Charlotte en Laetitia20 juni 2004: Het was vaderdag vandaag, en dus kwam Charlotte haar grootvader een lachje brengen. Daar was hij blij mee natuurlijk. Zelf kwam Lotteliesje in de buggy, die mama voor haar buik droeg, terwijl ze op haar rug en over haar schouder allerlei tassen had. Knap hoor! 
Natuurlijk moest er op een gegeven moment een fles aan te pas komen. Papa en mama hebben die allebei met wisselend succes gehanteerd. 
Op dit moment is haar tong voor Lotteke een fascinerend voorwerp, en ze bestudeert de werking op allerlei manieren. Dit in combinatie met je vingers achter in je keel geeft soms spannende momenten! Het is een redelijk rustig kind, waar iedereen erg blij mee is. Houden zo, schatje! ;-)

Charlotte is een vliegtuig Van Papa mag Charlotte later stewardess worden. Nu is ze nog zijn privé-vliegtuig. Toen papa tot rust gekomen was, las Charlotte haar moeder voor uit het knisperboek. 

 

1 juni 2004. Vandaag kwam Charlotteke even langs om haar nieuwe pasfoto te laten zien. We mochten er ook een houden. Papa Barend had er ook een paar zelf gemaakt, maar die vonden ze weer te goed op het stadskantoor. Daar lachte ze ook niet op, en kindertjes horen altijd te lachen, vooral als ze door de douane gaan. Vindt men. Kennelijk. Ze kan verrukkelijk schateren, en ze deed het ook nog even voor, al trok ze voor de vorm ook af en toe een lip. Zo houd je de aandacht, dat weet iedere actrice. ;-)


14 mei
: vandaag even tussendoor op Lotteliesje gepast. Het was een dag met veel gedoe, maar Charlotte heeft zich vergaapt aan het huwelijks van de Deense kroonprins tot ze er bij in slaap viel. 'Honger' roept ze opeens. En dan huilt ze hard, maar als de boel van binnen en van buiten weer warm en schoon is, kan er een stralende lach af. (Vooral als Omamama van die gekke spelletjes doet....) Later blies ze belletjes en brabbelde ze wat.

16 april 2004. Dat kleinkind van ons is toch zó knap: volgens haar verrukte ouders kan ze al 'la' zeggen, en iets dat op 'nee' lijkt. Ze keuvelt in elk geval gezellig als ze in bed ligt, op haar moeders buik, of op de bank hangt tussen de kussens. We hopen natuurlijk dat het 'la' slaat op een natuurlijke aanleg voor muziek, die we volgens de onvolprezen Laurens van Baardewijk allemaal hebben meegekregen, (nee, hij heeft mijn vader niet echt gekend). Maar dat het 'nee' zeggen al zo vroeg begint... zorgelijk! Haar moeder was er toch echt iets later mee.

 6 april 2004. Charlotje kijkt graag rond in haar bedje, en weet intussen dat het feit dat er iets, meestal een slabbetje, over haar hoofd getrokken wordt, en ze wordt niet verschoond, dan is het tijd voor De Fles! Wanneer die niet binnen 10 seconden in haar mond wordt gestoken, dan is het alarmfase3!

3 april 2004 Vandaag kwamen Barend en Laetitia de wieg terug brengen. Maar helaas was mijn rug weer mis, dus moesten ze samen plek maken op zolder. Het viel niet mee. Intussen vermaakte Lotteliesje haar grootvader, en ze lachte ook tegen hem! Ze lag eerst naast hem, en later eindigde ze in goed gesprek als tegenover.... 

30 maart. Dag van rouw, maar ook van verder gaan. Dus gingen we ons kleinkind aaien! (En haar moeder!) Vader zagen we ook nog even, die had in de file gestaan, de arme. Van tante Parel en de haren was een hangwieg gekomen, die direct in gebruik was genomen. Charlotte was er wel mee ingenomen, maar prefereerde de schoot van haar grootvader! Ze drinkt haar flesje als alle kleine kindertjes: met een helemaal ontspannen handje dat afhangt. En ze heeft vandaag echt gelachen! O!

 

 

 

 

 

 

24 maart 2004 Lotteliesje is een voorlijk kind. Ze tilt haar hoofd al een hele tijd op, hetgeen haar ouders kunnen bewijzen: er is een foto van gemaakt. Barend kennende: wel meer. Wie weet stuurt hij die nog wel eens. Het meisje begint wat langer te slapen, waardoor moederlief in het verkeerde ritme is geraakt, en zich overdag geradbraakt voelt! Maar met Charlotte gaat alles voorspoedig! :-)

18 maart 2004. Charlotte groeit volgens haar ouders al uit de familiewieg, die nu al overbodig is geworden, zeggen ze. Er is een bedje, waar ze beter bij kunnen. Tja. En een kinderwagen, die opgevouwen bij de voordeur kan staan, verzekert ons dat het voorjaarsweer dat we vandaag hadden niet onopgemerkt aan Lotteliesje voorbij zal gaan. 's Nachts wil ze nog wel eens wat langer slapen dan vier uur, hetgeen door de uitgeputte ouders hogelijk wordt gewaardeerd. 

 

 

4 maart 2004. Vandaag zijn we bij onze laatste aanwinst gaan kijken. Ze is wat smaller in het gezicht, zeker zonder muts, al heeft ze wel een kapje op, tegen het afkoelen. Eten wil ze wel, en zuigen ook. Is er geen andere mogelijkheid, dan maar de zijkant van haar eigen handje. Mijn wijsvinger was ook een kwartier lang best lekker! Van Barend kreeg ik nog een boel foto's mee, gemaakt met zijn mooie nieuwe camera. Twee jaar jonger dan de mijne, en het verschil in kwaliteit is zichtbaar. Alleen moeten we de foto's hier wel wat gereduceerd weergeven, anders krijg ik problemen met het bedrijf waar mijn website is ondergebracht! Dat komt morgen, hoop ik. Hier ligt ze weggestopt in de wieg waar mijn zussen en ik nog hebben gelegen. Plus onze kinderen...
Hieronder de foto's van Barend zelf...  Lotteliesje wordt eerst bewonderd door de grootmoeder van Vaders kant, daarna door de grootouders van Moeders kant.... 

Dit is de familiewieg

En het eerste badje...


Mooi hč?

Zo'n kleintje kan al snel boos kijken. En Papa geeft haar aan.

27-2-2004 Intussen zijn we even in het ziekenhuis geweest, vlak voor ze naar huis mochten.... Deze foto's zijn tussen half een en half twee genomen... Ze is 52 cm lang...




27 februari 2004 1.26 uur een Godsgeschenk: Charlotte Elisabeth is geboren!

Dit engeltje weegt 3762 gram en blaat als een schaapje, zei de trotse vader Barend.
Ze is 52 cm lang, is intussen vastgesteld....
Laetitia heeft het heel zwaar gehad, maar ze knapt snel op.