4 februari 2025 was weer een ongezellig gure dag. Volgens de thermometer 3-4 graden boven nul, maar waar de wind opstak, was de gevoelstemperatuur net zoveel onder nul. Kortom: we zijn verwend. Maar ik was dankbaar voor mijn warme jas en warme schoenen, want ik moest weer naar Papendorp (geen enkele Roomse kerk gezien daar) voor de fysiotherapie. De spalk mag / moet nu af, maar de martelmachine, een dubbele ring met scherpe randen, moet de hele dag aan de vinger blijven. :-( De jongen van de apotheek bracht nieuwe medicijnen, maar... net van het merk dat ik niet hebben kan. Gelukkig keek ik in het zakje, en kon ik ze mee terug geven. Dus mag ik morgen weer wachten en thuis blijven. Schiet niet op. Vanavond heb ik voornamelijk TV gekeken, morgen moet ik maar weer eens degelijk aan het werk... 

3 februari 2025 Het lijkt wel winter! ;-) Maar de zon scheen, en die was krachtig genoeg om het fonteintje boven bij het raam gezellig te laten sputteren. Die beneden in de tuin bleef lang gekluisterd in het ijs van de nacht. Van die zon word ik wel vrolijk, en wat actiever, maar er waren ook veel dingen die vandaag afleidden. En opeens is de dag weer om, terwijl ik die ene brief / rekening nog niet gevonden heb. Heel vervelend!  

4^de zondag na Epifanie: 2 februari 2025 Het had gevroren, en de dag begon koud. Mijn weg leidde mij naar de Pieterskerk. Ik kon invallen als ambtsdrager, een heleboel mensen waren ziek en hadden griep. We waren als gemeente met zijn achten, allen inbegrepen, maar acht is een getal van Goddelijke volheid. :-) Het koffiedrinken was ouderwets gezellig. Het werd dus weer laat. Ook voordat ik aan de brunch begon. ;-) Vanmiddag deed ik wat kleine klusjes, ik moet nog steeds uitzoeken hoe ik de e-reader weer geactiveerd krijg. Vanavond heb ik met veel genoegen de dienst van de Lutheranen hier gekeken en geluisterd, Het is echt heel fijn dat het kan. Fantastische predikant. Zo kan ik het niet. Het is geen wedstrijd. We zijn instrumenten in Gods Hand. Komt goed. 

1 februari 2025 Dit was een heldere dag, misschien omdat die voor mij pas kort na de noen begon... Af en toe haakt mijn lichaam mij pootje, en dan moet ik even bijslapen. Niet dat ik dan ook energieker ben, maar je kunt niet alles hebben. Ik vind het wel irritant. Boodschappen, opgeruimd, een dag met drie ringen, leuk, maar eigenlijk heb ik te weinig gedaan.  

31 januari 2025 De verjaardag van koningin Beatrix. Ik realiseer me dat ik vergat de vlag uit te steken. Vreemd. Ik zag er ook geen, toen ik naar de stad ging met mijn e-readers. Op de oude staan twee boeken die ik maar niet op de nieuwe kan krijgen... Vreemd. Dus ging ik maar eens naar de helpdesk van de Mediamarkt. Dat had ik nu niet moeten doen, want het jongentje dat ik toegewezen kreeg, snapte niet wat hij deed, en hij deed er eindeloos over. Nu kan ik ook niet meer inloggen op de nieuwe. En nee, daar heb ik geen gegevens van. Balen. Inderhaast had ik ook vergeten mijn plastic geld mee te nemen, en zondag had ik alles geofferd wat er in de tas zat. Je hebt van die dagen. Maar ach, mijn stappenteller vond wel dat ik vandaag lang genoeg gestaan, gelopen en druk bezig was geweest. Een perfecte dag. Leuk, ik kreeg zelfs een aai over mijn virtuele bol omdat ik nu totaal 50 perfecte dagen had gepresteerd in de tijd dat ik het ding heb. (En dat ís al eventjes!) Vanavond heb een paar dingetjes kunnen afstrepen, die ik juist op mijn te-doen-lijst had gezet. Maar niet meer dan dat. Morgen beter. Nu ja, straks, want het is allang 'morgen'. Bless you. Ik ga proberen te slapen. 

