29-6-2005. Charlotte is al aardig gewend aan haar nieuwe huis. Maar toen ze de tuin inging, haalde ze twee sprookjes door elkaar: Doornroosje en Klein Duimpje. Ze had namelijk haar vingertje ergens aan geprikt, en dat bloedde behoorlijk, zodat ze op het nieuw gelegde laminaat een sprookjesachtig duidelijk spoor achterliet. Geen vogeltje pikte het weg... Dus vond haar mamaatje haar snel, en pas toen de vinger werd schoongemaakt kwamen de traantjes. Want dát prikte. 

20-6-2005 Vandaag moet Charlotte voor het eerst in haar nieuwe huis hebben geslapen. Ze was het weekend en zondag bij haar Biltse grootmoeder, tot beider genoegen. Alleen toen Papa even langskwam vloeiden er tóch een paar traantjes, toen hij zonder haar weg ging. Maar dat duurde niet lang. - 21-6-2005: vandaag hoorde ik dat alles goed was gegaan. Toen ze haar hond in haar bedje zag liggen, en toen ze allemaal bekende knuffels zag uitgestald, was er geen enkel probleem meer. Ze ging rustig slapen, toen haar speen eindelijk gevonden was, en ze de fles had gehad. Alleen... ze werd vanmorgen wel al om half vijf wakker. Reden waarom haar Mamaatje ijverig op zoek ging naar haar naaispulletjes, om de gordijnen voor Charlottes kamer toch maar snel in orde te maken.

15-6-2005. Charlotte kwam vandaag even langs met haar moeder om dozen te halen waar ze spulletjes in konden doen. Terwijl Mama het huis in ging van Opa en Oma, zat Charlotte te telefoneren met een sleutelhanger. 

En toen ik een foto had genomen waar haar beer op stond, en ik vroeg wat dat was, lachte stralend: beer! 

Ze loopt intussen een beetje. Net Wammes Waggel! 

Ze vindt het zelf ook prachtig...

11 juni 2005. Nog niet alles is af in het nieuwe huis, dus er is vandaag nog niet verhuisd. Charlotte is een dagje naar Den Bosch, naar haar nichtje Amber, die het (ook) enig vindt. Het verhuizen is nog maar een weekje uitgesteld. 
Amber en Charlotte hadden zo'n plezier in Ambers speelhuisje, dat ze later maar niet in slaap konden komen. Pas nadat ze wreed uit elkaar waren gerukt sliepen ze in: Amber in haar eigen bed, Charlotte, totaal gevloerd, op de bank. 

1 juni 2005. Charlotte is nog altijd wat verkouden, en er komen de hele week al kiezen door, wat een vreugde voor ouders en kind! Toch blijft ze tussen het zeuren door vrolijk zingen. En hi-hi-hi giebelen. Charlotte loopt nu zelf. En ze is al aan het inpakken, want over drie weken zal ze wel in haar nieuwe kamertje in Houten slapen. Grote veranderingen zijn dus op til!

11-05-2005. Laetitia vertelde dat Charlotte al wat begint te praten. Dingen als: Mama, kom! En vandaag op de crèche zou ze hebben geantwoord op de vraag: wat doet dat kindje daar? met: huile. Ook de vraag naar de verblijfplaats van mijnheer beer levert een zoekreactie op, dus de ontwikkeling is redelijk normaal. 

30-4-2005. Vandaag kwam Charlotte even langs met haar ouders. Vorige week wilde ze ook al, maar toen kwam het niet zo uit... :-(  Ze kwamen op de fiets, en Charlotje kondigde haar komst (en haar vertrek) aan door flink te bellen. Ze houdt het stuur ook het liefst zèlf in handen, maar Mama staat er op mee te sturen. Wat dat betreft: Barend had laatst een los stuurtje op de grond staan, waar Charlotte gedecideerd heen schoof, zich er achter plaatste, begon te 'sturen' en enthousiast: vroem vroem riep! Vandaag was ze weer helemaal verrukt van het telefoontje met stemmetjes en melodietjes, dat ze uit de speelgoed-la opdiepte. Het inspireerde haar tot het zingen over de beren die konden smeren. Niet de woorden, maar flarden melodie. :-) Intussen scharrelde ze rond, en stond af en toe geheel los, als ze beide handen nodig had om te drinken of iets te pakken. Dit gaat hard!

19-4-2005. Charlotte heeft afgelopen zondag op Miks verjaardag uitgebreid laten zien hoe knap ze al kan autorijden. Haar oudtante heeft geduwd, (hier houdt ze het poppetje nog even in de armen) en Charlotte stuurde met overgave. Het werd Mik te bar, en hij probeerde haar uit de auto te praten. Duwen mag niet van zijn moeder, maar met aanhoudende zachte dwang kreeg hij zijn zin. Zie zijn bladzij (klik hierboven op Mik). Al die kindertjes vond Charlotte erg leuk. De hond Storm trouwens ook! Al waren er telkens weer veilige armen om haar vast te houden. En om haar te voeren. 
Een cakeje wilde ze niet. Totdat Mama het haar gaf, toen werd het met een stralende lach opgegeten. Ze zijn wel gek op elkaar! 

