4 december 2005. Charlottes vader was jarig geweest en we zijn er vandaag nog even geweest. Het poppetje kan al aardig praten, en ze loopt al lekker. Dat ze kan springen heeft ze net ontdekt, en dat is een prachtig iets. Ze springt en valt rustig op haar knieën, maar ze huilt niet. Ze houdt veel haar speentje in. Peentje noemt ze het. Toen ze een worteltje kreeg in plaats van het speentje, was ze best boos op haar moeder. Het ding was dan ook niet gekookt...
1 december 2005. Charlotte wil 's nachts nogal eens spoken, zodat haar ouders niet genoeg slaap krijgen.
26-11-2005. Sinterklaas en Zwarte Piet zijn aan Charlotte nog niet besteed. Ze vindt ze voornamelijk eng. Volgend jaar beter.
15-11-2005. Charlotte is weer bezig tanden en kiezen te krijgen. De ouders krijgen het dus 's nachts voor de kiezen... :-( En Lotje haalt dan overdag haar slaap lekker in, terwijl de ouders moeten werken. Het is níet eerlijk.
26-10-2005. Charlotte is een weekje naar Zweden geweest om met Anna te spelen. Ze heeft haar ouders mee genomen, en ze zijn intussen weer terug. Tussen Anna en Charlotte klikt het nog steeds, dus het was voor de ouders een heel werk om op het stel te passen. Ze haalden van alles uit! Zo gaat dat, als je 20 maanden bent...
28-8-2005. Gister was ons Charlotje anderhalf jaar oud. Reden voor een
feestje, dachten de ouders, en dus werden we vandaag uitgenodigd om het nieuwe
huis en ons half jarige kleinkind te bekijken. Beiden bevielen ons zeer, maar
toen we weer werden thuisgebracht vergat ik mijn fototoestel in de auto. Dus
geen foto's van Lotteliesje voordat ik mijn toestel weer heb... Maar die
heeft Barend zaterdagavond gebracht, dus nu zijn er wat plaatjes bij!
(5-9-2k5)
Ze groeit met de week, zo te zien, loopt heel parmantig heen en weer, klimt
eerst met haar knietjes op haar stoeltje en gaat er dan pas op zitten. Staan
wilde ze ook proberen, maar dat mocht ze niet. Te gevaarlijk. Ook praat ze al
weer meer. Hele verhalen houdt ze, maar er zijn ook verstaanbare zinnetjes bij,
als: Issienou? en Beer is weg...
Haar beer is haar allerbelangrijkste item in
het leven, naast Papa en Mama natuurlijk.
Snoepen doet ze graag, maar toen haar straks een stuk koek werd aangeboden, had
ze net haar speen in de mond gestoken. En ze had geen zin die weer uit te doen.
Maar de koek lokte ook, (zie de tong uit haar mond, links boven) en het handje kroop steeds dichterbij, maar (omdat er
vreemde ogen keken?) ze bleef er af, zij het met de grootste moeite.
Totdat Mama
nogmaals vroeg of 
ze soms een stuk koek wilde. Toen ging de speen met een 'plop'
uit de mond.
Op het moment dat haar koek tot 15% gereduceerd was, kwam haar Papa aan de zijne
toe. Meteen bood ze Papa de hare aan, en eiste ze de zijne op.
13-8-2005. Charlotte geniet van de tuin bij het huis waar ze nu wonen. En ze begint al dingetjes te zeggen. Happie, bijvoorbeeld, als ze nog een hapje toegedeeld wil krijgen. Ze schuift het eten ook al voor een deel zelf naar binnen. Naast een vork gebruikt ze daarbij met overgave haar vingers. Zingen doet ze ook volop.
18-7-2005
Charlotte
is opeens baby-af, en ze is een echte peuter. Ze loopt al, zij het beter aan
iemands hand. Los zwalkt ze nog alle kanten op. En ze is erg veranderd. Ze heeft
opeens hetzelfde elfenfiguurtje als haar moeder destijds.
Ook
haar gezichtje is smaller, en er komen kennelijk meer genen van moederszijde tot
expressie op dit moment. Ze ging gister met haar ouders naar de Parade, die hier
vlak bij is, en ze kwamen nog even iets ophalen. Ze had een heel lief,
vrouwelijk jurkje aan. De kindermode is duidelijk veel langer dan vroeger. (Wij
vinden die lijzig.) De nog hier aanwezige kleertjes die in de breedte zelfs ruim
zaten vonden de ouders aan de onderkant véél te kort. Zo gaat dat. Charlotte liet zich graag door haar grootvader assisteren bij het zoeken naar
lekkere dingen. Maar kruimeltjes waren ook prima!
En voor het eerst heeft ze een geschaafde knie. Het is toch wat. 
Je
zou zo geloven dat het nog pijn doet.
En
je zou haast geloven dat dit elfje vleugeltjes heeft! ;-)
Voor de eerdere foto's klik hier: 