30 januari 2025 De zon scheen (een beetje) er waren ijskristallen hoog in de lucht, Ik had behoefte aan gedemineraliserd water, en daarvoor was ik al meerdere malen tevergeefs naar de stad gegaan, dus nam ik de ezel mee, en wandelden we samen naar de Biltstraat. Vrijwel zeker kon ik het vinden bij de Praxis in de Biltstraat, maar ik kwam uit bij de Jumbo, en daar waren ze aanwezig, én een stuk goedkoper! Dus toen ik wegliep, kreunde mijn ezeltje onder het gewicht van 6 flessen. Niet alleen dat: een aardige dame had een doos met gratis spullen bij elkaar gespaard, maar ze had ze niet nodig, en ze bood die aan, aan de twee mensen voor haar, daar was ik er een van. Het had allemaal wat voeten in de aarde, dus toen een en ander gescand was, bleek die andere klant al weg te zijn. (Zijn tas was ook overvol, misschien dacht hij: dat trek ik niet!) Zo kwam ik buiten, met een tas, en een doos en een en ander in de tas van de rollator. Buiten stonden twee heren die de hand ophielden, ik heb ze allebei blij kunnen maken met dingen die zij wel en ik niet konden gebruiken. Onderweg naar huis kon ik nog wat dingen uitdelen aan mensen die er vrolijk van werden, ik kon het zien van een 'silver lining' aan het eind van een zijstraat delen met een mevrouw, die ook ging stralen, en vlak bij huis kon ik nog iemand laten delen in de 'goodies'. Helemaal blij kwam ik thuis met drie dingen die ik nog wel eens kan gebruiken, en één wikkel met lekkers waar ik absoluut af moet blijven. Die raak ik vast ook wel kwijt aan een aardig persoon. Zelfs nog 3 perfecte ringen op mijn stappenteller... 
Een tevreden persoontje gaat zo naar bed!

29 januari 2025 kreeg ik 's middags bezoek van een interessante man, in verband met kerkelijk verdrietige ontwikkelingen,  alle dingen schoven vandaag een beetje op, ook mijn vingeroefeningen, die deed ik maar onder het kijken naar De Slimste Mens. Dan blijf je nog wat langer hangen, en dan doe je nog een extra oefening... daarna moest er nog iets worden uitgezocht en nu is de dag weer voorbij. Maar gisteren en vandaag merkte ik dat ik zonder er bij na te denken zong: 'Welk een vriend is onze Jezus!' Dat had ik al heel lang niet meer gedaan, dus ik zit beter in mijn vel... het is mijn lijflied.  Er is even wat druk van de ketel, denk ik. En ja, de boeken zijn in Madrid aangekomen. Ook fijn om te weten!!! 

28 januari 2025 was een dag van kleine klusjes. De dag is voorbij, en er ligt nog een hele stapel. Morgen verder!

27 januari 2025 werd ik opgehaald door Gerrit Krul, die had ingetekend voor 2 uur in het Kerkasiel te Kampen, waar een doorgaande kerkdienst de uitzetting van de familie Babayants verhindert. We waren met nog twee dames, een vriend die ook een lezing voor zijn rekening nam, de organist, en een wisselend (klein) aantal kerkgangers. Een zeer waardevolle dienst in het teken van de herdenking van de bevrijding van Auschwitz, 80 jaar geleden. Het was een eer een klein steentje te mogen bijdragen. 12 uur weg, bijna 18 uur thuis, een welbestede middag. Mooi dat er zoveel honderden mensen meewerken op allerlei manieren. Dus ja, klik even op die site, https://kerkasielkampen.nl/ en doe iets! Al geef je een paar euro, een goed gebed, of een vriendelijke gedachte... alles helpt. En nu is mijn dag wel zo goed als om. Morgen word ik weer mens. Nu even niet. 

De derde zondag na Epifanie, 26 januari 2025 bracht ik grotendeel in en met de Waalse gemeente door, eerst een (Avondmaals)dienst, daarna rustig koffie drinken mét een krentenbol met kaas, en een glas wijn, tot het tijd werd om rond 1 uur aan het Gemeenteberaad te beginnen. Heftig, maar netjes geleid door iemand van buiten. Om kwart voor vier stond ik buiten, maar erg vlot liep ik niet meer... Tegen zessen begon ik aan mijn eigen verslag, want wat ik niet vastleg, ben ik kwijt, en dit vond ik wel belangrijk. Ik schrok overigens van de vele fouten die ik tegenwoordig tik. 
Nu is het tijd om wat te gaan eten, en dan moet ik nog een uurtje werken voor morgen. Maar die knoop zit aan mijn jas, dat wel ;-) 

25 januari 2025. Zomaar een dag met een uurtje zon, ik ging meteen aan de slag, maar haalde voor een kleine reparatie zoveel overhoop, dat  ik uren bezig was om die stapels weer een beetje een plek te geven. Ik kan niet zeggen dat ik ze heb opgeruimd. En die ene knoop moet nog steeds aan de jas worden genaaid! :-( De warmwatervoorziening is nog steeds een probleem, haren wassen geen genoegen. Er zal echt een nieuwe ketel moeten komen, of er moet iemand naar kijken die kennis genoeg heeft. Die lui van Feenstra hebben die in elk geval niet.
Ik wens je een gezegende zondag.

24 januari 2025. Nu zijn de dozen met boeken echt weg. Ik heb gisteren via postnl 3 bonnen gekost voor vervoer naar het buitenland. (Een stuk duurder dan DHL, maar...) Die bonnen met streepjescode en al heb ik op de dozen geplakt, ik heb een aardige kruising tussen een goede buur en een verre vriend <een bevriende verre, verre buur> gevraagd me te helpen, en vanmorgen kwam hij even kijken wat een hoe, waarna hij de auto haalde en voorreed. Lastig dat je eigenlijk niet kunt stoppen bij een postnl-punt, dus hij liep drie keer heen en weer met zware dozen, terwijl ik op de auto 'paste'... Gelukkig dat hij zo sportief en sterk is! Hij bracht me ook netjes terug naar huis. Lief! 
Zo kon ik oefeningen doen en brunchen, en weer een reeks oefeningen doen... (anders kom ik nooit aan die 6x per dag toe!) voordat ik naar boven ging om aan de post te beginnen. Alles kwam op tijd in de brievenbus, en de laatste kaarten bracht ik lopend weg, zodat ik nu al ruim 6300 stappen op de teller heb. Pffffffffffff!!! Morgen begin ik maar weer aan de rest van mijn leven. Denk ik. Nu nog een reeks oefeningen, en dan... 

23 januari 2025. Vandaag moest ik weer naar de fysiotherapeut. Altijd een hele onderneming. Er was vooruitgang bij het krommen, maar niet - en dat is belangrijker - bij het strekken. Het martelinstrument moet ik nu nog veel vaker dragen. :-( De fysiotherapeut zag het als een vooruitgang, ik niet, maar ja... In elk geval kon ik de afspraak met de chirurg volgende maand wat later op de dag krijgen, en dat is heel fijn. De dozen met boeken gaan morgen, Deo volente, weg. 
In de hoop en met de bede dat ze nu (op het nieuwe adres) wel aankomen.  
Vandaag had ik me ook aan de ziekenpost moeten wijden, maar dit ging even voor. Morgen dan, hoop ik. Ik kan misschien alvast enveloppen printen.
Amber belde 's avonds met de vreugdevolle mededeling dat ze een kamer in Breda had gekregen. Morgen kan ze de sleutel halen. Weer een heel grote stap in haar leven!

22 januari 2025. Gisteren was ik druk bezig met opruimen, de salon was eindelijk weer 'Salonfähig' - op een pak boeken na, dat in Spanje bezorgd had moeten zijn. Het werd later en later... en dus... vergat ik dit bij te werken. 
Vanmiddag was ik moeizaam aan het chatten met een medewerkster van DHL, toen er opeens werd aangebeld. DHL met de overige twee dozen! Zwaar, dus die aardige jongen zette ze maar in de salon voor me...  De dozen hadden gepingpongd tussen twee locaties, en daarom kreeg ik ze weer... grapje van Sint Antonius???? 
Desalniettemin... hoe nu verder? Time for a little Something, methinks... En voor boodschappen, en wat opruimen. De tijd vloog om met kleine dingen. 

20 januari 2025. Vannacht kon ik niet slapen, ik denk dat het een uur of zes was, eer het lukte. En vandaag kwam er niets uit mijn handen. Wel bracht ik afgewerkte batterijen weg naar een recycle station op H.C. En hoera, die lift bij de ingang Moreelsepark doet het nu eindelijk, dat is een zegen en een vreugde! Tenminste als je met de rollator gaat. En dat deed ik, want ik wilde een paar flessen kalkarm water halen. Alleen had AH ze niet meer. Heel vervelend. 
Ik heb vandaag wat kerstspul weggehaald beneden, maar het ziet er erg doods uit, zonder al die vrolijk knipperende lichtsnoeren. In de keuken is wat restlicht onder een rijtje kleine plastic huisjes, die er altijd staan. Led kan heel lang doorgaan met minimaal licht op minimale stroom. Vanavond zag ik de Domtoren weer oplichten, de afgelopen tijd was het zo mistig hier, dat je die niet zag, zelfs niet het toplicht! Maar koud is het wel, ook in huis, ik heb zelfs de verwarming een tikkeltje opgedraaid. Morgen moet ik maar eens écht aan de slag. ;-) 

Zondag 19 januari 2025, de tweede zondag na Epifanie is de eerste zondag in de groene tijd. Voor mij begon die met de Avondmaalsdienst in de Hamburgerstraat, dat paste mooi bij de lezing over de bruiloft in Kana. Na de brunch heb ik mijn bureaubladachtergrond meteen gewijzigd. Én ik heb de kerstlichtjes in de tuin uitgezet tot 25 december. De kerstklok begint achter te lopen, dus de batterijen ervan zijn bijna leeg. Die gaat straks ook weer in de doos tot Kerst. Verder moest ik iets aanvullen op de site van de Waalse kerk, en daarna met een vaart in de sokken voor de vesper bij de Walen. Die begon (iets na) half zes, was goed bezocht, en daarna werd het heel gezellig. Omdat ik met een auto thuis gebracht werd, was ik om kwart voor acht thuis, anders was het nog een stuk later geweest. Er moest gekookt en gegeten worden, geoefend, en tja, nu is de dag echt om. Morgen beter. 

18 januari 2025 was onze Betty jarig. We hadden gezellig contact, en zij had een fijne verjaardag met het gezin. Voor mij is dit altijd het moment waarna ik de feestelijke kerstperiode ga afsluiten. De ledlampjes van de kerstkrans doen het nog steeds, vaag overdag, maar zichtbaar als het donker is, en dat op 2 AA batterijen! Behalve een paar wasjes, boodschappen en een poging de financiën van vorig jaar netjes af te ronden in de PC heb ik verder niet veel meer gedaan dan vingeroefeningen. 
De dag is om, dus ik wens je een gezegende zondag, met de bede dat Israël zich houdt aan het bestand...

17 januari 2025: dit was een gekke dag, met telefoontjes, een onverwacht bezoek van iemand die ik 8 jaar geleden voor het laatst zag - en niet herkende, al had ze wel iets bekends... Het werd gezellig, dat wel. Ik heb vandaag al mijn vingeroefeningen gedaan, maar moest daarvoor wel veel en lang beneden aan de tafel zitten. En het deed méér! Niet dat zitten, maar de scherpe contraptie die ik om de vinger moest schuiven tijdens de oefeningen, die ik er ook alleen met moeite af kreeg. Niet fijn. Genoeg gezeurd. Verder is er ook weinig uit mijn vingers gekomen, dat moet morgen beter. 
En morgen, ja... dan is mijn Briljantje jarig Dat wordt een heel fijne dag, daar, hoop ik. Alvast gefeliciteerd! 

16 januari 2025: eigenlijk verwachtte - hoopte ik vandaag de andere twee dozen te ontvangen, maar ik moest ook naar de fysiotherapie. Dat kostte al met al een uur of drie. Net was is thuis toen een dierbare vriendin belde, daarna moest ik nog eens oefenen, en iets aan het eten doen, zelfs opeten... Een lekkere warme broek was me te lang geworden, ik was vanmorgen al begonnen aan het omzomen, maar ... dus de rest deed ik vanavond. Toen kwam mijn oudste kleindochter met haar man langs om een ini-mini cadeautje op te halen voor haar moeders verjaardag. Snipverkouden was ze, dus we hebben een eerbiedige afstand bewaard. Er moest nog iets op 'papier' gezet worden. (Via de mail) - en nu is de dag bijna om. Morgen zal ik tóch maar paraat zijn voor het eventuele pak. Grrrrrrr.