30 maart 2005. Charlotte had al een roze rijbewijsje, door de liefhebbende ouders gefabriceerd, maar nu heeft ze er een gehaald, dat wel erg officieel moet zijn! 

We zagen overigens eergister dat ze zich makkelijk overeind hijst aan allerlei dingen, en dan bijv. langs de rand van de tafel scharrelt. 
Echt lopen is het nog niet, maar veel scheelt het niet meer... 
Het is een grappig kind!

Tons truc om het beertje onder zijn jasje te verstoppen, en dan af en toe eventjes om het hoekje te laten kijken, bleek voor haar even fascinerend als voor Mik. 

Natuurlijk verdwijnt de duim nog steeds in de mond, want het tanden krijgen is een langdurig proces. Maar lachen kan ze! Zeker als het beertje haar komt kietelen... Even later is ze weer heel erg ernstig bezig met spelen.... 

13 maart 2005. Charlotte kwam naar Den Bosch om de derde verjaardag van nicht Amber mee te vieren. Daar liet ze zien dat ze het 'Klap eens in je handjes' tot in de details beheerst, en dat ze nu echt flink kan kruipen. De lawaaierige spelletjes van de grote neef en nichten uit Vianen vond ze prachtig, maar het mooiste was Ambers keukentje, waar niet veel van overgebleven was, als het aan haar lag. 
Met een lepel in een pannetje roeren was ook prachtig. 

Toen ze wegging probeerde ze eerst de motor van haar vader eens uit. Het beviel haar wel. Volgens haar vader heeft ze al een 'roze rijbewijsje', maar ze mag daar nog niet mee starten. Daar kon ze ook niet echt bij... ;-)

6 maart 2005. Vandaag was Charlotte even aanwezig bij het feest van haar grootouders, die veertig jaar getrouwd waren. Een deel moest ze helaas missen, en dus misten wij haar, maar toen ze er eenmaal was, trok ze door haar zonnige lach aller aandacht, al kón ze ook heel ernstig kijken. 

Het is een heerlijk kindje!  

Ze sabbelde op allerlei lekkers, dronk melk en vruchtensap, liet zich van de ene naar de andere arm glijden, hier heeft ze een goed gesprek met (oud)tante Gima, vond al die mensen even leuk, en genoot ook van de aandacht van Betty's kinderen, van Amber en van Mik. 

28 februari 2005. Gisteren was Charlotte stralend jarig. Al die visite vond ze erg leuk, en ze heeft enthousiast op de verpakking van de cadeautjes gekauwd, voorzover ze daar de kans toe kreeg. Het speet ons zeer er niet zelf te zijn geweest... Volgend jaar beter, Deo Volente.

19 februari 2005. Charlotte heeft een drukke maand gehad: er zijn nu 7 1/2 tand, waarvan er 6 echt door zijn: 4 boven en 2 onder. Ze staat wel, maar gaat nog niet lopen. Wel trekt ze een beentje bij als ze scheef hangt, maar dat is instinct, en geen bewust gebeuren. Ze oefent haar stem, en al komen er wel kreten uit als mam, pap, kei, die lijken nog niet gericht op personen of zaken. Sinds begin deze week heeft ze waterpokken. Vanuit de crèche, want daar heerste het. Maar haar ouders willen haar verjaardag komende week toch maar door laten gaan. 

Zondag 27 februari, tussen 2 en 5 uur. 

Daarna zou mejuffrouw naar bed worden afgevoerd. (Maar ze bleef langer op dan gepland, want ze vond het allemaal enig!)

25 januari 2005. Charlotte is weer helemaal beter, en goedlachs als vanouds. Haar grijns wordt nu gesierd met vier minuscule witte tandjes bovenin. Papa is er reuze trots op. Totdat ze hem gaat bijten, natuurlijk. ;-)
Staan en gaan is nog te veel werk voor Charlotte, maar via bodemcontact komt ze overal. 

1 januari 2005. Charlotte bezorgt haar vader op dit moment, net als haar moeder, handenvol werk. Ze zijn allebei ziek, alles komt er uit, niets blijft er in, kort samengevat. Vandaag zijn ze toch maar even naar de waarnemend huisarts geweest, en nu is het poppetje aan de medicijnen. ORS wilde ze niet nemen, dat vond ze zó vies! Beterschap allebei!

Voor de eerdere foto's klik hier: