Wie zijn we, en wat willen we?
Het valt niet altijd mee dat in alle eerlijkheid te beantwoorden. Bijna 20 jaar geleden lag dat anders: we hadden een duidelijk beeld waar een gemeente aan diende te voldoen. Veel jonge mensen, die enthousiast waren geraakt door een geschrift van de Evangelisch Lutherse kerk, getiteld: Kerk voor de Mensen, deed ons dromen van een gemeente die er is voor de wereld om haar heen, die zich in wil zetten voor hen die niet tot de gemeente behoren, maar wel tot de wereld waarin we leven, deel uitmaken van onze stad, ons milieu, en die het daarin moeilijk hebben. Allerlei projecten werden aangedragen, die een signaal zouden kunnen zijn, dat er meer is tussen hemel en aarde, dan alleen het oppoetsen van ons eigen zelf.
In die tijd heerste bij een deel van de groep het
gevoel: als
we goed bezig zijn, moet dat ook resultaat opleveren.
Dan moet er zegen op rusten.
Zichtbaar, meetbaar.
Toen dat niet op korte termijn het geval bleek te zijn, en toen er allerlei strubbelingen waren met de kerk waar we uit voortkwamen, haakten er velen af. Anderen verhuisden. Juist jongeren maken deel uit van een vlottende bevolking, merkten we. Weer anderen hadden moeite met de slechte verhouding met de 'moedergemeente', die er blijk van gaf deze enthousiaste lastposten liever kwijt dan rijk te zijn.
Van de ruim dertig mensen waar we mee begonnen is een kleine, trouwe kern overgebleven. En klein is kwetsbaar.
We hebben een achttal mensen waar we op kunnen
rekenen. Maar
ook die kunnen wel eens ziek zijn, of andere verplichtingen hebben.
Maar zelfs
wanneer we met maar vier mensen zijn - het minimum ooit - kan de
viering een
diepe intimiteit hebben. En met veel meer mensen hebben we geen
moeite.
In october 2001 werd een van onze leden gedoopt, en dat was een groot
feest!
In alle dingen, en dat moet ook maar eens gezegd worden, hebben we heel veel goeds te danken aan de gastvrijheid van de Waalse gemeente!
Natuurlijk hebben we ons wel afgevraagd welke relevantie onze werkgroep nog heeft. Wat er van de droom: kerk voor de mensen, is overgebleven. Voor onszelf zeggen we: de diensten die we samen vieren inspireren ons tot de dingen die wij ieder voor zich op ons eigen terrein doen. We zijn met te weinig menskracht voor meer. Maar wie weet: als er mensen zijn die met ons mee willen dromen, en mee willen tillen, dan zijn wonderen niet uitgesloten. In elk geval houden ook wij de lofzang gaande. En dat is een van de opdrachten van de gemeente. :-)
naar boven |
bijgewerkt:15-07-2005