15 januari 2025: weer een absurde dag. Maar alle kerstboomlampjes zitten in de doos, alleen niet zo netjes als vorig jaar, de spalk zit nog wel in de weg. Van de drie pakketten die ik - een keer - zou moeten krijgen, is er - voor mij onverwacht - ééntje bezorgd. Oeps. Van de rest wisten ze niets. Ik had ook zelf geen bericht gehad van DHL, die weten van niets. Wat wél, eindelijk, bezorgd is bij mij, is het Berichtenblad. Dat heeft er dus 9 dagen over gedaan. Of 8. Het zat tegelijk met de gewone post in de bus. De wegen van de Heer zijn wonderbaarlijk! Ik moet nog even kijken naar opladende batterijen, en naar het vuil dat morgen opgehaald wordt. CU2Morrow.

14 januari 2025: een dag vol met uitdagingen en onvoorziene dingen. Om te gillen van frustratie! Ik moest plotseling ruimte maken, dus nu is de kerstboom tijdelijk opgeborgen in de kelderkast, en heb ik de helft van de lampjes keurig vastgezet in de haakjes die daarvoor waren bestemd. Ik kon intussen uitgebreid TV kijken. En nu is het alweer drie kwartier woensdag. Deze dag vloog voorbij... Truste!

13 januari 2025 mocht ik meerijden met een Utrechtse delegatie naar het Kerkasiel in Kampen, waar ik het voorrecht had een van de lezingen te mogen doen, een bijzondere ervaring. Die 2 uur durende dienst kostte 6 uur totaal, uit en thuis. Maar het was wel bijzonder. Na het avondeten ging ik toch naar de Twijnstraat omdat de Echinacea op was, en ik wil wel voorzichtig blijven. Voor de voorganger heb ik de foto's nog even rechtgezet een aangescherpt. Een lief détail: een jonge jongen komt er élke dag een paar liederen zingen. Heel zuiver, en onbevangen. Zo is Gertjan op zijn eigen manier een zegen. Mooi is dat! En nu nog maar weer eens vingeroefeningen doen, dat is er vandaag wel bij ingeschoten! 

De eerste zondag na epifanie 12 januari 2025 ging ik via een Luthers omweggetje naar de Waalse gemeente, voor de eerste dienst in het nieuwe jaar. We mochten een nieuw lid van het consistoire verwelkomen, en afscheid nemen van iemand die het 5 jaar had volgehouden, en nu 'op' was. Er was wel een grappige zoektocht naar een portemonnaie, waarbij Sint Antonius werd aangeroepen. 'Komt goed', mompelde de Heilige zachtjes, en later hoorden we dat het inderdaad goed gekomen was. Altijd lachen, daarBoven. ;-) 
Verder was er aan het eind van de middag wel weer een mooie Lutherse vesper. In de tussentijd heb ik na het ontbijt maar een klein beetje opgeruimd, in feite heb ik een hele stapel dingen van de PC geschoven en in een doos gelegd, om later op te ruimen. Morgen of zo. Al doende vond ik wel een afrekening die ik gisteren, toen ik veel deed aan het bijwerken van de financiën, niet kon vinden. Ik kan nu even niet de moed opbrengen om dat vanavond nog te doen. Het was jammer, dat ik straks mijn fototoestel niet bij me had: de bijna volle maan stond laag en groot eventjes helder te stralen achter de torenspits van de Lutherse kerk... 5 minuten later waren er flink wat wolken voor getrokken, dus het was echt geen optie om nog terug te lopen met een fototoestel of mobiel. Nu ja, je kunt niet alles hebben. Dat geeft ook niet. 

