Voor zover mogelijk willen we hier de laatste dienst plaatsen   
 
5 juni 2005. Hein Cras. Organist: Koos van Noppen Aanwezig: 9 mensen

Voor de dienst afkondigingen en vooroefenen.        
Aan de vlam van de Paaskaars worden de lichten op tafel aangestoken

Voorbereiding:
De gemeente gaat staan

Ingangspsalm (de gemeente gaat zitten)  psalm 18: 1, 2 en 5

Voorg: Laten we de Heer aanroepen om ontferming met de nood van deze wereld,  
....  
En laten wij Zijn Naam prijzen,  
want Zijn barmhartigheid heeft geen einde.

Kyrië:

Gloria

Zondagsgebed    

Al wat goed is komt van U, God, daarom vragen wij aan U: geef ons in te zien wat ons te doen staat en help ons te doen wat wij hebben ingezien. Dat vragen wij u door Jezus Christus onze Heer.   Gem.: Amen.

Dienst van het Woord  
Lezing eerste Testament door iemand uit de gemeente:  Ezechiël 14: 4 - 11

Epistellezing  1 Johannes 3: 13-18 

Psalm of lied   gezang 108
Aankondiging van de Evangelielezing      (Gem. gaat staan)

allen: 

Evangelielezing:     Lucas 14: 16-24  

acclamatie: U komt de lof toe = Lied 339a
 
De gemeente gaat zitten.

Lied   50: 8 en 9

Preek   Overweging

 Afgoderij wordt in de lezing uit Ezechiël  heel sterk veroordeeld. En je merkt dat God “ieder die zijn afgoden koestert, die niets anders voor ogen heeft dan de zonde die hem ten val brengt” wil straffen omdat hij hen zo graag tot andere inzichten brengt. Hij verlangt ernaar, dat de mensen hun afgoden afzweren: Zeg daarom tegen het volk van Israël: “Dit zegt God, de HEER: Kom terug bij mij, keer je afgoden de rug toe en houd op met je gruwelijk gedrag!  en dan staat er: “Dan zal het volk van Israël zich niet meer van mij afkeren, en ze zullen niet meer onrein worden door hun wandaden. Dan zullen zij mijn volk zijn en ik zal hun God zijn – zo spreekt God, de HEER”. Je voelt zijn hunkering.

 Afgoden.  Jullie en ik, we kunnen zelf invullen wat jullie en ik in plaats van en boven God stellen.  Nu is praten over afgoden, zonde en straf een negatieve benadering. In zijn eerste brief vinden we bij Johannes een veel positievere. Ofschoon hij eerst ook uitgaat van het negatieve: hij vergelijkt dat negatieve zelfs met de dood. Maar zegt hij: “Wij weten dat we van de dood zijn overgegaan naar het leven omdat we elkaar liefhebben. Wie niet liefheeft blijft in de dood.” Dat is nogal wat. Maar ook dit is weer waar we ons vanaf moeten keren en liefde is het antwoord.

 In het epistel zegt Johannes ook: Hoe kan Gods liefde in iemand blijven die meer dan genoeg heeft om van te bestaan, maar zijn hart sluit voor een broeder of zuster die hij gebrek ziet lijden? En hij voegt eraan toe: Kinderen, we moeten niet liefhebben met de mond, met woorden, maar waarachtig, met daden.

Een man die daarnaar leefde, Dr. Mr. Wim Kist is deze week begraven, de oprichter van het landelijk Missionair Collectief. Ik weet niet of deze naam jullie iets zegt.
Hij was de laatste nog levende oprichter van het instituut Kerk en Wereld in Driebergen en lid van de eerste directie. Wim Kist was tevens de verpersoonlijking van het protestant-christelijke apostolaire elan van na de Tweede Wereldoorlog. Geschraagd door het denken van Karl Barth (heel de kerk voor heel de wereld) en wars van verzuiling en politiek hokjesdenken werd een apostolair apparaat in stelling gebracht dat bol stond van dadendrang en optimisme. Wim Kist zette zich volledig in dit elan uit te dragen, op Kerk Wereld, vanaf 1951 als directeur van vormingscentrum Oud-Poelgeest, als oprichter van het Landelijk Missionair Collectief, en als pleitbezorger voor 'culturele ongehoorzaamheid’. Dit alles onder het motto dat de kerk een woord voor de wereld heeft en 'een antwoord aan de machten’ te bieden heeft, naar de titel van Kists theologische proefschrift uit 1971. Als jurist bracht hij het daarnaast nog tot rechter bij de Arnhemse rechtbank.

Hij zette zich o.a. met de oprichting van het Landelijk Missionair Collectief. Hier werd naar daadwerkelijke verbindingen gezocht van verantwoord leven als christen in onze maatschappij. Een profeet. Ik lees in de overlijdensadvertentie:

“Wie leeft in welvaart, draagt de verplichting anderen daarin te laten meedelen. Daarom deed Wim een oproep tot eenvoudig leven, met wekelijks een vastendag, waaraan hij zich steeds is blijven houden. Tot boven zijn 90e jaar bleef hij aandringen, met enorme gedrevenheid: nú moet het lijden van de armen, overal ter wereld, als vraag en opgave op tafel gelegd worden bij wie het goed getroffen hebben, in navolging van Jezus Christus die zich het lot van de lijdenden aantrok. 

Christendom is geen theorie maar daad, levenswijze. Wij in het rijke Westen zijn geroepen tot consuminderen, ter wille van de gerechtigheid en het behoud van de aarde.”  

Hij bracht “ we moeten niet liefhebben met de mond, met woorden, maar waarachtig, met daden” in praktijk en inspireerde talloze mensen om ook zo te leven.  Hij nam stelling tegen de afgoden van deze tijd: de consumptiemaatschappij samen onder andere met Bob Goudzwaard en het geldelijk gewin belangrijker vinden dan de natuur.

Liefhebben dat gaat over een feest maken van het leven en daarvan volop genieten. Wij hebben de uitnodiging voor een feestmaal, dat daar het teken van is. “Iemand wilde een groot feestmaal geven en nodigde tal van gasten uit.” En die gasten hebben allemaal afgoden gecreëerd in hun leven die ze veel belangrijker vinden. Belangrijker ja dan wat? Dan waar het om gaat in het leven. Daarom noemt de Schrift dit afgoderij. Wij hebben ook alle mogelijke excuses, allerlei dingen die wij van hogere waarde vinden. We vinden ze belangrijker dan deel te hebben aan het feestmaal.

Er zijn twee soorten feestmaal. Het ene, daartoe worden we uitgenodigd door de Ene. Van het andere staat geschreven: 21 Ik heb een afkeer van jullie feesten, ik wijs ze af, jullie samenkomsten verdraag ik niet. 22 Ik schep geen behagen in de brand- en graanoffers die jullie mij brengen; de vetgemeste beesten van jullie vredeoffers keur ik geen blik waardig. 23 Bespaar mij het geluid van jullie liederen; de klank van jullie harpen wil ik niet horen. 24 Laat liever het recht stromen als water, en de gerechtigheid als een altijd voortvloeiende beek.  Amos, 5, 21vv.   Werken aan dat laatste en daarna zitten aan die beek om uit te rusten, dat is het feest, waartoe wij uitgenodigd worden.

Maar nu iets heel anders: We moeten ook kracht opdoen om zo te leven.

 We gaan de komende tijd misschien op vakantie. Ook als dat niet het geval is hoop ik dat de volgende opmerkingen toch van belang zijn.

Het gaat over vakantie of andere momenten van rust, stilte, bezinning, tot je zinnen komen. Ik spreek nu even voor het gemak over vakantie, maar het gaat even goed over al die andere momenten van inkeer, die ik jullie en mij niet genoeg kan toewensen.

 Het volgende citaat is van Daniël van Santvoort, de abt van de trappisten op Caldey Island, eiland voor de kust van Wales. Leo Fijen bezocht vorig jaar een aantal abdijen in andere landen, waar een Nederlandse abdis of abt aan het hoofd stond of een andere leidinggevende positie had. Het resultaat waren een aantal tv-uitzendingen – misschien hebben jullie ze gezien - en een boek.

 Wat zegt die abt over het ontmoeten van een ander?

 “Ontmoeten is niet moeten. Ontmoeten is luisteren naar de ander, openstaan voor de ander, niets willen invullen voor de ander. Ontmoeten is ook stil zijn, leeg willen stromen, werkelijk ontvankelijk zijn voor de adem van het leven. Ontmoeten is wachten en verlangen. Ontmoeten is eerst willen ontvangen en dan doorgeven.”

 Leo Fijen zegt: Met deze woorden tijdens onze eerste ontmoeting maakte de abt me stil.

 Ik wil iets zeggen over de woorden van de abt.

