Charlotte heeft een prettige Kerst gehad, en heeft genoten van het vuurwerk met Oudjaar. Ze was op tijd uit bed gehaald, en vond al dat geknal en die lichtjes wel mooi... Alleen: weer naar bed, dat was hoofdstuk twee. Wat haar betreft: hoofdstuk drie. 

We waren met zijn allen in Vianen om Sinterklaas van dichtbij mee te maken. We genoten van de Sint met zijn Bossche accent, en de vrolijke Pieten, maar vooral van het gekrioel van blijde kinderen... Ook Charlotje had het al snel helemaal door!!! Ze kwam al stralend binnen met haar parapluutje tegen de regen, en omdat ze bijna iedereen al kende, was er geen moment van aarzeling. Trouwens: Pápa was net voor ze aangekomen, recht van zijn werk. 

Neef Mik zit hier met tante Parel en Opa aan tafel. Charlotte prefereerde het hier en daar wat te snaaien. Ze had volgens haar mamaatje al genoeg gehad. Er ging die avond nog genoeg in ook... vooral pepernoten. En appels. Van iedere appel wilde ze wel een hap. Of twee. Tante Betty at de volgende dag appelmoes, geloof ik... 



Sint leest in het Grote Boek...
Charlotte had er geen moeite mee, al was ze de kleinste.
Charlotte...

... gaat op pepernotenjacht...

Charlotte kreeg een boek over Lotteliesje. Carlos en Mik zijn mild geïnteresseerd...

Mik zwaait de hele avond enthousiast met de Sinterklaasvlag...


Alessandra is zo blij met haar mooie kerstjurk... Lotteke vraagt zich af wanneer zij zo iets weelderigs aan zal mogen. Vast niet voor haar twintigste, schat ze in... 

Mik is maar op de grond gaan liggen. Even later is hij een bootje. 
Dan duurt het niet lang meer of Charlotte ligt er naast, ook met opgetrokken knietjes. Samen wiebelen ze op hun rug heen en weer, totdat tante Betty voor veegpiet speelt. 
De grond is ook minder leuk zonder pepernoten. 
Dan gaat iedereen ook maar weg. Charlotte als laatste, die had geen haast, ook al mopperden papa en mama dat het véél te laat was geworden voor haar. Charlotte had een ver-ruk-ke-lij-ke avond gehad, met allemaal mooie keukenspullen, en kleertjes, en boekjes en noem maar op... 
Voor haar mocht Sint de volgende week weer komen. O! (En ze had best gezien dat Papa en Mama het ook leuk vonden!)

3-12-2006. Op 30 november vierde Charlotte's vader opeens zijn verjaardag. We werden gehaald om bij ze te komen eten. En zijn nieuwe moederbordje kwam die avond ook, dus hij was helemaal gelukkig, ook al zat het in een doos waar 'insecticiden' op stond... 
 
Charlotte was een beetje door het dolle heen: alle ooms, twéé Oma's en Opa ook nog.   
Die at gezellig met haar aan tafel, maar dat duurde niet lang, want Lotje is een notoire wan-eetster. Hoewel: op het peuterdagverblijf (mooi scrabblewoord!!!!) had twee dubbele boterhammen gegeten. Mamaatje had wel een heel aantrekkelijk bordje voor Charlotte klaar gemaakt, maar het toetje werd ook niet opgegeten. Wonderbaarlijk bleek er echter nog een heleboel ruimte in de maag te zijn, toen Lotteliesje er achter kwam dat de 'centjes' die Papa had gekregen, eetbaar waren en uit chocola bestonden. Lekker! 

  Voor Sinterklaas had Charlotte diens afbeelding uitbundig gekleurd, (vandaag kwam de hele stoomboot er ook heel herkenbaar uit) en haar vader had van een creatie met stoepkrijt op een tuintegel een foto gemaakt, die hij ons vol trots liet zien. Kunst, mevrouw!!! Echte kunst. 

Het protest, toen ze naar bed gebracht werd, was dit keer maar zwakjes, en ze sliep voor de familie weer weg ging. 

29 november 2006. Ook Charlotte is in de ban van Sinterklaas. Haar vader schrijft: Ze doet ondertussen verwoede pogingen “zie ginds komt de stoomboot"te zingen, maar ergens halverwege komen er toch weer twee beren broodjes smeren, die kunnen met hun chocopasta smoeltjes zeker aardig voor Piet door gaan!

24 october 2006. Charlotte wilde zondag al eens komen kijken naar haar Opaatje, maar dat kwam toen niet uit.
Vanmiddag kwam ze met haar Mama, en ze liet zich engelachtig voorlezen door Opa. Uit De Drie Paardjes, maar dat was nog wat hoog gegrepen...
Ze werden er allebei moe van. Het bezoek begon met een visite aan het kleinste kamertje, want Charlotte doet er alles aan om zindelijk te worden. Ze was dus ook heel trots dat ze zélf (met enige hulp) een echte plas kon doen op de WC. En handen wassen en doortrekken hoorde er ook bij.
Trots vertelde ze Opa dat ze nu een echt ondergoedje aan had. Een groene. Ten overvloede liet ze haar broekje even zien. Opa knikte, want hij had tóch al onderbroekje verstaan. Zijn gehoorapparaat staat niet helemaal goed afgesteld. ;-)

Helaas gebeurde er na anderhalf uur een piepklein ongelukje, maar dat maakte niet uit, want het parket moet daar tegen kunnen, en Mama had extra ondergoed en sokken meegenomen. 

Ook viel ons op hoeveel Charlottes taalvermogen al weer vooruit gegaan was. Leuk hoor, zo'n bezoekje!
Daarna gingen ze nog naar het ziekenhuis, naar Charlottes betoveroudtante (of zoiets) D. 

8 october 2006. Oom René was jarig, en natuurlijk was Charlotte komen feliciteren. Er moesten wel veel kusjes en handjes gegeven worden, dus af en toe zwaaide Charlotte alleen maar vriendelijk. Miks speelgoed had een grote aantrekkingskracht op Lotje. Zijn werkbank en zijn garage vond ze prachtig. De hond Storm, die overigens óók jarig was, kreeg eveneens warme aandacht. En Opa kende ze nog wel, dus die mocht best een kusje. 

16-9-2006 Charlotte kwam gezellig langs, samen met haar moesje. Papa moest thuis iets doen waar kleine kindertjes en zwangere moeders niet bij moesten wezen, dus kwamen ze buurten... Grootvader las het poppetje voor, en even later deed Mama het nog eens dik over. Mama nam een stukje film op van Charlotte die probeerde te tellen. Tja, er zat wel systeem in, maar het was bepaald niet-Euclydisch! Een zonnig kindje... :-) 
Een kind kan van hetzelfde nu eenmaal niet gauw genoeg krijgen. Charlotte zat opgewekt te steigeren op haar stoeltje, waar ze natuurlijk een paar keer afviel, maar dat maakte niet uit. De 9-stuks puzzles kan ze al redelijk aan, met enige hulp, en de sprookjes-blokkendoos vond ze ook prachtig. Hoewel ze pretendeert te kunnen tellen, snapt ze daar nog niets van. Wel kent ze de telwoorden, die gebruikt ze door elkaar met toch wel enige logica. Ze spreekt al heel vlot, en gebruikt korte zinnetjes. Enne, nee, die blauwe kring op haar wangetje hadden wij niet gemaakt, maar haar Papa had zijn kunstzinnige aspiraties op zijn toch al mooie dochter botgevierd...

22-7-2006  Vandaag was Charlotte zich aan het verstoppen, en dat deed ze heel effectief: in de gordijnen had ze zich gedraaid! Het duurde even voor Papa haar vond, die meteen een prachtige foto maakte.

Dat deed hij gister ook, toen Lotje verrukt kraaide bij een grote parelketting die ze even om mocht....

9-7-2006 waren we in de gelegenheid zelf  te constateren dat Charlotte helemaal in orde is. Ze probeerde als een kleine Eva haar grootvader te verleiden een stukje appel met haar te delen. En ze sneed zelf, onder toezicht van haar vader natuurlijk, champignons met een eiersnijder. Vervolgens vindt ze met groot enthousiasme een plek waar een puzzlestukje moet worden ingepast.  (Let eens op hoe ver die mond open kan!!!!) Ze heeft bij een of andere verjaardag de kreet opgedaan: Hoea! Làng ze lévè!!! En die wordt eindeloos met veel enthousiasme herhaald. Een beker wordt voor de mond gehouden als een soort megafoon...

5-7-2006. Charlotte begint steeds meer te kletsen, en dan nog vaak begrijpelijk ook. Leuk is het voor de ouders, die ontwikkeling mee te maken!

23-6-2006 Charlotte heeft gelukkig niet veel schade opgelopen van haar valpartij afgelopen zondag. Het is gebleven bij een korst op de kin en blauwe plekken op het oor. Wat een opluchtig. En dat oor werkt ook nog, want ze weet mensen feilloos na te spreken, compleet met toon en intonatie. Die kleine papegaaitjes leren nu eenmaal op die manier... Hè, hè, daar zijn we dan! zegt ze als ze bij haar Biltse grootmoeder binnenstapt... En ze is bij een collega van haar moeder op bezoek geweest, die erg zichtbaar zwanger is. Dus ja, nu is het 'beer in buik'! Want de beer, dat is het centrum van haar wereldje... En natuurlijk wordt de beer dan ook met een ruk vanonder de trui geboren. Je hoeft ze tegenwoordig bijna niets meer uit te leggen!

18-6-2006 Vandaag was het opa-en-omadag. Charlotte kwam vrolijk binnenhuppelen met een lichte zonnebril op de neus, die haar wereldwijs en zondig stond... om op te eten... Ze was heel zonnig gestemd, dus dat paste mooi bij elkaar. En alle nichtjes (plus een neef) bij elkaar, dat vond ze ook enig. Ze lag lekker met Amber en met Alessandra op de grond te spelen. En al vonden papa en mama dat ze thuis moest eten, en dat ze op tijd naar bed moest, ze wilde best wat van die kleine worstjes...
Helaas hadden de ouders gelijk en werd ze moe. Dus struikelde ze over haar eigen voeten en viel ze vervolgens over een plastic fles, zodat ze met een daverende klap tegen een tafeltje aanviel met haar kin en haar wang. Dát was schrikken. En hoewel papa haar wilde troosten moest ze toen toch naar mama toe... 'Mama pijn!!!!' riep ze smartelijk. Ze bloedde mijnheer beers buik meteen helemaal vol. Eindelijk kwam er een mooie pleister met clowntjes, en zo ging een nasnikkende Charlotte op de arm naar huis. Hetgeen ze natuurlijk ook niet wilde. Het was veel te leuk, zo!!! 't Is wat! 

17-4-2006. Vandaag was Mik jarig en ook Charlotte was uitgenodigd. Mét haar ouders, en nog wel 10 of twaalf kleine kindertjes plus ouders / grootouders. Nu had tante Parel veel werk gemaakt van een en ander, en Charlotte was verrukt van de snoepkettingen die nicht Cathy voor haar knoopte en reeg. Ze at ze vlugger op dan Cathy rijgen kon. Papa keek af en toe zorgelijk naar de hoeveelheden ongezond spul die zijn dochter naar binnen werkte. Ze leek er niets van te krijgen. 
De appel met rupsje Nooitgenoeg werd vrolijk aangegeten, (en weggelegd), en de toeter op de hoed van de consumptie-chinees was helemaal een groot succes. Met poids liet Charlotte zien dat ze de kunst beheerste! Het schrille geluid van al die feestelijke toeters werd nog overstemd door al het vrolijke gelach van de anderen, want het was een groot gezelschap. Lotje genoot volop, en ook de poppenkast had haar volle belangstelling. 
Maar ja, als je nog maar twee bent, heb je eigenlijk een middagslaapje nog wel nodig. 
En dat ontbrak, dus werd er af en toe driftig in de oogjes gewreven, hetgeen een reden was voor Papa en Mama om niet te wachten tot de feestelijke stemming zou omslaan en het afscheid een drama zou worden. 
Omamama mocht ook mee, en die was bereid om achter in de auto mijnheer Beer en minibeer eindeloos op te pakken, mits ze er bij kon. En anders bleken Papa en Mama armen van elastiek te hebben en moeiteloos de meest onmogelijke bochten te nemen met een blik op de weg, en de compagnons van dochterlief van de grond te vissen. Knap hoor!

11-2-2006. Morgen is Amber jarig, en ze vierde vandaag al een deel van haar verjaardag. Alle mensen tegelijk zou te druk worden. Charlotte genoot, want Amber en Mik en Opa en Oma, de tantes en ooms, die kende ze allemaal... en ze is wel een beetje een feestbeest. Vanaf Papa's arm blies ze hard mee, toen Amber de kaarsjes op haar verjaarstaart uitblies! Mama ging het haar op de bank zitten om het grote stuk taart op te eten, dat op haar bord was gelegd. Charlotte was zo enthousiast, dat ze Mama de vork uit de vingers wrong en zelf begon te eten. Tja, toen nam haar mamaatje haar maar snel mee naar de grote tafel, waar ze iets meer greep op de dingen had... Het mooie vest, dat Mama zelf had gebreid wilde Charlotte, hoe warm het ook was in de kamer, níét uit doen. Compliment aan haar moeder dus! :-) 

Maar Charlotte heeft niet alleen gesmikkeld, maar ook gespeeld. Toen Omamama haar ging kietelen, vond ze dat zó leuk, dat ze er als een jong hondje voor op de grond ging liggen. Amber deed meteen mee. En toen Amber het nodig vond om te laten zien dat ze een buik had, trok ook Charlotte haar vest trots omhoog... maar ja, daar zat een rokje onder. Met een limonadevlek. Haar gezicht was een foto waard, maar dat stond er net niet op. 

