo houden. ;-D Afgezien van een paar telefoongesprekken, heb ik de avond doorgebracht met een condoleance brief. Dat kost altijd veel aandacht en zorg. Het is elf uur geweest, ik breng die brief nog maar even naar de brievenbus, en daarna ga ik heel langzaam richting slaapkamer. Het was geen geweldige dag vandaag. Morgen beter. 

18 september 2019. Tot drie uur mocht ik vandaag alleen maar ei of kip hebben... vanwege de behandeling van gisteren. Dat ging natuurlijk best, maar om drie uur kwam ik (niet helemaal per ongeluk) langs Smolders, op weg naar de fourniturenwinkel in de Lijnmarkt. Aan die kant had de Lijnmarkt last van een stroomstoring, maar pinnen kon ik wel bij Smolders. Dus liep ik met een zakje walnootstukjes naar buiten. Lekker!!! Niet goed, maar wel lekker. De fourniturenwinkel was gesloten, vanwege de stroomstoring, net als een boel andere winkels daar, maar verderop, aan de Oudegracht, bloeide de commercie als vanouds. Bij Swaak bezweek ik voor een mooie aanbieding, waar ik al meerdere keren langs gelopen was... Ik heb mijzelf verwend. Ja, dat heb ik. Maar aan tekenen ben ik vandaag niet toegekomen. Ik meende toch ruimte te moeten maken, en begon met een klein kartonnen doosje. Ik heb er 2 cm papier uit gehaald, de rest bestond vooral uit familiefoto's, die - nog steeds ongeordend - teruggezet zijn. Ik weet nu wel waar ze zijn, en ik snap niet hoe ze daar terecht gekomen zijn, want ze komen uit heel verschillende albums zo te zien. Dus dat schoot niet op. Morgen wordt het vuil opgehaald, en er lag in de tuin weer een flinke stapel afval. Sommige dingen moest ik nog eens kleiner knippen, anders pasten ze toch niet in de vuilniszakken. Al met al was ik er zo een uurtje mee bezig. Verder heb ik mijn tijd verdaan... waarmee weet ik niet. Nu ja, TV... de moord op die zeer sympathiek ogende jonge advocaat hield me wel bezig. Terwijl iedereen roept dat het een aanslag is op de rechtsstaat, vraag ik me af of het niet een onnozele snotneus was die zich moest bewijzen in het criminele circuit. Het wordt zeker tijd dat onze meest gezochte crimineel niet eens in Benidorm of zo wordt opgepakt. Roos zou zeggen: 'voor zo iemand moet je ook bidden!' 
Ik denk dat ik zulke lui maar eens moet toevoegen aan de verzameling enge mensen waarvoor ik dagelijks bid. Mijn lijstje was te klein. ;-) 

17 september 2019. Het was een van de heel weinige keren dat ik niet naar de TV keek om Prinsjesdag mee te maken. Ik had een sessie bij de allergoloog afgesproken. Nu ja. Zowel de baard als de bolero over de vast wel mooie jurk vond ik niets, de boodschap heb ik leren wantrouwen, en ik weet dat ik als pensioengerechtigde niets (goeds) van dit kabinet heb te verwachten. Natuurlijk heb ik om zes uur wel gekeken... de jurk met die insecten was mooi. Zou die impact hebben? Ik mag het hopen. Morgen is een oude relatie jarig, en ik had nogal wat moeite gedaan om er een geschikte kaart bij te vinden. Toen ik naar de stad ging (o.a. om die kaart te posten) vergat ik die in mijn tas te doen. Toen ik er achter kwam, was het al vijf uur, dus zonder meer te laat. Je hebt van die dagen. Morgen beter. Ik bracht net de kaart alsnog naar de brievenbus, en zag dat het om kwart over acht al vrijwel helemaal donker is. Nu, 20 minuten later, volledig. Dat gaat snel. Maar we krijgen nog een paar relatief mooie dagen. Ik snak naar de zee, maar ik weet niet of het er nog van komt. Nu ja. 
Bijna 10 uur. Ik heb net haast een heel uur gepraat met en geluisterd naar de persoon die ik gisteren heb afgekat. Doodvermoeiend. Ik moet papier buiten zetten, en naar bed. Morgen moet er maar weer gewerkt worden... Pffffffffffffffff.......... En toch: de dag door Uw gunst ontvangen... :-) 

16 september 2019. Vanmorgen veel dromen, ik kwam vanmiddag pas laat op gang. De gordijnen zijn bijna klaar. Ze hangen, en maken de kamer veel kleiner. Er moet nog een en ander aan gedaan worden. Ik werd kriegelig van een paar telefoontjes achter elkaar, en antwoordde erg onaardig. Dat spijt me zo... Vanavond laat kwam er weinig meer uit mijn handen. Jammer, het ging zo lekker. Maar de bloeddruk is wel erg hoog. Wat een pech dat mijn steun en toeverlaat, IvG, juist nu met vacantie is. :-(  Een Efemeride lukte nog wel. 

Zondag 13 na Trinitatis, 15 september 2019. Een graadje meer dan gisteren, maar daar merkte je vanmorgen vroeg (kerktijd) nog niets van. Lucas 15 werd gelezen... later kreeg dat een extra dimensie. Gisteren heb ik heel de dag gezocht naar mijn kleine zwarte mapje met plastic geld én de OV-kaart... Niet gevonden. Alle waarschijnlijke en veel onwaarschijnlijke plaatsen heb ik af-gezocht. Ik vertelde het Betty, toen ik haar vanmiddag even sprak... ze gaf de goede raad om te kijken of er iets van de rekeningen was afgeschreven. Quod non. Omdat ik braaf mijn financiën in de PC probeer te zetten, en ik van het collecte-geld geen bonnetje krijg, wilde ik straks het kerkgeld meteen maar even vastleggen. Er lag nog een bonnetje op de zwarte printer, en dat wilde ik toevoegen aan de bonnetjes van deze week die ik net even op volgorde had gelegd, en zie! Sint Antonius had mijn kleine zwartje mapje daaronder gefrummeld, zodat ik het kon vinden als ik het juiste opruimde. ;-) Verheugd belde ik dochter Twee, en zei haar: Ik heb mijn drachme gevonden! Ze kende haar klassieken nog, en verheugde zich mét mij. Dus als je het niet snapt: lees Lucas 15. :-D 
Verder heb ik wat telefoontjes aangenomen, (de Heer heeft vandaag weer heel wat luisterwerk uitbesteed) ;-) en ik heb een begin gemaakt met de glasgordijnen voor de tuindeuren. Die heb ik jaren en jaren geleden gekocht, maar 6 x 1,5 m was geen gelukkige aankoop. Het was denk ik een laatste stuk, glasbatist met bloemetjes. Vroeger kon ik dat best zien, maar nu had ik wel een probleem. Het wàs al scheef geknipt, met ongelijke happen er uit, ook dat nog. Dan is het enige dat je kunt doen, een draadje er uit trekken, zodat je kunt zien hoe de stof loopt. Één draadje werkte niet, dat ging telkens stuk, en vind dan maar eens het vervolg!!! Met twee of drie ging het beter, maar niet perfect, dus ik ben echt úren bezig geweest. Het spul rafelt gigantisch, dus toen ik eenmaal wist waar er geknipt moest worden (langs het uitgetrokken traject), heb ik links en rechts daarvan een lijntje stoflijm gelegd. Bij stukjes en beetjes, want alleen bij het raam had ik voldoende licht. Kortom: ik ben heel rustig nuttig bezig geweest. Eigenlijk had ik eens naar de postzegels willen kijken, maar dit stuk stof lag in de weg. ;-) De laatste naden liggen nu te drogen, morgen nog eenmaal knippen en dan kijken hoe ik het ga naaien. Het raam stond ook nog een tijdje open, en zo genoot ik van een dag die je wel nazomer mag noemen... ;-) En jij?
Ik keek nog naar een video in het Spaans, een uitnodiging van een lezingenserie, en ik heb absoluut geen idee wat die brave man allemaal zei. Hier en daar hoorde ik een woordje, maar het grootste gedeelte klonk voor bij als abracadabra. Erg ontmoedigend voor mij... :-( Morgen moet ik weer serieus aan het werk. Maar dat is morgen. Over bijna een half uur en een nachtje. ;-D

14 september 2019. Het was redelijk weer, net geen twintig graden hier, en ik kon een dubbele was ophangen, die tegen het eind van de middag nét droog was. Of bijna. Het was open monumentendag, en ik had al jaren geleden eens willen kijken in de Inktpot, Hoofdgebouw 3 van de NS, en nu in gebruik bij Prorail. In feite alleen maar om de mooie kleur van het blauwe licht dat via de toren binnenvalt. De 'dop' van de inktpot blijkt een waterreservoir te zijn, waarmee dit gebouw het eerste was dat stromend water had in Utrecht. Zei onze enthousiaste gids. Nu, hij voerde ons bijna een uur rond via allerlei trappen en krochten, interessant en zo, maar dat wonderbaarlijke blauwgroene licht, waar Ton het wel eens over had, (hij heeft er na de oorlog gewerkt als correspondent) viel me tegen, en bovendien werden we met een noodvaart door het grote geheel weg-geloodst. Ik heb, je kent me, blindelings een boel foto's gemaakt, maar ik vermoed dat ik die niet recht ga zetten en bewerken. De wachtrij van te voren was tot voorbij de Kies, en ETA was 25 minuten. Gelukkig was er iemand van de Pieterskerkgemeente, die tegelijk met mij daar kwam staan, zodat we wat aanspraak hadden. Na afloop kregen we een folder met informatie, en het was leuk geweest als we die van te voren hadden kunnen raadplegen. Maar goed. Het is een groot complex, alles in eigen beheer gebouwd, in een tijd van rangen en standen, en dat was te zien. :-) Maar zo vloog de tijd wel snel voorbij, en ik had toch uiterlijk om vier uur willen beginnen met het lakken van de deuren. Dat werd later, zodat het ook 9 uur werd eer ik boodschappen kon doen. En ja, er waren weer een paar plekjes die minder helder glommen. Het zal me worst zijn. Over een tijdje. ;-) Ik had in elk geval geen zin om het blik nog een keer open te maken en vieze vingers te krijgen. Verder was dit de uiterste datum om mijn zomerse wintergrauw op te frissen. De uitgroei was heel onregelmatig. Het liefst was ik naar een kind gegaan om het even in mijn haar te laten doen, maar daar was het al te laat voor... Echt, af en toe mis ik mijn kinderen heel erg. ;-D En zonder dat ik ook maar iets zinnigs heb gedaan, is het al weer ruim een uur in de zondagse nacht. Heb een mooie, en gezegende zondag allemaal!  

13 september 2019. Soms moeten er dingen echt gebeuren... dus ik had Tonio gevraagd om tijdens zijn lunchpauze mij even te komen helpen met het opmaken van de bedden. Samen kost het vijf minuten, of iets meer, en in je eentje doe je er drie kwartier over. Ik wel. En nog zei hij: 'tjonge, wat hijgt u!' Maar het was afgezien van de hulp al heel plezierig hem weer even te zien. :-) Ik ben wel dol op mijn kinderen. ;-)  Ook hebben we de stoel buiten nog even beter ingepakt met plastic én de hoes die Laetitia voor me had gekocht. Het platjes is erg vochtig, dus dat is nuttig. Nu komt er nauwelijks meer zon, in elk geval niet zo dat je er zitten kunt. In maart komt die gelegenheid weer terug, en daar verheug ik me dan ook op. :-) Het zomerdekbed heeft buiten gehangen, het winterdekbed ligt nu op het bed, en ik realiseer me, dat ik vanmiddag een was in de machine heb gezet, die ik er niet meer uitgehaald had. Oei! Dat zal een hoop kreukels geven! Ik had het nog buiten willen hangen, maar ik vergat het. Wel heb ik een klusje gedaan dat al twee jaar lag te wachten: het lakken van de voordeur en die van de schuur. Het meeste werk is in de voorbereidingen: licht schuren, en schoonmaken met terpentine. Het verven kostte nog geen twee uur bij elkaar, maar toen moest de voordeur wel vier uur open blijven staan, zodat ik beneden moest blijven. Vanavond was het min of meer stofdroog, toen kon ik de deur wel dicht doen, en zo kon ik een snel boodschapje halen. Juist toen de lak op de deur zat, vanmiddag, stak de wind wat op. Ik zal voor de volgende laag lak nog lichtjes moeten schuren. De schuurdeur ziet niemand behalve het gezin en ik, dus dat komt er niet zo op aan. Maar die had veel meer van weer en wind te lijden gehad dan de voordeur, die redelijk beschermd is. Al met al mag ik tevreden zijn. En ja, bij het zoeken naar de lakrolletjes in de verf-doos, vond ik een verdwaald broertje tegen van de LED-lampen die ik in de schuine glazen-kasten had aangebracht. Die in de voorkamer deed het al heel lang niet meer. Door het uitwisselen van onderdelen kwam ik er achter dat het lag aan de trafo. :-) Nu moet alles nog worden opgeruimd, maar dat kan morgen wel. Dan is het licht. :-) (En ik ben moe. En ja, die was.... @#$%^)  

12 september 2019. Vreemd, aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik 5% meer energie heb, aan de andere kant komt er niets uit mijn handen. Ik heb allerlei plannen, en verder komt het niet. :-( En weer een pakje visitekoekjes achter elkaar leeg gegeten! Plastic heb ik weggebracht, dat was wel 10 minuten lopen,  een kwartiertje takjes van de jasmijn klein geknipt, maar niet in een vuilniszak gedaan, daarvoor moet je met zijn tweeën zijn... Een paar telefoontjes beantwoord, en verder niets. Gelummeld, hier en daar een paar bladzijden gelezen... zelfs het lijstje met dingen die ik moest doen is er nog niet. Morgen? 

11 september 2019. Vroeg op vanmorgen, want ik moest om 10 uur bij (nog niet) Beter Horen zijn. Het was een uitgebreide test, onder optimale omstandigheden, en je vraagt je steeds af of je iets nu wel of niet hoort. En of al die stilten betekent dat je gehoorhaartjes kapot zijn. Doodvermoeiend. Volgens het computerprogramma valt het relatief mee, al hoor ik in de hoge tonen heel weinig, waarschijnlijk ook de reden waarom ik niet veel muziek meer luister. Vroeger deed ik dat wel. Maar goed, vergoeding krijg ik niet. En over een paar weken mag ik terug komen om apparaatjes op te halen, om te proberen. Op de terugweg heb ik een nieuwe batterij voor de buitenbel gehaald. Die doet het... mits binnen 2 m van de ontvanger. Vanaf de voordeur dus niet. De batterijtester laat zien dat ie net in het groene gebied zit, maar dus in feite al niet meer verkocht had mogen worden volgens mij. Weer iets om achterheen te gaan. Daar heb ik géén zin in!!!! Ik dacht dat ik vandaag iets meer energie had, maar in feite heb ik niets gedaan. Zo te zien gaat dat vandaag nog wel zo door ook. Veel telefoontjes. Dat ook. :-) 
♀ 2 is naar het ziekenhuis geweest, en heeft nu een spalk langs de grote teen, die haar de komende vier weken door het leven begeleidt. Ze is zo dapper! Ik heb echt kanjers van kinderen. (Dat moeten ze van hun vader hebben, en anders wel van hun grootouders. ☻ ) Nu stop ik maar weer even met bestaan. Morgen verder, zo de Heer wil en wij leven. (En anders is het feest!) ;-D

10 september 2019. In elk geval is het droog en schijnt de zon een beetje, terwijl bij het Barthelomeetje de 'papklok' het sein geeft voor het Angelus. (Na het Angelus werd er vroeger pap gegeten. Vandaar de naam: papklok.) De morgen begon al erg vroeg, want ik zat in mijn maag met die bijna dubbele afspraak. Hoe die afspraak met de tandarts niet in mijn electronische agenda kan staan, terwijl ik weet dat ik die had ingevuld snap ik nog niet echt. Ik zag ook dat een kerkdienst volgend jaar niet is ingevuld, dus daar moet ik ook achterheen. Nu ja! Het is geregeld voor over een paar weken. De voicemail heb ik ook maar eens uit laten zetten. Na lang wachten kreeg ik bij Tele2 een vriendelijke jongeman die veel geduld had. (En het niet wist, maar wel wat info wist te vinden.) Het lijkt te werken. Het is heel vervelend dat mensen allerlei blijken in te spreken, waar ik zelf niet bij kan of kon. Goed, weer een streepje op de lange lijst van dingen die gedaan moeten worden. :-) Nu ga ik me maar eens klaar maken voor de rest van de dag. ;-/ Voorwaarts!!! 
De afspraak met de allergoloog was vermoeiend, zoals die dinge♀ n plegen te zijn. Ik wilde niet meteen mijn bed induiken, maar ik heb wat met fotootjes gespeeld aan de computer. Die werkte niet optimaal mee. PP10 dan. Het is kwart over elf, en ik houd op met bestaan voor vandaag. Morgen komt er weer een dag. Ik mocht zo goed als niets eten, dus ik ben een beetje zeurderig. Het komt goed. Morgen, of daarna...

9 september 2019. Vandaag heb ik met Tjitske nog eens haar verjaardag gevierd. Ik werd opgehaald en weer naar de trein gebracht, en daar heeft ze een vastberaden tempo in! ;-) Maar het was gezellig, en de tijd vloog om. Groeten aan de kinderen natuurlijk! :-) Ik ben nog moe van zaterdag en zondag. Dat merk ik wel. (Ik moet ook weer extra bidden om geduld, merkte ik straks.) Vanavond laat zette ik pas de computer aan, en toen kreeg ik twee herinneringen te zien van medische afspraken. Vlak na elkaar, dat ga ik nooit halen, en de ene staat niet in mijn mobiele agenda: die staat er een week later, en op een ander tijdstip. Ik raakte echt van slag, toen ik dat zag... dat wordt morgen vroeg op en telefoontjes plegen. Ik heb wel gemaild, maar... Nu dus maar naar bed. Morgen een zware dag. Toch al. 

Zondag 12 na Trinitatis 8 september 2019. De predikant heeft vanmorgen voor Maryse gebeden en gedankt. Lief. Ik moest wel weer waarnemen. Soms heb je dat. Anders was de verleiding heel groot geweest om in bed te blijven, vrees ik. Tegen half twee was ik wel thuis, maar ik heb eerst maar eens gebruncht. Naar de weegschaal heb ik maar niet gekeken vanmorgen. ;-\ 
Ik heb vanmiddag en vanavond heel rustig gespeeld met de foto's van gisteren. 50 kreeg ik er gedaan... Nu moet ik nog snel dingen gaan doen waar ik morgen vast geen tijd voor zal hebben. Ik ben echt een sufferd!!! 

7 september 2019. Maryse is jarig, 85, ze viert het in Frankrijk. Maar ik had al lang voordat de uitnodiging kwam beloofd om dit jaar eindelijk weer eens aanwezig te zijn bij het jaarweekend, dat al sinds jaar en dag een jaar'dag' is geworden. Ook heel kostbaar. Afgezien van de doden waren er al 7 mensen niet, en bij minstens een van de aanwezigen kon je wel een minnetje toevoegen. Maar onze band is op zulke dagen wel weer heel sterk en vanzelfsprekend. Dus misten we degenen die er niet waren dubbel. Nu ja, als je uit de pruimenboom valt... ;-) Goed, we werden al heel vroeg (voor mij dan) verwacht in Ermelo. Koffie met lekkers, want een stel was vorige zondag 50 jaar getrouwd (ik had het moeten weten, ik was getuige) en onze gastheer en -vrouwe aanstaande dinsdag. Ton en ik hebben het niet verder gebracht dan 52 1/2... we worden langzaam ingehaald. Na de lunch zijn we met een paar auto's naar Harderwijk gegaan, naar een heel aardig museum, vlak bij de oude hortus en het torentje van Linnaeus. (Hij is maar een weekje in Harderwijk geweest om te promoveren, en Boerhaave deed het zelfs in een dag heen en terug naar Leiden.) Het museumpje is dat van Marius van Dokkum, bekend van o.a. grappige kaarten. We brachten er dik anderhalve plezierige uurtjes door. Daarna gingen we naar een wijnproeverij, richting Ermelo, waar een heel enthousiast jong stel het lief en leed van de oenologie met ons deelde. En ons liet proeven. De chauffeurs waren terughoudend natuurlijk. 

In de tuin zongen we uit volle borst van de ruwe wormen, ons lijflied, mede op verzoek van de buurvrouw, die dat in een ver verleden ook al eens had meegemaakt. Of ze het gehoord heeft... ik weet het niet. We merkten er niets van. Er werden kaarten getekend, voor de afwezigen, van wie we hopen dat ze volgend jaar er wel kunnen zijn... en we werden buitengewoon culinair verwend. De eigen bijdrage viel erg mee. :-) Maar toen ik eindelijk thuis was gekomen, bleek ik echt helemaal uitgeput. Ik heb lang in het warme bad gehangen, en op de een of andere manier is het al weer half twee. Omdat ik te moe was om naar bed te gaan, hing ik ook nog een tijdje voor de TV te nietsen. Morgen beter. Maar het liefst sloeg ik morgen helemaal over. Echt... ;-/

6 september 2019. Vandaag kreeg ik nog een overlijdenskaart. Help! Maar nee, het was de gecorrigeerde kaart van eerder. Nu met datum. Zonde, want ik had het per mail al gehoord. Nu ja. Vanavond veel regen, morgen regen, schijnt het. Vervelend met al die bijeenkomsten. Ik ben een beetje kriegelig van allerlei dingen en veel te veel telefoontjes, dus ik probeer maar weg te wezen. Morgen beter. ;-) Hoop ik. 

5 september 2019. Gisteren kreeg ik al een overlijdensaankondiging van een heel oude relatie van de kerk, maar toen ik vanmiddag met de ziekenpost de deur uitstapte, puilde mijn eigen brievenbus uit. Ook al zo'n grote enveloppe! En helaas. Het bizarre was dat het iemand betrof voor wie ik een kaartje in de hand had. Dus die heb ik er uit gehaald,  voordat ik naar de brievenbus van postnl ging. Thuis gekomen zag ik dat er geen datum op stond! Wel het waar en het hoe laat de afscheidsdienst was, maar wanneer? Nee! Enfin, ik heb meteen geschreven. Later kreeg ik, heel attent, een e-mail van de Lutherse gemeente waar ze lid van was, met de correcte gegevens. Ja, zulke dingen kunnen gebeuren. Maar vervelend is het voor die mensen wel! De begrafenis is op een moment dat ik echt niet kan. Jammer, het was een lieve vrouw. 
Vanavond kon ik afscheid nemen van een andere lieve vrouw, maar dat kon op de fiets. Iemand van 95, die ik al bijna 40 jaar kende. Al pratend met de een en de ander blijf je makkelijk iets langer dan de bedoeling was. :-( Ook van haar wordt het de vraag of ik bij de begrafenis kan zijn. Ook dan heb ik al andere afspraken. Lastig. We zullen zien of daar een mouw aan te passen is. Vanavond heb ik nog een beetje computerwerk gedaan, maar ik heb ook veel in de keuken staan lezen, want daar lag een spannend boek. Morgen moet ik maar eens echt aan het werk gaan!!! Maar mijn pakje is vanmorgen opgehaald... dat wel. 

4 september 2019. Meestal is het mooier weer op Tjitskes verjaardag. Maar ze vierde het dit keer niet voor de buitenwacht, we hebben een andere afspraak gemaakt. Het regent nogal vandaag. Ik kon lang blijven slapen vannacht, dat is prettig. Vanmiddag heb ik wat financiën in de computer gezet. Ik wachtte al een tijd op instructies voor een pakje dat moest worden opgehaald. Morgen was de afspraak. De instructies zijn kwart over drie vandaag verstuurd, met de mededeling dat ze niet morgen, maar vandaag zouden komen... ??? Voor het eten heb ik nog naar mail gekeken, toen was dit bericht er niet bij, daarna wel. Nu zoek ik al tijden naar 2 van die stekkers die je nooit gebruikt. Ik kan ze niet vinden. Ze moeten wel mee terug. Superstress dus. Sint Antonius zoekt ergens anders dan ik. Tot nu toe. Het is nu na twaalf uur, morgen kunnen ze vroeg voor de deur staan, ik heb geen idee. Help. :-) Gewoon naar bed gaan. Dit was ook al niet goed voor de bloeddruk. (Stop the World, I want to get off!)

3 september 2019. Veel te vroeg werd ik door de postbode uit mijn bed geramd. Ik stond dus al beneden te balen voordat ik mij realiseerde dat ik niets verwachtte. Het bleek voor de buren, die iets langzamer dan ik hun bed verlieten. :-(  Ik hield mijn geestesgesteldheid (balen) niet voor de aanbeller verborgen, die meteen terug wipte naar het stoepje van de buren. Voordat ik kon zeggen: 'Geef maar hier' begon hij al te schrijven. Ik wachtte het eind van de voorstelling niet af. Even later hoorde ik de buren in de belendende keuken veel lawaai maken. Het bevorderde mijn algemeen welbevinden niet. 
En daarmee mijn snelheid al evenmin. Nu had ik een afspraak aan het begin van de middag, maar ik kwam niet op het idee de 'gewonnen' tijd positief te gebruiken. Gromgromgrom. De afspraak maakte me moe. Ik had gisteren vergeten iets op de bus te doen, dus nu moest ik het zelf wegbrengen. Nu ja, ik was al een stukje op weg. Alleen de oriëntatie... daar had ik mijn TomTom wel voor nodig. Die kaart is nog maar 8 jaar oud, en met alle huidige verbouwingen in Utrecht ongetwijfeld even actueel als de nieuwste. ;-) 
Eenmaal thuis verlummelde ik veel tijd, ik vergreep me aan chocola, die erg slecht voor mij is, en ging daar rustig mee door, terwijl ik dat bedacht. In de tuin knipte ik wat uitgebloeide rozen af, voor zover ik daar bij kon, want wat mijn mini-tuintje in vierkante meters mist, maken de zonhongerige rozen goed in de hoogte. Tot 3 à 4 meter, zo te zien. Daar kan ik zelfs met de schaar met heel lange handvatten niet bij. Maar het was, uit de wind, nog wel even een beetje aangenaam. Verder doe ik exact wat me aangeraden was: 'het' langzaam aan. Wie weet komt er morgen nog iets uit mijn handen... 

2 september 2019. Mijn schoonzus is jarig. Van harte gefeliciteerd. :-) Timo ook. :-) Nog last van mijn rug. Een klein beetje opgeruimd. Iets lastigs gedaan. :-) Veel tijd verlummeld. Dat is minder. Morgen beter... 

Zondag 11 na Trinitatis 2019. 1 september 2019. Vannacht werd het toch onbehoorlijk laat, want ik was moe en maakte fouten. Er moest wel gecollecteerd worden, en al was het resultaat sub-optimaal, voor het oog zag het er redelijk uit, en zowel papier- als muntgeld kon er moeiteloos in gedeponeerd worden. Vond ik. Maar toen ik om vier uur in bed lag, kon ik niet slapen. Na zes uur lukte dat net anderhalf uur. Daarom dronk ik na de eindeloze kerkdienst (de organist probeerde het tot de noen te rekken, maar dat lukte nét niet) een kopje koffie, en heb ik afgezien van de nazit met lunch. De man met de hamer kwam ik liever thuis tegen. Ik probeerde wat stukjes fluweel etc. op te ruimen, ik heb vannacht een aardige chaos gecreëerd, maar die hamer kwam op mijn rug terecht, dus dan kun je beter geen dozen en plastic bakken meer tillen. Buiten loopt de een in een overhemdje, en de ander met een jas aan. Half vijf is het. Ik denk dat ik maar even probeer af te stappen... ;-) 
Daarna heb ik niet veel meer gedaan... last van mijn rug... :-( Ik ga maar eens een vuilniszak buiten zetten, en 'vroeg' naar bed. 

31 augustus 2019. Koninginnedag in mijn vroege jeugd. En het begin van 75 jaar bevrijding. Geen van die dingen hielden me vanmorgen vroeg bezig. Ik moest eigenlijk vroeg op, om een boodschap te doen bij de fourniturenwinkel. Maar het duurde tot 12 uur eer ik daar binnen ging, en het duurde nog veel langer eer ik er weer vandaan ging, want we hadden goede gesprekken. En als je hebt afgerekend, vraag je nog even of een gewone draad... etc. etc.  Al met al ging ik pas tegen 2 uur de deur uit om richting Amsterdam te gaan. De Oceaan was 3 jaar open, en dat moest gevierd worden. Kosten noch moeiten waren gespaard, en Douwe Bob had het feest om 12 uur geopend, daar zag ik vanavond nog filmpjes van op Instagram, maar toen ik kwart over drie aankwam, was het heel erg rustig. Toen kon ik mijn kleinzoon nog even zien, hij werkte er een uurtje, en Parel en René waren ook af en toe een momentje te spreken. Verder waren ze bezig, maar wel op een aardige, liefdevolle manier. 
Mensen brachten bloemen mee, (toen ik die in het water wilde zetten, maaide ik een pepermolen van de tafel af, zucht, :-( ) en er werden stroopwafels gebakken, in een marmite werd braadvlees gesudderd, er waren spelletjes voor de kinderen, maar die lagen bijna allemaal in het water... Tegen de tijd dat Parel ging optreden, (Mamma Mía en de Vlieger, en het kleine café aan de Kade etc.) kwamen er ook een paar van haar vriendinnen luisteren. :-) Er werd lekker meegezongen. Toen ik tegen kwart voor zes naar de bushalte drentelde, toeterde de bestuurder van een passerende auto. Dat bleken Tonio, Diana en Amber te zijn. Leuk ze nog even gezien te hebben. :-) 
Om half acht was ik thuis, en schoof ik met iets makkelijks op een schoteltje aan bij het nieuws. Ik bleef er lang hangen, want ik was moe van drie dagen. Zonder te weten dat in Amsterdam een enorme stortbui het feest in het water liet vallen... :-(( 
Later heb ik met een nieuwe leernaald op de machine de collectezakvoering nog eens ernstig genaaid. Na mijn haren gewassen en gekruld te hebben, zit ik nu klaar om een en ander weer aan de stok te naaien. Dat moet met de hand, en ik ben nog wel een uurtje bezig. Half een, dat wordt weer een korte nacht, maar maandag hoef ik niets. Help, ik zie net dat ik gisteren twee verjaarskaarten op de bus had moeten doen. Dat had ik dus donderdag moeten doen. Dat ging al niet, dus Woensdag dan... kortom: vergeten, het spijt me. Ik kan ze maandag pas posten. Geen gelamenteer meer, naar beneden, anders kan er morgen niet gecollecteerd worden. ;-) Heb een gezegende zondag, jij (of U).  

30 augustus 2019. Vandaag was echt een gekke dag. Vanmorgen moest ik vroeg op, voor het audiologisch onderzoek, maar die geplande anderhalf uur werd hooguit een halfuurtje, waaruit bleek dat mijn gehoor in de hoge tonen zo goed als weg is, maar in het middensegment te weinig is afgenomen om voor een vergoeding in aanmerking te komen. Over een maandje is de juiste juffrouw weer wel aanwezig. Slik. Zo blijf je bezig. Toen ik thuis was - en passant had ik kwark gehaald bij de Jumdinges, nee, we maken geen reclame....! - dacht ik nog wat tijd te hebben. Het branden van de gisteren geproduceerde .iso lukte aardig, met imageburn, al ging het de tweede keer eerst mis. Eén set data-dragers heb ik opgestuurd, onderweg naar het station. Ik kreeg ook nog een bezoekje, en al stuurde ik mijn neef nu weg, ik liep net voldoende vertraging op om de trein te missen. Zodoende was ik pas op half zes in L. (Tijdens de rit heb ik moeizaak de nieuwe voering van de kerkelijke collectezak geregen. Zeemleer is heel zwaar naaien.) Met G. gaat het niet goed. Hij is opgegeven. Ik heb hem in de rolstoel van zijn moeder (ook al dertig jaar hemelen) rondgereden, want het was heerlijk weer, en lopen gaat moeizaam. Hem rondrijden viel ook niet mee, maar dat lag aan de rolstoel. We eindigden bij de Japaneut, waar we samen net één maaltijd op konden, maar wel voor twee moesten betalen. Het personeel was overigens allerliefst. G. genoot er van, maar na een half uur à drie kwartier was hij echt op. 
Ik bracht hem thuis, en ging vrijwel hardlopend weg, om de bus niet te missen. (2x per uur daar.) De trein stond braaf op me te wachten, maar die ging niet verder dan Zwolle, vanwege een misverstand tussen een persoon en een trein, tussen Zwolle en Amersfoort. Wij werden over Flevoland naar Amsterdam-Zuid gestuurd. Ook daar trappen lopen naar een ander perron, en wachten... Uiteindelijk was ik om kwart voor twaalf thuis. Ik moest buitenom naar mijn fiets. Dat schoot niet op. Maar goed... 
Toch een bizar idee dat wij wellicht al eerder wisten van het ongeluk dan de familieleden van de ons onbekende persoon. Dan ben je alleen maar diep dankbaar voor al het goede! En je denkt met ontferming aan de mensen die letterlijk en figuurlijk de baan weer vrij moeten maken. :'-( 
Het is half twee geweest, en morgen moet er ook weer van alles. 

29 augustus 2019. Vanmiddag moest ik al vroeg bij de tandarts zijn. Bijna nog vroeger stond ik weer buiten met een nieuwe afspraak voor over een maandje, om een klein gaatje te vullen. :-( Op weg naar huis kwam ik langs Beter Horen, dus ik dacht... En ja! De grove meting van de automaat gaf aan dat mijn gehoor (on)behoorlijk achteruit gegaan was. Morgen hebben ze tijd voor een complete meting. Nu kon dat niet. Maar dat komt wel onhandig uit. Goed... Eenmaal thuis zocht ik wat dingen bij elkaar, die ik prompt vergat mee te nemen naar Betty. Onderweg haalde ik nog wat koekjes en zo ipv bloemen. (Die had ze al van de kinderen gehad. Lief!) Gisteren was haar voet geopereerd, en vandaag was een en ander nog redelijk verdoofd. Tegen de tijd dat ik ein-de-lijk daar was, werd het al iets gevoeliger. Dat zal vannacht lastig worden. :-( Maar ze is een kei van een vrouw. :-) Toen bracht Carlos me naar de bus, dat scheelde weer een hoop tijd en gedoe. :-) Half acht was ik thuis. Een tijdrovende excursie, voor een uurtje plezier met je kind. :-D  Vanavond heb ik de foto's bijgewerkt tot een ISO, en de rest zie ik morgen dan wel weer (niet). 

28 augustus 2019. Vanmorgen mocht ik toch weer naar Ineke, haar gezondheid liet het weer toe... Fijn. Ze constateerde inderdaad een flinke (meervoudige?) bloeding. Ze had meer naaldjes nodig. Maar ik ben iets fitter, zolang ik me niet beweeg. 
Dat heb ik dan ook nauwelijks gedaan, toen ik eenmaal thuis was. De computer heeft me bezig gehouden. Het is bijna middernacht, en morgen moet ik naar de tandarts. Dus flink tandenpoetsen zo!!!

27 augustus 2019. Ik had een heel rustige dag achter de computer. Alleen vindt mijn opgezette voet dat niet zo prettig. De foto's van vorige week woensdag zijn nu gereduceerd tot 136 stuks. Morgen zal ik nadenken over de vraag hoe ik die ga ordenen, groeperen of wat dan ook. Filmpje? Morgen...

26 augustus 2019. Om 10 uur wakker, net op tijd voor een therapeutische afspraak. Lekker warm weer. Om een uur of 3 weer thuis. Toen heb ik alles op mijn kamer uitgezet: NAS1 en NAS2, telefoon, modem/router, repeater etc... Want, aangemoedigd door mijn zoon, heb ik een nieuwe Brennstuhl stekkerdoos gekocht. Zonde, want de oude deed het nog best, maar hij wilde niet meer uit. De aan- en uitknop deed het niet meer. Toen heb ik moeizaam kreunend uitgezocht welke stekker waar in zat, en dat was behoorlijk ingewikkeld. De nieuwe had 6 gaten, maar sommige stekkers zijn zo groot, dat ik er maar vier gebruiken kon. De steller van de telefoon was ik vergeten, toen ik alles opnieuw had opgebouwd. Maar het nieuwe systeem is iets onhandiger. Daar moet ik morgen eens over na denken. Ik had net gegeten, toen Laetitia kwam met hout voor de stellingen in de schuur. Ze had het nog gelakt ook, de schat. Nu had ik mij minimaal gekleed om in een vieze, warme schuur met Laetitia aan het werk te gaan, maar ze had man en dochter ook meegenomen. :-) (Daar was ik niet op gekleed. Eh...) Maar zo ging het werk een stuk sneller. En dat was ook heel erg prettig. De dames hebben ook heel veel gedaan. Daarna dronken we nog iets, Charlotte tekende, dat kan ze ook al aardig, (it runs in the family) - en daarna heb ik nog een schroefje ingedraaid, zodat de hor in de keukendeur (naar ik hoop) dicht kan als de keukendeur open staat. (Als het vannacht nog koud wordt.) En al die kleine dingetjes. Telefoon... ach, de avond vloog voorbij. Ik heb nog een paar foto's bewerkt. Morgen verder. Het is al weer veel te laat. Een fijne dag!

Zondag 10 na Trinitatis, 25 augustus 2019. Fraai zomerweer. De Heer gaf het Zijn geliefde in de slaap vanmorgen. Nederland 2 stond wel aan, maar ik kreeg er maar flarden van mee. Vreugdevolle flarden. Met enige haast lukte het mij om nog op tijd de trein naar Amsterdam te halen voor de dienst van de Charismaatjes, die erg plezierig was. Die haast had trouwens geresulteerd in een kwart ontbijtje, dat heeft een pak koekjes (helaas) weer aangevuld. Na de dienst wilde ik mijn kleinzoon eigenlijk graag zien, maar ik heb niet zijn correcte telefoonnummer, zijn moeder neemt de telefoon per definitie niet op, en zijn vader reageerde niet, dus ik reisde terug naar Utrecht. Dat was ook goed. Ik beging me aan een ijsje, en toen nog een. De rest ging terug in het vriesvakje. Een slecht begin van de maaltijd. Die stelde ik toen maar uit tot een uur of negen, maar ja, toen kreeg ik net mijn vaste beller weer aan de lijn. Eerste keer vandaag. Later kreeg ik mijn knappe dochter - de jongste - aan het toestel. :-) Na afloop van het gesprek had ze minstens net zoveel hoofdpijn als er voor, en we hebben drie kwartier nodig gehad om een afspraak te maken. Toen heb ik nog wat foto's bijgewerkt. Soms gaat het goed, soms moet je drie of vier keer opnieuw beginnen, maar het is heerlijk rustgevend werk. Ik ben bijna op de helft. Het schiet (niet) op. ;-) 

24 augustus 2019 Onverwacht is het toch weer laat geworden. Gisteren duurde tot half vier voor de slaap min of meer kwam, maar vanmorgen kon ik toch uitslapen, niet? Niet dus. Al voor negen uur werd ik door de telefonische wekdienst uit mijn bed geramd! Als ik niet had gehoopt dat Ineke zou kunnen bellen, had ik twee vingers in mijn oren gestopt, en mij omgekeerd. Maar het was Ineke niet. Ik mocht even Gods oren wezen. Veel hoefde ik niet te zeggen, maar na dat half uur was ik wel redelijk wakker. Dus ik had vanavond vroeg naar bed willen gaan. Maar er liep van alles tegen. Wel heb ik een rondje door de stad gelopen. Dat kostte een vijf kwartier, en bracht een nieuwe dure stekkerdoos op, met overspanningsbeveiliging. De oude is niet stuk, maar ik kan 'm niet meer uitzetten. Dan is het gereduceerd tot een verlengsnoer, nietwaar? Verder moest ik nog een paar boekjes wegbrengen. Op de fiets. En een collectezak ophalen, die een nieuwe binnenkant moet krijgen. Die stak parmantig rechtop uit mijn fietstas. :-) Maar ik kreeg m veilig thuis. De tocht naar AH Twijnstraat moest daarna maar. Bij de uitgang vroeg een dame die kennelijk aan de grond zat omdat ze op de grond zat (te roken) of ik iets voor haar had. Geen geld, want ik had met plastic betaald. Koekjes? Ja, die wilde ze wel. Maar die kon ze niet open krijgen. OK. Met enig gericht trekken kreeg ik het pakje open, en ik gaf het haar. O, maar die kon ze niet eten, want ze had geen tanden. Toen gaf ik het maar even op. Mijn vaste beller belde laat, en ik keek intussen TV. Te lang, dus ik ging te laat mijn haren wassen etc. En zo is het gekomen. 2 uur. Nu nog bidden en tandenpoetsen. Heb een gezegende zondag... En houd het hoofd koel door je polsen koel te houden. ;-)

23 augustus 2019. Veel te vroeg werd ik door de bank wakker gebeld over de tenaamstelling. Hallo? Maar ik kon ook een paar vragen kwijt, toen ik eenmaal wakker was. Ik had nog een adres te achterhalen vandaag, een kaart te schrijven, later ben ik naar de stad gelopen voor wat boodschappen, omdat het morgen warmer zou worden. Dat ging goed. Ik ga vooruit, maar bukken moet ik nog niet. En opeens heb ik weer muizen. Geen idee sinds wanneer, maar ik zag er een. Ik word daar niet blij van. Morgen maar weer eens zoeken naar dat vergif. Als het beest netjes binnen dood gaat - het is er nu toch - komt het niet meer in de voedselketen terecht. Verder heb ik nog veel foto's bewerkt van ons uitstapje, en dat kost veel tijd, omdat er gebouwen op staan, en omdat ik een hekel heb aan die vertekeningen. Soms kan het niet anders, maar toch... ik ben een pietlut wat dat betreft. Ik ben bijna op 1/3, dus ik ben nog wel een weekje bezig. Maar het is rustig werk waar ik gelukkig van word. Morgen verder, hoop ik. Zorg dat je het morgen donker houdt op de zonkant!

22 augustus 2019. Vroeg. Vanmorgen lukte het me - na een slapeloze nacht - de NAS toch ècht uit te zetten en daarna op te starten. Ik moet daar nog wel onderhoud plegen, maar hij doet het, Gode zij dank! De beren en leeuwen zijn even van mijn levenspad verwijderd. De mail van gisteren komt binnen, en de site kan naar de server opgeladen worden. :-) Alleen die slapeloze nacht was niet goed voor me. 
Tonio kwam met zijn laatste versie van MLS. Geweldig, zoveel tijd als hij er in steekt! Na hem kwam mijn belastingconsulent, maar wel een half eerder dan afgesproken. Slik. Ik was juist begonnen met de ziekenpost. Die heb ik uiteindelijk voor vijf uur op de post kunnen brengen. ;-) Maar de man met de hamer was al drie keer langs geweest. Nu nog erger. Ik wilde van alles doen vanavond, maar ik kan mijn ogen met geen geweld open houden. Ik denk dat ik richting bed ga, al is het pas acht uur. Morgen beter!

21 augustus 2019. Vandaag was het dan eindelijk de zussendag. Een paar dagen voor Marjoleins verjaardag hadden we met zijn drietjes een mooi gemiddelde gescoord, en mijn verjaardag was ook nog niet gelukt, door ziektes en zwaktes, maar nu kwam het er van. Wel pech dat ik vrijdag in de mist was gegaan. Ik was wat optimistisch, en had beter de rollator mee kunnen nemen. Nu heeft de jongste de hele dag én met mij én met mijn tas gesleept. De beide dames konden een stuk vlugger dan ik. Dat hebben ze van mijn moeder, ik herinner me dat ik als drie jarige haar ook al niet bij kon houden. Het voelde af en toe net zo, terwijl ze echt voor mij een slakkengangetje aanhielden. ;-D 
We ontmoetten elkaar in de stationshal van Amersfoort, en liepen naar het Onze Lieve Vrouweplein, waar we een kopje thee dan wel koffie nuttigden. Het was mijn eerste koffie na vrijdag, en dat smaakte best. Marjolein had een rondvaart door de grachten van de stad besproken voor ons, en terwijl ik met mijn grote zus uitrustte van de voettocht van station naar stad, haalde onze jongste de kaartjes, want die moesten een half uur tevoren opgehaald worden. Deze 'waterlijn' wordt door ruim 100 vrijwilligers gerund, als ik het goed heb onthouden. In drie kwartier werden we op een zeer onderhoudende manier vol gestopt met weetjes en vermakelijke informatie, terwijl de boot fluisterstil langs en onder de straten van Amersfoort werd gestuurd. Het was meer dan de moeite waard, en we hadden er prachtig weer bij. Na afloop gingen we lunchen, en dat was mijn verjaardagscadeau van de zussen. :-) Plus de boottocht. En nog een envelopje postzegels! :-))) Leuk. Na de lunch gingen we via het burgerweeshuis, waar de geschiedenis briljant werd nagespeeld, door jongeren en ouderen, naar het station. We waren alle drie echt moe, dus we brachten de oudste naar de trein, waarna de jonkies naar Utrecht reisden, want van A'frt naar A'dm liep opeens geen rechte lijn meer. Gelukkig had ik de fiets bij het station staan, want als ik het laatste stukje nog zonder sterke arm had moeten lopen... ik moet er niet aan denken. Toen ik thuis was, en na een uurtje een minimale maaltijd op had, bleef ik zitten zombiën tot een uur of tien. Toen ging ik naar de foto's kijken. O... zo'n 150. Daar moet veel aan worden rechtgezet en gladgestreken, want ik heb zo links en rechts, en over mijn hoofd als het niet anders kon, uit de losse hand gekiekt. Een paar had ik al gewist... Genoeg te doen, de komende da.. eh.. weken, zo te zien. En nu is het al weer morgen. Tot later dus. ;-) 
Maar de Nas werkt niet goed. Dus dit komt niet op het net. Zorgelijk. 

20 augustus 2019. Hm. Vanmiddag ben ik met de rollator het plastic weg gaan brengen, daarna door naar AH op HC. Daar liep ik al te wankelen onder het wandelen, en kwam toen iemand tegen naar wie ik wel moest luisteren. Daarna heb ik een paar uur niets gedaan, zelfs TV kijken was een beetje (te) veel. Thuis een paar lange telefoongesprekken gehad, (niet het gesprek waar ik op zat te wachten; ik heb het wel gehad voor vandaag. Maar ik moet mijn haar echt wel even wassen. Alleen betwijfel ik of ik krulspelden inzet vanavond. Dan maar minder salonfähig morgen.  (Zo is het gegaan. Bijna middernacht, dus toch een te korte nacht.)

19 augustus 2019. Nog steeds heb ik moeite om mijn bed uit te komen. Ik heb vandaag ook vrijwel niets gedaan. Ja, een kaart gemaakt voor een verjaardag, en die heb ik ook zelf op de bus gebracht. Een beetje wankel ben ik nog, maar het ging aan het eind van de dag al een stuk beter. Het komt goed. :-) Een gezellig gesprek met mijn zoon kostte wel veel concentratie, maar het stimuleerde ook. En nu ga ik weer vroeg naar bed. 

Zondag 9 na Trinitatis 18 augustus 2019. De bloeding van vrijdag moet iets heftiger geweest zijn dan ik hoopte, dus ik sliep vanmorgen - al had ik TV2 aangezet - door bijna alle vrome klanken heen. Dat zal ik wel nodig gehad hebben, want het inslapen was weer een uitdaging, gisteravond. Ik heb me niet buiten gewaagd, maar ik heb wel even een raam open gehad. En ik heb het nieuwe Berichtenblad nu toch op het internet staan. (Giften zijn welkom! ;-) ) 
Ik ben er wel wat duizelig van, dus ik ga, ook al is het pas 10 uur, richting bed. Zeg maar een gebedje voor me. s.v.p.

17 augustus 2019. Zoveel beter ging het niet vandaag, dus ik ben voornamelijk in en rond bed gebleven. Na vijf uur vanmiddag kon ik in huis voorzichtig rondlopen zonder dat ik me overal aan vast hoefde te houden, ik heb net een half uurtje geprobeerd voorzichtig iets te doen met de PC, maar het is weer genoeg, dus al is het pas half elf, ik ga weer richting bed. Het komt goed, maar mijn plannen voor morgen kan ik vergeten. Nu ja, jammer dan. :-) Ik was er toch redelijk snel bij. Jammer dat Ineke vandaag toch geen open huis hield. :-( Maar het regende ook de hele dag zover ik zien kon. Morgen een gezegende zondag. :-)

16 augustus 2019. Ik begon op te ruimen op de tafel, en vond belastingdingen die verstuurd en gecopieerd moesten worden. Dat kostte enige tijd. De boekjes naar het buitenland moesten verstuurd, dus ik ging te voet naar het Ledig Erf, maar het postagentschap daar is nu helemaal gesloten. Via de AH terug naar huis. Telefoontje. Gegeten. Toen belde mijn dierbare oude (langdurige) vriendin, of ik het leuk vond als ze kwam... Jazeker! Het was als altijd gezellig en interessant. Gespreksstof te over. Daarna heb ik een uurtje gewerkt aan de afbeeldingen van het Berichtenblad, om die te verkleinen, zodat ze niet teveel webruimte gaan innemen. Nu voelt het alsof er een en ander een klein beetje mis gaat in de hersenpan, dus ik sluit af, doe mijn trucjes en ga liggen. Morgen beter. :-) 

15 augustus 2019. Bevrijding van de Oost, maar omdat het af en toe flink regende, heb ik geen vlag uitgestoken, bang dat ik die natte lap niet meer binnen zou kunnen halen. Het viel achteraf mee, met de regen, maar juist toen ik terug kwam uit de stad, nadat ik mijn doos met 210 boekjes had weggebracht naar post.nl op HC, kwamen er dikke druppels omlaag! De bomen hielden het nog even tegen, dus ik ben op de rijweg gaan lopen. :-) Het scheelde een beetje. Het belangrijkste was dat ik de doos droog over heb kunnen brengen. Zelf durfde ik het niet aan om die ruim 7 kilo naar beneden te dragen. Doos en veel lagen plakband wegen ook een en ander, en mijn weegschaal is de hunne niet. Hoe dan ook, om half vijf heb ik de doos overgedragen aan de juffrouw van het postagentschap, en morgen komt die ter plekke in Apeldoorn. Pas een week later worden de stukken besteld, maar het is allemaal wel wat goedkoper. Maar die 2 gram boven de 30 g is wel 3 cent per stuk duurder. Genoeg gezeurd! Toen ik het pak had afgeleverd, had ik wel kunnen dansen, en zingen: Ik ben vrij! Ik heb vrij! :-) 
Nu moet de inhoud van het Bulletin nog in de website terecht komen, en alle stapels, die ik verplaatst had en die over en onder elkaar terecht gekomen zijn, en waar geen orde en geen logica meer in zit, moeten weer terug. 
Ik ben begonnen, maar het is 'onbegonnen werk'. :-) (Dat zou mijn moeder zeggen, waarna ze vlijtig aan het werk ging. ;-) )
En de belangrijkste dingen: bonnetjes en afrekeningen, die in de PC gezet moeten worden, kan ik niet meer vinden. Morgen!

14 augustus 2019. Vandaag is alles afgewerkt, op de adressen na. Mijn rug is wat in de kreukels gekomen van dat staan en de repeterende bewegingen, dus zit ik nu iets anders te doen. En ik ga weer terug. Het komt een keer af. Nu nog afspraken met een vervoerder. Het schiet niet op. Straks heb ik geprobeerd Tons speeltafeltje uit te schuiven, want het is eigenlijk net een cm te hoog voor mij, om comfortabel aan te eten. Maar toen bleek dat het onderstel opnieuw met houtlijm gezekerd moet worden. Het geheel valt bijna uit elkaar. Dus het is voorlopig heel voorzichtig in de oude positie terug gezet. Een van de twee jongste dochters zal mij daar vast wel mee kunnen helpen een keer. 22u20 Weer even verder met de adressen. (Daar kwam nog 25 min telefoon tussendoor, maar nu sta ik op!) Help, ik kom op een ongelukkig aantal uit. Misschien morgen eerst maar eens opbellen.

13 augustus 2019. Ook straks onweerde het, maar nu, om 3 uur, is er even zonneschijn, en de printer is druk bezig. Nog 55 boekjes afdrukken en nieten. En dan alles vouwen, snijden en van een adressticker voorzien. Ik ben nog wel even bezig. ;-)
Op de helft van vouwen en snijden. Het is zwaar werk. Morgen verder. Vanavond fietste ik, het was droog, naar de Jumbo voor mijn kwark. Ik probeerde of Maryse thuis was, maar ik trof haar niet. Nu krijgt ze het druk met haar logees. 

12 augustus 2019. Onweer alom vandaag. Vanavond heb ik zelfs de printer maar uitgezet, en er liggen nu 180 boekjes geprint en geniet. De rest moet nog. Het nieten kost veel kracht en overleg. Ik heb tientallen nietjes over moeten doen. Ik weet niet of het aan de lange-arm-nieter ligt of aan de nietjes. :-( Het trap op en trap af lopen was vast goed voor mijn gezondheid, en morgen zien we wel weer verder. Slaap veilig! Wees welbewaard!

Zondag 8 na Trinitatis, 11 augustus 2019. Aangezet door onze Lieve Heer, stond ik vanmorgen (veel te) vroeg op teneinde naar de Pieterskerk te gaan. Ds. Karel Blei was de voorganger, en ik hoor hem graag. Zowel inhoudelijk als om de rustige manier van spreken. Hij had duidelijk gestudeerd op de tekst, en had er toch nog weer iets uit gehaald, dat ik vorige week niet had gezien. Dat is altijd leuk. :-) Het leek me dat we met een man of 17 waren. Na de dient ging ik direct naar huis, want ik moest nog dingen klaar leggen, zoals de toga, en de tas inpakken... Ook wilde ik de dienst nog weer eens goed doorlezen. Ik had zelfs de gelegenheid om het grootste deel van de dienst al op het web te zeggen. Dat doorlezen heb ik in de trein nog een keer gedaan. Dat helpt. In Leerdam had ik 13 mensen onder het gehoor. :-) Het is wel leuk als je hoort dat die-en-die speciaal voor mij gekomen zijn. (Nu ja, het was de Heilige Geest die de woorden en de liederen had bedacht, ik had ze alleen maar opgeschreven en zo goed mogelijk uitgesproken.) ;-) Ten acht uur was ik weer thuis, en mijn eerste telefoontje heb ik afgewerkt met de benen op tafel, want o! wat was ik moe! (En nog.) Daarna heb ik een episode van 'Undercover Boss' gezien als onschuldig vermaak, en nu heb ik de aanvullingen en veranderingen in de dienst net bijgewerkt. 

10 augustus 2019. Het stormde er hier lustig op los, en ik durfde niet op de fiets naar de stad voor die goede nietjes. Ik heb een oud pakje van een ander merk geprobeerd, en daarvan moet ik er 3 op de 10 (of meer) opnieuw doen, en bovendien moet ik het apparaat recht van boven met al mijn kracht (lees: gewicht) benaderen. In elk geval heb ik de liturgietjes voor morgen daarmee kunnen hechten, en boven staat de printer van het Evangelie een poging te doen om nog wat af te drukken. Ik heb inderdaad met veel gezucht en gekreun de stoffles, of hoe dat ding ook heet, opgediept en met een flinke tik op zijn plaats gemept. Er lijkt nu iets minder rood te lekken. En natuurlijk moest ik weer een tonercartridge vervangen... in elk geval zijn er 25 exemplaren afgedrukt. Ik denk niet dat ik er nog 25 uit kan laten rollen, want ik moet zo wel naar bed. De nacht was weer te kort. Dat was helemaal mijn schuld aan de voorkant, maar dat ik vanmorgen zo vroeg wakker werd... ach, Ze vinden daarBoven waarschijnlijk dat ik alvast moest toewerken naar de zondag. ;-0 We zien wel. Ik ben gewoon heel erg moe. Dus... welterusten en een gezegende zondag!!!

9 augustus 2019. Regen en klam weer. Er moesten nog een paar verjaarskaarten gestuurd worden etc. Dus ik ben helemaal naar de brievenbus gelopen. Veel te vroeg was ik vanmorgen wakker, maar dat betekende niet dat ik fris en vrolijk het bed uit sprong. Integendeel! Wel heb ik de eerste versie van de preek afgemaakt vandaag, en daarna ben ik er nog een keer met accenten en kleuren overheen gegaan. Maar de voorbeden moeten nog, en de definitieve versie is het evenmin. Vanavond heb ik bijna 40 boekjes afgedrukt, van de 250. De printer strooit weer kwistig met rood over het blad. Vervelend, want dat staat zo slordig. Hij wordt oud, maar hij is nog maar vijf jaar! Met een gemiddelde van 500 x 7 à 8 blaadjes (2-zijdig) per jaar ben ik niet onder de indruk. Nu ja. Hij drukt tweezijdig af, en dat is geweldig. :-) Helaas denken mensen dat het allemaal kosteloos uit de hemel komt vallen... goed, klaar met zeuren. Ik ga nog maar eens boven kijken bij de printer, want ik hoor geen gebonk meer. De nietjes zijn op, dus morgen moet ik echt op pad. 
En nu emmert de printer dat ik de stoffles moet vervangen, terwijl ik dat bij het vorige Berichtenblad nog heb gedaan. Ingewikkelde instructies, dus daar moet ik morgen in alle rust naar kijken. En eerst moet de dienst klaar zijn, dat is nog lang niet het geval. Tijd om af te haken, deze dag werd weer veel en veel te lang. Welterusten!

8 augustus 2019. Voor ik de koffie op had, moest ik al naar de Kopijwinkel, op zoek naar adreslabels. Ze hadden ze in alle soorten en maten. Een volle doos was wel een stuk goedkoper dan wat ik gisteren zag. We moeten als Evangelie in Spanje dus nog maar even voortbestaan, want ik kan er nog wel 7x een boekje mee voorzien van adressen. Schat ik. Later ben ik naar de Twijnstraat gelopen, want de koelkast was ijzig leeg. Nu is er weer groente, en ik ben me te buiten gegaan aan een bakje avocadocrème, waarmee ik ongetwijfeld alle gewicht dat ik vanmorgen verloren leek te hebben morgen terug zal zien. Maar lekker was het wel. :-) En drie kwartier op de been... (nu ja, tussendoor heb ik twee keer een minuut gezeten...) ik moet oefenen voor de zussendag. ;-D Ik heb  hard moeten werken om de ziekenpost op de bus te doen. Ik dacht toch ècht dat ik dat vorige week nog had gedaan. Maar het is gelukt. :-)
Omdat ik me weinig geconcentreerd voelde, heb ik eerst maar geprobeerd de adressen af te drukken. Ik heb een 'template' voor Word gedownload voor deze etiketten, maar het lukte me niet om ze verder te krijgen dan het eerste vakje. Hoe dat wel moest kon ik niet vinden, dus heb ik aardig wat tijd verspeeld met het maken van een .dotx met 16 gekoppelde tekstvakken. Daarmee lukte het wel. Maar slechts 16 adressen per blad, en na het afdrukken moesten die ook weer gewist. Er zijn vast slimmerikken die me kunnen uitleggen hoe ik dat wél had moeten doen. Maar de adressen liggen nu klaar. Nu de boekjes nog afdrukken, en het versturen regelen. Vanavond heb ik het Grieks en Hebreeuws nog bekeken van de lezingen, en ik heb één zin van de preek geschreven. Ton placht te zeggen dat als de eerste zin er was, de rest ook wel zou komen. Ik hoop dat de Heilige Geest mij morgen (straks) de woorden geven zal. :-) Ook daarna is er nog genoeg te doen. 

7 augustus 2019. Wat een dag! Weinig zon, maar wel een graad of 23. Met wat wind. Ik had adreslabels nodig, die zocht ik gisteren, toen ik alle stapels omkeerde... Ik heb anderhalf uur gelopen naar de kopijwinkel, die net dicht was, en vervolgens naar de stad en naar alle winkels in HC die er voor in aanmerking kwamen, maar nergens zag ik wat ik zocht. Alleen de AKO had iets, maar ik vond die klein en duur. Ik moet toch minstens 225 boekjes versturen, dus... Het was wel een vermoeiende expeditie. Zelfs bij AH vond ik niets om mee te nemen. Je hebt van die dagen. Ik kan in elk geval tevreden zijn over het (ongetelde) aantal stappen. Voor mijn doen dan. De penningmeester stuurde zijn correcties bij het Berichtenblad. Daar zaten wat pijnlijke foutjes bij. Je kunt niet zonder corrector. Ton was altijd de eerste. :-( Ik heb vanavond het eerste exemplaar afgedrukt, en dan zijn er toch nog zinnen die je wilt bijschaven. Of lay-out die niet helemaal bevalt. Ik heb de omslag geprint. Morgen kunnen de boekjes, en overmorgen, en... en... en ja, de dienst moet ook nog. :-) Morgen verder. 

6 augustus 2019. Een rommelige dag, verlicht door een telefoontje uit Spanje van d2 :-D Verder heb ik veel geprobeerd op te ruimen. Een stapel ziet er netter uit, maar een stabiele chaos is nu verworden tot minstens 5 grote stapels die nodig uitgezocht moeten worden, en daar heb ik geen tijd voor. Wat ik daar zocht, was daar niet te vinden. Zucht. En wat ik aan onverwachte vondsten heb gedaan, weet ik al niet meer. Ik ben er doodmoe van. Vandaag probeer ik de computer maar eens voor 24 uur af te sluiten. Ik geloof dat het vandaag wel lekker weer geweest kan zijn. ;-) Eigenlijk had ik wel naar het strand gewild, maar dat vond Iemand daarBoven niet goed. Fiat... Nu ja, ik heb al die telefoontjes aangenomen, dus was ik even Zijn of Haar oor vandaag. :-) 

Maandag 5 augustus 2019. Toch nog weer prettig zomerweer, al begon het grauw. En te vroeg. ;-) En toch was de vuilnisman al geweest, kennelijk doen ze nu aan een tropenrooster. Geeft niet. Ik heb de liturgie voor de komende dienst voor een groot deel in de computer kunnen zetten, en een kleine webpagina met adressen van het Evangelie aan kunnen passen, (dat kostte toch nog bijna een uur, het kostte concentratie en uitzoeken) en zo is het al ruim dinsdag. Maar ik heb vandaag ook nog een half uurtje flink doorstappend op en neer gelopen naar de AH. En dat was niet omdat het moest, maar omdat ik te weinig beweging heb gehad, de laatste dagen. Braaf!

Zondag 7 na Trinitatis, 4 augustus 2019. Waarom ik vannacht niet kon slapen weet ik niet, ik zag de zon nog opkomen! De wekker ging om kwart voor zeven, dus dat was een beetje een korte nacht. Om iets na negenen werd ik opgehaald voor de dienst in Zeist. We waren met zijn achttienen, dus dat viel best mee, voor een midzomervacantie. En de Heer was er met Zijn engelen. Gelukkig zongen die mee, want al haalde ik gisteren met de zangoefeningen, terwijl ik de liturgietjes niette en vouwde, de hoge es, vandaag was het piepen en wurgen zodra ik boven de c¹ kwam. Ach ja... Terwijl ik net iets meer bladzijden had dan gemiddeld, was ik om vijf voor elf al klaar. Niemand heeft zich daarover beklaagd. (Dat heb ik wel eens gehad in een bejaardenuis... ze hadden te weinig gespreksstof gekregen om de week door te komen!!! :-+ ) We dronken koffie, en omdat ik vannacht merkte dat ik een haakje had aan de nagel van een grote teen had ik mijn reisnecessaire meegenomen, voor het geval de professional wat dat betreft in de kerk was. Zij en haar man waren er, ondanks ziekte en ongemak. Na de koffie heeft zij me 'even' van mijn ongemakje(s) afgeholpen. Ik had er vanmorgen met mijn duffe hoofd niet eens aan gedacht iets lekkers voor haar mee te nemen. Zo dom! Maar ik moet op zo'n moment aan veel dingen tegelijk denken, en ook nog de dienst een keer doorlezen... het ging net. Hoe dan ook, ik was net te laat thuis om nog even naar de Lutherse kerk hier te lopen om te kijken of de collega die jubileerde er nog was. De man met de hamer was ook erg dreigend aanwezig op de achtergrond. Ik heb eerst mijn huiswerk maar gedaan: lezingen inschrijven, kleine veranderingen toevoegen aan de dienst, die nog eens op internet zetten... 

Daarna ben ik op het platje op mijn stoel gaan zitten om een eindeloze naad open te tornen, er liggen nog vier vuilniszakken met dergelijke klusjes... maar na ruim 2 uur - heel ruim zelfs - is het gelukt. Intussen hoorde ik hoe de carillons van de Domtoren en de Klaaskerk, die beide in mijn en elkaars gehoor liggen, niet tegelijk slaan. De Klaas komt een minuutje na de Domtoren, en daar zit iets zinnigs in, want hoor je ze tegelijk, dan kun je niet uitmaken hoe laat het nu precies is... Er is over nagedacht. :-) 
Bij uitzondering heb ik maar eens uitgebreid gekookt voor mezelf. Het is zondag, toch? Vanavond de regenboogvlag weer netjes binnengehaald en opgerold. Met een krukje kan ik er bij, maar het blijft lastig manoeuvreren. De nodige telefoontjes van 'our man in L.' (91 en een partner in het ziekenhuis) en zo kwam de dag voorbij, eer ik er erg in had. (Facebook kijken kostte ook veel tijd, maar ik zag wel veel leuke en lieve dingen! <Vervelende mensen ontvriend ik, dus ik leef in een aardige bubbel>... Bless you :-) Het was een mooie dag!

3 augustus 2019. Veel telefoontjes vandaag, dat kon niet anders. Omdat ik al dagen nauwelijks had gelopen, en omdat zulks niet goed is voor mijn opgezette voeten en enkels, ben ik toch maar even een paar brieven lopend weg gaan brengen. Ik had laat contact met de organist, en kon dus later dan gewenst gaan afdrukken. Maar ik heb wel alvast het belangrijkste deel van de dienst op het web gezet. Daar zal morgen nog wel wat aan veranderd worden. Een printer doet moeilijk, ik kom er maar niet achter hoe ik die kan overhalen om de bladzijden NIET van achter naar voren af te drukken. Boekjes doet ie niet goed. Soms is een goede koop een miskoop. Verder print deze wel mooi, zij het traag. Goed, het is vrijwel een uur. Tijd om naar bed te gaan, want morgen... 

2 augustus 2019. Geen best dag vandaag. Morgen beter. Hoop ik. 

1 augustus 2019. Het jaar is nu definitief over de helft! En ik loop achter met van alles. Ik ben nu bezig met de komende dienst, die gaat voor. Vandaag ben ik lekker opgeschoten, dat wel. Morgen verder. :-) Parel heeft me gerustgesteld over een afspraak in de herfst waarvoor dingen geregeld moesten worden. Het komt goed. :-) 

31 juli 2019. Het was lekker koel met af en toe een wolkbreuk. De bomen staan - heel langzaam, daarom zie je het haast niet - te dansen van vreugde. Tonio kwam aan het eind van de morgen om met mij zijn conversie te bespreken van het DOS-programma MLS, waarin mijn files met Hebreeuws en Grieks staan. Het is heel ingewikkeld, en als je denkt dat alles er goed uitziet, vind je toch weer dingen die niet goed werken. Een handicap voor hem is dat ik makkelijker in Word werk (doc) dan in Writer (odt) - en wat in de laatste er goed uit ziet, doet het in de eerste wat minder. :-( 
Zo waren we prettig aan het keuvelen, terwijl duizenden files die hij naar de laatste inzichten had aangepast op mijn PC werden gezet, toen opeens een geweldige bui losbarstte. Aangezien Tonio in zijn lunchpauze naar mij toegekomen was, besloot hij spontaan die maar iets op te rekken. Tot het droger was. Zo waren we nuttig bezig. Bovendien kwam hij me twee heel lieve geschenken uit Spanje brengen: postzegels en een los jasje, waarvan Diana er - tot haar plezier - ook een voor zichzelf had gekocht, en dat van een heerlijke stof is. Makkelijk om ergens over even aan te schieten. Zo lief van ze!!! Op het laatste moment heeft Tonio, en dat kostte maar een paar minuten, een paar takken van de roos afgeknipt, waar ik zelfs met mijn zeer verlengde snoeischaar niet bij kon. Omdat er heel weinig zon in het tuintje komt, gaan alle rozen constant op hun tenen staan. Later heb ik Diana nog uitgebreid bedankt, en zo vloog de dag om. Met de lezingen was ik ook bezig, het Hebreeuws en het Grieks, de Nederlandse tekst heb ik de nodige kleurtjes en lees-accenten gegeven, dus ik denk dat ik, als ik het morgen allemaal nog een keer zorgvuldig doorlees, ik aan de wezenlijke dingen kan beginnen. 
J

30 juli 2019. Een rommelige dag. Eerst ben ik een paar uur bezig geweest met het schrijven van een brief. En een verjaarskaart. Omdat ik niet op gang kwam met het uitzoeken van een goedkope vervoerder - ik was aan het tutten - en ik zocht naar allerlei dat ik niet vinden kon, en zou ik nu nog wel of niet naar A. gaan? - heb ik aan het begin van de avond een poging gedaan de woeste jungle achter het huis te beteugelen, maar ik kan ook met mijn zeer verlengde snoeischaar niet bij de takken komen aan de roze roos. Van die oudroze roos van Parel heb ik wel iets afgesneden voor binnen. Ik vind die heerlijk ruiken, maar voor een van de dochters stínkt die. Zo gaat dat met geuren en voorkeuren. Vanavond ben ik bezig geweest met het temmen van een file Hebreeuws, en dat viel niet mee. Het was verhelderend, maar ik had de tijd beter op een andere manier kunnen gebruiken. Achteraf. Was het gelukt, dan had het geholpen. ;-) Nu ja. Morgen beter. Nu moet ik nog oud-papier buiten zetten. Ik had het bijna vergeten. :-) Bless you!

29 juli 2019. Wat ik vandaag heb gedaan, weet ik niet precies. Er kwam tot vanavond laat niet veel uit mijn handen. Ik kon iemand, die ik echt erg nodig had, niet bereiken. :-( Na het gezellige telefoontje van zoonlief lukte het werken wel. (Postquam non propterquam) ;-) In elk geval kon ik nu, tegen kwart voor twee, de liturgie aan de organiste sturen. Wat zij er dan weer mee doet is haar zaak, maar ze heeft er de tijd voor. Ik heb erg zitten prutten met de muziek... En ik zie dat ik een belangrijke brief niet heb beantwoord. Morgen dan maar. 

Zondag 28 juli 2019, de zesde zondag na Trinitatis. En de verjaardag van mijn zus, dus altijd al een memorabele en vreugdevolle dag. :-) Niet dat ik haar vandaag heb gezien, maar we hebben elkaar een uurtje gesproken, en dat is ook een cadeautje. (Voor mij dan.) Vanmorgen naar de Waalse kerk geweest, maar ik me nuttig kon maken. Gisteravond had ik toch beter een Frans badboek kunnen pakken, want ik heb vanmorgen maar een klein deel mee gekregen. De voorgangster heeft een heel lichte stem, en ze heeft een ruim vocabulaire. Te ruim voor mij, maar ik kreeg een paar goede gedachten mee. Ze haalden het niet tot aan thuis, maar ze hebben vast mijn ziel gevoed. Mooie liederen ook, dus... Hopelijk heeft ook de Heer iets aan mijn aanwezigheid gehad. Dat is het belangrijkste. Op de terugweg was het net iets te warm voor het jasje dat ik had aangetrokken, en verder heb ik wat geklungeld, wat gelezen, wat gespeeld met het computertje dat op hol is geslagen van de warmte, en nog wat telefoontjes gevoerd. En de rest zien we morgen wel weer. ;-) 

27 juli 2019. Vanmorgen moest ik vroeg op, na een korte nacht. Ik had een afspraak met Ineke, eindelijk! We begonnen wat later, we hebben eerst wat bijgepraat, en daarna is ze bezig geweest. Inderdaad vond ze 2 bloedinkjes. Dacht ik al. Vandaar dat ik zo moe was al die tijd. Na de behandeling liep ik via HC, waar ik twee boodschapjes deed, naar huis. Ik deugde nergens meer voor, dus ik zit nu pas, begin zondag, achter de PC. Wel heb ik mijn haren maar weer eens gefatsoeneerd. En een stukje in mijn badboek gelezen. ;-) We zullen zien wat de zondag brengt. Het was hier nog maar 30 en later 28º C. In huis dus niet koeler. :-( 
Heb een gezegende zondag!!! Dan viert mijn jongste zus een bijzonder lustrum!!! Van harte gefeliciteerd, M!!!

26 juli 2019. Weer erg warm. In de Bilt 36º C, hier was het iets warmer, maar ja... in de stad! Ook binnen werd het steeds warmer. Ik was voldaan dat ik een verjaarskaart had geschreven, en een paar brieven, toen ik voor de zekerheid controleerde wanneer ik het laatst de ziekenpost had geschreven. Dat bleek al weer twee weken geleden te zijn, terwijl het voelde alsof  het vorige week was. Zo hard had ik gewerkt. Dus moest er nog een turfje op het vuur! Maar net voor 17 uur heb ik de meeste kaarten ter post kunnen bestellen. Er liggen er nog een paar die met de hand gaan. Pffffffffffffffffff!!!!!!!!! ;-) 
Een gedicht kwam vandaag vanuit Spanje, ik heb het vertaald, en zo kon ik - na vanavond nog een stukje ergens tussen gefrommeld te hebben - mijn tekst naar de voorzitter en de penningmeester sturen ter beoordeling. Parel heeft absoluut geen tijd, nu. Alleen... dat zul je net hebben, toen werd het bestand niet verzonden. Nog maar eens gedaan... ik heb geen idee of het is gelukt. Nu, dat zien we morgen dan maar weer!!! :-( 

25 juli 2019. Niemand is er in geïnteresseerd dat het vanmiddag 39º C was vanmiddag vroeg, want iedereen hier kent dat verschijnsel. Om kwart over 11 is het al gezakt tot 32º C, dus ja... Beneden is het wel een stuk koeler dan boven, je voelt bij elke tree dat je naar boven gaat de temperatuur stijgen, en ik moet bekennen dat ik volkomen kan beamen dat verhoogde temperaturen een mens dommer maken. Het is zelfs wetenschappelijk uitgezocht. Zodra het boven de 17º C is, gaan je intellectuele vermogens volgens onze geleerden al met 13% omlaag. Of het daarna lineair of exponentieel afneemt, dat werwd niet vermeld. Ik moet toegeven dat ik vanmiddag wel achter de PC heb gezeten, pas na 4 uur hoor, maar ik kan niet bedenken wat ik heb gedaan. Een verjaarskaart, die moet de oceaan over, ik heb geen idee hoe lang die er over doet. Dus die moest wel weg. En om een uur of acht heb ik de grote stap naar buiten gewaagd. Die kaart moest op de post. En er was een aanbieding die ik interessant vond. Maar het was inderdaad wel heel erg warm, vooral ook omdat er enige smogvorming leek te zijn. Zo voelde het ook. Op HC was het behoorlijk koel, bij AH nog een beetje koeler, maar als je dan weer buiten staat!!! Desondanks ging de Parade gewoon door, al zag ik niet de lange rijen bij de kassa die je zou verwachten. Maar dat kan ook aan het uur van de dag gelegen hebben. Toen ik thuis kwam was het heerlijk koel, koud bijna, maar dat gevoel ebde ook weer weg. Kortom: over deze dag valt niets te vertellen. Ik ga dit keer de PC echt eens voor middernacht uitzetten. Die genereert veel te veel warmte, en er komt toch niets uit mijn handen. Zul je morgen goed op jezelf passen? Het wordt weer even een dagje voorgeborgte! 

24 juli 2019. Vandaag valt het best mee... 36º C om een uur of drie, en nu, tegen negen uur is het nog maar 32º C. ;-)
Tot fysieke arbeid kwam ik niet, en ik luisterde met verbazing naar de geluiden van links en rechts, waar de buren, die ook de buitenwereld schuwden, kennelijk hun huizen met bezemen keerden. 'Ieder zijn meug' placht mijn moeder te zeggen. 
Vannacht had ik geprobeerd het huis af te laten koelen, want er was gezegd dat de temperatuur zou (kunnen) dalen tot 17º C, en dat gaf mijn mobieltje ook aan, maar de thermometer boven op het platje hield vol dat het 22 graden was. Om half zes had ik eerder de indruk dat er beneden eerder warmte in kwam dan dat er naar buiten ging. Wind was er ook niet echt, maar wellicht zijn er wat luchtjes naar buiten vertrokken. Om een uur of 7 ging ik nog maar even slapen. Ik was wel in de verleiding om achter de PC te gaan zitten, maar overdag slapen is geen hobby van mij. Gelukkig meldde mijn frequente beller zich niet voor 1 uur. Dat scheelde weer. En dochter 2 belde ook, of het wel goed ging met mij. Ze had het ook al zo warm daar. ;-) Een verdrietig bericht kreeg ik ook al per telefoon: een zeer ernstige zieke. Eigenlijk moest ik nog wat boodschappen doen - nu ja, móéten... ik snoep al een week niet meer, en dat scheelt. Ik heb nog wel een blikje ratatouille voor morgen, dus ik kàn het wel uitzingen. Wel bedacht ik straks dat ik ècht dit of dat moest halen, 'am Abend als es kühle ward', zoals mijn lief zou citeren... alleen ik vergat wat dit of dat was. Lastig. Ik heb uren achter elkaar zitten tekstverwerken, als ik niet aan het luisteren was, en ik ben ook dat een beetje zat... Wie weet is het koeler op het dak!
Dat dak heb ik niet gehaald, de AH nog net voor sluitingstijd. Alleen door hard te fietsen kon ik nog wat wind opwekken. Dat was wel lekker. Even. In de AH was het minstens 12º C koeler dan buiten. Een heftig verschil!!! Ik wist niet meer wat dit of dat was, maar op zich was het goed even in beweging te zijn. Mijn laatste telefoontje heb ik net gehad, en ik ga langzaam richting bed. Eerst nog even dit en dan nog even dat... mijn gebedjes voor deze en gene (die vermenigvuldigen zich waar je bij staat!) en dan zien we het wel. Al dan niet met de ogen dicht. Pas jij wel op jezelf? 

23 juli 2019. Ook vandaag ben ik nauwelijks van mijn computerstoel gekomen. Ik heb hard gewerkt, telefoongesprekken tussendoor, ik heb Spaans gelezen en dat ging goed, mits niet te lang, en van de warmte heb ik niet veel gemerkt. Het was 30 graden vandaag, in de schaduw. Eigenlijk heb ik te weinig gedronken, maar ik heb ook niet fysiek veel gedaan. Alleen tikken, copiëren, OCR-en, en luisteren... Het wordt binnen wel iets warmer, al heb ik aan de achterkant ramen en gordijnen dicht. Goddank verkeer ik in de luxe positie dat ik niet iets hoef te gaan dóén. Hoewel: morgen wordt het oud papier opgehaald. Ik zal eens kijken. ;-) Alle warmte komt op dit moment uit Spanje, waar het ruim 42º C werd, dezer dagen. 

22 juli 2019. Nadat ik vannacht om een uur of vier alles lekker had laten doortochten, heb ik fijn geslapen. Totdat ik wakker werd gebeld. Grrrr. GEEN PASTORAAT VOOR 12 UUR! Onzin natuurlijk, want verdriet kent geen tijd, en angst en nood evenmin. De Heer luistert ook altijd, dus als Hij even mijn oren wil lenen, dan zij het zo. De rest van de dag ging wel goed, al bleven de telefoontjes elke paar uur komen. Desondanks kon ik redelijk doorwerken. Al was ik af en toe echt uren op zoek naar een plaatje of een informatie. Ik ben wel weer een procentje opgeschoten. Houd je gordijnen dicht morgen, dan blijft het huis wat koeler. ;-) 

Zondag 21 juli 2019 Vijfde zondag na Trinitatis. Vandaag was het nog aangenaam weer, totdat je je ging inspannen natuurlijk, maar ja... Na de kerk vanmorgen kwam Laetitia mij bijstaan met de verschillende onmogelijke klussen. Het is ons gelukt om beide telefoons boven weer te laten werken. Die achter was een fluitje van een cent, maar voor die in de badkamer moesten we een nieuwe kabel doortrekken, zowel van boven naar beneden, als van de kluskamer-voor naar de badkamer. Laetitia is daar heel handig in. En ja, samen gaat het echt een heel stuk makkelijker. Zij heeft ook dozen boeken van Tons kamer naar mijn kamertje voor gebracht. De kasten daar zijn nu echt helemaal vol. (Ik moet nog wel in de PC zetten wat er min of meer waar te vinden in.) Morgen. De stukken plafond die naar beneden waren gekomen zitten nu ook in een vuilniszak, dus we hebben weer een heel klein stukje voor elkaar gekregen. Er is nog veel te doen! Vanavond heb ik nog een stukje Spaans vertaald, daarmee krijg ik meer visie op het uiteindelijke Berichtenblad. Het is wel een lange bevalling! Toch moet ik zorgen dat het niet te dik wordt, want dan lezen de mensen het niet meer. 

20 juli 2019. Een koele dag met heftige onweersbuien. Vanmorgen en vanmiddag durfde ik echt de computer niet aan te zetten. Maar ach, ik moest ook wat boodschappen doen, ik heb geprobeerd wat op te ruimen, maar het schoot niet op. Vanavond heb ik één stukje vertaald, ook dat schoot niet op. Nog wat telefoontjes, en het is half een, dus hoogste tijd om mij voor te bereiden voor de zondag. Bless you. :-)

19 juli 2019. De zon schijnt, en ik snak naar de zee! Niet dat het heel erg warm zal zijn, maar net lekker. Ik heb net mijn eerste telefonade achter de rug, er zullen er nog meer komen vandaag, en ik moet aan het werk, maar ik zit nu al volop te geeuwen. Help! Een gebedje zou van pas komen!!! Toen ik een kwartiertje Spaans had gelezen, Breve Historia, een redelijk nette letter, begon het me al te duizelen. Ik moest er mee stoppen. Echt, zo lastig! Ik ben maar even naar buiten en later naar beneden gegaan, waarna ik nuttige maar onbenullige dingen heb gedaan. Door vol te houden kwam ook de slak op tijd in de ark, immers! 

Morgen doen we een nieuwe poging. Als het onweer niet te veel woedt, want dat is niet zo gunstig voor computeren... 

18 juli 2019. Dat ijs van gisteravond heb ik vannacht geweten!!! Moeizaam begon ik aan de middag. Ik verwachtte bezoek, een gezellige en interessante Lourdes-vriendin, die een eind omgereden is voor mij. Ze kwam aan het eind van de middag, en ik moest dus nog wel even de stad in om wat soep te halen, want ik had even geen voorraden meer. Maar wel hebben gezellig gepraat, en dat stimuleert ook. Verder was er veel telefoonpastoraat vandaag. Dat gaat op en neer. Ach ja. Maar zo kon ik er ook niet echt toe komen iets te gaan doen. Nu is het half elf, en ik heb moeite met de nodige concentratie voor het berichtenblad. Op die manier komt er hoogstens één exemplaar uit dit jaar, en dat is echt niet de bedoeling. Ik ga nog maar wat kleine dingetjes doen, die daarvoor moeten. Misschien kom ik dan op gang, en anders wordt het morgen. Ik kon mijn gast nog zo'n heerlijk riekende roos van Parel meegeven. Zo leuk!!!! Vanavond heb ik geprobeerd nog wat te werken, maar er kwam niet veel van terecht. Dat moet morgen beter!

17 juli 2019. Weer net zo traag op gang als gisteren. Het spul op het dak was nog niet echt droog, dus dat moest later. Ik moest een brief schrijven, dat kost veel tijd, en er lagen er nog twee die weggebracht moesten worden, naar verschillende adressen... niet helemaal in de buurt. Toen was het wel lekker weer. Vervolgens ben ik het dak weer op gegaan, waar ik het resterende vocht heb genegeerd, en de aangekoekte pluisjes en dingetjes van de platanen in de vuilniszak heb gestopt. Op zolder was het vies warm, maar buiten op het dak kon ik lekker zitten... er staat nu een luxe stoel, die opgeklapt niet veel ruimte inneemt. Ik heb een tijdje daar zitten lezen. Zomaar, omdat het kan. Terwijl ik wist dat ik nog een heleboel moest doen. (Hetgeen dan ook niet gebeurd is!) Vanavond ging ik boodschappen doen bij de slurfdrager, voordat ik gegeten had, dus ja, dan neem je heel verkeerde dingen mee naar huis. :-( Als toetje was ik van plan een beetje ijs te nemen, maar terwijl ik een spannende (klassieke) Morse keek, at ik zonder het te merken, maar niet zonder er van te genieten, driekwart bak ijs leeg. De maag voelt nu wat ongemakkelijk aan. :-( Vanavond heb ik mij bezig gehouden met het MLS-programma, dat Tonio voor mij omzet naar gebruik onder Windows.  Ik zit al te gapen, terwijl het nog minstens een kwartier vandaag is. Het lijkt me niet zinnig nog aan het Berichtenblad te beginnen. Dat moet morgen dan maar weer. ;-) 

16 juli 2019. Vandaag kwam er niet veel uit mijn handen. Maar ik deed braaf mijn oefeningen, ik moet me daar echt toe zetten, en dankzij een telefoongesprek dat even duurde, was mijn ontbijt pas op om kwart over drie. Ik ben naar het dak gegaan, maar de troep was nog niet droog genoeg om op te bergen, en ik heb anderhalf uur achter de PC gezeten, maar daarna moest ik mij wel gaan verkleden en verven. Vanavond speelde Pieter, mijn jongste kleinkind, in de eindmusical van de Montessori basisschool. Laetitia kwam me even na 6 uur halen, en al had ze me op het hart gedrukt voor die tijd te eten, verder dan koffie en koekjes was ik niet gekomen, want mijn ontbijt was nog erg aanwezig. (Toen ik terug kwam, heb ik de rest van de koekjes opgegeten.) Pieter is bijna de langste van de klas, en hij had verschillende rollen. Heel grappig. 
  Pieter in het midden met het colbert aan. Links van hem een jongen met een gilet, dat Laetitia had gemaakt. (Drie stuks, met veel details, en tweezijdig te dragen, hetgeen ook gebeurde. Plus stropdassen.) (Ik heb zulke knappe kinderen!!!)
Hier is Pieter regisseur, de tante van de catering was ook door Laetitia aangekleed... 
Deze bril staat Pieter van geen kant, maar dat was óók een rol...
Deze wel, want nu is hij een filmster. Ook dat ging hem goed af. ;-)
Nu ja, het bewerken van de foto's die ik van halverwege de zaal heb genomen, kostte mij de rest van de avond, en een stukje morgen. Dus ik laat het hierbij. 

15 juli 2019 Nog steeds een frisse zomerdag. Vanmiddag ging ik het dak op, om te zien of het dak schoon te maken was. Het lukte niet helemaal (of helemaal niet zoals ik wilde). Wel heb ik een half uurtje staan schrobben met de rubber bezem, en dat was op zich niet vervelend, maar ik moest daarna wel weer een uurtje liggen. (Dat had ook korter gekund, maar als ik eenmaal lig...!) Toen ben ik maar eens wat spulletjes gaan opruimen (lees: verplaatsen) die in plastic bakken op onze slaapkamer stonden. Nu zijn er plasticbakken in elkaar gepropt, en de inhoud is voor 10% in de oudpapierbak terecht gekomen, en de rest ligt op ander stapels. Opdat ik daar ooit iets aan ga doen. Dat was dus meer voor het oog dan voor het echt. 
Nu ja. Er waren wat telefoontjes. Ik moest nog iets wijzigen aan het Lourdesverslag, en er waren een paar mails... Vanavond ben ik eindelijk eens begonnen aan het inventariseren van de mogelijke inhoud van het volgende berichtenblad. Er moet nog een en ander vertaald worden, maar goed... Ton placht te zeggen dat de eerste zin van de preek de rest met zich mee bracht. 
Dus als het leven meevalt, ga ik morgen verder. ;-) Of straks dan. Maar eerst wat slapen. 

14 juli 2019, vierde zondag na Trinitatis. De verjaardag van Diana! Traditiegetrouw viert ze die niet. In elk geval niet met de familie. ;-) In elk geval een zonnig plaatje van een plaatje van een meisje. ;-) Van harte gefeliciteerd!!!! 
Ik stond reserve voor de Pieterskerk, maar was niet nodig. Dat is een goed teken. Er was een goede predikant met een goede preek, zonder losse eindje - en na de dienst een lunch. Er waren zelfs te weinig plaatsen, aan een lange tafel. Het was een geanimeerde bijeenkomst. :-) Toen het voor mij wel tegen het eind liep, heb ik mij onledig gehouden met de afwas, ook heel nuttig maar wel rustig. Onderweg naar huis keek ik op de klok: kwart voor twee. Thuis vielen mijn ogen steeds dicht, dat schoot niet op. Ik heb de collecten van vandaag in de computer gezet, en nog een nagekomen staatje, dus wat dat betreft ben ik weer heel even bij. Er was vandaag nogal wat telefonisch pastoraat te doen. Voornamelijk luisteren in een lang bekende situatie. :-) 
Omdat er een afwasje stond van een paar dagen heb ik me daar, in afwachting van het vervolg-gesprek, maar eens mee bezig gehouden. Dus de echt niet stinking sink is nu in elk geval een shining sink. Flylady kan tevreden zijn. En onze moeder in de hemel ook, als ze zich nog met dat soort onzin zou bezig houden. Ongemerkt is het al weer drie kwartier maandag. Maar het was wel een rust(ige) dag. (En ja, het is ook de verjaardag van Oma Hesse (geweest.)) :-) Bless her soul!

13 juli 2019. Allereerst wil ik mijn extra-kind Petra feliciteren, want vandaag is ze ook nog jarig. Het lukte niet om haar aan de telefoon te krijgen, maar dat komt nog wel. Vannacht werd het weer heel laat eer ik insliep, en zo versliep ik mij vanmorgen, terwijl ik wel bezoek verwachtte voor de lunch. Toen kreeg ik nog twee heel lieve telefoontjes, en zo had ik zelfs nog geen druppel koffie op, toen mijn bezoek aanbelde. Laat staan dat ik al die andere last-minute dingen had gedaan. ;-/ Het bezoek was er niet minder gezellig en boeiend door. :-) Opgefleurd ging ik lopend en zonder rollator de stad in omdat ik zeker wist dat ik nog iets halen moest, en dat was ook zo. Maar ik kon niet alles krijgen, dus ben ik na het eten nog maar eens op de fiets gestapt. Daarna moest ik toch mijn haren weer eens wassen, en nu moest ik mijn van nature steile haar weer over de krullers leggen. Het is half een geweest, en eer zijn e-mails die ik al een week of zo niet heb beantwoord. Mijn excuses, deze week heb ik er speciaal een keer de computer nog eens voor aangezet, en wat ik ook gedaan heb... dat niet. :-(  Misschien morgen. (?)
En morgen is onze (schoon)dochter Diana jarig. Van harte gefeliciteerd, lieverd, en een héél fijne dag. 
Natuurlijk ook even een herinnering aan Oma Hesse, die ruim honderd jaar geleden werd geboren... 

12 juli 2019. We vallen van de ene feestelijkheid in de andere! Vandaag is het twaalf en een half jaar geleden dat Ton en ik samen in Aalten mochten voorgaan in de huwelijksviering van Petra en haar René. Een koperen bruiloft. Petra is ook een van mijn kinderen geworden. Een geweldige vrouw. Toen ik nog even naar de dienst keek, zag ik dat er een lied verdwenen was, dus dat heb ik opnieuw in de computer gezet, en toegevoegd. Al die kleine dingen kosten veel tijd. Vanmorgen onweerde het hard en lang, dus voordat ik aan de ziekenpost, waar ik gisteren niet aan toe gekomen was, kon beginnen, was het wat later, maar het lukte net om een en ander voor vijf uur in de brievenbus te doen. Dus theoretisch... 
Omdat een oude schoolvriendin morgen even langskomt, moest ik wel boodschappen doen, want ik heb nóóit brood in huis. En ze komt rond etenstijd. Nu, er was gebrek aan van alles, vooral aan dingen waar suiker en meel in zaten, want die waren aan het begin van de week al op. (En mijn gewicht ging met een half ons per dag omlaag, jawel...) Ook een pakje hagelslag moest verstuurd worden naar Engeland. Nu moet ik toch maar eens zoeken naar een Nederlandse winkel in Londen. 
Want dit is niet proportioneel. Maar goed, het is gegund. En met dit alles heb ik de avond genoeglijk doorgebracht achter de PC.
Het is voor vandaag wel weer genoeg. Geniet van de zomer, geniet van het leven, en wees aardig voor elkaar. ;-) 

11 juli 2019. Vandaag werd ik weer opgehaald om naar Nieuwe Gein te gaan. Dit keer haalde Cathy zelf mij op, in haar eigen propere autootje. Alessandra was er ook bij, en later kwam de rest van de familie. Cathy heeft de MBO opleiding technologie afgerond, vrij makkelijk, op één onderdeel na. Maar ze heeft prachtige cijfers. 
Ze werden stuk voor stuk toegesproken, 
daarna mochten ze het diploma ondertekenen (intussen was er een aantal foto's van deze groep op een scherm te zien),
en toen alle papieren doorgelezen en getekend waren, kregen ze nog een rode roos toe!
Hier zien we een stralende afgestudeerde! 
De school had voor fris en bier gezorgd, en er kwam ook nog iemand langs met lekkere, kleine, hapjes. 
Jammer genoeg kwam ze maar één keer langs, daarom hebben we thuis nog maar even goed gegeten! 
Het was een feestelijke dag, ook al vond Cathy dat ze niet genoeg geleerd had. Ze gaat in september iets anders doen! Succes!
Carlos bracht mij weer thuis, in zijn inderhaast opgeruimde wagen, en zo kwam ik geheel verwend en gekoesterd de dag door met de helft van mijn kleinkinderen en hun ouders. Cathy's ander grootmoeder was er ook, en natuurlijk haar dierbare vriend. 

10 juli 2019. Vandaag miezerde het al voordat ik mij naar de tuin wilde begeven, dus zand en troep van gisteren is nu modder en troep, niet zo geschikt om in de vuilniszak te scheppen en weg te doen. Er komt wel weer een droge periode, neem ik aan. 
De rest van de financiën heb ik vanmiddag en vanavond in de PC gezet, dat is prettig. Ook vertaalde ik een paar kleine stukjes voor het Berichtenblad, maar een opzet heb ik nog niet. Ik heb de neiging om weg te lopen voor lastige dingen, en dan eerst het overzichtelijke te doen. Kortom: er moet nog veel aan mij geschaafd worden. :-( Niet vóór morgen, denk ik. ;-X

9 juli 2019. Een plezierige zomerdag, die niet persé zomers was. Net iets boven de 20° C. Na een paar keer een mislukte start, werd ik tegen 1 uur echt wakker, ik deed mijn oefeningen, daar moet ik weer inkomen. Gisteren ben ik er weer mee begonnen, nadat ik het na Lourdes helemaal vergeten was. Ja, dat levert wel spierpijn op!!! Ik kan ook nog lang niet wat ik half mei kon. Bovendien heb ik meer kilo's te verzetten dan toen. Helaas. Na het ontbijt heb ik mij geworpen op het zoeken van de verlengsnoeren, en toen ik die eenmaal had, en even omkeek, zag ik de andere stapel, waar die al een paar maanden lag onder een stapeltje papieren. Zo gaat dat soms. Dik een uur ben ik aan het zwoegen geweest op nog geen vierkante meter stenen vlak voor de tuindeuren, die overwoekerd waren. Ik heb zo'n ding om plantjes mee weg te branden, maar er lag te veel troep tussen de plantjes, die veel brandbaarder bleek. Dus toen pakte ik de bezem er maar bij. Totdat ik dat ook niet meer kon wegvegen, omdat te zwaar werd. Er moet ook echt iets aan de rozenstruiken en de jasmijnboom gedaan worden, al is dat oerwoudje enig voor de mussen, ik kan er zelf niet meer onderdoor, dus het gevecht tegen het onkruid heb ik bijna opgegeven. Niet helemaal. Nu, na deze minimale inspanning moest ik weer uren TV kijken, dus deze dag schoot weer niet op. Ik moet eerst maar eens een uurtje financiën in de PC zetten. Dat is na Lourdes ook niet meer gebeurd! 
Inderdaad, dus ik heb heel weinig gedaan... maar de dag is om, en ik moet nog oud papier buiten zetten. Zelfs geen mail gelezen de laatste dagen. Morgen verder. 

8 juli 2019. Vandaag ben ik door Betty opgehaald (en teruggebracht) zodat ik aanwezig kon zijn bij de diploma-uitreiking van Tisha. Een keurig HAVO-diploma, dat ze toch nog heeft bemachtigd. De lijst was wat onevenwichtig, maar de lamme heeft de blinde toch netjes binnen-geloodst. ;-) 

Het Cals-college maakt er een leuke happening van, met een cabaretesk filmpje, waarin de leraren zich van hun andere kant tonen, en een persiflage op een tien-minuten-gesprek (dat nu ook meteen kan worden afgeschaft), besloten door een rectorale toespraak. Daarna werden de geslaagden per vier (gemiddeld) naar voren geroepen, waar ze een korte toespraak kregen, hun map met papieren, om vervolgens hun diploma te tekenen... 

Een zonnebloem en een jaarboek (wat een werk weer!) kregen ze ook mee.  
Dat duurde een uur, waarna er gelegenheid was om iets te drinken en te feliciteren en te knuffelen. 
Het was maandag, dus de 'lekkere snackbar' was dicht, maar we hebben heel gezellig met zijn allen om de grote tafel zitten snacken. Waarom ik in alle rust thuis een paar uur nodig had om bij te komen, weet ik niet. Maar het was wel leuk om ze allemaal weer eens te zien. Saepe repetendum. ;-) 

Zondag 7 juli 2019, de derde na Trinitatis. Vannacht bleek het boek spannender dan de slaap, die toch al niet wilde komen. Maar een kleine 2 uur heb ik toch wel geslapen of gesuft... Ik voelde me in elk geval behoorlijk suf. Toch geloof ik niet dat het alleen daaraan lag dat ik de predikant vanmorgen heel slecht kon volgen. Ze slikt haar lettergrepen in, vleugels wordt vleu's, geworden gewohn, en dan ben je tijdens de volgende zin aan het invullen wat de vorige zin had moeten wezen. Nu nam ze wel vrij wat tijd tussen de zinnen, dat scheelde. Joelende en rennende kleintjes gingen onder het Avondmaal wel erg lang door met het vrolijk christendom. Zelfs een héél braaf meisje ging mee doen. ;-) Ik moet toegeven dat ik aan de Heer nauwelijks heb gedacht, tijdens dat deel van de dienst. Nu mar hopen dat ze de rest van hun leven met evenveel plezier in de kerk zullen zijn. :-) 
Na een lichte brunch ben ik mijn bed in gedoken, want die man en die bijl... Dan word je een paar uur later wéér suf wakker. Bij stukjes en beetjes heb ik gekeken naar de voetbalwedstrijd. Nederland werd met ere tweede! Aangezien ik de laatste maanden geen tijd had gehad om mijn bonnetjes uit te zoeken en op volgorde te leggen, heb ik dat al kijkende gedaan. Meer 'al luisterend' natuurlijk. Ik kan dezer dagen beginnen met de inhaalslag van het in de PC zetten van de financiën. 
Het is half acht en de zon schijnt. Buiten zitten er jonge meesjes in de tuin te nippen van het water in een oude beslagkom, die - hoe nuttig - staat op een stapel plastic emmers die echt hoognodig naar de stort moeten. 
Eergisteren rook het nog verrukkelijk naar lindebloesems, die bomen staan in overmaat zo'n 100 meter verder, in mijn tuin geurde de kamperfoelie daar tegenop, en binnen streelden Parels fresia's mijn neus. Maar na al dat regenen en die plotselinge koelte is dat een stuk minder. Ook voor de fresia's moet ik dichterbij komen, maar dan maken ze me nog blij. 
In de tussentijd heb ik een half pakje koekjes leeggegeten, dahaddiknouníémoededoen!!! dus echt veel trek heb ik nog niet. 
Ik ga toch maar naar beneden, denk ik. Of iemand bellen... 
(Dat werd bellen, en richting keuken werd half tien.)
Al etend keek ik TV, en dat hield mij daar... Morgen beter, want dan moet er echt een heleboel!!!!

6 juli 2019. Een rommelige dag. Alweer dus. Slapen viel niet mee, dus werd ik later wakker dan ik van plan was. Ik had nog wat onkruid willen plukken uit de tuin, maar dat moet dan voor het ontbijt, anders lukt het bukken niet meer. (Vroeger had ik kinderen die ik daarvoor in kon zetten! Ach, de tijden van weleer!!!!) Dat ging niet, want ik verwachtte bezoek in verband met Het Evangelie in Spanje. Aardige mensen, maar om het huis acceptabel te maken, moest ik er echt wel even met de bezem doorheen. (Letterlijk. Aan stofzuigen kwam ik niet eens toe. Maar als ik de gang wil zuigen, moet ik het stof eerst los maken met de bezem.) De zorgvuldig gereinigde wijnflessen, die nu geschikt zijn om Lourdeswater in te bewaren, en die over zijn voor volgend jaar, heb ik maar voorlopig in het schuurtje gezet, want het zou toch een wat vreemde indruk kunnen wekken... ;-) 
Het boeket van Parel had ik getrimd en het zag er weer mooi uit, nadat ik de rozen,  die ik noodgedwongen een paar dagen apart in natte kranten in de keuken had gezet, er weer tussen had gevoegd. Rozen zijn zulke verwende dametjes, dat ze zelden een vaas willen delen met andere bloemen. Bloemisten weten dat best, maar ze mikken ze toch genadeloos in gemengde boeketten. Het moest verboden worden! 
Toen mijn bezoek weg was heb ik wat getut en gehola'd, want het begon net te regenen, daarna heb ik glas e.d. naar de glasbak e.d. gebracht... (e.d. was overvol, maar het kleine zakje kon ik er net inwurgen)... Als je dan doorloopt kom je op het nieuwe stationsplein dat bijna af is. Je kunt er nu naar boven, en het ziet er ruim uit. Niet uitnodigend, dat niet. Maar dat kan nog komen. Hoe dan ook, ik deed een paar boodschapjes, en drentelde weer naar huis. Om de een of andere onzinnige reden was ik echt moe, en ik heb mijn favoriete verwennerij van AH - die in de hamsteraanbieding was - bij de TV zitten smikkelen. 
Daarna hoefde ik eigenlijk niet echt meer te eten... Ik heb lekker lang in bad gelegen met een boek, heb de haren gewassen en gekruld, en nu is het exact middernacht. Heb een gezegende zondag!!!

5 juli 2019. Ik ben dat hoesten zo zat, en het moe zijn! Ik heb echt behoefte aan een paar weken vacantie, maar dat zit er voorlopig niet in. Ik moet nu snel verder gaan met het Berichtenblad, dat heeft ook een maand of wat stil gelegen. Lastig als je alles alleen moet doen! Vanmiddag ben ik naar de stad gelopen om een boodschapje te doen. Ik had maar één tasje mee, dus het bleef beperkt. Er komt niets uit mijn handen vandaag. Ik moet moeilijke dingen doen, en daar zie ik tegen op. Vandaar. 
Het is over elven, en het wordt niets meer vandaag. Ik ga langzaam tandenpoetsen en zo. Maandag moet ik naar de tandhygiëniste, en ze zal wel erg mopperen. Ik heb na 26 mei alleen maar heel veel drop en zo gegeten, op alle uren van de dag en de nacht. Daar was niet tegenop te poetsen. Ik heb het niet eens geprobeerd. Als ik nu begin, heb ik kans dat ik om 2 uur het licht echt uit kan doen. ;-) In de hoop dat het uit blijft. Vanmorgen was het vier uur. Ik mis Ineke!!!!

4 juli 2019. Jarige, van harte gefeliciteerd! ;-) Vannacht had ik een was gedraaid, dus die moest als eerste buiten gehangen worden. Daarna ontbijt, nu ja, brunch, waarna ik de flessen die ik gisteren had schoongemaakt, nog eens flik met kokend water bewerkte. Dan moeten alle (in de lucht zwevende, of in kraanwater aanwezige) bacteriën die water kunnen bederven wel dood zijn. Gok ik. Goed, lekker rustig bezig dus. Intussen draaide een tweede was. Slapers zijn leuk, maar je moet een bed wel verschonen. Je weet niet wie de volgende is. :-) Met liefde hoor. :-) (Alleen dat laken om de matras doen, dat blijft lastig.) 
Ik ben nog maar eens met de fijne kam over het verslag gegaan en dan zie je dat er allerlei kleine dingen zijn, die verandering behoeven. Toen ik er via via op internet naar keek, bleken er zelfs ongeziene verschillen in lettertype te zijn. Nu mis ik nog een woordje en een paar namen, maar het mag wat mij betreft nu wel gezien worden. Ik houd me wel aanbevolen voor correcties. ;-) 
Om acht uur vanavond pauzeerde ik even, want ik moest toch echt naar de winkel met de lange snuit op de Biltstraat. En als je boodschappen doet voor het eten, gaat het altijd verkeerd. ;-) Eh... tja... dus. Maar ik hoefde niet te koken. 
Om half tien heb ik maar snel de was van de lijn gehaald, het werd koud en het voelde lichtelijk vochtig aan buiten. Verder heb ik de rest van het verslag doorgelezen. Er zal hier of daar nog een kleinigheidje veranderen, maar dat komt dan wel. Dat is niet belangrijk. Het is bijna een uur, dus tijd om te doen alsof ik slapen ga. 

3 juli 2019.Toen Tonio probeerde om tegen 8 uur op zijn werk te zijn, was ik min of meer wakker, maar ik had nog niet de energie om het bed uit te springen. Dat gebeurde een paar uurtjes later. ;-) Maar goed, na Hee-zee-dee-spijs en het ontbijten en zo, ben ik de tuin ingegaan, om eerst ruimte te maken in de schuur, toen heb ik nog meer flessen van Parel grondig schoon gemaakt, met vier tegelijk, zoveel ruimte heb ik hier niet. Maar vrijwel alle Lourdeswater is nu in glas geborgen. De laatste fles staat te drogen, de laatste dan waar Lourdeswater in gaat. Dan heb ik er nog wat in de reserve voor volgend jaar, dat is erg prettig. Die moeten nog een plek vinden, maar ook daar heb ik aan gewerkt, en een beginnetje gemaakt. 
En wat onkruid uitgetrokken. Een was hangt nu te drogen, en vanavond laat gaat er weer een in de machine. 
De laatste paar uur heb ik gewerkt aan de foto's voor Ambers bladzij. Dank je wel, Diana. O, en er moesten ook nog verjaarskaarten de deur uit. Die naar Engeland komt vast te laat. Nu loopt het tegen acht uur, en het lijkt me dat ik, ondanks een half pak koekjes dat op de een of andere manier vanmiddag tussen mijn kiezen vermalen werd, toch nog iets gezonds moet gaan eten. 
Ik heb het begin van de voetbalwedstrijd tussen Oranje en Zweden gezien, en de laatste vijf minuten. Daartussenin heb ik nog wat flessen gespoeld, moet nog eens, en wat achter de PC gezeten. Daar verdoe je veel tijd... Morgen zien we wel verder. In elk geval staan er twee volle vuilniszakken met troep van het dak en uit de tuin voor. Opgeruimd staat netjes. 

2 juli 2019. Vanmorgen werd ik uit mijn bed gebeld door mijn buurman, die zich afvroeg hoe het met me was. Niet dus. Maar aangezien het half twaalf was, ging ik graag in op zijn aanbod van een kopje koffie. Ik ging om half drie weer naar huis. Toen moest ik dus wel ernst maken met wassen, aankleden (opnieuw en anders) en opmaken. Want om tien over zeven werd ik in Den Bosch verwacht. Amber zou vandaag haar HAVO diploma krijgen op school, en daar mochten alleen beide ouders bij zijn, wegens gebrek aan ruimte (en tijd), zodat de beide grootmoeders waren uitgenodigd met Amber en haar ouders uit eten te gaan. Vanmiddag kreeg ik mijn dagelijkse telefoontje uit Londen net toen ik bezig was mijn gezicht bij te schilderen, en tja... dan vergeet je wel eens wat, onder andere mijn fototoestel! Maar van Diana kreeg ik een stel leuke foto's doorgestuurd.
 
We hebben heerlijk en gezellig gegeten in Vlijmen. 

Na afloop werd ik heel luxe thuis gebracht, en zoonlief slaapt nu op zijn eigen oude kamer. Wel moesten we nog even plastic, boeken en troep van het wel opgemaakte bed halen, maar samen was dat snel genoeg gedaan. Dat is weer een aanleiding om die boeken ook op te ruimen in de kamer voor. Want die kamer moet echt een keertje opgeknapt worden. De sporen van het waterballet daar zijn nogal opdringerig. Morgen! (Of zo)

1 juli 2019. Mijn zwager Kees is 93-jarig, van harte gefeliciteerd! En de tweede helft van het jaar begint. Ik begon voor mijn doen redelijk vroeg, ik geloof dat ik mijn ontbijt tegen de noen al op had, (net niet het moment om een paar blije mensen in hun derde jeugd te gaan bellen, dus dat doe ik zo maar eens), en na enig geruim en gedoe begon ik aan de (bijna) laatste etappe van het Lourdesverslag. Alle plaatjes zijn klaar, ik moet nog wat tekst doen van de afscheidsviering, en dat is vrij veel werk. (Ik heb zitten krabbelen in de liturgie, en dat is slecht leesbaar.) Maar goed, dit is klaar, en al was het fijn om het opnieuw te beleven, het is ook wel goed zo. Parel kwam om half vijf, en hielp me met het verschonen van de bedden en zo. Vanavond ben ik maar weer achter de PC gekropen. Later keek ik de goede uitzending van de EO terug, De Kerk, de Kast en het Koninkrijk. Heel intens. Zeer de moeite waard! Nu is het kwart voor twee, maar het maakt niet uit. Mijn Lourdesverslag is klaar, op een paar foutjes na, die worden vast wel gecorrigeerd in de komende dagen. Tijd om naar bed te gaan, en te gaan slapen!!! 

Zondag 2 na Trinitatis, 30 juni 2019. Ik had nog één vrij-reizendag, omdat het tripje naar Leeuwarden niet doorging. Opgewekt ga ik naar Amsterdam, naar de prettige dienst van de Charismaatjes, die mij zeer dierbaar zijn. Een aardige dame, die ik een vorige keer ook uitgebreid begroet had, vroeg of ik er voor het eerst was. Lachen! Er waren er nog genoeg die me wel kenden. Het is altijd een warm bad voor mij. Omdat het prachtig weer was, waren er kennelijk veel mensen met vacantie of aan het strand. Nu ja, les absents ont toujours tort, zou Ton zeggen. Ik ben het in deze met hem eens. ;-) Omdat ik wel verlegen zat om die lege flessen die waren toegezegd, had ik geprobeerd om contact te leggen met mijn Amsterdammertjes... dat lukte niet. Voor alle zekerheid had ik de rollator en een grote tas bij me, plus elastiek om het vast te maken. Maar na de dienst zag ik een berichtje, dat Parel het morgen komt brengen. Ook heel gezellig. :-) Dus daar kan ik mij op verheugen. :-)  Heen en terug heb ik gelopen, maar vooral de terugtocht viel wel lang. Het was natuurlijk goed voor mijn hart en bloedvaten, maar toch. Bovendien kreeg ik af en toe heftige aanvallen van het begeren van wat van mijn naaste was. Die bood het overigens wel te koop aan, hoor! Maar die verleiding heb ik weerstaan. Met moeite. Dat ik op zondag al reis is tot daar aan toe... en soms trek ik wel eens iets uit een muur, als ik na een kerkdienst naar huis ga. Nu ja. 
Om 7 uur was ik weer thuis, ik plofte neer om pas veel later op te veren voor het eten. Het laatste restje ijs heb ik boven in mijn tuinstoel opgegeten, en ik heb tot na negenen zitten lezen in een boekje dat ik van de boekwissel op het station had meegenomen. Het komt er zeker weer terug. ;-) Het laatste stuk van de avond heb ik nog een stuk of 10 foto's bewerkt voor het Lourdesverslag, en zo houd ik de illusie vast dat het wel een keer klaar komt. In de trein heb ik geprobeerd wat ingekomen stukken te lezen, maar er was onrust. Op de terugweg heb ik heel rustgevend een spelletje op mijn mobieltje gedaan. 
Morgen komt er vast weer een dag. En anders is het feest! Maranatha! 

29 juni 2019. Veteranendag. Ik had al vroeg de vlag uitgestoken, (dat had de Dom ook gedaan!) en ik was om kwart voor 12 in Den Haag, mét water, want het was een heel warme dag. Echt tropisch. Veel mensen heb ik gegroet, sommige mensen echt gesproken, veel knuffels, al probeerde ik besmetting te voorkomen, 2 flesjes water en een raket gekregen van lieve vrienden, die sateh, waar ik mij op verheugd had, is  niet gelukt, zelfs buiten het terrein niet meer, op het station alleen een erg slechte kroket... 
Maar als je ziet hoe je aanwezigheid wordt gewaardeerd, dan ben je blij dat je gegaan bent. En ik heb voor een jaartje pennen, denk ik. Maar ik ben overmatig moe, dat wel. De laatste vijfhonderd meter naar huis kon ik haast niet meer opbrengen, en toen ik om half zes binnen was, heb ik tot half acht alleen maar gedronken, gegeten en dom TV gekeken. Achter de PC val ik in slaap, ik denk dat ik het opgeef. Morgen is er een nieuwe (zon)dag. Geniet ervan. En drink genoeg water!!!

28 juni 2019. Een aanvankelijk nog koele dag. Ik kon het raam van de slaapkamer open hebben, toen ik ontbeet. Hét moment om te luchten. Voor het ontbijt heb ik nog honderd stuks onkruid uit de tuin getrokken. Als ik eenmaal gegeten heb, kan ik niet meer bukken. Lastig hoor. Dat werd dus laat ontbijten. ;-D 
Vanmiddag heb ik wat boodschappen gedaan, dan hoeft dat morgen niet zo nodig. Dan zou het tropisch worden. Aan het eind van de middag warmde het al aardig op. Er kwam niet veel uit mijn handen, helaas. Ik heb geen tien procent gedaan van wat ik had moeten doen, en niet de helft van wat ik had kunnen doen. Wel heb ik een aantal kaarten geschreven en verstuurd. Vanavond heb ik nog een paar fotootjes bewerkt voor de site. Door dat verslag doe ik zes weken over die zes dagen dat ik onderweg was. Je beleeft het wel allemaal opnieuw, en dat is wel kostbaar. :-) 
Morgen is het veteranendag. Niet vergeten de vlag uit te steken!!! Ze wagen tenslotte hun leven voor onze vrijheid, en velen komen van binnen en van buiten erger gewond dan de meesten van ons ooit zullen zien. Een en ander is ook op de televisie te volgen. :-) Het gewichtigste is de bijeenkomst aan het Binnenhof, daar worden mensen geëerd. Dan het défilé in vol ornaat. (En dat met die temperatuur! Heftig, zeker ook voor de muziek!!!) Maar het leukste is het Malieveld, waar iedereen te vinden is, of waar je elkaar uren loopt te zoeken. ;-) Gezelligheid, tentjes, eten en drinken, eindeloos veel organisaties die zich laten zien. En al die veteranen. Van heel oud, tot relatief jong. Maar ook dan kun je Afghanistan achter de rug hebben, en maten verloren hebben. Zie Trouw van vandaag of gisteren. 

27 juni 2019. Een lekkere koele dag! Ik heb ook meteen wat meer gedaan. Vanmorgen zou er een pakje worden bezorgd. Ik had bij de fabrikanten van de 3D-printer-pen die ik van Ton had gehad, geklaagd dat ie kapot was gegaan. Ze hebben me zomaar een nieuwe gestuurd, zó geweldig! Ik ben er heel erg blij mee. Ik versliep me, omdat ik vannacht opgestaan was om door te tochten, maar gelukkig kwamen ze pas later dan afgesproken. Ik zat braaf beneden. :-) Een waterijsje wilde de postbezorger wel. ;-) Ik heb veel tijd verdaan met het zoeken naar een doosje, dat voor mijn neus op tafel stond, maar daarvan dacht ik dat er iets anders in zat, dus keek ik niet goed. Ja, dat soort dingen!!! Enkele mails verstuurd, en ik moet er nog meer. Een paar telefoontjes... aan het eind van de middag ging ik eerst maar eens naar het dak, waar de intussen opgedroogde troep in de nu volle vuilniszak kon, die ik met een ferme zwaai omlaag gooide, de tuin in. Daarna ging ik aan het werk in mijn jungle achter het huis. Er is ooit door een vogel een rozenzaadje uitgepoept, een simpele roos, maar die groeit als een gek. Er ligt nu genoeg tuinafval om meer dan één vuilniszak te vullen. Er is nog veel onkruid te wieden, maar daar voel ik me niet echt tegen opgewassen. Ik ben in elk geval een paar uur gezond bezig geweest. ;-) Vanavond heb ik de plaatjes en een deel van de praatjes van het Lourdesverslag bijgewerkt tot het vertrek. Nog opwindend genoeg natuurlijk, en ik denk nu dat ik de kwaliteit van de plaatjes beter had kunnen terugschroeven, want hij begint nu al aardig traag te laden, die bladzij. Ik had gehoopt het voor volgende week af te hebben, maar dat zit er niet in. Jammer dan. Morgen zien we wel weer verder. 

26 juni 2019. Het was minder heet hier vandaag, maar ik was wel blij dat ik niet naar Leeuwarden ging om verjaardag te vieren. Dat hoesten bleef irritant. Vanmorgen vroeg had ik nog een en ander tegen elkaar open gezet, maar toen was het nauwelijks koeler dan binnen. Dat kwam pas later. Maar ik viel wel in een diepe slaap, dus de dag begon voor mij in de middag. Omdat de belofte van 30 lege flessen deze week niet waar gemaakt werd, en het spul niet in de plastic kannen moet blijven, ben ik vandaag maar begonnen met het schoonmaken en vullen van de kleinere tonicflessen. Daar heb ik er intussen ook heel wat van. 10 klontjes suiker per glas, ik ben nog nooit zo zwaar geweest. Maar het is wel lekker voor de keel. Entre ces deux mon coeur balance! Vandaag heb ik weer foto's bewerkt voor het verslag. Morgen nog flink doorwerken, en dan kan ik aan de terugweg beginnen. Het is wel bijzonder om alles terug te zien. Alleen de filmpjes netjes invullen, dat lukt nog niet. Het gekke is dat ik ze op mijn eigen computer wèl zie. Maar van buitenaf niet. Goed, het leven is vol uitdagingen, en de tijd om er op in te gaan is te kort. Het is een minuut in de donderdag, dus ik ga afsluiten en richting bed. Voordat het licht uitgaat zijn we weer een paar uur verder. ;-) Morgen komt alles goed, toch? Bless you. Leuk dat je meeleeft. :-) 

25 juni 2019 Het was maar 32° C vandaag, maar ik ben dat keelverscheurende hoesten toch zo zat! Er komt weinig uit mijn handen. En ik blijf maar drop-mentos zuigen, en eten... Maar ze zeggen dat het morgen wellicht koeler wordt. 
Vandaag heb ik een kaartje gestuurd aan G. die morgen 72 wordt. Normaal zou ik naar L. gaan om diens verjaardag mee te vieren, maar ik blijf hoesten, dat kan ik 'm niet aan doen, en mijzelf ook niet. Balen dus, want ik had die vrij reizen optie zorgvuldig bewaard. Maar ik moet toegeven dat ik ook niet sta te trappelen. Begin en einde van de voetbalwedstrijd tegen Japan heb ik gezien. Maar ik ben ook een kaartje weg gaan brengen naar de Hamburgerstraat. Zo had ik toch mijn moeizame beweging. Ik was wel onder de indruk van de Japanse dames. Zij mochten als tijgers om het balbezit. 

24 juni 2019. Het is een beetje warm vandaag, en dat kan ik het beste aan door zo min mogelijk te bewegen. Slapen lukte vanmorgen beter dan vannacht, dus ik heb er maar gebruik van gemaakt. Op een gegeven moment ben ik het dak op gegaan, om daar de smerige troep die wind en regen daar de laatste maand hadden achtergelaten enigszins te lijf te gaan. Dat viel niet mee. Een deel was nog erg nat. (Daar kreeg ik het dak wel schoner!) Op andere delen waren de vruchtbollen van de platanen versmolten met het dak. Een vuilniszak kreeg ik driekwart vol, de rest was te nat... Mogelijk is dat morgen gedroogd. Een wasje heb ik om tien uur vanavond buiten gehangen, toen was het nog 27 graden Celsius. Eerder was ik naar de Biltstraat gereden, want de kwark was op. En mijn ontbijt heb ik wel graag met de lekkerste kwark, en dat is volgens mij de 'Mellen' van de Jumbo. 
Daarna  heb ik mij onbewogen bezig gehouden met het Lourdesverslag, een gebed zonder eind. Nu ja, ik ben al bij de hoogmis. Dus over de helft. ;-) Het is een uur, ik heb geen zin om me te bewegen, maar ik zal het toch proberen. Afkoelen zal het vannacht niet heel erg, maar ach... als ik morgenvroeg nu maar wakker word, en alles tegen elkaar open zet, een tijdje, zal het wel een beetje afkoelen. We zien wel. Ik overleef het wel. Ik hoop dat jij dat ook kunt zeggen, lieve lezer. Bless you!

Zondag 23 juni 2019. De eerste zondag in de groene tijd van rijpheid en voldragen vruchten. Ook kerkelijk dus. ;-) De nacht was kort en onrustig, de hoest kriebelde extra, zo vermoeiend is dat. Om negen uur werd ik opgehaald voor de dienst van tien uur. Dat is wel heel comfortabel! :-) Ondanks het feit dat de hoest af en toe roet in het eten gooide, verliep de dienst zonder echte problemen. Het was even aftasten, met de nieuwe liturgie. Die is centraal vastgesteld, en vervolgens doet elke gemeente er iets anders mee, ook muzikaal! Echt lachen. We waren met 19 man, de organist speelde lekker, en de zon scheen. Verder was het koel in de kerk op een warme dag. Aan te bevelen!!!! ;-) In de middag begon ik met het geschikt maken van de teksten en muziek om die op het web te zetten. Maar toen bleek dat er toch 'style-problemen' optraden, zodat ik het over moest doen. Toen had ik wel al lekker een uurtje in bed gelegen, (want ik kon de ogen niet open houden) en daarna zat ik een half uur op het dak, op mijn mooie moederdagstoel. ;-) Erg prettig, ik ben er blij mee!!! 
Eten moest ook nog, koken hoefde niet. Toen ben ik nog even gaan afkoelen op het dak. De muggen zaten er de zwaluwen achterna, en dat ging op en neer. Veiligheidshalve ging ik toch maar naar binnen. Er heeft toch wel een mug wat hapjes Gea genoten, ik geniet daar nu iets minder van. Nadat ik de pagina van de dienst een beetje gefatsoeneerd had, heb ik een paar fotootjes bewerkt voor het Lourdesverslag, maar daar ging ook veel mis. Na middernacht, dus de hoogste tijd om te doen alsof ik naar bed ga. Voorzichtig zijn, morgen. 

22 juni 2019. Een plezierige dag. Laetitia kwam het laatste Lourdeswater brengen, en ze nam de kleine souvenirtjes vandaar mee naar huis. De liturgie ligt bijna klaar. Er moet nog afgedrukt worden. En ik had donderdag zoveel haarlak gespoten, dat ik nu toch moet wassen. Dat doe ik dan maar eerst, dan kan een en ander drogen terwijl ik bezig ben af te drukken, te nieten en te vouwen. Buiten is de zon bijna onder, maar het is nog licht. Gisteren zag Laetitia inderdaad de lichtende nachtwolken, ze liet me de foto's zien. Hier zie je niets. Nu ja, je kunt niet alles hebben. :-) O, de groene toga moet nog uit de kreukels!!! Aan het werk dus! ;-) Heb een gezegende zondag!
Toen ging er weer van alles mis, de ene printer besloot niet dubbelzijdig te printen, de andere moest eerst gevuld worden, en wilde toen nog niet. De laatste afdruk draaide de bladzijden verkeerd om. Zonde van papier en toner dus. Jammer. Nu moet ik wachten... er bromt en zoemt van alles. Maar afdrukken... misschien moet ik het apparaat maar weer eens uitzetten. Het kost veel tijd op die manier. Nu ja, het is bijna een uur. Gisteren ging ik ook pas na drie uur slapen. Door allerlei getut. Nu, dit wordt niets. Uitzetten maar. Ach ja! ;-) Ik laat me niet meer opjutten door dit soort flauwe grappen van de tegenspeler. Puh! 

21 juni 2019 Vandaag had de post dus prioriteit. Ook omdat ik mij niet goed kan concentreren als de randvoorwaarden niet klaarliggen. Om kwart voor vier was een en ander in de brievenbus gedeponeerd, met bijgehorende gebedjes. Maar dan komt er nog een telefoontje, er moet nog iets veranderd worden aan de liturgie, etc. etc. Na het eten had ik tien regels getikt, toen ik tevergeefs greep naar de drop-mentos, die ik aan een stuk door zit te malen tegen die vermaledijde hoest, die maar niet stoppen wil. Op. Tja. Het was nog maar vijf over half tien, en het was nog helder licht, dus ik hees me op de fiets om vijftien rolletjes te halen. Daarmee moet ik tot de maandag toch wel verder kunnen! Daarna heb ik redelijk door kunnen werken, dus de preek staat in de grondverf. Daar moet morgen nog heel veel aan gedaan worden, dus snel naar bed, in de hoop dat ik morgen veel kan doen. 

20 juni 2019. Vandaag moest ik netjes wezen, ondanks mijn ruim 20 kg overgewicht. (Eigenlijk veel meer, maar ruim 20 boven wat ik als een leefbaar minimumgewicht zie.) Gelukkig kleedt mijn 'begrafeniscombinatie' nog wat af, en met wat vrolijke versierseltjes 'kon het wel'. Toen ik even de temperatuur buiten controleerde, en zag dat er wel een lapje over de raamkozijnen gehaald mocht worden, (daartoe hangt een stofdoek achter de deur), en dit voornemen in anderhalve seconde waarmaakte, kwam er net een vrolijke iets- verdere- buurvrouw langs, die grinnikte dat ik er veel te chique uitzag om daarin te gaan poetsen. :-) Geweldig, dus.  In Gouda werd ik opgehaald om naar Den Haag te gaan, waar we waren uitgenodigd voor een bijeenkomst in hotel Des Indes. Er werd, voor de tweede keer, een 'witte anjer prijs' uitgereikt aan iemand die veel deed voor veteranen. Ik was er met bijna de liefste mensen die ik ken, dus dat was een gedenkwaardige middag. Het chique zaaltje was (bijna) te klein voor het aantal mensen, en we werden toegesproken door een blonde dame die, naar ze zei, op radio 1 rond het middaguur pleegt te spreken, maar die zich niet voorstelde. Vlot babbelde ze van alles aan elkaar, terwijl de temperatuur steeg, en ik vooral mensen boven de 45 steeds roder zag worden in het aangezicht. ;-D 
De prijs, een driedelig kunstig stuk met een witte anjer er in, werd uitgereikt aan iemand die het duidelijk zeer verdiende, waarna alle aamwezige genomineerden (de top 20) een boekje kregen met een portretje van hen en een verhaaltje over hen, en de andere 19 genomineerden. Aardig uitgewerkt. Daar heeft iemand veel werk aan gehad. Daarna volgde 'de borrel', en na enige tijd nog 'de hapjes', heel exquise en goed verzorgd. Er werd uitgebreid genetwerkt, en ik had een aardig gesprek met de echtgenote van een veteraan. We kregen bij het verlaten van het pand een mooie witte anjer, echt een mooie, waarna ik in Gouda weer op de trein werd gezet. Zo zat ik tegen negen uur aan de maaltijd, (na zo'n feestelijke dag moet je nog wel extra nagenieten, dus dat deed ik - morgen slaan we de weegschaal wel over), en toen kreeg ik eerst het ene telefoontje, daarna, toen ik net achter de computer zat het volgende (anderhalf uur) en zo is de dag nog een half uur rijk om te werken. Dat loopt echt uit de spuigaten vandaag. Morgen moet er heel erg hard gewerkt worden. Zelfs de post lukt nu niet meer. Morgen. Akela, ik doe mijn best. ;-) 

19 juni 2019. Ik werd (de tweede keer) vanmorgen wakker van een heftig onweer. Voor zover ik achter de computer heb gezeten, was dat tussen de buien door. Ik had ook nog een aantal prettige telefoongesprekken, dus de dag was om, voordat die begonnen was. Wel lukte het om een onderdeel van het Lourdesverslag, de foto's van de Ziekenkruisweg, op het net te zetten. Ik heb er hard aan gewerkt, de laatste dagen. Onze voorzitter was zo vriendelijk om het verslag grondig te lezen en fouten er uit te halen, en suggesties te doen. Dus dat kan volgende week misschien eindelijk openbaar. Nu is het kwart voor een, en ik moet vroeg het bed uit, anders krijg ik morgen niet gedaan wat er gedaan moet worden. We zullen het zien! Geniet van het leven, het is de moeite waard! 

18 juni 2019 was weer een zomerdag. Iets minder warm dan gisteren, maar ik heb mijn hoofdstukje Grieks NT op het platje zitten lezen, op mijn nieuwe stoel, en 's avonds heb ik er zelfs gegeten. :-) Verder was het een computerdag, waarbij veel mis ging. Daar zit de duvel achter, dus de kunst is er niet door van streek te raken. Lukt wel, maar er blijft zoveel liggen. Ik ben echt een uur of vier op die manier kwijt geraakt. Maar goed... Morgen krijgen we nieuwe kansen. 

17 juni 2019 was een aangename zomerdag. In de keuken had ik zelfs even de keukendoor open, met de hor er voor, die zomaar eens een keertje niet losschoot, dus dat was erg prettig. Verder heb ik voornamelijk gewerkt, voorzover ik niet werd opgebeld. Dat gebeurde vandaag veel en lang, en dat was heel gezellig. Morgen moet ik die tijd maar inhalen. Bovendien ging er van alles mis, zonder duidelijke reden, dus dat schoot niet op. Maar het schema van de volgende dienst staat wel in de PC. Een combinatie van teksten waar ik in deze gemeente al eens over gesproken heb, dus dat wordt wel een uitdaging voor Haar DaarBoven. Die kan Zij wel aan. :-) Een heel lijstje dingen die ik had moeten doen, is nog in dezelfde staat als vanmorgen. Alleen één van degenen die ik had willen bellen, heeft mij gebeld. Dat is dus weer mooi. :-) 

Zondag Trinitatis, 16 juni 2019. De Gouden Zondag, zei Maarten Luther, waarin alle feesten samenkomen. Van daar uit kunnen we de volle rijpheid van het geloof gaan vieren. Dan is de kerkelijke kleur dus groen! Vanmorgen was in de Pieterskerk de kleur rood, het octaaf van Pinksteren, bovendien werd de predikant weer in de schoot van de gemeente afgeleverd door de Voorzitter van de Regio, en de pastor van de Regio waar de Waalse kerken nu onder vallen. Dus dat was een kerkelijk gebeuren. Vanmiddag ben ik naar Soestbergen gefietst. Hm. Vanavond nog wat foto's bewerkt en toegevoegd aan het verslag. Die roepen allerlei herinneringen op. Tijd om de dag dicht te doen. Morgen mogen we weer opnieuw beginnen. :-) 

15 juni 2019. Weer een dagje PC. Het schoot niet echt op. Vanmiddag ben ik naar de Twijnstraat gelopen zonder hulpmiddelen. Dat ging in drie kwartier. Het hoesten is niet over, maar wel minder. Toch moet ik voorzichtig blijven, dat kan ik wel merken. Veel energie is er nog niet. Ik mis Ineke!!! Vanavond laat dacht ik héél even dat ik die wolken met ijskristallen zag, maar ik woon wat dat betreft niet gunstig. Dit was de Pinksterweek. Morgen de Gouden zondag Trinitatis. Dan ga ik wat goudkleurige eieren ophangen beneden. In plaats van de vuurrode, die ik vorige week heb opgehangen. Aangezien het al dik over een uur is, ga ik dat nu niet meer doen. Heb een gezegende zondag! 

14 juni 2019. Het was redelijk aangenaam weer, in elk geval in de loop van de middag. De plastic 'hoes' over mijn tuinstoel, die vanbinnen helemaal nat gedampt was, heb ik maar eens lekker binnenste buiten aan de lijn laten drogen. Vandaag kon dat. De jasmijn laat al veel bloemen vallen, dat komt door al die wind en die harde regen. Ik heb er nog niet echt van genoten. Jammer. Verder heb ik alleen maar achter de PC gezeten... Maar ik ben wel een klein beetje opgeschoten: het ter busse bestellen van de post. ;-) Maar verder heb ik niets gedaan. Behalve wat post wegwerken. Helaas ook een blauwe envelop. Zonder Ton heb ik geen aftrekposten meer. Ik had dit liever aan de armen gegeven, zoals mijn goede vader zou zeggen. ;-) Misschien kijk ik nog een kwartiertje naar de komende dienst. 

13 juni 2019. Een kille dag, die vroeg begon, want al voor tien uur werd er een pakje uit Madrid bezorgd. Ik verwachtte niets, maar ik was (toevallig? vast niet!) net wakker, zodat ik minimaal gekleed, maar decent, de deur open kon doen. Drie delen van het boek van Klaus van der Grijp, keurig gebonden, een kloek werk. Zijn Thesis over het Protestantisme in de IXX eeuw in Spanje, die in het Duits was geschreven, is nu eindelijk in het Spaans uitgegeven. Nu zijn we met vier Bestuursleden in het Evangelie in Spanje, dus dat wordt nog even een dingetje. Maar wel bijzonder dat ze het opgestuurd. Zeer verguld en zo! Het hoesten is nog niet minder, dus dat is niet zo fijn. Vanavond dacht ik nog even naar de Jumbo te moeten om kwark te halen, en ja hoor, ik was de bocht nog niet om, of het begon te regenen. Zachtjes, eerst, en toen ik er bijna was, kieperde er iemand daarboven een hele bak water om. Toch nat! Op de terugweg was het een beetje nat, maar al met al, mij te vochtig. Vanmiddag en vanavond heb ik nog wat gedaan aan het verslag, nu is het 23 uur geweest, en ik moet toch nog éven iets doen aan de volgende dienst. Dat moet. Dus... aan het werk. Dat viel even tegen, want de Lutherse gemeente doen als de Richteren met de nieuwe liturgie. Nu ja, ieder zijn meug. Zo werd het één uur. Morgen maar iets langer blijven liggen. Hoop ik. 

12 juni 2019. Een min of meer zenuwslopende dag, maar ja, er zijn drie kleindochters geslaagd!!! Cathy (die niet meer hoefde te twijfelen), Tisha en Amber. Een trotste grootmoeder schrijft dit!!! :-) En een narrige grootmoeder ook, want ik hoestte net mijn longen weer uit mijn keel, dus ik kan het niemand aandoen om te gaan feliciteren. Ik dacht dat ik bijna beter was, en nu dit. Balen dus!!!! 
Vanavond heb ik mij bezig gehouden met het Lourdesverslag, en ja... we zijn nét in Lourdes aangekomen. In dit tempo wordt het wel augustus voor we terug zijn. ;-) Hoe dan ook, ik ben erg dankbaar dat de drie dames geslaagd zijn. Hakken en sloten, hier en daar, maar laten we dat maar aan de zenuwen toeschrijven. ;-D 

11 juni 2019. Goed maar niet beter. Vanmiddag ben ik naar de stad gegaan, omdat ik hoor te lopen, en omdat mijn zomerhorloge niet meer liep. Nu weer wel. Ik liep ruim een uur, met een ijspauze van een kwartier. (Niet meegerekend dus.) Dat ijs was een alternatief voor al die dropjes, die ik de hele week al loop te slikken. Nee, twee weken. Ik durf niet meer op de weegschaal, en de bloeddruk stijgt. Dat komt wel goed, als ik eerst maar eens beter word. Na een uur lopen moest ik minstens twee uur zitten, ik word echt niet vrolijk van mijn gezeur. Waar blijft die energie? Na het eten ben ik naar boven gesloft, en daar ben ik aan de computerstoel verkleefd. Af en toe een slokje water. Als ik maar niet beweeg hoef ik ook bijna niet te hoesten. Het gáát dus beter. :-) Vanavond heb ik aan de webpagina van Amber gewerkt, daar was wel wat nieuws te melden, en ik ging verder met het Lourdesverslag. Ik had echt gemeend dat ik nu al heel veel verder zou zijn. Natuurlijk heb ik teveel fotootjes genomen onderweg. Want we zijn nog lang niet in Lourdes aangekomen. Maar het was even na middernacht, en dan probeer ik te stoppen met wat ik aan het doen ben. Dit kost ook nog even tijd, en zo wordt het later en later. Maar ik ben wel gelukkig. :-) God is goed voor mij. 

Tweede Pinksterdag 10 juni 2019. Natuurlijk was ik erg moe, dus ik kwam langzaam op gang. Om vier uur meende ik het verplicht te zijn om in beweging te komen. Dat had ik nog nauwelijks gedaan, al hàd ik me aangekleed, en had ik ontbeten. Een fascinerende film kluisterde me aan de TV: De wilde dieren in de stad. Als het ware verteld door een Amsterdamse kat. Briljant gedaan!!! En ik was me steeds bewust van de ongelooflijke hoeveelheid tijd die in deze geweldige hoeveelheden opnamen gestoken moeten zijn! Ongelooflijk! Maar goed, die was tegen vier uur afgelopen, dus toen meende ik mijzelf naar buiten te moeten slepen. Ik ging richting yuppenbrug, maar ik had helemaal geen zin, en ik had geen doel, maar ja, het was droog en toch 23 graden Celsius... Op het hoogste punt voor de yuppenbrug staat een bankje. Er zat een aardig meisje op haar mobieltje te kijken, en ik vroeg of ik er bij mocht komen zitten. Dat mocht natuurlijk. :-) En hoe dat zo kwam, weet ik niet meer... ik vertelde haar hoe Tonio ons naar Nevers had gebracht, hoeveel dat voor Ton en mij had betekend, en - omdat ze het verhaal niet kende - ik vertelde haar van Bernadette Soubirous, hoe zij op die februari ochtend naar de Grot ging, en wat er gebeurde, en wat er van kwam. Ze werd helemaal aangestoken door mijn enthousiasme, en nam zich voor eens naar Lourdes te gaan. Wie weet wat de Heer nog doet in haar leven! 'Zomaar' een meisje waar Hij veel van houdt. (Ik ken er nog veel meer. ;-) ) <Het is nooit zomaar, natuurlijk.> Om vijf uur was ik weer thuis, ik ben maar eens wat gaan doen aan foto's van gisteren en van het afscheid van Catrien, die staan nu in de bijbehorende bladzijden, en aangezien het tien over negen is, lijkt het me tijd om iets aan het eten te gaan doen. Niet veel, want ik heb al veel gesnackt. te veel. Maar ja, ik snakte er naar. ;-) Toen. 
Vanavond heb ik nog wat gedaan aan het Lourdesverslag, maar ik ben nog op de heenreis. Op die manier komen we er nooit. 

Zondag 9 juni 2019 Pinksterfeest!!! :-) Ik mocht vandaag voorgaan in de viering in Leerdam, om 12 uur, en dat betekende dat ik kwart over tien buiten stond. Het was vannacht toch weer wat later geworden, maar ik was toch vóór de wekker wakker. :-) Na gehoest en geproest en gedoe, lukte het toch allemaal om op tijd weg te komen. Ik had stiekem gehoopt dat ik de dienst nog op het web  had kunnen zetten, maar dat was ietwat optimistisch. Ik kon nog net controleren of er geen onverwachte stremmingen op de rails waren. (Gelukkig, die waren er niet. Anders had er nog iemand een uitdaging gehad.) Die drie minuten om over te stappen op Geldermalsen blijft krankzinnig weinig, en ik moest veel te hard lopen. Gelukkig had ik de rollator om mijn tas op te leggen, als ik die had moeten dragen, had ik het niet gehaald! Echt niet. Goed, ik werd in Leerdam liefdevol opgevangen, en naar de kerk gebracht. Daar had ik nog tijd over, dus ik kon wat Pinksterfrutsels ophangen. Morgen kijk ik wel even of de foto is gelukt. We waren met 15 personen, dus er waren ruim voldoende liturgietjes. Dat is daar nooit een probleem, die vinden ook na de dienst hun weg wel. Ik ook, want ik was na de dienst uitgenodigd voor een kopje koffie en een hapje. Dat werd een lange ontspannen lunch, in de (beschutte) tuin! Heel erg gezellig. Dan kun je ook eens uitgebreid praten met mensen die je al lang (bijna een beetje) kent. Tegen half zes dacht ik: oei, ik zit hier al veel te lang! De trein van tien voor zes konden we met de auto makkelijk halen, en om 18u38 uur verliet ik station Utrecht Vaartse Rijn. Denkend dat dit misschien dichter bij huis was dan Utrecht Centraal. Om zeven uur besloot ik, de voordeur openend, dat dit niet het geval was. Vervolgens heb ik een paar uur wezenloos op een stoel gezeten, kijkend naar enkele tijdverslindende TV-uitzendingen, die de hersenen passeerden zonder iets achter te laten. Honger had ik niet meer, dus ik heb alleen de lekkere trek gestild. En de paaseieren voorzover die er nog hingen, verving ik door stralend rode eieren. Deels puur rood, deels rood met een vleugje goud hier en daar. Volgende week komen de goudkleurige eieren, want Maarten Luther noemde zondag Trinitatis de Gouden Zondag. Daar kan ik het helemaal mee eens zijn. :-) 
Vanavond heb ik de dienst op het web gezet, en nu is het opeens tweede Pinksterdag. :-) Moge de Geest je ziel verheugen! 

8 juni 2019. Vandaag is het grondwater hier en daar weer aardig aangevuld, voor ons gevoel. In de practijk kan het lang duren voordat al dat water echt het grondwater bereikt, hoorde ik gisteren. Vandaag zag ik het roodborstje niet meer, misschien vond het toch dat de 'marmite' teveel heen en weer geschud werd door de wind. Ik weet het niet. De dienst is af, maar de mijne moet nog afgedrukt worden, die voor de gemeente moet nog gevouwen, en hier en daar opnieuw geniet. En dan al die andere kleine dingen nog, maar de rode toga had ik straks al gestreken, dat scheelt weer. Heb een gezegende, geestrijke Pinksterzondag. :-) 

7 juni 2019. Er werd code Oranje voorspeld voor vandaag, maar dat bleek uiteindelijk erg mee te vallen. Ik had geprobeerd vroeg wakker te worden, zodat ik boodschappen kon doen voordat de storm zou losbarsten, maar zelfs van de postbode werd ik niet wakker. Gelukkig was een van de verdere buren in die onzalige vroegte al wakker, klaar om naar zijn werk te gaan. Ik heb weer een flinke voorraad vitamine C - ik gebruik er vrij wat van. Vanmiddag werd het weer even rustig, al ging ik liever boodschappen doen met de rollator dan met de fiets, het waaide toch nog aardig. Ik heb weer veel rolletjes mentos drop, tonic en zelfs groente gehaald. Helaas was de Griekse Rozenwijn, die ik een paar weken geleden had gekocht, en waar ik niet van aan kwam (zolang ik maar een borrelglaasje per dag nipte, natuurlijk) niet meer te krijgen. Die ging niet zo hard. Jammer dus!!! Ik had mijzelf daarmee willen verwennen, met Pinksteren. :-) Er is nog wel meer lekkers in huis. De dienst is zo goed als klaar. De boekjes voor de gemeente moeten nog, en alles moet nog afgedrukt, maar het meeste werk lijkt gedaan. Dat is pas echt zo, als het geprint, geniet en gevouwen voor me ligt natuurlijk. Morgen. Ik hoop en bid dat jullie allemaal veilig de nacht doorkomen. Hier is het kwart over 12 doodstil. 

6 juni 2019. 75 jaar na D-day. In heel Europa is daar veel aandacht aan besteed. Een en ander heb ik daar ook van mee gekregen. Vanmorgen vroeg belde mijn buurman mij uit bed, om me te laten zien dat hij een foto had gemaakt, van mijn inwoner: een roodborstje in een van de 'planten'bakken voor aan het huis. Die vogel zag ik later inderdaad heel even naar buiten komen. :-) Verder heb ik zitten studeren op en werken aan de dienst van zondag. Het schiet nog niet op. Er waren ook veel vriendelijke telefoontjes vandaag, en altijd net als je weer de concentratie zoekt. Ook net toen ik vanavond dacht: nu ga ik even naar de AH. Daarna was het te laat. Maar goed, dat is ook werk. :-) De stem is iets beter, maar hoesten en snotteren is nog niet over. Ik heb alle vertrouwen dat het Pinkstervuur wel op zal flakkeren. De eerste twee - drie zinnen van de preek. Veel verder ben ik nog niet. Morgen dan, hoop ik maar. 

5 juni 2019. De Heer maakte me eerder wakker dan ik had gehoopt, maar Hij had gelijk, want even later kreeg ik een enthousiast telefoontje van een zeer dierbare vriend, één van de knapste mannen in mijn huidige leven, met wie ik deze maand - tot ons beider verrassing - een afspraak heb in Den Haag. :-D Tja, sommige knikkertjes kunnen ver rollen! Vandaag was mijn dierbare vriendin en predikant jarig: Geneviève. Van harte gefeliciteerd!!!! Mille bises!!!! Het was een rommelige dag, bellen lukte niet eens, omdat er van alles tussen door kwam vandaag. Maar de liturgie voor Pinksteren is al naar de organist, en met haar besproken. Dat is wel weer fijn. Het noodweer heeft Utrecht nog niet echt bereikt; dat is wel prettig. Maar de keel doet pijn, ondanks een hele rol dropmentos, en een fles tonic. Ik ga nog maar eens hoestdrank innemen, dit keer maar wat meer. Sterkte voor iedereen die slecht weer boven het hoofd heeft (gehad).

4 juni 2019 Begon ook laat. Ik ben nog lang niet fit, en ik hoest nog hard. In feite heb ik vandaag niet veel anders gedaan dan een verjaarskaart geschreven, - ik had iets willen sturen, maar heb nog iets van de bank nodig, voordat ik weer kan telebankieren, dat duurt langer dan verwacht - (sorry G) nu ja, toen moest ik een condoleance schrijven, een kaart n.a.v. de rouwkaart, dat soort kleine dingen die veel tijd kosten als alles mis gaat... en dat deed het natuurlijk. ;-D Maar goed, die twee heb ik voor de lichting op de bus kunnen doen. Terugkomend heb ik nog even gefascineerd zitten kijken naar My Elephant Family and Me zitten kijken, tot tien voor zes, EO. Als je in Afrika bent geweest, en je weet hoe veel moeite je vaak moet doen om een paar beelden te maken, dan is dit zó kostbaar en uitzonderlijk. Bovendien vol respect gefilmd. Tjee, en Ton kan nu gaan en 'staan' waar hij wil... de bofferd!  :-)  (Of zo, natuurlijk, want het is 'Daar' totaliter aliter.) Goed. Omdat ik toch al bezig was met het printen van een kaart, ben ik maar doorgegaan voor de zieken en zo. De hele avond, terwijl het slecht weer was, heb ik beneden rustig kaartjes zitten schrijven, postzegels scheuren en opplakken... Ik hoefde me nu even niet te haasten, dus het werd vanzelf laat. Het heeft wel even flink geonweerd vanavond. Ik heb zelfs de NAS uitgezet, zodat de site een paar uur niet te bereiken was. Sorry. Ik moet toch echt eens investeren in een UPS als het zo heet. Maar dat zeg ik al jaren. Het kost net zoveel als een heel bescheiden vacantie. Dus ik moet wel een goede keuze maken op een terrein waar ik niets vanaf weet. (Eh... help) Maar nu eerst maar eens naar bed. Heb een mooie dag morgen! Vooral de jarige(n)! ;-)

3 juni 2019. Vandaag had ik nog wat ziekzijn in te halen, kennelijk. Die begrafenis had ik nooit gehaald, want ik werd na 11 uur wakker met een mooie hoofdpijn. Tonio kwam even later om een plank in de schuur recht te leggen... En en de bovenste leeggemaakt. Hij heeft toen de leeggekomen plank vol flessen Lourdeswater van lager gezet, zodat ik niet moeilijk hoefde te doen... en ja, toen kwam hij om 3 uur terug, de schat, om een paar oude gastoestellen (voor-je-weet-maar-nooit) mee te nemen, en nog zo wat.  Daarna heb ik het tweede deel van mijn ontbijt genomen. ;-) Intussen is er een hele grote Jerrycan van 10 liter in Irene's koffie-potjes naar de schuur verdwenen. Je kunt ze stapelen. Dus... Nu wachten tot ik de rest van het water mag ontvangen. Vanavond laat na het eten ben ik begonnen aan de Pinksterdienst, maar eerst moest ik nieuwe liturgische onderdelen muzikaal aanpassen. Het kost altijd allemaal meer tijd dan het lijkt. Maar dat kennen we. En daarna keek ik per ongeluk nog even naar een opname van de Utrechtse Canal Parade, waar onze enthousiaste Burgervader het voortouw nam... Leuk hoor, maar opeens is het half twee. Ik moet nog naar beneden om een slokje hoestdrank te nemen. En al die dingen die ik had moeten doen, gistermiddag en vandaag (achterstallige ziekenpost en zo) zijn nóg niet gebeurd. :-( Morgen, misschien...
En ja, Martine Bijl. We hielden allemaal van haar. Een keer zagen wij haar in een stuk waarin ze niet anders deed dan een doekje over haar hoofd leggen, haar schouders een béétje krommen, en ze wàs een oude dame!
Een opname van een oude dame die na haar dood afgedraaid moest worden voor de erfgenamen...
"Ja, Jan" (ik noem maar wat namen, zo precies weet ik het niet meer), "die grote kast is voor Marieke, want jij had haar plakkertje er af gehaald en het jouwe er opgeplakt. Dat is niet eerlijk.
En Piet, die lepeltjes met de .... zijn voor jou. Je nam er altijd al eentje mee, als je bij me kwam, maar als je niet zo vaak komt, schiet dat niet zo op, hè!"
En zo ging ze door. Het was geweldig.
Als iemand dàt stukje voor me op de kop kan tikken, zou ik echt dankbaar zijn. Ton en ik hadden het er vaak over, naderhand. :-)
(En bovendien leek onze Parel op haar. ;-) )

Zondag Exaudi 2 juni 2019 had ik dienst in Heusden. De nacht was kort en onrustig, en ik wilde echt niet wakker worden, maar ja, de toga, die netjes in de doos had gerust sinds Kerst, was toch wel erg kreukelig... dus die moest gestreken worden. Toen die thuis kwam vanmiddag, was die er net zo erg aan toe. De stem was nog niet veel vanmorgen, maar ja, de Heer had gezegd dat het goed zou komen... dus. En het kwam wonderbaarlijk goed. Zoals Ton in het verleden een boel energie over zich heen kreeg, als hij de hand van de ouderling had gehad, zo 'ging mijn stem open' bij de eerste woorden van de liturgie. Voor mijzelf echt wonderbaarlijk!!!!! Al had ik veel tekst, ik was binnen het uur klaar met de dienst, en daarna gingen we naar het Gouverneurshuis om koffie te drinken. Ook heel gezellig. Er was een Lourdes-vriendin met haar schoonzoon gekomen, en met de laatste, een nieuwsgierige jongen van de Zeeuwse Eilanden heb ik uitgebreid zitten praten. Ik werd naar Den Bosch gebracht, waar ik net de trein miste, maar 10 minuten later was er weer een. Eenmaal in Utrecht was de energie wel op, en toen moest ik nog helemaal via de Springweg omlopen ook. Vér joh! Kwart voor vier was ik binnen, en stonden de bloemen in (tijdelijk) water, daarna heb ik me naar de slaapkamer gehesen, en om 6 uur werd ik even wakker. Om 7 uur ook, maar in beweging komen was te veel gevraagd tot acht uur. Makkelijk gekookt, Betty even gebeld dat het beter ging, en de dienst op het net gezet. Nog even vuil buiten zetten, en daarna proberen te slapen en te slapen en te slapen. Ik zag net dat er morgen om elf uur al in Ede een begrafenis is van een dierbare relatie, maar - tenzij de Heer me om zes uur het bed uitjaagt - ik geloof niet dat ik dat ga halen. Het moge me vergeven worden... Het is voor nu even op. Maar het was geweldig vandaag. :-)

1 juni 2019. Gezellig, nu ben ik ook een super snotneus! Verder ging er zo een en ander mis, maar op dit moment lijkt het meeste afgedrukt. Nu nog vouwen en binden, haar wassen (zou-ik-dat-nu-wel-doen?) en proberen over een uur in bed te liggen. Vandaag nog, dus! De grond ligt bezaaid  met proppen papier. Vandaag hing de regenboogvlag aan een eigen stok, de Utrecht Canal Pride had nierstenen kunnen verbrijzelen met dat lawaai voor de deur. Maar die heb ik Goddank niet. Look at the bright side! 
A Lovely Day to be Gay in Utrecht! Alleen ik was blij toen ze een gracht verderop gingen. ;-)
24.06. Haren toch maar niet gewassen, mijn moeder knikt tevreden. ;-) De rest wel, hoor! Nu nog de toga zoeken... Help! Komt goed. ;-)

31 mei 2019. Betty's drankje was na het slokje voor het slapen gaan helaas op. Gelukkig heb ik in de morgen door kunnen slapen, toen hoestte ik iets minder violent, en het lukte mij om - alles heel rustig aan - aangekleed naar de winkels te gaan en nieuwe hoestdrank te halen. Alleen nieuwe drop vergat ik. Misschien wel goed, want mijn bloeddruk was indrukwekkend gestegen de laatste dagen. Dat komt wel bij als ik beter ben. Hoop ik. Vanavond heb ik verder geschreven aan de preek, en ik heb een heel klein beetje stem. De afgelopen dagen was het fluisteren. Nu heb ik nog maar een bereik van een halve meter, maar ik heb alle vertrouwen in Hem die zei dat het goed zou komen. Zalig zijn de optimisten. :-)  Maar het is al weer veel te laat. Welterusten dus! De monnik die Karel en Martijn ons gaven toen we 25 jaar getrouwd waren, en waar ze zelf zo verrukt van waren, dat we die in Amsterdam hadden laten staan, is eindelijk in Utrecht gekomen. Hij heeft nu hier een mooie plek. :-)  

30 mei 2019. Hemelvaart. Ik heb vanmorgen door allerlei vrome uitzendingen heen geslapen, half bewust, want vannacht hield de hoest me erg wakker. Vanmiddag kwam Betty mij Natterman brengen, dat leek wel iets te doen, maar het is ook snel weer uitgewerkt. Ik kan nu het laatste slokje nemen voor het slapengaan. Ik heb nog iets gedaan voor een collega, want dat had ik beloofd, maar voor mijzelf kwam er niets uit mijn handen. Daar zou ik ook bij moeten dénken... Morgen beter. Ik ben wel behoorlijk aangeslagen. Zo lief dat Betty haar halve vrije middag aan mij kwam besteden, terwijl ze zelf heel andere dingen te doen had! xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx 

29 mei 2019. Nog steeds schuurpapier. Brandend zand is iets minder heet, zolang ik me maar niet beweeg. 1 jerrycan Lourdeswater leeg gemaakt in flessen die ik maandag kreeg. Ik ben vanmiddag naar de Jumbo gegaan voor drop, maar die zak is al bijna leeg. Niet goed dus. Ik zou een liturgie op internet zetten, maar via OCR kost me dat meer tijd dan overtikken had gekost. Soms is lui zijn erg contra-productief! Nu wil ik naar bed. Heb een heerlijke Hemelvaartsdag. Het is een bijzonder moment in de heilsgeschiedenis. Met Kerst kwam God in mensengedaante in de wereld. Bij het einde der tijden verwachten we Hem terug in Heerlijkheid, zo dat iedereen op aarde Hem kan zien en (h)erkennen, en Hemelvaart is de omslag tussen die twee. Hij is terug naar de hemelse Heerlijkheid, maar zal onzichtbaar maar voelbaar sinds Pinksteren nog dichter bij ons zijn. Mooi toch! Ik hoop dat je dat ook mag ervaren! 

28 mei 2019. Die brieven zijn geschreven en gepost, de ANBI-gegevens van Het Evangelie in Spanje zijn bijgewerkt, en verder zijn schuurpapier en wattenhoofd nog aanwezig. Grrrr! Er waren wat telefoontjes. Au. Ik heb de liturgie opgepoetst en aangepast, de eerste regels van de preek geschreven, en de laatste aantekeningen van het Lourdesverslag toegevoegd, voorzover ik ze kon lezen. Nu moeten de foto's nog bijgevoegd, maar dat komt later. Het brandend zand in de longen is vervelend. Maar goed, het is nog net dinsdag. 

27 mei 2019. Vanmiddag werd ik wakker met een stuk grof schuurpapier in de keel, en met een hoest die niet leuk meer was. Teveel aardige mensen ontmoet, gisteren. Ik moet meer afstand houden. :-( Er kwam ook niet veel uit mijn handen, al heb ik met veel dropjes en het masseren van de juiste plekken op de duimen wel kans gezien om de keelpijn een tijdje te  onderdrukken. Een van de aardigste mensen die ik in Lourdes heb leren kennen, ook de interessantste trouwens, kwam mij vanmiddag lege flessen en lege potten van koffie brengen. Zo te zien kom ik een heel eind hiermee. Nu moet ik nog een kind overhalen om de rest van het Lourdeswater van Beukbergen in Huis ter Heide voor me op te halen - want ik neem aan dat het busje intussen zijn lading daar heeft achtergelaten. Vandaag had ik geen enkele puf verder. Vanavond heb ik, nadat ik mijn lief bezoek had uitgezwaaid, eerst spannende dingen gezien over onderwaterbevingen, (waarom zijn er altijd zulke interessante programma's op het moment dat ik echt heel hard moet gaan werken???) en daarna heb ik de liturgie voor de komende dienst uitgewerkt. Maar een paar brieven die ik had moeten schrijven, zijn blijven liggen. Oei, niet fijn. Morgen beter. Het is al een uur ruim dinsdag. Dus...

Zondag Rogate (Bid en Hij zal het horen) 26 mei 2019. Vandaag ging ik naar de Lutherse kerk in Utrecht, want onze dierbare predikant Catrien van Opstal nam afscheid. Ze gaat minder werken om nog was tijd te hebben om samen met haar man door te brengen. Het was een prachtige dienst, waarin deze Lutherse gemeente liet zien waarin ze uitblinkt. Muziek en organisatie, humor en heel oud en heel jong: alles ging harmonieus samen. Haar eigen man opende de dienst met orgelspel, er waren cantorijleden, zangers, een adhoc koor, strijkers, het grote en het kistorgel, de kindercantorij... alles ging naadloos in elkaar over, en er was ook goede ruimte voor de kerntaak van de predikant: de verkondiging van het Evangelie. Complimenten voor Sebastiaan 't Hart, de cantor-organist van de gemeente, die een groot deel van de organisatie van deze (cantate)dienst voor zijn rekening had genomen. De teksten waren wel typisch Catrien, die een woordkunstenaar is, en altijd zeer zorgvuldig formuleert. 
De kerk zat bomvol, tot boven op de galerij! :-) Wat deden de mensen die er anders niet waren zichzelf te kort! :-) 
Na de koffie gingen we terug naar de kerk voor het 'officiële gedeelte': de toespraken, bedankjes, en het cadeau: een gezellige (tuin)bank, met een koperen plaatje erop. Ter herinnering. Ook een boek met vriendelijke woorden, foto's en dankbare boodschappen werd aangeboden. Toen mocht men in de rij om Catrien nog eens de hand te drukken, cadeautjes te geven, een laatste gesprekje... En er was een buffet dat er wezen mocht. Tien voor half drie werd er zachtjes afgeruimd, want de kerk was verhuurd vanaf half drie. Het lukte om al die mensen met zachte hand richting uitgang te bewegen. Sommige gesprekken gingen zachtjes door in het wijklokaal en op straat... maar het was goed geweest, meer dan goed. :-)
Dank U, Heer! 
De toch wat korte nacht brak me op, en al doe ik het niet graag, ik ging toch éven liggen. Dat is bij mij zelden even, want dan val ik in een diepe slaap, waar ik maar moeizaam en onaangenaam uit los kom. Eten deed ik zodoende pas tegen negen uur, en vanavond heb ik niet veel anders gedaan dan nog wat mails beantwoorden, en een stukje aantekeningen ontcijferen. Dat viel beslist niet mee. Morgen verder. De vuilnisman komt morgen, en daar moet ik nog iets aan doen. :)

25 mei 2019. Het is al weer heel laat, maar het was een frisse en vrolijke dag: zonnig. Niet om buiten te zitten. Boodschappen gedaan, en de schoenen die gisteren goed zaten, deden nu weer pijn aan de kleine tenen. Wat een gezeur. Het andere paar heb ik juist naar de schoenmaker gebracht om nogmaals op te laten rekken. Ik word wel een prinses op de erwt op die manier! Foto's bewerken lukte vanmiddag van geen kant, tekst schoot ook niet op, maar goed, ik héb bewogen vandaag, en dat is ook belangrijk. Vanavond het schema gemaakt voor de volgende dienst. Half twee, echt tijd om te slapen. Dat gaat wel beter sinds Lourdes. God dank! :-) 

24 mei 2019. En ja hoor! Vanmorgen vond ik het paspoort! Jammer voor de dame op wie ik wilde stemmen. (Een voorkeurstem is altijd leuk, al gaat die gewoon naar de partij!) Ik mocht vroeg op, want Ineke had me om 10 uur besteld. Ze had opeens de beschikking over de behandelkamer. Ze heeft een heleboel gedaan, o.a. aan een ontsteking die ik daar ergens had opgelopen. (Knuffel, knuffel, knuffel...) Die lymfeklier kliert al een stuk minder. :-) Ik stond daarna in HC in de lift met iemand die geïnteresseerd was in mijn rollator. Of die beviel en zo. Ik bood hem aan om hem te proberen, maar dat hoefde niet, hij was een van de ontwerpers. Of dé ontwerper. :-D We konden een paar verbeterpuntjes bespreken. Erg leuk! Jammer dat ik mijn kaartje niet bij mij had. :'-( Op de verdere weg naar huis kwam ik de scholieren tegen die protesteerden voor het milieu. Ze scandeerden leuzen als: Co², ik zeg nee! Leuk, dat enthousiasme! Maar een heeeeeeeel klein beetje cynisch vroeg ik me af hoeveel gebruikertjes van lachgas daaronder zouden zijn. Heel weinig, hoop ik. 
Thuis heb ik mijn moederdagcadeau eindelijk in gebruik genomen. Mijn hoofdstukje Romeinenbrief kon ook buiten gelezen worden!!! Intussen klepperde het carillon van de Domtoren vrolijke wijsjes. Dit was echt genieten!!!

De was, die ik vanmorgen nog snel had opgehangen, was ook al droog.... Wat een dag! En nu maar eens aan het werk!!!
Ik heb een groot deel van de basistekst van het Lourdesverslag klaar. Maar de foto's moeten ook nog. En dat is nog veel meer werk. Het is nu half een, dus ik stop maar. Tot later. :-)

23 mei 2019. Stemmen voor Europa. Ik wilde wel, maar ik kon mijn paspoort nergens vinden. Antonius werkte ook niet mee. Heel vervelend. Behalve het draaien en ophangen van een wasje, is er niets uit mijn handen gekomen. Vanavond na tien uur heb ik nog wat gewerkt aan het Lourdesverslag. Wat ik niet had opgeschreven is al weer bijna weg. :-( Ik moet binnenkort ook aan mijn volgende dienst beginnen. Morgen Ineke, dat is weer fijn. Ik realiseerde me net dat er een zijden kamerjas van Ton nog in de biotex stond. Die is er niet mooier op geworden al neem ik aan dat de vettige randen nu wel weg zijn. Hij laat nog steeds  héél veel verf los, en zal dus weer wat valer zijn geworden. Ik heb 'm nog maar even op de hand gewassen, en hij staat nu in het tweede spoelwater, met een scheutje azijn. Vagelijk meen ik te weten dat dat ergens tegen helpt. Een uur. Tijd om om te vallen. Welterusten en een mooie dag morgen. 

22 mei 2019. Gisteravond viel ik om. Ik had nog wel mijn haar gewassen en op krullers gedroogd, nu ziet het er weer menselijk uit. Om half elf ging de externe wekker: de postbode met een pakje dat niet voor mij was. Koffie en koffie. Nu had ik de tijd voor mijn gebeden, lezen moet ik nog, ik zit nog niet in het ritme van alledag. Maar de koffer is nu wel leeg. Die kan naar boven. Dus als zoonlief in de buurt is... ;-) De spulletjes moeten nog opgeruimd, dat wel. Een boodschapje deed ik nog even op de fiets, die beweging is wel lekker voor de opgezette benen. Verder heb ik nog een jerrycan Lourdeswater geleegd in flessen. 
Er moeten er nog 3 en een half. De laatsten moeten nog naar Beukbergen komen. In de loop van deze week. Nu heb ik al gebrek aan lege flessen. Dus heb ik maar een noodkreetje op Facebook gezet. Natuurlijk hoop ik allereerst ook op Parel en René... 
De rest van de avond ben ik bezig geweest met het Lourdesverslag. Hele stukken moet ik nog aanvullen. En daarna de foto's. Het kost allemaal veel tijd. Maar het is ook prettig om het op deze manier opnieuw te beleven. :-) 

21 mei 2019. Na de zeer geslaagde Militaire Bedevaart werd ik vanmorgen door Tonio opgehaald van Westravens Transferium> Door pech met de weg waren we wat later dan gewenst. Toen hij wegreed, zag ik bij de post een afhaalbewijs liggen. Dat pakje dus... 
Ik wilde het wel even zeker weten, en zo zat ik om tien uur al op de fiets. Om ruim een uur was ik daarginds bla bla (Het lukt nu even niet meer. )  Morgen verder....!

16 mei 2019. Toen kon ik dit niet bijwerken, want ik was onderweg naar Lourdes...

15 mei 2019. Ik had zó gezocht naar een envelopje met geld, want ik moest nog iemand betalen, en nergens te vinden. Dus fietste ik toch nog maar een keer naar de bank, en flapte ik een paar tappen... en wat denk je? Eenmaal thuis zag ik de enveloppe liggen, nadat ik echt àlles nog eens had afgezocht. Sint Anthonius had 'm zeker voor me terug gelegd. :-) Windows wil weer gaan herstarten, dus tot een volgende keer... 

14 mei 2019. De dag was rommelig en begon met een stel telefoontjes. Aardig en lief... maar er kwam van alles tussen door, dus. Ook wat onverwachte extra klusjes. De computer gaat denk ik morgen maar weer eens in groot onderhoud. Soms is dat nodig, dus als ik even niet bijwerk, houd mij voor verontschuldigd, alsjeblieft. ;-) Kwart voor twee, en het oud papier moet nog naar buiten. En nee, inderdaad, de klussen zijn nog niet gedaan. 

13 mei 2019. Ook al heb ik best een en ander gedaan, zelfs lopend naar de stad (au!) en vanavond nog een keer op de fiets naar de Twijnstraat, veel kleine klusjes kostten onevenredig veel tijd, zodat het niet opschiet. De tijd vliegt, want het is al weer dinsdag geworden. Vanmiddag moeten de kleindochters eindexamen Engels doen! Maar eerst slapen!

12 mei 2019. Zondag Jubilate. En we hadden redenen om te jubelen: de dienst van vanmorgen was goed te verstaan, altijd prettig is dat. Daarna brachten Tonio en Diana me naar Houten, waar we Laetitia's verjaardag vierden, én moederdag. Laetitia en Pieter hadden beiden een taart gebakken, erg lekker, en Charlotte had haar aandeel geleverd in de vele appelcakejes. Maar dat was misschien haar Moederdagcadeau. Pieter had zijn moeder een houtschaaf gegeven, want die had ze nog/ niet /meer. :-) 
Ik heb van de kinderen 2 prettige buitenstoelen gekregen, maar omdat die ook moederdag vierden, heb ik ze niet allemaal tegelijk gezien. Wél allemaal!!! We aten en we dronken, en het was gezellig, en - met al die gesprekken door elkaar - ook wel wat vermoeiend. Mijn schoonzoon was opgelucht dat hij me naar huis kon brengen. Zoo heerlijk rustig. ;-) Laetitia gaf de recepten van de champagnetaart en de pom door aan de anderen. Morgen sla ik de weegschaal maar een keertje over. ;-D (Straks dus. Ik heb nog wat uitgezocht. De lijst om te doen lijkt net zo hard te groeien als ingekort te worden. Gek is dat.) Maar heeft niet iedere dag genoeg aan zijn eigen kwaad? En aan Zijn goed. Daar geloof ik in. Bless you!

11 mei 2019. Het is koud maar zonnig, ik heb mijn jasje in de Harmisol gestopt en ik kom er net achter dat ik het had moeten uitspelen. :-( Terwijl ik het met zoveel moeite had uitgeknepen en buiten opgehangen. Grrrrrrr. Het zomerjasje moet eigenlijk ook nog. Er is nog een restje in de grote emmer... Ik weet niet wat ik ga doen. 
Tja... Het zomerjasje heb ik gespoten, en er zat net niet genoeg spul in de spuitbus, de witte jas heeft lang buiten gehangen, maar uiteindelijk heb ik die toch in de droogtrommel gedaan. Daar moet ik NU naar gaan kijken, want die was ik vergeten. En er zaten al zoveel kreukels in - ik was niet handig bezig vandaag. Maar ik heb wel wat blouses gestreken. OK. Die jas is redelijk, en hangt nu beneden na te drogen. Het is koud vannacht, dus is het fijn als ik morgen een warme jas aan kan. Erg voor de buitenslapers! Vanavond heb ik de verbinding van de Sirius met het andere keyboard uitgezocht, en een kaartje gemaakt, zodat ik datzelfde wiel niet opnieuw hoef uit te zoeken. (Zolang ik het kaartje kan vinden natuurlijk.) Over enen alweer. Dus is het Laetitia's verjaardag, èn moederdag. Nee, ik geloof niet dat ik haar destijds als moederdag cadeau heb gekregen. Ze werd op een maandag geboren. Dus dat was de dag erna. Hoe dan ook: gefeliciteerd, schat. :-)

10 mei 2019. 79 jaar geleden werd Ton wakker van een dreigend gegrom in de lucht: de hemel werd verduisterd door een eindeloos gordijn van (Duitse) vliegtuigen... Heel dreigend was dat. Het begin van vijf jaar bezetting. :-( 
Vanmorgen werd er weer vroeg een pakje gebracht, heel vroeg. Ik was wakker, maar het pakje kan weer terug. Later vroeg ik Laetitia of zij er iets mee kon, maar nee. Echt niet. Want ja, Laetitia en Tonio kwamen mij halen om in een eventueel Moederdagcadeau te gaan zitten. Dat deden we in vier verschillende zaken. De laatste had een een aangename aanbieding. Daarmee hadden we twee stoelen voor dezelfde prijs als de eerste waarin ik plaatsnam. :-) Een voor het platje, een voor op het platte dak. Echt een superbonus! En ze staan beiden al op hun plaats. Dat vonden beide kinderen het handigste. Natuurlijk ga ik er pas ná zondag op zitten, maar zo hoeft niemand zondag ze van daar naar hier te brengen. Heel practisch. Maar ze zijn echt mooi en prettig. Dus ik ga mij er op verheugen!!! Zo lief dat ze er zoveel tijd in gestopt hebben. :-) Ik had net het eten op, toen mijn jongste zus belde. We hebben ruim bijgepraat. Toen belde nog iemand die een luisterend oor nodig had, en zo werd het laat. Omdat een heel verre, maar erg aardige, buurman vanavond bij Voor de dag van Morgen (15000ste uitzending) aanwezig was met zijn vrouw, en hij daar zo enthousiast over vertelde vanmiddag, heb ik daar naar zitten luisteren, terwijl ik hier dingen deed. Maar ja, van mijn lijstjes heb ik nauwelijks iets door kunnen strepen. Dat moet dan morgen maar. Mijn ogen doen het ook niet lekker, terwijl ik de opticien de bril vanmiddag nog heb laten stellen, en mijn heup doet het niet lekker... tijd om naar bed te gaan, want de dag van morgen heeft zijn eigen zorgen, zoals de Heer zo treffend zei. (Mattheüs 6:34)  

9 mei 2019 Een rommelige dag. Geen post. Vanmiddag zijn mijn kleindochters begonnen aan hun eindexamen: Wiskunde A. Ik ben benieuwd. Iets later ben ik naar Maryse gegaan om te kijken waarom Ziggo haar zo in de gordijnen gejaagd had... Nu ja, er was eigenlijk niets aan de hand, maar alle klanten hadden een vage mededeling gekregen over analoog dat stopt, en digitaal dat wel verder gaat. Als je nou een toestel hebt dat alleen analoog aankan heb je dus een probleem. Dat was hier niet het probleem, maar het kastje met de smartcard - die iedereen nodig heeft om digitaal te kunnen kijken - was uitgeschakeld. Uiteindelijk kwam het allemaal goed, en was het gewoon gezellig. Daarna heb ik de Jumbo bezocht, die er vlak bij is. Helaas hebben ze de cafeïnevrije koffie van Kanis en Gunnik niet meer. Erg vervelend. Ik had er al eens naar gevraagd, maar dat heeft niet geholpen. De AH vraagt er 20 cent meer voor. En dàn ben ik toch wel zuinig! ;-) 
Goed. Eten, en daarna het wintergrauw uit de haren wassen. Een goed boek erbij, want het moet intrekken, en dan weer doorgekamd naar de punten, en dan uitgespoeld, dan een masker, lekker laten intrekken, want het voelde aan alsof het zo zou afbreken, dan weer goed uitspoelen, en een zalfje erin dat mag blijven. Toen waren er wel 7 kwartier om. Daarna moesten de krullen langs de krullers geleid worden. Dat had ik zaterdag niet gedaan, en het zag er eigenlijk gewoon níet uit. Een schapenvachtje. De telefoons helemaal boven doen het niet. Die in de badkamer geeft geen geluid, en van die op Tons kamertje kan ik de contrastekker niet vinden. Dus het telefoontje dat ik verwachtte, heb ik niet gehoord. Om de een of andere reden kan ik het ook niet meer horen als mensen iets inspreken. Allemaal dingen waar ik volgende maand iets aan moet gaan doen. In feite heb ik vandaag helemaal niets gedaan. Af en toe zat ik dom voor mij uit te staren, terwijl ik weet dat er een heleboel gedaan moet worden. Het loopt tegen middernacht, dus ik sluit deze conversatie voor vandaag. Misschien nog even mails bekijken...  anders morgen. Ook een optie, want ik loop erg achter. ;-)

8 mei 2019. Vandaag kwam er weer vrijwel niets uit mijn handen, al heb ik de strijkplank boven wel weer vrijgemaakt. (Dat is zo'n ideaal oppervlak om dingen die je wilt sorteren op uit te stallen!) En verder kwam er veel te veel in mijn mond. Ik moest op een pakje met navulbare inkt-cartridges wachten, dat tussen 12 en 18 uur kon komen. Het kwam om 18.07 uur. Zeker enige vertraging. Maar zoiets verlamt mij, want je kunt niet te ver van de bel, je kunt niet weg, etc. Nu ja. Een ander pakje dat ik verwachtte is ook nog niet aangekomen. Toen kreeg ik een telefoontje over TV programma's, want Ziggo is aan het klooien geweest, en toen moest ik op kanaal 14 kijken, waar... Ajax zijn best deed. Tottenham Hotspurs ook. Ik bleef aan de buis geplakt tot negen uur, toen moest ik van mijzelf naar boven. Intussen heb ik een van mijn eindexamenkandidaten nog gesproken, de andere lukte niet. Morgen moeten twee van mijn kleindochters eindexamen doen. Om half 2. Tisha en AMber hebben op 2 vakken na het zelfde programma. Grappig. En nu ga ik proberen nog iets nuttigs te doen. De tijd vliegt, en ik bungel er heel ver achteraan. :-( 
Intussen is de droom van Aiax, dat zo vlot en enthousiast aan de wedstrijd begon, door de wekker van de realiteit afgelopen. Jammer, we gunden het ze allemaal zo. Zelfs ik. ;-) Ik heb net nog een klein verbindingsprobleempje opgelost, de andere schoenen aangedaan, met de zooltjes er in. Hm. Mijn voeten zijn dikker, nu ik opeens weer veel zwaarder ben. Gek genoeg kan ik nu wel van chocola afblijven, maar de koekjes gaan er per pakje door... niet goed. Ik kon ook niet alle kleren aan die ik vanavond gepast heb. Ook een afknapper, al had ik die wel min of meer verwacht. En mijn eigen handen hebben het in mijn eigen mond gestopt. Ik was er zelf bij. Zo stom!!!! Goed, we zullen zien wat morgen brengt. Laten we maar bidden voor àl die examenkandidaten... 

7 mei 2019. Gisteren vergat ik mijn verslag van de dag bij te werken. Er was niets aan de hand, maar het was laat, en ik had nog even een stukje Piet van Midden gekeken, toen vergat ik het. Van gisteren weet ik alleen nog dat ik druk bezig ben geweest, maar waarmee: ik weet het niet meer. Dat is het probleem met een zeef boven je oren. Ik kan er echt niets aan doen, als ik de dingen niet meteen vastleg, loop ik het risico dat ik ze kwijtraak. Nu ja, jammer dan. Ik had gisteren een pakje besteld, en dus dacht ik, omdat ik een mailtje kreeg dat het verzonden was, dat postnl mij wel vroeg zou bezoeken. En zo zat ik om 9 uur al beneden, met mijn bijbeltje, mijn lijst met mensen waarvoor ik pleeg te bidden, en een kopje koffie. (En een koekje, en nog een... en...) Later ben ik me te buiten gegaan aan het ontbijt, en aan de afwas van een paar dagen. Dus ja, FLylady, my sink is shining! J Ik heb uren geworsteld met mijn mini-computer, die zooooooooooooooooo super-traag was, dat ik het bijna opgaf. Op een gegeven moment ging ik de stad in om mijn opgerekte schoenen te halen, en nog een aantal dingen die op mijn lijstje stonden. Dat viel nogal tegen. Het merendeel was niet aanwezig, zeker niet zoals ik dat graag wilde hebben. Andere winkels waren dicht. Nu ja. Zo dus. 
Wel heb ik mijzelf even getracteerd op een beetje Luilekkerland-kijken in de Mediamarkt. Maar het een was te groot (de fijnsnijder voor kruiden van Tefal heeft het begeven) en de ander (minimuis) was de laatste, en moest dus besteld worden. Zat vastgeplakt ook, dus die kon ik echt niet meekrijgen, al moest de doos wel achter ergens zijn. En de rest was te duur. Maar de speekselklieren maakten wel virtuele overuren, hoor! 
Voor 9 € minder kreeg ik later bij de Action een iets groter minimuisje, maar het doet het. Mooi zo. AH stond ook nog op de lijst, en daarna kwam ik met een volle rollatortas thuis. Toen had ik ruim 2 uur gelopen, en na het eten bleef ik nog 2 uur plakken, voordat ik weer naar boven ging. Ik had nog een doos moeten halen bij de AH vanavond, voor het oudpapier, maar aangezien het bijna half twaalf is, lukt dat niet meer. Er staat boven een grote plastic zak vol. Nu, daar ga ik mij maar eens mee bezig houden. En morgen, dan moet ik echt heel snel en hard werken aan die lijst van dingen die al gedaan hadden moeten zijn!

5 mei 2019. Bevrijdingsdag. Tegenwoordig wordt ook op zondag gevlagd. In het verleden werd dat niet gedaan: het was de dag van de Heer, en onze feesten werden gewoon een dag opgeschoven. Nu bevrijdingsdag geen feestdag is, als het geen lustrum betreft, is dat kennelijk veranderd. Dus keek ik vanmorgen eerst maar naar de Domtoren. Die vlagde, dus daarna heb ik de mijne ook maar uitgestoken. Het was wel grappig later te zien, dat de sterke wind van de vroege morgen alle vlaggen die vroeg waren uitgehangen had geknoedeld, en dat de latere vlaggen en netjes bij hingen. Ik moest, toen ik thuis was van de kerk, de vlaggenstok wel vijf keer in omgekeerde richting draaien, voordat de vlag weer omlaag hing! ;-) We waren in de kerk met zijn negenen, drie keer drie, dus de Heer was zeker Aanwezig. :-) Het was wel een beetje bizar om het Wilhelmus in het (oud-)Frans te zingen, terwijl er dit keer alleen gemeenteleden aanwezig waren, bij uitzondering, van Nederlandse afkomst. ;-) Maar Willem van Oranje sprak zelf thuis Frans. Dat weer wel. De predikant sprak n.a.v. Chagalls schilderij La Libération over het feit dat wij ons zelf niet konden en kunnen bevrijden. We hadden toen de bevrijders van buiten nodig, en toen en nu ook God. En dat gedenken (Hebr. zakhar) niet alleen het toen in het nu stelt, maar ook de toekomst aanraakt. Zeker in Jezus, het het oog op de eeuwigheid. Interessant! We bleven lang napraten. Op Nederland 3 heb ik nog een deel gezien (kennelijk de laatste) van de bijzonder goede documentaire 13 in de oorlog, waarvan ik hoop dat iedereen onder de 70 die nog eens gaat bekijken. Erg goed, en pijnlijk correct. Je kunt ze hierboven aanklikken... (Intussen heb ik echt mijn laatste paasei voor dit jaar gemaakt. Denk ik. De spulletjes zijn bijna opgeborgen.) Mijn extra dochter Petra was kennelijk in de buurt geweest, en ze had een bevrijdingsspeldje achter gelaten voor me, zo lief! Hier wist niemand waar ik dat moest halen. (Ik vroeg het natuurlijk aan de verkeerde mensen...)  
Maar nu heb ik er ook een. :-) Dank je wel. :-D Zo lief!!!  Ik ben natuurlijk nog even de stad in gegaan, met mijn mooie speld op mijn jas, maar het was er een dooie boel: winkels en toeristen, nauwelijks een vlag, geen feestgedruis. Dat was allemaal ver weg op het festivalterrein. Aangezien het al koud was, en nog begon te regenen ook, ging ik na een kwartiertje fietsen weer op huis aan. Daar was het warm. :-) Braaf begon ik wat op te ruimen, ik heb weer een aardig stapeltje papier om weg te doen, en een paar doosjes spullen om weg te brengen. Of ik doe het bij elkaar in de hoop dat een kind het allemaal tegelijk voor mij wil wegbrengen. Ook een aantrekkelijke optie! :-) In elk geval kan één kastdeurtje weer bijna open! En ik heb voor 10 jaar plastic mappen, zo te zien. Netjes in een doos waar 'plastic' op staat. Daar moet ik er nog een paar van hebben, maar ik ben even kwijt waar die dan weer zijn. Vanavond hoorde ik iemand zeggen: Vrijheid is niet bang hoeven te zijn! En dan zien je dat die stomme &*((*&&^%$#$#$%% Israeli's en Palestijnen weer bezig zijn er een potje van te maken. :'-( 
En zo werd het weer een uurtje later. Terwijl je het in een paar minuten leest. Het is niet eerlijk. ;-) 
Geniet van je vrijheid, en ga er bewust mee om. Jouw vrijheid kan alleen echt zijn als je die van de ander ook een goede plek geeft. :-) Het rood-wit-blauw is voor mij een tastbaar stuk vrijheid, want ik weet hoe mijn ouders er voor geleden en gestreden hebben. Het oranje hoort er voor ons bij. 

4 mei 2019. Deze dag verliep ook anders dan verwacht, dat heb je zo wel eens... Om de een of andere reden was het vandaag ook vrij laat eer ik aan mijn ontbijt begon. Ik weet niet eens meer wat er was. Ik heb tijd besteed aan het legen van dozen met belastinggegevens van 1998 en wat later, het bekijken van een lezing voor morgen, en het halfstok hijsen van de vlag, dacht ik mij te  moeten haasten naar het Domplein. Want ik meende dat een van mijn vrienden op Facebook had opgeroepen om te 18.30 op het Domplein te zijn bij het LBTetc monument te zijn. ik was er, maar zag hem niet, ook na een tijdje niet. Wel een paar vage anderen, maar niemand echt bij het monumentje. Dus dacht ik het verkeerd gelezen te hebben. 19.30 dan. Ik liep naar de Twijnstraat, om in beweging te blijven, en om wat rozen te halen. En en paar boodschappen, want ik moest nog eten. Maar toen om half acht in gestrekte draf (achter de rollator) op het Domplein kwam, was alles al afgezet. Toen heb ik de rit maar uitgezeten, tot en met het concert in de Dom... want een vriendelijke mijnheer vond dat ik maar bij de scootmobielers moest staan, helemaal vooraan. Want achter de hekken waar ik stond, zou ik niets meer zien, omdat de mensen van de Stille Tocht daarvoor zouden komen staan. Zo was de rollator een kaartje eerste klas. maar kòùd dat het was!!!!!!!!!! Die drie roze rozen heb ik bij het défilé toch maar bij het meisje met het roomhoorntje neergelegd. Denkend: ik verplaats ze later wel. Maar dat lukte niet, na het concert, want er stond een of andere auto half op de gedenksteen. Respect.... nou ja... (En tja, het is wel te begrijpen dat de autoriteiten alles wilden centraliseren. Er wàs een krans van de LHBT-etc-gemeenschap. Dat concert in de Dom duurde tot half tien, toen was er nog licht aan de lucht, maar tegen de tijd dat ik thuis kwam, was de zon wel onder, en was ik wat laat om de vlag binnen te halen. Met een extra krukje lukte het dit keer wel. Net. Om 10 uur avondeten, dan kun je niet voor kwart over elf het bad in om je haren te wassen. Op de een of andere manier is het weer kwart voor twee. Ik weet niet waar de tijd blijft. Nu ja, in de kwantum-niet-momenten natuurlijk. ;-) 

3 mei 2019. Oeps! Weer een onverwachte wending aan de dag, die laat begon, want ik ging gisteren nog even door... Ik keek de laatste aflevering van Kleuters tegen Kwalen. Weer erg leuk. En buiten de camera's wordt het voortgezet, dus dat is een voorbeeld voor veel andere instanties. :-) Nu ja, geen probleem dat het wat later werd, toch? 
Om kwart over drie wilde ik vandaag juist aan mijn ontbijt beginnen, toen de vriendelijke buurman aanbelde: ze gingen dingen wegbrengen naar de stort (of hoe dat ook genoemd wordt) Of ik iets had om mee te geven? Dus ik ging snel kijken in de schuur, waar inderdaad nog een emmer met verf etc. stond, een bouwzak met van alles, (niet erg vol) en schuimplastic van een of ander apparaat. Haastig bracht ik een en ander in gedeelten naar voren. De deur klemt weer, omdat het huis blijft verzakken. Ai, zei de buurman, die emmer is vies aan de onderkant! Dus er werd even geschoven, zodat de auto niet vies zou worden. Daarna werd de blauwe zak opgetild en in de auto gezet... Ai!!! Daar zat kennelijk een scheurtje in, en er vielen stukjes tegel uit, en wat zand... Toen moest er eerst gezogen worden voordat men verder kon. O, o! 
Nu ik de stofzuiger toch uit de kelderkast had gehaald, ben ik meteen maar gaan zuigen, toen de buren wegreden. 
Voor wie niet àl te nauwkeurig kijkt, is het beneden weer schoon genoeg voor onverwacht bezoek. 
Al met al was het wel heel ver in de middag voordat ik aan mijn ontbijt begon! 
Daarna ben ik maar verder gegaan met het afdrukken van de kaarten. Om een uur of negen at ik, een uitgebreide maaltijd met tomaten, courgette en aubergine, en kaas. Lekker. Té lekker, dus ik kon er niet twee keer van eten... Het is op. ;-D 
Vanavond ging ik verder met afdrukken, toen leek het alsof ik een aantal enveloppen niet had geprint, klopte het aantal wel? (Er zaten blanco exemplaren tussen...) Dus ja, stuk voor stuk heb ik de lijst vergeleken met de enveloppen. Een heel werk. Een adres zat er dubbel in. Een was recent veranderd, en dat had ik nog niet aangepast, een stel adressen vraagt verder onderzoek. Nu ja, zo houden ze me wel van de straat. Het is de hoogste tijd om de computer af te sluiten. ;-) 

2 mei 2019. Een bijzondere dag. Laat wakker geworden, en dus moest ik me haasten om de ziekenpost voor vijf uur in de brievenbus te krijgen. Dat lukte net, ook het plakken van postzegels kost 3 minuten per stuk, als je ze goed wilt vastdrukken, (bovendien is het scheuren van de mooie zegels altijd weer iets meer werk) en ik zat juist uit te hijgen, toen Maryse even langs kwam. Ze is een interessante gesprekspartner, en de tijd gleed snel voorbij. :-) Dan merk je dat je wel eens iemand mist om over dit soort dingen te praten. 
Vanavond ben ik bezig geweest met de eerste van de vele kaarten die ik uit Lourdes kan gaan sturen. Net merkte ik dat ik een stapeltje verkeerd in de printer had gestopt, die kan ik dus weg doen. Zonde. Misschien tijd om maar eens wat vroeger te stoppen. Maar ik heb in elk geval een klein stapeltje gesneden, dus een beginnetje is er. 

1 mei 2019. In Frankrijk geeft men elkaar Lelietjes der dalen, en de mijne bloeien nu ook. Leuk hoor. En ze ruiken zo lekker! Vanmorgen sliep ik lekker door, ik was moe. Maar goed. Vanmiddag ben ik toch maar met de rollator op stap gegaan, want ik had schoenen weg te brengen, en ja, ik kon bij de Hema een pot witte latex kopen. Daarmee heb ik al mijn fresco's in huis gemaakt, en ze blijven daar prima mee. Vorig jaar had ik een grote pot gekocht, die stond in de schuur, en daar ging iets mis mee. Drama dus. Maar nu ik een nieuwe pot heb, hoop ik toch af en toe weer iets af te kunnen maken. Of verder te gaan. Ik ben ruim 2 uur onderweg geweest - wel met een slakkengangetje, dus ik huppel nog niet achter de muziek aan! Vanavond heb ik in elk geval de voorkant van de L-kaart kunnen maken, en ik heb er al vier afgedrukt. Een beginnetje. Maar van de rest van mijn lange Te-Doen-lijst heb ik nog niets gedaan. Kreun! Morgen maar weer. 

30 april 2019. Mijn jongste nicht <van mijn lichting> is ook al jarig. Van harte gefeliciteerd, Li! :-) Ik ging vanmiddag nog wat boodschapjes doen op HC om te oefenen in het lopen zonder steun. Dat gaat nog bar langzaam! Bovendien voelde de inwendige mens zich vandaag niet optimaal... Vanavond was ik aan het klussen op de PC. Maar dat waar ik haast mee moest maken, wil niet lukken. Mijn Picture Publisher werkt echt slecht. Die staat al een kwartier een plaatje op te slaan, dus dat zal ik over moeten maken. Het schiet niet op. Straks haakte ik in een tasje met kerstkaarten uit 2008 of 2009. Die had Ton onder zich gehouden, dus de postzegels waren er ook nog niet af. Van de eerste honderd heb ik dat dan maar gedaan, en daarbij heb ik een schifting gemaakt van de kaarten die wel en niet bewaard worden. Er zijn alweer veel mensen overleden intussen. Hun kaarten bewaar ik meestal wel. En de heel erg mooie. Dat waren er veel. De andere helft moet nog een keer. Gek hoor, als je gaat uitzoeken, krijg je drie keer zoveel volume. Nu is er dus 2x zoveel over. Hm. (En waar lààt je het...) Morgen bedenken we dat wel. Dat is al gauw, want het is kwart voor twee. Waarom kan ik 's avonds na 11 uur geconcentreerd doorwerken, terwijl het de rest van de dag niet lukt??? Zucht. 

29 april 2019. Inderdaad, vandaag begon laat. Kwart over twaalf werd ik wakker, drie uur later was ik klaar met de eerste dingen, en ging ik gewassen en aangekleed naar beneden om te ontbijten. Toen was er al een telefoontje langs gekomen. Maar juist toen ik aan het ontbijt wilde beginnen, werd er aangebeld. An B met begeleiding. Ze wilden gráág binnenkomen! En theedrinken. En zo. Hartelijke groeten aan de kinderen. Anderhalf uur later zwaaide ik ze uit. 'Ik woonde zo lekker dicht bij...' (kreun) Ik had een lange lijst liggen met dingen die snel gedaan moesten worden. Toch ging ik eerst maar groenten halen, lopend. Dat was natuurlijk heel goed voor mij, maar het kostte wel veel tijd. Na het eten begon ik maar met het bewerken van de foto's van gisteren en Pasen. Het kostte me de rest van de avond, al kwam er ook nog een ander telefoontje tussendoor. Ik weet even niet meer hoe het nu verder moet. Als ik nu aan het volgende stuk van het lijstje ga beginnen, wordt het zo weer drie of vier uur voor ik de ogen dicht doe. Maar goed, ik heb vandaag een aantal mensen een plezier gedaan, waarschijnlijk. ;-) 

Zondag Quasi modo geniti (= zoals pasgeboren kindertjes <moet je snakken naar de ware en voedzame melk van het Evangelie>) 28 april 2019. Over pas geboren kindertjes: Na de dienst in de Lutherse kerk waar ik voor gekozen had (Catrien van Opstal ging voor, en dat maken we voorlopig niet zo vaak meer mee) werd ik door Laetitia en haar voltallige gezin opgehaald om ons achterneefje Lucas te bewonderen, en vast te houden. Werkelijk een heel schattig kind, en het slaapt al door 's nachts, dus echt ideaal voor de trotse ouders! :-) Natuurlijk gingen er ook cadeautjes mee. Laetitia had weer een beeldschone deken gemaakt voor Lucas. :-) Ik zag mijn beide zussen, dat was natuurlijk heel plezierig en ook Tonio en Diana. Amber neemt het eindexamen bloedserieus, dus zij zat thuis te leren. Of zo. Zo'n rit tussen kinderen en kleinkinderen is ook wel fijn, je maakt ze toch even in hun natuurlijke habitat mee. Ongeveer. ;-) Ze hebben elkaar aangenaam bezig gehouden, terwijl de volwassenen voor hen oninteressante gesprekken voerden. 
Charlotte, de langste van het gezin heeft een geholpen de bekleding van het raam op mijn studeerkamer te herstellen, erg fijn dus. Ze was de tweede die opmerkte dat het iets opgeruimder was in mijn studeerkamer, dus dan zal het wel waar zijn. Gisteren zei mijn buurman dat ook al, maar ik vroeg mij toen af of die opmerking sarcastisch bedoeld was. Kennelijk niet. Prettig dus!!! Vanavond heb ik geprobeerd naar Moja Polska te kijken, maar mijn ogen vielen telkens dicht. Heel irritant was dat. En omdat iedereen maar steeds Pools sprak, kon ik ook niet terugvallen op mijn gehoor. Ik probeer een kaart voor Lourdes te bedenken, maar dat lukt ook niet erg. Dus al was het een prettige dag, had was geen vruchtbare. Nu ja, een rustdag dus. ;-) Die mogen er ook zijn. Morgen beter. Vast. Intussen probeerde ik nog wat foto'tjes geschikt te maken, maar dat werd een groot fiasco. Het programma dat ik het beste ken wil niet meer zo. Lastig. Nu is het dik 2 uur, dus ik ga echt richting bed. Het is niet anders.

27 april 2019. Wat bidden al niet helpt! Ondanks alle slechte berichten over het weer op Koningsdag viel het mee! In elk geval terwijl het feest in Amersfoort op de TV werd vertoond. Dat bekeek ik in bed, terwijl ik braaf mijn oefeningen deed. 
Aan het lezen van mijn hoofdstukje ben ik niet toegekomen, moet ik bekennen. Dat moet dus zó nog! Het deed goed om te zien hoe de koning (hij groeit wél in die titel) ook de koning voor alle Nederlanders wil zijn. Dat viel nog meer op tijdens het Koningsconcert. :-) En ook daar werd mijn vermoeden dat de Prediker vooral een oude zeur was, ondanks het fraaie zingen van de capella uit Amsterdam, weer eens bevestigd. Mijn schoonmoeder had meer geduld. Zij las en herlas... Pas toen het feestgedruis ophield stapte ik even op de fiets om een kleine bijdrage weg te brengen voor de late Paaslunch morgen. Ik ga er niet bij zijn. Ik had nog van alles te vertellen, over telefoontjes en aardige mensen, maar het is net zondag geworden, dus ik volsta met: Gezegende zondag!!! Laten wij de gemeenten in Sri Lanka mee in ons hart naar de kerk nemen, nu daar de kerkdiensten zijn afgelast. Dat is nog nooit gebeurd. Laten wij met en voor hen zingen, bidden en danken. 

26 april 2019. Vanavond kwam ik twee dierbare vrienden uit de kerk tegen, die in Karel V iets gingen eten. Een uurtje later, op de terugweg van boodschappen doen, liep ik even langs om ze een kleinigheidje te brengen, waar we het over gehad hadden... en ja, ik liet me overhalen om even te blijven... en een toetje mee te eten... en een glaasje te drinken... erg gezellig, lieve mensen. Het werd wel laat, en toen ik thuis was, viel ik in een programma over de zeer sympathieke Pieter van Vollenhove, dat ik toch graag uit wilde kijken... daarna bleef ik hangen etc. Wel heb ik nog twee paaseieren een beetje versierd. Niets bijzonders. Hoesterig,  hangerig, en nu, tegen drie uur, komt mijn maag omhoog... dat wordt héél rustig Koningsdag vieren morgen. En dat terwijl ik zooooooooooooooo'n lange lijst heb met dingen die snel gedaan moeten worden. Grrrrrrrrrr! Fijne dag morgen. En blijven bidden dat het droog mag zijn!!! ;-) 

25 april 2019. Vooral bezig geweest met mails beantwoorden. En nog niet eens allemaal. Morgen maar verder.

24 april 2019. Er staan beneden drie lelietjes der dalen in een piepklein vaasje. :-) Het ruikt heerlijk. Mijn bruidsboeket herinner ik me. Het was wel snel verwelkt, destijds. Jammer. Er was iemand die richting achterland van Arnhem Lourdeswater wilde, dus ik maakte me klaar om dat te brengen, maar toen bleek haar relatie er geen prijs op te stellen. Zelf wil ze wel graag een flesje, maar het heeft geen haast, en het kwam deze week niet uit en nu ja... (O, de zomer dan? Dàt duurt nog wel lang hoor! Volgens mij wil ze gewoon bezoek. Pfff.) Toen ging maar een en ander bij elkaar rapen voor de ARM, waar het afgeven een stuk lastiger is geworden... en daarna ging ik het plastic etc. maar wegbrengen, en want die zak was overvol, en er werd gewaarschuwd voor slecht weer. Op de terugweg kreeg ik de eerste druppels, en zelfs een hele bui. Een paar uur hangen voor de TV, want 'ik was zo moe!' (Zeurpiet) Toch heb ik nog wel een bladzij geschreven voor het Berichtenblad, maar mijn inspiratie is niet groot. Morgen beter, toch? En het ís nog nèt niet morgen. Bless you!

23 april 2019. Dat er een pakje gebracht zou kunnen worden, had ik niet meer present, dus de bel ramde mij vanmorgen om negen uur uit een diepe slaap. Even tien uur, terwijl ik net de voorbeden had afgesloten maar aan mijn bijbellezing nog niet begonnen was, werd er opgebeld: kerkdiensten voor volgend jaar! Altijd leuk. Nu nog een papier maken om ze op in te vullen.. ;-) Er kwam niet heel veel uit mijn handen vandaag, maar ik heb wel een doos en en zakje naar de ARM gebracht. Een aardige jongen was er echt blij mee, en dat voelt wel prettig. Ik bleek vanmorgen echt giga-veel aan gewicht te hebben gewonnen, dezer dagen. Dr. Now komt om de hoek kijken. Kan er eigenlijk iemand een goed dieetplan met recepten van dr Nowzaradan voor me vinden? Ik kwam niet verder dan wat algemeenheden. Eiwitten, fruit en groenten, geen koolhydraten. Nu ja, van die laatste had ik ook wel een overmaat gehad de laatste tijd. Vandaag kocht ik bij de Jumbo nog eitjes - niet omdat ik ze nodig had, maar ze hadden wel erg lekkere, en nu opeens drie zakjes voor de prijs van 1. Ik heb een verre buurman een handje gegeven, maar ik vrees dat ik de rest van dat ene zakje wel leeg gegeten heb... Ik ben echt door en door slecht. :-( Het weegt zwaarder op mijn enkels dan op mijn geweten, moet ik toegeven. En het is me, met veel spitzenwerk tóch net gelukt om het haakje over de schutting te slaan, dus de boel hangt weer. Verder heb ik urenlang mails geordend, en ten dele gewist. Opeens is heel 2014 weer aan mij voorbijgegaan... mails van de beminde cardioloog etc Wat hadden we toch een bijzondere band met deze goede man! Hij maakte veel mogelijk. :-) En intussen heb ik veel te lang stil gezeten. Het is bijna middernacht, de hoogste tijd om het oud papier buiten te zetten en mijzelf in bed te hijsen. Slaap wel, of - als je het woensdag leest: een prettige dag!

22 april 2019. Tweede Paasdag begon ik maar weer met de wekker: het is toch een dag om naar de kerk te gaan. Dat kon alleen in de Jacobikerk, wat de Protestanten betreft, en toen ik vlak voor 10 uur binnenkwam, telde ik iets van 30 à 35 mensen. Na afloop vermoedde ik dat er nog wel een paar bijgekomen waren, maar de stemmen klonken ook bij het helderste loflied wat iel. De mijne al helemaal. Dat was gepiep op hoog niveau! ;-) Ik ging nu maar eens niet op rij F zitten, waar Ton met zijn grootvader placht te zitten, maar in de bank, twee rijen erachter, want daar lag een lekker kussen in. Ondanks het feit dat ik veel kilo's ben aangekomen de laatste maanden, heb ik weinig zitvlees, of dat gedeelte is overgevoelig. ;-) Maar het was een fijne dienst, en ik was blij dat ik gegaan was. Veel aardige mensen, daar. Tegen de noen heb ik maar eens ontbeten, en daarna heb ik een half uurtje in de zon gezeten, al keuvelend met mijn jongste. Ik zat op een klapstoel, en bedacht me dat ik best een comfortabele tuinstoel wilde, waar mijn omvang zich ruim in kan plooien, zonder dat die te zwaar, te hoog of te omvangrijk is. Een mooi moederdagcadeau! :-D Ze zijn links en rechts in de aanbieding, zag ik vorige week. Voor op het dak ook leuk. Dan ga je er nog eens zitten. Maar voor die tijd moet ik daar wel eens gaan schoonmaken, want onze leefwereld is vergeven van de platanenpluis. Meer dan ooit, heb ik de indruk. De campanula in de plantenbakken voor is net open gegaan, de afgelopen week hebben de lelietjes der dalen zich in een recordtempo ontwikkeld van miezerige sprietjes die-net-kwamen-kijken tot forse planten met bloemtrosjes-in-aanleg. Die zijn dit jaar waarschijnlijk vóór de eerste mei al over de eerste bloei heen zijn. In Frankrijk is dat iets: Lelietjes der dalen met 1 mei. :-) In de tuin moet ik een van de figuratieve dekzeilen tegen de schutting al weken vastzetten, maar ik ben weer gekrompen, ik kan er niet bij. Misschien als Tonio weer eens langs loopt... dan is het zo gedaan. Alleen een haak over het muurtje wippen. Wel irritant dat ik het niet zelf 'even' durf te doen. Ik ben me veel te veel bewust van de mogelijkheden om te vallen. En in de tuin kun je natuurlijk heel ongelukkig terecht komen. Nu ja... komt goed. 
Ik heb nog wat zitten knutselen met eieren, vanmiddag. Later ben ik maar eens wat financiën in de computer gaan zetten, want ik liep alweer achter. In een afschrijving met een paar nullen had ik er één te weinig gezet, en ik kwam er maar niet achter waar de fout zat... Zonde van de tijd dus. Het was lekker werken in de zon, met de ramen voor en achter open, en de horren er voor. Het voelde als ontspannen. :-) Soms moet je zulke dingen ook doen voordat je verder kunt! Het stapelt anders zo op... Stapels heb ik genoeg. Vanavond heb ik boven nog een beetje orde gebracht in de lintjes en bandjes waarmee je pakjes kunt inpakken. Zonder echt op te ruimen (ik mis kastruimte, en nog meer: ruimte om kastjes neer te zetten) ben ik wel een uurtje bezig geweest op die manier. De antieke giraf, die een poot miste, en waar nog meer aan ontbreekt, moet ook gerestaureerd. Ik kan 'm natuurlijk ook zo wegdoen, want we hebben er weinig mee gespeeld. Die kwam uit Canada kort na de oorlog, en was een kostbaarheid. Ik had een konijn, en daar moeten ook nog oren bij gefiguurzaagd worden. Liefhebbers voor! Dit zijn van die klussen die al veertig jaar liggen te wachten. Onze kinderen hebben er ook niet veel mee gespeeld. Nu ja. Om kwart over tien kwamen de kleuters de kwalen weer oplossen van sommige mensen met wat meer jaartjes op hun conto. Het commentaar op mijn schoonzus was onaardig, vond ik, en volkomen onwaar. Ik ken haar als een hartelijke vrouw. Ze gaat ook leuk om met de kinderen en de groep. Mijn hart brak wel toen ik hen zag bij het huis waar ze niet meer kunnen wonen, maar waar mijn zwager ook geen afstand van kan doen. Volkomen herkenbaar. De boeken, de herinneringen, het moet zijn tijd en loop hebben. Ik zie het hier in huis ook. Een half uur, soms een uur opruimen, of ordenen, vlugger gaat het niet. Je hebt het allemaal omdat het kostbaar is, dierbaar, of potentie heeft om t.z.t. nuttig gebruikt te worden. Als ik niet van de trap afval natuurlijk, maar dat heb ik vorig jaar al gedaan, dus ik loop nu heel voorzichtig de trap op en af. Net als Ton op het laatst. Al tikkend verstrijkt de al dan niet denkbeeldige tijd, en het is bijna morgen. Toch denk ik dat het probleem van de ruimte-tijd ook kan worden bekeken vanuit de hypothese dat niet de tijd verandert met de hoogte, maar dat de werking van de tijdwaarnemers bedrieglijk varieert met de hoogte. Mijn verstand vindt het logischer dat de klokken worden beïnvloed door de zwaartekracht (hoogte) dan de tijd op zich. Voorlopig houd ik het daarop. Time is up! Welterusten!

21 april 2019 Paasfeest! De Heer is gestorven, begraven en opgestaan uit de dood! Ja, Hij is waarlijk opgestaan! Vanmorgen had ik de wekker weer op kwart voor zeven gezet, maar ik was toch voordien al wakker, en hoorde het Paasluiden van de Dom. Het lukte me niet om me mijn bed uit te sleuren om snel naar het Domplein te fietsen, dan had ik eigenlijk wat eerder moeten zijn, maar de zon scheen, en de klokken waren goed te horen. Via WhatsApp heb ik de kinderen het geluid ook gestuurd, maar de opname is matig... Toch, even heb ik ze thuis gestuurd :-) Daarna ben ik gaan ontbijten bij de lieve Lutheranen, hier in Utrecht. We hadden geen Elia aan tafel, maar wel een dakloze, die buiten had geslapen, en zo'n rijkgevulde dis - en veel vriendelijke aandacht van onze superdiaken - erg plezierig vond. Vóó de dienst begon vertrok hij met een extra zakje proviand. ;-D 
Het was een mooie, vrolijke en muzikale dienst met Catrien van Opstal, die er zelf ook van genoot. Een kindercantorij, geleid door de vast wel 2 meter lange cantor-organist Sebastiaan, een cantrix die ook in de hoogste niet schril werd, avondmaal, en + 65 kerkgangers, waarvan zo'n 15 kinderen van 4 maanden tot 12 jaar. Een bloeiende gemeente dus. Een plek waar ik me welkom mag voelen, en waar dat ook onder woorden wordt gebracht. Dat is fijn. :-) Na de koffie bleven we nog plakken... de beste gesprekken heb je toch meestal in de keuken. Dat is in ons gezin ook zo. Altijd al geweest. 
<Mijn zussen en ik vóchten meestal ik de ouderlijke keuken, bedenk ik me nu. Dat is toch veranderd, later. Maar toen waren we ook 'groot'.> 
Nadat ik me verkleed had, ben ik op de fiets gestapt, want ik voelde me - om het mooie weer, echt zomers! - wel verplicht om naar buiten te gaan, al wilde ik eigenlijk alleen maar slapen. (Ik ben zóóó moe! Maar goed, dan moet ik na middernacht ook geen TV meer kijken, terwijl er dan allerlei interessante dingen worden herhaald, lastig...) De fietstocht voerde me naar een rondje begraafplaatsen. Tons graf heb ik ontdaan van allerlei takjes, en van uitgebloeide sleutelbloemen, die Betty en Ferry rond Tons verjaardag op het graf hadden neergezet... Tot mijn verrassing waren in alle plantjes nog bloeiende bloemen te vinden ook! 
Alleen had ik de kranen niet kunnen vinden, ik zocht ze kennelijk op een verkeerde plek. Mijn tulpen kregen een 'slokje' water van iemand die iets verderop bezig was een graf een grote beurt te geven. Ton kennende heb ik er daarna eentje op het graf van Beppie neergelegd. Daarmee had ik toch weer aardig wat beweging gehad, want op die begraafplaatsen loop je toch een heel eind, en ik ben de laatste maanden weer veel aangekomen, dat sleep je mee. Mea maxima culpa. Hoe stom kan een mens zijn? (En doen!)
De rest van de dag heb ik alleen gezeten. Nu ja, ik heb even gekookt. Het versieren van een paar eieren nam de rest van mijn tijd. Een flink stuk Moja Polska heb ik ongemerkt verslapen. Jammer, want ik wilde het wel zien! Schokkend nieuws van 7 - 8 aanslagen op Sri Lanka! Kerken en grote hotels... die laatste worden daar ook gezien als broeinesten van de Westerse en 'dus' <was het maar waar!> Christelijke cultuur. God behoede de gewonden en neme de doden op in Zijn Liefdevolle Aanwezigheid. Men spreekt van ruim 290 doden, waaronder minstens één Nederlandse. :'-( 

20 april 2019. Vanavond viel de dienst wel héél kort uit. Maar die was wel mooi, met de onaardse muziek van Paulien Schenkelaars op de Japanse fluit. Het is het de profundis op een veel hoger niveau. Dank aan Maryse en Geneviève die dit hebben ingesteld. Ik had niet gezien dat ik een typefoutje had gemaakt in de muziek. Ik snap het nog steeds niet. Maar daardoor werd de melodie minder mooi... jammer. Daarna aan de keukentafel nog een kop warm water gedronken met een paar mensen. (Die doopten er een theezakje in...) Boodschappen bij de AH, daarna haren wassen en eerst nog wat opruimen. Maar eigenlijk heb ik zo goed als niets gedaan. Paars en zwart weggehaald beneden, de paastakken weer een tikje goud, en een paar eieren opgehangen... rommelig. Intussen is het al bijna kwart voor drie, het laatste uur heb ik na het tandenpoetsen gekeken naar een programma dat ik niet eens wilde zien. Gewoon omdat ik geen fut heb. Toen bedacht ik dat ik vergeten had dit bij te werken... Van harte een zegenrijk Paasfeest gewenst. De Heer is zeker opgestaan! Ook voor jou en mij. :-) 

19 april 2019. Na een korte nacht was ik vandaag wel héél erg moe. Ik heb dan ook weinig gedaan, anders dan lezen, een paar dingetjes afdrukken, en vanavond naar de kerk voor de Goede Vrijdag dienst. Die was simpel maar mooi. Ook daarna heb ik vanavond niets meer gedaan. Het komt wel goed, hoor. Een keer. Er moeten opeens toch nog wat dingetjes  uitgezocht... En je weet: dat kost tijd. :-(

18 april 2019. Witte donderdag. Liturgische kleur wit, maar volgens de huismeesteres van de Pieterskerk paars. Daar kun je over kibbelen, maar het is het niet waard. Voor beide opvattingen zijn argumenten. (En beiden vonden we de eigen opvattingen meer hout snijden. ;-D) Dus ja, je raadt het al: het was een dag vol van de Heer. Net als gisteren had ik vanmorgen niet eens de tijd om mijn oefeningen te doen. De kilo's vliegen er ook aan. Daar word ik niet blij en wel stijf van. Maar dat is nu even niet belangrijk. Vanmorgen las ik nog 3 hoofdstukken Johannes, tot en met het Avondmaal. Vanavond moet ik nog een paar hoofdstukken met de rede over de laatste dingen zien te lezen. Als het lukt. Vannacht had ik al niet veel geslapen, en dat merkte ik vandaag wel. Om half vier was er een fijne dienst in de Lutherse kerk, ongeveer 30 mensen, waarvan sommigen erg dierbaar zijn. Ik had het niet willen missen. Verder moest ik nog een verjaarskaart wegbrengen, want ik had iemands verjaardag gisteren vergeten. Toen heb ik wel een boel op de post gedaan, maar deze niet. Nu ja, het was prachtig weer, dus een ritje door de stad was geen straf. Of de jarige ook nog in de brievenbus kijkt, dat is (tegenwoordig steeds vaker) de vraag. 
Ik heb vast wel iets gedaan voor het eten, maar ik kan het me niet herinneren. Misschien een paar touwtjes door paaseieren gehaald of zo. Ik heb voornamelijk oervervelende eieren gemaakt, de laatste tijd. Een beetje geometrisch, onder het TV-kijken. Om 7 uur ging ik richting Pieterskerk, waar de dienst eerst in de Dekenkapel, en daarna in de Noorderkapel (ook Nicolaaskapel genoemd???) werd gehouden. Maryse heeft ons geleerd heel de kerk te gebruiken in het Liturgisch Spel, Geneviève heeft die traditie voortgezet en bevestigd, en zelfs zo dat zij die na haar kwamen deze traditie toch niet hebben kunnen afbreken. De preek van vanmiddag ging om de ontmoeting in dienstbaarheid (Jezus die de voeten waste, en daarmee een slavenklus op Zich nam), terwijl die van vanavond het kruisoffer van Jezus, waar het Avondmaal voor staat, in verband bracht met het offer van Izaäk door Abraham... en omdat Abraham bereid was dat offer te brengen <niet buitensporig in die cultuur en die tijd!> gaf de Heer in de plaats van Izaäk ter plekke een ander offerdier. En (een heel grote stap!) waar Jezus bereid is Zijn leven voor ons te geven, - en geeft! - schenkt God ons dat offer in de vorm van brood en wijn, als ik het goed heb begrepen. Tussen deze Preek en mijn begrip staan veel Franse woorden in. Een aardig deel ongrijpbaar voor mij. 
Na de dienst dronken we samen een kopje thee / koffie / water, want sommigen waren van ver gekomen, en zo werd de gemeenschap verder uitgebouwd. :-) Onze Française heb ik gevraagd mijn uitspraak voor het gebed dat ik morgen moet uitspreken even te corrigeren. Ton was daar altijd heel kritisch op. En zo werd het vanzelf later. Ik viel thuis in het laatste stuk van The Passion,  waarvan je kon zien dat het mensen raakte. Het muzikale idioom sprak mij minder aan, maar ik begrijp dat ik langzaam bezig ben op te schuiven naar de plek waar ik wel in deze wereld ben, maar vooral niet van deze wereld. En tamelijk overbodig, waarschijnlijk, al heb ik zelf dat gevoel nog niet. Nu is het kwart over één, en ik wil nog de paar hoofdstukken lezen van het Johannes-evangelie tot aan de gevangenneming en het verhoor, dan kan ik het morgenochtend weer verder meebeleven. 
Ondanks de moderne inzichten wat betreft de 'tijd', ervaar ik dat het meebeleven een 'daar-zijn' inhoudt op het moment dat het 'daar en dus hier' gebeurt. In feite is dat een omschrijving van het Hebreeuwse begrip זכר gedenken, present stellen. Daarmee raak je een beetje, een heel klein beetje, aan Gods omgaan met de tijd. De hoogste tijd om me daar op een andere manier mee bezig te houden. Heb een gezegende Goede Vrijdag, hoe je die ook viert of beleeft. Zo lief had en heeft God deze wereld, dat Hij Zijn Zoon er voor over gehad heeft, dat iedereen die in Hem wil (proberen te) geloven en Hem lief wil (proberen te) hebben, eeuwig mag leven in die Liefde. Wat let je om het te proberen? Hij wil er voor je zijn. En dat was geloof ik ook de rode draad door The Passion. ;-) Bless you!

17 april 2019 Mik is jarig. Het was erg onduidelijk hoe laat hij uit school zou komen, zodat wij (de grootmoeders) hem ter plekke konden feliciteren. Helaas bleek hij ziek thuis gekomen te zijn van school, met een hoofd vol watten. Maar hij vond toch dat we toch eigenlijk wel konden komen.
De communicatie liep niet helemaal vlot, zodat de grootmoeders elkaar niet hebben gezien. Ik was er tussen drie en vier, en Lea kwam een paar uur later. Nu ja. Jammer dan, want zij is zondag jarig. Aangezien Parel ook echt goed ziek was, (maar ze zette zèlf thee, en dat had ik nog wel voor haar kunnen doen, toch?) hielden we het heel rustig. De zieken hadden beiden flinke keelpijn, en alles was wat opgezet. Toen zijn vader binnenkwam met een filmpje op z'n mobieltje waarop (gisteravond) feestende klasgenoten op het Leidseplein te zien waren, vanwege Ajax, kon Mik zich wel een minuut of drie concentreren. :-)  Beterschap allebei! 
De terugreis verliep rustig, ik heb vandaag drie hoofdstukken Johannes gelezen. Dat geeft toch nog veel meer overzicht dan wanneer je het bij een hoofdstuk per dag houdt. Vanavond heb ik - na lang treuzelen - nog een uurtje boven opgeruimd. Nu ja, opgeruimd... er ligt weer een en ander dat weg kan, en net zoveel dat nog een nieuwe plek moet krijgen. Ik heb nog steeds te weinig kastruimte. Vanavond heb ik dit fotootje op het net gezet, en liturgietjes voor vrijdag en zaterdag afgedrukt. Het houdt me van de straat. Maar nu is het alweer ruim een uur morgen, dus tot dan. Heb goede dagen op weg naar Pasen. :-) 

16 april 2019. Met nog wel een wat slaperig hoofd haastte ik me vanmiddag naar de Lutherse kerk, waar de predikant met een aantal aardige gemeenteleden zich zou buigen over de lezingen van de zondag. Een aardig initiatief dat overigens al jaren bestaat. Het lukte mij nooit eerder. Het was heel warm en interessant, omdat mensen heel hun eigen bagage meenemen wanneer ze naar een tekst kijken. Dat ben je je niet altijd bewust. Eenmaal thuis heb ik een beetje zitten suffen geloof ik. Wel heb ik nog wat computerspullen naar de ARM gebracht, en dat is best moeilijk loslaten. Vanavond ben ik bezig geweest met de Paaskaarten, voor zieken en familie. Maar opeens realiseer ik me dat ik er nog een heel stel mis. Dat mag morgen, als ik er aan toe kom, want dan is onze Mik ook jarig. Zestien wordt hij al. 

15 april 2019. Vanmiddag zijn de drie dakkapelletjes op een rij geschoond. De dakhazen sprongen vrolijk van de een naar de ander. Alleen de driedelige ladder was een beetje te kort. Een wiebelige situatie. Maar het kostte hèn vrij wat tijd, en óns vrij wat geld. Voor nu is het schoon. Maar aangezien ze ondanks mijn heftige aanmaning niet in de goot te lopen, daar toch wel instapten, vrees ik voor bijkomende kosten. Hoge. Maar nu nog even niet. Omdat het bijna mooi weer was, probeerde ik naar de stad te gaan zonder hulpmiddelen. Zo heb ik minstens anderhalf uur rondgesloft. Vlug ging het niet. De bloeddruk leek er wel iets van te zakken. Dat is dan weer positief. Maar om dat nu elke dag te doen... hm. Barend maakte mij attent op het verwoestend vuur dat de Notre Dame de Paris uitholde. De tranen sprongen ook mij in de ogen. Vuur heeft ons gemaakt tot wat we zijn, volgens de Grieken, maar het is ook een vijand van al wat ons dierbaar is. :-(  Het legde mij ook plat. Maar om kwart over tien ging ik toch kijken hoe kleuters ouderdomskwalen bestrijden. Zoals Tonio vorige week zei: het is een charmant programma. (Alsof hij zijn vader citeerde!) Het verheugde mij om mijn dierbaren te zien opfleuren. Klein(e)kinderen doen goed!!! ;-D
De laatste keer dat ik ze zag was na Tons laatste dienst in Groningen, toen Parel omreed over Zelhem. Toen waren ze ook blij. :-) Maar de kleintjes lieten hen meer bewegen. :-D Eigenlijk was ik van plan intussen iets aan paaseieren te doen, maar ik kwam niet verder dan het uitblazen van twee eieren. En daarna, onder het kijken naar de vuurzee op TV5, heb ik nog twee boterlammetjes gemaakt. De houten vormpjes die mijn moeder had, pasten beter dan de mijne. Daar hebben we mesjes voor. Maar toch... Toen heb ik nog 'even' gekeken naar teksten waar wellicht morgen over nagedacht gaat worden. On verra. Kwart voor twee, toch wel tijd om er een eind aan te breien. (Omslaan doorhalen en af laten gaan....)

Zondag Palmpasen 14 april 2019 Aangezien ik ingeroosterd was om te collecteren etc. ging ik in de ijzige kou van de vroege morgen al op weg naar de Pieterskerk, met een dubbele bos kersentakken... De aardige voorganger van deze dag had namelijk aangekondigd dat hij vanwege zijn leeftijd ging stoppen. Tja. Hij is 84 en ziet er fit en vrolijk uit. Maar iedereen kent zijn eigen grenzen. En anders kent je partner die wel. ;-) Het koffiedrinken was gezellig, en de domineese sprak van een 'warme gemeente'! Sic. In elk geval bleef een deel lang hangen, en waren er geanimeerde gesprekken. Eenmaal thuis meende ik te moeten lunchen. Geen idee waarom, want ik had goed ontbeten, en de huismeesteres had van verkruimelde restanten koek een smakelijke cake gebakken. Aangezien het vasten wat dat betreft dit jaar niet lukte, heb ik vrolijk meegedaan. :-( Tja dus. Vanmiddag heb ik het paasei, waar ik gisteren het meeste al van had gedaan, en dat er zo lief uitzag, nog wat verder versierd, en het draadje om het op te hangen vastgezet. Om te laten drogen stond het ei op een stapel in de buurt van de telefoon, en ja, mijn moeder zei het al: 'Zondags steek houdt geen week!' Toen ik werd opgebeld, schrok ik, en stootte ik per ongeluk het ei om, natuurlijk kletterde dat op de grond: kapot! :-( Nu ja, het was wel goed dat ik de telefoon had opgenomen. Ik heb verder veel tijd besteed aan het corrigeren en aanvullen van 2 adressenlijsten, hetgeen ook een paar telefonades meebracht. Want als je niet zeker weet of iemand ergens nog wel woont, is het soms handig om maar te proberen of je op kunt bellen. Dat leek gewaardeerd te worden. En dus. Vanavond leek het me handig om alvast wat enveloppen af te drukken. Bij nummer een mekkerde de printer al dat er heel weinig inkt in zat. Daarom ging ik bijvullen. Maar de zwarte inkt liep er net zo hard weer uit. Een smeerboel!!! Dus bij nummer twee kreeg ik weer de mededeling dat er weinig inkt in zat. Bij nummer 275 was het hetzelfde liedje, dus ik heb alles maar afgedrukt. Ik was er net iets na middernacht mee klaar, en ik moet nog wel controleren of er nergens nummertjes afgevallen zijn, maar ik kan een heel klein streepje zetten bij de dingen die gebeuren moeten... Maar dat zien we morgen wel weer. Toch? 

13 april 2019. Dus was het zaterdag vandaag. Een koude dag, vanmiddag hagel en natte sneeuw, natuurlijk nét toen ik nog een boodschap ging doen, die ik gisteren vergeten had. De rollator kon er wel tegen. Later nam ik de fiets, want voor de predikant van morgen moest er nog een bloemetje komen. Dat kwam dit keer op mijn weg. Ik  heb nog wat gekleuterd met een paasei, dat is nog niet af, een van gisteren heb ik wel voltooid. Vanmorgen las ik Marcus uit. Het lukte net niet om de lezingen op Paasfeest uit te laten komen. Wel interessant om te lezen dat de Paasmaaltijd buiten of aan de rand van Jeruzalem plaats vond. (Marcus 14: 13 vv). Ton liet me ooit ook zien dat bij de intocht in Jeruzalem (Palmpasen) in Mattheüs 21 er sprake is van menigten die vóór Jezus uit richting Stad gingen, en menigten die Hem volgden, dat Marcus 11 zich daarbij aansluit, Lucas 19  eveneens, maar dat Johannes 12:12 vv nadrukkelijk stelt dat er ook mensen vanuit Jeruzalem Jezus met takken psalmzingend tegemoet gaan! Ik heb er vast wel eens over mogen preken, maar ik moest het toch weer even opzoeken. Een wezenlijk andere beweging!!! Goed, het is weer bijna zondag, en bedenk dat Hosanna niet betekent: Joepie en Hoera, maar: Ontferm U toch!!! 

12 april 2019. Op de een of andere manier heb ik gisteren de hele dag geleefd met de gedachte dat het vrijdag was! Wat een verrassing dat het vandaag alwéér vrijdag bleek! J Als gewoonlijk kwam ik traag op gang. Buiten lokte ook niet echt, maar ik meende toch eens serieus ernst te maken met de overtollige kerstzegels van Sandd. Dus mét handschoenen aan fietste ik naar de dichtstbijzijnde vestiging. Die was helmaal niet erg dichtbij, en ze konden niets voor me doen. Die fusie met Post.nl zou pas na de zomer zijn beslag krijgen, en verder moest ik mij maar verstaan met de (niet zo erg vindbare) klantenservice van Sandd. Ik werd er niet vrolijk van. Via allerlei achterstraatjes, waar ik anders nooit kom, zag ik Utrecht op weg naar huis weer uit een andere hoek. Verrassend! Met nagellak heb ik 2 paaseieren afgelakt, en daar werden ze wel mooier van, maar het stinkt zo! Erg veel inspiratie heb ik dit jaar niet. Wel heb ik een nieuwe (maar langdurige) manier ontwikkeld om nette gaten in paaseieren te maken: laat ze bijv. op een aluminium houdertje van waxinelichtjes een weekje rusten op een badje van schoonmaakazijn. Die is behoorlijk geconcentreerd. Als je die warm maakt scheelt het wel een dag of wat. De kalk lost op, en dan kun je met een nagelschaartje een net ovaaltje of rondje uit het nu zachte materiaal knippen. Ik deed het voorheen met een boortje. Die doorkijk-eieren vind ik altijd wel spannend. Maar of ze vallen, of ik geef ze weg. Er is altijd wel weer een aanleiding om nieuwe te maken. Vanavond heb ik weer flink wat data in de machine geklopt. Als je regelmatig metingen vastlegt, heeft het ook zin, als je die digitaliseert. Nu ja, ik ben een beetje bij, wat dat betreft. Maar er zijn nog veel lijsten in te voeren. Morgen of zo. 

11 april 2019. Een frisse, maar heldere dag. Een volle dag. Na het ter post bestellen van een verjaarskaart, en het haastig een liturgie verzenden, dacht ik: 'Ach, dat fluitekruid begint weer te bloeien! Zo vervelend voor degenen die er erg allergisch voor zijn!' En ik zette mij tot plukken. Best lastig, want de groenstrook voor het huis is behoorlijk ongelijk. Na een haf uurtje worstelen met de materie, zag een iets verdere buurvrouw mij. Zij liet mij later weten dat zij nu juist zo dol was op deze witte (stinkende) bloemetjes, en dat je er volgens haar niets van kreeg als je ze niet aanraakte. Hm. Dat is ze had aangeraakt merkte ik wel een beetje, maar ik meende toch echt te weten dat het zo niet zit. Dus besteedde ik tijd aan internet en aan een telefoontje, die ik anders op een andere manier had kunnen gebruiken. Nu ja, ik heb nog allerlei dingen op de tafel uitgezocht en deels opgeruimd, hetgeen de belastingaangifte vast ten goede gaat komen. In elk geval mijn overzicht op de financiën. Dat is soms ook nuttig. Er zijn nog tal van dingen te doen, maar die moeten morgen dan maar weer. Of zo. 

10 april 2019. Goed geslapen! :-) Het gaf me vandaag ook net wat meer energie. Dus bracht ik plastic en blik weg, liep door naar HC, deed er boodschappen, en kwam na dik anderhalf uur weer thuis. Mijn zomerjasje was vandaag eigenlijk te koud, dus ik probeerde flink door te lopen, ook omdat er een gure wind stond. Ik was wel verdrietig toen ik zag dat twee viooltjes, in de bloembakken, die na maanden kwakkelen nu eindelijk volop bloeiden, losgerukt waren. Nu mag ik hopen dat iemand ze elders geplant heeft!!! Boven en in de tuin beginnen de lelietjes der dalen hun groene neuzen omhoog te steken, en ook buiten beint er van alles te bloeien. Ik vermoed dat de Keukenhof wel open zal zijn. Ik hoop er toch eens heen te gaan, al ben ik daar wel (denk ik) eens geweest, toen ik heel jong was. Dit in tegenstelling tot de Efteling. ;-) Vandaag moest er vooral gewerkt worden aan de belasting. Er moet nog veel geordend worden. Morgen verder. ;-) 

9 april 2019. Nog net een aangename dag. Het werd al frisser. Ik liep om boodschappen te doen naar de Twijnstraat, en daar bleek dat de rollator weer een essentiële schroef kwijt was. Dus liep ik, na de boodschappen thuis afgegeven te hebben, door naar de fietsenmaker, die er nog wel eentje kon vinden. Geen bijpassende, maar wel een die paste. En dat was belangrijker. Voor een half zakje paaseitjes deed hij het gratis. ;-) Aardige mensen moet je af en toe iets extra's geven. Verder heb ik nog een paars 3D ei geprint. Nu ligt het in het zuur om de kalk eruit te verwijderen. Vanavond heb ik mij gebogen over de belastingen. Je vindt altijd weer iets waar je niet goed opgelet had, of waarvan je niet goed weet hoe je dat had moeten doen. Morgen verder. Intussen waait het buiten hard. Ik moet nog papier buiten zetten. Het is wel een luxe dat dat hier wordt opgehaald. GFT daarentegen niet.  

8 april 2019. Vandaag heb ik wat boodschapjes bij AH op de fiets gedaan. Dit nieuwe zadel is wel prettiger. :-) Vanmorgen heb ik een uitgebreid gesprek met mijn jarige schoonzoon gehad. Ik zou nog langsgaan, vanmiddag kwam het er niet van, toen kwam mijn buurman met een technisch probleempje. Soms 'zien' apparaten dingen niet... In elk geval kon ik de inhoud van een mini-cd op een stickje zetten voor hem. Maar dat vertraagde de rest van de dag. De rit naar Vianen duurde 5 kwartier in de bus, en nog niet de helft toen Betty mij vanavond met de auto weer thuis bracht. Aanzienlijk prettiger was dat. Dat is alle kleinkinderen weer zag, was ook een groot genoegen. En zo'n ritje à deux is ook altijd fijn. :-) Natuurlijk kwàm ik om mijn schoonzoon te feliciteren, hoor. ;-) 
Ik zette, een maal thuis, de TV aan, en zag de gezichten van mijn schoonzus en zwager voorbij flitsen. Technisch die van Ton, maar al het zijne is het mijne, nietwaar? En ik mag ze graag. De deden mee in een programma over de vraag of kleuters een positief effect kunnen hebben op met name de mobiliteit van ouderen. Het waren goed opgevoede kleuters, zover wij het mochten zien. ;-) En de stille humor van mijn zwager, en die van mijn schoonzuster waren zó herkenbaar! Dan ben je toch even heel dichtbij, al zit er zoveel afstand tussen! (Ook in tijd, want het programma is kennelijk in de herfst opgenomen.) In elk geval erg leuk. Voorzover ik kon heb ik de kinderen ingeseind. Van mijn hele programma voor vandaag is dus niets terecht gekomen, dat schuiven we door naar morgen. Bless you!

7 april 2019 Zondag Judica (doe mij recht). Begin van de Passietijd. Na een te korte nacht meende ik nog iets te moeten afdrukken voor de (gewone) organist, zodat mijn ontbijt er bij inschoot. En raad eens: er was een andere organist. Een heel goede, hoor. De dienst begon wat later en liep iets uit, maar de predikant was buitengewoon levendig en trok zich van de vaste microfoon niet veel aan. Tja. Ik hoorde de helft, en begreep twee/derde. Na mijn uitgestelde ontbijt ben ik tegen 4 uur maar eens op de fiets gestapt, want zulk mooi weer kun je niet laten lopen. Een uurtje fietsen via de Biltse rading leverde mij een fikse zadelpijn op, maar buurman Max was later zo vriendelijk om het veel zachtere zadel, dat ik al een half jaar had liggen, er voor mij op te zetten. Hij heeft de spierkracht die ik in mijn handen mis. Een proefrondje maakte duidelijk dat ik dat al véél eerder had moeten vragen. (Maar ja, je wilt mensen zo min mogelijk tot last zijn. Hm. Alsof ik mijn moeder hoor!!!) Later kwam ik er achter dat een voor de belasting nuttige afrekening kennelijk bij de notaris achter gebleven is. Het was mij eerder niet opgevallen dat dit ontbrak. En al die foto's had ik intussen gewist. Morgen (straks) moet ik daar maar eens goed naar gaan kijken. De tijd dringt!!! Dan is overigens mijn schoonzoon F jarig. Gefeliciteerd, jongen!

6 april 2019. Gisteren had ik kennelijk zó hard gewerkt, (en de nacht ervoor had ik ongewild overgeslagen) dat ik vanmiddag pas om half vier min of meer wakker werd, en mijn ontbijt maakte, terwijl de buurvrouw aan haar avondeten bezig was. :-D 
Een paar boodschapjes deed ik nog wel bij de Jumbo, want mijn koffie was echt helemaal op. Het was aangenaam fietsen! En dan te lezen dat er in Spanje sneeuw en regen en zelfs een waterhoos te verduren waren. Maar plaatselijk kan het er in het weekend ook 28 graden worden. Nu ja, als het hier morgen 20 graden wordt, vind ik het ook leuk! Vanavond heb ik mijzelf maar getracteerd op een lang warm bad, met haarmaskertjes enzovoort. Hoewel ik in de vastentijd gewoonlijk geen romannetjes lees, heb ik vanavond, met als smoes dat ik morgen mijn Frans weer een beetje paraat moet hebben, het laatste stuk gelezen van Nora Roberts: La Passion d'Amanda. En warempel, al vermoed ik dat ds. Bennahmias morgen de uitdrukking: 'perdre les pédales'  (de kluts kwijtraken) wel niet zal gebruiken, omdat die in één hoofdstuk 3x voorkwam, en ik uit de context begreep wat het moest betekenen, ik heb die toch onthouden, al moest ik de orthografie nog wel even controleren, en terecht. Terwijl het bad volliep heb ik nog twee bakken boeken, die allemaal ooit uitgezocht moeten worden, van Tons kamertje versleept en in de nu echt niet meer lege kast in het kamertje voor gestapeld op de andere. Daar liggen nog hoge stapels op de tafel, en onder de tafel is ook een en ander tot de nog opgestapeld, maar er lijkt iets meer loopruimte te zijn, en de strijkplank is ook weer bereikbaar. Waar een mens zich al druk over kan maken, terwijl de belastingen en het volgende exemplaar van het Evangelie in Spanje, de komende vergadering en de ongelezen ingekomen stukken veel belangrijker zijn... Het is de hoogste tijd om mij voor te bereiden op morgen. Heb een gezegende zondag!

5 april 2019. Leslie werd vandaag 91, en doet alle kinderen de groeten. J Hij had een prettige dag. Ik ook, maar vannacht had ik weer eens niet geslapen, dus ik begon om 7 uur met opstaan: bidden, een hoofdstuk lezen (Grieks, anders verleer ik het) - dat gaat langzamer, en toch lees ik er nog wel eens over heen, dan de goede werken (goede doelen aanklikken op internet), het dagboekje lezen dat op mijn site staat, en dan de oefeningen. Pfffffffff. Wassen en aankleden en ontbijten daarna, dan heb ik alweer een halve dagtaak achter de rug. Maar vandaag was ik om half tien al boven, want Laetitia zou dingen komen ophalen om ze weg te doen, en ik had me voorgenomen de boel zo te ordenen dat er spullen van Tons kamertje hier zouden kunnen staan. 
Er is heel veel het huis uitgegaan. Die auto van mijn jongste zat echt bomvol, en morgen heeft ze nog een heleboel werk om te sorteren wat naar de stort en wat naar de goede doelen gaat. Ik heb drie wassen gedraaid vandaag, en gisteren ook twee, zelfs heb ik nog buiten kunnen drogen!!! J Drie grote plastic dozen met boeken van Ton staan nu in die kast, zodat er op zijn kamertje meer loopruimte is. Het gekke is, dat ik nu drie heel grote dozen heb, waarvan ik de deksels niet kan vinden. Van zolder heb ik een dubbele deksel gehaald, en ik kon geen lege doos vinden waar die deksel bij paste. Echt idioot!!! Als één van de kinderen weet waar die dekselse deksels zijn, houd ik me aanbevolen, want zo kan ik er natuurlijk niets mee :-D 
Goed, vanavond laat heb ik mijn extra dochter P nog uitgebreid aan de lijn gehad, zij had goede berichten, en nu wordt het de hoogste tijd om te proberen te slapen. Of te rusten. CU2morrow!

4 april 2019. Van oudsher een dag met veel jarigen, maar die zijn gedecimeerd. :-( Vanavond wel uitgebreid gebeld met een van hen. Vanmiddag moest ik naar de bank, want ik voelde me daar niet zo veilig meer met dat geld daar. En ik heb zo'n apparaatje gekregen van hen, dat codes moet genereren. Alleen deed het niets. Meer dan het logo van de bank kreeg ik niet te zien, als ik het gebruikte. Zucht. Dus ging ik op de fiets naar het kantoor in het centrum van de stad. Na een half uur wachten kreeg ik een behulpzame jongeman. En ja hoor, wat gebeurt er: zodra ik er ben en ik mijn kaartje in het apparaat steek, reageert het wél zoals het moet. Nu ja, ik heb met enige hulp het een overgemaakt en het ander stopgezet, en dat soort dingen... maar #$%^&*! Voor een man doet ie het wel, en voor mij niet!!! Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.... Verder heb ik vanavond nog wat dingen verplaatst, zodat ik na veel jaren in de hoekkast van dat kamertje kon. De wasmachine is met de tweede lading bezig. Er hingen wat mooie japonnetjes in, en er stonden nog meer dingen in die weg moesten of uitgezocht. Ik kon ook niet overal bij. Maar met enig geluk kunnen we binnenkort daar dingen instoppen van Tons kamer, zodat daar de tweede helft opgeruimd kan worden, en zodat die misschien weer eens bewoonbaar gemaakt kan worden. Dat zou ook wel prettig zijn.  
En gek, na de wasmachine, nog een mailtje, nog een overschrijving, (die wel lukte, en een overschrijving die niet lukte) is het opeens bijna twee uur. Morgen maar verder met bestaan. In de hoop dat ik nu kan slapen, natuurlijk. ;-)

3 april 2019. Vandaag nam ik mijn rust even, want ja, ik was moe van gisteren. Ik heb zoveel moois gezien! Vanmiddag heb ik het hele verhaal nog eens verteld aan een verre buurman, toen ik een verjaarsbrief op de bus had gedaan. En vanavond aan Tonio, die mij opbelde. Toen was het ook al weer te laat om anderen te bellen, maar zij zullen de WhatsApp we hebben gezien. Een vers ei heb ik uitgeblazen, en voor de helft een donkere ondergrond gegeven. Ik vond nog een flink aantal lichte paaseieren, waarvan ik niet meer wist waar ze waren. Verder heb ik vanavond veel mailtjes gelezen, en wat internet dingen gedaan. Het was af en toe heel erg slecht weer vandaag, dus de dingen die ik buitenshuis moest doen heb ik zoveel mogelijk uitgesteld. Morgen?

2 april 2019. Vandaag heb ik mijn verjaardagscadeau van de kinderen gekregen: een lang gekoesterde wens ging in vervulling. Betty heeft me opgehaald om samen in Amsterdam naar een uitvoering van het Nationale Ballet in de Stopera te gaan, en wel: het superballet: het Zwanenmeer van P.I. Tschajkovski! Het was een heel bijzondere avond. Met een chique ambiance, een mooie zaal waarin alles goed te zien was, (mijn kijkertje leverde meer last dan gemak op) en waarin de aansprekende muziek de voorstelling letterlijk droeg. Zo knap wat de componist gedaan heeft met modulaties, waardoor opeens het giftige karakter van de zwarte zwaan hoorbaar wordt, en het gebruik van de verschillende instrumenten, dat me zo nooit opgevallen was!!! 

Dit was de eerste keer dat ik dit zo heb gezien, en Betty wist dat dit een grote wens was, al jaren. Het ging mijn stoutste verwachtingen ver te boven!!! De decors en de belichting waren ook al zo mooi. Dit was echt 100% genieten! Het heeft echt veel meerwaarde boven de vertoning op TV. :-) J Heel erg bedankt! Intussen is het drie uur, dus ik vermoed dat je mij niet voor de middag moet benaderen. ;-D

1april 2019. Ik heb de sirenes vandaag niet horen loeien. :-( Ik was een beetje laat op, na gisteren. ;-) Tja. Vanmiddag ben ik begonnen aan de liturgietjes voor Goede Vrijdag en Stille zaterdag. Dat is ook mijn enige activiteit voor Pasen. Ik mis al die diensten wel, maar tegelijk heb ik haast geen tijd meer om te leven, op de een of andere manier. Het komt vast goed. Vanmiddag ging ik bij de Pieterskerk een liedbundel halen, want deze vonden wij zelf te duur en niet prettig. Dan geef je er geen geld aan uit. Het liep uit op een uitgebreid bezoek, met veel practische kanten. Vanavond at ik laat, en ging ik lang door, maar de liturgietjes zijn zo goed al klaar om afgedrukt te worden. Een paar dingetjes moeten t.z.t. toegevoegd. Morgen moet ik maar weer eens aan urgente dingen beginnen. 

31 maart 2019. Zondag Laetare, (Verheugt u <over Jeruzalem>) een 'roze' zondag, ook wel: halfvasten. Ik  heb vannacht niet geslapen, wel wat gesuft, maar, ook al was ik even na 7 uur mijn bed uit, het tempo zat er niet in, en een gezond ontbijt uiteindelijk ook niet. 
De dienst in de Lutherse kerk was bijzonder, want nu de vereniging van Zeist en Utrecht e.o. (inclusief de Wartburg) een feit is, moest er een nieuwe kerkeraad komen. Drie mensen namen afscheid, drie anderen kwamen er bij, en een stuk of 9 - 10 moest worden herbevestigd. Ds. Catrien van Opstal deed het allemaal zo warm, persoonlijk en liefdevol, dat iedereen weer met nieuwe inspiratie aan het werk ging. Ze had ook de situatie van de niet-verloren zoon goed bestudeerd. :-) Verfrissend. Na een kopje koffie en een kort praatje hier en daar fietste ik naar huis. Het was nog fris om half een. Ik moest nog dingen bijeenpakken, om vervolgens naar het Station te fietsen. (Bij de Lampenboom liet ik mijn fiets achter. Dus geen rollator mee naar de Hoofdstad!) voor de dienst van de Charismaatjes (ERV). Die kun je zelfs terugluisteren. :-) Ook dit was een dienst waar je de Heer zeer nabij kon komen. :-) Na afloop ging ik richting Parel, maar zij was erg ziek. Haar lieten we dus maar rechts liggen. :'-( Ik trof wel mijn kleinzoon en mijn co-moeder Lea met haar dochter plus man. Voor Mik had ik studieboeken van Ton, handige dingen, leek me. Er is ongetwijfeld meer, maar of ik van die 6.000 of meer boeken een overzicht krijg voordat Mik zijn eindexamen heeft gedaan, waag ik te betwijfelen. Aangezien er een band bezig was met een optreden in de Oceaan, en het droog en zonnig was, had mijn schoonzoon de handen ook vol. Ik denk niet dat hij me zelfs maar gezien heeft. Na een heel eind lopen kon ik bus 65 pakken, waarmee ik vlak bij mijn zusje kon uitstappen. Dat had zij ook gedaan, dus ik belde tevergeefs aan. Mijn cadeautje heb ik dus aan de deurknop gebonden. Nu maar hopen en bidden dat zij het vinden, en niet iemand anders. (Het is in een portiek boven, dus dan is het aantal passanten niet zo groot meer.) Vervolgens via het Amstelstation naar huis, en toen was ik MOE! :-( En nog. Het is half elf geweest. Deze dag door Uw gunst ontvangen... Morgen verder. 

30 maart 2019 heb ik  hard gewerkt, maar wat ik gedaan heb, weet ik niet meer. Wel heb ik tot laat aan het Paasei voor mijn nieuwe neefje gewerkt, en het is op het nippertje afgekomen. Heel laat. Dat ik, vanwege de zomertijd, heel vroeg op moest, was niet erg, maar dat ik niet sliep... 

29 maart 2019. Een dag die omvloog. Na het ontbijt heb ik vanmiddag eerst dingen versleept in het kamertje voor, en daarna heb ik nog dingen gestreken, want er waren dingen voor de ARM die gewassen waren, en nu gestreken moesten worden. Zulke mooie dingen waren daarbij! O.a. de jurkjes die onze kinderen droegen toen we 10 jaar getrouwd waren. Nog steeds beeldschoon! En toiletjes die Ton voor me kocht, in het begin van ons huwelijk. Helaas had hier en daar de mot toegeslagen, soms zie je dat pas na het wassen! Tja. Maar ik had toch weer een rolstoel vol om weg te brengen. Er is een paar cm meer vrije ruimte, (alleen) als je het weet, zie je het. Voor een cadeautje dat denk ik komende week, of de week erna overhandigd kan worden, ben ik heel de avond bezig geweest. Dat voelt natuurlijk ook als een cadeautje voor mijzelf. Leuke dingen om te doen. 
Maar aan al die dingen die nog meer haast hebben, belasting en het Evangelie in Spanje, daar ben ik weer níét aan toegekomen. 
Morgen misschien?

28 maart 2019. Ondanks, of dankzij? de uitgebreide behandeling van Ineke heb ik vannacht niet geslapen. Af en toe een dutje, maar het was niets. Om zes uur dacht ik: ik moet maar opstaan. Om zeven uur deed ik dat ook. Aan het eind van de ochtend ging ik naar boven om eens naar de kast te kijken... die was al tientallen jaren niet open geweest. Voordat ik er bij kon, moest er heel wat worden versleept. Daar staat dus nog een uitdaging!!! Er waren veel kleren, waarvan hier en daar de mot dolle pret gehad had. Helaas, want het waren ooit mooie en dierbare kleren. Toen ik ongeveer het figuur van mijn jongste kleindochters had. Kortom: het was hard werken, een paar wassen draaien, een paar vuilniszakken naar de ARM, een vuilniszak in de schuur, die moet echt weg, mèt motten... en boven staat nog een flinke doos oud papier. Een doosje Playmobiel, waar ik voor mijn kleinkinderen eindeloos naar gezocht heb, kwam ik tegen in een kastje dat onder de tafel stond. Ook al minstens 25 jaar. Nog maar eens informeren... Kortom: met gebruik van veel energie heb ik kans gezien de kamer er nog veel rommeliger uit te laten zien. Knap hè? Het lukte me om voor verschillende zieken kaarten op de bus te doen voordat die geleegd werd, en vanavond heb ik er nog twee 'par main' gedelivreerd. Dat 'p.m.' vond ik al kind altijd heel chique! Het werd toen nog we gebruikt. Intussen is het middernacht, terwijl ik dacht om tien uur richting bed te zullen gaan. Maar toen was ik nog met de actie 'p.m.' bezig. ;-) 
Morgen maar weer eens bijslapen, als het lukt. 

27 maart 2019. Een meisje eet een ijsje, het speenkruid loopt uit, de lente breekt aan! 
Ha, een haiku met 17 vrolijke lettergrepen!!! 
Dat dacht ik al toen ik naar Ineke liep. Zij is lang met me bezig geweest, en dat was erg fijn, want ik was behoorlijk aangeslagen door alles wat de laatste twee weken was gebeurd. Toen ze klaar met mij was, ging ik naar de Pieterskerk, waar men bezig was met de voorbereidingen van diensten in de Heilige Week. Het meeste was al gedaan, maar het was goed mijn gezicht te laten zien. J Naar aanleiding daarvan ben ik vanavond bezig geweest met het doorspitten van muziekfiles op de computer, en in de archiefkast... (de laatste is nu weer iets lichter, sommige dingen konden echt weg), en uiteindelijk vond ik het gezochte lied op internet. Een ander lied dat ik tegenkwam was ter sprake gekomen n.a.v. een begrafenis die ik voorlopig niet hoop te doen, en dat heb ik nu weer in de computer gezet. Verder had ik een uiterst plezierig gesprek met mijn jongste zus, en naar aanleiding daarvan zocht ik weer beeldmateriaal op internet. Een volle dag dus. J Morgen is mijn zwager Jorn jarig. 
Welgefeliciteerd!  J

26 maart 2019. De Heer had Zijn ogen ook gericht op mij: ik krijg net bericht van de bank dat het hele bedrag dat door zakkenrollers illegaal van mijn rekening was gehaald, over een week weer op mijn rekening staat. Compliment, Amrobank! 
Maar het waren angstige en vermoeiende weken. Daarin heb ik echter ook veel lieve mensen ontmoet! 
Dank voor alle hulp en aandacht. :-) Vooral van mijn jongste steunpilaar, natuurlijk!!!! 
... J J J
Gewapend met een taartje voor het gezin ben ik naar Houten getogen, waar opgetogen werd gereageerd op deze vervanging van het toetje. J Uiteindelijk heb ik meegegeten en meegevierd, en ben ik naar huis gebracht. Het mooie is dat er nog een achterbak vol met spullen die weg mochten naar de ARM (o.i.d.) is meegenomen. Zo werden twee rampweken mooi afgesloten. Natuurlijk moet ik nog naar allerlei kaartjes achterheen, maar dat ik lastig, maar niet meer rampzalig. 

25 maart 2019. Vandaag heb ik maar eens wat bij-geslapen, dat was hard nodig. En wat opgeruimd. Verschil zie ik zelfs nauwelijks. Maar ooit............!!! Vanavond kon ik uitgebreid bijpraten met mijn oudste dochter, erg fijn was dat! Mijn kleinzoon wenste me ook even welterusten. Ach, dat zijn die momentjes waar je blij van wordt. Een (groot)moederhand is snel gevuld. Toch?!

Zondag 24 maart 2019, zondag Oculi. Ik had 'dienst' in de Pieterskerk (de enige functie die ik had was de predikant een hand geven en collecteren, wakker blijven en op de juiste momenten opstaan en gaan zitten, aangezien mijn collega en ik 'in het voorgestoelte der spotters' zaten (zoals mijn goede vader dat placht te noemen). De voorganger had een heldere stem en een goede dictie, dus dat wakker blijven viel mee. Ik kon hem goed volgen. Na het geld-tellen, dat ook bij deze zondagse verantwoordelijk hoort, bleek het op weg naar huis nog steeds vrij fris te zijn. Vannacht had ik hoogstens 2 uur geslapen, alles bij elkaar, dus ik was vrij duf. Maar de zon scheen, en ik heb mij geamuseerd met het verven van sommige paaseieren, en het afwerken van andere. Bij uitzondering waren er maar twee  religieuze exemplaren bij. Vanavond heb ik nog wat braafs gedaan achter de computer, en nu is de dag - door Uwe Gunst ontvangen - weer bijna voorbij. Slaap wel!

23 maart 2019. Boodschappen gedaan, heel voorzichtig, want ik had vanmorgen een bloedinkje. Opruimen heb ik ook heel rustig achter de PC gedaan, daar bekeek ik de financiën, en zag dat ik dingen drastisch om moet gooien. Dus heb ik net nog een brief geschreven, er zullen er nog meerdere volgen. De krant had ik gelukkig al opgezegd. Maar in wezen hebben we niets te klagen, vergeleken bij 90% van de wereldbevolking. Morgen (straks) zondag Oculi: Ik houd mijn ogen gericht op de Heer. En daar gaat het toch om. :-) 

22 maart 2019. Het was de verjaardag van Eduard geweest. We missen hem. Ik werd iets vroeger wakker, maar voordat ik al mijn oefeningen had gedaan, mijn hoofdstukje had gelezen en mijn gebeden had gezegd, liep het al tegen enen. Ik las net op internet dat de dagen voor ouderen zo snel gaan, omdat we trager dingen in ons opnemen. Dat zal het dan wel wezen. In elk geval hindert mijn gebrek aan energie en snelheid me wel. Na de brunch heb ik boven een klein uurtje opgeruimd. Verschil zie je niet. Ik was bezig achter een kastje en onder de tafel. Dus ja... iets meer stapels op de tafel om uit te zoeken. En waar zou nu toch de slinger zijn van het koekoeksklokje??? Sint Antonius, help! Ik gooi (vrijwel) nooit iets weg, dus het komt (misschien) wel goed. Intussen haast de tijd zich tussen de uren door naar de volgende dag! Ik moest plastic en glas wegbrengen, daarna liep ik door naar HC, waar ik laatst een kinderboekje had gezien dat misschien Pools was. (Mijn komende achterneefje heeft een Poolse moeder.) Maar het boekje was er niet meer, en achteraf denk ik dat het misschien wel Sloveens geweest was. Ton had dat verschil natuurlijk metéén gezien! (Er lag nog iets uit dezelfde? serie. Vandaar. Goed, toen via een paar winkels terug naar huis. Dat was nog net geen anderhalf uur geweest. En echt teveel voor mijn heupen. Na een tijdje rust ben ik op de fiets naar de Jumbo gegaan voor mijn 'Mellen'-kwark, die ik nog steeds de lekkerste vind. Het was wel heel prettig weer! 
Achteraf ben ik blij dat ik niet meegelopen heb in de Stille Tocht voor de doden van de 18de hier, (en voor die van Christchurch). Het waren minstens 16.000 mensen, en tegen de tijd dat ik bij de start was geweest, had ik al bijna evenveel gelopen als vanmiddag. Het duurde minstens anderhalf uur voordat het midden van de stoet op het 24-octoberplein was, dus ik was dankbaar dat ik het via de televisie kon meemaken. De weg terug was ook nog datzelfde eind. Maar het geheel was heel indrukwekkend en ontroerend. :'-( 
Het motto was:  Utrecht buigt niet . Veel jonge mensen. Witte en rode bloemen, witte en rode lampjes. We hebben een geweldige burgemeester, dat is duidelijk. Ook de duidelijke gemeenschapszin van de Moskee en de moslims uit de wijk en van verder weg werd gewaardeerd. Ik wilde wel dat we in de berichtgeving de naam van de dader niet meer zouden noemen, net als in Australië. 
Hij heeft bekend, dus hij is geen verdachte meer, maar een dader. 

Omdat ik Ambers pagina nog even bij wilde werken, en van het plaatje hiernaast ook vond dat het er bij hoorde (Nijntje is een onofficiele stand-in voor onze stedenmaagd), was ik een uurtje langer bezig dan gepland. Half twee. :-( En muggen en ander vliegend tuig, omdat het raam vanmiddag te lang open had gestaan, en de 'zeef' ervoor (ik kan weer eens niet op het woord komen) een paar gaatjes lijkt te vertonen. Irritant. Ik hoop dat ze niet op de slaapkamer bivakkeren. Grrrrrrrrrrrrr!!! 

21 maart 2019. Nee, erg lenteachtig was het niet, toen ik vanmiddag tegen de noen wakker gebeld werd. Nu kon ik op zich niet klagen over de tijd, maar aangezien het weer zo'n nacht was geworden van heeeeel laat inslapen, was ik nog niet uitgeslapen. Tja. Oefeningen, geestelijk en lichamelijk, kosten altijd veel tijd, maar ik heb ze braaf afgewerkt. En ik bedenk me nu iets dat ik vanmiddag meteen had moeten doen! Aantekening gemaakt. Een kort bezoekje liep wat uit. Ik wilde alleen iets afgeven, maar als je zo hartelijk binnen wordt genood, denk je dat de ander de tijd heeft. Quod non. Grappig. Daarna ben ik naar Swaak gegaan, want een paar onmisbare kleurtjes waren op. Ik probeer altijd wat Paaseieren te maken. De zwarte en paarse hangen al, maar er waren er kennelijk nogal een stel gesneuveld, vorig jaar. Dus daar moet iets bij, en die kleuren waren net op. Gelukkig was er een aanbieding, maar eigenlijk kan ik me dat soort luxe nu even niet veroorloven. :-(  ... Tijdens het eten klaarmaken heb ik 2 eieren half geverfd, en later de andere helften. Beschilderd moeten ze nog worden. Morgen of zo. Verder moest ik allerlei stukken doorsturen, die waren gescand, en veel te omvangrijk, maar met OCR ben ik echt uren en uren bezig geweest. Zo kom je aan je gewone dingen niet toe. En er ligt zoveel. Vanavond heb ik boven bijna de rest van het strijkgoed gedaan. Ik weet niet waarom de strijkbout na een tijdje stopt, ook al zit er nog water in het reservoir. Lastig, hoor! Je ziet geen verschil met gisteren, maar ik heb al met al toch bijna een uur opgeruimd (inclusief strijken). Braaf!

20 maart 2019. Eerste dag van de Poerim. Vanavond om 23 uur zoveel werd het lente, maar dat heb ik nog niet echt gemerkt. Morgen of overmorgen waarschijnlijk. Laat opgestaan, ergens daarna ben ik gaan stemmen. Vreemd genoeg is het papier vandaag niet opgehaald door de gemeente. :-( 
Toen vond ik dat de bak met spullen voor 'De ARM' maar eens weg moest. Af en toe leg ik er iets in, en die was weer vol. Mijn weg werd versperd door een bedrijfswagen, maar ach, de mensen die er aan het werk waren, wilden de rolstoel, waarop ik de bak vervoerde, er wel even langs rijden. Optimisten! Natuurlijk viel de bak, en een kopje en een theepot bleven heel, maar een oude pan verloor zijn handvat, zodat ik die weer mee terug moest nemen. Daar konden ze niets mee bij de ARM. :-( Na een omweg kwam ik dus weer thuis. Toen moest ik sleutels bij laten maken, want met een nieuw slot krijg je nooit genoeg sleutels voor de hele misjpoge. Een heb ik er al weggebracht naar een niet nabije buur, de andere moet nog. Want ja, iedereen sluit zichzelf wel eens buiten. De uitzending van Attenborough over Jumbo, de reuze olifant, stemde tot nadenken. Wel bijzonder wat biologen en andere wetenschappers kunnen ontdekken aan de hand van botten en andere resten. De mens is deze schepping niet waard, maar dat wisten we al. 
En toch... wat is de mens Heer, dat U aan ze denkt?
Een uurtje opruimen boven-voor leverde een tafel op, die gisteren leeg was, en geolied, maar nu weer vol ligt met dingen waar nog iets mee moet gebeuren. Maar de stapel strijkgoed is ook 3 cm geslonken. ;-) We komen er wel. Een keer. Later heb ik papieren gescand, want het geregel is nog lang niet afgelopen. Zo werd het morgen. En als ik straks de krant zie, kom ik er wel achter wat er zich verder in de buitenwereld heeft afgespeeld. 

19 maart 2019. Ik ben maar weggelopen uit dat TV-debat. Het ging meer om de vlotte babbel dan om inhoudelijke zaken. :-( 
Het was toch al een dag die in het teken stond van schade en schande. De schaduw van gisteren hing over de stad, en over ons leven. In elk geval voelde ík het zo. Politiebureau en bank en Sleutelkoning, het kwam allemaal langs. Dat wil zeggen: ik moest er langs. Maar nu zit ik weer veilig in een huis met een slot waar zeker niemand anders een sleutel van heeft. Van de weeromstuit (zoals mijn moeder placht te zeggen, je hoort dat woord, die uitdrukking, nu nog maar zelden,) ben ik weer van het rechte pad gedwaald, en heb ik gehoor gegeven aan mijn grote suikerbehoefte. De Heer heeft al 77 x 7 vergeven, zo niet meer. Balen! (Balen doe ik van mijzelf, niet van de Heer, natuurlijk. :-) ) Nu moet ik de spullen voor het stemmen nog gaan zoeken, en ienemienemutten. Of liever: bidden. 
Wel even iets aardigs om te delen: op het hoofdpolitiebureau kwamen er straks een paar kinderen uit een schoolklas met een versierde schaal vol aardige dingen, 'omdat de politie het gisteren zo goed had gedaan'! Zo lief!!! 
Ik begreep van de agent aan de balie dat veel mensen daar nog doodmoe waren van de emoties van gisteren. Dan is zo'n blijk van waardering zo kostbaar! :-) Kortom: ik heb alweer alleen maar aardige mensen ontmoet vandaag. Ik heb veel om voor te danken. En de rest is virtueel geluk. Toch? 

18 maart 2019. Vanmorgen werd ik vanuit Londen gebeld, of alles in orde was. ??? Ik wist van niets, maar het aanzetten van de TV hielp me uit de droom. Ik heb veel TV-uren gemaakt, vandaag. We mochten ook niet de deur uit. Pas nadat de vermoedelijke dader opgepakt ben ik helemaal boven nog wat gaan opruimen. Maar mijn toch zeer lichte vorm van PTTS is wel weer aangesproken, vandaag. Niet zo vreemd na vorige week natuurlijk. Dus heb ik straks met de meest nabije dochter nog maar eens overlegd over te nemen maatregelen. Die heeft een helder hoofd. :-) Het hebben van een familie-App bleek wel handig, dan is het snel duidelijk dat iedereen veilig is. De moeder van de jongste kleinkinderen werd ook nog gebeld met de vraag of ze zelf van huis naar school konden, of dat ze opgehaald werden. Netjes, toch. Dat heeft veel overwerk op allerlei scholen in een straal om Utrecht opgeleverd. 
Een grappig détail: nadat de Utrechtse bevolking de dringende raad had gekregen binnen te blijven, werden er beelden vertoond van de plek waar de vluchtauto was gevonden, en wat zag ik? Jawel... een kip op straat! Kennelijk had iemand anders dat ook opgemerkt, want bij herhaling de voorafgaande beelden, bleek dit fragment gewist. 
Maar ook al gebeuren zulke dingen elke dag op deze aarde, en erger, je gedachten en gebeden zijn toch wel bij al die gezinnen waar zo wreed in ingegrepen is. Een klein ongeluk kan een gezin al volkomen op zijn kop zetten, en dit is niet klein meer. God behoede hen allen. (Nog even je e-mail controleren maakt dat je al snel drie kwartier later naar bed gaat. Pffff.)

17 maart 2019, zondag Reminiscere. (Gedenk, Heer, of: denk aan ons, Heer.) De nacht was stormachtig, en redelijk kort. Alweer. Maar tegen de tijd dat ik naar de kerk ging, was het droog, zij het nog behoorlijk winderig. De predikant spraak, n.a.v. een doop en de lage stand van het grondwater, over de zegen van de regen, maar ik was niet de enige kerkganger die na afloop blij en dankbaar was dat de regen, die we tijdens de dienst hadden gehoord, intussen was opgehouden. :-) Vasten of geen vasten, (nee, op zondag géén vasten) er was een keur aan taart en eigengebakken koekjes. En gesprekken. Ik heb ook heel warme relaties in de Lutherse kerk. :-) 
Tegen de tijd dat ik thuis was gekomen, waren mijn voeten alweer behoorlijk moe, maar ik kon nog een uurtje zitten voordat mijn knappe dochter kwam. Zodra ik een beetje moe ben, vervloeien abstracte teksten tot grijze massa's, maar zij stuurde mij met vaste hand door de WOZ-perikelen heen. :-D :-D :-D 
Daarna hebben we samen een paar uur een bres geslagen in de stapels op het voorkamertje helemaal boven. Zij vertrok bijna vier uur nadat ze was gekomen, met een nu volle kofferbak, waarvan een klein deel naar de stort gaat, en het grootste deel naar de ARM of de Houtense variant daarvan. En raad eens???? De doos vol mooie meubeltjes die bij het poppenhuis hoorde, en die mijn ouders met eindeloos veel liefde en geduld hadden gemaakt, vonden we terug op de tafel. Die gaan nu naar de mensen die het poppenhuis hebben. Daar word ik echt blij van!!! En een rokje, dat ik allang niet meer kon vinden, bleek tussen het strijkgoed te liggen, waar ik een aardige voorraad van had opgebouwd. (Ik ben zó nieuwsgierig waar ik uiteindelijk mijn lekkere rode rokje zal vinden!!!!) Vanavond heb ik ontspannen een half uur staan strijken, niet echt zondagswerk, maar het was wel prettig om de lappen terug te vinden waarmee ik de dekbedovertrekken wilde gaan verstellen, die allemaal aan de bovenkant waren verteerd en gescheurd. De rest is nog best, maar zo komt er weer een flinke stuk bij op mijn lijstje: Te doen. En wellicht is de stapel naaiwerk tegen de zomer 25 cm lager. ;-D Een optimist kan zich vergissen, maar heeft vaak gelijk, nietwaar?

16 maart 2019. Deze woeste, stormachtige dag vierde Amber haar zeventiende verjaardag. Eerst was ze nog naar een open dag geweest voor een eventuele vervolgopleiding, die haar zeker aansprak, en vanaf drie uur zou ze haar verjaardag vieren. Aangezien er zich geen vrijwilligers hadden gemeld, heb ik het OV genomen. Zonder rollator, want die vangt nog vrijveel wind, en met windvlagen is dat erg lastig. Maar zonder rollator was het ook lastig, en ver. Erg ver. Wat ben ik al die tijd verwend!!! :-D  Ik waardeer het nu des temeer. 
En ook het feit dat mijn zwager en zus mij aanboden me thuis te brengen. :-D Zij waren er al even toen ik kwam, en ze moesten ook niet al te laat weg, maar dat kwam mij zelfs goed uit, want ik had vanavond ook nog een afspraak op het bureau. 
Hoe dan ook, de jarige straalde 17 verjaardagen uit, en ze had zelfs nog een cadeau uit Wenen voor mij meegebracht!!! Een mooie CD. :-) Ik heb zulke lieve kinderen en kleinkinderen! Daar kwamen er later ook nog een paar van, dus dat was erg gezellig. Jammer dat we zo vroeg weggingen, maar ik haal het wel een keertje in. ;-) 
Vanavond moest ik nog weg, dat schreef ik al, maar voordat ik op weg ging, kreeg ik een officieel telefoontje. Heel aardig. Het resultaat was dat ik de  documenten kon mailen, en dat ik volgende week, als het beter weer is, een en ander kan komen ondertekenen. Wat zijn er toch een vriendelijke mensen op de wereld! Zo had ik de tijd om de foto van Amber te bewerken, en de foto's van vorige week ook. Die heb ik nog aan mijn zusje kunnen sturen, en nu is de dag alweer helemaal voorbij. Heb morgen een gezegende zondag!!!!

15 maart 2019. Wat heerlijk dat mijn jongste vandaag vrij had. We zouden deze week ook nog naar de WOZ-waarde kijken, maar daar is het vandaag niet van gekomen, we hebben een hele middag besteed aan ongewenste zaken: 2 uur politiebureau, een uur bank, en in die stromende regen heen en weer rijden. Nu ja, dat kon ik aan haar overlaten. Ik moet er niet aan denken dat ik het allemaal met de fiets had moeten doen. Het was ècht slecht weer! Met al die mensen die ik onderweg op de fiets zag zwoegen had ik oprecht medelijden. Verder hadden we met veel aardige en vriendelijke mensen te maken, en dat allemaal omdat twee @#$%^$ meiden hun vingers niet thuis konden houden. Anders had ik ook vàst niet voor ze gebeden. :-( Nu maar wel... Tja. Tijd om naar bed te gaan, ik kon vanmiddag mijn ogen al niet meer open houden. Morgen beter. :-)

14 maart 2019. Tonio kwam me nog net niet wakker maken, :-) dat had iemand anders vanmorgen al gedaan. :-D Hij had een copie van een CD die ik zelf niet had kunnen maken. Leve de collega's!!! Vanmiddag was het tijd voor de ziekenpost. Vanavond moest er weer een condoleance de deur uit. (Die ligt klaar, is nog niet weg). En ik heb een heleboel opgeruimd om de WOZ-aanslag uiteindelijk te vinden op... de printer, vlak voor mijn neus. Vanmiddag had ik opeens zo'n vervelende oogmigraine, met allemaal kartelranden in je blikveld. Ik werd er beroerd van. Maar een uurtje liggen hielp wel - een beetje. Ik bleef wat suf. Belangrijke stukken voor morgen kan ik opeens niet vinden. Sint Antonius!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Maar wel leuke post van mijn kleindochter vanuit Wenen, wat lief! en van mijn grote zus. Ook: wat lief! :-D

13 maart 2019. Vandaag mocht ik naar Ineke, daarna ging ik een paar boodschappen doen, en toen werd het een mega-rampdag. :-(

12 maart 2019. Onze kleindochter Amber is jarig. 17 jaar werd ze al. Natuurlijk moest ze naar school, maar ze mag wel kiezen wat ze gaan eten. (En dat wordt lekker onverantwoord. ;) ) Vandaag heb ik even met haar gepraat, verder heb ik het lijstje met boeken afgewerkt, een laatje opgeruimd, zodat ik nu weer weet wat voor kaarten ik daarin vinden kan, een kapitaal aan kaarten gedroogd, die in mijn fietstas waren blijven zitten, maar die daarin nat geworden waren... (er zit wel een afvoergaatje onderin, maar niet op het onderste punt, en de kaarten zaten wel aan de zijkant, maar ik had ze niet gezien. Zondag was de fietstas open gewaaid(?) terwijl het regende, zodat er een flinke plas onderin de tas stond. Al waren die kaarten allemaal in plasticachtig materiaal verpakt, dat nam toch niet weg, dat ze flink nat werden. En dat zie je dan pas heeeeel veel later. Zonde dus. Verder heb ik vast tijd verlummeld, want de dag is voorbij, en ik moet het oud-papier nog buiten zetten. Wel fijn dat het hier wordt opgehaald. Maar groenteafval dan weer niet. Utrecht... 
Ik had nog meer willen opruimen, want ik hàd gehoopt deze week nog te kunnen protesteren tegen de WOZ-waarde. Onder begeleiding. 
Het mocht nog niet zo wezen. Morgen maar beter. :-D (Bij de kaarten die ik moest opruimen, en die ik wilde bewaren, was er één waarin iets stond van: een optimist heeft vaak gelijk. Kijk! 

11 maart 2019. Ondanks de isolatie heb ik het koud, bij de computer. Straks moet ik maar weer een warmtekussen aanzetten in bed. Anders slaap ik helemaal niet. Maar goed... vanmorgen kreeg ik een telefoontje van mijn zoon, gezellig. Ik was nog bezig met mijn hoofdstukje Grieks, maar ik heb het daarna braaf uitgelezen. De oefeningen heb ik overgeslagen, want Parel kwam niet veel later. We hebben eerst wat bijgepraat, daarna zijn we op het bovenste kamertje voor samen wat boektitels vast gaan leggen, en en passant zijn die boeken geordend. Dat was een werkje waar een trap nodig bij was, en daar loop ik nog even met een bochtje om heen. :-( Parel heeft op de trap gestaan, ik heb geschreven. Om drie uur kwam onze penningmeester om ons papieren te laten tekenen, dat was gezellig en nuttig. Toen hij weggegaan was, bleven we nog even praten, want je ziet elkaar tegenwoordig zo zelfden alleen. Dat mis je ook als moeder. :-) Vanavond heb ik een beginnetje gemaakt met het digitaliseren van de geordende boeken. 12 van de 6.000 of meer? Lachen!

10 maart 2019. Zondag Invocavit of cuaresima, de eerste zondag van de vastentijd. Ik mocht centen tellen in de Pieterskerk. Er was een geanimeerd kringgesprek na de dienst, zodat de middag vrij laat begon voor mij. Ds. Blei was heel goed te verstaan, en hij had iets te melden ook, dat scheelde voor mij een heleboel in de energie die ik in de concentratie moest stoppen. :-D Na een verdrietig telefoontje moest ik een aantal condoleance brieven schrijven, terwijl ik had gedacht vanmiddag wat bedankjes op te stellen voor de aardige kaarten die ik ter gelegenheid van de verjaardag(en) had gekregen. Vanavond was ik te moe om iets creatiefs te doen, dus ik heb naar Undercover Boss gekeken. Dat komt nu uit Engeland, en de beloningen en bonussen zijn minimaal vergeleken bij de opnamen uit de V.S. 
Eigenlijk is altijd weer de uitkomst: het personeel weet hoe het beter moet!  Maar het is wel een programma waar je soms schrijnende inkijkjes krijgt aan de onderkant van de samenleving. En telkens weer besef ik hoe bevoorrecht mijn leven altijd is geweest! 

9 maart 2019. De dag begon met een felicitatie voor mijn moeder, die per ongeluk aan mij gericht was. Dat leverde wel een gezellig gesprek op. J Het weer was bar en boos vandaag, ik heb een half uur opgeruimd, later, toen het beter weer werd, heb ik boodschappen gedaan. Maar van al die tien dingen op het urgente lijstje heb ik er geen gedaan. Het lijstje ben ik ook al kwijt. ;-) Vandaag heb ik de verjaardag van mijn moeder op de geijkte wijze gevierd, Maart is funest voor mijn goede voornemens. Morgen beter? 

8 maart 2019 . Een slechte dag. Vrolijk begon ik met het bezoekje van Tonio, maar daarna kwam ik in de koelkast nog een restant soesjes tegen, die ik al voor de verjaardag had gekocht. Ik had de keuze tussen weggooien en opeten. :-( Een duivels dilemma. Ik bezweek. :-( Toen was het hek ook van de dam. Ik hoop dat ik  morgen opnieuw kan beginnen, maar ik word niet blij van mijzelf. Een klein beetje heb ik opgeruimd, maar ik bleef heel de dag moe en lamlendig. Gewoon doorstrepen deze dag, en morgen opnieuw goed beginnen. De verjaardag van mijn moeder. :-)  Ik heb veel aan mijn ouders te danken, al was ik het in veel niet met hen eens. (En omgekeerd!) 

7 maart 2019. Intussen is de vasten begonnen...  Vanmorgen heb ik een beetje opgeruimd. Je ziet natuurlijk geen verschil. Vanmiddag moest ik de stad in, en nu heb ik voor een jaar waterfilters, met een frisse korting. Plezierig. Vermoeiend was het wel, zonder rollator, maar ik wilde het proberen. Terwijl ik gezellig koutte met mijn schoonzus, kon ik een beetje rusten, daarna sufte ik gewoon weg. En dat voor zo'n jonge blom! :-( 
Ik heb netjes gekookt, meestal is het iets rauws, en verder heb ik een deel van de achterstallige financiën in de computer gezet. 
Voor mijn gevoel heb ik zo goed als niets gedaan, maar kennelijk heb ik een té optimistisch idee van wat ik in een uur zou kunnen doen, als ik me maar concentreren zou... Morgen gaan we gewoon weer verder met het lijstje. 

6 maart 2019. Vandaag ging ik met mijn jongste zus naar Doesburg, om de Chagall-tentoonstelling te zien. De omvang ervan viel tegen, maar ik heb wel veel geleerd over zijn techniek. Héél weinig origineel materiaal, maar wel houtsneden naar aanleiding daarvan, en dat is een ongelooflijk nauwgezet werk. Het museum moet wel een open verbinding hebben met het dichtstbijzijnde ziekenhuis, met al die drempels en niveauverschillen, groot en klein. :-) De regen viel mee, de wind viel op de terugweg in elk geval bitter tegen. Terug in Utrecht hebben we nog samen een hapje gegeten op het Stationsplein, Seafood, aan te raden. :-) Toen heb ik eerst maar een paar uur zitten suffen, daarna zag ik een groot deel van een bijzonder interessante uitzending op 2, in de serie 2Doc van de VPRO: The Silence of the Others, over de Ley de la Memoria, de Amnestiewet, en het geforceerde doen vergeten in Spanje. Ik heb er verschillende keren over geschreven in het Berichtenblad van het Evangelie in Spanje. Maar hier zag je en hoorde je de levende (en nog net levende) getuigen van de verstikte geschiedenis. Zeer indrukwekkend. Het is de moeite waard om dat via 2Doc.nl nog eens te zien. 

5 maart 2019 was vol onverwachte gebeurtenissen. Het begon in de te vroege morgen, toen ik bij Smolders (en Bond) toch nog een paar gebakjes ging halen. Daar kwam ik Henk v H tegen, en we dronken samen een kopje koffie. Zo gezellig. 's Middags kwamen hij en Tjitske op bezoek, ze konden het goed samen vinden. Een heer en een dame, dat gaat bijna altijd goed. :-) Tjitske heeft nog net Tonio en Parel, René en Mik gezien, waarna wij naar de begraafplaats trokken om Ton te betrekken in de feestelijkheden. Ik had eerlijk gezegd een doosje tompouce-soesjes gekocht, een gekkigheidje, om daar op te eten, want Ton was dol op tompoucen. Ik niet zo. Maar Parel en de haren kwamen met een reuze bos bloemen aan, en met een nog grotere soesjestaart. Het aantal soesjes van mijn jaren. Tja, toen vergat ik de mini tompoesjes vanzelf. :-( We hadden geluk, want het was nog steeds droog hier. Op de begraafplaats zette Tonio nog wat rozen in de nu voorhanden vazen, en Mik en zijn vader gingen water halen, terwijl P+T mensmoedig de waterlanders terugdrongen. 

Mooi, niet? 
We gingen snel terug naar huis, want wie weet was er intussen iemand anders nog geweest. We waren later vertrokken dan we hadden gepland en waren dus ook na vieren terug. Er lag geen briefje. Wel veel post. Zo lief! Mijn eerste cadeautje vandaag kwam ook via de post: een... onderbroek op maat. ;-) Een nicht(je) heeft een bedrijf dat die maakt. Daar gaat veel TLC in, en dat voel je natuurlijk. Heel grappig. Van Tonio een spannend boek over de Tijd, allemaal onverwachte zegeningen. Tegen acht uur was de afwas gedaan en zwaaide ik de Amsterdammers uit. Tonio was toen al lang op weg naar de begrafenis van Knillis. Die is nu al 2 uur achter de rug. 
De buurman kwam nog even met zijn gade helpen dat lekkers op te maken, maar het lukte ook hen niet. Dus we hebben een uitdaging. 
Morgen! Het was een erg fijne verjaardag! 

4 maart 2019. Het heeft flink gestormd, en er lagen veel takken op de wegen. In de tuin ook. Ik had een heleboel willen doen, maar de helft lukte niet (lekkere gebakjes halen), en aan de andere helft (zoals het opruimen van de keuken) kwam ik niet toe. Maar gezogen heb ik wel, al zie je het niet. En zelfs de plumeau is uitgebreid langs lampen en dingen gehaald om vervolgens buiten uitgeklopt te worden. Volgens mij is die meteen een stuk dunner geworden, en het was zo'n mooie, van echte struisveren. ;-) Nu ja, morgen kan Tons geboortedag worden herdacht en ik haal nu ook eindelijk het gewenste getal... ;-) Afgezien van de gebakjes heb ik nog wel een en ander gehaald, dus zo stond de dag vooral in het kader van schoonmaken en boodschappen doen. Afgrijselijk huishoudelijk dus. Maar morgen...

3 maart 2019. Zondag quinquagesima (= Grieks voor 50ste) of Esto mihi. De laatste zondag voor de vasten, en in het Zuiden van het land is het Carnaval losgebroken. Onze Amber doet er vrolijk aan mee. Net als haar ouders. De scholen daar zijn nu vrij, terwijl de andere kleinkinderen de afgelopen week een korte vacantie hadden. In de Pieterskerk was een dienst met aanpalende lunch, in een poging de sfeer daar iets op te vrolijken. Dat lukte aardig: allerlei mensen die we al jaren niet hadden gezien, waren aanwezig. Aangezien ik maar een uur of vier min of meer gesluimerd had, vertrok ik voor het feest afgelopen was: ik viel om! Thuis heb ik voornamelijk zitten suffen. Vanavond vielen er telefoontjes te plegen en brieven te schrijven. Morgen moet er maar eens flink worden opgeruimd! 

2 maart 2019. Een wat matte en miezerige dag. Die heb ik voornamelijk doorgebracht met boodschappen doen, en met een heel lang warm bad. Dat was vast wel goed voor mijn rug en mijn heupen. Verder heb ik een droevig telefoontje gepleegd, en een boek uitgelezen. 

1 maart 2019. Vandaag vierde ik in alle rust mijn vaders 108s^te geboortedag. Normaal deden we dat altijd met een gebakje - iets dat je nooit moest uitstellen, want: 'stel je voor dat de bliksem er in slaat!' Nu had de AH gisteren geen lekkere gebakjes meer, maar wel wat kleine soesjes. Helaas zijn die vandaag allemaal opgegaan. Lékker waren ze wel. :-) Kans op onweer was er niet echt. ;-) Dus dat wordt morgen wat voorzichtig aandoen wat calorieën betreft. De kilo's vliegen er weer aan. Een paar boodschappen heb ik alvast gedaan vanmiddag, maar op de fiets, want het loopt nog niet zo lekker. Verder heb ik vooral veel tijd verdaan. (En dat ene boek is uit. Weg ermee!) Vanavond heb ik wat data opgezocht van mijn vader, want dat wist ik niet meer, en voor zocht ik naar de sterfdatum van mijn peettante, tante Adrie. Die kon ik niet vinden, en al evenmin waar ze begraven is. Internet is erg incompleet, zag ik. Maar als je iets kwijt wilt, kun je het niet voor elkaar krijgen, en dat is heel pijnlijk. :'-( Ik had een heel lange lijst met dingen om te doen, maar het enige dat ik kan afstrepen is de post voor de zieken. Daarmee was ik weer een paar uur van de straat. ;-) Aangezien het alweer lang en breed zaterdag is, ga ik proberen te slapen. Vannacht kwam ik niet verder dan drie uur, dus dat kan niet gezond zijn. 

28 februari 2019. Mijn felicitaties aan mijn nicht en aan allen die op 9 februari geboren zijn. Mijn vader had zijn geboortedag op 1 maart, maar a) dan mag ik niet met mijn OV kaart reizen, of zo, b) dan is mijn laatste vrij reizen niet meer geldig, en vandaag wel. Dus trok ik om 1 uur de deur al achter mij dicht, om naar Alkmaar te sukkelen, waar ik om kwart over twee op het stationsplein stond. In Alkmaar ben ik geboren, en mijn ouders hebben daar hun hele gehuwde leven gewoond. Daar is ook mijn vader begraven. Het is een mooie gaarde, een ontwerp van Zocher, maar het was koud en kil vandaag, en licht mistig, met een gure wind er overheen. Hàd ik maar wat langer naar mijn handschoentjes gezocht, voor ik weg ging!!! Ik had nog wat plantjes meegenomen, dat bleken er meer dan ik er kwijt kon. :-) 

Maar een driekleurig 'k Vergeetjeniet-je heb ik speciaal voor Mama geplant, zij heeft geen graf, maar liet zich verstrooien. 
Voor Papa nog een paar oranjekleurige viooltjes, en dan heb je samen de vlag. Dat past wel bij ze. Voor de volledigheid nog een paar dieppaarse viooltjes. De grond is heel zompig daar, of het had er geregend, ik weet het niet. Een overtollig plantje liet ik achter bij mijn geliefde Pastoor Heijligers en zijn vrouw en dochter, en een staat er nu hier in de plantenbak. Eigenlijk had ik nog wel door de stad willen lopen, maar mijn benen hadden het op hun heupen, en ik kon mijzelf maar met moeite voortsleuren naar het station. Gelukkig had ik een regelrechte trein, net als heen, dus ik had geen gedoe met de rollator en de tassen. Naar huis komen was nog wel een 'dingetje'. Van half zeven tot half tien heb ik op apegapen gezeten. (Wel wat gegeten hoor!) Nu zit ik alweer een uurtje onbeweeglijk achter de PC, er moest zo een en ander gelezen en geschreven en gedaan. En eigenlijk is het tijd voor de ziekenpost. Maar ik vrees dat dit morgen wordt. 

27 februari 2019. Vandaag is het Charlottes 15^de verjaardag. Ze heeft die 'en famille' doorgebracht, maar niet thuis. J Het was leuk! 
Vanwege de onrust over de vraag of mijn computer nu echt is gehackt of niet, lag ik lang te malen over alle verschrikkelijke mogelijkheden. Ik had per sms gevraagd om hulp aan de beide mannen in mijn computerleven. De een antwoordde vanmorgen, maar dat zag ik pas later, dat het waarschijnlijk wel mee zou vallen, de andere kwam mij tijdens zijn lunchpauze wakker maken, om opgelucht adem te halen toen bleek dat de computer nog op te starten was. Want ja, al was ik vroeg opgestaan, ik was uiteindelijk tijdens mijn Onze Vader in slaap gevallen, en dit keer wel als een blok. :-( 
Gelukkig kon ik nu toch de WiFi weer gebruiken. Via WhatsApp zag ik dat Tons graf gisteren óók nog van planten was voorzien. Geweldig. Hij zal er nu wel niet meer allergisch voor zijn! J Vanmiddag heb ik vier puinzakken gevuld met tuinafval, oud en nieuw. Puin, die zakken, want de rozentakken gingen er glad doorheen. Straks moet ik het nog allemaal even buiten zetten, want de vuilniswagen komt op donderdag hier vroeg. Vervolgens ben ik toch nog een paar plantjes wezen halen, en ik heb de niet-meer-zo-frisse rozen weggehaald op Kovelswade. Het is wel een mooi onderhouden begraafplaats. Zelfs de (nieuwe) vogelhuisjes hebben een nummer. Ik schat dat het totaal op 40 komt. Het was echt heerlijk weer om buiten te zijn vandaag. Natuurlijk moest ik een hele tijd bijkomen, maar ach. Alleen was ik net te laat om de brief voor mijn morgen jarige nicht op de bus te doen. Jammer dus. Al met al toch een gelukkige dag. J   

26 februari 2019. Help. Het schijnt dat mijn account is gehackt.  Of dat waar is weet ik niet, maar het is wel heel vervelend. Even onoplettend geweest. Verder heb ik in de tuin gewerkt vanmiddag, vanavond had ik andere dingen. Misschien moet ik de NAS maar uitzetten. Ja dus. :-( Help!

25 februari 2019. Vandaag heb ik een beetje bij-geslapen, een paar verjaarskaarten geschreven en die naar de brievenbus gebracht. Daarna ben ik doorgesukkeld naar de Twijnstraat, want het was prachtig weer, en daar moet je van genieten, al weet je tegelijk dat het een ernstige waarschuwing is van de opwarming van de aarde. Een heel gesprek daarover met een buurman gehad, die aan zijn vitamine D gehalte zat te werken. ;-) Tegen de tijd dat ik thuis was, bleek er heel wat tijd verstreken te zijn. Nog veel meer, toen ik uitgerust was. Vanavond heb ik geprobeerd een weekkalendertje naar mijn eigen zin te fabriceren in Word. Dat viel niet mee. Zonde van de tijd dus. Betty verheugde mijn hart met een lang telefoongesprek + een appje waarin ik kon zien hoe zij en Ferry Tons graf hebben voorzien van worteldoek, witte steentjes en bloempotjes. Dat moet een gigantisch werk geweest zijn. Dus ik ga nu getroost slapen, ook al heb ik in feite zo goed als niets gedaan. 

24 februari 2019. Zondag sexagesima. Als de wekker gaat na vier uur slaap... oei! Maar goed, beloofd is beloofd. Dus ik was op tijd in de kerk om de voorganger een hand te geven namens de gemeente, en mijn dwalende gedachten telkens met een schok terug te halen. Het kopje koffie van de huismeesteres voor de dienst heeft vast een goede uitwerking gehad. Na de dienst moest er koffie gedronken worden (mosterd...) en geld geteld worden. Kortom: ik stond om één uur buiten. Een paar cadeautjes moesten nog een beetje ingepakt worden, zodat ik pas wegging toen de verjaardag van de Houtense kleinkinderen van start ging. Na al die concentratie op dat Frans was ik al doodmoe. Maar kijk eens hoe aardig! Een sportieve iets-verdere-buurman ging naar de AH, en had de tijd om iets langzamer te lopen en mijn zware tas te dragen. De engel! En toen ik op de bestemming uit de trein gestapt was, en het station verliet, sprak een andere engel mij aan: een vriendin van mijn jongste! Laat zij nu een grote tas met wieltjes bij zich hebben, waar mijn tas nog bij kon!!! :-) En dankzij haar stimulerende gesprekken kon ik verder lopen dan ik eigenlijk kon. :-D 850 meter! Het was vrij rustig, ik zag 3 kleindochters en 1 kleinzoon, plus dochters en zoons. Heel gezellig allemaal. Ik kon geen weerstand bieden aan de schandelijk lekkere chocoladetaart, (er was ook een creatieve appeltartin, maar appels en ik liggen elkaar niet zo) en ja, toen kwam later de suikerzucht weer onverminderd opduiken. Vanavond heb ik helaas een half pakje visite-koekjes leeggegeten. :-( Ik hoop dat ik morgen weer terug kan komen op het rechte pad. Maar goed, mijn dochter bood aan om me thuis te brengen, en dat was de derde engel van vandaag. Heerlijk en luxe. Vanavond heb ik een poging gedaan om de paar foto's die ik gemaakt heb te bewerken. Eerst sloeg het programma helemaal vast, daarna ging ik op zoek naar een ander programma, en daar sloeg ik in vast. Maar mijn hoofdprogramma wilde vervolgens wel omgaan met de twee files waar ik in den blinde iets mee gedaan had met programma 2. Tja. 
Nu zijn mijn jongste kleinkinderen al 12 (Pieter) en 15 (Charlotte). Wat een leeftijden! En ze worden zo leuk!!! Het was fijn een flink deel familie weer te zien, en natuurlijk een paar goede vrienden van het gastgezin. :-) 

23 februari 2019. Een vrij milde dag voor de tijd van het jaar. Met de rollator trok ik er op uit om op HC boodschappen te doen. Natuurlijk moest ik daarna nog verder, toen nam ik de fiets maar. Vanavond nam ik het ervan in bad, zodat het stro bovenop via een maskertje weer min of meer het aspect van haar kreeg. Daartoe moest ik het ook wel laten drogen op krullers, anders was het nog een schapenvachtje geworden. Toen moest ik nog 'even' een tekst afdrukken, maar aan die tekst moest ik zoveel aanpassen, dat het nu kwart over twee is. Ik hoop en bid dat ik beter mag slapen dan de laatste nachten. :-( 

22 februari 2019. Vandaag is Pieter jarig. Mijn jongste kleinzoon wordt al twaalf jaar. Dat is een mijlpaal. Gefeliciteerd, Pieter! Een fijne dag! Vanmiddag ben ik op de fiets gestapt om potgrond te halen, en gebakken klei-korrels. Ik zag daarna dat mijn aankopen van gisteren beide ongeschikt zijn, want de ene kan niet aan een eensteensmuurtje worden opgehangen (waaraan dan wel?) en de andere heeft geen afwatering. Nu ja, de andere heb ik dan toch maar beplant. Een 10 liter zak potgrond is niet veel. Nu ja, leuk om met Sinterklaas te vragen. ;-) Er moesten nog wat verjaarskaarten de deur uit. Het is druk met verjaardagen, eind februari. Vanavond een gezellig gesprek met een van mijn dochters gehad, en verder heb ik nog steeds niet veel gedaan. Vervelend. Toch van slag. :-( Op het laatste moment heb ik nog een halve la geordend. In dit tempo doe ik twee jaar over mijn studeerkamer. Morgen zien we wel weer. 

21 februari 2019. Een late start. Eergisteren had ik per ongeluk een plantenbak van de haken gestoten. Die lag beneden voor de keukendeur in gruzelementen. Er is maar één plantje dat ik kon redden. Maar ik realiseer me dat het nog in de tuin ligt, en zich daar vast heel koud voelt. :-( Het is al donker en bedtijd, dus daar begin ik niet meer aan. Maar goed, ik heb vanmiddag geprobeerd een nieuwe plantenbak te kopen. Dat viel niet mee. Het werden er uiteindelijk twee, waarvan er maar één min of meer geschikt is. Dure vergissing dus. En dan moet ik nog op zoek gaan naar aarde. Tegen tienen werd ik nog gebeld met een heel onplezierige mededeling. :-(((((((((((((((( Soms begrijp je de psalmist beter... :-( ps 42 
Morgen echter is mijn kleinzoon Pieter jarig. En die wens ik een onbezorgde en vrolijke verjaardag toe! :-) 

20 februari 2019. Een rommelige dag! Voor een bezoek vanmiddag was ik niet goed voorbereid, want er kwam van alles tussen (een lang telefoongesprek etc.) zodat ik mijn papieren nog niet klaar had liggen, en ze vooral niet op het laatste moment had overgelezen, (en dan ben ik de détails alweer vergeten), bovendien kwam mijn bezoeker wat eerder dan afgesproken. Tja. Zucht. Toen hij weg was, na een nuttig gesprek, was ik net te laat om het begin nog een keer te zien van de Van Rossums over Alkmaar. Jammer. Maar ik heb de rest met genoegen bekeken. Toen was er nog iemand in de buurt jarig, ik kon voor het eten mijn opwachting maken. Nu bedenk ik mij dat ik een kaart had willen sturen naar mijn oudste nicht, die volgens haar familie vandaag jarig is, en in mijn agenda al jaren op de 21ste staat. Dat wordt dus hoe dan ook te laat. Morgen. Dat begint over vijf minuten, maar ik ga toch maar proberen een vuilniszak vol troep van het dak naar voren te slepen, en dan hoop ik naar bed te gaan. ;-)

19 februari 2019. Vanmorgen bleek ik weer flink aangekomen te zijn, terwijl ik gisteren echt geen gram suiker of chocola had genuttigd. Balen dus! De bloeddruk is ook weer aan het stijgen, dus wat dat betreft heeft Ineke's interventie weinig geholpen. Een van de oudere familieleden bleek overleden, de laatste van de vijf nichten van mijn vader. Ik zie mij niet om kwart voor tien in het Oosten van het land zijn. Volgens het spoorboekje moet ik dan voor achten al in de trein zitten, en dat wordt dan vast niet zitten. Dus heb ik met spijt een brief geschreven en gepost vanmiddag. Eieren waren er niet meer, dus die ben ik maar gaan halen. En ja, ik zag de supermaan vrij groot vlak boven de huizen staan. Maar de atmosfeer was nogal sfeerrijk, dus dat was een vaag geheel. Later, toen de maan veel hoger stond, probeerde ik het nog eens. Maar dat leverde nog steeds een dikke witte plak op. Daarna las ik op internet dat je handmatig je instellingen moet doen. Dat kan wel op dit toestel, maar ik kan het niet. Jammer dus. Laat maar zitten. Het leven is nu eenmaal vol teleurstellingen. Vanmiddag kreeg ik een onaangenaam telefoontje, met als gevolg dat ik een half uurtje zat te computeren en te zoeken. Misschien is het probleem opgelost. Daarvan had ik gedacht dat het al netjes afgedaan was, maar niet dus. Weer iets geleerd. Ik heb zojuist twee colleges van ds. Piet van Midden bekeken over psalm 12. Als zelfs hij het niet helemaal weet... ;-) De belangrijkste mensen in mijn leven konden frank en vrij zeggen: Dat weet ik niet, of: dan heb ik een fout gemaakt. Mooie mensen zijn dat. 

18 februari 2019. Het was nog redelijk weer vandaag, weinig wind. Ik dacht vanmiddag het platte dakje boven de keuken aan te pakken met de bladzuiger, maar de bladen waren te groot, en verstopten de ingang. Ook was alles nog nat, terwijl het al dagen niet geregend had. Dus heb ik maar wat bij elkaar geveegd. Maar nóg ligt alles vol met platanenzaadjes... Ik zag zelfs al een paar van die opgerolde 2-lobbige ontkiemende plantjes waar later taaie bomen uit komen. Dus die bladzuiger liet ik maar liggen. Op het dak helemaal boven lag  het vol met takken en takjes, en met heeeeeeel veel van die zaadpluisjes van de platanen. Uiteindelijk heb ik bijna een hele vuilniszak naar beneden gegooid. Die kwam zo te zien redelijk neer. Maar toen ik de rubber bezem een verdieping omlaag gooide bràk die! Niet dat de veger er af schoot, maar net onder de verbinding brak het geheel van de staal. :-( Gelukkig had ik daarvoor die bezem al gebruikt voor een stuk goot voor. Daar lag veel pluis en takjes en wat bladeren. Die komen van de buren, want die vertikken het hun goot schoon te maken, dus als de wind uit het Noorden waait, ligt het weer op mijn gedeelte. Grrrrrrrrrrrrrr! Nu ja, zielige arme oude mensen, zullen we maar denken. (Ja, die van het verbouwde huis bedoel ik.) Hoe dan ook: na half zes was ik gevloerd. In feite heb ik niets meer gedaan, behalve wat back-up-taakjes op de computer. Nu is het opeens tien over twaalf. De tijd is vandaag kennelijk vloeibaar. :-( 
Morgen moeten we maar weer eens serieus gaan leven. ;-)

17 februari 2019 zondag Septuagesima. De eerste zondag op weg naar Pasen. Mijn weg voerde naar de Lutherse kerk, waar een cantatedienst was. Er was veel zorg aan dienst én muziek besteed. Bach blijft voor mij redelijk slaapverwekkend. Het is zo geconstrueerd. Nu heb ik jaren geleden ook wel eens wat muziek geconstrueerd, maar ook als iets goed in elkaar zit, maakt dat het nog geen muzíék! Gelukkig waren Ton en ik het wat dat betreft altijd eens. ;-) Na de dienst viel er veel na te praten met verschillende mensen, en de vriendelijke koster maakte dat nog mogelijk toen bijna iedereen al weg was. Zo lief! Het was nog lente-achtig, en omdat de slogan van Fly-Lady's echtgenoot was: Do It Now! heb ik penselen en tubetjes bij elkaar gezocht, een schraper, waar ik niets aan bleek te hebben, een ijzeren bezem, een knielkussen en nog zo een en ander. Zo ging ik vlijtig  fietsend richting het Luie End, waar ik bij het hek van de begraafplaats toch maar netjes afstapte. Er ligt veel rul grind, en al kwám de gedachte aan een recht stuk fietsen héél even bij me op, foei! - het zou niet eens mogelijk geweest zijn. Nu ja, die vijf minuten lopen konden er wel bij. De stenen heb ik voorzichtig geschrobd, een beetje. Met blauw en bruin en wit heb ik nette vlekjes gemaakt op de zwarte spettertjes van gisteren, in de felle zon zag het er redelijk uit, en verder ben ik een hele tijd bezig geweest met het bestrijden van de taaie planten, die vanaf het pad een invasie hadden gepleegd op beide graven van Tons eerste echtgenote en heur ouders. Links daarvan stond nog een boompje in aanbouw, dat kreeg ik ook niet kapot. Roundup? Je kunt het niet eens meer kopen, geloof ik. Het zou ook zonde zijn van de rijke natuur daar. 
Minstens drie armen vol heb ik weggebracht, en de woeste baard is nu een net sikje, verder kreeg ik het niet weg. De rest laat ik over aan de jongere generaties!!!
Ik heb het voorlopig wel gehad met begraafplaatsen. Morgen moet ik misschien eens aan het platje beginnen, of de tuin, of het dak... Of... nu ja, de rest van al die dingen die allang gedaan hadden moeten zijn. Maar nu even niet. Straks heb ik nog postzegels afgeweekt. Ik had er van Geneviève en Gerard gekregen, en daar was ik erg blij mee. Ze zijn nu wel droog, dus die leg ik aanstonds plat onder zware boeken (stapels genoeg hier), zodat ik ze volgende week kan sorteren. Blijft leuk, en het zijn zulke kunstwerkjes soms!!! Het was een prettige dag, en die is nu wel om. Een prettige week verder! 

16 februari 2019. Vandaag had ik om twaalf uur een afspraak met Ineke. Zij werkt nu veel minder, en dat kan ik goed merken! Maar ze heeft heel wat gedaan, dus ik ben benieuwd. Omdat het nog steeds zonnig en droog was, en omdat ik en passant een busje zwarte verf had meegenomen en een rollersetje (koop die nooit bij de Aldi!!!) ben ik op de fiets gestapt en ben ik naar het kerkhof gegaan, om die letters wat bij te werken. Ze zijn nu wel heel leesbaar, maar omdat de rollertjes van het handvat sprongen, onder het werken, een paar keer zelfs, zitten er hier en daar ook een paar minder gewenste plekjes. Ik zal wel een keer teruggaan met grijze verf, om díe weg te werken. Ik had de indruk dat Alkydverf zich met water liet wegwerken, maar dat bleek niet het geval, al had ik water en keukenpapier meegenomen. Maar goed, dat werken we wel een keer bij. Er bloeiden veel sneeuwklokjes, en al is Kovelswade niet zo'n mooie begraafplaats als Soestbergen, ik bracht er een prettig uurtje door. Op de terugweg haalde ik nog wat boodschappen bij AH, daar kwam ik toch langs. En verder heb ik betreurenswaardig weinig gedaan. Ik heb mijzelf en mijn haren verwend met een heel lang bad, met meerdere maskertjes achterelkaar, en het herlezen van mijn laatste bad-boek, dat ik niet uitkreeg, maar wel half... en zo werd het laat. Alweer veel te laat. Morgen zondag septuagesima. De eerste zondag die gerekend wordt vanaf Pasen. Het is niet helemaal 70 dagen voor Pasen, maar het 'bekt wel lekker'. 
En wat mij betreft is dit dus de eerste groene zondag. Het weer is er wel naar. Ik zie morgen wel verder. Heb een gezegende zondag!

15 februari 2019. Slecht geslapen heb ik weer vannacht, en tegen 8 uur ging de wekker. Inderdaad, de postbode kwam om kwart voor negen. :-( Maar wel met een aangetekende brief uit Spanje, waar ik al twee weken op gewacht had. :-D  
Daarna heb ik allerlei brieven geschreven, dus ik was zo druk als een klein (een héél klein) baasje. In de ochtend was het nog behoorlijk koud, maar na de noen haalde de thermometer de 10 graden Celsius. Gisteren kwam het er niet van, omdat Tonio kwam en de post weg moest, dus ging ik met een dagje vertraging naar Soestbergen met een fraaie ruiker rozen. Die kon ik mooi schikken in Betty's glazen vaas met het kerstboompje, waar een aardige laag water in stond. ;-) De roze rozen, en de witte liet ik daar, met één rode roos. Ton liet me weten dat hij het prettig vond als de rode rozen naar het graf van Beppie gingen. Daar heb ik één witte aan toegevoegd. Voor het evenwicht. En voor haar beide ouders, die ernaast lagen, allebei een roze roos. Ik heb geprobeerd de restanten van de Alchemilla van vorig jaar weg te halen, maar met blote handen lukte dat niet erg. Er piepen alweer enkele verse lichtgroene scheuten onder het donkerbruine restant uit. De letters moeten echt bijgewerkt worden. Maar goed, ik heb het graf gevonden, dat was lastig, want ik liep in het begin 30 graden teveel naar rechts. In elk geval heb ik mijn Valentijnsboodschapjes gedaan. :-) Het tuincentrum is iets verderop, maar ik vond er niet wat ik zocht, en toch gaf ik aan kleinigheden nog veel te veel uit! Het was wel prettig fietsen. Maar toen ik thuis was, viel ik telkens weer in slaap. Tja, de man met de hamer. Maar ook vanavond is het niet beter. Ik probeerde Face Off (op MTV, rond etenstijd) te kijken, ik vind dat wel heel kunstig, maar ik sufte telkens weg. Dus ook al is het kwart over acht, ik denk dat ik aanstonds in mijn bed duik. Fijn dat ik binnenkort weer naar Ineke mag. Zo gaat het niet echt. (Maar verder heb ik niets te klagen hoor!) ;-) 
<Zeuren is nu eenmaal een van de (weinige) dingen waar ik erg goed in ben!> 

14 februari 2019. Valentijnsdag. In de brievenbus lag een heel persoonlijk briefje van de postbode, dat hij iets voor me had, en dat ik er niet zou zijn geweest. Ik was nog niet weggeweest, en ik had de radio of tv niet hard aangehad. Dat flikt ie vaker. Niet leuk dus. Tonio kwam even na half twaalf, en toen lag het nog niet in de brievenbus. Ik was wel even populair, dat half uur, want ik kreeg een telefoontje van iemand die nooit om die tijd belt, en de koster van de Lutherse kerk kwam mijn rollator brengen, de schat! Toen kon ik later - nadat ik het briefje van de postbode had gevonden, plastic, glas en blik wegbrengen. Vervolgens moest ik mij haasten om de Valentijnskaarten voor de zieken te maken en sturen, hetgeen voor de meeste net lukte voor de bus werd gelicht. Daarna wilde ik nog een paar spulletjes naar de ARM brengen, maar daar waren ze net dicht. 'Tot vijf uur, mevrouw.' O. 'Maar wilt u daar van af?, dan pak ik het wel even voor u aan!' Er zijn zoveel aardige mensen op de wereld! 
Tonio kwam de batch-file voor xcopy nog even verfijnen, en dat lijkt goed te gaan. Natuurlijk heb ik nog wat tijd besteed aan het proberen hoe en of het werkte. ;-) Verder heb ik het 'Verborgen verleden' van Angela Groothuis gekeken. De Alkmaarse tongval is zalf op een zeer gemoed. :-) Subtiel maar onmiskenbaar. :-) 
Vanavond laat kwam mijn buurman nog met een DVD'tje langs, want zijn DVD-speler was niet te vinden onder Windows. De mijne wel, maar ik wist ook niet meer hoe het moest. Imageburn was mijn idee, maar dat werkte niet zoals Max graag wilde. Hij dacht dat het via de Mediaspeler kon. Dat kon uiteindelijk, maar één file stond er wel op, werd edoch niet getoond. Toen probeerde ik Moviemaker, maar die knapte er uit. Als iemand een goede, gratis en veilige optie heeft, hoor ik het graag. Intussen is het ruim over half twee, dus ik haak af. Heb een goede nacht, en een fijne dag morgen. ;-) 

13 februari 2019. Na een prettig lange nacht, nog lang niet lang genoeg, maar ja... werd het programma van de dag drastisch omgegooid doordat ik een aankondiging van een lief bezoek kreeg. Het lukte me niet om ervoor goed te ontbijten, dat werd erna, en helaas... niet gezond. Later heb ik wel netjes avondeten genuttigd. Ik heb vanavond wat achter de computer gezeten, wat dingen geprobeerd, maar het lukte niet. We strepen deze dag gewoon uit als mislukt. Soms heb je dat. Morgen beter! Vast!
Alle geliefden wens ik een liefdevolle Valentijnsdag. God houdt van je, en ik ook!

12 februari 019. Na een korte nacht - de wekker ging om 8 uur - moest ik nog even een boodschapje doen op de fiets, en daarna naar de kerk in de Hamburgerstraat, waar om 1 uur de rouwdienst voor mevrouw Visser zou beginnen. De kerk zat bijna vol, al kon Elia er nog makkelijk bij... Ds. van Opstal deed het onmogelijke: ze deed recht aan de overledene en haar zeer eigen denkbeelden, én aan haar opdracht als predikant. Mijn complimenten. Zo had ik dat niet kunnen doen. Een gelukkige keuze. De begrafenis zelf was gepland om 3 uur, te beginnen met nog een wereldlijk deel van het afscheid. Drie kinderen spraken, er was muziek, en ook werd er prima en spits gesproken door Herma Haaksema namens de Lutherse gemeente Heusden. Die was met 7 personen ruim vertegenwoordigd. :-) Herma, Hanny en ik werden helemaal vanuit Zeist opgehaald, en na afloop weer bij mij thuis afgezet. Wat zijn Lutheranen vaak toch een buitengewoon fijne mensen. :-D Op de begraafplaats werd ik in de plaatselijke rolstoel gereden. Mijn rollator had ik in de kerk achtergelaten, want ik wist dat die niet mee kon met de auto! 
Er werd plezierig nagepraat, al ontbrak het geörganiseerd condoleren. Daardoor sprak je de ene wel en de andere niet, en had je ook niet echt zicht op degenen die wel en die niet bij de familie hoorden. Dank zij Frans en Marijke was ik net voor zes uur weer binnen. Ik heb wat eten gemaakt, en verder viel ik telkens in slaap. Nu is het iets over negen uur, en ik ga mijn bed in. Niets voor mij, maar ik ben op. Morgen beginnen we opnieuw met leven. Toch? 

11 februari 2019. Redelijk droog vandaag. Ik ben niet verder gekomen dan de familie van L. Sterfdag van Joop, alweer 9 jaar geleden. Ik was moe, en feliciteerde met de verjaardag. :-( Het is wel de verjaardag ten hemel, maar toch... Vervelend. Had ook een paar intensieve telefoontjes gehad. Vanavond heb ik nog wat back-ups gedaan, ik ben bijna bij, maar het lukt niet goed te vergelijken of alles klopt. Daar komt vast een oplossing voor. Zalig zijn de optimisten. 

Zondag 10 februari, de laatste zondag van de Epifanie. Volgens de Lutherse traditie dan. Evengoed was het kleurenschema in de Pieterskerk ontleend aan een andere denktrant. Verwarrend, maar ach... De voorganger sprak lekker rustig, dat was prettig, toch kon ik me niet voldoende concentreren. Ik dwaalde telkens af. Dat lag vast niet aan hem. Het is een deskundig prediker. Na de dienst was er een kringgesprek met 2 visitatoren, dat ordelijk en redelijk prettig verliep. De gemeente is voor een groot deel betrokken, en dat is prettig. Toen ik halverwege de middag thuis was, had ik mij zolang en zo hard geconcentreerd, dat ik nergens meer puf voor had, anders dan TV kijken en een spelletje doen. Ook vanavond heb ik lang TV gekeken, een krimi en de Rembrandtklas. Spannend. Daar had ik nou best aan mee willen doen, als ik iets meer talent en kennis en kunde had gehad. :-) Verder heb ik geprobeerd 3 drives op te bakken op de NAS. (Nee, back-ups maken is de correcte formulering, ik wéét het wel). Ook moest er wat heen en weer gebeld worden voor dingen die deze week moeten gebeuren en andere dingen die volgende maand niet gaan gebeuren. Nu ja, dat zien we dan wel weer. Morgen wordt het weer een regendag. Nu regende het al te hard om het vuil buiten te zetten. Maar ik ben vanmorgen helemaal en vanmiddag bijna helemaal droog overgekomen. Dat zullen velen mij niet na kunnen zeggen. ;-D 

9 februari 2019. Om zeven uur pas in slaap gevallen, dan is tien uur wakker gebeld worden wel vroeg. Maar dat kan een ander niet weten. :-) Vandaag heb ik veel overtolligs gewist van de NAS, zodat er weer ruimte is om verse back-ups te maken. Vanavond heb ik mezelf getracteerd op een lang bad-met-een-boek, in de hoop dat ik aanstonds beter zal slapen. Dan moeten de krulspelden er wel uit, natuurlijk. Grote zijn het, want anders is het allemaal kroes. Ik zal noooooooooooooooooooit meer een seconde langer de permanentvloeistof laten zitten dan er op het doosje staat. Al staat de koning voor de deur. Morgen is de laatste witte zondag, daarna krijgen we een paar groene overgangszondagen, voordat we aan de vasten beginnen. Grappig, de maatschappij graait het kerstspul al gretig naar zich toe, maanden tevoren, en wij blijven daarna rustig in de feeststemming. :-) 
De komende maand zijn er heel wat feesten in de familie. Jammer dat een van de dochters er net niet kan zijn op het moment dat ik met mijn zusje iets leuks had bedacht. Nu ja, anders volgend jaar maar. :-( 
Hoe dan ook: heb een gezegende zondag!

8 februari 2019. Een dag waarop allerlei dingen op een holletje moesten gebeuren, brieven etc. Om vijf uur was er een lezing aangekondigd in het Bartholomeetje over de Domschat, maar degene die de lezing zou geven, kon niet komen. Dus werd het een impromptu - lezing over liturgische gewaden in het Catharijneconvent. Een paar jaar geleden hebben Ton en ik daar een tentoonstelling gezien met dat zelfde onderwerp, dus veel nieuws bracht het niet, maar het was op zich wel aardig, en inderdaad, je bent even helemaal uit je eigen wereldje. Dat werd een beetje klein, de laatste tijd. Vanavond ben ik bezig geweest met het herinrichten van de NAS, een tijdverslindend gebeuren, en met het uitruimen van één laatje. Inruimen wordt weer een volgende uitdaging. Morgen. Dat kan nog. ;-) 

7 februari 2019. Dit werd onverwacht toch weer een latertje... Na een late start ben ik naar de J. gegaan voor mijn kwark, die was al dagen op, en ook die van de AH, minder lekker, was inmiddels leeg. Gelukkig stormde het niet zo hard als aan de kust, maar ik zag er wel tegenop. Veel takken op de weg, minder verkeer, dat scheelde. Een bezoekje aan Maryse mislukte, omdat ze er niet was. Jammer. Vanavond moest ik toch verder gaan met ruimte maken op de NAS. Vreemd genoeg kreeg ik na een paar uur weer de mededeling dat de verbinding verbroken was. Ik moest opnieuw inloggen. Gisteren ook al. Want natuurlijk was ik intussen wel bezig met andere dingen op de computer. Er moest een overzicht gemaakt worden voor zondag. En afgedrukt, want ik begreep dat degene voor wie het was, niet happig is op het lezen van e-mail. Maar of dat dan nog wordt bezorgd, zaterdag? Nu ja, zo kwam het dat ik sadder and wiser om half drie de computer ga afsluiten. Morgen weer andere dingen hoop ik. :-) 

6 februari 2019. Na een trage start was ik vanmiddag op tijd in de Pieterskerk, waar ik met de beheerster in goede harmonie wat nuttige dingen deed. Omdat het regende was ik gaan lopen, dan word je minder nat dan op de fiets, maar om 5 uur regende het nog harder. Ik moest een boodschap doen, dus dat werd een ommetje. Al met al drentelde ik bijna een uur achter elkaar, en daar protesteerden beide knieën en heupen op den duur ernstig tegen. Maar op zich gaat het toch al weer wat beter dan een paar maanden geleden. Je moet die dingen groot zien. Vanavond ben ik bezig geweest met het ordenen van een aantal gegevens. Er ontbreekt nog een en ander, maar dat moet morgen maar. Het back-uppen was gisteren niet helemaal goed gegaan: gebrek aan geheugen. Daar moeten we morgen maar weer eens over na denken. Het is weer een uur geweest. Na elf uur 's avonds kan ik me toch beter concentreren dan eerder op de dag. Tja. Jammer dus. 

5 februari 2019 begon weer laat, dus ik had mijn ontbijt net een half uurtje op toen Tonio kwam om mij te helpen een nette back-up in te stellen. Dat kostte een paar uurtjes, omdat er ook allerlei gecontroleerd moest worden, daarna heb ik wat programma's bijgewerkt op de NAS en andere computer dingetjes. Van het lijstje dingen die vandaag moesten worden gedaan, heb ik de helft gedaan. Dat krijg ik niet meer af, vandaag. Dat geeft niet, zo de Heer wil is er morgen weer een dag, en anders is het niet meer nodig. Maar goed, eerst dat appelboompje dus! ;-D

4 februari 2019. Borstkankerdag lees ik. Ik bid voor alle mannen en vrouwen die er mee te maken hebben of krijgen. :-( Vandaag kon ik niet veel doen, ik was moe. Na het boodschappen doen nog meer, maar een stukje lopen moest wel gebeuren. Een doosje kerstkaarten van een paar jaar geleden heb nog ik uitgezocht, een handjevol blijft bewaard, hetzij heel mooie, hetzij van mensen die intussen overleden zijn. En de postzegels heb ik afgeknipt, die worden morgen geweekt en opgeborgen, hoop ik. Het was wel kostbaar sommige kaarten en brieven te herlezen. Dan krijg je meteen de neiging even op te bellen, maar 's avonds na tienen is dat minder geaccepteerd. Niet iedereen is zo'n avondmens. Het lezen en beantwoorden van de mail nam de rest van de tijd. Morgen beter, toch? 

Zondag vier na Epifanie, 3 februari 2019. Vanmorgen was mijn aanwezigheid in de Pieterskerk vereist. Het werd nog heel levendig, bij de koffie. Voor ik thuis was, had de klok al aardig doorgetikt. Ik heb wat ontspannen gerommeld, en nog een half laatje opgeruimd. Daar merk je niets van. Vanavond een beetje achter de PC mails weggedaan - de rest moet nog geordend worden. Dat zijn allemaal kleine klusjes, die veel tijd kosten en weinig opleveren. En ja hoor, het is weer laat. Nu ja, zover ik weet hoef ik niets vanmorgen. Heb een fijne dag!

2 februari 2019. Eindelijk weer eens bij-geslapen. 11 uur bijna. :-) Dat voelt niet uitgeslapen, maar wel beter. Aan het eind van de middag dus pas naar de stad gelopen voor wat boodschappen, en ja hoor, het belangrijkste vergat ik: mijn ontbijt van morgen. En kerkgeld. Dus moest ik na het eten nog een keertje op stap, nu naar de Twijnstraat. Het loopt tegen tienen, het bad loopt, en dit is het eerste moment dat ik de computer heb opgestart. De mini probeerde ik straks, maar die zat zonder energie. Die kan ik makkelijker opladen dan mijzelf. ;-) Morgen is er van alles te doen, dus ik zie wel. Heb een fijne zondag en geniet van de avond, voorzover die er nog is. Bless you the Lord.

1 februari 2019. Nog steeds een kwakkelwinter. Ik ben niet verder dan de brievenbus geweest. Vannacht heb ik domweg niet geslapen, wel wat gedommeld af en toe. Heel vervelend. Tegen half zeven kreeg ik het gevoel dat ik zou kunnen slapen, maar om zeven uur ging de wekker. De postbode kwam om kwart over tien, maar toen zat ik al heel lang op, klaar om pootjes te geven. De inhoud van het pakje viel wat tegen. Niet voldoende om terug te sturen. Maar dat heb je ook wel eens als je iets in een doos in een winkel koopt. Niet zeuren. Aan het begin van de middag voelde ik me echt ziek. Mijn ingewanden wilden uitgewonden worden, en daar werd ik niet opgewonden van. Ik moet zo nog een wasje uit de machine halen, bedenk ik me. Daarna ga ik maar naar bed, misschien lukt het vannacht wel. Dat zou leuk zijn! En dan hebben we, hoop ik, morgen een gewone dag. Ik was net nog begonnen aan het volgende laatje, en bevond dat de kostbare schuimrubber kappen voor de dure en mooie hoofdtelefoons, die ik in het voor had gekocht, ook in een plastic hoesje, en in een apart klein doosje, in 20 jaar volledig verpulverd zijn. Ik wist ook niet meer wat er in die lieve doosjes zat... Zonde. 

31 januari 2019. Koningin Beatrix verjaarde vandaag. Ik hield het iets minder feestelijk. Wel heb ik de hele middag besteed aan de post voor de zieken. Het kost altijd meer tijd dan ik me voorstel. Maar het lukte weer om het voor vijf uur in de bus te deponeren. Verder ben ik eindeloos bezig geweest met het schoonmaken en het laten werken van de snelkookpan die ik al ruim een jaar niet meer had gebruikt. Ook heb ik me opgegeven voor de jaarlijkse tocht met de militairen. Ik heb zo'n hekel aan het invullen van die formulieren! Er ligt hier al weken een ding voor de verzekering. Misschien kom ik er morgen aan toe. Dan moet ik gruwelijk vroeg mijn bed uit, want de postbode kan bij nacht en ontij aanbellen. Met een ruime marge. Grrr! Verder had ik vanavond een lang en gezellig gesprek met mijn beste vriendin Maryse, altijd inspirerend! En ik heb mijzelf nog getracteerd op een rondje Piet van Midden over psalm 6: 1-5. Zomaar werd het kwart over een. Tja. Dat wordt een korte nacht. ;-) (Nog korter, want ik moest nog echt een stuk scannen en versturen. Natuurlijk knapte het programma er een paar keer uit, en zo is het nu bijna 2 uur. Maar het stuk is verstuurd, en dat moest iets lastigs rechtzetten.) :-D

30 januari 2019. Slapen is nog steeds een rommeltje, maar ik kon uitslapen, dus dat maakte niet uit. :-) Pas toen ik boodschappen ging doen, om een uur of vijf, begon het te mot-regenen/sneeuwen. Vanavond heeft het aardig doorgesneeuwd, zag ik. Ik heb hier en daar een beetje opgeruimd, beneden zie je het verschil niet, boven is één la redelijk netjes, en ik heb aantekeningen wat er in zit. Daar moet ik nog een lijstje van maken. Ondanks vlijtig wegdoen, heb ik nu een nieuwe doos met allemaal 3D plakkertjes etc. Er zijn nog vijf laden en een tafel... waarschijnlijk eindig ik dan met nog grotere stapels dan ik nu heb. ;-D Verder heb ik het logboek huis weer eens bijgewerkt. Dat vroeg veel opzoekwerk. Toch is het nuttig die dingen bij elkaar te hebben. Tja. Morgen moet ik maar weer eens iets anders gaan doen. Wees voorzichtig, morgenvroeg! 

29 januari 2019. Hoewel ik graag op de fiets naar een zieke vriendin was gegaan, leek dat nog niet verantwoord, maar ben ik wel naar de stad gegaan. Dat was ook een beetje veel van het goede, al heb ik wel een paar minuutjes op een ongemakkelijk bankje in HC gezeten. En dan maar weer rusten en TV kijken. Dan hoef je geen concentratie op te brengen. Je kunt ook nog zappen. Vanavond begon ik aan het ordenen van plakkertjes en versierseltjes, die de laden uitpuilden. Soms kun je heel aardige dingen kopen voor weinig, maar het neemt allemaal wel ruimte in beslag. Ik had twee plastic doosjes gekocht vanmiddag, maar ik was nog halverwege het sorteren, toen ik gebeld werd, en ach, toen keek ik even naar de mail... en zo vervloog de tijd. En die lijst met things to do heb ik nog niet gevonden. Tja. 

28 januari 2019. Vandaag heb ik wat slaap ingehaald. Al was het laat eer ik insliep. Nu ja, er hoefde vandaag niets. Lekker, hoor! De hagelbuien buiten nodigden enige activiteit in die richting niet aan, al heb ik nog wel een paar brieven op de bus gedaan. Aan het eind van de middag heb ik de ijskast ontdooid en schoongemaakt. Dat betekende wel dat ik eerst moest zoeken naar de gebruiksaanwijzing. :-(  Uiteindelijk was het toch gewoon een kwestie van de stekker er uit. Toen was ik al weer moe, tjonge, wat ben ik een tut! Dus heb ik voor en na het eten wat tv gekeken, een paar telefoontjes beantwoord, en toen ik mij naar boven had gehesen, ben ik maar eens begonnen met het afhalen en opmaken van de bedden. Een eindeloze klus altijd, waar ik een grondige hekel aan heb. Het dekbed was gescheurd, dus ik heb weer extra naaiwerk liggen. Natuurlijk net bovenaan, in het zicht, dus om dat netjes te repareren... Ik moet op zoek naar een stuk laken dat al veel gewassen is. Nu ja, dat komt dan onderaan op de lijst van dingen die ik nog moet doen. Nummer nul is die lijst weer vinden. ;-) 

Zondag 27 januari 2019, de derde na Epifanie, begon wat moeizaam, want het was weer zo'n nacht... Als ik de wekker niet had gezet, had ik vanmorgen nog wél kunnen slapen, denk ik zo. Maar ik had me voorgenomen naar de Lutherse kerk te gaan, zo vaak zal ik Catrien niet meer horen hier. Het was een stralende doopdienst, met een schattige baby, en mensen van verschillende landen en talen. Nederlands, Engels en Grieks kwamen langs, en het was een anti-babels gebabbel na de kerkdienst. :-) Het weer nodigde niet uit om nog meer naar buiten te gaan. Er liggen een paar brieven, maar dat moet morgen maar. Het is net maandag, en het regent nog steeds. Het overzicht van de kosten van het Berichtenblad is nog afgekomen, dan kom je toch op 2.25 € ongeveer (met goedkope postzegels. Dus los 1.75 €. 

Vanavond heb ik de paar fotootjes die ik vanmorgen maakte bewerkt, en dat kostte me een hele avond, voor acht stuks. Wel lekker rustig werk. :-) 

26 januari 2019. Ook vandaag kwam er weinig uit mijn handen. Ik heb gezocht naar papieren, ben gestoord door de telefoontjes, die overigens welkom waren, maar dat kostenoverzicht heb ik nog steeds niet klaar. Ik mis op zijn minst nog één papier, dat ik kort geleden in handen heb gehad. Het is in huis, dat wel. En ik mis overzicht over deze chaos, terwijl ik alles toch echt had bewaard en opgeschreven. Maar waar? Voor Alzheimer-bright is het te vroeg, maar ik denk wel dat de bloedinkjes van vorige week er mee te maken hebben. Misschien geen verkleinwoord. Nu ja, het komt wel weer goed. Heb een gezegende zondag morgen. Er zijn allerlei dingen die ik had kunnen en willen doen, morgen, ik zie het niet gebeuren. Jammer. Er zal wel een goede reden voor zijn!

25 januari 2019. Ik ben nog steeds van slag. Vannacht kon ik niet slapen, dat moest ik inhalen tot de noen. Het schiet niet op. Omdat ik een pakje naar de post moest brengen, was ik in de stad, waar ik wat rondgekeken heb. Mooie aanbieding van de Action voor mijn Canon printer: goedkope inktpatronen. Nog een paar boodschapjes bij AH. En toen was ik weer moe. Het was nat en glad, en ik ben blij dat ik niet meer naar buiten hoef als het gaat vriezen, straks. Doodeng! Ik liep ook heel voorzichtig! Vanavond heb ik een lijstje gemaakt van dingen die snel moeten gebeuren. Ik kon er twee afstrepen, en was aan de derde begonnen. Dat schiet echt op zo! Morgen gaan we vrolijk verder. Hoop ik. 

24 januari 2019. Hm. De 2 van mijn toetsenbord zit een beetje vast. Daar moet ik binnenkort een paar uur aan besteden. (Ik weet dat je, als je 'even' iets gaat doen aan de computer, hetzij hardware, hetzij software, daar altijd heel veel tijd extra bij komt.) Vandaag was ik uitgeteld. Om half vijf had ik een kopje koffie met koek, als pré-ontbijt, en tegen zes uur had ik mijn ontbijt als avondmaal op. Met nog een worstje, dat nodig opgegeten moest worden. En een stukje kaas... en ja, ook een stukje chocola, dat nodig opgegeten moest worden, anders zou het me morgen maar verleiden tot het eten van zoetigheid. Maar de bloeddruk is wel weer wat omlaag, dankzij Ineke, en onze Lieve Heer. Behalve voor het wegbrengen van twee briefjes ben ik niet buiten geweest. Verder heb ik dom TV zitten kijken. Het was gisteren kennelijk teveel. Morgen beter, en vandaag maar eens wat vroeger naar bed. Na een paar mailtjes, en een overschrijving, is het toch al weer bijna kwart over elf. Weg met mij!

23 januari 2019. Nog steeds ligt er sneeuw, dus het wordt lopen vandaag, en niet fietsen, dat is me te eng. Als je met een fiets valt, val je harder en ongelukkiger. (Meestal.) De oorzaak van het probleem met de belasting lijkt opgelost: het had in vieren overgemaakt moeten worden. Door mij. Nu moet ik het nog drie keer overmaken. De gegevens krijg ik zo. Foutje van de notaris dus, maar dat kost me wel extra. :-( Maar de tandhygiëniste was enthousiast over het feit dat ik mijn happertjes zo goed bijhoud. Jammer, dat ik dat niet kon opbrengen toen ik zo met Ton bezig was. Het was wel ver lopen, en mijn nieuwe schoenen lopen niet lekker. Vanavond heb ik mijn FitFlops met een bontrandje aangedaan. Die sneeuw is er natuurlijk slecht voor, dat bijt uit, maar het liep wel een stuk lekkerder. Op zich loop ik toch een stuk beter, al had ik het zonder de rollator echt niet gered, allemaal. Er was in de kerk een bijeenkomst en petit comité, (petit omdat verschillende mensen kennelijk niet konden), de sfeer was prettig, maar ik heb de indruk dat het tijdelijke Consistoire wijzer van ons is geworden dan wij van hen. Op de terugweg kon ik nog net een boodschapje doen bij AH in de Twijnstraat, maar wat ik zocht was er niet. Nu ja. Morgen komt er waarschijnlijk weer een dag. :-) Die is intussen begonnen, dus ik zeg: heb een goede dag! 
(En nu: oogjes toe en snaveltjes dicht!)

22 januari 2019. Vandaag moest/mocht ik al om 12 uur bij Ineke zijn. Het werd dus een slordig ontbijtje. De zoon des Huizes werkt nu op haar woensdag. Maar vandaag was hij er niet, dus kon Ineke wat patiënten inplannen, waaronder deze. Dat was wel fijn, want ik had toch een paar flinke tikken gehad, donderdag. Ze heeft flink aan mij moeten sleutelen. Het sneeuwde al een uurtje voordat ik naar haar toe ging, en de rest van de dag bleef het vochtig in de lucht. Af en toe was het sneeuwmot, of motsneeuw, maar echt stoppen deed het niet, tot in de avond. Helaas beloven ze voor morgen hetzelfde, en dat komt me helemaal niet uit. Ik moest nog naar Pijper, waar de steuntjes mét hulsjes duur waren, en bijna uitverkocht. Bovendien klopt de vorm niet, maar die kan ik aanpassen. Morgen - of zo. Toen moest ik naar de bank op het Neu, en daar bleek dat de optie: betalen naar het buitenland minstens 2 uur van tevoren aangezet moest worden. Dat lieten ze me daar onder toezicht doen, en toen moest ik twee uur doodslaan. Dat resulteerde in een uitverkoopje bij de C&A, iets lekkers, dat ik onderweg oppeuzelde, een speurtocht door de MediaMarkt, waar ik een cadeautje voor een kind kocht (helaas niet in de uitverkoop) en nog zo het een en ander. Op mijn nieuwe schoenen liep ik steeds ongemakkelijker. Naar de bank haalde ik het net, gelukkig kon ik daar een half uurtje heel comfortabel wachten. Alweer onder toezicht (van een alleraardigste dame) maakte ik mijn bedragje over naar het verre buitenland, en toen moest ik de lange weg naar huis nog... Heel lang, en heel ver... zeker nu de wind de sneeuw in mijn gezicht woei! Toen ik thuis was, rond half zes pas, heb ik mij met blote voeten op het kleedje voor de televisie genesteld, en terwijl ik deed alsof ik TV keek of bladerde in een boek, dommelde ik telkens in. Tussendoor heb ik nog wat min of meer gezonde dingen gegeten, kaas en een mango, die deed alsof ie rijp was, maar ik de practijk dat weer loochende. Nu is het kwart over tien, en ik denk dat ik gewoon maar het bed in ga. Morgen wordt het weer een drukke dag, maar nu kan ik mijn ogen niet meer open houden... ;-/

21 januari 2019. Aangezien ik de wekker had gezet, heb ik een poging kunnen doen de 'bloedmaan' te zien. Om zes uur was de verduistering tamelijk compleet, maar binnen kon ik een en ander alleen aan de voorkant van het huis en door de boomtakken bekijken. Het moedigde niet aan om mij dik aan te kleden en naar buiten te gaan. Dus werd ik om 11 uur wakker gebeld door een vriend van ons, die mededeling deed van een overlijden. Omdat ik een van de liefste mensen die ik ken verwachtte om half twee, werd het dus nog haasten. Ik heb de oefeningen alweer overgeslagen. :-( Maar ik had net een licht ontbijt op, toen er werd aangebeld. Ze hielp ook nog even de vitrage van het raam voor te halen, want Laetitia zou vanavond komen, en dan zou ik een en ander met haar hulp weer op kunnen halen. Er viel een hulsje uit mijn handen, en Laetitia noch ik konden het vinden. Het is ook geen plek om languit op de grond te gaan liggen voor ons. Misschien als er weer eens een klein-kind langs komt. En anders moet ik bij Pijper op de Oudegracht gaan kijken of die het kunnen leveren. Wellicht is er nog een blikje met ijzerwaren in huis, waar zoiets in zit. Laetitia had haar infrarood-thermometer meegenomen. Dat gaf toch nog wat onverwachte inzichten in dingen die ik juist wel, en andere die ik niet zo nodig hoefde te isoleren. Ook bleek de isolatie van de voorgevel niet zo uitgebreid gepakt te hebben als verwacht. :-( In elk geval een indicatie waarom ik nu met een koude voet en een koude arm zit te tikken. Ik vertik het langer, en ga naar bed! En ja, die gekke dingen van de belasting ligt nu in de handen van de notaris. Die dacht ook al lang van mij af te wezen. En wie gaat dat betalen? We zullen het zien. Maar morgen nog niet. 

Zondag 20 januari 2019. De tweede zondag na Epifanie. Vanmorgen ben ik naar de Pieterskerk geweest. Het was wel koud onderweg! Lang koffie gedronken, dus ik begon vrij laat aan de middag. Die bracht ik door met het opruimen van een goed deel van de kerstversiering. De boom moet nog naar boven, de doos moet iets beter vastgesnoerd. Het is wel kaal, en overal ligt glitter. Vanavond heb ik een begin gemaakt met de financiën van 2019. Al doende kwam ik er achter dat de belasting weer iets heel onbegrijpelijks heeft gedaan. Daar moet ik morgen toch eens achterheen gaan. 

19 januari 2019. Ik was nog moe van eergisteren, maar heb toch de tocht naar de Twijnstraat volbracht. Daarna lang en rustig in bad bijgekomen. Nee, dat is niet gevaarlijk. Vanavond heb ik nog een paar gegevens uitgezocht voor de belastingaangifte. Meer omdat ik de gegevens van 2018 in mijn boekhoudprogrammaatje moet afronden voordat ik die kan overhevelen naar 2019. Wel interessant dat je toch nog 0,015% rente krijgt!!!! Tjonge! Dat is dus toprente, als je alleen maar spaart. Geld hebben op een bank kost kapitalen. Maar oude kous mag niet van de regering. Die zou ik trouwens ook alleen maar kwijt raken. Goed, het is weer zondag. De tweede zondag na Epifanie. Geniet ervan. Maar eerst even slapen, toch? God geeft het Zijn geliefden in de slaap, placht mijn moeder te zeggen. 

18 januari 2019. Op de dagen dat mijn kinderen jarig zijn, is mijn hart altijd blij. Bijzondere data. Gisteren heb ik een steviger tik gehad dan ik had gedacht, bovendien was ik van dat #$% geknuffel toch een beetje ziek geworden (keel en zo), dus ik bleef noodgedwongen tot halverwege de middag in bed. Op het nippertje heb ik de ziekenpost kunnen verzorgen, gelukkig was de postbode wat laat. Maar een poststuk waar ik meer tijd voor nodig had, kwam toch te laat. Ik heb het wel in de brievenbus gedaan. Zo kreeg ik toch nog beweging. Ik heb vanavond iets belangwekkends gezien op de TV, maar ik weet niet meer wat. Korte termijngeheugen. Zucht. Het gaat er niet op vooruit. Nu ja. Het leven is goed. Ik heb Betty nog even aan de telefoon gehad, Alessandra had op mijn verzoek bloemetjes voor haar gekocht, en dat heb ik net overgemaakt. En ja, dan is voor mij de kersttijd echt om. Met spijt in het hart heb ik de flonkerende lichtjes in de tuin uitgezet, met excuses aan al die vogels die niet konden slapen (maar dat doen ze toch al niet in mijn tuin), en ik heb de kerstboomlichtjes uitgedaan... als laatste ging mijn treintje uit, dat rondjes reed op de klep van de piano. Terwijl ik de andere dingen uitzette, mocht ie nog een keer alle liedjes laten horen. Ook de achtergrond van de computer is van kerst naar de Doop van de Heer overgegaan. Epifanie duurt nog heel even. Ik vind het wel prettig dat ik dit jaar eens niet in de vastentijd jarig ben. Ik ga met een noodvaart af op de 65 jaar. ;-) 

17 januari 2019. Te vroeg moest ik op. Ook vervelend dat ik weer een bloedinkje had vanmorgen. Na de begrafenis van onze oude vriend Martijn de Zeeuw, die goed getypeerd werd in een beschaafde en ingetogen dienst, waarna hij bijgezet werd in het graf van Karel van Lonkhuisen, die ik alweer 30 jaar geleden daar mocht begraven, was er nog uitgebreid de mogelijkheid om met deze en gene te praten. Helaas meende gene mij meerdere keren uitgebreid te moeten omhelzen, en dat is me ook niet goed bekomen. Ik houd toch nog wel enige afstand, bij de ruimere kring. Nu lukte me dat niet, en dat moet ik nu bezuren. Ik heb alleen maar zitten slapen en suffen vandaag. :-( 
Morgen is onze Betty jarig, maar omdat dit de drukste tijd van het jaar is op haar werk, viert ze het niet. Wel mijn hartelijke felicitaties! Liefs en alles wat je nodig hebt, schat. 

16 januari 2019. Het is duidelijk kouder dan de laatste tijd. Vanmorgen dacht ik wat slaap bij te werken, maar ik werd uit mijn bed geramd door de postbode. Om half tien. :-( De buren stonken er niet in, die kwamen hun pakje vanavond bij mij ophalen. Een lelijk ding van de Postcodeloterij. Wie zit daar nu op te wachten? Goed, vast wel mensen... en anders het goede doel. 
Ik ben toch maar terug gegaan naar bed, het was nog warm. ;-D Tot een uur of 12 kon ik slapen, daarna kwam ik nog steeds traag op gang, al heb ik wel alle oefeningen gedaan, die ik me kon herinneren, mijn hoofdstuk uit 1 Corinthe gelezen, gebeden, ontbeten, en een kaartje verstuurd voor mijn bijna jarige dochter. Morgen lijkt me te laat. Verder heb ik een deel van de achterstallige financiën 2018 in de computer gezet, helaas ben ik er nog niet mee klaar. De concentratie die je er voor nodig hebt, kost me veel energie. Nu ja. Morgen komt er wellicht weer een dag. Geniet ervan! 

15 januari 2019. Een wat gekke dag. Vannacht heb ik niet geslapen, en om 7 uur moest ik er al weer uit vanwege de CV man. Die kwam uiteindelijk wat later dan ik dacht, maar dat weet je nooit. Dus ontbijten en bidden en lezen heb ik beneden gedaan. Wel tamelijk brak. Tegen het eind van de morgen ging ik blik, plastic en glas wegbrengen, waarna ik doorstiefelde richting stad. Ik had nog iets dat geruild moest worden. Dat lukte niet, zonder bonnetje. Maar halverwege werd mijn hart verheugd, omdat ik totaal onverwacht mijn zoon tegen het lieve lijf liep. :-) Hij maakte een gezond ommetje in zijn lunchuurtje. Zijn pas zéér vertragend liep hij met mij terug richting stad. Gezellig was dat, ik werd er helemaal blij van. Een beetje chaotisch deed ik boodschappen, ik liep nog terug naar de Mediamarkt, om mijzelf een verjaarscadeau te geven. (Een soda-stream, de goedkoopste, die had geen stopcontact nodig. Ik heb er al aardig plezier van gehad. Maar ja, de man met de hamer kwam ook langs. Ik heb er een hekel aan om 's middags te gaan slapen, maar ik viel om, dus ik moest wel. Tegen zes uur werd ik bijna wakker, maar het duurde nog twee uur voordat ik het licht kon verdragen. Om half tien was ik aan eten toe. Ik had het ook over kunnen slaan, maar dan was ik geheid alle koekjestrommels leeg gaan eten. Veel tempo had ik niet meer, dus ik heb wat bonnetjes op volgorde gelegd, en die van contant betalingen van vorig jaar nog in de computer gezet. Nu is het weer tegen twee uur, dus ik stop hiermee. Tot morgen. Bless you!

14 januari 2018. Vanmorgen werd ik mijn bed uit gebeld door de cv-firma, dat er iemand in de buurt was, en of ze de ketel konden komen schoonmaken. Tja. Natuurlijk moest er weer iets worden vervangen. En of ik maar beneden wilde oppassen of de pliesie geen bonnen kwam schrijven. Hm. Maar goed, er is een demper uitgedroogd en kapot - terwijl ze nog geen jaar geleden voor een kapitaal hebben vertimmerd aan het apparaat... die demper was niet voorradig, dus morgenochtend, over 6 1/2 uur, kunnen ze voor de deur staan. Veel nuttigs heb ik geloof ik niet gedaan vandaag, maar om kwart voor zeven stond ik op het Domplein, vlakbij het 'homomonumentje', waar het COC-Midden-Nederland mmv kerken en gemeentebestuur een LIEFDEVOL antwoord wilde geven op de Nashville-verklaring, die voor zoveel onrust en verdriet en pijn had gezorgd. Het was mooi, het was koud, het was goed. 
De burgemeester sprak heel plezierig en invoelend, niet zonder humor, een dapper koor zong ik kleurige colberts, een dichter vertolkte de eigen tekst erg goed, een zangeres zong warm, en drie prima predikanten lieten zien dat er meer mogelijk is in de kerk dan je zo zou denken. Ook lachen! 
Ds. Nettie Dorland van de Domkerk, een predikant uit De Bilt, en Jochem Stuiver uit Maarssen. Alle drie met een boordje, dat schijnt een trend te zijn. Na afloop koffie en thee en napraten in de gastvrije Domkerk. 

Er waren veel kleurrijke kaarsjes neergezet op de gedenksteen. Het licht is hetzelfde. :-) Hartverwarmend, al was het erg koud. 
Daarna werd ik niet echt warm meer. Maar ik wilde de foto's nog wel 'even' bewerken. Anders komt het er niet meer van. 
Dus is het bijna kwart over twee, en daar de cv-man morgen terug komt, vroeg!!! wordt het weer een korte nacht. Het zij zo. 

Zondag 13 januari, 1e zondag na Epifanie. Na een heel onrustige en erg korte nacht vol bizarre dromen had ik aanwezig te zijn in de Pieterskerk. We besloten, net als heel veel gemeenten in Nederland, de prettige dienst met het zingen van het lied van Sietze de Vries: Ongestraft mag liefde bloeien.... Dan sta je, met 11-13 mensen, opeens in de volle breedte van de kerk. :-) 
Net als bij veel andere kerken onderweg, zag ik ook bij ons de regenboogvlag uithangen. Bravo! 

2. Niemand houdt de liefde tegen waar zij langs de straten gaat.
Wie met liefde is gezegend, koestert wie om liefde gaat.
God verhoede dat er iemand in de liefde wordt gekrenkt.
Ware liefde oordeelt niemand, maar aanvaardt haar als geschenk.

3. Liefde vraagt ons om ontferming tegen wie haar vlammen dooft.
Wie haar rechten wil beschermen vindt in liefde zelf geloof.
Wie voor liefde is geschapen vreest ook niet bij tegenwind.
Liefde is het hemels wapen dat de angsten overwint.

4. Leg de liefde niet aan banden, gun haar gang de vrije loop.
Geef haar bloemen nooit uit handen, want haar vrucht is onze hoop!
Ongestraft mag liefde bloeien, vrijuit zoeken naar de zon.
Liefdes loop verdraagt geen boeien, laat haar stromen als een bron!

Tekst: Sytze de Vries  
Mél: Wat de toekomst brengen moge. LvdK 293 Er zijn nog veel meer melodieën waarop dit is en kan gezongen.

Omdat ik voor iemand daar bloemen had gekocht, en die, toen er opeens onverwacht een kwartier was opgelost in het niet vanmorgen, ook vergeten had mee te nemen, kwam de begunstigde met mij me naar huis. Heel gezellig, we hadden veel bij te praten. En Tons nalatenschap aan bedrukt muziekpapier is weer 8 cm dunner. Dat komt op een goede plek, en dat is fijn. Dat voelt goed. Maar ik ben nog steeds moe van gisteren. Ik heb wat gelezen, wat getut, een paar mails gezien, een knoop aangenaaid die in de kerk van mijn blouse sprong (Zondags steek houdt geen week, zou mijn moeder zeggen. We zullen zien!) etc. En nu ben ik weer moe. Erg moe. Kwart over negen, en ik ga richting bed. Morgen ben ik dikker dan de laatste 6 weken, en de rest zie ik dan wel weer. Vanmiddag heb ik nog wel een tijd gesproken met de weduwnaar van onze goede oude vriend Martijn de Z. En ik heb een paar keer als Lieve Lita gefungeerd, <hij is er vandoor, komt nooit meer terug, kan ik nu ècht niet opbellen...???> <nee, en je weet dat ie weer terug komt, net als altijd!> <ja maar...> Nu ja, dat soort dingen. Daar heb je vrienden voor, nietwaar? <Net nog een belletje: nee, ik heb niet gebeld!> <goedzo! :-)> Ik ga rustig slapen. Of zo. 

12 januari 2019. Vandaag heb ik nog minder aan klusjes gedaan, maar ik ben wel naar de Waalse dag in Den Haag geweest. Dat was een beetje als vanouds. Een warm onthaal. Ik kwam pas voor het midddagdeel, op het moment dat ze in Den Haag begonnen, werd ik pas wakker. Af en toe moet je niet tegen het lichaam in gaan. Maar het was goed om weer eens te horen wat er omgaat in andere Waalse gemeenten. On continue! J Tegen de tijd dat ik thuis was gekomen, was ik wel erg moe. Ik had vergeten een boodschap te doen, al was ik wel door de AH gelopen, dus ik ging nog even op de fiets naar de Twijnstraat. Ook daar vergat ik iets essentieels voor het ontbijt voor maandag. Nu, jammer dan! Het wordt hoog tijd dat ik mij weer braaf aan mijn di-eet-niet-plan ga houden. Sinds de Kerst zijn er al veel te veel kilo's bijgekomen. Na morgen dus. Heb een gezegende zondag!

11 januari 2019. Dit was een dag van een paar kleine klusjes, en eigenlijk heb ik zo goed als niets gedaan. De notaris heeft de originele stukken terug gebracht. Dan denk je: het is afgerond. Maar nee, de kinderen krijgen ten onrechte stukken van de belasting, dat zij bedragen moeten betalen die ik allang ten hunner gunste heb betaald. Maak je geen zorgen, zegt de notaris. Maar toch. Een deurwaarder neemt eerst in beslag, en dan mag je pas protesteren. Nee, zegt de notaris, dat gaat niet gebeuren. Kortom... Morgen beter. Toch?

10 januari 2019 Kennelijk is het vorige berichtenblad van mijn computer verwijderd toen scndsk meende iets nuttigs te moeten doen. Ik heb een paar mappen met vele duizenden bestanden en vooral: delen van bestanden, en al was ik al een paar uur bezig, vind maar eens iets nuttigs! Vorig jaar ben ik in gebreke gebleven met backups, en ik had het ook niet op het web gezet. Oei, wat een ellende! 
Later: De grootste ellende is dat ik er uren en uren aan besteed heb, terwijl ik een domme fout had begaan: het had nr 87 moeten zijn, en niet nr 88. Dat kan ik niet meer terugdraaien... dom dom dom dom! Intussen is het 2 uur, dus de hoogste tijd!

9 januari 2019. Het is nog maar 140 jaar geleden dat Tons moeder werd geboren. Het was de bedoeling een gebakje op haar geboortedag te genieten, om de herinneringen zoet te houden, maar de AH had niets lekkers meer. Maar er waren nog wel lekkere dingen in huis, dus daar heb ik het maar mee gedaan. ;-D 
De laatste(?) 25 Berichtenbladen heb ik vanmiddag afgedrukt, nadat ik die lastige toner-overloop-fles (die dan ook overliep) had vervangen. Ze zijn ook geniet en gevouwen en bijgesneden, dus ze kunnen netjes in de bak die daarvoor is, zodat ik ze kan pakken wanneer iemand er naar vraagt. Vanavond heb ik het laatste Berichtenblad ook op het web gezet, en tot mijn schrik zag ik dat de vorige daar ook niet terecht was gekomen. Dat wordt morgen nog eens een aardig aantal uurtjes werken. Het houdt ook nooit op! (Erger: ik zie net dat hier en daar, om volkomen onbegrijpelijke redenen, teksten elkaar overlappen. Daar moet ook nog iets aan gedaan worden. Ik weet niet waar het aan ligt, een leuke uitdaging dus. Morgen? Het is al een half uur morgen. Nee, dat kostte maar 8 minuten. Ik zag wel weer een ander probleem, maar dat ga ik nu niet meer doen. Als de Heer niet komt vannacht, is er morgen weer een nieuwe dag.)

8 januari 2019. Het was onaantrekkelijk weer, en ik was erg moe van de afgelopen dagen, dus ik sliep diep, totdat ik door Leslie om kwart over een wakker gebeld werd. De groeten voor de kinderen! Het wakker worden wilde maar niet lukken, zodat ik tegen half zes mijn ontbijt maar combineerde met mijn avondeten. ;-) Mijn rug ligt dwars, dus van de dingen die echt moesten, heb ik nog weinig gedaan. Alleen denk ik dat ik nu wel het stuk over het leven van Ton af heb. Ik sta open voor aanvullingen. ;-) Morgen moet ik echt die Lexmark voorzien van een nieuwe tonerfles, maar ik zie er een beetje tegenop. Waarom, weet ik ook niet. Ik heb wel vaker in mijn leven dingen gedaan die ik niet eerder heb gedaan. Morgen. Als de zon schijnt. Dan heb ik er tenminste licht bij. Goed, nu nog een berichtje versturen en een verjaarskaartje schrijven. En de rest van mijn leven begint morgen. ;-D

7 januari 2019. Nee, de kerstboom en de versierselen zijn nog niet weg. Ik laat het lekker staan tot Betty's verjaardag, want ik heb er nog niet genoeg naar gekeken. Vandaag moest ik naar de tandarts, om een behandelplan door te nemen. Daar is weer niets van gekomen, omdat ik een tandstukje heb (dat ik zelf heb laten maken), waarmee ik in elk geval redelijk preken kan (eten is een andere zaak), wordt er nu pas iets gedaan als de boel uit mijn mond valt. Alle andere alternatieven zouden volgens hem betekenen dat ik maanden niet toonbaar ben. Hm. In elk geval heeft hij een klein gaatje gevuld. Tot nu toe vond hij dat de moeite niet, omdat hij niet verwachtte dat ik nog lang zou doen met dit gebit. Nu ja. Enige vooruitgang, maar... Vervolgens ging ik naar een schoenenwinkel, die bijna op mijn weg lag. Ik heb een paar gekocht voor nette gelegenheden, die ik uitermate lelijk vind, maar waar mijn zooltjes wel ik kunnen. Voor mijn gevoel zijn ze nú te wijd, en toch voel ik allerlei gevoeligheden nog. Echt een prinses op de erwt!!! In de late middag, en de avond ben ik maar weer verder gegaan met de bewerking van Tons naschrift. Mijn beeldbewerkingsprogramma sloeg telkens vast, dus dat schoot niet op. Ik moet maar eens zoeken naar de originele CD en kijken of ik het programma opnieuw kan installeren. Bovendien was ik heeeeel veel tijd kwijt met zoeken naar een bepaalde datum. In mijn archiefkast vond ik een en ander uiteindelijk. Maar om daar bij te kunnen, moest ik allerlei dingen verplaatsen, en daar zag ik zo tegenop. Dom dus. Dit ging veel sneller. Morgen verder.  

Zondag 6 januari 2019. Epifanie. Drie Koningen. Tonio begint aan zijn 51ste levensjaar. Van harte gefeliciteerd, schat! Moge het je goed gaan in dit nieuwe jaar!  
Het werd een late nacht, maar toch vond de Heer dat ik maar naar de (Pieters)kerk moest gaan. Dat kwam goed uit, want een van de waarnemend ambtsdragers had zich ziek gemeld, zodat ik de dominee een handje mocht geven. Gelukkig hoefde ik niet de afkondigingen te doen, maar omdat ds. Bakker vrij langzaam sprak, kon ik de dienst wel grotendeels volgen. Na de koffie en het geld tellen, kwam er nog een plezierig gesprek op gang, zodat ik pas om 2 uur naar huis fietste. Daar schopte ik de schoenen uit, en maakte ik het me gemakkelijk. Vermoedelijk viel ik wel lichtelijk in slaap. ;-) Toen het donker werd, belde ik mijn zoon, om te memoreren dat het 50 jaar geleden, toen hij eindelijk geboren werk na een lange dag werken, het ook donker werd, toen hij het kunstig levenslicht aanschouwde. Hij was thuis al aan het opruimen, maar ach, ik werd wel heel blij van dat gesprekje. Na het eten ben ik maar verder gegaan met de plaatjes voor Tons Naschrift. Ik kan het uitbreiden zoveel ik wil, nu de Trouw het verworpen heeft. Wie het lezen wil, die kan dat immers doen. En het hoeft niet. :-) Ik heb er heel de avond met veel plezier aan zitten werken, dus het was een fijne dag. 

5 januari 2019. Vandaag maakt Tonio de 50 jaar vol. Hij vierde dat in Dn Beer te Rosmalen, en gelukkig werd ik door mijn jongste zus en de bijbehorende zwager vervoerd. Op de heenweg waren hun oudste kinderen er ook bij. Plezierige mensen :-). 

Het was trouwens een heel gezellige party, met veel aardige mensen, een dansvloer, een wit roosje op elk tafeltje, en een man of 60-70 aan vrienden en familieleden van alle kanten. Ik werd genezen van mijn vermoeden dat ik wat doof werd, want het feit dat ik bijna niemand verstond, lag uitsluitend aan de overmaat aan decibellen. Op de terugtocht, in de gezegende stilte van een auto, was ik weer helder horend. ;-) 
Mijn kleindochter deed wat danspasjes met me, maar na drie minuten stoorden de restanten, of de geesten, wie weet? van de gisteren verwijderde likdoorns mij al te veel. Bovendien sta ik nog erg wankel op de benen, bleek. Volgend jaar beter. Intussen bloeide er van alles op. ;-) Niet alleen de roosjes. 
Mijn zoon was zichtbaar heel gelukkig, hij ging van tafeltje naar tafeltje, sprak met iedereen, en al was ik al thuis voordat het traditionele broodje krekèt geserveerd werd, (als uitsmijter) het feest ging zeker onverminderd voort, tot dat moment. Het was enig om niet alleen kinderen en kleinkinderen, maar ook neven en hun gades in vrolijke zetting te zien. 
En natuurlijk allerlei andere mensen die ik bij gelegenheden wel eens had ontmoet. Ik werd gepromoveerd tot 'tante Gea', en ook dat was grappig. Een geslaagd evenement, dus.

4 januari 2019. Zo'n dag dus... Vanmorgen vergat ik mijn oefeningen, totdat ik aangekleed was en al bijna weg moest. Nu is het al ver over middernacht, en ik ben moe en nu ja... niets lukt, niets kan ik vinden. Vanmiddag had ik een afspraak bij een lieve dame die mijn voeten onder handen zou nemen. Maar toen ik daar aankwam, heel lief door mijnheer van het station gehaald, was mevrouw nog met iemand bezig. Een uur later ook nog. Het was al dik na half negen eer ik weggebracht werd. De trein had ik net gemist, dus ik moest wachten tot 21.06. Tegen tien uur thuis, en ja, ik wilde toch even iets eten. Mijn zusje bleek gebeld te hebben, maar ze was - terecht - niet meer te bereiken. De informatie over mijn zoons a.s. verjaardag was onvindbaar, al weet ik dat ik die heel zorgvuldig had opgeruimd. 50 jaar geleden brachten de Drie Koningen hem in Amsterdam. Ze hoefden niets te gaan vragen aan Pilatus. Vervoer is nog niet geregeld, en er waren nog andere dingen die ik vóór de avond nog had gepland vandaag. De tenen prikken links en rechts, maar dat zal er wel bij horen, neem ik hoopvol aan. Ik ben erg moe. Heel erg moe, ik denk niet dat ik nog iets zinnigs kan gaan doen. Tot morgen dan maar! :-)

3 januari 2019. Om kwart voor negen ramde de postbode mij uit het bed, want gisteravond had ik een nieuwe tonerfles voor de printer van Het Evangelie in Spanje besteld. Eigenlijk 2, dat is goedkoper, en de mijne is er aanstonds ook aan toe. Vanmorgen heb ik bijna alles naar de Etos gebracht (vanwege de kerstzegels van de Sandd) en daarna haalde Tonio mij op om naar de crematie van mijn zwager Max te gaan, waar ik heel mijn gezin en mijn zussen en mijn neven tegenkwam. De jongens spraken gevoelvol en goed, mijn jongste zus heeft de gave van het woord, en het vermogen détails in een toespraak te verwerken, die mensen tot hun recht doen komen. En nog een beetje meer. :-) Het was een mooie bijeenkomst, waarbij Max zeer tot zijn recht kwam, en na afloop werd er ontspannen gecondoleerd en geconverseerd, met vrienden, familie en (on)bekenden. <Ton heeft me al vroeg geleerd om op onbekenden af te gaan, die een beetje buiten de boot lijken te vallen. Dat levert vaak aardige gesprekjes op.> Ik had bloemen meegenomen, maar die hadden we in Tonio's auto laten liggen, zodat hij en ik die later naar het graf van mijn grootouders brachten. Ik wilde wel eens weten waar ik ieder jaar 65 € voor moet betalen. 3BHH184. 
Er mocht wel eens geschoffeld worden, maar de letters waren kennelijk recent nog bijgeverfd. :-) In Jesaja 49:15 staat: Maar kan een vrouw haar zuigeling vergeten, of harteloos zijn tegen het kind dat zij droeg? Zelfs al zou zij het vergeten, Ik vergeet jou nooit. (zegt de Heer!) (Het moet mijn grootmoeder getroost hebben. Juist in haar dementerende jaren.) Nadat Tonio me thuis gebracht had, (wat een luxe toch!) was ik wel kapot, maar toch heb ik nog een paar noodzakelijke dingen gedaan, en de laatste exemplaren van het Berichtenblad ter Sandd-post besteld. Ik heb nog wel zegels over. 
Voor de ziekenpost heb ik ze ook gebruikt, dat kon nog, en dat scheelt. Het jaar vervindt zijn ritme. Aangezien ik telkens in slaap val achter het toetsenbord, zoek ik mijn bed maar op. 
Ik had de laatste weken ernstig slaaptekort, geloof ik 
Ik moet morgen nog een stuk of 25 boekjes afdrukken, nieten en vouwen, om weg te geven etc. Maar dat kan morgen wel. Nu ben ik op. Een bijzondere dag is wat mij betreft wel om. 

2 januari 2019. Hard gewerkt. De eerste 50 boekjes weggebracht, heel laat nog eens 125. De printer van het Evangelie gaf het op, de toneroverloopfles is meer dan vol, en de software stopte daarom de hardware. Dus moest ik verder gaan op mijn eigen printer, het kleine broertje van de printer van het Evangelie. Heel handig...  Tot kwart over vier, half vijf vannacht doorgegaan. Kreun. 

1 januari anno Domini 2019 Dat is wel even een overgang!!! Dus ja, ik begon deze dag wat later, maar dat mocht ook wel. ;-) 
Vanmiddag kwamen Diana en Amber met Tonio mee, ze bleven gezellig kletsen, en Diana raakte warempel verdiept in het artikel over Franco in het Berichtenblad. Dat is leuk, als iemand niet alleen doorbladert, maar echt gaat lezen! Intussen heb ik gekeken naar gewicht en omvang van het Berichtenblad, naar enveloppen etc. En nu moet ik, nadat ik gegeten heb, ernst maken met het afdrukken van de blaadjes en de adressen. Nee, ik heb niet genoeg van alles, maar morgen gaat de Kopijwinkel in de Lange Smeetraat weer open. (Hoop ik.) Grappig, ik zag dat het vorige jaar 1777 hits had gehad. Over een jaar zullen we zien wat dit oplevert. ;-) Welkom, vrienden en vriendinnen, kinderen en andere familieleden! Een gezegend jaar voor jullie allemaal. En nu: aan het werk! 
Pfff! Printers hebben allemaal hun eigen eigenwijsheden. Wat een ellende. Als je net alles weer precies hebt zoals het moet, dan verandert de printer rustig je lay-out, die net wél goed geprint werd, en dan heb je opeens een bladzij meer, met alle gevolgen van dien. Het is net een kleuterklasje, dus ik heb het maar opgegeven om tegelijk op de ene printer de adressen af te drukken, en op de andere het voorblad van het Berichtenblad. Dan duurt het nog maar wat langer. Ik kon net weer 25 velletjes van het mooie voorblad, waar ik er toch al niet genoeg van heb, weggooien. Grrr!
Middernacht. De adressen zijn afgedrukt, ik had zelf nog een stapeltje enveloppen, zodat ik net uitkwam. :-) En de eerste 120 dekvellen zijn gedaan. Morgenochtend eerst maar even papier halen. Er is licht aan het eind van de tunnel. Of ik het haal is een tweede. :-) Maar dat zien we morgen dan wel weer. :-D