 “Ontmoeten is niet moeten.” Vakantie komt van vacare: vrij zijn van, vrij zijn voor: vrij zijn van moeten; vrij zijn voor willen. Als op een goed moment niets moet, dan heb je de ruimte om in contact te komen met anderen en met jezelf.

 “Ontmoeten is luisteren naar de ander, openstaan voor de ander, niets willen invullen voor de ander.” Luisteren naar de ander. Luisteren dat is zo belangrijk. Luisteren ook naar jezelf. Wat wil ik eigenlijk in het diepste van mijn hart. Wat wil de ander?

 “Ontmoeten is ook stil zijn, leeg willen stromen, werkelijk ontvankelijk zijn voor de adem van het leven.” Je moet je voor een ontmoeting leeg maken. Ook leeg maken van teveel stilstaan bij dingen uit het verleden. Bij Jesaja zegt God: Geef niet al uw aandacht aan wat eens is geschied.    Zie, iets nieuws ga ik maken het is al aan het kiemen weet je dat niet?  (43, 18-19). Je moet je openstellen voor de adem van het leven…

“Ontmoeten is wachten en verlangen.”  Wachten, ruimte in jezelf scheppen, verlangen, opsporen van je diepste verlangens. Wachten en verlangen.

 “Ontmoeten is eerst willen ontvangen en dan doorgeven.”

“Ontmoeten is niet moeten. Ontmoeten is luisteren naar de ander, openstaan voor de ander, niets willen invullen voor de ander. Ontmoeten is ook stil zijn, leeg willen stromen, werkelijk ontvankelijk zijn voor de adem van het leven. Ontmoeten is wachten en verlangen. Ontmoeten is eerst willen ontvangen en dan doorgeven.”

 Dat is een belangrijk punt in ons leven: een evenwicht houden tussen ontvangen en geven. Als je alleen maar geeft, dan word je leeg op een verkeerde manier. We moeten onszelf geestelijk voeden. We moeten ook genieten van het feest, waar wij voor uitgenodigd worden. En dat dan uitdragen naar anderen.

 Ik wil eindigen met een deel van een vraaggesprek met een cabaretier uit onze buurt, Vincent  Bijlo. Het vraaggesprek stond in de nieuwsbrief van een politieke groepering in onze gemeente, waarvan hij fractiemedewerker is. Hem werd de vraag gesteld:

 Waarvan geniet je het meest?

Op dit moment geniet ik van alles. Zowel van de drukte van het optreden, als van de stilte van het schrijven en denken. Ik kan namelijk niet meer werken als ik niet geniet. Anders zou ik niet genoeg energie hebben. En buiten mijn werk geniet ik van liefde, muziek, zon, wijn en lekker eten. Echt genieten maakt mensen mooier en wijzer, dat zouden ze meer moeten doen.

Op een of andere manier maakten en maken deze woorden mij heel blij. Op een of andere manier hebben deze woorden alles te maken met de liefde, met vrede, met dankbaarheid, waarover zo’n wondermooie woorden in de heilige Schrift staan.

  Credo: (de gemeente staat op)  

de gemeente gaat zitten.

Voorbeden, eindigend op: zo bidden wij:

Laat ons bidden:
O God, laat de loop van de wereld zich voltrekken naar Uw heilsplannen.
Tot er vrede komt op aarde, en de mensen elkaar recht doen. En dat wij ons allen samen in vrijheid en in vreugde kunnen toewensen aan Uw dienst. Zo bidden wij.

Kom, Heilige Geest  van Vader en Zoon, doorgloei ons haart met Uw liefde. Vader en Zoon, zend Uw beider Geest uit, en alles zal worden herschapen, en wij zullen, als we ons openstellen voor Uw inspiratie, en daarnaar leven, ons eigen stukje wereld waar wij verantwoordelijk voor zijn, vernieuwen.
Eeuwige, u hebt Uzelf leren kennen door de auteurs van heilige boeken, door profetessen en profeten en vooral door Uw zoon. Geef dat wij door Uw beider geest ware wijsheid bezitten, en ons altijd kunnen verheugen over Haar troost.
Zo bidden wij:

Wij danken U voor alle plaatsen waar op dit moment op aarde vrede heerst, en voor de momenten in ons eigen leven waarop vrede heerst.
Wij vragen U: geef ieder inzicht en kracht, om er aan te werken, dat deze momenten en plaatsen zich uitbreiden, sta ons mensen bij, breek door verbittering heen, geef kracht eindeloos opnieuw te beginnen.
Zo bidden wij U:

Wij bidden U voor de kleine gemeente hier bijeen. Wij bidden voor wie niet aanwezig kunnen zijn. Wij bidden voor ieder die, hoe dan ook, aan onze zorg is toevertrouwd, wij bidden U voor de zieken, voor de mensen die grote problemen hebben, en vooral voor hen die wanhopig zijn.
Wij bidden U voor hen, en voor de mensen om hen heen, hun familie en vrienden. Geef hen allen Uw sterkte, zo bidden wij U.

Stil gebed...

Amen

Inzameling van de gaven voor een diaconaal doel. (terwijl de tafel in gereedheid wordt gebracht; ook wordt er gemusiceerd tijdens de inzameling)

Voorg: Dankgebed.   
Heer God, hemelse Vader, aanvaard ons geloof en onze gebeden en zegen deze gaven, dit brood en deze wijn,  die wij U brengen tot eer van Uw naam en ten dienste van Uw gemeente.
Laat dit dankoffer U welgevallig zijn en een getuigenis van Uw liefde tot onze naasten.
Dat bidden wij U door Jezus Christus, Uw Zoon, onze Heer. Amen.  
Gemeente:        Amen.

Dankzegging:  (de gemeente gaat staan)

allen:

Vg.: Wij danken U, heilige Vader, Heer onze God,  
om wille van Jezus Christus, Uw veelgeliefde Zoon,  
die Gij geroepen en gezonden hebt,  
om ons te dienen en te verlichten,   
om aan armen Uw koninkrijk te brengen,  
om aan gevangenen Uw verlossing te melden,  
om voor ons allen en voorgoed het evenbeeld te zijn  
en de gestalte van Uw mildheid en trouw.  
Wij danken U voor deze onvergetelijke mens  
die alles heeft volbracht wat menselijk is, ons leven, onze dood -  
wij danken U dat Hij zich met hart en ziel gegeven heeft aan deze wereld.  

Want in de nacht waarin Hij werd overgeleverd  
heeft Hij het brood in Zijn handen genomen.  
Hij heeft Zijn ogen opgeslagen naar U, God,  
Zijn almachtige Vader.  
Hij heeft U dank gezegd, het brood gebroken  
en het aan Zijn vrienden uitgedeeld met de woorden:  
“Neemt en eet, dit is Mijn lichaam voor u.  
Doet dit tot Mijn gedachtenis.”  
Zo nam Hij ook de beker, sprak een dankgebed uit en zei:  
“Deze beker is het nieuwe verbond in Mijn bloed,  
dat voor u en allen vergoten wordt tot vergeving van zonden.  
Telkens als gij deze beker drinkt zult gij het doen tot Mijn gedachtenis.”  
allen:

Vg: Bijeen tot Zijn gedachtenis komen wij tot U, o God, 
met dit brood en deze beker,
en wij bidden U:
gedenk het offer van de Zoon van Uw liefde
en aanvaard ons offer van lof en dank.

Zend Uw Geest op ons neer,
de Geest die levend maakt,  
en herschep ons tot mensen
die Uw Zoon laten voorgaan
en niet ophouden U te belijden en elkaar te behoeden,  
de ogen gericht op Uw Rijk dat komt.

Voeg ons dan samen met allen die ons zijn voorgegaan, met wie ons lief waren, en die we moesten verliezen...  
met de heiligen van naam en de ontelbare vergetenen, heel Uw mensenvolk, genodigd aan Uw maaltijd.  
Gem.: Amen.

Voorg: Komt nu, want alle dingen zijn gereed. De gemeente vormt een kring.

V: Wenst elkaar de vrede

Men brengt elkaar de vredesgroet en bidt hand in hand:  

Communie    waarna de diaken zegt: ‘Ga in de vrede van de Heer’.  
Terugkeer naar de zitplaatsen, Gemeente gaat zitten.  
 

Gedicht   Waarvan geniet jij het meest? geschreven door Vincent Bijlo...  

Vg: Laten wij samen bidden  
Allen: Lieve Heer, laat Uw woord voedzaam zijn als brood           
en Uw liefde ons doorgloeien als wijn.           
Dat wij vol zijn van U en open staan voor elkaar,           
door Jezus Christus, onze Heer.  Amen.

Allen gaan staan:
gezang  252: 1 en 2   

Zegen

Hierna luisteren we zittend naar de muziek.

En er is koffie.