Ambers speelgoed had allerlei nieuws voor Lotje. De vriendjes computer vond ze prachtig, maar ook de zwabber op kindermaat. Ze ging er de trap mee afstoffen, zover ze er bij kon. Mik probeerde haar het ding acuut af te troggelen. En dat lukte toen Charlotte een lichtknopje ontdekte dat op kinderhoogte zat. Nou ja, ze moest wel een beetje op haar tenen staan... Aan en uit... prachtig vond ze dat!!! Het (her)scheppend vermogen van de mens daagde haar opeens...

17-2-2006. Gister kwam Charlotte even langs. Ze was in de buurt, want er moest gekeken worden wat ze voor haar verjaardag zou willen hebben. Een garnaal heeft immers ook een wil... Voor een deel deden we dat vroeger ook wel zo. Kijken waar ze op af gaan. En dan zelf een beslissing nemen... ;-) Maar daar gaat het niet om. Ze kwam wat stilletjes binnen, maar een schaaltje met rozijntjes, een langevinger, en een mandarijntje verhielp dat snel. 

Even later liep ze glunderend rozijntjes uit te delen, vooral aan grootvader, die er telkens ééntje kreeg. Kijk hoe ze zich verkneukelt! Dat uitdelen wordt in de opvoeding ook zeer gepropageerd. Maar ja, rozijntjes vullen niet zo, en ze hadden nog niet gegeten, dus ze kreeg het laatste stukje brood dat in huis was: opa's krentenbol voor de volgende ochtend. Ze beet er met plezier in, en dat was een lust voor het oog. Maar halverwege bleek het oog toch groter dan de maag, dus was mamaatje zo vriendelijk de rest op te eten... Zij had ook trek, dus dat kwam goed uit... 

Charlotte begint al kleine zinnetjes te maken van twee of drie woorden. Soms wel langer, hoor ik, maar nu was ze niet zo babbelig. Het was ook al laat, maar het was héél gezellig, en haar grootvader genoot er intens van. 
De tuimelbeker, die ongeveer 40 jaar oud was, en die de vorige generatie maar niet kapot kreeg, was nu kennelijk materiaalmoe, want toen Lotje het ding met een flinke plof liet vallen, spatte niet alleen de limonade vrolijk in het rond, ook één van de handvatten lag opeens aan de andere kant van de kamer. Die ligt nu in de zelfde vuilniszak als de beker, want aan alles komt een eind. 
Toen Barend de auto ging halen, om zijn vrouwvolk naar huis te brengen, zocht Charlotte het hele huis af. Bijna. Ze mocht de trap niet op van ons. 

'Papa?'

Gelukkig kwam hij weer terug, en haar snoetje straalde! 

9-2-2006. Charlotte doet moeilijk met eten. Lastig, zo'n periode, óók als je weet dat het wel weer voorbij kan gaan. Vaak gebruikt een peuter dit item om met de ouders uit te vechten wie er de baas is. Wee je gebeente, als je daar in trapt! Aan de andere kant weet een kind vaak beter dan de ouders waar het allergisch voor is. Maar aangezien ons Lotje ook dingen weigert die ze normaal lekker vindt, zal dat het probleem niet zijn. Verder is en blijft het natuurlijk een lekker ding! Eind van deze maand wordt ze al weer twee jaar! 

13-1-2006. Deze jongedochter probeert aan alle kanten uit wie de baas is thuis. Een lastige periode, als je niet op tijd de grenzen trekt, als ouders. Niet alles eten, niet willen slapen... dan wordt het tijd om eendrachtig samen op te trekken... Valt niet altijd mee. En dat weet het grut uit te buiten... 

12-1-2006. Charlotte heeft de neiging om 's nachts, als alle mensen willen slapen, daar zelf helemaal geen zin in te hebben. Dat kost de liefhebbende ouders heel wat wanhopige uurtjes slaap! En denk maar niet dat mejuffrouw naar bed wil als er bezoek is, geen sprake van. Dan brult ze nog liever het huis bij elkaar... en dan... tja... eh... 

1-1-2006 Charlotte wenst iedereen een gelukkig jaar! 

Ze heeft tot bijna 12 uur geslapen, toen werd ze uit bed gehaald, om maar niet te schrikken van alle donderslagen en vuurwerkpijlen. Ze vond het helemaal niet eng, maar juist prachtig, en na enige tijd riep ze enthousiast: 'poef!' als er vuurwerk afging. 
Voor de gast(en?) werd een matras opgemaakt, en Laetitia zei grinnikend dat dat net zo lastig was met haar dochter erbij, die lustig rondsprong op het matras, als vroeger met de katten, die onder het laken kropen, en dan verstoppertje en pak-me-dan speelden! 

Voor de eerdere foto's klik hier: