27 october 2022. De morgen begon wat beter, het was relatief mooi weer, en de rug deed wat minder pijn. Ik begon met de verjaarskaarten voor Betty's kwartetje, want Ca Thi Car Al worden morgen respectievelijk 24 en 23 jaar. :-) Alvast . Gisteren hebben de eerste twee met hun ouders gegeten, bij Ca... ¦ ;-) En ik heb nu net haar moeder gesproken, dus mijn nacht wordt goed. De ziekenpost liep wat uit, maar die kreeg ik nog voor de lichting in de brievenbus, en het pakje van gisteren was toen al gebracht. Om kwart over vijf. Toen liep ik al krom van ellende, maar het komt allemaal goed. Ik ga zo weer eens flink smeren, en morgen... iedereen gefeliciteerd en gezond weer op. ¦;-)

26 october 2022. $%&*()_ DHL zou een pakje komen brengen tussen 13.20 en 17.30 u. Nu is het kwart voor twaalf en ze zijn nog niet geweest. Ik heb beneden rondgehangen, omdat het veel te lang duurt voordat ik van boven naar beneden kom. Het  positieve is, dat ik een XXX lezing van Frans Timmermans heb gehoord en gezien, en die was interessant. Maar intussen is mijn rug nog krommer en mijn humeur ____ en heb ik niets kunnen doen. Ook die telefoontjes niet, die nog moesten. 
Ik ga slapen, ik ben moe!

25 october 2022 begon laat voor mij. Ik kwam er achter dat de expiratiedatum van de gebruikte Spiroflor in 2013 lag, dus ik wapende mij met de rollator, om me een nieuwe voorraad aan te schaffen. Er waren er nog twee, maar ik liet er netjes één liggen voor de volgende patiënt. ;-) Al lopend ging het langzaam beter, heel langzaam, en op weg naar huis weer minder. Dus heb ik me met plezier uitgekleed en het spul m.b.v. een oude tandenborstel op mijn rug aangebracht. Na een aantal uren bleek de pijn verplaatst, en nu verdeeld over de hele rug. Lachen! Ik heb zelden zo vaak om mijn moeder geroepen als de laatste week! (Bij onverwachte bewegingen!) Wel interessant dat ik vanaf mijn bed kon Appen met mijn dochter die in de auto zat, zich liet rijden, en op haar laptop haar werk aan het doen was. Dit zijn toch wel bijzondere tijden. Nu, ik ga zo maar weer eens smeren, en dan smeer ik 'm naar mijn bed. Slaap lekker, waar en hoe dan ook. Bless you the Lord!

24 october 2022 begon met regen. En wind. Later werd het beter, maar ik kon er geen gebruik van maken, want die rug blijft pijnlijk aanwezig. Irritant. Ook Spiro Flor had niet gewerkt. Ik heb vanmiddag wat achterstallig computerwerk gedaan, maar daar werd de rug ook niet beter van. Na het eten ging ik een liggen... en nu is het morgen, en ga ik dat weer doen. Een beetje een verloren dag, maar ja, soms is het niet anders. 

Zondag 19 na Trinitatis 23 october 2022 zit er Goddank weer op. Het is altijd fijn om een dienst te mogen doen, maar aangezien de rug nog erg opspeelde, ben ik blij en dankbaar dat ik intussen de dienst in Leerdam op het web heb staan, en dat ik zo aanstonds mijn bed in kan duiken. Maar tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen! Er waren veel lieve mensen onderweg. De Heer stuurt zo Zijn engelen, denk ik dan. :-) Dus dank je, allemaal. Ik had de rollator vandaag echt wel nodig, maar gelukkig bleef het droog en mild, al had ik dat jasje echt wel nodig. Dan zie je onderweg iemand in een rolstoel, die niet kan lopen en gaan waar hij wil (en misschien wel net zoveel pijn heeft), en dan ben je toch weer zó dankbaar dat je zelf nog dienst kunt doen, en dat mensen daar ook nog aardige dingen over zeggen. Gewoon een fijne en mooie zondag. Die zegen geef ik graag aan jou mee. (Zonder de pijn, die houd ik zelf wel.) :-D

22 october 2022 Vanmorgen stapte ik ondanks de rug op de fiets, en ja, ik kon een zelfde lap kopen als die ik vorige maand voor mijzelf had gekocht, maar die ik aan Dochter Twee had beloofd. Meestal kun je zoiets vergeten... Het was buiten nog best lekker, maar verder had ik even geen tijd om er van te genieten. Tot laat was ik bezig met de kerkdienst voor morgen, maar het ís gelukt. En ik heb ook nog wat bloemen gescoord, en anderen er op attent gemaakt... 

21 october 2022. Hard gewerkt vandaag, ik kwam alleen buiten om een briefje te posten. Lopen vier niet mee, als ik gezeten heb, is opstaan een pijnlijke aangelegenheid. Maar vanmorgen toen ik wakker werd, voelde ik niets! Helaas... Maar als ik me niet beweeg gaat het wel. Nu echter heb ik nog 12 minuten voor middernacht, dus: welterusten. Wees gezegend. 

20 october 2022. Een bijzondere dag. Parel kwam om 4 uur vanmiddag om me met een en ander te helpen in huis, en dat was erg prettig, want ik werd vanmorgen wakker met een rug die niet op en neer wilde. Pfff! Geen idee hoe het gekomen is, maar als ik even had gezeten, deed elke beweging flink pijn. Gelukkig heeft ze het bed verschoond, terwijl ik toekeek, ik had het liever samen gedaan. Ze had kaarten voor een concert in Tivoli van het Orkest van de 18e eeuw met Capella Amsterdam. Een van de oprichters, Simon Verster, gaat nu andere dingen doen. Het was een prachtig concert in het kader van 'Afscheid'. Wij zaten achter de werkelijk fascinerende paukenist, en dat was een belevenis op zich! Parel kent Simon goed, (en ook enkele van de musici) en we waren al eerder samen in Tivoli naar een door hem georganiseerd concert geweest. Ik kon de tijd eigenlijk niet missen, maar ik had die niet beter kunnen gebruiken. 
Nu is het de hoogste tijd voor mij om te gaan slapen, dus zeg maar een gebedje voor me, alsjeblieft.

19 october 2022 ... nog steeds een stukje extra zomer. Althans in de middag en als je bezig was. Dat deed ik. Opnieuw heb ik de buitenstofzuiger gebruikt, naast en na de bezem, om het platje weer een beetje fatsoenlijk te krijgen. De resten van de schilders zijn overal. Maar hoe meer groen er te zien is, hoe hinderlijker de overblijvende witte stippels. In elk geval heb ik weer een aardige persoon gevonden die wel even de trap op wilde lopen om die zware klotsende bak naar beneden te brengen en aan de overkant te legen. Lieve mensen. Verder een stukje gewerkt aan de eerstkomende kerkdienst, want ja, een Appje van een geliefde maakte duidelijk dat ik morgen nog meer te doen heb. Vanavond heb ik de veel te lang uitgestelde permanent-beurt maar toegepast, maar ik heb het gevoel dat ik behalve klitten geen resultaat heb bereikt. Balen. Misschien dat het toch iets meer stevigheid biedt voor de krulspelden, als ik die weer zet. Nu ja... intussen luister ik naar het Kyrië van Duruflé's Requiem in het kader van de Klassieke Top honderd, dat iemand via FB gelinkt had. Alleen komen er zomaar advertenties tussen door. Niet prettig. Tijd om te gaan slapen. Meer dan tijd...

18 october 2022 was aangenaam van weer. Ik was bijna zonder jasje op mijn fiets gestapt vanmiddag! Aangezien ik echt een paar boodschappen moest doen, nam ik daar de tijd voor, en ik stortte mij in het fietsgeweld van Utrecht. Pfff. Helaas kostte het me veel moeite om een deel van de boodschappen bij elkaar te krijgen, dus ik moest in gedeelten van hot naar her, en nog had ik niet alles. In een poging het platjes nu eens vrij van schildersresten te krijgen heb ik de buitenzuiger nog eens aangezet. Tot die stopte, omdat de container vol was. Toen was ik nog lang niet klaar. Ik zag het niet zitten om met een zware bak van de trap naar beneden te gaan, maar na een minuut kwam er een jonge jongen langs, die graag wilde tonen dat hij wel sterk was, en de bak naar beneden haalde, en bij de boom leegde. De engel! Als je een beetje oud doet, helpen ze altijd. En van Ton heb ik dat geleerd. ;-) Na het eten bleef ik wat hangen bij de TV, zodat ik pas tegen tien uur bij de PC zat, en ... het is nu nog 2 minuten vandaag. De hoogste tijd dus. Slaap lekker, en heb morgen een mooie dag. 

17 october 2022 sliep ik tot bijna 12 uur door. Dat was wel lekker. De regen verhinderde mij naar buiten te gaan, kennelijk heb ik toch teveel gedaan afgelopen tijd, want ik schrijf telkens fouten. Dus... gewoon naar bed. Morgen beter. 

Zondag 18 na Trinitatis 2022 viel op 16 october! Het was ook de verjaardag van mijn schoonvader, die in... 1880 geboren werd. Ik heb hem nooit gekend, overigens. In je eentje is er niets aan om een gebakje te eten, maar in de Pieterskerk was er een overmaat aan heerlijke bonbons vanwege de verjaardag van HenkvH, deze week, dus ik heb beide feestelijkheden bescheiden gevierd. (Mijn maag protesteert al, dus die is erg protestant vandaag...) De nacht viel weer erg kort uit, dit keer, dus er kwam weinig uit mijn handen. Ik wilde gevaarlijk leven, en het ontbrekende stuk isolatiegordijn in mijn studeerkamer inspelden en met een grove steek bovenaan vastnaaien, maar op een gegeven moment merkte is dat ik gevaarlijk stond te zwabberen, dus ik moet dit overlaten aan iemand die langer en jonger is dan ik. Balen. Op zich nog geen uur werk... 
De computer stond er alwéér op om updates bij te werken, dus dan kun je het schudden. Ik ging er maar een uurtje bij liggen... Daarna kwam er ook niet veel uit mijn handen. Dus een rustdag. Morgen beter, dat is wel nodig ook...
Een pastoraal gesprekje liep behoorlijk uit, maar die zijn af en toe nodig. Als de Heer Zijn oren uit wil lenen, moet je niet gaan zeggen dat je geen tijd hebt voor Hem. ;-) Later op de avond werd ik op mijn beurt weer getracteerd op een ruime hoeveelheid vitamine F die eindigde met een opmerking waar ik heel blij van werd. Zo werd het een mooie rustdag. :-D

15 october 2022 begon voor mij erg miezerig! De weersverwachting voor dit gebied was: af en toe een bui, maar tegen de tijd dat ik nog snel een boodschap wilde doen voordat ik echt weg moet, regende het behoorlijk. Ik wilde naar een crematie van een oude vriend (letterlijk en figuurlijk), en dan kom je liever niet kletsnat aan. Dus: niet op de fiets naar het station! Nu viel het mee: het motregende toen ik ging, maar snel ging het al niet: ik had kramp gehad, dus dat liep niet vlot. Dan heel de stationshal door, eind van het busperron... pfff. Ik moest naar een crematorium waar ik nog niet geweest was, dus je zit wat minder ontspannen. In elk geval heb ik het nieuwe Antonius nu ook gezien. Op de kaart was het vlakbij, p.p.a. viel tegen. Nette ambiance, erg mooie dienst, helemaal in de stijl van onze Klaas. psalm 121 en U zij de glorie zong ik met weinigen mee, jammer... (Later zag ik een boek met de titel: Als je twijfelt: hard zingen!) :-) Een groepje mensen van de Muiderkerk (waarvan ik er eentje al jaren ken) ;-) was bereid in te schikken, en zo werd ik naar de bushalte gereden. Echt engelen!!! Omdat ik geen kerkgeld had, liep ik onderweg naar huis binnen bij het Kruidvat en de AH, 2x een biljet gewisseld met een kleine aankoop. :-) En zo sukkelde ik zoetjes naar huis. Hete was droog! En zelfs zonnig! <De collega had opgemerkt dat de zon ging schijnen toen we het 'U zij de glorie' zongen.> Tegen half zeven was ik binnen, en begon ik aan een gemaksmaaltijd. Onze weldoener was niet naar de bloemenmarkt geweest, maar ik heb nog een en ander van vorige week, en een paar dingen die lang goed blijven. (Vooral uit de verte) ;-D Maar moe bleef ik... Te moe om de gewassen haren te krullen, dus dat ziet er morgen niet uit. Jammer dan. Tijd om te gaan slapen... Heb een gezegende zondag en weet je gezegend! 

14 october 2022. Afgelopen zondag had ik een Iphone met pasje en OVkaart gevonden op weg naar de kerk. 's Middags ben ik op zoek gegaan naar de eigenaresse, en ik sprak veel aardige mensen aan. Iemand had het in een buurtapp gezet, zij belde me vanmorgen (te) vroeg wakker om te vertellen dat niemand zich had gemeld, maar iemand had geopperd dat je een cent kon overmaken. Vanmiddag belde iemand aan om te vertellen dat de eigenaresse haar spullen weer had, inderdaad via die ene cent + vermelding waar een en ander was. (De bank had me verteld dat ik ermee naar het gemeentekantoor moest gaan, om het daar te deponeren, dat was we wat ver, maar een gezinnetje + buurvrouw namen het op zich. Ze probeerden die ene cent meteen... dat heeft gewerkt.) En dus belde straks die buurvrouw aan om me te vertellen dat het in orde is gekomen. Er zijn veel aardige mensen, zelfs in Utrecht. (Vast import, zou Ton zeggen, hij had het niet zo op 90% van de geboren Utrechters uit die dagen)... ;-) Het was een natte dag, afgezien van een paar keer brievenbus en een paar locale kaartjes waar ik gisteren niet aan toe kwam, had ik geen moed om er op uit te gaan. En toch is de dag alweer voorbij, gek is dat toch! Morgen beter, hoop ik, al moet er dan ook van alles. Je hebt van die dagen... 

13 october 2022. Dat schiet niet op! Gisteren heb ik heel hard gewerkt, o.a. aan een liturgie, want soms moet je wat in het vooruit werken, en ik verdeed veel tijd met luisteren naar heel irriterende wacht'muziek' (AI-jengel) van de bank. Eindelijk kreeg ik iemand aan de lijn, die nog weer een half uur later terugbelde, en als het goed is kan ik over drie dagen het probleem (hun probleem) oplossen. Tjonge! Toen vergat ik mijn geheugensteuntje (dit hier) bij te werken. Vandaag had ik in mijn haast de dag te beëindigen en te proberen nu eens voor middernacht de PC uit te zetten, hetzelfde gedaan. Uit! Maar nu zette ik de PC braaf weer even aan. Vanmorgen dronk ik vroeg mijn eerste kopje koffie bij de jarige Reina. Zij had haar koffie al op, maar ze had dan ook al 2 moeders en 4 kleintjes over de vloer. Sjanie rekende uit dat Reina in de loop van de laatste (+)17 jaar 35 kinderen een paar jaar heeft (op)gevoed en liefgehad, naast die twee van haarzelf, die al iets ouder zijn. Een prestatie! Die verbinding is blijvend! Respect! Direct daarna begon ik aan de post, om onduidelijke redenen kost dat tegenwoordig nog meer tijd. Maar wat op de post moest, zat om 17.05 in de bus! :-) Toen hoopte ik nog dierendagpostzegels te kunnen kopen, dat lukte niet, maar de Bruna had wel kinderzegels. Ook fijn, want ik had ze gemist. Meteen een paar pakjes enveloppen gekocht bij de Action, waar de enveloppen anderhalf keer zo duur zijn als een jaar geleden. (Papier is kostbaar geworden!) AH was vlak bij, en daar hadden ze handige kant-en-klare dingen in de aanbieding. Goed voor de portemonnaie, slecht voor de lijn, maar wel lekker. Morgen moet ik me maar niet wegen. Vanavond weer hard gewerkt. En het ís nog voor middernacht, dus ik zeg: welterusten, en morgen gezond weer op!

11 october 2022 kon ik twee dingen van mijn lijstje schrappen, en er kwamen er nog een paar bij. Dat schiet niet op. En dan nog een oude vriend overleden, daar wil je toch heen. Maar... ik weet zo langzamerhand niet meer hoe het moet. Morgen ga ik weer met goede moed beginnen. ;-)

10 october 2022. Bijgeslapen maar niet uitgeslapen,  verder keihard gewerkt en maar één punt van mijn gisteren opgestelde lijst afgewerkt. Misschien anderhalf, want een klusje dat er niet op stond, kon ik wel klaren. Er was iemand aan het slopen hier, en die had een paar stoepranden (of zo iets) die best zwaar waren, maar die net een paar cm voor de keukendeur ophoogden, en dat stapt lekkerder op en af. Onverwachte bijvangst. :-D Dus ga ik vrolijk (proberen te) slapen. Wel vol zorgen over de ontwikkelingen in het Oosten, en i.v.m. de mensen daar... :-( 

9 october 2022 was zondag 17 na Trinitatis. Een heel interessante dienst in de HB-straat. Op weg daarheen vond ik een Iphone, die onder de dienst aandacht bleef vragen, ook al had ik die uitgezet. Opnemen leverde niets meer dan 'Hallo' en het was een heel gedoe. Veel van mijn aandacht was vandaag niet bij de Heer. En daar was ik niet blij mee. Lang verhaal kort: iemand anders gaat er verder mee. Er zijn weer veel lieve en aardige mensen in mijn leven geweest vandaag. Maar het kostte wel veel tijd. Vanavond heb ik foto's bewerkt, die wilde ik doorsturen. Ik heb er met moeite 1/3 van gedaan, en ik had voor vandaag een lange lijst gemaakt met dingen die echt even moesten gebeuren. De hoogste tijd om te gaan vragen, want als zelfs mijn ogen prikken... Morgen beter. Geniet van het leven. 

8 october 2022. Alkmaars Ontzet, maar weer was ik er niet bij. De morgen heb ik verslapen, maar ik ging gisteren ook heel laat naar bed. Dochter 2 belde vanmiddag, en dat was heel prettig, ik kwam alleen wel veel later aan in de Oceaan, want ik moest voor haar ook nog een cadeautje voor René fröbelen, hetgeen ik natuurlijk met plezier deed. Het mijne was toen ook nog niet klaar, maar ergens na 6 uur was ik er wel. Het was al heel gezellig, en naarmate er nog meer leden van mijn gezin kwamen, werd het nóg gezelliger. Heerlijk eten, leuke mensen, een vurrukkulukke taart... Tegen de tijd dat de band begon te spelen snakte mijn hoofd naar buitenlucht en bed. Het duurde nog wel even, maar ik was om 11 u bijna thuis. De man van de bloemen had zijn wagen volgeladen met gratis bloemen, dus toen was ik nog wel een uur bezig om de bossen die ik mee nam te verzorgen. In elk geval voorlopig. Toen nog even kijken naar het nieuws, dat ik wat had gemist, en de dag was voorbij eer ik het wist. Heb morgen een gezegende zondag. 

7 october 2022. Vanmorgen werd ik nog getracteerd op een voetbehandeling van de dame die de voeten van het gastgezin kwam behandelen. Dat was wel héél erg prettig. Ik was de laatste dagen omringd door louter lieve mensen! :-) Na de lunch werd ik naar huis terug gebracht, wat een luxe! Tegen 4 uur was ik weer in mijn eigen huis. Het was een heel fijne mini-vacantie, terwijl ik had gedacht hoogstens een paar dagen weg te zijn. :-) De post noopte mij om te reageren op een geboortekaartje, dat lukte net voor de lichting, en er waren verschillende mensen die kennelijk 'roken' dat ik er weer was, want de telefoon stond roodgloeiend. Van de mail kon ik slechts het topje van de ijsberg bekijken, en behandelen, maandag de rest, hoop ik. Boodschappen moesten nodig gehaald, en ook naar de andere kant van de stad gebracht worden, op een adres waar ik nog niet eerder was geweest. Lastig zoeken in het donker, dus dat kostte me - met veel vragen - 2x 50 minuten. Wel waren er veel engelen op mijn pad! Mijn haar moest echt nodig gewassen worden, ik zette het bad aan, deed nog wat klusjes, en waste mijn haar... nu is het al honderd minuten morgen, dus de hoogste tijd om mijn schoonzoon René te feliciteren met zijn verjaardag... :-) En te gaan slapen. De krulspelden zitten er in. 

6 october 2022. Vannacht werd het heel laat, vanmorgen ook, dus ik zit eigenlijk in mijn oude rhitme. Het lijkt een mooie dag te worden. Wel een dag vol verrassingen! Zo hebben we de Dyson, die een ander type is dan de mijne, helemaal uit elkaar gehaald, aan de hand van een filmpje op internet. Heel instructief. ;-/ Het werd toch weer laat, o.a. omdat ik de bijna 1000 foto's van de reis van goede vrienden heb mogen bekijken . Mooie beelden , alsof ik er zelf bij was. Maar nu ben ik moe. Heb het goed!

5 october 2022 was een stuk minder prettig van weer dan gisteren . Het waaide af en toe heel hard. We bezochten de Oerse molen, de wieken stonden vast, maar je kon er goed lunchen. (Ik heb in jaren niet zo veel brood gegeten als de laatste dagen.) Er moesten wat boodschappen gedaan, fruit en zo, dat haalden we in de Fruittuinen van Philips. Verder was het een rustige dag. Dat mocht ook wel, mijn heup was nog gevoelig na al dat lopen van gisteren! Er was weer een mooie zonsondergang, we boffen wel met het weer... Morgen komt er waarschijnlijk weer een dag! ;-) Geniet van vrede en veiligheid !

4 october 2022, dierendag! Een dag die ik met onze vrienden doorbracht in de Beekse Bergen, ergens tussen Tilburg en Den Bosch! We waren er nog nooit geweest, dus het was een bijzondere ervaring! We zouden theoretisch 3,5 km lopen, het werden er 5! Dat was niet goed foor doif!

We hadden het na afloop letterlijk op de heupen, maar het was een prachtige dag! Foto's komen later wel eens. Nu ben ik moe!!!

3 october 2022. Sommige dagen beginnen te vroeg, dit was er zo een. Maar goed, dan hebben we ook meer mogelijkheden vandaag. De vuilniswagen is al voorbij, en het is tijd dat ik eens aan het werk ga. Geniet van je eigen  mogelijkheden, en doe er iets leuks mee!!! Ik kreeg leuk bezoek, dat nam me mee naar Eindhoven om samen een paar dagen leuke dingen te doen. Intussen is het bijna 2 uur, dus morgen komt er waarschijnlijk weer een dag!

Zondag 16 na Trinitatis 2 october 2022... Vandaag was hier de Singelloop, en al vroeg in de morgen waren ze hier tegenover de maximale decibellen aan het oefenen. Na de kerk was het hier een hels lawaai, maar om een uur of vier waren ze allemaal voorbij, de dranghekken voor een deel al weg, of opzij gezet, en het lawaai is naar een ander deel van de stad verplaatst. Hoera! Er moest veel gebeuren, maar het schoot niet op. Ik had echt een rok nodig, die rode is bijna niet meer te dragen, dus heb ik een lap gewassen, en de rest van de dag was ik bezig met knippen en naaien... ik moest het zelfde wiel opnieuw uitvinden. Lastig hoor. Maar goed, ik heb nu weer een lichtblauwe rok om aan te trekken. Een paar telefoontjes, en nu moet ik eens beginnen aan het lijstje van dingen die ik al een uur geleden klaar had moeten hebben. Zucht. Maar het was mooi weer, voor de Singelloop, en voor mij. :-)

1 october 2022 - heerlijk, eindelijk een volle nacht geslapen. D.w.z. van 2-11 u. :-) Het was wel erg prettig. Ik deed wat kleine klusjes, en wat boodschapjes. De bloemenman was er al vroeg in de avond, daarna ging ik mijn haren wassen en krullen. Nog wat geklungel, en de dag is om. Heb morgen een gezegende zondag. 

30 september 2022. Gisteren was ik op sjouw, vanmorgen mocht ik al vroeg op pad voor een begrafenis. Dankzij lief vervoer kon ik er ook komen, heel fijn. Een prachtige dienst, die een lief mens eer aan deed. Wel zowel heen als terug net een trein gemist, maar het kwam allemaal goed. Er bleken allerlei dingen nog te moeten, het bleek onmogelijk een simpele vraag te stellen aan het service-centrum van de Canon, daar was ik veel tijd mee kwijt geraakt, printerfout! en een tocht naar de brievenbus liep uit op een zeer uitlopend ziekenbezoek, nu ja, dat soort dingen. 
Verder was het de trouwdag van mijn ouders, in 1936, dat is toch al weer een tijdje terug... Ik heb veel aan hen te danken! 
De dag is vrijwel om, maar ik ben dankbaar en voel me gezegend. Morgen zien we wel weer verder. 

28 september 2022 was NAT en werd nog NATter toen ik dacht even naar Bilthoven te kunnen gaan, om iets voor Tjitske uit te zoeken. Dan merk je ook hoe koud het in huis is. Ik ga lekker slapen, heb vanavond van alles gedaan voor Tj. 

27 september 2022. De sterfdag van mijn vader. Eigenlijk had ik wel naar Alkmaar willen gaan, maar vanmiddag kwam de schilder zijn spulletjes weghalen uit de tuin en uit de schuur. Hij heeft ook nog wat vlekjes weggewerkt, de rekening gebracht, en een lijstje meegenomen van dingen die nog moeten gebeuren, zowel binnen als buiten. Maar daar heb je iets beter weer voor nodig. De keukenvloer die ik gisteren zo braaf had gedweild, moet modig weer gebeuren. Maar ja, ik ben nu wel eventjes moe... ;-) Dus ik ga eerst even iets rustigs doen. In elk geval heb ik mijn jarige nichtje gefeliciteerd, een ander telefoontje beantwoord, dus ik ben niet helemaal van de wereld. ;-D - Vanavond nog een deel financiën gedaan, en het is nu middernacht. Welterusten, en morgen een gezonde en gezegende dag. :-D 

26 september 2022 was nat, erg nat. Toen ik dacht veilig iets nuttigs en nodigs te kunnen gaan halen, kwam ik in een wolkbreuk terecht, zodat mijn lichte zomerrok van voren en van achteren zwaar werd van het water. Zo zwaar, dat het elastiek het niet hield. Lastig manoeuvreren dus. Toen ik thuis kwam en een en ander niet meer vasthield, zakte de rok ook meteen van het lijf. Moet toch gewassen worden. Ik heb een paar uur in bed gelegen voordat ik me weer droog voelde. Verder was het een schoonmaakdag. Stofzuigen, dweilen... net een uurtje data geklopt. En nu is het op. Morgen weer verder. :-) 

Zondag 15 na Trinitatis 25 september 2022 was tot het randje vol! Om kwart over tien was ik in de Waalse kerk in Utrecht... tegen een uur was ik thuis, toen moest ik snel wat dingen bij elkaar pakken, want ik wilde eindelijk weer eens naar de dienst van de Charismaatjes. De Evangelische Roze Vieringen in Amsterdam, heet het nu voluit. 30 jaar geleden was ik in april of mij bij de tweede dienst. En zo lief: ik kreeg een van de twee boeketten die op de Tafel stonden in de kerk. Onverdiende genade. Omdat het om delen ging. Dus toen ging ik die bloemen weer delen met Parel. Zij was bezig met het ontrafelen van de geheimen van internet, dat het niet meer deed nadat de Vlieland, vanwege 's vijands onderdrukking, (zoals mijn vader zou zeggen) was omgekeerd, zodat de voorsteven nu richting water kijkt, en de achtersteven aan de kade ligt. Ik kwam ook wat Oceaanplaatjes brengen, en nog zo een en ander. Dat leidde tot een kaasplankje en een fles die openging, dat was héél gezellig, zomaar met René en Parel alleen... daarna gingen we weer verder op zoek naar de reden van het ontbreken van de internetverbinding... We vonden één losse verbinding, maar het verbinden daarvan gaf geen soulaas... Soms moet je stoppen, en denken: morgen beter. Daarna gingen we toch nog een hapje eten in de Oceaan, waar ik mijn kleinzoon aan het werk zag, met één oog op het breedbeeldscherm (0-0) en nog een oog op een beeldschoon Feetje... ;-) Om 11 uur was ik in Utrecht, daar kreeg ik nog een minibosje veronicaatjes om in een vaasje te stoppen, zodat mijn hele benedenverdieping - en vooral de keuken - één Floriade is. 'De dag door Uwe gunst ontvangen, is weer voorbij, de nacht genaakt...' Dus ja, welterusten, en zegen voor allen die dit lezen of die ik vandaag heb meegemaakt... 

24 september 2022 was ook een druk dagje. O.a. achterstallig invoeren van de financiën. Dat was na Lourdes in het slop geraakt. Nu ja, ik heb ook keihard gewerkt, al die tijd. Niet dat ik bij ben, maar een stukje is weer O.K. Verder nog genoeg te doen. Vanavond kon ik laat nog bloemen scoren. Ik had er zelfs zoveel, dat ik nog wat bij buren probeerde te slijten, maar het was toen al half elf, zag ik later, dus ze deden niet open. Ik maakte er een zustertje uit het bejaardenhuis heel blij mee. Dat moest gewoon zo zijn. Humor, daarBoven! Heb een gezegende zondag, morgen. 

23 september 2022... vanavond is het behoorlijk fris hier in huis. Er moet nog flink wat tochtstrip geplakt worden, maar de schilder is nog niet geweest voor de laatste loodjes... Vandaag stond in het teken van de stofzuigers. Lach niet! De stofzuiger heeft aardig wat dienst gedaan deze week. Helaas zoog die in de hal ook een stuk behang van de muur, en aangezien dat behang nogal kleurrijk is, valt dat erg op. Dus knipte ik vandaag de betreffende stofzuigerzak open, in de verwachting het stukje behang vrijwel ongeschonden terug te vinden. Ik vond een mesje, een paar naalden en spelden, een twee- euro stuk, en nog zo het een en ander, maar zelfs geen flard behang was herkenbaar! Shift-F1 en zo!!! Het is nogal een flink stuk, dus dat moet een keer worden ingekleurd. Dat heb ik tijdens de begrafenis van 'de' Queen ook al gedaan, en dat kost vrij veel tijd. Ooit was een mottenpapier van de kapstop tegen het behang gevlogen, en dat kleeft nogal. Zodoende had die kale plek mij al heel lang geïrriteerd. En een paar dagen later kreeg ik er een nieuwe voor terug. Minstens zo groot, en veel opvallender. Dat was de prima stofzuiger die beneden zijn werk doet. Lastig om de trap mee op en neer te gaan, dus toen ik een paar jaar geleden bursitis aan de heup had, kocht ik in de uitverkoop een extra stofzuiger, zakloos en op batterij. Maar die deed het nooit zo goed als verwacht. De laatste dagen gaf dit apparaat aan dat er een verstopping zat op een voor mij onbereikbare plaats. Dus stopte ik de Dyson in de rollator, eigenlijk iets aan de late kant, want het begon al lichtjes te regenen toen ik vertrok... ik had zo gehoopt de regen voor te zijn. Ik had de D bij de MM gekocht, en daar sta ik in het systeem, dus ik dacht dat ik niet hoefde te graven naar de rekening in het deel van de kamer die nog niet is opgeruimd... Dat pakte anders uit. :-( Een heel aardige jongen lukte het om de obstructie te verwijderen, maar de oorzaak ervan, een flubberrand die verondersteld werd stof en opgezogen dingen beneden dat niveau te houden, zodat die eruit geklopt konden worden, bleef een probleem vormen. Wel een intern probleem, zei de brave Menno, en hij stuurde me naar de Service-desk. Daar bleek dat mijn MM-kaartje maar tot dec. 2020 de dingen had bijgehouden, en ze mochten vanwege de APV niet meer op naam in het systeem zoeken. (Waar heb je dan een systeem voor?) Dus kan ik pas terugkomen als ik de aankoopbon heb gevonden. Of ik moet naar de Handyman. Die is helaas vertrokken uit het centrum van Utrecht. Grrrr... Verder viel er nog zo een en ander tegen. Morgen met goede moed maar verder. 

22 september 2022. De laatste volledige zomerdag. Morgen nog een paar uurtjes, begreep ik. In het noordelijk halfrond genieten we van lange dagen en korte nachten. De astronomische herfst begint op 23 september 2022 om 03.04 uur. Dag en nacht duren even lang.  Ik mocht vanmiddag weer naar de tandarts, die een lelijke bruine tand heeft bij gewerkt, en mijn tandeloze bekkie heeft voorzien van een extra extensie. Maar waar de kaakchirurg bezig is geweest, is het nog gevoelig. Dus doe mij in gezelschap maar een mondmaskertje. Dat doe ik zondermeer bij de AH etc. Vanmiddag vond ik de bezem op het kamertje boven voor... Dus gebruikte ik de tijd, die de PC nodig had voor een grondige scan, om buiten de stoep eens grondig te bezemen. Er lagen nog heel veel kleine stukjes verfschraapsel tussen de stenen. En passant stukken van de stoepen van de buren ook gedaan. Op het laatst gebruikte ik de stofzuiger voor de kleine hoekjes die je anders niet schoon krijgt. Binnen een half uur lag er weer een lading droge bladeren, maar ja, het is de tijd van het jaar. Van Hogerhand aangemoedigd liep ik nog naar de Twijnstraat aan het begin van de avond (en terug) dus mijn beweging heb ik wel gehad. De bonnetjes van twee maanden heb ik vanavond gesorteerd, maar dat betekent nog lang niet dat ik de financiën in de PC heb staan. Dit was in elk geval een voorbereiding. Het scheelt veel tijd. (Bijna net zoveel als het kost.) ;-/ Wat mij betreft is de dag wel om... 

21 september 2022 zomerde nog wat na... al had ik wel een jasje nodig toen ik naar de tandarts ging om te 'happen'. Daarna had ik een interessante en verwarrende ontmoeting, twee eigenlijk. Vervolgens deed ik lopend boodschappen, en ik ruimde een doos vol ongeordend spul op, dat nu geordend is, en maar voor 1% weggegooid. Tja. Het schiet niet hard op, terwijl ik veel heb gedaan. De hoogste tijd om het vuil buiten te zetten. Slaap lekker / heb een fijne dag. 

20 september 2022 was de derde dinsdag in september. Maar ik heb heerlijk uitgeslapen, voor het eerst in weken. Niet dat ik nu uitgeslapen bén, maar we gaan opwaartse wegen. ;-) Ontbeten onder de klanken van de koning, die zijn huiswerk deed, en daarna heb ik de rest van het halletje opgeruimd. Een vriendelijke  voorbijganger wilde de stofzuiger, die boven bij de trap stond, wel even naar beneden halen. Daarmee naar beneden lopen vond ik zelf wat riskant. Ik paste intussen op de hond en de cigaar van de goede man. :-) En daarna heb ik gezogen in de hal en in de gang. Morgen komt de rest wel weer. Er moesten twee parapluies gerepareerd worden. (Eentje was nog van mijn schoonmoeder, met een poedelkopje als handvat, dus dat is niet gewoon maar een plu!) ;-D Verder was er nog wat post, en terwijl ik even TV keek, viel ik prompt in slaap. Een pastoraal gesprek wekte mij weer, en zo is de dag voorbij gevlogen. 

19 september 2022 werd ik van de tweede wekker wel wakker. Met een armvol bloemetjes was ik ruim op tijd in de Domkerk voor het morgengebed van 7 uur (ja, dat lees je goed!) waar Maryse voorging. Dat deed ze - natuurlijk - heel goed. Na afloop koffiedrinken. Haar bloemetjes ( nog voor haar verjaardag) deelde ze - genereus als ze is - meteen met de aanwezige vrijwilligers. :-D Ik had zelf ook nog, dus ik stond vanmorgen nog een uurtje bloemen te trimmen, na mijn ontbijt. Toen wàs ik al redelijk slaperig, maar met 3 koppen koffie lukte het me dat te overwinnen. Tijdelijk. Tijdens de uitzending van de dienst t.g.v. het verscheiden van Queen Elizabeth II hield ik me bezig met het schoonmaken van de ingewikkelde en smerige krullen van het driedelige ding waar ooit de garderobe op rustte, in het halletje. Maar eerst kon Ton er niet meer bij, en nu ben ik ook omlaag gegroeid, dus het staat naast de deur als grillige ophangplek voor allerhande dingen die daar een plek vonden in de loop der jaren. Dat kostte veel tijd. Maar dat was goed te combineren met het genieten van de prachtige liturgie, de mooie lezingen en de heerlijke muziek. De diensten vanuit Londen en Windsor waren puur Evangelie. (Alleen moest ik wel erg gapen, want de man met de hamer kwam regelmatig langs...) En nu kan ik mijn ogen niet meer open houden. Morgen beter... 

Zondag 14 na Trinitatis 18 september 2022 regende dat het goot! Er waren ook weinig mensen in de Waalse kerk. Maar wel bleven wel lang plakken... er moest hier en daar wat bijgepraat worden. Gisteravond had ik nog om half negen gekeken of er bloemen waren, maar nee... Vanmorgen op weg naar de kerk zag ik ze, maar toen was ik al laat. Op de terugweg heb ik me tegoed gedaan aan gladiolen en wat restjes van andere dingen. Ik was dik een uur bezig met het verzorgen ervan. Wel lekker dat er weer verse bloemen staan. Later op de middag, na een mooie Herdenkingsdienst voor Q. Elizabeth II  ging ik nog even kijken of Lucy, die slecht ter been is, wel bloemen had... nee... dus ik bracht haar een en ander, en dat betekende lang luisteren. Daar had ik niet op gerekend, ik had een pannetje met courgette op een heel zacht vuur opgezet toen ik keek naar de bloemen voor L. Tja... de onderkant was redelijk gecarameliseerd. :-( Vanavond nog wat foto's bewerkt, voor de eerlijke woz - en een gezellig gesprek gehad. Een lange dag is om, en morgen moet ik vroeg op. Als het lukt. 

17 september 2022 was een heel lange werkdag. Gelukkig had ik gisteren al wat boodschappen gedaan. Vandaag heb ik met veel tussenpozen een kwart vierkante meter op mijn studeerkamer in orde gebracht. Dat was al veel werk. Na het eten ging ik heerlijk alle stof van de afgelopen week uit haren en poriën wegspoelen... Ik was juist zover dat ik mijn haren zou gaan kammen en krullen, toen mijn oogappel belde: 'Mama, ik ben toch in de stad, kan ik nog iets doen aan klusjes?' Zo'n kind gun je toch een Fanta! (Niet dat ik dat in huis heb...) Voordat hij er was, had ik al een mooi lijstje van dingen waar ik niet bij kan etc... Toen hij tegen kwart voor twaalf afscheid nam, had hij echt een hele reeks dingen gedaan. Zo fijn!!! En nu is het een uur later, en ga ik naar mijn vers opgemaakte bed. Dank je wel!!!

16 september 2022. Het was weer lang douchen voor de bomen vandaag! Tenminste hier in de stad. Tegelijk krijg je beelden van verdronken Pakistan en verdroogd vee in Afrika. Het leven voor het wereldnieuws was wel een stuk rustiger, alleen niet voor de slachtoffers. 
Ik liep veel vandaag, 5500 pas - minstens, want de Garmin is niet zo erg correct. De band van de rolstoel was wéér helemaal leeg, nu zit er een nieuwe binnenband in. Een aparte maat. Dat kostte weer een tientje. Maar je hebt niets aan een rolstoel als die niet rolt. Met de rollator liep ik vervolgens naar de stad, want ik had wat onhandig te dragen boodschappen, en dan is zoiets wel heel prettig. Er is altijd wel een engel die een en ander de roltrap voor me afdraagt. :-) Maar daarna moest ik rusten. Lang en veel. Niet dat het hielp. 
Vanavond begon ik aan het klusje waarmee ik vanmiddag wilde beginnen, maar ik moest eerst een aantal verjaarskaarten maken die vandaag nog op de bus moesten. (En van het een kwam het ander, maar nu staat mijn wagenpark in elk geval weer in de gang, en niet meer in de salon, dat is toch wel fijn...) 
Dus ja, vanavond heb ik de stofzuiger op de CD's gezet, die ondanks een laken erover toch vrij stoffig (geworden?) waren. 'Ik in mijn klein hoekje' kon me haast niet bewegen. In dit tempo haal ik het niet meer, om dit jaar de schilderchaos te lijf te gaan. Akela, ik doe mijn best. ;-) En nu is het weer op voor vandaag. Morgen verder... :-)

15 september 2022 mocht ik uitslapen. Hoera! Niet dat ik al uit geslapen ben, maar er was wat rust in de dag. Geestelijk tenminste wel. Een raam bleek volkomen vast te zitten, hoewel aangegeven was dat het open moest kunnen. En zo was er nog het een en ander... Om de PC te kunnen gebruiken moesten er wat dekzeilen weggehaald worden, heel voorzichtig, voordat ik de PC open kon maken en kon voorzover ik er bij kon, kon stofzuigen. Ik heb zo'n lekker verlengstukje dat op de stofzuiger past, en dat uitloopt in een heel klein mondje. Ook fijn om het toetsenbord te zuigen. Kortom: ik ben druk bezig geweest. De ziekenpost kwam voor vijf uur niet in de brievenbus, dat was pas vanavond om half negen ongeveer. Morgen moeten er nog een paar worden afgedrukt. De laserprinter had ik ook afgedekt, maar kennelijk niet voldoende. Na de eerste print begon er allemaal viezigheid op de afdrukken te komen. Niet leuk dus. De Epson heb ik nog niet aan het werk gekregen, ik weet niet hoe ik die open moet krijgen, dat zoeken we nog wel uit, dus ik moest het met de Canon doen vandaag... Voor vandaag is de energie wel dubbel en dwars opgemaakt, dus morgen beter. Dan kun je vast niet klagen over de warmte (vandaag was nog best lekker, vond ik), en de bomen oefenen hun regendansje al... ;-) 

14 september 2022. Tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen! Het is droog gebleven, het belangrijkste is geschilderd. Ik heb het slot van het raampje van het toilet uitgefreesd, zodat het weer dicht kon, liever dan het slot een beetje verzetten... dus dat is OK. Slaapkamerraam klemde, dus dat heb ik geschuurd - want ik kon mijn schaaf niet vinden. (Ik moest wel na iedere vijf minuten werken een kwartier gaan liggen, maar OK!)  Volgens mij is een ander raam dicht-geverfd, maar eerst zou de schildershulp het voor me opendoen voordat hij wegging, maar nee, dat kon toch niet, want dan kwam er vast stof op het kozijn. We zullen zien. In elk geval is fase 1 van de ellende min of meer afgerond. Over een paar dagen kan ik beginnen het stof dat zich door heel het huis verspreid heeft beetje bij beetje aan te pakken. (En als ik érgens een hekel aan heb...!!!) Het is in elk geval een klus die voor de kerst niet klaar is, vrees ik, want er is van alles in huis verplaatst van ergens naar nergens... Nu ben ik moe. Erg moe. Tijd om de PC weer uit te zetten. Ik wilde iets handigs kopen, maar l'embarras du choix via internet werd me te veel. En wat ik ooit had gekocht kon ik niet vinden. "Laat maar" , zegt de Heer. Ik ben voor een keer niet eigenwijs, denk ik...

13 september 2022. Heel kort, het was een lange en drukke dag, al was ik om half tien al op. De steigers voor zijn weg, maar er moet nog wel een en ander gedaan worden, en het is hier nog super stoffig. Maar ik leef. Morgen beter. Het was gunstig weer, dus we zijn heel dankbaar, en ik fietste vanavond nog snel naar de Twijnstraat, dat was fijn. CU

12 september 2022 was, naar verluidt, de laatste zomerse dag dit jaar. Heel aangenaam, jammer dat ik thuis moest blijven, maar ja... in elk geval bleek dat de vergunning voor de steiger, die de schilder na de aanmaning van vrijdag, in het weekend digitaal heeft aangevraagd, vandaag verleend was. Wel een dure zaak, maar een boete was duurder geweest. Dat is alleen binnen de grachtengordel. 'Omdat het daar drukker was, dan daarbuiten'. In elk geval een stukje zenuwslopende toestand opgelost. De afspraak voor de tandarts heb ik maar uitgesteld, als ik niet ergens netjes hoef te wezen, valt het wel mee met mijn tandeloze bekkie. (Zolang ik er aan denk niet breed te grijnzen, maar dat dóén dames toch ook niet?) ;-) De dag vloog voorbij, vanavond had ik een lang gesprek met mijn schone dochter, en over minder dan 8 uur moet ik alweer present staan... Het komt vast goed. (Maar nu moet ik eerst nog even een paar gaten in de horren dichtplakken, want dat je die kunt weghalen voordat je verf gaat afbranden, tja, dat spreekt niet voor iedereen vanzelf. En ik kon ook niet steeds bijhouden wat waar gebeurde. Dat had ik beter wel kunnen doen...) :-(

11 september 2022 13^e zondag na Trinitatis. Vandaag was ik in de heel volle Lutherse kerk in de Hamburgerstraat... Die was zo vol omdat het de dag was, waarop we officieel afscheid namen van Beheerder - koster - gastheer Geert Procee, die ruim 32 1/2 jaar met mildheid en een vaste hand de 'hardware' van de gemeente in het gareel hield. Een warme, heel feestelijke dienst, gevolgd door toespraken, met humor, zoals past bij Geert, en daarna koffie en een lunch. Om half twee begon een geschenk van Geert aan de gemeente: een concertje, geënt op dr. Maarten Luther en diens vrouw Käthe. Muzikaal heel fijn - met verklarende teksten van de pastor loci. Er waren heel veel mensen die ik al jaren niet had gezien, dus dat was echt heel fijn. Er was nog thee en fris en koek en cake toe! Om 15 u zou het afgelopen zijn. Toch stond ik pas net voor half vier buiten. Vanmiddag probeerde ik de foto's die ik had gemaakt nog wat te fatsoeneren. Tegen 8 u was ik zo ver dat ik ze kon versturen. Na het eten (jawel, ik heb echt gekookt!) een aantal telefoontjes, nu is het kwart over elf, en een uur later dan ik had moeten stoppen, want morgenochtend is het weer heel vroeg bal, vrees ik. 

10 september 2022 begon ik net iets uitgeruster, met een flinke portie vitamine F bij mijn morgenkoffie. Fijn om uitgebreid van hart tot hart bij te praten met de verre dochter... Roggebrood kan ik nog niet eten, dus het werd iets zachts. Daarna fietste ik naar de lapjesmarkt, en kwam beladen met 1 noodzakelijk stuk, 1 nuttig stuk, en 3 coupons (à 1 €) en 4 m stof à 2 € p. m. Helaas is dit niet het moment om de naaimachine weer onder van alles uit te graven. Ik kan beter wachten totdat deze ellende voorbij is. Er moesten nog meer boodschappen gedaan worden, in de Twijnstraat... en toen ik bijgekomen was, moest ik nog een Berichtenblad wegbrengen naar een onderwerp daarin, maar deze Hooggeplaatste heeft de ruime woning intussen verwisseld voor een andere. Dat hoorde ik pas nadat ik de post in de stenen bus had horen ploffen. 
Het was ook Open Monumentendag, maar daar kwam ik niet eens aan toe, want ik had ter hoogte van de Kathedraal der OKK twee successievelijke ontmoetingen. Dat werden twee inhoudelijke gesprekken. Prettig. Daarna dwaalde ik nog even langs een paar van mijn favoriete winkels, en voor ik het wist was het laat, en zag ik een handhaver met interesse in mijn pand. :-( Dat is nóóit goed... :-( Vanavond vroeg in bad, haren wassen, krulspelden inzetten (zonder bevalt met ook niet) en zo is de dag voorbij geroetjst. Ik zal nog wel meer hebben gedaan, maar ik kan het me niet te binnen brengen. Morgen een gezegende zondag. 

9 september 2022. Ik ben weer even baas in eigen huis. Moet nog van alles doen, maar het is prettig weer de PC op te kunnen starten. Er ligt wel een behoorlijke laag stof op het plastic dat eroverheen ligt. Dus wat dat betreft is dat afdekken zeer zinvol. En het was een enerverende dag tot nu toe. Natuurlijk wilde de PC updaten. De eerste keer ging goed, later moest het weer ongedaan gemaakt worden. Er is vast een trucje om te zorgen dat deze update nooit meer geprobeerd wordt, maar ik heb dat niet gevonden. Vanavond een paar kleine dingen gedaan, die achterstallig waren en haast hadden. Morgen is Open Monumentendag, maar ik ben zo verschrikkelijk moe, dat het me worst zal wezen. Ik wil alleen maar slapen, en zelfs daar ben ik te moe voor. Morgen beter. Geniet van het weekend! 

8 september 2022 - weer een lange, frustrerende dag voorbij. Gisteren geen aandacht besteed aan Maryses verjaardag, al wilde ik dat wel, vandaag kon ik haar weer niet bereiken. Verder ging er van alles mis, het begon al met regen, en een schildersgezel die... nu ja. Laat maar. Ik kon niet bij de PC, en nu weet ik niet meer wat ik zo nodig moest doen. En ik heb hoofdpijn. 
Goddank is Queen Elizabeth II een langdurig ziekbed bespaard gebleven. ... Om vrede en veiligheid en wijsheid willen we bidden... 

7 september 2022. Gisteren was een redelijke ramp, want ik moest naar de kaakchirurg in Zeist. Daar zou ik om 13.15 u van een wortel van een hoektand afgeholpen worden. Ik kan nogal lang bloeden, dus ik vroeg iemand die altijd heel erg behulpzaam is, mij te brengen en halen. 12u20 zou ze er zijn. En de vader van de schilder zou er om 12 u zijn.
Ik zat klaar... maar niemand. In mijn mobieltje had ik het nummer niet van die mevrouw, de computer, en alles in mijn studeerkamer, was degelijk afgedekt. En de tijd vloog. Om kwart voor een was de andere schilder er, ik had net allerlei dingen weggehaald, zodat ik de PC kon starten, het nummer opschrijven (dat had ik eerder moeten doen) en toen belde ik wanhopig mevr. M... Waar ben je? Als ik een taxi moest bellen kostte dat op zijn gunstigst tien minuten... :-( Maar toen rende ze langs, de steiger, en riep: 'hup, hup, auto in...!!!' 
We waren nét op tijd bij de poli in Zeist. Maar echt ontspannen was ik niet
De ingreep verliep goed, de mensen waren aardig, en ik werd met een ijszak tegen mijn wang naar huis gebracht. Daar heb ik in de loop van de dag en de nacht een literbak ijs bij stukjes en beetjes leeggegeten... Dat hielp wel. Maar ik wilde eigenlijk alleen maar slapen.
Nu schrijf ik dit beneden op de minicomputer, want boven is het een stoffige chaos.
22u57. Ik startte toch maar even de computer boven op, want ik moest iets uitzoeken... Vanmorgen had ik ramen gelapt, voorzover ik er bij kon, stof gezogen in de salon, ik dacht dat die deuren klaar waren, maar dat bleek de voorlak te zijn geweest. Dus moesten de deuren nog een keertje geschuurd en gelakt worden. Ik word hier wel heel erg moe van. En dingen die stuk gaan, en die de enig aanwezige - naast uw scribent - heel zeker niet gedaan heeft, 'nee hoor, dat was al zo'. Grrrr! Ik ga mijn PC maar weer uitzetten en toedekken, en daarna mijzelf. Morgenochtend komen de Filistijnen weer over ons. Ik vind het een bezoeking, als ik zo vrij mag zijn... Maar mijn mond voelt weer gewoon, en het bloeden is redelijk snel gestopt, door al dat ijs. ;-) En het is vrede, en ik kan op mijn eigen benen het pand in en uit. Ik ben een gezegend mens. (Maar wel een zeurpiet. Sorry!) 

5 september 2022. Vroeg op, schilders! Ik ben maar wat gaan doen met de foto's van zaterdag en zondag. Ik had een afspraak met de tandarts, die het ook al zo warm had. Bij de AH haalde ik voor hen een bak ijs. Dat konden ze wel waarderen, geloof ik. Schilder Stan lustte ook wel iets, morgen zal ik het nodig hebben, denk ik. Maar dat zien we dan wel weer. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad, schijnt de Heer gezegd te hebben. Ik ben niet erg bijbelvast, maar Google weet me te vertellen dat het in Mattheüs 6:34 staat. Dat is wel handig. Ik weet vaak wel ongeveer wát er staat, maar echt niet wáár... maar daar heb je een PC voor. Vanavond nog even op de fiets naar de Twijnstraat geweest. Buiten was het 12 graden warmer dan binnen mij de A.H. Als ik niet zo ontzettend moe was, ging ik nog even de straat op om te genieten. Dat gaat niet meer lukken. Enige milde regen zou wel fijn zijn, maar liever geen enorme onweersbuien, want ik kon me niet meer naar het dak slepen om te kijken of de afvoer wel vrij is. Vorige week nog wel, hoor. 

Zondag 4 september 2022, 12 na Trinitatis, sloeg ik 's morgens de kerkdienst over, want ik was helemaal op. En 's middags werd ik in Leerdam verwacht, waar Ina Mostert vierde dat ze 50 (+2 corona-)jaren daar organist was. Het is een heel prettige medeliturg. Dus ja, ik ging daar graag heen. Wel een hachelijke verbinding, want met enige vertraging en 2 trappen af/op naar het andere perron is het maar de vraag of ze wachten. Het is er niet echt beter op geworden. Wel lastiger. :-) En een heel eind lopen (voor mij dan) van Station naar kerk. Maar alles kwam goed, het was een mooie dienst, veel lekkers na afloop, en ik kreeg nog een bakje dit en dat mee... en twee van die kleine boeketjes die op de tafels stonden. Ze zijn echt lief voor mij, daar. 's Avonds kwam er niet veel uit mijn handen. En ik vergat dit op te laden. Tja. 

3 september 2022 was de jaardag van ons, als biologen... Tineke ontving ons allerhartelijkst in Doorn, waar we lang geleden ook al eens waren. (Ton was er toen ook bij!) We werden om 11 uur verwacht, ik had de wekker op half acht gezet, en ik schrok om iets na negen uur wakker. Stressen dus, zodat ik mijn mobieltje vergat, en het exacte adres. De trein haalde ik, maar de bus van Driebergen naar Doorn verviel. Shift-F1!!! Ik kon niet laten weten dat de volgende bus volgens het bord drie kwartier later zou komen, maar de Heer was genadig, en 10 minuten later kwam diezelfde bus binnendraaien, maar... stopte bij een belendende halte. Het bleek tóch de bus te zijn die ik moest hebben. :-) Alleen wezen mensen me verkeerd, zodat ik een eind om liep. Uiteindelijk kwam alles goed, en hadden we een lange, ontspannen dag, met koffie en gebak, lunch en veel gezellige gesprekken, daarna het Arboretum, waar een Schalxe heer ons alleraardigst rondleidde. Eergisteren nog waren ons buien beloofd, gisteren benauwd en vochtig weer, maar niets daarvan. We waren echt gezegend vandaag, en al die lieve mensen, die zijn familie geworden in de loop van deze decennia. Van onze kleine groep - we telden ze straks - zijn er al 9 ons voorgegaan. Maar op zulke momenten zijn ze ook niet echt weg... Nu val ik om, tegen half tien was ik thuis, dankzij een jaargenoot die 'even' omreed... ik was te moe om naar boven te gaan. Vijf kwartier later is het nu. Ik voel me moe en vies, maar dat bad moet morgenochtend maar. Nu lukt het me niet meer. Dan maar niet naar de kerk misschien. Later... Ik kijk terug op een warme, heel fijn dag. We zongen het jaarlied: onze band zal nooit vergaan. En zo is het. 

2 september 2022 - even denken aan Maja, die voor het eerst niet hier jarig is - en aan haar dochters. De dag begon onzalig vroeg, de schilders zouden om half acht(!) beginnen, de ene was er al eerder. Nu ja, ik was op een aangekleed, de koffie kwam daarna. Omdat ik vanmiddag naar een crematie zou gaan van iemand die me dierbaar was, had ik gezegd dat ik om 2 uur echt weg moest. Vandaar dat ze zo vroeg waren. Alleen toen ik tegen die tijd netjes aangekleed klaar stond, bleek dat alle deuren en ramen aan de achterkant nog lang niet droog waren. 'Nee, mevrouw, het kan nog niet dicht. Pas als het droog is.' Buurman M. was wel thuis, moest een half uurtje wachten op een nieuwe watermeter, en daarna moest hij ook weg. Zucht. Frustfrustfrust. Er was gelukkig een livestream, en dan ben je er toch half bij, en helemaal betrokken. Als je daarna dan ook nog eens ziet dat er in die verse verf allerlei viezigheidjes terechtgekomen zijn van afgekrabde oude verf, is dat net een tikkeltje #$%^&*()_ of zo. En je kunt geen kant op. Ik heb troost gezocht in ijs. In veel ijs, minstens 2 porties. Die had ik nog. De derde portie heb ik laten staan. Maar de koekjes zijn ook bijna op. Kortom: een dag met een loden randje. Ik ga maar naar bed, en ik doe de deuren en ramen nu echt dicht, in de hoop dat het niet voor altijd is. (Het voelt wel aanraak-droog... maar niet kurkdroog. Misschien doe ik er toch wat plastic tussen... Voor de zekerheid.) Trusten. 

1 september 2022. Vroeg op, en het wordt weer laat naar bed. Een drukke dag. Vanmorgen bracht ik door met de post voor tal van mensen, die kon ik nog net op de bus doen, op mijn haastige weg naar het station, waar ik de trein naar Bilthoven dacht te nemen voor een rouwbezoek. We waren drie kwartier bezig met trein in trein uit, ander perron, terug, wachten voor een dichte trein, ander perron, wachten, terug naar het andere andere perron... en dan eindelijk een trein die voor de vorige was geparkeerd, en waarvan de deuren wél open gingen. Dat je dan nog een kwartiertje moet wachten... soit. Alleen... tja, zo lang duurde dat rouwbezoek niet, welbeschouwd maar drie kwartier... dus dan ga je wel met enige haast op weg. Lieve mensen, en ik werd thuis gebracht door een dierbare oude vriend (met een eeuwig jeugdige uitstraling). Intussen waren de schilders thuis bezig geweest. Morgen heel vroeg weer. Vanavond moest ik de fiets nog ophalen, die bij het station stond. Bij de Lampenboom, die er al jaren niet meer staat... Toen ik bij de OK Kathedraal was, realiseerde ik me dat ik het fietssleuteltje niet bij me had. Kreun. Teruggesloft. Toen moest ik echt even uitrusten voor ik weer op pad kon. Maar ik heb zo wel 9175 pasjes gezet. Er werden maar 3 trappen geteld, terwijl ik er echt heel wat meer op en af rende. Nu ja. Vanavond nog een paar uur gewerkt aan de website van het Evangelie, en toen ik drukte op bewaren, knapte FrontPage er uit. Enigjes. Morgen beter. Dan heb ik de tijd, want de heren staan dan om half acht te trappelen. Dat is over minder dan acht uur. Zucht. Komt goed.  

31 augustus 2022. Korte nachten, lange dagen, hard werken. Veel hoesten. Maar aan de achterkant zit bijna overal een beetje (of iets meer) verf op. En overal ligt meer stof dan me lief is. Maar ik kon een puntje van de lijst afstrepen. Misschien wel twee, als ik nu nog een mailtje doorstuur. Ga ik doen. Morgen komt er weer een dag. Of de Heer komt. Dàt zou een vreugd zijn. ;-) 
Maar ik ben rijk en gelukkig, ik verheug me niet in de Heer omdat het dan beter is, maar om Hem. Simpel. 

30 augustus 2022 begon weer vroeg, vanwege de schilder. Desastreus voor mijn geestelijke en lichamelijke gezondheid is dit. Maar ik kon de doos met de eerste 169 Berichtenbladen naar het Postpunt brengen, op de fiets. Ik had een streepjescode aangemaakt en afgedrukt, dan zou het 50 cent goedkoper zijn, maar mooi niet. Het bleef € 6,75 om de doos te versturen. In de morgen had ik gezorgd voor een 'shining sink' - dat mocht wel weer eens, maar toen de goede man vertrok, lag er een niet zo subtiel laagje stof van het schuren buiten op mijn ooit zo glimmende aanrecht. En overal in huis. Ik doe verder geen moeite tot ze weg zijn. :-( Er waren veel dingen te doen, condoleance, en reactie op verhuiskaart... een lijst met dingen die gedaan moeten, (en daarna nog een, anders vergeet ik nog meer dingen) - en na het eten viel ik in slaap, terwijl de spannende gebeurtenissen op de TV ongemerkt aan mij voorbij gingen. Veel ellende in de wereld. Ik moest vanmiddag  nog 20 blaadjes vouwen, nieten, snijden, maar die liggen nu dan ook klaar. :-) Vanavond begon ik aan het kleiner maken van het bestand voor enkele mensen die het per mail willen krijgen. Daarvoor is het nu te groot, dus ik moest de plaatjes kleiner maken. Ik ben over de helft. En de dag is zo goed als om. Morgen gaat de wekker weer veel te vroeg. Zo blijf je wel bezig. ;-) 

29 augustus 2022 - de schilder was er al vroeg bij, ik ook, dankzij de wekkers. Er ging zo het een en ander mis, o.a. kortsluiting in een van hun snoeren of een van mijn contactpunten. Dat kostte weer veel tijd, de printer en PC stonden aan :-( De printer heeft het overleefd, maar de instellingen niet. De PC deed het prima, maar het bestand dat ik aan het afdrukken was, bleek ernstig instabiel. Zo blijf je van de straat. Het bevorderde de concentratie niet, zodat ik bij een tweede hertelling moest constateren dat ik toch een paar exemplaren dubbel had geprint. 11. Zonde. Morgen moet ik tijd maken om het naar een postpunt te brengen. Nu proberen te slapen, ik hoop dat het beter gaat dan vannacht. Ik ben niet van doe vroege opstaanders. (Behalve voor de Heer, op zondag. En dan nog zelden enthousiast...) Er is veel om voor te bidden, in de wereld. :-( 

  Zondag 11 na Trinitatis 28 augustus 2022 was lekker koel. Soms (vaak) moet je keuzes maken. Dus ging ik wel naar de Lutherse kerk hier en niet naar de feestelijke Roze dienst, want die was helemaal in Deventer of Zutphen, ver weg in elk geval, en ik wilde toch eigenlijk morgen die Berichtenbladen naar een verzendpunt van Postnl kunnen brengen. Ik heb heeeeel hard gewerkt, maar ik ben nog niet halverwege de controle van de adressen. Anders sla je iemand ongemerkt over. Dus dat moet. Vanmiddag heb ik de rest geniet en gesneden, nog wat omslagen aangevuld, vanavond heb ik Zomergasten gekeken / geluisterd terwijl ik de boekjes dichtplakte. 2 plakkertjes per stuk. Je wilt niet weten hoeveel werk dat is. Maar je wilt ook dat ze netjes aankomen. Ruim na middernacht, dus over 7 uur staat de schilder mogelijk voor de deur. Morgen verder. :-) En intussen draait de wereld door. Een mooie doopdienst vanmorgen, droeve beelden op het nieuws later... Vanavond bij Zomergasten kwamen zoveel dingen voorbij die ik herkende... Mijn God, wat hebben wij het goed! We zijn zo bevoorrecht... Merci!

27 augustus 2022 Na weer een te korte nacht ging ik vanmiddag op verjaarsbezoek, onderweg kocht ik eindelijk mijn moederdagcadeau van mijn jongste, ik las er in de trein heerlijk in, ondanks de rommelige onrust in de volle coupé. Een halte eerder uitstappen, maakte dat ik wel de bloemen kon kopen die ik op het station niet vinden kon, maar het was een heel eind sjouwen met die zware bos. Goed voor mijn daggemiddelde in de stappenteller. :-) Het feestje was nog niet in volle gang, toen ik aankwam, maar de Moeder van de jarige was druk bezig. Die heeft een dubbele baan... maar de popcornmachine deed het, tot vreugde van de jeugd. Toen ik de bus terug naar het station nam, had ik een heel warme chauffeuse, die echt een zegen voor de mensheid is. :-) (Maar van lezen kwam het niet - wel in de trein terug...) Morgen moet er koffie met melk geschonken worden, en de cupjes die ik had bleken gisteren niet meer geschikt voor consumptie. :-( En bij AH niet te krijgen, ander assortiment, mevrouw. Een vriendelijke medewerker heeft voor mij uitgeprint waar het dan wel te krijgen zou zijn in Utrecht, maar dat was alleen op Overvecht. Dan krijgt de schilder maar slagroom in zijn koffie. Het allerkleinste bekertje komt deze week wel op. 
Ook kon ik nog een bosje bloemen scoren, eten deed ik ongezond, en verder heb ik vanavond een stapeltje Berichtenbladen gesneden. Dat is veel werk, maar het ziet er wel netter uit. Nog een half uur een gezellig gesprek met een kleindochter, en zo was de dag om voor ik het wist, en de volgende is al ruim begonnen. Heb een gezegende zondag!

26 augustus 2022. Het is wat koeler, en dat is fijn. Vanmorgen vroeg kwam de schilder, met slechts 2 jaar vertraging. Dus ja, het ontbijt werd weer wat later. En vanmiddag ging ik braaf verder met afdrukken. Alleen is het nu 4 uur later, en nu wil de printer al voor de 2e keer een nieuwe toneroverloopfles! (Ik ben dol op dat soort mooie scrabble woorden!) (Gisteren wilde die dat ook al! Maar wel één keer.) De eerste keer zat er al vandaag bijna niets in, maar toen ik hem de tweede keer er alleen maar uithaalde en weer inzette, begon de printer te drammen. En ondanks een nieuwe rode toner (nu ja, magenta!) vlekt hij nog steeds. Ik ga eerst maar weer eens wat nietjes in stapeltjes doen. Mijn Garmin heeft al 10 trappen omhoog gemeten, en meestal slaat die er wel een stel over. Volgens het apparaat ben ik maar 6 trappen afgedaald, dus ik moet een eindje boven het dak zweven... technisch. ;-D...
Inmiddels ben ik alweer 2x op en af geweest, maar volgens mijn apparaatje niet. Lachen! Het is fijn als je twee ongeveer dezelfde printers hebt, want ook de derde en vierde keer wilde de printer een nieuwe overloopfles. Ik heb er nu maar die van de printer beneden ingezet, eerst flink leeggeschud in een plastic zak, en ja hoor, deze doet het wel. Ik zie volgende week of mijn printer hier ook gaat mekkeren. Met enig geluk, kan ik vandaag de overige berichtenbladen afdrukken. Er moeten nog wat voorbladen opnieuw, daar moet ik erg goed naar kijken. Straks of morgen. Ik ben nu echt héél erg moe. Ik heb 100 bladen gevouwen, de rest moet morgen. En dan moet er nog gesneden, dat is met het vouwen het zwaarste werk. Alleen hoef ik dan niet de trappen op- en afrennen. Dat scheelt... 

25 augustus 2022 liet me minstens 12 keer de trappen op en neer rennen. Want het Berichtenblad kan worden afgedrukt. Dat vond de printer niet zo leuk. Dus die deed moeilijk, en veranderde onder het printen de lay-out. Onder XP kon ik dat nog verhinderen, maar... Dus ik kan een paar handenvol geprint papier weggooien, of ik moet er voor kiezen verschoven inhoud voor lief te nemen. Lastige keuze. Tot nu toe heb ik ongeveer 70 boekjes afgedrukt, waarvan er 50 geniet zijn, maar nog niet gevouwen. Eigenlijk had ik veel moeten opruimen, want de schilder komt morgen in alle onzalige vroegte langs, maar ook daar was ik nog niet aan toe gekomen. De combinatie van hitte (ook hierboven) en teveel op en neer, bleek onaangenaam voor zuster ezel. Dus ik moest een uurtje heel rustig aan doen, en nu is het al kwart over 11. Normaal hét moment om er eens lekker tegenaan te gaan, maar ik heb het voor vandaag wel gehad. Morgen beter. 

24 augustus 2022 was weer warmer. Maar aangezien ik gisteren mijn ontbijt voor vandaag niet had gekocht, moest ik de straat wel op. Met de rollator, om lekker in te slaan. Er waren weer engelen die bereid waren de zwaarbeladen rollator de roltrap af te dragen, dat deden ze 'onaards onhandig': overdwars, en daarom op de schouders. Lachen. Een meisje droeg het zwaarste deel: 5 pak printerpapier in een doos. (Die bleek trouwens 5 cent duurder te zijn dan 5 losse pakken) :-D Ik heb hard en zwaar gewerkt, nadat ik met een ijsje weer op krachten was gekomen. Nu is de dag voorbij, morgen moet er serieus geprint worden. 

23 augustus 2022... vanmorgen kwam Tonio even met zijn apparaatje het stroomgebruik controleren van de nieuwe en de oude lichten langs de trap. Niet alles wat nieuw is, is beter of zuiniger, bleek. Het scheelde een factor 3, en wat minder licht is voor dagelijks gebruik ook genoeg. Daarna heb ik van alles gedaan om de printer helemaal boven weer aan de praat te krijgen: ook op de grond gelegen, en kabelsla uitgezocht, (er lagen er twee los, dus het is iets minder druk onder de computertafel). Trappen op en af, printer aan en uit, Laetitia gebeld en gebeld... in gesprek... Maar mobiel was ze niet in gesprek. Toen was het al een uur of 10 vanavond, maar het was O.K. Zij heeft me virtueel aan de hand genomen, terwijl ze zelf ook op haar laptop keek, en naar mogelijkheden zocht... uiteindelijk moest de printerspooler (onder services) uit en aan gezet worden, en de printer moest verwijderd en toegevoegd, o, ja! Daarna moest de PC opnieuw opgestart worden. Maar toen deed de printer het weer. We waren ruim een uur verder, maar wat ben ik blij met mijn knappe kinderen. ;-) 

22 augustus 2022. Echt, om uit je vel te springen. Je weet dat ik een haat-liefde verhouding heb met printers. Tenminste als het er op aan komt, bijvoorbeeld als er een kerkdienst moet worden afgedrukt. Anders werken ze meestal wel redelijk. Vandaag wilde ik de opzet van het Berichtenblad even afdrukken voor mijn Penningmeester, want ik weet dat hij het maar niets vindt, om via de computer (grote) bestanden te lezen. Dus ik zette de Epson aan, die print het goedkoopst. Daar heb ik wel vaker een boekje op afgedrukt, dat gaat traag, want je moet per exemplaar zelf de bladen omdraaien en er weer inleggen. Maar wat gebeurt er? Iedere keer verandert de lay-out, die vóór het bevel Ctr-P op 24 blz. stond. En dan ook nog eens op verschillende plekken in het document! Dat zie je pas als er wordt afgedrukt. Goed, na drie of vier keer keer was ik het zat, zonde van het papier, dus ik stampte naar boven om de Laserprinter van de Stichting aan te zetten. Die wil wel dat ik de datum en het uur weer bijwerk, want die kan niet altijd worden vastgehouden tussen twee printbeurten door. Maar dan glinstert de boodschap: Klaar. Print u maar. Alleen... volgens mijn PC is de laserprinter NIET online. Na een paar keer op en neerlopen (de printer staat een verdieping hoger) lukt het nog niet. Zelfs geen testpagina. Dus op de knietjes onder de computertafel. De kabel zit in de Hub. Uithalen en insteken helpt niet. Maar weer naar boven. Misschien, heel misschien is het 'schoentje' waarmee de kabel in de printer zit niet meer helemaal jofel. Er steken een paar losse draadjes omhoog, maar ik dàcht toch dat niet alle draadjes verbonden hoefden te zijn... Grrr. Dat moet ik dus opnieuw gaan uitzoeken. Nu even niet! 
Het schiet niet op. Vanavond ook niet. Morgen verder. 

zondag 10 na Trinitatis 21 augustus 2022 was aangenaam koel, al konden we na de kerkdienst in de Pieterskerk wel buiten koffie drinken. Door droeve omstandigheden was de predikant er niet, maar 2 leden van het Consistoire zorgden dat de dienst goede voortgang vond. Hulde. Na afloop bleven we over allerlei kleine interessante dingen een uurtje napraten in een goede sfeer. :-) Na een onrustige nacht had ik niet echt ontbeten, dus ik lunchte uitgebreid. Verder heb ik eindelijk eens wat 'verse' bloemen, die er al weken lagen, in de heksenketels gedaan die voor mijn ramen hangen. Natuurlijk moest er van alles verplaatst worden voordat ik er (bijna) bij kon, en dat moest weer teruggezet. Zo blijf je gezellig bezig, maar het was aangenaam weer, waarbij er niet al te veel warmte naar binnen kwam. Vanavond heb ik na een gezellig telefoontje met familie, gewerkt aan de vertaling van een stuk dat wel of niet in het Berichtenblad terecht zal komen. Er wordt meer warmte verwacht, dus was het een goed idee om nu nog wat te werken. Middernacht. Slaap lekker, en heb een mooie week. 

20 augustus 2022. Vandaag moesten er echt een paar boodschappen worden gedaan, o.a. op de markt. Anders kreeg je me niet zo snel op zaterdag de stad in, dan moet ik echt naar een markt of zo iets. Ik heb meteen maar een extra batterij gekocht voor een klokje. Dat flansen we er binnenkort wel weer in. Om de een of andere reden was de energie al snel weggelopen uit mijn innerlijk. Een paar boodschappen, en ik deed er uuuuuren over om weer thuis te komen. Daarna heb ik ook niets zinnigs meer gedaan. Zelfs de haren zijn niet gekruld, al zijn ze wel gewassen. Dat is morgen dus geen gezicht. Tja! Vanavond heb ik nog wel liggen kijken naar het Prinsengrachtconcert. Ik hoop dat Ton de pianiste ook gehoord heeft, tussen al die engelenzang door. Heb een gezegende zondag morgen. 

19 augustus 2022. Aan het begin van de middag besloot ik toch maar naar het UMC te gaan. Maar het begon al wat te miezeren, dus de fietstocht van drie kwartier (ja, ja, die ouwetjes kunnen de Vuelta echt niet meer meefietsen) trok mij niet. Ik ging helemaal naar het station, daar is nu een tramlijn aan de stadskant, dat scheelt. (Maar uiteindelijk scheelt het in tijd niet zo heel veel.) Wel in energie. Als je iemand op de IC bezoekt, kom je telkens weer intens dankbaar thuis voor alles wat er wél bij je werkt, voor je onafhankelijkheid en al die andere zegeningen... De stad was erg onrustig vanwege het wielergebeuren. Mensen stonden al uren in de rij voor wat er misschien nog langs zou flitsen. Dat heb ik al eens gezien, dus laat maar. Veel helikopters in de lucht ook. Ik heb deze dag verder helemaal niets nuttigs gedaan, en aangezien het bijna middernacht is, ga ik daar nu ook geen poging meer toe doen. Morgen beter. Slaap lekker. Het is nog steeds aangenaam weer. 
Zegen en morgen gezond weer op.

18 augustus 2022. Nog net op tijd wakker geworden, zodat ik voor de middag nog echte koffie kon drinken. Lekker! Vanmiddag heb ik gewerkt aan het Berichtenblad, dat voelde goed. En er moest post op de bus. Een paar kaarten moeten nog per pedes apostolorum worden weggebracht, dat komt hoop ik straks, als het dan niet regent, natuurlijk. Bijzondere post kreeg ik ook: een kaart uit de erfenis van mijn zwager en schoonzus uit 1961. Die moet ik voor de kinderen nog scannen, straks. Het is zomers warm, maar we hebben geen hittegolf meer. Daar kon ik minder goed tegen dan vroeger. Nog even TV kijken en dan gaan we weer aan het werk. (Het houdt noooooit op, heb ik het gevoel.) (En Goddank. Tons cardioloog zei: Als je achter de geraniums gaat zitten, ga je dood.) 

17 augustus 2022 bleef het binnen minstens vijf graden warmer dan buiten. Daar ging het ook telkens weer regenen, dus dat lucht niet zo lekker. Vanavond maakte ik de kuur af, en de kaak doet geen pijn meer, maar ik heb nog last van die vervelende kuch. Ik had gepland om morgen naar het ziekenhuis te gaan, en daarom had ik vandaag al veel en hard gewerkt aan de post, maar ik zit nu nog te hoesten, ook rechtop, dus dat gaat het morgen niet worden. In feite heb ik niet veel anders gedaan dan plaatsjes zoeken, enveloppen afdrukken, plaatjes printen en snijden, handtekening of een extra boodschap, en vanavond de postzegels plakken... onder het genot van een kennisprogramma op de TV, ik weet niet meer hoe het heet. En ja, gekookt en gegeten heb ik ook. Braaf! Morgen is vandaag geworden, dus ik ga maar terug naar vandaag voordat het morgenochtend is. ;-)

16 augustus 2022. Vannacht om een uur of vijf heb ik alles maar weer eens tegen elkaar open gezet. Het was buiten ongeveer 19 graden, heel aangenaam. Ik werd aan het eind van de ochtend wél wakker met een vervelende kuch. Jammer, want ik had gepland weer eens naar onze zieke vriend in het AMC te fietsen. Maar dan voel ik me niet zo welkom, met dat gekuch en gehoest. Dus dat maar niet. Het was ook laat eer ik na mijn ontbijt aan de antibiotica kon beginnen, dus deze dag is weer helemaal topsy-turvy. Je hebt van die dagen. En morgen zou het gaan regenen... 
Wel heb ik vanmiddag veel opgeruimd in de keuken, die was daar dan ook hard aan toe, en vanavond heb ik nog een stukje geschreven voor het Berichtenblad, en ik werd weer getroffen door de gevaarlijke situatie waarin Ton met Beppie naar Spanje trok om daar te gaan werken. Respect! 

  15 augustus 2022. Het echte einde van de Tweede Wereldoorlog. In mijn jeugd was dat toch een ver-van-mijn-bed kanttekening bij 5 mei. Pas veel later leerde ik beter weten. Zelfs de Buurkerk hier had de vlag uit, maar ik zag weinig gewone huizen met een vlag. Zo goed als geen, dus. Ondanks het feit dat ik eindelijk weer eens op een voor mij 'normale' tijd kon opstaan, bleef ik erg moe. Vannacht had ik nog wel gelucht, maar de warmte gaat naar boven, en blijft daar / hier hangen. Na de laatste keer dat er dingen veranderd moesten worden aan de PC, toen er allerlei kabels af gehaald werden, om te kijken wat het probleem was, was de webcam los gebleven, en ook de microfoon. Vandaag heb ik een ernstige poging gedaan om dat te herstellen, maar een proefopname gaf voor de webcam alleen een gestreept testbeeld, en het geluid was gedempt. Er is wel veel tijd in gaan zitten. :-( 
De lezingen heb ik opgeruimd, dat wel. Dus nu zou ik mij kunnen richten op het volgende project: verder met het Berichtenblad. In dit tempo komt er dit hele jaar maar eentje uit. Morgen beter. 

zondag 9 na Trinitatis 14 augustus 2022, en kennelijk midden in een hittegolf. Vanmorgen ging ik naar de Lutherse kerk hier, toen was het nog aangenaam warm, al was het heerlijk koel toen ik thuis kwam en de voordeur open deed. Een aardig verschil. Ik heb nog een paar uur gekeken naar programma's waarmee ik een en ander nog eens kan proberen op te nemen, maar ik kom er niet uit, dus ik moet het opgeven. Om 5 uur zou ik dienst  doen in Leerdam, maar dat gaat niet door. Vanwege de warmte daar. De Heilige Geest is slim genoeg om de mensen te bereiken die dit echt moeten lezen en zingen. Ook via internet. De PC geeft hier aardig wat warmte af, maar het is voor mij weer het moment om iets te eten en aan de antibiotica te gaan. Heb een Geestrijke zondag verder! 
Ook al stond de PC een aantal uurtjes uit, het is nog steeds warm op mijn studeerkamer. De bak-op-Nas stond al een tijd uit, de andere moet wel blijven draaien, daar huist mijn website. Het voelde om 5 uur wel leeg, maar tegen de tijd van de zegen heb ik die toch, met de kerk en de mensen in gedachten, hardop uitgesproken. Het is nu kwart over 9, dus ik ga zo mijn laatste pil maar nemen. Het  nodigt nog niet uit om buiten te gaan zitten, en het is al aardig aan het donkeren. Buiten zie ik wel roze in de avondlucht, maar de lamp brandt al een kwartiertje, anders kan ik niets meer zien hier. Morgen beter. Ik ben moe. 

13 augustus 2022 ging helemaal op aan de dienst van morgen. Ik heb veel moeite gedaan om een en ander met geluid en muziek op het web te zetten, daartoe heb ik verschillende programma's geïnstalleerd... Het leek goed te gaan. Een paar proefopnamen liepen goed. Klonken ook goed. Toen heb ik heel de dienst uitgesproken, mét de bijbehorende muziek, en voor dat gelukt was, ging er veel tijd voorbij. Helaas bleek die laatste opname... wel beeld maar geen geluid te bevatten, maar ik weet echt niet waarom dat zo was. Andere dingen hadden wel audio. Dus helaas. Vanavond laat probeerde ik het nog maar eens, en na de proefopname kreeg ik de boodschap: leuk, maar nu moet je het programma aanschaffen. Zo geweldig vond ik NCH nu ook weer niet, en het was op dat moment al na elf uur. Ik gaf  het op. Leuk geprobeerd. Ik ben echt helemaal op! Heb een hartverwarmende zondag morgen. :-) Of straks. 

2 augustus 2022 De fiets weggebracht, eerst nog boodschappen gedaan. Later ook weer. Ik ging net op mijn gemak in mijn bijna nietsje aan het werk, buiten was het 32 graden Celsius, binnen wat minder, toen er aangebeld werd. Het was Maryse, die haar komst wel aangekondigd had, maar via een appje, en dat had ik net niet meer gezien. Dus ja, ik heb haar maar ontvangen zoals ik er bij liep. 's Avonds belde mijn jongste zus uitgebreid, ook via een appje aangekondigd, maar niet met maand en jaar. Allemaal heel gezellig en lief. Maar toen moesten de voorbeden nog kleurtjes krijgen, de dienst klaar gemaakt voor publicatie en voor ik het wist was het elf uur. Maar ik kon de link doorsturen naar de gemeente. Ik heb in principe toch tot morgenavond om de inhoud verder aan te passen. Toen moesten er nog midi bestanden gemaakt worden van de muziek, maar die kan niet iedereen afspelen, dus dan maar mp3. Bijna 2 uur later is dat nog niet gelukt, ondanks een nieuwe versie van Audacity, dat het zou moeten doen. Maar ... Morgen beter en verder. 

11 augustus 2022. Een betere nacht. De antibiotica doen nog niet zoveel, en ze bepalen wel mijn dag. Nu ja, ik moet toch íéts te zeuren hebben. Veel telefoontjes vandaag, dat hoort er ook bij. Lieve mensen. De preek is nu voorzien van kleurtjes en leestekens... als de mensen die moeten lezen, moet je ze toch tonen hoe ze het zouden moeten horen. Grappig, grapjes die ik tijdens de dienst in de intimiteit van deze lieve gemeente zou kunnen maken, laat je toch achterwege, als die tekst gelezen wordt. :-) Maar de voorbeden moeten nog, en dan het omzetten naar het web. Er is nog genoeg te doen, voorlopig! Nu moet ik echt gaan liggen, anders gaat er iets mis. :-) Morgen beter. Wees voorzichtig met jezelf, en drink genoeg water of (slappe) thee. Bless you! (Toen had ik nog even een gesprekje met dochter 2 en dochter 2b ;-D ... Zo onverwacht dat die daar samen in Spanje waren!!!) In een kleine rustige ruimte viel mij opeens de essentie en dus de laatste zin van de preek in. Die heb ik bijgevoegd. Morgen is nu. Ik ga nu proberen te slapen. ;-D

10 augustus 2022 viel wel tegen... De nacht was onderbroken en kort, dus ik hield heel de dag zo'n niet-uitgeslapen gevoel achter de ogen... Om 11 uur moest ik bij de tandarts zijn vanwege kiespijn en een gat. Een dubbele afspraak, waar hij - net als de vorige keer - in feite niets mee deed. Hij maakte een foto, schreef antibiotica voor en een verwijsbrief voor de kaakchirurg. Het was dus een héél ontspannen consult. Voor hem. Voor de medicijnen fietste ik om naar de apotheek, voor de afspraak moest ik het ziekenhuis bellen, en ik kreeg de keuze tussen jawel!: 9 december in Utrecht <ja, echt> of september in Zeist. De antibiotica moeten met eten genomen worden, vanwege de maag. Ik had nog wat ijs in het vriesvak, dus ik ben me vandaag al 2x aan ijs te buiten gegaan. Dat beviel best. ;-) Verder heb ik, voor zover ik er bij kon, een stuk zonwerende stof tegen het gordijn bij mijn PC gespeld en genaaid met grote steken, dat lukte voor ruim de helft, maar ik hoop dat in van mijn lange dunne kleindochters kan komen om de rest te doen. Op dit moment is in elk geval een deel van de directe zonnestralen minder hinderlijk. Niet dat ik genoeg had, maar voor nu gaat het min of meer. :-) Hoera, toch nog iets nuttigs gedaan. Morgen beter. 

9 augustus 2022. Ik werd attent gemaakt op het feit dat ik een dagje voorliep... Maar ik schrijf dit op dinsdag 9 augustus 22 om bijna 22 uur. Dank voor de correctie! Ik krijg net bericht dat de dienst van komende zondag niet in situ zal zijn, vanwege de warmtegolf. Jammer, maar de kerkeraad heeft het zo besloten. Wel wordt het op prijs gesteld als ik de dienst afmaak, en t.Z.t. op het web zet. Zo geschiede. '-/ Maar ja, je weet in Nederland nooit of de rails niet uitzetten en of de autobusbanden niet leeglopen... (Ik geef toe dat ik niet graag langs 's Heren wegen slinger in een autobus op weg naar een kerkdienst, mijn maag doet dan wat overgevoelig.) En nu ga ik weer braaf aan het werk.  Het werd middernacht voor ik het wist. Ook omdat ik de laatste 20 minuten 'even' op Facebook keek naar verrukkelijke foto's van vrienden van mij, die elke trouwdag proberen nog in hun trouwkleding op de foto te gaan. Soms hilarisch! Maar het waren dit keer veel foto's en dan blijf je wel kijken. Ik ga vrolijk naar bed. En als het goed is zal ik over een paar uur nog eens wat tegen elkaar open zetten. Nu nog niet. 

8 augustus 2022 begon laat na een niet-zo-geweldige nacht. Ik werd om 9 uur wakker gebeld door de tandartsassistente, om de gunstige afspraak voor morgen te verwisselen voor een ongunstige afspraak daarna. Heel irritant. Ik viel wel weer in slaap, en volgens mijn activiteiten-volger was ik niet eens wakker geweest, maar was dit een stukje rem-slaap. Helaas kreeg ik later een mailtje dat de nieuwe afspraak bevestigde. Maar dat las ik natuurlijk heel veel later. Vanmiddag dacht ik mijn fiets op te halen, maar wat denk je? De fietsenmaker is dicht. Er hangt géén bordje met openingstijden, zag ik. Ik hàd me al met zoveel moeite naar de Oudegracht gesleept, (dat is de naam van de straat langs de Oude Gracht!, ik heb het net nog even nagekeken) - en toen moest ik weer terug. Ik was meteen al moe voor de rest van de dag. Er liggen wat postzegels te drogen, die had ik afgeweekt, want gisteren kreeg ik die in de kerk... ik heb iets gedaan aan de liturgie voor de musici, maar nu wordt het - 21 u 15 - wel de hoogste tijd om eens iets nuttigs te doen. De lezingen heb ik bekeken, in de grondtalen, niet dat het is blijven hangen, maar ja, Saepe repetenda...! Volgens mij ligt het boekje met die titel nog wel ergens in het boekenkastje in het kleinste bibliotheekje, boven... In elk geval heb een voorsprongetje genomen i.v.m. de onwerkbare dagen die voor ons liggen. Hoop ik. Pas goed op jezelf! 

Zondag 8 na Trinitatis eerste zondag van de 8ste maand 2022. Wel veel achten, dus. Ik hàd ged-acht vanmiddag naar de Pride dienst te gaan, weer eens ouderwets in de Keizersgrachtkerk in Amsterdam, maar de Heer acht-te het beter dat ik naar de Waalse kerk hier ging. Daarmee schoot het aantal kerkgangers ook meteen met meer dan 10% omhoog. En acht-eraf was het nuttig dat ik er was, om een zoekgeraakte sleutel te vinden. Zij DaarBoven heeft gevoel voor humor. Vanmiddag mocht ik een paar uur op het platje zitten lezen in mijn luie buitenstoel. Het was heel aangenaam weer. Toen ik naar binnenging en dacht wie ik van de familie zou gaan bellen, wérd ik gebeld. Zo gaan die dingen. Nu wordt het al echt donker, en ik ben een paar telefoontjes verder. Dus in feite was het een rustige dag. Het wordt een drukke week, maar met Gods hulp komen we er wel door heen. :-D Geniet van het leven, het is de moeite waard!

6 augustus 2022 was lekker fris, relatief. Ik vond het wel fijn. Ik keek naar de Canal Parade via de TV, Amsterdam was me te ver en te veel... Er werd wel genoten. Zelf een berichtje van het Hof. Je zou hààst denken dat de regenboogkinderen geaccepteerd worden, maar we weten wel beter. Overigens de uitgebreide regenboogvlag op de Inktpot, de mijne is de simpele versie. Maar ik kon er niet bij, dit keer. Om morgen te kunnen ontbijten moest ik wel naar de stad om boodschappen te doen, makkelijk met de rollator. De lezing van Jeremia heb ik uitgewerkt en afgedrukt, er waren weer bloemen, dus ik heb mezelf toch maar getracteerd... ook al stonden die van Parel nog mooi te wezen. Het kostte wel even tijd om die netjes in de vaas te zetten, maar dat is het waard. Nu is het de hoogste tijd om het bed op te zoeken. Heb morgen een gezegende zondag en geniet van het leven, als je kunt. 

5 augustus 2022. Er moest toch weer iemand op ziekenbezoek. Ik begin de IC van het UMC wel te kennen. J deed af en toe een oog open, hoorde dan wat ik vertelde, een deel van de tijd sliep hij rustig. Ik heb een rustgevende invloed op mannen in bed, schreef ik een vriendin. :-) Ton sliep ook altijd snel in als ik enthousiast vertelde over ons vak. :-D 
Maar goed, het was een paar uur rust. Fietsen kost toch ruim 40 minuten, mijn buurman deed daar vroeger een half uur over, maar zoveel energie heb ik niet. De fiets had ook een oneffenheidje, dus die bracht ik op de terugweg naar de fietsenmaker. Dat wordt een servicebeurt, kost geld, maar ik vind het wel fijn als mijn gereedschap goed werkt. Kennelijk was ik erg moe, dus ik viel gewoon in slaap... zittend aan tafel. Daarna kostte het veel energie om in beweging te komen. Morgen kan ik denk ik de lezing van Jeremia 1 wel afdrukken. Vanavond heb ik in elk geval nog íéts gedaan. Welterusten en morgen: een fijn weekend. 

4 augustus 2022 Neef Henk in Amerika is jarig. Gefeliciteerd! Vandaag was het weer tijd voor de ziekenpost. Het meeste is gelukt. Er liggen er nog een paar te wachten op een aanvulling of een beslissing. Soms heb je dat. De rest was net voor 17 u in de brievenbus, maar die klonk erg (ge)leeg(d). De juiste dag stond er nog wel op, dus ik hoop en bid dat het nog een keer is geleegd. Vanmiddag werd ik weer verrast door een heel grote doos met een bloemetje er in. (Dathadzenounietmoetendoen) ;-) Ik kon de foto ervan meteen goed gebruiken als een zomers plaatje voor de post. Dat kan dus ook naar degenen die niets gristelijks willen. <:-(>  Vanavond heb ik de rest van de woordjes opgezocht, dat betekent niet dat het klaar is, er moeten nog verwijzingen opgezocht, en het Kritisch Apparaat toegevoegd. (Iets waar je zelden iets mee doet, eerlijk gezegd, maar als je het doet, moet je het goed doen, indien daar tijd voor is.) Maar weer heb ik niets een het Berichtenblad gedaan. En ook dat moet vorige maand klaar. Dat haal ik niet meer, deze week. Zucht. 

3 augustus 2022 was een rommelige dag. Mijn eigen schuld. Ik was nog steeds moe, zocht wel wat Hebreeuwse woordjes op, totdat er aan de voorkant de zon binnen scheen... Toen ging ik wat liggen. Tegen zes uur ging ik de straat op, want ik moest wel boodschappen doen. Als gevolg daarvan deed ik me tegoed aan ijs, en niet aan de groente en het fruit, dat ik braaf had gekocht. Later viel ik nog in een aflevering van Tussen Kunst en Kitsch, altijd spannend, en toen ik dan eindelijk weer aan het opzoeken van woordjes begon, zag ik dat Wielie op 1 zou worden geïnterviewd, en dat wilde ik toch wel zien, het is een aardige jongen. Hij werd bijna met respect behandeld, dat viel dus mee. En zo werd het weer veel later. Toch nog wat woordjes, maar eentje stond niet in mijn woordenboek, een ongebruikelijke vorm, dus keek ik of Piet van Midden ooit aandacht aan die lezing had besteed. Jawel. Zo werd het bijna half een, en ik was nog zó van plan om tijdig naar bed te gaan. Morgen beter. ;-) Geniet van de zomer, als je kunt. 

2 augustus 2022. Gisteren was ik naar Roosendaal, waar een lieve vriendin gecremeerd werd. Een lange reis, waar ik je veel verhalen over zou kunnen vertellen, maar nu toch even niet. :-( Toen ik eenmaal thuis was, en nog iets (en iets meer) had gegeten, kon ik alleen nog maar amechtig luisteren naar de TV. Eerst beneden, later in bed. Vanmorgen was het bijna vanmiddag toen ik wakker werd, en nog was ik uitgeput. Maar vanavond ben ik voorzichtig begonnen met wat er deze maand gebeuren moet. Rustig aan de PC. Opruimen komt later wel. In September of zo. ;-D

Zondag 7 na Trinitatis 31 juli 2022 mocht ik voorgaan in de Hamburgerstraat in Utrecht, de Lutherse kerk. 
De dienst werd wel opgenomen, er was een nieuwe geluidsapparatuur, maar daar moet nog aan gesleuteld worden. Op verzoek besteeg ik de preekstoel. Dàt was lang geleden daar! Het is een eng smal en stijl trapje, dus was dat wel jongleren met boek, geluidskastje, en een lange toga. Op ging nog wel, af was nog enger, maar het is gelukt. :-) Tot mijn verrassing zag ik Maryse zitten, wat leuk! Ik dacht dat ze nog in Le Cateau was! 
We dronken feestelijk koffie, want de gastheer van de kerk, die als bijbaan koster heeft (tot en met vandaag, morgen draagt hij alles over) vierde zijn 65ste verjaardag. Zo werd het toch nog wat later. Eigenlijk had ik wel naar Amsterdam willen gaan, naar de ERV, maar dat lukte niet meer. Ook zonder mij vierde de LHBTGQ+++ gemeenschap dat ze blij en trots waren. Gods eigen regeboog-kinderen, zullen we maar zeggen. Dat klinkt een stuk overzichtelijker. Maar via internet kon ik lekker meezingen en praisen, want de dienst was voor een groot deel in het Engels, om de anderstalige bezoekers. Die zijn er anders ook wel, maar vanwege de Pride-week in veel grotere tale. In elk geval, daar ging men van uit. Ik zag ook een heleboel vanouds bekende dierbaren. Nu nog wat administratie afwerken, (lezingen inschrijven en opbergen) en misschien iets doen aan de stapels die ik al chaotisch werkend in de laatste maand heb gecreëerd... Dan iets doen aan de bloemen die ik gisteren in een paar vazen heb geplempt, mét Chrysal, en ingekorte stelen... dat wel. Genoeg te doen. Ik ben moe, maar dankbaar. 

30 juli 2022 Tja, eindelijk vanmiddag iemand die reageerde. Toen moest er een en ander veranderd worden. Nu is het kwart over elf, en er staan twee printers te reutelen. De ene wil dat ik elke keer de bladzijden omdraai, de ander verkleint de bladzijden, zodat de afdruk minder duidelijk is, maar die kan wel weer zelf dubbelzijdig afdrukken. Ik ben op 2/3, vanavond belde er nog iemand een half uurtje, toen ik net wilde gaan afdrukken. Dat heb  je, als Lieve Lita. ;-) Maar er zijn wel weer bloemen. Dat is leuk. En het is 1 uur. Tijd om naar bed te gaan... :-( 

29 juli 2022 was weer een dag van hard werken. Ik lig op schema, maar niet iedereen reageert op de mails, en dat betekent dat ik niet verder kan. Dan zal ik eens voor middernacht op mijn bed liggen... misschien. Welterusten, en morgen gezond opstaan... 

28 juli 2022. Een feestdag, want mijn jongste zus is jarig!!! Gefeliciteerd, lieve M!!! Een fijne dag... Achteraf was ik uitgenodigd voor de lunch, maar dat wist ik pas te laat. Zo gaan die dingen. Ik was wel moe van gisteren, dat bleef heel de dag. Toen ik gisteren op een paar honderd meter van huis was, liep mijn voorband opeens heel snel leeg. Grrrr. Te laat om de fiets naar mijn favoriet fietsenmaker te brengen, dus dat deed ik vanmiddag. Terwijl ik doorliep naar de Verwenner in de Twijnstraat, plakte hij de band, zodat ik de fiets later kon ophalen. Echt fijn! Verder heb ik die lezing van gisteren geprint, voor toekomstig gebruik. Al vraag je je af of die gelegenheid zich nog zal voordoen. Dit was de eerste keer dat ik Prediker 2 te bespreken heb... Geeft niet. De fameuze eerste zin van de preek is er ook. Nu kan ik mijn ogen niet meer open houden, dus ik trek mij terug... Tot morgen, Deo volente... 

27 juli 2022. Ook zo'n dag met een kartelrandje. Ik zou iemand opzoeken op de IC - ik ging op de fiets, en dat heb ik geweten, want het is een heel eind naar het UCM als je normaal niet verder komt dan de IBB. Maar ik zat een half uurtje te keuvelen tegen iemand die niet kon reageren (maar wel horen, natuurlijk) - om de haverklap kwam er iemand binnen... met wasgoed, met dingen die alvast moesten worden klaargelegd... (ik wist dat er een en ander gedaan moest worden die middag) en na dat half uur mocht ik even gaan wandelen of zo. Er moest iets gedaan. Een half uurtje later waren ze met een volgende toestand begonnen. Kortom: ik mocht mij 2 uur bezig houden (ik had mijn lezingen bij me) en daarna mocht ik even dag zeggen en wegwezen. Wel allemaal heel lief. Toen weer de lange tocht op de fiets. ('De tocht van Thisbe naar de voordeur'.) <Verbum sapientibus sat> Om vijf uur zat ik thuis uit te hijgen, en daar ging ik nog even mee door. Daarna woordjes opzoeken, eten, nog 'even' TV kijken, woordjes opzoeken. Kwart over twaalf: Het laatste woordje is opgezocht. Het zal morgen nog wel even kosten om de file netjes af te drukken, maar tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen. :-)

26 juli 2022. Een bizarre dag, met slechte en goede berichten. Ik moest rouw-, verjaars- en verhuiskaarten versturen. Gesprekken, liturgie omgooien, (en nu maar hopen dat de musici ja zeggen, die hadden al een andere versie gehad), ik kwam er achter dat Prediker, Kohèlèt, nooit in MLS is ontwikkeld, en dus niet geconverteerd is door mijn onvolprezen zoon... Het is al weer woensdag. Dan moet het oud papier naar buiten. Dat ga ik maar doen, en dan naar bed. Ik ben in- en in-moe!  

25 juli 2022. Vanmorgen  nog warm, vanmiddag koelde het af. Een druk dagje, dat erg plezierig eindigde met een lieve vriendin. Morgen serieus aan het werk. (Net als vandaag. ;-D)  

zondag 6 na Trinitatis 24 juli 2022. Het is 21 u 21 en ik heb zojuist het licht aan gedaan, anders kon ik niet meer goed zien wat ik tik. De dagen worden duidelijk korter. Het was een meer dan zomerse dag, maar ik heb er weinig van mee gekregen. (Mijn eigen schuld.) Ik moest vroeg op en vroeg in de trein (7u52) om op tijd in Nijmegen opgehaald te worden voor de dienst in Gennep. Een mooie oude kerk, waar ik nog niet eerder geweest was. (Het is de moeite waard de link naar de kerk even aan te klikken...) Bijzonder. Nu is het kwart voor tien en nu ben ik moe. Tot morgen. Deo volente... 

23 juli 2022. Afgezien van het een en het ander ligt het-een-en-ander klaar. En dan wordt het toch weer later dan je wilde, en moet ik toch nog wat beslissingen nemen. Als je kunt, bid dan voor een heel erg zieke veteraan... En voor zijn medische omgeving. Alsjeblieft. 

22 juli 2022 Ja!!!!! Glorie Halleluja!!! Dit schrijf ik onder Windows 10! :-) Het is gelukt om het te starten door twee files, waar het OS op bleef hangen een andere extensie te geven. Er valt echt een gewicht van mijn schouders! Joepie! Nu eerst wat opruimen en dan weer aan het werk. Maar ik wilde het toch even delen! 
Intussen is het alwéér morgen geworden, een slechte gewoonte, maar ik heb hard gewerkt. Er liggen 24 boekjes. Die moesten stuk voor stuk afgedrukt worden, en halverwege omgedraaid. Kost letterlijk uren en uren. Intussen wat opgeruimd, maar je kunt niet weglopen bij de printer. Hoe dan ook... een begin is er. En de laatste kaartjes voor de zieken heb ik weggebracht. De rest was gisteren al op de post. :-) Welterusten. 

21 juli 2022 Het is kwart voor een, maar op de NAS staat in elk geval een exemplaar van de dienst, die eventueel afgedrukt kan worden. Als je maar één printer tot je beschikking hebt (al staan er drie, W7 meent ze niet toe te kunnen voegen, dus ik mag blij zijn met die éne!) moet je zorgen dat er niets tot het laatste moment wordt uitgesteld... Vanavond laat kon ik lekker doorwerken. Dat heb ik vaker na 11 uur. Morgen beter. Voor alle zieken: een goede nacht. En vrede!!!!

20 juli 2022. Buiten ben ik niet geweest, maar toch heb ik meer last van de warmte dan gisteren. Gek. Het is wat warmer binnen dan toen. Niet zeuren. Een dag met veel gedoe over liturgieën waarvan ik dacht dat ze klaar waren. En lieve Lita. Zorgen om een dierbare vriend. Maar ik heb nu tot het eind van de avond redelijk doorgewerkt, al ben ik nu zo suf als een huppeldier dat gras eet... Morgen zou het koeler zijn, dan kunnen de gordijnen weer open, voor een deel. Ook wel lekker.
Geniet van het leven, het kan zomaar wegvloeien... Of plat gebombardeerd worden.

19 juli 2022. Het zou warm worden vandaag. Vannacht had ik nog wel even wat ramen en deuren open, toen was het 18-19 graden... maar slapen ging suboptimaal. Om kwart over acht was ik met de rollator op weg naar de winkel met de grote slurf, want daar had ik een en ander nodig. Op de een of andere manier was ik flink aangekomen (hoezo een pond per glas wijn?) en beide knieën protesteren af en toe, dus dan ga ik niet met zware tassen sjouwen. Op de terugweg was het al een stukje warmer dan heen. 15u: buiten in de schaduw 34, slaapkamer 26, bij de pc 28° C. Tja... dan maar even rustig aan doen... Omdat het de komende dagen kon gaan regenen (-> gieten) ging ik aan het begin van de avond naar het dak, om te kijken naar de afvoer. Dat viel allemaal mee, ik heb wat opgedroogde troep weggeveegd, niet veel, maar alle beetjes helpen. Het was me ook te warm om veel te doen. Er was wel een aardig windje, maar dat was op zich eerder verwarmend dan verkoelend.
Helaas lukte me het niet om maar een klein beetje ijs te eten. Dus ik vrees dat mijn gewicht morgen nóg hoger is. En helemaal mijn eigen schuld. Het is bijna 21 uur, ik ga maar eens kijken of ik nog iets nuttigs kan doen. Eigenlijk wil ik alleen maar liggen en slapen.
Ruim twee uur later heb ik de eerste zin van de volgende dienst, en heb ik op internet gezocht naar oplossingen voor het driverprobleem in Windows10.

Ik heb het gecopieerd naar mijn logboekPC, maar dat betekent nog niet dat ik dat in mijn eentje ook aankan en aandurf. Maar ik zal morgen (misschien) wel proberen te kijken hoe ver ik kom, zonder brokken te maken. Alles eerst maar eens apart afdrukken met grote letters. Op een moment dat ik min of meer fris ben. Dat ben ik nu zeker niet. Ik wens je een goede en gezegende nacht, sta morgen vrolijk op, en wees voorzichtig met jezelf.

18 juli 2022. Direct contact kan misverstanden uit de weg helpen. Het betekende vandaag wel dat ik een aantal dingen moet aanpassen voor de komende weken. Goed, dat ik vooruit had gewerkt. En als ik nu nog een methode vond om die ... W10 te laten werken, wat zou het leven dan een stuk aangenamer zijn. Afgezien daarvan en wat PHPD heb ik niets te klagen. Binnenshuis schijnt het nog steeds koeler te zijn dan buitenshuis. Het is vrede, en die raketten van P$%^& blijven voorlopig op afstand. Denk ik. Hoop ik. Bid ik. Houd je hoofd en je polsen koel. ;-D

Zondag vijf na Trinitatis 17 juli 2022 Na een te korte nacht ging ik vanmorgen naar de Lutherse kerk in Utrecht. Vorige week was daar een mooi koor geweest, waar veel mensen van genoten hadden, 'dus' waren er nu iets van 12. Het enthousiasme van de voorganger was er niet minder om, en hij had door studie enkele prikkelende vragen opgeworpen. Leuk. Koffie drinken na afloop.
Na mijn lunch (het ontbijt was minimaal geweest) deed ik de allerlaatste druppens Lourdeswater in glas. Ik had nog kleine glazen potten, (die waren oorspronkelijk voor oploskoffie, en niet 100% waterdicht en dus minder handig om door te geven, daarom had ik liever flessen die je kunt afsluiten) en nu kan dit alles een plek krijgen in de schuur. Dat scheelt weer. Na een rustig momentje op bed, ging ik maar iets doen, waarmee ik de zondag prettig in gepaste rust kon voortzetten. Alvast de enveloppen afdrukken, voor later in de (drukke) week... Dat leek me wel wat. Maar - zoals al eerder - de tekst werd afgedrukt met een schaduw. Irritant. Ik kreeg het niet weg. Het vreemde is dat Office de C6 enveloppe niet kent. Ik moest een nieuw template maken met aangepaste afmetingen (C6) (ging twee keer mis) dat door de printer werd 'gezien' als het formaat DL. Maar goed, na een paar uur (echt waar) peuteren kon ik daar de gegevens via een derde partij (dus zonder opmaak) in laden, en de laatste paar adressen naar mijn zin afdrukken. Een kinderhand is snel gevuld, maar het was een gezellig werkje, waar ik lang 'zoet' mee was. Eigenlijk had ik een paar zieken willen bellen, maar dat vergat ik helemaal. Schande. Dat heb ik later nog geprobeerd, iemand zou binnen een kwartier terug bellen, maar dat was na een uur nog niet gebeurd, dus toen nam ik maar een schepje vitamine F. (Telefoontje naar Spanje.) Ik moest wat kaarten sturen en raad eens? Ik schreef een paar meer hatelijk gefeliciteerd, en zag niet eens dat ik de r had overgeslagen. Morgen beter. (En nee, het was niet onbewust kattig...) (Ook niet bewust, trouwens.) Tijd om te gaan slapen, dat is duidelijk.

16 juli 2022 was een dag die draaide om het afscheid van onze Teunie van Laar, in Gouda. Dat werd een heel bijzonder gebeuren, dat kun je de familie van Laar wel toevertrouwen. :-) Met veel muziek, zang, warmte, goede woorden werd haar leven gevierd, en er werd dank voor uitgesproken en getoond. Gelukkig werd ik opgehaald en gebracht, maar onze goede Gerard en Marijke moesten zowel in Utrecht als in Goude flink omrijden. Later heb ik nog wel wat boodschappen gedaan, (lopen móét) en nog een deel van het Lourdeswater in glazen potten gedaan. De flessen zijn nu allemaal opgebruikt. Deze week was ik wel van plan om langs te gaan bij het café in de Springweg, maar het kwam er niet meer van. Van werken ook niet. Het is bijna middernacht, en ik zit nu pas aan de PC. Morgen beter. We zullen het zien. Wel heb ik nog even wat deuren en ramen tegen elkaar open gehad. Het schijnt warm te gaan worden. We maken ons zorgen over de mensen in Spanje - en in veel andere streken. Heer, geef vrede! ("Heel en genees!")

15 juli 2022. Vanmiddag werd ik door de penningmeester van onze Stichting Het Evangelie in Spanje opgehaald om ons respect te betuigen aan Teunie van Laar, die getrouwd was met wijlen onze voorzitter Wout. Een warme bijeenkomst, lieve mensen. Verdriet, maar ook: het is goed. Je bent er al met al toch een dagdeel mee kwijt, wel met liefde. Haar bestaan was voor veel mensen tot zegen. De rest van de middag en de avond was ik bezig met een verslagje van gisteren, met de foto's en een pdfje. In de hoop dat zoiets toegankelijker is bij mensen met verschillende operatie systemen dan een word bestand. Ongemerkt werd het alweer zaterdag, eerst maar eens naar bed, dat lijkt me wel zo verstandig. Slaap lekker, of als je aan de dag begint: pluk de dag.

14 juli 2022. Weer een feestdag. Diana, onze schoondochter, verjaart. Van harte gefeliciteerd, meisje. Vanwege allerlei dingen die drukte veroorzaakten, lukte het me pas vanavond haar even te spreken. Gezellig hoor. De rest van de dag en het begin van de nacht was ik bezig met de foto's van gisteren. Die had ik op mijn mobiel gemaakt, maar het lukte maar zeer ten dele om een aantal foto's naar de PC te sturen, waar ik ze kon bewerken. Doodvermoeiend. Er zál wel een methode voor zijn, maar nu werkte het niet. Op mijn oude mobiel lukte dat wel. Ook met een omweg... Nu ja, niet zeuren. Ik heb alleen heel veel uren verloren. En deze week gaan er nog meer werkbare uren af. Dat heb je soms. Morgen beter, hoe dan ook. En nu snel naar bed, want het is alweer een uur in de nacht.

13 juli 2022. Vandaag is het een feestdag. Onze Petra is jarig, ik heb haar net even gebeld, en Mik krijgt zijn diploma van het Barlaeus. Dat duurt van 12 tot 16 uur. Daarna wordt er geborreld en zo. Dan sluit deze grootmoeder zich stieken aan, want ja... er was beperkte toegang tot het Amsterdamse Paradijs aan de overkant van de school. Maar Parel stuurde al een fimpje, leuk dat dat kan! Hier wordt de meute gelukkigen toegesproken. 99,2% is geslaagd, dat is een mooi percentage, ondanks corona. Wordt vervolgd.
.... Nu is het midden in de nacht, maar tegen half vijf kwamen de gelukkigen het Paradiso uit. Sommigen gingen meteen naar huis, anderen staken over en gingen naar de school, waar veel gezelligs en lekkers op hen wachtte. Wij gingen later naar Kras, waar we een hamburger en wat vis en kip aten. Met... en veel versiering. Nee, echt lekker. Morgen meer.

12 juli 2022. En opeens werkt niets meer van die nieuwe office. Tien minuten geleden nog wel, maar nu is het OS niet in staat om ze te openen. Ik wilde net gaan werken aan verjaarskaarten voor dierbaren. Stop de wereld, ik wil er af! Nadat ik de pc opnieuw had gestart, werkt het weer wel. Maar ach... toen ik even naar beneden was geweest, en heel even een spelletje deed op het mobieltje, sloot de pc zichzelf af. Energiebeheer! Maar daar had ik niet aan gedacht, dus het was wel schrikken. Kortom: het was een dag met hobbels en kuilen, met onzekerheden... ik ga maar naar bed. Morgen beter. Al heb ik geen idee wat díé dag mij gaat brengen.

11 juli 2022. O, wat zijn wij heden bij! Maar niet helemaal. Vanmorgen heb ik de laatste flessen gevuld met Lourdeswater. Er staat nog een flinke jerrycan, maar dat komt later. Morgen maar eens langs de Rat of zo. Vanmorgen bracht ik een fles 'holy water' weg, en kwam vervolgens iemand tegen die een gebedje nodig had, en een gesprek... Toen ik om een uur aan het werk dacht te gaan, startte W10 niet op. Nu schrijf ik dit onder W7. Gelukkig dacht ik, ik kan de office van Barend gebruiken. Maar die liet zich wel installeren, maar wilde niet authenticeren. Grrr... Ik kon wel outlook gebruiken, mailen en ontvangen, maar... hoe lang? We zullen het zien. Ik word hier niet 100% blij van, om het maar voorzichtig uit te drukken. De methode om W10 te herstellen die het vorige week deed, doet het nu niet. Kortom: zo blij! Het leven is vurrukkuluk. (Jawel, hoor. De zon schijnt, de pc doet het, ik kan (op dit moment) bij mijn bestanden, ik moet alleen wel gaan back-uppen) en ik hoop dat ik nu niet al mijn oude mails kwijt ben geraakt... we zullen het zien. Ik weet even niet hoe ik verder moet. Gewoon maar beginnen met de volgende dienst, denk ik. ;-) ... Daarvoor had ik de rust niet. Dat ging niet. Meer de oude mails kon ik na een herstart wel weer benaderen. Hoera. Een officiële sleutel voor die office kon ik niet meer kopen, windows 10 opnieuw installeren lukte ook niet. Ik stop maar even met bestaan voor vandaag. Morgen gaat het vast allemaal beter, en anders kan ik er beter mee omgaan. ;-)

10 juli 2022 Zondag vier na Trinitatis. Een prettige bijna zomerse dag. Vanmorgen heb ik dienst gedaan in Zeist, luxe gehaald en thuis gebracht, daarna heb ik de dienst op het web gezet, zodat je die aanklikken kunt via de link hierboven. Toen kwam er een berichtje: 'Kunnen we de rest van het Lourdeswater brengen?' Ja, fijn! Dus nu kan de rest in kannen en kruiken! (Lees: glazen flessen en glazen potten.) Er zou nog een kleinkind komen vanmiddag, dus of dat gaat gebeuren zie ik zo wel. Tot hiertoe heeft de Heer ons geholpen. Eben-Haëzer, (steen van de bijstand) ;-D 
Het kleinkind is niet gekomen, dus zij heeft het wel even verbruid, want ze liet niets weten. Maar ik heb een groot deel van de middag en de avond besteed aan het omspoelen en vullen van de flessen, ik zeef het water voor alle zekerheid ook nog eens, (nee, niet met de zeven waar ik het over had in de dienst van vanmorgen, maar met een koffiefilter). Veiligheid voor alles. Dan blijft het in schoon glas lang goed. Alleen is het aantal flessen dat ik heb niet meer toereikend. O, balen, Windows X wil weer gaan updaten. 

9 juli 2022. Gisteren was ik kennelijk te moe om bij te houden wat ik had gedaan. Nu ja, ik heb hard gewerkt. En vandaag ook. Er kwam gisteren en vandaag allerlei op mijn pad dat ik niet had verwacht, dus liep het uit. Gisteren, en vandaag. Anders had ik om deze dag mijn haar al gewassen, nu moet ik nog beginnen. Moe dus. Ik had gepland mijn zang-oefeningen weer eens te doen, altijd nuttig, maar ik moest zoveel dingen doen waar ik mijn complete aandacht bij moest houden, dat het niet lukte. Soms gaat dat zo, maar ik word er niet blij van... En het bad was niet goed dicht, dus dat was nog niet vol. Tja. Je hebt van die dagen. ;-) Dus werd het laat. Tja. 

7 juli 2022. Vroeg werd ik wakker gemaakt. Grrr... na 4 uur slaap was ik daar nog niet aan toe, alleen... tja. Dus... Ik was van plan hard te werken aan de komende dienst, maar mijn agenda herinnerde mij er aan dat er post moest worden verstuurd. Bedankjes, zieken, een verjaardag... Het merendeel heb ik op tijd in de brievenbus kunnen stoppen, de rest lukte nog net. Het was weer even hard werken. Maar er was ook leuk nieuws! Amber belde me stralend op: ze had haar rijbewijs gehaald! Ze had alleen haar ouders verteld dat ze zou afrijden, want dit was niet haar allereerste keer, en nu had ze het gehaald. Enige ervaring met examendoen maakt toch wel verschil. Ik kon nog nét een kaartje op de bus doen dat ik al een tijd geleden voor deze speciale gelegenheid had gekocht. Dus als de brievenlichter niet vergeten was om de dag-aanduiding om te draaien, is er een kans dat ze die kaart morgen krijgt. :-D Vanavond heb ik nog een keer de lezingen in het Hebreeuws en Grieks doorgelezen, en in het Nederlands, kleuraccenten aangebracht, een aantekening gemaakt, maar verder ben ik niet gekomen. Nu ben ik echt te moe, en het is al bijna middernacht. Dus tijd om te stoppen... (maar wat bén ik blij dat de computer weer werkt zoals ik gewend was!) Wel moet ik zorgen dat ik in geval van nood ook onder W7 meer kan doen. Komt goed.  

6 juli 2022. Halleluja! Ik heb mijn W10 terug. En Office, en mail. Zo blij!!! En nu ga ik aan het werk. Nu dacht ik, na het versturen van de aangepaste liturgie aan de organist, op tijd naar bed kon gaan, maar helaas... men wilde dringend de liturgie voor de daaropvolgende dienst. Die heb ik nu verstuurd, in principe dan. Niet uitgewerkt. Straks verder, maar eerst slapen, want het is allang morgen. Maar dat schrijft een tevreden en dankbaar persoon! 

5 juli 2022. Een heel aparte dag, dat mag je wel zeggen! Charlotte, mijn jongste kleindochter, niet mijn jongste kleinkind, en ook niet echt klein, vergeleken met Meine Wenigkeit, zou om half vier haar Diploma uitgereikt krijgen. Een bijzondere gebeurtenis, waar ze mij voor had uitgenodigd. Vervoer zat er niet in, dus ik nam op de aangegeven tijd de aangegeven bus, en ik gebruikte de tijd tot het uitstappen nuttig, want ik had de lezingen voor de volgende dienst in de grondtalen bij me. Ik zat goed op te letten, en ik drukte een paar keer op de knop voordat we bij de halte (x) zouden aankomen. Ik zag geen lampje branden, maar dat had ik de hele reis nog niet gezien en de routebeschrijving was weggedraaid voor een of andere busreclame. Ik heb geen bushalte gezien, maar een paar minuten later, (later dan we hadden moeten aankomen, maar we hadden al wat vertraging) stopten wij bij... de volgende halte!!!! (y) Grrr... Een vriendelijke dame zei dat ik om 3u17 de bus terug kon pakken. Tegen de tijd dat ik was overgestoken, was het al 3u20, zonder dat er een bus was te zien... maar ja, ik zou wel te laat zijn. Even bellen dan maar... Volgens mijn mobieltje zat er geen simkaart in. ??? Een aardig meisje belde toen even naar Charlotte, zodat ik kon zeggen dat ik later kwam. Er kwam een bus aan, het behulpzame meisje zei dat ik daarin moest stappen, zij wachtte op de volgende. Dus ik nam aan dat ik goed zat. Nee. Ik zat in een snelbus, die pas een kwartier later stopte. In de zenuwen kon ik mijn OV-kaart natuurlijk ook al niet meer vinden. Gaf niet... Dus ik naar de overkant (met een standje van oom agent, omdat ik het laatste stukje achtere iemand anders aan net door rood liep...) Daar zou het nog wel 20 minuten duren voordat er weer een snelbus terug zou komen. Maar hoera, na 10 minuten kwam er een bus richting IJsselstein, en ik vroeg de chauffeur of hij in de buurt van mijn uitstaphalte zou komen. Nee, maar hij kon me wel een stukje meenemen, en dan moest ik een klein stukje lopen en dan was ik er zo... Hij bedoelde, dat ik dan zo bij een andere halte zou komen, waar ik die bus zou kunnen nemen. Omdat het een heel aardige man was, nam hij me verder mee, dat scheelde me lopen, hij mócht daar niet stoppen, maar hij deed het toch, en zei: 'Kijk, daar waar die auto's uitkomen moet u zijn, daar aan de overkant is de bushalte.' :-) Dus ik stapte uit en liep naar de overkant, zocht naar de bushalte, en ... toen kwam de bus er net aan, die reed al... maar hij stopte voor me. De beste man. Ik vroeg: 'x' komt u daar? 'Ja hoor, ga maar zitten!'
Maar een paar minuten later zei hij tegen me: 'Sorry, dat was de bushalte waar ik net vandaan was gereden, nu bent u een halte te ver. Straks komt er aan de overkant een collega die kant op, die collega ga ik over vijf minuten aflossen, en dan moet u nog een halte mee terug. En ja, dit was bushalte y!!!! Dus ik weer naar de overkant, en wachten, en in de goede bus stappen, en uitstappen bij de halte 'x' die ik vanaf de overkant had gezien... Toen ik daar iemand zag lopen met een hondje, vroeg ik hoe ik bij school moest komen. Die kon hij aanwijzen. Dus half struikelend hobbelde ik die kant op, het was intussen een uurtje later dan ik er oorspronkelijk had willen zijn.
De ingang van de school herkende ik van Cathy en Tisha... die hadden daar ook hun Diploma gehaald. Even het gevoel van: het komt in orde. Een docent bracht me naar de plek waar ik moest wezen, een duistere zaal, met helemaal vooraan licht. 'Weet u waar uw familie zit?' vroeg de docent? Ik bekende dat ik er geen idee van had. Daar klonk een engelenstem, niet uit den Hoge, maar van opzij: 'Dag Mam!' En zo was ik er toch op tijd. Net. Tevreden zat ik er bij toen het diploma werd getekend (dat lieten ze de geslaagden doen onder het toeziend ook van hun ouders, allemaal tegelijk, dat ging sneller dan vroeger, toen ze dat allemaal op het podium, een voor een moesten doen onder het wakend oog van de docenten... er moest nog een hele klas 'afgehandeld' worden). Moeder en broer haastten zich naar een andere feestelijke gelegenheid, en zo dronken wij wat, en er werden wat foto's gemaakt... Zullen we uit eten gaan? Leuk. Naar de Oceaan? Charlotte reserveerde, terwijl we in de auto onderweg waren. Dat is wel heel handig. En zo hadden wij een gezellige maaltijd, waarbij Parel ons tracteerde op het toetje... en ikzelf werd na afloop voor mijn eigen deur afgezet. Toen was ik ook wel even aan het eind, na al die opwinding. En hoera... de verrassingen waren nog niet over, want mijn PC wilde het fototoestel niet zien, dus ik kan geen plaatjes tonen. Geen idee waar het aan ligt, want opladen doet het wel, dus aan de kabel zal het niet liggen. Tja. Dus... een aparte dag was het wel. ;-/
En emailen kan ik ook nog niet. Behalve met gmail, maar daar heb ik dan de mailadressen weer niet. Lachen, toch?

4 juli 2022. Allereerst mijn felicitaties aan de jarigen. Het was een rommelige dag, ik probeerde wat boodschappen te doen, maar wat ik zocht dacht ik niet te krijgen. Ik liep veel en ver, gaf geld uit, gelukkig droeg iemand mijn zware tas een stukje, en intussen in het 18 u 30, is er van alles omgevallen en zijn allerlei dingen niet gelukt. Aan serieus werk ben ik nog niet toegekomen, terwijl ik toch echt mijn best heb gedaan. ;-) Misschien moet ik maar eens richting keuken gaan. Beide monitors staan nu uit het lood, dat kijkt niet lekker... 
Een lang gesprek met mijn jongste zus leverde een flinke hoeveelheid vitamine F, maar natuurlijk vergat ik allerlei dingen te vertellen. Later. Een poging nog een Office aan te schaffen (ik had 2019 wel gekocht, maar die is voor W10 en W7 draait op 32!) is niet gelukt. Eigenlijk heb ik niets gedaan. Daar word ik niet echt blij van. Morgen is ook een drukke dag. Leuk, dat wel.

Zondag drie na Trinitatis 2022. 3 juli 2022. Vanmorgen was ik naar de Lutherse dienst in Utrecht. Avondmaal in de kring. :-) Lieve mensen gesproken, er wordt vast gebeden dat het probleem met de PC wordt opgelost. Maar vandaag nog niet vanuit de Hemel, en het bericht blijft: 'The System had POSTen in save mode. This may be due to the previous POST attempt failing because of system instability, or if the power button was held in to force the system off. If the system failed to POST after you made changes to UEFI settings, you may wish to revert to to stable settings to prevent POST failure. Press F1 to run setup.'
Maar F1 doet niets. Ik krijg nu zelfs niet meer de gelegenheid de bootsettings te zien. Drama, dus. 
Hm. Met de laptop heb ik in elk geval kans gezien de liturgie die ik naar de organist had gestuurd, over te halen naar dit apparaat. En kennelijk heb ik hier nu ook een Office-versie tot mijn beschikking, maar het is allemaal onhandig en onduidelijk. Ik word er wel moe van.  Misschien kan ik mijn toetsenbord en muis hier op aansluiten? (Die muis lukte in elk geval. Veel later.)

Later kreeg ik Tonio aan de telefoon. Hij kwam 55 minuten later hier binnen stappen. Na allerlei controles (zit alles wel vast, doet ie het ook zonder geluidskaart / vidokaart) en diepgaande bestudering van de handleiding van het Moederbord, vond hij een paar trucjes die een reset moesten bewerkstelligen. De knoopcel die het (kortetermijn?)geheugen van de computer voedt, heeft hij verwijderd, en na een paar minuten teruggeplaatst. Toen konden we in elk geval weer in het boot/UEFI-menu. Daar heeft hij een aantal instellingen veranderd, en vervolgens ... eh... Opstarten van de WindowsCD ging wel, en na een tijdje konden we in elk geval weer terug naar Windows 7. Glorie Halleluja! W10 lukte (nog) niet, maar ik ga helemaal niets moelijks meer proberen.

2 juli 2022. Een dag met van alles. Om half negen werd ik uit een diepe slaap gerukt door een paar dringende duwen op de bel. En al hield ik me goed vast, de communicatie tussen mijn voet en mijn hersens was niet  helemaal goed, dus de laatste treden van de trap miste ik. :-( Ik hobbelde toch naar de deur, waar een groot pak voor mij was. Verrassing stond er op. Bloemen, waarschijnlijk. Het pak openmaken viel niet mee, ik was nog niet helder. (Eerst maar even koffie!) Toen het lukte, bleek er een groot boeket in geel en blauw, ten gunste van Oekraïne in de doos te zitten. Maar van wie? Geen idee. Dankuye stond er. Dank u. Tja. Eerst de bloemen maar in een vaas. En toen dook ik mijn bed weer in, want dat vallen had al voor blauwe plekken gezorgd. Dat wordt eerst blauw en dan geel, dacht ik nog... ;-/ 
Halverwege de middag heb ik uitgezocht welke winkel het had verstuurd, aardige mensen, en heel netjes, ze hadden wel een telefoonnummer van de opdrachtgever, maar dat gingen ze mij niet geven. Ze zouden hem of haar zelf bellen, en dan hoorde ik het wel. Dus had ik weer kamerarrest. Een paar uur later kreeg ik een telefoontje van mijn oudste, die de lieftallige 'schuldige' bleek. :-) ;-) 
Boodschapje, eten, aan het werk... En opeens hield de pc er mee op. Moederbord is instabiel! Help! Pure paniek. De laptop was niet opgeladen en het duurde uren voor ik de oplader vond. Dit schrijf ik via een omweg op het tablet. lastig. Dat wordt een nieuw Moederbord . Help! En deze maand is zo druk!

1 juli 2022. Het was de verjaardag van mijn zwager, die 96 zou zijn geworden. Bijna vijf jaar jonger dan mijn Ton, bedenk ik me... Vandaag waren er nog wat verjaarskaarten te maken, en te versturen. Alles loopt wat moeizamer, onder deze vorm van W7. Ik heb het programma dat ik gebruikte om de plaatjes te bewerken maar opnieuw geïnstalleerd. Het is even werk, maar het scheelt wel een hoop irritatie. Nu, 21.43 u, ga ik maar weer eens aan het werk. Amber belde op om te vertellen dat ze haar propaedeuse had gehaald. (Je mag tegenwoordig ook propedeuse schrijven, ze weten niet meer dat het van het Grieks komt. Vooropleiding, eigenlijk. Het echte werk komt daarna.) Hoe dan ook, we zijn blij. Er zijn nog meer mensen blij, en dan sta je soms voor lastige keuzes. Dat gaat nog moeilijk worden, over een dag of tien...

30 juni 2022. Het zou gaan regenen vanmiddag, dus ging ik na mijn eerste kopje koffie naar het dak om te zorgen dat de afvoer niet verstopt zou zijn, als de zegen zou neerdalen en van het goede te veel zou zijn. Dus met een rubber bezem, stoffer en blik heb ik mijn best gedaan. Daarna was het tijd voor het ontbijt - nu ja, de brunch - en moest er een verjaarskaart worden verstuurd. (Morgen nog een stel, bedenk ik me nu.) Gelukkig was het vanmiddag licht bewolkt, zodat de warmte niet direct de ramen van mijn studeerkamer werd ingestraald. De komende maand heb ik drie diensten, vandaag kon ik een voorstel aan de eerste organist sturen, en een eerste opzet voor de laatste dienst, waar ik de minste tijd voor zal hebben, staat ook op de PC. Of er in. Mijn mail kan niet verstuurd worden vanaf mijn NAS, help! Gelukkig kan ik webmail wel ontvangen, en Gmail lukt ook, maar dat is allemaal wat minder mensvriendelijk. Het Berichtenblad staat ook even stil. Ik ga maar slapen, het is toch al vrijdag, zie ik... Geniet van de zomer, en pas op jezelf. Liefs.

29 juni 2022 Dankzij Tonio was het vanmorgen maar 21 graden Celsius in de keuken, terwijl het in de slaapkamer al 24 graden was. (Maar die had ik ook warm gehouden) ;-D
Het was heel aangenaam dus. Verduisteren helpt wel, als de zon er op staat. Verder ben ik niet buiten geweest, ik heb voornamelijk gewerkt aan de liturgie en gestoeid met de computer. Ik moet toch zien dat ik nog een Office installeer, of nog liever: dat ik Windows 10 weer aan de praat krijg. Genoeg gezeurd. Ik kreeg nog een portie vitamine F vanmiddag, gezellig, je kunt soms leuke gesprekken hebben met kleinkinderen. "-) Mijn hoofd is wat beter, maar nu ben ik wel toe aan stoppen. Morgen komt er, Deo volente, weer een dag. (En anders is er de eeuwige jubel, ook fijn.)

28 juni 2022. Vroeg wakker geworden, daardoor kon ik de rest van het gordijn afmaken, en Tonio vragen of hij toevallig in Utrecht was, dat was hij, en of hij langs wilde wandelen in zijn pauze, dat wilde hij. Zo komt het dat het gordijn netjes is opgehangen. We hebben zelfs nog een kwartiertje kunnen bijpraten. Daar knapte ik zo van op, dat zoonlief opmerkte dat ik er veel beter uitzag, energieker zelfs. Aangemoedigd hierdoor ging ik later naar de stad voor een zeer nodige aankoop (die ik overigens vergat te halen, want na de eerste winkel sleepten mijn voeten al over de grond...) Het was dus geen succes. Thuis gekomen at ik nog wat, en viel ik prompt zittend bij de TV in een diepe en niet zo aangename slaap. Tja. Dat viel even tegen. Vanavond heb ik nog eens geprobeerd de computer op te starten, maar ook na drie uur geduld oefenen en veel opstarten en veel lichtblauwe schermen met variabele inhoud, kwam ik toch niet verder dan Windows 7. Maar mijn hoofd voelt iets beter aan. Ook al tikken mijn vingers nog wel veel fouten. Het is al weer ruim woensdag, dus het is de hoogste tijd om te proberen te gaan slapen. Dat zullen we dan maar doen. Wees morgen voorzichtig, en drink genoeg, met die hitte...

27 juni 2022. Rustig en regen. Ondanks een manke machine toch twee felicitaties en twee condoléances op de bus gedaan. Wel bizar. Ik ga zo maar wat opruimen. Daar heb ik niet veel hersens voor nodig. En niet veel energie, terwijl het nuttig kan wezen... Vanavond heb ik geprobeerd een voering te naaien aan het zware gordijn van de keukendeur. De voering was te smak, dus moest er eerst een smalle rand langs. Dat ging nog net met de naaimachine, al was de totale lap onhandig groot. Maar in combinatie met ruim 4 vierkante meter zwaar velours was dat mission impossible. Dus heb ik gedurende 2 1/2 uur zitten naaien en luisteren naar de TV. Dat was kant één. Morgen de rest misschien. Ophangen gaat alleen niet lukken. Tja. Ik merk dat ik nog steeds fouten schrijf, dus... het wordt nog een uitdaging, deze week... Bovendien werkt alleen windows 7. Het leven kent zijn prikkels...

26 juni 2022 De tweede zondag na Trinitatis. Een wat koele zondag

De Waalse gemeente sloot het seizoen af met een kerkdienst waarin het koor zong en men had gedacht dat we in de tuin zouden kunnen lunchen. Helaas, daar was het te fris voor. Maar al met al was het toch heel geslaagd. Alleen was het wat veel voor me, dus de rest van de dag hing ik op en om het bed. Een flinke shot vitamine F maakte me vrolijk, (een lang gesprek met dochter II in Spanje) en zo ga ik nu getroost richting slaapkamer. Als iemand een gebedje wil doen dat de computer binnenkort weer kan worden gebruikt zoals ik die nodig heb... ik zou er dankbaar van worden. (Maar goed, ik ben al heel dankbaar dat mijn kleine bloedinkjes geen naardere effecten hebben voor mij, tel je zegeningen!) :)

25 juni 2022. Gisteren kon ik na een update niets met de PC. Die bleef een update terugdraaien. Ik deed het heel rustig aan. Vandaag idem. W7 doet het nu, na een aantal sessies met CHDSK. Dat is altijd erg slecht, als dat gebeurt. W10 probeert een en ander te herstellen. maar na 6 uur is dat nog het zelfde. Dat gaat niet goed. Ik kan in W7 wel met Frontpage expres bij de website, maar ik kan niets met office. Volgende week maar.

23 juni 2022. Nu is eindelijk het kwartje gevallen. De ziekenpost kost me gewoonlijk een uur of 4 - 5, vandaag meer dan 9 uur.  En ik tikte en schreef echt bizar veel fouten, gisteren ook al, maar toen drong het niet tot me door... Maar de kaarten kwamen wel op tijd in de brievenbus.
Dus het was gewoon weer een klein hersenbloedinkje, (gistermorgen, denk ik) niets aan de hand, het grootste deel gaat wel weer over. Vanavond heb ik rustig op bed gelegen, dat zal ik de komende dagen nog wel vaker doen. Komt goed.
Maar voorlopig kan ik allerlei uitjes wel vergeten. (Wel lekker dat de kinderen hier zondag waren om op Vaderdag alsnog Moederdag te vieren, dat hebben we toch maar gehad.) (Daar heb ik echt van genoten!) 
Kortom: het komt wel weer goed. Jammer dat mijn briljante acupuncturiste gestopt is. Ze had een Japanse methode om de gevolgen weg te prikken. Maar met rust en de automatische spellingscontrole kom ik een heel eind. Nu ga ik weer richting bed. ;-) 

22 juni 2022. Zoveel werk als ik gisteren heb verzet, zo weinig lukte er vandaag. Mijn pakje kwam om half vijf, dus ik kon die boodschapjes nog doen, waar ik gisteren om zat te springen. IBB op de fiets. Maar verder was de energie ook op. Aan de PC viel ik vanavond in slaap, ik heb alleen nog een kaart gemaakt voor een jarige, en dat kostte me 3 stuks mooi karton, want al had ik aangegeven dat het A5 was, de printer bleef het bekijken als A4. Nu ja. In elk geval kan die op de post, en ik ga naar bed, want ik deug nergens meer voor vandaag. Jammer van de tijd, er is zoveel te doen... 

21 juni 2022. Tegen de tijd dat ik voor de tweede keer wakker werd, was het net zomer geworden. Vreemde dromen waren de oorzaak. Maar ik was op tijd om klaar te zijn met ontbijten etc. voordat DHL zou komen met mijn pakje. Tussen 14 en 18 uur was een ruime marge, maar ze kwamen niet in die periode. Ik heb braaf zitten werken aan het Berichtenblad, er moest vertaald worden, en daarvoor moet je soms erg diep nadenken... Maar toen ik naar beneden ging, tegen half zeven, was er nog niets. Grrr. Ik had toch nog graag een ritje naar de Jumbo willen maken. Dus at ik en keek ik TV, met het licht aan, zodat ik duidelijk thuis was... Maar toen alle programma's die ik wel wilde zien, bekeken waren, en ik boven kwam, bleek dat DHL (DoeHetLangzaam)? had gemaild dat er iets mis was gegaan, en dat er een andere bezorgdatum zou komen. Terwijl het doosje vanmorgen om half tien al in mijn regio zou zijn... Balen. En nu maar weer aan het werk, met zeuren lucht je wel je hart, maar het verandert niets aan de feiten. 23u35 Ik krijg net bericht dat het morgen wordt. Ook tussen twee en zes. Ik word er niet heel blij van. Welterusten... 

20 juni 2022. Vandaag heb ik redelijk wat gedaan, al werd ik wel vroeg uit mijn bed gebeld door ...? In elk geval heb ik mijn logboek PC bijgewerkt, en vanavond heb ik de eerste kleine items voor het komende Berichtenblad geschreven. Dat Berichtenblad had ik natuurlijk deze week al klaar moeten hebben. Het was niet gelukt. Morgen beter. 

19 juni 2022, de eerste zondag na Trinitatis, en dus ook het begin van de groene tijd, waarin we mogen bloeien, groeien en rijpen. Vanmiddag nam Parel me nog even mee naar Soesbergen, waar we een bloemetje neerzetten bij Tons graf, en ook wat rommeltjes weghaalden. Vanwege wegafzettingen, omleidingen en filevorming en vertraging hadden we daar wat minder tijd dan gepland, maar het was wel goed zo. Tonio had er ook enige last van, maar Laetitia niet, want zij was heel sportief op de e-bike gekomen. Vanmiddag vierden we Moederdag op Vaderdag, met bloemen en boeken (echt en i.s.n.) en lekkers en verwennerijtjes, allemaal heel lief en attent. De bloemen van Betty van vorige week stonden zij aan zij met de bloemen van vandaag, reuze gezellig. We hebben ontspannen wat bijgepraat (en nog de helft niet gehoord) en voordat het echt begon te regenen hebben ze twee puinzakken met tuinafval gevuld, die nu buiten staan, en ze namen twee grote zakken met plastic afval mee. Het was dus langs alle kanten een positieve zondag voor mij. :-) Echt gezellig. 
Na het eten keek ik eerst naar 'Amazing Grace' en vervolgens probeerde ik nog eens het opstartprobleem te ontraadselen. Morgen moet ik nog eens uitzoeken hoe ik dat gedaan heb, maar vandaag kon ik twee keer Windows7 opstarten. Alleen lukte het niet om het de tweede keer netjes af te sluiten. Dus we zien wel hoe dat morgen gaat. Ik heb een paar heel drukke maanden voor de boeg, zie ik. 

18 juni 2022. Een rommelig dagje, dat verwarrend begon, want dochter 3of4 klonk exact hetzelfde als dochter2, dus het duurde even eer ik wist wie ik aan de lijn had. :-D Nog wat opgeruimd, en ja, terwijl ik wachtte op een neef die iets kwam halen, kon ik de 'sink'  laten 'shinen'... Mooi voor morgen. Eigenlijk had ik nog naar de winkel gewild, maar dat kwam er niet meer van. Wel van het bad en de gekrulde haren. Verder ben ik eindeloos bezig geweest om er achter te komen hoe ik Windows 7 weer kan aanspreken, toen dat na een paar uur leek te lukken, kreeg ik daar weer een blue screen of death. Volgende week maar eens wat andere trucjes proberen. Maar goed, zonder het logboek PC was ook dit niet gelukt. Als een computer het doet, kun je er veel plezier van hebben. Anders kost ie minstens zoveel tijd als ie oplevert... 

17 juni 2022 Zie gisteren. Het schiet niet op. Je hebt van die dagen... Maar ik ga me verheugen op de eerste zondag na Trinitatis. ;-) 

16 juni 2022 kwam er niet veel uit mijn handen, al heb ik wel gestofzuigd, of heb ik stof gezogen? Ik weet het niet meer. Wel heb ik aan Oma Hesse gedacht, en aan haar aanmoediging om 'de apparaten hun werk te laten doen' en ze dus niet te haasten. Want ja, als ik bezoek krijg, moeten ze niet uitglijden over kweetnietwat. Vanavond een lang gesprek per telefoon met een van mijn jaargenoten, ook over stofzuigers, en over heel veel andere dingen... Ik probeerde zojuist de (of het) BIOS aan te passen, zodat W7 weer aan te roepen is, maar ik ben nog niet erg handig met dit nieuwe moederbord. Ik kwam er niet uit, en ik kan het ook niet vinden in het logboekPC. Dat móét ik toch opgeschreven hebben?!? Help. Heb ik weer. :-( 

15 juni 2022 wilde ik een heleboel klusjes doen, want àls er zaterdag of zondag kinderen komen, dan moeten ze tenminste ergens kunnen zitten... ik ruimde heel beperkt op, zette de stofzuiger klaar (en die staat daar nog steeds) verfde een lelijk plekje bij, verzorgde een deel van de bloemen, en recyclede een deel van het Sinterklaaspapier dat al anderhalf jaar daarop lag te wachten in een een vuilniszak, in een hoekje achter een grote stoel. Verder ging ik naar Pijper om een imbussleutel, waarmee ik het driehoekschuurmachinetje weer uit elkaar kon halen. Natuurlijk ís die wel ergens, maar ik heb er al flink naar gezocht, zonder die te vinden. Hij zal wel gevallen zijn, maar waar? Nu heb ik er twee, voor 3 euro, en één ervan zit nu stevig in de koffer waarin het apparaat zit opgeborgen. Verder heb ik twee lijsten van dingen die ik zou moeten doen. Maar daar blijft het bij, vrees ik... Ik ben moe.

14 juni 2022. Een aangename dag om iets te doen in en om het huis. Allereerst moesten de bloemen onderhouden worden. Daarna moest die deur naar de steeg achter het huis echt nog een keer gelakt worden. Ik dàcht dat ik nog wel genoeg lak had voor de binnen- en de buitenkant, maar dat viel tegen. Gisteren was ik uit gegaan op fijn-schuurpapier-klittenband-driehoekjes voor het schuurapparaatje, waarmee ik de eerste keer een poging tot schuren had gedaan. Zoeken-zoeken-zoeken... uiteindelijk bleken ze met drie gradaties in één doosje te zitten. Als je het weet, en je hebt je zak-microscoop bij je, dàn zie je het. De fijnste korrel was P240, uiteindelijk heb ik het na gedaan met een velletje P1000 dat ik om een schuurblokje had gewikkeld. En toen ging ik lakken. Maar... de deur vloog uit mijn hand, ik had de schoot nog niet uitgedraaid, en daar stond ik - in de steeg - zonder sleutel, en met een schuurdeur die onherroepelijk dicht zat. Daar is dan geen beweging in te krijgen. Oei. De volgende drempel naar verder werken bestond in een ijzeren poort naar de buitenwereld, die ook heel dicht zat. Ook daarvan had ik nog geen sleutel gepakt voordat ik ging lakken. Ai! AiAiAi!  etc. De buren hoorden me niet. Help roepen bij de poort hielp ook niet, want er kwam niemand langs. Dat schoot niet op. Ik plukte maar wat onkruid, daarvan stond er meer dan genoeg, maar dat gaat ook vervelen. Dus maar weer naar de poort, en 'Help' roepen... En met mijn hand door de tralies wapperen, anders zou niemand ooit weten waar er geroepen wordt... Na een klein half uurtje kwam er een nieuwsgierige jongeling aarzelend aanlopen. Ik vroeg hem om aan te bellen bij de buren die mijn sleutel hebben, en die misschíén wel thuis zouden zijn, zo vroeg in de middag. Het werkte. :-) Buurman M kwam kijken, en had geen sleutel bij zich, anders dan die van zijn eigen voordeur. Hij vertrok om vijf minuten later terug te komen met de sleutel van de poort en die van mijn voordeur. Zo kon ik mijn huis weer in, en na van de schrik bekomen te zijn, kon ik weer aan het werk. Natuurlijk was de schoot van de deur nu wel uitgedraaid, zodat de deur niet meer dicht kon slaan. Pffff... De buitenkant van de deur is nu gelakt, en die trok ook direct alles met kleine vleugeltjes binnen een straal van een paar kilometer aan. Het spijt me, maar... tja... het is nu een levendig kunstwerk, voor de aandachtige beschouwer. :-( De verrassingen waren nog niet op, want ik had net iets gegeten, toen er werd aangebeld. Dat moest een van de kinderen zijn, die hebben hun eigen belletje. En ja, zoonlief kwam met een lief souvenir dat mijn schoondochter vorige week voor mij had gekocht, toen ze in Griekenland met haar vriendinnen tourde. Zo verschrikkelijk lief!!! Natuurlijk vond ik het dubbel jammer dat het mij in Lourdes niet gelukt was om voor iedereen iets te vinden. We hadden gewoon te weinig tijd, dit jaar. 
Volgende verrassing: de voorzitter van de Bedevaart was zo vriendelijk om de opzet van mijn verslag aan te vullen en hier en daar te corrigeren, dus als je hierboven, naast het haasje klikt op het insigne van de bedevaart, kun je lezen hoe het allemaal verlopen is. Pffff.

13 juni 2022. Na gisteren was ik wel heeeeel erg moe. Maar er moest begonnen worden aan de achterstallige dingen, en dat zijn er veel. Eerst ging ik vanmiddag maar eens met de stil staande zomerhorloges naar de Swatch winkel, waar ze gratis nieuwe batterijen kregen, en aangezien het rustig was, en ik al door mijn energie heen was, kletste ik gezellig met het meisje dat de batterijen verving tot de volgende klant kwam. Daarna deed ik nog een paar nodige (en helaas onnodige) boodschappen, zodat ik toch nog relatief zwaar beladen thuis kwam en... moe was. Tja. Mijn goede moeder placht te zeggen dat wie zijn verstand niet gebruikte, zijn voeten moest gebruiken. Of de handen...  Zo irritant dat ze zo vaak gelijk had! ;-) Vanavond heb ik de eerste versie van het Lourdesverslag af gemaakt. Het moet nog aangevuld en verbeterd worden... Dus geduld. En nu ga ik even helemaal ... doen. 

Zondag Trinitatis 12 juni 2022 was letterlijk een gouden zondag. De nacht was kort geweest. Ik had nog net de vorige trein zodat ik zonder spanning kon reizen en mij voorbereiden op de dienst in ons geliefde Heusden Die was plezierig, 9 mensen, een heel brave hond en de Heer en veel engelen... Na afloop dronken we nog iets in het Gouverneurshuis, daar in Heusden, altijd een aangename plek. 
Toen ik weer naar het station was gebracht (ze zijn daar altijd erg lief voor me) kon ik nét de trein richting Utrecht halen. In Geldermalsen moest ik overstappen, want ik was uitgenodigd voor de feestelijke kerkdienst met receptie voor het 70-jarig jubileum van de kosteres in Leerdam. (Zij begon als 8 jarige al samen te werken met haar Moeder, <een formidabele vrouw> die toen de kosteres was.) De kerkdienst van 12 uur haalde ik natuurlijk niet, maar ik was even na twee uur ter plekke, dus mijn gemiste ontbijt kon ik nog met allerlei lekkers inhalen. Ik werd verwend met wijn en kip en gehaktballetjes, gesprekken met deze en gene, en gewoon met veel liefde. Na afloop werd ik naar station Geldermalsen gebracht, en zo wandelde ik even na 5 uur Hoog Catharijne uit. Toen ik thuis kwam, zag de buurman mij net, en zo kwam er nog een kwartiertje bij. Maar toen was ik ook helemaal gesloopt. Ik kon letterlijk niet meer op mijn voeten staan. Ik ging op bed een ijsje liggen eten, en viel prompt in slaap... Vanavond heb eerst Amezing Grace gezien, en daarna heb ik de dienst in de PC gezet, dus die kan nu aangeklikt worden. De dag door Uwe Gunst ontvangen is weer voorbij... Dank U Heer!

11 juni 2022. Het is mooi weer, en het zal best fijne muziek zijn, maar mij stoort een groepje dat staat en zit te jammen voor mijn huis enorm. Ik kan me er echt niet concentreren, en zo kan ik niet verder. Grrrr.... Het zal wel een keer ophouden, ik ga eerst maar een onnodig boodschapje doen. Dat scheelt in elk geval irritatie. 0.31 klaar en moe. Zeg maar een gebedje voor me. En heb zelf een Gouden zondag, zondag Trinitatis!

10 juni 2022. De hele dag heb ik hard gewerkt, maar ik ben nog lang niet op het punt waar ik nu, tegen middernacht, wilde wezen. Wel heb ik vanmiddag -stressend en wel- de post, waar ik gisteren niet aan toe kwam, nog net op tijd in de brievenbus gedaan. En ik bracht een fles Lourdeswater aan een zieke hier in de buurt. :-D
Zeg maar een gebedje dat ik morgen wat meer energie heb. ;-) 

9 juni 2022. Hoera! Vanmorgen kwam Sabine de eerste lading Lourdeswater brengen, zodat de eerste 6 glazen flessen zijn gevuld, er moet alleen nog het juiste jaartal op. Daarna kwam Charlotte gezellig langs, dus we brunchten samen. Maar zij moest naar huis, want ze zou gebeld worden... examen... Even later belde Mik dat hij geslaagd is, in één keer. Laat in de middag kwam het bericht van Charlotte dat ook zij is geslaagd. De vlag hing te wapperen voor allebei... Hoera! Na een paar snelle kaartjes, ging ik te voet naar de Twijnstraat. Maar aangezien ik het feest in mijn eentje heb gevierd, vrees ik dat de weegschaal morgen kreunt. En ik daarna. Hoe dan ook, het is half tien en ik ga nu pas echt aan het werk. Mijn hoofd stond er eerder niet naar, en eerlijk gezegd viel ik onder het nieuws in slaap... ik ben nu bijna weer wakker. Aan het werk dus. :-) 

7 juni 2022. Morgen zou het weer gaan regenen, zeiden ze, dus ging ik na het ontbijt het dak op, om de afvoer, die alweer verstopt zit, te ontdoen van allerlei plantenresten, die de boel verstoppen. Wel heel voorzichtig. Buren 2 daken verder zaten gezellig thee te drinken. :-) 
O nee! Eerst werd er aangebeld! Bloemen uit Spanje! Nu had ik zaterdagavond nog wat bloemen aangereikt gekregen door een lieve buurvrouw, maar die waren al begonnen uit te vallen. En ik had nog een bosje staan voor degene die denkelijk binnenkort het Lourdeswater komt brengen, dus ik zat niet zonder. Maar hier kreeg ik wel een heel grote grijns van op mijn gezicht. Een nog grotere glimlach, toen ik vervolgens een lang gesprek mocht hebben met de afzendster. :-D
Nu heb ik best wat vazen, maar... Dus ging ik vanmiddag voor het eerst weer eens zelf boodschappen doen. 
Wel met de rollator, want vazen kunnen onhandig en zwaar zijn. Bovendien was er geen grammetje verse groente meer in huis. Het kostte me aardig wat tijd, maar ja, 'die geloven haasten niet' hoorde ik nog wel eens in mijn jeugd. Toen ik thuis was, bleek de energie op. Dus kwam er de eerste uren niets van activiteit. Wel heb ik braaf gekookt. Vanavond heb ik nog een stukje gewerkt aan het verslag, en nu is het elf uur geweest. Ik vermoed dat ik tóch nog een half uurtje naar de liturgie ga kijken. Want er moet wel gewerkt worden, deze week. Hoe dan ook: een fijne dag. Morgen moet ik wel hard aan het werk. :-) 

6 juni 2022 Tweede Pinksterdag, maar ook D-day 78 jaar na dato, en de 103-de dag van de inval door Rusland. Een van de helden van D-day zei straks: 'We dachten dat we vrede kwamen brengen, maar ze hebben er helemaal niets van terecht gebracht'. Dat is hard en droevig. 
En toch geloof ik in de Geest van Liefde die mensen voldoende serieus nam en neemt, om het Eigen bestaan op het spel te zetten voor ons. Ik blijf in Haar geloven. En Zij gelooft in ons. Daarom laat Ze ons onze eigen fouten maken. Als ouder weet ik hoe pijnlijk en lastig dat kan zijn. Maar ook dat is liefde...

5 juni 2022 Pinksterzondag! Ook al schijn ik niet meer besmettelijk te zijn, ik heb wel last van een irritante hoest, dus het leek beter niet naar de kerk te gaan. Wel heel jammer, natuurlijk. Maar... er was van alles op de TV dat de PinksterGeest in allerlei gradaties en op allerlei manieren overbracht. Opwekkking, uitgebreid, later een internationale Eucharistieviering uit Frankrijk, waar wel iemand steeds tussendoor praatte in het Nederlands, hetgeen een Babylonisch Pinkstergevoel bevorderde ;-/ Ergens heb ik ook nog ontbeten, en nog wat bloemen verzorgd, dat kan prima terwijl je luistert en meezingt. Vanavond was er ook weer Amazing Grace om mee te zingen... En de dienst in en vanuit de Lutherse kerk (op maar een paar honderd meter afstand) kon ik in de middag alsnog via de PC meebeleven. Het Feest was er niet minder om. :-) 

4 juni 2022. Denderend vierde Utrecht dat het inclusief wil wezen. De Utrechtse Pride kwam hier langs, en dat was niet onopgemerkt. 
De regenboogvlag had ik wel uitgehangen, maar die kon ik meerdere keren ontrollen, want de felle wind rolde de vlag vanzelf om de stok terug. Het was dus géén weer voor blote bovenlijven en zo. Maar ze hadden zo te zien en te horen wel veel plezier. Tot en met een opgewekt Halleluja! 
Er kwam niet veel uit mijn handen. Mijn ene buurvrouw bracht mij gisteren als geschenkje het roggebrood dat ik het lekkerste vind, haar buur-buurvrouw bracht mij vanavond een paar bossen bloemen. Ik voel me verwend. :-) Vanavond deed ik nog een poging iets aan de foto's te doen, maar echt opschieten deed het vandaag niet. Morgen beter. Dan is het Pinksteren, dus ik wens je allemaal een Geestrijk Pinksterfeest. 

3 juni 2022. Mooi weer, maar ik kwam maar traag op gang. En tussendoor wilde ik iedere keer gaan liggen. (Dat deed ik ook. Maar ik ging niet slapen, want dan word ik wakker met een denderende hoofdpijn.) Wel heb ik de lezingen een keer doorgelezen. Vanavond dacht ik éven te kijken naar bedevaartfoto's van anderen, want ik miste nog wat, en dat werd de hele avond. Morgen maar weer eens serieus doen alsof ik werk. ;-) Moet lukken. 

2 juni 2022. Net als gisteren heb ik geprobeerd hard te werken en veel Hebreeuwse woordjes op te zoeken. Ondanks de woordenreeksen die ik dankzij Tonio tot mijn beschikking heb (en die ik meteen weer heb uitgebreid), moest ik nog veel woordjes toevoegen. Spreuken is niet een boek waar ik veel uit heb gewerkt. Mijn schoonmoeder was er dol op, en ze heeft Ton er veel uit laten lezen. Ik loop wat achter, dus. Maar goed, ik wil wel graag snappen wat er staat, ook al kom je met een vertaling een heel eind, als het enigszins mogelijk is, wil ik de woordjes en de verwijzingen. Die heb ik vanavond laat afgedrukt. Het is wel goed dat ik altijd vroeg begin met kerkdiensten, anders zou ik de luxe niet hebben dat ik deze tijd heb. En ja, ik ben nog steeds snel moe, dus begon ik vandaag ook pas in de middag aan de dag. (En na het ontbijt was ik dus al weer moe.) Tja. Ik kreeg ook nog lieve post, deze dagen, daar moet ik morgen echt op reageren. Straks dus. Heel veel later. Eerst slapen.  

31 mei 2022. De dag vloog voorbij. Vanmorgen moest ik het bed afhalen, zodat mijn steun en toeverlaat tussen de middag kon helpen het zo snel mogelijk weer op te maken. Natuurlijk had ik alle oppervlakken ontsmet, en we hadden beiden een mondkapje op. Dat moet goed gegaan zijn. :-) Daarna was ik ook meteen doodmoe. Later heb ik nog wat nuttige dingen kunnen doen aan de PC, en ik had een lang gesprek met mijn dochter-ver-weg-en-toch-dichtbij. Veel vitamine F dus vandaag. Wat Hebreeuwse woordjes opgezocht, en iets met foto's gespeeld, maar eigenlijk heb ik verder weinig gedaan. Maar ik kreeg wel héél lieve post. Dank!!! 

30 mei 2022. Vreemd, 2 minuten geleden was het 23u55, en nu is het morgen. Een goede morgen dan maar. Ik heb het hoestend en wel toch weer wat langer uitgehouden aan de PC. Als ik me maar niet beweeg, en als ik maar niet praat. 

Zondag Exaudi (Verhoor) 29 mei 2022, ten onrechte ook wel Wezenzondag genoemd, hoewel de Heer bij Zijn Hemelvaart nadrukkelijk zei: "Ik laat jullie NIET als wezen achter". Vanmorgen beleefde ik via internet de kerkdienst hier vlakbij mee. Toch mooi, dat zoiets kan. Verder heb ik nog wat gewerkt aan het verslag. Vanmiddag werd er aangebeld, het leek op het belletje van de buren, maar het waren mensen van verweg. Gelukkig had ik mijn mondkapje wel opgezet, maar de hoest bleef irritant aanwezig, dus het gesprek op de stoep bleef kort. Vandaag is het net iets minder dan gisteren. Ik had alle Engelse drop die de buurvrouw had gehaald al op. Dat is maar goed ook, want er zit veel suiker in, ik kom er vreselijk van aan. ;-) Tonio belde straks, en verheugde mijn hart. Daarna keek ik weer naar 'Amazing Grace', ik hoop die nog in de herhaling te zien, een dezer dagen. Ik werd er wel blij van. Een van de liederen waar mijn moeder erg dol op was (en ik ook) werd gezongen, dus ik piepte en bromde enthousiast mee. 

28 mei 2022. Het is straks tien dagen na de eerste verschijnselen van Covid, dus ik waagde er een test aan. Helaas, nog anderhalve streep, dus voorlopig blijf ik nog in quarantaine, vrees ik. Balen. Maar erg lekker voel ik me ook nog niet. Na het ontbijt wil ik nog steeds gaan liggen. Tja... Het komt wel goed. Een keer. 
Ik heb weer bijna een derde dag pelgrimage verslagen, dat kostte me drie keer zoveel tijd als de belevenis op zich nam. Al doende weekte ik nog wat postzegels af, want ik kreeg er deze week weer een paar, tot mijn genoegen. Dank, dank, dank!!!
Vanavond heel laat, het regende en was donker, dus ik verwachtte (terecht) niemand tegen te komen, ging ik 50 m verderop kijken of er nog bloemen waren. Die waren er, dus ik heb weer wat verse bloemen staan. Die bos van Parel is gereduceerd tot een kwart, maar daar kijk ik ook met veel plezier naar. Heb morgen een gezegende zondag. 

27 mei 2022 was een stuk frisser. Vanmiddag schoot het nog niet op, maar vanavond heb ik toch een halve dag Lourdesverslag gedaan. Nu is het op slag van morgen, dus tot later. 

Hemelvaartsdag 26 mei 2022 vierde ik met Nederland zingt, vanmorgen in bed. Daarna stukjes van De van Rossums. Maar ik viel bij beide programma's telkens in slaap. Het energieniveau laat nog veel te wensen over. Vanmiddag heb ik een verjaarskaart geschreven, een poging gedaan het verslag bij te werken, vanavond ook, tevergeefs. Morgen beter. 

25 mei 2022 Vandaag heb ik met enige moeite kaarten geprint voor een aantal zieken. Wel steeds met gebruik van desinfectans. Ik wil geen kwetsbare mensen ziek maken. Andere ook niet, dit voelt al vervelend genoeg. Gelukkig wilde iemand ze wel naar de brievenbus brengen. Buurvrouw A. belde een half uurtje later aan: of ze boodschappen kon doen. Zo lief, dat ik het niet hoefde te vragen!!! Verder is er niets meer uit mijn handen gekomen, maar ik keek met genoegen 'Tussen kunst en kitsch' (Al viel ik wel ongemerkt in slaap, zonde van het moois dat ik miste.) Zo, nu heb ik de boodschappen betaald, en kan ik gaan slapen... Morgen een gezegende Hemelvaartsdag! Ton had spits opgemerkt dat het een scharnierpunt was in de geschiedenis van God en mensen, en wel de tegenhanger van Kerst. 

24 mei 2022. De goede Wim kwam, zag en overwon, en was weer weg. Ik ben er nog moe van. ;-) Dus dook ik na mijn ontbijt het bed weer in. Langzaam begint het hoofd vanavond wat menselijker aan te voelen, al tik ik nog veel fouten. Maar ik heb toch wat gedaan, al ging het niet snel. In dit tempo... Ongemerkt ging ik weer ver over mijn grenzen, morgen moet ik de energie beter verdelen. Ik zie dat er weer vreselijke dingen gebeurden in de tussentijd in deze wereld. Zo droevig... Kyrië eleison!

23 mei 2022. Vergeleken met afgelopen woensdag en donderdag is het zeker beter. Er komt niet veel zinnigs uit mijn handen, maar ik heb op de slaapkamer een beetje reisspullen opgeruimd. En toen... toen gingen de hemelsluizen open om een uur of zes geloof ik. Een stortvloed. En helaas... Dus morgen vroeg opstaan om de goede Wim binnen te laten, al mag dat van de GGD nog niet. Maskers en grote afstand dus. En misschien even goed doortochten voordat hij komt. Ik heb echt het gevoel dat het huis vergeven is van de Covid... Morgen. Nu even niet. 

Zondag Rogate (bidt in Jezus' Naam) 22 mei 2022. Als ik me niet beweeg, hoest ik minder. Alleen houd ik mijn ogen niet meer open, al is het nog maar kwart voor tien. Komt goed, dus. :-) Perenijsjes en Frambozenijsjes zijn nog steeds een Godsgeschenk. Morgen beter

21 mei 2022. Brandend zand in de keel, en vreemde dromen, dat kan je met covid overkomen. Gelukkig had ik dinsdag 2 pak perenijsjes gekocht 'want ze waren in de aanbieding'. Ik denk wel dat ze allemaal opgaan. Buurman Max haalde peren, wortels en eieren, dus ik kan de komende dagen lekker zachte dingen eten. Ik heb 'm net even betaald, en nu ga ik eindelijk liggen. Tot volgende week een keer!

19 mei 2022. Vannacht voelde ik me beroerd, en al had ik een paar dagen geleden nog getest, 1 streepje, nu net waren het er toch echt twee. Dus laat iedereen die met mij in contact was even checken. Ik ga nu ontbijten en dan weer slapen, vermoed ik. Al het andere kan wachten. 

18 mei 2022. Moe.... Ik ben nauwelijks buiten geweest, eigenlijk moet ik nog bloemetjes water geven, maar het is al donker, en ik dacht straks dat het zou gaan regenen. Niet dus. Ik heb heel de dag gewerkt aan het verslag van de Lourdesbedevaart. Ik kreeg gisteren al bericht van een enkeling dat de kaart was aangekomen, nu waren er nog een paar mensen die dat lieten weten. Wat een opluchting!!! Half elf, en al ben ik nog niet half klaar, ik ga toch stoppen. Dit gaat nog wel even duren, vrees ik. (Maar dat had ik kunnen weten, en door de aantekeningen te bewerken, herbeleef ik de bedevaart wel, en dat is fijn. Nu alleen nog maar tekstueel, daar komen nog honderden foto's bij. Een keer. Later. 

17 mei 2022. Een mooie dag, lekker weer. Een bedevaartganger bleek corona te hebben vandaag, dus ik heb me ook maar getest. Ziek ben ik niet, alleen doodmoe. De koffer is leeg, maar de dingen zijn nog niet uitgepakt. Ik kreeg bericht dat er al twee kaarten zijn aangenomen. Een procentje is niet slecht, dus dat geeft de burger moed. Ik heb wat gewerkt aan het verslag, en ik ging naar AH Twijnstraat, in jeugdige overmoed zonder rollatorretje, maar dat moest ik later bekopen, terwijl ik niet overmatig veel gewicht mee tilde. Nu is het elf uur, morgen beter en morgen verder. Ik ben toch maar teruggevallen op FrontPage, al is dat programma erg rommelig, en schrijft het veel troep tussen de regels door, het is wel WYSIWYG. 

11 mei 2022 zorgde voor allerlei chaos in hoofd en hart, maar ook voor lieve telefoontjes. Morgen is mijn jongste jarig, dus bij deze: mijn heel hartelijke gelukwensen: een fijne dag, en vieren doen we wel als alle kinderen vacantie hebben. Want Charlotte en Mik beginnen morgen aan hun eindexamens. Nederlands, tekstverklaring. En daarna volgt het een en andere. Nu ga ik eens proberen of ik die truc met de website goed heb begrepen, anders heb ik toch hulp nodig... Komt goed. Het is de hoogste tijd om te gaan slapen... Maar eerst kijken of de site aanstonds nog in de lucht is en bijgewerkt kan worden... Spannend. ;-) 

10 mei 2022 - het is 82 jaar geleden dat Ton vroeg wakker werd van het geluid van heel veel vliegtuigen. 'De lucht was er mee bedekt', zei hij later. Nederland, dat meende neutraal te zijn, was in oorlog! Ook al bloeiden de lentebloemen volop. 5 jaar later hadden de bloembollen vooral de betekenis van voedsel... (Ton was de enige die er nog iets fatsoenlijks van kon brouwen in het gezin). Sindsdien waren de bloembollen weer bestemd voor bloemen, niet meer voor de magen. En nu is Oekraïne in oorlog met de boze buurman, en de velden zijn niet bezaaid met graan, dat nu langzaam weer een groen waas zou moeten geven, met de belofte van graan en olie, voor mensen tot diep in Afrika, maar met bommen. Bermbommen, clusterbommen en vlinderbommetjes, die bedoeld zijn om kinderen te vermoorden of te verminken. Hoe ziek kun je wezen?
En intussen maak ik me druk over het feit dat ik 2 uur achter elkaar kon lopen, (niet al te snel natuurlijk, maar wel 4200 stapjes, dus ruim 2000 pas). Dat voelt toch wrang. Maar ik ga nu toch maar terug naar mijn Te-Doen-lijstjes. :-( Maar die lijken met alles wat ik probeer te doen langer te worden. Gek is dat. Het is al ver in de avond, en het schiet maar niet op... Morgen verder... Ik was wat aan het proberen met verschillende manieren om de site bij te werken. Maar dat geeft meer problemen dan oplossingen. Dus als het even niet lukt, ligt het daaraan. ;-) 

9 mei 2022 was een heerlijke dag wat het weer betreft, dus ik had ramen en deuren open, terwijl ik druk bezig was met van alles en nog wat. Mijn Te-doen-lijst was lang, en werd al doende ook nog langer. Ik verdeed veel tijd met zoeken, maar uiteindelijk luisterde Sint Antonius (naar een veel vromer persoon, dat zal het zijn geweest). In elk geval... tja. De dag vloog om, morgen moet ik het beter doen. En toch heb ik maar nauwelijks spelletjes gespeeld... 

Zondag Jubilate (jubelt) 8 mei 2022. Er was weer keuze tussen twee varianten, toch maar de Walen vandaag. Een aardige voorganger, en meestal zijn er minder bezoekers, als er iemand 'van buiten' komt, maar vandaag was dat juist niet het geval! We dronken koffie op het pleintje achter de kerk dat vroeger het grasveld was, en de tuin. Daarna ontbeet ik in de zon van mijn eigen platte dakje. :-) Vanmiddag was ik op zoek naar allerlei zaken, en daardoor haalde ik nog veel meer overhoop. Wel een gezellig gesprek met mijn jongste, en eerder met dochter Twee. Dan gloeit mijn Moederhart... ;-) Maar Moederdag doen we toch maar met Vaderdag, als het de kinderen gelieft. De dag gleed om alsof het niets was. 

7 mei deed ik nog meer aan de deur en zo... ik was zo druk als een klein baasje. En ik genoot van de vaderlandse liedjes die klonken van het Carillon van de Dom. Foei, hoe suffig staat gij daar? Ik niet hoor! 

6 mei 2022 was het lekker weer. Het bleef droog, dus moest ik echt iets doen aan het schilderwerk, dat geen uitstel kon hebben. Dus heb ik wat roestplekken bedekt met Hammerite, en deed ik een poging de schuurdeur, die vreselijk was aangetast toen er een paar maanden geleden van alles tegenaan gemikt was door hard werkende buren, te schuren. Het werd niet mooi. Maar na hard werken had ik aan het eind van de middag wil een eerste laagje lak aangebracht. Zo te zien moeten er nog minstens drie lagen bijkomen. Maar nu even niet. Ik was trillend moe. Maar dat komt wel weer goed. De avond bracht ik aan de PC door, en ook dat moet morgen voortgezet worden. Het komt goed. ;-) (want ik blijf een optimist, al kwam ik er net achter dat ik een heleboel extra werk voor de boeg heb...) Tja. Achter de geraniums is ook geen optie, toch? ;-) 

5 mei 2022 begon voor mij met het vrolijke klokgelui uit de Domtoren. Niet de Salvator, maar de lichtere klokken. Het was een dag met veel telefoongesprekken en die tekenden de dag, ieder op hun eigen manier. Vanmiddag maakte ik gebruik van het aangename weer om een poging te doen de slechte staat van een deur te verhelpen, maar het schoot niet op. De lak was gebarsten en vetvrij maken resulteerde in troep en ellende. Bovendien bleek iets moois te roesten, en dat was niet de bedoeling. Nu ja, ik deed mijn best, maar ik kan niet zeggen dat ik kan terugkijken op een bevredigend resultaat. Er was toch niets Bevrijdends in de stad te doen, dus ik bleef thuis. Morgen zien we wel verder. Komt goed. Deo volente. En verder blijf je je toch steeds zorgen maken over Oekraïne, het land en zijn mensen... En verdorie, nu realiseer ik me alweer dat ik vergat de vlag binnen te halen. Nu meteen doen! Ik had het moment van de zonsondergang niet gemerkt. :-( Morgen komt alles beter. Hoop ik. Nu stop ik maar even met bestaan. 

4 mei 2022. Dodenherdenking was voor mij vroeger in Alkmaar met Papa naar het monument in de Hout, waar de bomen net bezig waren uit te botten, het licht van de dag zijn kracht verloor, en de Harmonie gedragen liederen speelden. Ooit met Ton naar de Nieuwe Kerk in Amsterdam, waar hij in Luchtmachtuniform het Onze Vader bad, tijdens de dienst, later vaak via de TV, ook in Utrecht op het Domplein... Ik had gedacht dat ik dit jaar wel eens naar Alkmaar zou gaan, maar daarvoor loop ik niet goed genoeg, en ik had een uitnodiging voor 4 uur hier in de buurt, dus ja... Nee dus. Maar ik had eergisteren gezien dat het nieuwe monumentje voor Truus van Lier er stond. Nog net op tijd. Daar stond ik dan te herdenken met nog een stuk of 15 mensen. Een goede plek. Aan de overkant bloeide nog net een restje van de S van haar naam, die het nog niet deed toen een paar weken geleden de TRUU volop kleur hadden... Er lagen bloemen bij het monumentje, mensen die er stonden hadden ook bloemen bij zich, en legden die later neer. We luisterden naar de zware tonen van de Salvator boven in de Dom, en naar de andere kerkklokken in de stad. Toen die begonnen te zwijgen, kwam er een boot aan met roeiers, geluidloos, de spanen gestreken. Toen het tijd was voor de 2 minuten stilte gingen de staatlantaarns aan (heel attent, Utrecht!!!) en hieven de roeiers de roespanen in verticale stand. Respect. 
Rechts van haar tas zie je nog net de letters RUUS.
Met een van de aanwezigen had ik een gesprek, en ook dat gaf een extra dimensie aan deze impromptu bijeenkomst. De rest van de avond was ik bezig met de foto's. Rechtzetten en dat soort dingen. Ook een manier van herdenken. En dat is belangrijk. 

3 mei 2022 kon ik eindelijk weer eens wat slaap inhalen. Fijn! Er moest van alles uitgezocht worden, en opgeruimd. Een klein deel is inderdaad gelukt. Ik kon ook weer enveloppen kopen, die bleken ook bij de Action 40% duurder geworden te zijn. En ze doen aan krimpflatie. Oei, dat had ik daar niet verwacht. Vanavond heb ik kans gezien ruim 200 enveloppen af te drukken. Dat geeft weer wat lucht. Maar er moet nog veel gebeuren. Ik liep iets te veel, en dat merkte ik wel, dat valt dus nog wel tegen. :-( Morgen beter. En dat begint al over 9 minuten. Snel papier buiten zetten en zo...

2 mei 2022 is een mooie dag. Domweg gelukkig aan het Bolwerk. ;-) Vandaag heb ik een kwartiertje in de zon koffie zitten drinken, nadat ik de website met de dienst verder heb bijgewerkt. Ik werd al héél vroeg uit een diepe slaap gebeld voor een pak. :-( O.K. Tja. Totdat mijn onderdanen protesteerden heb ik wat opgeruimd op mijn studeerkamer, toen ik net zat en dit bericht begon, werd er aangebeld. Diezelfde aardige jongen van vorige week: hij moest toch boodschappen doen, of ik nog iets nodig had... Hij overviel me er mee, dus wat ik écht nodig heb, vergat ik te noemen. Dat moet morgen maar op de fiets. Het was wel heel lief. En nu is het kwart over zes, en ga ik naar de keuken. Straks verder met opruimen. Er is nog veel te doen. Heel veel zelfs. Maar het recente gebrek aan slaap wreekt zich. Vanavond kon ik niets meer doen dat van belang is, dus ik heb een overzicht gemaakt van de inhoud van 12 dozen met allerlei bruikbaar en onbruikbaar papier die in de gang een mooie stapel vormen, waarop mijn apparaten rusten als ik ze oplaad. Nuttig om te weten. Het staat nu in de PC, en ik heb een papier afgedrukt om op die stapel te leggen. Zo is mijn dag toch nog goed gebruikt. Nu val ik bijna letterlijk om, mijn ogen vallen dicht. Tot morgen, hoop ik. ;-)

Zondag Misericordias Domini (over hoe de Heer Zich over ons ontfermt) 1 mei 2022. Gisteravond werd vanmorgen, een uur of 2. Vanmorgen ging ik maar niet naar de kerk, want ik was echt m-o-e, en er moest nog iets afgedrukt, dat gisteren niet lukte. Maar ook al ging de trein niet, en vind ik de bus naar Leerdam echt ellendig, vooral het laatste meanderende stuk, ik kwam er wel, ruim op tijd. Maar ik ging dan ook om half drie de deur uit om ruim voor vijf uur in de kerk te zijn. Zo had ik ook nog een heerlijk rustig moment bij degene die me ophaalde, heel fijn, want het lopen werd wel een 'uitdaging'... Na afloop van de kerkdienst ging dat in omgekeerde richting ook zo. Dus was ik tegen 9 uur thuis, en schranste ik allerlei lekkers, dat niet gekookt hoefde te worden. Dat zien we morgen wel terug op de weegschaal. Of liever straks, want het is alweer een halfuur maandag, maar het is me tóch nog gelukt om de dienst op het web te zeggen, daarom kun je die hierboven ook aanklikken... En nu verzet ik geen stap meer (... dan nodig is) Morgen gaan we wel opruimen, en dat is hard nodig. Ik hèb me hier een troep gemaakt, dat wil je niet weten!

30 april 2022 moest ik natuurlijk wel denken aan koningin Juliana! En aan mijn nicht Li, die jarig is. Gefeliciteerd. Verder was het een dag met veel lastige dingen. De heup doet minder pijn, totdat ik te lang loop. Verder liep er veel tegen. Zodoende kom ik er nu, om kwart over een, achter dat de laatste bladzijden niet goed afgedrukt zijn. Heel irritant. Er zit nog blauw in, dat zie ik, maar... grrr... 

29 april 2022. Vroeg wakker betekende nog niet helemaal vroeg op. Maar met toen ik vanmiddag serieus wilde beginnen aan het werk, kreeg ik een telefoontje van een 'aangevrijde' neef. ;-) We namen de tijd voor elkaar, dus... Later waagde ik mij op straat - met behulp van de rollator, dat wel. Ik had écht wat voedsel nodig, en ik vergat natuurlijk toch het een en ander. De Action had geen enveloppen meer, en daar was ik echt helemaal door heen. Heel erg vervelend. Eenmaal thuis was ik door mijn energie heen, nu is het laat, en ik ben nog lang niet klaar. Pech dan. Morgen verder. Het is niet anders. 

28 april 2022. Goh... de telefoon is na bijna 2 uur praten al leeg!!! Hoe kan dat nou? ;-/ Soms lopen de dagen anders dan gedacht. In elk geval kwam mijn pakje vanmiddag halverwege de middag, en toen had ik net de ziekenpost aan een voorbijgangster gegeven met het verzoek die twee stapels (gesorteerd, en gecontroleerd op postzegels) in de brievenbus te doen voor me. Stralend beloofde ze me dat. (Want ja, als ik naar de brievenbus was gekrukt, en de DHL was intussen gekomen, dan was die misschien al weer weg voordat ik terug was...) Goed, dat was dus gedaan. En de nieuwe Fitflops pasten! Ook dat was fijn, want iets terugsturen is altijd lastig en kost veel tijd. Daarna heb ik zo wat kleine dingen gedaan, en tegen kwart voor negen wilde ik eindelijk serieus aan het werk gaan. Toen kwam dat telefoontje. (Omdat ik goed kan luisteren.) Deel van het werk. :-D ... Nu maar even iets anders doen, en dan kijken of ik nog de inspiratie heb. Anders wordt het morgen... ;-) 

27 april 2022. Een frisse maar droge dag. Geen tompouce voor mij (móét dat dan?) en de oranje winterwortels had ik gisteren al opgegeten, maar de dag was er niet minder feestelijk om. Op de TV het feest in Maastricht, waar iedereen zijn en haar best deed en had gedaan om er iets moois van te maken voor alle mensen. Buiten tot laat veel geluiden van vrije en blije mensen die feest vierden. Ook mijn vlag wapperde, en ik droeg een roodwitblauw en oranje strikje, bij elkaar gehouden door een antieke oranje steekspeld, die nog van mijn schoonvader is geweest. Ik neem aan dat mijn schoonmoeder hem daarna gebruikte. Vanavond heb ik de vlag met zorg en liefde binnengehaald, zoals me is geleerd door mijn ouders. Mensen zijn er voor gestorven in WOII! Dat mochten we nooit vergeten, dat moeten we ook nu niet vergeten. Nu staat hij klaar voor 4 mei. Opdat wij niet vergeten. Vanmiddag en vanavond heb ik nog wat aan de dienst gewerkt. Naar buiten durfde ik toch nog niet aan, en ik had nog eten genoeg. Dat is misschien ook nog wel een erfenis van de oorlog en de koude oorlog daarna, die ik bewust heb meegemaakt. Altijd voorraad hebben. (En zorgen dat die op tijd wordt vervangen, natuurlijk.) :-D We hebben het goed, en de dag is om. Morgen verder, Deo volente. 

26 april 2022. Vroeg op, want de vriendelijke dakdekker zou komen om de oorzaak van het lek aan te pakken. Hij reed een kwartier eerder dan verwacht voor, dus ik was nog net niet klaar, maar hij kent het huis als zijn broekzak, en ik hoefde geen trappen lopen, dat kon hij allemaal zèlf. Na bijna twee uur werk (hij had geen tijd voor koffie) reed hij weer weg, nadat hij eerst nog had gecontroleerd of hem niet teveel was betaald. Gouden mensen! Een naadje genaaid aan een dekbed, dat alweer slijtscheuren had. Die draadspanning heb ik nog niet onder de knie. Ik hoop dat mijn jongste me daar binnenkort mee kan helpen. Het is vast een kleinigheidje. Ik grijp nog steeds naar de verkeerde plaats, als ik het naaivoetje op en neer wil doen. Pfaff is geen Husqvarna. Maar leuk: gisteren vond ik, toen ik zocht naar mijn Hebreeuwse grammatika, de handleiding van de oude naaimachine. Dus die kan er bij, als die naar de ARM gaat, waar misschien een handig persoon de machine toch nog een tweede leven kan geven. Dat verdient het apparaat. ;-) Nu kan ik aan de middag beginnen, al zou ik eerlijk gezegd het liefst mijn bed induiken. Maar het bed is al netjes opgemaakt. ;-) <Zelfbescherming> 
Ik heb lekker wat gestudeerd op het Hebreeuws en het Grieks bekeken. Dat is wel luxe, hoor. Nu is het buiten onrustig, vanwege de koningsnacht, die nauwelijks iets met koningsdag te maken lijkt te hebben. Morgen kijk ik wel TV. Vroeger was dat altijd gezellig: met koffie en lekkers op bed naar de koninklijke familie kijken... Bless them all. 

25 april 2022. Een wonderlijke dag. (Veel te) vroeg werd ik wakker gebeld, door een vriendelijke vriend van een vriend. Vanmiddag was ik met mijn hart bij een vriendin, die haar man moest begraven... Ik heb gewerkt aan een vertaling, die ik deels had, maar waar ik tegen een vraagteken op liep. En al doende sloeg Word vast. Dat doet ie (tegenwoordig) anders nooit. Hm. Morgen vroeg op, dus ik laat het er maar even bij. Morgen beter. 

Quasi modo genito (als pasgeboren kindertjes) vieren we de eerste zondag na Pasen, 24 april 2022. Gisteravond heb ik me met de rollator even op straat gewaagd, naar de Tuinstraat, 50 pas heen en 50 terug. Dat lukte net, maar meer moet ik ook niet doen. Ik kwam wel thuis met 2 hangbakken petunia's en wat bloemen die vooral té lang zonder water waren geweest. Ik zal zien wat daar nog van terecht komt. Helaas was de kerkgang vanmorgen en vanmiddag te hoog gegrepen. Zelfs met de rollator had ik dat niet moeten doen. Maar de pijn wordt langzaam wat minder. :-D Prijs de Heer!!! Vanmorgen zag ik op de TV een foto van de Russische president, wiens naam we even niet willen noemen, gevormd uit een collage van foto's genomen van de verwoestingen in Oekraïne. Zo pijnlijk en zo goed! En ik zag de toespraak van President Volodomyr Zelensky (met vertaling) die hij beëindigde met Christos Vokrés, Vajístina vokrés! De Oekraïense paasgroet: Christus is opgestaan. Hij is waarlijk opgestaan. Wetend dat hij een practiserende Jood is, vond ik dat heel bijzonder. 
De Lutherse dienst werd kennelijk niet uitgezonden vanmorgen, in elk geval had ik de link niet. Maar Nederland zong wel heel opgewekt, dus een deel zong ik lekker mee. Net keek ik naar een van de Spaanse kerkdiensten die ik via FB kan bekijken, en och, dat ik zó mocht kunnen preken!!! Wauw! :-) Aanstonds hoop ik, alweer via de PC, om 15 uur de feestelijke dienst in Amsterdam mee te maken van de vrolijke vriendjes en vriendinnen van de ERV, die vieren dat ze 30 jaar maandelijks bijeenkomen. Liefde is de bron, dat is een mooi thema. Daar wordt veel liefde gegeven en ontvangen. Natuurlijk had ik er op gerekend daar te zijn, want ik deed al 30 jaar min één maand daar mee. Een mooie boodschap: God houdt van je, niet om wie je bent, wat je doet, maar om wie Hij/Zij is. Daar kunnen we verder mee. Ik in elk geval wel. :-D 
Vanavond heb ik rustigjes een doos met naaispullen, die ik bij elkaar had gegooid om ruimte te maken voor de naaimachine, geordend, terwijl ik half keek en half luisterde naar NPO op de TV. In elk geval handig dat je 1 en 2 op die manier kunt volgen. 

23 april sloeg ik over, omdat ik rond kwart voor elf 's avonds (hier) via de televisie (Ukraina24, hier zit die op kanaal 502 vlak voor CNN) terecht kwam in de Paaswake in de kathedraal van St. Michaël in Kyiv = Kiëv... Die liep uit op een zegen voor volk en vaderland buiten de kerk, terwijl de paasklokken luidden, want toen werd het daar middernacht, en dus Paasfeest. Zo keerden de Metropoliet en de bisschoppen en heel de gemeenschap terug in de kerk voor de viering van de Paasmorgen, de viering van de Opstanding, de viering van het Leven dat sterker is dan de dood. De dienst ging door tot half drie hier, half vier daar. Die heb ik meegemaakt in mijn warme en comfortabele bed. Dankbaar voor vrede, veiligheid en Genade. 

22 april 2022. Er kwam een schrijven van der buren verzekering. Dat leverde stress en de noodzaak om dingen op te zoeken. Ach ja. En weer een brief van de post, met de mededeling dat ik een brief niet van een postzegel zou hebben voorzien. Gek is dat, want ik heb al die enveloppen stuk voor stuk gezegeld en nóg eens gecontroleerd. De willen 4 zegels hebben, dat is vreemd, ze hebben, naar ze zeggen mijn ongezegelde poststuk bezorgd (1), ze hebben mij een kaart gestuurd (2) en nu willen ze dat ik niet 1, niet 2, maar 2 extra zegels overmaak aan hen. 3,84 euro. Natuurlijk kan ik dat ook regelen door op de mij gestuurde kaart 1+1+1 + nóg 1 postzegel te plakken. Dan doen ze nog iets voor die ene postzegel... Ik moet hier nog eens diep over nadenken. 
Ach, waarschijnlijk gaan ze er van uit dat ze nog een herinnering moesten sturen. ;-)
Voor de nieuwe naaimachine heb ik de oude klosjes overgespoeld, want die passen niet meer. Zo blijf ik heel rustigjes een beetje bezig.
Dat moet wel, niet (alleen) omdat de huisarts dat aanraadt, maar ook omdat mijn beurse heup %^&*() pijn blijft doen. Eigenlijk steeds meer. :-( Ik vrees dat ik zondag niet naar de feestelijke dienst van de Roze vieringen in Amsterdam kan. Ze bestaan al 30 jaar, en ik doe op een maand na al even lang mee. Ze zijn me dierbaar. Op dit moment is zelfs de tocht naar het kleinste kamertje een gevoelige uitdaging. En dat alles omdat twee mensen vorige week meenden de hele breedte van de weg nodig te hebben, toen ik uit de zijstraat kwam. Dus ja, als je een gebedje over hebt... graag. Maar Oekraïne en de rest van de ellende in deze wereld is belangrijker, hoor. 

21 april 2022. Vandaag waaide het lekker, zodat de was buiten kon drogen. Af en toe vreesde ik dat de lakens van de lijn zouden waaien! 
Een vriendelijke jongeman, die ik gisteren had gevraagd een brief op de bus te doen voor me, (hij kwam langs lopen, ik kende hem niet, maar als je iets vraagt zijn mensen vaak heel erg bereidwillig te helpen,) kwam vanmiddag boodschappen voor mij doen. Dat was erg prettig, want ik had het al een paar dagen zonder kaas op mijn brood moeten doen, bij het ontbijt. En er was nog zo een en ander op. Als je niet uit de voeten kunt, merk je pas hoe vaak je 'éven' dit of dat gaat doen... Ik was hier zeer mee geholpen. De huisarts raadt aan voorzichtig een beetje te bewegen. Die pijnstilling laat ik maar achterwege. Ik moet gewoon heel voorzichtig lopen. Over twee weken zou het (een stuk) beter moeten zijn. :-) 
Ik heb vandaag alvast lekker gewerkt aan de liturgie voor de eerstkomende dienst. Het is altijd fijn als je niet alles op het laatst moet doen. Morgen zien we wel verder. (Ik ben toch aan alle kanten een gezegend mens!) :-D

20 april 2022 begon alweer vroeg, want mijn nieuwe naaimachine kon vanaf 8 uur 15 gebracht worden. Tja, dan wil je op zijn minst aangekleed zijn, en bij voorkeur je eerste kopje koffie op hebben. <Kreun> Beide doelen had ik gehaald voordat een heel aardige jongen van Postnl aanbelde met een pakje voor de buren en een reuze pak voor mij. Geen probleem om dat boven op mijn studeerkamer neer te zetten, zei de jongeman vriendelijk. Ik had een ruim deel van de tafel vrijgemaakt, en de deur open gezet, dus dat lukte heel snel. Fijn, want mij zou het niet gelukt zijn. Het uitpakken lukte me met wat slimmigheden wonderwel, zodat die grote doos ook vandaag nog kon worden meegenomen door de papierdienst van de gemeente. Had ik even geluk! :-) Voor vandaag had ik een aardige rij taken opgeschreven, minstens de helft is gelukt. Geheel of ten dele. En ik heb zelfs mijn machientje met één proefnaadje in gebruik genomen. Daar moet nog veel geprobeerd en geoefend worden, maar we hebben de tijd. Nu hebben andere dingen prioriteit. En eerlijk gezegd, ik kan mijn ogen niet meer open houden, dus ik kijk morgen wel verder op mijn lijstje. 

19 april 2022. Hoera! Tonio kwam tussen de middag even helpen. En een paar bestanden van mijn PC op zijn USB-stokje zetten. Ik had een en ander voorbereid. Ook had ik de oude naaimachine losgehaald en een beetje gefatsoeneerd, zodat Tonio die met alle accessoires voor me naar beneden kon brengen. Ik heb het nog een beetje op mijn heupen, dus dat zou mij niet lukken. Verder heeft hij me geholpen de bedden op te maken, en dat was ook een gigantische hulp. Dus ja, hier zit een gelukkige moeder te tikken. ;-) Nu moet er van alles opgeruimd worden, maar daar ga ik maar even de tijd voor nemen. ;-) Morgen vroeg op, want dat pakje komt vroeg. Grrr... Dus vandaag maar vroeg naar mijn heerlijk frisse schone bed. Het beddengoed ruikt zo lekker als het buiten heeft gehangen. :-)

18 april 2022. Tweede Paasdag. Vanmorgen sliep ik (een beetje) uit. Daar was ik wel aan toe, want alles wat pijn kon doen, deed dat ook. Dus heb ik het grootste deel van de dag gezeten aan de computer om de foto's van gisteren te bewerken. Niet dat het er zoveel waren, maar het kost allemaal tijd. Bovendien blijkt nu dat een deel dat ik meende te hebben weggeschreven naar de NAS om die te gebruiken voor de website, daar níét was opgeslagen, zonder dat mij dat was meegedeeld. Dat gaat me dus nog wat extra tijd kosten. Maar ach, de ramen stonden open, voorzover daar een horgaas voor zat, en de keukendeur ook. Die ga ik eerst maar eens dicht doen, want het is al half elf en donker... (En daarna werd het vanzelf middernacht... gek is dat. Natuurlijk nog gekeken naar het verslag over de Invictus games. Wat een dappere vrouwen en mannen, en wat een ontroerende verhalen. Kanjers. In Lourdes heb ik vrij wat veteranen leren kennen, waar de blessures vaak niet aan de buitenkant te zien zijn, maar diep ingrijpen in hun levens, en in de levens van de mensen om hen heen.)

17 april 2022 Eerste Paasdag. Gezegend Paasfeest. De wekker ging vroeg, zodat ik om 6u50 Paasklokken van de Dom kon horen. Dat is altijd een bijzonder Paasmoment!
Ontbijten hoefde niet, maar een lekkere kop koffie had ik wel nodig.
De paarse kleurtjes kunnen worden opgeborgen, die horen nu niet meer bij de make-up. Ik maakte mij op voor het Paasontbijt bij de Lutheranen hier, dat stond gepland van 9.15 - 10.15 u.
Het was gezellig en als altijd heel goed verzorgd. Toch nog ruim 20 mensen, zag ik. 
Om 10.30 u was er de Paasdienst in de Waalse kerk, mét koortje. Dat was dus heilzaam. Na de dienst werd er koffie met lekkers en een evt. glas wijn in de tuin geserveerd. Dan spreek je nog eens mensen. Ook de kinderen van de gemeente, sommige voelen echt als onze kleinkinderen aan. Leuk dus. :-) Ik blees nog braaf van de paaseitjes af. En toen ik er toch een in de hand had, bleek het een puur exemplaar te zijn, dat heb ik netjes teruggelegd... ;-) 
Om 1 uur was ik weer thuis. Paniek, er moet nog zoveel gebeuren, want om 2 uur (het werd 14u20) word ik opgehaald door Tonio, Diana, en Amber. Amber wilde graag wat kersenbloesem zien. Ik dacht dat we ergens langs zouden rijden, misschien even uitstappen, maar het liep anders. In Amstelveen werd er geparkeerd en vervolgens moesten we nog bijna een kilometer lopen naar het Amsterdamse bos. Au! (Zoals sommige mensen de O! uitspreken) Helaas bleek het merendeel van de bloesem al uitgebloeid. Pijnlijk.
Maar dit plaatje kon ik nog maken, aan een vertraagde tak tegenover een bank waar Diana en ik neerzegen. ;-)

Tonio en Amber liepen nog een halve kilometer door, naar de enige boom die nog wel volop bloeide. Amber heeft veel foto's gemaakt. :-) 
Om half vijf waren we bij de Oceaan, waar al een flink deel van beide families aanwezig was, de rest kwam bijna tegelijk met ons aan. Want Mik werd 19. 
Er waren felicitaties en cadeautjes, de jarige trok meteen zijn nieuwe T-Shirt aan, en we zaten gezellig op het terras, dat voor de familie was gereserveerd. 

Parel had drie van haar fameuze taarten gebakken, later kwam er een tonijnsalade, een echt Spaanse ham (moeders mocht ook nog even voorsnijden, lukte best aardig) en er waren kazen en heel veel crackertjes. Lekker hoor! Ook Miks jeugdvrienden waren er, het was voor iedereen echt gezellig, en dat met mooi weer, super. 

Later verhuisden we naar het inwendige van de Oceaan. De gastvrijheid van Parel en René is terecht bekend, en het was voor iedereen genieten. Toen ik werd thuisgebracht was het net voor 22 u. en ik ook helemaal op. Dat gaf niet, het was een prachtige dag. 

16 april 2022, Stille Zaterdag...  een volle dag, die toch de stilte in zich droeg, niet de kille stilte van de dood, maar de stilte van het vertrouwen dat het Goed komt. Hoe dan ook. Een blije dag dus. Ook al heb ik de naaimachine opgegeven, en - na overleg met de jongste - een nieuwe besteld. Maar er zàten zakken in het jasje, toen ik dat straks aantrok voor de korte dienst van half zeven bij de Walen. Het was - zoals dat sinds Maryse de traditie is - een korte dienst in de crypte, waarbij het leidend motief het relaas van een vluchteling was... er was vioolmuziek van Bach, (ik miste de Japanse fluit wel) en we zongen een paar liederen. Het was kort en mooi. Op weg naar huis kon ik nog wat bloemetjes gratis meenemen, dus die schikte ik, en ook de prachtige bloemen die ik vanmorgen al bezorgd kreeg van de beste vriend die een pelgrim hebben kan. Die had ik zolang in een vaas gezet, maar nu ging ik er echt mee aan de slag. Het lukte ook nog om een hapje te eten, voordat ik naar de dienst van half tien bij de Lutheranen ging. Dat was in alle soberheid een heel uitgebreide dienst, die in het donker begon, en waarin de brandende (nieuwe) Paaskaars de kerk binnengedragen werd, terwijl het 'Licht van Christus' werd gezongen. Er waren de traditionele lezingen, en later een doopgedachtenis, waarin ik al mijn dierbaren meenam. Gevolgd door een Heilig Avondmaal in de kleine kring. Mijn ziel is wel gevoed, deze week. :-) Morgen alleen maar feest. De Heer is waarlijk opgestaan! 
En Mik wordt 19. Gefeliciteerd, Mik. Bless you.  

15 april 2022, Goede Vrijdag. Die begon vroeg, de Heer kreeg zelfs helemaal geen rust. Maar die paar uurtjes slaap had ik echt nodig. Verder heb ik hard gewerkt. Té hard, nu zit ik er doorheen, maar ik had mijn nieuwe paarse jasje wel aan, toen ik vanavond naar de Waalse kerk ging. Dat was leuk, maar niet het belang van de dag. Ik heb een verkorte versie van de Johannes Passion gehoord, terwijl ik aan het knokken was met de naaimachine, die toch nog maar 42 jaar mee gaat, en toch geen fatsoenlijke naden meer kan naaien. Dus moet die worden gereviseerd, als dat nog de moeite is, of vervangen. Verder was ook de Mattheüs Passion te horen hier. Dat deed allemaal mijn hart goed. De zoom moest ik om 18 u nog instrijken, en daar nam ik te weinig tijd voor, dus na de dienst hing die om kwart voor acht alweer los. Tja. 
Daarna kon ik een collega nog gelukkig maken met Tons 3 witte liturgische stropdassen, en een paar kruisen, die geschikt zijn om op de toga te dragen. Eenmaal thuis bleek ik door mijn energie heen te zijn, dus alle dingen die ik vandaag nog had willen doen i.v.m. Pasen, worden uitgesteld. Ik ben uitgeteld. Tot morgen of later. Zegen en alle goeds. 

14 april 2022, Witte Donderdag. Ook een lange dag. Gisteren was zo hard werken, dat ik 's avonds geen puf meer had om de dag netjes af te sluiten. Maar vandaag kreeg ik al reacties op Paaskaarten, dus die van gisteren en eergisteren zijn aangekomen. Vanmiddag voor de kerkdienst in de Lutherse kerk kon ik de laatste kaarten die op de post moesten in de brievenbus stoppen. Na de (mooie) dienst moest ik er nog een aantal bij verschillende mensen brengen, en toen naar de Waalse kerk, waar de dienst weer heel anders van toon was. Bijzonder. De Heilige Geest is erg creatief. Vanavond moest ik nóg een stuk of 20 kaarten maken, en wegbrengen, maar nu is zover ik weet het meeste gedaan. Het is bijna 11 uur. Het was een lange dag met en voor de Heer (en Zijn mensen). Misschien ga ik nog even iets lezen, en dan naar bed. Heb een gezegende Goede Vrijdag. Christus sterft dit jaar in Marioepol, vrees ik. Maar Hij IS al opgestaan. 

12 april 2022 begon vroeg, en het werd een drukke, gecompliceerde dag. Gelukkig kwam Laetitia vanavond hierheen, om mij bij te staan bij een gesprek met de buren over het huis en de nodige reparaties, (heel prettig) en daarna heeft ze nog een uurtje het jasje aangepast, dat ik inmiddels aan had, zodat zij de aanpassingen kon afspelden. Genoeg te doen, maar - Deo volente - morgen. Laten we hopen en bidden dat de grote boze beren tot na het Paasfeest op eigen terrein blijven, en als ze nog willen schieten, dan maar op eigen doelen. Het is zo vreselijk, wat daar gebeurt. 'Nobele doelen' noemde de opperbeer het, die hij najaagt. God vergeve hem. :-( 

11 april 2022. Droog! Dat was prettig. Een lange en intensieve werkdag. Vanavond ging ik met mijn hebben en houden naar mijn jongste, die me niet alleen uitlegde hoe het patroon gelezen moest worden, maar ook een heleboel heeft genaaid. Ik mocht de spelden aangeven. In mijn eentje had ik dit nooit kunnen doen. Nu zit de basis in elkaar, de mouwen moeten nog genaaid en in de rest gefröbeld, persen en zomen en al dat soort dingen, nog veel uren werk, maar dat komt straks en morgen wel. Laetitia bracht me naar huis, en dat was heel prettig, zo hoefde ik niet meer met de trein terug. :-) Nu moet ik nog wat e-mailtjes lezen, en een aantal dingen netjes neerleggen, voordat ik kan gaan slapen. 
Maar de dag is er een om dankbaar voor te zijn. :-)

PalmPasen 10 april 2022. Straks leerde ik dat deze zondag eerst rood kon zijn, vanwege het Koningschap en de intocht, en daarna paars, omdat het het begin is van de Lijdensweek. Maar ik was vanmorgen in de Pieterskerk, want ik hoor ds. Karel Bleij graag. Hij was actueel, en heeft een heerlijke rust en goede dictie in zijn dienstdoen. Dan kan ook ik het volgen. ;-) Na de lunch, ja - bij uitzondering heb ik mijn ontbijt in tweeën geknipt, een deel voor, en een deel na de kerkdienst, ging ik heel optimistisch weer draadjes inrijgen, en spelen met het jasje. Tegen 7 uur gaf ik het op, want ik snapte niets meer van de beschrijving. Handleidingen en ik zijn een moeizame combinatie, sinds 1980. Dus na het avondeten belde ik de jongste van mijn knappe dochters, want zij heeft de beschrijving op haar PC staan. Voordat ik bij haar ben, is er makkelijk een uur voorbij, dus hebben we maar een vervolgafspraak gemaakt. De avond vloog om met het ontwerpen van een Paaskaart. Het schema voor het afdrukken kostte me ook nog eens een halfuurtje hoofdbrekens, dus ga ik met lege handen gewoon naar bed. ;-) Het was geen werk, vandaag. ;-D 

9 april 2022 begon behoorlijk koud en nat. Er stond een harde wind, dus toen ik besloot dat ik gisteren iets essentieels had vergeten, liep ik maar naar de stad; fietsen leek me wat riskant. Af en toe waren er harde windvlagen. Later werd dat beter. Volgens mijn verklikkertje heb ik ruim 5 km gelopen, en ging ik 8x de trap op en neer. Dat waren er wel meer, maar de techniek is niet perfect. Verder was ik druk bezig met tussenvoering en zo, maar inderdaad, dat jasje kan ik morgen niet dragen. Ik heb nog geen steek genaaid. Het zij zo. Toen ik het probeerde, brak de naald, dus... het is kennelijk tijd om naar bed te gaan. 
Morgen Palmpasen. Heb een gezegende Goede Week. 

8 april 2022 was de zestigste verjaardag van de schoonzoon die nu in Spanje woont. Heel de familie heeft hem bestookt met telefoontjes en Appjes. Zo zijn en blijven we verenigd. :-) Voor morgen was het weerbericht weer slechter dan voor vandaag, dus pakte ik de fiets om naar de Amsterdamse straatweg te rijden, waar ik echt iets moest halen, in elk geval vóór het Paasfeest. En via een omweggetje ging ik naar Ria's fournituren, waar ik ook al weer meer geld uit gaf dan ik dacht te zullen doen. Het had nog veel meer kunnen zijn, maar ik heb me beheerst. ;-) Ik had zo'n zin in dat paarse jasje, dus ik begon ijverig met spelden, en aftekenen (ik heb zo'n handige krijtpen)... Maar toen ik begon te lezen in de beschrijving van het patroon, snapte ik er niets meer van. Nu heb ik twee naai-handige dochters, maar de ene was druk bezig met verjaarsbezoek, dus viel ik terug op de jongste. Na enig overleg, stuurde ik haar een scan van beschrijving en patroon. Uiteindelijk begon ik onder haar deskundige leiding min of meer te snappen wat daar stond. Maar haar directe (en mijn schoorvoetende) conclusie was dat ik het zelfs als ik de voering en de zakken achterwege liet, de kans minimaal was dat ik het zondag op een fatsoenlijke manier aan kon trekken. Uiteindelijk is het me nog net gelukt om alles te knippen. Maar daarvoor moest ik de dag wel een kwartiertje oprekken. Dus nu ga ik maar een eind maken aan deze sessie. Je hebt van die dagen. Maar we zijn hier in vrede en veiligheid, dus ik heb niets te klagen. 

7 april 2022. Het weer doet wat het wil. Brrr... hagel en wind. Ik dacht vandaag even snel een patroontje over te trekken en te knippen, want afgelopen zaterdag had ik een mooi paars stofje gekocht, en daar wilde ik voor deze paarse tijd nog 'even' een jasje van maken. Dat viel bar tegen. De concentratie bleek te veel voor mijn bovenkamer, dus ik moet maar weer eens gaan liggen. Kwart over tien is voor mij wel vroeg, maar ik trek het niet meer. Zelfs het op de stof spelden niet. Dus dag, tot morgen. Deo volente. 

6 april 2022. Er zullen geen telefoontjes meer komen uit Londen. Geen vragen meer als: 'Dit is de situatie, wat moet ik nu doen?' Maar ook geen vragen meer als: 'In de lezingen van vanmorgen kwam ik dít tegen, wat vind jij daarvan?' Die zal ik missen, want vaak moest ik diep nadenken, het was vaak een uitdaging, en dat stimuleert natuurlijk tot verdere verdieping. Leslie (Thomas) Burns zal gemist worden. Hij was een trouwe vriend, een ontwikkelingswerker in Afrika, een docent en tutor aan Wiliam Temple House in Londen, waar hij studenten begeleidde, en een goed mens. Maar nu zal hij het feest van de Opstanding vieren met de Opgestane, met Ton en veel lieve vrienden. De herinnering aan hem zal velen tot zegen zijn.  
Het hield me de rest van de dag bezig, en de dag vloog om, sneller dan me lief was, al bleef ik wel bezig. Morgen beter. :-|  

5 april 2022. 15 uur, ik kijk naar buiten en zie dat de treurwilg aan de overkant van de singel lekker groen is, dat is die altijd als eerste. Nu zijn er al een paar dagen de kastanjebomen bij gekomen, en allerlei ander takkenspul siert zich met een dun groen waasje. :-) 
Vanmorgen ging de wekker weer vroeg, want de buren willen koste wat kost bewijzen dat de lekkage niet aan hén toe te schrijven is. Hij heeft een zwager die in de bouw zit. Na anderhalf uur vertrok deze, met achterlating van een boel troep en drie extra gaten in het lekke plafond. O, wat zijn wij heden blij. Ik zat juist aan mijn tweede kopje koffie (dat kon nog nét voor de middag), toen Tonio opbelde. Hij was in Utrecht, en had iets leuks voor mij: filmpjes van ruim 17 jaar geleden (schat ik) van mijn kleindochter(s) en de liefhebbende ouders. Hij heeft ze snel op de PC gezet, terwijl we nog wat nieuwtjes uitwisselden, en hij keek bij het weggaan tevreden naar de rozenboog in de tuin. Nu de puinzakken met bladeren en troep weg zijn (gisteren kwam de vuilniswagen langs) ziet het er veel ruimer uit. Ik verheug me op de zomer. 
En intussen houden de wreedheden in Oekraïne me bezig, soms voelt het zo verkeerd om lekker veilig en vrij in mijn (iets minder warme, maar dat is een vrije keuze) huis te eten en te drinken, terwijl ik kijk naar de ellende in de wereld. 
CNN, BBC, Euronews en Al Jazeera geven een stuk meer informatie dan Nederland 1 en 2. Ook over delen van de wereld waar je anders niets of nauwelijks iets over hoort. Afrika en het verdere Oosten bijvoorbeeld. Toch wel nuttig om daar meer van te weten. Maar ook dat kost tijd, dus het is wel efficiënt om dat te combineren met ontbijten en dineren... Zo, nu maar weer eens iets gaan doen. De lijst met nuttige en nodige dingen groeit gestaag. Harder dan het aantal dingen die ik af kan strepen. Hoe zou dat nu toch komen? Help! 
Dus liep ik naar de stad, want mijn nieuwe mobieltje blijft zeuren dat ik de uitgebreide extra gratis garantie moet regelen. Hoezo? Dat had ik toch al laten doen in de winkel waar ik het had gekocht, een paar weken geleden? Niet goed gegaan? Zo mocht ik weer een uurtje extra lopen, heen en weer. En passant doe je dan nog wat boodschappen, omdat je toch al onderweg bent. En zo is het gekomen. :-( ... ;-/ Het werd later en later. Toen moest er nog van alles opgeruimd van de troep die vanmorgen was veroorzaakt door die bouwheer. Ik moest het in twee gedeelten doen, want ik was (en ben) erg moe. Dus houd ik op, voor de dag. Morgen komt er vast weer van alles tevoorschijn. ;-) (En ik zie dat de garantie in orde is. Sterker: toen ik deze e-mail opsloeg in de map Bewaren, bleek daar al een dergelijk bericht te staan, met de zelfde laatste datum, maart 2027, maar in het Engels. Nu ben ik benieuwd of de mededelingen dat ik er iets aan moet doen ook stoppen. Trusten!

4 april 2022. Een dag met veel verjaardagen, ik belde vanmiddag een 90-jarige, en dat duurde wel even. Vanmorgen genoot ik van mijn eigen kleine keukenhofje, de meeste bloemen stáán hier in de keuken. ;-) Verder was het een klusjesdag, ik naaide een nieuwe zool onder allebei mijn favoriete warme pantoffels, dat kostte minstens 3 uur, al bij al, maar ik kon intussen wel kijken/luisteren naar de TV. Veel slecht nieuws. Als de beer los is, is het beest ook los. Droevig voor al die slachtoffers. :-( 
Daarna kreeg ik de link naar de afscheidsdienst van mijn zwager, en daar keek ik de rest van de avond naar. Mooi. Dat is wel bijzonder dat we zoveel met elkaar kunnen delen, ook op afstand. We zijn gezegende mensen. En nu moet ik naar bed, het is al dinsdag (net) en morgen wordt hier vroeg aangebeld. Brrrr... (Niet mijn keus.) 

Zondag Judica 3 april 2022... Judica slaat op: Doe mij recht, o God, en voer mijn rechtsgeding tegen een onheilig volk, 
en red mij. 
Gij zijt de God van mijn toevlucht. (Psalm 43:1-2a). Het trof mij vanmorgen, het deed me direct denken aan Oekraïne dat bedreigd wordt door Rusland. :-( Maar toch, er ís God bij Wie je je toevlucht kunt zoeken - en vinden. Op de TV zag ik een uitzending vanuit Amerika (ds. Schuler c.s. waarin weer een heel andere kijk op vechten werd gegeven. Heftig interessant. 
Vanmorgen bezocht ik daarna de Pieterskerk, dat bleek nuttig. Anders was ik naar de Lutheranen gegaan, die spraken over wat voor de gemeente de essentie van het Lutheranisme is. Zeker belangwekkend... maar het werd na de dienst al te laat om daar nog heen te gaan. Zo gaan die dingen. Vanmiddag was ik druk met bloemen, opruimen, daar kwam vanavond zoeken bij. Ik vond wat ik niet zocht, en vond niet wat ik zocht. Het leven heeft zo zijn bizarre parallellen. ;-) Morgen beter.

2 april 2022 betoonde zich ook al koud, met een snijdende wind. Ik meende nog op het sluiten van de lapjesmarkt mij daarheen te moeten haasten, en kocht iets anders dan ik dacht te doen. Wel gewassen vanmiddag, dus dat hangt nu uit. Ondanks het slechte weer ging ik naar het concertje van mijn neef Hendrik Vonk, die met de sopraak Emmy van Diesen, en begeleid door zijn broer Arie op het orgel, een bijzondere uitvoering van Bachs psalm 51 ten gehore bracht in de Joh de Doper / Bernarduskerk. Het was weer zeer de moeite waard. Leuk ook om een flink deel van de familie te zien, en nu eens níét bij een begrafenis. Er waren ook nog andere interessante gesprekken. Daar knapt een mens van op. Later was ik nog lang druk bezig met bloemen. Ook fijn om te doen. Morgen de rest. Voor het bad nam ik ruim de tijd. Ook daar knap je van op. Ik ben best zuinig met warmte in huis, dus dit mag wel een keertje... ;-) Oei, het is opeens zondag. De tijd vliegt. Heb een gezegende zondag, waar je ook bent en wat je ook doet! 

De eerste dag van april 2022 was koud en begon met een aardige laag sneeuw. Ik was toch blij dat ik niet vroeg op reis hoefde, al had ik graag de kerkdienst meegemaakt in het kerkje van de Slangenburg, waar zwager Kees in een mooie zwarte rouwkoets arriveerde. Het deed me denken aan de koetserij waar ik op weg naar school langs kwam in Alkmaar, en waar zwaar gebouwde paarden stonden, en enkele zwarte rouwkoetsen. Er was meen ik ook een wit exemplaar. Mijn romantische kinderhart wilde dat later ook, maar mijn vader legde mij snel uit dat zoiets niet te betalen was. Ton was er ook niet voor in. Jammer. Tijdens de dienst en daarna brandde hier een lichtpaars lichtje. Ik had nog een paar dingen te printen en te versturen, dat kon voor vijf uur. Gelukkig. Na het eten bracht ik nog een pakje weg, naar een dierbare, waar ik fijn mee kon praten; het is duidelijk langer licht. Het was een dag met een schaduw en een lichte rand. Mogen zij allen in Gods hand ontwaakt zijn, en ontwaken. 

31 maart 2022. Maart roerde het laatste veertje van zijn staart! Toen ik wakker werd, lag er sneeuw, en drupte de smeltende sneeuw van het dak. Het zag er niet aantrekkelijk uit, maar ik moest toch een aantal dingen doen, want morgen wordt mijn zwager begraven, en ik wilde toch wel gaan... Kousen, en voor het ontbijt ook een en ander. Het liep toch anders, want de nichten en aanhang zaten erg in over mij... ik zou vanmiddag laten weten of ik wel of niet zou komen,  maar voordat ik daar helemaal uit was <ik zag juist het slechte weerbericht voor morgen> werd ik opgebeld. Eigenlijk wilden ze dat ik niet het risico zou lopen te stranden in het O.V. Het laatste traject lijkt nogal onbetrouwbaar te zijn, en ze zitten niet ruim in de wiel- en menskracht. Dus àls er iets mis zou gaan... Tja. 
Dus moet ik het morgen doen met de link naar het virtuele verslag. En de wetenschap dat andere familieleden dan (ook) een kaarsje branden, thuis. Soms gaan de dingen zo. 
In elk geval heb ik vanmiddag de post ruim op tijd in de brievenbus kunnen doen. 
Speciaal voor Parel had ik nog de nieuwe postzegels gehaald, zij heeft iets met tulpenvazen. Daarom kreeg zij dit keer ook een kaartje, ziek of niet ziek. ;-) (Bejaard is ze nog zeker niet.) ;-D
En nu ga ik proberen vandaag eens voor 23 uur in bed te liggen. Want moe, dat bèn ik. En hoe! Misschien is het wel goed dat het zo is gelopen. 

30 maart 2022. Nu staat mijn vogelbadje weer in de tuin. Vanmorgen zelfs even schitterend in de zon. :-) Het was een klusjesdag, ik begon alvast aan de klus van morgen: de post. Van een paar mensen vroeg ik me af hoe het ermee stond, maar de zieken blijven langer ziek... het moet maar snel zomer worden. Helaas, voor morgen beloven ze sneeuw. ;-D Verder dan de achtertuin ben ik vandaag niet gekomen. Soms gaat dat zo. Morgen verder. Deo volente. 

29 maart 2022. Een vermoeiende dag, maar ja... ik zou de buren de lekkage laten zien, waarvan Laetitia de bron heeft gevonden (naar onze mening). Maar ja, voordat ze door het huis heen en weer konden lopen, moest ik natuurlijk wel even met 'vreemde' ogen naar het huis kijken, en dus een aantal dingen wegruimen, trappen vegen etc. Ik was zo druk als een klein baasje. We liepen beide huizen door, en we hebben aardig wat trappen op en af gelopen. Mijn activiteiten-tracker heeft er tien gemeten, en meestal ziet die er een aantal niet eens. Verder heb ik nog wat kwasten leeg gestreken op nóg een laagje hammerite, en de deur van de schuur bleek bij nader inzien aan de onderkant alweer aardig lak kwijt te zijn. Ik had gisteren in een balorige bui de houten steel van de spa voor driekwart van een laklaag voorzien, nu kreeg het andere kwart een lik. Ik kreeg een heel lieve telefonade van de treurende familie, die vond dat die arme ouwe tante toch misschien niet met het OV moest naar het verre Oosten van het Land, en daarna liep ik naar de AH voor iets niet-absoluut-nodigs. En terug. En toen was ik opeens wel een arme ouwe tante. :-D ;-D :-) Het duurde uren voordat ik weer van mijn stoel kwam. Nu zit ik op de computerstoel, daarvoor moest ik weer een trap op. Tijd om maar eens rustig aan te doen. Ja, die vijftigplussers van tegenwoordig!!! ;-) 

28 maart 2022 was mijn andere zwager jarig, maar voor ik hem kon feliciteren, kwam de buurman met zijn grote schop, net iets eerder dan verwacht. Dan heb je dat. Hij kreeg er al doende plezier in, en toen hij na ruim 2 uur vertrok, waren de rozen geplant, stond de rozenpoort rechter en steviger, en hadden we twee puinzakken gevuld met bladeren en ja... enig puin. Een uurtje later belde hij aan met mijn gerepareerde schop. Een stukje ingekort, en stevig vastgeschroefd. Ik was moe maar blij, erg blij. Omdat het vogelbadje wat roestsporen vertoonde, heb ik het uit elkaar geschroefd en een eerste laag Hammerite gegeven. Boven op het platje was ook nog een stuk roest dat bijgewerkt moest worden, en ach, het was mooi weer, zij het fris. Na enige nodige rust heb ik vanavond mij afgemat met een kalender voor 2023, en dat was afzien. Ik had een keurige kalender.wiz in mijn office, maar die wordt niet meer geaccepteerd, en het lukte me niet om een goede template te downloaden. Echt, ellende! Ik kreeg straks het verzoek om een paar diensten voor 2023 in de agenda te schrijven, en dat wilde ik natuurlijk graag doen. Dat moet je nooit alleen digitaal doen, dat geeft ellende. Dus ik wilde het netjes afdrukken. Ik weet dat ik vorig jaar ook al problemen had. Nu loopt het aanstonds al tegen een uur, terwijl ik zó van plan was vandaag eens wat slaap in te halen. Zucht. Morgen beter. ;-) Maar al met al... een dag om dankbaar voor te zijn. :-) Nu nog vrede in Oekraïne... 

Zondag Laetare (verheug je) 27 maart 2022. Een roze zondag midden in de paarse tijd. Een lange en drukke dag. Ik ben helemaal kapot na eerst een dienst in de Lutherse kerk hier, met een andere voorganger, maar wel interessant, na de dienst een stel gesprekken, daarna langs de bloemenman, waar ik nog wat gratis bloemen scoorde voor een zieke, die er erg bij mee was. (Het gaat niet goed met haar.) Toen ontbijt en richting Amsterdam: voor het eerst weer een dienst bijgewoond bij de Charismaatjes, waar iedereen wéel op tijd was. Vanmorgen ontbrak de technicus, die niet had meegekregen dat deze nacht een uur korter was. En ook niet al de nodige kerkeraadsleden waren er. ;-D (Gelukkig houdt de Heer de regeltjes van ZijnHaar dienaars niet bij.) Na afloop werd duidelijk waarom ik daar vandaag moest zijn. Morgen weer werk aan de winkel, niet vergeten. Toen ik thuis was, had ik al ruim 1100 pasjes gelopen. Ik was best moe. Na het eten moest ik nodig de bloemen verzorgen, het leek wel een bloemenwinkel in mijn keuken. Als je een boeket goed onderhoudt, kun je er lang plezier van hebben. Maar zo stond ik tot na tien uur op mijn benen, toen kon ik ook niet meer. Er was veel interessants te zien en te horen. En zo is de zondag al voorbij gesneld, voordat ik mij bij deze afmeld. Morgen een gezegende dag!

26 maart 2022 overleed onze zwager, notaris Kees Gutteling, de broer van Tons geliefde eerste vrouw Beppie. Dat hij ruste in vrede. 

25 maart 2022. Een dag van kleine klusjes en verdrietige berichten. Morgen verder. 

24 maart 2022 begon beslist beter dan de afgelopen dagen. :-) Dus pakte ik de fiets, om nuttige dingen te doen. Bij Soestbergen kwam ik er achter dat ik de bloemen die ik bij Tons graf had willen neerzetten (ik heb er érg veel op dit moment, en hij gaat er nu niet meer van niezen) had vergeten, maar het roosje voor Beppie, dat ik al die tijd zorgvuldig in leven had gehouden, had ik wél bij me, en dat heb ik met de complimenten bij haar afgeleverd. Zowel haar graf als dat van haar ouders zag er keurig uit. De veegploeg net langs geweest? Daarna ging ik een deur verder, om nog meer klimrozen te vinden, voor mijn rozenboog. Ik moest me zeer beheersen, er was zoveel moois!!! (En het moet ook nog in de fietstassen kunnen, nietwaar?) Thuis probeerde ik nog wat fatsoen in de toch irritant scheve boog te brengen, maar ik moest het opgeven. 
Aan het werk dus. Een plant, geen roos, kreeg een onverwachte plek, want die moest in de volle zon, zag ik achteraf. Toen wilde ik een wilde loot verplaatsen, maar helaas... de wormstekige steel van de spa begon te kraken, en ik moest de poging opgeven. Maar een buur-buurman met een grote tuin, zou misschien... Toch? Helaas. Over een uur moest hij dineren, en hij was al verkleed, dus dat ging niet. En morgen niet, en zaterdag niet, zondag! O nee, zondag ook niet. En ik had net gezien op het weerbericht dat het vannacht kon vriezen aan de grond. Nu staan ze in de schuur... Er moest nog van alles gebeuren, o.a. een verjaardagskaart voor een achterneefje, die ik niet had kunnen kopen, dus die moest nog gemaakt worden. Daarvoor reageerde ik 'even' op een e-mail, en dat betekende een telefoongesprek van 71 minuten. De 3D-brandweerauto liep ook uit de hand, en zo was het na middernacht voor ik de kaart naar de brievenbus bracht. En ja, toen bleek het nieuws uit en over Oekraïne ruim voorradig op de TV. Het was dik een uur later voor ik naar boven ging, maar toen moest dat éne mailtje nog, en een vraag via FB, want anders vergat ik het wéér... en zo is  het bijna 2 uur in de morgen. Ik hoop dat ik rustig kan slapen, vannacht. ;-) 

23 maart 2022. Weer een dag waarin er niet veel gebeurden. Maar ja, ik lag ook wakker tot een uur of zeven vanmorgen. Daarna sliep ik nog 6 uur, gelukkig, maar helemaal postfris was ik niet, de rest van de dag. Over post gesproken: een verjaarskaart naar Spanje, voor 8 april 21, was daar niet aangekomen. Ik wist toch zeker dat ik die had verstuurd. Ik kreeg gelijk: vandaag werd hij... hier in de bus gedaan. 17-02-22 was er op de achterkant iets geschreven dat ik niet kan ontcijferen, waarschijnlijk desconegut, hetgeen Catalaans is voor onbekend. Het adres is exact het zelfde adres waar andere poststukken wel aangekomen zijn. Tja!!! In elk geval is de postzegel netjes afgestempeld. ;-D 
Vanmiddag heb ik op bed gelegen, vanavond heb ik een stukje gelopen, en toen was ik alweer moe... (Of eerlijk gezegd: nog.) Komt goed. Het is 22.04 u, en ik brei er een eind aan voor vandaag. Morgen komt alles vast weer goed. :) 

22 maart 2022. Gisteren was ik 'hors du combat'. Ik werd pas tegen tweeën een beetje wakker. Terecht had ik zondag al tegen Laetitia gezegd dat ik vermoedde dat er een ongelukje in de bovenkamer was geweest in de voorafgaande dag of dagen. Toen had ik last van afasie, nu van een absoluut gebrek aan energie. Uiteindelijk heb ik driekwart van de dag in bed gelegen. Vandaag was maar een beetje beter. Ik had nog gehoopt dat er iemand vandaag in Utrecht moest werken en even langs zou wapperen, zodat ik hem een klusje kon laten klaren (samen met mij), maar dat was niet het geval. Het feit dat de rechterpoot (zie hieronder) van het rozenpoortje niet recht staat, hinderde me toch. Aan het eind van de middag was er minder licht in de tuin, en probeerde ik het in mijn eentje, maar dat was geen succes. Ik wacht gewoon tot het wel aangenaam oogt, voordat ik aan verdere begroeiing ga denken. Deze dag is toch niet geschikt voor activiteit, denk ik. In elk geval ik niet. Het is nu het eind van de avond, en dat is het eerste moment waarop ik mij naar de computer kon slepen. Wel had ik nog gezocht, boven en beneden of ik voor mijn jongste kleinzoon nog een typemachine had staan, maar dat bleek niet het geval, zoals ik al dacht. Wel kwam ik allerlei andere dingen tegen, waar ik 'ook nog eens iets mee moet doen'. Niet vandaag dus. Morgen zeg ik misschien met psalm 23: 3: Hij verkwikt mijn ziel, of in de nieuwere vertalingen: Hij geeft mij nieuwe kracht. Toen ik dat schreef, werd ik nieuwsgierig, want ik heb de psalm lang geleden ook vertaald. Dat leverde ook een interessant gezichtspunt op: Hij maakt een ander mens van mij. :-) Ik hoop dat ik dat morgen zeggen kan. :-) 

Zondag Oculi (Ik houd mijn ogen gericht op de Heer) 20 maart 2022 was er reden om naar de Waalse kerk te gaan. Bleek later. ;-) Laetitia kwam die middag om me te helpen (lees: om voor mij) de verjaarscadeaux een plek in de tuin te geven (en een en ander eerst in elkaar te schroeven, hetgeen nog niet meeviel) en de nieuwe Rook- en CO2 melders een plek te geven. De oude melder was buiten mijn bereik geraakt. Niet omdat ik met Alice van een koekje had gegeten, maar omdat ik gewoon gekrompen was. En ja, je kunt natuurlijk een langskomend kind wel vragen een batterij te vervangen als dat nodig is, maar als je zo'n krijsend stuk ongemak niet zelf kunt uitzetten, wanneer er een keer iets droogkookt of erg aanbrandt, dan wordt het wel ongemakkelijk. In elk geval is er nu op elke verdieping een beveiliger, die ik volgens de handleidingen elke maand een keer moet controleren. De eerste maandag van de maand lijkt me een mooie, dan zal de gemeente mij er zelf wel aan herinneren. ;-) (Tegelijk met het Ave Maria :-D ) <Nee, Rooms zal ik niet worden, maar elke Christen is wel katholiek, dat geeft het woord al aan..> ;-D 
Voor mijn verjaardag had ik een vogelboek gekregen, en een vogelbadje. Dat laatste zou in de plaats komen van een oude stapel grote plastic emmers, die nog stammen uit de tijd dat mijn vader bij de NCZ werkte. In de kaas. Laetitia heeft die hoge stapel in haar auto geladen, en ze zal deze week een en ander naar de milieustraat brengen, met nog zo het een en ander, dat ik verzameld had. Naast het vogelbadje werd ook een oude wens vervuld: een romantische rozenboog, een hoge poort waar rozen of ander fleurig spul tegenop kunnen groeien. Vorig jaar had ik samen met Tonio een aantal roze aan elkaar geknoopt, zodat ik een rozenpoortje had. Maar toen de stormen kwamen, en de jasmijn door al die rozen topzwaar was geworden en scheurde, kon dat niet gehandhaafd worden. Dankzij mijn handige jongste, die de cadeaux én had opgezocht op internet, én ze mee had genomen naar de Oceaan, waar ze me aangeboden werden, én ze daarna met mij naar Utrecht had gebracht, waar ze in de salon een plekje hadden totdat er tijd/zin/gelegenheid was om dat allemaal tot één geheel (de rozenboog) te schroeven, kan ik nu uitkijken naar een nog fleuriger tuin, en kwetterende vogeltjes. Ik verheug mij er op. :-) Allemaal zeer bedankt!!!!  Het vogelbadje verschuilt zich rechts onder de pijl. De keukendeur bleef in de weg waaien. Nu is die blauwe stapel in het midden ook weg, dus dat is allemaal wel een stuk fraaier. Een roos is al verbonden met de (vrij hoge) poort.  

19 maart 2022. Vandaag heb ik de was maar eens buiten op gehangen in de wapperende wind. Het werd voor een deel nog droog ook. En het ruikt lekker. Boodschappen zorgden dat ik vandaag toch nog 5800 stapjes zette, verder was ik in huis bezig, the sink was shining, maar daarna was the shine weer sinking. Dat krijg je, als je bloemen verzorgt. Ik heb er weer mooie bosjes bij. Terwijl ik nog had. En van Mar ook nog had gekregen. Genieten, maar je moet er wel voor zorgen. De dag liep dus vanzelf helemaal vol. 
Heb morgen een gezegende zondag. 
Ja, juist jij!

18 maart 2022 ging ik na het 'ontbijt', terwijl de slaapkamer als gewoonlijk luchtte, (het was mooi weer, maar fris) eens aan de slag in de tuin. Allerlei dingen lagen al min of meer klaar om geklust te worden. Dat scheelde weer tijd. Natuurlijk deed ik minder dan gewenst, maar als ik aanstonds het gereedschap opruim, kan ik toch weer eens een dingetje afstrepen dat al lang gebeuren moest (en niet eens op mijn lijst stond)... Aan het werk dus. Want ja, na gisteren sloeg de weegschaal wel héél erg ver door. :-( 
Vanavond moest ik ook nog naar een avond van de Protestantse kerken in Utrecht voor Oekraïne, waar de Waalse cantorij zong. Laat en ver weg, maar het was op zich een mooi half uur, waarin passiemuziek en een beschrijving (en Français) van een vlucht uit Afrika naar Europa, die bijzonder treffend was. Het gaat nog door tot morgenochtend, maar dat trok ik niet meer. Er was ook al aangeklopt om de foto's van afgelopen zaterdag, en daar was ik nog niet klaar mee. Dat werd dus weer na middernacht. Versturen moet nog. Oei. 

17 maart 2022 stond nog in het kader van de feestdagen. :-) Mijn jongste zus en mijn zwager had ik al 2 jaar niet gezien, of langer. Zij kwamen naar Utrecht, maar niet naar huis, we spraken af in het Catharijne convent. We brachten daar heel de middag door, eerst met een brunch, daarna met het bekijken van een tentoonstelling, waar inderdaad twee stukken mij zeer troffen. Om bij te komen dronken we nog iets aan een ruime tafel bij het museumcafé, zodat de mondkapjes veilig af konden. Ik kreeg bijzondere cadeaux, die of practisch waren, of mij nog veel uren bezig zullen houden. ;-) Dus ik kan vooruit. Daarna was ik moe. 's Avonds deed ik nog een deel van de 'ziekenpost' in de brievenbus. Die wordt vandaag dus niet meer gelicht. Morgen. Dan moeten er nog een paar dingen de deur uit. 

16 maart 2022 was een druk dagje. Natuurlijk ging ik stemmen, en daarna ging ik een uurtje op bezoek bij mijn jarige buurvrouw. Er moesten boodschappen gedaan worden vanwege vage afspraken, dus ik liep vandaag ruim 7000 stapjes, volgens het apparaatje. De vorige telde stappen, dan waren het er ruim 3500 geweest, dat voelt normaler. Hoe dan ook... de dag vloeide vol. Omdat er morgen toch weer een en ander mag worden verstuurd, begon ik maar met het vullen van de printer. Dat werd een heel kleurrijk patroon op mijn tafel en op mijn handen. En al meende de printer dat het niet gelukt was, printen deed ie wel. De kaart voor mijn achternichtje kostte nog de meeste tijd. ;-) Maar die ligt klaar. En morgen komt de rest wel. Morgen is zo...

15 maart 2022. Het leven is vol voetangels en klemmen! Vanmorgen begonnen de gemeentelijk drilboren al weer vroeg. In Utrecht hebben ze een programmaatje slimzeuren, dat alleen slim is via de smartphone, en waarvan het slimme is, dat het lijkt alsof iedereen zijn of haar ei kwijt kan, terwijl het voornamelijk ontmoedigt om verder te gaan. Erg primitief. Maar goed, ik kon fotootjes versturen, en in zestig woorden of minder laten weten waar mijn problemen met de gemeente uit bestaan. 
Het ponton des aanstoots lag intussen iets verderop in de gracht zijn onaangename trillingen de wereld in te zenden. Dat was nu iets minder heftig dan vorige week vrijdag, maar nog wel merkbaar. En ja, even later schoot de zuignap los, waarmee ik het strengetje mini-ledlichtjes langs het raam had vastgezet. Los getrild. Dat had ik nu weer niet verwacht. 
Intussen had ik een begin gemaakt met een actuele Te-Doen-Lijst. De nieuwe hardware had een professionele aanpak nodig, dus ging ik de stad in, want er moest een aankoopbon worden verstuurd, die ik zo snel niet vinden kon. In elk geval niet in mijn telefoon. En ook niet in mijn PC. Not Fair! Het was rustig in de winkel, de garantie was snel geregeld, en ik kon nog even vragen naar een instelling, die niet deed wat ík wilde. Nadat die lieve jongen twintig instellingen had geprobeerd, zei hij opgewekt: Ik installeer het wel even opnieuw! En BAM! Wat zijn de inlogcodes, mevrouw? Ja! Die heb ik <hoop ik> thuis ergens opgeslagen, niet in mijn hoofd. 
Dus ik kwam met een probleem, en ik ging weg met een minstens zo groot, maar wel ànder, probleem. Daar moet ik morgen maar eens naar gaan kijken. 
Vanavond boog ik mij plichtsgetrouw over de Kandidatenlijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen. (Wel een mooi Scrabble woord, trouwens!) Er was ook nog een mooi kleurig overzichtje dat van de meeste lijsten aangaf in hoeverre ze goed, slecht of gemiddeld waren voor bepaalde aspecten van het stedelijk leven. Heel informatief. Maar hoe Binnenstad30 dat nu precies had opgesteld, en wat die mensen zelf kiezen, dat bleef wat vaag... Tja, je kunt niet alles hebben. We hebben hier in elk geval (nog wel) vrede en veiligheid, dus... niet zeuren. 
Toen ik mijn keuze had bepaald, een dame natuurlijk, bleek die partij véél meer kandidaten te hebben dan raadsleden. Ik bedoel maar. Voetangels en klemmen. Morgen beter. Het feest van de Democratie en zo. 
God behoede vannacht en morgen de slachtoffers van dat manneke dat zich ziet als een Russische Beer.
Precies twee jaar na de eerste Lockdown kregen we straks te horen dat volgende week woensdag vrijwel alle verstandige maatregelen worden opgeheven. Ze zijn niet wijzer. 

14 maart 2022. Vanmorgen werd ik (weer) wakker getrild uit een diepe slaap. 'Ze' waren weer bezig met het aanbrengen van beschoeiing aan de Singel, tegenover het huis. Gelukkig is een van de wakkerder buren eropaf gegaan, en werd het werk stil gelegd. Voor overleg. Later gingen ze minder hinderlijk op een andere plek door, dat voelde ik nog steeds in mijn bed, maar het was minder schokkend. Niet goed voor de staat van het huis, er vielen vrijdag al stukken gips of zo omlaag in de badkamer. Grrrrr!!!! Maar ja, wonen in de binnenstad... 
Gisteren zette iemand mij heel laat even op het verkeerde been, waardoor ik dacht dat ik zondag a.s. een kerkdienst had. Dus vanmorgen direct in de actieve modus (toen ik opgestaan was dan). Ik bleek me een maand te hebben vergist. Nu ga ik maar weer eens zoeken naar al die lijstjes met dingen die ik al weken geleden voltooid had moeten hebben. Opeens is zowel het stress- als het energieniveau een stuk gezakt. Gek hè? Vanavond kon ik nog wat aan de feestelijke foto's doen. Niet alles. Maar dit is wel een heel leuke van Amber.

Zondag Reminiscere (Denk aan Uw barmhartigheid, Heer...)13 maart 2022. Het leek bijna lente vandaag! Na de (Pieters)kerk kon het raam lekker lang open staan, terwijl ik brunchte. Vanmiddag ging ik 'even' (ken je dat, dat soort 'even'?) proberen wat postzegels te sorteren. En zo kwam ik er achter dat ik sommige zegels té enthousiast op de brieven had geplakt, zodat ik die serie zelf niet meer had. En aangezien je niet alles terugkrijgt wat je verstuurt ("leent zonder weder te hopen" schijnt de Heer te hebben gezegd, toen Hij nog ouderwets Nederlands sprak) moet ik die zegels missen uit mijn verzameling. Nu ja, even werd even langer, en nog langer, en nu is het bijna 10 uur, dus aan de foto's van gisteren kom ik niet meer toe. Ik moet nu een aantal dingen weer half afgemaakt gaan opruimen, en dat is super irritant. Mijn eigen schuld natuurlijk, maar toch... Morgen beter, en dan begin ik weer opnieuw aan mijn lijst met dingen die moeten gebeuren. Zucht. Morgen beter. :-) Kop op. 
Wij hebben het hier goed. 

12 maart 2022. Vandaag mocht ik samen met Amber de verjaardagen vieren. Tonio, Amber, Diana en haar moeder kwamen me halen (heel handig, want ik had verschillende pakjes), en Laetita en Pieter brachten me zes uur later met mijn pakjes en de bloemen van mijn oudste kleindochter weer thuis af. De Oceaan in Amsterdam was de plek waar we heel gezellig met elkaar werden onthaald door Parel en René, en waar we toch onder elkaar konden zijn. De foto's komen morgen wel, nadat ik de bloemen had verzorgd was ik te moe om daar nog naar te kijken. Dus dat wordt morgen nagenieten. Het was een fijne dag!!!

11 maart 2022. Een druk dagje met van alles en nog minder. Morgen verjaart 'onze Amber'. Dit is een plaatje van een week geleden in Spanje. Een fijne verjaardag morgen, meisje! 

10 maart 2022. Ik moest vanmiddag naar de tandarts, en dat was geen straf, want het was ongeveer 14 graden Celsius, en de tandarts vond dat ik mijn gebit (redelijk) goed had bijgehouden. Twee kleine gaatjes waar ik zelf over klaagde, omdat ze hinderen bij het flossen, wilde / kon hij niet meteen oplossen, dus dat komt dan bij een volgende controle. Tenzij ik er erg last van krijg. Dus een extra afspraak. Kassa. Ik had wat uitzoekwerk te doen voor de belasting, en in feite heb ik veel tijd verlummeld. Een kaart die ik voor vijf uur had moeten versturen, ligt nog hier, zonder grote enveloppe. Schande. En het is 0.00 u. Morgen beter dus. 

9 maart 2022. De verjaardag van mijn moeder. De herinnering aan haar moge velen tot zegen zijn. Ik heb ter ere van haar maar ontbeten met een tompouce, want daar hield ze van. Daar waren Ton en zij het in elk geval over eens. :-) Vanmorgen nog een lieve kaart gekregen. En een telefoontje. De zon schijnt uitbundig, en het is 12 graden. Lekker, hoor. Er worden stellingen uitgeladen hier verder in de straat, veel lawaai, dus dat kan nog wat worden. Later heb ik op het dak het een en ander aan bladeren in een zak gedaan en die omlaag gegooid. Die moet ik nu misschien nog even buiten zetten, als die tenminste niet gebarsten is. We zullen zien. Morgen is er weer een dag, maar dan kan ik het vuil niet buiten zetten... 

8 maart 2022, weer een zonovergoten dag. Tonio kwam mij in zijn lunchpauze met de auto halen om samen Tons graf een bezoek te brengen. Pietas in de beste zin van het Latijnse woord. Fijn. We hebben wat takjes opgeraapt die Eunice en Daisy hadden laten vallen. Maar de steen was zo nat, dat die zelfs voor ons samen even niet de nodige 10 graden te draaien was. Vaderdag misschien, als het dan een tijd droog is geweest? 
Als ik het zo bekijk is er ruimte genoeg voor mij, maar ik heb nog lang geen zin...
In elk geval kreeg ik vandaag genoeg beweging, dat was fijn. De dag is weer voorbij, morgen is het de verjaardag van mijn moeder. Zij hield van de verse tompoucen van de Hema, op vrijdag. Dat was haar eigen verwenmomentje, als de centjes het even toelieten. Dat was vooral veel later. Morgen dus tompoucendag - zo niet in de hemel, dan moet ze er hier maar even aan ruiken. ;-) 
(Grappig, in de antieke werelden was de reuk de manier waarop de hemelingen konden genieten van het goede van onze aarde.) 

7 maart 2022 was een heldere dag, hetgeen tot enige activiteit inspireerde. Niet dat ik over alles even tevreden was, maar in elk geval heb ik gegevens voor de belastingaangifte kunnen bijeenharken, en dat geeft toch het gevoel dat ik braaf was. ;-) Een boodschapje doen om de benen te strekken bleek een valstrik, want iets lekkers, dat ik nog een paar dagen wilde bewaren (tot mijn moeders verjaardag) heb ik van pure frustratie om de narigheid in de wereld helemaal opgegeten. Foei. Morgen beter. :-) (Liefst ook in Oekraïne...)

Zondag Invocavit (Roept men Mij aan, dan geef Ik antwoord) 6 maart 2022. De elfde dag van de aanval op Oekraïne. Vanwege het niet-bezoek gisteren, nam ik maar wat koekjes mee naar de kerk. Achteraf had ik dat kunnen laten, want ze werden wel neergelegd, maar niet opengemaakt, dus beperkte men zich tot de kaakjes in de koekschaal, die wél open stond. :-) Lachen! Deze dag heb ik voornamelijk doorgebracht met telefoontjes met familieleden, dus veel vitamine F. En mijn buurman was vandaag jarig, dus besteedde ik een uurtje aan het knutselen van een toepasselijke kaart. :-) Ik was wat aan het niezen, dus ik bleef op afstand. Verder waren er nog meer bloemen in de gratis aanbieding, die moest ik natuurlijk ook verzorgen. Het lijkt wel een bloemenwinkel in de keuken en in bijna alle kamers hier. Wel heel leuk, en het ruikt erg lekker. Een uurtje zoeken leverde alleen maar frustratie op, niet het gezochte. Ik héb het wel goed opgeborgen, maar waar... Ik heb geen idee meer. Ik kan ook niet overal bij. Hoog tijd om weer eens dingen die ik vast nog eens kan gebruiken te reduceren in omvang en aantal. Dàt is een opgave! Het gaat echt ín tegen mijn levensgevoel... 

5 maart 2022. Over een minuutje is onze verjaardag / trouwdag om, maar er valt ook  niet veel te vertellen. De post bracht me verschillende lieve en mooie verjaardagskaarten, 1 zelfs met postzegels en 1 met een bloemenbon. Allebei heel erg gewaardeerd. De buurman kwam zijn kaart zelf brengen, zo had ik toch nog bezoek vandaag. En met 3/4 van de kinderen had ik direct of indirect contact. Vitamine F knapte mij helemaal op, na een vrijwel doorwaakte nacht. Dus ik sluit een mooie dag af. Vanavond nog bloemen gekregen, en daar was ik een flinke tijd mee bezig om die te trimmen en in het water te zetten. Dank voor alle lieve mensen in mijn leven. En al zie ik buiten nog niet dit
er zijn al aardig wat narcissen aan het ontluiken. 
Verder is mijn grootste verjaardags- verlangen: vrede!!!

4 maart 2022. Het was een onrustige dag, dat heb je, als je niet weet wat mensen gaan doen. Maryse kwam vanmiddag, erg gezellig. Ze blijft een interessante en trouwe vriendin. Vanavond laat vond ik een paar gegevens waar ik al dagen naar zocht, terwijl ik ergens anders probeerde te vinden. (Wat dat laatste was, weet ik al niet meer, in de opluchting van het vinden.) :-) Morgen wordt een nog bijzonderder dag dan ik dacht. De narcissen die Tons naam gaan spellen zijn op dit moment voor iets meer dan 60% open. (And he is flapping his wings from Heaven) ;-D We hebben mooie dingen om naar uit te zien. En veel om voor te danken. Morgen dan maar. ;-)  Nu maar eens een kaarsje branden voor Vladimir Poetin. 
En veel liefde sturen naar het Oekraïense volk. Het kan je zomaar overkomen.

3 maart 2022. Sombere berichten uit onze wereld. En ook hier: het aantal besmettingen stijgt weer fors, 58.000 vandaag! O, wat zijn we blij met de toegenomen vrijheden op Coronagebied. Ik heb even geen zin in grote aantallen mensen dicht bij elkaar. We zullen zien. Gisteravond had ik al enveloppen afgedrukt voor de post van vandaag, en dat was maar goed, want het waren er veel, en ik was pas / al om kwart voor vijf bij de brievenbus, die klonk erg leeg, toen mijn post er in plofte. :-( Maar er stond nog wel 'donderdag' op... Dus ik hoop dat ze nog een keer komen. Later bleek dat er nu 'vrijdag' stond. Dus dat was goed. Intussen heb ik tot middernacht data ingeklopt. Braaf. Omdat ik vandaag last had van een klier in de hals heb ik de vroege vrijdagmorgen nog maar een test gedaan. Die was goed, dus wàt ik ook opgelopen heb, geen corona. :-) 

2 maart 2022. De dag vloog om. Omdat die Stichting niet antwoordde, en ik me met die extra wielen in de gang toch wat krap behuisd voelde, keek ik via internet of er mogelijkheden waren om in Utrecht een en ander te doneren voor Oekraïne. Dat bleek te kunnen, dus vroeg ik Laetitia of zij mij en de spullen naar de Uithof kon en wilde brengen. Haar vrije middag wilde ze met genoegen opofferen voor  het goede doel. In de tussentijd heb ik veel medische dingen van Ton (+ een paar prima truien et.) in een heel grote koffer, die ook al boven de sterkte was, gestopt. Het werd allemaal in dank afgenomen. Ze vinden er vast wel een plekje voor. Laetitia liet me ook nog even zien hoe ik die stofzuiger op zolder de baas kon worden, ik heb het nu aangetekend op het bijbehorende boekje. Vervolgens naar de Waalse kerk, waar een eenvoudige, maar mooie, Vesper voor Oekraïne was. Enkele Franstaligen waren daar ook heel blij mee. Op 90 m afstand was in de Domkerk ook een dienst gaande. Om 17 u 15 klonken de klokken, de onze, die van de Dom, en verschillende andere kon ik horen. Ontroerend. In heel het land, klonken ze, maar tegelijkertijd werden er op maar 2000 km afstand steden gebombardeerd. We moeten véél bidden voor Vladimir Putin. En ook voor Volodimyr Zelensky. Die heeft het weer anders nodig. Aswoensdag is het nu, en dus het begin van de Paarse tijd op weg naar Pasen. Tijd om ons te bezinnen. Genoeg om over na te denken dus. Toch moest ik vanavond nog een verjaardagskaart maken voor een nichtje. En ik kreeg er vandaag al één van een vroege vogel. Tja... Kweenie...  

1 maart 2022. (Te, véél te,) Vroeg wakker gebeld. Gezellig, maar... oei! 111 jaar geleden werd mijn vader geboren, een bijzondere dag dus.
De middag begon ik met het poetsen van de oude rolstoel, die pontificaal in de salon prijkt. De banden waren nog hard, dat is mooi. Al dat bukken is lastig. Maar ik kon een en ander redelijk klaren. Alleen wil hij nu niet meer inklappen. WD-40 gespoten. En ik heb nog geen reactie gekregen van die Stichting Ondersteuning Nederland Oekraïne. Ze worden (hoop ik) bedolven onder de aanbiedingen. Nu ga ik me maar eens verder klaarmaken voor de dag. En een lijstje maken. ;-)
Laat. Nu staat er één ingewikkeld punt op het lijstje voor morgen. Maar de rolstoel staat ingeklapt en wel in de gang. (Wat zou een mens zijn zonder gereedschap???) Het wordt vol daar in de gang. Ik hoop wel dat ik een en ander nog kwijt kan. Ik heb mijn vaders nagedachtenis netjes geëerd met enige zoete toespijs. ;-) Die kilo's liepen tóch al de spuigaten uit. :-( Morgen beter. Toch? 

28 februari 2022. Vannacht kon ik niet slapen, te vol indrukken misschien. Zo stond ik om drie uur de bloemen te verzorgen, daar was ik nog niet aan toegekomen, zaterdag, en ach, die vuilniszak... en ach... en zo was ik vanmorgen niet wakker te rammen. Na het ontbijt begon ik maar met het vullen van een vuilniszak met bladeren die op het platje rond dwarrelden. Die zak is nu flink vol. :-) Later ging ik in de schuur zoeken naar de oude rollator en de Tons eerste rolstoel. Als die naar Oekraïne kunnen, zou dat mooi zijn. Er is vraag naar. Maar voordat ik mij vastleg, moet een en ander schoongemaakt en gecontroleerd. Daar ben ik vanavond mee bezig geweest, terwijl ik luisterde naar alle oorlogsverhalen, en naar praatprogramma's. De banden zijn opgepompt, en als dat morgen nog zo is, hoef ik er niet mee naar de fietsenmaker. De rolstoel staat in de Rost-Off, morgen verder poetsen. Zo vloog de dag voorbij, en ik ben alweer óp. Nog even een verjaarskaartje wegbrengen bij een buurman die de 29ste februari is geboren. En dan is het morgen alweer de eerste maart. De verjaardag van mijn vader. En van mijn grootmoeder. 

Zondag quinquagesima (Latijn voor 50ste <dag voor Pasen>), de laatste 'groene' zondag 27 februari 2022. De oorlogssituatie in het Oosten houdt ons bezig. In de Pieterskerk werd een voorbede gebruikt die was geschreven, als ik het goed heb, door de Orthodoxe Metropoliet van Oekraïne en de Voorzitter van de Duitstalige Lutheranen in Rusland samen. Dat was ontroerend en terzake doende. Vanmorgen vroeg had ik de jarige al een berichtje gestuurd, en vanmiddag ben ik (na mijn ontbijt, voor de kerk had ik mij voornamelijk tot koffie beperkt) richting Centraal Station gegaan. In Houten bleek ik aan de vroege kant, maar nadat ik een tijdje beleefd buiten had gewacht, belde ik toch maar aan. Het is nog winter, en ik vond het in de zon maar met die kille wind behoorlijk koud. 
Ik was de eerste en niet meer dan een paar minuten te vroeg. (Maar ja, ik weet hoe vervelend het kan zijn, als je op het laatste moment nog van alles aan het doen bent.) Ik werd vrolijk binnen gehaald, en kon mijn cadeautjes in alle rust overhandigen. Al snel kwamen er ook wat vrienden van Charlotte en Pieter binnen, er werd taart en drinken aangeboden, en later ook echte Champagne. 

Pieter was op dat moment nét even met zijn vriend en hun longboards weg, dus dat kwam goed uit. 
Een uurtje later kwamen er nog meer kleinkinderen van me, T&A van Dochter2, met vriend, en de kleinzoon die al 18 jaar ís. Leuk hoor!
Traditiegetrouw klonterden ze in de keuken samen. Dat hebben die Voerlieden vaker! ;-) 
Mijn schoonzoon was zo vriendelijk me aan te bieden me met zijn mooie nieuwe electrieke auto thuis te brengen, en ik moet zeggen: dat was een aangename rit! 

26 februari 2022 liep niets zoals gehoopt en verwacht. Mijn buurman kwam op mijn verzoek helpen om gegevens van de ene foon of de andere (eerlijke) foon te zetten, maar we kwamen er ook samen niet uit. Na een paar uur gaven we het op. Maryse was ook langs gekomen, terwijl wij nog hoopten uit het digitale probleem te komen... ik hoop dat zij op een gelegener moment terugkomt. 
Morgen viert Charlotte haar verjaardag, én die van Pieter. En omgekeerd. Gezellig. In elk geval was mijn test goed, straks. Dus daar ligt mijn lammelendigheid niet aan. We zullen morgen wel zien. De Paaskring nadert met rasse schreden. Ik was net in de 'groene modus'! 

25 februari 2022. Aan dat testen ben ik niet eens toegekomen. Ik vond een nieuwe mobiel, ik zocht er allang naar, omdat de Sansung suboptimaal geworden was. De rest van de dag ben ik aan het uitzoeken geweest hoe dit werkt. Ik heb meer vraagtekens dan uitroeptekens. Morgen verder dus. 
En verder houdt de situatie in Oekraïne me bezig. :-(

24 februari 2022. Een vervelende keelpijn. Morgen maar eens testen. Anders had ik het zaterdag gedaan... Het zal niet komen van de schrik om de losgebarsten oorlog, maar ik heb wel een boel tijd bij de TV doorgebracht. Ik zie de toekomst somber in. Natuurlijk maken we ons ook zorgen over de mensen die we daar kennen... :-( En over het hele volk. 
Wat Roos vroeger zei over enge mensen: 'Daar moet je ook voor bidden' - dat geldt met name voor Vladimir Putin. 
En voor de man aan de top in Turkije, die lijkt van het zelfde laken een pak...
Naast een paar boodschappen, heb ik enkele klusjes gedaan, en wat postzegels afgeweekt. Dat kun je mooi combineren met TV kijken. Moeilijke dingen lukt niet erg vandaag. Morgen moet ik maar weer een nieuw lijstje maken met dingen die snel moeten gebeuren. Morgen. Mañana.  

23 februari 2022. Rommelig en onzeker. Veel gelopen, boodschappen en dingen uitgezocht, zonder veel verder te komen. Wel heel erg aardige en vriendelijke verkoopster ontmoet. Telefoontjes. En niets gedaan van wat op mijn lijstje stond. Bijna niets, dan. Morgen beter. :-) Bidden voor Vl. P... daar in het Oosten. He's got a bee in his bonnet... :-( 

22 februari 2022, en mooie palindroomdatum. Mijn jongste kleinkind, maar zeker niet het kleinste!, Pieter was jarig vandaag. Ik had hem ook nog even aan de lijn. Leuk. Het was enerzijds een klusjesdag, bloemen, opruimen etc. Aan de andere kant bond de politieke situatie mij ook aan de TV, waar ik greep naar alles wat er maar te eten viel. Erg ongezond. Ik bid dat mijn kinderen en kleinkinderen tóch geen oorlog meemaken... En om wijsheid bij alle machthebbers. 

21 februari 2022. Oei! Gisteravond was ik te moe om vroeg te gaan slapen, dat heb je wel eens. De nacht ervoor was ook al erg kort geweest, dus ik verheugde me op uitslapen, heel de maandagmorgen. Toen er om 10 uur werd aangebeld, dacht ik: ik heb geen pakje besteld, dus ze bellen maar bij andere buren aan. Grrr... maar er werd nog eens gebeld, en weer. Bij de vierde keer kwam ik maar mijn bed uit... en daar stond Stan, de schilder, waar ik al heel lang op had gewacht. 'Hij was toch in de buurt aan het werk, en dus...' Heel lief had hij een kaarsje voor me met een Madonna... Dat leek hem net iets voor mij. ;-) 
Ja, dan zet je luciferhoutjes tussen je oogleden, natuurlijk. Hij kwam naar het schilderwerk kijken. Nu had ik vrijdag water langs de muren zien lopen, maar dat was allemaal alweer droog. En al hebben we 2 uur lang rondgelopen en gekeken, Stan heeft ook intussen losse stuc van het bedorven plafond, dat met deze storm nog erger was geworden, omlaag gehaald, alles was volgens hem droog. Buiten regende het, dus als er iets lekte, moest hij het dan opmerken...  En al zàg hij op zolder wel wat druipsporen <kom volgens hem van lang geleden zijn> - we kwamen er niet uit wat de oorsprong is van het probleem. Tja. Hij heeft me in elk geval gerustgesteld t.a.v. het plafond in mijn studeerkamer. Dat zal er niet in een keer omlaag komen. (Wel met kleine stukjes, misschien, maar dan zal het eerst nog verder doorbuigen. Heel geruststellend!) 
Zo begon ik ver na twaalven aan mijn eerste kop koffie, dus als inslapen vannacht ook niet lukt, weet ik waar het aan ligt.  
Na het ontbijt toog ik vol goede moed naar zolder, waar ik eerst maar eens wat stof ging zuigen. Maar die stofzuiger, Dyson D52, was al half vol, dus al snel moest ik die legen. Alleen... de handleiding bestaat uit plaatjes, en ik kom er niet uit hoe ik het stofreservoir los moet halen. Ooit is Betty een keer uit Vianen gekomen om me daarmee te helpen, maar die zit nu wat ver weg. Help!!! Het zijn mooie en dure machines, maar lastig. Ik heb er op een lagere verdieping ook een, een V10, die een echte miskoop was, het enige is: hij is licht. Hij zuigt alleen slecht. De accu is ook heel erg snel leeg als je de zuigkracht op vol zet. Ach ja. Miskoop dus. In elk geval is de troep van de trap geveegd (met een doekje) en een deel opgezogen. En toen trilde ik al op mijn benen van vermoeidheid. Ik ging maar eens aan de PC zitten om te kijken of ik een uitgebreider handleiding DC52 kon vinden, maar nee. En de kaart voor de jongste kleinzoon, die morgen 15 wordt, moest ook nog even geschreven... Nu heb ik, terwijl ik dit schreef, een half uurtje 'Lieve Lita' dienst gehad... dat was wel rustig. Het wordt alweer donkerder buiten. Half zes. Tijd om iets anders te gaan doen.  
Tja... dat werd vanavond ook nog even stoeien met de klassieke stofzuiger beneden. ;-) 
Nu is de dag wel om, morgen is Pieter-Alexander jarig. 15 jaar. Alvast gefeliciteerd, jongen!

Zondag Sexagesima 20 februari 2022. Na een weer veel te korte nacht werd ik om 9 uur opgehaald voor de dienst in Zeist.  (Wat een luxe toch, de mensen zijn heel erg aardig voor me!)
Er waren relatief veel mensen, terwijl anderen door ziekte of door de gevolgen van de storm er níet konden zijn. :-( Jammer, want er was koffie / thee en gebak. Van een lieve jarige die een kroonjaar vierde.
Het is tien over vijf, en ik heb nu de dienst op het web gezet. Nog een aantal dingen in de computer aanpassen en de lezingen opbergen, dan kan ik gaan ontspannen. Of zo. Het regent weer, en gisteren zag ik dat het lek boven zorgde dat het water langs de muur van het trapgat liep. Niet bevorderlijk voor de schildering van de Opgestane. :-( Weer iets om in de gaten te houden, maar nu is daar toch niets aan te doen...  
Vanavond heb ik een paar uur in de keuken doorgebracht. De wasbak stond vol, en ik moest wat onderhoud plegen aan bloemen.
Mooie karweitjes om tot rust te komen, en dat is ook een manier om de Heer te loven. :-D

18 februari 2022. Dudley een storm? Dan moet je Eunice hebben. Die was - en is - heftig! Ik vond het behoorlijk eng, zeker als ik de 'grijze weduwen', de platanen op het Bolwerk voor ons huis, zag dansen en wiebelen in de rukwinden. Ooit zijn er al eens twee omgeknapt, en ze zijn er niet jonger op geworden in de tussentijd. Het leidde me wel af van mijn bezig-zijn met het Woord. Maar de dag is om, nog twee minuten, dus de rest moet morgen maar. Heer, ontferm U over hen die in nood zijn op zee, of op de weg!

17 februari 2022 bleef ik binnen. Dudley was nog niet uitgestormd, maar vanavond is het rustig geworden. Toen vond ik ook de rust om nog eens goed te kijken naar de lezingen. Vanmiddag had ik de post verzorgd. Sommige mensen krijgen snel een verjaarskaart, die sloeg ik maar even over. Ik heb alweer een heel pak enveloppen opgemaakt, dus als ik in de stad kom, moet ik weer inslaan. Vanavond heb ik zelfs nog een paar regels geschreven. Fijn. 

16 februari 2022. Dat wordt zo nog wat, met die puinzakken. Morgen komt de vuilniswagen, maar het stormt al behoorlijk. Ik zie wel. Er is vandaag nog niet veel uit mijn handen gekomen. Er in ook niet. Buiten kwam ik evenmin. Morgen beter. Dat zal wel moeten!!! Storm Dudley neemt toe ik kracht, en in gedachten zing ik met de kinderen: Notre barque est en danger... De Heer behoede allen die in nood zijn op zee en op de weg. Wees voorzichtig, als je nog naar buiten moet. 
Ook zijn veel gedachten bij de mensen in Oekraïne, bij de vluchtelingen tussen Polen en WitRusland, op Lesbos, aan de rand van het Kanaal etc. Er zijn veel mensen om voor te bidden, dezer dagen. Wat hebben wij het toch goed!!!

15 februari 2022. De puinzakken vol bladeren die ik gisteren van het dak naar beneden gooide, bleken vandaag ongeschonden, dus ik kon ze dichtknopen, en zo neerzetten dat ik ze over een paar dagen buiten kan zetten. Fijn. En passant zag ik dat de paarse kerst/lente'rozen' in volle bloei staan. Maar omdat ze bescheiden omlaag kijken, viel dat nog niet op. Het is half vijf, en ik heb wat kleine klusjes gedaan, nu wordt het wel tijd om aan het werk te gaan. ;-) Helaas vraagt mijn lichaam om véél uren in bed, en dan houd je weinig werkuren over. Tja. Zo gaan de dingen als je boven de 50 bent. ;-)

14 februari 2022. Een lange dag vol vreugdevolle (bloemen) en zorgelijke (maar niet met mij) dingen. Het is tien over twee, dus ik ga richting bed.

13 februari 2022, zondag septuagesima, waarmee we in de Paaskring zijn aangekomen. Ds. Blei liet vanmorgen de Schriften klinken op een bijzonder mooie manier, en na de koffie liet Dick Duijst het (hele) grote orgel voor het laatst klinken, met een inleiding en wat uitleg, zodat we nog meer van het concert genoten. Pas in november zullen we dit orgel opnieuw kunnen horen, het gaat in de revisie. Zo was ik nog geen half uur thuis toen Laetitia kwam om mij te helpen... allereerst met het opnieuw opmaken van de bedden, keren van de topmatras etc. Samen gaat het tien keer zo snel als in je eentje. :-) Daarna begonnen we aan het corrigeren van Tons naam in de narcissen die we hadden geplant in de wal. Die waren vorig jaar ook wat onregelmatig opgekomen. (Sommige zelfs helemaal niet, maar omdat ik er een rijtje extra als een soort uitroepteken had geplant, en ook nog wat in de eigen tuin, konden we samen overleggen wat waar ontbrak, en die leemtes vulde mijn grote dochter netjes aan.) Daarna vulden we samen een zak met takken die ik deze herfst / winter had weggehaald uit de overvolle tuin, en ach ja... Kortom: na bijna drie en een half uur hard werken hadden we allerlei tuin-doornen in mijn oog (vooral heel grote, dikke rozentakken, die in de loop van 50 jaar de jasmijn volledig hadden overwoekerd) weggehaald en in grote zakken gedaan. Vanavond heb ik die buiten gezet voor de vuilnislieden (v/m)... Voor die tijd had ik gekeken naar een programma over de Apocriefe Boeken, en naar het programma dat naar Rembrandt heette. Van de conclusies van de jury begreep ik soms niets, maar ja, ik ben een amateurtje, en geen kunstenaar. :-)  

12 februari 2022. Er was van alles te doen, kleinigheden, boodschappen, ik liet mijn volle kaarten met bestekzegels achter bij AH in de Twijnstraat, in de hoop dat ik daar iemand gelukkig mee kon maken. Na het koken en eten ging ik kijken of ik nog bloemen kon 'scoren' en inderdaad! Dus ik heb weer een paar vazen vol. Dankzij zorgvuldig 'beheer' was een deel van die van vorige week nog net goed genoeg om te blijven staan. Dus ik geniet van veel moois. Nadat ik daarmee bezig was geweest, heb ik mezelf verwend met een lang bad en een lekker haarmasker. ;-) Toen was het opeens laat, en er moest nog een tekstje voor de collecte morgen. Oei. Dat staat nu afgedrukt te worden. Heb een gezegende zondag!

11 februari 2022. De hele dag stond in het kader van post. Ik ontving 2 enveloppen met postzegels en lieve groeten, zodat ik vandaag tussen de bedrijven door kon afweken... altijd leuk! Ook moest / mocht ik weer een bedankje versturen voor een gift aan Het Evangelie in Spanje, eveneens een dankbaar werkje. 
In februari heb ik welgeteld 16 verjaardagen, echt waar! Twee kaarten móésten vandaag de deur uit om nog op tijd aan te komen. (Althans dat mag je hopen.) En toen heb ik de rest van de middag en de avond besteed aan het maken / voorbereiden van de andere kaarten voor deze maand. Ik probeerde verschillende technieken, zodat er enige variatie in was. Het moet persoonlijk blijven. Nu is de dag bijna om, en ik heb het meeste weer opgeruimd. Morgen kan ik verder met serieuze zaken. ;-) 

10 februari 2022. De dag begon weer laat, ik moet afgelopen week toch weer een tikje hebben gehad, daarboven. Maar niet zo dat het me opviel, dus dat valt mee. Dus het kostte me dit keer voornamelijk energie. Tja. Een gezellig gesprek met mijn geëmigreerde dochter pepte me weer op, zodat ik de schoenen aantrok, en naar de Twijnstraat wandelde, voor de broodnodige beweging. Vanavond zette ik mij ernstig aan het lezen van de lezingen, die ik gelukkig al eens hard vertaald, en voor een deel zelfs van commentaar had voorzien. Toch zie je af en toe een kleinigheid, die je nu anders zou vertalen. Genesis 45 had ik 21 jaar geleden bewerkt, en de bevels-vorm meervoud die ik in die tijd noch braaf opschreef met een extra 't' aan het eind van het woord, zoals 'houdt van', heb ik nu toch echt aangepast tot 'houd van'... De taal verandert mee met de tijden. Al blijf ik me ergeren aan de feminisering van de taal. Zelfs bewindslieden (m/v) zeggen rustig dat het land háár zus of zo zal...  Gek genoeg is dit een verschijnsel dat ik voor het eerst, jaren geleden, opmerkte bij 'Nederlands' sprekende Marokkanen. Toen dacht ik dat het wel over zou gaan als ze de taal beter onderwezen kregen. Tja... Goed, genoeg stoom afgeblazen.

9 februari 2022. Toen ik mijn slaperige ogen een beetje opensperde op de trap naar boven, zag ik tot mijn schrik dat er weer een stuk van de beschildering daarboven omlaag was gekomen. Zo groot als een hand, dus dat was flink. Na het ontbijt, dus in de middag, toog ik met een fototoestel naar boven, om het vast te leggen. Ik kon de bron van het ongerief nog steeds niet vinden. Wel gooide ik een volle vuilniszak met bladeren naar beneden. Op mysterieuze wijze lag er weer een heleboel op mijn dak. Alleen op mijn dak. Zeker een ingebouwde bladeren magneet... :-( Ik zal nog wat zakken klaarleggen om op een droge dag naar boven te brengen voor de rest. Toen ik de foto's op de PC had gezet, kreeg ik net een mailtje van de loodgietersdame, waarin ik las dat het daar ook weer ellende is. Ja, dan heb ik niets te klagen. (Zeuren wel.) Vanavond heb ik nog een stuk liturgie in de PC gezet. Met name een paar liederen die ik in die vorm nog niet had. En vanmiddag kon ik voor een collega een stukje muziek klaarmaken, dus dat was ook plezierig. Zo help je elkaar. Nu is de dag weer om. Morgen komt er waarschijnlijk weer een. Deo volente. 

8 februari 2022. Pas in de middag werd ik wakker, dus die frisse moed... Toen ik het raam open wilde zetten voor het doortochten, zag ik verschillende bladluizen aan de buitenkant zitten. Dus die frissigheid liet ik maar liever buiten. Wel heb ik vanmiddag en vanavond een begin gemaakt met de eerstkomende kerkdienst. Altijd handig om vroeg te beginnen... Het is een drukke maand. 

7 februari 2022. Aan het eind van de dag kan ik niet zeggen dat ik echt iets gedaan heb. Terwijl ik vol goede moed begon vanmiddag. Ik ging de stad in om iets kleins te halen, en kwam met twee tassen vol terugsloffen. Op de een of andere manier heb ik overal veel tijd verdaan, en erger: na het eten ben ik in slaap gevallen, en daarna was ik nergens meer voor geschikt. Laten we deze dag dan maar vergeten, en morgen met frisse moed opnieuw beginnen. Ik hoop dat jij wél met een voldaan gevoel gaat slapen. 

Zondag 6 februari 2022, de laatste zondag na Epifanie, naar keuze groen of wit. Wit als er over de Transfiguratie (de verheerlijking op de berg) wordt gepreekt. Dat was in Utrecht vanmorgen het geval. Dat licht brak wat het weer betreft pas veel later door in Utrecht. Het was nat en koud vanmorgen, maar nu, aan het eind van de middag is het buiten droog, en de zon heeft zelfs even geschenen. Na mijn brunch heb ik me bezig gehouden met de bloemen, en dat was een gezellig uurtje, in de keuken, met de radio aan. :-) Een zondags gevoel ;-) Eenmaal boven meldde de computer dat er weer nodig moest worden ge-update, en ja hoor, na veel gezucht en gekreun kwam na drie kwartier de mededeling dat het weer niet goed gegaan was. Dus moest de PC teruggebracht worden naar de oude staat, hetgeen ook weer tijd kostte. Nu ja, het is niet anders. ;-) Ik kon intussen wel weer wat postzegels in het water zetten om af te weken... Vanavond heb ik uitgezocht wat de postzegeluitgiften van 2021 waren, en die handzaam afgedrukt, zodat het ordenen iets handiger en overzichtelijker zal gaan. Van 2022 heb ik nog niets gezien. Komt wel. 

5 februari 2022 begon helder er zonnig. Na het ontbijt, om een uur of 2, maakte ik me nuttig in de tuin. Ik haalde de kerstverlichting, die het dit jaar maar één seconde heeft gedaan, los van de boom, en ook los van elkaar. Dat nam heel wat tijd, want dat spul haakt zo lekker in elkaar. Ik zag wel wat kapotte draden, dus zal ik deze zomer eens tijd moeten nemen om wat te solderen, en te kijken of ze het dan wel doen. Verder heb ik wat losse takken kleiner gemaakt met de grote bomen-schaar. Sommige takken waren toch té dik voor mijn Vanderwaalse krachten. Helaas. Daarna moesten er nog kaarten worden rondgebracht. Ik eindigde bij de biologische slager die me 4 kipkarkassen verkocht (want kippe(n)soep is zo versterktend) en de aanpalende Jumbo. Op de terugweg trok de wind aan, die was hard en koud en gemeen. 
Vanavond heb ik nog een bosje rozen gescoord, en ben ik veel te laat begonnen aan haren wassen, zodat het nu al ruim zondag is.
Ik ben zo vrij je een gezegende zondag te wensen...

4 februari 2022. Geen lekker weer vandaag. :-( Toch deed ik nog wat boodschappen. Groente had ik echt nodig. En zo loop je nog wat te sjouwen, en stappen te maken. Het begin van het opruimen van de tafel (staat al jaren op mijn lijstje) leverde een onverwacht resultaat op: hervulbare cartridges die ik al maanden geleden kost en niet meer kon vinden. Ze bleken in twee kleine, onopvallende doosjes te zitten, terwijl ik al die tijd zocht naar de grotere doos waarin ze waren afgeleverd. Geen wonder dat ik ze niet vond. Nu nog weer eens wat inkt bestellen. En die ene printer open maken en hopen dat die daarna het wél weer doet. Vanavond ga ik dat niet meer doen. Wel heb ik een klein stapje gezet richting belastingen. En een kaartje verstuurd, maar mijn te-doen-lijst groeit nog steeds, en dat maakt me niet gelukkig. Nu ja. Morgen beter, toch? 

3 februari 2022. De hele dag ging op aan de post. Ontwerpen en afdrukken, het kostte veel tijd vandaag. Ik moest ook bedankjes voor giften versturen voor het Evangelie in Spanje. Lief dat er wel eens iemand beseft dat het maken en versturen van het Berichtenblad ook geld kost. :-) En soms staat er bij: voor de Pensioenen. Goed, het is veel werk, maar dan wel weer dankbaar werk. Morgen komt er wellicht een nieuwe dag. En anders is het Feest. ;-)

2 februari 2022. Vandaag scheen de zon, en wind en regen hielden de pas in, morgen zal het weer anders zijn, dus vooruit! Zonder geit maar met de fiets ging ik naar het Luie Eind. Eerst naar het tuincentrum, waar ik veel rondkeek, en ook nog primula's kocht, en schattige mini-roosjes. De laatste  had ik bedoeld voor het graf van Beppie, dat tamelijk aanpalend is. Alleen... ik kwam daar op slag van vieren, en volgens het bord zou het om vier uur dicht gaan. *****! Zuchtend fietste ik naar de Eerste Begraafplaats, waar Tons resten zijn ondergebracht. Daar is in elk geval een knop, zodat je er nog uit kunt. Het graf zag er nogal rommelig uit, en van al die primula's die er jaren geleden ingezet waren, had er ééntje het overleefd, en die bloeide nog wat aarzelend. Ik heb daar een kleine primula naast gezet, en de andere potten weer gevuld. Twee miniroosjes kregen ook een plaatsje, de laatste nam ik mee naar huis.
Er liggen wel nog allerlei kleine takjes en zo op het graf, maar het bukken bekwam me niet... Dus als een (klein)kind daar nog eens tijd aan wil besteden op een mooie dag... welkom. Dat roosje voor Beppie komt nog wel.Anders zet ik het voorlopig bij het portret. Dat hangt af van het weer. Vanavond heb ik nog wat financiën op de PC bijgewerkt. Nu is de dag toch echt voorbij... 

1 februari 2022. Eindelijk! Mijn papieren boosterbewijs geprint en wel in handen. Dat was weer een zware bevalling. Nu nog even lamineren, dan kan de vorige QR-code weg. Dit stond al sinds 12-1 op mijn Tedoenlijst. Dit kan doorgekrast. (Niet dat ik met of zonder Jansen ergens denk te gaan dansen of chancen, laat staan sjansen...) maar je weet maar nooit. De rijen op HC bij de testenvoortoegang-gelegenheid worden langer... Kom, tijd om naar de keuken te gaan...
... Laat heb ik nog wat dingen uitgezocht. Opeens is het woensdag geworden. Aangezien ik vannacht bijna niet sliep, lijkt het me verstandig een eind aan deze dag te breien. Morgen... dan moet ik eindelijk weer eens heel hard werken. Dat moet. '-)

31 januari 2022. Het stormde vanmiddag toen ik wakker werd. Na het ontbijt deed het dat nog steeds, dus leek het me verstandig binnen te blijven. Rond 2 uur was het een tijdje windstil, later ging het weer waaien. Ik nam dat waar vanuit de keuken, die intussen een 'shining sink' heeft en een vloer die iets minder smerig is. Maar daarvoor moest ik wel tot half vijf doorwerken. Tjonge! 
Eenmaal boven vloeide de energie wat weg. Maar ik heb twee kleine klusjes geklaard, die ik weer kan afstrepen. Hoera. 
Vanavond heb ik aan de financiën gewerkt. Een heel werk. Vooral die concentratie is lastig. Binnenkort kan ik de gegevens voor de belasting klaar maken. Hoop ik. Tot mijn schrik zag ik dat mijn maandtermijn voor de energie is verdubbeld, en daar kwam dan nog een euro bovenop. Tjonge. Wat moet het dan een ellende zijn voor mensen die niet zo energiezuinig leven als ik intussen. (Ik vind het zelf: energie-armoedig.) 

30 januari 2022. Vierde zondag na Epifanie. Rood vandaag, om de intrede van Henk Rodenhuis, die Tons oude toga draagt. 
Voor mij was het wel een mooi moment... 
De befjes lijken in deze hoek van de kerk gemiddeld wat langer dan wij ze hadden. Grappig, daar is ook mode / cultuur / régime in. 
Dit is dus een door hem nieuw bestelde. :-D 

De Lutherse liturgische kleur was nog wit, maar de Walen waren al overgegaan op groen. 
Het is als in de tijd der Richteren... ;-) 
Na de brunch en enig getut, maakte ik maar eens ernst van de rustdag. Ooit had ik van Ton een schattig (kitsch) Toledaans klokje gekregen, maar dat liep al een aantal jaren niet meer. Volgens de reparateur was het uurwerkje echt stuk. Nu had Ton ook ooit (een paar jaar later, toen we ter gelegenheid van de promotie van Pedro Zamora in Madrid waren en El Escorial bezochten) 2 bij elkaar passende 'Toledaanse' horloges gekocht. Een ervan is sinds een paar jaar niet meer in gebruik, de andere draag ik gewoonlijk op zondag. Sinds dat ongebruikte horloge 'boven de sterkte' is, liep ik al met de gedachte eens te kijken of ik het kon transplanteren in het klokje. Eerst keek ik of ik het oorspronkelijke klokje nog kon laten lopen, hetgeen niet het geval was. Maar je kunt het altijd proberen, nietwaar! Toen moest ik een passende batterij vinden voor het horloge. Dat lukte uiteindelijk. Altijd handig die kaarten met verschillende batterijen waarvan je minstens 3/4 nooit zult gebruiken! Toen moest het klokje uit de kast gesloopt. Aiaiai. Een heel arsenaal aan gereedschap kwam er aan te pas. Maar uiteindelijk lukte het. En... het horloge liep. Totdat ik het in de kast probeerde te monteren. Uit de kast komen is ingewikkeld hoor ik altijd, maar nu stond het stil. Weer moest er geschaafd en geslepen worden. Maar nu, aan het eind van de avond, loopt het weer. De lijm van de beschermplaat voor de wijzerplaat (van het oude klokje) moet nog drogen, maar ik denk dat het morgen weer rechtop kan staan, in elk geval werkt het. Joepie! 
Morgen moet ik nog eens op de knietjes om te zoeken naar een verbindingspalletje van het horlogebandje, nu ga ik proberen naar bed te gaan. Vannacht had ik last van iets dat me niet goed bekomen was, dus van slapen kwam tot zes uur vanmorgen niet veel. Dat is lastig als de wekker om acht uur gaat. Morgen beter. Vast! In elk geval was dit een dag waar ik dankbaar voor ben. Dus ik ga onder het zingen van: 'de dag door Uwe gunst ontvangen, is weer voorbij, en de nacht genaakt' richting achterkant van het huis. À demain. 

29 januari 2022. Braaf heb ik vanmiddag bijna een half uur op en neer gesprongen onder leiding van de WII. Ik verloor voornamelijk mijn partijtjes, helaas nog niet mijn kerst- en booster-kilo's. Daarna moest ik nog een aantal dingen doen in de stad, maar de stappenteller vergat ik mee te nemen. Daarna was ik weer eens heen vervelend m-o-e... Ik scoorde nog wel een bosje bloemen, en dat was heel prettig, terwijl het bad volliep. Na het haren wassen ben ik toch maar overgegaan op knippen, want ondanks een heerlijke crème, blijft het een dodo droge massa aan de punten. En niet alleen aan de punten. Ach, mijn haar is niet geschikt om lang te groeien. Het is eigenlijk nooit echt lang genoeg geweest om het mooi op te steken. Overmorgen kom ik er waarschijnlijk achter dat ik nóg een heel stuk had moeten afknippen... Tja. Maar morgenochtend om half tien ga ik kijken (via internet) hoe Ton's eerste toga na ruim 65 jaar opnieuw dienst gaat doen. Een collega wordt ingezegend als predikant in Ems. Bijzonder, toch!!! Heb een gezegende zondag. Hoe en waar dan ook. 

28 januari 2022. Om onduidelijke redenen sliep ik slecht vannacht. Veel te weinig, veel te kort. Vanmiddag moest ik voor controle naar het ziekenhuis, 3 weken na de oorspronkelijke afspraak. Daar kwam niets meer uit, behalve een zalfje. Dat voelt wel lekker. Het is ook een onbelangrijk onderdeel van het lichaam, dus ik vind het best dat ik (waarschijnlijk) niet meer terug hoef te komen. Grappig: net zie ik een bericht dat vanmiddag tijdens of direct na mijn bezoek is verzonden, dat ik vandaag daar verwacht word, om twee uur. Toen zat ik daar dus al. Nu ja. werken/spaanders. Het was een aardige dame. Verder ben ik nu super moe, en alles trekt en doet moeilijk, dus ik ga gewoon maar naar bed. Bij de post zat een heel dikke enveloppe met postzegels, die heb ik onder het TV kijken lichtelijk gesorteerd, en voor een heel klein deel afgeweekt. Maar die te-doen-lijst van gisteren is onveranderd. Morgen beter. 

27 januari 2022. Gisteren deed ik het weer: te lang doorwerken, en toen op slag van twaalven de computer uitzetten, zonder verslag te doen van de dag. Pas heel laat kwam ik er toe om iets te doen... Tja. Vandaag begon ik iets vroeger met opstaan en was ik later beneden om te ontbijten. Vanmiddag was punt 1 op mijn te-doen-lijst: opruimen rond de computer. Ach, en nu is mijn lijst 6 keer zo lang, want ik kwam al die lijstjes van de afgelopen dagen/weken tegen. ;-) Drie puntjes kon ik afstrepen. Nog heel veel te gaan. Morgen dan maar, want dat is het al bijna. We zullen zien. Als ik twee trappen oploop, hijg ik al als een postpaard. (Een wat gedateerde uitdrukking, die dateert nog van mijn moeder.) ;-) 

25 januari 2022. Vanmiddag heb ik heel hard gewerkt. De salon is weer 'salonfähig', en is zelfs gezogen; dat laatste deed ik ook met de rest van de benedenverdieping. De meeste kerstspullen zijn nu naar boven, zelfs zijn ze naar de zolder gebracht, maar daar moet ik mij nog eens buigen over de juiste plaatsen. Voorlopig staan ze bijna niemand in de weg. In de salon haalde ik veel van zijn plaats, want er waren kleine dingetjes (van zo'n ding met ronddraaiende kerstengeltjes) achter de verwarming gevallen, maar wat ik ook deed, ik kon ze niet meer terugvinden. Dat is vrees ik dan voor de volgende bewoners. :-( Tegen het eind van de middag was ik heel erg moe, en ik bleef dat. Ben het nog, dus ik ga nog één keer proberen of ik een nieuw boek op mijn ereader kan zetten via een andere computer. Want dat lukte hierboven noch met W10, noch met W7. Ik heb dus maar wat files op een USB-stokje gezet, in de hoop dat ik die via de minicomputer wel op de Kobo kan zetten. Het ís toch wat. En ooit ging het wel. Het is vol wonderen om ons heen!  :-/ 
(Nu bidden we om wonderen van vrede aan de grenzen met Rusland, en om wonderen van gezondheid voor ons allemaal.)
Toen kwam er een link binnen naar het afscheid van mijn schoonzus, en ja... heel ontroerend, ik bleef kijken. Dit liet weer andere facetten aan Maja zien dan ik kende. Een verrijking. En ach... wat moet het stil zijn om haar man heen... :-( 

24 januari 2022. De afgelopen dagen vergat ik mijn nieuws op te slaan. Ik was moe. Zondag ging ik wel naar de Waalse kerk, (ondanks de slechte nacht), en dat  voelde goed. :-) Er moest wel even worden bijgepraat, dus ik was laat weer thuis. Ik had kennelijk last van het weer, want ik was echt snotterig, heel vervelend. Vandaag heb ik maar weer eens getest op covid, (niets aan de hand) en daarna moest ik weer nieuwe testen kopen. Cathy kwam langs (maar niet binnen) om een verjaarscadeautje voor haar moesje op te halen. Zo lief van haar. Ik zag op tegen de fietstocht, maar deze bikkel kwam helemaal lopen! (En zo ging ze ook terug.) Chapeau. Vanmiddag had ik het kerstdorpje afgebroken en de meeste kerstversieringen in dozen gedaan. Een paar huisjes staan nog een beetje verlicht te wezen, de batterijen zijn nog niet leeg. En ik kan ook niet alles in een keer wegbergen. Maar de helft staat nu al bovenaan de zoldertrap, en daarmee is dit gedeelte al verder gekomen dan vorig jaar, toen het niet verder kwam dan de overloop! De rest komt morgen wel, want deze dag is weer om. :-) We zullen zien wat morgen brengt. Veel zieken in elk geval.  

21 januari 2022. Het gaat een beetje beter. Vandaag heb ik voor het eerst weer een kwartiertje aan de WII gewerkt, daarin verloor ik drie heel korte potjes tennis, won ik er een, ook kort, en speelde ik nog iets anders, maar ik kan niet meer op de naam komen. Daarna liep ik naar de Twijnstraat voor groente, en daarna was de energie voor vandaag wel weer grotendeels op. Tijd om naar de keuken te gaan. Half zeven geweest. ;-) 
Verder heb ik weinig gedaan. Ik kon er niet achter waarom ik via de PC mijn Kobo niet kan zien, terwijl ik die wel met een kabel heb verbonden met de PC, en de Kobo beweert ermee verbonden te zijn. Zucht. Het is alweer morgen. Ik stop maar even met dit gedoe. 

20 januari 2022. Gisteren deed ik iets aan getalletjes in de PC zetten, en dat kostte zoveel concentratie, dat ik vergat de dag af te sluiten langs deze weg. De huisarts schreef dat Moderna nu eenmaal meer bijwerkingen heeft dan Pfizer, dus dat ze niet verbaasd is met mijn lange recuperatie. Maar - schreef ze - het gaat voorbij. Volhouden maar. Dus ben ik bemoedigd enveloppen gaan halen in de stad. Daar deed ik zo lang over, dat ik vandaag te laat was om de post (het was ook wel weer veel) in de brievenbus te doen. Ik kan dus niet zeggen dat ik vandaag helemaal níéts heb gedaan, maar het is nog steeds betreurenswaardig weinig. Daarmee laat ik vandaag voor gezien. Morgen beter, ongetwijfeld. ;-) 

18 januari 2022. Het is de vermenigvuldiging van twee ondeelbare getallen aan jaren geleden dat onze tweede dochter werd geboren. Ze kreeg de namen van Tons eerste echtgenote, een band die bleef. Al woont ze ver weg, via de telefoon waren we straks even heel dichtbij. Toch mooi dat zoiets kan. :-) Van harte gefeliciteerd, nogmaals. :-) 
Omdat de vitamines op waren móést ik wel even naar de Twijnstraat... De dame van de Etos was bijzonder aardig, en - het was rustig - zocht overal naar een bepaald product, dat zij niet had, andere winkels ook niet, Etos niet, etc... en dat ze uiteindelijk ergens op internet localiseerde, zodat ik het, eenmaal thuis, dankzij haar uitgebreide handgeschreven instructies, zonder moeite in meervoud kon bestellen. :-) Etos: douze points! Dat ik daarna nergens meer fut voor had, doet er niet toe. Het is nu toch etenstijd. En ja, vanmiddag begon ik de dag met een verjaardagsgebakje. ;-) En met warme gedachten. Vanavond deed ik ook al niet meer dan TV kijken. Het voordeel is dat je minder hoest dan wanneer je ligt. Nu ga ik maar voor de tweede optie. ;-) Morgen beter. 

17 januari 2022. Vandaag werd onze schoonzus begraven. Een lichtje brandde voor haar precies tussen de portretten van Ton en Beppie in. Mijn gedachten waren en zijn bij haar en bij de familie. :-( 
Hoewel ik een flinke Te-doen-lijst had voor vandaag, kon ik maar twee dingen afstrepen. Rond en na het avondeten zat ik vast-gemetseld in de stoel bij de TV. Ik heb geen centje energie vandaag. Omdat Betty morgen jarig is, keek ik even of ik sneeuwklokjes zag in de tuin. Nee, alleen een paar witte puntjes 4-5 cm boven de grond. Eigenaardig. Het lijkt wel of ze echt vrieskou nodig hebben om te groeien. Toen trok ik de stoute schoenen aan om te kijken naar narcissen op de wal. Daar zag ik een paar plukjes die wel 6-7 cm boven de grond uit staken. Ik ben heel benieuwd. 
Bij deze alvast mijn felicitaties voor Dochter Twee en de haren. (Dat zijn ook de mijnen.) ;-) 

Zondag 16 januari 2022. Witte tijd. De tweede zondag na Epifanie bekeek ik in bed de dienst in de Hamburgerstraat (een oude bekende ging voor), toen een nichtje opbelde. Gelukkig kon ik de rest van de dienst later terugkijken. Daarna ontbijten, en ik bekeek op de Spaanse zender TVE: Ingeniería Romana een aflevering over het oude Tarragona, (Tarrago nu) en de zichtbare en onzichtbare resten van de Romeinse tijd. Zo'n rustig praat-programma met plaatjes (en filmbeelden) is redelijk te volgen, zelfs met mijn beperkte woordenschat. Maar toen was het wel weer even genoeg voor vandaag. Buiten is het grauw en mat, maar minder mistig dan de laatste dagen. Er loopt toch veel volk buiten rond, maar meest in redelijk tempo. Het ziet er koud uit. Ik blijf lekker binnen. Tot morgen ;-)

15 januari 2022. Vanmiddag had ik (eindelijk) de afwas in de keuken gedaan, en zelfs gekookt. Na het eten ging ik even liggen, en uren later, terwijl de TV nog steeds door-blaatte, werd ik pas wakker. Maar we gaan vooruit. "-) 

14 januari 2022. Die prik heeft er ingehackt hier. Ik deug al dagen nergens voor, en houd mijn ogen maar met moeite open. Het bed is het best. Daar ga ik weer heen. Morgen beter, hoop ik. Komt goed, een keer. Vast.

12 januari 2022. Vandaag liep ik naar de Jaarbeurs (en terug) voor de boosterprik. Ik kreeg niet de Pfizer, die ik verwachtte, maar de Moderna. Dat was me niet verteld, voordat het zover was. Ondanks mijn protesten dat het niet goed voelde, oordeelde een erbij geroepen arts dat er geen reden was om te wisselen, terwijl de pfizer wel aanwezig was. Grrr. Nu ja. Ik had geen zin om onverrichter zake terug te gaan. Ik heb wel een tijd zitten duizelen, eindelijk kon ik de aandacht van een EHBO-er trekken, die me een opwekkende Cola bracht, en op de grond naast me ging zitten, totdat ik weer wat helderder werd. Ik kwam veilig thuis, er is voor een week eten, dus dat is prima. Nu wil ik alleen nog maar naar bed, maar... ik kreeg een telefoontje dat mijn schoonzuster M. is overleden. (Eigenlijk Tons schoonzuster, maar we deelden haar de laatste 55 jaar al.) Zacht en onverwacht ingeslapen.  

11 januari 2022. Er stond hier al een hele tijd een mandje met bloeiende plantjes voor mijn oudste kleindochter. Iedereen was druk, dus vooruit, ik sprong vanmiddag op de fiets, met in de fietstas goed verpakt tegen de kou de bloemenmand. Hoewel ik de route had afgedrukt, begon ik al snel verkeerd, en daarna ben ik nog drie keer verkeerd gewezen, zodat ik hele stukken terug moest fietsen. Ik deed er 50 minuten over, en koud dat het was!!! Het onthaal was hartverwarmend, en mijn schoon-kleinzoon haalde zelfs een bos witte bloemen voor mij. Heel attent, en ook fijn omdat de mijne nu wel erg uitgebloeid waren. Hij was zo vriendelijk om een stukje met me terug te fietsen, totdat ik op bekende wegen kwam. Toen deed ik er nog maar 20 minuten over. (TomTom had - mét een flinke omweg - 12 fietsminuten berekend.) Morgen weer een interessante dag, maar nu ga ik eerst maar eens oud papier bij elkaar zoeken. :-)  

10 januari 2022. Er was een controle gepland in het Diaconessenhuis vanmiddag, maar ik werd vanmorgen weer opgebeld: het ging opnieuw niet door, de bewuste persoon was nog steeds ziek. Ik mocht bij de gratie Gods dan wel later komen voor een tien-minuten-afspraak met de specialist, maar ik lag niet op mijn knieën van dankbaarheid, dus de afspraak is ruim verplaatst. (Tja, dat krijg je als je niet zo vrolijk wakker wordt...) 
Vanmiddag ben ik braaf aan het opruimen getogen. Daarbij ging een en ander mis, zodat ik eerst een reparatie moest verrichten, voordat ik de stoel, waar ik een en ander op neergelegd had, kon gaan ordenen. Het werden 3 stapels, een flinke stapel in de papierbak, een flinke stapel met dingen die ik later moest ordenen, en een behoorlijke stapel naast de PC met dingen die ik moet uitzoeken en bekijken. Dat kost veel tijd, en de totale hoogte van die drie stapels is volgens mij een stuk meer dan de oorspronkelijke. O, wat zijn wij heden blij! <Grrr> En ondanks de verwarming zijn mijn handen koud. </Grrr> Ik ga maar weer braaf verder. Met makkelijke dingen, vermoed ik. Wel heb ik tussendoor wat postzegels afgeweekt en gedroogd. :-D 

Zondag 9 januari 2022, de eerste zondag na Epifanie. Vanmorgen werden we (toch) verwacht in de Waalse kerk. Daar was wat verwarring over geweest. Een prima voorganger, vond Ton ook. We kerkten in de Dekenkapel, met 11 mensen all in was dat veilig op afstand te doen. Ook de koffie na de dienst genoten we in 2 kleine groepjes, dus ja... prima. In de Lutherse kerk kon ik nog wat cartridges ophalen, die de predikant voor mij had achtergelaten. (Niet allemaal erg nieuw, dus ik ben benieuwd hoe dat gaat.) Bij het installeren, bleek mijn paspoort zich al die tijd te hebben schuil gehouden tussen de bladen van de scanner. Ach, eerder had ik die toch nog niet nodig gehad. ;-)  
Dankzij een van die cartridges kon ik nog de ontbrekende bladzijden van vier Brichtenbladen afdrukken, dus morgen nieten, vouwen, snijden, en dan heb ik een kleine voorraad. Het eerste Berichtenblad kwam al onbesteld terug: adres is opgeheven. En ik kreeg een vriendelijk mailtje van een ambtsdrager dat ik het niet meer hoef te sturen. Dat zijn de kleine teleurstellingen. Als de andere bladen dan maar gelézen worden. Deze is zo dun, dat moet lukken... ;-) 

8 januari 2022 is best nat. Ik deed wat klusjes, haalde groente, schreef achterstallige financiën in de PC - maar haalde nog niet eens de helft. Wel heb ik wat postzegels afgeweekt, dat kost weinig tijd, en terwijl ze drogen, kun je weer andere dingen doen. Maar intussen heb ik van mijn te-doen-lijstje nog niet een derde gedaan. Veel tijd verdeed ik met zoeken, en er is iets dat ik echt voor morgen vinden moet. Dat ga ik dan maar doen, op weg naar de slaapkamer. Een mooie zondag morgen. Dan is het 143 jaar geleden dat Tons moeder werd geboren. Echt waar: 9 januari 1879. Ik vergat een gebakje te kopen, of een chique cake. Want zij was wel van chique. In Utrecht was er een heel dure zaak waar je schaak cake kon kopen, de plakjes zagen eruit als een schaakbord. Netjes recht. Ik heb me altijd afgevraagd hoe ze dat deden. Vermoedelijk vierkante repen kleur om kleur op elkaar geplakt, maar... het viel niet uit elkaar op je bordje. Waar eens mens het hoofd al niet over kan breken. Die afspraak voor de boosterprik is ook nog niet gelukt. Help. Nu ja. Morgen is vroeg genoeg. Heb een mooie en gezegende zondag. (O ja, nog éven iets vertellen: Joke had vanuit Engeland mij een pakje gestuurd op 10 december, vanwege de Kerst. Deze week belde ze op: of het niet was aangekomen. Nee, dat was het niet. Vandaar dat ik gisteren eens ging kijken of het bij de Primera lag. En ja hoor: vandaag belde mijn 'eigen' postbode aan met een klein pakje (dat natuurlijk niet door de brievenbus kon. Het pakje van Joke. Het had er vier weken over gedaan...) 

7 januari 2022. Weer een arbeidsintensieve dag. Het bezoek aan de dermatoloog was afgezegd wegens ziekte, maar ik moest toch op pad, tussen de buien door, want er was mij een pakje toegezegd voor de kerst, vanuit Engeland. Aangezien postnl tegenwoordig geen papiertje schijnt te kunnen leveren als je niet thuis was wanneer ze langs komen, ging ik maar naar de IBB om te kijken of ze daar toevallig iets voor me hadden afgeleverd bij de Primera, want tot nu toe kwamen mijn pakjes daar gewoonlijk terecht. Noppes. Maar ik moest toch een paar boodschapjes doen bij de J. daar, dus dat kon ik combineren. Niet dat ik droog thuis kwam, maar wel met een warm gevoel, vanwege die aardige, iets oudere, cassière. :-)
Warm drinken deed me goed, maar lokte wel tot iets te lang kijken naar iets onbelangrijks op de TV. ;-/
Later ging ik braaf aan het werk, er moesten nog een paar kaarten weg, buitenland, en de inhoud van het Berichtenblad moest nog naar het wereldwijde web. Daar ben ik mee bezig geweest tot vanavond laat. Ik moest nog kijken of het via een andere weg er ook goed uitziet, anders komt het gladstrijken morgen wel. De dag is om en ik ben op. Maar nog steeds blij en tevreden. :-) 

6 januari 2022. Een fijne dag. Want a) Tonio was jarig, en zijn mooiste cadeau bleek een booster van het Rijk te zijn. 
b) De Berichtenbladen zijn voor het grootste deel vandaag nog in de brievenbus beland. Gisteren en vandaag hebben er mensen al een ontvangen, dus ik ben heel tevreden, en ook heel erg moe. Tonio zou zijn verjaardag vanavond met vrouw en kind vieren met een gebakje, dus ging ik dat ook doen. AH had iets lekkerders dan een gebakje: een klein ijstaartje. Dus geen gezonde groenten en eiwitten vanavond, maar alleen platte calorieën (wel veel, en ik werd er blij van) en  nog een Frans kaasje toe. Heerlijk onverantwoord. :-) Ik viel dan ook tijdens het journaal in slaap, en sliep door heel de Slimste Mens heen. De verlichte ster voor het raam kreeg nog een paar verse batterijtjes, en misschien laat ik al die (ver)lichte vrolijkheid wel tot Betty's verjaardag hangen. 
De meeste bloemen van 10 december zijn nu wel weg, behalve die paarse bloem bij Tons portret zal het meeste het weekend niet halen. Mijn huis is een chaos, ik moet opruimen en de inhoud van het Berichtenblad op het web van de Stichting Het Evangelie in Spanje zetten, maar nu niet meer. Mijn ogen vallen dicht. Als de Heer niet komt, is er morgen weer een dag. Maranata! 

5 januari 2022. Hier werd ik niet heel erg blij van. Ik had nieuwe toner besteld, gisteren al vroeg. Gewoonlijk belt de Postnl mij heel vroeg uit bed, maar de toner-mensen bleken het met DHL gestuurd te hebben. Die gaven aan dat het tussen 14 en 18 uur zou kunnen aankomen. Daar kun je niet op wachten natuurlijk, dus vanmorgen begon ik maar een ingewikkelde exercitie op de inktjetprinter. Eerst moest die weer printklaar worden, want zaterdagavond gaf die het op, dus daar ging wat tijd inzitten. Na 20 boekjes was de printer wat warm geworden (denk ik), zodat het papier vastliep. Grrr. Intussen kwam de besteller van de DHL iets vroeger dan verwacht, hoera! Twee nieuwe toners erin, intussen drie, en tegen vijf uur stopt de laserprinter van de Stichting, en eist een nieuwe overloopfles. Hallo!!! Vorig jaar heb ik er nog eentje ingezet. Dat deed de vorige (zelfde merk, zelfde type) maar één keer in vijf jaar! Grrr... gelukkig had mijn eigen laserprinter vrijdag j.l. de zelfde eis op de computertafel gelegd. Dus die had ik tegelijk met de toner voor het Evangelie in Spanje besteld. Nu blijkt dat ik 'm in feiten tóch voor de Stichting had besteld. Daarboven houdt Iemand de boel in de gaten. :-) Maar het vervangen van een overloopfles is een precies en lastig karwijtje, dat ik eigenlijk het liefst niet in het donker of bij lamplicht doe. Ik móét nog minstens 55 boekjes uiterlijk morgen versturen. Zucht. Daarna kan ik de boekjes wel maken die ik in Utrecht zelf kan bezorgen. Printen, rapen, nieten, vouwen, snijden, het is allemaal arbeidsintensief en vermoeiend. Maar tot hier toe heeft de Heer ons geholpen. Dat wel. :-) 
Die vervelende kuch is ook weer terug. Morgen maar eerst eens even testen dan... Dat kan er ook nog bij. 
Ik probeerde het nog even met de inktjetprinter, die ene, waar ik wel inkt voor heb, maar ik moest 'm wel weer even dresseren... dat ging een paar boekjes goed, en toen hapte hij niet één vel, maar minstens 30, dus liep hij vast. Zo vast, dat ik het niet meer los kon krijgen, en er een verdere buurman bij moest halen. Hij had de kracht wel. Maar nu is de transporteur suboptimaal. 
Morgen komt er weer een dag, waarschijnlijk. Dan is mijn eigen koningskind jarig. Voor zijn verjaardag krijgt hij van de regering een boosterprik. Gefeliciteerd, Tonio. En een heel fijne dag. :-) 

4 januari 2022. Dankzij mijn ijverige meelezers kon ik vanavond toch beginnen aan het afdrukken van het Berichtenblad. Maar bij beginnen bleef het, want pas bij de eerste afdruk zie je wat er allemaal mis kan gaan. Printers hebben hun eigen stiekeme instellingen, waar je niet altijd bij kunt, en die je tekst en je indeling proberen te veranderen, terwijl je daar zo ijverig aan geschaafd hebt. Dus dan ben je zomaar een paar uur verder voordat je de eerste bladzij echt kunt afdrukken. En pas dan zie je wat er toch niet zo gelikt uitziet als je had gedacht. :-D Ach, al doende leer je. Nu ga ik weer eens even verder. (Ik moest de laserprinter even laten afkoelen, om het apparaat te ontzien.) Intussen zijn er 29 enveloppen gevuld maar nog niet gezegeld. En het is alweer woensdag. De tijd vliegt. Morgen vroeg op. Straks dan. Dus. ;-) 

3 januari 2022. Vandaag kwamen er mensen langs om alle scheuren in het huis te fotograferen, zodat we niet kunnen klagen als de gemeente hiertegenover met grof geweld aan het werk gaat. (Ik was vergeten dat ze zouden komen, maar ik werd verhinderd om op stap te gaan zodat ik er toch was.) Met enig geluk krijg ik die foto's dan ook. Toen werd het te laat om iets naar mijn kleindochter te brengen, het leek me ook dat de 12 minuten waarvan TomTom dacht dat ik daarin 3,9 km kon fietsen zwaar overdreven was. Dus dat heb ik maar niet meer geprobeerd. Ik heb verder heel hard gewerkt aan het Berichtenblad, de adreslabels liggen nu klaar, maar de dag is ook al voorbij, en mijn meelezers moeten nog beginnen... of ik dit allemaal gedaan krijg voor overmorgen om is, ik heb er een hard hoofd in. En dan moet ik de inhoud weer wijzigen, ik was ervan uitgegaan dat ik in de kersttijd dit versturen kon. Help. 

Zondag 2 januari 2022. We vierden Epifanie in de Lutherse kerk hier in Utrecht. Officieel is dat op 6 januari, Tonio's verjaardag. Maar de keuze voor vandaag behoorde ook tot de mogelijkheden. Dus als je wilt kun je hier klikken en kijken. Dankzij Martijn (orgel) en Femke (zang) was het een feestelijke dienst. :-) (Het begin mag je even doorspoelen...) Nu moet ik gaan opruimen, want ik heb veel overhoop gehaald voor deze dienst. ;-D 

Ja, dat was ik van plan. Maar ik heb lekker gekookt (er moest veel echt op, want door de onverwachte kerstmaaltijd vorige week was er een en ander blijven liggen)... en ook lekker veel, en veel lekkers, gegeten. Toen sufte ik bij de TV in, en mijn hand ging steeds weer naar de roomfondantsterretjes... Nu is ook dat zakje leeg, en we hebben een mooi Scrabblewoord. Ik wilde echt nog iets gaan doen, maar... ach, ik ben deze week flink wat slaap tekort gekomen. Morgen moet ik als een idioot gaan werken aan het Berichtenblad. Echt. Hoe dan ook: het was een fijne dag, en als de Heer wéér niet komt binnen de komende paar uur, is er morgen weer een dag. Wat zijn we toch een gelukkige mensen... :-) (Ik in elk geval wel) Bless you.

1 januari 2022.  Deze nacht kon ik niet slapen, alles wat er nog moest gebeuren, bleef door mijn hoofd malen. Slecht begin. 
Er was ook van alles mis gegaan met een belangrijke file die ik had doorgestuurd aan iemand, dus ik zat al voor mijn ontbijt aan de PC, de duvel had het maar druk met zijn pesterijtjes. Maar we gaan rustig door. Vandaag was Barry jarig, en dus ook van hieruit: van harte gefeliciteerd. Ik wens iedereen overal een mooi en gezegend jaar. :-)  
Hier in Utrecht is het jaar knallend en gillend begonnen. Dus nu is het aan ons om er iets moois van te maken. ;-)
Bless you all. 
Vaarwel 2021. Welkom 2022, breng veel goeds en breng God onder de mensen. :-)

Voor het nieuws van 2021 kan men klikken op nieuws_2021

Voor het nieuws van 2020 kan men klikken op nieuws_2020

Voor het nieuws van 2019 kan men klikken op nieuws_2019

Voor het nieuws van 2018 kan men klikken op nieuws_2018

Voor het nieuws van 2018 kan men klikken op nieuws_2018

Voor het nieuws van 2017 kan men klikken op nieuws_2017

Voor het nieuws van 2016 kan men klikken op nieuws_2016

Voor het nieuws van 2015 kan men klikken op nieuws_2015 

Voor het nieuws van 2014 kan men klikken op nieuws 2014

Voor het nieuws van 2013 kan men klikken op nieuws 2013

Voor het nieuws van 2012 kan men klikken op: nieuws 2012

Voor het nieuws van 2011 moge men klikken op: nieuws 2011

Voor het nieuws van 2010 moge men klikken op: nieuws 2010

Voor het nieuws van 2009 bevelen we aan te klikken op: nieuws 2009

Voor het nieuws van 2008 verwijzen we naar nieuws 2008

Voor 2007 mag men klikken op nieuws 2007

Voor 2006 op nieuws 2006

Voor 2005 op nieuws 2005

En de rest is oud nieuws...