10 januari 2025 De 'ziekenpost' die gisteren was blijven liggen, heb ik vanmiddag weggebracht. Het was fris maar droog, goed voor de benen. Vanavond begon ik maar aan achterstallig werk. Ik liep 3 maanden achter met het intikken van de financiën. Tja, als je alles uit je handen laat vallen om je deadlines te halen, moet je op een gegeven moment beginnen met het oprapen van 'alles'! Morgen verder. 

9 januari 2025 Het is de verjaardag van Tons Moeder. En inderdaad heb ik daar vanmorgen enige zoetigheid aan gewijd. Een klein beetje heb ik opgeruimd, de rest van de dag was ik bezig met de eerste ziekenpost van het jaar. Nu ja, niet alleen post voor zieken, ook voor sommigen van de liefsten. Dat ze maar weten dat ik aan hen denk. Enkele kaarten bracht ik zelf, maar de verste, dat was me te ver vandaag. Nog een keertje vingeroefeningen doen, en dan misschien wat lezen. 

8 januari 2025 Het Berichtenblad, nummer 99 sinds we een stichting zijn, en nummer 35 waar ik de hand in heb gehad, staat online. Weer een hobbeltje genomen, maar er zijn er nog meer te gaan. Ik ga maar weer eens vingeroefeningen doen... Enzovoort. Vuil staat buiten, een plaatje voor morgen staat te printen, en ik kreeg vandaag nog 4 kerstkaarten, waaronder een mooie van Dochter Twee cum suis. Die had er maar bijna twee weken over gedaan. Omgekeerd is het anders. De kaart voor haar verjaardag doe ik niet eens op de post, ik ga proberen om die mee te geven aan een dierbare, die haar kant op gaat... Maar - op het uitrekenen van de kosten van het Berichtenblad na - kan ik voor nu even dat punt schrappen. Fijn. Een hele last van mijn schouders. :-) 
Morgen is mijn schoonmoeder jarig, ik dénk dat ik de enige ben die er iets lekkers op neemt. Tenzij...

7 januari 2025 Het was weer tijd om naar de fysiotherapeut te gaan. Die was niet gelukkig met de recente ontwikkelingen. De vinger had iets meer vrijheid gehad, maar dat bleek niet goed. Op de terugweg heb ik nog een paar Berichtenbladen weggebracht, in de stad, dat leverde een mooi aantal stappen op. Vanavond ben ik begonnen het Berichtenblad op de site te zetten, maar dat is nog lang niet klaar... Morgen verder. 

6 januari 2025 Vandaag is het Drie Koningen. Daarmee is de Kersttijd vol, het is ook Epifanie, de Verschijning van de Heer. Onze zoon, die vandaag jarig is, hebben we naar een van de drie koningen Melchior genoemd. De naam wordt uit het Hebreeuws verklaard worden als 'de koning (God) is licht'. Hij kan echter ook van Perzische oorsprong zijn. De Rechtvaardige, volgens Wikipedia. Ook een epitheton waar hij , wat mij betreft, wel mee geasocieerd mag worden!. Helaas was hij vandaag niet echt fit, maar beter dan de dames thuis, die echt griep hebben. Beterschap allemaal! Zelf trok ik al relatief vroeg de stoute schoenen aan, ondanks het slechte weer, want er zat niets anders op dan zelf de doos met Berichtenbladen ter verzending naar Wageningen te brengen. (Voor 65 euro hadden ze het ook wel willen halen, maar we zijn eer arme stichting...) Het kostte me alles bij elkaar 5 uur, waarvan ik minstenss 2 uue lekker rustig heb kunnen zitten lezen, en op de terugweg had ik nog geluk, want het regende, ik keek om en zag de bus aankomen... dus ik spurtte met de rollator naar de bushalte, waar de buschauffeur al op me wachtte! Met een verjaardagsgebakje heb ik de eerste vrije avond in dit jaar gevierd, en al moet er nog veel, ik ga gewoon wat slaap inhalen. Morgen komt er waarschijnlijk weer een dag! 

5 januari 2025 Vanmorgen was er géén kerk bij de Walen, maar wel in de Hamburgerstraat, daar ging ik maar heen, ik kon er meteen het eerste Berichtenblad afgeven. Het was een mooie, vrij korte dienst, met een Nieuwjaars-samenzijn  toe. Gezellig, ook wat lekkers bij de koffie. Ik probeerde toch op tijd weg te gaan, want er moest nog heel veel gebeuren vandaag. Ik heb minstens 12 uur achterelkaar gestaan en gelopen. Maar om half een had ik een grote doos klaar met Berichtenbladen. Wat een werk. Nu moeten ze nog verstuurd. Morgen. Of straks. ;-) 
En ja, straks is mijn koningskind ook jarig... Welgefeliciteerd alvast!
Maar eerst ga ik maar eens naar bed, want ik val bijna letterlijk om. 

4 januari 2025 Kennelijk heb ik gisteren de dag niet netjes afgesloten... Ik was ook zo druk bezig met het Berichtenblad! Maar... de medebestuursleden hebben de opzet gelezen, en verbeteringen doorgegeven, die heb ik vanmorgen aangebracht, en na heel veel mislukkingen (de printer heeft een eigen wil, en voegt hier een spatie toe, en daar een hele blanco bladzij, zodat het geheel niet uitkomt) heb ik de eerste 50 omslagen afgedrukt. En toen... bleek dat zwart niet meer goed afdrukte. Ah... maar ik had toch voorraad! Ja, hàd ik. Maar ik was vergeten dat zo'n toner-drum uit twee gedeelten bestaat. Paniek, want het paste niet!!! Grrrr... het goede nummer, maar het werd niet herkend. Intussen is dat opgelost, maar het kostte veel tijd en papier. Ik voel me echt een Ongelofelijke Ergerlijke Nul! En nu maar rustig door... dit is nog geen half procent van wat er morgenavond klaar moet zijn, en het is al kwart over drie. (Zeg maar een gebedje voor me, als je kunt!)  

2 januari 2025 Omdat er een pakje kon komen waarvoor ik tekenen moest, bleef ik vanmorgen in de buurt van de bel. Dan kun je maar het beste opruimen. Ah.. de afwas, die vorig jaar niet afgekomen was! De warmwaterkraan gaf even wat handwarm water, en daarna werd die koud, en dat bleef zo. Grrr... Gelukkig is er de electrische waterkoker. Zo kreeg ik bijna driekwart afgewassen. (Maar de verwarming doet het wél!) Daarna moesten er weer andere dingen gedaan worden. Langzaam, veel te langzaam, begint het Berichtenblad vorm te krijgen. Daarmee was deze dag dan ook helemaal om. Morgen verder!

1 januari 2025 Nieuwjaarsdag is ook winderig! 
Allereerst onze felicitaties voor onze zwager Barry! En verder maar weer eens wat batterijen vervangen, opdat het licht mag blijven branden. Ik word wel heel blij van de lichtjes in de tuin, van de Kerstklok, die elk uur een ander kerstliedje speelt, en van de kerstboom en de lichtjes binnen. Ook heb ik de NAS maar eens opnieuw afgesloten en opgestart, in de hoop dat die nu weer wat sneller reageert... Hmmmm. Misschien moet het nog een keer. Later. 
Op uitnodiging ging ik naar de Nieuwjaarsborrel van de Oceaan in Amsterdam. Tegen de tijd dat ik daar was, brrrr.. was ik aardig nat geregend. Tot mijn vreugde zag ik ook mijn jongste dochter nog even, zij had nog een stukje verjaardag van haar grote zus ingehaald, <want de 12de was Parel zóóó ziek!> dus op de 'treeplank van het nieuwe jaar' zagen we elkaar. Leuk!!! (Ik zie mijn kinderen wel graag) In de Oceaan duurde het, door het slechte weer, wel even voordat het echt druk werd, maar gezellig was het al snel. Mik en zijn Faye hielpen al snel in de keuken, omdat Parel er verder alleen voor stond. Geen kok -> geen keuken, maar wel werden we getracteerd op bitterballen en een soort minikroketten. Hartverwarmend. Spelletjes, kinderen, sterke verhalen, het was er allemaal. Een vrolijk begin van het nieuwe (buurt)jaar.  Vanavond heb ik nog een uurtje gewerkt aan het Berichtenblad, maar de korte nacht breekt me op, dus... morgen verder.
Voor nu wens ik ieder die dit leest een gezegend, gezond en gelukkig jaar! En veel hartelijks, ;-)